Theo Kars

Profiel

Achternaam:Kars
Voornaam: Theo
Geboren: 22-03-1940
Te: Rotterdam
Overleden: 10-11-2015
Te: Amsterdam

Pseudoniem(en): Theo Kars gebruikte het pseudoniem Hannah Kohn. In 'Tegenstroom' publiceerde Kars ook onder het pseudoniem Keller.

Voor tweedehands boeken	Ook van Theo Kars
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Naar Boven

Werk

Proza

De vervalsers, of De opkomst en ondergang van het bediendenwezen (1967)
De verleider (1969)
Alice: of De koorts van het verstand (1970)
De geisha (1972)
Parels voor de zwijnen (1975)
De eerste trein na half zes (250 ex.) (1975)
Beschermengelen (1979)
Avonturen op Ibiza (1980)
Op zoek naar het geluk (De koorts van het verstand, of Alice/De verleider/De geisha) (1982)
Een speling van de natuur (1982)
Gevaarlijk leven (De eerste trein na half zes/De vervalsers/De gevangenis/Een vriend in nood) (1983)
Vrouwen in bed (1983)
De huichelaars (1985)
Pechvermaak (verhalen) (1988)
Losbandig leven (1988)
Speelkoorts en andere verhalen (1990)
De vervalsers, compleet (1992)
Oud en onvolwassen (1993)
Praktisch verstand (2003)
Memoires van een slecht mens, dl. 1 (1940-1965) (2010)
Memoires van een slecht mens, dl. 2 (1965-1991) (2013)

Overig non-fictie

Parels voor de zwijnen (bibliofiel, 30 ex.) (1975)
De valse baard van Anatole France: een niet-officiële biografie (1975)
Beschermengel (1978)
Complete vitaminen- en mineralengids (1986)
De strijd tegen de tijd: een leven lang jong (1996)
De laatste jaren van Casanova (1998)
Praktisch verstand: klein handboek voor non-conformisten (2003)
De hond als mens (2007)

Vertalingen

Henry de Montherlant, Meisjes.. (1969)
Casanova, Lia en andere verhalen (1970)
Marguerite Yourcenar, Alexis. Of de verhandeling over de vergeefse strijd (1971)
Giacomo Casanova, Memoires; Venetiaanse jaren 1753-1756 (1971)
Marianne Sinclair, De man in het park (1971)
Don Jacobson, De verkrachting van Tamar (1972)
Anatole France, De goden zijn dorstig (1975)
E.M. Forster, Maurice (1977)
José Giovanni, De laatste ademtocht (1981)
Uit de authentieke memoires van Casanova (1987)
Henryk Sienkiewicz, Quo vadis? : de meesterlijke weergave van een gewetenloze machtsstrijd (1987)
Baltasar Gracián, Handorakel en kunst van de voorzichtigheid (1990)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, De school van het leven (1991)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, Eigen heer en meester (1992)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, Henriëtte (1993)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, De ontsnapping (1993)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, De jacht op geld (1994)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, Een man van aanzien (1994)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, Rust noch duur (1995)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, Leven en laten leven (1996)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, Het keerpunt (1997)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, Het duel (1997)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, Heimwee naar Venetië (1998)
Giacomo Casanova, Chevalier de Seingalt, Geheim agent (1998)
Giacomo Casanova, De minnares van de officier (2000)
Honoré de Balzac, Neef Pons (2000)
Stendhal, De Kartuize van Parma (2003)
Giacomo Casanova, De geschiedenis van mijn leven. Het beste uit zijn memoires, gekozen door Arthur Japin (2006)
Marguerite Yourcenar, Alexis, of De verhandeling over de vergeefse strijd ; Het genadeschot (met Jenny Tuin) (2007)
Giacomo Casanova, Casanova's reizen (2008)
Baltasar Gracián, De criticon of de kunst van het leven (2008)
Henryk Sienkiewicz, Quo vadis?: een verhaal uit de tijd van Nero (2015)
Baltasar Gracián, Handorakel (keuze uit 'Handorakel en kunst van de voorzichtigheid') (2016)
Giacomo Casanova, Het verhaal van mijn leven (3 delen) (2017)

Vertaald:

Philosophie für Nonkonformisten: kleine Anleitung zur Lebenskunst (Duitse vertaling van 'Praktisch verstand : klein handboek voor non-conformisten' door Annette Löffelholz) (2004)

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

Theo Kars richtte samen met Boudewijn van Houten in 1964 'Tegenstroom' op.
Theo Kars publiceerde in 'Maatstaf', 'De Revisor', 'Tirade', 'Aktueel'.

