1 december 2007

Een boekenmarkt bij de tafeltennisvereniging vanochtend. Een behoorlijke hoeveelheid boeken en ze hebben daar in ieder geval tafels genoeg om ze op te zetten. Redelijk geprijsd. Ik word wel voorzichtiger met inkopen: het moet wat toevoegen aan wat ik heb staan en het moet er echt goed uitzien. We kochten dertien boeken en vier lp's (voor € 7,80). O.a.:
- Michel van der Plas, Zo'n beetje wat ik voel
- James Oliver Curwood, Omnibus (geen idee waarom, maar van deze schrijver verkoop ik ontzettend veel)
- Piet Vroon, Wolfsklem
- Paul Theroux, De oude Patagonië-Express
- Max Dendermonde, Vaarwel, plumpudding, cognac en sigaren!
- Marten Treffer, Moord in de Helmersstraat
- Marten Treffer, Moord is taboe

Op de Rondweg haalde een ziekenwagen ons in. Vlak voor zijn neus gingen de spoorbomen dicht. Hij kon er net niet meer onderdoor. Dat is balen als je in die ziekenwagen ligt, of als je thuis op hem ligt te wachten. Gestorven omdat de spoorbomen dichtgingen, het zal je gebeuren.

Er was verbazing in Veenendaal over de rust op het Rembrandt College tijdens het landelijke stakingsgewoel. Op de één of andere manier verwacht men juist op een openbare school gedonder. Het vooroordeel dat 'die openbaren' links zijn en/of slecht luisteren. Het blijkt juist andersom te werken: op het streng Gristelijke Ichthus-College liep het uit de hand. Men sloot daar de hekken en riep zo weerstand en woede bij de leerlingen op. Ik denk dat zulke - kortgehouden - leerlingen doorslaan op momenten dat ze daar de kans voor krijgen.Wij gingen in gesprek en hadden ze met tien minuten weer in de lokalen. Gisteren is er door 4-VWO nog wel geïnventariseerd, maar er was bijzonder weinig 'stakingsbereidheid'.

Nog maar eens een aanvulling op het lijstje vlot af te maken Schijversbladzijden. En nu stoppen met lijstjes maken en die bladzijden afronden!

Geert van Beek	Charivarius	Guido Gezelle	Mensje van Keulen	Alexander Pola	Jan Wit
H.C. ten Berge	René de Clercq	J.J.A. Goeverneur	Willem Kloos	Hans van Straten	Karel van de Woestijne
Willem Bilderdijk	Anton van Duinkerken	Simon Gorter	Nellie van Kol	Anne Vegter	Gerrit Jan Zwier
Jan Boerstoel	Jan Eekhout	Willy van der Heide	Tomas Lieske	Cornelis Veth
Bredero	Anna Enquist	J.P. Heije	John O'Mill	Mischa de Vreede
Andreas Burnier	P.A. de Genestet	Fons Jansen	N.E.M. Pareau	Riekus Waskowsky

Een groot deel van de dag heb ik citaten uit 'Eenvoudige Wijsheid voor Jong en Oud', verzameld en gerangschikt door W. Hoogenboom en A.S. Moerman in zitten voeren in Schrijversinfo. Veel oude dichters. Heel fraai is dit citaat van P.H. Ritter:

In dit citatenboek kwam ik ook twee citaten tegen van Frits Smit Kleine. Zo'n citaat is precies wat nog ontbrak aan de bladzijde over hem. Afgelopen mei hebben we in Doorn zijn graf bezocht. De bladzijde over Frits Smit Kleine heb ik daarom nu afgemaakt. Hieruit blijkt weer dat ik mij het best door het toeval kan laten leiden. Zijn naam ontbreekt in mijn lijstjes van snel af te maken bladzijden!

2 bestellingen: 4 x Simon Carmiggelt, single Marlene Dietrich.

2 december 2007

De post bracht gisteren het vouwblad met het gedicht van C. Buddingh', 'Toch wel een soort liefdesverklaring'. Het is een gelegenheidsvers, verschenen op 22-11-1984 t.g.v. de presentatie van 'Utrecht in tekst en beeld' bij Boekhandel Broese Kemink. Het vouwblad werd uitgegeven door uitgeverij Kwadraat in een oplage van 250 exemplaren.

Vorige week (bij de Buddingh'-presentatie in Dordrecht) kreeg ik van Henk Verweerd van uitgeverij Liverse een proefdruk van de omslag van 'Sprekend mijzelf' van Bergman. Op 21 november plaatste ik daar een foto van, maar op die foto ontbreken de titel van het boek en de schrijversnaam. Hierbij de juiste versie:

Vanmiddag/vanavond een rustige sinterklaasviering in Culemborg. Op de heenweg hadden we beestenweer. Veel regen en een harde wind. Ik kreeg o.a. een Bier Encyclopedie, twee lezende engeltjes/kaarsenhouders en de bloemlezing 'Lang leve de dood' door Gerrit Komrij.

3 bestellingen: Lieve Joris, 'Een kamer in Cairo', Rie van Rossum, 'Keer terug, mijn dochter' (Dat boek blijkt onvindbaar. Heel af en toe heb ik dat. Bijzonder irritant), Fred Portegies Zwart en de kinderen van de Flevoschool, 'Poëzie als kinderspel'. Mijn antwoord op de bestelling uit Noorwegen komt al twee keer als 'onbestelbaar' terug. Dan stuur ik het antwoord maar per brief, maar dan gaat het allemaal wel een stuk langer duren.

3 december 2007

Een lange dag op school, met een ouderavond (10 minuten-gesprekken) tot 22.00 uur. Eigenlijk zat er nog een middagvergadering tussen, maar die is afgelast om de collega's even een rustmoment te geven. Ik heb aan het eind van de middag naar het gisteren opgenomen interview met de drie ex-vrouwen van Lennaert Nijgh zitten kijken. Een intrigerend gesprek, waarin vooral de mooie kanten van Nijgh naar voren komen. Ze nemen hem alsnog in bescherming en zijn drank- en drugsgebruik komt alleen aan het eind even zijdelings aan de orde. Over Lennaert Nijgh is het boek 'Testament, leven en werk van Lennaert Nijgh' van Peter Voskuil verschenen. Over twee weken komt er ook nog een documentaire over zijn leven op televisie (op zondag 16 december op een rottijd, rond zes uur 's avonds).

Gelukkig zijn er nog altijd aanstormende jonge auteurs die van zich laten horen. Desnoods met een uitgave in eigen beheer. Boude Palindrome (een pseudoniem?) is 17 jaar en pakt het groots aan. Hij geeft in eigen beheer het boek ‘Bloedrood Verleden – De bittere smaak van een bestaan’ uit en meldt er direct bij dat het het eerste deel is uit een vierdelige reeks. Hij heeft er de Telegraaf al mee gehaald. Het boek is te bestellen via dit email adres.

Vanavond heb ik een Schrijversinfo-bladzijde afgemaakt als gevolg van een afspraak die ik met mijn VWO3-leerlingen heb. Zij leggen een literatuurschrift aan met informatie over de auteurs die met verhaalfragmenten of gedichten in ons lesboek aan de orde komen en ik werk op Schrijversinfo gelijk met ze op. Hoofdstuk 2 van ons boek sluit af met een liedstekst van Bløf, daaruit volgt dan - volgens afspraak - deze bladzijde.

4 bestellingen: Jona Oberski, 'De ongenode gast', Gerard Reve, Scheppend kunstenaar (Bulkboek 87), P.H. van Moerkerken, 'De gedachte der tijden', Johanna W. van Eelen, 'Schuilen aan Zijn hart'.

4 december 2007

Het Reformatorisch Dagblad meldt dat Elisabeth Eybers afgelopen zaterdag in Amsterdam is overleden. Met M. Vasalis en Ida Gerhardt vormde zij de 'grote drie' als het gaat om naoorlogse dichteressen in Nederland. Ze woonde al hier vanaf 1961, maar bleef in haar poëzie het Zuid-Afrikaans trouw. Met die Zuid-Afrikaanse woorden en zinswendingen is dat poëzie om heel rustig te lezen, de woorden te proeven en te laten balanceren in je hoofd:

Naar aanleiding van dit overlijden twee citaten over de dood:

Doodgaan behoort tot het zeer weinige dat niet zou mogen. Toch wordt het veel gedaan. (Jan Eijkelboom, Rafels, fragment)

Die lompe gast zal jou niet overslaan. Nooit belt hij op en vraagt: 'Kom ik gelegen?' Hij komt te vroeg, te laat, zijn zeis stoot tegen je lamp of vaas. Hij laat zijn koffie staan. (Patty Scholten, De dood, fragment)

Verrast lees ik 'Twee mouwen' van Gerard Berends. Ultrakorte verhaaltjes die me doen denken aan de miniatuurtjes van C. Buddingh'. Absurde verhaaltjes. Ze hadden in Barbarer kunnen staan. Gerard Berends is niet zo bekend. Hij is leraar Nederlands in Emmen en dichter (en beeldend kunstenaar). Misschien schrijven juist dichters dit soort korte verhaaltjes. Gerrit Komrij heeft veel waardering voor de kindergedichten van Gerard Berends. Hij nam er tien van hem op in zijn laatste bloemlezing. Dat is zijn maximum en Berends staat daarmee op dezelfde hoogte als Hiëronimus van Alphen, J.P. Heije, Sjoerd Kuyper, P. Louwerse, Annie M.G. Schmidt, David Tomkins en Willem Wilmink.

Het titelverhaal(tje) staat op bladzijde 7:

Wim en Marian kwamen een doosje boeken brengen. Ze zouden direct weer weg, sloegen na de koffie een borrel af, maar we hebben zo zitten kletsen dat ze uiteindelijk pas rond tienen weggingen. Gezellig, maar dan hadden we toch wel wat kunnen drinken.

2 bestellingen: Jan Ligthart, 'Jeugdherinneringen', G. Visser, 'Indië in Holland'.

