1 juli 2016

Eight days a week

Als mijn vrouw met de bus naar de stad gaat
hoop ik altijd dat ze halte ziekenhuis instapt
en dat de bus dan een ongeluk krijgt
en dat ze dan ter plekke overlijdt

(C. Buddingh’  & ik)

Op Facebook werd geschrokken op deze parodie gereageerd. Die mensen hebben bij de literatuurles op school niet goed opgelet: De hoofdpersoon in een roman is niet de schrijver van het boek en dat geldt ook voor een gedicht! C. Buddingh' schreef met dit gedicht het mooiste Nederlandse liefdesgedicht. Ik heb dat met de laatste twee regels in het tegenovergestelde veranderd. Dat is (o.a.) de manier waarop ik met de klassieke gedichten probeer te spelen.

Leerlingen die ziek waren in de toetsweek konden vandaag twee toetsen inhalen. Voor een paar leerlingen is dat niet genoeg. Met hen heb ik een inhaalplanning gemaakt. Ze waren gisteren al op school om toetsen te maken en een paar leerlingen komen daar ook maandag nog voor terug.

2 bestellingen: Geert Mak, 'Het eiland', Joost Zwagerman, 'Groen is geen kleur', knipsels 'Barbarber' en J. Bernlef.

2 juli 2016

Bij Loosdrecht

Als dit Ierland was
Zou ik een Guinness bestellen.

(K. Schippers & ik)

Rustig aan gedaan vandaag; veel pootje omhoog (mijn jicht verbetert langzamer dan gewenst). Gelukkig is er veel sport op televisie.

2 bestellingen: Remco Campert / Dick Matena, 'De jongen met het mes', François Rabelais, 'Gargantua'.

3 juli 2016

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren
traag door oneindig laagland gaan …

Nou nou, als die rivieren zo breed zijn,
zeg maar van winterdijk tot winterdijk,
dan is er wateroverlast in het buitenland
en gaan die rivieren juist ontzettend snel …

En oneindig … oneindig, waar die rivieren
in Nederland zo breed geworden zijn,
ben je met een kilometer of honderd
wel bij de Noordzee, dus oneindig …

Nee, die Hendrik heeft heus wel wat in zijn mars,
maar van water heeft hij geen kaas gegeten.
Daar kan hij het beste maar ver van wegblijven,
anders loopt het nog slecht met hem af …

(H. Marsman & ik)

Er schijnen niet zo heel veel mensen een boekenplankje op hun toilet te hebben. Zelfs mijn collega's Nederlands hadden dat niet eerder gezien. Er staan voornamelijk oude literaire tijdschriften. Ik blader daar zo af en toe een stukje in, vind soms een bruikbaar citaat of informatie voor Schrijversinfo. Als ik denk dat ik zo'n tijdschrift wel gezien heb, zet ik het te koop. Dat u dat weet: niet ruiken aan bij mij gekochte literaire tijdschriften. Uit Bzzlletin nr. 240, november 1996:

Want iemands eigen geweten, dacht ze, was een milde rechtbank,
maar al te ontvankelijk voor verzachtende omstandigheden.
(Koos van Zomeren)

Misschien ga ik toch maar betalen voor Spotify. Dan ben je de reclames kwijt. Ik erger me er kapot aan dat ik door Spotify met 'gast' wordt aangesproken: 'Gast, heb je deze al gehoord?' Ik wens door een mij onbekende jongeman niet met 'gast' aangesproken te worden!

1 bestelling: Ida Gerhardt, 'De zomen van het licht'.

4 juli 2016

Geen lessen, maar de hele dag afspraken: met leerlingen die nog een toets in moeten halen, met collega's o.a. om de rapportvergaderingen van morgen voor te bespreken, met de rector en de MR, met een ouder en een zittenblijver.

Immortellen

XLIX

Wel menigmaal zei de melkboer
Des morgens tot haar meid:
‘Wij zijn blij met je.’ Och zij wist het:
Die Brahman was ze eindelijk kwijt.

(Piet Paaltjens & ik)

6 bestellingen: Pat Conroy, 'Prins der getijden', boekenlegger Jan Siebelink, 'Viola Cornuta', Camilla Läckberg, 'Predikant', Wilbur Smith, 'Diamantjagers', Romain Gary, 'Zwerver in de sneeuw', Emile Ajar, 'Luimen van koning salomon', Joost Prinsen, Aart Staartjes, Wieteke van Dort, 'J. J. de Bom Voorheen: 'De Kindervriend' (lp).

