Terug naar februari 2012

1 maart 2012

Zo'n vrije Bapodag is heerlijk, maar de werkdag na zo'n vrije dag is altijd toch iets drukker dan een 'normale' werkdag. Er is email van twee dagen, er moeten wat leerlingen 'nagelopen' worden die gisteren niet om half acht verschenen zijn en er zijn tijdens je afwezigheid allicht dingen gebeurd die nog om wat nawerk vragen.

Vanavond keek ik op mijn gemak naar de kwis '2 voor 12'. Dat blijft een leuke kenniskwis, met overigens ook een leuke presentatrice. In deze aflevering gebeurde iets dat ik nog niet eerder had gezien: de 'opzoek'-kandidaat zocht een vraag op waarop de andere kandidaat het(zelfde) antwoord al lang had gegeven. Dat kost dus tijd en punten. Deze kandidaten verloren, maar dat zouden ze zonder die extra opzoektijd ook hebben gedaan.

Ik wilde vanavond eigenlijk naar het gemeentehuis. Daar doen enkele van onze leerlingen mee aan een debatwedstrijd, die gehouden wordt in de raadszaal. Maar Lidy is grieperig en ligt boven over te geven. Dan blijf ik toch maar thuis.

Overgezet naar de nieuwe layout (en sterk uitgebreid): J. Bernlef.

2 maart 2012

In de aula komen - los van elkaar - twee bovenbouwleerlingen naar mij toe. Ze steken hun hand uit en feliciteren me met de verjaardag van Martijn. Daar reken ik niet op, maar het is heel aardig van ze. Ik vermoed dat het - via tennis - facebookvrienden van Martijn zijn en dat ze daarom weten dat hij jarig is.

Een leerling wil mij een opmerking op Twitter laten zien. Op mijn computer opent hij zijn account en er verschijnt een hele rij 'tweets'. Behalve de opmerking die hij me wil laten zien, komen er nog een heleboel andere voorbij. Bij elke 'tweet' staat hoeveel minuten geleden ze zijn verstuurd. Daarmee kan ik moeiteloos vaststellen dat minimaal twee leerlingen tijdens de les wiskunde hebben zitten twitteren!
Het mag niet (geen telefoontjes aan tijdens de les), maar natuurlijk gebeurt het wel. Zo interessant zijn onze lessen nou ook weer niet. In deze 'tweets' lees ik o.a. 'Pff wiskunde is echt een klote werk -.-' en 'Nog 20 minuten en dan is het eerste uur pas afgelopen dan moet ik nog een uur :('

Hoofdstuk vijf van het boek van mijn tweede klassen begint met een fragment uit 'Paniek' van Carry Slee. Jorrit werkt samen met zijn vriend Ruben aan een werkstuk voor school. Ze gaan bij Ruben thuis aan het werk. Als Jorrit daar arriveert is Ruben net even weg. Zijn moeder zegt: 'Ga maar vast naar zijn kamer'. Daar blijkt de computer aan te staan en Jorrit ziet dat Ruben bezig is geweest op een homo-chatsite.
Dat is een interessant gegeven en het geeft dan ook elk jaar weer stof tot discussie en écht nadenken. 'Hoe zou jij reageren?' Dan lezen de leerlingen de tekst en beantwoorden er wat vragen over. Vraag 8 is: 'Welke bedoeling zou de schrijfster met dit verhaal hebben?' Het gewenste antwoord is: 'De lezer laten nadenken over homoseksualiteit en laten zien dat er weinig tolerant over wordt gedacht.'
Het bespreken van die vragen en antwoorden verloopt vrij rustig, tot ik de vraag stel: 'Is het toeval dat juist Carry Slee dit boek geschreven heeft?' Dat weten ze niet en ze snappen ook niet waar ik heen wil. Als ik dan vertel dat Carry Slee zelf lesbisch is, gaat er - zeker in deze klas - een enorm gegil en gejoel op. Waarmee maar weer aangetoond is dat veertienjarigen - inderdaad - weinig tolerant zijn als het over homoseksualteit gaat.
De vervolgvraag is: 'Is een mooi boek ineens geen mooi boek meer, als je zoiets van een schrijfster weet?' Voor een deel van de klas is het antwoord 'Ja'. 'En als een schrijver dan een moordenaar blijkt te zijn?' 'Dat is een rare vergelijking meneer, dat is héél wat anders'. Het ontbreekt er nog maar aan dat ze zeggen: 'Dat is lang zo erg niet'.

