1 februari 2007

2 februari 2007

Gisterenavond ben ik met Martijn naar Jeroen van Merwijk geweest in De Lampegiet. Zijn nieuwe programma heet 'Dat kunnen alleen de héle groten'. De zaal was lang niet uitverkocht, maar toch hoort hij wat mij betreft, samen met Joop Visser en Kees Torn (in dit genre) inderdaad tot de hele groten. Woordspelig, hard en kritisch. Het is natuurlijk mooi meegenomen dat ik mijn eigen ideeën door hem bevestigd hoor worden (tegen terreinwagens, VVD, Donner, weer een nieuw kut-magazine, privatisering en marktwerking - om maar eens wat te noemen).
Na afloop van de voorstelling verkoopt hij zijn eigen CD's en boeken, zittend op de rand van het podium. Ook daarvoor viel de belangstelling me wat tegen. Ik kocht:
- Dit lees je nooit (een bundeling van zijn columns voor het Utrechts Nieuwsblad)
- Dat kunnen alleen de héle groten (inderdaad, de cd van deze show)

De columns	CD, voorzijde	CD, binnenzijde, gesigneerd

Zijn eerste column begint als volgt:

3 februari 2007

Vanmiddag met Martijn naar het dorp geweest. Op de Zandstraat kwamen we langs boekhandel Van Kooten. Het was de laatste dag van de opruiming. Op de ramen zaten grote papieren met daarop: 'Opruiming. Tas vullen voor € 10,00'. Hij wil dus echt niets meer terug zetten in de schappen. Ik heb toch maar een tasje gevuld, o.a. Geert Mak, Bram Peper, Marcel Möring en wat christelijke boekenweekgeschenken. Ook kocht ik de Kees Stip verscheurkalender 2007. Die had ik nog niet gekocht, omdat ik er vorig jaar ontevreden over was, niet vanwege de versjes, maar omdat hij al op de eerste dag doormidden brak (ontzettend slecht gelijmd). Maar voor de helft van de prijs kon ik hem nu toch niet laten liggen. Een paar van de versjes:

Roodborst  Voor bescheiden getik tegen ramen zou geen enkele roodborst zich schamen. Getik tegen ruiten van binnen naar buiten wordt meestal gedaan door een dame

Vroeg mens Neanderthalmens, 't is bekend dat jij maar een zijtakje bent. Ik wil van m'n eigen geen zijtakken krijgen al ben ik een boom van een vent.

Raaf Een raaf op de rand van verflensen zou graag nog wat nageslacht wensen: één dochtertje maar met ravenzwart haar, en een zoontje dat steelt als de mensen

Ik zal de Kees Stipkalender van dit en vorig jaar nog eens doornemen of hij ergens Veenendaal noemt in zijn versjes. Tot nu toe heb ik dat niet kunnen vinden.

4 februari 2007

Bij de Aldi liggen in het versvak (dus niet in de diepvries) pizza's voor € 1,49 per stuk. Vandaag hebben we er daar twee van op (tonijn en ham). Heerlijk! Een veel betere bodem dan de meeste diepvriespizza's en uitstekend belegd. Je snapt niet hoe dat kan voor die prijs. Een bodem, beleg, machines, verpakking, vervoer enz, voor anderhalve euro, en dan zullen ze er nog aan verdienen ook.

5 februari 2007

Vanmiddag ben ik weer een flink stuk wezen fietsen. Martijn had van de tennisvereniging nog jaarkalenders liggen, die rondgebracht moeten worden. Ik had voor mezelf een route bedacht die ook langs Wim en Ed voerde, maar halverwege begon het ontzettend te regenen. Ik had geluk, want ik was vlak bij Wim. Ik had pech, want Wim was niet thuis. Ik heb nog een minuut of wat onder zijn carport naar de regen staan kijken, maar het werd niet minder, dus ik ben er toch maar doorheen gegaan. Niet naar Ed, maar naar huis. Toeval bestaat niet, maar ik was nog geen half uur thuis toen Ed bij mij op visite kwam, zodat ik hem vanmiddag toch nog gesproken heb.

6 februari 2007

Gijs en Suzanne waren gisteren hier. Druk bezig met van alles uit te zoeken voor hun bruiloft. Ze overwegen om vanwege het prachtige gemeentehuisje - met trap - in Woudenberg te trouwen. Daar zijn we even wezen kijken:

Als ze weer naar huis zijn, blijft de helft van hun hond hier achter. Je snapt niet hoe een beest zoveel haar kan verliezen en toch intussen niet helemaal kaal is.

