Terug naar juni 2012

1 juli 2012

Finale Europees kampioenschap voetbal, tweede dag Tour de France, tweede week Wimbledon. Het hoort vakantie te zijn, maar we 'mogen' nog een week.

We zijn in Culemborg - bij pa - koffie wezen drinken. In zijn agenda stond dat de thuiszorg tussen de middag een maaltijd op kwam warmen, maar we hebben ze niet gezien. Nou zal hij ook niet hun favoriete cliënt zijn. In de zorgmap staat dat hij ze vrijwel dagelijks de huid vol scheldt. We maakten daarom maar een blik soep warm en we bakten een ei. Het is vervolgens wel de vraag of hij vanavond zelf die maaltijd opwarmt.

Ik sliep van 18.00 tot pakweg 20.00 uur, zeg maar van de finish van de Tour de France tot de finale tussen Spanje en Italië. Nou kwam dat ook wel door de halve fles wijn die ik ophad tijdens het koken (nasi, gehaktschotel, kipschotel) en het pilsje tijdens het opeten daarvan.

3 bestellingen: Anton Quintana, 'Een grote taak op Onyx', 'De bijbel en zijn vertalingen. Uit de geschiedenis van een bijzonder boek', M.G. Schenk, 'Het Wilhelmus. De diepere zin van de tekst', Jos. A. Alberdingk Thijm, 'Karolingische verhalen (Carel en Elegast/De vier Heemskinderen/Willem van Oranje/Floris en Blancefloer)', Annie M.G. Schmidt, 'Troost voor dames', Louis Couperus, 'Epigrammen', Louis Couperus, 'Langs lijnen van geleidelijkheid', Top Naeff, 'Klein avontuur', Top Naeff, 'Schoolidyllen', Helene Nolthenius, 'Babylon aan de Rhône. Lapo Mosca in Ballingschap'

2 juli 2012

Een rustig dagje op school. De brugklassers waren naar de Efteling, Tweede faseleerlingen waren roeien en zeilen. Ik sprak met de meeste mentoren de rapportvergadering van morgen door.

1 bestelling: Theo Kroon, 'Prof. Mag. Dr. Edward Schillebeeckx', Theo Kroon, 'Paulus', J.H. Kruizinga, 'P.C. Hooft', AO: 'Slotheer en dichter (Bij de 300e sterfdag van P.C. Hooft)', AO: 'Schaepman priester en politicus',

3 juli 2012

De hele dag rapportvergaderingen. Vanochtend waren de brugklassen. Daar hoefde ik niet bij te zijn. In die tijd kon ik nog middagvergaderingen met mentoren voorbereiden, plus de twee vergaderingen (B2e en H3c) waarbij ik de mentor vervang. De vergaderingen zelf waren hectisch en intensief, maar ik vind dat we alle leerlingen weer recht hebben gedaan (al zullen ze er niet allemaal blij mee zijn). Volgend jaar moeten we iets meer tijd per klas nemen (dan zijn we maar iets later klaar) en de mentoren kunnen vooraf - per mail - meer informatie bij de docenten inwinnen. Dat scheelt wat van de vaak langdurige rondjes die we nu maken.
Na de vergaderingen nam ik met Margret de resultaten nog eens door, zodat we echt scherp hebben waar de leerlingen volgend jaar zitten. Daarna belde ik nog een stuk of tien ouders van de klassen B2e en H3c om de resultaten van de rapportvergaderingen door te geven. Ik was vanochtend om 9.00 op school en ik was om 19.30 uur weer thuis. Dat is een lange dag, maar we zijn er nog niet: vannacht is 'De nacht van het Rembrandt', een schoolfeest dat doorgaat tot pakweg 7.00 uur morgenvroeg. Ik ben ingedeeld bij de middelste twee 'shifts', dus ik word weer op school verwacht van 22.30 tot 4.00 uur! Dan heb ik zestien werkuren gemaakt binnen vierentwintig uur. Dat betekent morgen uitslapen en wat mij betreft ook maar helemaal niet naar school.

Aan het begin van de avond lees ik op de bank 'Drieluik' van F.L. Bastet. Deze dichtbundel bevat drie 'verwante' groepen gedichten, dus 'Drieluik' is nog niet zo'n gekke titel. De middelste groep 'Kwatrijnen uit Galilea' vind ik het aardigst. Een voorbeeld:

Trein

Het schemert. Grijzer wordt het groene land.
Wind door het open raam. De zomer brandt
nog na, een geur van hooi uit dunne nevel.
Op vliegt een laatste vonk, de goudfazant.

De kleinkinderen in huis betekent ook af en toe voorlezen. Tygo is momenteel dol op Jip en Janneke. Dat is hier en daar wat verouderd, maar het staat me beter aan dan de - van televisie bekende - Dora. Wat al te simpele en te gezochte verhaaltjes. Ik haakte af bij deze tekening. Dora staat tussen de mais. Maar zo groeien maiskolven helemaal niet, sukkels. Ga eerst eens zelf naar een maisveld kijken en leer dan kinderen hoe de wereld er écht uitziet.

2 bestellingen: Susanna Partsch, 'Paul Klee 1879-1940', Rainer Maria Rilke, 'Het gevaarlijke glas van ons geluk. Twee brieven'.

4 juli 2012

Vannacht was ik even na 04.00 uur thuis. Het schoolfeest verliep rustig. De leerlingen (vooral uit de laagste groepen, die vinden het nog stoer een nacht op te blijven) hadden het naar hun zin. Er was een disco, een silentdisco, een filmtheater, een hangruimte met zestig zitzakken en relaxmuziek, een kwislokaal, een yogaruimte, een ruimte met racegames (grote schermen en 'echte' wagens om in te zitten), een groot twisterspel, de hele nacht drinken en vette hap en vooral flanerende leerlingen tussen de ene en de andere activiteit.

Ik sliep uit tot tegen 12.00 uur. Vanmiddag deed ik het rustig aan: een beetje lezen, een beetje met de kleinkinderen spelen, een eindje lopen met de hond. Bij dat lopen nam ik Tygo op zijn fietsje (met zijwieltjes) mee. Ik heb hem tijdens de wandeling geleerd hoe hij kan stoppen met de terugtraprem. Dat scheelt in de slijtage van de neuzen van zijn schoenen.

Een weerstation óp het schuurtje en een druif tégen het schuurtje is misschien toch niet zo'n goed idee. Die ranken groeien centimeters per dag. Vanmiddag verhinderde zo'n druivenrank al het ronddraaien van de schoepjes van de windmeter. Dat wordt regelmatig knippen deze zomer.

5 juli 2012

De gebruikelijke drukte van de laatste paar dagen: leerlingen komen hun boeken inleveren, leerlingen zien de klassenindeling van volgend schooljaar en vragen overplaatsing aan (dat waren er trouwens maar een paar dit jaar), ouders zijn teleurgesteld en/of boos over de uitkomst van de rapportvergadering (hun kind moet wél over, of wél naar het vwo), er is nog een unitvergadering over het huiswerkbeleid voor volgend jaar, er komen nog ouders een leerling aanmelden. Kortom: de dag is om voordat je er erg in hebt.

En als de werkdag om is, is hij dat toch nog niet. Om 18.30 uur ging ik met zesentwintig leerlingen uit mijn (tijdelijke) mentorklas eten bij het wokrestaurant in Rhenen. Ze gedroegen zich voorbeeldig: geen geren, geen flauwekul met eten en de mensen om ons heen maakten meer lawaai dan wij. Ik zat werkelijk een beetje trots op 'mijn' stel te wezen! Niet op hun eetgewoonten overigens. Meer dan de helft (vooral jongens) werkte grote borden patat en frikandellen naar binnen, aangevuld met grote borden ijs, slagroom en zowaar wat fruit. Een minderheid van de leerlingen probeerde dingen uit die ze nog niet kende. Twee meisjes probeerden zelfs met stokjes te eten.
Op de placemats van het wokrestaurant staat informatie over de 'wokprocedure' en over de soorten sauzen. Toen ik die informatie zat te lezen, vroeg Roos-Anne, die naast me zat: 'Wat doet u meneer, zoekt u de taalfouten?' Waarmee mijn missie voor dit schooljaar ook weer geslaagd is.

Een gehalveerde watermeloen kan beschimmelen. Weer wat geleerd.

2 bestellingen: John O.Mill, 'Louter leuter', Bart Uhde, 'Praktisch PC gebruik voor senioren'.

