1 juli 2006

De sportzomer is op zijn hoogtepunt. De Tour de France is begonnen (en hoe: op het laatste moment zijn tal van bloeddoping beschuldigde renners teruggetrokken. De nummers 1 t/m 5 van vorig jaar doen nu niet mee), Wimbledon gaat z'n tweede week in (Agassi vliegt er vandaag uit, het was zijn laatste Wimbledon) en het Wereldkampioenschap voetbal gaat z'n laatste week in (Engeland vliegt er zojuist uit tegen Portugal. Een rode kaart voor Rooney die een tegenstander in het kruis trapt. Engeland mist 3 van de 4 strafschoppen, de 5de hoeven ze niet meer te nemen).

Van de poëziebundel 'Tenzij gij mij zegent. Gedichten over God', verzameld door J.W. Schulte Nordholt heb ik vandaag de gedichten bij de verschillende dichters opgenomen. Het is een bundeltje uit een doos van Loes. Eigenlijk moet ik geen boeken meer aanschaffen, want er staan nog dozen vol die ingevoerd moeten worden, van Loes dus, maar ook van Jeanette, van Taeke, van Hanny, van Gert en ook nog van de buren uit Culemborg. En in plaats van die dozen, ben ik de afgelopen dagen met allerlei poëziebundels bezig, gewoon, omdat ik daar zin in heb. Als ik de dozen ga doen die eigenlijk moeten, dan is het inderdaad moeten en in moeten heb ik geen zin.

2 juli 2006

Een Duits grapje in de Volkskrant van gisteren:
Drie meisjes in café. "Mijn vader is arts", zegt de ene. "Oh. die van mij is advocaat", aldus de tweede. "Mijn vader is stripper in een homotent", zegt de derde. "Wat?! Schaam jij je niet?." "Nou ja, eigenlijk speelt hij in het Nederlands elftal. Maar dat durf ik niet te vertellen."

De jonge merels in de klimop zullen deze week wel uitvliegen. Pa en ma merel blijven af en aan vliegen. Het lijkt me vrij laat voor een nest. Waarschijnlijk zaten ze eerst met een nest in de struiken die gesneuveld zijn bij het uitbouwen van de buren en zijn ze in de klimop voor de tweede keer begonnen.

Het was een hete zondag. Martijn is met Suzanne naar 'Het eiland van Maurik' geweest. Ze zijn flink verkleurd. Het is in de zon bijna te warm. We hebben rustig wat rond, maar vooral in huis gerommeld. Taeke kwam vanmiddag nog even langs, er lag nog wat geld van verkochte boeken op hem te wachten.

3 juli 2006

Het begin van de lente en het begin van de zomer zijn in je eigen tuin het mooist. Ook nu valt er veel veel te zien:

Voor het eerst druiven uit eigen tuin	Deze clematis kwijnde weg, maar dit jaar bloeit hij volop	De klimrozen bloeien in trossen	Veenendaal kan mij niet rood genoeg!

Suzanne en Gijs kwamen vanavond langs. O.a. om het deurtje van de hoekkast in de keuken terug te hangen. Ik stond er met mijn voet tegenaan vorige week en duwde zo dat draaideurtje uit de ophanging. Ik kreeg hem er zelf niet in terug. We kregen het over palingrammen (omkeerwoorden). Suzanne en Gijs hadden die liggen verzinnen toen ze van de warmte niet konden slapen. Ik haalde 'Opperlands taal- & letterkunde' van boven en daar hebben we samen wat in zitten bladeren. Er staan bladzijden vol omkeerwoorden in dit boek. Enkele voorbeelden (steeds een letter meer):

Eén van de jonge merels was vanavond uit het nest. Hij vloog nog niet, maar hipte wat heen en weer voor het schuurtje. De andere jonkies zaten nog op het nest. Als hij nu maar niet door een kat gegrepen wordt.

3 bestellingen: Duong Thu Huong, Blind paradijs, 3 singels en een grote bestelling van 21 boeken van en over Simon Carmiggelt.

4 juli 2006

De tweede - hete - dag vandaag van rapportvergaderingen/overgangsvergaderingen. We zijn in lokalen met airco gaan zitten, waardoor het nog wel uit te houden is. Voor leerlingen die op zitten blijven staan (en hun ouders) zijn dit spannende dagen. Vervolgens zijn er altijd enkele ouders die het met de beslissing van de lerarenvergadering niet eens zijn. Dat levert zo voor degeen die dat mogen regelen nog zware laatste dagen op.

Vanochtend ging ik mijn fiets pakken en zag de buurkat heel stil tussen de rabarber zitten. En ja hoor: van de jonge merel was alleen nog een vleugeltje over!

Vanavond een evaluatievergadering van de analysecommissie bij Adri in de tuin. Een open en prettig gesprek. Een mooie tuin ook trouwens. De tuin voldeed in ieder geval aan de basisvoorwaarden (wat mij betreft): een vijver en een hangmat.

Een mailtje n.a.v. mijn blz. over Clare Lennart: Goede avond, ik heb met heel veel belangstelling de door u verzorgde bibliografie gelezen. Ik mis daarin een vermelding van : Literatuur Magazine no.25 dd 20.9.77 – Clare Lennart Dit 119 blz tellend magazine bevat veel informatie en een enkele foto, alsmede 14 korte verhalen. Kent u deze publicatie. Zo niet, dan kan ik altijd de pagina met inhoudsopgave even scannen en doorsturen. Ook wil ik het best ter inzage opsturen. Ik hoor wel. Zo'n scan wil ik graag hebben.

1 bestelling: AO 668: Oudheidkunde onder zee

5 juli 2006

Heftige laatste dagen op school. Emoties bij zittenblijvers en hun ouders, helemaal bij brugklassers die blijven zitten, want die moeten een andere school zoeken.

Vanavond zijn we met het personeel wezen eten in een barbecuerestaurant in Leersum. We hebben heerlijk buiten gezeten, waar ze barbecues in de tafels hebben ingebouwd, met grote afzuiginstallaties erboven. Van de rook heb je ze geen last, van de warmte wel trouwens. 's Middags zijn ze wezen boerengolfen, ook ergens in Leersum. Vanwege mijn benauwdheid ben ik daar niet mee mee geweest.

6 juli 2006

Op het laaste moment (na de rapportvergaderingen) blijkt dat er een tweede klas minder komt volgend jaar. Dat geeft nog een hoop veranderingen en zelfs collega's die volgend jaar minder uren hebben. Dat hakt erin in zo'n laatste week.

Met de sectie Nederlands hebben we gelunched bij 'De Kolonie' op de Markt. Een uitstekende uitsmijter, alleen duurde het erg lang voordat e.e.a. op tafel kwam en ik had om 14.00 uur weer een afspraak op school. Daardoor moest ik m'n eten wel heel snel naar binnen werken.

Bruce Springsteen maakte onlangs een CD: 'We shall overcome. The Seeger Sessions'. Nummers van Pete Seeger, heel 'kaal' opgenomen. Het klink als een toevallige sessie in de kelder, met wat vrienden en waarschijnlijk juist daardoor klinkt het geweldig. Enkele nummers: John Henry, Erie Canal, Froggie went-a-courtin, Mary don't you weep, Old Dan Tucker. Pete Seeger zelf leeft nog. Hij is intussen 87 jaar.

7 juli 2006

De leerlingen kregen vandaag hun rapport en daarna was er nog een afsluitende personeelsvergadering, met een terugblik op dit schooljaar en een vooruitblik op het komende. Afscheid van collega's en bloemen voor collega's die zich dit jaar op de een of andere wijze onderscheiden hebben. Ik kreeg een mooie bos bloemen en een bon voor het twee jaar invullen van het unitleiderschap basisvorming.

Nou blijkt dat invullen nog niet helemaal af te zijn. Komende week moet ik nog wel een paar keer naar school om wat losse eindjes af te hechten en de nieuwe unitleider krijgt van haar huidige werkgever niet de gelegenheid om direct in het nieuwe schooljaar te beginnen. Ze zal er zijn vanaf 11 september.

