Juni 2010
Terug naar mei 2010
1 juni 2010
 |
Lidy's verjaardag. Ze heeft er voor het eerst wat moeite mee. We blijven ademen en worden vanzelf ouder. Tygo is graag bereid oma's feestje mee te vieren.......... |
Een groepje leerlingen staat vanochtend vroeg rond collega Jorde. Ze hebben een ingenieus plan: Als hij nou zijn les van vandaag verschuift naar het eerste uur op een andere dag (dat kan, want dan geeft hij geen les én hebben zij geen les, dat hebben ze nagekeken) dan zijn ze vandaag door de afwezigheid van een andere docent drie uur eerder thuis. En dit zijn dezelfde leerlingen waarover ik collega's hoor mopperen dat ze bij een repetitie niet in staat zijn om verschillende zaken te combineren. Ze kunnen het best, als ze er het belang (voor zichzelf) maar van inzien.
Met de post kwam 'Taal is zeg maar echt mijn ding' van Paulien Cornelisse. Ik kocht het eerder niet, omdat ik het - bladerend in de winkel - wat gemaakt leuk vond. Enkele mensen, waaronder Wim, reageerden met de mededeling dat het toch echt een leuk boek is. Dat gaan we dan ontdekken.
Over post gesproken. Bij de postzegels kreeg ik zo'n oranje toeter. Ik wilde hem eerst weigeren (wat moet je met al die gratis oranje rotzooi), maar ik nam hem toch maar mee. Tygo moest eerst huilen van het lawaai, maar heeft nu toch plezier van het apparaat:
 |
 |
2 bestellingen: 4 x Aart Romijn, Christiane Kutik en Ineke Verschuren (samenstelling), 'Leven met het jaar. Verhalen, liedjes en spelletjes, recepten en knutsels'.
2 juni 2010
Tijdens het tweede uur gaat er tijdens mijn les een telefoontje af. De leerling moet hem bij mij inleveren en ik doe het telefoontje in mijn borstzak. Als de leerlingen een opdracht gaan maken, is het rustig in de klas en zeg ik dat ik even naar beneden loop om het telefoontje in de daarvoor bestemde kluis te leggen (dan kan ik hem tenminste niet meer kwijtraken). Een meisje vraagt of ik dan helemaal naar beneden ga. Als ik daar bevestigend op antwoord, vraagt ze: 'Kunt u voor mij dan een aspirientje meenemen?' Niet brutaal, maar gewoon heel vrij. Toch was ik 'flabbergasted', maar ik heb het aspirientje wel meegebracht.
Gelijk na mijn laatste les stapte ik in de auto. Bij het station in Zeist pikte ik Gert op en samen reden we naar Haarlem om de twee weken geleden door ons op de veiling bij Bub Kuyper gekochte boeken op te halen. Ze moesten wel even naar onze boeken zoeken; de verschillende kavels staan her en der door het pand verspreid, maar in een half uurtje hadden ze de boel bij elkaar en konden we onze aanwinsten in dozen stoppen en daarna in de auto, die we vlak voor het gebouw op de Jansweg konden parkeren.
Dat ging zo vlot dat we nog tijd hadden om elk op de Grote Markt
in Haarlem een Belgisch biertje en een pizza te bestellen. We zaten heerlijk in de zon, zomaar op een doordeweekse middag (je zou zoiets veel vaker moeten doen).
Op de terugweg hadden we wat last van langzaamrijdend verkeer. We waren net op tijd terug in Veenendaal. We dronken een kop koffie en schoven de dozen bij mij en bij Gert naar binnen. Toen moest ik snel door naar het Cultureel Café voor mijn lezing. Eerst zong Cecilia Hoezen. Een jonge meid met een dijk van een stem. Ze gaat door in de muziek, is aangenomen op een muziekacademie en dat moet wat kunnen worden. Daarna sprak ik over 'Veenendaal in de literatuur'. Ik behandelde kort (en las daarbij wat voor uit hun werk):
- Hans Dorrestijn
- Josef Cohen
- Theo Hoogstraaten
- Stef Bos
- Gerard Reve
- Simon Carmiggelt
Ik was bang dat het - met dit mooie weer - niet druk zou zijn, maar dat viel reuze mee. Het was gezellig druk en ook na afloop bleven er nog wat mensen hangen, waaronder Ali Groebe, Jaap Pilon en Dick en Annemiek Vink.
2 bestellingen: Jacqueline van der Waals, 'Gebroken kleuren' en 'De mooiste gedichten', L.H. Wiener, 'Haanvroeg'.
3 juni 2010
Seher, een van mijn Turkse leerlingen uit V3, vroeg me: 'Meneer, u zit toch in die club die gedichten op muren doet in Veenendaal?' Ja, dat klopt. Ze vertelde me dat ze dagelijks een paar keer langs de sociale dienst fietst (naar school en terug). Elke keer kijkt ze naar het gedicht en dan leert ze steeds weer een nieuw stuk uit haar hoofd. Ze kent het gedicht al bijna. Na enig aandringen wil ze het wel 'opzeggen' voor me en daar klinkt dan zomaar het sonnet 'Het fietsje' van Kees Stip door het lokaal. Mijn dag kan na zoiets al niet meer stuk!
Vanmiddag was er een instructiebijeenkomst voor stembureauleden. Zoals wel viel te verwachten, zijn na de ongeregeldheden in Rotterdam en Den Haag bij de gemeenteraadsverkiezingen de regels allemaal wat aangescherpt. Geen twee mensen in het stemhokje! Na de vorige verkiezingen had ik gevraagd of het niet mogelijk was de telling van de formulieren in een ander lokaal dan het kleutergymlokaal te doen. In andere lokalen staan immers tafeltjes, dan hoeven we niet op de grond te tellen (en steeds te bukken). De ambtenaren hebben contact met de scholen gehad en iedereen vindt dat goed, behalve de school waar ik zit!
Ik ben vanmiddag begonnen de dozen van Bubb Kuyper door te 'bladeren'. Omdat ik naar de kijkdag ben geweest, zitten er natuurlijk niet veel verrassingen meer tussen. Ik ga rustig aan doen met deze driehonderd (vooral) poëziebundels. Ik sla ze in de dozen op, haal er de komende weken/maanden steeds een paar uit, blader ze door, lees hier en daar wat en beslis dan of en voor hoeveel ik ze te koop zet. Dat gaat dan niet hard, maar ik heb er zo wel maximaal plezier van. Uiteindelijk is het een hobby en een hobby heb je voor je plezier! Vandaag zette ik te koop:
-
Gerrit Komrij, Perplexicon
- C. Buddingh', Het mes op de gorgel
- Gerrit Achterberg, Zestien
- Gust Gils, Levend voorwerp
De verrassingen zitten nu vooral in de inhoud van de bundels, bijvoorbeeld:
logenstraffing van hardnekkig gerucht
god is niet dood, waarom zou hij?
we zullen hem aan een goed baantje helpen.
maar dan moet hij wel al zijn gesjeesde plannen tuislaten
en niet meer zeuren(gust gils, levend voorwerp, blz. 42 )
Sommige grappen worden op een verjaardagsfeestje niet gewaardeerd. Op Lidy's verjaardag begon iemand over een voetbalpool op het werk. Ik zei dat ik een veel interessantere pool had: Van welk elftal worden er tijdens dit wereldkampioenschap de meeste spelers vermoord door Al Qaida? Ik zet in op vier van Nederland. Er viel een stilte. Dit was geen leuk grapje. Wonderlijk, want dezelfde mensen betalen dertig euro om in het theater zulke grappen te horen.
1 bestelling: Driek van Wissen, Onverwoestbaar mooi. Verzamelde gedichten' (gesigneerd).
4 juni 2010
Begin deze week vroeg ik BAPO (ouwelullenverlof) aan. Vandaag al krijg ik een brief dat dit goedgekeurd is en ik krijg er ook een berekening van de gevolgen voor mijn salaris bij. Soms kunnen dingen - ook in het onderwijs - heel snel. Vanaf december (de maand nadat ik 52 ben geworden) krijg ik een halve dag per week vrij. Vanaf mijn 56e wordt dat een dag per week. Op die vrije dagen krijg ik 65% van mijn salaris doorbetaald. Ik had met die BAPO-aanvraag eigenlijk nog een paar jaar willen wachten, maar ik doe dat niet vanwege alle bezuinigingen die er aan lijken te komen. Voor je het weet is ook deze regeling wegbezuinigd en vis ik achter het net.
Vanmiddag gingen we naar Kesteren. Gijs werkt sinds kort bij Damitech en dat bedrijf had een open dag, tegelijk met de Molendagen (een soort braderie). Het is leuk om even zo'n bedrijf te bekijken, ook omdat je dan een beeld bij de verhalen hebt. Op de braderie was het heel rustig. De standhouders (o.a. een verkoper van tweedehands boeken die ik uit Veenendaal ken) klaagden daar ook over. Veel kijkers, weinig kopers. Veel knotten ook trouwens.
De auto staat vol kratten en dozen: morgen boekenmarkt op de Kerkewijk. Ik doe graag aan die boekenmarkt mee, maar ik vind het heerlijk dat ik het niet meer zelf organiseer. Het scheelt me alle stress van de voorbereiding en de dag zelf vind ik altijd heel leuk. Vanwege de boekenverkoop, maar ook omdat ik - geboren en getogen in Veenendaal - altijd weer mensen spreek die ik jarenlang niet gezien heb. Morgen neem ik wat meer poëzie mee dan de vorige jaren.
Twee interessante boeken uit de dozen van Bubb Kuyper. Het eerste is eigenlijk geen boek maar een tijdschrift: 'Poetry Australia', number fifty-two, 1974. Het is een themanummer: 'Post-war Dutch & Flemish Poetry', selected and introduced by R.P. Meijer. All translations by Peter Nijmeijer (unless stated otherwise). Op de linkerpagina staat steeds het originele gedicht in het Nederlands, op de rechter pagina staat de vertaling. De gedichten zijn o.a. van Gerrit Achterberg, Hans Andreus, J. Bernlef, C. Buddingh', Remco Campert, Hugo Claus, J.A Emmens, Chr.J. van Geel, Jan Hanlo, Judith Herzberg, Rutger Kopland, L.Th. Lehmann, Lucebert, K.L. Poll, Paul Snoek, Hans Verhagen, Leo Vroman. Van Buddingh' staat het gedicht 'De hyena' erin. De eerste strofe:
dikwijls weinig heel: de oude Egyptenaren
vereerden hem hoog, en nog Plinius hield vol dat de steen
die hij meedragen zou in zijn oog, de hyaena,
als hij onder de tong werd gelegd in de toekomst deed schouwen.
