1 maart 2008

Storm vanochtend. De hoes waaide van de barbecue af, ging metershoog de lucht in en verdween wie weet hoeveel tuinen verder!

Enkele weken geleden verkocht ik van C. Buddingh' 'Daboeknotities 1977-1985'. Te dik om door de brievenbus te doen, dus met een pakketzegel. Heeft de postbode dat boek bij die klant toch door de brievenbus geramd. Het hele boek beschadigd. Op het postkantoor pietluttig doen als ik denk dat het nog best door de brievenbus past (en mij € 6,20 laten betalen) en als het zeker niet past (en ik dús € 6,20 heb betaald) gaan staan rammen. Lekkere jongens daar bij TNT.
De klant heeft er werk van gemaakt (en een hoop gedoe gehad), maar krijgt het boek nu vergoed.

2 bladzijden toegevoegd aan Schrijversinfo: N.E.M. Pareau en Clara Feyoena van Raesfelt van Sytzama.

Martijn is morgen jarig. Dat is een mooie gelegenheid om weer eens te zorgen dat alle stapeltjes boeken uit de kamer verdwenen zijn. Het levert wel de halve dag opruimen op, want ik wil ze niet alleen verplaatsen, maar ze gelijk écht opruimen.

Er komt een Pabo op academisch niveau. Ik zal niet ontkennen dat het niveau van de instromers op de onderwijzersopleiding steeds lager geworden is. Honderd jaar geleden was onverwijzer(es) worden voor de slimmere jongens en meisjes uit de lagere klassen dé kans om wat te klimmen op de sociale ladder. Dat is al een jaar of veertig niet meer zo. Het werd een soort bezemopleiding voor wie niet wist wat hij of zij wilde worden. En nu - sinds de MBO-opleiding voor klassenassistent - is het een doorstroomopleiding voor na het MBO. Met alle respect voor deze brave jongens en meisjes is het niveau duidelijk gekelderd. We zijn al zover dat achtjarigen thuis komen en zeggen: 'Onze juf is wel een beetje dom'.
Het is trouwens taalkundig een beetje vreemd om deze opleiding nu op academisch niveau aan te gaan bieden. De 'a' in pabo staat al voor academie. Dus de 'gewone' pedagogische academie is niet academisch, maar nu komt er een academische academie?

Ik ben wat aan het stoeien met 'Querido's letterkundige reisgids voor Nederland'. Voor iedere provincie is er een gastschrijver aangezocht. Willem van Toorn is vrij kort over Drenthe (moet daar nou wel of niet die 'h' in?). Hendrik Entjes is zeer uitgebreid over Overijssel, maar verliest zich in de meest marginale dialectschrijvers.

Gisteren verkocht ik het kastje van Buddingh'. Vandaag meldt zicht nog een belangstellende, ook lid van het Buddingh' Genootschap.

2 maart 2008

Martijn is jarig. Dit is de laatste verjaardag van één van onze kinderen die we thuis vieren. Dat geeft er tocht een apart tintje aan. We hebben één slinger opgehangen (bij wijze van afbouwen).

Heeft iemand al eens de vergelijking gemaakt tussen 'Knielen op een bed violen' en 'De glazen stad'? Ik draaide gisteren de lp die destijds n.a.v. de televisieserie gemaakt is en ik vond de sfeer absoluut vergelijkbaar. De harde christelijke tuindersvader die volhardt in zijn geloof, niets van de wereld en de (eventuele) vooruitgang wil weten en daarmee zichzelf én zijn gezin naar de vernieling helpt.

De hoes van de barbecue vond ik terug in de vijver.

3 bestellingen: knipsels H.J.A. Hofland, Bibeb, 'Gast en Gastheer', 2 x Evert Zandstra.

3 maart 2008

Jan Eijkelboom overleden, Henk Romijn Meijer overleden, Max Nord overleden. Het gaat hard in schrijversland. al dacht ik bij Max Nord wel 'Leefde die die nog dan?'. Hij was al 91 en was vooral een werker op de achtergrond. Bij het Parool, ook tijdens de Tweede Wereldoorlog al. Hij vertaalde samen met Menno ter Braak (met wie hij bij 'Het Vaderland' werkte) kort voor de oorlog 'Hitlers eigen woorden' van Hermann Rauschning. Het boek werd verboden wegens belediging van een bevriend staatshoofd.

2 bestellingen: 2 x C. Buddingh', W.A. Paap, Vincent Haman.

4 maart 2008

De handel in tweedehands boeken is voor een groot deel 'wat de gek ervoor geeft'. Bij de standaard boeken is dat door internet - en het feit dat prijzen voor iedereen nu makkelijk te vergelijken zijn - behoorlijk gestandariseerd (hoewel wat verder kijken echt nog wel de moeite kan lonen). Maar bij speciale uitgaven, gesigneerde boeken en boeken met opdracht kun je nog wel eens schrikken bij het zien van een vraagprijs.
Fokas Holthuis biedt vandaag via een email-nieuwsbrief een deel van de bibliotheek van Hanny Michaelis aan. Zij is getrouwd geweest met Gerard Reve en dat maakt een deel van de collectie (extra) bijzonder en dát blijkt ook uit de gehanteerde prijzen. Bijvoorbeeld dit boek van W.F. Hermans, door hemzelf cadeau gedaan aan Hanny en Gerard:

29 -. Paranoia. Amsterdam, Van Oorschot, 1953. Linnen met (gehavend en incompleet) stofomslag (ontwerp Helmut Salden). 1e druk. € 2750,- * Exemplaar met handgeschreven, gesigneerde opdracht van W.F. Hermans aan Gerard Reve en diens echtgenote Hanny Michaelis op de Franse titel: 'Voor Gerard en Hanny,/ met de hartelijke gevoelens en/ eigenhandige correcties van de auteur/ Willem Frederik/ Groningen 12 feb '55'. Inderdaad heeft Hermans in dit exemplaar een twaalftal correcties aangebracht in de tekst, variërend van kennelijke zet- of spelfouten (pagina 112: 'zij hij' wordt 'zei hij') tot inhoudelijke wijzigingen (pagina 38: 'Comeniusschool' wordt 'Reyer Ansloschool' en pagina 153: 'Van alle kanten' wordt 'Uit alle richtingen'). Hermans deed dit boek cadeau aan Reve en Michaelis zes dagen na de geboorte van zijn zoon Ruprecht. Het lijkt er dus op dat het echtpaar Reve op 12 februari 1955 op kraamvisite is geweest in Groningen. Hermans en Reve zijn ontegenzeggelijk de belangrijkste schrijvers van na de Tweede Wereldoorlog, ze staan binnen 'De Grote Drie' op een gedeelde eerste plaats. Opdrachtexemplaren van de ene Schrijver aan de andere Schrijver zijn bij mijn weten nog nooit eerder in de handel geweest. De matige staat van het stofomslag staat in dit geval in geen verhouding tot de mooist denkbare provenance! JS 99.

5 maart 2008

Het boek van de tweede klassen besteedt in hoofdstuk vier kort aandacht aan het Zuid-Afrikaans. Dat heb ik vandaag aangegrepen om daar iets dieper met de leerlingen op in te gaan. Ik heb de eerste twee bladzijden van een Asterix-verhaal liggen in het Zuid Afrikaans (de bladzijde met de kaart van Frankrijk en die met het voorstellen van de belangrijkste personen) én ik heb ze het nummer 'Hilbrow' van Johannes Kerkorrel laten horen. Niet helemaal de muziek van deze leerlingen, maar het ging me ook om de tekst. Het duurt even voordat kinderen van deze leeftijd Zuid-Afrikaans herkennen. Meestal denken ze eerst dat het een Nederlands dialect betreft (Gronings? Betuws?). Daarna zijn ze verrast dat ze (met een beetje taalgevoel) de teksten best kunnen volgen.

Tijdens die les over het Zuid-Afrikaans beschreef ik hoe Jan van Riebeeck met zijn 90 kolonisten de Nederlandse nederzetting stichtte. Ik zei in dat verhaal: 'En het was een eind varen hoor, met die houten zeilschepen.' Waarop een bijdenhandje zijn vinger opstak en zei: 'Het is met onze moderne schepen net zo ver, mijnheer!'

Met Suzanne ben ik vanmiddag naar een reisbureau geweest. We willen in de meivakantie samen een lang weekend naar Parijs (met Martijn ben ik een paar jaar geleden naar Londen geweest). We willen met de Talis en dan een eenvoudig hotel in de buurt van het Gare du Nord. Het Louvre willen we zien (Suzanne i.v.m. de 'Da Vinci Code'). Ik wil in ieder geval naar Père-Lachaise.

Vanavond heb ik boekverslagen/recensies na zitten kijken. Wahid verrast me met zijn recensie van 'De vuurmeester' van Theo Hoogstraten. Wahid schrijft: 'Ik kon me in het boek goed inleven, want het verhaal speelde zich af in Veenendaal en ik kende sommige plaatsen.' Dat wist ik niet. Op internet vind ik dat Hoogstraten twee boeken heeft geschreven over twee kinderen die het recherchebureau Fiofen oprichten: 'De toren van de zeven verdiepingen' (2001) en 'De vuurmeester' (2002). Beide boeken spelen in Veenendaal! die boeken ga ik eens opzoeken in de schoolbibliotheek.