Van Thea kreeg ik het boekje 'Wie heeft mijn kaas gepikt? Omgaan met veranderingen zakelijk en privé (met een kaasje erbij). Van Marloes kreeg ik gisteren al een flesje whiskey met een alleraardigst briefje erbij. Meiden bedankt.

Commentaar van Gerard Kornelis van het Reve op Hugo Claus in Tirade 26, 15 februari 1959: Er bestaat vrijwel geen literair werk van de Nederlands schrijvende Belg Hugo Claus, dat de lezer niet op een of andere wijze boeit of zelfs imponeert. Reeds tijdens of uiterlijk onmiddellijk na de lezing volgt echter twijfel aan de waarachtigheid van het werk, resulterend in het bedenkelijk verlangen anderen eens te vragen wat zij er wel van denken. Dit verlangen om zijn onzekerheid en vaag gevoel van bekocht te zijn aan de mening van anderen te toetsen is een kwalijk teken, dat op een halfslachtig karakter van Claus zijn werk moet wijzen: ware dit immers slechts banaal en minderwaardig, dan zouden verveling of weerzin zich spoedig van de lezer meester moeten maken terwijl, ware het werk echt en zuiver, zich niet die zonderlinge behoefte aan de steun van andermans mening zou doen gevoelen. Claus zijn literaire werk is inderdaad halfslachtig. Elk van zijn werkstukken is, hoe lezenswaard ook, een produkt van enerzijds groot talent en aanzienlijke vakkennis, anderzijds goedkope kitscherigheid en brutale schmiere.

8 juli 2006

De clematis bloeit nog steeds volop, maar zit nu onder de luis.

Vandaag heb ik de boeken van Simon Carmiggelt die nog niet op Raban stonden op de site gezet. Een klant kocht er deze week 21 en heeft nog wel belangstelling voor meer.

9 juli 2006

Vanochtend flink uitgeslapen. Er zijn vakanties waar ik meer uitgeteld aan begon.

Vanmiddag zijn we bij Martijn wezen kijken. Hij speelde met Wilma de finale gemengd dubbel-6 op het Spitsbergen-open toernooi. Meestal verliest hij als wij komen kijken, maar deze finale won hij in twee sets. Het was lekker warm, maar een beetje winderig. Chiel en Betty speelden ook finales, dus de Dijkstraat was goed vertegenwoordigd.

Vanaf Spitsbergen reden we naar Culemborg. Onderweg zien we in de Betuwe steeds wel een ooievaar tegenwoordig. Vandaag zagen we er in en boven een weiland wel een stuk of zeven bij elkaar.Waarschijnlijk een of twee uitgevlogen nesten uit de omgeving. Een prachtig gezicht. We hebben bij pa gegeten. Na het eten zijn we naar Marian en Jan gelopen. Dat had ik nooit eerder gedaan. Het is inderdaad een wandelingetje van niks. We kwamen langs de 'Vrijstadhal', waar het volgende bordje achter een raam hing:

Dat lijkt me een beetje dubbelop. Gelieve betekent hetzelfde als alstublieft. Dus je zegt óf 'Gelieve geen fietsen te plaatsen', óf 'Geen fietsen plaatsen a.u.b.'. Terug bij pa hebben we de finale van het WK-voetbal gekeken: Italië-Frankrijk. Al heel snel benutte Zidane op magistrale wijze een strafschop. Na twintig minuten was het 1-1 en er werd niet meer gescoord, ook niet in de verlenging. Italië had het betere team (als geheel), Frankrijk had opvallender individuele klasse. Helaas gaf Zidane in de verlenging een achterlijke kopstoot aan een Italiaan en kreeg daar - terecht - rood voor. De Italianen benutten al hun penalty's en werden terecht (wat deze wedstrijd betreft) kampioen. Geweldig was de wedstrijd niet en toen mijn blik afdwaalde zag ik voor het raam (op 3-hoog!) een grote kruisspin. Dat lijkt me vrij vroeg in het jaar.

1 bestelling: 2x James Oliver Curwood: 'Kazan de wolfshond' en 'De zoon van Kazan'.

10 juli 2006

De tiende van iedere maand is staatsloterijdag tegenwoordig. We hebben € 25,00.

Vandaag van 09.00 tot pakweg 16.00 uur nog op school geweest om het jaar af te ronden. Vergaderingen om alle losse eindjes aan elkaar te knopen, nog taakgesprekken met twee collega's, nog wat ouders en collega's gebeld. Wat nog niet gelukt is, is het opruimen van mijn kantoor. Daarvoor zal ik morgen nog terug moeten, maar dat is dan wel mijn laatste werkdag in de vakantie. Met het MT zijn we tussen de middag een uitsmijter wezen eten bij 'La Montagne'. Hier hebben we 26 jaar geleden onze bruiloft gehoudenen. Simon Carmiggelt en zijn vrouw sliepen hier, als ze bij Gerard Reve op visite gingen. Het restaurant gaat er niet op vooruit. De (Cunera)weg ervoor is wel erg druk, vlak langs je tafel op. De uitsmijter gaat ook achteruit. Twee jaar geleden vond ik hem prima (ik ben zelfs met Lidy er ook een keer één gaan eten), maar nu valt hij wat tegen. Het is (liefdeloos) haastwerk. De jongen die ons bedient is attent, maar de mevrouw die samen met hem de uitsmijters uitserveert is een bullebak. Wat allemaal niet wegneemt dat we er met elkaar een uurtje gezellig gezeten hebben.

Vandaag bestelt iemand het kerstboek van Selma Lagerloff. Die heeft weken klaar gelegen voor iemand, die hem vorige week heeft opgehaald. Dat blijft een vreemd fenomeen. Jaren staat een boek op de plank, zonder dat er iemand naar vraagt en dan wordt het kort na elkaar twee keer besteld. Verder 2 bestellingen: Belcampo, 'Het grote gebeuren' en 10 x Paul Rodenko met diverse bundels 'Vrijmoedige liefdesverhalen van 1001 nacht'.

11 juli 2006

Vandaag ben ik nog van 9.00 tot 14.30 op school geweest. We hebben oplossingen gezocht voor de (te) grote klassen. Extra uren voor bepaalde vakken en verlichting van mentoren. Het is lapwerk, maar nog altijd beter dan niets.

'Het Bureau 1. Meneer Beerta' is uit. Dat is heel wat, want ik begin aan veel boeken, maar ik lees er weinig uit. Nog een citaat uit dit boek, toepasselijk bij de dag van vandaag:

Vanmiddag zijn we op 'De Ellekoot' nog wat vakantie-inkopen wezen doen. Bij Duo Fashion (een klerewinkel) hing een zelfgeschreven kartonnen bordje op een rek met aanbiedingen: 'Afgeprijst', inderdaad met een 't' ! Het doet zeer aan je ogen. Ik had jammer genoeg geen fototoestel bij me.

Bij de AH was er geen Duvel meer. Het afgelopen weekend ook al niet. Daarom wilde ik het bij de slijter gaan kopen. Ook geen Duvel op voorraad. Volgens de winkelier wordt er door Duvel al twee weken niet geleverd wegens problemen. Dat is erg, betrekkelijk erg natuurlijk (Brand is erger), maar toch: erg.

1 bestelling: Griezelverhalen.

12 juli 2006

Niet meer naar school geweest vandaag. Maar ik heb nog wel telefonisch het één en ander geregeld. De laatste (nieuwe) collega waarvoor de uren nog niet rond waren kreeg ik per telefoon te pakken. Hij zat al in de auto en was onderweg naar zijn vakantiebestemming.