5 december 2007

Om vijf over half acht kreeg ik een por van Lidy. 'Opstaan, je hebt het eerste uur les'. Om één voor acht holde ik de school binnen. Nog net op tijd, maar je blijft de eerste uren gejaagd achter jezelf aanhollen. Gelukkig was er al om vijf over acht een leerling die de rest van mijn dag bij voorbaat goed maakte! In de vorige les behandelde ik in deze tweede klas de zakelijke brief. Terwijl alle leerlingen hun spullen pakten, vertelde Bastiaan - die recht voor me was komen zitten - dat hij gisteren op het kantoor van zijn vader een brief zag liggen. Hij zag dat de brief begon met de aanhef 'Beste' en eindigde met de slotformule 'Hoogachtend'. Hij maakte zijn vader erop attent dat je, als je eindigt met 'Hoogachtend' met 'Geachte' zou moeten beginnen en zijn vader heeft daarop de brief overnieuw geschreven! Wat wil je als leraar Nederlands nou nog meer?!

Normaal ga ik op donderdagmiddag bijtijds naar huis, maar dat heb ik deze week bij wijze van uitzondering omgedraaid met de woensdagmiddag. Om twee uur was ik bij Gert aan de Grote Pekken en samen reden we naar Haarlem om bij Bubb Kuyper de kavels die we kochten op te halen. De heenweg verliep niet soepel, vervelende regen, windstoten en files. We stonden in een file onder een aanvliegroute van Schiphol. De vliegtuigen kwamen vlak over ons heen. Dat is dan toch wel weer een mooi gezicht. Bij Bubb Kuyper werd e.e.a. vrij vlot afgehandeld. Ik heb de auto er even half op het trottoir gezet en het was ook net droog, dus we kregen de boeken netjes in de auto. Om onze aankopen te vieren zijn we het centrum in gegaan. In een café aan de Grote Markt hebben we een Leffe van het vat en een portie bitterballen genomen. Toen we het café weer uitliepen wilde ik de gevelsteen van Teisterbant even zoeken. In een kelder onder een café zat de societeit waar Bomans, Mulisch en anderen zo'n twintig jaar bijeen kwamen. We vonden de gevelsteen bovenaan de trap die naar de kelder leidt. Daarna maakte ik nog onderstaande foto van het beel van Laurens Jansz. Coster met de Sint-Bavokerk op de achtergrond. Het is op de foto wel duidelijk dat het al avond begon te worden.

In de auto volop met Gert bijgepraat over literatuur en onderwijs. Dat is het voordeel van zo'n twee uur in de auto zitten samen. Ik ga binnenkort weer een avond naar hem toe om met de hulp van zijn bibliotheek bijvoorbeeld de Schrijversinfobladzijde over Ton van Reen af te maken.

Ik ben zeer tevreden over de gekochte boeken. Ze zien er heel netjes uit en er zitten nogal wat aangename verrassingen tussen. Die verrassingen zijn een gevolg van het feit dat ik niet naar de kijkdagen ben geweest. In de omschrijving staat dan bijvoorbeeld:

Stip, K. Ballade van de honderd vrijers. The Hague, L.J.C. Boucher, n.d., 23,(1)p., ills. and orig. wr. K. KELFKENS (bookplate on inside wr.).
= With AUTOGRAPH DEDICATION SIGNED on htitle: "Geschreven 1945 Voorlaatste couplet 1975 [signed] Kees Stip", referring to the last page, where the author added an extra stanza in manuscript.
AND 26 others, all Dutch poetry, i.a. A. VERWEY, Van het leven (Amst., 1889, orig. wr., 4to (Frontwr. loose)); C. BUDDINGH', De eerste zestig (Amst., 1978, orig. cl. w. dustwr.); H. DE BOER, Diafragma (N.pl., Hameland Pers, 1983, orig. wr. SIGNED); W. BRANDT, Het Land van Terugkomst. Een Indonesisch reisjournaal in poëzie (Baarn, 1976, ills., orig. wr.) and W. TEN BERGE, De reiziger (Utr., 1928, orig. wr. J. CANTRÉ).

Ik kocht dit kavel vanwege het boekje van Kees Stip, met een handtekening én met een in 1975 in het boekje geschreven extra strofe. Dan zitten er nog 26 andere poëziebundels bij, waarvan er 5 worden genoemd, maar de andere 21 zijn een verrassing. Een soort aan mezelf gegeven Sinterklaascadeau. Met de twee boeken van W. Walraven ben ik heel blij. Extra blij, omdat het toch beide boeken zijn, terwijl ik dacht dat ik alleen de 'brieven' had en niet de 'Eendagsvliegen'. Een kleine opsomming van auteurs waar ik meerdere boeken van kocht:
- Leo Vroman (14x)
- Battus (11x)
- C. Buddingh' (9x)
- A. Roland Holst (8x)
- Ida Gerhardt (7x)
- J.C. Bloem (6x)
- Rutger Kopland (6x)
- Hans Warren (6x)
- J.B. Charles (4x)
- Jan Hanlo (4x)
- Herman Koch (4x)
- Gerrit Achterberg (3x)
- Adriaan Morriën (3x)
- Bertus Aafjes (2x)
- Willem Brandt (2x)
- Kees Stip (2x)
- Hendrik de Vries (2x)
- H.C. ten Berge (2x)
- W. Walraven (2x)

6 december 2007

Aan het Ex-libris in de diverse kavels boeken is nog terug te zien wie de vorige eigenaar van de boeken was. Ze waren o.a. van Justus Krant, Albert Brüggen en van A.S.A. Struik.

2 bestellingen: knipsel Geert Lubberhuizen en 10 Bulkboeken.

7 december 2007

Vandaag van 9.00 - 16.00 uur de eerste van twee cursusdagen van de cursus voor vertrouwenspersonen die ik samen met Helma volg. In Ede (Centrum Emmaus), dus dat is lekker dichtbij. Een klein groepje, negen personen, waarvan twee collega's van het CLV; zo leer je die ook nog eens kennen. Vanmiddag oefenden we gesprekstechnieken met een actrice. Dat is altijd weer spannend, maar toch wel leuk. Bij mij speelde ze een leerling die aarzelend bij me binnenkwam, die aangaf dat er iets was, maar die vervolgens niets durfde of wilde vertellen. Je moet dan alles uit de kast halen om zo'n 'leerling' toch aan het praten te krijgen.

Met Martijn zijn we vanavond bij een appartement op de Diepenbrockdreef wezen kijken. Twee kamers, redelijk gelegen, iets achterstallig onderhoud en wel erg duur voor zo weinig ruimte.

Ik ben nog wel een poosje bezig met het doorbladeren/lezen van de boeken die ik deze week in Haarlem ophaalde. Af en toe zal ik er ook wel wat uit citeren. Nu bijvoorbeeld uit de bundel Aphorismen van J.C. Bloem uit 1952:

Anneke is vandaag geweest en heeft vier dozen boeken afgegeven. Haar ouders zijn kleiner gaan wonen. Wim bracht afgelopen week ook al een doosje en (andere) Wim komt komende week met dozen langs. Daarbij komen nog de pakweg 250 boeken uit Haarlem. Kortom: dat krijg ik niet vlotjes weggewerkt/ingevoerd.

8 december 2007

Rouke Broersma stuurt mij (als een bewijs van dankbaarheid voor de aan hem gewijde pagina) een genummerd en gesigneerd exemplaar van 'Zoveel Vogels Zoveel Zinnen'. Zulke onverwachte cadeautjes per post maken je dag goed. Bovendien is het ook echt een prachtig boek. Gedichten van Rouke Broersma, etsen van Adriaan Nieuwenhuis en vormgeving van Henk Bartelds. Die vormgeving moet bij dit boek echt vermeld worden. Er is jaarlijks een verkiezing van het mooist vormgegeven boek en wat mij betreft mag dit boek in de prijzen vallen. Het boek is een onderdeel van een nog groter project: een map met etsen, een tentoonstelling, dit boek en de website www.zoveelvogelszoveelzinnen.nl.
Bij het doorbladeren van het boek vallen me in eerste instantie twee dingen op. Op bladzijde 4:

Het staat er echt, maar je leest er in eerste instantie overheen, omdat je een andere - standaard - tekst verwacht. En op blz. 9:

En als het dan toch zonder toestemming mag, scan ik ook nog maar wat uit het boek (niet helemaal recht gescand; ik krijg het boek net niet goed onder de scanner):

Voorzijde boek	Gedicht 'Gezicht op Delft'	Ets bij het gedicht 'Ik fiets te dichten'

Barbarber heeft ooit (nummer 73/74, juni/juli 1969) een heel nummer gewijd aan 'Dingen die uit boeken vallen'. Het betrof toen de collectie van P. Rienks. Iedere handelaar herkent ongetwijfeld zo'n verzameling. Ook uit de boeken die ik woensdag in Haarlem ophaalde valt het één en ander. De moeite waard is bijvoorbeeld onderstaande reclame-boekenlegger van Meulenhoff uit (circa) 1947 voor het werk van Cola Debrot. Er staat dat 'Bewolkt bestaan' in voorbereiding is en dat boek verscheen in 1948:

boekenlegger voorzijde		boekenlegger achterzijde

Uit de poëziebundel 'Pilatus en de Nazarener' van Leo Plemp van Duiveland valt een getypt gedicht:

Ondertekend en gedateerd. Het gedicht komt in de bundel zelf niet voor. De bundel zelf is ook gesigneerd. De handtekening is kleiner, maar komt duidelijk overeen met die onder het gedicht:

Een mailtje van Truusje van Tol, die een foutje in Schrijversinfo constateert:

Op de site 'Schrijversinfo' die ik af en toe raadpleeg, zag ik een onjuistheid in de bibliografie van Willem van Toorn. Bij zijn vertalingen staat onder meer 'Keerpunt' van Thomas Mann. Ik neem aan dat dit Klaus Mann moet zijn, de zeer talentvolle zoon van Thomas. Zijn autobiografische Der Wendepunkt staat in mijn boekenkast, en bepaald niet ongelezen... Misschien kunt u even checken of hier sprake is van een vergissing? Het zou jammer zijn als zo'n foutje zou blijven staan. Hulde overigens voor de site: ik ben zelf een verwoed lezer en sla hem nog wel eens op. Deze keer om iemand ervan te overtuigen dat Willem van Toorn wel een uitgebreid oeuvre op zijn naam heeft. (Ongelooflijk maar waar: er blijken literatuurliefhebbers te bestaan die nog nooit van hem hebben gehoord.)