5 juli 2916

Van 8.00 tot 15.30 uur rapportvergaderingen. Dan ben ik wel gaar.

6 juli 2016

Ik zei gisterenavond tegen mijn jichtvoet: 'Als je nou niet ophoudt, dan ga ik morgen met je naar de dokter!' Hij heeft blijkbaar een hekel aan de dokter, want vanochtend liep ik weer een stuk soepeler.

1 bestelling: : J.M. Theunis, 'Gastarbeiders'.

7 juli 2016

Niet te vroeg juichen: de jicht zit nu in mijn andere voet! Een collega zei: 'Je begint steeds meer als Charlie Chaplin te lopen. Tja, zo ziet het er dan blijkbaar uit.

De laatste schooldag waarop er dit schooljaar leerlingen op school zijn. Ze komen hun boeken inleveren en hun rapporten ophalen. Er stond een enorme rij voor de concierge. Daar konden ze hun kluissleutel inleveren en daarna hun € 7,50 borg terugkrijgen. Allemaal gewacht tot de laatste dag waarop dat inleveren mogelijk was.
Ik had nog wat vergaderingen. De laatste losse eindjes: Hebben alle kinderen volgend jaar een klas? Zijn eventuele vak- of profielwisselingen geregeld? Is er een revisievergadering nodig?

Gisteren las ik 'Mama Tandoori' uit. Vlot geschreven, tegen de slapstick aan. Ik las de laatste tijd meerdere 'moederboeken':
- Ernest van der Kwast, Mama Tandoori
- Adriaan van Dis, Ik kom terug

En al eerder:
- Kees van Kooten, Annie
- Yvonne Keuls, Mevrouw mijn moeder
- Ischa Meijer, Brief aan mijn moeder

Voor de vakantie ligt klaar:
- Maarten 't Hart, Magdalena (voor vaderdag gekregen)
- Mensje van Keulen, Olifanten op een web

Verder wil ik nog wel lezen:
- Jan Siebelink, Margje

En ik ben niet nieuwsgierig naar:
- Hugo Borst, Ma
- Arnon Grunberg, Moedervlekken
- Esther Gerritsen, Dorst

1 bestelling: 3 luisterboeken.

8 juli 2016

Slotvergadering, met afscheid van vertrekkende collega's. Daarna gingen we met een bus vol collega's naar Amsterdam. We mochten (ruim een week geleden al) een keuze maken uit een stuk of zes musea/tentoonstellingen. Die keuze was voor mij snel gemaakt. Ik las onlangs 'Het stadspaleis' van Geert Mak en kreeg nu de kans het Paleis op de Dam zelf te bekijken. Een indrukwekkend gebouw! Er was nu een tentoonstelling van staatsieportretten van de Oranjes, van Willem van Oranje tot Willem Alexander. Ik kwam voor het gebouw, maar al die portretten stonden ernstig in de weg. Ik kan voorlopig geen Oranje meer zien (en ik was toch al geen fan).

 

We liepen van de Dam naar het Centraal Station. We deden een volgens kenners beroemde ijsverkoper aan: Van der Linde. Heerlijk roomijs. Zo romig dat ik bijna boter proefde. Daarna wandelden we naar een hoog gelegen café 'Skylounge'. Je zit elf hoog en hebt een prachtig uitzicht over Amsterdam. De prijs van het uitzicht is verwerkt in de consumpties: een La Chouffe van de tap kost er € 7,00. Het is misschien ook wel een beetje raar om op elf hoog kabouterbier te gaan zitten drinken.

Vlak achter dit gebouw meerde de barbecueboot aan, die ons al etend, drinkend en kletsend van Amsterdam naar Utrecht bracht. Daar stond de bus weer op ons te wachten.

Ik had het van de pijn/jicht in mijn voeten in de ochtend af laten hangen of ik mee zou gaan. Ik dacht dat het zou moeten kunnen en het ging ook wel, als was het lopen van de Dam naar het Centraal Station niet echt een pretje.

9 juli 2016

Dit was nieuw voor mij. Een Facebookvriendin is bij het concert van Neil Young. Zij filmt een deel van het concert met haar telefoontje en ik kijk via Facebook 'live' met haar mee.

1 bestelling: Frank Herzen, 'De strijd om de gouden schaats'.

10 juli 2016

Nachtrustverstorende muggen op onze slaapkamer. Zou het dan toch zomer worden?