6 juli 2012

Laatste schooldag. De leerlingen kwamen hun rapporten ophalen (ik deelde die van B2e en van H3c uit), er was een plenaire vergadering (waarin werd teruggekeken en vooruitgegekeken en waarin afscheid werd genomen) en na die vergadering liepen we met een man of vijfenzeventig naar de ijssalon van Tamminga voor een laten-we-de-zomervakantie-met-een-ijsje-beginnen-ijsje.
Ik heb het gevoel dat het meeste werk ook echt af is. Maandag en dinsdag ga ik nog wat opruimen en nog één kaar naar de groepsindeling kijken, maar veel tijd hoeft dat niet meer te kosten.

Gerrit Komrij is gisterenavond overleden. Achtenzestig pas. Hij overleed in een ziekenhuis in Amsterdam. Was hij ziek? In reactie op zijn overlijden waren er vandaag 313 kijkers op 'zijn' Schrijversinfobladzijde en heb ik één boek van hem verkocht.

Je hebt niets aan ideeën als je ze niet in zekere zin principeloos kunt behandelen,
er de betrekkelijkheid van kunt inzien.
Je moet beseffen dat een stel van je principes met elkaar in strijd zijn
en dat je weliswaar drie mooie principes kunt hebben,
maar nooit alledrie tegelijk.
(Gerrit Komrij, De buitenkant, blz. 138)

2 bestellingen: Boudewijn Büch, 'Dood kind. Lamenti', Gerrit Komrij, 'Morgen heten we allemaal Ali. Vrolijke bespiegelingen over de tijdgeest'.

7 juli 2012

Eerste vakantiedag = slaapdag. Ik wil ook eigenlijk nooit direct op vakantie, want dan slaap ik de eerste dagen op de vakantiebestemming. Dat kan ik beter thuis doen. Gisterenmiddag viel ik al voor de televisie in slaap. De massale valpartij in de Tour de France heb ik daardoor gemist. Vanochtend sliep ik tot een uur of half elf en vandaag heb ik heerlijk weinig gedaan. Het voelt wel als vakantie: korte broek en géén sokken. Toen ik vanmiddag de hond uitliet, fietsten er twee van mijn tweedeklassers langs me op. Die schrokken duidelijk van hun leraar Nederlands in korte broek.
Helemaal vakantie is het overigens nog niet. Maandag en dinsdag heb ik op school nog een paar klusjes, waaronder het opruimen van mijn kantoor.

Ik ben vandaag erg onder de indruk van een mailtje van één van de leden van 'mijn' straatnaamcommissie. Hij meldt dat hij binnenkort aan zijn hart geopereerd moet worden. Als de operatie slaagt, zal hij met frisse moed aan zijn herstel gaan werken. Als de operatie een fataal gevolg heeft, hoopt hij dat zijn aanwezigheid op deze aarde niet nutteloos is geweest en dat hij elders op een goede ontvangst mag rekenen. Vervolgens meldt hij dat hj woensdag niet bij de vergadering is en geeft zakelijk zijn mening over een agendapunt. Ik was er een poosje stil van.

Rachelle Hazes is vanavond te zien in (een herhaling van?) 'Ik hou van Holland'. Wat is dat toch een vreselijk mens; geen wonder dat André Hazes zich heeft doodgezopen.
In dit programma komen allerlei Nederlandse liedjes voorbij. Opdat iedereen mee kan brullen, verschijnt de tekst ook in beeld. Ik lees: 'Weet je wat ik wel zou willen zijn, een bloemetjesgordijn, een bloemetjesgordijn' (Dat singeltje moet ik nog ergens hebben liggen). De volgende zin komt ook in beeld: 'Van het plafond tot op het raamkozijn'. Vroeger heb ik daar nooit over nagedacht, maar dit moet een verrekt kort bloemetjesgordijntje zijn. Het raamkozijn begint meestal een centimeter of dertig onder het plafond.

2 bestellingen: A. van Beek, 'Schaak!', Weija Bergman, 'Wat is waarheid?'.

8 juli 2012

Hoort zo'n eerste weekeinde al bij de vakantie, of begint de vakantie pas op maandag? In ieder geval doe ik in zo'n eerste weekeinde helemaal niets.
Als het weekeinde er wel bij hoort, is nu zo'n vier procent van de vakantie 'om'.

Het voelt al wel als vakantie; geen verplichtingen en dus kunnen je gedachten de vrije loop nemen. Ik bedacht vanavond dat het raar is dat op christelijke scholen les wordt gegeven in vreemde talen als Engels, Frans en Duits. Gods bedoeling in Babel was toch overduidelijk. Gij zult verschillende talen spreken en niet met de anderen communiceren!

Daar liggen ze, Polet en Vogelaar,
Zo laag geprijsd en toch zo hoog geprezen.
Hen treft het lot dat alle schrijvers vrezen:
Ze komen in de ramsjbak ieder jaar.
(Driek van Wissen, Rondeel (fragm.), De Tweede Ronde, zomer 1996)

3 bestellingen: P. Hoekstra, 'Uit het verleden van Lunteren', Ds. W.J. Fournier Jr., 'Nederlandsche kerkgeschiedenis', 'Heemschut', novembernummer 1986.

9 juli 2012

De laatste klusjes op school gingen vanmorgen voorspoedig. Alleen kwam ik niet helemaal uit de verdeling van de leerlingen over de H3-klassen. Eind vorige week heb ik die lijsten opgehangen. Enkele leerlingen hebben overplaatsing aangevraagd. Het probleem is dat de klassen mudvol zitten. Als ik met een leerling schuif van H3c naar H3e dan moet er een ander van H3e naar H3c. Ik heb met twee leerlingen kunnen schuiven, daarna hield het op. Uiteindelijk heb ik onder de klassen geschreven: 'Gezocht: een leerling die van deze klas naar H3e naar H3c wil.' Dan moet ik maar afwachten of daar in de eerste schoolweek van het nieuwe jaar iemand op reageert.

Vanmiddag waren we in Culemborg. Pa moet eind augustus naar het ziekenhuis in Tiel voor een geheugenonderzoek. Vanmiddag kwam een mevrouw daar het voorbereidend werk voor doen. Veel vragen over zijn leven, over hoe hij nu in dat leven staat en daartussendoor wat duidelijke testvraagjes: 100 - 7, daar weer 7 vanaf enz., Welk seizoen is het, welke maand, 3 woorden onthouden, vijf minuten later vragen of hij die woorden nog weet (niet dus). Op de meeste vragen kan hij antwoord geven, hij is namelijk niet gek, alleen zijn geheugen laat het af en toe afweten. Wel vertelt hij ook deze mevrouw in drie kwartier tijd een paar keer hetzelfde verhaal (over zijn gezondheid die goed is, over zijn werk bij de PTT), dat zal ze toch herkend hebben. We wachten nu maar af wat dat onderzoek in augustus gaat opleveren.

Vanavond waren we aan het behangen in Suzannes nieuwe huis. Ze heeft achter het bed in de ouderslaapkamer een vinylbehang met een motiefje uitgezocht. Het ziet er mooi uit, maar het is geen doen. We hebben het dan ook niet afgekregen vanavond. Wat een gepruts!

Tygo is dol op alles wat met 'Cars' te maken heeft. Dat komt op zijn nieuwe slaapkamer dan ook een paar keer terug. Vandaag kreeg hij een cars-zitzak. Daar past een heel gezin op:

Maar een bloot jongetje past er ook in zijn eentje onder:

2 bestellingen: Claire Scobie, 'Een vriendschap in Tibet', Ulrich Bischoff, 'Munch'.

10 juli 2012

Dylano is vandaag één jaar geworden. Het is leuk dat zoiets net gebeurt in de weken dat ze bij ons in huis zijn (Suzanne zei gisteren tegen me: 'Straks ga ik voor de tweede keer het huis uit!')

Vanmorgen nam ik op school met Nadine de aankomende H4-leerlingen door. Dan weet ze wie ze vanaf het begin een beetje in de gaten moet houden. Daarna ruimde ik mijn kantoor op. Zo'n leeg bureau heb ik echt alleen in de zomervakantie.

Op de tafel in mijn kantoor stond een doos boeken, met een klein briefje van een collega: 'Hallo Mats. Deze boeken zijn van een buurvrouw die haar kasten ging opruimen. Zij wilde ze in de papiercontainer gooien. Zonde, dacht ik. Misschien kan jij er iets mee.' Dat is vriendelijk van die collega. De boeken zijn aardig, maar niet heel bijzonder. Sommige kunnen i.v.m. beschadigingen direct weg. Maar een gegeven paard enz.: Wat Engelse pockets, wat gebonden blauwe salamanders (een Albert Helman met gaaf stofomslag), een 'Nacht der Gorondijnen', ook met gaaf stofomslag, wat boekenweekgeschenken.