De post bracht vandaag 'Eine Tür im Oktober' van Koos van Zomeren. Ik had hem op Ebay gekocht van iemand in Duitsland. Het was een koop - en vooral een betaling - met hindernissen. Eerst was de email met de betalingsgegevens verdwenen. Na een paar weken vroeg de verkoper waar het geld bleef, na een paar dagen wilde ik gaan betalen, toen bleek het boekje met europese betalingsopdrachten op te zijn (Martijn had er CD's uit het buitenland mee betaald). Via internet bestelde ik een nieuwe boekje. Dat formulier moet je uitprinten en opsturen in een giro-envelop. Na weer een dag of vier kwam dat formulier terug: ik was vegeten m'n handtekening erop te zetten. Maar uiteindelijk heb ik het boekje nu in handen!

7 februari 2007

In de Gelderlander vallen vanmorgen onmiddellijk twee artikelen over lezen op:

• Boek als alternatieve straf voor jongeren. Bureau Halt in Gennep wil jongeren als taakstraf een boek laten lezen (i.p.v. schoffelen o.i.d.). Door het lezen van verhalen moeten jongeren in gaan zien wat de gevolgen van hun daden zijn voor de slachtoffers. Lezen als straf! En dan moet ik in mijn les het lezen blijven promoten. Ik geef de leerlingen zo twee keer per jaar een taakstraf, ook al hebben ze niets gedaan! Met enige moeite is het idee ook iets positiever uit te leggen: lezen werkt! Door een goed boek ga je nadenken over jezelf.
• Enge foto's op sigarettenpakjes hebben meer effect dan tekst. Het onderzoeksbureau Research voor Beleid trekt die conclusie uit een onderzoek in het buitenland, gedaan op verzoek van minister Hoogervorst. Afschrikwekkenende foto's zorgden er in Canada voor dat één op de vijf rokers minder is gaan roken. De teksten in Nederland (Roken is dodelijk e.d.) zorgden er volgens Stivoro voor dat één op de tien rokers minder is gaan roken. Mijn conclusie: we leven steeds meer in een plaatjescultuur dan in een tekstcultuur.

8 februari 2007

Tijdens de voetbalwedstrijd op televisie (Nederland wint met 4-1 van Rusland / Van Basten wint met 4-1 van Hiddink) las ik gisterenavond Jan Willem Holsbergen: 'Een bakkersdozijn'. Holsbergen is/was een sterk ondergewaardeerde schrijver van korte verhalen. De allereerste zin van het allereerste verhaal luidt:

Ik denk dan meteen Ida en Gerard = Ida Gerhardt. Zouden er meer schrijvers zijn waarvan voor en achternaam een echtpaar vormen? En het mooiste is het dan natuurlijk als de naam van de baby verwijst naar naar een werk van die schrijver:

Opvallend genoeg komen er vooral homo-huwelijken op: Jef en Geerard, Jan en Arend, Toon en Herman, Thijs en Theo, Marten en Toon, Peter en Andries, Paul en Klaas, Igor en Cornelis, Frans en Bastiaan. Heel verrassend is dat toch ook weer niet, want er zijn nogal wat achternamen afkomstig van voornamen van voorouders, de laatste was dan Frans Bastiaanszoon en dan heb je direct twee jongensnamen. Dus zijn de dikgedrukte toch wel het aardigst.

9 februari 2007

Zegt H.A. Gomperts op blz. 107 van 'Intenties 2'. Al een jaar of twee heb ik de 25 delen 'Volledig werk' van Multatuli op de plank liggen. Ik moet daar toch eens aan beginnen, maar eerst moet 'Het Bureau' uit.

10 februari 2007

Lidy is met Suzanne naar een bruidsbeurs in de Rijnhal in Arnhem geweest. Dat trouwen is een hele industrie geworden. En met prijzen waar je je een hoedje van schrikt.

Op de Hoge Veluwe is in de filmzaal van het bezoekerscentrum een tentoonstelling ingericht over de Hoge Veluwe in proza en poëzie. De tentoonstelling loopt maar kort, van 11 januari tot 18 februari. Als ik dat nog wil bekijken zal ik het dus de komende week moeten doen.

11 februari 2007

Nog eens de Hoge Veluwe. Na de Tweede Wereldoorlog stelde de Hoge Veluwe A.B. Wigman aan als P.R.-medewerker. Hij had al veel over de natuur geschreven - eerst vooral over vogels - en zou dat ook nog veel doen. Mede door zijn boeken wisten de bezoekers in hun toenemende vrije tijd het park te vinden. Officieel was hij natuurhistorisch medewerker van het park (de term PR was nog niet uitgevonden). In de Gelderlander stond deze week een artikel over deze Wigman. Een interessante figuur. Bij gelegenheid zal ik een schrijversbladzijde ove hem maken.