Verjaardag van Dylano. En weer is zijn verjaardag op een uiterst zonnige dag. Voor de laatste keer stond er een feesttent op het grasveld achter hun huis. In oktober gaan ze daar huizen bouwen. Suzanne en Gijs hadden voor het kinderfeestje van gisteren en voor de aanwezige kinderen van vandaag een springkussen gehuurd:

Die voetballers zijn toch halve modepoppen geworden, met hun eigenzinnige haardrachtjes en hun voetbalschoenen in modekleuren. Die schoenen zouden onderdeel van het clubtenue moeten zijn (en wat mij betreft allemaal zwart). Rui Patricio, de keeper van Portugal (finale EK, Portugal wint in de verlenging van Frankrijk. Ze hebben het hele toernooi geen enkele wedstrijd in 90 minuten gewonnen) maakt het vanavond helemaal bont: roze schoen én handschoen links en gele schoen én handschoen rechts.

1 bestelling: 'Ad Interim. Tijdschrift voor letterkunde, juni 1945'.

11 juli 2016

Vanochtend mijn kantoor opgeruimd en wat laatste schoolklusjes gedaan. En nu: vakantie....

3 bestellingen: Enid Blyton, 'De dolle tweeling in spanning', J.C. Bloem, 'De brieven van J.C. Bloem aan Aart van der Leeuw', Ruud Kraaijeveld e.a., 'Op niveau / 3 havo / deel Werkboek / onderbouw Nederlands'.

12 juli 2016

Ik wil écht vakantie. Daarom heb ik ook mijn boekwinkeltjes in de vakantiestand gezet: geen bestellingen, niets inpakken en naar het postagentschap brengen.

2 bestellingen: Simone van der Vlugt, 'De Ooggetuige', Beatrix Potter, 'The Tale of Squirrel Nutkin'.

13 juli 2016

Tijdens het boodschappen doen keek een jongeman mij voorzichtig aan en zei vragend: 'Meester Mats?' Iemand die dat vraagt is een leerling uit mijn basisschooltijd (anders vragen ze: 'Meneer Beek?'). Ik herkende hem en wist zelfs zijn voornaam, nog: Jeroen. Nu vader van twee jonge kinderen en werkzaam bij defensie in Utrecht. Ze worden groot. Ik word oud.

Ik had gisteren wat vlees gekocht om deze week nog een keer te barbecuen. Daarvoor werkt het weer niet echt mee. Daarom marineerde ik de twee biefstukjes een uurtje in cognac en maakte er ook een cognacsaus bij. De biefstuk was heerlijk, de saus was nog voor verbetering vatbaar.

14 juli 2016

We beleven een typisch Hollandse zomer: af en toe zon, veel regen en niet echt lekker warm.

Vorige week stond er een interview met Mensje van Keulen in 'de Volkskrant'. Afgelopen zaterdag reageert Sylvia Witteman daarop in haar column 'Witteman heeft iets gelezen'. Zij vond het een sympathiek interview, terwijl haar menig over Van Keulen, vooral gebaseerd op een uitzending van 'Zomergasten', niet zo positief was. Ik associeer Mensje van Keulen vooral met de dagboeken van Hans Warren, in mijn herinnering komt ze daarin ook niet echt positief naar voren.
Witteman herleest 'Bleekers zomer' en is daar positief over. Ik realiseerde me dat ik dit boekje nog nooit gelezen heb. Dat haal ik vandaag (en morgen) in. Dat kan makkelijk, want het is maar dun en ik heb er minstens zes exemplaren van staan.

Vanavond kaasfondue, met Turks brood, fruit en verschillende soorten ham.

15 juli 2016

Vanochtend met Lidy naar het ziekenhuis geweest. Een foto van haar heup en een gesprek met de chirurg. Technisch is alles goed. De pijn die ze nog heeft hoort er volgens hem 'gewoon' bij. Hij wil haar over een maand of twee nog een keer spreken, maar dat kan telefonisch. Daarom maakten we een afspraak om te bellen om een belafspraak te maken (?!).

Een vreselijke aanslag in Nice vannacht, maar gelukkig hoor ik een verslaggever zeggen dat 'de maatregelen tegen de loep worden genomen.'

16 juli 2016

We reden rond het middaguur vlot naar Holwerd. Op de A12 was het nog druk, maar daarna werd het snel rustiger. Zo rustig dat we véél te vroeg in Holwerd waren. We melden ons bij een soort tolhuisje, waar we geld terugkregen, omdat we toch onze fietsen niet achterop de auto hadden staan. Dat is netjes. En als extra service vroeg deze mevrouw of we soms om 13.30 uur al op de boot wilden, i.p.v. om 14.30 uur. Dat wilden we wel.