1 bestelling: Rijkdom uit Holland's tuin, 200 groente- en fruitrecepten.

9 december 2007

Gisteren gingen we naar een kerstmarkt op een kampeerboerderij in Achterberg. Koud (je zult er de hele dag achter een kraam moeten staan) en het stelde weinig voor. Die kerstrommel is al helemaal niet aan mij besteed. Overdreven verlichting en versiering, maar ik geloof niet dat de wereld er veel vredelievender op wordt.
Ik kocht er negen Nederlandstalige singletjes uit een bak met voornamelijk 'piratenhits', maar wat ik eruit viste was zelfs 'literatuurgerelateerd' zoals het nummer van Nico Haak over 'Bulletje en Bonestaak':
- Nico Haak, Bulletje en Bonestaak
- Wieteke van Dort, Hallo Bandoeng
- Youp van 't Hek, Flappie
- r.k. veulpoepers b.v., Jantje zag eens pruimen hangen

toen ik nog niet kon lopen was ik reeds geniaal want als ik op de pot zat vroeg ik al om 't avondblad en las 't stripverhaal mijn moeder zei dat kind is veel te bij dat is een heel bijzonder kind en weet je wat ik zei?

ik wil Bulletje Bulletje en Bonestaak ik wil gewoon geen tegenspraak en verder is het mijn eigen zaak de hartelijke groeten van Nico Haak en ik wil Bulletje en Bonestaak

3 bestellingen: Maatstaf 5 (mei 1991), Jan Funneman, 'Speel eens poppenkast', Lp Pete Seeger.

10 december 2007

I cdnuolt blveiee taht I cluod aulaclty uesdnatnrd waht I was rdanieg. The phaonmneal pweor of the hmuan mnid, aoccdrnig to a rscheearch at Cmabrigde Uinervtisy, it dseno't mtaetr in waht oerdr the ltteres in a wrod are, the olny iproamtnt tihng is taht the frsit and lsat ltteer be in the rghit pclae. The rset can be a taotl mses and you can sitll raed it whotuit a pboerlm. Tihs is bcuseae the huamn mnid deos not raed ervey lteter by istlef, but the wrod as a wlohe. Azanmig huh? yaeh and I awlyas tghuhot slpeling was ipmorantt! if you can raed tihs forwrad it.

Bovenstaand teks maild Martij m vandaa. He i inderdaa verbazingwekken da j zo' teks gewoo kun leze. I he Nederland moe da no eenvoudige gaa, omda j d woorde we snelle zul herkenne. I dach zo' teks i he Nederland oo we een gezie t hebbe, maa i ko he nie vinde. Oo i 'Opperland' staa e gee. We von i e ee teks waarui duidelij word da j oo rusti va el woor d laatst lette we kun late!

Vanavond een vervolg op het uitstapje met Gert naar Haarlem van vorige week. Ik ben bij hem geweest en we hebben samen de bladzijde voor Schrijversinfo over Ton van Reen afgemaakt. In het weekend had ik al wat voorwerk gedaan. Gert heeft vrijwel al zijn boeken voor volwassenen.

Al pratend kwamen we van de ene schrijver op de andere. De bladzijde over Jeroen Brouwers hebben we uitgebreid en verbeterd (Gert heeft nogal wat bibliofiele uitgaven in huis). Verder spraken we bijvoorbeeld over Louis Paul Boon en Harry Mulisch: de foto die ik vorige week in Haarlem maakte staat vrijwel vanuit dezelfde hoek op de omslag van het boek 'Het beeld en de klok':

Verder heeft Gert nogal wat gesigneerde boeken. Hij scant wat van die handtekeningen voor me (o.a. Hellla S. Haasse en Koos van Zomeren). In een kavel dat Gert bij Bubb Kuyper kocht zat een gebonden exemplaar van 'Het verkeerde paard' van Koos van Zomeren. Omdat ik dat boek nog niet heb, kreeg ik van Gert zijn oude exemplaar. Hij krijgt er van mij 'Het verbrande kind' van Stig Dagerman voor terug. Dat heeft hij niet gelezen. Wel heeft hij van Dagerman 'De slang' met de prachtige openingszin:

Een ontzettend leuke avond weer en het was over twaalven voor ik er erg in had.

1 bestelling: 4 x Stijn Streuvels.

11 december 2007

Twee leerlingen uit Havo-5 vroegen of ik mee wilde doen aan een test. Ze zijn bezig met hun profielwerkstuk. Het ging om het proeven van vier gewone producten én van de light-versie ervan: cola, dubbelfris, ontbijtkoek en paprikachips. De onbijtkoek en de chips herkende ik (de chips was eigenlijk een gokje). De dranken had ik verkeerd. Ik had gedacht de Coca cola wel te herkennen. Dubbelfris drink ik nooit. Eén van de twee was duidelijk zoeter, maar dat bleek dus de light-versie te zijn. Dat verwacht je niet.

Aan het eind van de middag stond ik te wachten voor het verkeerslicht Jan Steenlaan/Rondweg West. Die hele installatie is onlangs vernieuwd en er zitten nu van die hele felle ledlampjes in. Het is niet meer één rode lamp, maar een heleboel kleine lampjes. Het lijkt wel of dat rode licht inbrandt in je netvlies. Nog zeker een minuut zag ik, als ik met mijn ogen knipperde, dat rode licht tussen mijn oogharen. Dat kan toch niet goed voor je ogen zijn.

Gisteren heb ik gemaild met Hans Werkman. Hij had een vraag over de boeken die ik aanbied van J.K. van Eerbeek. Van Werkman verscheen in 2004 een proefschift over Van Eerbeek en hij zoekt nog enkele boeken met stofomslagen ('Beumer & Co', 'Lichting ’18' en 'Gesloten Grenzen' hadden oorspronkelijk een stofomslag). Werkman mailde me op mijn verzoek zijn volledige bibliografie en dat is een mooie gelegenheid om binnenkort ook de Schrijversinfobladzijde over hem af te maken.

1 bestelling: Joseph Campbell en Bill Moyers, 'Mythen & Bewustzijn, De kracht van de mythologische verbeelding'

12 december 2007

Wim bracht vanavond wat dozen boeken. Kinderboeken (Bob Evers-serie), maar ook literatuur. 'De boot en het meisje' van Jonathan van het Reve zat er ook (al) bij. Een boek van dit jaar. Het kon Wim niet bekoren. Jonathan is een kleinzoon van Karel van het Reve en dus een achterneefje van Gerard Reve. Ik heb er een stuk in zitten lezen en het bevalt mij ook maar matig. Veel gewild-modern aandoende dialogen. De hoofdfiguur heeft een zeilboot gekocht en moet die boot in Lauwersoog op gaan halen. Het liefst alleen met Rosa, maar met z'n tweeën kun je de boot waarschijnlijk niet varen. Dat brengt hem op bladzijde 11 op de volgende gedachte: 'Het zal trouwens nog niet meevallen om dat ding met zijn tweeën te varen: waarschijnlijk krijgen we het grootzeil niet eens omhoog. Wat is leuker: zeilen met vrienden of op de motor varen met Rosa? Je zou eigenlijk een paar goed afgerichte, doofstomme, sekseloze slaven moeten hebben, die de hele dag behendig in de verstaging klimmen en over de giek wandelen, en die dan 's avonds een lang, treurig lied zingen en in het vooronder gaan slapen.' Aan zo'n fragment erger ik me: doofstomme slaven die 's avonds plosteling kunnen zingen. Dan zijn ze toch niet zó doofstom! Is dat nou slordigheid of mis ik een diepere bedoeling?

1 bestelling: Leo N. Tolstoj, 'Jasnaja Poljana', drs. A.L.R. Vermeer, 'Philipp A. Kohnstamm'.

13 december 2007

Op 10 december plaatste ik een stukje Engelse tekst, waarbij de letters van de woorden door elkaar gehusseld waren, maar waarbij de tekst toch leesbaar bleef. Ik vroeg me toen af of er ook niet zo'n tekst in het Nederlands voorhanden was. Maja reageert daarop: ze heeft zo'n tekst op haar weblog staan:

Het mkaat hamelael netis uit in wlkee vlogodre de ltteers in de wrodeon saatn. Het is aeleln niodg dat de eretse en de ltaatse ltteer van het wrood op de jiutse patals saatn. De rset van de ltteers mgoen wlelikueirg gpletaast wdoren en je knut tcoh nog gwoeon lzeen wat er saatt.

Haar uitleg:
Onze hersenen zijn ingesteld op een zekere mate van zelfbedrog, ze corrigeren het netvliesbeeld en interpreteren de onbegrijpelijke zin als een tekst met betekenis. Dat je hersenen een correctie uitvoeren, gaat totaal automatisch. Maar ze worden in dit geval wel geholpen door het feit dat van elk woord de beginletter en de eindletter behouden zijn gebleven. Het zelfbedrog in de hersenen, dat is de essentie van illusies.

Je krijgt terug wat je geeft! Miranda uit klas 2 vraagt aan me of ik weet waar de vergaderkamer zit. Mijn antwoord is dat ik dat niet kan weten, want een vergaderkamer heeft geen billen en kan dus niet zitten. Nadat ze haar vraag goed heeft geformuleerd, loop ik met haar mee en zeg: 'Kijk, die groene deur is de vergaderkamer.' Dan zegt zij op haar beurt: 'Nee meneer, dat is de déur van de vergaderkamer.' Bijdehand, maar volledig terecht. Het is 1 - 1 Miranda.

2 bestellingen: 3 x Veilig leren lezen, 5 x Carmiggelt.

14 december 2007

Twee lessen en een lange zorgteamvergadering vandaag.

Vanmiddag met Lidy naar de chiropractor in Bennekom. We waren er aan de vroege kant. Ik zat dus behoorlijk lang te wachten. Lang genoeg om het literair juweeltje 'Zaailingen van violen' van Jan Siebelink uit te lezen. Er staan fragmenten uit 'Knielen op een bed violen' in die hij op het laatste moment geschrapt heeft. Dit boekje lijkt me daardoor nauwelijks te begrijpen als je dat andere boek niet gelezen hebt. Dat schrappen lijkt me wel terecht. Al komt de vader als hoofdpersoon hier veel sympathieker naar voren dan in het boek zelf!