We aten vanavond bij Martijn. Ik blader bij hem wat door 'Caesarion' van Tommy Wieringa. Al op de eerste bladzijde wordt de datum 2 maart genoemd. Ik geloof niet in tekens, maar dit is net het duwtje dat ik nodig heb om dit boek van Martijn te lenen.

Overgezet naar de nieuwe layout (en flink uitgebreid met bibliofiel werk): Boudewijn Büch.

3 maart 2012

Een rustig dagje vanwege een aanhoudende keelpijn en hoesterigheid die ons beiden 'treft'. We zijn wel boodschappen wezen doen, vooral omdat ik nieuwe Bisolvon wilde hebben.
In de voortuin heb ik de waterpartij schoongemaakt. Er lag erg veel blad in. De borrelsteen staat nu weer aan. In de achtertuin heb ik de laatste tulpenbollen gepoot. Een beetje laat, maar als je ze in de schuur laat liggen, gaan ze zeker niet bloeien.

Nieuw op Schrijversinfo: Jeroen van Merwijk.

Veel dingen zijn soms minder leuk, bijvoorbeeld menstrueren
Of een been kwijt bij een ramp en dan een jaar revalideren
Met het in ontbinding zijnde lichaam van een walvis copuleren
Maar niets is zo afschuwelijk als kinderen uit Almere
(Jeroen van Merwijk, Dat tuig uit Nieuwegein)

1 bestelling: Gerard Walschap, 'Houtekiet'.

4 maart 2012

'Caesarion' van Tommy Wieringa is in ieder geval een boek waar de whisky al op de eerste bladzijden nadrukkelijk aanwezig is:

Ik kreeg een glas whisky - Glenfiddich, zei een van hen, het enige wat ik duty-free kon krijgen. (blz. 11)

Het droge schrapen van de whiskydop langs de schroefrand. De single malt verzengde mijn slokdarm. (blz. 12)

Catherine glimlachte op de onuitstaanbare manier van vrouwen die zich sterk houden.
Ik schoof aan en zette een fles Tullamore Dew op tafel, die ik s middags had gekocht
- Ierse whisky, zei ik. Ik hoop dat het de goede is.
- Dat is lief van je. Mary, haal de glazen. (blz. 27)

Ze staarde voor zich uit, haar knokige, gelooide handen rond het glas. Alsof ze zich warmde aan het vuur daarbinnen. (blz. 28)

Ze liet de voeistof in haar glas schommelen als een grondzee. (blz. 29)

Mijn leerlingen geloven niet dat ik, als ik een boek lees, woorden die ik niet ken opzoek in de Van Dale. Eigenlijk geloven ze niet eens dat er woorden zijn die ik niet ken (en die laatste mythe wil ik graag in stand houden). Toch gebeurt het me al op bladzijde 15 van 'Caesarion':

Daar boven stond nog altijd de stacaravan van Terry Mud, een paar meter van de rand verwijderd. Je kon erin wonen, als je tenminste de varkensroze velours gordijnen kon verdragen, de enorme, gebloemde fauteils, de schrootjeswanden en de stervende epifyten achter het raam.

Epifyten? Geen idee. Ze zitten of staan achter het raam. Ze leven, want ze zijn stervende. Een soort insecten? Planten? Van Dale zegt: 'plant die op andere planten groeit zonder dat hij daaraan voedsel onttrekt.' 'Van het Griekse epi = op, en phyton = plant' vult internet daaraan toe. Er staan dus planten achter het raam van de jaren '70-stacaravan en op die planten zitten andere planten en die andere planten sterven. Dat kan niet door de slechte staat van de eerste planten komen, want epifyten onttrekken geen voedsel aan de plant waar ze op groeien. Ik zie het niet voor me. Het lijkt me nog het meest waarschijnlijk dat Wieringa bedoelt te zeggen dat er - gewoon - bijna dode planten achter dat raam staan.

Op bladzijde 48 staat nogmaals het woord 'epifyten'. De hoofdpersoon vertelt daar over hun tuin in Alexandrië:

Een woud van struikgewas en bomen omgroeide de villa, overwoekerde hekken scheidden haar van de huizen ernaast. De tuinman sproeide elke dag, aan de bladeren hingen blinkende druppels. In de onderlagen drong nooit een straaltje zonlicht door, het was er vochtig en donker, als je daar rondkroop kleefde de rode aarde aan je vingers. De boomstammen waren begroeid met epifyten, vlezig, onuitroeibaar.