'Bleekers zomer' was snel uit (107 blz.). Het is een lezenswaardig boekje, al vliegt de poep je op de eerste bladzijden om de oren:

Hijgend stond ie op.
Het was precies gegaan zoals ie verwacht had.
Een harde keutel gevolgd door een lange zachte worst.
Zijn hol was een schrijnend middelpunt.
(Mensje van Keulen, Bleekers zomer, blz. 10/11)

 

Hij hoorde een wc-bril klapperen.
Wie er ook opzit, hij heeft er te lang opgezeten
anders blijft ie niet plakken, dacht Bleeker.
(Mensje van Keulen, Bleekers zomer, blz. 13)

17 juli 2016

Met Martijn zag ik een week of zeven geleden Diederik van Vleutens theaterprogramma over (o.a.) Churchill. Martijn kocht naar aanleiding van die avond 'Churchill by himself', edited by Richard Langworth; een dikke pil (629 bladzijden) met Churchill-citaten. Hij legde dat boek hier op tafel, maar het moet vakantie worden, voor ik de tijd vind om daar eens doorheen te bladeren. Een geweldig boek, waar je uit zou kunnen blijven citeren! Ik doe er een paar. De eerste gaat heel erg over het Engeland van nu!

The best argument against Democracy is a five-minute conversation with the average voter.

Britain and America are two nations divided by a common language.

We shall not be judged by the criticisms of our opponents but by the consequences of our acts.

Young people, I believe, should be careful in their readings, as old people in eating their food. They should not eat too much. They should chew it well.

I am all for the Public Schools but I do not want to go there again.

I am ready to meet my Maker. Whether my Maker is prepared for the great ordeal of meeting me is another mather.

When I was young I made it a rule never to take strong drink before lunch. It is now my rule never to do so before breakfast.

18 juli 2016

Aan het eind van de ochtend wandelt er een vrouwtjesfazant met twee - nee, daar komt er nog één, met drie - jongen door ons voortuintje. Een bevestiging van het gegeven dat dit gebouw midden in de duinen staat.

Vanmiddag gingen we even op de waddijk ter hoogte van Buren kijken. Ze zijn her en der de dijken aan het versterken. Maar zo te zien is het gevaar dermate klein dat er in de bouwvakvakantie niet doorgewerkt hoeft te worden.
Groepen kinderen met emmertjes en schepnetjes op de drooggevallen schelpenbanken. Blatende schapen achter een hek, een meter of dertig bij ons vandaan. Een prachtg uitzicht aan beide zijden van de dijk. Links van ons het drooggevallen wad; een zilte modderlucht. Rechts van ons een krekengebiedje (van vroegere overstromingen?) met wat paarden.

Alle boeken met columns van Martin Bril lagen bij Steven Sterk in de opruiming. Ik kocht een poosje geleden 'Overal wonen mensen', zijn gebundelde caféverhalen. Mooie observaties van mensen en gedetailleerde beschrijvingen van allerlei drankgelegenheden.
In de derde column: 'De Heug' (Hendrik Ido Ambacht) kom ik een woord tegen dat ik niet ken: strollertje.

Het stelletje bij het raam kijkt naar buiten, ieder voor zich, alsof ze geen twintig maar tachtig zijn, en volkomen aan elkaar zijn gewend, terwijl hun kind in het strollertje naast de tafel nog harder begint te huilen.

Ik tik 'strollertje in in Google en ik krijg een verwijzing naar ... deze column van Martin Bril ! Verder niets. Zou hij het woord zelf verzonnen hebben? Wacht even: het is een verkleinwoord... ik tik in 'stroller' en krijg tientallen Engelstalige bladzijden met buggy's. Dan zijn we er: Bril leende het woord uit het Engels.

N.b. Uit mijn aantekeningen blijkt dat ik 'Overal zijn mensen' al een keer eerder heb gelezen. Op mijn e-reader. Zegt dat iets over het lezen op een e-reader? Onthoud je dan niet wat je leest?

19 juli 2016

Is het niet vreemd dat we het toeval van onze geboorte als een vanzelfsprekendheid ervaren
en de dood, die er alleen maar het gevolg van is, als een wrede speling van het lot?
(Koos van Zomeren, Alles is begonnen, blz. 64)

Vanmiddag liet de (een?) mannetjesfazant zich in ons voortuintje zien.

