Klik hier om te printen

Simon Carmiggelt

Profiel

Achternaam: Carmiggelt
Roepnaam: Simon
|Voornamen: Simon Johannes
Geboren: 07-10-1913
Te: Den Haag
Overleden: 30-11-1987
Te: Amsterdam

Pseudoniemen:

Ik zal hem missen... In cafes en op de tram
en telkens als de televisie of de krant
weer zit te wachten op een 'stukkie' van mijn hand,
want bij mijn stukkies schrijven dacht ik vaak aan hem

en ook, dat ik hem toch eens bij gelegenheid
de vraag zou willen stellen: 'Vindt u er wat aan'
Dat is een kans die ik voorbij heb laten gaan,
ook literaire vaders sterven mettertijd.

'Maar jammer is 't wel...' Terwijl ik hem herlees,
voel ik mij voor de eerste keer een beetje wees.

(Jan Boerstoel, Het Parool)

Voor tweedehands boeken Ook van Simon Carmiggelt
Raban Internet Antiquariaat Klik hier !

Werk

Poëzie

Proza


Alleen voor u
De titel 'Alléén voor u' was een vergissing, het moest 'Speciaal voor u' zijn.
De oplage van dit boekje is vrijwel geheel vernietigd.
Het laatste verhaal verschilt ook van de andere uitgave, in deze bundel is dat 'Woef'.

Voor kinderen:

Brieven

Overige non-fictie

Vertalingen/bewerkingen

Vertaald:

Simon Carmiggelt schreef een voorwoord, inleiding, hoestekst voor:

Bloemlezingen

Tonen

Theater

Televisie/Radio

LP/CD e.d.

Tijdschriften

Over Simon Carmiggelt

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Literaire prijzen

Op nieuwjaarsdag verraste burgemeester Polak mij met de zilveren medaille van de stad Amsterdam.
Zo noemde hij deze onderscheiding tenminste, toen hij mij in het Concertgebouw,
voor aanvang van het feestelijk nieuwjaarsconcert, op het podium geroepen had.
Anderen spraken na afloop, tijdens het gezellig samenzijn in de foyers, over 'de zilveren lègpenning',
een minder eerbiedig klinkende maar in mijn geval wellicht toepasselijker beloning
voor iemand die al jaren lang op dezelfde plek een ei legt,
dat vervolgens diir de lezers wordt bebroed, om na te gaan of het wel een levensvatbaar kuiken bevat.

(Simon Carmiggelt, Zelfportret in stukjes, blz. 79)

Simon Carmiggelt was lid van de jury voor volgende prijzen:

Opmerkingen

Handtekening Simon Carmiggelt
Handtekening Simon Carmiggelt.
Van flaptekst Theo Thijssen, 'Het grijze kind'.

Anderen over Simon Carmiggelt

Mijn favoriete citaat

Beste kerel, kom binnen, dat is nou echt gezellig,
zei ik, maar meteen realiseerde ik mij, dat ik er helemaal naast was.
Ik zeg zulke dingen tegen iedereen,
want dat zinnetje behoort tot het routineparlando van mijn sociabele ik.
Je kunt dit jargon echter alleen gebruiken tegen mensen die bereid zijn terug te liegen,
maar op deze lange gladde fles paste alleen de kurk van een oprechtheid,
die als een onderduiker bij mij opgesloten zit en alleen op bepaalde uren,
als het geen kwaad kan, even een luchtje scheppen mag.

( S. Carmiggelt en Peter van Straaten, Dwaasheden, blz. 50, Hart en nieren)

Naar een overzicht van citaten van Simon Carmiggelt

Uit mijn weblog: 14-12-2006:

Een interessant mailtje over Carmiggelt: 'Na veel speurwerk op internet over S.Carmiggelt kom ik geregeld Uw naam tegen daarom deze mail. Ik ben in het bezit van een boekje van S.Carmiggelt: Wereldmelkboeren. Dit boekje (16 pag) (170 x 240 mm) is geschreven door S.Carmiggelt en geillustreerd door Cor Icke. Het behoorde als extra bijlage bij het jubileumboek van het 50 jarig (1882-1932) bestaan van "Hollandia"Hollandsche fabriek van melkproducten en Voedingsmiddelen te Vlaardingen uitgegeven in 1932 Hij moet het dus op 19 jarige leeftijd geschreven hebben Mijn vraag is nu kent U het Ik stuur 3 foto's mee en kijk met belangstelling uit naar Uw reactie.'

