December 2009

Terug naar november 2009

1 december 2009

Een ontzettend leuke dag in het milieuproject. Op onze eigen school kregen we een rondleiding langs zonnecellen, zonnecollectoren, over het dak van de school en door het 'ketelhuis'. Met name dat laatste vonden de leerlingen indrukwekkend (en ik vond dat eigenlijk ook wel. Een plek in school waar ik in die tien jaar ook nog nooit geweest was). Zo kun je op excursie gaan in het eigen schoolgebouw.

Om elf uur hadden we een afspraak in het informatiecentrum voor Veenendaal-Oost. Een nieuwe wijk, waar goed over duurzaamheid is nagedacht. Ik had de opdracht van de leerlingen naar ze toegestuurd en de projectmanager hield een voor de leerlingen begrijpelijk verhaal, waarin hij al heel goed inging op hun projectopdracht. Ze kregen een film te zien en daarna zette hij de leerlingen om de grote maquette van de wijk heen. Zo kon hij ze goed toespreken, ze allemaal zien én ze hadden ook nog wat om naar te kijken. Heel slim gedaan. Na afloop kregen ze ook allemaal een 'goody-bag' met folders, een pen en een energiekwartetspel. Laat ik vooral ook zeggen dat ik heel tevreden over de leerlingen was (zelfs wel trots). Ze gedroegen zich heel netjes, waren rustig, zaten nergens aan en stelden geïnteresseerde en goede vragen.

Napratend met collega's na de ouderavond moet ik constateren dat ik definief tot 'de ouderen' behoor. Een collega Nederlands zat op 'De Achtbaan' in het jaar na de fusie in groep acht. Ik ben dus directeur geweest van die basisschool, op het moment dat zij er leerling was!

DBNL geeft weer een overzicht van nieuw ingevoerde boeken die in hun geheel op de site te lezen zijn. Mijn bijzonder aandacht gaat deze keer uit naar het Verzameld Werk van Karel van de Woestijne (8 delen) en daarbinnen dan vooral weer naar 'Verzameld werk. Deel 5. Beschouwingen over literatuur'.

1 bestelling: Jan de Hartog, 'Het ziekenhuis' (gesigneerd).

2 december 2009

Op de website van het informatiecentrum Veenendaal-Oost staat nu al kort verslag van ons bezoek gisteren, met twee foto's. Daar zijn ze snel bij. Op deze foto staan de leerlingen rond de maquette:

Maquette Veenendaal-Oost

Samen met Petra heb ik vanmiddag in de bibliotheek de lesbrieven per school afgeteld en in dozen gedaan. De wedstrijdformulieren hebben we niet afgeteld, maar gewogen. Dat gaat sneller dan tellen. Liverse heeft ons per school twee 'Verzamelstips' cadeau gedaan (waarvoor dank). We waren sneller klaar dan we gedacht hadden en we hebben daarom de dozen direct naar CSV, Rembrandt College, Ichthus College en CLV gebracht. Op het CLV heb ik waarschijnlijk ook mijn doosje voor het ROC afgegeven. Daar moet ik morgenochtend maar gelijk achteraan bellen.

Tygo loopt nu door de kamer. Hij gaat staan tegen de kinderstoel, of tegen zijn autootje en duwt die dan lopend door de kamer. Schaatsen leren achter een stoel kende ik al, maar hij leert nu lopen achter een stoel. Bij Suzanne thuis duwt hij zelfs de stoelen in de kamer vooruit.

1 bestelling: ruim dertig kinderboeken. Vanwege die bestelling kinderboeken heb ik de afdeling kinderboeken eens flink opgeruimd. Kapotte exemplaren van internet gehaald en weggegooid, exemplaren die nog niet op internet stonden ertussenuit gehaald en naar zolder gebracht. Nu past alles weer in het rek én staat het eindelijk netjes op volgorde. Het was niet de bedoeling dit vanavond te doen, maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb.

3 december 2009

Ik heb voor die lesbrieven niet gebeld met het CLV, maar ik ben er vanochtend om kwart over acht direct naartoe gegaan, hopend dat de doosjes lesbrieven nog zouden staan waar wij ze gisteren neergezet hebben. Dat was ook zo en het doosje voor het ROC stond er inderdaad bij. Ik was er op de tijd dat de meeste leerlingen arriveerden. Je merkt in alles dat de school twee keer zoveel leerlingen heeft als het Rembrandt College. Wat een massaliteit en een drukte. Ik wil niet ruilen.

Literaire ontmoetingen Met de post kwam 'Literaire ontmoetingen'. Twee DVD's met uitzendingen van tv-documentaires van H.A. Gomperts en Hans Keller uit de beginjaren '60. Uniek materiaal over o.a. J.C. Bloem en Gerard Reve. Behalve de schrijvers die het onderwerp van de documentaire zijn, komen er ook nog allerlei andere schrijvers aan het woord. Ik bekeek vanmiddag de uitzending over J.C. Bloem en zag o.a. een hele jonge Judith Herzberg aan het woord over het werk van Bloem. Het is televisie uit de begintijd (er was in Nederland nog maar één zender, die uitzond van vijf uur 's middags tot half elf 's avonds). Televisie was toen nog radio, maar dan met beeld. Gomperts is tien minuten gevangen in een stilstaand beeld en houdt een lezing over een gedicht van Bloem. Een tijdsdocument, een literair monument en het bekijken meer dan waard.

De vierde dag van het project. Het loopt goed, maar, omdat ik de hele week een groep begeleid, kom ik aan mijn teamleiderswerk niet toe. Het moet maar even. Dat betekent volgende week voor de derde klassen wat achterstallig werk doen. Los daarvan wordt het volgende week toch ook geen 'achteroverleunen', want de laatste twee weken voor de kerst zijn altijd druk. Er zijn dan standaard wat meer gele kaarten, door de drukte en de richting de kerstvakantie korter wordende lontjes.

Lidy en Suzanne gingen vanavond sinterklaasinkopen doen. Ik paste bij Suzanne thuis op Tygo. Hij vermaakt zich goed met zijn speelgoed op de grond. Vooral met treinen over de grond kruipen vindt hij prachtig. Ik keek onderwijl naar PSV-Sparta Praag. Geen grootse wedstrijd, afwachtend en met veel kleine overtredingen. PSV maakte in de blessuretijd een doelpunt en won zo - terecht - met 1-0.

1 bestelling: A.D. Hildebrand, Valko Vos en z'n vrienden.

4 december 2009

Mobieltjes die tijdens de les 'afgaan' worden in beslag genomen. De leerlingen zijn ze een week kwijt (daar hebben we een speciale kluis voor). Voor leerlingen (vooral meisjes) die een heel eind alleen moeten fietsen, over de dijk of door het bos, maken we daarbij soms een uitzondering en verzinnen we een alternatieve straf. Leerlingen proberen soms te onderhandelen en ik ga die onderhandelingen af en toe met ze aan (ook dat moeten ze leren). Een meisje uit H3 krijgt haar telefoontje aanstaande maandag terug. Ze wil hem graag dit weekend al hebben en is bereid hem na het weekend weer voor een aantal dagen bij mij in te leveren. Ze 'moet' namelijk zaterdagavond uit. Als ik vraag van wie dat 'moet' wordt het al 'wil'. Ik vraag waar ze uit gaat. Dat blijkt 'Temptation' in Veenendaal te zijn en ze moet haar vader bellen als hij haar op komt halen. Ik zeg tegen haar: 'Dan mag je vader zeker niet voor Temptation komen staan. Hij moet zeker met de auto bij de Rabobank op je wachten?' Ze valt bijna van haar stoel: 'Hoe weet u dat nou weer?' Ik weet dat niet, maar ik kan het raden, want dat moest ik van mijn dochter ook altijd!

Aan het eind van de middag brachten we de betaalde boeken naar het postagentschap in de Ellekoot en deden daarna boodschappen bij de C1000. Een mevrouw kon niet bij de zakken chips, achterin het rek. Ze vroeg of ik er misschien bij kon en ik pakte met mijn vingertoppen zo'n zak voor haar. 'Dank u wel mijnheer.' 'Graag gedaan, mevrouw.' Dan blijkt de invloed van literatuur op mijn denken! Ik dacht: 'Weer een geslaagd intermenselijk contact.' Dat zou ik nooit gedacht hebben als ik 'Het bureau' niet gelezen had!

Na de C1000 reden we door naar Van Kooten. Albert zou een artikeltje in een plaatselijk blaadje regelen over het boekje over Schrijvende Veenendalers. Dat blijkt er steeds niet van te komen. Hij heeft het te druk met te veel zaken. We hebben nu afgeproken dat ik het ga regelen. De bedoeling is dat mensen na het lezen van zo'n artikeltje op de site van Van Kooten gaan kijken of de naam van hun vader, opa e.d. (als die in Veenendaal woonde en een boek geschreven heeft) al op onze lijst voorkomt. Zo niet, dan kunnen ze dat via een mailje aan Van Kooten melden en noteren we die naam alsnog. Daarna kan het indelen en het eigenlijke schrijven gaan beginnen. Het kan allemaal nog wel, want het boekje moet in september 2010 klaar zijn.

Schrik niet al je onderweg een diochter tegenkomt De post bracht 'Schrik niet als je onderweg een dichter tegenkomt. Een literaire wandeling door Gouda'. Het boekje is in 1992 uitgegeven door de openbare bibliotheek van Gouda. De titel blijkt ontleend te zijn aan '128 vel schrijfpapier' van C. Buddingh' en K. Schippers. Ik moet het boekje nog lezen, maar de volgende schrijvers zie ik bij het doorbladeren al langskomen: Erasmus, Godfried Bomans, Marcellus Emants, Alex van der Heiden, Gerard Keller, Vonne van der Meer, De Schoolmeester, J.W. Schulte Noordholt, Leo Vroman. De vraag is nog of ze in Gouda gewoond hebben of iets over Gouda geschreven hebben.

Naar Simon Vinkenoog zal een prijs worden genoemd. Het betreft de prijs voor het beste poëzie-optreden van Nederland. Deze prijs zal jaarlijks wordt uitgereikt tijdens het Nationaal Kampioenschap Poetry Slam in Utrecht.

1 bestelling: M. Knibbe, 'Gleygronden in het dekzandgebied van Salland'

5 december 2009

Nieuw op Schrijversinfo: Anton de Kom. In de Volkskrant stond gisteren een recensie van zijn onlangs verschenen biografie 'Anton de Kom: biografie 1898-1945/1945-2009' van Alice Boots en Rob Woortman. Dat was voor mij aanleiding om deze bladzijde af te maken. Een interessante en enigszins tragische figuur die Anton de Kom. Tragisch vanwege de vele niet geslaagde dingen die hij ondernam, tragisch omdat hij uit Suriname werd verbannen, tragisch vanwege zijn overlijden in een concentratiekamp (kort voor het einde van de oorlog), tragisch omdat er na de oorlog jarenlang over hem gezwegen werd (zowel in Nederland als in Suriname). Tragisch is ook dat in de eerste regel van het genoemde artikel in de Volkskrant een enorme fout staat:

Volkskrant A. de Kom Anton de Kom - biografie

In de Gelderlander van vandaag staat een advertentie van een complete pagina van de gezamenlijke winkeliers van de Nordstrasse in Bocholt (Einkaufen mit Spaβ). Is dat de internationalisering van de samenleving? Er gaan veel mensen een dagje naar kerstmarkten in Duitsland, maar het gaat hier nergens over een kerstmarkt. Gewoon een winkelstraat, maar dan net over de grens.