Suzanne voert haar koikarpers af en toe een boterham. Ik heb dat vanmiddag bij mijn goudvissen ook uitgeprobeerd en jawel hoor, ze vallen er met z'n allen op aan. Ze zuigen er als het ware stukjes brood af. De blauwe windes komen niet aan de boterham, maar loeren op de restjes die andere vissen laten drijven. Een hele boterham is alleen nog te veel, dus in de loop van de middag heb ik de rest er weer uitgeschept.

Vanmiddag zijn we naar het dorp geweest. Een vignet gehaald bij de ANWB zodat we in Oostenrijk ook op de snelweg mogen. Lidy heeft haar bril recht laten zetten. We hebben een grote geheugenkaart gekocht voor in de nieuwe digitale camera. Verder kochten we nog het e.e.a. bij het Kruidvat. Ik kocht er een groot (plastic) schaakspel voor nog geen 3 euro. Een hebbedingetje. Hieronder een scan van de verpakking.

Dat is altijd interessant, want een goede fotograaf is nog geen schaker. Op foto's en ook in films en reclames blijken bij nadere bestudering de stukken meestal verkeerd te staan. Het is al heel wat als de witte dame op een wit veld en de zwarte dame op een zwart veld staat (in de beginopstelling). Ook paarden en lopers staan vaak omgewisseld. Dat is hier allemaal nog wel goed. Maar als je beter kijkt zie je bijvoorbeeld dat van wit beide lopers op een wit veld staan en dat is onmogelijk. Verder staat de zwarte toren op A1, m.a.w. de zwarte stukken staan op de plek van de witte (en andersom uiteraard).

Nog even bij De Slegte binnengelopen. Nu kan het nog, want deze winkel gaat Veenendaal weer verlaten. Er wordt te weinig winst gemaakt. Je krijgt toch de indruk dat het aardig loopt. In ieder geval heeft men de vestiging niet echt een kans gegeven. Hoe lang zit hij hier helemaal? Anderhalf jaar? Twee jaar op zijn hoogst.
Ik kocht er:
- Wiel Kusters, Zegelboom, Gedichten en notities 1975-1989
- Henri Hartog, Niks dan last en weegluizen
- Abel J. Herzberg, De man in de spiegel. Opstellen, toespraken en kritieken 1940-1979
- Georgine Sanders & Leo Vroman, Alles aan elkaar
- Hendrickje Spoor, Het feest van oom Gaston

Vanavond met Martijn, Suzanne en Gijs naar 'De Da Vinci Code' geweest. Een prachtige film. In zijn snelle opeenvolging van actie wat ongeloofwaardig, maar de tweeënhalf uur zijn om voor je het weet. Veel symboliek en hogere inlegkunde en het is geen wonder dat veel christenen zich erdoor in hun kruis getast voelen. Wat je er vooral van leert is dat de kerk als instituut niet deugt.

2 bestellingen: Doolaard, 'Samen is twee keer alleen' en Anais Nin, 'Dagboek'.

13 juli 2006

Vanmorgen hebben we de administratie van het tweede kwartaal naar de boekhouder gebracht. Daarna zijn we naar de C1000 geweest. Er was weer Duvel.

Sinds het begin van de serie koop ik 'De 100 beste gedichten van ...' Dat was er dit jaar nog niet van gekomen. Vandaag ben ik bij Van Kooten wezen halen. Ik had een cadeaubon van € 25,00 en kocht er 'Ik heb er slechts één nul af gedaan. Brieven van en an Geert Lubberhuizen' bij. Er staan brieven van en aan diverse Nederlands(talig)e auteurs in. In het register zag ik dat Buddingh' er op 7 bladzijden in voorkomt. Ik ben benieuwd.

Michael Boogaard was verrassend goed in de Tour de France. Hij sleurde op kop in een grote bergetappe en elimineerde zo de meeste tegenstrevers vanzijn kopman Menchov.

Een mailtje van iemand die een boek mist op de blz. over Ferdinand Langen: Ik mis in de bibliografie van Ferdinand Langen het boekje "De Vierschaar". Het is met de hand geschreven, gesigneerd en genummerd. Het is uit 1943. Misschien gewoon leuk om te weten.

Soms geloof je je ogen niet. Lees onderstaand artikel uit 'De Gelderlander' van vandaag:

Het gaat dus om urinoirs in de vorm van een vrouwenmond (op de foto meer oranje dan knalrood) waar je je piemel in moet hangen. Ja dat had je gelezen, maar heb je ook gelezen hoe de uitbater van deze McDonalds-vestiging heet? Een toepasselijke naam in dit verband: Pijpers !! Leest iedereen daar nou overheen?

14 juli 2006

Om 10.00 uur zijn we vertrokken naar Oostenrijk. De reis viel tegen vanwege de vele files in Duitsland. Op grote schaal wordt er aan de wegen gewerkt. De laatste keer dat dat zo groot werd aangepakt had Adolf grote plannen met Duitsland. We overnachtten in een Mercure Hotel in Sindelfingen (bij Stuttgard). Een businesshotel dat in de weekenden heel betaalbaar is. We hebben er ook gegeten. Buiten stond een 'grill' opgesteld, waar ze uitstekende gerechten op bereidden. Lidy had varkensvlees met vijgenvulling. Ik had vis. Er was een buffet bij met o.a. een heerlijke gepofte aardappelen, diverse soorten brood en iets wat op appelmoes leek, maar wat een aardappelsalade bleek te zijn, heel lekker.

15 juli 2006

Een uitstekend ontbijt in het hotel. Ik heb niet eerder ergens zo'n uitgebreid ontbijtbuffet meegemaakt. Van spek en worst, via zalm en roerei, muesli en jam tot allerlei vers fruit. Het kostte dan ook wel € 14,00 p.p. en dat is duurder dan de warme maaltijd van gisterenavond, dus het mocht ook wel wat voorstellen.

Rond tien uur reden we weg en we schoven zo weer de file in. Tot halverwege München was het om de haverklap stapvoets rijden en weer stilstaan. Daarna konden we gelukkig flink opschieten. De routebeschrijving van internet voldeed prima, waardoor we nergens verkeerd gereden zijn! Even na drie uur waren we in Leutasch bij Appartementenhaus Handl. Het ziet er vriendelijk en schoon uit. Achter het gebouw is een tuin met diverse zitjes, waar we zo vanuit onze kamer in kunnen lopen. Als je in die tuin zit, zie je rondom de hoge bergen. Een prachtig uitzicht. Vanmiddag zijn we al even boodschappen wezen doen bij een grote supermarkt op loopafstand. Wat kaas, wat soep en twee flessen Alpenkreuter, waarvan ik er één direct in het vriesvak heb gelegd.

Ik ben begonnen te lezen in J.J. Voskuil 'Het Bureau 2. Vuile handen'. Een aardige opmerking op blz. 10/11:

Ik heb al eens eerder een vergelijkbare opmerking gelezen: Als je in een stapel iets aan het zoeken bent, is dat wat je zoekt altijd het laatste waar je naar kijkt/wat je in de hand neemt. Meestal beamen mensen dat. En weet je waarom dat zo is? Je stopt met zoeken als je dat wat je zocht hebt gevonden, dus was het het laatste waar je naar keek.

Ik ben ook begonnen (ik lees altijd meerdere boeken tegelijk) in 'Ik heb er slechts één nul afgedaan. Brieven van en aan Geert Lubberhuizen'. Het boek is samengesteld door Hans Renders, die ook biografieën schreef over Jan Hanlo en Jan Campert. Er zijn meer van dit soort brievenboeken en ik lees ze graag. Nu de email de functie van de brief grotendeels heeft overgenomen, is het maar de vraag of over pakweg veertig jaar het uitgeven van dit soort boeken nog mogelijk is. Brieven bewaar je, maar emails?

16 juli 2006

Uitstekend geslapen. Dat is zo'n eerste vakantieochtend belangrijk, want het vooruitzicht veertien dagen op een rotbed te moeten liggen is tamelijk deprimerend. Zeker nu we ons voorgenomen hebben er een rustige vakantie van te maken (en dus veel te liggen).