Vandaag bracht de post een cadeautje (dat ik mezelf voor de vakantie gaf): Twee cd's van Sting: - If on a winters night ... - Live in Berlin (met dvd) Samen voor € 12,50. Dat is toch geen geld. 'If on a winter's night' is een thema-cd met winternummers. Rustig en sfeervol. Lekkere muziek voor laat in de avond. Ook de dvd van het concert in Berlijn (met het Royal Philharmonic Orchestra) is prachtig. Een relaxte uitvoering van 'Roxanne', een meeslepende versie van 'An Englishman in New York' en 'I hung my head', dat ik ken van Johnny Cash, blijkt oorspronkelijk van Sting te zijn! Verder is het opvallend dat cd en dvd totaal verschillende nummers uit het concert bevatten (er is een enkele overlapping). Meestal zijn in zo'n cd+dvd-box de opnamen exact gelijk.

3 bestellingen: knipsel Gustaf Peek, knipsels Aya Zikken, 'Schaakschat, een schat aan schaakcartoons'.

11 juli 2012

Onder de paraplu liet ik vanochtend de hond uit. In hetzelfde loopje bracht ik enkele betaalde boeken naar de brievenbus. Tygo liep mee en toonde zich op de terugweg een echte ridder. De glijbaan in het speeltuintje was een beetje nat van de regen. Een tweejarig meisje durfde er zo niet af. Tygo gleed twee keer en zorgde dat hij de hele glijbaan raakte. Hij een nat zitvlak en het meisje een blij gezichtje.

Vanmiddag was er - als laatste 'verplichting' - een korte vergadering van de straatnaamcommissie. Vanwege de recessie worden ook in Veenendaal veel bouwplannen op de lange baan geschoven. Namen waar we al mee bezig waren, verliezen hun directe noodzaak. Die houden we dan maar in de achterzak. Als het er over enige tijd toch van komt, ligt de naam maar vast klaar. De secretaris van de commissie kan die dan aan het college doorgeven, zonder dat wij ervoor bijeen hoeven te komen.
We stellen toch maar niet voor Ghandistraat in Gandhistraat te veranderen. Beide schrijfwijzen komen voor en zijn toegestaan. We hebben destijds wel de minst gebruikelijke vastgesteld (Ghandistraat), maar fout is het niet en het veranderen van een bestaande straatnaam geeft altijd veel gedoe (en kosten).

We bestelden telefonisch pizza's en tagliatelle bij Da Gigi. 'Het is over een kwartiertje klaar', was de telefonische boodschap. We (ik had Tygo meegenomen) zaten er ruim een half uur te wachten. Het was drukker dan ze verwacht hadden en er was dus te weinig personeel. Er zat ook nog eens paprika op een pizza die zonder paprika besteld was. Een minpuntje voor Da Gigi (maar de calzone was weer ouderwets lekker).

1 bestelling: W. Reijs, 'Vuurstroom op IJsland (Vulkanen bedreigen het land)'.

12 juli 2012

Vanmorgen én vanmiddag ben ik bij Suzanne bezig geweest. Ik heb de trap naar zolder geschuurd (morgen verven), de plank voor het zoldertje voor de tweede keer geverfd en de kast in het washok voor de eerste keer geverfd (wat zuigt dat MDF de verf op!)

Vanuit Veenendaal-Oost reed ik vanmiddag langs Van Kooten. Ik kocht een snelgids Access 2010 (ik wil niet alleen afhankelijk zijn van het cursusboek van school) en het fotoboek van Koninginnedag in Rhenen en Veenendaal. Ik ben niet zo'n oranjefan, maar Suzanne en Tygo staan duidelijk herkenbaar op enkele foto's. Ze stonden op het balkon van Jurrie, boven het Witte Paard.

Tijdens het verven heb ik de televisie op de badkamer aangezet. Zo kon ik - als was het een radio - de Tour de France volgen, al heb ik ook wel enkele minuten staan kijken.
Gijs wilde graag zo'n waterdichte speciale badkamertelevisie. Die waren te duur, maar hij kon er voor een prikkie één overnemen. Het scherm is in de muur aan het voeteneinde van het bad gemonteerd. Zo kun je al badderend televisie of een film kijken!

1 bestelling: J.H. Kruizinga, 'De Nieuwe Kerk (nationaal symbool)'.

13 juli 2012

Max Pam maakte een lijst van 'De 45 beste boeken uit de Nederlandse literatuur (1900-2012)'. Zulke lijstjes zijn altijd leuk, al is het maar om het er mee oneens te zijn. Daarnaast om je erbij af te vragen: 'Ken ik die boeken?', 'Heb ik ze gelezen?' En ik vind het aardig om de vermelding in zulke lijstjes te vermelden op de diverse bladzijden op Schrijversinfo.
De nummers 1 t/m 4 zijn - qua auteur - vrij risicoloos: W.F. Hermans, G.K. van het Reve, Karel van het Reve, Rudy Kousbroek. Of had Harry Mulisch daar al bij moeten staan? Die komt op nummer 9, maar dan wel weer met een verrassend boek: 'Zaak 40-61'.
Ik noemde de nummers 1 t.m 4, omdat nummer 5 zéér verrassend is: J.H. Donner, 'De Koning'. Dat boek zal niet bij veel mensen in vergelijkbare lijstjes voorkomen. Zeker als die mensen geen schaakliefhebber zijn. Ook de aanwezigheid van Jacques de Kadt en Jacques Gans wijst op een zeer persoonlijke keuze van Max Pam (maar dat is het natuurlijk ook).
Als ik het voorkomen op dit lijstje vermeld op Schrijversinfo, valt Max Pam toch een beetje door de mand. De lijst blijkt een bijgewerkte versie te zijn van een top-100 die hij al in 1999 maakte. Daar stond op nummer 94 ( = 6 van onderen) 'Vervlogen jaren' van Frans Erens. In deze lijst staat op nummer 39 (= 6 van onderen) 'Vervlogen jaren' van Frans Erens.En Max Pam zet daar ook nog eens exact hetzelfde commentaar bij: 'Je hebt wel eens dat herinneringen aan beroemde tijdgenoten beter zijn dan die tijdgenoten zelf.' En bij 'Ik ga mijn eigen baan' van Apie Prins schrijft hij beide keren: 'Een idioot boek, nergens meer te koop, maar geschreven door onze bohémien'. En zo zijn er meer letterlijke herhalingen. Dat is wel een beetje gemakzuchtig, meneer Pam. Waarschijnlijk dacht u dat er toch niemand is die de lijstjes naast elkaar legt, maar die 'iemand' is er dus wel!

Op Spotify kwam ik drie lp's van C.C.C. Inc. tegen. Heerlijke muziek. Vooral 'Castle in Spain' is lekker om weer eens te horen, met het gelijknamige nummer, maar ook met bijvoorbeeld 'Jigsaw puzzle', 'Sweet little pet en 'Slaapliedje (My lady weeps). Van the Slumberlandband staat de enige lp die ze ooit maakten er helaas niet op.

Het zomernummer van 'De Tweede Ronde' is meestal niet rond een thema opgebouwd. De andere drie nummers wel. Het Lente 2006-nummer was een Chinees nummer. Veel vertalingen van Chinees werk en de Nederlandse essays en gedichten gaan ook vooral over China. Zoals deze twee ollekebollekes van Frits Criens:

Keukenpoëzie Mistige spijskaarttaal Ja, die Chinezen toch Keizerkomkommersoep Klinkt niet verkeerd Door een betwijfelde Accentueringsbouw Wordt het door mij Echter afgeserveerd

Vacature China en nijverheid Kansen in overvloed Werkloos als leerkracht, Ontmoedigd of suf? Hier is uw baan in mijn Acupunctuurpraktijk Mits u bevoegd bent Als naaldvakkenjuf

1 bestelling: Theo van Baaren, 'Hommage à Kees Buddingh'', 'Wie niet weg is is gezien - C. Buddingh' Jaarboek 2009'.

14 juli 2012

En weer een dagje verven. De trap naar de zolder heb ik nu half af (om en om een tree, zodat er nog wel naar boven gegaan kan worden). De kast in het washok is nu ook voor de tweede geverfd (nadat Suzanne de schroefgaten had dichtgesmeerd). Voor de deur kwam ik een collega-boekhandelaar tegen. Hij had het te koop-bord in mijn voortuin gezien en dacht dat ik nu op de Boldermanhof woonde. Dat is natuurlijk een logische gedachte, als je me daar de deur uit ziet komen.
Hij werkt aan een website waarop boeken te koop kunnen worden aangeboden. Een concurrent voor Boekwinkeltjes.nl. Ik vraag me serieus af of dat kans van slagen heeft, maar hij is er heel enthousiast over. Binnenkort komt hij een keer langs om erover te praten. Ik wil hem wel op weg helpen door er een paar duizend boeken op zetten om de gebuikersvriendelijkheid e.d. uit te proberen. Dat is in die proefperiode (en een poosje daarna) voor mij gratis, maar ik stop er dan wel tijd in (en verkoop er hopelijk ook het een en ander).