Helaas,
of reputations: the ancient Egyptians worshipped
him highly, and even Pliny maintianed that the stone
he reportedly carried in his eyes, the hyena,
when laid under the tongue gave one the gift of clairvoyance.
Alas,
Bij het andere boek, gaat het niet om het boek zelf: 'Het raadsel van de vier getallen' van Johan Veeninga (waarom zit dit jongensboek tussen een stapel dichtbundels?), maar om wat er ingevouwen zit: zestien velletjes typoscript (op doorslagpapier) met dagboekfragmenten en brieven. Wie is die Johan Veeninga? Behalve de titel van dit jongensboek kom ik op internet weinig over hem tegen. Is hij de Johan Veeninga die met Martin Ros aan de wieg stond van de serie Privé-domein? Een vrolijke jongen was hij niet, getuige het eerste dagboekfragment:
2 december
Ik krijg zo langzamerhand het gevoel op een randje te balanceren waar ik elk ogenblik af kan vallen. Er moet iets gebeuren, want ik houd het niet veel langer vol zo. Elke dag is gelijk aan de andere en ik krijg een hekel aan alles en iedereen. Ik moet maar verhuizen, of naar het strand met de kerst (hoewel ik ook bang ben voor de eenzaamheid daar; er zal geen mogelijkheid zijn om jezelf te ontlopen) in ieder geval moet er iets ingrijpend gewijzigd worden. Dit is weer een verpest weekend geweest.
5 juni 2010
Mijn eerste gedachte bij het opstaan: Nu is mijn moeder 1 maand dood.
Boekenmarkt vandaag en een verrekt slechte boekenmarkt. Mooi weer, waardoor iedereen in zijn tuin of op een terrasje zat (Nic. van Wakeren, oud voorzitter van de winkeliersvereniging, kwam langs en zei: 'Vrouwen bloot, handel dood'). Op allerlei plekken in Veenendaal én in de omliggende gemeenten was vandaag wat te doen en dan was er vanmiddag ook nog eens een oefenwedstrijd van het Nederlands elftal. Allemaal ingrediënten voor een slechte boekenverkoop.
Maar dat kan een keer gebeuren en - los van de verkoop - had ik wel weer een leuke dag. Ik verkocht wat poëzie (Achterberg, Bernlef (3x), Weemoedt (2x), De Schoolmeester), sprak bekenden, kreeg nog een keer een compliment over de afscheidsplechtigheid bij de begrafenis van mijn moeder, verkocht stripboeken aan een leerling (ze durfde af te dingen!), gaf aan enkele mensen (o.a. aan Van 't Veld) een exemplaar van 'Op één lijn met Kees Stip' mee, gaf een beginnende verzamelaar van boekenweekgeschenken wat tips en zat een poosje lekker in de zon.
Mensen vragen tijdens een boekenmarkt naar de gekste zaken. Ik heb dat vandaag eens bijgehouden:
- Heeft u boeken over klokken?
- Heeft u boeken van Snoopy, in het Engels?
- Heeft u Rien Poortvliet?
- Heeft u boeken over Wenen?
- Heeft u boeken over oud zilver?
- Heeft u 'Een schaap naar Arcadië' van Rie Cramer?
Van de rommelmarkt van school had ik wat Verkadealbums meegenomen. Die wilde ik verkopen voor Alpe D'Huzes. Er werd veel naar gekeken en in gebladerd (een paar aandachttrekkers op de kraam is altijd goed), maar er werd niets van verkocht. Een man, die een boekje over postduiven van me kocht, zei over de albums van A.F.J. Portielje: 'Die heb ik ook gehad. Allemaal bij het oud papier. Die Portielje was directeur van Artis hè. Die kon de nijlpaarden uit het water omhoogroepen.'
's Middags was het zó rustig dat ik een boekje van mijn kraam pakte en achter de kraam en in de zon ging zitten lezen. 'Brieven aan mijn kleinzoon' van Abel J. Herzberg. In dat boekje beschrijft Herzberg voor zijn kleinzoon de joodse leefwijze van zijn ouders en grootouders op een begrijpelijke en respectvolle manier. Een interessant boekje.
Enkele citaten:
Over zijn moeder:
Mijn moeder heeft haar hele leven aan heimwee geleden. Als je het mij vraagt, is ze daar ook aan gestorven. De dokter zal het wel niet met me eens zijn. Ik houd het vol. Een van ons beiden is eigenwijs. (blz. 8)
En over zijn vader:
Ja, hij was een erg zwijgzame man. Op een keer ben ik met hem naar Arnhem gereisd. Wat we daar te doen hadden, staat me maar heel vaag voor de geest. Het doet er ook niet toe. We waren een hele dag samen. In de trein heen en terug zaten we tegenover elkaar. Hij keek voortdurend naar buiten, maar ik geloof niet, dat hij in zich opnam, wat hij zag. Die hele dag hebben we geen woord met elkaar gesproken. En nu, zoveel jaren later, ben ik nog dankbaar voor de vertrouwelijkheid, die er die dag tussen ons heeft bestaan. Met mijn vader kon je zwijgen als met geen ander. (blz. 22/23)
Mijn vader heeft me eens het verhaal van een Russische boer verteld, die gewapend met een bijl, woedend op de joden losging, omdat ze, naar hij schreeuwde 'Christus hadden vermoord'. Toen iemand hem staande hield en zei: 'Maar dat is al tweeduizend jaar geleden,' antwoordde hij, 'dat kan me niet schelen, ik heb het gisteren pas gehoord.' (blz. 11/12)
Als iemand hem in zijn laatste levensjaren tegenkwam en hem vroeg: 'Hoe gaat het?', dan antwoordde hij: 'Vertel het niet verder: ik ben dood, alleen de Heilige, geloofd zei Hij, weet het nog niet.'
Bij de post zat een envelop van Bubb Kuyper. In de envelop 'Een kind met kikkerpoten' van Kees Stip én een briefje met 'Hoort bij lotnr. 2937 (vergeten mee te geven) M.v.g. Jelle Smit. Dat is netjes van ze. Ik had het boekje nog niet gemist en zou het waarschijnlijk in deze hoeveelheid boeken niet hebben gemist. Het geeft wel vertrouwen: ze handelen de boel netjes af.
6 juni 2010
 |
De door Bubb Kuyper geveilde boeken waren o.a. afkomstig uit het bezit van Kees Fens en Reinold Kuipers. Uit de omschrijvingen voor de veiling was niet af te leiden waar de boeken vandaan kwamen. Dan moet je het hebben van opdrachten in de boeken. Vandaag vond ik een opdracht van J. Meulenbelt aan Reinold Kuipers in 'De ziekte van Hodgkin'. Een deel van de door mij gekochte boeken (een groot kavel poëzie) zal dus afkomstig zijn van Kuipers. Ik heb de boeken in eerste instantie voor de verkoop ingekocht. Ik overweeg wel om voorlopig de boeken van Willem Wilmink en de verschillende bundels 'Verzamelde poëzie' op mijn eigen boekenplank te zetten. Veel maakt het niet uit. De boeken in de garage zijn in feite ook mijn eigen boeken. Alleen staan die toevallig te koop. |
Na een boekenmarkt ben ik altijd een halve dag bezig de boeken uit de auto te halen en op te ruimen. Een deel kan in de kistjes naar boven (gelukkig liep Gijs ook een paar keer met wat kistjes de trap op). Een ander deel moet weer op alfabetische volgorde tussen de andere boeken. Dat is nog het meeste werk. Toch is het nodig, want het is niet goed als ik elke keer met dezelfde boeken op de boekenmarkt sta, dan denken de mensen: 'Dat heb ik al gezien' en lopen door.
Op zo'n boekenmarkt heb ik wél altijd een doosje C. Buddingh' bij me. Dat ben ik met de naam 'Raban' wel verplicht. Op internet verkoop ik de laatste tijd weinig Buddingh'. Vandaag kwam ik achter de reden: ik ben met die boeken te duur. Vanavond heb ik de hele stapel Buddingh' in prijs verlaagd op mijn eigen site en ook met die lagere prijs op boekwinkeltjes gezet. Weer een avond om. Ik ben wel heel benieuwd of die verkoop nu aan zal trekken.
Nieuw op Schrijversinfo: J. Meulenbelt.
7 juni 2010
De tweedeklassers waren druk vandaag. Ik haalde het ultieme dreigement van stal: "Wie nu niet stil is, komt volgende week maandagmiddag van twee tot vier uur terug om strafregels te schrijven!"
Ook het Rembrandt College kocht vijfhonderd boekjes 'Op één lijn met Kees Stip'. Tijdens een plenaire vergadering vertelde ik wat over het boekje. Ik las het sonnet 'Het fietsje' van Kees Stip voor (toepasselijk, want vorige week fietsten collega's leerlingen en ouders tegen Alpe d'Huez op) en uiteraard las ik ook het winnende gedicht van Daniël Voogsgerd 'Op een poes'. Ik kreeg veel enthousiaste reacties op het boekje.
Aan de Monding staat een boom die door rupsen van de spinselmot helemaal is ingepakt, ingesponnen. Een prachtig gezicht. De boom doet me denken aan de koperen boom in het beeldenbos op de Hoge Veluwe. Ik zag zo'n ingesponnen boom voor het eerst tijdens een vakantie in Noorwegen. Pas later - misschien omdat ik er meer op ging letten - zag ik het ook in Nederland. Nu weet ik, alleen in Veenendaal, gewoon in de bebouwde kom, wel drie van die ingesponnen bomen te staan. Vanmiddag maakte ik wat foto's van de boom aan de Monding:
 |
 |
 |
 |
Gisteren schreef ik dat ik de boeken van Buddingh' in prijs had verlaagd en daar zette ik een link naar die bladzijde op Raban bij. Dat was niet zo handig van me, want ik had de prijzen wel aangepast op mijn computer, maar ik had dat nog niet ge-upload (heet dat zo?). Dat heb ik vanavond wél gedaan.
2 bestellingen: Koos van Zomeren, 'Zomer' en 'Winter', Joop Waasdorp, 'Welkom in zee!'.