Uit Bennekom zijn we naar de C1000 in Ede geweest, op de plek waar vroeger de Maxis zat. Een grote winkel, waar ze dingen verkopen die de C1000 in Veenendaal niet heeft. Bij de tijdschriften stond een klein aanbod boeken. Ik kocht er 'Woensdag gehaktdag' van Klinkhamer. Uit nieuwsgierigheid. Dit is een boek dat ik toch gelezen wil hebben.

Daarna reden we door naar Van Ekeris in Veenendaal. Martijn kreeg na een tennistoernooi een dinerbon van Restaurant de Maes en gaf die bon aan ons. Op vrijdagavond (koopavond) kun je daar ook eten. Ik had een prima goulashsoep en een lekkere cordon bleu met friet. Met een drankje erbij kost dat maar een tientje. Voor dat geld is het prima eten. De entourage is een stuk minder. Ik ga niet voor mijn lol in een meubelwinkel zitten eten. Voor we gingen eten sjouwden we eerst drie kwartier door die winkel. Mijn humeur is dan al verpest. Er schijnen mensen te zijn die voor hun plezier een middag door zo'n winkel gaan lopen. Hoe leeg moet je leven zijn om zoiets voor je genoegen te doen?

Hans Werkman mailde wat aanvullingen voor de Schrijverinfobladzijde over hem. Die bladzijde maak ik morgen af. Hij had geen aanvullingen op de bladzijde over Willem de Mérode. Dat lijkt me een goed teken, want Werkman is een kenner.

15 december 2007

Voor het grootste deel gisterenavond (tijdens het wachten op de cordon bleu, ruim een half uur, volgens mij waren ze ons vergeten) en het laatste stukje in bed gelezen: 'De dageraad' van Annejet van der Zijl. Ook een literair juweeltje. Een voorstukje van 'Sonny Boy' dat uiteindelijk niet in dat boek is gekomen. Van der Zijl is - net als in Sonny Boy', op haar best op het kruispunt van fictie en non-fictie. Pakkend vertelt ze over start, groei en verval van de Surinaamse plantage 'De Dageraad' aan de modderstroom de Cottica. Lees dat boekje! Op het omslag een soort verkavelingskaartje van de Surinaamse kust. Het verhaal verscheen al eerder in het in Suriname uitgegeven 'Suriboek'.

De bladzijde over Hans Werkman is af. Tot mijn verbazing is er op internet alleen hap-snap wat over hem te vinden. Zelfs de DBNL-bladzijde over hem vermeldt maar twee van zijn boeken. Dan is dit het eerste overzicht van zijn werk op internet!

N.a.v. het boek 'Een slecht geweten' van Sal Santen heb ik de Schrijversinfobladzijde over deze interessante joodse auteur afgemaakt. Zijn eerste boek was 'Jullie is jodenvolk'. Dat was ook één van de gevleugelde uitspraken van mijn vader. Heeft Pa dat boek ooit gelezen? Of was het een vaker voorkomende uitspraak?

Af en toe heb ik mailcontact met een achternaamgenoot uit Maassluis. Zij is bezig met stamboomonderzoek en kwam via archieven bij mij terecht. Recent is ze in Arnhem in het gemeentearchief honderden jaren oude brieven aan het lezen geweest. Het is heel bijzonder om dergelijke zeer oude brieven vast te houden. Ze schrijft: 'Ik was eigenlijk een beetje verbijsterd dat het gewoon in kartonnen dozen zit en dat je zoiets, weliswaar met handschoentjes aan, zomaar ik kan inkijken. De brieven gaan niet alleen over de landgoederen, maar ook testamenten, betrekkingen tot de kerk en andere vorstenhuizen maar ook over de admiraliteit en verdragen uit de napoleontische tijd.' Ze is nu uitgekomen bij een familie die zich noemde Gansneb genaamd Tengnagel, een heel oude adelijke familie, afkomstig uit Bohemen. Ik herinnerde me dat ik onlangs - en uit dezelfde tijd - een dichter met die naam was tegengekomen: Mattheus Gansneb Tengnagel (1613-1652). Dichter van o.a.:

• Amsterdamsche Mane-schyn (1639)
• Amsterdamsche Sonne-schyn (1639)
• Amsterdamsche lindebladen (1640)
• Alle werken waarin opgenomen de paskwillen die ten onrechte aan Tengnagel toegeschreven zijn. Ingeleid en van aantekeningen voorzien door J.J. Oversteegen (1969)

Met een beetje mazzel zit er dus een dichter onder onze voorvaderen.

Jarenlang staat het boekje 'Rijkdom uit Holland's tuin, 200 groente- en fruitrecepten' op de plank (voor € 1,14 - dat was voorheen ƒ 2,50). En nu wordt het binnen een week twee keer besteld. Is er ergens - in een tijdschrift? op een cursus? - aandacht aan besteed? Verder besteld: 7 delen Pim, Frits en Ida, 6 bulkboeken, 1 knipsel Bob den Uyl.

16 december 2007

Soms wil je leuk zijn, maar komt je grapje absoluut niet over. Soms heb je niet de bedoeling grappig te zijn, maar vindt een ander je opmerking humoristisch. Wim mailt: 'Ha Mats, Ik heb erg moeten grinniken om jouw notitie over de aanschaf van Woensdag gehaktdag... Bij de C1000!! Hadden ze het daar niet op de vers-afdeling liggen??!!!' Ik ben nu halverwege het boek en ik weet niet goed wat ik ervan moet vinden. Klinkhamer kan wel schrijven, zoveel is zeker. Wat betreft de rauwe directheid doet het me wat aan 'De vuilnisroos' van Ben Borgart denken. Hij koketteert bijna met de moord, beschrijft de reacties van politie en buurtgenoten, maar draait er tegelijkertijd omheen. Al op blz. 14 gaat het over hoe het lijk is verdwenen, maar dan staat daar, in schuingedrukte letters onder:

Klinkhamer werkt als nachtportier in een goedkoop hotel. In het hotel overnachten zestien gasten met psoriasis. Eén van die gasten, Mevrouw Vellema van kamer 128, heeft een oogje op Klinkhamer. Hij sabelt haar genadeloos neer:

Vanmiddag zijn we, met mijn moeder, koffie wezen drinken bij mijn schoonvader in Culemborg. Zij was nog nooit bij hem op visite geweest. Een prachtige heldere winterdag. Veel reigers en buizerds gezien onderweg. Het is op het tegelpad voor de flat van mijn schoonvader al spekglad. De stoeptegels vriezen wat op, waarschijnlijk omdat er ook water onder zit (ze liggen op rubbertjes). Hij begint met zijn 87 jaar te schuifelen in plaats van te lopen. Zo'n glad pad wordt zo langzamerhand echt gevaarlijk voor hem.

17 december 2007

Nog elke dag pak ik een paar van de boeken die ik bij Bupp Kuyper kocht. Vandaag was dat o.a. het boekje van Kees Stip: 'Ballade van de honderd vrijers'. Een wel heel vrije bewerking van een Grieks drama. Op de eerste bladzijde zette Stip zijn handtekening en schreef erbij: 'Geschreven 1945, Voorlaatste couplet 1975'. Op die voorlaatste bladzijde schreef hij (hoe waar):

Kees Fens over Martin Ros in de Volkskrant (13 december):

Ik geloof dat er niemand is die zo veel leest en heeft gelezen als Martin Ros. Ik voel mij in zijn gezelschap altijd geheelonthouder. Er is ook niemand die anderen zo graag of dwingend aan het lezen wil krijgen. Jaren geleden stond ik naast hem aan de uitleenbalie van de Universiteitsbibliotheek van Amsterdam, in het hart van twee miljoen boeken. Wij moesten wachten, hij bracht een plastic tas naar boven, haalde daar twee boeken uit die ik nodig moest lezen. Ik wed dat hij bij het laatste oordeel een tas met boeken bij zich heeft en God van de noodzaak van de lectuur zal overtuigen.

Ik hoor bij de luisteraars die de stem van Martin Ros op zaterdagochtend gaan missen. Het was één van mijn ankerpunten in de week. Altijd benieuwd welke boeken hij zou gaan bespreken. Eerlijk gezegd wist je enkele uren later vaak al niet meer wat hij besproken had, maar je genoot van het enthousiasme, de volzinnen, het 'Kèn je dat?' of 'Dat wéét je toch wel?'. In zijn enthousiasme overdreef hij wel. Maar je had al die boeken zelf niet gelezen en kon hem dus niet controleren. Hij vertelde vorig jaar een keer over het gedicht waarin Buddingh' Stientje in de bus nog eens langs ziet rijden. 'Drié keer móest hij haar zien...' brulde Ros, maar in het gedicht is dat echt maar twee keer. Maar je vergaf hem zijn overdrijving:

1 bestelling: Leonhard Huizinga, 'Olivier en Adriaan', Leonhard Huizinga, 'Adriaan en Olivier', Heere Heeresma, 'Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp'. De vraag van gisteren over het twee keer (kort achter elkaar) bestellen van 'Rijkdom uit Holland's tuin, 200 groente- en fruitrecepten' is beantwoord. Het was dezelfde mevrouw. Ze had mijn antwoord niet gezien en bestelde voor de tweede keer.

18 december 2007

Het boekenweekgeschenk van 1979 'Mooi kado' was geschreven door Simon Carmiggelt en geïllustreerd door Peter van Straaten. Het is één van de interessantste boekenweekgeschenken. In de eerste plaats omdat het stukken van Carmiggelt zijn die betrekking hebben op de literatuur en in de tweede plaats omdat hij er brieven aan Gerard Reve in opgenomen heeft, die een prachtige aanvulling zijn op de brieven van Reve aan hem. Reve woonde in de tijd van die brieven in Veenendaal en ook dat komt in de brieven kort ter sprake:

15 juni 1971

Hoe lief van jullie om zoveel tijd te investeren in het bespreken van een hotelkamer voor ons te Veenendaal. Ik dacht aan een eenvoudige telefonische handeling, maar jullie hebben er een doordachte excursie van gemaakt. Zonder de geringste twijfel zullen we hoogst tevreden zijn over onze ligging.