Hier lijkt het woord beter op zijn plaats! Ria mailt me: 'Een heel bekende "kamerepifyt"is een bromelia, zie je die al voor je in de stacaravan??'

Als ik dan toch heb toegegeven dat ik sommige woorden niet ken: op bladzijde 48 en 51 staan er nog twee, als kan ik uit de context wel zo'n beetje opmaken wat ze - zouden kunnen - betekenen:

- de omfloerste schemerwereld van mijn moeder, waar eunuchen en odalisken door de gangen zweefden. (Odalisk = 1. dienares in de harem van een sultan, al of niet ook concubine. 2. Turkse beroepsdanseres die bij voorkeur sluierdansen uitvoert.)
- het gezoem van myriaden aasvliegen op het kadaver van de stad. (myriade = tienduizendtal. 2. (fig.) talloze menigte: myriaden insekten.)

Vanavond was Adriaan van Dis op televisie met zijn nieuwe reisprogramma: 'Van Dis in Indonesië'. Mooie televisie en ik ga ook zeker op de komende zondagavonden de andere afleveringen bekijken (en/of opnemen). Vijftig minuten was misschien wel een beetje aan de lange kant. Het had best tot dertig minuten ingekort kunnen worden, zonder aan kracht of zeggenschap te verliezen.
Veel mensen blijken zich naar aanleiding van zo'n uitzending af te vragen of Adriaan van Dis homo is. Op de Schrijversinfobladijde over Adriaan van Dis tel ik vanavond om 22.15 uur 160 bezoekers in de laatste uren en de overgrote meerderheid daarvan komt binnen via Google na het intikken van vragen als 'adriaan van dis homo'.

1 bestelling: knipsel Gerrit Krol.

5 maart 2012

Mariët Meester in Veenhuizen Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 19     Sarien Visser