8 juni 2010
Ik had in mijn kantoor nog een zak spekkies liggen. In een klas viel het woord 'uitdelen' en ik haalde die zak spekkies op. Een islamitische leerling vroeg of ze de verpakking even mocht lezen. Ik maakte daar een grapje over: 'Spekkies, daar zal dan wel varken in zitten'. Tot mijn verbazing stond dat ook echt op de verpakking. Er zit varkensgelatine in. Deze leerling riep dat door de klas naar een andere (Marokkaanse) leerling. Die spuugde het spekkie in zijn hand en vroeg toestemming om zijn mond te gaan spoelen.
Jan 't Hart, Kees 't Hart en Hans Vonk maakten, met het oog op de wereldkampioenschappen voetbal, het boek 'Onvermijdelijke voetbaltaal. Voor Nederlanders, Afrikanen en Zulu's'. Het blad 'Onze Taal' van juni besteedt daar aandacht aan en geeft een lijstje met wat (basis)voetbaluitdrukkingen:
- sokker (voetbal)
- doelskieter (spits)
- sokkerontleders (voetbalanalisten)
- Moet ek die reëls verduidelijk? (Zal ik u de spelregels uitleggen?)
- Om te verloor bring jou nie ver nie. (Met verliezen kom je niet ver.)
- Hy moes die oop speler soek. (Hij moet de vrije man zoeken.)
- Dit was 'n suiwer stukkie toneelspel. (Dat was een loepzuivere schwalbe.)
- As dit 'n strafdoel is, is ek die pous. (Als dat een penalty is, ben ik de paus.)
- Ek was nie kwaad om vervang te word nie. (Ik was niet kwaam om die wissel.)
- Die ondersteuners het wel mooi gesing. (Toch zongen de supporters mooi.)
- Het hulle weer met ons geneuk. (Zijn we er weer ingetrapt.)
2 bestellingen: 6 x Graham Greene 'Spieghel Historiael, 12 jaargang, nr 2 februari 1977'.
9 juni 2010
 |
Verkiezingen voor de Tweede Kamer vandaag. Ik ben weer voorzitter van het stembureau waar ik de laatste jaren steeds zit (Gerard Terborgstraat). We zitten met een vrij vaste ploeg en zijn goed op elkaar ingespeeld (en lachen op zo'n dag ook heel wat af). Het was een vrij rustige verkiezingsdag. Rustig in die zin, dat er geen gekke dingen gebeurden. De opkomst was wel goed: we gingen over de zeshonderd kiezers en dat kan ik me van de laatste jaren niet herinneren. Al jaren zit er bij de uitrusting van het stembureau een vergrootglas. Die werd eigenlijk nooit gebruikt, maar vandaag maakten zo'n tien mensen er gebruik van. |
Bij binnenkomst zei één meneer: 'Ha die Aalbers' tegen me. Toen hij nog eens goed keek, zag hij dat hij zich vergiste. Met 'Aalbers' bedoelde hij Aart Aalbers, o.a. werkzaam als journalist voor de 'Veenendaalse Krant'. Ik heb al eens vaker gehoord dat mensen vinden dat ik op hem lijk. Iemand vroeg me al eens of wij broers zijn!
We zitten met het stemlokaal in een kleutergymzaal. Op de ramen zijn tekeningen gemaakt van sportende figuren uit Sesamstraat. Mijn drie vrouwelijke stembureauleden doen giechelig over deze raamtekening:
Ik had de uitleg die zij eraan geven zelf niet bedacht. Het is me op school ook al eens opgevallen: vrouwen onder elkaar zijn - wat betreft seksuele toespelingen - minstens zo erg als mannen onder elkaar en misschien wel veel erger!
 |
Tussen de kiezers door slaag ik erin al mijn correctiewerk af te krijgen: Zo'n twintig boekverslagen en ruim honderd samenvattingen. Evert maakte deze tekening van mij onder zijn samenvatting. Ik heb nog steeds last van een ingegroeide teennagel en trok daarom de afgelopen weken af en toe mijn rechterschoen uit. Evert heeft goed gekeken: mijn rechterschoen is uit (mijn sok had ik trouwens wel aangehouden), er steekt een briefje uit mijn borstzak, mijn bril heb ik meestal niet op en mijn haargrens loopt wat terug. |
Na het tellen van de stemmen (PvdA weer de grootste op dit stembureau. Dat hadden die stemmers potverdomme in maart moeten doen, dan had Martijn in de gemeenteraad gezeten) bracht ik de spullen naar het gemeentehuis. Voor het gemeentehuis stond een haringkar. Of ik een nieuwe haring wilde? Nou, graag. Of ik er uitjes bij wilde? Ik zei: 'Als je mij er uitjes bij wilt geven, dan is het geen nieuwe haring. Uitjes zijn bedoeld om de traansmaak van veel te oude haring te verdoezelen.' Het jonge haringboertje keek in vertwijfeling gebracht naar zijn baas, die alleen maar zei: ' Meneer is een kenner.'
10 juni 2010
De laatste les van V3 was een 'open schrift-literatuur-SO'. Eén van de vragen was: De vader van Remco Campert ws ook schrijver. Wat is zijn naam? (alleen Campert is niet genoeg!) Daniël wist het antwoord niet, maar hij had wel bij een andere auteur genoteerd dat die de Jan Campert-prijs had gewonnen. Hij dacht: 'Zo vaak komt die achternaam niet voor, dus dat moet hem zijn.' Goed gecombineerd Daniël.
Om vier uur had ik een (al een paar keer uitgesteld) bezoek aan de mondhygiëniste. Ik zie daar al een dag of twee vantevoren tegenop. Het was iets minder erg dan de vorige keer, maar ik blijf het vreselijk vinden. Ik verdenk die hele tandenwinkel ervan hun eigen markt te scheppen. Een jaar of tien geleden bestond het hele beroep nog niet en nu moeten we er toch echt twee keer per jaar naartoe.
Ik had mijn tas op school laten staan en haalde die na het bezoek aan de beul nog even op. Ik was er nog zo van in de war dat ik vergat mijn USB-stick mee te nemen, waardoor ik thuis dit weblog niet bij kon werken. Ik kon ook niets aan Raban of Schrijversinfo doen. Dat is ook wel eens mooi, want nu ging ik vroeg naar bed.
Aan het begin van de avond stonden we met zakken spekkies en chocolademedailles op de Kerkewijk op de avondvierdaagse te wachten. We hebben dat snoepgoed aan Frank en Lisette, de kinderen van Peter, gegeven, wellicht onbewust een beetje als vervangers van oma (maar dat laatste bedacht ik pas achteraf).
Ik stond daar langs de kant van de weg, toen iemand - achter me langsfietsend - riep: 'Hé Aart!'. Ik draaide me om en de fietser zei: 'Verrek, ben jij het alweer?' Het was dezelfde man die me een dag daarvoor op het stembureau voor Aart Aalbers aanzag.
11 juni 2010
Maandag nog twee lessen aan tweede klassen, dan zit dit schooljaar er wat het lesgeven betreft weer op. Dan nog een CT-week en wat activiteitendagen en rapportvergaderingen. Vandaag heb ik alle cijfers ingevoerd en de twee CT's voor volgende week gemaakt en laten kopiëren.
Tussendoor waren er allerlei regeldingen die bij het einde van een schooljaar horen: indeling van de klassen, in te halen repetities, computers regelen voor de CT-week voor een leerling met een gebroken pols en een leerling van wie de arm steeds uit de kom schiet, een bespreking met het Riagg en een leerplichtambtenaar, een ouder met een klacht, leerlingen die door een collega uit de les zijn gestuurd, een leerling die van school wil veranderen. Kortom: een goed gevulde dag.
In die laatste lessen neem ik het laatste hoofdstuk nog een keer met ze door. Daarin komen neologismen en archaïsmen aan de orde. Als voorbeeld van archaïsmen gebruik ik teksten van Drs. P. Een enkele leerling kende de 'Dodenrit'. Die las ik voor de anderen voor. Ik had 'Zusters Karamozov' voorbereid. Die ken ik uit het hoofd en in één klas liet ik me zelfs verleiden het lied te zingen i.p.v. te declameren. Ik kreeg ze zover dat ze het refrein meezongen.
Tante Constance en Tante Mathilde
Woonden eendrachtig en knus bij elkaar
Een was hardhorend, de andere brilde
In doorsnee waren zij zeventig jaar
In Overveen
Telden zij hun dagen bijeen
Niet meer zo cocquet als voorheen
Maar nog altijd flink ter beenTerwijl de kater sliep
En de pendule liep
En de kanarie sprak:
Tjiep tjiep tjiep tjiepTante Constance en Tante Mathilde
Erfden de kleren van Tante Heleen
Waardoor ineens hun gehechtheid verkilde
Want van elk soort japon was er maar één
Er werd getwist
En naar provocaties gevist
En er werden dingen vermist
Waar de ander meer van wistTerwijl de kater sliep
En de pendule liep
En de kanarie sprak:
Tjiep tjiep tjiep tjiepOp zeek'ren dag maakte Tante Mathilde
Akelig lachend de koffie gereed
Daar zij haar zuster vergiftigen wilde
Die in haar eentje een wandeling deed
Met terpentijn
En een snufje rattenvenijn
En gesloten keukengordijn
Moest het wel uitvoerbaar zijnTerwijl de kater sliep
En de pendule liep
En de kanarie sprak:
Tjiep tjiep tjiep tjiepToen nu de koffie tot stand was gekomen
Wou zij eens proeven en nam zij een slok
Zij had de juiste dosering genomen
Tante Mathilde viel neer als een blok
Sedert die tijd
Droeg Constance in eenzaamheid
De japonnen die tot haar spijt
Tot een drama hadden geleidTerwijl de kater sliep
En de pendule liep
En de kanarie sprak:
Tjiep tjiep tjiep tjiep
Maandag krijgen de leerlingen vanaf 13.00 uur vrij. Officieel om te gaan leren voor de CT-week die de dag erna begint. In werkelijkheid natuurlijk om thuis het Nederlands elftal te kunnen bekijken. Of op school, want in de aula kan de wedstrijd ook bekeken worden. Voetbal is dus blijkbaar belangrijker dan onderwijs. Ik had en heb daar moeite mee. Dat vertelde ik ook mijn klassen en uiteraard stond ik alleen met mijn standpunt. Luca had me met zijn weerwoord wel te pakken: 'Meneer, als iemand het dit hele schooljaar over cultuur heeft gehad, dan bent u dat wel. En voetbal is ook onderdeel van onze cultuur. Dit is dus heel inconsequent van u!' Tja Luca, volgend jaar moet je een betoog gaan houden. Dat komt wel goed met jou!