12 februari 2007

Ik ben geen fan van Rob de Nijs. Het is me bij hem allemaal net iets te gemaakt en iets te gelikt. Maar vandaag hoorde ik zijn nummer 'Als je slaapt', een vertaling van 'Longer' van Dan Fogelberg, vertaald door Belinda Meuldijk (ook al geen reclame), maar dit klonk werkelijk goed. Op dezelfde plaat (Roman, 1983) zingt hij ook 'Laat me niet alleen', een vertaling van Jacques Brels 'Ne me quitte pas' door Ernst van Altena. Ook deze vertolking mag er wezen. Al met al is Rob toch een treedje gestegen op mijn waarderingsladder.

Suzanne en Gijs hebben een trouwdatum gekozen: 14 september 2007. Nu nog kijken of alles op die dag te regelen is (het kan dus nog veranderen).

13 februari 2007

Tussen de bedrijven door lees ik de 'Boontjes 1967', een jaargang van zijn columns in 'Vooruit'. Hij schreef meer dan 5000 van deze columns. Er werden diverse bundels van samengesteld en vanaf 1988 verschenen er acht delen met steeds een jaar 'Boontjes'. Uiteraard zat er ook wel eens zwakke column tussen, maar als geheel is het een plezier om te lezen. Meer dan een jaar was Boon bezig met wat hij 'Gelijkteropperkes' noemde. We noemen dat nu droedels en wat mij betreft woorddroedels (zie ook november 2005 van dit weblog). Lezers stuurden Boon honderden van deze 'gelijkteropperkes'. Op 8 februari 1967 schreef Boon:

Een lezer uit Rekkem waardeert ons spelletje dat we 'Gelijkteropperke' noemden, maar pakt uit met een ander spelletje: een opstel maken met allemaal woorden die dezelfde beginletter hebben. Achja, dat herinneren we ons nog uit de kinderjaren ...
- Wie weet wat witte wanne weeft? Witte Wanne weeft witte wollen wantjes.
En dan het grappige raadseltje, waarmee grootvader steeds uitpakte:
"wat was was, vóór was was was?" En het antwoord: honing van de bijen.

De hoofdletters hierboven zijn precies zoals Boon ze schreef, dus wanne de ene keer met een kleine en de andere keer met een hoofdletter. Biologisch gezien lijkt die opa van Louis Paul me geen ster. Bijenwas is nooit honing geweest (dacht ik), maar meer de verpakking ervan. Bovendien is de versie van Kees Stip dan toch fraaier. Maar verrassend genoeg óók met een bij erin:

14 februari 2007

De post bracht vandaag een pakketje met diverse artikelen m.b.t. Cees Nooteboom. Ik bood op een singletje 'Stemmen van schrijvers'. Ik kende al wel de singletjes met die titel waarop aan iedere kant een andere schrijver/dichter voorleest uit eigen werk. Er blijkt ook een soort 'best of'single' te bestaan met daarop:
- Victor E. van Vriesland (leest: 'Askese/Spelevaart')
- Herman van den Bergh (leest: 'Een kind een appel / Hier is de stille jongen')
- Jan Engelman (leest: 'De voorsmaak')
- Anthonie Donker (leest: 'Uit aller naam')
- Leo Vroman (leest: 'Jeldican en het woord')
- Alfred Kossmann (leest: 'Walgelijk is het leven van een kind / Als mijn grootmoeder op de sofa zit / Doden zijn vriendelijk')
- Cees Nooteboom (leest: 'Schaamteloze gedichten 1 en 2')
De verkoper vroeg of ik vooral geïnteresseerd was in Nooteboom, want daar had hij nog wel meer van! Ik kocht van hem ook:
- Het boekje 'De zwanen van de Theems' in een 2e druk.
-'Mokusei!' in de Engelse vertaling (de Duitse vertaling kocht ik deze zomer in Oostenrijk).
- Een gesigneerde briefkaart. De handtekening op de voorkant is soms gedrukt, maar hier staat ook een handtekening op de achterkant, met een datum (1-9-2002) en 'für Helen'. Op de achterkant van de briefkaart staat een overzicht van het in het Duits vertaalde werk van Nooteboom.

In de wachtkamer bij de dokter heb ik 'Heblust' van Ronald Giphart gelezen. Een boekje uit de serie Literaire juweeltjes. Nou, dit is zeker geen juweeltje. Wat een vreselijk verhaal. Als het een opstel was, had ik er onder geschreven: 'Moet dat nou, al die schuttingtaal?' Het is een recordpoging 'in 46 bladzijden zo veel mogelijk vieze woorden en seksuele termen gebruiken'.

15 februari 2007

Vanmiddag heb ik samen met Lidy het literaire tentoonstellinkje op de Hoge Veluwe bezocht. In de filmzaal van het bezoekerscentrum hangen tekstfragmenten en gedichten fraai aan de wand, vergezeld van prachtige foto's. Door de foto's lijkt het nog wel wat, maar erg veel blijkt de Hoge Veluwe schrijvers en dichters toch niet geïnspireerd te hebben. Het is dat Bouke G. Broersma de bundel 'De Hoge Veluwe en andere toponiemen' gemaakt heeft en dat A. den Doolaard zo'n beetje op de Hoge Veluwe woonde, want anders was het echt de moeite niet waard geweest. Van Broersma komen we zeven gedichten tegen en van A. den Doolaard vijf fragmenten.