1 bestelling: 2 bundels gedichten: '25 Fryske dichters' en 'De mooiste liefdesgedichten van vroeger en later'.

6 december 2009

Ik heb 'Ik heb je nog veel te melden', het brievenboek van Franssens en Van der Heijden bijna uit. Fraaie literaire roddels:

We gingen aan tafel in een restaurant, waar Jean Pierre Rawie breeduit op ons zat te wachten. Hij had op allerlei servetten al handtekeningen uitgedeeld. Natuurlijk wist ik wel dat Michaelis eens de vrouw van Reve was geweest, maar wij, zoals we daar bij elkaar zaten, vermeden het over hem te praten. Jean Pierre is immers ook een fatsoenlijk mens, en dat staat zijn ijdelheid heus niet in de weg. (Jean-Paul Franssens, Ik heb je nog veel te melden, blz. 210, 26-06-1998)

Jean Pierre is erg verliefd op Rosita Steenbeek en laat dat ook te pas en te onpas merken. Hij houdt van niet al te slimme, wat sletterige vrouwen met een stevig patina van verloedering. Vol trots vertelden J.Pierre en Rosita over hun tomeloze hartstocht voor elkaar. Jean Pierre belde haar laatst midden in de nacht op en sommeerde haar op zijn kosten een taxi te nemen van Amsterdam naar Groningen. Prompt gedaan. Twee uurtjes liggen stampen en vervolgens met de taxi weer terug naar Amsterdam. Hij ging mee, dus daarna ook nog op doorrit in de Noordoostpolder klaargekomen en met veel gekir en uithalen een tweede maal onder de rook van Diemen. Alsjeblieft, wie doet je wat! Je bent dichter of je bent het niet. (Jean-Paul Franssens, Ik heb je nog veel te melden, blz. 248/249, 11-03-1999)

Pakjesmiddag met Martijn, Suzanne, Gijs, Tygo en pa. Ik had het Sinterklaaspak van school mee naar huis genomen. Dat was vooral verrassend voor Tygo (in een pietenpakje) en Luna. Tygo vond de baard maar niks en wilde liever niet op schoot. De hond vond het helemaal niets; zette het op een blaffen en ging er met de staart tussen de benen vandoor. Toen ik mijter, baard en pruik afzette, kwam de hond wel bij me zitten.

Sint en Tygo Sint, Tygo en Suzanne

's Middags ging ik een half uurtje Sint spelen bij de buren. Vrijdagavond waren ze hier op de borrel en toen spraken we dat met ze af. Ik had een lijstje met 'eigenaardigheden' van iedereen. Ook als er niemand jonger dan zeventien is, is een onverwacht bezoek van de Sint een gebeurtenis. Ik krijg daar lol in!

De Nederlandse kinderliteratuur in 100 en enige verhalen Vrijdag kocht ik bij Van Kooten 'De Nederlandse kinderliteratuur in 100 en enige verhalen', verzameld door (en dat is wel een verrassende bloemlezer) Abdelkader Benali. Bekende namen zoals Els Pelgrom, Willem Wilmink, Jan Terlouw, Paul van Loon, Bies van Ede, Peter van Gestel. Verrassender zijn namen als Godfried Bomans, Simon Carmiggelt, Remco Campert, Marga Minco. Die lijken eerder gekozen om het boek aanzien te geven dan vanwege hun geweldige verhalen voor kinderen. Op de achterkant heet het 'verhalen over kinderen'. Dan kan ik keuzes als die van Carmiggelt nog begrijpen, maar het is niet juist, want bijvoorbeeld het verhaal 'Het vergeten paard' van Jan Terlouw (blz. 381-385) gaat niet over kinderen. Het is wel voor kinderen geschreven. En dat lijkt me ook de keuzefactor geweest te zijn.
De verhalen heb ik dit weekend vermeld bij 'gebloemleesd' op Schrijversinfo.

3 bestellingen: Kluun, 'De weduwnaar, M. Driessen, 'Zonnewijzers in Limburg', 3 x Arendsoog.

7 december 2009

Vorige week milieuproject. Vanavond de presentatie ervan aan de ouders. Van zeven tot acht. Daarna opruimen. Dat betekent dat ik vandaag aan één stuk door gewerkt heb, van acht uur vanochtend tot negen uur vanavond. Op een half uurtje na: van vijf tot half zes aten we op school pizza's met de 'overblijvende' collega's. Ik ben nu ook totaal op, maar het was de moeite waard. Veel enthousiaste reacties van ouders, glimmende kopjes van de leerlingen (daarvoor ben ik bij het onderwijs gegaan). Tussendoor heb ik nog wat ouders kunnen spreken van zorgleerlingen. Daar is zo'n avond niet voor, maar het is mooi meegenomen. Nu even op de bank liggen, een pilsje en naar bed.

2 bestellingen: knipsels Hadewijch, Gaston Durnez, 'Denkend aan Nederland'.

8 december 2009

'De Gelderlander' besteedt vandaag (op papier en digitaal) aandacht aan de onthulling van het eerste gedicht, die aanstaande vrijdag op de Markt plaats zal vinden. Iets teveel aandacht voor het Kunstplatform naar mijn zin. Daar valt de commissie 'Gedichten op muren' formeel-technisch wel onder, maar het is niet het Kunstplatform dat hier aan gewerkt heeft. In persberichten duikt ook steeds weer op dat er drie gedichten uit de wedstrijd op Escape zullen komen. Volgens mij is dat er één en dan volgend jaar weer één (en het jaar daarop nog één). Het is wel heel leuk dat men zich bij de krant de etalage van Ed Zwart nog herinnerde, die hij had ingericht na het overlijden van Kees Stip in juni/juli 2001.

 VEENENDAAL - 'Op twee mieren' heet het puntdicht van Kees Stip dat vanaf vrijdag de voorgevel siert van brasserie De Plantage aan de Markt in Veenendaal. Daarmee wordt het project Gedichten op muren van Stichting Kunstplatform Veenendaal geopend. Voorzitter Tineke Hake vertelt dat een week later nog twee gedichten van Stip, 'Het fietsje' en 'Op een Zeester', worden bevestigd aan een accountantskantoor en een gemeentelijk pand, in het centrum van de stad. Kees Stip (1913-2001) is een beroemde puntdichter die geboren werd in Veenendaal. Om hem te eren wordt het nieuwe culturele hart van Veenendaal, dat volgend jaar klaar is, naar hem vernoemd. „Dat de eerste drie gevelgedichten van Stip zijn, mag je zien als een knipoog naar de opening van dat culturele hart”, aldus Hake. „We hebben korte gedichtjes over dieren uitgezocht omdat kinderen ze dan ook leuk vinden.” Scholen in Veenendaal zijn ook aan het dichten geslagen. De drie beste gedichten komen volgend jaar te hangen op de gevel van jongerencentrum Escape. Het Kunstplatform Veenendaal wil steeds meer gedichten ophangen en ze een gedichtenroute laten vormen.

 Etalage Ed Zwart
In juli 2001 wordt in een etalage in Veenendaal aandacht besteed
aan het overlijden van Kees Stip.
(foto Henk van Holland)

Nog niets van Bubb Kuyper. Ik merk dat ik na anderhalve week ongeduldig word. Ik heb nagekeken (handig zo'n weblog) wanneer het vorig jaar binnenkwam: 10 december.

Mijn leven als hond
Luna, de hond van Suzanne en Gijs, is een vrouwtje. Ik heb het consequent over 'hij'. Lidy moppert dan dat het een 'zij' is. Ik vind plotseling een medestander in Martin Bril. Van de Sint kreeg ik zijn 'Mijn leven als hond'. Een ontroerend verhaal van negentien bladzijden, waarin de hond van Bril vertelt over zijn steeds zieker wordende baasje, gevolgd door columns van Bril waarin dieren centraal staan. Op bladzijde 21 vertelt Bril over de entree van de hond in zijn gezin:

Toetsie heet het geval.
Hoewel het een vrouwtje is, spreken we hem aan als meneer. Wat overigens niet te maken heeft met de gelijknamige film waarin Dustin Hoffman een vrouw speelt. Het is gewoon makkelijker. Een hond is een hij, zo is het nu eenmaal.

3 bestellingen: Jaap Scholten, 'Waar pannekoek eten?', 2 knipsels Alex Boogers, Adriaan Trabak, 'De Terugweg'.

9 december 2009

Gisteren werd in het tweede gedeelte van de fractievergadering de eerste aanzet voor de verkiezingscampagne gegeven. Martijn had samen met Mersiha de opzet hiervoor geschreven en hij presenteerde die gedreven, met humor en met enige zelfreflectie. Dat doet hij prima. De Rijnpost en de Veenendaalse Krant plaatsen vandaag een stuk over de PvdA-lijst voor de komende verkiezingen n.a.v. het persbericht.

Na afloop van de vergadering ging de groep nog even de kroeg/Zeldzaam in. Ook het CDA en de VVD zaten daar. Men was aan de Leffe. Ik vroeg een 'dubbel'. Ik bedoelde een 'Leffe dubbel', een bruine trappist, maar kreeg een enorm glas Leffe triple (met de dubbele hoeveellheid van een normaal glas). Ik zag er blijkbaar dorstig uit. Ik maakte duidelijk wat ik eigenlijk had bedoeld en kreeg toen dat glas er nog eens naast! Aan de bar had ik een goed gesprek met Henk Andeweg van het CDA. Hij stopt ermee na deze periode.

Ik sprak vandaag met een leerling die er in de klas wat nonchalant achteroverleundend en ongeïnteresseerd bij zit. Hij heeft moeite met wiskunde en ik vroeg hem van wie hij les heeft. Hij had geen idee hoe zijn leraar heet! Met enige moeite wist hij mijn naam en de naam van zijn mentor. Met nog meer moeite kwam de naam van zijn mentor van vorig jaar eruit (waar hij ook dit jaar les van heeft). De andere tien namen kon hij met de beste wil van de wereld niet noemen. Hij doet ook geen moeite die namen te weten, want het interesseert hem niet. Ik kreeg pas contact met hem toen we het over computergames kregen. Dat is zijn wereld en toen zag ik voor het eerst ook enige glans in zijn ogen. Hij zit de uren op school uit, om daarna zo snel mogelijk naar huis te gaan. Hij wil wel over en wil dus ook wel voldoendes halen, daar ligt ons gezamenlijk belang. Begin januari spreek ik hem weer.

Tygo is in het stadium dat hij het heerlijk vindt om alles (CD's. boeken) uit de kast te trekken. Hij heeft wel smaak. Bij de CD's haalt hij steeds Bob Dylan tevoorschijn en bij de boeken heeft hij een voorkeur voor Marcel Möring.

Tygo bij de boekenkast

Overgezet: Adriaan Trabak (uitgebreid).