27 juni 1971

Zojuist op rappe wielen uit Veenendaal naar Amsterdam vervoerd. We hebben aan het begin van de rit gezegd dat we drie keer zouden aanbieden ons aandeel in de benzine te betalen doch geen vier keer en de jongens weigerden drie maal en wisten dus wat ze deden, wat niet van iedereen gezegd kan worden.

Ik tik mijn antwoordbrieven aan jou, omdat ik graag de hele correspondentie van twee kanten bijelkaar hou. Ik heb nu met H. afgesproken dat ik jouw brieven even, op de krant, zal laten fotokopiëren. Ik stuur ze je wel. Hij zei me dat in Veenendaal zo'n kopieerinrichting niet bestaat. Deerlijk plaatsje, omzoomd door schone bossen. Als je t.z.t. mijn stukje 'Stadje' leest moet je dat overigens niet helemaal op Veenendaal betrekken. Ik veegde er allerlei landerige ervaringen, opgedaan in visueel minder bekoorlijke menselijke nederzettingen, in bijeen en kruidde ze met enige wisecracks van weer elders. Komaan, men doet wat men kan.

Carmiggelt had veel meer tekst ingeleverd dan wat er uiteindelijk in het boekenweekgeschenk terecht kwam. In 1983 kwam die complete (en nog uitgebreide) versie alsnog op de markt als 'Met de neus in de boeken' met als ondertitel 'Een Mooi Kado zoals het eigenlijk had moeten zijn'.

Na de Diepenbrockdreef gaat Martijn morgen kijken bij een appartement aan de Monding. Het wordt nu wel serieus. Maar met z'n zesentwintig jaar wordt het ook wel tijd dat hij op zichzelf gaat wonen. Hij begint zich af en toe aan ons te ergeren. Dat is wel een duidelijk teken dat het tijd voor hem wordt om op te krassen.

2 bestellingen: een aantal bodemkaarten en Anatole France, 'La revolte des Anges'.

19 december 2007

Omdat er op Schrijversinfo ook bladzijden met duizenden citaten staan (dat was het begin van de site) mailen mensen me af en toe spontaan een citaat. Nadia mailt deze, uit de filosofische roman 'De Reis' van Alex Mero:

De tweede cursusdag voor vertrouwenspersonen in Ede vandaag. Vanochtend weer met een actrice om gesprekstechnieken te oefenen en vanmiddag met onderwerpen als geheimhouding, meldingsplicht en aangifteplicht. Je hoopt met die laatste zaken in de toekomst niet te maken te krijgen, maar ook bij ons kunnen zulke dingen gebeuren. We moeten als school onze kop niet in het zand steken. Ik realiseer me steeds meer dat, als er in een televisieprogramma percentages genoemd worden, je die gewoon om kunt rekenen naar onze school en dat dat dan hoogstwaarschijnlijk ook klopt. Een voorbeeld: in een onderzoek lees ik:

2,8 procent van ruim duizend leerlingen is 30 stuks !!! Dertig leerlingen op onze school die wel eens coke gebruikt hebben. Ik kan ze niet aanwijzen, maar ze lopen er dus hoogstwaarschijnlijk tussen. En als er percentages langskomen over leerlingen met zelfmoordgedachten, of over seksueel misbruikte kinderen, dan is dat ook om te rekenen en je schrikt je rot. We kennen slechts het topje van de ijsberg en de rest van de ellende gaat aan ons voorbij.

Terwijl ik het bovenstaande schrijf komt er een mailtje van een collega uit Wageningen:

Hallo Mats, Met veel genoegen en herkenning lees ik je weblog, ik heb me er maar op 'geabonneerd'. Ga zo door, en fijne feestdagen!

Ik schrijf dit weblog in eerste instantie voor mezelf, maar het is natuurlijk extra leuk als mensen regelmatig meelezen en als collega's er zaken in herkennen (en het wordt steeds pijnlijker als er taalfouten in blijven staat).

IJs op de vijver. Ik kan het niet laten om daar foto's van te maken. De vissen zwemmen onder het ijs nog - heel langzaam - rond. Vorig jaar kropen ze met z'n allen achter de plantenzakken (dat is taalkundig niet juist vrees ik; kunnen vissen kruipen?) De eerste foto hieronder gebruik ik maar eens een tijdje als beeldschermachtergrond.

1 bestelling: Herbert Kühn 'De opgang der mensheid'.

20 december 2007

Een drukke dag op school. Veel regeldingen zo vlak voor de vakantie. Het aantal uit de les gestuurde leerlingen viel nog mee. In m'n tweede klassen heb ik het verhaal van 'A Christmas Carrol' verteld, met wat tekeningen uit diverse boeken op sheets. Er zijn altijd weer kinderen die de films kennen van bijvoorbeeld Walt Disney of The Muppets, maar er zijn ook in elke klas weer kinderen die van het hele verhaal nooit gehoord hebben. De komende dagen zijn er ongetwijfeld weer verfilmingen op televisie te zien.

Aan het eind van de middag was er een kerstmaaltijd voor het personeel op school. Goed verzorgd en gezellig. Daarna Kerstbal. Een disco in de gymzaal, een band in de aula en allerlei kleine activiteiten daaromheen. Bij de band was het opvallend leeg. Een collega zei tegen me: 'Ze spelen toch heel goed.'. 'Ja. Dat is nou precies het probleem. Wij oude mannen vinden het goed, maar onze jonge leerlingen kunnen het niet echt waarderen.'

Het boekje 'De pen in het zand. Een literaire zwerftocht over De Hoge Veluwe' van Arno van der Valk & Dick van der Klis is uit. Het is min of meer een vervolg op de kleine tentoonstelling die er vorig jaar op de Hoge Veluwe was. Ik ben wel benieuwd naar dit boekje, omdat het twee van m'n passies van dit moment samenbrengt: literaire wandelingen en de Hoge Veluwe. Er staan ook ongetwijfeld weer enkele gedichten van Rouke Broersma in. Een citaat van de site van uitgever: Leon de Winter en Hans den Hartog Jager stellen zich bij zoveel gecultiveerde natuur met J.C. Bloem de vraag ‘Wat is natuur nog in dit land?’ Anderen komen net als Johnny van Doorn uitrusten als de stad ‘met al die migrainekoppen’ hen te veel is geworden. Armando en A. den Doolaard verkozen het als hun woonplaats. ‘Waar had ik in het vaderland beter kunnen wonen dan te midden van de laatste woeste gebieden die ik in de loop der jaren ging beminnen om hun eenzaamheid en sobere pracht?’ vroeg Den Doolaard zich af. (opmerking van februari 2008. Het boekje was nog niet uit. De presentatie was op 15-02-2008 in Ede)

Veel bestellingen: knipsel Jean Dulieu, knipsels Dorine van Oort, Toon Hermans, 'Tien Toon one man show, Programmaboekje', 6 AO'tjes, H.M. van Randwijk, 'Burgers in nood', dr. J.J. Buskes, 'Vier vrienden', Youp van 't Hek, 'Man vermist/gebroken glas'.

21 december 2007

Het nieuwe boek 'Het Bedrijf, roman in drie delen. Deel 1 - Opwinding' van Hans Vervoort wordt redelijk welwillend besproken. Alom wordt de vergelijking gemaakt met 'Het Bureau' van J.J. Voskuil en die vergelijking ligt ook wel voor de hand. Als het net zo verkocht gaat worden, dan mag Vervoort niet mopperen. Janet Luis zegt het in de NRC van 14 december als volgt: Vervoort vereeuwigt in Het Bedrijf de Weekbladpers, zoals J.J. Voskuil in Het Bureau het P.J. Meertensinstituut vereeuwigde. Het verschil met Voskuil is dat Vervoort zich iet minder op de personen richt en iets meer op de bedrijfscultuur. Zijn observaties zijn wat zakelijker van aard, al geeft hij vaak verrassende karakteriseringen.

Vanavond was Hette Wassenaar even hier. Hij bracht een ontzettend leuk kerstcadeautje: een DVD met door hem verzameld beeld- en geluidsmateriaal van en over Kees Stip. Er staat bijvoorbeeld een oude documentaire op over 'De wereld van het Polygoonjournaal'. Kees Stip zat in de redactie en werd vooral bekend als scenarioschrijver van de jaaroverzichten van Polygoon. Ook heel leuk is een eigen opname van het ensemble "Pur Sang" uit Etten Leur. Zij zongen op 18 april 2004 een aantal dierengedichten van Kees Stip in het NPB-huis in Veenendaal. Knap gezongen en heel apart. Dat zou wel iets zijn voor de opening van het Kees Stipplein (als het zover is).

Eergisteren lag er een laagje ijs op de vijver. Nu is daar flink wat sneeuw bijgekomen. Ik begrijp van de weermannen dat het geen sneeuw is, maar uitgesneeuwde mist. Dat vind ik ook best, maar het is een prachtig gezicht, ook op de takken van allerlei struiken trouwens.