Van Liverse ontving ik 'Sprekend Buddingh', je moet de werkelijkheid niet zien, zoals ik ben'. Het tijdschrift 'Letteriek' gaf in 1977 een Buddingh'-nummer uit, naar aanleiding van de aan Buddingh' toegekende Jan Campert-prijs. De inhoud van dit nummer komt terug in 'Sprekend Buddingh', aangevuld met een tekst die C. Buddingh' in 1973 schreef bij de Prijs van de Culturele Raad van Dordrecht voor Wim de Vries en Pierre van Vollenhoven. Dit boek is een 'must-have' voor de Buddingh'-liefhebber, maar geeft ook een aardig beeld van dit soort literaire tijdschriften in de jaren '70. Het aardigst zijn de 'Ode aan Louis Paul Boon' ván C. Buddingh' én het daarop volgende dankwoord van Louis Paul Boon áán Buddingh'.

Buddingh' schreef ooit een 'Versje dat ik toch maar niet in een poëziealbum heb gezet'. In 'Sprekend Buddingh'' staat een parodie daarop van H.J. v.d. G.:

Versje dat ik toch maar niet in een poëziealbum heb gezet Je vader trekt flessen, je moeder schaatst scheef, maar jij blijft mijn vriendje zo lang als ik leef.

Voor Izzy (met dank aan Cees Buddingh') Je stinkt als een otter Je bespringt elke teef Maar jij blijft m'n vriendje Zo lang als ik leef

1 bestelling: Thomas Vaessens, 'Ongerijmd succes. Poëzie in een onpoëtische tijd'.

15 juli 2012

Vandaag vierden we Dylano's verjaardag bij ons in huis. Suzanne en Gijs hadden een beetje gehoopt dat in hun nieuwe huis te kunnen doen, maar dat was iets te optimistisch. Een weekje nog.

Met zo'n tekst op de taart moet je nog uitkijken met snijden. Iemand krijgt zo een stukje waar heel groot 'hoer' op staat.

2 bestellingen: P.C. Boutens, 'Vergeten liedjes', Rutger Kopland, 'Onder het vee'.

16 juli 2012

En weer is er een dichter overleden: Rutger Kopland; afgelopen woensdag in Glimmen. Ze vallen bij bosjes. Bart FM Droog maakte vandaag een bladzijde over hem op zijn 'Nederlandse Poëzie Encyclopedie' Hij gebruikte o.a. Schrijversinfo als bron en doet dat netjes met bronvermelding.

Ik heb deze dagen niet zo veel te melden. Vanochtend heb ik met Suzanne één muur van Dylano's nieuw kamer behangen. Nu zit ik weer AO-boekjes in te voeren in Boekwinkeltje.nl. Ik moet nog 3 van de 24 rijtjes boekjes. Het schiet dus op, maar ik begin er ook wel een beetje flauw van te worden nu. Er staan er nu (15.05 uur) 2168 te koop (en de meeste heb ik ook nog eens twee of drie keer). In de afgelopen weken verkocht ik er - gelukkig - ook al dertien.
Achteraf heb ik er een beetje spijt van dat ik ze ingevoerd heb in mijn 'uitverkoopbak'. Het zijn er zo veel dat ik beter een apart boekwinkeltje voor had kunnen openen met de naam 'AO-boekjes' o.i.d.. Ik overweeg dat nog wel te doen voor de Kronkel-knipsels, de stafkaarten en eventueel de boekenweekgeschenken.

3 bestellingen: Vivian den Hollander, 'De geheime club van Daan', Yasmine Allas, 'Ontheemd en toch thuis'. Connie Palmen, 'De erfenis', Connie Palmen, 'De wetten', Connie Palmen, 'Iets wat niet bloeden kan'.

17 juli 2012

Tussen de buien door heb ik de afscheiding tussen onze oprit en die van de buren gesnoeid. De bruine kliko was vol nadat ik alléén nog maar de kant van de buren had gedaan. Als de kliko geleegd is, volgt de rest.

Voorzichtig denken we na over de aanschaf van E-fietsen. En ook hier is het 'of de duvel ermee speelt': allerlei kennissen vertellen me dat ze er onlangs twee hebben gekocht. Nu de overbuurman weer (tijdens een praatje bij het snoeien van de afscheiding). En hij weet het dan weer van Kromdijk enz. Het zal de leeftijd zijn.

Vanmiddag haalde ik Rijk van het station. Hij had een rugzak vol knipsels voor me. Jan Blokker, C. Buddingh', Kees Fens en ook een envelop Hugo Brandt Corstius voor Bauke Jan. De eerste vijftig 'Kronkels' (die ook bij Rijk vandaan komen) zette ik vanochtend te koop in een nieuw 'boekwinkeltje'. Ik had het daar met Rijk vanmiddag ook even over. Hij denkt dat het beter/handiger is ze als een geheel te verkopen. Het is voor hem ook aardiger als de 'verzameling' bij elkaar blijft. Ik denk dat het niet mee zal vallen een koper voor de hele verzameling te vinden. Als ik ze los aanbied én ik omschrijf ook waar ze over gaan dan is het ook inreressant voor verzamelaars van andere zaken (knipsels over een bepaalde auteur, over een bepaalde plaats, over een bepaald bedrijf enz.) Vanmiddag al verkocht ik het eerste knipsel: een Kronkel over Gerard Reve. Waarschijnlijk aan een Reve-verzamelaar dus.

Jan Cremer van 'Ik Jan Cremer', geboren in 1940, haalt in zijn onverbiddelijke bestseller aan het begin een paar schier prenatale jeugdherinneringen op en beschrijft zijn woeste vader, die in de bezetting zijn leven eindigde in een ziekenhuis. Ik citeer: 'Buiten de deur stond een gewapende Duitse soldaat en eentje van de veiligheidsdienst. Ze wilden hem ook ergens voor te pakken nemen, maar mochten niet met hem spreken op doktersadvies.'
Ja, zó waren ze wel, die Duitsers. Ze arresteerden graag, maar als dokter zei: 'Meneer is niet wèl', gingen ze zo'n kamer natuurlijk niet binnen. Ook Jan Cremer blijft, of hij wil of niet, een jongen uit de welvaartsstaat, voor wie fatsoen iets volkomen vanzelfsprekends is. Hij kan zijn gruwelen niet langs de straat plukken maar moet ze zelf verzinnen. Daarom verhaalt hij ons van twee knapen die een heer zijn kop afslaan met een roestig Japans zwaard. Een aardig motief, voor wie het schrijven kan. Maar van de echte, authentieke gruwelen die op 5 mei eindelijk waren uitgebloed, snapt hij niets. (Simon Carmiggelt/Kronkel, Feest, Parool, 05-05-1964)

Bij de Praxis haalde ik schuurpapier en twee vochtvreters (voor achter het zolderschot bij Suzanne). Ik kan het niet laten even bij het kringloopcentrum binnen te lopen. Daar kocht ik een paar boeken:
- Ewoud Sanders, Nooit meer uitslapen
- Saskia Noort en Jan Heemskerk, Over seks en liefde
- Jan Eilander, Raffie
- Piet Vroon, Wolfsklem
- Jona Oberski, Kinderjaren

3 bestellingen: 'Pascal wiskunde 1 hv, 3 plaatsbepalen, werkboek', Paul Lechat, 'Italië', een 'Kronkel'.