10 december 2009

Heerlijk gewerkt vandaag. Lekker opgeschoten met de lesstof én lekker met de leerlingen gedold. Ik geniet dit jaar van de omgang met de tweede en derde klassen. Dat is toch de leeftijd die me het beste ligt. In B2d daagde een meisje me wat uit. Vervolgens plaagde ik haar, o.a. met het metalen plaatje aan haar ketting (zo'n naamplaatje als soldaten dragen). Ik zei o.a. dat de hond van mijn dochter ook zoiets heeft. Toen kwam er protest uit de klas: zoiets zeg je niet. Het meisje zelf protesteerde ook, in mooie volzinnen. 'Ah, we hebben een advocaat', zei ik. 'Jazeker,' zei ze, 'ik wil advocaat worden'. 'Kom dan maar voor de klas en houd je pleitrede,' zei ik. Ze deed het! Een spontaan betoog. Dat is niet te plannen, niet in lessenseries te gieten, maar het is prachtig als het gebeurt. Er ontstond een rechtzaak, waarin ik de aangeklaagde was. Ik stond achterin de klas, waar een leerling me toefluisterde: 'Hier gaat u spijt van krijgen.' Het grappige is dat ze er onmiddellijk en zonder discussie een Amerikaanse rechtbank van maken. Onder invloed van televisie en film (én, zeiden ze me later, omdat dat net bij geschiedenis behandeld was). De jury werd fanatiek toegesproken, of, zeg maar rustig bewerkt en uiteraard werd ik schuldig bevonden aan belediging. Ik heb op mijn knieën mijn excuses aangeboden. Tien minuten gekkigheid en dan weer hard aan het werk. Wat klagen al die leraren toch? We hebben een prachtig vak!

Een maand geleden kreeg ik een mail over een schilderij van Richard Minne. De eigenaar van dat schilderij stuurde me twee foto's van Minnes handtekening op dat schilderij. Vandaag mailt hij me dat het toen niet de bedoeling was twee keer en foto van een handtekening te sturen, maar één keer de handtekening en één keer het hele schilderij. Hij maakt dat vandaag goed en stuurt die foto alsnog:

Schilderij Richard Minne

Ik kan genieten van het Vlaamse woordgebruik in dergelijke mailtjes: 'Dag Mats, Ik bemerk nu pas dat ik destijds geen foto doorstuurde van het werk, maar 2 x de handtekening. Hierbij alsnog de foto. U moogt die gerust publiceren. Moest je meer info vernemen over andere schilderijen of tekeningen van Richard Minne, zou het mij ten zeerste interesseren. Kwestie van te kunnen vergelijken.'

Morgenmiddag onthullen we het eerste gedicht in het centrum, aan de muur van 'De Plantage' aan de Markt. Het is te hopen dat het droog is. Ik heb vanavond een toespraakje voorbereid. Na mijn toespraak geef ik het woord aan wethouder Pilon. Hij doet de onthulling en dat is terecht. Hij is persoonlijk met de basis van het idee gekomen. Zo'n middag is toch spannend en ik voel al een lichte zenuwachtigheid.

Ik ben vanavond begonnen met het natellen van de verkochte boeken en het opmaken van de totale voorraad. De boekhouder wil aan het eind van het jaar een 'balans'. Dat is een enorme klus en ik heb geen zin dat weer in de laatste twee dagen van het jaar onder grote druk te doen. Desnoods noteer ik enkele boeken die ik in de komende dagen nog verkoop maar als verkocht in de eerste dagen van januari.

Nog niets van Bubb Kuyper. Ik heb het op zijn site nog eens bekeken. Er is nog best veel niet verkocht of verkocht voor de bodemprijs. Het heeft dus zin op wat meer kavels de bodemprijs te bieden. Heb je het niet, dan is dat niet zo'n probleem. Heb je het wel, dan heb je het voordelig. Dit is een voorbeeld van een niet verkocht kavel dat ik best voor de € 70,00 had willen kopen:

51/3096  [Poetry]. Lot of ±60 vols., mainly 1st eds. (incl. limited eds.), i.a. G. ACHTERBERG, Vergeetboek (Amst., 1961, 1st ed., orig. wr.); H. VAN DEN BERGH, Verzamelde gedichten. Ed. W. Zoethout (Amst., 1979, orig. cl. w. dustwr.); A. BESNARD, Opstand en wroeging. Pref. J.C. Bloem (Maastr., 1925, 1st ed., orig. wr.); G. DEN BRABANDER, Verzamelde verzen (Amst., 1984, 1st ed., 827p., orig. cl. w. dustwr. Fine); E. EVENHUIS, Pan in de stad (Amst., 1946, orig. gilt hcl. One of 25 Roman numb. copies h.c.); F. LULOFS, De magere brug (Amst., 1947, orig. wr. Autograph signed dedication); J. VAN DER WOUDE, Hawinson's metamorphoses (The Hague, 1938, 1st ed., orig. wr.) and works by i.a. A. DONKER (3x), J. ENGELMAN (3x), C.J. KELK (2x), M. LEOPOLD (2x) and J.W.F. WERUMEUS BUNING (4x). € (70-90)

Verder kun je uit de niet verkochte kavels afleiden dat bijvoorbeeld Gijsen en Vestdijk niet meer gelezen worden.

2 bestellingen: boekenweekgeschenk 1995 scholieren exemplaar, Jean Giono, 'De man die bomen plantte'.

11 december 2009

Gedicht Kees Stip

De onthulling van het gedicht op 'De Plantage' vanmiddag was heel leuk. Pakweg veertig mensen waren erop afgekomen. Uit het onderwijs, van andere culturele commissies, uit de politiek, eigenaren van panden, wethouders, juryleden van de dichtwedstrijd, zelfs Ben Walenkamp was er, initiatiefnemer en drijvende kracht achter de muurgedichten in Leiden.
Mijn toespraakje liep wel goed. Ik schetste de werkzaamheden in het afgelopen jaar, het twijfelen tussen schilderwerk en plexiglas, het gedoe rond de bouwvergunningen (waarover Tineke mij mailde: 'We hadden zelfs geen lichte, maar een NORMALE bouwvergunning moeten aanvragen, zoals je dat ook doet voor een atoomcentrale die de vierde wereldoorlog moet doorstaan....'. Ik stelde de commissieleden voor, vertelde iets over de lesbrief en citeerde 'Op een bij' en 'Op een woerd' van Kees Stip uit het hoofd.
Daarna sprak wethouder Pilon, die de hele culturele ontwikkeling in de afgelopen jaren nog eens tegen het licht hield (waarop hij wel terecht trots is) en die enkele muurgedichten uit Waterland citeerde. De toespraken deden we vanwege de kou toch maar binnen. De onthulling (het ouderwets wegtrekken van een doek) was uiteraard buiten, waarna we binnen aan de borrel gingen. Ik sprak o.a. met collega's Nederlands van het CLV, die ik om feedback/commentaar op de lesbrief heb gevraagd. Ook sprak ik een poosje met Ben Walekamp, die vertelde over de ontstaansgeschiedenis van de muurgedichten in Leiden. Daar zijn ze gewoon begonnen en kwam er pas na tientallen gedichten gedoe over vergunningen! Toen ik tenslotte naar buiten liep om een foto van het gedicht te maken was het daar al veel te donker voor. Flitsen werd niet mooi, maar zonder flits gaf het - vanwege de witte letters - wel een grappig effect. Een betere foto volgt.

Op twee mieren

De andere twee gedichten van Kees Stip worden niet apart onthuld. Die hangen er volgende week gewoon ineens. Maar ik zal ze zeker fotograferen.

De rekening van Bubb Kuyper is er, maar de boeken nog niet.

4 bestellingen: single JJoooosstt (= Joost Nuissl en Joost Belinfante), 'Lieve Lina / Agua blanca', P.A. Daum, 'Goena-goena', P.A. Daum, 'Uit de suiker in de tabak', F. van den Bosch, 'Het regenhuis en andere verhalen', A. Alberts, 'De eilanden', Johan Fabricius, 'Eiland der demonen', Johan Fabricius, 'Halfbloed', Mary Pos, 'Werkelijkheid op Bali', Beb Vuyk, 'De wilde groene geur', Beb Vuyk, 'Het laatste huis van de wereld', E. du Perron, 'Het land van herkomst', Maria Dermoût, 'Toetie', 4 knipsels Peter Berger, Jan de Hartog, 'Herinneringen van een bramzijgertje'.

12 december 2009

Lidy werd gisteren in het zwembad niet lekker en is naar huis gebracht. Misselijk, draaierig, koortsig. In de loop van de avond kreeg ik dezelfde verschijnselen. Griep? Iets verkeerds gegeten? Vandaag hebben we op de bank en in bed doorgebracht en echt lekker gaat het nog niet.

Even na vier uur kwam de doos van Bubb Kuyper. Gelukkig maar, want ik was al bang dat er iets mis was gegaan. Ik heb hem nog een poosje laten staan, maar kon na een paar uur toch mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Prachtige rijmprenten, o.a. 'Het kokootje' van C. Buddingh' en pakweg zestig dichtbundels uit de eerste helft van de vorige eeuw (voor iets meer dan een euro per stuk. Het is geen geld).

In 'de Gelderlander' van vandaag staat deze foto van de onthulling van het gedicht van Kees Stip, gemaakt door Cord Otting. Een mooie foto, omdat hij precies het moment vangt dat wethouder Pilon het doek van het gedicht heeft weggetrokken. De rood-witte lap zweeft nog in de lucht. Op de voorgrond staat Kees Lochtenberg, raadslid voor de VVD en eigenaar van het pand. Daarnaast - met open mond - Alie Groebe, commissielid voor de PvdA.

onthulling eerste muurgedicht

3 bestellingen: Bennie Vreden Produkties, 'Jantientje/in  de supermarkt', Kevin Canty, 'Twintig graden vorst', Frantz Fanon, 'De verworpenen der aarde'.

13 december 2009

De doos van Bubb Kuyper is uitgepakt. De vierenzestig dichtbundels liggen op tafel. Ik geloof niet dat ik iets prettigers kan bedenken: af en toe kijken naar zo'n stapel die op je ligt te wachten, er een boekje uitpakken, er even doorheen bladeren, hap-snap wat lezen, een gedicht vinden over een bepaalde plaats en die toevoegen aan de literaire reisgids .......... het komt met deze zondag wel goed.

Ik pak 'Terugkeer' van J.A. Rispens. Een bundel uit 1947. Daar zijn er maar 300 van uitgegeven door de "Erica"-pers in Eerbeek. Of eigenlijk 304, want de 300 exemplaren zijn genummer 1-300, maar bovendien zijn er voor de dichter zelf 4 exemplaren gedrukt op Oud-Hollandsch Vergé en genummerd I-IV. Dit is nummer IV, door de dichter geschonken aan Bert Bakker op Goede Vrijdag 4 april 1947.