In 'Trouw' van afgelopen zaterdag stond (weer) eens een paginagroot artikel over de 'Freule-affaire'. Het bestuur van deze Veenendaalse bejaardenflats investeerde tien miljoen (bedoeld om een hypotheek mee af te lossen) op advies van een vriendje van een vriendje van de penningmeester in een onduidelijk Canadees project. Het geld was spoorloos en de gemeente (die garant stond voor de stichting) was financieel gezien de pineut.
Sameer van Alfen heeft er nu een boek over geschreven. De titel boven het artikel in 'Trouw' is 'Wees kritisch op de penningmeester'. Het boek 'De freule' is vooral een waarschuwing voor bestuursleden. Van Alfen gaat ervan uit dat de 'Freule-bestuurders' in hun onnozelheid te goeder trouw waren. Ik had en heb daar mijn vraagtekens bij (Zó onnozel kunnen mensen toch niet zijn?) en houd het voor mogelijk dat ze de bedoeling hadden het geld t.z.t. weer terug te storten, maar (een deel van) de winst in eigen zak te steken.

We aten vanavond bij het Nescafé. Lidy een steak en ik zeebaars. Lekker, maar wel twee erg kleine stukjes vis. Ik kon het niet laten om het te vergelijken met het bord met vier grote stukken vis dat ik vorig jaar - voor een vergelijkbaar bedrag - in Zoutelande at.

20 juli 2016

Een konijntje in ons voortuintje. Dat is niet zo gek, je ziet er veel als je hier door de duinen wandelt. Op het stenen terras kruipen af en toe - met een enorme snelheid - geel-zwarte rupsen. Ik vermoed dat ze op de hete stenen hun buik verbranden en dat ze zich daarom zo snel verplaatsen. Dat vermoeden bleek juist: zodra ze de schaduw bereikt hebben, blijven ze een poosje doodstil zitten.

Het zijn rupsen van de Sint Jacobsvlinder, die zo heet omdat hij leeft van het Jacobskruid. Dat is een klein geel plantje dat hier ook volop in de duinen staat. We zagen er vandaag tientallen van die rupsen op zitten.

In 'Het verlangen naar klapekster' meldde Koos van Zomeren dat er na dit boek en het eerdere 'Het verlangen naar hazelworm' misschien nog één zo'n boek zou komen, nu over de mannetjesorchissen onder het raam van zijn werkkamer. Ik lees deze dagen zijn 'Alles is begonnen' uit 2015 en dat blijkt het aangekondigde mannetjesorchissenboek te zijn. Ik had het kunnen weten, want er prijkt zo'n plant op de voorzijde.
De boeken van Koos van Zomeren zijn altijd de moeite waard, al is het maar vanwege zijn persoonlijke stijl en de doordachte zinnen. Dat geldt ook voor dit boek, al heb ik wel de neiging om de jaarlijkse beschrijving van het aantal planten op die ene vierkante meter over te slaan.
Op bladzijde 126 meen ik een tikfout te zien staan: 'Leeuwen dienen nergens toe. Als ze er nooit geweest waren, zou iemand ze missen.' Dat moet toch waarschijnlijk 'niemand' zijn. Of er moet een vraagteken achter de zin staan, maar dat is minder fraai.

21 juli 2016

De meeuwen komen de broodkorsten van ons bord eten (overigens niet als we er zelf bij zitten).

In dit appartement staan drie rijtjes boeken. Voor tweederde deel Duits (de eigenaren zijn Duitsers), maar ook wat Nederlands. Ik las daaruit vandaag 'Kongo' van Martin Heylen. 'Het boek van de tv-serie' staat op de voorzijde. Je kunt een boek verfilmen, maar dus ook een tv-serie verboeken.
Het boek geeft een ontluisterend beeld van de jaren na de Tweede Wereldoorlog in Kongo. De laatste jaren van een wingewest, waar een goedwillende ambtenaar de loop der dingen ook niet eigenhandig kan veranderen. De geschiedenis liet het daar niet goed aflopen en er is geen poging gedaan om die afloop in dit boek te veranderen. 'Eind slecht, al slecht' in dit geval. Veel doden en - vooruit - twee hoofdpersonen die - van alle illusies beroofd- nog net naar België kunnen vluchten.
Als je wat namen van stammen, wat titels en wat grondstoffen verandert, gaat de vergelijking met Nederlands-Indië zeker op.