Het uitbrengen van een nieuw boek brengt voor een auteur veel activiteiten met zich mee, zoals: interviews geven aan de media en lezingen verzorgen. In aflevering 18 heb ik u verslag gedaan van een lezing die Mariët Meester op 9 februari gaf naar aanleiding van de verschijning van haar boek De mythische oom. Deze lezing werd gehouden in de huiselijke sfeer van haar tijdelijke woning in Veenhuizen. Maar ook in openbare gelegenheden houdt de auteur lezingen door het hele land. Vrijdag 2 maart heeft Mariët haar lezing gehouden in de Brouwershof Amani in Maasbommel, gelegen in het Land van Maas en Waal. Hier ziet u een sfeerfoto van deze avond. Foto: Jaap de Ruig Op woensdagavond 14 maart gaat Mariët om 20.00 uur een lezing verzorgen bij boekhandel Iwema in Assen, ter ere van de start van de Boekenweek.  Ik geef u hier de data en plaatsen waar Mariët Meester de komende maanden lezingen verzorgt. U bent hier hartelijk welkom 15 maart  - lezing (eat & read) boekhandel Het Logboek, Beilen 20 maart - lezing (eat & read) in Filmhuis, Oosterbeek 17 april    - lezing in boekhandel Scholtens, Groningen 12 mei     - lezing (eat & read) in Zeist 15 mei     - lezing in de bibliotheek van Harderwijk Natuurlijk mag u de auteur uitnodigen voor een lezing in uw eigen omgeving. Met het boek De mythische oom gaat het goed. Anderhalve maand na de verschijningsdatum kondigde de Arbeiderspers op 27 februari jl. aan dat er een tweede druk gaat verschijnen. De gunstige recensies die het boek alom kreeg, zullen hier een positieve invloed op hebben gehad. Dit is natuurlijk fijn voor de auteur en de uitgever, maar ook prettig voor al de mensen die veel werk verzetten, voordat een boek in de boekhandel ligt. Om u een beeld te geven, schets ik hoe dit proces bij De mythische oom is verlopen. Omdat in dit boek geloofszaken, bloedkanker en stamceltransplantatie centraal staan, heeft Mariët Meester zelf twee externe meelezers ingeschakeld. Voor geloofszaken heeft ze dominee Klaas Vos benaderd en voor medische zaken heeft de Belgische medicus Tessa Kerre meegewerkt, die hoogleraar in de klinische hematologie is bij de universiteit van Gent. Mevrouw Kerre houdt zelf een weblog bij die heet Morgen Komt Polly, met als ondertitel: over gisteren, vandaag en morgen natuurlijk. Van haar ontving Mariët veel opmerkingen, voorstellen en verfijningen. De bijdragen van de twee meelezers heeft de auteur verwerkt in haar manuscript.  De directeur van uitgeverij de Arbeiderspers leest als eerste de concepttekst en geeft aanwijzingen, voordat hij groen licht geeft, waarna het boek in productie wordt genomen. Eén van zijn opmerkingen was bijvoorbeeld, dat hij vond dat er iets minder kerkdiensten aan de orde moesten komen. Ook met zijn opmerkingen gaat de auteur aan de slag. Daarna gaat het concept meestal naar een redacteur van de uitgeverij, die de tekst redigeert en in samenspraak met de auteur alle onvolkomenheden eruit haalt. In dit geval vond de uitgever dat niet nodig, de tekst van dit boek is meteen persklaar gemaakt. Dit werk wordt meestal door iemand op basis van freelance gedaan. De persklaarmaker haalt alle taalfouten uit de tekst. Ook deze mensen hebben een eigen website, die Boekvertalers heet. Hierop worden ideeën en meningen uitgewisseld.  Nadat de persklaarmaker zijn werk heeft gedaan, wordt er een drukproef gemaakt, die naar de auteur gaat met het verzoek om de tekst te controleren. Daarna gaat de tekst terug naar de eindredacteur op de uitgeverij, die de gevonden fouten corrigeert en vervolgens een tweede drukproef laat maken. Veel auteurs gaan er vanuit dat in de tweede drukproef geen fouten meer zitten, maar Mariët wil ook altijd de tweede drukproef controleren. Ondertussen wordt er een vormgever ingeschakeld, die bepaalt het lettertype, waarin het boek gedrukt gaat worden, het formaat en de voorkant van het boek. Er wordt door de uitgever een tekst voor de achterkant van het boek geschreven en ook deze tekst wordt geredigeerd. Op de achterkant van De mythische oom is een QR-code aangebracht. Als u uw smartphone bij deze code houdt, verschijnt op uw scherm het YouTube filmpje dat Jaap de Ruig heeft gemaakt ter promotie van De mythische oom. In aflevering 18 vindt u een link naar dit filmpje. Dit is voor de Arbeiderspers de eerste keer dat er in deze vorm een combinatie wordt gemaakt tussen de papieren wereld en de digitale wereld. QR-code van het boek De mythische oom Ondanks de zorgvuldigheid die de auteur en uitgever betrachten, gebeurt het toch dat er in de eerste druk van het boek enkele kleine fouten achterblijven. Op 23 januari jl. mailde ik aan Mariët: pagina 75, regel 15: Er begint ....  't' ontbreekt pagina 115, 6 regels vanaf onder: Het klinkt .... 't' ontbreekt pagina 118, 5 regels vanaf boven: ... maar dat houd ik ... 'd' ontbreekt pagina 148, 5 regels vanaf onder: ...zevenennegentig... midden in het woord ontbreekt een 'n' pagina 168, 14 regels vanaf onder: ... frambozenstruik  'r' ontbreekt pagina 210, laatste regel boven nieuwe alinea: ... begint ... 't' ontbreekt pagina 257, 5 regels vanaf onder: 'Houd ..... 'd' ontbreekt pagina 278 Je citeert hier uit een brief van je oom. Bewust overgenomen met onvolkomenheden? 3de regel vanaf boven: .... een heel minne kijk .... 'heel' is hier een bijwoord, maar is hier als een bijvoeglijk naamwoord vervoegd (hele). Bijwoord zegt iets van het bijvoeglijk naamwoord 'minne'. 17de regel  vanaf boven: .. verscheidenen ... 'n' toevoegen, omdat het over mensen gaat en bijvoeglijk naamwoord als zelfstandig naamwoord wordt gebruikt. Bedoeld wordt:  ... verscheidene mensen .....     Mariët heeft deze informatie aan de uitgever doorgegeven. Na bestudering heeft de eindredacteur aan de auteur toegezegd dat deze onvolkomenheden in de tweede druk worden gecorrigeerd. Mariët is hier blij mee, omdat sommige uitgevers onvolkomenheden in vervolgdrukken niet willen corrigeren, omdat ze dat te duur vinden.

