Jopie Breemer

Profiel

Achternaam: Breemer
Roepnaam: Jopie
Voornaam: Joseph
Geboren: 08-12-1875
Te: Amsterdam
Overleden: 06-02-1957
Te: Den Haag

Pseudoniem(en): Voor zover mij bekend heeft Jopie Breemer niet onder pseusoniem gepubliceerd..

Voor tweedehands boeken	Ook van Jopie Breemer
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Naar Boven

Werk

Poëzie

De ontboezemingsbundel van Jopie Breemer

De ontboezemingsbundel van Jopie Breemer (1913)
De groote beer in 't luchtruim: een keuze uit De ontboezemingsbundel van Jopie Breemer (500 ex.) (1981)
O, hoe zoet is basterdsuiker (biblioifel, 45 ex.) (1985)
De reiziger (ca. 1990)
Aan nog ene (bibliofiel, 43 ex.) (2002)

Diversen

Een portret (olieverf op doek) van Jopie Breemer door (maker onbekend, z.j.), in 'Schrijversportretten', samengesteld door Sjoerd van Faassen, Pauline Bloemsma en Hester Quist (2010)

Bloemlezingen

Tonen

Gerrit Komrij becommentarieert het gedicht 'De Ruyter' van Jopie Breemer in 'Tussen hemel en aarde' (2013)

Naar Boven

Opmerkingen

Toen Jopie vijftien jaar was, overleed zijn moeder. Zijn vader overleed vier jaar later.
Jope Breemer studeerde op dat moment aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten en moest toen stoppen met die studie. Hij werd beroepsmilitair.
In 1903 verlaat hij het leger en reist naar Berlijn en Parijs, waarna hij weer terugkeert naar Amsterdam.
Jopie Bremer stond in de eerste jaren van de twintigste eeuw in het middelpunt van de Amsterdamse bohème.
Zijn armoedige woning (het 'Jopiehol') aan de Leidsegracht was een ontmoetingspunt voor kunstenaars en schrijvers, maar ook van wetenschappers (Arthur van Schendel ontmoette er zijn tweede vrouw Annie de Boers).
In 1913 trouwt hij met Johanna Kruls ('Pom'). Ze gaan in Den Haag wonen.
Ter gelegenheid van zijn vertrek naar Den Haag krijgt hij de door zijn vrienden samengestelde 'Ontboezemingsbundel van Jopie Breemer'.
In de zomer werkt hij als (nacht)portier bij allerlei Haagse hotels. 's Winters reist hij door Europa.
Zijn huwelijk met 'Pom' eindigt. Het is niet duidelijk of ze gescheiden zijn of dat zij in het kraambed is gestorven.
In de jaren '20 trouwt hij met Mitzi, een voormalig ballerina. Ze krijgen een zoon.
In Den Haag begint hij met Mitzi een dansschool.

Anderen over Jopie Breemer

Je ontboezemingsavonden herrijzen voor mijn oog. Je zit daar maar tussen je dieren en je vriendinnen. Ze zien niets en lachen. Onder welk zwart laken van aarde rust je nu, Joop? Zeg het me, want ik moet alleen verder. De grille lach der vermetele blagen schalt in mijn oor. Je bent zo schimmig nu, Joop, en zo ver weg. Hoor je me nog? Ik neem met bloedende pen afscheid van je, waar je knoken ook verpulveren en waar je schedeldak de mol ook tot baldakijn mag dienen. Jopie, ik hou van je. Ik bemin je moorddadig teder, 'met een liefde die aan het Zuiden grenst'. (Gerrit Komrij, Vrij Nederland, 26-01-1980)
Familieleden herinneren zich de bejaarde Jopie. Op zijn tapdansschoenen schuifelde hij door de straten van Den Haag, het hoofd als vanouds een weinig scheef gedragen. Bij de radio maakte hij tekeningen op enveloppen en hoekjes krantenpapier. Van het weerbericht maakte hij om onopgehelderde redenen stenografische verslagen. in 1957 overleed Jopie, eenentachtig jaar oud. Een ieder die hem heeft gekend, noemde hem een sympathiek mens. (Arjen Ribbens, NRC, 16-10-1989)
In een tijd dat poëzie even hooggestemd als deftig was noteerde de literaire grappenmaker Jopie Breemer nu en dan een kolderiek vers, 'aphorisme' of klein verhaaltje, hetgeen in 1913 resulteerde in de enige publicatie van Jopies hand: 'De ontboezemingsbundel'. Over deze hilarische randfiguur is vrijwel onmiddellijk na de verschijning van zijn merkwaardige boek het stof der vergetelheid neergedaald. Dit veranderde toen in 1979 Gerrit Komrij hem in zijn befaamde bloemlezing met maar even zeven gedichten in het zonnetje zette. (Peter de Boer, Trouw, 06-11-1998)

Naar Boven

Mijn favoriete citaat

Het gapen

De groote beer in 't luchtruim
De late maneschijn
Een juffrouw met een breikous
Een transparant gordijn
Een lang vervlogen reek'ning
Een durend carillon
Een stukgetrapte otter
Een kop gebruikt bouillon
Die geven al te samen
Den tandeloozen mond
Een hartverscheurend knagen.
De Rijn stroomt teugloos rond.

Jopie Breemer (1875-1957)
uit: De ontboezemingsbundel van Jopie Breemer (1913)