We hebben de elektronische vliegenmepper meegenomen voor het geval hier muggen zouden zitten. Die zijn er niet, maar het barst hier van de - heel vervelende - vliegen. Die laten zich wel een stuk minder makkelijk dood maken met zo'n elektronisch geval. Een mug die op de muur zit, blijft zitten en wordt door de 'mepper' verbrand. Je hoort ze knetteren en je ruikt de crematoriumlucht. Een bijkomend voordeel is dat er geen bloedvlekken op de muur zitten. Vliegen blijven niet rustig op de muur zitten. Je moet ze als het ware 'uit de lucht' slaan. Bovendien worden ze door de elektrische schok van dit ding niet ineens gedood. Nou ja, we hebben in ieder geval wat te doen.

Om 14.00 uur ging ik 'even' liggen. Ik werd om 17.00 uur weer wakker. Toen zijn we door het dorpje (Weidach, een onderdeel van de gemeente Leutasch) wezen wandelen. Het is zeer toeristisch: appartementen, vakantiewoningen (erg veel leegstaand trouwens), hotels, restaurants. Midden door het dorpje stroomt een beekje, vanaf het bruggetje zagen we 3 à 4 forellen in het snel stromende water staan. Gewoon midden in het dorp!

17 juli 2006

Begonnen in 'De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 250 verhalen', samengesteld door Joost Zwagerman. Als criterium voor opname noemt Zwagerman dat verhalen hem bij lezing én bij herlezing bij de lurven hebben moeten pakken. Dat lijkt me een uitstekend criterium en de eerste verhalen die ik gelezen heb - vooral die van Marcellus Emants - voldoen hier wat mij betreft ook absoluut aan. Als ze dan ook nog wat mooie citaten opleveren, is het boek wat mij betreft geslaagd.

De brieven van en aan Geert Lubberhuizen heb ik uit. Intrigerende literatuur. Bedelende schrijvers, boze schrijvers, gedoe tussen uitgevers onderling (m.n. v. Oorschot). Zelfs nog een brief van C. Buddingh' die boos is dat Lubberhuizen niet op de opening van zijn kastjestentoonstelling is geweest. Ik zal die blz. doorgeven aan Wim Huijser, die is immers bezig met een boek over die kastjes en wellicht kent hij deze brief niet. Andere opvallende zaken in het boek:
- Geert Lubberhuizen was na het overlijden van Simon Vestdijk toeziend voogd
- Juliana weigerde publicatie van een brief aan Wim Kan
- Martinus Nijhoff wilde geen voorzitter van de Bezige Bij worden
- Christelijke boekhandels zeurden altijd al over boeken (bijvoorbeeld over 'Ik Jan Cremer)
- Willem Frederik Hermans zeurde over afrekenen met enkele dubbeltjes verschil
- Geert Lubberhuizen regelde veel privézaken voor Jan Cremer

Warm vandaag. In heel Europa volgens de tv. De tweede hittegolf van dit jaar in Nederland volgens de Wereldomroep. We hebben nog een dag rustig aan gedaan. Gelegen, gelezen. Vanmiddag heb ik wat in de omgeving gefilmd en aan het einde van de middag zijn we boodschappen wezen doen. Veel drinken gekocht. De Whisky staat ook hier gewoon in de supermarkt. Goedkoper dan in Nederland, maar iets duurder dan in Duitsland, vermoed ik. Ik kocht 0,7 liter Ballantines voor € 11,00.

Ik ben begonnen aan Carolijn Visser, 'Verre reizen'. Ik heb het gedeelte over China uit, maar ben nog niet onder de indruk.

1 bestelling: Snikken & Smartlapjes.

18 juli 2006

Vanmorgen ben ik verse broodjes (Semmel) wezen halen bij de bakker die 20 meter verder in de straat zit. Na het ontbijt zijn we naar Telfs gereden. Daar hebben mijn schoonouders vele jaren hun vakantie doorgebracht. Als je aan komt rijden ligt het dorp er in het dal prachtig bij. De alcoholstokerij van Frau Schatz blijkt er niet meer te zijn. De naam staat nog boven de deur, maar het huis ligt er vervallen bij. Rechts van de deur zijn de ramen ingegooid. Bij een boekhandel in Telfs kocht ik twee boeken van Nederlandse auteurs:
- Heleen van Royen, Göttin der Jagd
- Cees Nooteboom, Mokusei!

Op de terugweg hebben we een mooi plekje in het bos gezocht om te picknicken en wat in de schaduw te zitten. Lidy vond vlakbij de plek waar we zaten een orchidee. We dachten het al aan de bloemen te zien, maar wisten het helemaal zeker door de gevlekte bladeren.

Terug in het appartement hebben we naar de Tour de France gekeken. De etappe met de slotklim naar Alpe d'Huez. De Nederlanders konden geen vuist maken en ook de Raboploeg als geheel zakte door het ijs. De Luxemburger die dit jaar de Amstel Goldrace won, won ook deze etappe.

In een Spar-supermarkt in Telfs kochten we een mandje met 500 gram verse Pfifferlinge. Volgens onze gastvrouw zijn die ook hier in het bos te plukken, maar het worden er wel steeds minder (de mensen plukken ze verkeerd, zegt ze). Ik heb de helft ervan gebakken met ui, paprika, champignons en ham en dat hebben we met een stokbroodje opgegeten.

Later op de avond (19.00 uur) hebben we buiten nog wat worstjes op van de barbecue van onze gastvrouw. Veel gasten heeft ze nog niet. Pas in augustus zit het hier 's zomers echt vol. Vooral met Italianen. Na de barbecue hebben we nog een tijdje zitten praten met een stel uit 's-Hertogenbosch.

19 juli 2006

11.00 uur. We zitten op het terras voor ons appartement. Van binnen komt het slecht verstaanbare geluid van het journaal van de Wereldomroep (Ruud van Nistelrooy mag niet weg voor veertien miljoen). De lucht is weer strak blauw. De berg voor ons, waarvan de top alleen uit grijs steen bestaat, ligt te blakeren in de zon. Ik denk dat we het deze vakantie nog meemaken dat ook het laatste beetje sneeuw erop gesmolten is. De berg rechts van ons lijkt hoger, maar is tot bovenop bebost. Misschien lijkt hij alleen hoger, omdat hij dichterbij staat. De bouwvakkers, die werken aan de bouw van de sportwinkel naast ons gaan ook bij deze hitte gewoon door. Timmeren met een hamer doen ze niet meer. Het zijn allemaal hogedrukpistolen die de spijkers (of krammen?) er met snelle regelmaat inschieten.

Vanmorgen het AD gekocht. Ook bij landelijke kranten wordt slordig gewerkt. Op pagina 1 staat: De laatste zomer met twee hittegolven was in 1947. Op pagina 4: Twee hittegolven in één zomer is uniek. Voor het laatst gebeurde dat in 1948. Van de Wereldomroep begreep ik dat dat om de meting in De Bilt gaat. In andere delen van Nederland is het wel vaker voorgekomen.

Het tweede deel van 'Het Bureau' heb ik ook uit. Jammer dat ik niet meer delen heb meegenomen. Spannend is het allemaal niet, maar je blijft lezen. Dat moet de herkenbaarheid van het (kantoor)leven zijn of de herkenning van de angstige, weinig fantasierijke Maarten. Twee voorbeelden van blz. 372. Maarten zit in Helsinki op zijn hotelkamer en constateert (niet voor de eerste keer) dat hij in gezelschap nooit weet wat hij moet zeggen:

Wat me verder steeds opvalt zijn de uitgebreide, minutieuze beschrijvingen van landschappen, kamers enz. Op dezelfde blz.:

Gert vroeg me onlangs of ik ook zo'n hekel aan Asjes had. Dat geeft aan hoe mensen zich in 'Het Bureau' inleven. Die Bart Asjes is wel irritant, vooral vanwege z'n precieze gedoe en vervelende manier van discussiëren, maar een hekel heb ik (nog) niet aan hem.