Ik had de brieven van W. Walraven apart gelegd, om ze te lezen in de kerstvakantie en die is vandaag begonnen. Ze bevallen me al direct uitstekend. De eerste brief is geschreven op 25-08-1919 aan zijn broer Jaap. Walraven is net vader geworden van een dochtertje bij zijn inlandse 'huishoudster'. Hij heeft het kind aangegeven, maar kan het niet erkennen. Hij kan het wel adopteren: 'Op het oogenblik was het kind een Inlandsch kind en nu kwam ik, als de engel der barremhartigheid, en ontfermde mij over dit Inlandsche kind, dat van niemand was, door het te adopteeren en het mijn naam te geven. Wat een barmhartige Samaritaan was ik! Wie zou ooit gedacht hebben, dat ik weezen of vondelingen zou gaan aannemen als mijn eigen kinderen! Hieruit spreekt al zijn kijk op de hele, schijnheilige, Indisch-Nederlandse samenleving. Ik kan de neiging om meer te citeren niet onderdrukken:

Ik wantrouw alle menschen met dubbele namen. Die zijn me te Christelijk Historisch. Bij het Korps Genietroepen was een majoor met een dubbele naam, die iemand met een vriendelijk lachend gezicht veertien dagen provoost gaf en dan soms nog daarbij opmerkte, tot meerdere stichting van den delinquent: Het is God, die je straft, soldaat, niet ik! 's Mans naam was de Gaay Fortman en hij is uit een beroemde Amsterdamsche domineesfamilie. 't Was een zeldzame huichelaar. (blz. 46/47)

Het is in 't algemeen in deze wereld gevaarlijk om iets te weten of te kunnen, want daar kunnen de menschen niet tegen. Beter is het je van den domme te houden en zelfs van tijd tot tijd eens onderdanig om raad te vragen, al is het ook in een affaire, die je volkomen duidelijk is. (blz. 48)

Wat de menschen in je vereeren is niet je persoon, docht het ambt en daarmee weer het salaris, dat je per ultimo opstrijkt. Wie je zelf bent of wat denkt kan hun heel weinig schelen. Gewoonlijk hebben ze dan ook niet de noodige menschenkennis of menschenmin om zich te verdiepen in het toch zoo interessante vraagstuk, vanwaar je komt en hoe je geworden bent, wat je bent. Zoodra je eventueel je ontslag zou krijgen, zou niemand je dan ook meer aankijken. (blz. 51)

Ik denk dikwijls aan Multatuli (voor wie ik entre nous niet meer zoo'n eerbied heb als vroeger, tenminste wat zijn betrouwbaarheid als geschiedschrijver aangaat. Als letterkundige vind ik hem nog altijd een groot kunstenaar) (blz. 51)

1 bestelling: W.J. Mets, 'Heidebloesem'.

22 december 2007

Het spel van bevroren spatwater in beekloop en vijver blijft me fascineren:

De Schrijversinfobladzijde over Hans Werkman was af, maar er stond nog geen citaat op. Vandaag vond ik in het tijdschrift 'Liter' van maart 1998 zijn 'Schrijversdagboek'. Werkman is in Colombo, Brasil en beschrijft een aan de ketting liggende hond:

De nieuwe 'Boekenpost' is binnen. Het is één van de tijdschriften die ik direct uit het plastic haal en doorblader. Na het doorbladeren denk ik: 'Verrek, de advertentie van Ed Zwart staat er niet meer in!'. Ik let daar niet speciaal op, maar onbewust toch blijkbaar wel. Ik heb het blad er daarna nog eens speciaal op nagekeken, maar die advertentie staat er inderdaad niet meer in. Wel o.a. een artikel over de Baedekker-reisgidsen, over C. Joh. Kieviet (nog lang niet vergeten) en over Burgersdijk & Niermans.

Bladzijde over Wilma afgemaakt. Dat is weer een bladzijde die niet in het lijstje 'bijna af' stond. Ik rotzooi maar wat aan (en dat vind ik nog leuk ook).

3 bestellingen: 2 x Buddingh': 'Bazip Zeehok' en bulkboek 135, 2 x Anton van Duinkerken, 'Twee vierkante meter', knipsels Karel van het Reve en knipsels Willem Elsschot.

23 december 2007

Ook nieuwe schrijf(st)ers produceren mooie openingszinnen! Dit is de openingszin uit 'Held', de vierde roman van Saskia de Coster:

Af en toe scan ik wat boekomslagen om een bladzijde over een schrijver wat te verlevendigen. Ik ga er maar van uit dat boekomslagen niet onder het copyright vallen. Vandaag scande ik wat dichtbundels van Leo Vroman:

Vroman tekent zelf ook. In 'Huis en tuin' staan gedichten én strips. In 'Inleiding tot een leegte' staan diverse 'knipsels' van Leo Vroman. Het onderstaande vond ik erg fraai:

Vanmiddag zijn we een eindje door de wijk wezen wandelen. Het wit op bomen en struiken is weg. Er wordt nog wel geschaatst op de vijver aan de Vondellaan, maar dat zal morgen ook wel over zijn. De gemeente heeft de kooien voor bladafval weggehaald. Uit angst voor brandstichting, maar waarschijnlijk ook omdat de meeste bomen hun blad wel kwijt zijn. Ook alle blauwe bakken (met plastic zakjes) voor hondenpoep zijn weggehaald. Ongetwijfeld uit angst voor vuurwerkvandalisme. Ik schat dat over heel Veenendaal twee ambtenaren daar twee dagen mee bezig zijn. En straks ook weer twee dagen om alles weer vast te schroeven. Dat kost wat!

3 bestellingen: 4 x J.P. Zoomers-Vermeer, 'Het boek van Flip en Jantje', 'Het boek van Gijs', 'Het boek van kleine Rikie', 'Het boek van Koosje', Godfried Bomans, 'Kopstukken', Mr. E. Straat, 'Praatschaak: Avonturen van een Kiebitz' (deel I en II). De laatste bestelling uit Spanje en de voorlaatste uit Zwitserland!

24 december 2007

Gisterenavond ben ik begonnen aan het jaarlijks overzicht van de voorraad boeken. De boekhouder vindt dat dat er moet zijn. Het is een rotklus. Het betekent dat ik alle overzichten en contracten na moet lopen op verkochte boeken en vervolgens het bedrag van die boeken af moet trekken van de voorraad dan wel op moet tellen bij mijn schuld aan derden. Daar gaat vandaag en tussen kerst en oudjaar nog heel wat tijd in zitten.

Kijk vanavond eens naar de hemel. De ster van Bethlehem vind je niet, maar met een beetje mazzel (en weinig bewolking) wel een stralende sterrenhemel. Gerrit Achterberg bedacht daar een prachtig woord voor: 'het sterregrint'. Ik ben het met Ida Gerhardt eens: een typisch Achterberg-woord:

Vanmiddag bracht ik twee pakjes naar het postkantoor op de Ellekoot. Op zo'n dag als vandaag houd je rekening met rijen en wachttijden, maar dit was wel heel bar. Er stonden twee mensen voor me. De één kwam geld halen en de ander kwam geld brengen. Een oude man kwam veel geld halen. Het was een enorme stapel biljetten en in totaal was het vele duizenden euro's. Het werd voor het oog van de wachtrij twee keer nageteld. Het geld verdween daarna in een klein tasje. Zo'n man zou bewaking moeten krijgen. Het zou nog beter zijn als ze zo'n man even meenamen naar een kantoortje o.i.d. Daarna was de penningmeester van IJsclub 'De Greb' aan de beurt. Hij kwam het geld brengen dat de ijsclub aan het schaatsen in het afgelopen weekend had verdiend. Alle biljetten moesten één voor één door een scanner om op echtheid gecontroleerd te worden. Een kleine vierduizend euro aan grote en kleine bankbiljetten. Ook dat duurt even. Men leert zijn ziel in lijdzaamheid te bezitten.

Ria weet dat ik 'boekenbeeldjes' spaar. Ze kwam vanmiddag langs met een cadeautje. Drie stenen boeken, een kerstman aan de voorzijde en ruimte aan de binnenkant voor een waxinelichtje. Dank je Ria!

Een citaat Willem Walraven:

Lidy zit te kijken naar 'All you need is love". Robert ten Brink herenigt families voor de feestdagen. De meest schaamteloze vorm van janktelevisie. Walgelijk! Mensen vertellen uitgebreid over hun geëmigreerde kinderen e.d. Iedereen weet al lang dat ze over een minuut of wat binnen zullen wandelen, maar het wordt lekker gerekt. En dan toch ontzettend verrast reageren en de tranen laten stromen. Blijkbaar vindt Nederland dit soort voorgeprogrammeerde emoties heerlijk op kerstavond. Zum kotzen!

25 december 2007

Ook 's nachts stroomt de spam binnen. 67 ongewenste mailtjes in de mailbox vanochtend. Vooral poker- en roulette-aanbiedingen tegenwoordig, maar er zijn ook nogal wat mensen die horloges of drugs aan me proberen te slijten. Viagra en penisverlenging lijken een beetje uit de mode te zijn. Het is bijna allemaal in het Engels. Af en toe zitten er Chinese (of Japanse?) lettertekens tussen. Vanwege Raban is mijn emailadres vrij op internet te vinden. Dat is ongetwijfeld de oorzaak van deze spamtsunami. (Ik houd het vandaag eens bij: in de loop van de dag zijn er - tot 23.30 uur - nog 126 bijgekomen)

Een tevreden klant uit Zwitserland (die ik gisteravond antwoordde op haar bestelling van 'Kopstukken' van Godfried Bomans) mailt: Wat vlot, en dat met Kerstmis! Ik heb vandaag aan de ABN-AMRO opdracht gegeven €5.85 op uw giro over te maken. In verband met de feestdagen zal het misschien wel wat langer duren voor het bij u binnen is. Overigens, Veenendaal, leuk. Ik woon nu weliswaar al heel lang in Zwitserland, maar ik ben in Bennekom geboren en opgegroeid dus Veenendaal is mij goed bekend. Ik wens u verder nog prettige feestdagen en een heel goed 2008.

Vanmiddag heb ik (n.a.v. de bundel 'Het ouderhuis') de Schrijversinfobladzijde over Bob Stempels afgemaakt. Een volledig vergeten, jonggestorven dichter. (Nog net) bij zijn leven verscheen de bundel 'Klein verlies' (1939). Hij overleed in 1939 (24 jaar jong). In 1942 verscheen de door Adriaan Morriën uit de nagelaten gedichten samengestelde bundel 'Het ouderhuis'. Morriën schreef er ook een voorwoord voor. Dit voorwoord geeft de enige informatie die er over Stempels te vinden is. Hij wordt in geen enkel literatuuroverzicht gemeld. Zelfs het Lectuur Repertorium noemt hem niet. Google geeft 25 verwijzingen, maar veel wijzer word je daar ook niet van. DBNL geeft alleen geboortejaar en jaar van overlijden en een link naar Gerrit Komrij, die hem ook alleen maar noemt als jonggestorven dichter. Andere verwijzingen leveren ook hooguit zijn naam ergens op een bladzijde op, of een antiquariaat dat een (verzamel)bundel te koop aanbiedt. Mijn bladzijde, die ook niet zeer uitgebreid is, voegt op internet dus in ieder geval iets toe.