   

Ik kende dit boekje niet. 1932 is ook erg vroeg. Carmiggelt had toen nog niet gepubliceerd. Ik kom het op internet tegen als een (her?)druk uit 1987. Een interessant boekje dus!

Uit mijn weblog, 9 mei 2007:

Dan toch naar De Steeg. Jarenlang de vakantiebestemming van Simon Carmiggelt. Hij logeerde in verschillende hotels en pensions, o.a. in hotel 'De Engel' en de laatste jaren in een vaste kamer in 'Het Wapen van Athlone'. Op de plaats waar vroeger 'De Engel' stond staat nu het gemeentehuis. Als je je auto hebt geparkeerd - en dat valt nog niet mee, de enige mogelijkheid is achter het gemeentehuis (er onderdoor rijden naar de parkeerplaatsen) - kun je voor het gemeentehuis gaan staan om je een beeld te vormen van het uitzicht van dat hotel. Dat moet vroeger mooi geweest zijn. Nu valt het tegen. Druk verkeer vlak voor je neus, de IJssel die niet meer ligt waar hij vroeger lag en aan de overkant van de IJssel een snelweg waarop je doorlopend auto's ziet en hoort rijden. Kortom: niks de rust van de bossen van De Steeg. Over bossen gesproken. De gemeente heeft 21 essen laten kappen. Op een boom tegenover het gemeentehuis zag ik het onderstaande gedicht. Van Jan Arends, volgens het papier, maar dat waag ik te betwijfelen.


 De IJssel voor het gemeentehuis

Het gemeentehuis

 Gedicht op een boom
als protest tegen boomkap
 Requiem voor 21 essen in Velp
Ik ben een boom.
Van groei af aan ben ik
van blad tot blad bekeken.
Toen heeft iemand een luis
ontdekt op een van mijn bladeren.
Nu word ik omgehakt.
We genoten van onze essen
Om bezuiniging moesten ze weg
het gemeentebestuur blameert zich wederom

(Jan Arends)

Tegenover het gemeentehuis zit een bronzen Simon Carmiggelt naast zijn al even bronzen vrouw Tiny op een bankje. Ze zitten er sinds 15 juni 1990, gemaakt door Wim Kuyl. Er staat een heg omheen, waardoor het beeld weinig opvalt. Ik was er tenminste al twee keer langs gereden zonder het te zien. Het bankje staat onder een boom, wat er voor zorgt dat de vogelpoepklodders op zijn hoofd zitten:

De duiven schijten Simon wit
en koeren zacht "'t is toch maar shit".
(vrij naar Rob Chrispijn)

Het hegje onttrekt Carmiggelt aan het oog, maar het zorgt er ook voor dat Carmiggelt zelf geen barst kan zien. Ik heb het fototoestel voor zijn ogen gehouden en toen een foto gemaakt. Hij ziet de heg en een ander bankje. Dat moet wel gaan vervelen na 17 jaar, misschien kijkt hij daarom een beetje treurig.

Aan de andere kant van het dorpje is een klein straatje naar Carmiggelt genoemd: De Simon Carmiggelthof. Het is een heel smal straatje met daaraan een klein aantal vrij nieuwe huizen. Een inbreidingsplan waarschijnlijk. Hier zal een fabriek o.i.d. gestaan hebben. Er zullen vrij weinig mensen in dit straatje komen. Het loopt dood. Zelfs Carmiggelt in goeden doen zou er nog een hele kluif aan hebben om hier een 'Kronkel' over te schrijven.

De spellingcontroleur die in mijn computer is aangebracht, wil niets van schrijvers weten. Hun namen zijn fout. Carmiggelt, zo suggereert hij, kan maar beter vervangen worden door Kermisgeld. De schrijver zelf zou dat in zijn vroege jaren wel gewaardeerd hebben. Volledig zou de naam dan Sifon Kermisgeld worden. (Frans van der Helm in NRC Handelsblad)

Bronnen o.a.

eXTReMe Tracker