Ik ben begonnen aan 'De 100 beste gedichten van 2005', gekozen door Lut Missinne. Het is de tiende keer dat er - n.a.v. de VSB-Poëzieprijs - zo'n bundel is verschenen. Ik heb ze vanaf het begin gekocht en het geeft een heel aardig overzicht van wat er op het gebied van de poëzie zo jaarlijks verschijnt (je kunt al die bundels onmogelijk zelf aanschaffen). Natuurlijk ontbreken er dichters, want niet ieder jaar komt er een bundel van elke dichter uit en bovendien maakt de samensteller ook nog eens een keuze, maar het overzicht is er en zo maak je ook kennis met nieuwe dichters. Mark Boog bevalt me erg goed:

Carolijn Vissers 'Verre reizen' is uit. Toch wel interessant, leerzaam. Maar ik weet niet of ik hem thuis uitgelezen zou hebben. Geen enkele citeerbare zin.

Vanmiddag zijn we een wat langere wandeling wezen maken. Het is warm, maar tussen de bomen en langs de bergbeken is het lekker. Ook vandaag hebben we weer tientallen forellen in die bergbeken zien zwemmen en vooral stil zien staan, tegen de stroom in.

Een restaurant onderweg heeft niet veel vertrouwen in z'n eigen dagmenu. Het eten is daar naar eigen zeggen 'shit'.

Johan de Meester begint zijn verhaal 'De klompjes' met 'Klepkre, klepkre, over de Keiendijk klepten en knerpten drie paren kleine klompjes.' Alliteratie is leuk, maar dit is wel een beetje veel van het goede. Een zin verder laat hij zien dat hij ook goed is in bijvoeglijke naamwoorden: 'Onder de gore, uitgezakte lucht schonkte de plompe dijk vals grijs lichtend op. Een harde richelklomp hoog uit het diepe, drassige, overal ver wegvloeiende land.' Dan haak ik af. Het is dat ik de dikke Zwagerman uit wil lezen, maar voor m'n lol lees ik zo'n verhaal niet verder.

Ik ben begonnen aan Heleen van Royen, 'De ontsnapping'. Het is niet groots geschreven, het idee om haar overleden broer sprekend op te voeren staat me wat tegen, maar het pakt je wel.

De Oostenrijkers zijn kampioen afvalscheiden. Het plastic moet apart, het blik, het krantenpapier, het karton, het glas in meerdere kleuren, het groenafval. Even buiten het dorp staan rijen containers voor al die spullen. Er is een bruine kliko bij het gebouw en het papier moet op verschillende stapels in de kelder van het appartementengebouw.

Polen is verworden tot een bananenrepubliek: de minister-president is er de broer van de president.

2 bestellingen: Stafkaart Hoogeveen en 2 stafkaarten Geldermalsen.

20 juli 2006

'De ontsnapping' van Heleen van Royen is uit. Het leest vlot weg, maar is helaas geen goed boek. Er is te veel ongeloofwaardig (de herkomst van het geld, het plotselinge loslaten van het gezin) en er worden te grote sprongen in de tijd gemaakt (de maand in een kliniek in België). Het thema is wel de moeite waard, maar de vertelling drijft uiteindelijk voornamelijk op de seksscenes.

Vandaag zijn we naar Seefeld geweest. Twee kerken bezocht (in één ervan speelde een organist klassieke muziek) en wat rondgewandeld. Een zeer toeristisch dorpje, wellicht nog meer op de wintersport gericht dan op de zomertoeristen. Die zomertoeristen hebben overigens een gemiddelde leeftijd die ver boven de veertig ligt. Bij het kerkje even buiten het centrum zijn we een berg opgewandeld. Daar had men een soort Stonehenge nagebouwd, met op elke steen de naam van een apostel. Het geheel als onderdeel van een kruisweg. Het christendom is altijd sterk geweest in het confiskeren van oudere religieuze symbolen, maar dit gaat wel weer heel ver.

Het verschil in digitale camera's zit hem ook in de weergegeven kleuren. De eerste foto is met mijn camera, de tweede met die van Lidy.

Begonnen aan 'Boze brieven van Bijkaart' van Willem Frederik Hermans. Een bundeling van columns uit 'Het Parool'. Hermans is op z'n best als hij mag mopperen, op Nederland, op Nederlandse restaurants, op Piet Grijs/Battus, op de dikke Van Dale, enz.

Voor het eerst deze week was de lucht niet blauw. Prachtige wolken- en later onweersluchten boven de bergen, van grijs naar zwart naar een diepe kleur rood en inderdaad ook wat lichtflitsen. Een prachtig gezicht.

2 bestellingen: Spoorwegen 1992 en twee keer J. Elburg.

21 juli 2006

Gisteren kregen we van de Nederlandse bovenburen de Telegraaf van de 19e en de 18e. Het is goed om af en toe een vooroordeel te bevestigen: Wat een kutkrant. Veel grote (kleuren)foto's en schreeuwerige artikelen. Gezwets over 'de sterren', maar nauwelijks een fatsoenlijk achtergrondartikel. Nou vooruit: de berichtgeving over de Tour de France kan ermee door. Om wat tegenwicht te geven heb ik vandaag twee kranten uitgezocht die ik nog nooit gelezen heb:
- Gazet van Antwerpen
- Tiroler Tageszeitung
Ze overtreffen beide de Telegraaf verre in degelijkheid van de berichtgeving. Beide in tabloidformaat en trouwens ook beide met veel kleurenfoto's. De Tiroler Tageszeitung heeft zijn naam in gotisch aandoende letters geschreven. Dat doen meer Duitstalige kranten zag ik in de kiosk (ik zocht tevergeefs naar de 'Mainzer Beobachter'). Toch is het niet typisch Duits, want de Herald Tribune heeft zijn naam in vergelijkbare letters geschreven.
Het opvallendste bericht(je): Een 54-jarige man raakte in Kösen van de weg en ramde met zijn auto meerdere bomen, maar bleef zelf nagenoeg ongedeerd. Hij haalde hulp bij het dichtstbijzijnde huis. Met een traktor trokken ze zijn wagen omhoog en tussen de bomen vandaan. De man helpt mee door achter zijn wagen mee te duwen. Er schiet een touw los en de man wordt door zijn eigen auto doodgereden!
In de Gazet van Antwerpen een volle bladzijde over de kunstschatten in de kathedraal van Antwerpen. Vooral het schilderij 'De kruisafneming' van Rubens lijkt het bekijken meer dan waard. Onze schoolreis naar Brussel/Antwerpen slaat deze kathedraal over (we bezoeken wel die van Brussel), maar misschien moeten we dat maar eens omdraaien. Verder heeft de Gazet een aparte bijlage van 36 blz. n.a.v. het 100-jarig bestaan van de voetbalclub Lierse. Veel lof voor Eric Gerets, die als trainer het landskampioenschap binnenhaalde, maar bijvoorbeeld ook voor Peter Ressel en Stanley Menzo.

Op het (aardappel)veld voor ons appartement lopen kippen. Tot nu toe zagen we ze alleen 's avonds. Vandaag zagen we ze ook overdag lopen ( + 13.00 uur). Het is bewolkt, maar zodra de zon weer tevoorschijn komt, rennen de kippen met z'n allen de schaduw rond de boerderij weer in. Zolang de zon er is, komen ze ook niet terug. Conclusie: kippen lopen niet graag in de zon?

Van de vogeltjes in de tuin dachten we dat het mussen waren, maar dat zijn het toch niet. Deze vogeltjes zijn iets groter en hebben een langere roodbruine staart. Wat het dan wel zijn? We zouden toch eigenlijk boeken mee op vakantie moeten nemen om dat in na te kijken. Het beste vogelboek o.i.d.. (weer thuis heb ik wel in dat boek gekeken en misschien waren het toch mussen, heggemussen in dit geval).