18 juli 2012

Uit het stapeltje knipsels van Rijk haal ik uiteraard eerst die van en over C. Buddingh'. Jan Geurt Gaarlandt noemt Buddingh' een literaire ui:

C. Buddingh', de enige Nederlandse schrijver wiens naam op een leesteken eindigt en waarbij ik nooit weet of de tweede naamval s nu met of zonder ' geschreven wordt, C. Buddingh' is een literaire ui.
Een ui kan je bij wijze van spreken, niet uitkleden, want z'n lichaam bestaat uit kleren - zo is het ook met Buddingh', die kan je niet ontpellen en dan vaststellen dat hij iemand is die in dat en dat literaire vakje thuishoort. De man is een compilatie van genres en terug te vinden als dichter, romancier, korte verhalen schrijver, toneelschrijver, reclametekst maker, aforist, bloemlezer, producent van tekstcollages, journalist, briefschrijver, essayist en bijvoorbeeld ook vertaler en columnist. (Jan Geurt Gaarlandt, Volkskrant, 04-09-1976)

Ook aardig zijn twee opeenvolgende knipsels. De eerste 'Een hinderlijk gezochte vertaling van Buddingh'' van Jan Paul Bresser over de vertaling van 'Het verhaal van 4 kinderen op reis rond de wereld' van Edward Lear. Bresser is - zoals uit de titel al blijkt - negatief over de vertaling. De tweede is een knipsel van vijf dagen later. Buddingh' reageert - tegen zijn gewoonte - op de recensie. Zijn belangrijkste argument is dat Bresser zelf aangeeft het origineel nooit gelezen te hebben. Dan kun je volgens Buddingh' ook geen (negatief) oordeel hebben over de vertaling ervan.

Hé, wat drijft daar achter in de vijver? Het lijkt wel een dood vogeltje, een heel jong dood vogeltje:

Dat blijkt het ook te zijn. Geen idee wat voor soort. Zou er een nestje in de klimop bij de vijver zitten? Of heeft een ekster een nest leeggehaald en heeft hij dit jong laten vallen toen hij in mijn vijver wat kwam drinken? Of heeft hij hem tijdens de vlucht laten vallen en was dat bij toeval recht boven mijn vijver?

Gelukkig merken de meeste mensen niet dat hun huwelijk slecht is.
Ze denken gewoon dat het zo hoort.
(Simon Carmiggelt, Feest, Parool, 26-09-1964)

3 bestellingen: Rutger Kopland, 'Dit uitzicht', 5 Kronkels, R.L. Stevenson, 'Schateiland en De zonderlinge geschiedenis van Dr. Jekyll en Mr. Hyde', Honoré de Balzac, 'Vader Goriot'.

19 juli 2012

We gingen vandaag naar de Ikea en de Makro in Duiven. Van de Ikea ben ik geen liefhebber en mijn weerzin werd weer bevestigd: te druk en veel te groot. En ze laten je veel te veel lopen. Ik heb overigens geen commentaar op de kwaliteit van de meubels. Martijn én Suzanne hebben o.a. hun kasten er gehaald en dat is degelijk spul. We kochten twee planken voor op de kamer van Dylano en een parasolvoet voor onszelf (dus heb ik nog steeds niets van Ikea in huis, maar al wel in de tuin).
Bij de Makro kochten we een pannenset voor Suzanne, enveloppen, plakband en L-mapjes voor Raban en voor onzelf wat kleingoed (o.a. een usb-stick, paté, croisants, een karaf, een potje groene pepers, een electrische vliegenmepper) en twee niet al te dure flessen whisky (Glengannon en Bushmills). Vroeger moest je een speciale pas hebben om er gedestilleerd te kunnen kopen, maar tegenwoordig blijkt dat ook met een 'gewone' pas te kunnen.

Bushmills - een zeer goede Ierse whiskey die ik nooit eerder had gedronken
maar waarover ik gehoord had van Seamus Heaney,
die ook vertelde dat de naam in Dublin afgekort werd tot Bush,
wat weer geleid had tot het gezegde:
'One Bush in the bird is worth two in the hand.'
(C. Buddingh', Dagboeknotities 1977-1985, blz. 69, 12-11-1977)

Ik kocht ook vier kwartels. Nooit gegeten, dus daar gaan we maar eens een recept voor opzoeken. Ze zijn overgens maar iets groter dan het dode vogeltje van gisteren.

Bij de Makro liep ik Saar tegen het (bolle) lijf. Ze is over drie dagen uitgeteld (en zo ziet ze er ook uit). Ze voelt zich goed en zegt van zichzelf dat ze een stipt en precies iemand is; de baby komt dus netjes op de dag dat ze is uitgeteld.

Vanmiddag heb ik bij Suzanne de trap geschuurd en de kast in het washok voor de laatste keer geverfd. Morgen de trap nog één keer verven, dan kunnen ze er zaterdag in.

1 bestelling: Ed. Hoornik, 'Achter de bergen'.

20 juli 2012

Tygo noemt een bolletje met sesamzaad een 'stekelbroodje'.

Er staan nu honderd 'Kronkels' te koop. Dat gaat niet zo snel. Ik wil - kort - de inhoud (of in ieder geval het onderwerp) weergeven, omdat ik denk dat mensen/verzamelaars zo'n Kronkel willen kopen als ze bijvoorbeeld weten dat hij over Remco Campert, het plaatsje Dieren, of over Artis gaat. Dat betekent dat ik ze allemaal eerst even - vluchtig - door moet lezen (wat op zichzelf geen straf is, maar het kost wel tijd).

We zaten om de tafel en dronken wijn,
niet omdat we 't zo lekker vinden, maar omdat we op de leeftijd zijn voor wijn.
Allemaal vijftig, weet u wel.
Dan brengen de sterke alcoholica je niet meer in een staat van briljante vervoering,
doch meer in een staat van premature ontbinding.
(Simon Carmiggelt/Kronkel, Avondje, Het Parool, 28-08-1963)

De zoldertrap van Suzanne heb ik vanmiddag nog één keer in de verf 'gerold'. Ik ben er nu letterlijk en figuurlijk klaar mee.

21 juli 2012

Martijn legt af en toe een cd bij mijn computer: 'Luister daar maar eens naar, ik denk dat je die wel leuk vindt'. Hij kent mijn smaak en houdt me zo ook een beetje op de hoogte van nieuwe artiesten. Door alle drukte van de laatste weken loop ik wat achter met het beluisteren van die cd's (en ze eventueel toe te voegen aan mijn mp3-verzameling). Er liggen nu:
- Urbanus Vobiscum
- Tjerk Lammers presenteert Dijkdoorbraak. Rock van eigen bodem 1958-heden
- Happy Days. 100 hits that rocked the jukebox
- Martin and James, Martin and James

Uit het raam keek je op ingeklemde stadstuinen,
die me deden denken aan een dichtregel van Eric van der Steen:
"Het regent bijna altijd waar ik woon".
Ofschoon het dróóg was.
Maar de atmosfeer was zo.
(Simon Carmiggelt/Kronkel, Uitzicht, Het Parool, 29-06-1964)

Suanne, Gijs, Tygo, Dylano en Luna trekken vandaag in hun nieuwe huis. De voorspelling komt daarmee uit: Heel erg leuk dat ze vier weken bij ons woonden, maar ook heel erg prettig dat het weer afgelopen is. Ik ga volgende week uitgebreid uitslapen en héél weinig doen.

Ook mijn jongste kleinzoon is dol op boeken. Hij is te jong om ze te lezen, maar hij vindt het heerlijk om ze uit de boekenkast te halen en op de grond te gooien. Vandaag had hij het op ons kastje met kookboeken voorzien. En wat de oudste kleinzoon betreft: hij is bijna zindelijk, maar een luier op je hoofd staat schattig:

1 bestelling: H. Neubronner van der Tuuk, 'De pen in gal gedoopt'.

22 juli 2012

De laatste weken is er ineens van alles te doen over de politionele acties in Nederlands-Indië. Er moet een officieel onderzoek komen, er duiken foto's op van een massagraf (met Nederlandse soldaten, die op de rand een sigaretje roken), er wordt een tv-documentaire over uitgezonden. Ons collectief geheugen blijkt weer slecht te werken. We wisten dat toch? Het was een oorlogssituatie, er werden door 'onze' jongens kampongs uitgemoord en in brand gestoken, 'onze' jongens kwamen met trauma's terug. We zijn het vergeten, of we hebben het verdrongen, want in de jaren '40 waren wij de 'goeden' en niet de 'slechten' in de oorlog.
Op woensdag 26 augustus 1964 noteert Carmiggelt in een Kronkel een gesprek in een dorpshotel met een aantal jonge monteurs. Eén ervan zegt:

"Ach, die vrijheid. Toen de oorlog uitbrak was ik veertien. En toen het dan eindelijk zogenaamde vrede was, moest ik een soldatenpakkie aan om in Indië bruine mensen dood te schieten, die me niks gedaan hadden. En om het lijk van een kameraad te vinden, die ze te grazen hadden genomen, en zijn oren hadden afgesneden en zijn neus en zijn geslachtsdelen, voordat hij eindelijk dood mocht. Want mensen afmaken, dát konden ze, die jongens. Maar we zijn nou weer zo dik met ze, dus het is al ouwe koek."