Ik heb één ding van het stembureau nog niet gemeld. Op de tafel waar de kiezers zich melden, ligt een mapje. Daarin staan de nummers vermeld van ongeldige oproepkaarten. Ongeldig omdat een kiezer gemeld heeft dat hij die kaart kwijt is en er een nieuwe is verstrekt (anders zou je twee keer kunnen stemmen als je de eerste kaart terugvindt), of ongeldig omdat een kiezer is overleden (anders zouden familieleden toch nog met een volmacht kunnen stemmen). Op de eerste bladzijde van dat mapje stond, vrijwel bovenaan, de naam van mijn moeder, met daarachter 'overleden'. Ik had het eerst niet gezien, maar Martijn, die op een ander stembureau zat en gelijk met mij pauze had, maakte me erop attent. Toen ik het één keer gezien had, bleef die bladzijde me maar aanstaren. Heel confronterend.
Zo, de eerste twee wedstrijden van het WK zitten erop. En het was bepaald geen plezier om naar te kijken. Heel matig voetbal en twee gelijke spelen. Eigenlijk was alleen de actie voorafgaande aan het doelpunt van Zuid-Afrika het bekijken waard.
3 bestellingen: Koos van Zomeren, 'Een jaar in scherven', A. den Doolaard, 'Vakantieland Joegoslavië', knipsels Bernlef.
12 juni 2010
Het blijkt een beetje Drs. P-tijd te zijn. Gisteren schreef ik over hem, bij de boeken van Bubb Kuyper zaten wat bundels van hem en vandaag staat er een interview met hem in het Volkskrant Magazine. Ook daarin is sprake van zijn archaïsch taalgebruik. Ik kan maandag dus nog net wat uit dit interview in de klas voorlezen:
Zou u een plezierrijm over Wilders kunnen maken? 'Als het mij dringend gevraagd zou worden, dan zou ik mij ertoe zetten. Het onderwerp is werkelijk wel sappig, De roep die Wilders net als Pim Fortuyn verspreidt, zou je met enige kwade wil neofascistisch kunnen noemen. In elk geval is Wilders geporteerd van opschudding, Dat levert wel stof op voor een vers.
J.C. Bloem was van zo'n onderwerp (Andijvie) wanhopig geworden. Schamper: 'Ach ja, die Bloem .... Van hem herinner ik mij dit rijm:
Avondster
Eenzamer
Zo'n armoedig rijm komt men werkelijk maar zelden tegen. Dichterlijke vrijheid komt vaak neer op dichterlijk onvermogen. En op ontluisterende eigendunk: 'Ik zet dit op papier, dus is het literatuur.' Daar voel ik verachting voor. In de 19de eeuw was een dichter iemand die correct wist te rijmen en zich metrisch aan de regels hield.. Wellicht was het bombastisch, vroom of sentimenteel, maar technisch was het in elk geval in orde. Dat principe is verdwenen. Tot mijn grote spijt.Hebt u al een kwiek grafschrift klaarliggen? 'Nee. De dood leent zich niet zo zeer voor gedichten. Ik zei u al: ik schrijf voor mijzelf. De kans dat ik later zo'n grafschrift overlees, lijkt mij toch betrekkelijk klein.'
Vanmiddag speelt Griekenland tegen Zuid-Korea. Alweer geen grootse wedstrijd. Wél is er weer een enorme herrie van de vuvuzela's. En het stadion is half leeg. Kun je nagaan wat een herrie het geweest zou zijn als het stadion half vól was geweest!
Op 4 juni vroeg ik mij af wat er van Johan Veeninga bekend is. Rijk stuurt me per mail een artikel van Kees Fens uit de Volkskrant van 21-06-1993, waarin hij Veeninga noemt. Hij zegt in dat artikel:
Rijk stuurt me per post drie artikelen van Kees Fens over C. Buddingh' voor mijn eigen knipselverzameling. Rijk verzamelt de knipsels van Fens (dat lijkt onbegonnen werk, maar hij is een heel eind op streek). Deze Buddingh'-knipsels had hij dubbel (hij spreekt van 'doubletten'):
- Mammoet met doperwtjes. Een aangenaam dierenboek van C. Buddingh', over 'Wil het bezoek afscheid nemen?', De Tijd, 06-04-1968.
- Dagboek van een tafelcricketer, over 'Verveling bestaat niet', Volkskrant, 10-02-1973.
- Raken aan de erfenis, o.a. over 'De eerste zestig', Volkskrant, 125-09-1978.
Suzanne, Gijs en Tygo kwamen vanmiddag langs. Met Suzanne, Tygo en Luna deed ik een rondje bos. Over de Slaperdijk, naar de heide en door het bos langs de sauna terug naar de Dijkstraat. Een rondje van pakweg drieënhalve kilometer, waarbij diverse landschappen de revue passeren. We realiseren ons te weinig hoe mooi we hier wonen.
 |
 |
 |
 |
1 bestelling: Asser, Eli / Berk, Marjan / Hartog de, Jan / Long, Robert e.a., 'Wat geluk betreft...'.
13 juni 2010
Arnon Grunberg schrijft alweer een paar maanden zijn column 'Voetnoot' voor de voorpagina van 'de Volkskrant'. Meestal lees ik zijn column wel, maar echt goed vind ik hem nog steeds niet. Een beetje te rommelig qua inhoud. Hij wil teveel in dat hele kleine stukje en springt daarom van de hak op de tak. Ook is 'de Volkskrant' niet consequent met de plaats van de column. Soms onderaan de bladzijde, maar vaak ook aan de zijkant. Dat laatste is niet zo logisch; als je de column 'Voetnoot' noemt, dan hoort hij onderaan de bladzijde!
Daar is nog een argument voor: als de column aan de zijkant van de bladzijde staat, dan heb ik daar last van. Op de achterkant (bladzijde 2) staat dan de column van Ronald Giphart. Ik wil ze beide uitknippen, maar dat gaat dan niet. Dus 'Volkskrant': onderaan met die Voetnoot.
Van 'de Volkskrant' naar de 'Gelderlander':
'Dronkenman' lijkt me een niet bestaand woord. Óf het is een dronken man (met spatie), óf het is een dronkeman (zonder 'n'). De 'n' in zo'n samenstelling wordt geplaatst als het eerste woord van de samenstelling een zelfstandig naamwoord is met een meervoud op 'en' (en ook uitsluitend op 'en'). Maar 'dronke' is hier een bijvoeglijk naamwoord en geen zelfstandig naamwoord. Dus 'dronkeman' in dit geval.
Ik twijfel ook aan het 'als' in de achtste regel. Het is 'meer dan' en 'evenveel als', maar deze hele zin is een beetje raar.
De laatste zin geeft trouwens ook te denken. Is deze drinkebroer nou uit de bocht gevlogen vanwege de alcohol in zijn lijf, of
kon hij gewoon niet rijden?
 |
Bij Bubb Kuyper kocht ik een kavel Eric van der Steen. Een onterecht vergeten schrijver. Het kavel is afkomstig van Reinold Kuipers, zoals uit deze opdracht blijkt. Erg blij is Kuipers met het boek niet geweest: hij heeft het nooit gelezen. Het is niet opengesneden!
|
In de garage hield vorige week het beeldscherm ermee op. Dat was nog een oud beeldscherm, met zo'n enorme toeter erachter. We kochten een nieuw Philips breedbeeld-LCD scherm, een aanbieding bij de Mediamarkt. Vervolgens maken we het onszelf niet makkelijk: het nieuwe scherm in de kamer en het scherm dat in de kamer stond naar de garage. In de kamer moet dan de computer zelf van het tafeltje af (anders past het breedbeeldscherm er niet op). Het is overigens ook een fraaier/rustiger gezicht als die kast onder de tafel staat. In de garage staat de computer in een meubel. Daar is het een ontzettend gedoe met alle kabels door elkaar en door kleine gaatjes in bodemplank en zijplank. Kortom: het kost alles bij elkaar een hele zondag om de boel draaiend te krijgen.
's Avonds klaverjas ik meestal een paar potjes op spelpunt.nl, voordat ik naar bed ga. De laatste dagen verlies ik alles (op één potje van gisterenvond na). Ik heb nu 1375 spelletjes gewonnen en 1372 spelletjes verloren. Het programma houdt ook de gespeelde tijd bij: 1004 uur, 17 minuten en 19 seconden. Wat had ik in die tijd allemaal niet kunnen doen? Maar aan de andere kant: hoeveel ontspanning had ik dan gemist?
Uit d'oude brieven waait een zoete geur
Van bont verlangen en geluk mij tegen,
Als zag ik plotseling door een open deur
Een blijde tuin, in zomerzon gelegen.
(Elisabeth Reitsma, Oude brieven (fragm.), Zingende golven, blz. 22)
14 juni 2010
We keken de voetbalwedstrijd van Nederland tegen Denemarken op school in de aula op een groot scherm. De groep kijkers was kleiner dan verwacht; een groot aantal collega's was ergens in het dorp in een kroeg gaan kijken. Het is mij 's middags om half twee nog te vroeg voor de kroeg. Bovendien had ik nog wat leerlingen die toetsen in kwamen halen. Het was (alweer) geen geweldige wedstrijd. Maar matige wedstrijden winnen is ook een kwaliteit.
Ik blijk ongelijk te hebben met mijn opmerking over de 'dronkenman' van gisteren. Wim stuurt me daar een 'foei-mailtje' over. Een docent Nederlands zou eerst de dikke Van Dale moeten raadplegen. Daar heeft hij een punt, want daar staat het in: dronkenman en dronkenlap. Bij twijfel pak ik vaak het woordenboek, maar ik had in dit geval geen enkele twijfel. Sterker nog: ik zou er een maandsalaris op verwed hebben. Maar goed dat ik dat niet gedaan heb.
Er kwam vandaag een aardig mailtje van Hans Matla: 'Op uw webplek http://www.schrijversinfo.nl/noweep.html zag ik ondermeer de eerste drie delen van het Groot vacantieboek Margriet staan, echter vermeld zonder de jaartallen van verschijnen. Omdat ik verzamelaar ben van stripverhalen, en ook van door stripmakers geïilustreerde verhalen, heb ik in mijn collectie de elf delen van Groot vacantieboek Margriet. De verschijningsjaren van de eerste drie banden zijn: 1953 (rood), 1954 (groen) en 1955 (geel). Overigens schrijve men de naam Thé Tjong Khing, zonder de accent aigu op de eerste naam, de familienaam. Dus: The Tjong Khing. Ik heb dit aan de man onlangs nog eens gevraagd en, hoewel het hem niet veel uitmaakt, is het inderdaad zonder dat accentteken. N.B. Wij zijn op zoek naar nog enkele ontbrekende originele schilderingen van Hans Kresse voor de Arendsoogpublicatie in Pep, om deze te scannen voor de boekuitgave in september. Mocht u een origineel weten te zitten, dan horen we dat graag van u.'