 

Vandaag had ik een gesprek met Jaap Pilon over 'Gedichten op muren'. Jaap verzorgt sinds enkele weken een terugkerende - positieve - bladzijde over cultuur in Veenendaal in de vrijdagse 'Rijnpost'. Aanstaande vrijdag schrijft hij over de light-verse gedichten op de Veense muren.

Iemand die al vaker iets bij me heeft besteld, moest strafport betalen. Omdat hij me kent, zocht hij de fout bij Postnl en niet bij mij! Als waarschuwing tegen Postnl staat hieronder zijn mail:

Beste Mats, Afgelopen zaterdag viel de bestelling op de deurmat, samen met een kaart van Postnl met daarop de mededeling dat de zending onvoldoende gefrankeerd was. Ergernis, natuurlijk, want ik weet hoe nauwkeurig jij dergelijke zaken regelt. Op de website van Postnl bleek dat men bij controle had geconstateerd dat de zending niet gefrankeerd was. Mijn ergernis nam toe. Via de website, die een kafkaëske virtuele wereld biedt, uiteindelijk een klacht ingediend over deze ordinaire oplichterij. Vandaag een e-mail van Postnl. Er blijken echte mensen te werken. Duizendmaal excuses, want hun constatering dat de zending niet gefrankeerd was, bleek bij nadere bestudering onjuist. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Mocht iemand zich bij jou melden met soortgelijke klachten, dan is een klacht indienen bij Postnl het devies. En natuurlijk nog bedankt voor het toezenden van de bestelling in een voldoende gefrankeerde envelop.

3 bestellingen: Rudolf Dreikurs, 'Hoe voed ik mijn kind op?. Techniek van een opvoeding zonder dwang', knipsel P.C. Wodehouse, 3 setjes knipsels Marten Toonder.

6 maart 2012

Na twee weken slecht slapen vanwege doorlopende hoestprikkels en slijm ophoesten heb ik het vanochtend opgegeven. Ik ben thuis gebleven: moe, moe en met een rauwe strot en pijnlijke ribben van het hoesten. Het zal collega's niet verbaasd hebben, want ze hebben me gisteren de hele dag - door de muren heen - horen blaffen.

Nu ik vanmiddag thuis op de bank lig, merk hoe vaak er anoniem naar ons gebeld wordt: tussen 13.00 uur en 14.45 uur drie keer! Voor wie ons wil bellen en zijn telefoon zo heeft ingesteld dat er bij de ontvanger 'anoniem' in het venster van de telefoon komt te staan: die nemen wij niet op!

Op de bank liggend kijk ik wat televisie. De gekste taalfouten komen langs, vooral in de spreekwoorden vandaag: 'Hetzelfde laken in een pak' en 'even de handen opstropen' en vooral vaak 'die', waar het 'dat' had moet zijn. Bij 'Vroege vogels' kijkt een jongedame met de presentator op het ijs naar vlindereitjes in takken boven het ijs. Zij blijft 'die' zeggen op de verkeerde momenten.

Bij een veiling van Bubb Kuyper van vorig jaar kocht ik een handgeschreven gedicht van C. Buddingh'. In datzelfde kavel zaten wat catalogi en o.a. een brief van de kunstenaar Louis Schrikkel (1902-1995). Schrikkel volgde lessen aan de Amsterdamse Rijksacademie voor Beeldende Kunst en kreeg scholing op het atelier van G.H.Breitner. Veel meer informatie vind je op internet niet direct. Wel staat er wat werk te koop bij enkele galeries en op Marktplaats worden twee houtsneden van hem aangeboden (bieden vanaf € 35,00). Ik heb een scan van de brief gemaakt, omdat die interessant is vanwege de potloodtekeningen die Louis Schrikkel in zijn bedankje/uitnodiging verwerkt heeft:

Ik heb het hele pakketje als volgt op Raban en op boekwinkeltjes te koop gezet:

Louis Schrikkel, pakketje met: 3 catalogi (1 gestencild, 2 geniet en met zwart/witfoto's), 1 krantenknipsel (AD, 23-04-1968), 1 uitnodiging voor de zaterdagavondexposities in zijn atelier (adres handgeschreven), 1 brief in handschrift met 5 potloodtekeningen en signatuur, 1 potloodtekening (van twee snoepende personen met opschrift 'voor fijnproevers' en 'VanSint Nico' in handschrift), bestelnummer RAHS10, € 80,00

Een betaling uit België: € 7,80. Dat is € 1,00 voor een boek en € 6,80 porto. Zo'n verhouding lijkt buiten proporties en ik denk, als ik mijn antwoord op de bestelling mail, dat gaan ze niet doen. Maar ze doen het toch wel!