De totale oogst (buiten de twaalf hierboven al genoemde van Broersma en Den Doolaard):

- H.J. van Tienhoven, de gedichten 'Hoge Veluwe' en 'Oud-Reemster Zand', uit 'Verzamelde gedichten', blz. 318.
- J.J. Voskuil, een fragment uit 'Het Bureau 3', blz. 336/337.
- Ids van Zweth, een fragment uit 'Het lege bord en andere verhalen', blz. 15.
- Hans Warren, een fragment uit 'Geheim Dagboek deel 14, 1981-1982', blz. 199/200.
- G.H. 's-Gravesande, het gedicht 'Op het standbeeld van Christiaan de Wet, Hoge Veluwe', uit 'Nachtschade en kinkhoorns', blz. 18.
- Johnny van Doorn, een fragment over 'Herenleed', uit 'Hollands Diep', 15-01-1977.
- Leon de Winter, een (negatief) fragment over het Otterlose Zand uit 'Elsevier', 11-03-1995.
- Arjan van Hoorn, een gedicht 'Hei bij Oud-Reemst', uit 'Op dichtersvoeten door Gelderland', blz. 41.
- Koos van Zomeren, een fragmentje over het Oud-Reemster Zand uit 'NRC', 13-10-2006.
- Joop Cornys, een gedicht 'Stemmingsbeelden no. 2' uit 'De Schouw' 21-09-1981.
- Anton Gerrits, een gedicht 'Vos' uit een typoschript.
- Jac Toes, een gedicht 'De Hoge Veluwe Loop', op zijn t-shirt op 08-10-2005.

De fragmenten en gedichten over Het Otterlose Zand, Oud-Reemst en vossen en reeën gaan in feite niet eens specifiek over de Hoge Veluwe. Toch is deze tentoonstelling een mooie aanvulling op wat het bezoekerscentrum al te bieden heeft. Het is dan ook te hopen dat ze e.e.a. bewaren en bij gelegenheid nog eens laten zien. De volgende twee fragmenten spraken mij het meest aan:

Het ven op een dag viel een traan uit gods oog op de grond (Bouke G. Broersma)

Ik vind Berlages schepping met zijn kwasi-pompeuze toren van buitenaf lomp, van binnen oprecht van making maar kil, pseudo-voornaam, te gewild artistiek en bar ongezellig. (A. den Doolaard)

We hebben een wandeling rond het jachtslot gemaakt. We kwamen daar het beeld 'De Raadsman' van Mendes da Costa tegen. Vroeger stond dat in de beeldentuin, maar nu dus bij het jachtslot.

Op weg naar huis gingen we in Hoenderloo op zoek naar het graf van A. den Doolaard. Deze begraafplaats was makkelijk te vinden en zijn graf ligt direct achter het hek. Op zijn graf een zwerfkei (toepasselijk voor een doolaard) met de regel, waarvan hij zelf tegen Adriaan van Dis zei dat hij het zijn mooiste regel vond:

16 februari 2007

Vanmiddag ben ik op de fiets nog wat tenniskalenders rond wezen brengen. O.a. naar de Mulderslaan. Bij Ed was er helaas niemand thuis. Terug fietste ik langs het Verlaat, omdat ik wilde zien hoe het met de Hollandiafabriek staat. Ze zijn van binnen aan het slopen. Op de bovenste verdieping was een soort graafmachine druk bezig puin te ruimen. De voorgevel en de linkerzijgevel staan met ijzeren balken ingepakt en gestut. Na veel discussie blijven deze gevels (gelukkig) in de originele staat bewaard. Het slopen is zo wel iets duurder. Al fietsend kwam ik langs nog meer bouwwerkzaamheden: Naast het gemeentehuis ligt een grote bouwput en ook in de Brugkerk werd driftig gesloopt.

Bij Van Kooten kocht ik een kaartje voor de lezing van Gerrit Komrij op 21 maart. Ik kocht er ook de bundeling van de Volkskrantessaytjes van Kees Fens, 'In het voorbijgaan'.