1 bestelling: Simon Vestdijk, 'Essays in duodecimo'.

6 maart 2008

De post bracht 2 boeken: 'Almelo en West-Twente. Literaire wandelingen in Overijssel' en Johanna F. van Buren, 'Verzamelde gedichten.' Het eerste boekje is er één uit een serie van zes. Met een ringbandje als rug (daar houd ik niet zo van, maar tijdens een autorit kun je wel makkelijk meelezen zonder het boek te beschadigen). Het boekje ziet er wel verzorgd uit.: mooie foto's. Johanna F. van Buren is een Overijsselse streektaaldichteres. Ze heeft over vrijwel elke plaats in Overijssel wel een gedicht geschreven. Daar wil er ik in de reisgids een aantal van noemen.

Martijn gaat als cadeautje voor een collega de CD 'The Freewheelin' Bob Dylan' kopen. Dylans tweede lp, met o.a. 'Don't think twice, it's all right'. Na het eten wilde ik dat nummer als mp3 laten horen, maar die eerste lp's van Dylan blijk ik nog nooit gedigitaliseerd te hebben. Dat moet ik dan binnenkort maar eens doen! Het nummer zelf staat er trouwens wel bij. Twee keer van Dylan zelf (van 'At Budokan' en van 'The bootleg series, vol. 7') en nog zes covers door andere artiesten (Eric Clapton, Joan Baez, José Feliciano, Pete Seeger & Arlo Guthrie, Peter, Paul and Mary en Ramblin' Jack Elliot).

1 bestelling: setje Veilig leren lezen.

7 maart 2008

Vandaag was zo'n dag, waarop je van alles gepland hebt, maar waarop zoveel onverwachte zaken gebeuren (die echt eerst om afhandeling vragen), dat je aan het eind van de dag constateert dat je ontzettend druk bent geweest, maar dat alle geplande zaken nog op je liggen te wachten. En de vraag is dan: moet je nu tevreden zijn, omdat je hard hebt gewerkt en veel hebt gedaan, of moet je ontevreden zijn, omdat de dingen die je had willen doen nog steeds niet zijn gebeurd?

Aan het eind van de middag ben ik met Suzanne ons weekend Parijs wezen boeken. We werden bijzonder vriendelijk geholpen op het reisbureau in 'De Ellekoot'. Deze jongejuffrouw legde rustig en duidelijk uit, onderstreepte dingen in de reisgids en deed haar best om de treinreis goedkoper uit te laten vallen (wat haar nog lukte ook). Dat kwam heel wat prettiger over dan het reisbureau waar we woensdag waren. Daar was de dame die ons hielp nauwelijks geïnteresseerd en ze voerde telefoongesprekken met anderen, terwijl ze met ons bezig was.

Op het parkeerterrein stond een ontzettend lange rij winkelwagentjes recht achter onze auto. We koppelden de helft van de rij los en schoven die op de plek ernaast. Daar stond maar één karretje. Het werd al snel duidelijk waarom dat was. Aan dat ene karretje ontbrak het kettinkje. Dus als je jouw kar daarin schoof, kreeg je je vijftig cent niet terug. Zeker vijftien mensen moeten daar de minuten ervoor met hun kar ingelopen zijn, gezien hebben wat er aan de hand was, er weer achteruit uitgelopen zijn en dan hun karretje - midden op de weg - aan die lange rij karretjes hebben toegevoegd. Nederlandse zuinigheid in optima forma! Er had een verborgen camera moeten zijn.

2 bestellingen: 4 x Carmiggelt, Patrick Lateur, 'Kruisweg in de stad'.

8 maart 2008

In alle drukte heb ik gisteren de Zuid-Afrikaanse Asterix en Obelix én de twee in Veenendaal spelende boeken van Theo Hoogstraten op school laten liggen. Dat zal dus moeten wachten tot na het weekend.

Het Volkskrant Magazine van vandaag bevat - vanwege de boekenweek - nogal wat artikelen over schrijvers. Een artikel over Bernlef met werkelijk prachtige foto's van zijn gegroefde kop. Het interessantste artikel gaat over Alex Boogers. Auteur van vier - door recensenten goed beoordeelde - boeken, die aangeeft te gaan stoppen met schrijven, omdat hij er geen droog brood van kan eten. In hetzelfde artikel komt ook Ingmar Heytze aan het woord. Hij kan ervan leven, maar dat dankzij voordrachten en het Fonds voor de Letteren. Van de verkoop van dichtbundels alleen lukt dat niet. Hij citeert daarbij C. Buddingh': 'Je kunt ervan roken, maar niet al te veel.'

Het schijnt de komende week weer slecht weer te worden, maar de lente zet onontkoombaar door. De knoppen van de hosta knallen de grond uit. Ook de rode kornoelje (de hele winter al fraai, met zijn rode takken) heeft al blad- en bloemknoppen.

Vanmiddag heb ik de gedichten uit 'Zeven eeuwen katholieke poëzie', samengesteld door Anton van Duinkerken vermeld op de diverse schrijversbladzijden. Ik blijk slecht ingevoerd te zijn in deze katholieke poëzie. Van diverse dichters had ik nog geen bladzijde 'in aanbouw'. Ik loop dan ook het risico dat het bij een aantal van deze dichters bij de vermelding van dat ene gedicht zal blijven.

De jonge dichter Johannes van 't Lindenhout pleegde zelfmoord in Nijmegen. Hij had in 'Propria Cures' en in 'De Beweging' gepubliceerd. Ik zoek naar zijn sterfdatum en kom 12-07-1919, 1916 én 1915 tegen. 'Querido's letterkundige reisgids' geeft 1915. 'Winkler Prins Lexicon van de Nederlandse Letterkunde' geeft 1916. Gerrit Komrij geeft in 'Verzonken boeken' en in zijn vezamelpil ook 1916. Rottend Staal houdt het op de site ook op 1916. DBNL geeft op de site 1919. Zijn 'Nagelaten verzen' werden gepubliceerd in 1918. Ook volgens DBNL. Dan lijkt overlijden in 1919 toch wel uitgesloten. Het is héél ongebruikelijk om nagelaten verzen voor het overlijden te publiceren. Ik sluit me voorlopig maar aan bij de meerderheid en houd het op 1916.

Martijn steekt al een paar jaar heel veel tijd in TVVW. Uiteraard ook omdat hij daar zelf veel plezier in heeft. Gisterenavond is hij op een feestavond van de tennisclub uitgeroepen tot 'Vrijwilliger van het jaar'. Heel leuk en een goed initiatief van de club. In het algemeen geven we veel te weinig schouderklopjes en dit is een mooie manier om dat eens te doen.

2 bestellingen: 8 knipsels Siebelink, Ietje Liebeek-Hoving, 'De nacht tot dag verklaard'.

9 maart 2008

Ik moet toch constateren dat DBNL minder betrouwbaar is dan ik altijd dacht. Gisteren zag ik dat de sterfdatum van Johannes van 't Lindenhout niet klopte. Vandaag merk ik dat de sterfdatum van Henri Bruning ook niet klopt. DBNL geeft 17-01-1983. Wikipedia geeft 17-12-1983. Na enig zoeken vind ik een bladzijde over Bruning, gemaakt door zijn zoon. Die geeft ook 17-12-1983 en je mag er toch op rekenen dat de zoon de data wel juist heeft.

Na de Tweede Wereldoorlog herbouwde men in Arnhem de Grote (of Eusebius) Kerk. Bij de restauratie plaatste men enkele Walt Disney-figuren (de zeven dwergen - als een soort 'spuwers') en Ollie B. Bommel (van Marten Toonder) tussen de meer sacrale originele beelden. De Beeldhouwer (Henk Vreeling) plaatste ook een beeld van de tegen de stripfiguren protesterende dominee G.C. Foeken. Deze foto heb ik van internet gehaald. Bij een volgend bezoek aan Arnhem wil ik hier zelf een foto van maken. Het gebouw is niet meer als kerk in gebruik, maar als zalencentrum. Je kunt in de toren met een lift naar boven.

2 bestellingen: knipsel Hemmerechts, 'Poëtisch akkoord'.

10 maart 2008

Laatste werkdag! (vanavond win ik de staatsloterij!)

Mijn ijkpunt voor het échte naderen van het voorjaar zijn de prunussen aan de Jan Steenlaan. Ze zitten volop in de knop en zullen bij het eerste beetje zon wel openknallen. Vorig jaar meldde ik de bloei op 28 maart en in 2006 op 19 april. Zou het werkelijk zó hard gaan met de opwarming van de aarde, of is dit toeval?

Ik ben halverwege in 'De vuurmeester' van Theo Hoogstraten. Het boekje speelt in Veenendaal, maar verder dan het gebruik van wat Veense straatnamen komt Hoogstraten niet. Hij noemt de Tinneweide (blz. 14), het Jan Roeckplantsoen en de Van Zuilenweg (blz. 41) en de website van de gemeente: www.Veenendaal.nl (blz. 26). Je krijgt de indruk dat hij een plattegrond van Veenendaal heeft gebruikt om het boekje te situeren. Vanuit het Jan Roeckplantsoen steken de kinderen in het boek een bruggetje over en komen dan in een park (het Stadspark?). Iets verderop ligt een tennispark. Dat zou dan Spitsbergen moeten zijn, maar dat is in werkelijkheid verder weg dan het in het boekje lijkt. De school van de kinderen heet het Uiterwaarden College. Gaat Hoogstraten ervan uit dat Veenendaal aan de Rijn ligt? Waarschijnlijk wel. Hij laat de pyromaan die in het boek een rol speelt zijn activiteiten verleggen van Wijk bij Duurstede naar Veenendaal. Het boek kent verschillende verhaallijnen die zo halverwege bij elkaar beginnen te komen. wordt vervolgd.