De bladzijde over Nowee heb ik met de jaartallen aangevuld en het accentteken heb ik bij The Tjong Khing verwijderd. Dat moet ik dan ook nog op wat andere bladzijden doen. Ik vrees wel dat het een achterhoedegevecht is, net als bij het accent achter de naam van C. Buddingh' (om nog maar te zwijgen van de voornaam van Buddingh'). En .. .als iemand die schilderingen van Hans Kresse heeft (of weet wie ze heeft), dan geef ik dat graag door.
1 bestelling: 'Reader's Digest, 's Werelds beste korte verhalen', Simon Vestdijk, 'Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan'.
15 juni 2010
Een enkele leerling komt deze dagen met een doosje 'Merci' naar me toe. Geroerd ben ik vandaag door een leerling die ik dit jaar af en toe een half uurtje apart genomen heb om wat achterstanden (m.n. bij het ontleden) weg te werken. Zij heeft van haar eigen zakgeld een boekenbon voor me gekocht. Ik was bij het postkantoortje in de Bruna om er een bestelling Graham Greene naar België te laten sturen en besteedde die boekenbon direct. Ik kocht voor in de vakantie 'Gerechtigheid', het derde deel van de Millennium trilogie van Stieg Larsson. Deze Bruna is redelijk ruim gesorteerd, maar het blijft een Bruna (en geen echte boekenwinkel). Dat bleek eens te meer toen ik om 'Onmacht', het geschenk van de maand van het spannende boek, van Charles den Tex moest vrágen! Die zouden ze je toch echt zelf aan moeten bieden en hélemaal als je een 'spannend boek' koopt.
In eerste instantie stond ik met 'Het pauperparadijs' van Suzanna Jansen in de hand, maar ik geloof dat Martijn die heeft, dus dat boek kan ik altijd nog lenen.
Met de post kwam 'Soap bubble box. Nits - 35 years Nits'. 10 cd's in een doosje. Ik bestelde hem bij de Volkskrant, waar er vorige week een tientje vanaf ging. Dat betekende nu drie euro per cd voor een prachtig overzicht van the Nits door de jaren heen. klassieke nummers als 'Nescio', 'Adieu sweet Bahnhoff', 'In the Dutch mountains' en 'Dapperstreet'. Maar ook de minder bekende nummers zijn vrijwel altijd de moeite van het beluisteren waard. We zagen the Nits ook al eens optreden in 'De Lampegiet', maar veel cd's heb ik nooit van ze gekocht. Dat is nu in één 'boks' goedgemaakt.
1 bestelling: A.L.C.A.van Nijnanten, 'Wallis - Meer van Genève'.
Met het zware hoofd gebogen
liep hij onverschillig botsend
langs de mensen en de hekken
naar zijn zolder, waar zijn bed staat
en de emmers voor het lekken.
(J.M.W. Scheltema, Die avond (fragm.), Chansons, Gedichten en Studentenliederen, blz. 47)
16 juni 2010
Jan moest vandaag in Veenendaal zijn, bij de notaris en bij 'Het Plein'. Hij kwam aan het eind van de middag een pilsje drinken. Ik zette gauw een fles Chouffe in de vriezer. Hij had zelf precies zo'n fles bij zich en we maakten, al bijpratend, beide flessen leeg. Dat leverde een uiterst aangenaam uurtje op. Over een paar weken zitten we in Zoutelande. Jan neemt misschien een paar dagen vrij en komt dan met Monica een paar dagen bij ons 'Zoutelande overdoen'. We zijn daar in de jaren '60 en '70 zeker tien keer op vakantie gegaan. Onze ouders huurden dan, samen met de familie Huibers, een huis in de Nieuwstraat. De bewoners trokken dan zelf die twee weken in het schuurtje achter hun huis. Ik ben heel benieuwd hoe het voelt om weer twee weken in dat plaatsje te zijn.
Met die Chouffe in mijn lijf en een beetje in mijn hoofd, kwam ik vanavond verder nergens toe. Ik had toetsen na moeten kijken, maar heb op de bank een beetje voetbal liggen kijken (Zuid-Afrika verloor met 3-0).
Nieuw bij de 'Veense schrijvers': Bert Vos.
1 bestelling: bodemkaarten.
17 juni 2010
De brugklassen hebben vandaag maar één toets. Die is meteen in het eerste uur. Er zijn nogal wat afwezigen en dan mag ik naar huis bellen om te controleren of ze ziek zijn, zich vergissen, of dat er misschien onderweg een ongeluk gebeurd is. Ze blijken zich vooral te vergissen: ze dachten dat die ene toets het tweede uur plaats zou vinden. Ik heb die leerlingen toch maar naar school laten komen. Ze hebben de toets immers gewoon geleerd en kunnen hem dus ook maken, al is het dan even op een andere plek en op een ander tijdstip. Hiermee moet ik wel uitkijken. Er moet bij leerlingen niet de gedachte ontstaan dat je je best een keer kunt verslapen en dat je zo'n toets dan altijd wel bij mij kunt inhalen.
Vanmiddag gingen we naar Elst voor een financieel advies. Binnenkort loopt onze hypotheekperiode bij de Rabobank af. Ik hád altijd veel vertrouwen in de Rabobank, vooral doordat het van oudsher een coöperatieve bank is, maar ook omdat ze goede dingen doen voor de plaats waar ze gevestigd zijn. Door het gedoe met de/mijn Opmaat-hypotheek is mijn vertrouwen in die bank tot ver onder het nulpunt gedaald. Het zijn net zulke godvergeten laaielichters als alle andere graaiers in de financiële wereld. Dus wil ik daar weg. Maar dan is het wel zaak je eerst goed te oriënteren. Dat zijn we vanmiddag dus bij een onafhankelijk adviseur wezen doen.
1 bestelling: Cees Nooteboom, 'Het gezicht van het oog'.
18 juni 2010
We vroegen vandaag om gedoe en kregen dat ook. De toetsen van de derde klassen begonnen op verschillende tijden. De reden was dat de leerlingen bij de CT-Duits een woordenboek mochten gebruiken en we hadden niet voldoende woordenboeken voor alle leerlingen tegelijk (ze zelf een woordenboek mee laten brengen is geen goed idee; die kunnen ze ze volschrijven met allerhande spiekzaken). Als leerlingen al een paar dagen aan een begintijd gewend zijn, dan kun je wel vinden dat ze een rooster moeten kunnen lezen, maar dat gaat in een aantal gevallen dus fout.
De examenuitslagen zijn bekend. Onze VMBO-ers hebben het prima gedaan: 78 kandidaten, 73 geslaagd, 2 definitief afgewezen en 3 herexamens. Op de HAVO is het een stuk minder: 105 kandidaten, 86 geslaagd, 13 definitief afgewezen en 6 herexamens. Dat is een veel lager percentage geslaagden dan in de vorige jaren. Collega's wisten onmiddellijk te melden dat het op buurscholen 'nog erger' is. Dat is wel relevant, want in de Elsevier en de Trouw worden jaarlijks dat soort gegevens vergeleken. Uiteraard hangt het percentage nog af van het aantal kandidaten dat slaagt via een herexamen. Het VWO: 34 kandidaten, 29 geslaagd, 2 definitief afgewezen en 3 herexamens.
We zijn vandaag dertig jaar getrouwd. Ik ging op tijd naar huis om met Lidy een kop koffie te kunnen drinken (vooruit.... ook om Duitsland te zien verliezen). Ria kwam langs met een bos rozen, dus het was leuk dat ik thuis was. Vanavond gingen we samen eten bij 'De koning van Denemarken' in Rhenen. Zalm en tournedos en een Deense soes (met vanille- en kaneelijs, slagroom en chocoladesaus) na. Natuurlijk werden we ook hier bediend door een oud-leerling. Ik maakte een praatje met haar; alweer iemand die na anderhalf jaar van studie wisselt. Ik weet niet of daar onderzoek naar gedaan is, maar ik krijg de indruk dat zeker veertig procent van de studenten na één of twee jaar aan een nieuwe studie begint. De rekening was een verrassing: Dertig jaar getrouwd en we aten samen voor precies zestig euro. Wat een symboliek!
1 bestelling: Paul Biegel, 'De toverhoed'. En iemand die informeert welke boeken ik van Wilma heb staan. Daar kan nog een bestelling uit volgen.
19 juni 2010
Alle problemen zijn relatief. Ik lees in 'de Volkskrant' van vandaag de Franse definitie van een geheelonthouder: Iemand die minder dan een fles wijn per dag drinkt.
De afgelopen dagen kwam ik te weinig aan het nakijken van mijn toetsen toe. Dat moet dan maar in dit weekend. Vandaag de B2-toetsen (slecht gemaakt, veel onvoldoendes) en morgen de V3-toetsen. En als ik veel zit te corrigeren, kom ik aan andere zaken weinig toe. Schrijven in dit weblog is onderdeel van die 'andere zaken'.
Onderaan de toets zette ik een bekend versje van John O'Mill. De bonusopdracht was: Een limerick is een (grappig) vijfregelig versje waarvan de regels 1, 2 en 5 en de regels 3 en 4 op elkaar rijmen. Lees het onderstaande gedicht en 'vertaal' het vervolgens in goed Nederlands. Probeer de limerickvorm te handhaven.
A terrible infant called Peter
Sprinkled his bed with a gether.
His father got woost,
took hold of a knoost
And gave him a pack on his meter.
De leerlingen hebben hier meer moeite mee dan de leerlingen van vorig jaar. Ze schrijven er nu ook mopperige opmerkingen bij als 'Ik dacht dat dit Nederlands was' en 'U bent toch zo tegen het gebruik van andere talen tijdens Nederlands?' Enkele leerlingen melden dat ze niet zo goed in Engels zijn. Ze zijn nog zo met de basis van het Engels bezig dat ze dit blijkbaar niet herkennen als 'flauwekulengels', want deze John O'Mill was leraar Engels en gebruikte het gehaspel van zijn leerlingen in zijn versjes. Hieronder drie van de 'vertalingen' van mijn leerlingen. De eerste is vrij standaard. De nummers twee en drie zijn de creatiefste uit de ruim honderd toetsen. Al heeft Maaike de limerickvorm wat losgelaten. Jessie had zoveel inspiratie, dat ze zelfs twee 'vertalingen' opschreef!