26 december 2007

Tweede kerstdag in Culemborg vandaag. Onderweg zagen we drie buizerds, één valkje en een stuk of vier reigers. De buizerds zaten vlak langs de weg, maar niet op een plek waar je zou kunnen stoppen om een foto te maken. Trouwens als je er zou kunnen stoppen, zouden ze waarschijnlijk wel direct wegvliegen.

Weer iemand die citaten mailt. Deze keer uit 'De Legende' van Alex Mero. Het waren er drie. Ik neem er ééntje over:

We maakten een korte middagwandeling en kwamen langs de rooms katholieke basisschool 'De palster'. Ik vroeg aan mijn wandelgenoten wat dat is, een palster. Niemand die het wist. Ik kan me niet voorstellen dat je langs zo'n naambord loopt en je niét afvraagt wat zo'n woord betekent. Maar blijkbaar vraagt niemand zich dat af en heb ik een afwijking als ik me dat wél afvraag. De website van de school geeft de uitleg: Het is een Middelnederlands woord voor pelgrimsstaf. Deze behoorde, met de bedelzak of schoudertas, tot de belangrijkste gebruiksvoorwerpen van een pelgrim. Een palster werd gebruikt om zich te verweren tegen wilde dieren en natuurlijk ook om steun te geven bij de tocht over moeilijk begaanbare wegen. Een mooie symbolische naam voor een basisschool. Als je dat weet blijkt het logo op de school ook volstrekt logisch te zijn.

We zien op televisie de weersverwachting op RTL4. Een neutrale stemt vertelt ons dat het weer gesponsord wordt door Glorix. Daar wordt ik ontzettend opstandig van. Het weer wordt potverdomme door helemaal niemand gesponsord! Hoogstens wordt de tijd die de op deze zender uitgesproken weersverwachting in beslag neemt mede door die chloorfabrikant betaald. En hoe haalt zo'n milieuvervuiler het in zijn botte hersens om de weersverwachting te gaan sponsoren?

Geen W. Walraven vandaag. Ik heb deel 6 van 'Het Bureau' uitgelezen. Het lag al tijden naast mijn bed, maar ik pakte 's avonds steeds wat anders. Maarten Koning stopt aan het eind van dit deel met zijn werk op het instituut. Er volgt nog een betrekkelijk dun deel 7. En er ligt ook nog 'De moeder van Nicolien', maar ik weet niet of ik dat nog opbreng. Een mooi citaat uit deel 6:

Zittend op de divan, luisterend naar de muziek, dwaalden zijn gedachten weg. Hij vroeg zich af wat er vergeleken bij vroeger veranderd was. Wanneer en waarom had alles zijn glans verloren? En vervolgens kwam hij als zo vaak tot de slotsom dat hij in tegenstelling tot vroeger geen grein geloof meer had in de beheersbaarheid van de mens en de maakbaarheid van het leven. Wat hij vroeger, toen hij er nog wel in geloofde, trouwens ook al zei. De mens is een beest. Maar het was veel erger dan hij toen al wist. Toen zag hij nog niet hoe de hele troep door een mateloos egoïsme naar de verdommenis ging en dat dat egoïsme zo groot was dat ieder ander volstrekt onbereikbaar bleek te zijn. In plaats van veiliger, voelde hij zich steeds bedreigder en wantrouwender worden. Lopend over straat zag hij zich omringd door misdadigers. En hij begreep dat dat was omdat hij ouder werd en begon te zien dat zijn tijd eindig was. (blz. 646)

Geen opwekkende gedachte op tweede kerstdag. Maar veel dichter bij de waarheid dan al het opgeklopt kerstoptimisme dat over ons uitgestort wordt.

1 bestelling: 2 kerstboeken.

27 december 2007

Deze week wil ik het overzicht van de voorraad boeken afhebben. Ik schat dat ik nu op 2/3 ben. Volgende week kijk ik dan elke dag wat opstellen na. Dan heb ik het noodzakelijk werk voor deze kerstvakantie mooi verdeeld. En dan verder zorgen dat er ook wat tijd overblijft voor leuke dingen.

Vanmiddag zijn we even naar De Ellekoot geweest. Weggooiglas wegbrengen, lege flessen naar de Albert Heijn (Een enorme hoeveelheid losse lege flesjes en toch maar € 6,00 statiegeld. Die doen maar een dubbeltje per stuk). Wat kleine boodschappen en brillen laten repareren. Mijn bril van Prummel is middendoor gebroken. Ze kunnen het niet zelf maken, maar moeten hem opsturen. Dat kost al € 35,00. Ik wil hem nog wel gerepareerd hebben, maar ik vrees dat dit de laatste keer is dat ik een bril bij Prummel gekocht heb. Die brillen zijn daar razend duur, dan mogen ze dit soort service en reparaties eigenlijk wel zelf voor hun rekening nemen.

Ik had niet gedacht dat het ooit zou gebeuren, maar ik ben het vandaag eens met Geert Wilders! Hij vindt dat de koningin alleen nog ceremoniële taken mag verrichten. De reden dat hij nu met deze mening naar buiten komt, is de kerstboodschap van de koningin. Daarin zat wat verholen - maar duidelijk genoeg - kritiek op Geert Wilders en zijn partij. Hij mag haar niet aanpakken en daarom wil hij haar nu verbieden dit soort meningen naar voren te brengen. Ik vrees dat zijn mening hier niet spoort met die van het overgrote deel van de mensen die op hem stemmen. Het koningshuis is populair bij 'het volk'. Tegelijkertijd zal het dat volk een rotzorg zijn wat nu precies de taken van de koningin zijn. Het volk staat juist te juichen bij de ceremoniële taken. Het dubbele hierbij is dat de kerstboodschap in feite ook een ceremoniële taak is. Alleen schrijft ze de boodschap zelf. Dat zou dan afgelopen moeten zijn. Dan is meteen die akelige christelijke ondertoon eruit en kan het een boodschap worden voor het héle volk.

Oud-collega Rigtje belde vanmiddag. Ze was haar zolder aan het opruimen en of ik een doosje boeken wilde hebben. Daar kan ik geen nee op zeggen. Er zit in ieder geval één verrassing tussen. Een boek met 275 liedjes, spelen en rijmen met al titel 'Het spel van moeder en kind'. De 8e druk, uitgegeven door De Toorts in Haarlem. Het boek is samengesteld door S. Troelstra-Boman de Boer (beter bekend als Nienke van Hichtum) en Jop Pollmann. De verrassing zit hem in de medewerkers: Dien Kes en C.J. Stip. Die laatste moet haast wel Kees Stip zijn. De eerste druk van dit boekje is van 1937. Heeft hij daar al aan meegewerkt, of pas aan een latere druk? Hij heeft tijdens de TweedeWereldoorlog ondergedoken gezeten in het noorden van het land, Heeft hij er toen aan meegewerkt?

2 bestellingen: 9 boeken van Koos van Zomeren, 1 knipsel Maarten 't Hart.

28 december 2007

Vanochtend gingen we even naar de C1000 en naar Van Kooten om twee boeken te bestellen die ik wil aanschaffen voor de boekenbon die ik nog heb liggen:
- Een tocht door dit ingedijkt laagland. Holland draagt mijn sporen (over Ida Gerhardt)
- Poëzie en omgeving in Gelderland
Beide van Kontrast. Dat is blijkbaar een heel klein uitgeverijtje, want het bestellen via de computer in de winkel blijkt niet mogelijk. Er moet over gebeld worden.
Van Kooten is net begonnen met zijn opruiming. Daar ben ik dus mooi snel bij. Veel boeken voor vier of vijf euro. Er ligt zoveel interessants, dat ik echt een keuze moet maken en alleen meeneem wat ik héél graag wil hebben:
- Jacques Klöters, Huilen is voor jou te laat ... Levensliederen en smartlappen
- Hella S. Haase, Een doolhof van relaties. Oerboek
- Ad Fransen, W.F. Herman, Een Hollander in Parijs
- Erik van Os, Ik was zo'n steentje in jouw schoen
- Gevoelige snaren. 30 bekende Nederlanders over de muziek die hen raakt
- Rogi Wieg. Liefde is een zwaar beroep (Privé-domein in de opruiming, dat zie je niet vaak)
- J.J. Voskuil, De dood van Maarten Koning (Deel 7, die ging ik net lezen. Dit is de eerste druk met daarbij het boekje 'Ingang tot Het Bureau van J.J. Voskuil)
- Dave Robinson & Judy Groves, Wat is dat nou ... filosofie.

Op het terrein van Hotel en Conferentiecentrum Zonheuvel in Doorn ligt het Maarten Maartenshuis. De schrijver Maarten Maartens was begin vorige eeuw een beroemdheid in Engeland en Duitsland. Zijn boeken werden in Nederland maar matig verkocht. Hij wordt gezien als de schrijver van de eerste Nederlandse detective, al is 'The Black Box Murder' in het Engels geschreven en in Engeland (anoniem) uitgegeven. Hij liet in Doorn dit huis bouwen en zijn werkkamer is op dit conferentiecentrum nog in originele staat te zien. Je kunt er zelfs in vergaderen. Twee maanden geleden maakte ik zijn bladzijde voor Schrijversinfo. Ik had vandaag wat foto's willen maken van dit Maarten Maartenshuis, maar de telefoon wordt er niet opgenomen en op een email wordt niet gereageerd. Waarschijnlijk zijn ze gesloten tussen kerst en oud-en-nieuw. Veel zal er in deze dagen ook niet geconfereerd worden. Dat stellen we dus nog maar even uit.

Maarten Maartenshuis
(van de website van Zonneheuvel)

Ik kreeg vandaag een mailtje van de Stichting Het Toonder Auteursrecht met complimenten voor de bladzijde over Marten Toonder: 'Het is de overzichtelijkst gepresenteerde bibliografie van Marten Toonder die wij kennen op internet, en uw streven naar compleetheid is bewonderenswaardig!' De schrijfster meldt dat er nog wel wat onjuistheden op de bladzijde staan. Een zoon van Marten Toonder wil wel helpen met verbeteren en aanvullen. Dit soort reacties en daaruit voortvloeiende contacten maken het werken op internet leuk!