Dus nog een keer: We wisten het. Het stond zelfs in de Kronkels van Carmiggelt, maar we hebben die 'ouwe koek' verdrongen. Overigens is hiermee ook het beeld van de 'Kronkels' rechtgezet; die waren niet allemaal humoristisch.

Vanmiddag bekeken we de laatste rondjes in Parijs van de Tour de France bij pa in Culemborg. Ik kijk graag naar dat laatste uur in Parijs, vooral omdat ik in de beelden allerlei plekken herken waar ik een paar jaar geleden met Suzanne gelopen heb.

Het is eindelijk zomer. En het voelt ook gelijk zo: ik loop vanavond de tuin in en sta onmiddellijk midden in de geuren. Vooral die van de kamperfoelie overheerst.

Die zomer blijkt ook uit het gegeven dat vanavond alweer de eerste 'Zomergasten' was. Een intrigerende en doordacht sprekende Henny Vrienten is de eerste gast en de Vlaming Jan Leyers is de presentator. Leyers viel me een beetje tegen: te vlak en te afstandelijk.

1 bestelling: Guido Gezelle, 'Volledig dichtwerk'.

23 juli 2012

Een niet onprettige rommeldag. De haag gesnoeid (één kant was al af), snoeiafval en andere rommel naar de stort gebracht, maar ook heerlijk buiten liggen slapen. Ook door het weer voelt het eindelijk als vakantie.

En dan komen de wespen.
Deze op zichzelf fraai getekende diertjes zijn, naar mijn vaste overtuiging,
de gevaarlijkste propagandisten voor het alcoholmisbruik.
(Simon Carmiggelt/Kronkel, Onrecht, Parool, 31-07-1964)

We hebben lekker met zijn tweetjes gebarbecued. Met meer is gezelliger, maar zo is het relaxter. Wat grote garnalen, twee karbonades (die hadden we anders vandaag ook gegeten), een stukje witvis (in aluminiumfolie, met een uitje en roomkaas) en een appel (het klokhuis eruit, bruine suiker, jam en boerenjongens erin en dan in aluminiumfolie). Daar hadden we genoeg aan. Ik had ook nog twee biefstukjes, maar die eten we dan morgen maar.

's Avonds (en het werd 's nachts) waren we bij Wim. Marian kwam later. Eén van hun dochters gaat 'het huis uit' en ze waren samen bij de Makro dingen aan het kopen die je dan nu eenmaal nodig hebt. Het is bij hen altijd heel gezellig en ik denk dan steeds: we doen dit te weinig.

24 juli 2012

Op Facebook zie ik vooral vakantieberichten. Desiree heeft het heerlijk in New York, Sieneke in Hongarije, Klaas op het strand, Tine en Natasja in het vliegtuig. Zijn al die mensen niet bang dat ze inbrekers zo op de hoogte brengen van hun afwezigheid?

Het is een oude waarheid: als ik niets hoef te doen, werk ik het hardst! Vanochtend dacht ik: laat ik het schoonmaken met de hogedrukspuit van het pad achter en naast de garage nu maar eerst afmaken. Dat kostte een halve dag, maar het is af. Van de muren heb ik ook de onderste pakweg veertig centimeter schoongespoten.

Vandaag maakte ik tijd om lekker in de tuin te zitten lezen. Dat geeft in ieder geval ook een vakantiegevoel. Ik las 'KEMPHanen', het debuut van de Veense schrijver Michel van Meijer. Een vlot geschreven boek, veel dialogen en een verhaal waarvan je wilt weten hoe het af zal lopen. In die zin is het een hoopgevend debuut. De eerste bladzijden van 'KEMPhanen waren te lezen op de site TenPages (Zodra een fors aantal mensen 5 euro investeert in het boek wordt zo'n boek gepubliceerd).
Meijer heeft een vrij lange inleiding (72 bladzijden) nodig om zijn verhaal op gang te krijgen. Het hadden best twee aparte boeken kunnen zijn. Ik vermoed dat hij zich die lengte heeft gerealiseerd; daardoor heeft hij in die eerste hoofdstukken een wat gehaaste, heel directe manier van vertellen, maar daarin ligt misschien wel juist zijn kracht. Ik vond in ieder geval die eerste 72 bladzijden lekkerder lezen dan de bladzijden daarna. Als hij die grote haast niet meer heeft, gaat hij af en toe te veel woorden gebruiken: blz. 133: 'De geavanceerde laptop die hij hiervoor heeft gekregen, is bezig de code van het systeem te kraken, wat binnen een halve minuut lukt.' (als dat binnen dertig seconden lukt, is het niet nodig dat 'bezig zijn' apart te vermelden) en blz. 137: 'Hun doelwit woont vlakbij die kerk, zelfs pal naast de kerk.' (dat lijkt me ook wat dubbel).

Er zitten erg veel mieren onder het pad in de achtertuin. Hier en daar verzakt zelfs een steen. Van een deel van die mieren zijn we af, want uit één nest zag ik tientallen (honderden?) gevleugelde mieren komen. Die gaan hun geluk ergens anders dan in mijn tuin zoeken (mag ik hopen). Let ook op het groen: het is kunstgras, maar dat zou je toch niet zeggen.

1 bestelling: Harry Mulisch, 'Anekdoten rondom de dood'.

25 juli 2012

Mijn vakantiegevoel is af te meten aan het aantal keren dat ik kook. Als ik echt een vakantiegevoel heb, heb ik zin om te koken. Vandaag maakte ik 'Kip in wijn gestoofd' in de crockpot, naar een recept uit het boekje 'Stoofschotels'. Het was lekker, maar de kip was misschien wel wat té gaar. Volgende keer kan het stoven korter duren.

 

De boodschappen voor het stoofpotje deed ik op de fiets, met Tygo achterop (woensdag is ook in de vakantie oppasdag/opa'sdag. Hij ging met zo'n klein boodschappenkarretje enthousiast de AH door. Daarna kochten we bij de dierenwinkel steentjes voor in een vissenbak en een bosje groen. In een plastic bak hadden we tien jonge goudvisjes uit onze vijver zitten, maar ook de alg uit de vijver was meegekomen. Op de foto 'vist' hij de babygoudvisjes uit het groene algenwater. Nu is er een schone bak met visjes, die hij mee naar huis genomen heeft.

Wim en Marian kwamen vanmiddag 'op visite'. Ze brachten pruimen mee van de bomen rond hun huis en een doosje eerder geleende literaire reisgidsen. We zaten een poosje lekker in de tuin. Wim nam mijn kastje van C. Buddingh' mee. Daar wordt een foto van gemaakt voor het boek dat hij over die kastjes gaat maken én het kastje gaat naar het museum in Dordrecht, waar eind dit jaar een tentoonstelling over Buddingh' zal zijn. Het is een leuk idee, dat het kastje dat normaal gesproken boven mijn computer hangt straks een tijdje in een museum hangt!

Vanavond kwamen Erich en Ria op de koffie. Net op tijd, want ik wilde net het vuil op de oprit bijelkaar gaan vegen. Daar kwam ik zo mooi van af (al moet het nu natuurlijk morgen alsnog). Erich en ik dronken een 'Verboden vrucht' en ik maakte kleine worstenbroodjes warm. Erich is per slot van rekening een Brabander.

1 bestelling: Godfried Bomans, 'Erik of het klein insectenboek'.

26 juli 2012

Het pad langs de garage zit weer in het 'vulzand'. Vanochtend heb ik de hele oprit geschrobd. Ik wil het dan afhebben, al ben ik wel een beetje gek om dat met dit mooie weer te doen. En mooi en warm is het. Er ligt een dooie mus in de achtertuin. Dood van het dak gevallen?

Nog zo'n vakantieklusje: de dakgoot van de garage schoonmaken. En dan ben ik ook wel een beetje uitgeklust. Het moet wel vakantie blijven.

Vrijwel elke dag lees ik een stuk of tien Kronkels en zet die dan te koop. Daarom komt u de afgelopen dagen (en waarschijnlijk ook de komende) af en toe een mooie zin van hem tegen. Bijvoorbeeld deze omschrijving van griep hebben van 17 december 1964:

In de schedel waren de hersenen vervangen door een bejaarde schildpad, die met de voorpoten zwaar drukte op mijn oogballen en in mijn mond huisde een smaak, of een kabouter die zich sinds 1924 niet meer had gewassen, er de nacht had doorgebracht. Op mijn armen en benen had een voorzichtige sadist terwijl ik sliep, geslagen met een gummihamer, gestadig, maar toch net niet hard genoeg om ze te breken. En ik sidderde.