Een verschrikkelijk kind genaamd Piether heeft zijn bed besprinkeld met een gieter. Zijn vader werd woest. Pakte een stuk van een knoest en gaf hem een pak slaag op zijn sodemieter. (Wouter) |
Een misdadiger belde Peter. Hij stapte uit zijn bed en struikelde over zijn veter. Zijn vader werd boos En zocht en zocht en vond in een doos En gaf hem een nieuwe veter van een meter. (Maaike) |
Een verschrikkelijk kind heet Peet |
Een verschrikkelijk kind heet Jantje Deelt zijn bed met Antje Zijn vader wordt woest Vormt zijn hand tot knoest En geeft een pak slaag met dat handje. (nog een keer Jessie) |
Wel maak ik tijd om weer een paar boeken uit Haarlem te koop te zetten. O.a. een bibliofiel boekje van Antony Kok: 'Ik ben maar zelden goed bij stem'. Kok was bevriend met Theo van Doesburg en mede-oprichter van het tijdschrift 'De Stijl'. Hij publiceerde in dit tijdschrift wat poëzie en deed dat ook in enkele andere tijdschriften ('Eenheid' en 'Holland Express'). Jaren na zijn dood werden er wat van zijn gedichten gebundeld in het bibliofiele 'Met weinig woorden: de experimentele gedichten, 1915-1923' (1984) en wat aforismen in het bibliofiele 'Ik ben maar zelden goed bij stem' (1981). Uit dat laatste bundeltje:
 |
interesseren mijn eigen meningen me steeds minder (Antony Kok in 'Ik ben maar zelden goed bij stem') |
1 bestelling: Edgar Cairo, 'Als je hoofd is geboord. krantecolumns 2'. Ik vrees dat ik die begin deze maand op de boekenmarkt heb verkocht en dat ik vergeten ben het boek van de site te halen.
20 juni 2010
Vandaag waren de toetsen van mijn V3-klas aan de beurt. Die blijken ze erg goed gemaakt te hebben. Ik heb van twee toetsen een stukje gescand. Bij de eerste scan was de opdracht: Verbeter de stijlfout in de volgende zin. Sanne had moeten zien dat 'maar' en 'echter' in dezelfde zin iets teveel van het goede is. Ze zag dat niet, maar was het met de strekking van de zin wel eens:
Vanmiddag kwamen we allemaal bijeen in het appartement van ma. Het moet leeg en iedereen, in eerste instantie vooral ook de kleinkinderen, zocht zaken uit die hij of zij graag wilde hebben. Als herinnering, maar ook praktisch: omdat het anders wordt weggegooid. We keken samen voetbal, dronken wat en hadden ook 'gewoon' een leuke middag met elkaar. We nemen bij die afhandeling de tijd. Dat kan ook, omdat het een koopappartement is. Een huurflat had je al leeg moeten hebben. Ik vind het wel prettig dat het allemaal in een wat rustiger tempo kan, al hoop ik natuurlijk wel dat we het appartement binnen een redelijke termijn verkocht hebben.
1 bestelling: 9 boekenweekgeschenken.
21 juni 2010
Vanmiddag pakte ik bij ma de afwasmachine uit. We hadden gisteren geen zin meer om met de hand af te wassen. Ik nam nog de soepkommen mee naar huis. Daar aten we vijfentwintig jaar geleden al de bruine bonensoep van pa uit. Ik vind het wel leuk om die kommen te hebben én te gebruiken. Onze eigen soepkommen zijn bovendien een allegaartje em dit zijn acht dezelfde kommen. Toen ik die soepkommen in een doosje deed, hield ik het niet droog. Gek..... gisteren had ik nergens last van.2 bestellingen: Kevin Canty, 'Twintig graden vorst', 2 x Heemschut.Misschien is dood-zijn slechts een roerloos rusten,
een één-zijn, eeuwiglijk, met eeuwge vree,
een niet genaakbaar meer voor vreugd en wee,
niet meer beroerbaar door verdriet of lusten.
(Garmt Stuiveling, Andante (fragm.), Tegen de stroom, blz. 14)
22 juni 2010
Veel steden hebben en stadsdichter. Wimbledon heeft nu een Wimbledon Championships Poet: de Wimbledichter.
Zijn eerste gedicht staat hier.
 |
Bij een vorig kavel van Bubb Kuyper zat 'Oost-Azië' van John Ravenswood. Ik wist dat daar iets mee was, maar ik moest opzoeken wat. Dat was een prettige verrassing: het is de eerste officiële bundel van J. Slauerhoff (er gingen twee in eigen beheer uitgebrachte bundeltjes aan vooraf). John Ravenswood was dus een pseudoniem van Slauerhoff. Overigens schreef hij het voorwoord onder zijn eigen naam. |
23 juni 2010
Vanochtend had ik een overleg met de welstandscommissie over
de 'Gedichten op muren'. Men heeft bezwaren tegen de grootte van
de gedichten op Escape én tegen de hoeveelheid gedichten
op die ene muur. De aanvraag geldt niet alleen voor dit jaar,
maar ook voor de komende twee jaren (voor de winnaars van nog
te houden gedichtenwedstrijden op scholen). Het leek ons handig
dat in één vergunning aan te vragen. Het scheelt
meer dan € 1000,- aan leges. Nu vindt de welstandscommissie
drie gedichten zo vlak bij elkaar niet mooi. Bovendien zit het
gedicht op de tekening/foto bij de aanvraag naar hun zin te dicht
tegen de glazen bouwstenen aan én houden we te weinig rekening
met de horizontale structuur van de gemetselde stenen banden in
die muur. Tja, zo hadden wij er niet naar gekeken. Ik heb het
gesprek in eerste instantie maar gericht op het ene gedicht (dat
er overigens al hangt en dat heb ik ook maar eerlijk gezegd).
Men vindt dat het iets kleiner moet (een ruimte van tien à
vijftien centimeter tussen glazen bouwsteen en het plexiglas)
en dat er beter gekeken moet worden naar de verhouding tot de
stenen band. Ik heb daar 'ja' op gezegd, want volgens mij was
dat in de uitvoering al gebeurd. Na afloop van het gesprek ben
ik er nog even langs gefietst. En ja hoor, we kunnen een foto
van de huidige situatie indienen, dan krijgen ze precies wat ze
nu vroegen.
We hebben het ook gehad over de procedure bij volgende aanvragen.
Het lijkt handig om een foto van de muur waar een gedicht moet
komen mét een daarin geprojecteerd/geplakt gedicht (Rijken
Reclame heeft daar de techniek voor in huis) al vóór
de officiële aanvraag langs de welstandscommissie te laten
gaan. Men waarschuwde ook voor een eventuele aanvraagprocedure
bij monumentale panden. De aanvraag voor zo'n gedicht moet niet
alleen langs de welstandscommissie, maar daarvoor ook nog langs
een monumentencommissie.
Om positief te eindigen: Men vindt het gedicht op de Markt er
wel mooi hangen (één architect in de commissie gaf
aan bedenkingen gehad te hebben bij de aanvraag, maar het viel
hem achteraf heel erg mee. Hij is er zelfs een foto van wezen
maken). De inspringende wanden op de eerste verdieping van het
pand waar de damesmodewinkel Hein van schuppen in zat vindt de
Welstandscommissie heel geschikt voor twee gedichten. Dan moeten
we daar nu maar haast achter zetten.
Vanmiddag mailde ik met Jan de Boer, directeur van Studio Jan de Boer in Amsterdam. Ik wil graag een hoofdstuk over hem schrijven in het boekje 'Veense schrijvers'. Al schrijft Jan de Boer geen boeken. Hij maakt boeken, of meer precies: boekomslagen. Daarmee kon hij wel eens de Veenendaler zijn van wie in de Nederlande boekwinkels de meeste producten te vinden zijn! Jan de Boer woonde in Veenendaal op Kerkewijk 39. In de kelders van zijn ouderlijke woning was de eerste vestiging van de Wereldwinkel in Veenendaal. Jan reageerde enthousiast op het idee en binnen een uur hadden we afspraak staan voor donderdagmiddag 8 juli. Ik bezoek dan de studio in Amsterdam en interview hem voor het boek. Dat zijn toch de leuke dingen van het werken aan zo'n boek. Wanneer krijg je verder de kans zo'n bedrijf eens van binnen te bekijken?
Naar aanleiding van mijn opmerking over Ravenswood/Slauerhoff van gisteren stuurt Bauke Jan me een door hemzelf gemaakt excelbestand met een overzicht van 5466 door Nederlandse schrijvers gebruikte pseudoniemen. Geweldig, wat een hoeveelheid (en wat een werk om zoiets te maken). Hij heeft 'Het literair pseudoniemen boek' van Wim Hazeu uit 1987 gebruikt, maar heeft ook heel veel pesudoniemen opgenomen die daar niet in stonden. Van Slauerhoff heeft hij: E., J.E., Oidipus, John Ravenswood, Sf, E. Spotgedichten en X.Y.Z.. Op mijn Schrijversinfobladzijde over Slauerhoff had ik ook nog 'Van een varende medewerker', maar 'E. Spotgedichten' had ik daar dan weer niet staan.
Kees Stip over Slauerhoff:
Op een auerhaan
Een auerhaan besprak met lof
de bundel: Bloemen uit mijn hof,
een fleurig vestzakwerkje, vers
gerold van de Poëtenpers.
'Alleen', zo sprak de auerhaan,
'moest voor dat "hof" nog "Slauer" staan.'
(Kees Stip, Het Grote Beestenfeest, blz. 11)
Goed taalgebruik blijft moeilijk. Ik zit nog met een klein stapeltje nagekomen boekverslagen. In een verslag van 'Held van de twaalf taken. De mythe van Herakles' schrijft een leerling: 'Het kind dat die nacht opgewekt werd ......'. Daar heeft dan waarschijnlijk een spirituele sessie plaatsgevonden. Aan de andere kant ...... het was Zeus zelf die - vermomd als Amfitrion - met Alkmene het bed deelde. Misschien verwekt zo'n oppergod wel geen kinderen, maar wekt hij ze op.