Eens trof ik Cees Nooteboom met twee tassen vol nieuwe boeken.
Hij had juist de boekhandel verlaten.
Hij was mijn vraag voor. 'Wanneer ik dat allemaal lees? Ik lees niet alles.
Maar als boeken lang genoeg in de kast staan, weet je zeker dat je ze hebt gelezen'
(Kees Fens, in het voorbijgaan, blz. 59)

17 februari 2007

Eind vorig jaar presenteerden enkele historici de 'Canon van Nederland', bedoeld voor het onderwijs: niet als verplichte stof, maar wel als een duidelijke handreiking van wat er op de basisschool en op de verschillende schooltypen van het voortgezet onderwijs behandeld zou kunnen worden. Dat leek mij een goed idee. Een overzicht van de algemene (historische) kennis die iedereen eigenlijk zou moeten bezitten. Bovendien stelde ik tot mijn genoegen vast dat er nogal wat schrijvers in voorkwamen:

Hebban olla vogala	Erasmus	Spinoza	Multatuli	Anne Frank	Annie M.G. Schmidt

Maar nu komt er bericht uit Barneveld (!): Christelijke historici hebben de canon nog eens bekeken en hebben o.a. Spinoza, Annie M.G. Schmidt en de grachtengordel er uit gemikt. Anthonie van Leeuwenhoek, de Sint-Janskathedraal en Baas in eigen buik kwamen er voor in de plaats. Ook het Tweede Vaticaans Concilie staat nu in de canon. Hier word ik heel opstandig van. We moeten in Nederland weer verschillende lijstjes voor verschillende zuilen hebben. Gek zijn ze geworden (nee, dat waren ze al, of meer dom: christendom).

18 februari 2007

Vanmorgen stond er een reiger op de rand van de vijver. Prachtige vogels, maar niet bij mijn vijver. Als hij terugkomt zal er een net overheen moeten.

Lezend in 'De flaptekstlezer' van Herman de Coninck dook op blz. 192/193 plotseling Buddingh' weer op in een hoofdstuk over Anton Korteweg: "Korteweg is een dichter die ik niet graag zou missen. Soms heb ik zijn toon nodig. C. Buddingh' vertelt in een van zijn versjes over een voetballer wiens knie geregeld uit de kom schoot. Hij hinkte dan naar de kantlijn, waar een verzorger met een stevige kraakbeweging de knie weer op haar plaats hielp. Sindsdien zegt Buddingh', als het weer eens moeilijk gaat: 'Hup Kees, even de knie in de kom', en dan gaat het weer. Zo lees ik in moeilijke dagen Anton Korteweg. En dan kan ik mijn geluk weer aan."

Herman citeert uit zijn geheugen, want Glimmerveen had er geen verzorger voor nodig. Hij drukte de knie zelf wel terug in de kom:

19 februari 2007

Af en toe kom je een nog niet-opengesneden boek tegen. Ik kreeg daarover het volgende mailtje van Ellen Boekelaar:

Ik kocht vandaag een boek bij de Slegte. Voorin staat een opdracht; "Voor Prof. Dr. G. Stuiveling met de meeste hoogachting T......(onleesbare handtekening). Ik vermoed dat dit de professor is waarvan u de biografie heeft geplaatst op http://www.schrijversinfo.nl/stuivelinggarmt.html. Vandaar deze mail aan u. Het is het boek Alkestis Agamemnoon Tarquinius van Herwig Hensen. Toen ik het boek wilde gaan lezen merkte ik dat door een bindfout de bladzijden niet overal losgesneden waren. De meeste pagina's niet eigenlijk. Ik heb dat maar zelf gedaan. Toen de laatste bladzijde los was kon ik lezen dat het om een boek uit 1953 gaat met een uitgave van 700 exemplaren. Heb ik iets doms gedaan?

Mijn antwoord:

Nee hoor, iets doms heb je niet gedaan. Je hebt wel de ultieme leeservaring gehad. Iedere bladzijde opensnijden voordat je hem kunt lezen. Dat is pas echt lezen! Je weet ook zeker dat je de eerste bent die die blz. leest. Goedkopere uitgaven werden vroeger zo verkocht. Het scheelde een handeling bij de uitgever. Voor de verzamelaar is zo'n boek interressant, maar heel veel duurder wordt het er niet door. Ik heb hier enkele tientallen niet-opengesneden (of gedeeltelijk opengesneden) boeken staan.

20 februari 2007

Gisterenavond ben ik met Martijn naar het ABN-AMRO tennistoernooi in Ahoy in Rotterdam geweest. We hadden via-via kaartjes gekregen. We zagen de jonge Nederlander Robin Haase winnen van de Kroaat Roko Karanusic. Het was van Haase de allereerste overwinning in een ATP-wedstrijd. Daarna zagen we Davydenko winnen van Berrer. Zo'n tennistoernooi is een enorm opgetuigd circus. Tientallen winkeltjes, niet alleen tennisspullen en eten, maar tot keukenzaken en badkamers aan toe. Het is wel leuk om zo'n wedstrijd eens in het echt te zien. Er zijn heel wat mensen met zo'n wedstrijd bezig: op het veld alleen al acht ballenjongens/meisjes, negen lijnrechters en een scheidsrechter. En dan vergeet ik nog de tientallen mensen die zorgen dat er tijdens een game niemand de tribune op gaat. En dat is alleen nog maar wat je direct ziet van de organisatie.