1 bestelling: 3 knipsels Wolkers.

11 maart 2008

Een waterig najaarszonnetje scheen door de boomkruinen en schilderde langgerekte schaduwen op het gras. De bladeren, die twijfelden tussen zomergroen en herfstkleur, ritselden in het zachte briesje. Lijsters en wat verlate zomergasten zongen en tjilpten er vrolijk op los.

Bovenstaande aardige natuurbeschrijving staat op blz. 102 van 'De vuurmeester' van Theo Hoogstraten. Op blz. 109 heeft hij er nog één:

Op zondag sloeg het weer abrupt om. Vanuit het zuiden dreven grote, donkere wolken over de rivier. Al voor het middaguur dreunden de donderslagen boven Veenendaal en gutste de regen in stromen neer.

Dat laatste citaat bevestigt mijn vermoeden dat Hoogstraten denkt dat Veenendaal aan de Rijn ligt. Heb ik daarmee een negatief oordeel over het boek? Nee, dat niet. Kinderen van pakweg tien tot veertien jaar zullen het vast een leuk boek vinden. Er zit spanning in, de dialogen zijn redelijk vlot geschreven en de verhaallijnen lopen als in een soap door elkaar heen. Het is wel jammer dat de verhaallijn met de drugsdealende en met een pistool zwaaiende Jes niet wordt afgewikkeld. Dat blijft nu een beetje onbevredigend in onduidelijkheid steken.

1 bestelling: Maatstaf, 21e jaargang, nummer 2/3, juni/juli 1973.

12 maart 2008

Er komt de laatste tijd veel meer aandacht voor kerkhoven, of zoals dat fraai heet 'ons funerair erfgoed'. In de 'Rijnpost' van vandaag een verslag van een discussie op het gemeentehuis over behoud van het oudste gedeelte van begraafplaats De Munnikenhof. In vergelijking met heel veel andere kerkhoven stelt De Munnikenhof helemaal niets voor. Op zoek naar schrijversgraven heb ik het laatste jaar heel wat kerkhoven gezien en op een schaal van 0 tot 10 (wat betreft interessante en mooie kerkhoven) komt het Veense kerkhof echt niet boven de 1,5 uit. Kale, door heggen gescheiden stukjes grafveld, waar de graven strak in het gelid en vlak tegen elkaar liggen. Geen slingerende wandelpaden, geen met mos begroeide oude zerken, weinig struiken en bomen. Dat neemt natuurlijk niet weg dat je een keer een begin moet maken met conservering en het behouden van wat je hebt. Dus de oprichting van een stichting 'Vrienden van De Munnikenhof' is alleen maar toe te juichen. Hieronder zomaar vier foto's van veel interessantere kerkhoven waar ik het afgelopen jaar geweest ben:

Arnhem	Doorn	Leusden	Zutphen

Afgelopen zaterdag stond er een interessant artikel in de krant over begraafplaatsen in de provincie Groningen, waar men lang de gewoonte heeft gehad de overledene met een gedicht(je) op de zerk te eren. In enkele Groningse plaatsen komt dit veel voor, elders in de provincie nauwelijks en in de rest van Nederland ook maar sporadisch. Er is in Groningen een Stichting Oude Groninger Kerken, die sinds enkele jaren ook het behoud van kerkhoven als haar taak ziet. Ze hebben ook allerlei boekjes hierover uitgegeven. Op hun site bestelde ik er dit weekend vier en die lagen vandaag in de brievenbus:
- Harry de Olde en Reint Wobbes, Wij hopen dat 't u goed mag gaan. Grafverzen op de kerkhoven van Garmerwolde, Noorddijk en Middelbert
- IJnte Botke, Die onder dezen grafzerk ligt. Graf- en gedenkstenen in en om de kerk van Zuurdijk 1773-1885
- Reint Wobbes, Hier rust o wandelaar ... Opmerkelijke grafschriften in Groningerland
- C.O. Jellema, Bedevaart

Een heel kort mailtje, zelfs zonder naam, maar wel leuk: 'complimenten voor de website. groet'.

2 bestellingen: Spiegel Historiael, jaagang 13 # 3, stafkaart 28D.

13 maart 2008

Onlangs had ik een klant bij wie de postbode een pakketje met geweld door de brievenbus geramd had, waarbij het boek behoorlijk beschadigd was. Dat schijnt vaker voor te komen, bijvoorbeeld in Haarlem. Vandaag mailt een klant: 'Bedrag is overgemaakt. Verzoeke stevig te verpakken i.v.m. 'barbaarse' behandeling door TNT in deze contreien.'

Zaterdag ga ik dozen knipsels ophalen bij de oud-leraar Nederlands in Cuijk waar ik al eerder contact mee had. Ik ben ontzettend benieuwd. Hij heeft jarenlang knipsels verzameld. Ik heb even gekeken of er verder in Cuijk nog iets literairs te beleven is. Het antwoord is nee. G.W. Lovendaal was er van 1876 tot 1880 schoolhoofd, maar dat is (lijkt het nu) alles.

We hebben vanmiddag een gratis digitale tv-ontvanger opgehaald. We kregen een brief van Casema dat we dat apparaat bij een electrawinkel naar keuze (keuze uit zes stuks) in Veenendaal op konden halen. Wij gingen naar Van Wakeren, omdat we daar meestal onze apapraten kopen. We gingen vooral met de vraag: welke adder zit hier onder het gras? Ik geloof niet zo in bedrijven die gratis iets weggeven. Daar zit meestal iets achter. Wordt je abonnement duurder met zo'n ontvanger of iets dergelijks? Er blijkt geen adder verscholen in het gras. Er komt waarschijnlijk binnenkort een glasvezelnet in Veenendaal en dát is concurrentie voor Casema. Vandaar dat ze nu hun klanten aan zich proberen te binden!

We hebben in het dorp pasfoto's laten maken. Ik heb voor Parijs een nieuw paspoort nodig. Bij de fotowinkel hebben we ons ook laten informeren over digitale spiegelreflexcamera's. Ik heb de allereerste Ixus van Canon (2.1 megapixel - telefoontoestellen hebben er tegenwoordig al meer!) en die is wel zo'n beetje op. Daarvoor had ik een spiegelreflexcamera (een Olympus) en daar wil ik digitaal naar terug. We gaan ons op die keuze oriënteren: weer een Olympus, een Nikon, een Canon?

Bij de witte boekwinkel kocht ik twee reisgidsen en een fotoboek over Parijs:
- Marina Bohlmann-Modersohn, Parijs Ontdekken en beleven (Globus)
- Stedengids. Parijs, De mooiste wereldsteden
- Milena Ercole Pozzoli, Parijs

1 bestelling: Selma Lagerlöf, 'Anna Svärd' en 'Het meisje van de Veenhoeve'.

14 maart 2008

Leerlingen doen hun uiterste best om zo met lesuren te schuiven, dat ze net een uurtje eerder uit zijn. En eerlijk is eerlijk, soms zien ze mogelijkheden die de roostermaker niet gezien heeft. V2a had vandaag drie tussenuren (het 5e, 6e en 7e uur). Frans kon van het achtste naar het zevende uur geschoven worden. Zo hielden ze twee tussenuren over. Uiteraard komen ze dan vragen of dat niet anders kan. Ik bood ze aan om een uurtje extra Nederlands te geven op het vijfde uur. Als ze tussenuren als een probleem zien, dan is dat op die manier opgelost. Maar uiteraard zag ik dat (in hun ogen) verkeerd. Niet de tussenuren zijn het probleem van de leerlingen, maar dat ene lesuur dat nog op de tussenuren volgt. Toch vonden de slimmeriken nog een oplossing: Het uur Frans zou bestaan uit oefenen van woordjes op de computers in de mediatheek. Ik had gezegd dat ik het vijfde uur Nederlands kon geven. Als ik dat kon, dan kon ik ook wel het vijfde uur surveilleren tijdens die Frans les, ze waren immers toch individueel aan het werk en hadden geen uitleg nodig! Ik vond het flauw om dat te weigeren en zo was V2a dus tóch na het vijfde uur vrij.

PSV ging gisteren via strafschoppen door in de UEFA-cup. Ik erger me aan het nadrukkelijk God aanroepen en naar de hemel wijzen van de PSV-doelman. Ook van andere sporters trouwens. Onmiddellijk schorsen deze sporters wegens goddoping. Alle sporters horen met gelijke middelen en gelijke kansen te strijden. Dit lijkt me ongeoorloofde hulp van buiten.

2 bestellingen: 20 Barbarbers, Charles Bukowski, 'Vrouwen', Italo Calvino, 'Als op een winternacht een reiziger', Van zes een jaar. Zes verhalen van zes auteurs over zes jaren (met J. Bernlef, Max Dendermonde, A. den Doolaard, Alfred Kossmann, Helga Ruebsamen).