1 bestelling: knipsels Hubert Lampo.

 

22 juli 2016

Gisteren las ik 'De stille zonde' van Lieneke Dijkzeul. Een literaire thriller van het betere soort. Dijkzeul kan schrijven. Dat bewees ze al met uitstekende kinderboeken (met name met 'De tweede viool'). Ook deze thriller is goed geschreven, spannend, goed opgebouwd. Iets te modern opgebouwd, wat mij betreft. Als in een moderne televisieserie/soap springt het doorlopend heen en weer, van personage naar personage. Op televisie houd ik meer van de Engelse detectives, waar één verhaallijn wordt gevolgd. Voor dit soort thrillers geldt dat waarschijnlijk ook.

Danny Nelissen doet de laatste dagen het televisieverslag bij de Tour de France. Op zijn commentaar heb ik niets aan te merken; hij heeft er wel verstand van, maar deze man zegt doorlopend 'tot' waar hij 'dat' zou moeten zeggen. En als je dat één keer opgevallen is, ga je erop letten (en je eraan ergeren).

We aten vanavond bij de strandtent in Ballum. We hadden allebei vis. Ik zalm (op de kaart stond 'zalm in filodeeg', maar dat filodeeg was even niet beschikbaar. Dat valt dan een beetje tegen) en Lidy had slibtongetjes. Ik dronk er een Amelands biertje van het vat bij: flets van smaak, geen aanrader. Daarna gingen we op de camping 'Roosdûnen' in Ballum op bezoek bij Lidy's neef Johan. Vroeger was de hele familie van Lidy's moeder in de zomer aanwezig op die camping. Johan is de laatste 'volhouder'.

23 juli 2016

In de duinen bij ons appartement staat ontzettend veel vingerhoedskruid. Dat heb ik nooit als een duinplant beschouwd. In de duinen blijft hij wel een stuk lager dan in de tuin. Schralere bodem en een zilte zeewind zullend daar debet aan zijn.

24 juli 2016

Vanmiddag gingen we met de 'Robbenboot' naar een zandplaat tussen Ameland en Terschelling waar zo'n vijftig zeehonden zich rustig laten bekijken. Het was prachtig weer en het bovendek was volgezet met bekussende tuinmeubelen. Zo is zo'n boottochtje van ruim tweeënhalf uur best uit te houden, zeker als er ook nog gekoeld bier (en andere dranken) te koop zijn. Die boot is aan de voorkant zo gebouwd dat ze hem tot aan de waterkant door kunnen laten varen. Je ziet de zeehonden dan ook van héél dichtbij.

25 juli 2016

We zagen vanmiddag, bij toeval, het huis dat we van plan zijn te huren voor de meivakantie (dit jaar weer met kinderen en kleinkinderen). De locatie viel ons wat tegen. Dan wordt het toch een ander huis. Dat gaan we morgen vastleggen.

Ik las vannacht tot over 01.00 uur door, want ik wilde 'Advocaat van de Duivel' van John Grisham uit hebben. 451 bladzijden. Na de eerste pakweg zestig bladzijden overwoog ik heb boek weg te leggen, maar doorzetten blijkt ook in dit geval de moeite waard te zijn. Met Martijn zag ik een paar maanden geleden de toneelbewerking ervan. Die heeft wel héél weinig met dit boek te maken.
De overeenkomst: Een slimme, jonge jurist gaat werken bij een relatief klein en onbekend advocatenkantoor. Het salaris en de secundaire arbeidsvoorwaarden zijn te mooi om waar te zijn (meestal zijn ze dan ook niet waar, of er zit een adder onder het gras). Die adder blijkt een directie connectie met de Amerikaanse maffia te zijn. Niemand verlaat dit kantoor voor een andere baan. Alleen het overwegen van weggaan betekent al je dood.
Verder zijn er alleen verschillen. Uiteraard heeft een toneelbewerking zijn beperkingen, maar hier zijn niet alleen de zijsporen afgekapt; er is op het bestaande gegeven een totaal nieuw verhaal gebouwd. Doe mij het boek maar.
Ik heb de dvd van de film ook bij me. Die wil ik deze week nog gaan bekijken.