Terugkeer Opdracht en handtekening Rispens Rispens - Nr. IV van 'Terugkeer"

Mijn oog viel op het gedicht 'Sonnet' op bladzijde 9. Een prachtige eerste strofe: je doet een la open van een kast waar je al jaren niet meer in hebt gekeken. Je ziet half vergane brieven en gedroogde, verbleekte rozen. De combinatie brieven en rozen leidt onherroepelijk naar een vroegere liefde. Een verliefdheid die op niets uitgelopen is? Of een liefde die wel wat geworden is? Is zijn vrouw overleden? De tweede strofe vind ik wat minder, maar ik ben allergisch voor verwijzingen naar de bijbel. De brieven en de rozen brachten de dichter een visioen van vroeger, maar met een klap komt hij weer terug in het heden. Hij is verstild en vermoeid. Hij zal dus 'op leeftijd' zijn. Hij vraagt zich tenslotte af of er later een gelukkig weerzien zal zijn. Dat laat beide mogelijkheden (mislukte verliefdheid / overleden echtgenote) open.

Sonnet

Soms, bij het oop'nen van vergeten laden,
Waarin wat brieven rusten half vergaan,
En en'kle rozen met verbleekte bladen,
Doemt het weleer op als een voortbestaan.

Uit het brevier van wenschen, droomen, daden,
Rijzen gestalten en zij zien ons aan,
En Jona's wonderboom is opgegaan
En tot zijn lommer leiden alle paden.

Maar plots'ling is het visioen geweken,
En in het heden, dat weer door komt breken,
Komen wij tot onszelf, verstild, vermoeid.

Zal er een weerzien en geluk zijn, later?
Later, 't is als een roepen over 't water,
Dat in de' aanschemerenden nacht vervloeit.


Martijn komt langs met een grote pan paprikasoep. Gelukkig zijn we zelf wel weer in staat te koken. Nog wat misselijk en slap, dat wel. Mijn benen doen pijn. De pijn is anders boven dan onder de knie. Een papperig gevoel. Alsof je zo in elkaar zult zakken als je gaat lopen. Martijn brengt een stapeltje CD's mee. 'Worlds Greatest Christmas' krijgen we van hem, omdat hij hem per ongeluk twee keer kocht (andere titel, andere voorkant, zelfde CD). Verder om te beluisteren (en snel wat MP3's van te maken):
- 100 mooiste successen van Ramses en Liesbeth (daar heb ik de meeste al wel van)
- Retrospectacle - The Supertramp Anthology (die heb ik allemaal al wel)
- Carrésterren zingen voor Kika (Nooit van gehoord, had ik volgens Martijn wel moeten kennen)
- Paul de Leeuw, Honderd uit één. 100 bijzondere liedjes
- Norah Jones, The Fall
De nummers van de CD-box (5 CD's) van Paul de Leeuw heb ik genoteerd op de diverse bladzijden van Schijversinfo: Lennaert Nijgh, Annie M.G. Schmidt, Ivo de Wijs, Toon Hermans, maar ook Cees Nooteboom, Rutger Kopland en 9 nummers van Coot van Doesburg.

Overgezet: Marten Treffer, Bergman, Martien Beversluis (uitgebreid, n.a.v. 'De Beiaardier' en 'Liederen van den Arbeid' uit 'de doos van Bubb').

 Liederen van den Arbeid

 Portret Martien Beversluis
portret Beversluis in 'Liederen van den Arbeid'
(getekend door Nans Amesz)

14 december 2009

Vanmorgen ben ik na twee lessen (het eerste en het derde uur) toch maar weer naar huis gegaan. Ik stond te duizelen voor de klas. Je denkt dat je je wel weer goed voelt, maar dat voelt thuis toch anders dan met zesentwintig pubers voor je. Het zweet brak me uit. Ik had wat rijmprenten en wat boeken meegenomen die dit weekend binnenkwamen, maar er ontspannen over vertellen lukte me niet. Mijn enthousiasme voor het verzamelen van boeken zal deze keer niet helemaal overgekomen zijn.

Home before dark
Van Sinterklaas kreeg ik vorige week de CD 'Home before dark' van Neil Diamond. Het bleek een leeg hoesje te zijn. De gulle gever had het schijfje in zijn eigen CD-speler laten zitten. Gisteren kreeg ik die alsnog. Vanmiddag lig ik op de bank en beluister die CD. Onmiskenbaar Neil Diamond, maar rustiger, rijper, vooruit: ouder. Een beetje de late Johnny Cash. En dat is als een compliment bedoeld. Het schreeuwerige is eraf. Een mooi CD. Elf nummers solo en een duet met Naralie Maines - nooit van gehoord, maar ook dat nummer klinkt goed.

Het kavel rijmprenten kocht ik vooral voor 'Het kokootje' van Buddingh'. De andere rijmprenten ga ik weer proberen te verkopen. Zo hoop ik uiteindelijk deze prent zelf gratis in huis te hebben. Ik legde hem onder de scanner. Hij is groter dan een A4, daarom heb ik de prent en de tekst apart gescand:

Het kokootje Het kokootje

Volgens de buurvrouw zijn pap in de benen, kramp in de maag en watten in het hoofd bijwerkingen van de tweede Mexicaanse griepprik.

Even een spelletje 'Dit was het nieuws', Wat stond er onder deze krantenkop / Waar ging dit artikel over?

Heytze poezienacht

Uw antwoord is goed. Daar ging het me namelijk niet om. Maar heeft u ook gezien dat de verkeerde e bedubbeldepunt is? Ik las er in eerste instantie overheen. Het is natuurlijk wel érg dom van degeen die de kop opgemaakt heeft. En dat in de Volkskrant! (van 27-11. Ik lig op de bank oude kranten weg te werken).

1 bestelling: Ivo de Wijs, 'Stil ... Kerstverzen', 'In de donkere dagen voor kersttijd ...', bijeengebracht door Han G. Hoekstra, 'Een ster wees de weg. Kerstgedichten uit alle tijden', Bijeengebracht door Chr. Leeflang.

15 december 2009

Bij de onthulling van het muurgedicht, afgelopen vrijdag, ginger er twee papieren rond met daarop de andere twee gedichten van Kees Stip. Die zullen deze week op twee muren aan de Sandbrinkstraat worden bevestigd. Bij het sonnet 'Het fietsje' uit 'Au, de rozen bloeien' viel me het aantal regels op: dertien!. Een sonnet hoort er veertien te hebben. Thuis keek ik het na: de regel 'Mijn ouders overlegden wat ze moesten' ontbrak. Dat mailde ik aan de andere commissieleden. Toen ik de tekst later nog eens goed las, vielen me nog meer - kleinere - fouten op. Vergeten punten, faliekant i.p.v. falikant e.d. (Van Dale geeft overigens 'faliekant', maar we houden toch de spelling van de dichter zelf maar aan.) Er is wat heen en weer gemaild en een kopietje van het gedicht is naar Rijken Reclame gebracht. Die mailden mij vanochtend de onderstaande, bijna definitieve tekst. Tijdens een telefonisch contact lazen we samen nog een keer het gedicht, met de originele tekst erbij. We haalden er verdorie nog een fout uit: Stip schrijft 'lantarenpalen' (Van Dale vindt beide spellingswijzen goed, maar Stips spelling loopt metrisch beter). Het is maar goed dat ik vrijdag die tekst onder ogen kreeg. Een ontbrekende punt of komma op zo'n muurgedicht is vervelend, maar ik zou er mee kunnen leven. Foutieve woorden en zeker ontbrekende zinnen lijken me een onoverkomelijk probleem. Dat zou over moeten, maar dan krijg je uiteraard gedoe: wiens schuld is dat? En wie gaat het dus betalen? We zullen binnen de commissie goede afspraken moeten maken over wie er een laatste tekstcontrole doet.

Kees Stip - Het fietsje

Ik lees bovenstaand gedicht op dit weblog nog een keer na en ontdek verdorie nog een fout! 'denkt' in de voorlaatste regel moet 'denk' zijn. Ik belde Rijken en ze konden de verandering nog net meenemen. Ik had niet veel later moeten bellen.

Via de mail hoor ik van de bibliotheek dat er voor mijn lezing over Piet Paaltjens (in maart, in combinatie met een voorstelling n.a.v. zijn gedichten in het theater) nog maar weinig kaartjes verkocht zijn. Over dat aantal kaartjes maak ik me niet druk. Hans Goedkoop hield vorig jaar die lezing (over Heijermans) en dat is toch een grote naam, bekend van televisie. Zoveel mensen kwamen zelfs daar niet op af. We zien wel en maken er in ieder geval een leuke avond van.
20 maart is een culturele zaterdag in de boekenweek. De bibliotheek overweegt het organiseren van een boekenmarkt en vraagt daarbij om mijn hulp. Ik meld ze dat ik het organiseren van boekenmarkten onlangs heb afgestoten (ik moet uitkijken dat ik niet teveel hooi op mijn vork neem). Ik spreek binnenkort degeen die het overneemt en zal de vraag bij hem neerleggen. Op dat laatste komt er van Corry een mooi antwoord: 'Dat van dat hooi, dat verbaast me niet. Ik heb je vandaag bij Marlies Taal omschreven als de literaire duizendpoot van Veenendaal, maar zelfs aan de mogelijkheden van een duizendpoot zijn grenzen ...' Zo is dat!

American Folk Anthology De post bracht vandaag 'American Folk Anthology' van Pete Seeger. Een week of wat geleden bestelde ik die bij Bol.com. Slechts € 7,99 maar wel met een lange levertijd. De originele LP's leende ik vroeger bij de bibliotheek (toen nog onderin de flat achter het politiebureau) om op een cassettebandje te zetten. Op de tweede van de drie CD's staan nummers als Down in the valley, Marry don't you weep, Yankee Doodle en Old Dan Tucker. Dat zijn de nummers waar een jaar of wat geleden Bruce Springsteen mee aan het werk ging op zijn 'Seeger sessions'. Springsteen met band, Seeger op deze CD's alleen met zijn banjo.

1 bestelling: Herman Heijermans, 'Toneelwerken (3 delen)'.

16 december 2009

Hoewel ik nog wat slap ben (pudding in de benen), ben ik vandaag wel weer aan het werk gegaan. Dat lukte ook wel. En ik wil niet dat er van alles blijft liggen tot na de kerstvakantie. Nog anderhalve dag en het kerstgevoel wil maar niet komen. Ik heb in een kast op mijn kantoor zo'n klein kerstboompje met lampjes staan. Ik heb nog niet de aanvechting gehad die neer te zetten, maar na vandaag heeft het ook weinig zin meer.

Soms word je door een leerling even hardhandig op je plaats gezet. Een vierdeklasser (hij had vorig jaar les van mij) sprak me vandaag aan. Zijn jongere broertje zit nu in de brugklas. Ze bespraken de leraren en dus kwam ik ook ter sprake. Het broertje had geen idee wie ik was (ik geef geen les aan brugklassen). De oudste beschreef me, waarop het brugklassertje zei: 'Oh, die kale dikke van het terugkomuur.' Dan weet je weer waar je staat.