Vanmiddag zijn we een lange wandeling wezen maken, gedeeltelijk uitgezet door de plaatselijke VVV (of hoe dat hier mag heten). Een prachtig pad langs de Leutascher Ache. Wat vooral opviel was de enorme hoeveelheid planten in allerlei kleuren. Afgelopen week waren we blij dat we één orchidee zagen, vandaag zagen we er honderden! Lidy's fototoestel heeft de mogelijkheid voor macro-opnames, daarmee heb ik wat van de planten die we tegenkwamen gefotografeerd:

Vanavond weer onweer en veel regen.

3 bestellingen: knipsels Klinkhamer, diverse boeken van Carmiggelt en drie kunstboeken.

22 juli 2006

'Boze brieven van Bijkaart' is uit. Het geeft een staalkaart van wat Hermans in die periode (1974-1976) bezighield. Veel interessants over Multatuli en Du Perron. Gescheld op Ger Harmsen, Aad Nuis, Brugsma, Tamsma en vooral op het socialisme en Marxisme. Allemaal wel heel leesbaar.

Een AD gekocht (van vrijdag) en een Frankfurter Allgemeine (van vandaag).

Vanmorgen was het frisser dan de afgelopen dagen, waarschijnlijk door de regen van gisterenavond. Vanmiddag is het wel weer heel broeierig warm.

Floyd Landis werd vandaag derde bij de tijdrit. Daarmee neemt hij de gele trui weer over. Onvoorstelbaar. Uit de top tien gevallen door een off-day in de bergen. De dag daarna zo'n tien minuten teruggewonnen met een solo door diezelfde Alpen. Een mooie prestatie en op basis daarvan gun je hem de eindoverwinning. Tegelijkertijd blijf je je afvragen of zo'n wederopstanding mogelijk is zonder verboden middelen.

Aan het eind van de middag zijn we naar een dorpsfeest in Oberleutasch geweest. Een feest met een van oudsher religieus karakter: De Oberleutascher Kirchtag. Het hele feest is ook vanmiddag met een mis van start gegaan, maar daarna is er vooral muziek, kraampjes, eten en drinken. Overal veel tafels en banken, vaak met een podium ervoor en veel, heel veel halve liters bier. Er was ook een optocht met muziekkorpsen en traktoren (van soms zo'n zeventig jaar oud), prachtig om te zien. We hebben wat rondgelopen, naar optredens gekeken en geluisterd en ja, ook een halve liter gedronken.

Begonnen aan Koos van Zomeren, 'Nog in morgens gemeten'. De ondertitel is 'Nieuw Herwijns dagboek'. Ik vond dat eerste Herwijns dagboek: 'Een jaar in scheven' zijn beste boek. Ik ben benieuwd of hij dat kan evenaren.

21.00 uur. Ik lees buiten in de tuin verder in Koos van Zomeren. Lidy zit binnen tv te kijken. Zo'n verschrikkelijk Tiroler/Zuid-Duits muziekprogramma. Voor het grootste deel play-back en niveau Marianne Weber.

23 juli 2006

Matig weer. Bewolkt, geen zon. We zijn tot een uur of elf op bed blijven liggen.

Koos van Zomeren beschrijft een dag wandelen met J.J. Voskuil (Han) en zijn vrouw: 11 mei 2004. Ze wandelden van Dieren naar Brummen. Van Zomeren vraagt waarom Voskuil en zijn vrouw (Lousje) geen huisje op het land hebben. Het antwoord is typisch Voskuil: 'Dan heb je een auto nodig, dan heb je buren - in de stad heb je ook wel buren, maar die hoef je niet gedag te zeggen.'
Al lezend in 'Nog in morgens gemeten' denk ik: Misschien moeten we in deze vakantie maar eens een dagje Herwijnen doen. Al is het wel duidelijk dat we het oude Herwijnen van Van Zomeren - zeker voor iemand die dat niet gekend heeft - niets meer terug te vinden is.
Koos van Zomeren op blz. 208 over de Tour de France:

Verander Lance Armstrong in Floyd Landis en kanker in versleten heupen en het verhaal gaat dit jaar weer op.

Vanmiddag ben ik nog eens naar het bruggetje over de Leutascher Ache gelopen. Ik kan uren kijken naar dat snelstromende, blauwgrijze water. In het voorjaar is er ook hier wateroverlast geweest en men is de bedding aan het verbreden met grote grijpers en andere indrukwekkende apparaten. Dat moet - zelfs met die apparaten - zwaar werk zijn met al die stenen.
Langs de kant groeit wederik, die zie je bij ons niet in het wild. Zou hij hier inheems zijn, of verwilderd? Verderop vele vierkante meter wilgenroosjes. Die heb ik op de Pabo ooit nog na moeten tekenen. De kern van die les weet ik niet meer (was het iets met lipbloemigen?), maar de naam heb ik daardoor in ieder geval onthouden.

Koos van Zomeren is uit. Vrijwel in één ruk uitgelezen (dat is één van de voordelen van vakantie, dan kan dat). Goed! Hij zuigt je mee in de geschiedenis van Herwijnen. Het wordt wel heel gedetailleerd en daarom vind ik het boek uiteindelijk minder goed dan 'Een jaar in scherven'. Maar waarom vergelijken en zeggen wie de winnaar is? Het is gewoon weer een heerlijk boek.

De Frankfurter Allgemeine zal ik niet meer kopen. Een erg kleine letter en kaal, zakelijk nieuws. In de sportbijlage staat wel een interessant interview met Philipp Freiherr von Boeselager. Het interview is er één uit een serie interviews over paardensport. Deze man ging in 1936 bij de kavallerie. Ik heb me nooit gerealiseerd dat Hitler, behalve zijn tanks en vliegtuigen ook nog paarden de oorlog in stuurde. Philipp zegt hierover:

Der große Vorteil der Pferde im Krieg war: Man hörte sie nicht. Das haben wir oft erlebt: Wenn man in Stellung lag, hörte man das Gedröhn von Panzern, aß erst noch sein Butterbrot fertig und ging dann an die Abwehrgeschütze. Die Reiter könnten überraschen. Wir haben sehr viel Erfolge gehabt durch Überraschungsangriffe.

In 1941 vecht hij mee in Rusland:

Wir kamen auf dem Rußland-Feldzug ja in den Winter '41 hinein und waren gar nicht darauf vorbereitet. Wir hatten unsere Sommermäntelchen, Karabiner mit Sommeröl, die dann bei minus 41 Grad nicht mehr schossen. Die Pferde aber bildeten Unterhaare, wie sie die noch nie zuvor gehabt hatten. Ganz andere Haare, im ersten Winter gleich.

Voor de oorlog oefenden ze met hun paarden en hielden onderling spring- en dressuurtoernooien. Zelfs aan het front in Rusland, als het twee of drie dagen rustig was, werden er kleine toernooien georganiseerd!
Deze man brengt - behalve zijn paardensportactiviteiten - nog iets extra's: Hij was betrokken bij de aanslag op Hitler en is de enige nog levende betrokkene. De Tweede Wereldoorlog is geschiedenis, maar duikt op zo'n willekeurige vakantiedag in zo'n interview toch ineens heel levendig op.