21 februari 2007

Ik ben dol op lijstjes en top-tiennen. In de 'Vrij Nederland' van deze week staat een prachtige top-10. Een Amerikaanse jurist heeft onderzocht hoe vaak popartiesten geciteerd worden in rechterlijke uitspraken. Bob Dylan blijkt dan ruim bovenaan te staan. Vooral zijn zin 'You don't need a weather man to know which way the wind blows' is een klassieker onder Amerikaanse rechters. De top-10:

1  Bob Dylan 186 keer 2   The Beatles 74 keer  3  Bruce Springsteen 69 keer  4 Paul Simon 59 keer  5 Woody Guthrie 43 keer  6 The Rolling Stones 39 keer  7 The Grateful Dead 32 keer  8 Simon & Garfunkel 30 keer  9 Joni Mitchell 28 keer  10 REM 27 keer

Een fraai lijstje. Opvallend is de prominente plaats van Woody Guthrie. Hier hoogstens bekend bij Dylan-fans, maar blijkbaar in Amerika nog altijd populair. Verder had wat mij betreft Paul Simon op de tweede plaats mogen staan. Het lijkt me dat je de citaten van Simon & Garfunkel bij die van Paul Simon op kunt tellen. Hij schreef immers de teksten. Je citeert niet de uitvoerend artiest, maar de tekstschrijver. Na het lezen van zo'n lijstje word ik ontzettend nieuwsgierig naar de citaten zelf. Welke zinnen gebruikt een rechter en hoe past hij of zij die dan in het betoog in? Dat vertelt het artikeltje in VN helaas niet. Maar dat moet op internet te vinden zijn? VN geeft als bron 'The Berkeley Electronic Press'. Ik zal eens gaan zoeken. De tekst van Bob Dylan is wel te benoemen. De zin komt uit 'Subterranean Homesick Blues' en hangt vooral in mijn herinnering door het filmpje waarop Dylan woorden uit de tekst op grote stukken karton heeft geschreven en ze één voor één laat vallen. Dat zou wel eens de eerste videoclip geweest kunnen zijn.

Het blijkt op internet snel te vinden. Het is een groot pdf-artikel (wellicht een proefschrift) en het staat hier. Een tekst voor fijnproevers. Ik haal een paar krenten uit de pap. Wie haalden bijvoorbeeld de top-10 (net) niet:

Other artists narrowly missing the cut include Pink Floyd (26), Billy Joel (21), and Johnny Cash (21). The most notable absence, at least in terms of record sales and cultural significance, would be one Mr. Elvis Aron Presley.

Wat ook opvalt is het grote aantal folkartiesten:

Another interesting tendency of lawyers, or at least law professors, when they write is the resort to the lyrics of folk music. Woody Guthrie is, of course, the most famous American folk singer of all time. Simon & Garfunkel got their start in the folk scene, and Bob Dylan’s obsession with Woody Guthrie early in Dylan’s career is obvious.77 So too is legal academia’s general fascination with all things folk.

De grote rol van folkmuziek komt volgens de auteur o.a. door het belang van de folkmuziek in de 'civil rights movement' in de jaren '60.

Ik loop al twee dagen met een stijve nek en stijve schouders rond. Gisteren in de loop van de dag ging het wel weer, maar vanmorgen kon ik zowat mijn bed niet uitkomen. Ook nog eens keelpijn (een droge keel vanwege het door de mond ademen 's nachts?). Misschien is de stress in de spieren geschoten. Van mijn moeder heb ik een zakje met kersenpitten geleend. Je warmt het op in de magnetron, als een soort kruik. Een oud huismiddeltje, al zal het vroeger wel op de kachel zijn opgewarmd i.p.v. in de magnetron.

22 februari 2007

Sinds een nacht of drie blijk ik te snurken. En niet een beetje. Lidy kan er niet van slapen en Martijn wordt er - een verdieping hoger (!) - wakker van. Mijn droge mond en keelpijn kan wel eens een gevolg van dat gesnurk zijn. Met mijn stijve nek en schouders gaat het vanochtend en stuk beter (dank u).

Nog steeds lees ik af en toe een hoofdstuk uit 'De flaptekstlezer' van Herman de Coninck. Ik ben er nu bijna doorheen. Een prachtig citaat van blz. 214:

Het is iets dat je veel te weinig te zien krijgt in televisie-interviews: weigeringen. Misschien omdat die enkele mensen die principiëler zijn dan ijdel, meestal vooraf weigeren. Ik zou het erg instructief vinden mochten de verzamelde babbelprogramma's ook meedelen, behalve wie de gasten van vanavond zijn, wie vanavond niet wou. Maar ik zou het net zo leuk vinden mocht af en toe een auteur zijn interviewer ter plekke vragen of hij de beleefdheid zou willen hebben om eerst zijn boek te lezen en dan pas een vraag te stellen.

