Frits Hopman

Profiel

Achternaam: Hopman
Roepnaam: Frits
Voornamen: Frederik Jan
Geboren: 14-07-1877
Te: Amsterdam
Overleden: 04-03-1932
Te: Leiden
Pseudoniem(en): Voor zover mij bekend heeft Frits Hopman niet onder pseudoniem gepubliceerd.

Voor tweedehands boeken	Ook van Frits Hopman
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Naar Boven

Werk

Proza

In het voorbijgaan (verhalen) (1913)
De proeftijd (1916)
Van de liefde die vrij wou zijn: roman uit Zeeuwsch-Vlaanderen (1918)
Nachtwaken (verhalen) (1920)
Twee verhalen (bibliofiel, 35 ex.) (1971)
De schoonheidsbacil (bibliofiel, 79 ex.) (1983)
Het kruispunt en nog een verhaal (bibliofiel, 100 ex.) (1985)
Autobiografische schets (bibliofiel, 12 ex.) (1985)
Autobiografische schets (bibliofiel, 75 ex.) (1989)
Pastorale, gevolgd door: Frits Hopman ter herinnering door Frans Coenen (bibliofiel, 58 ex.) (1994)

Overige non-fictie

Gedenkboek 50-jarig bestaan Eerste H.B.S. met 5-jarigen cursus te Amsterdam (met anderen) (1916)

Vertalingen

Johan Huizinga, The waning of the Middle Ages (1924)
Joop Huizinga, Erasmus (1924)
Johan Huizinga, Erasmus of Rotterdam (1924)
Johan Huizinga, Erasmus and the Age of Reformation (heruitgave van 'Erasmius') (2001)
Johan Huizinga, Erasmus and the Age of Reformation: with a selection from the letters of Erasmus (heruitgave van 'Erasmus of Rotterdam') (2002)

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

Frits Hopman was vanaf 1902 (kort) journalist (jongste redacteur-verslaggever) bij de 'Arnhemsche Courant'.
Frits Hopman publiceerde in 'De Kroniek', 'de Nieuwe Amsterdammer', 'De Telegraaf, 'Erts-almanak', 'de Hofstad,' 'den Gulden Winckel'.
Frits Hopman werd in 1927 kunstredacteur bij de 'NRC', als opvolger van Johan de Meester.
Frits Hopman werkte mee aan 'Groot Nederland' en 'Elseviers Maandschrift'.
Frits Hopman schreef kritieken voor 'De Gids'.

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Een interview met Frits Hopman in 'Sprekende schrijvers' van G.H. 's-Gravesande (1935)
Een hoofdstuk: 'Frits Hopman' in 'Vergeten en gebleven, literaire beschouwingen' van G.H. 's-Gravesande (1982)

Briefje aan G.H. 's-Gravesande, afgedrukt in 'Sprekende schrijvers' (1935)

Naar Boven

Literaire prijzen

Frits Hopman was lid van de jury voor volgende prijzen:

C.W. van der Hoogt-prijs 1925, 1926.
Prijs voor Meesterschap 1925.

Naar Boven

Opmerkingen

Frits Hopman werd in Amsterdam geboren aan de Leliegracht 10. Zijn vader had hier een behangselpapierwinkel (Firma Wijdoogen).
Een voorouder van vaderskant was de eerste ballonvaarder van Nederland.
In de zomervakanties was hij vaak bij zijn grootvader in Ellecom.
Frits Hopman ging naar de HBS (1891-1896) tegenover de Westermarkt in Amsterdam. Hier kreeg hij o.a. les van Kollewijn, de spellingshervormer. Hij maakte de school niet af. Zijn vader haalde hem van school omdat hij zijn huiswerk niet maakte.
Al als jongen tekende en schilderde hij veel en deed hij actief aan sterrenkunde.
Hij wilde toch een opleiding afmaken en haalde - via zelfstudie en bezoeken aan Engeland - op 16-08-1899 de 'Acte A Engelsch'.
Na zijn twintigste is hij enkele keren verliefd, maar die liefdes worden niet beantwoord. Hij is melancholiek en neigt naar depressiviteit.
Na 1899 gaat hij naar Groningen. Hier studeert hij weer Engels. Deze studie mislukt en hij komt in de herfst van 1900 terug naar Amsterdan
In oktober 1902 trouwt hij met Geertruida Aleida Moulin. Ze kregen twee kinderen. Het was geen gelukkig huwelijk en er volgde een echtscheiding in 1908.
Frits Hopman woonde in het begin van de twintigste eeuw in 'Het huis aan den Enk', Arnhemsestraatweg 49 in Rheden. Zijn moeder had dit huis laten bouwen.
In 1907 slaagde hij (eindelijk) voor de 'Acte B Engelsch'. hij werd leraar in Winterswijk.
In 1911 hertrouwde hij met Johanna Maria van Wijk. Ze gingen in 1912 in Engeland wonen als kunstenaars (ze schilderden, maar verkochten niets) en namen de namen Reginalden Ruby Rassendyll aan.
Ze hingen de theosofie aan en zochten in Engeland aansluiting bij de Christian Science Movement.
Het Engelse avontuur mislukte. Ze kwamen in 1914 terug naar Nederland en hij werd weer leraar Engels.
Op 05-04-1914 werd in Gennep zijn zoon Frits geboren.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Frits Hopman leraar in Apeldoorn, in Terneuzen en van af 1918 in Leiden.
In Leiden woonde hij op Plantage 5.
Frits Hopman wilde een biografie van Frederik van Eeden schrijven. Van Eeden noteerde op 27-11-1916 in zijn dagboek dat Frits Hopman hem had bezocht.
Op 26-06-1924 deed hij zijn doctoraal aan de universiteit van Amsterdam.
Hij overleed aan leukemie, na een langdurig ziekbed. Hij werd begraven op begraafplaats Oud Eik en Duinen in Den Haag.