15 maart 2008

Vanochtend heb ik de studeerkamer opgeruimd. Oude tijdschriften weggegooid. Dozen leeggeruimd. Spullen van school uitgezocht en gedeeltelijk weggegooid. Het was hard nodig en het was eigenlijk al heel lang nodig, maar ik ga het pas doen als het niet langer kan wachten: vanmiddag haal ik dozen knipsels op en die moeten ergens staan.

De Tomtom bracht me binnen drie kwartier in Cuijk. Rijk had in de kamer diverse dozen knipsels klaar staan en ook complete jaargangen 'Groene Amsterdammer' en 'NRC'-boekenbijlagen. We hebben koffie gedronken en gepraat over literatuur en onderwijs. Hij is een échte verzamelaar. Ik heb nog nooit een huis gezien met zoveel boeken, tijdschriften en knipsels. Er is tegen mij wel eens gezegd (bij het zien van dozen boeken in de huiskamer): 'Je vrouw moet veel van je houden'. Nou, dat gaat voor hem zeker ook op. De middag vloog voorbij.

Thuis heb ik als eerste de knipsels van Buddingh' uit de dozen gezocht en die (op jaar) toegevoegd aan mijn verzameling. Diverse knipsels uit de jaren vijftig en zestig. Alleen daarvoor was ik al met plezier naar Cuijk gereden. De knipsels staan hier.

Uiteraard zocht ik ook even naar knipsels over Kees Stip. N. van Hees memoreert in De Nieuwe Linie van 24-08-1963 de vijftigste verjaardag van Stip. In het artikel staat ook dit vers voor/over Kees Stip (wie is A.C.?):

Op Trijntje Fop

Nooit fopte een man natuur zò lekker
als Stip het deed op rijm en maat.
De geest die door zijn verzen gaat,
is die van La Fontaine, maar gekker.

Natura staat bij hem tot Artis
gelijk het water tot het vuur.
Hij rijmt een gat in de natuur
en koldert wit wat anders zwart is.

Wanneer hij zich zojuist ontpopte
als een die Abraham heeft gezien
fopt hij ons dan weer niet, misschien,
zoals hij ons met Trijntje fopte?
(A.C., De Nieuwe Linie, 24-08-1963)

16 maart 2008

In de 'Vrij Nederland' van deze week - i.v.m. de boekenweek - veel aandacht voor boeken en daar duikt plotseling een (positief) stukje over 'Raban! Raban! Raban!' op.

Vanochtend keek ik de documentaire over Connie Palmen die de KRO vorige uitzond in het programma 'Profiel'. Vooral de interviews met haar broers leverden fascinerende televisie op. De KRO heeft ook een website bij deze uitzending. Hier verwijzen ze naar Schrijversinfo. Niet naar de bladzijde over Palmen, maar naar de bladzijde met alle citaten uit haar boeken. De mooisten:

De hele dag knipsels uitgezocht en met dozen gesjouwd. Het was gelukkig waardeloos weer.

2 bestellingen: Herman Melville, 'Moby Dick' en 3 x Toon Kortooms.

17 maart 2008

Keke Keukelaar fotografeert met enige regelmaat schrijvers en doet dat vaak op een opmerkelijke manier. In 'Meander' stond enige tijd geleden bijvoorbeeld een serie 'schrijversportretten op toiletten'. Nu is er - ook op Meander - aanhakend bij het boekenweekthema, een serie prachtige portretten van oudere schrijvers. De meest opvallende foto is van de dichter Bergman, opvallend omdat het een vergeten auteur is, waar recent toch nog een bundel van verscheen. Andere geportretteerden zijn o.a. Sonja Prins, Leo Vroman, Marga Minco, Guillaume van der Graft, Louis Th. Lehmann, Sybren Polet, Simon Vinkenoog en Dirkje Kuik.

Wim meldt per mail dat Nico Keuning in zijn Bob den Uyl-biografie 'Een zeker onbehagen' (net uit) in een noot meldt 'Dit citaat is ontleend aan de website van Mats Beek over Bob den Uyl. (hoofdstuk 8, noot 15, pag. 432)'. Dan moet ik die biografie toch kopen (of in de winkel in gaan zien). Ik heb er bij de 'opmerkingen over Bob den Uyl' twee citaten staan die niet uit kranten of boeken komen, maar uit mailtjes die mensen aan mij gestuurd hebben. Vermoedelijk zal hij er daar eentje van gebruikt hebben, want bij andere citaten kan hij naar de originele bron verwijzen.

Van Kooten had 'Een zeker onbehagen' niet op voorraad. Ze hebben het voor me besteld. Ik heb deze boekenweek nog geen boek gekocht, dus dat moet maar kunnen. Ik vroeg naar de 'Den Uyl-biografie'. De verkoopster wilde me de biografie van Joop den Uyl geven. Die is net uit en wordt blijkbaar beter verkocht.

Toen ik voor het stoplicht bij de rondweg stond te wachten, draaide er vanaf de Rondweg een motorrijder de Rede op. Geheel verpakt in een dik, zwart leren pak, handschoenen aan en een motorhelm op met een ondoorzichtige, spiegelende klep. Als er een burkaverbod moet komen, dan moet dergelijke kleding ook verboden worden. Alle argumenten gaan ook op voor dit soort motorkleding. Je hebt geen idee wie er voor je zit, je kunt niet zien of het een man of een vrouw is, je kunt de ogen van de persoon absoluut niet zien.

1 bestelling: Remco Campert, 'tjeempie! of liesje in luiletterland', met illustraties van Joost Roelofsz.

18 maart 2008

Steeds nadrukkelijker stuit ik op de onbetrouwbaarheid van gegevens. In de VARA-gids van vorige week staat in de serie Buis&Haard een dubbelinterview met Nelleke Noordervliet en haar man Peter Noordervliet. Achter haar naam staat: (Amsterdam, 1945), terwijl ze volgens haar eigen site en volgens bijvoorbeeld Wikipedia toch echt in Rotterdam is geboren. Wat is dat voor een raar soort slordigheid?

1 bestelling: knipsels Hemmerechts.

19 maart 2008

De betogen in 3VWO zitten er bijna op. Natuurlijk zijn de leerlingen af en toe zenuwachtig, maar ze kunnen het wel. Vandaag had Jaap een prachtige stelling, gevoed door het door veel leerlingen gedeelde gevoel dat ze in deze periode onevenredig veel proefwerken krijgen en dat dat best beter over de periodes verdeeld zou kunnen worden.
De stelling: Leerlingen zijn de dupe van het niet kunnen plannen van leraren!
De argumenten:
- Leraren overleggen niet. Ze zijn alleen op hun eigen vak gericht.
- Leerlingen kunnen zo hun ware capaciteiten niet laten zien.
- De leraren zijn er zo de oorzaak van dat de cijfers van hun leerlingen te laag zijn.
- Leerlingen moeten leren plannen van leraren die dat zelf niet kunnen.
- Leraren zijn te lui om te overleggen.
Mogelijke tegenargumenten:
- VWO-leerlingen hebben zelfstandigheid in hun genen.
- Leerlingen moeten niet zeuren, het zijn maar leerlingen.
- Docenten doen het met opzet, ze denken dat leerlingen zo leren plannen.
Dit is maar een korte samenvatting van zijn betoog. Hij had er diverse voorbeelden bij en ook nog wel een paar argumenten die ik niet heb genoteerd. Gedeeltelijk heeft hij ook gelijk met zijn stelling. Er zitten teveel toetsen in de laatste twee weken van een cluster en met een beetje overleg zou dat best beter over de periode verdeeld kunnen worden. Bovendien kan ik het wel waarderen dat ze lef genoeg hebben om zo'n stelling te kiezen en die netjes en in goedlopende zinnen te verdedigen. Ik heb hem gevraagd zijn betoog om te werken tot een artikel voor de schoolkrant. In de afsluiting van zijn betoog, gaf hij geen samenvatting, maar richtte hij zich rechtstreeks tot mij: De week voor de voorjaarsvakantie was ik ziek. In die week zouden ze de opdracht voor hun boekverslag krijgen. Ik had niet met collega's geregeld dat de leerlingen die opdracht uitgedeeld kregen. Ze kregen de opdracht dus pas na de voorjaarsvakantie en moeten hun boekverslag nu inleveren in deze toch al zo drukke periode. Het is natuurlijk wel zo dat leerlingen bij de dag leven. Op dat moment vonden ze het prima dat die opdracht later kwam, een deel had het boek ook nog lang niet uit. Nu blijkt dit een hele drukke periode te zijn en zijn ze er niet meer zo blij mee. Ik heb nog een kritisch naar mijn eigen planning (met name van die boekverslagen) gekeken. Het zou slimmer zijn om de opdracht te geven in pakweg week 7 van een cluster en het verslag in te laten leveren in de (veel rustiger) week 3 van het volgende cluster.

Een mailtje vandaag m.b.t. een boek van Bernlef dat niet op mijn bibliografie staat en dat de schrijver van de mail ook nergens anders tegenkomt: 'Ik heb een vraag die u waarschijnlijk kunt beantwoorden. In alle opsommingen van de werken van (J.) Bernlef vindt ik nergens terug de novelle:'DE OVERWINNING - HET VERSLAG VAN EEN NEDERLAAG'. Dit boekje heb ik al sinds het verschijnen in 1962 in mijn bezit. Is dit werkje vergeten, zelfs door de schrijver?'