23 februari 2007

Vandaag had ik een prima gesprek met een coach. We plannen de stappen om weer aan het werk te gaan. Ik moest er helemaal voor naar Zutphen rijden (naar Leuvenheim om precies te zijn), maar dan heb je ook wat!

Zutphen is dicht in de buurt van Deventer. Ik ben wel op de grote boekenmarkt geweest (als klant én als handelaar), maar verder ken ik Deventer niet. Er zijn nogal wat antiquariaten (Deventer profileert zichzelf als boekenstad). Helaas was het weer wat regenachtig, dat wandelt niet echt leuk door zo'n historische binnenstad. Ik heb drie antiquariaten bezocht en kocht (in de eerste plaats voor mezelf, maar wellicht later ook voor de verkoop):
- Geerten Gossaert, Experimenten (de 13e, wat kleiner uitgevoerde druk, met bovendien een overzicht van de eerdere drukken)
- De muze op school
- Kees de Bakker, Mijn eerste boek. 30 schrijversdebuten (om te vermelden op de diverse schrijversbladzijden en er wellicht nog wat weetjes uit te halen)
- J.C. van Schagen, Ik ga maar en ben (een soort verzameld werk.Alleen 'Narrenwijsheid' heb ik ooit gelezen, ik ben benieuwd)
- Hein de Bruin, Job (alleen dit boekje maakt de dag al goed. Je komt hoogst zelden iets van De Bruin tegen!)
- F. Bordewijk, Arenlezing uit de korenharp (robijnboekje nr. 11)
- Het kind in de poëzie, samengesteld en ingeleid door Dirk Coster. Geïllustreerde uitgave (uit 1941, 240 blz., slechts opengesneden tot blz. 24 - zie 19 februari)
En een serie van 11 motion-pockets:
- Louis Paul Boon, Over mijn boeken
- Cees Buddingh', Op slag van zessen
- Remco Campert, Betere tijden
- Willem Frederik Hermans, He lek in de eeuwigheid
- Marcel van Maele, Koreaanse vinken
- Adriaan Morriën, Waarom ik geen specialist ben geworden
- Harry Mulisch, De voorspelling van het heden
- Ward Ruyslinck, De apokatastasis
- Bert Schierbeek, Inspraak
- Jan Wolkers, Zwarte advent
- Moet de kunst de straat op?

24 februari 2007

Er is politieke commotie rond de dubbele nationaliteit van twee nieuwe staatssecretarissen. Geert Wilders vindt dat dit niet acceptabel is, omdat er loyaliteitsproblemen kunnen ontstaan. En een groot percentage hersenloze napraters valt hem bij. Dan moeten alle christelijke politici hun geloof afzweren, want ik verwacht ook wel loyaliteitsproblemen tussen geloof en uit te voeren besluiten. In het buitenland vormt dit nergens een probleem (denk aan Arnold Zwarzenegger). En hoe zat dat Willem van Oranje? Geboren in Duitsland. Oranje lag in Frankrijk! Dat is een dubbele nationaliteit en daar is niet eens de Nederlandse bij. Op basis daarvan moeten we Beatrix dan maar afzetten.

Ik luisterde vanavond naar Ringo Starr en dan vooral naar de lp's 'Beaucoups of blues' en 'Sentimental journey'. Ze zijn allebei gemaakt in 1970. Heerlijke, ongecompliceerde muziek. Zingen kan hij niet echt, maar deze lp's hebben dezelfde sfeer die hij veel later met zijn 'All Starr Band' op het podium zette. 'Beaucoups of blues' heb ik vanaf een oud cassettebandje gedigitaliseerd. Die klinken dan als MP3 niet echt goed. Op internet vond ik dat ze als CD nog (of weer) te koop zijn. Bij Amazon voor twaalf dollar en bij Bol.com zelfs voor € 7,95 per stuk. Voor dat geld wil ik ze wel in betere kwaliteit hebben. Bestellen viel echter niet mee. Martijn heeft vanaf ons adres al eens besteld en een account aangemaakt. Bol accepteert blijkbaar op hetzelfde adres geen tweede klant. Uiteindelijk heeft Martijn zijn wachtwoord ingetypt en zullen de CD's dus deze week op zijn naam binnen komen. Niet echt een probleem, maar tocht een beetje vreemd.

25 februari 2007

Gisterenavond zijn we bij Ria en Ericht een borrel wezen drinken. Erich is bezig oude zoveel-milimeterfilm te digitaliseren. Een heel werk, maar het resultaat mag er wezen. We zagen onszelf terug op hun bruiloft. Wat mezelf betreft: duidelijk meer haar en minder kilo's.