26 juli 2016

Van de moeder van een autistische leerling die ik de afgelopen jaren begeleidde, kreeg ik als dank de boeken 'Het Rosie project' en 'Het Rosie effect' van de Australische schrijver Graeme Simsion. Het eerste 'deel' las ik vandaag. Het is het verhaal van de autistische Don Tillman (professor genetica) die op zoek is naar een levenspartner. Met zijn intelligentie is niets mis, met zijn sociale (on)handigheid wel. Dat levert een vermakelijk én leerzaam boek op. Of leerzaam én vermakelijk? In ieder geval de combinatie van die twee. Iedereen die met autisten werkt (of samenleeft) zou dit boek verplicht moeten lezen (wat geen straf is). Zodra we weer thuis zijn ga ik 'Het Rosie effect' lezen.

We aten vanavond bij Rixt in Nex. Ze hebben een kaart met veel kleine hapjes. Steeds twee tegelijk. Kiezen en delen dus. Ze bieden ook een 'wandeling door de kaart', die zij al voor je hebben ingedeeld. Tien 'hapjes' in vier gangen (voor 27,50 pp). Dat namen we en we aten heerlijk en het was ontzettend veel. Waar voor je geld dus.

voorgerecht	uitzicht

Dit restaurant is van dezelfde eigenaar als een nabijgelegen hotel. Vanuit dat hotel kwam een jongen in bedrijfskleding een krat met grote flessen cola brengen. Ik verdenk Rixt ervan de colaflesjes om te spoelen en dan vanuit die anderhalve liter-flessen weer af te vullen.

27 juli 2016

Regen + nergens zin in = pyjamadag.

In onze voor-duin-tuin:

Vanavond keek ik naar de dvd van 'Devil's advocate'. De film heeft weinig te maken met het boek en/of het toneelstuk. Het uitgangspunt is hetzelfde: jonge jurist krijgt een baan bij een groot juristenkantoor en krijgt daar abnormaal veel voor betaald. Hij werkt zoveel dat hij vervreemdt van zijn vrouw. Het kantoor blijkt niet te deugen. Maar er zijn eigenlijk vooral verschillen. M.b.t. het boek: het kantoor staat (wél) in New York, er worden niet alleen belastingzaken behandeld, er werken wel vrouwen, er werken wel 'gekleurde' mensen. De film lijkt net iets meer op het toneelstuk dan op het boek.
In de film wordt vooral het 'Devil's' heel letterlijk genomen. De baas van het kantoor blijkt Satan zelf te zijn en, jawel hoor, de jonge hoofdpersoon blijkt zijn zoon te zijn. Achteraf zitten er wel zaken in de film die wijzen op dat duivelsthema: zijn tong kringelt af en toe net buiten zijn mond (als bij een slang); als ze in de metro worden aangevallen zegt hij tegen die aanvaller dat hij gauw naar huis moet gaan, omdat zijn vrouw het op hun groene sprei met de bovenbuurman doet. Je vraagt je op dat moment af hoe hij dat kan weten (later denk je: the devil knows).
Opvallend feitje in deze film: de duivel heeft voor een feestje met hotemetoten/slechteriken ook Donald Trump uitgenodigd! (hij bleek verhinderd te zijn).

28 juli 2016

Een journalist zei net op de radio dat Nederland internationaal weinig meer in de pap te brokkelen heeft. Ik hoorde dat het fout was, maar moest even denken waar die fout dan zat: hij haalde twee spreekwoorden door elkaar: Een vinger in de pap hebben en iets in de melk te brokkelen hebben.

Op Facebook zie ik diverse collega's, uitgestroomd over vrijwel de hele aardbol, zich ontzettend druk maken. Zij hoeven blijkbaar niet uit te rusten van een vermoeiend schooljaar. Dan hadden ze in dat schooljaar wel wat harder kunnen werken (en valt het met die werkdruk blijkbaar nog wel mee).

29 juli 2016

Opruimen en schoonmaken. Het is niet anders op zo'n laatste dag.

Lidy ging in Ballum even langs op de plek waar ze vroeger jaren met haar familie vakantie gehouden heeft. Nu woont daar de dochter des huizes van destijds. Haar oude moeder bleek nog in leven te zijn. Jaren geleden zijn we al eens bij haar langs geweest en de laatste keer ook, samen met Lidy's vader, in het bejaardenhuis in Hollum. Zij is nu (ook) dementerend. Ze bleek diep in slaap te zijn en we hebben haar maar niet wakker gemaakt.

Voor het bejaardenhuis staat een standbeeld van Hidde Kats, de bekendste commandeur (walvisvaarder) van Ameland. Hij schreef een dagboek over een overwintering op Groenland in de winter van 1777/1778. Hierna werd hij koopman en koopvaardijkapitein.

