Klik hier om te printen

Muus Jacobse

Profiel

Achternaam: Jacobse
Roepnaam: Muus
Geboren: 13-09-1909
Te: Hoorn (Terschelling)
Overleden: 21-11-1972
Te: Groningen

 


Pseudoniem(en): Muus Jacobse was het pseudoniem van Klaas Hanzen Heeroma. Het pseudoniem verwees naar een voorvader van zijn moeder.

Hij publiceerde ook onder de pseudoniemen Gerben Bos (tijdens de Tweede Wereldoorlog), Marten Kolkman, Leen Visser, A. Waterman.

Muus Jacobse
uit: Vloedlijn (1954)
Voor tweedehands boeken Ook van Muus Jacobse
Raban Internet Antiquariaat Klik hier !

Werk

Poëzie

Brieven

Overige non-fictie

Vertalingen/bewerkingen


Vertaald

Muus Jacobse schreef een inleiding voor

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

Over Muus Jacobse

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Literaire prijzen


Muus Jacobse was lid van de jury voor:

Werk van Muus Jacobse geciteerd in overlijdensberichten

rouwadvertentie met tekst Muus Jacobse

Volkskrant, 04-03-1986

rouwadvertentie met tekst Muus Jacobse

Trouw, 14-11-1991

rouwadvertentie met tekst Muus Jacobse

Volkskrant, 18-05-1994

Opmerkingen

handtekening Muus Jacobse

handtekening Muus Jacobse

Anderen over Muus Jacobse

Mijn favoriete citaat

Later, als ook het leven jou gaat dwingen
anders dan je nu droomt, doe je ook dingen
anders dan je nu van jezelf verwacht.

(Muus Jacobse, De klas (fragm.))

Muus Jacobse schreef het gedicht 'Bij het kerkje van Hoorn op Terschelling'. Hij kreeg in dichtvorm antwoord van Andries Wiersma, dominee op Midsland (Terschelling):

Bij het kerkje van Hoorn op Terschelling

 

Van die voor duizend jaar hier stenen richtten
En de gebinten steunden met een balk
Bleef van een leven lang van leed en plichten
Slechts dit: van muren brokkelende kalk.

Maar niets is blijvender dan deze doden
Die rond de kerkmuur liggen uitgestrekt,
Wier ver bestaan de heuvelende zode,
Steeds weer tot vage heugenissen wekt.

Maar door die duinen wisselende heden
Ademt de zee zijn immer eendre groet,
En maakt hier ?t aangezicht van het verleden,
Zo oud en grijs dat het geen pijn meer doet.

En waar het stof verviel, de pijn verdween,
Kunnen ook de herinneringen slapen,
De toren waakt over de grijze stenen,
Als grijze herder van de grijze schapen.

Muus Jacobse

NR 3110 A AAN MUUS JACOBSE
In antwoord op zijn gedicht;
Bij het kerkje van Hoorn op Terschelling

Aan hem die lange tijd geleden,
Hier dichtend dwaalde langs het kerkepad,
Die met zijn taal beweging bracht in heden en verleden,
Aan hem dacht ik, die deze kerk heeft liefgehad.

Hoe hij gezworven heeft in ?t wisselen der duinen,
En leefde in het oude meestershuis,
Hoe hij werd aangetrokken door de tuimelende kruinen,
Van golven, en hun eewige gebruis.

Wellicht was het hun spel van altijddurige beweging
Dat hij heeft leren spelen met de taal,
Maar van het kleinste vers tot alle hooggeleerde redenering
Begrijpbaar heeft gelaten voor ons allemaal.

Want toen hij wegviel uit de rijen der poëten,
En weggedragen werd over de gladde zee,
Bleven zijn woorden ons als die van e profeten,
En in de oude kerk van Hoorn zingen wij mee.

Frans Andries Wiersma


Bronnen o.a.

eXTReMe Tracker