Vandaag is Hugo Claus overleden. Hij leed aan Alzheimer en heeft er zelf voor gekozen zijn aftakeling niet mee te maken. Op zijn verzoek heeft er euthanasie plaatsgevonden.

5 bestellingen: F. Springer, 'Bougainville' (Grote lijster), H.V. Morton, 'Reiziger in Rome', Marcel Proust, 'Combray. Op zoek naar de verloren tijd. De kant van Swann. Deel 1', Heemschut September 1985 - No. 9, stafkaart 30E Katwijk.

20 maart 2008

N.a.v. de vraag over Bernlef van gisteren heb ik dat boek op internet gezocht. Het blijkt wel mee te vallen. 'De overwinning. Het verslag van een nederlaag' wordt regelmatig aangeboden voor € 4,00 tot € 7,00. In mijn overzicht van de boeken van Bernlef stond het boek wél, maar alleen met de (niet helemaal complete) titel 'De overwinning'.

In mijn lessen besteedde ik aandacht aan het overlijden van Hugo Claus. De leerlingen kenden de naam niet, maar hadden het van televisie en radio wel opgepikt gisteren. Er was ook nauwelijks aan te ontkomen. In één klas liep het uit op een intensief gesprek over euthanasie. Dat is officieel natuurlijk geen inhoud van een les Nederlands, maar het zijn wel de beste momenten in een schooljaar, omdat het écht is!

Het lange paasweekend begon al in de loop van de middag. We zijn post weg wezen brengen op de Ellekoot en daar hebben we bij de apotheek voor een paar maanden nieuwe medicijnen (Flixotide) voor mij gehaald. Bij de Blokker kocht Lidy een nieuw wasrek en ik gaf mezelf vijf DVD's. Vijf voor vijf euro, je snapt niet hoe ze het er voor kunnen maken:
- The Osterman weekend
- Rules of engagement
- De Poolse bruid
- The Hotel New Hampshire (naar een boek van John Irving)
- Best (over het leven van George Best)
Bij de Bruna kocht ik het Literaire juweeltje van deze maand: J.J. Voskuil, 'Bestiarium'. Diverse fragmenten uit 'Het Bureau' over dieren, aangevuld met enkele andere korte stukjes over dieren. In het eerste verhaaltje wordt De Klomp genoemd. Dat zal wel het enige literaire verhaal blijven, waarin dit buurtschap figureert:

Later in de middag gingen we naar het dorp. Vooral om nieuwe paspoorten te bestellen. Als ik begin mei naar Parijs ga, is mijn huidige paspoort net verlopen. We hebben nog bij twee winkels naar digitale camera's gekeken. Dixons is goedkoop, maar ik heb iets tegen die winkel. De winkel is kil en onpersoonlijk en het personeel is onvriendelijk. Lidy kocht een broek bij V&D. Van de opruimingstafel nam ik drie boeken mee:
- Op het spoor. De beste gedichten en verhalen over en in de trein
- Leonard Roggeveen, De ongelofelijke avonturen van Bram Vingerling
- Benno Barnard, Het gat in de wereld

Toen we net weer thuis waren, belde Van Kooten dat het bestelde boek was aangekomen. Die heb ik toch maar direct opgehaald. Nico Keuning citeert in 'Een zeker onbehagen. Een biografie van Bob den Uyl' op blz. 174 Tonny Beek. Zij doet stamboomonderzoek en kwam zo met mij in contact. Vroeger werkte ze op hetzelfde kantoor waar Bob den Uyl werkte en uit de email van 19-02-2006, waarin ze me dat vertelde, citeerde ik deze zin op de Schrijversinfobladzijde over hem:

In je dagboek las ik dat er nog wel eens vraag was naar boeken van Bob de Uyl. Toen ik 23 was heb ik samen met hem op kantoor gewerkt bij de Scheepvaartmaatschappij van Nievelt Goudriaan aan de Veerkade in Rotterdam. Ik noemde hem altijd Bobo en hij mij ‘mooi rooie’. Hij was gek op rooie vrouwen, die hadden temperament volgens hem. Omdat het een wat sjofele, kleurloze man was vond ik dit uit zijn mond altijd wat hilarisch klinken. Jaren nadat ik bij deze firma ben weggegaan hoorde ik tot mijn grote verbazing dat hij schrijver was geworden.

Ik zal haar mailen dat ze in deze biografie genoemd wordt, dat zal ze ongetwijfeld leuk vinden.

Ik nam bij Van Kooten ook 'Schrijvers & hun huizen' mee. Een prachtig bladerboek van Erdmute Klein (tekst) en Annelies Rigter (foto's). Ze hebben vijftien schrijvers geïnterviewd, vooral over het belang van hun huis en hun werkplek. Bij de interviews zijn tientallen foto's van het interieur afgedrukt (nog uitgebreider dan op een makelaarssite). Een goed interview prikkelt al je nieuwsgierigheid, maar door al die foto's grenst het lezen aan voyeurisme. De geportretteerde schrijvers zijn: Arthur Japin, Charlotte Mutsaers, Kees van Beijnum, Nelleke Noordervliet, Tomas Lieske, Carry Slee, Ivan Wolffers, Marion Bloem, Frédéric Bastet, Rosita Steenbeek, Renate Dorrestein, Carolijn Visser, Aya Zikken, Oek de Jong en Simon Vinkenoog.

2 bestellingen: J.van Wageningen, 'Orpheus en Ahasverus', Roland Holst, 'Deirdre en de zonen van Usnach'.

21 maart 2008

Vanochtend zijn we naar de Renaultdealer Bochane in Veenendaal geweest. We hebben onze Scenic nu een jaar of vier en waren benieuwd wat er aan inruil mogelijk was. Dat blijkt enorm tegen te vallen. Wat zij bieden geeft een afschrijving van ruim € 3000 per jaar. Dat is wel erg duur rijden. Dan hebben we er destijds veel te veel voor betaald, of ze geven er nu veel te weinig voor terug.

Benno Barnard verhuisde met zijn ouders van Amsterdam naar Rozendaal. Benno Barnard beschrijft in het begin van zijn boek 'Het gat in de wereld' zijn jeugd in deze pastorie en de verhouding tot zijn vader. Over de pastorie:

De schrijversinfobladzijde over Jo Boer is af. Een intrigerende en op zijn minst 'aparte' vrouw. Destijds zeer geprezen, maar nu volledig vergeten.

Het was al aangekondigd: het sneeuwt. Een witte Pasen is nou niet echt iets waar ik op zit te wachten.

	Paassneeuw

1 bestelling: Hugo Claus, 'De Metsiers'.

22 maart 2008

Ik ben niet zo'n liefhebber van de boeken van Ronald Giphart. Het is me allemaal een beetje te gelikt-van-deze-tijd. Zijn privé-domein deel ('Het leukste jaar uit de geschiedenis van de mensheid') uit 2002 heb ik na een kwart opzij gelegd. Ik kom er niet doorheen. Vreemd genoeg lees ik elke zaterdagochtend wel zijn kookcolumn in het Volkskrant Magazine. Vandaag trakteert hij ons op een stukje over Deventerkoek. Maar eigenlijk gaat het over Martin Bril. Giphart zou samen met Bril naar Deventer, maar Bril staat onderweg in een file. Giphart gaat op een Bril-manier Deventer in en geeft dan een prachtige oneliner over hem:

De hele winter zijn de vissen in de vijver blijven zwemmen. In vorige jaren verstopten ze zich 's winters achter de plantenzakken. Vanochtend keek in de vijver en zag geen enkele vis! Na goed zoeken zag ik één oranje kopje onder een plantenbak. Hebben ze plotseling de schuilplaatsen teruggevonden, of is er een reiger bezig geweest. Ik vrees een beetje voor het laatste. In de loop van de dag verschenen er weer een stuk of wat vissen, verdwaasd en schrikkerig.

Even voor twaalf uur ben ik de laaste boodschappen wezen halen bij Albert Heijn. Vreselijk wat een drukte. Eigenlijk weet je het wel: de laatste dag voor Pasen of voor Kerst moet je geen boodschappen gaan doen! Maar je stinkt er toch weer in. Overvolle paden, met hun karretje duwende mensen, vertwijfelde en boze blikken en veel zaken al uitverkocht (er was geen stokbrood meer).

3 bestellingen: 4 x Carmiggelt, een bijbel, 'Nachtmerrie voor Rik Ringers', 1 knipsel Anneke Brassinga.