Kaarsenactie PvdA Martijn haalde vandaag bij de Makro zevenhonderd kaarsen. Plus elastiekjes. Met die elastiekjes moest vandaag een kaartje (waar eerst nog een gaatje in moest worden gemaakt met een perforator) aan iedere kaars worden vastgemaakt. Martijn was al vroeg begonnen, maar met Suzanne, Gijs, Lidy en mij was het nog redelijk snel gebeurd. Aanstaande zaterdag worden de beste wensen voor 2010 door een PvdA-delegatie op diverse plekken in het dorp uitgedeeld.
Hij bracht 'Ik had als kind een huis en haard' van Willem Wilmink voor me mee. Een representatieve bloemlezing uit zijn werk, samengesteld en ingeleid door Jean Pierre Rawie. 'De oude school', 'kerstliedje', 'De meisjes uit vervlogen dagen', 'Frekie', 'Prikkebeen', 'Achterlangs', 'Ben Ali Libi', ze staan er allemaal in. Een geslaagde bloemlezing dus. Ik mis alleen 'Op doorreis door Vlaanderen' en 'Kerstlied van de supporters'.

Afgelopen weekend was ik bezig met een dichtbundel van J.A. Rispens. Naar aanleiding van die bundel werkte ik aan de bladzijde over hem voor Schrijversinfo (bijna klaar). Al lezend over Rispens werd ik benieuwd naar zijn 'De geest over de wateren: litteraire en wijsgerige essays' (1950). Ik vond het boek bij Boekwinkeltjes voor maar vijf euro (wat een waarschuwing inhoudt voor mensen die denken veel te kunnen verdienen aan tweedehands boeken). Rispens schrijft over Geerten Gossaert, Hendrik Marsman, P. van Renssen, A. Roland Holst, Leopold, maar ook over G. Waanders, 'Een dichter uit Twenthe'. Doorwrochte essays, erudiet en in de gedragen stijl van de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog. Je moet er even voor gaan zitten, maar dan zegt hij ook wat. Bijvoorbeeld over Geerten Gossaert, naar aanleiding van een nieuwe druk van 'Experimenten', waar zeventien nieuwe verzen aan zijn toegevoegd:

Gossaert schrijft evenals Baudelaire deed (in tegenstelling b.v. met Victor Hugo) zeer geconcentreerd; zijn verbeelding werkt, om zo te zeggen, niet centrifugaal, het is een middelpuntzoekende verbeelding; elk gedicht is niet alleen, zoals ook bij de meeste andere dichters, een in zekere mate afgerond geheel, het is een wereld op zichzelf en zijn bundel werd zodoende niet een min of meer homogene verzameling, maar een soort sterresysyteem, waar de afzonderlijke lichamen, behalve om eigen kern, om een gemeenschappelijk zwaartepunt wentelen. De nieuwe gedichten liggen binnen het gravitatie-veld van dit poëtisch zonnestelsel. Als men op dit verschijnsel een kritische spectraal-analyse zou toepassen, zou men zien, dat in elk afzonderlijk gedicht zich het karakter van het geheel weerspiegelt.

Tygo's eerste knipbeurt:

Tygo's eerste knipbeurt Tygo's eerste knipbeurt

3 bestellingen: De Revisor, tiende jaargang, nr. 6, december 1983 (themanummer Literatuur & Gnosis), Bulkboek 152: 'Johny van Doorn, Smaak van vrijheid', Jan H. de Groot, 'Fir'.

17 december 2009

Sneeuw

Een drukke dag, mede door de overvloedige sneeuwval. Het ziet er prachtig uit, maar het levert wel veel overlast op. Rond half vijf ben ik even met de auto Tygo van het kinderdagverblijf op wezen halen. Suzanne was op de fiets, met hem voorop in het zitje, maar dat is met deze gladheid toch wel heel link. Daardoor was ik iets te laat bij de kerstmaaltijd op school, die overigens weer heel goed verzorgd was. Vooral de beenham was uitstekend. Een kerstpakket met een tijdschriftenbon en wat kleine snoeperij. Daarna het kerstbal. Gezellig, maar wat minder druk dan andere jaren. Ik denk toch dat het weer een aantal leerlingen 'van over de Rijn' thuis heeft gehouden.

Uit de doos van de veiling: 'Vereenvoudigingen' van Victor E. van Vriesland. Een bundeltje aforismen uit 1952. Er zijn er toen maar 125 van gedrukt. Ze zijn genummerd en dit is nummer 1! Alleen daarom is het al een bijzonder boekje. Een paar voorbeelden van Van Vrieslands aforismen:

Er zijn twee soorten van menschen, de eene soort bestaat niet.

Het geloof, dat door de rede gerechtvaardigd moet worden,
blijft even redeloos als de rede,
die door het geloof gerechtvaardigd moet worden.
En toch, een ander geloof en een andere rede zijn er niet.

Vrouwen huilen vaker dan mannen, maar hun tranen hebben minder zoutgehalte.

Een te overwegend verstandelijk mens heeft inzicht zonder besef.

Het oordeel over litteratuur wordt bij vrouwen te vaak bepaald door de voorstelling, die ze zich van den auteur maken,
en bij mannen door de voorstelling, die ze van zich zelf maken.

Wie het meest irriteerende letterkundige genre beoefent, namelijk het aphorisme waarin dit boekje is geschreven,
moet wel uitgaan van de fictie, dat de lezer in zijn denkbeelden belangstelt.
Maar deze interesseert zich alleen voor zijn eigen reacties daarop.

Aan de zelfzucht der menschelijke natuur zijn geen grenzen.
Elk medelijden is medelijden met zichzelf,
daar het ontstaat wanneer iemand zich door zijn voorstellingsvermogen met zijn eigen ik verplaatst in iemand anders.

1 bestelling: Rudie Kagie, 'papieren heilstaat. Albanië, verslag van een ontgoocheling'.

18 december 2009

Omgekeerd op je stoel

Leerlingen verrassen je altijd weer. Bijvoorbeeld met de manier waarop ze op hun stoel gaan zitten. Een meisje zat gisteren wel heel apart op haar stoel. Ik maakte daar een opmerking over en zei dat ik er eigenlijk wel een foto van wilde hebben. Dat blijkt geen probleem te zijn. Ze mogen hun telefoon niet aan hebben staan (en eigenlijk niet eens bij zich hebben), maar als je om een foto vraagt, blijkt het aanbod telefoontjes overweldigend. En ze mailen je die foto dan ook moeiteloos (dank je, Laura).

De schooldag ná een schoolfeest en vóór een vakantie voelt altijd een beetje als een 'verplicht nummer'. Maar ook die gaan weer voorbij. Ik probeer zoveel mogelijk gewoon les te geven. Vandaag besteedde ik wel aandacht aan de kerst door het voorlezen van enkele kerstdichten van Willem Wilmink, waaronder:

Troostlied voor wie met Kerst alleen zijn

Wees niet zo bang voor Kerst. Het zijn twee dagen,
dat is niet meer dan achtenveertig uur.
En uren, het ene vlug, het andere trager,
uren vervliegen op den duur.

Raak niet verloren in herinneringen,
wees toch een beetje wijzer deze keer.
Zing maar van'Stille nacht' als je kunt zingen,
want stil zal het zijn, die nachten. Zeer.

Zing in jezelf: 'De witte vlokken zweven.'
Terwijl de regen langs de pannen ruist.
Het kind is niet in Bethlehem gebleven:
Het is naar Golgotha verhuisd.

Gedenk de dieren op de schalen en borden.
die zitten meer dan jij in de puree
Eten is beter dan gegeten worden
ook in de glans van Lucas 2.

Zeg 'nee' als mensen je te eten vragen,
want in een andermans gelukkige gezin
daar is de kerstboom enkel te verdragen
met een uitslaande brand erin.

Wees niet zo bang voor Kerst .Het zijn twee dagen.

Een leerling vandaag, in de gang: 'Meneer, u speelt mee in de kraslotreclame hè?'. In die reclame spring een mevrouw een man om de hals en die man schijnt om mij te lijken. Ik heb gezegd dat het mijn broer is, maar ben nu toch wel benieuwd naar die reclame.

19 december 2009

Kaarsen uitdelen op de markt Martijn ging vanmiddag met Gert en Abdennour op diverse plekken in Veenendaal PvdA-kaarsen uitdelen. Het laatste stuk, in de Hoofdstraat, deed ik ook mee. We stonden voor de Corridor en daar vlogen de kaarsen werkelijk uit onze handen. Vrijwel niemand weigert een kaars, zo vlak voor de kerst. Er kwamen zelfs mensen om me heen staan, die er ook één wilden. We waren binnen de kortste keren een paar honderd kaarsen kwijt.

Deze week zijn de andere twee muurgedichten van Kees Stip opgehangen. Nu ik toch in het dorp was, maakte ik er foto's van:

Op de Markt

Muurgedicht Markt Muurgedicht Markt

Op het Dienstenkantoor:

Muurgedicht Diesntenkantoor

In de Sandbrinkstraat:

Muurgedicht Sandbrinkstraat Muurgedicht Sandbrinkstraat

Martijn zijn auto wilde vandaag niet starten. Ik ben niet zo'n techneut, maar dit wilden we toch met startkabels zelf proberen. Een heel gedoe. Ik had van deze auto nog niet eerder zelf de motorkap opengemaakt. Het kostte al een minuut of vijf om het juiste hendeltje te vinden. Een accu ziet er aan de bovenkant ook niet meer als een accu uit. Maar het lukte. Zijn auto startte en hij is een half uurtje rond gaan rijden om de accu weer op te laden.

Deze week ga ik mijn lezing over Piet Paaltjens voorbereiden. Via internet kocht ik daarvoor nog twee van zijn boeken:
- Fr. Haverschmidt, 'Familie en kennissen', uitg. H.A.M. Roelants, vijfde druk, volksuitgaaf (ca. 1900)
- François Haverschmidt (Piet Paaltjens), Snikken en grimlachjes/Familie en kennissen'. Bezorgd en ingeleid door Rob Nieuwenhuys (1981)

1 bestelling: Tim Krabbé, 'Het gouden ei'.

20 december 2009

We hebben gebruik gemaakt van het vriesweer om vandaag de diepvries te ontdooien. We hebben de hele inhoud van de vriezer een paar uur in 'mother nature's fridge' geplaatst. In verband met de nog altijd gestaag vallende sneeuw hebben we het niet in de achtertuin gezet (wat in verband met de loopafstand logischer zou zijn), maar voor de voordeur, onder de overkapping.

Uit de stapel poëziebundels pak ik vandaag 'Late verzen' van Jac. B. Besançon (1873-1943). Een onbekende dichter, over wie, behalve deze bundel uit 1941, nauwelijks iets op internet te vinden is. Zijn gedichten bevallen me wel. Een voorbeeld (van blz. 70):

O, niets te zijn ....!

O, niets te zijn! Een vlokje in den wind,
Het sproeiend nat bij hel fonteingeklater
Van 't fijnverstuivend, rustelooze water,
Een zuchtje van den adem van een kind.

O, niets te zijn dan een ontruimde stad,
Van menschlijk leed en angst en wrok verlaten,
Waar 't mosgroen der vergetelheid de straten
Spreidt tot een voor de stilte lieflijk pad.

Bij een eerste lezing vind ik de eerste strofe het fraaist. Vind ik zelfs dat de tweede beter achterwege had kunnen blijven. Bij een tweede lezing dringt het beeld van die lege stad uit de tweede strofe zich sterk aan me op. Geen mensen meer, geen emoties meer, alleen stilte en mos. En dan zelf die lege stad willen zijn. Emotieloos. Niets! Daar kun je in zo'n kerstvakantie, na alle drukte, ook wel naar verlangen.