Diversen

1 hoofdstuk: 'Twee criteria' in 'Wilt u mij maar volgen' van Wam de Moor (1980)

Literaire prijzen

geen

Naar Boven

Opmerkingen

Theo Kars werd geboren in Rotterdam als zoon van gereformeerde ouders. Zijn vader was ambtenaar. Hij had twee jongere zussen.
Hij deed het eerste jaar op het Marnix Gymnasium in Rotterdam. Het gezin verhuisde naar Doorn en hij maakte daar het gymnasium af.
Theo Kars studeerde kort Nederlandse Letteren in Utrecht. Daarna studeerde hij enige tijd rechten in Amsterdam.
Tijdens zijn studietijd ontmoette hij Boudewijn van Houten.
Hij ging bij zijn vriendin (Mux de Fouw) in Amsterdam wonen.
Om het blad 'Tegenstroom' te financieren maakten Theo Kars en Boudewijn van Houten zich schuldig aan oplichting van de PTT (ze vervalsten postwissels en spaarbankboekjes voor in totaal 178.000 gulden). Zij kwamen vierentwintig maanden in de gevangenis terecht. Beiden schreven een boek over deze periode: Kars 'De vervalsers' en Van Houten 'Onze Hoogmoed'.
Na zijn vrijlating trouwde hij met Mux de Fouw. Ze scheidden een maand later.
Daarna leefde Kars samen met Karen Bulkes (enige tijd samen met de Canadese tekenares Kate Higgins).
Vanaf 1980 leefde hij van de verkoop van zijn boeken en van vertalingen.
Omdat er bij hem een ongeneeslijke ziekte was vastgesteld, bepaalde hij zelf het moment van zijn overlijden.

handtekening Theo Kars

handschrift Theo Kars

Anderen over Theo Kars

Kars' taal en techniek deugen niet. Ondanks het herschrijven is Alice eigenlijk nog helemaal niet geschreven. Kars draagt zijn materiaal zo dor en onhandig aan dat de roman zich aan de lezer voordoet als een aantal chronologisch gerangschikte gemiste kansen. Doordat Kars een weinig visueel schrijver is, blijven de scènes schematisch. (Henk Romijn Meijer, Parool, 21-11-1970)
Kars is een verteller, die niet onnodig verfraait of pocht. Hij drukt zich uitermate beeldend uit, geeft zeer levendige persoons- of landschapsbeschrijvingen en vindt dat hij anders is dan Reve, Cremer of Wolkers. (Peter Huysman, UN, 16-07-1980)
Slechts enkele fragmenten, zoals de schaarse landschapsberschrijvingen, tonen aan dat Theo Kars heus wel kan schrijven, als hij maar een volwassen thematiek en een eigen stijl kon bedenken. Dat is hem niet gelukt. Wie zich graag stierlijk verveelt, moet deze bespottelijke roman over tweedimensionale en potsierlijke wezens beslist lezen. Maar wijzer zal hij niet worden. (Piet Valkman, over 'Avonturen op Ibiza', Elseviers Magazine, 02-08-1980)
Uit een statistisch onderzoek, zojuist door mij gehouden, blijkt dat lange mannen slechte kopers zijn. Zes mannen, onafhankelijk van elkaar, betraden onze nering en stootten bijna het hoofd tegen de verlaging van het plafond. Verkoop: één Theo Kars. (Hans Engberts, Winkeldagboek, 14-01-1986, blz., 35)
Van Theo Kars nam ik de rechten over van zijn vertalingen, Alexis van Marguerite Yourcenar en De goden zijn dorstig van Anatole France. Het was een vreemde vogel, deze Kars, en een even zo vreemde kennismaking. Ik wist dat hij de PTT had opgelicht en daarvoor gevangen had gezeten, van zijn verdere leven was mij niets bekend. Hij merkte meteen op dat ik de zoon van een boekverkoper was en vroeg waar de boekhandel was gevestigd. Bij het horen van Zutphen verscheen een glimlach op zijn gezicht. 'Een boekhandel in het centrum ...?' Enigszins besmuikt gaf hij te kennen dat hij zich vroeger in leven hield met het stelen van boeken, deeltjes uit de Russische Bibliotheek, waarvoor hij het hele land afreisde, en die verkocht aan een antiquaar in Amsterdam. Op een van die 'boekentochten' deed hij ook de winkel van mijn vader aan. Ik had moeite mijn houding te bepalen, hij was echter schaamteloos eerlijk over dat verleden en daar ging sympathie van uit, althans voor mij. Ik besloot me er niet aan te storen. (Ad ten Bosch, De IJssel stroomt feller dan de Amstel, Herinneringen van een boekverkoper, uitgever en schrijver, blz. 260)

Naar Boven