23 maart 2008

De gedichten uit 'Een tuinman is een dichter. De 100 mooiste tuingedichten', samengesteld door Paul Geerts (2002) heb ik vandaag aan de overzichten op Schrijversinfo toegevoegd. In het boekje een gedicht van Benno Barnard, waarmee hij zijn opmerking bewijst die ik op eergisteren hier opnam:

Ik lees vandaag verder in 'Het gat in de wereld' van Benno Barnard. Op blz. 26 citeert hij hetzelfde gedicht. Het is een vreemd toeval dat ik zo'n gedicht twee keer op één dag tegenkom. 'Het gat in de wereld' is een prachtig boek. Mooie zinnen, interessante gedachten én het sluit prachtig aan bij mijn zoektocht voor de literaire reisgids. Een paar voorbeelden van zijn prachtige zinnen:

Dit schreef hij in Texas, toen hij daar een jaar verbleef als writer in residence. Het tellen van de kloten is ongetwijfeld een verwijzing naar een gedicht van C. Buddingh' (zeer vrij naar het chinees - de zon komt op. de zon gaat onder / langzaam telt de oude boer zijn kloten.). Benno Barnard begeleidde op de universiteit in Austin vijf studenten Nederlands. Hij deelde de kamer met ene Chris die Jiddisch heeft gestudeerd. Niet zo heel erg gemotiveerd: 'Why did you take Yiddish?' - 'I walked into the wrong classroom one day and I was too lazy to get up.' Van die kamergenoot deze opmerking in een brief aan de vader/dichter van Barnard:

Feyenoord verliest vandaag van Sparta, maar eigenlijk verliezen ze van scheidsrechter Dick Jol. Hij keurt een doelpunt goed, nadat een Spartaan overduidelijk hands heeft gemaakt. Die speler had rood moeten krijgen, krijgt dat niet en scoort later in de wedstrijd nóg een doelpunt. Dick Jol keurt dan ook nog eens een geldig Feyenoord-doelpunt af. Het kijken naar zo'n samenvatting is niet goed voor mijn hart. Ik blijf zitten met twee vragen:
- Wat betekent die voornaam van die scheidsrechter ook weer in het Engels?
- Was dit niet de scheidsrechter waarvan ooit is aangetoond dat hij grof geld inzette op de uitslagen van door hem gefloten wedstrijden?

2 bestellingen: 4 x Pearl S. Buck, Isaac Bashevis Singer, 'Toen Schlemiel naar Warschau ging en andere verhalen'.24 maart 2008

Vannacht heeft het gesneeuwd en vanochtend was de wereld wit. Nu (om 10.30 uur) schijnt de zon weer. Die heeft kracht genoeg om de sneeuw weer snel te laten verdwijnen. Maar daar waar geen zon schijnt, is het nog wel fris. Lidy maakt van de gelegenheid gebruik om de diepvries te ontdooien. In de schaduw van de bijkeuken staan manden en bakken met diepvriesspullen buiten. 'Mother nature's fridge' zegt Gerard Reve ergens.

Vanwege de kou en de sneeuw gaan we vandaag niet naar Bredevoort. Op tweede paasdag is er een boekenmarkt waarbij handelaren en particulieren opruiming houden. De laatste jaren hebben we daar flink ingekocht. Wat bij anderen niet verkoopt is voor mij soms nog heel aantrekkelijk. Maar er schijnt nog meer sneeuw te komen, dus we blijven lekker thuis.

Edwin mailt en zegt over het Engelse citaat van Barnard van gisteren: 'Curieus, dat citaat 'Where the hell do they speak Yiddish?'. Deed me een beetje denken aan die Duitse toerist die in het centrum van Rotterdam vraagt waar 'die Altstadt' is.'

Ik ben bezig met een stapeltje knipsels over C.J.E. Dinaux. Vooral bekend van zijn gebundelde kronieken en literaire opstellen in 'Gegist bestek' (3 delen - 1958, 1961, 1969). Hij studeerde twee jaar Chinees. Stopte met die studie en ging (vrij willekeurig) M.O. staatswetenschappen doen. Hij was van 1925 tot 1931 leraar M.O. staatswetenschappen in Enschede en Hengelo. Van 1931 tot 1956 was hij leraar in Haarlem. Zijn hart lag bij de literatuur en niet bij zijn werk In een interview in Vrij Nederland van 04-05-1968 zegt hij: 'De laatste jaren was ik zelfs zó sterk leraar-contre coeur dat ik nauwelijks mijn lesuren nog kon beginnen. Het was een soort dwangneurose - ik kon mijn kiezen niet meer van mekaar krijgen, scharrelde minutenlang door de klas en pas dan ging het weer, op mijn routine'. In 1956 werd hij afgekeurd. In hetzelfde interview zegt hij: 'Toen ik in 1956 was afgekeurd was het alsof er een last van me afviel, een bevrijding. Niet vanwege die leerlingen want daar kon ik goed mee omgaan, maar om de hele sfeer van zo'n school, dat schoolmeesterachtige, die puntjesstellerij, die collega's die niet te harden waren. Wat mij betreft mogen ze alle scholen afschaffen.' Hij leefde van een klein pesioen en vulde dit aan met zijn schrijfwerk.

Verdomd, denk ik, als ik dit lees: dit gaat over mij! En dan kan ik niet anders dan me afvragen: Ben ik leraar 'contre coeur'? Zou ik me liever de hele dag met literatuur (lees mijn site, het werken aan de literaire reisgids) bezighouden? Ligt het ook bij mij niet aan de leerlingen, maar aan de sfeer en de puntjesstellerij? Ik vrees dat het antwoord 'Ja' is. En daar komt dan direct de vraag achteraan: Zou ik van de literatuur en de boeken kunnen leven? Ik vrees dat het antwoord 'Nee' is.

Nog een keer Benno Barnard. Over het graf van P.A. de Génestet. De foto's heb ik vorig jaar mei gemaakt:

	P.A. de Genestet (1829-1861)

De Génestet stierf in ons huis, - niet toevallig ligt hij op het idyllische kerkhofje in het schemerige park achter het kasteel begraven. Als kind heb ik vaak in de omgeving van zijn steen gespeeld, die al sinds mensenheugenis niet meer was schoongemaakt, en ik zou hem morgen blindelings terug kunnen vinden, hoewel het bos na de dood van de baron grondig gesnoeid schijnt te zijn: ik vraag me af of het zomerlicht er nog net zo zachtgroen is. 'Kijk, daar rust Petrus Augustus,' zei mijn vader. Met zijn wandelstok tikte hij op naam en data van de dode, en soms gebruikte hij de ijzeren punt om het mos uit de statige letters en cijfers te schrapen. (Benno Barnard, Het gat in de wereld, blz. 23)

En op dezelfde bladzijde over de beroemde 'Bedriegertjes' in het park van kasteel Rozendaal:

'de tussen twee vijvers gelegen schelpengalerij met de verborgen sproeiertjes, die sinds een eeuw als de belangrijkste toeristische attractie van de heerlijkheid geldt, waarschijnlijk omdat de op eenvoudige waarheden verzotte kleine burgerij ook graag overzichtelijk gefopt wordt.'

Op bladzijde 24 gaat het over poëzie en godsdienst. Ik kan blijven citeren. Léés dat boek! Ik vermeld deze citaten ook direct op mijn citatenbladzijden op Schrijversinfo. Het is al enige tijd geleden dat ik daar voor het laatst citaten aan toevoegde:

2 bestelling: Hugo Claus, 'Oostakkerse gedichten, Theun de Vries, 'Stiefmoeder aarde', Evert Zandstra, 'Tenten bij de beek', Evert Zandstra, 'Twaalf mannen van de Vrouwe Jacoba', een hele grote bestelling van 30 lp's en een bulkboek en ook nog eens een grote bestellnig van ruim twintig studieboeken. (Elke dag dit aantal bestellingen en ik kan ervan leven!)

25 maart 2008

Het is lastig lesgeven als de sneeuwbuien langs de ramen razen. In sommige klassen valt er een les uit i.v.m. de paasmaandag, dus voor de toetsweek houd ik twee lessen over. Daarin wil ik dan nog veel doen, maar de sneeuw maakt de leerlingen druk en ongeconcentreerd. Dat is vechten tegen de bierkaai.

Vanmiddag ben ik even naar de Rabobank geweest. We hebben onze hypotheek veranderd, maar nu sturen ze ons twee verschillende overzichten. Telefonisch kreeg ik geen bevredigend antwoord, daarom heb ik toch maar een afspraak gemaakt. Dat was verhelderend. Ze hadden een aanname gemaakt van wat we waarschijnlijk zouden willen en ons dat, kort na de eerste berekening, toegestuurd. Het was wel handig geweest als ze dat even hadden overlegd. Na afloop van het gesprek vroeg ze of ik met de auto was en een muntje wilde voor de slagboom. Ik was op de fiets, dus dat was niet nodig. Vorige keer - met Martijn - stond de slagboom open en hielden we dat muntje over. Martijn heeft dat muntje toen op een formulier geplakt dat hij toch terug moest sturen. Dat maken ze zelden mee en dat formulier is de halve bank doorgegaan, begreep ik nu. De meeste mensen houden het muntje, dan kunnen ze één keer gratis parkeren in het centrum.