Die Besançon had een voorspellende gave. Al in 1941 schreef hij over Geert Wilders:

Wilderswil

Wij dronken melk uit porceleinen glazen
Op 't smetloos witte, Zwitsersch bergbalkon.
Over de weiden gleden zilvren wazen
En toppen sneeuwden in de morgenzon.

Er zeeg in ons een teere malschheid neder,
Die met haar glans langs elken rinpel streek.
Het effen meer kaatste den hemel weder,
Die vredig in zijn eigen diepte keek.

Er was in ons een pijnlijk zoet verbazen,
Dat 's werelds rust zoo zuiver wezen kon.
Dien ijlen morgen, toen we uit blanke glazen
Gods vrede dronken op het wit balkon.

Blijkbaar is Geert Wilders deze kerstvakantie in Zwitserland. Dat is natuurlijk niet zo verwonderlijk. Hij kan van de Zwitsers nog wat leren met hun volksstemming tegen de bouw van minaretten. De melk in de eerste regel is al wit en ook het besneeuwde balkon in regel twee is wit. Dat is Wilders' ultieme natte droom. Het toppunt van witheid, dat in de laatste twee regels van het gedicht nog eens herhaald wordt. Nu in de voorlaatste regel aangevuld met het woord blank. Geen wonder dat dit 'Wilderswil' is. De woorden 'teere' en 'vredig' in de tweede strofe geven zijn rust en tevredenheid weer. En nu maar hopen dat Wilderswil geen wet wordt.

Overgezet: Jacqueline van der Waals (uitgebreid), Louis de Bourbon (uitgebreid n.a.v. enkele bundels van de veiling) In de bundel 'Zwerving' schreef De Bourbon deze opdracht:

Handtekening Louis de Bourbon

3 bestellingen: Frans Berkelmans, 'Dit donkere boek. Over Het levend monogram van Ida Gerhardt', Olaf J. de Landell, 'Met hermelijnen stappen', ca. 40 x 'Tex Willer'.

21 december 2009

Claudia stuurde me een dikke envelop met een kerstkaart en een stapel boekenbijlagen van 'Het Parool'. Leuk! En interessant leesvoer. Ik heb ze doorgenomen, knipsels te koop gezet en wat opmerkingen over schrijvers genoteerd op Schrijversinfo. Bijvoorbeeld over Elma van Haren:

Van Haren zoekt naar gedeelde interesses, maar niemand lijkt zich daarom te bekommeren:
er wordt door dichters vooral veel aan zichzelf en aan de kunstvorm gedacht, niet hoe die zich verhoudt tot de wereld.
(Victor Schiferli, Parool, 18-11-2009)

Sneeuw in de Dijkstraat
Er zullen deze dagen heel wat sneeuw-sfeer-foto's gemaakt zijn. Ook de journaals en de weervoorspellers zijn er als door een tsunami mee overspoeld, want het is tegenwoordig mode daar je weersfeerscènes naartoe te sturen. Het mooiste beeld van de sneeuw bij ons is wel deze, van het sneeuwdak op het vogelhuisje tegen de bijkeukenmuur.
Vogelhuisje met sneeuwdak

Het balansen is af. De hele voorraad boeken is geteld en in kaart gebracht. Het is elke kerstvakantie weer een paar dagen werk. In wezen is het een zinloze tijdspassering. Het moet van de boekhouder, maar wat heb ik eraan dat ik weet voor hoeveel tienduizenden euro's aan verkoopprijs ik boeken heb staan. Het is een papieren getal, want zeker voor tweedehands boeken geldt: zie ze eerst maar eens te verkopen!

Nog één keer een weemoedige Jacq. B. Besançon:

Leeraar

Hij heeft hun braaf geleerd wat hij wist,
Met geestdrift, met berusting, met vervelen,
Hij heeft gewekt, gedoofd en zich vergist;
Was enkler vriend, de strenge frik van velen.

Hij heeft de waan van 't oogenblik gezegd
Aan jongren, die reeds nieuwe waan bereidden
En het verlate heden opgelegd.
Als aan de poort rameiden andre tijden.

Hij weet het nu, maar heeft zijn best gedaan.
Er zijn nog jongren, die hem dankbaar groeten.
Met heimwee ziet hij soms de sterren aan
Om de allerlaatste waarheid te ontmoeten.

Aan het eind van de middag kwam Wim langs. Hij bracht het C. Buddingh' Jaarboek 2009: 'Wie niet weg is is gezien'. Met de oorspronkelijke druk ging van alles mis, maar het is dus nog net in 2009 gelukt. Het is het vijfde jaarboek van het Buddingh' Genootschap. In dit jaarboek staat (voor het eerst) ook een door mij geschreven artikel: 'De dagboeken van C. Buddingh' - en de vraag of W.F. Hermans op de man speelde'. Ook daarom ben ik natuurlijk blij dat het jaarboek er nu eindelijk officieel is.
Wim gaf me ook nummer 2 van het tijdschrift 'to Be (Tijdschrift dat met je meeleeft)'. Hij is er sinds kort hoofdredacteur van. Het is een mooi vormgegeven tijdschrift dat in de losse verkoop mikt op mensen die in hun familie een sterfgeval meemaken. Er komen onderwerpen langs als het verliezen van een kind tijdens de zwangerschap, het gevecht tegen kanker, wat zeg je als er iemand is overleden, de dood van een huisdier, Gothic als levensstijl, catering als uitvaarttrend, uitvaartverzekeringen, het feest van de doden in Mexico. Het lijkt me een blad met mogelijkheden. In dit nummer staat een interviewtje met Gothic Floor Jonker uit Veenendaal. Ze is 32. Dat is wel wat oud voor een Gothic. Meestal zijn het pubers die weer over deze levensfase heengroeien.

22 december 2009

Martijn was gisterenochtend twintig minuten bezig om met de auto de parkeerplaats bij zijn appartement af te komen. Daarom heeft hij vannacht zijn auto maar bij ons op de oprit gezet. Vandaag rijdt al het verkeer wat makkelijker. Het dooit en de sneeuwboel ligt los. Nu is eindelijk ook de Dijkstraat door een strooi- en schuifwagen schoongemaakt. Misschien wel omdat vandaag de kliko's geleegd moeten worden (het was nog een heel gedoe om die om het huis heen naar voren te krijgen).

De kerstvakantie is ook voor kleine klusjes. Weken geleden begonnen we wat schilderijtjes e.d. op de logeerkamer op te hangen. Daarmee zijn we toen halverwege gestopt. De boormachine lag er al die tijd in de aanslag. Te wachten op een vervolg, dat vanmorgen kwam.

Nieuw op Schrijversinfo: Alexander Pola. Bekend van televisie (Farce Majeure, Zeg 'ns AA), maar ook van een aantal boekjes met aforismen:

Mensen die menen, dat tijd geld is,
bemerken meestal pas op hun sterfbed, dat tijd óók tijd is.

(Alexander Pola, Mengvoer)

Het oordeel van veel mensen
is niet meer dan een met enige vertraging bereikt vóóroordeel.

(Alexander Pola, Mengvoer)

Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, zegt men.
Het zou eerlijker zijn die toekomst aan de jeugd te geven.

(Alexander Pola, Nou èn...? Handleiding voor optimisten, blz. 72)

Thomas Verbogt schrijft dagelijks een column in 'De Gelderlander'. Ik begin er graag mijn dag mee. Hij observeert zijn omgeving, beschrijft op een aardige manier de algemene dagelijkse bezigheden en weet de dingen mooi te verwoorden. Sinds enige tijd staat er een nieuwe, modieuzere foto boven zijn column. Helaas wordt hij ook in zijn taalgebruik modieuzer. Zowel gisteren als vandaag stoor ik me eraan. Gisteren sloot hij zijn column over de televisiereclame af met: 'Ik begrijp nog niet hoezo dit veelzeggend is.' Hoezo 'hoezo' meneer Verbogt? Waarom niet 'waarom'? Vandaag beschrijft hij de kerstboomverkoper in zijn wijk. Hij schrijft: 'Paar keer per dag passeer ik het tafereel'. Daar zou ik toch echt 'Een paar keer' willen zien.

Vanmiddag deden we kerstboodschappen bij de AH in het centrum. Het was een ramp. In de parkeergarage moesten we diverse rondjes rijden voor we een plekje vonden. Het smeltwater dat van alle auto's drupte, zorgde voor een paar centimeter water op de complete vloer van de garage. In de winkel zelf was het verschrikkelijk druk. Door de drukte en waarschijnlijk ook door een haperende aanvoer vanwege de sneeuw, waren veel schappen leeg. Het valt niet mee om de kerstsfeer er dan bij jezelf in te houden. We haalden ook nog wat mooi haardhout voor de kerstdagen én ik kocht bij Van Kooten de poëziekalender 2010. De kalender is dit jaar samengesteld door Tjitske Jansen en Victor Schiferli (dat is nog eens wat anders dan Warren en Molegraaf). Ik zie in de inhoudsopgave veel jonge en minder bekende dichters. De tijdloze dichters staan er ook nog in, maar vaak slechts met één gedicht (Achterberg, Buddingh', Slauerhoff, Vasalis). De rode draad door de kalender zijn gedichten over een bepaald dorp of stad. Dat komt mij goed uit met het oog op de reisgids!

23 december 2009

Ik heb een doosje met literaire knipsels uit 1992 uit de grote stapel dozen uit Cuijk getrokken. Een knipsel n.a.v. het overlijden van Alexander Pola gaf me gisteren al aanleiding de Schrijversinfobladzijde over hem af te maken. Vandaag stuit ik op een serietje columns 'Vandaag of morgen' van Koos van Zomeren uit de NRC. Destijds heb ik zijn columns nooit in die krant gevolgd (ik ben al bijna dertig jaar een Volkskrantlezer). Wel kocht ik vaak de bundeling van de columns. Van Zomeren heeft het altijd graag over dieren:

U weet wel: zo'n zachte, regenachtige avond, vooral na een periode van droogte. Je doet een brief op de bus. Je loopt terug door de achtertuin, aardedonker. En opeens: krak! Het klinkt als een pindadop, het is een huisjesslak.
Kapotte huisjesslakken zijn zeldzaam vies om mee te maken. Je weet ook nooit of er nog iets leeft in die derrie, of er niet een ziel op togen ligt.

Stof (Arabische vertaling)
Een bijzondere vondst in de doos van de veiling! Een boekje met Arabische teksten. In eerste instantie had ik het apart gelegd, omdat ik geen idee had wat het was. Vandaag bekijk ik het nog eens goed. Achterin (wat bij een Arabisch boek voorin is) staan een paar voor mij leesbare woorden: 'Matière Poèmes Gerrit Achterberg'. Het zal toch niet? Jazeker: dat is het wel. Het is de bundel 'Stof' van Gerrit Achterberg, die in 1961 - via het Frans - in het Arabisch is vertaald. Op internet vind ik (bij DBNL):

 

1961: In Damascus verschijnt de door Saad Saëb uit het Frans (Matière, 1952) in het Arabisch vertaalde bundel Stof (1946) onder de titel Hayūlā. De bundel bereikt Nederland eerst na de dood van de dichter.