Ik merk dat als ik dichtbundel lees, of de laatste tijd meer doorblader, mijn oog steeds blijft hangen aan fragmenten over de dood en leven. Zoals vanavond op bladzijde 227 vain de 'Verzamelde gedichten 1907 - 1967' van J. Greshoff:
Wat is was immer, geen stroom verdwijnt
Geboorte is geen begin en dood geen eind.
Maar een bladzijde eerder stond gelukkig ook:
Het water, 't ooft, de bloemen en de wind
En de verrukking als de dag begint !
3 bestellingen: Wilma, 'Bloei' en 'Moeder Stieneke', Frances Hodgson Burnett, 'De geheime tuin', Nelly Bodenhem, 'In Holland staat een huis', Imme Dros 'De groeten van de Goede Sint', 11 Bulkboeken.
24 juni 2010
Begin deze maand (op 6 juni) is de dichter Con Schröders in Hilversum overleden. Hij werd in 1921 geboren in Amsterdam. Con Schröders woonde in zijn jeugd in Dordrecht, o.a. in de Ceramstraat. Vanaf augustus 1940 werkte hij bij boekhandel
Morks & Geuze in Dordrecht. Zijn vader had dit baantje geregeld,
zodat Con niet als arbeider naar Duitsland hoefde. Hij werkte mee aan het in de oorlogsjaren in één
exemplaar verschijnende 'De Schone Zakdoek'. Hij werkte hierbij o.a.
mee aan de cadavres-exquis, collectieve surrealistische
gedichten.
In de jaren '50 was Schröders tv-regisseur bij de AVRO.
Voor de AVRO verzorgde hij, samen met Ger Lugtenburg, jarenlang
het programma "A.V.R.O.'s Radio Filmkrant". Ook werkte hij voor de AVRO filmscenario's om tot hoorspelen,
die eind 40-er en begin 50-er jaren tweewekelijks op maandag
werden uitgezonden in het programma "Radioscoop".
Hij emigreerde in 1953 met zijn vrouw en kind naar Australië. Hier werkte hij in de reclame. Het beviel hem daar niet en hij kwam in 1980 terug naar Nederland. In 'Mislukte emigrant' dicht hij bitter over zijn terugkeer
in Nederland en het feit dat oudere remigranten hier bepaald
niet met open armen ontvangen worden. Ze krijgen kritiek dat
ze niet mee hebben betaald aan de sociale voorzieningen en er
nu op oudere leeftijd wel gebruik van komen maken.
Con Schröder gaf - onder de noemer Migrant Pers - tussen 1989 en 1994 zijn dichtbundels
uit in eigen beheer. Simpel, gecopieerd (of geprint op een Star
LC24-10 printer) en geniet.
|
|
In het laatste Buddingh'-jaarboek schreef Wim Huijser over Con Schröders en over hoe Schröders Buddingh' kende. Naar aanleiding daarvan bestelde ik bij Fokas Holthuis een stapeltje van veertien in eigen beheer uitgegeven bundeltjes van Schröder. Ze hadden ze al jaren liggen en daarom kreeg ik er korting op. Dat geeft vrees ik aan dat Con Schröders niet eens een vergeten dichter is, maar een nooit bekend geworden dichter. Met deze boekjes en de informatie uit het Buddingh'-jaarboek maakte ik een bladzijde op Schrijversinfo over Schröders.
Begin januari kreeg ik een mailtje van de beheerder van de beeldbank van Spaarnestad Photo: 'Afgelopen augustus ben ik bij Con Schröders op bezoek geweest in verband met zijn fotowerk. In het overzicht dat ik op je site vond staat dat hij in 1956 geëmigreerd is. Tijdens het gesprek met hem en zijn vrouw schonken zij Spaarnestad Photo twee kleine foto's van hun woning en 'outhouse' in Australië gedateerd 'januari 1953'. Ook hier is dus weer iets aan de hand met jaartallen. De foto's zijn op de beeldbank van Spaarnestad Photo te vinden onder de nummers SFA003010419 en SFA003010420 of door te zoeken op het trefwoord emigratie. Zijn gedicht 'Het Heen en Weer' geeft een mooi en ook tragisch beeld van emigreren zoals dat ook in de verhalen van hem en zijn vrouw naar boven kwam.'
 |
Emigratie Nederlanders. De Nederlandse emigrante mevrouw G. Schröders door haar man gefotografeerd bij de brievenbus van haar woning (bungalow) in de nieuwbouw buitenwijk (suburb) Zillmere, Brisbane, Australië, januari 1953. De wijk werd in de jaren 1950-1960 gebouwd met behulp van geprefabriceerde woningen uit Frankrijk. De wijk werd gebruikt om na-oorlogse Europese emigranten te huisvesten. De foto toont de voorkant van het huis met de zitkamer en een slaapkamer. De huizen hadden nog een buitentoilet. Collectie SPAARNESTAD PHOTO/Con Schröders |
En vandaag krijg ik dan een mailtje van Michel Schröders, de broer van Con, die me meldt dat Con begin deze maand is overleden. Hij schrijft dat hij me daar al eerder over mailde, maar met die mail is dan iets mis gegaan. Bij deze een (soort) in memoriam en nog een gedicht van Con Schröders:
Sonnet aan de dood
Stilte alom, en in dit suizen
de dood die door de avond gaat:
soms blijft hij even wachtend staan,
dan gaat hij verder langs de huizen.Waarom zou ik hem nog verguizen,
hem die ook mij te wachten staat?
Hij is zo eenzaam, en hij gaat
zo onvoldaan hier langs de huizen.Kom, goede dood, kom, zet u neder
en praat een ogenblik met mij;
ik ben alleen, ons onderhoud
zal onverstoord en simpel wezen:
ik hier en gij aan gene zij,
wij beiden zo elkaar vertrouwd...
25 juni 2010
Bij Bubb Kuyper kocht ik vorige maand een kavel Eric van der Steen (pseudoniem van Dirk Zijlstra). Een in 1985 overleden en nu vrijwel vergeten journalist/dichter. Zelfs zijn graf is alweer vijftien jaar geleden geruimd. Dat is het 'tot stof zult gij wederkeren' voorbij.
 |
 |
 |
 |
De omschrijving van het kavel was:
Steen, E. van der. (= D. Zijlstra). Gemengde berichten. Utr.,
de Gemeenschap, 1932, 1st ed., 35,(5)p., orig. cl. - Upper hinge
sl. weak. Spine sl. duststained. Idem. Nederlandsche liedjes.
Ibid., idem, 1921, 1st ed., 59(2)p., orig. (sl. frayed) wr. Idem.
Alcestis. Amst., C. de Boer jr., 1946, 1st ed., 63p., orig. wr.
- Uncut copy. = WITH AUTOGRAPH SIGNED DEDICATION. AND 14 others
by the same, i.a. Gemengde berichten. Gedichten 1932-1958 (Amt.,
1976, 1st ed., orig. wr.); Het leven in vakken (Amst., 1958, ills.
and orig. pict. boards J. BIERUMA OOSTING (sm. tear in 1st leaf));
Het leven in vakken (Utr., Stichting de Roos, 1955, 1st ed., silkscreen
ills. A. SIEGENBEEK VAN HEUKELOM, orig. blindst. wr.). - ADDED:
3 others.
 |
 |
 |
 |
| 1932 (ingenaaid) | 1932 (gebonden | 1955 | 1976 |
Er was nog één andere bieder (via internet). Dat is mooi, want dan is Van der Steen blijkbaar nog niet helemaal vergeten. Het is iets minder mooi, want het kostte mij nu tien euro extra om die ander te overbieden. Maar dat heb ik voor Van der Steen dan maar over. Eric van der Steen was één van de eerste dichters waarvan ik een bladzijde op Schrijversinfo maakte. Ik heb 'iets' met zijn gedichten en puntige aforismen. Misschien wel vanwege wat G. Brands op 08-05-1976 in 'Hollands Diep' schreef: 'In de zeer toegankelijke poëzie van Eric van der Steen zit vaak een toon, een humoristisch element dat vráágt om de stem van Buddingh'.' Wat voorbeelden:
Naar aanleiding van het bovenstaande zette ik vanavond de Schrijversinfobladzijde over Eric van der Steen over naar de nieuwe layout.Te beseffen dat men oud wordt is niet tragisch.
Te beseffen dat de anderen het beseffen, dat is tragisch.
(Eric van der Steen, Alfabêtises, blz. 29)Waarom fluiten slagersjongens
steeds zo'n hoog en vals refrein?
Het is hoog omdat zij jongens,
vals omdat zij slagers zijn.
(Eric van der Steen, Het leven in vakken, blz. 12)Wie cynisme gevoelloos noemt, verwart eelt met dikhuidigheid.
(Eric van der Steen, Alfabêtises, blz. 7)Melk is het door onkuis betasten van een moederdier verkregen vocht,
waar een bepaald soort mensen van houdt.
(Eric van der Steen, Alfabêtises, blz. 26)De tijd doden is een zinvolle revanche-bij-voorbaat: ten óns.
(Eric van der Steen, Alfabêtises, blz. 35)
26 juni 2010
Donderdag kreeg ik van een leerling een boekenbon, als dank voor de lessen in het afgelopen jaar. Dat is in geen jaren gebeurd en nu, aan het eind van dit schooljaar, al twee keer. Ik zie het als een bevestiging van mijn eigen goede gevoel bij het afgelopen jaar. Ik had leuke klassen en met die klassen had ik een goede band. De leerlingen waarderen dat ik niet 'slaafs' het lesboek volg. Ik bedenk een eigen invulling voor gedeelten van de lessen en hoop daarmee uit te stralen dat Nederlands een leuk en interessant vak is. Tegelijkertijd moet ik er wel voor zorgen dat de voor alle klassen geplande lesstof behandeld wordt; er volgt immers een centrale toets en die is voor de hele jaarlaag gelijk. Daar valt volgend jaar voor mij nog iets te verbeteren. De cijfers van mijn tweede klassen waren de laatste keer aan de lage kant. Daar staat tegenover dat ze veel geleerd hebben 'buiten het boek om', dat wordt alleen niet getoetst.