Het weekblad 'Margriet' bracht jarenlang (van 1939 tot 1988) 'Winterboeken' uit. Over die serie is een aantrekkelijke site gemaakt: www.winterboeken.nl. Het is puur jeugdsentiment. Een aantal omslagen, maar ook diverse verhalen komen me nog zo voor de geest. Van de maker van de site kreeg ik een mail met een vraag over de Bommelverhalen in het winterboek: 'De (mijn) site www.winterboeken.nl vermeldt evenals u dat er verhalen van Bommel en Tom Poes voorkomen in het Winterboek van 1947, maar ik moet bekennen dat ik nu, na mijn lange speurtocht naar alle Winterboeken niet meer exact weet hoe ik aan dat jaartal ben gekomen. De jaartallen ontbreken namelijk tot aan de jaren zestig in al die boeken. Ik herinner me wel dat bij aanbod/vraag van Bommelfans naar dit Winterboek op bijvoorbeeld Marktplaats steeds dit jaartal werd genoemd. Vermoedelijk heb ik aangenomen dat zij het wel zouden weten. Nu alle covers op de site staan kreeg ik vanochtend een mail van een verzamelaar die meldt dat in de catalogi van Marten Toonders werk dit Winterboek steeds als stammend uit 1948 wordt aangemerkt. Kunt u mij uit de droom helpen?' Helaas kan ik dat niet. Ook ik heb het ergens gelezen en die informatie voor waar aangenomen. Ook ''n Heer is onprijsbaar', de Bommelkatalogusde van Hans Matla uit 1989 heb ik er op nageslagen. Die heb ik zelf niet meer, dus ik kan dat nu niet nakijken.

2 bestellingen: S. Vestdijk, 'Ierse nachten' (Bulkboek), knipsel Tessa de Loo.

26 maart 2008

De supporters van FC Twente hadden afgelopen zondag in het Arkestadion, tijdens de met 2-1 gewonnen wedstrijd tegen Ajax, over de volle breedte van vak P een spandoek uitgerold met de tekst: 'Het is het eindpunt van de trein, bijna geen mens hoeft er te zijn, bijna geen mens gaat zover mee: Enschede!' Liefhebbers hebben het herkend als de eerste regels uit het gedicht 'Textielstad' van Willem Wilmink. Voor veel anderen zal het vooral een aanmoediging voor de spelers van Twente zijn geweest. En natuurlijk zal het uitdrukking gegeven hebben aan het gevoel dat Klein Duimpje van ver buiten de Randstad het op kon nemen tegen de randstedelijke reus.
Wilmink zou het ongetwijfeld prachtig hebben gevonden. Juist hij, die in zijn essays over gedichten er zo graag cabaretteksten en volksliedjes bij haalde om te laten zien dat veel regels van de 'hoge dichtkunst' daar ook zonder meer opgaan. Als dan andersom het volk zijn dichtkunst gaat gebruiken om uiting aan haar gevoelens te geven, dan is dat een postuum compliment van Enschede aan haar zoon!

Té veel leerlingen van V2a hadden vorige week een opdracht niet gemaakt. En dat terwijl het toch een uitdagende opdracht was: Kijk twee aflveringen van een tv-soap en noteer hoeveel verhaallijnen je ziet, wie in die verhaallijnen de hoofdpersoon is, wat het probleem van die hoofdpersoon is en wat de verhaallijnen met elkaar te maken hebben. Ze krijgen wel eens beroerdere opdrachten. Toen ik constateerde dat zoveel leerlingen het niet gemaakt hadden, heb ik gezegd: dan maakt iedereen die opdracht voor 26 maart en dan krijgen jullie er een SO over. Ik heb vandaag de vragen op het bord gezet en ze die op een proefwerkblaadje laten beantwoorden. Ik heb serieus met de gedachte gespeeld om na afloop met de prullenbak langs de tafeltjes te gaan en ze zelf hun SO te laten weggooien. Het was voor straf, daar moet ik niet al te veel extra werk door hebben. Ik heb het toch maar niet gedaan. Teveel risico op boze telefoontjes van ouders. Nu heb ik gezegd dat ik ze zal 'bekijken'. Duidelijk goed gemaakt is 0,1 punt extra op de CT van volgende week. Nu prutswerk is 0,1 eraf bij die CT.

Ouderen die veel lezen genieten meer van het leven. Dat bleek onlangs uit een onderzoek onder meer dan duizend ouderen tussen de 49 en 90 jaar. Zo maakte bekend. Uit het eerste Nationale Leesonderzoek 50+ (van onderzoeksbureau Pro Aging) blijkt verder dat het merendeel van de ouderen (58 procent) voor zijn of haar plezier leest. Ruim 42 procent vindt lezen belangrijk om bij te blijven. Meer dan een kwart van de ondervraagden meent dat je met een boek lekker kunt wegdromen. Vrouwen blijken meer boeken te lezen (25 per jaar) dan mannen (17 per jaar). Ook kopen ze meer boeken (9,1 tegenover 7,6 per jaar) dan mannen en zijn dames vaker lid van een bibliotheek. Als favoriete auteur werd Geert Mak het meest genoemd, gevolgd door Henning Mankell, John Grisham, Jan Siebelink en Maarten 't Hart. Het meest genoemde favoriete boek is 'De vliegeraar' van Khaled Hosseini, op de voet gevolgd door 'Knielen op een bed violen' van Jan Siebelink en 'De eeuw van mijn vader' van Geert Mak.

Na emailverkeer met Jacqueline Zirkzee heb ik haar bladzijde op Schrijversinfo afgemaakt. Op mijn verzoek mailde ze een foto en een bladzijde met handgeschreven overpeinzingen die hebben geleid tot het idee voor 'Het Heksenhuis', haar roman die volgende maand verschijnt.

1 bestelling: 2 stafkaarten

27 maart 2008

Leerlingen zijn creatief! Iemand heeft het geluid van de schoolbel (bij het wisselen van de lessen) opgenomen en vervolgens heeft een aantal leerlingen dat geluid als ringtone op zijn of haar telefoon gezet. Al een paar dagen trappen collega's erin en lopen leerlingen een aantal minuten voordat de les écht is afgelopen op de gang. Is dit nu slim of slecht? of iets daartussen?
Ik denk dat ik morgen mijn horloge maar eens vijf minuten achter zet. Als dan de échte bel voor de pauze gaat, zeg ik tegen mijn klas: 'Nee jongens, die ringtone, daar trap ik niet meer in. Kijk dit is mijn horloge en die geeft de tijd aan dat de pauze begint.

In het berkje in de voortuin hangen wat voederbollen en het is opmerkelijk hoeveel vogels daar op afkomen, zo vlak voor het raam. Koolmezen, pimpelmezen, vinkjes (geen idee wat voor soort), mussen, merels, spreeuwen en vandaag zagen we voor het eerst twee boomklevers van de bollen pikken!

28 maart 2008

Loes, één van onze muziekdocenten is zangeres van de bluegrass-band Waterflow. De rest van de band woont in Slowakije. Een internationale band dus. Ze spelen jaarlijks o.a. op de 'European World of Bluegrass' in Voorthuizen, waar ze elkaar ook hebben ontmoet. De nieuwe CD 'Perfect Match for Trouble' van Waterflow is net uit en vandaag kocht ik er eentje van Loes. Heerlijke muziek. Ik ben niet zo thuis in deze muzieksoort, maar ik heb wel diverse folk-lp's en cd's en dit ligt daar heel dicht bij. Waterflow heeft een eigen site: www.waterflow.sk. Op de site zijn ook enkele nummers van de nieuwe cd te beluisteren.

De postbode bracht vandaag 'Hier scheen 't geluk bereikbaar. Schrijvers over Bergen. Van Gorter tot van Dis. In het Noordhollandse Bergen woonden en wonen opvallend veel schrijvers (en andere kunstenaars). Willem van Toorn schreef er al eens 'Er moeten nogal wat halver-garen wonen' (1988) over. In 'Hier scheen 't geluk bereikbaar' worden dertien van die schrijvers belicht. Wat deed Bergen met die schrijvers en wat deden die schrijvers met Bergen. Achterin het boekje staan ook nog eens twee literaire wandelingen door Bergen + een literaire fietstocht. Aan de orde komen: Herman Gorter, J.M. Selleger-Elout, C. S. Adama van Scheltema, A. Roland Holst, Maurits Mok, Chis J. van Geel, Gerrit Kouwenaar, Lucebert, H.C. ten Berge, Elly de Waard, Neeltje Maria Min, Hans Tentije en Adriaan van Dis.

2 bestellingen: single Spaghettie a la Hettie, knipsel Maarten 't Hart.

29 maart 2008

Vanochtend heb ik de knoop doorgehakt: ik heb een Olympus E-510 spiegelreflexcamera gekocht. Het overgebleven alternatief was de Nikon D60. Uiteindelijk hebben gedeeltelijk emotionele overwegingen de doorslag gegeven (vroeger had ik ook een Olympus: merkentrouw), maar ook een afstreeplijstje met voordelen: de Olympus heeft beeldstabilisatie ín het toestel, heeft liveview (je kunt ook 'live' op het beeldschermpje kijken en er niet alleen de gemaakte foto's op terugzien én is toch wat goedkoper.