De auto gewassen. Dat is niet mijn hobby, maar hij was zo smerig dat het wel een keer moest.

De C1000 had van de kerst nogal wat parelhoen overgehouden. Die kochten we vanmorgen (voor een matsprijsje) en we hebben het vanavond al gegeten. Heerlijk!

2 bestellingen: Arnon Grunberg, 'De heilige Antonio', knipsel Kees Fens.

29 december 2007

Ik heb 'Het spel van moeder en kind', waar ik het eergisteren over had, nog eens goed bekeken om te zien waar de medewerking van Kees Stip nou eigenlijk uit bestond. Dat wordt al in het voorwoord duidelijk. Op blz. 15 schrijft Jop Pollmann: Behalve een uitvoerige inhoud hebben wij ook lijsten samengesteld met verklaring van de woorden die in het algemeen Beschaafd Nederlands onbekend zijn. Men leide hier niet uit af, dat het de bedoeling is de "oorspronkelijke" woorden te doen handhaven. We zouden integendeel iedereen willen aanraden met behulp van de woorden-lijsten de liedjes in de eigen taal, waar nodig in het eigen dialect, te transponeren. Het verheugt ons bijzonder, dat Kees Stip voor een aantal liederen heeft willen aantonen, hoe deze "vertaling" geschieden kan. De verzameling liedjes in dit boek is afkomstig uit alle delen van het land. Kees Stip heeft vijf van die kinderliedjes uit het dialect 'vertaald' in het Nederlands. Hieronder een voorbeeld. Een aardig voorbeeld bovendien, omdat het afkomstig is uit Veenendaal. Stip zal dus weinig moeite gehad hebben met de 'vertaling' ervan. 'Keintie' lijkt me echt Veens dialect. 'Leit' ook. Het afsluitende 'bee - ji' komt me niet zo Veens voor:

Martijn kocht gisteren de verhalenbundel 'Het beste van NightWriters', gepresenteerd door Kluun. Kluun organiseerde dit jaar zeven schrijversavonden onder de titel 'NightWriters'. Een soort Comedytrain, maar dan met schrijvers. Hij wilde geen standaard (saai) schrijversoptreden met gasten op klapstoeltjes, maar flitsende eigentijdse optredens in een rokerige nachtclub. Alle avonden waren uitverkocht en er komt in 2008 een vervolg op. In de bundel ook van veel schrijvers een zes-woorden-verhaal. Ernest Hemingway schreef ooit zo'n verhaaltje: 'For sale: baby shoes, never worn.' Hij vond het zelf het beste verhaal dat hij ooit geschreven had. Het is een aanstekelijk genre. Veel zeggen in zes woorden. Ook veel te raden overlaten en met die zes woorden veel insinueren. Een paar voorbeelden:

- De dood verhinderde Jacks laatste woorden. (Herman Brusselmans) - Tweeënzeventig maagden gedood door vertraagd ontstekingsmechanisme (A.F.Th. van der Heijden) - Waarom droeg deze vreemde vaders horloge? (Jessica Durlacher) - Aangeboden: blindengeleidehond, tuigje licht beschadigd. (Hans Münstermann) - 'Dit blijft ons geheimpje,' zei papa. (Kluun) - Hij snikte: 'Hoer!' En vilde voort. (Tom Lanoye) - Eenmaal wakker zag ze overal bloed. (Marcel Möring) - Te koop:Feyenoord-vlag, weinig mee gezwaaid. (Tommy Wieringa)

Het zou wel iets zijn als stel-opdracht op school. Het is in ieder geval makkelijker nakijken dan al die ellenlange opstellen. De voorbeelden in de bundel zijn wat minder geschikt voor school: veelal seksueel, bloederig of over de islam. Kluun deed een oproep voor dit soort verhalen op zijn website en kreeg er honderden binnen.

30 december 2007

Ik werk vandaag wat oude kranten weg. In de Volkskrant van 30 november bespreekt Piet Gerbrandy de dichtbundel 'Bres' van Leonard Nolens:

De distantie van de buitenstaander heeft Nolens gemaakt tot een scherp observator, niet alleen van zijn eigen zieleleven, maar ook van zijn stad Antwerpen, van zijn generatie, van de snel veranderende wereld om hem heen. Hij heeft begrepen dat hij zijn uniciteit en eenzaamheid deelt met de rest van de mensheid. Zo is deze eenling, misschien tot zijn eigen verwondering, uitgegroeid tot een dichter die de verlangens, noden en teleurstellingen van lezers onder woorden brengt.

Dat is redelijk positief en opvallend is dat Gerbrandy hem een scherp observator noemt. Ik meen me namelijk te herinneren dat Gerbrandy in het verleden niet zo positief over Nolens was. Met wat zoekwerk vond ik een oudere recensie. In 2001 (7 december) had Gerbrandy het over de dagboeken van Nolens en vond ze 'niet boeiend' en had het over 'wijdlopig commentaar':

Leonard Nolens, die met de regelmaat van een IJslandse geiser bundels vol gestileerde kommer en kwel afscheidt. Enig narcisme is deze Vlaamse tobber niet vreemd, want naast poëzie publiceert hij ook dagboeken, waarin zijn niet altijd even boeiende sores van soms pregnant, vaak wijdlopig commentaar worden voorzien.

Is Gerbrandy van mening veranderd, of is Nolens anders gaan schrijven?

We gingen vanmiddag een ommetje maken en meteen wat bestellingen in de brievenbus gooien. Maar dat laatste ging niet door. De afgelopen weken was de gleuf al versmald (tegen het vuurwerk), maar nu is de hele brievenbus buiten gebruik. Deze klanten hadden hun bestelling morgen nog kunnen hebben, maar nu wordt het een paar dagen later helaas.

Nu ik Walraven aan het lezen ben, kom ik in een Vrij Nederland van 29 april 1989 een prachtige beschrijving van hem tegen door Hans Vervoort. Vervoort bespreekt een ander Indisch boek (Duco van Weerlee, 'Indische koortsen'), maar vlecht daar deze zinnen tussendoor:

Nederlands-Indië en tegenwoordig Indonesië is zo'n vervreemdend buitenland. Een paar honderd jaar hebben Hollanders daar gewoond en rondgereisd en veel boekenplanken gevuld met de verslagen van hun ervaringen. De Brieven van Willem Walraven vind ik nog steeds het mooist, het gevecht van een oprechte Hollander tegen het noodlot dat hem in de jaren twintig zonder retourbiljet in Nederlands-Indië bracht. Hij trouwde er met een Javaanse, kreeg vele Indische kinderen, werd journalist en schreef in lange brieven zijn heimwee op naar Dirksland, zijn haat tegen de koloniale maatschappij en zijn vertwijfeling over vrouw en gezin van wie hij hield en die van hem hielden, maar met wie hij als Hollander toch nooit echt contact had. Walraven overleed in een Japans interneringskamp en dat was een verlossing, hij was te veel een mens om van twee werelden geworden om ooit ergens gelukkig te kunnen zijn.

1 bestelling, 2 AO'tjes.

31 december 2007

Vuurwerk fotograferen blijkt nog een vak apart te zijn. Bovenstaande foto's verjagen de geesten van 2007 en wensen u een gezond en voorspoedig 2008.

Aan het eind van het jaar komen veel kranten met nieuwsprijsvragen. Mensen gaan op zoek op internet en via Schrijversinfo leggen ze hun vraag dan af en toe bij mij neer. Vandaag is er de eerste van deze ronde:
Hoi, Ik doe mee aan een regionale prijsvraag van Dagblad de Limburger. Hier staat een vraag, misschien weet jij het antwoord.
Connie Palmen speelde een thuiswedstrijd
a. Ze voetbalde mee in het damesteam van St. Odilienberg
b. Ze signeerde in Roermond haar nieuwste boek
c. Ze schreef over haar jeugd in Swalmen.
Weet jij misschien het juiste antwoord of hoe ik aan het juiste antwoord kom. De juiste antwoorden moeten uiterlijk 5 januari zijn ingeleverd.
Ik ga op dit soort verzoeken overigens niet in

Vandaag heb ik de bladzijde over Paul van Ostaijen afgemaakt. Veel heeft hij niet geschreven, maar er is wel ontzettend veel óver hem geschreven.

We hadden ergens gelezen dat een druif zo rond de kortste dag gesnoeid moet worden. Dat heb ik daarom vanmiddag gedaan. Gelijk ook even de vijver bijgevuld. Door het ijs in de beekloop waren er wat stenen verschoven, waardoor het water eruit spetterde. Het zijn maar druppels tegelijk, maar al die druppels bij elkaar vormen toch vele liters.

We zijn bij AH wat appelbeignets wezen halen. Voor de bakker in de Ellekoot stond een rij van tientallen meters. Allemaal aan het wachten op oliebollen. De bakker zelf kwam de wachtenden een plak cake aanbieden, om het wachten te verzachten. Ik bracht er de bestellingen naar het postkantoortje. Gisteren kon ik ze niet kwijt in de verzegelde brievenbus. Nu zei de juffrouw daar tegen me dat ze van het hoofdpostkantoor alles al opgehaald hadden. Dit wordt dus pas woensdag weer opgehaald en mijn klanten hebben het pas donderdag! Vervelend, maar ik kan er nu ook niets meer aan doen. Bij de Bruna kocht ik het nieuwe Literaire juweeltje (er staat al 2008 voorin - maar dit boekje moet toch echt in 2007 gedrukt zijn!) 'De spiegel' van Mensje van Keulen. Af en toe koop ik er twee of drie tegelijk, omdat ik denk dat dit op den duur wel gezocht zal worden door verzamelaars. In dit geval doe ik dat niet. Ik heb stapels boeken van Mensje van Keulen liggen en ik raak ze aan de straatstenen niet kwijt.

Een keer of wat komt vandaag de televisiereclame van Sun voorbij. De heren hebben geen geld bij zich en moeten afwassen in de keuken van het restaurant. Een veel gebruikte grap in films en reclames. Maar zou dat in real life ook voorkomen? Ik ken geen mensen die dat ooit is overkomen. Volgens mij gaat één van de eters even thuis geld halen o.i.d.

1 bestelling: 3 x Hanny Michaelis.