Ik had geen idee welke schrijvers er tegenwoordig op de boekenbonnen staan. Dat zijn:
- 5,00 euro - Hugo Claus
- 7,50 euro - Jan Wolkers
- 10,00 euro - Nelleke Noordervliet
- 12,50 euro - Arthur Japin
- 15,00 euro - Connie Palmen
- 20,00 euro - Adriaan van Dis
- 25,00 euro - Cees Nooteboom
Over Nooteboom en over Noordervliet heb ik nog geen bladzijde op Schrijversinfo (die over Nooteboom is wel zo goed als klaar). Misschien moet ik die twee bladzijden dan maar eens afmaken. In het hoesje van de boekenbon (van boekhandel Van Kooten, ik weet niet of dat algemeen in gebruik is) staat een aforisme van Guido Gezelle:
Wijsheid vindt men in de boeken,
wijs zijn zal men verder zoeken.
Postbode Van de Pavert (een oud-leerling, ik overwoog hem wat te drinken aan te bieden, maar hij was alweer voorbij) bracht de nieuwe 'Boekenpost'. Daarin een artikel over 'boeken over wielersport', een interview met Tomas Ross, een artikel 'Fré Dommisse en haar betekenis voor de psychiatrie' en in de rubriek 'Pas verschenen' een lovende bespreking van 'Het geheime leven' van Perry Pierik en Wim Huijser: 'Onderhoudend, boeiend zijn woorden die veelal op de brieven van toepassing zijn. Niet om achter elkaar uit te lezen, maar af en toe een stukje, of een paar stukjes. Soms met een (glim)lach of instemmend knikje, dan weer met een frons vanwege een afwijkende mening of in verband met de vraag 'is dit interessant voor een buitenstaander?' Maar bij dat laatste dringt zich meteen de vaststelling op dat Pierik en Huijser de brieven in de eerste plaats aan elkaar schreven en dat ze ons, buitenstaanders, welwillend van de inhoud kennis laten nemen. Dat is te waarderen, want de brieven hebben vrijwel steeds een interessante inhoud en zijn goed geschreven.'
Vanmiddag heb ik de planken 'Vertaalde literatuur' opgeruimd en gereorganiseerd. De boeken staan weer netjes op alfabet en ik heb wat boeken (beschadigd, al tien jaar op de plank) weggegooid.
We keken vanavond voetbal bij pa in Culemborg. Ghana wint van de Verenigde Staten. Er is een verlenging voor nodig. Dat betekent weer ruim twee uur voetbal kijken. Eigenlijk zit je je tijd te vermorsen. Zo geweldig is het getoonde spel niet. Maandagmiddag speelt Nederland weer. Ik heb om half vijf een afspraak met ouders en in vind het prima zo. Als Nederland wint, komt er nog een wedstrijd. Als Nederland verliest, heb ik niks gemist.
We kregen het met pa over een kennis van hem die overdag naar de dagbesteding moet en met wie nauwelijks meer een gesprek is te voeren. 'Hoe komt zoiets toch', vroeg pa zich af, 'en waarom bij de ene mens wel en bij de andere niet?' 'Het zit in de genen', zei Lidy. Dat zal zo zijn, maar vroeger heette dat predestinatie. We hebben het geloof in een schepper vervangen door het geloof in de wetenschap, maar begrijpen doe ik het allebei niet (daarom heet het ook geloof).
Ik heb Lidy gezegd dat ik later niet in zo'n dagbesteding terecht wens te komen. Dan zet ze me maar in een rolstoel voor de trein, maar ze mag ook wat vriendelijkers bedenken.
2 bestellingen: Ted Simon, 'Terugkeer van Jupiter. Een reis rond de wereld per motor', Tonny Vos-Dahmen von Buchholz, 'Pasqualina'.
27 juni 2010
Geen literatuur vandaag, maar wel een uiterst aangename dag. We waren met broers en zussen en (klein)kinderen bij Anne Marie in Oostzaan. Een barbecue waarvoor Jan het vlees zelf had gemarineerd en al dan niet aan spiesjes geregen (dat is toch echt een stuk lekkerder dan die kant-en-klare pakketten). Bovendien was er ook nog eens La Chouffe van de tap. Ik had bij de kaasboer op De Ellekoot wat soorten kaas gehaald, waaronder in port en wijndroesem gerijpte kazen. Kortom er was genoeg van alles. Anne Marie liet voor de kinderen een zwembadje vollopen. Op zeker moment zaten Peter, Jan en ik daar in onze onderbroek in te badderen. Daar zijn foto's van, maar u gelooft het zo ook wel.28 juni 2010
Alweer een boekenbon. Het kan niet op. Ik heb vandaag - de vergaderformulieren zijn beschikbaar - wel gauw even gekeken of de gulle gevers over zijn. Ze zijn alle drie 'bevorderd naar de volgende klas'. De rest van de dag was ik druk met het met mentoren voorbespreken van de rapportvergaderingen én met het indelen van de klassen van volgend jaar. We maakten van de vier tweede klassen van nu drie derde klassen voor volgend schooljaar. Die zitten vrij vol. Als er uit de rapportvergaderingen blijkt dat er toch wat meer derdeklassers dan gedacht blijven zitten, dan kunnen die er niet meer bij en moeten we er toch weer vier klassen van maken.
Even na de noen lunchten we met de sectie Nederlands bij Zeldzaam. We namen er afscheid van Hans en van Helma. Hans gaat echt weg, Helma geeft volgend jaar geen Nederlands meer. We aten er heerlijk. Ik had een uitermate donker kloosterbrood Ceasar (met gegrilde kipfilet, ijsbergsla, tomaat, bacon en ceasarmayonaise). Wat collega's namen de Club sandwich. Die zag er ook uitstekend uit. Hij had wel wat weg van de Club sandwich die ik met Suzanne in Parijs at. Misschien moeten we die deze zomer ook maar eens bij Zeldzaam gaan bestellen.
Van al het werk van Annie M.G. Schmidt is 'Het schaap Veronica' een beetje onderbelicht gebleven. Dat is jammer; niet alleen voor het schaap, maar zeker ook voor de dames Groen en voor de dominee. De dichteres en vertaalster Catharina Blauwendraad haalt het gezelschap terug uit de vergetelheid en laat ze - als een soort eertbetoon aan Annie M.G. Schmidt - samen naar het wereldkampioenschap voetbal kijken. Dat levert hele aardige nieuwe 'Schaap Veronica's' op. Ze zijn te vinden op haar website. Ik citeer enkele strofen:
Hè hè, zuchtte de dominee, en nu een kopje... hela!
Waar ga ik nu op zitten, zeg, wat ligt hier op de stoel?
Kijk uit! riep ’t schaap Veronica, dat is mijn vuvuzela!
Daar blaas ik strakjes op voor een totaal WK-gevoel.
Nu eindelijk oranje, sprak de dominee gespannen.
De dames Groen bekeken alle heren nauwgezet.
Ha, zei het schaap Veronica, het zijn weer leuke mannen.
Is dat die waar Yolanthe een tattoo voor heeft gezet?
Oei, riep het schaap Veronica, we krijgen een penantie!
Kijk, Van der Vaart schermt z’n gezicht af, is dat even flut...
Wat? bulderde de dominee, die scheids moet met vakantie!
Het is volstrekt geen hands wanneer men zijn gezicht beschut!
1 bestelling: John(ny) van Doorn, 'Veluws hiernamaals'.
29 juni 2010
De hele dag rapportvergaderingen. Inspannend, maar ik kijk wel tevreden terug op de vergaderingen van vandaag. We hebben de leerlingen serieus besproken, de regels gehanteerd, maar ook gekeken naar de belangen van de kinderen en waar mogelijk rekening gehouden met persoonlijke omstandigheden. Morgen nog een halve dag vergaderen en dan zit ook dat er weer op.
Met de post kwam 'Kleine dagen' van Bernard Dewulf. Het boek won de Libris Literatuurprijs 2010 en dat lijkt me een goede reden om het in de vakantie eens te lezen. De eerste alinea moet ik een paar keer lezen, voordat ik begrijp waar Dewulf het over heeft. En als ik dat begrijp ,weet ik eigenlijk niet of ik het mooi vind:
Het werd de ochtend van een dag. Buiten sloegen de geluiden aan het zweven in ons late hoofd. Iets in de kamer hield onze adem in en kwam toen ademend de kamer in, de ochtend van zijn leven. Het keek naar alles wat het nog niet zag. Het schreeuwde om alles wat het nog niet wist maar wel al miste. Het lag in onze handen en het was hij.
4 bestellingen: Anthony van Kampen, 'Omnibus', knipsels Bernlef, Mensje van Keulen, 'Van Aap tot Zet', Albert Verwey, 'Rondom mijn werk 1890-1923'.
30 juni 2010
De tweede ronde rapportvergaderingen vanochtend. Daarna heb ik de indeling van de derde klassen afgerond. Die kan ik morgen, als de leerlingen hun boeken in komen leveren, in de gang hangen. Dan weten ze voor de vakantie bij wie ze volgend jaar in de klas zitten. Het zijn de laatste loodjes en ze voelen ook als lood. Zeker als er ouders gaan bellen die het niet met de beslissing van de rapportvergadering eens zijn. Over een kind dat is blijven zitten, of over een kind dat niet naar het VWO mag. Het hoort erbij en het is goed als ouders voor de belangen van hun kind opkomen, maar je kunt mondigheid ook overdrijven (denk ik weleens, op dit soort dagen).
Vanmiddag was er nog een vergadering van de Straatnaamcommissie. We konden het redelijk kort houden. Er was nu een fietspadenkaart uit de gemeentelijke plotter. Ik dacht dat het tegenwoordig wel printer zou heten, maar er wordt blijkbaar nog steeds 'geplot'. We hadden niet de indruk dat werkelijk alle vrijstaande fietspaden op deze kaart stonden. We hebben de wijken onder de leden van de commissie verdeeld en ieder gaat deze zomer een rondje fietsen om die volledigheid te controleren.
Voor vaderdag kreeg ik een wok die in de barbecue past. Vanavond 'wokten' we daarin eerst nasi goreng. Daarna haalden we de wok van de barbecue, legden het rooster erop en roosterden sate. Het werkte prima. Alleen hadden we ook deze keer weer langer moeten wachten en hadden we de kooltjes 'grijzer' moeten laten worden voordat we begonnen. We willen te snel aan de gang.
Vanavond om elf uur, Lidy was al naar bed, ging ik nog even buiten zitten. Het was nog heerlijk. Een bodempje whisky (The Ultimate - Glenlivet 1995), Joop Visser op de achtergrond en ik stak ook de buitenhaard nog maar even aan, al was het al redelijk laat. Een heerlijk half uurtje niks doen. Het voelt al als vakantie.
 |
 |