Uit de 'Gelderlander' van gisteren:

Een bericht van de Bible-belt, zoveel is duidelijk. Het is Ede, maar het had net zo goed Veenendaal kunnen zijn. 'Blauw-Geel' is vast geen christelijke voetbalvereniging, dus dat bidden lijkt me er niet bij te horen. Hoewel de opmerking van die moeder aan het eind me ook wel weer sympathiek is. Al dat gevloek langs de lijn, daar zit ook niemand op te wachten. Op de regiobladzijde stond nog een uitgebreider artikel. Daarin wordt het alleen maar erger: daar zegt de evangelist: "Ik had dit nooit gedaan als er ook moslimkinderen bij hadden gezeten." Hij gaat er voetstoots van uit dat alle blanke kindertjes christelijk zijn blijkbaar. In het hele artikel mis ik de meest wezenlijke informatie: werden die wedstrijden waarvoor gebeden werd nu ook gewonnen? Als het bestuur dat in de overweging meeneemt, zou er een zakelijke afweging gemaakt kunnen worden. Aan de andere kant gaat god een probleem krijgen als beide partijen voor aanvang van de wedstrijd in gebed verzinken.

De kou slaat me nu op m'n longen. Ik ben begonnen bisolvon te slikken. Met een beetje mazzel ben ik een echte ontsteking net voor.

26 februari 2007

Vandaag eigenlijk niets te melden. Dan meld ik dat maar.

27 februari 2007

Eén van de eerste bladzijden die ik maakte over een mij verder onbekende schrijver was die over R.A. Cornets de Groot. Ik had een citaat van hem op een citatenbladzijde staan en zijn zoon Rutger mailde me daarover. Met de informatie die ik in handboeken vond, aangevuld met informatie van Rutger, ontstond in één weekend die schrijversbladzijde.
Rutger heeft niet stil gestaan. In de afgelopen jaren heeft hij vrijwel al het werk - ook het niet eerder gepubliceerde - van zijn vader op internet gezet. Een prachtig overzicht en tegelijk een huldebetoon aan deze self-made criticus en essayist. Gaat dat zien!

Vandaag kwam bovenstaand boek met de post. Ik had er op ingetekend. Iets te laat welliswaar, maar ik kreeg het nog voor de intekenprijs. Een prachtig uitgegeven dikke pil (478 blz.) waarin 250 jaar handel in tweedehands boeken wordt beschreven. Vreemd genoeg was die geschiedenis nog nooit beschreven. Piet J. Buijnsters schreef al eerder over het verzamelen van boeken. Hij was hoogleraar achttiende-eeuwse letterkunde in Nijmegen. Hij heeft jaren aan dit boek gewerkt. Ik heb er vandaag wat in gebladerd en gelezen. Het leest prettig. Buijnsters constateert dat internet de handel in oude boeken ingrijpend heeft veranderd. In veel binnensteden zijn de winkeltjes met oude boeken verdwenen. Veel gaat nu via internet. Ook zoeken handelaren hun klanten op op boekenmarkten. Daar zit enige ironie in, want daarmee is de cirkel rond: op de markt is het antiquariaat ooit begonnen.

28 februari 2007

Vanmiddag heb ik een hele stapel knipsels over Jacques Hamelink uit zitten zoeken. Het is fascinerend om te lezen hoe een schrijver de eerste jaren de lucht in wordt geschreven en na een jaar of vijftien de grond in. De eerste koppen van de artikelen zijn bijvoorbeeld:
- Ranonkel van Jacques Hamelink. Een fantastisch boek (Kees Fens, 1969)
- Zijn er plantenkassen, groot genoeg om Hamelink te huldigen? (Peter van Eeten, 1969)
- Hamelink bewijst grootheid van zijn dichterschap (Jan van der Vegt, 1969)
- Fantastische miniaturen van Jacques Hamelink (Alfred Kossmann, 1975)
Dat zijn koppen die er mogen wezen. Jan van der Vegt maakt het in zijn artikel in de NRC van 30-08-1969 helemaal bont:
Ik ben ervan overtuigd, dat uiteindelijk zijn gedichten belangrijker zullen blijven dan die van dichters die zich door hun onpersoonlijke notities binden aan wat toevallig en vluchtig is. Het werk van Bernlef of Verhagen en soortgelijke dichters zal snel verouderen; dat van Hamelink zal ook voor volgende generaties zijn geldigheid behouden, juist omdat hij zich niet aan het actuele bindt.
In de loop der jaren zie je de toon veranderen van positief naar neutraal naar ronduit negatief:
- Jacques Hamelink: een dromer in de woestijn (Lidy van Marissing, 1980)
- Bundel vervelende verhalen (Doris Grootenboer, 1983)
- Jacques Hamelinks, een dichter op het randje (Ad Zuiderent, 1984)