24 juli 2006

Vandaag begonnen aan 'Een schitterend gebrek' van Arthur Japin. Dit is al de tweede vakantie dat ik het boek bij me heb. Vorig jaar ben ik er niet aan toegekomen. Ook deze vakantie is het niet het eerste boek dat ik ter hand neem. Waarom niet? Het omslag? Zeker niet de schrijver, want van 'De zwarte met het witte hart' heb ik genoten. Dit boek pakt me niet direct, maar ik lees door. Op blz. 52 komt de verklaring van de titel:

Vanochtend wilden we naar de Leutascher Klamm. Een uitgezette wandeling door een (volgens de folder) indrukwekkende kloof. We konden in Mittenwald de ingang van de kleine wandeling niet vinden en zijn doorgereden naar Seefeld. Daar zijn we met een kruising tussen een kabelbaan en een treintje omhoog de bergen in gegaan naar de Rosshütte. Daar hebben we een bergwandeling gemaakt door een prachtig gebied met loslopende paarden en koeien, mooie vergezichten rondom, veel bloeiende planten (wilde thijm en velden vol wilde vrouwenmantel). Deze wandeling was op 1760 meter hoogte. In de hut (niks hut, een compleet modern restaurant) hebben we speknödeln met pfifferlingensaus gegeten. Machtig, maar wel lekker. Daarna zijn we met een kabelbaan nog hoger gegaan: De Seefelder Joch op 2064 meter. Hier hadden we helemaal een geweldig uitzicht. Naar alle kanten keek je de diverse dalen in en naar de omliggende bergen. Gelukkig was het helder weer. Niet onbewolkt, maar wel lekker. Vanaf het kabelbaanstation hebben we nog een wandeling naar een uitzichtspunt gemaakt en daar een poosje in de zon van het uitzicht liggen genieten.
Zelfs op 2000 meter hoogte werd Lidy nog aangesproken door een (Zuid-Afrikaanse) Jehova-achtige mevrouw die haar het ware geloof en/of een bijbel aan wilde smeren. Lidy wimpelde haar vriendelijk af, maar je zou ze toch een duw geven en ze zo rechtstreeks naar hun schepper helpen.

'Een schitterend gebrek' heeft me nu te pakken. Eigenlijk vanaf het moment dat hij stopt met heen en weer springen tussen de twee tijdlijnen en het verhaal chronologisch wordt opgebouwd.

1 bestelling: 'Cycloop van Bweth en 'Open doekjes'.

25 juli 2006

Vanochtend vroeg (dan is het nog niet zo warm) zaten we al in de auto voor een rondrit met als uiteindelijk doel het klooster in Stams. We zijn in dat klooster niet de gebouwen in geweest, maar hebben wat rondgewandeld en bij een fontein in de kloostertuin gezeten. In die tuin stond ook een vrij recent beeld van een vrouw met een boek. Aan de voet van het beeld twee bordjes, de ene met de beeldhouwer en de titel (Jozef Uiberlacher, "Zueinander finden" 2000), de andere met 'Liebe Kinder! Bitte nicht herumklettern! Danke'.
We hadden bij sommige Oostenrijkse huizen al gezien dat de houten omlijsting van de ramen vaak nep (= geschilderd) is. Daar gaat dit klooster heel ver in. Op alle drie de verdiepingen is een ander soort omlijsting rond de ramen geschilderd. Tussen de verdiepingen zit een houten balk:

Dit is vrij naar A. Koolhaas, want ook die balk is geschilderd. Het wordt nog gekker. Toen we het klooster weer uitliepen, zagen we op de buitenmuren dat men (om de symmetrie te bewaren?) complete ramen op de muur heeft geschilderd, dus niet alleen de omlijsting, maar ook het raam zelf. Het enige wat er echt aan is, is het inspringen en de metalen onderrand.

Daarna reden we door het Ötztal (komt daar Ötzie, die prehistorische jager/krijger vandaan? Of hebben ze hem daar gevonden?) naar de Pitburgersee, een groot bergmeer. De weg omhoog was wel erg smal. Op hele stukken konden geen twee auto's naast elkaar. Ik word daar nooit een liefhebber van. Het is niet (meer) zo dat het m'n halve dag verpest, omdat ik alleen maar zit te denken 'Straks moet ik dat rotstuk ook weer terug', maar vervelend blijf ik het wel vinden. Die Pitburgersee is een schitterend meer. Bossen en bergen (met veel losse rotsblokken, begroeid met mos) rondom. Een smal wandelpad rond het meer en halverwege een restaurant met terras en ligweide. Bij dat restaurant waren ook roeibootjes te huur en daar werd veel gebruik van gemaakt. Zeer helder water (24 graden), waarin ook hier weer de forellen in grote getale te zien waren. We hebben ruim een uur - op de warmste tijd van de dag - heerlijk aan de rand van het meer gezeten, gelegen en gelezen. Heerlijk!

Net als in 'De zwarte met het witte hart' laat Japin historische figuren optreden in 'Een schitterend gebrek'. In 'De zwarte ...' o.a. Wilhelmina en Multatuli. Hier zijn dat Casanova en Zélide (Pseudoniem: M de M) tegen o.a. de achtergrond van de eerste opgravingen in Pompeï. Japin verantwoordt dat netjes in een nawoord, maar in beide boeken vind ik het een beetje veel van het goede. In één leven zoveel bekende personen ontmoeten en zoveel toevalligheden? Maar ... dan zit je alweer na te denken en dat moet je misschien helemaal niet doen. Laat je maar meezuigen door het prachtig vertelde verhaal.

Tussen Telfs en Leutasch staan een spar en een berk in innige omstrengeling. Vergroeid mag je wel zeggen. Ik had ze al eerder zien staan, maar vanmiddag zijn we gestopt om er foto's van te maken. Ze vormen de eerste twee meter bijna samen één stam. Is dit de natuur, of heeft iemand ze zo tegen elkaar laten groeien? Hebben ze last van elkaar, of juist gemak? Blijven het twee geheel gescheiden systemen? Waarschijnlijk wel, want op de stam van de spar lopen allemaal mieren, op de stam van de berk zag ik die niet. Wat gebeurt er als één van de twee bomen dood gaat? Kortom ik heb meer vragen dan antwoorden, maar mooi is het.

Vandaag is het de eerste verjaardag van dit weblog. Dat is ook een keuzemoment om wel of niet door te gaan. Daar hoef ik niet zo heel lang over na te denken. Ik heb er lol in en krijg ook nog eens leuke reacties. Wat ik me wel afvraag is of ik moet inzetten op veel korte opmerkingen of dat ik zal mikken op enkele wat meer uitgebreide 'beschouwingen' per dag. Wellicht is het het beste om daar maar niet te veel over na te denken en e.e.a. gewoon te laten komen zals het komt.

Vanavond ben ik begonnen aan 'Malle Hugo. Vermaningen en beschouwingen' van Willem Frederik Hermans. (uit 'Ik heb er slechts één nul afgedaan. Brieven van en aan Geert Lubberhuizen' heb ik geleerd dat hij een hekel had aan de afkorting W.F.). Het zijn NRC-artikelen met de nadruk op de verloedering van de Nederlandse taal. Zeer de moeite waard. 'Malle Hugo' is Hugo Brandt Corstius, die er in de eerste hoofdstukken flink van langs krijgt.

1 bestelling: knipsels D. Hillenius.

26 juli 2006

Wakker geworden met een barstende koppijn.

Lidy kocht vandaag het 'AD' en de 'Tiroler Tageszeitung'. Uit die laatste krant het bericht dat het aan de Italiaanse stranden barst van de kwallen. De Duitsers schrijven dat woord veel mooier dan wij: 'Viele Strände Italiens mit Quallen übersät.

'Malle Hugo' bevat enkele hoofdstukken over Vincent van Gogh. Hermans bewondert zijn brieven en geeft veel voorbeelden uit die brieven van natuurbeschrijvingen en welhaast aforistische zinnen. Hermans vraagt zich dan ook af of Van Gogh niet net zo goed schrijver had kunnen worden. Ik word hierdoor in ieder geval nieuwsgierig naar die brieven. Met een beetje geluk heb ik ze thuis staan in een privé-domein uitgave. Zo niet dan moet ik ze maar kopen. Er bestaat ook een uitgave van de verzamelde brieven, waarschijnlijk in meerdere delen.