Naar Boven

Anderen over Frits Hopman

Uit zijn gevoel van alleenheid en verlatenheid temidden dezer wereld der koude zintuiglijk-waarneembare dingen; en uit zijn heimwee en rusteloos zoeken naar wat als een schoon vermoeden is àchter die dingen, hijgt, jaagt en snakt naar de eindelijke ontdekking van een arcanum, naar iets dat wijding schenken kan en heiliging aan het als duldloos saai en ledig aangevoelde leven! (D.Th. Jaarsma, Den Gulden Winckel, 1918)
De stof voor zijn verhalen ontleende Hopman aan voorvallen en personen uit zijn directe omgeving. Voor een intimus is iedere persoon haast met een naam te beleggen van het model; in dit opzicht komt zijn neiging tot exacte wetenschappen, tot observeeren en nauwkeurig beschrijven voor den dag, die hem hielpen waar zijn begrensde fantasie hem in den steek liet. Het beste is hij dan ook daar, waar hij alleen de werkelijkheid observeerde en weergaf; zwakker dadelijk waar hij fantaseert en niet bijeenbehoorende stukken der werkelijkheid aaneenkit met fictie. Hier ligt ook wellicht het geheim van de betrekkelijk zwakke structuur van zijn grooter werk, zijn romans. (A.J. van Pesch, Levensbericht)
De plaats van Hopman in de literatuur aan te wijzen is niet gemakkelijk. Hij staat er ietwat buiten, zoals hij buiten het literaire leven stond. Er in meegeleefd heeft hij niet en hij waande zich reeds lang vergeten, toen juist de toenmalige jongeren zijn werk waardeerden. Toen ik hem daarop wees en er aan herinnerde, dat men voor Erts toch een bijdrage van hem gevraagd had, zei hij me: 'Ja, dat heeft me zéér verbaasd.' Maar het heeft hem ook verheugd, wat ik aan zijn gelaatsuitdrukking zien kon.
Bij zijn dood heeft Bernard Verhoeven een oud-leerling van Hopman te Arnhem in De Maasbode hem herdacht en hem 'een merkwaardig leeraar, die een diepen mysterieuzen indruk op zijn leerlingen maakte' genoemd. Ook bij de begrafenis van Hopman op Oud Eik en Duinen in Den Haag bleek welk een liefde men voor hem voelde. Wat geen wonder was, want hij was een door en door eerlijk, meelevend mens. En daarvan zijn er helaas te wening in het leven. G.H. 's-Gravesande, Vergeten en gebleven, blz. 142)
Hij is een gesel van het antiquariaat: de planken zuchten onder de talloze drukken van De Proeftijd maar zijn andere werk is uiterst obscuur. (Boudewijn Büch, NRC, 16-06-1983)
Het leven was te veel voor deze bange, zwakke man die leed aan moordende zelfkwellerij. (Boudewijn Büch, NRC, 16-06-1983)
Hij is een intrigerende figuur, die pas heel laat, ver in de dertig zelfstandig wordt, een hang heeft naar het mystieke en occulte, leraar wordt ('een figuur van ingetogen deftigheid', rapporteerde een oud-leerling) maar liefst schilder wilde zijn en die literair zijn kracht heeft gevonden in korte verhalen. (John Jansen van Galen, Het is teminste vandaag mooi weer, blz. 35)

Naar Boven

Mijn favoriete citaat

Ik heb een zekere geschiktheid voor het lesgeven,
ik houd ervan om de dingen te kunnen verklaren aan anderen.
Er is iets didactisch in mijn geheele wezen.
Ik heb ook buitengewoon veel hartelijkheid van mijn leerlingen ondervonden,
maar onderwijs geven is doodelijk vermoeiend
en de schoolsfeer doodt alle poëzie.
(Frits Hopman, geïnterviewd door G.H. 's-Gravesande in 'Sprekende schrijvers', blz. 27)

Naar een overzicht van citaten van Frits Hopman

Naar Boven