27 juli 2012

Vanmiddag reden we naar Dishoek, waar we een groot appartement hebben gehuurd. Last minute, dus met wat korting. Die grootte komt door de ervaring van twee jaar geleden in Zoutelande. Dat huisje was ons achteraf toch echt te klein én die huisjes stonden veel te dicht op elkaar. Nu slaan we wat door de andere kant op: acht bedden voor ons tweetjes. Maar waar het ons om ging: een ruime woonkamer, geen buren op onze lip en van alle gemakken voorzien (was- en droogmachine, gratis internet, magnetron). Als luxe extraatje is er nog een dakterras, bereikbaar via een aparte trap en een klapluik. Dat klapluik zorgde vanavond voor lichte paniek. We verkenden het geheel, bekeken het dakterras, maar kregen dat klapluik nooit meer dicht. Toen het ook nog eens begon te regenen, hebben we de buurvrouw (die hier niet op vakantie is, maar hier vast woont) maar om hulp gevraagd. Het bleek een kwestie van gewoon hard trekken. Dat durfde ik niet, uit angst de boel te mollen.

Aan het eind van de middag zaten we op het terras van 'De fiets' in Zoutelande. Ik dronk er een Leffe tripel. Op het etiket staat: met koriander en sinaasappelschillen. De koriander kon ik thuisbrengen, die sinaasappel zit hem in de frisse smaak waarschijnlijk, maar echt proeven doe ik het niet. Het terras zat opvallend vol met lelijke mensen (jazeker, inclusief onszelf). Alleen de meisjes van de bediening waren de moeite van het bekijken waard, maar vielen bij nadere beschouwing ook tegen.

Er ligt een stapeltje oude tijdschriften van Martijn. Beter naar ons dan naar het oud papier, of via ons naar het oud papier: 'Nusport', 'Voetbal International', 'Helden', 'Maarten', 'HP/De Tijd' en als opvallendste 'Lust for life'. Daarin heb ik vanmiddag met veel plezier zitten lezen. Een gedegen artikel over de (o.a. religieuze) tegendraadsheid van Bob Dylan, over de cd 'Old ideas' van Leonard Cohen (het is het maart 2012-nummer), over de psychische problemen van Sinéad O'Connor, een column van Johan Derksen (daar is-ie weer) over Jim Donley. Verder over de mij onbekende Lisa Hannigan en over Vengeance (een Nederlandse hardrockband die al bijna dertig jaar bestaat n.b.).

Oud-collega Mineke de Vries hoort nu ook bij de 'Veense schrijvers'. Binnenkort zal ik op Schrijversinfo een bladzijde over haar toevoegen. Ze woonde twee keer een jaar op Curaçao en werkte daar als freelanace journaliste bij het 'Antilliaans Dagblad'. Een deel van haar interviews is onlangs gebundeld in 'Over Curaçao gesproken'. Het boek doet het prima op Curaçao, maar is sinds kort ook in Nederland te koop.

Op 10 november ga ik naar Nico Dijkshoorn en Ronald Giphart in 'De Lampegiet' in Veenendaal. Hun programma heet 'Matennaaiers'. Vandaag krijg ik een mailtje van het theater dat er, in tegenstelling tot de aankondiging, geen inleiding bij het programma zal zijn. Nu had ik helemaal niet begrepen dat er een inleiding zou zijn, dus dat is geen probleem. Daarbij denk ik - zachtjes - Waarom vraag je mij niet voor die inleiding?

28 juli 2012

Aan de boxspring matrassen moet ik even wennen. Ik werd wakker met pijn in mijn rug.

Aan het eind van de ochtend maakten we een wandeling door Dishoek (daar ben je gauw mee klaar). Het dorp (tussen Zoutelande en Vlissingen) telt zo'n vierhonderd inwoners, maar in de zomer zijn dat er aanmerkelijk meer. Bij de duinovergang is een pleintje met een café en een pannenkoekenhuis, even verder op zijn er nog een winkeltje, een snackbar en een fietsenverhuur en daarmee heb je het hele dorp gezien.
Tegenover de fietsenboer lag vroeger hotel Zeeduin, waar we ooit nog met mijn ouders een lang weekend hebben doorgebracht. Lidy herinnert zich nóg het uitstekende ontbijt dat daar werd geserveerd. We herkenden de plek, maar het hotel is gesloopt. Alleen het plastic bord boven de ingang herinnert nog aan het hotel. Er hangt een bordje 'Verboden toegang', maar we gingen toch even kijken. Er staat niets meer! Er is wat bos en wat gras. Een mooie plek voor een projectontwikkelaar, maar wellicht niet in deze economisch onzekere tijden.

Volgens Google vond hier in Dishoek in 1566 de eerste hagenpreek in de noordelijke Nederlanden plaats. Meester Fondse of meester Hiensch zou tijdens de geschiedenisles over de Tachtigjarige Oorlog op mijn lagere school dit feit zeker vermeld hebben, als Dishoek ter sprake was gekomen.

In de 'Badkoerier' las ik dat er iedere zaterdag een tentoonstelling te bezoeken is van Afrikaanse beelden (uit Zimbabwe) in De Houdhandsche hof aan de Wielemakersbaan 4. Afrikaanse beelden en Zeeland horen sinds de dagboeken van Hans Warren een beetje bij elkaar, dus daar wilde ik wel naar toe. De Tomtom bracht ons op de Wielemakersbaan, die van een straat veranderde in een pad en daarna ook nog in een fietspad. Dat werd hem dus niet.
We reden door naar Koudekerke en deden boodschappen bij een Emté-winkel (nooit eerder van gehoord). Boodschappen doen op zo'n eerste vakantiedag is heerlijk: je kunt van alles in je kar gooien, want je hebt nog twee weken en alles kom dus heus wel op.
Na het boodschappen doen, wandelden we een rondje om de kerk van Koudekerke. Het was er rustig, bij het stille af, maar veel is er ook niet te doen. Ooit ben ik er met mijn vader wezen biljarten. Ik keek een eetcafé aan het plein binnen en ja, daar stond een biljart. Dat moet hem geweest zijn.
Bij een auto stonden twee mannen te praten. Ik herkende het Zeeuwse dialect: vuuf i.p.v. vijf. Dat wist ik wel, maar je moet het horen om het weer 'boven' te krijgen.
Op de terugweg zagen we een bord dat naar een tentoonstelling van Afrikaanse beelden verwees. Blijkbaar is er een andere ingang dan het adres weergeeft. Volgende week zaterdag nog maar eens proberen dan.

Ik was het niet van plan, maar we keken gisterenavond toch naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen. Een - al met al - indrukwekkend schouwspel, met veel aandacht voor de Britse geschiedenis én voor de Britse popmuziek. Wat mij betreft waren er twee minpunten: Het in het programma opnemen van een christelijk lied (Abide with me) en de lengte van het schouwspel. Ik ging naar bed, voordat de Nederlandse atleten het stadion binnenwandelden en ik heb dus ook het ontsteken van het vuur niet meer gezien.

Vandaag heb ik meer Olympische spelen gekeken dan ik van plan was. In de eerste plaats vanwege het wielrennen, maar ook omdat je - als de televisie aanstaat - toch gaat zitten kijken.

Het boek is een tijdje blijven liggen, maar vandaag heb ik 'Een jaar als (g)een ander' van Kristien Hemmerechts weer opgepakt. Ze kan het - vaak in tussenzinnen - mooi zeggen.

Ge moet sluw zijn in het leven, meneer. En ook listig. In die volgorde.
Hou al wat ge denkt in uwe kop, daar kan niemand het zien.
En als ze het raden, moet ge gaan lopen zo hard als ge kunt, of ge moet alles ontkennen.
Liegen en blijven liegen, dan kunnen ze u niets doen.
(Kristien Hemmerechts, Een jaar als (g)een ander, blz. 103)

En dan deze over grammatica op bladzijde 132. Maar misschien moet je een talendocent zijn om hiervan te kunnen genieten. Ze vertelt dat ze als meisje van de lp's van Boudewijn de Groot hield:

'Picknick' heb ik nog, maar 'Voor de overlevenden' is verdwenen. Opgeslorpt door het zwarte gat van verhuizingen? Echtscheidingen? Huwelijken? Terwijl het eigenlijk de beste plaat is. Ik wilde schrijven: de betere. Dat is Engels. Als je het over twee dingen hebt, zeg je: the better of the two. Zoals je zegt: The elder brother. Eldest is voor drie of meer. Best ook. I love grammar. The precision of it.

1 bestelling: F.C. Luijbe, 'Examenbundel 1992/2000 VWO Wiskunde B', 'Moderne Wiskunde, bovenbouw 5v - B, werkblok', 'Moderne Wiskunde, bovenbouw 56 - B, werkblok'.