Wat 'spielerei' met de nieuwe camera:

Morgen breng ik een grote bestelling lp's zelf weg naar Amstelveen. Deze klant woont op een paar kilometer afstand van begraafplaats Zorgvlied. Die begraafplaats mag de Nederlandse versie van Père-Lachaise (in Parijs) genoemd worden. Er liggen vele tientallen beroemdheden begraven. Ook het aantal schrijvers is enorm. Met behulp van de site van Zorgvlied en mijn eigen aantekeningen voor de literaire reisgids kom ik tot de volgende lijst (van graven die ik wil fotograferen). Die is zo uitgebreid dat ik zelfs de te lopen route vandaag wel precies mag voorbereiden:

J.P. Hasebroek (april 1896) (graf 0-I-309)
Herman Heijermans (26-11-1924) (graf N-I-1132) (1131?)
Erich Wichman (jan. 1929) (graf N-III-1007)
Israël Querido (aug. 1932) (C-I-66)
Johan Braakensiek (1940) (graf D-11-271) Braakensiek illustreerde o.a. boeken van Justus van Maurik en J.C. Kievit.
Arthur van Schendel (14-09-1946) (graf C-I-267)
Hein de Bruin (14-06-1947) (graf 13-III-203)
Cissy van Marxveldt (1948) (graf N-III-888)
M.H. Székely-Lulofs (1958) (graf 0-I-70) in het overzicht van Zorgvlied staat als sterfjaar 1883?
J.W.F. Werumeus Buning (20-11-1958) (graf 19-II-129)
Hans van Sweeden (april 1963) (graf 18-478)
Meyer Hamel (1965) (graf 22-I-503)
François Pauwels (1966) (graf N-II-429)
Nico Rost (febr. 1967) (graf N-I-1026)
Gerard den Brabander (10-02-1968) Gerard den Brabander was het pseudoniem van Jan Gerardus Jofriet. (Op zijn grafsteen staat niet zijn echte naam, maar zijn pseudoniem + een gedicht) (graf 20-II-532)
K. Norel (mei 1971) (graf N-I-38)
Jacques Gans (30-08-1972) (graf N-III-146)
Victor E. van Vriesland (nov. 1974) (graf 22-I-631)
Kees Manders (1979) (graf 22-I-103).
J.J. Buskes (maart 1980) (graf 0-III-48)
Elisabeth Zernike (maart 1982) (graf 22-I-482) Ze is begraven bij haar man Frits Zernike. Haar naam staat niet op de steen.
Hermine Heijermans (1983)
Frans Halsema (1984) (graf N-III-1376) (1176?)
Dick Hillenius (08-05-1987) (graf N-II-87)
Hein Donner (1988) (graf 0-II-449)
Frans Kellendonk (20-02-1990) (graf N-I-215)
Hans Faverey (14-07-1990) (Amsterdam) (graf C-I-331)
Renate Rubinstein (28-11-1990) (graf N-II-267)
Bert Voeten (30-11-1992) (graf N-III-1821). Op zijn grafsteen staat: 'Geloof in een onherroeplijk leven en leef het zo'.
Adriaan Venema (november 1993) (graf N-I-174)
Jean Pierre Plooij (1994) (graf N-III-841)
Dolf Verspoor (1994) (18-I-229)
Th.J.A. Duquesnoy (01-08-1994) (15-III-64) in 2004 herbegraven
Ischa Meijer (18-02-1995) (graf N-III-723)
Annie M.G. Schmidt (24-05-1995) (graf 0-II-170). Het monument op haar graf (een jaar later geplaatst) werd ontworpen door Ellen Boswijk). De meningen over dit monument zijn verdeeld.
J.W. Holsbergen (mei 1995) (graf N-III-1672)
Hans Andreus (overleden in 1977, hier herbegraven 16-08-1995) (graf N-III-1716)
Leen Jongewaard (juni 1996) (graf 0-I-356)
Alfred Kossmann (juli 1998) (graf 15-III-140)
M. Vasalis (oktober 1998) (graf C-I-320)
Louis Dusèe (1999) (grafnr. N-II-1452)
Herman Brood (2001) (grafnr. PAR-I-9)
Lodewijk de Boer (2004) (graf 17-III-0088)
Kees Winkler (april 2004) (graf 17-III-136)
L. de Jong (2005) (9-II-260)
Martin van Amerongen (2002) (graf N-I-1146)
Elisabeth Eybers (06-12-2007)

Nu al is mijn lijst uitgebreider dan die van Zorgvlied zelf én ik meen twee fouten in de namen te hebben ontdekt, maar misschien heeft Zorgvlied de spelling van de grafsteen overgenomen, dus dat moet ik dan morgen maar even controleren.

De uitvaart van Hugo Claus is rechtstreeks op de Nederlandse televisie. Dat is mooi. Is dat mooi? Moeten we dat nu zien als een eerbetoon aan een groot schrijver, of is het een uitwas van sensatiezucht? Of is het uitingsvorm van het zoeken van de geseculariseerde mens naar ankers en ceremoniën.

1 bestelling: Anthonie van Kampen, 'Jungle trilogie'.

30 maart 2008

Even voor elf uur reden we naar Amstelveen. Onderweg hadden we doorlopend regen, maar in Amstelveen scheen de zon. De man waar we de lp's brachten woonde in een flatgebouw tegen een winkelcentrum aan. V&D, MacDonalds, Kijkshop, allemaal op zondag open. Bij het afleveren van de lp's maakten we kort een praatje. Hij bleek een collega-leraar (wiskunde) te zijn. De advertenties voor Raban op Schrijversinfo blijken te werken. Hij was via de bladzijde over Drs. P op Raban terechtgekomen! Op zijn aanraden reden we de 'toeristische route' naar Zorgvlied: langs de Amstel. Een behoorlijke brede rivier, prachtige huizen langs het water, veel roeiers op het water. We zijn even gestopt bij een molen waar we een standbeeld zagen staan. Het bleek een bronzen Rembrandt te zijn, die op één knie zittend aan het schetsen is.

Bij begraafplaats Zorgvlied kun je je auto goed kwijt. Direct achter het hek ligt sinds 2003 een monument voor de hier begraven schrijvers. Het monument bestaat uit een 'gebroken kolom' (een veel gebruikt symbool voor het afgebroken leven) en een 'geblokte vloer' waarin op kleine witte, vierkante tegeltjes de namen van de op Zorgvlied begraven schrijvers staan. Aan de open plekken in de vloer te zien, ontbreken er nog schrijvers, of men houdt nu al rekening met toekomstige begrafenissen. Er liggen er 36. Ik heb er daar 24 (een min of meer toevallig aantal) van gefotografeerd:

We hadden pech, want het regende voortdurend. Dat maakt het wandelen op een begraafplaats er niet prettiger op. Bovendien verregenden de papieren met aantekeningen die ik bij me had. Fotograferen met een paraplu in de andere hand valt ook niet mee. Op Zorgvlied staan veertien borden met steeds een plattegrond van een gedeelte van de begraafplaats. Als je het nummer van het graf dat je zoekt weet, kom je er op die manier wel uit. Bovendien is er een kantoortje, dat ook op zondag open is, waar men je kan vertellen waar je zoeken moet. Hier is ook een wandeling langs de schrijversgraven te koop. We hebben die hulp vandaag niet gezocht en een vrij willekeurige wandeling gemaakt. Op de borden die we tegenkwamen, zochten we één of twee graven die we wilden zien en verder lieten we ons verrassen door wat we tegenkwamen. Zorgvlied is als begraafplaats qua ligging en natuurschoon niet echt interessant, maar is wel zéér interessant door alle bekende figuren die er begraven liggen. Schrijvers, theatermensen, zangers, onderwereldfiguren enz. Er zijn monumentale familiegraven, oude betonnen zerken en opvallende grafmonumenten (Herman Brood, Joop Doderer). Je kijkt je ogen uit. Een bloemlezing (in de volgorde van onze wandeling):

J.P. Hasebroek	J.J. Buskes	M. Szeleky-Lulofs	Annie M.G. Schmidt	J.H. Donner	K. Norel
Renate Rubinstein	Ischa Meijer	J.W. Holsbergen	Bert Voeten	Martin van Amerongen	Nico Rost
Cissy van Marxveldt	Jean Pierre Plooij	Paul Biegel	Joop Doderer	Alfred Kossmann	Herman Brood

Van de meeste graven heb ik meerdere foto's gemaakt. Die komen later op de Schrijversinfobladzijde over deze auteurs. Op het graf van Ischa Meijer liep een eekhoorntje, dat hebben we helaas niet kunnen fotograferen. Van Paul Biegel wist ik niet dat hij hier begraven lag. Aan enkele van de stenen (vooral die van Nico Rost en J.H. Donner) is te zien hoe regenachtig het was. Onder (voor?) het enorme Herman Brood-monument ligt zijn as. Hij is gecremeerd en de as is hier 'bijgezet'.

31 maart 2008

Gisteren liepen we in de regen op Zorgvlied. Vandaag moet er gewerkt worden en is het prachtig, zonnig weer. Het is niet anders.

Een verrassend mailtje van Geertjan Spanheim n.a.v. de foto's van Zorgvlied: Hallo Mats, Regelmatig bezoek ik jouw weblog. Die fotoserie van Zorgvlied inspireerde mij tot het volgende gedicht:

ps: onlangs is mijn eerste dichtbundel gedrukt (oplage 200). Ik wil er jou (als verzamelaar) graag eentje toezenden. Ik weet alleen het adres niet.

Uiteraard heb ik Geertjan mijn adres doorgegeven. Ik meen in 'De Gelderlander' of 'De Veenendaalse Krant' over zijn dichtbundel gelezen te hebben. Hij woont ook in Veenendaal. Ik denk zijn naam te kennen van de lokale radio van een jaar of wat geleden.