In Kirchplatz, pakweg twee kilometer van ons appartement, ook gemeente Leutasch, ligt het Ganghofermuseum. We waren er al een paar keer langs gekomen en zijn er vanmiddag eens gaan kijken. Ludwig Ganghofer was een beroemde Duitse schrijver. Hij schreef films en toneelstukken en veel van zijn werk is verfilmd. Hij leefde van 1855 tot 1920. Hij woonde in München en had in Leutasch een (jacht)huis, waar hij veel verbleef. Ik had van de beste man nooit gehoord, maar in Leutasch zijn ze maar wat trots op hem. Hij was een fanatiek jager en heeft in Leutasch een jagersvereniging opgericht. Behalve informatie over Ganghofer heeft het museum ook een zaal met informatie over de jacht in de omgeving en een zaal over stroperij. Arme boeren en werklozen trokken de bergen in en achtervolgden gemzen, een levensgevaarlijke bezigheid. Dit museum geeft in feite weinig informatie over de schrijver Ganghofer, maar eert veeleer de beroemde Duitser Ganghofer die hier kwam jagen.

Ludwig Ganghofer	Jagdhaus Hubertus

We gingen eten in Baierbach, bij restaurant Stefan. Mijn schoonouders aten daar destijds ook vaak. Maar der Stefan had Ruhetag volgens een bordje op de deur. Morgen nog maar eens proberen dan. Daarom hebben we vandaag maar gegeten in de Weidachstube, een restaurant in de straat waar ook ons appartement staat. Prima trouwens. Lidy had een Wiener schnitzel en ik een cordon bleu. Echte vlees- en aardappeleters die Oostenrijkers. Groenten krijg je er in een restaurant niet bij. Hooguit een paar plukjes rauwkost.

Wiel Kusters in 'Zegelboom. Gedichten 1975-1989' in het gedicht 'IJsgezicht':

De gorgel? En niet eens een blauwbilgorgel? Thuis in de Van Dale toch maar eens bij 'gorgel' kijken! (later ook gedaan, zie hier:)

2 bestellingen: AO 1497 en 'Dieren op versvoeten'.

27 juli 2006

De laatste (hele) dag hier. Beetje lummelen, beetje opruimen. Voor Angelica (onze gastvrouw) heb ik een briefje in het Nederlands geschreven (in blokletters) of de gasten na 19.00 uur de buitendeur op slot willen doen. Dergelijke briefjes hangen op het whiteboard naast de ingang. In een ander (Nederlands) briefje zaten twee fouten: zorguuldig i.p.v. zorgvuldig en hat i.p.v. hal. Waarschijnlijk 'leesfouten' gemaakt bij het overtypen van een handschrift van een gast.

Ik lees nu 'Koning Hollewijn zoekt een iemand/De Korstheuvel'. De Bommelverhalen ken ik, maar Koning Hollewijn had ik nog nooit gelezen. Het is heel vergelijkbaar, zowel in woordkeus als in tekenstijl. Toch doet Bommel me meer. Omdat ik dat beter ken? Ik vermoed dat Bommel bij mij en anderen beter aanslaat omdat daar dieren als mensen optreden. Wellicht accepteer je dan ook eerder de soms vreemde situaties, landstreken, gebeurtenissen. In de Koning Hollewijnverhalen zijn alle figuren mensen en dan ga je eerder denken 'Kan dit wel echt?'
Overigens zou met verandering van de figuren e.d. een verhaal als 'De Korstheuvel' best een Bommelverhaal kunnen zijn:

En als je wat meer Hollewijnverhalen zou lezen, kwam je ongetwijfeld nog meer vergelijkbare figuren e.d. tegen.

Vanavond wel bij Stefan gegeten. Het restaurant ligt er goed verzorgd bij en op het terras heb je een prachtig uitzicht. Het eten was goed, maar niet geweldig. De uiensoep was zurig. Het gegrilde vlees was prima, maar de kruidenboter was nog bevroren en de champignons kwamen overduidelijk uit een potje of blikje.

Vandaag is bekend geworden dat Floyd Landis op de dag van zijn wonderlijke wederopstanding in de Alpen betrapt is op testosteron in zijn bloed. Het kon ook bijna niet anders.

'De 100 beste gedichten van 2005' bevallen me maar matig. Veel brallend en duister woordgebruik. Woordenrijgers. Jan Willem Anker bevalt me wel. Mark Boog ook. Verder J. Eijkelboom, Elisabeth Eybers, Peter Grijssaert, Wim Hofman en zeker Victor Vroomkoning met dit gedicht op blz. 132:

1 bestelling: Bulkboek en knipsel Jan Cremer.

28 juli 2006

Weinig opmerkingen vandaag. 's Ochtends hebben we ingepakt. Aan het begin van de middag hebben we nog even gerust en om 15.00 uur zijn we gaan rijden, in de hoop de ergste files van 'Zwarte zaterdag' en de ergste hitte te ontlopen. We hebben overwogen om over de A61 in Duitsland te rijden, maar daar worden tienduizenden mensen verwacht i.v.m. races op Hockenheim, dus die weg hebben we toch maar niet genomen. We waren 's nachts om 01.30 uur thuis.

29 juli 2006

Vanochtend de auto verder leeg gemaakt en wat lopen rommelen. Lidy aan de was. Er is in die twee weken maar één betaling binnengekomen. Dat betekent dat de stapel bestellingen die er nog staat wel terug kan op de plank, die worden nu ook niet meer betaald. Ik doe dat zo één keer in de twee maanden: een stapel niet betaalde boeken terug op hun plaats zetten. Waarschijnlijk verkocht ik de meeste van die boeken ook echt als ik ze opgestuurd had met een rekening, maar daar staat tegenover dat ik dan achter wanbetalers aan moet gaan zitten. Dat lijkt me een vervelend gedoe, dus dan heb ik maar liever af en toe een stapeltje wel bestelde, maar nooit betaalde boeken.

Een mailtje n.a.v. de blz. over Elisabeth Eybers: Site schrijversinfo.nl bezocht om achter het huidige adres van Elisabeth Eybers te komen. Op veel sites gezocht naar informatie, maar nergens zoveel gevonden als op uw site. Vervolgens constateert de schrijver een foutje: Ik noem de Van Breedstraat als één van de adressen waar ze heeft gewoond, maar dit moet Van Breestraat zijn.

1 bestelling: 'Onze man in Havana'.

30 juli 2006

Vandaag opruimen en vooral de post en email afhandelen. Klanten hebben twee weken lang boeken besteld, maar niets van me gehoord. Nu stuur ik ze een mailtje met allereerst de excuses voor het late antwoord en vervolgens de vraag of ze het boek/de boeken nog steeds willen bestellen. Vandaag al kreeg ik van één klant het antwoord dat hij het boek intussen elders had gekocht. Voor knipsels zal dat zo'n vaart niet lopen, want die zijn nauwelijks elders te koop. Het leukste mailtje was een vraag of ik advertentielinks op m'n schrijversinfo wil zetten. Dit is het tweede bedrijf dat zich spontaan aanbiedt om geld op mijn rekening over te maken (het geld van de eerste heb ik trouwens nog nooit gehad - deze week ook maar eens achteraan gaan).

31 juli 2006

Vanochtend het restje van de email afgehandeld, toch nog redelijk wat bestellingen, ondanks de vakantietijd.

Vanmiddag ben ik met Luna wezen wandelen op het stukje heide achter aan de Slaperdijk. Een prachtig gebiedje en vlakbij huis. Eigenlijk zou je in een rugzak een deken, een boek en wat te drinken mee moeten nemen en daar zo een uurtje blijven zitten. Waarom doe ik dat eigenlijk niet?

De postbode op weg naar de sauna (om brieven te bezorgen bedoel ik) zat in een korte broek op een brommertje. Ik vind dat toch geen gezicht. Net zo goed als ik collega's die in een korte broek voor de klas staan geen gezicht vind.

3 bestellingen: 7 bodemkaarten, een knipsel Muus Jacobse en een jaarverslag van de Vereniging Rembrandt.