29 juli 2012

Een uiterst rustige vakantiedag. We zijn de woonkamer/keuken van ons appartement de hele dag niet uit geweest.

Het is minder warm dan in de afgelopen week, maar toch niet zo slecht als gevreesd werd. Het zonnetje schijnt. Er is een beetje wind. Het zal een graad of twintig zijn.

Olympische spelen: ik zag de Nederlandse hockeymeiden (worden die ook op een leuk gezichtje geselecteerd?) met 3-0 van België winnen, twee strandvolleybalsters - tegen de verwachting in - van twee Spaansen verliezen en Marianne Vos domineren bij de wegwedstrijd voor dames.

Vandaag begon ik aan een klusje dat ik voor deze zomer had gereserveerd: de verhalen uit 'Heimwee naar Nederland' van Martin Bril vermelden op de diverse bladzijden van de Literaire reisgids. Hij beschrijft alle uithoeken van Nederland, van Visbuurt tot Dishoek.

Vanmiddag begon ik te studeren in 'Snelgids Access 2010' van Dré Holthuijsen. Mijn vertrouwen in dit boek is na een paar bladzijden al niet zo groot meer. Het 'snel' in de titel geldt - vrees ik - ook voor het maken van het boek. Ik lees kromme zinnen als:
- Bovendien kunnen ze meteen kunnen worden gebruikt. (blz. 13)
- Berekende velden zijn Nieuw in Access 2010 zijn berekende velden. (blz. 14)

30 juli 2012

En jawel, vanmorgen zat 'de Volkskrant' in de brievenbus. Zaterdag was hij er niet, dus we vreesden dat het mis zou gaan. Weliswaar staat er een mooi setje brievenbussen voor de deur van het gebouw en is dit een gewone straat, maar op de site van de krant hield men nadrukkelijk een slag om de arm als het om vakantieadressen ging. Dat zal met vakantieparken te maken hebben, waar huizen vaak alleen een naam en geen nummer hebben. Maar: het is nu dus goed gegaan!

Ik lijd aan een overdosis Olympische Spelen. Daarom zette ik de dvd 'Live in London' van Randy Newman op. Heerlijk:

Let me tell you what I do
I sit here in this chair
I pour myself some whiskey
And watch my troubles vanish into the air

Rollin' rollin'
Ain't gonna worry no more
Rollin' rollin'
Ain't gonna worry no more

We dronken vanmiddag wat (een Westmalle dubbel) op de Boulevard in Vlissingen. Bij het biertje werd een schaaltje nootjes op tafel gezet. Dat weten de mussen ook! Eén musje zat op de stoel aan de andere kant van de tafel en toen ik overwoog een foto van hem/haar te maken, hipte hij/zij op de tafel, naar het bakje en vloog er toen met een pinda in de snavel vandoor.
We liepen over het asfalt boven het strand (het was laagwater) naar het standbeeld van Michiel de Ruyter en via het Bellamypark terug naar de auto. Dat Bellamypark is flink opgeknapt en de Wolff en Dekenfontein staat er nu heel wat prominenter bij dan in de afgelopen periode:

Op de gekste plekken kom je literaire verwijzingen tegen. Bij de strandovergang van Dishoek heeft een liefhebber van Frederik van Eeden zijn vakantiehuisje 'De Kleine Johannes' genoemd:

Ineens ben ik helemaal klaar met Kristien Hemmerechts en haar 'Een jaar als (g)een ander'. Op bladzijde 199 vertelt ze dat ze op weg naar huis prachtige radio hoorde. Een reportage van Pat Donnez over de week die Godfried Bomans - vijf maanden voor zijn dood - moederziel alleen doorbracht op Rottumerplaat.
En dan schrijft ze dat Bomans eenmaal per dag tien minuten lang werd geïnterviewd door Willem Duys! Vlamingen blijven toch Vlamingen (en staan op afstand wat betreft Hollandse basis-/feitenkennis). Dat was Willem Ruis, sufferd. Dat zou je moeten weten en anders had je toch op je autoradio moeten horen dat dit niet de stem van Duys was. Het is ook geen tikfout, want een paar regels verder staat weer Duys.
Is er geen corrector die zoiets ziet? Ben ik de eerste die hierover valt? (Google geeft geen reacties op de zoekwoordencombinatie 'Hemmerechts', 'Bomens' en 'Duys').

"Kijk, vakantie is, in wezen, een helse uitvinding," zei ik. "In een bepaalde maand van het jaar gaan mensen die in het ene land wonen allemaal naar een ander land, terwijl mensen die in dat andere land wonen, allemaal naar dat ene land gaan. Verstopte autowegen, eivolle hotels en campings, mannetje aan mannetje stranden, en wouden waarin het drukker is dan in de Kalverstraat op zaterdag. Dat is nu eenmaal zo. En als je jong bent vind je het niet erg. Je lacht tóch wel." (Simon Carmiggelt/Kronkel, Stakkers, Parool, 01-07-1971)

Drie dagen geleden vroeg ik me af waarom men bij theater 'De Lampegiet' mij niet had gevraagd om een inleiding bij 'Matennaaiers' van Giphart en Dijkshoorn te houden. Met zo'n opmerking op een weblog roep je de reactie soms af. Vandaag hebben we met enkele mailtjes over en weer geregeld dat ik die inleiding houd. Een uurtje voor de voorstelling in het restaurantgedeelte van het theater. Mensen kunnen daar apart - en gratis - voor reserveren. Leuk!

31 juli 2012

We zijn op vakantie, maar ik wil wel wat te doen hebben. Daarom heb ik mezelf wat klussen opgedragen voor deze twee weken:
- artikel over Kees Torn schrijven (dat had al lang klaar moeten zijn, ik interviewde hem afgelopen november)
- tekst voor cultuurbal uitwerken (het is nu zo 14 september en ik moet ook nog met Jan oefenen)
- elke dag wat knipsels Kronkel in boekwinkeltjes invoeren en citaten op weblog (dan lijkt het of ik 'gewoon' thuis ben)
- Het nieuwe lesboek 'Op Niveau onderbouw 2 havo/vwo' doornemen (voor een eerste keer, later in de vakantie moet ik werkwijzers en toetsen gaan maken)

Lezend in 'Heimwee naar Nederland' van Martin Bril kwam ik zomaar Veenendaal tegen:

Schiedam, Amsterdam, Greonterp, Le Poët-Laval, Veenendaal, Weert.
Het zijn de plaatsen van Reve,
en als ik Veenendaal of Schiedam op een ANWB-bord zie staan,
moet ik toch altijd even aan hem denken.
(Martin Bril, Revebos, Heimwee naar Nederland, blz. 70)

En ook in de 'Kronkels' van Carmiggelt kwam ik Reve én Veenendaal tegen. Carmiggelt citeert een complete brief van Gerard Reve. In deze brief meldt Reve dat hij in Veenendaal gaat wonen, compleet met adres. Panda, Kinkie en Knorretje zijn katten waar hij vanaf wil:

Aldus is Huize 'Het Gras" nu te koop. We zoeken goede tehuizen voor Knorretje, Panda en Kinkie, omdat op ons Franse landgoed, iedere kat spoedig ten prooi valt aan de vos of de arend. De dieren laten doden, dat kunnen wij niet over ons hart verkrijgen. Panda kan al een klein beetje lezen. Mijn getal blijft, als tevoren, 666, maar mijn adres in Nederland is nu reeds Boslaan 34, Veenendaal, alwaar ik iedere bonafide persoon te woord zal staan, die Panda, of Kinkie, of Knorretje, of alledrie, liefderijk wil opnemen. Ze zijn zindelijk, binnen of buiten, naar keuze.
(Het Parool, woensdag 2 juni 1971)

In deze zomerweken wordt op televisie het programma 'De slimste mens' uitgezonden. Een kenniskwis waar de kandidaten maar heel weinig van de vragen goed beantwoorden. Zo heel slim komt de winnaar dan ook niet over. Bovendien is de winnaar hooguit 'De slimste bekende Nederlander', want onbekende Nederlanders doen er niet aan mee. En van het gemiddelde IQ van de bekende Nederlanders heb ik niet zo'n hoge pet op. De jury bestaat uit één bekende Nederlander: Maarten van Rossum. Het succes van de kwis drijft voor een groot deel op zijn onvoorspelbare commentaar.
De presenator is Philip Freriks, die helaas ook niet ontkomt aan het virus waar de meeste presentatoren aan lijden: hij begint af en toe te schreeuwen, vooral bij het doorgeven van de tussenstanden.

Door naar augustus 2012