Een voorbeeld van zo'n vertaald gedicht, met daarnaast het origineel uit 'Stof:

Brons (Arabische vertaling) Brons


Nergens op internet wordt deze bundel aangeboden. Ik wil hem wel te koop zetten, maar wat kan ik er dan voor vragen? Blijkbaar is hij nogal zeldzaam. Met een beetje mazzel beur ik voor dit boekje terug wat ik voor het hele kavel bij Bubb Kuyper betaald heb.

Suzanne heeft een bruiloft. Daarom bracht ze Tygo vanmiddag hier. Hij blijft vannacht ook slapen. Van Martijn kreeg hij een kerstrompertje met een kerstmuts. Het past hem nog net. Let op het vliegen van de kerstbal (die kort daarna in honderd glasscherven op de vloer lag).

Tygo met kerstbal Tygo met vliegende kerstbal

Sinds november stond er in de tuin van de Hervormde Kerk in Kapelle (haar Zeeuwse geboorteplaats) een borstbeeld van Annie M.G. Schmidt. Het beeld is gisteren tussen 00.30 en 12.30 uur gestolen. De gemeente (de kerkelijke of de wereldlijke?) heeft aangifte gedaan. Een vroege nieuwjaarsgrap van studenten? Iemand die het brons wil omsmelten? Of gewoon een fan van de schrijfster. Dat laatste is eigenlijk het mooiste dat een schrijver kan overkomen.

24 december 2009

Met de post kwam gisteren 'Gezicht op Zuid-Holland, een bloemlezing verzameld door J.W. Schulte Nordholt' (1961). Een mooi uitgegeven en redelijk dikke bloemlezing (175 blz.). Helaas vermeldt Schulte Nordholt niet de bundels waar hij de gedichten gevonden heeft. Het opvallendst is het gedicht 'Een turfschip' van Dirk Smits:

'k Zie, hoe, met gezwinden spoed',
Ginds een veenschip aan komt bruisen,
Diep en hoog met turf gelaan;
Zou zijn boom den grond niet peilen?
Zie, hoe zijn gezwollen zeilen
Door den windt gespannen staan;
't Zwalpend nat bespoelt den steven,
Die gedurig onderdrukt,
Staag, de macht der golven fnuikt,
Waar hij vlug wordt heen gedreven.
Wapen van Veenendaal

Ik heb het wapen van Veenendaal ernaast gezet, omdat ik bij het lezen van het gedicht daar onmiddellijk aan moest denken. Zo'n driemaster is voor een dorp van turfstekers een beetje overdreven, maar het gedicht past er wonderwel bij, door woorden als spoed, bruisen, gezwollen zeilen en zwelpend nat.
Het oorspronkelijke wapen van het Veenraadschap der Geldersche en Stichtse Veenen was wat minder protserig. Oorspronkelijk was het wel degelijk een turfschip. Maar het gemeentebestuur vond dat, eind achttiende eeuw, wat te eenvoudig en maakte er een driemaster van. Ach, die gemeentebestuurders, toen al! hieronder het oorspronkelijke turfschip op een zegel van het gemeentebestuur van Stichts Veenendaal, d.d.12-7-1799

Zegel Veenendaal

Bij Bol.com bestelde ik de kerst-CD van Bob Dylan en de DVD 'Hurricane' (over hetzelfde gegeven waar Dylan ook zijn 'Hurricane' - op 'Desire' - over schreef). Gisteren kreeg ik een mailtje van Bol.com dat de CD verzonden is. Vandaag krijg ik een excuus-mail dat het niet lukt de DVD voor de kerst te verzenden. Om het excuus kracht bij te zetten zit er bij de mail een cadeaubon van € 10,00, in te leveren bij een volgende bestelling. Die DVD kost niet eens een tientje! Dat is toch wel netjes van Bol.com. Zo blijven ze dikke vriendjes met hun klanten.

2 bestellingen: Jopje Bakker, 'Escher tovert op papier', Kader Abdolah, 'De boodschapper & de Koran' (een selectie - Bulkboek)

25 december 2009

Soms duurt het twee jaar voordat er een reactie op een opmerking of vraag op dit weblog komt. Op 29 juli 2007 schreef ik: Via email correspondeerde ik met Nico Sjoer. Hij kocht op een rommelmarkt een bloemlezing die ik nog niet op de bladzijde over Smit vermeld. Het gaat om een boek uit de bibliotheek van Gabriël Smit zelf en het bevat zelfs nog een (naar ik aanneem) door hem geschreven kladversie van een van zijn gedichten. De titel van deze bloemlezing is: 'Maria in de Nederlandsche poëzie. Keur van gedichten gebundeld door E.P. Alfons v.d. Moeder van Smarten, O.D.C.. Ingeleid door Jozef de Voght.' Uitgave: Carmelitana Kortrijk, 1942. Het exemplaar is door bloemlezer E.P. Alfons cadeau gedaan aan Gabriël Smit en bevat drie gedichten van Smit. Nico scande op mijn verzoek één van de handgeschreven gedichten:

Het is duidelijk een oud papiertje. De marmerachtige kleur is verraderlijk, het zijn roestvlekken. De kans is - gezien de thematiek van het gedicht - groot dat het inderdaad een handschrift van Gabriël Smit is. Zoiets vinden op een rommelmarkt is echt een buitenkansje.

Vandaag reageert een kleinzoon van Gabriël Smit: 'Hallo Mats, Ik was op zoek naar een gedichtje van Gabriël Smit via Google, en kwam zodoende op je site terecht op pagina http://www.schrijversinfo.nl/smitgabriel.html Je heb daar een scan geplaatst van handschrift en ik kan inderdaad bevestigen dat dit het handschrift van mijn grootvader is. Ik zou het uit duizenden herkennen, inclusief de doorhalingen. Ik heb zelf begin jaren 60 bij mijn grootouders in huis gewoond samen met mijn moeder (op de Gooiersgracht 161 inderdaad, in Laren).'

De kerst-cd van Bob Dylan is eerder curieus dan mooi. Met zijn krakerige stem brengt hij een aantal bekende Amerikaanse kerstnummers. Leuk voor de liefhebber van Dylan, maar de huisgenoten zullen het minder waarderen. Hier wordt gevraagd of de CD alsjeblieft af mag. Maar de paus en Beatrix moeten wel hun onzalige boodschappen door mijn kamer laten schallen. Godbetert. Beatrix betreurt het dat de mensen in 'haar' land hun buren niet meer bij naam kennen. Ik zet mijn eindejaarstoeslag in op de weddenschap dat Trix zelf haar buren ook niet bij naam kent, laat staan hún kinderen.

De Lampegietersweek wordt ingekrompen tot een Lampegieterslangweekend. Vooral om financiële redenen, maar het lijkt me wel terecht. Het geheel was toch een beetje een optocht met een waterhoofd geworden. De gemeente past het ontstane tekort bij (€ 30.000,-). De plaatselijke kranten besteedden er al aandacht aan, maar nu lees ik het ook in het AD van 22 december: 'Sinds de Lampegietersweek een feit is, wordt Lampegiet breder getrokken. Zo maakt het multi-cultureel festival sinds die tijd deel uit van het feest, net als Veenendaal Artistiek, een boekenmarkt en het Dance-evenement Fuze.' Welja, nu is de boekenmarkt plots één van de peilers van de Lampegietersweek. Daar heb ik de afgelopen paar jaar vanuit het bestuur van die week weinig van gemerkt. Ik kreeg meer de indruk dat we een aanhangsel waren. Ook van de tienduizenden euro's die er in die week omgingen kwam er niets bij de boekenmarkt terecht. Het enige waar we wel gemak van hadden, was de regiobrede reclame voor alle activiteiten.

Laat ik deze eerste kerstdag ook ergens positief op reageren: In de dagelijkse nieuwsbrief van de Veenendaalse krant staat een interview met Ariane Kop, de directeur van theater De Lampegiet. Zij zegt al in de tweede alinea: 'Het afgelopen jaar mag gerust als cultureel hoogtepunt beschouwd worden. Met Marlies Taal is een cultuurcoördinator aangesteld, de cultuurnota is er door heen gekomen en het project Gedichten aan de Muren is het eerste, tastbaar 'iets' van de Veense cultuur.' Heel goed Ariane!

26 december 2009

Vanochtend brachten we pa terug naar Culemborg. We dronken koffie bij Marian en Jan en reden daarna door naar Den Dolder. Oom Jan en tante Bets waren ook bij tante Dick. Het was leuk om hen weer eens te zien en te spreken.

De top-2000 is op radio en tv weer een item deze laatste dagen van het jaar. En het wordt elk jaar groter. Sommige kranten drukken nu ook al de complete lijst af. De afgelopen dagen hadden we op de radio regelmatig een digitale kerstzender aan staan. Leuk, maar na een paar dagen ben ik dat wel weer zat. Bovendien gaat men uit van een vrij beperkt repertoire. Alles wat even buiten de suikerzoete en/of overbekende standaard valt, wordt niet gedraaid uit angst dat de luisteraar afhaakt. Daarom mijn persoonlijke kerst top 10:

1. Tom Waits, Christmas card from a hooker in Minneapolis
2. Rowen Heze, Kerstmis
3. Monty Python, Ho ho fucking ho
4. Herman Finkers, Kerstmis
5. Los Faillitos, Gloria in eksjelsies pro deo
6. Joop Visser, Winter
7. The Muppets & John Denver, Twelve days of Christmas
8. Caesar, Hang myself from the tree
9. Wim de Bie, Klein hoekje
10. Bert & Ernie, Ik ben een kerstbal

Het nummer van Joop Visser zal het minst bekend zijn. Het staat op de LP 'Lente zomer herfst winter / Jaap Fischer Live 1961'' uit 1976. Het refrein:

Ik heb het kerstkind nooit zien zitten
Ik heb de kerstman nooit vertrouwd
Maar een Kerstmis stemt mij blijde
En dennehout is dennehout.

2 bestellingen: knipsels Koos van Zomeren, François Haverschmidt, 'Familie en kennissen'.

27 december 2009

Bij Nespresso bestelden we - speciaal voor de kerst - één doosje (met tien cupjes) kastanjekoffie: Crème de marrons. Het smaakt niet naar koffie, maar is wel heel lekker, met in de verte inderdaad de smaak van kastanjepuree. Een aanrader!

Het is weer de periode van lijstjes en overzichten.
Op een lijstje van slechtste uitvindingen scoort 'het leven' vrij hoog.