Met zo'n standbeeld ervoor zou ik het tehuis ook Katshuis noemen! Waar woont je moeder tegenwoordig? Nou, al een paar jaar in het Katshuis.

Onder de vuurtoren aten we een sorbet.

Op de terugweg zag Lidy dit ANWB-bord:

Van de brouwerij hadden we al eens een folder gelezen, maar het pilsje dat ik in een strandtent van ze dronk was geen aanbeveling. Het ging ons nu om die bovenste naam: Boere Camping. Het is toch boerencamping en dat schrijf je dan toch met een 'n' en aan elkaar?
Zó dom zullen ze bij de ANWB toch niet zijn? Wat overblijft is dat de boer Boere heet!

Vanavond aten we bij Paal 13. Lidy had twee mooie schollen en ik had een proeverij van het Livar kloostervarken (stoofvlees, saucijs en buikspek). Ik ben niet zo'n speketer, zeker niet als het van dat spek is dat zo door je keel glijdt. Maar dit was heel lekker.

30 juli 2016

Op de pier in Nes hebben we anderhalf uur staan wachten.

Ik las in de auto - tijdens dat wachten - het laatste hoofdstuk van 'Magdalena' van Maarten 't Hart. Op haar verzoek hield hij zijn moeder - zolang ze leefde - een beetje buiten zijn boeken. Dit boek is dan ook een mooie aanvulling op zijn eerdere werk. Ik genoot vooral van het hoofdstuk waarin hij zijn kinderlijke twijfels aan het bijbelverhaal over de zondvloed, Noach en de ark omschrijft. Rekensommetjes over het aantal dieren op aarde, de verplaatsing daarvan naar het Midden-Oosten en de snelheid van het inladen van dieren (nadat hij gemeten heeft hoe snel een slak zich verplaatst en in de haven van Maassluis gekeken heeft naar het inschepen van koeien en geiten).
In het laatste hoofdstuk beschrijft hij de begrafenis van zijn moeder. Bij de uitvaartdienst was hij zelf de organist. Op de laatste bladzijden noteert hij de zinnen van de door de dominee uitgesproken geloofsbelijdenis en van het onze-vader en voorziet die zin voor zin van zijn commentaar. Een waardige uitsmijter.

't Hart leert mij ook weer een nieuw woord. Hij gebruikt een paar keer het bijvoeglijk naamwoord 'vehemente'. Dat blijkt 'heftige, vurige, onstuimige' te betekenen.

1 bestelling: Arcadia, 'So red the rose' (lp),Duran Duran, 'Arena' (lp), Duran Duran, 'The reflex - dance remix' (lp).

31 juli 2016

Vanochtend weer lekker in de spa gelegen. Waarom ga je op vakantie als je het thuis zo goed hebt?

Martijn gaf me een dvd: 'Bob Dylan, 'Don't look back'. Filmmaker D.A. Pennebaker volgde Bob Dylan tijdens een concerttour van drie weken door Engeland in de lente van 1965. De dvd lag voor een prikkie bij Mediamarkt. Martijns gedachte erbij was dat de dvd speciaal voor iemand besteld is, maar dat die persoon hem nooit op is komen halen.

Vanmiddag waren we bij Suzanne; vakantiecadeautjes voor de kleinkinderen. Lidy had 'Ameland-handdoeken' voor ze gekocht. Tot mijn verbazing vielen die zeer in de smaak. We bleven er ook kijken naar de wedstrijd om de Johan Cruyff-schaal. Feijenoord verloor met 1-0 van PSV. Dat konden ze aan hun slappe eerste helft wijten.

Weer thuis keek ik naar Zomergasten. Er was veel te doen geweest over de keuze van de eerste gast: Dyab Abou Jahjah. Verketterd op de sociale media, onder aanvoering van joodse instanties. Abou Jahjah ontkent het bestaansrecht van de staat Israël en daarin lijkt hij mij een punt te hebben. Dat is toch uiteindelijk een historische vergissing, onstaan uit schaamte na de Tweede Wereldoorlog.
De gast kwam in deze Zomergasten beter naar voren dan de gastheer. Die had, naar aanleiding van al het gedoe vooraf, overduidelijk de opdracht zijn gast hard aan te pakken. Hij deed dat als een slecht afgericht keffertje: blaffen, blaffen, maar niet bijten.

 

Door naar augustus 2016