(Kees B. Tam)

Annie Salomons - Verzen

Annie Salomons zit vooral in mijn geheugen door haar 'Herinneringen van een onafhankelijke vrouw' (1915) en 'Herinneringen aan de oude tijd. Aan schrijvers die ik persoonlijk gekend heb' (2 delen, 1957, 1960). De literaire herinneringen en de woorden 'onafhankelijke vrouw' hebben me gedeeltelijk op het verkeerde been gezet. Ik lees haar bundel 'Verzen' uit 1905. Ze blijkt ook (en vooral?) een religieus zoeker geweest te zijn. In deze bundel staan hele slechte, kwezelachtige religieuze gedichten. Maar vooruit: ze was toen pas twintig. Op latere leeftijd is ze overigens overgestapt naar het katholicisme. Twee mooie regels, aan het begin van het gedicht 'vaag verdriet' op bladzijde 9:

Het motregent, 't is half nog mist;
Ach, dat ik 'n reden voor droefenis wist

Vanavond hebben we, met Suzanne, Gijs en Tygo, bij Martijn gegeten. Hij kan goed koken. Na het eten keken we op tv naar de film 'A night at the museum'. Een aardige film, maar je wordt helemaal gek van alle reclame tussendoor. Steeds eerst een reclame voor kleine kaasjes: Babybel. Ik ergerde me zo aan die reclameblokken dat ik voorlopig zeker geen Babybel zal kopen! Hiermee is in ieder geval ook 'the third day of christmas' afgerond. En zo het kan ook wel weer.

1 bestelling: knipsels Marga Minco.

28 december 2009

Ik kijk naar het Journaal van 10.00 uur. Er zijn in België gisteren drie mensen ontsnapt uit een gevangenis. De journaallezer zegt: 'In totaal wisten dit jaar in België tientallen gedetineerden te ontsnappen.' Wat is dat voor een rare zin? Dat er tientallen wisten te ontsnappen dit jaar, dat zal waar zijn. Maar als je je zin begint met 'in totaal', geef dan een exact aantal!

Het is tijden geleden dat we bij de Makro zijn geweest, misschien wel twee jaar, maar vandaag kwam het er weer eens van. We gingen o.a. voor een nieuw fototoestel voor Lidy, maar het type dat ze zocht was er niet. We kochten wat boeken en DVD's in de opruiming (Herman Vuijsje en Jos van der Lans, 'Typisch Nederlands, 'Gerrit Komrij, 'De klopgeest', De Muppetshow) en verder o.a. een losse harde schijf om foto's op te bewaren en een labelprinter voor Raban.

Ik bracht post en lege flessen naar de Ellekoot. Van mijn verjaardag van vorig jaar had ik nog een kadopasje van de Bruna liggen. Het was mijn bedoeling daar een poosje elke maand het literair juweeltje van te kopen, maar dat werkt niet. Ik vergeet dan steeds dat pasje mee te nemen. Ik wilde er nu een 'taalboekje' van kopen en twijfelde tussen 'Aarsrivalen, scheldkarbonades en terminale baden' van Ewoud Sanders en 'Taal is zeg maar echt mijn ding' van Paulien Cornelisse. Het werd het boekje van Sanders. Het andere vond ik toch wat te gewild lollig.

1 bestelling: 'Jan Jans en de kinderen nr. 29'.

29 december 2009

Ik ben begonnen de ruim honderd opstellen na te kijken. Dat heb ik eerst een weekje voor me uit geschoven (ik ben net een leerling), maar het moet toch gebeuren.

Bij de Makro kochten we gisteren een flesje Zuid-Afrikaanse witte wijn: Kaapse Draai Droë Steen. Niet zozeer vanwege de wijn, maar meer vanwege het Zuidafrikaans op het etiket. Pure poëzie:

Kaapse Draai Droë Steen word berei uit 100% Chenin Blancdruiwe wat in die Wes Kaap, Suid Afrika groei.
Die druiwe word gekweek in 'n pragtige sagte, groen bergagtige landskap. Die Wes Kaap het 'n sonnige Mediterreense klimaat. Deur die nabyheid van die Atlantiese en Indiese Oceane word die druiwe vars en sappig.
In die neus peer en witvrugte, die palaat is goed gestruktureerd en fris met sitrus en witvrugte. Die wyn laat 'n verfrissende gevoel na.
Bedien met vis, witvleis, voorgeregte of as aperitief by 10° C.

Naar aanleiding van een bestelling knipsels van Koos van Zomeren heb ik die knipsels uitgezocht en per jaar in een mapje gedaan. De dikke stapel columns 'boom voor boom' doorbladerend, stuit ik op 'Een heer in zijn eentje'. Van Zomeren beschrijft hierin de beuken op het landgoed Twickel in Twente, waar François HaverSchmidt zijn naam heeft/zou hebben gekerfd. François HaverSchmidt logeerde drie keer in logement 'Carelshaven' (in 1871, 1879 en in 1886). In één van de beuken staat het jaartal 1879 er bij, dus het zou kunnen. Eigenlijk wilde ik nog voor mijn lezing in maart die inscriptie fotograferen, maar dat ga ik niet meer redden. Ik doe het dan voorlopig maar met een scan van de foto bij deze column:

Boom in Twickel

Van Kooten is begonnen met zijn uitverkoop. Ik werd er deze keer minder hebberig van dan vorige jaren. Misschien omdat ik met het toenemen van mijn voorraad boeken kritischer wordt. Misschien ook omdat er gewoon minder boeken passend in mijn belangstellingssfeer lagen. Ik kocht:
- Ingmar Heytze, Nietzsche schrijft een laatste vers. Gedichten over filosofen
- Kader Abdollah, De koning
- Marek van der Jagt, Otto Weininger of Bestaat de jood?
- Gerrit Komrij, Trou Moet Blycken (ik twijfelde of ik die al had, dat blijkt inderdaad zo te zijn).

Sinds enkele dagen is de website www.ontmoetdeschrijver.nl online. Deze literaire agenda bevat nu ruim 5.000 optredens van schrijvers in Nederland en Vlaanderen en is doorzoekbaar op auteur, op datum en geografisch. Bij ieder optreden staan de gegevens van de locatie en de eventuele toegangsprijs vermeld. Ook is aangegeven waar men terecht kan voor nadere informatie. Daarmee komt op internet een totaaloverzicht beschikbaar dat niet is beperkt tot een bepaalde auteur, uitgever, bibliotheek of boekhandel. De database wordt de komende weken aangevuld met een overzicht van websites en blogs van auteurs, nominaties en prijzen, aangekondigde nieuwe publicaties en recensies. Het optreden van Nop Maas bij Van Kooten op 20 januari miste ik overingens in het overzicht.

Vandaag werd ik vrolijk van een lijstje met doden in 'De Gelderlander'. Niet vanwege die dit jaar overleden mensen, maar vanwege de door de krant gehanteerde volgorde: eerste de doden uit de literatuur! Dan de politiek, de muziek, de wetenschap, de sport en film en toneel.

1 bestelling: Caroline Myss, 'Anatomie van de ziel. De zeven fasen van kracht en genezing'.

30 december 2009

De koning Gisteren gekocht én gelezen: 'De koning' van Kader Abdolah. Een apart boek. Geschreven ter gelegenheid van het afscheid van J.A.M. Hendriks als Commissaris van de Koningin in Overijssel. Wat direct opvalt is de Japanse bindwijze. De bladzijden zijn aan de verticale kant van het boekblok niet opengesneden. Er staan pentekeningen van Sjoerd van der Zee op de binnenzijde van die bladzijden. Die tekeningen zijn door de bladzijde heen te zien. Heel bijzonder. Het verhaal(tje) telt slecht 16 bladzijden en gaat over een Iraanse koning die benieuwd is naar de ontwikkelingen in Europa (elektrisch licht, vrouwen die niet gesluierd zijn, de Eiffeltoren). Bij de aanvang van zijn reis wordt hij met een (modern en Europees) pistool vermoord. Een op waarheid berustend verhaal. De moordenaar heet Mirza Reza Kermani. Mirza zal niet toevallig een pseudoniem zijn van Kader Abdollah (ook een pseudoniem overigens).
Mirza is in het Perzisch 'kroniekschrijver' én het is de naam van zijn overleden vader. Kader en Abdolah waren twee vrienden van de schrijver die vielen in het studentenverzet tegen de sjah.


Bij de Makro kocht ik een mini-laptop. Die dingen zijn zo klein dat ik ze gewoon in mijn tas mee naar school kan nemen. Toen ik hem thuis aansloot kreeg ik geen verbinding met mijn netwerk. Destijds is daar een wachtwoord ingestopt waarvan ik dacht: dat onthoud ik wel. Maar de laptop maakt automatisch contact en ik heb dat wachtwoord dus nooit meer gebruikt: vergeten! Ik ging langs bij de computershop op de Prins Bernardlaan. Zij hebben (nadat ik router en laptop thuis had opgehaald) de boel gereset en een nieuw wachtwoord ingevoerd. Gratis! Hulde, vooral omdat ik mijn vaste computers wél bij hen kocht, maar laptop en mini-laptop niet.

Dries kwam vanavond bij ons eten. Hij had wat bezoek aan familie en vrienden in en rond Veenendaal vandaag gecombineerd. Hij gaat binnenkort verhuizen en is al aan het opruimen. Dat leverde wat dozen met boeken op. Hij deed bescheiden over de inhoud, maar dat was helemaal niet nodig. Erg leuke boeken. Vier ervan verhuizen rechtstreeks naar mijn eigen boekenkast:
- Drs. P en Paul Lemmens, Herenspraak. Vier dozijn sonnetten
- Poëtisch Groningen, een wandeling in gedichten
- Inkt van dizze stad, Groningen in gedichten
- Rotterdam, literaire haven
In een doos zat ook 'Het reservaat' van Ward Ruyslinck. Dat is een boek met een geschiedenis. Dries had het gelezen voor zijn boekenlijst op school en raadde mij aan dat ook te doen. Hij leende mij zijn exemplaar. Dat heb ik vervolgens gelezen en ook op mijn boekenlijst gezet. Tijdens dat lezen was er een (koffie)vlek op het boek gekomen. Ik vond niet dat ik hem dat boek zo kon teruggeven. Ik hield het bevlekte exemplaar en kocht een nieuw boek voor hem. Dat nieuwe boek van toen (zo'n dertig jaar geleden) heb ik nu dus weer terug en in de verkoop.

2 bestellingen: Jac. Gazenbeek, 'Dolend langs eenzame paden', 4 x Pim, Frits & Ida, setje Veilig leren lezen.

31 december 2009

Een prettige verrassing in de dozen van Dries: 'Zeventig aforismen' van Bertus Aafjes. Niet speciaal voor het boekje geschreven, maar uit zijn werk verzameld ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag in 1984. Uit die zeventig de tien die ik het mooiste vind:

Een mens is een dier dat met zijn voorpoten Bach speelt.

 

Waar meningen botsen ontstaan nieuwe meningen.

 

Het geluk is een zeldzame diamant, die men meestal vindt in een droge rivierbedding.

 

De tijd staat niet stil. Daarom lopen de meeste mensen achter.

 

Ieder mens krijgt levenslang. Maar of het een straf is of een genade moet hij voor zichzelf uitmaken.

 

Voor het plaatsvindt is het toeval een toeval. Daarna is het een onomstotelijk feit.

 

Democratie is het hoogste kapitaal uitbetaald in de kleinste munt.

 

De liefde maakt een klein bed groot.

 

Een waarheid als een koe is niet meer dan een waarschijnlijkheid, die men steeds weer melken kan.

 

Dichters liegen de waarheid.

Oudejaarsavond hebben we bij Suzanne en Gijs gevierd. Gezellig, véél vuurwerk (geen foto's deze keer).

Overgezet: Bløf, Midas Dekkers.

Door naar januari 2010

 

 

 

eXTReMe Tracker