2 bestellingen: Wil G. Haggenburg, 'Schaak!', knipsels Dick Bruna.

7 maart 2012

Wel naar school vandaag, maar ik hoest té veel en mijn ribben doen me té zeer. Ik heb veel leerlingzaken kunnen regelen, in feite heb ik alle lopende dingetjes af kunnen ronden, maar morgen en overmorgen blijf ik toch thuis. Rusten, weinig doen en mijn longen 'bij laten komen'. Naar de dokter gaan heeft weinig zin. Die geeft geen antibiotica, want het opgehoeste slijm is niet vreselijk groen. Hij geeft wel hoestprikkelremmers en slijmoplossers (maar die slik ik al) en hij zal me aanraden een paar dagen rust te nemen. Alleen als er weer bloed bij het opgehoest slijm zit (wat vanmorgen twee keer gebeurde), ga ik wél naar de dokter. Ik houd daar niet van, al zal het ongetwijfeld komen door kapotgehoeste blaasjes of luchtpijp en niet door iets anders naars.

Emiel wees me op de site van slijterij 'Het Plein', waar een verslag - in foto's en tekst - staat van het whiskydiner van 13 februari. Ik pikte de onderstaande twee foto's van die site. Op de eerste foto lees ik een whiskyvers van Kees Torn. Op de voorgrond leest Peter mee en op de achtergrond Emiel. Op de tweede foto leest een deel van de honderd mannen (meest) van middelbare leeftijd mee. Ik had op school een klein boekje met de whiskyversjes laten kopiëren. Omdat Kees Torn Nederlandse rijmklanken zoekt op Schotse wkiskymerken, kun je de korte versjes (meestal twee regels) beter oppikken als je ze niet alleen hoort, maar ook leest. Zo werd het bijna een lesje Nederlands aan een wel heel grote klas.
Omdat ik met niemand over dat boekje had overlegd, betaalde ik die kopietjes zelf. Jan vertelde dat aan de oude heer Van Wees en die vond dat te gortig. Daarom ging ik met een mooie fles Highland Park 1989 (uit The Ultimate-serie) naar huis. Die is pakweg vier keer duurder dan die kopietjes, dus daar kwam ik goed mee weg.

Het nieuwe nummer van 'De Parelduiker' lag vandaag op de mat. Een nummer over Slauerhoff, met artikelen over zijn laatste brief aan A. Roland Holst, herinneringen van Jacoba Jetty en Johannes Tielrooy en over Slauerhoff op Corbière-bedevaart. Ik heb er alleen nog maar in gebladerd, maar het ziet er zeker aantrekkelijk uit. Overigens staat er ook een prachtig verhaal in (dat ik al wel gedeeltelijk las) over Gerard Reve, die een boekenweekgeschenkje beloofde te schrijven voor boekhandel De Peperbek in Leeuwarden. Van die belofte kwam niets terecht en het eindigde ermee dat boekhandelaar Kees H. Veninga eens in Greonterp ging vragen 'hoe het ermee stond'. Reve verstopte zich eerst in huis, maar kwam uiteindelijk naar buiten, schreeuwde en tierde en bekogelde Veninga (én diens vrouw, kind en auto) tenslotte met de dakpannen van het klompenhok. Teigetje kon hem alleen maar weer rustig krijgen door hem plat te spuiten met paraldehyde.

1 bestelling: J. Bernlef, 'winterwegen'.

8 maart 2012

Ik ben niet naar mijn werk, maar ik heb wel werk mee naar huis: zo'n honderd boekverslagen.
Mijn tweede klassen maakten een voorpagina van een krant. Uit de artikelen, advertenties e.d. moet blijken dat ze het boek goed gelezen hebben. Ontsnappen er mensen in een Mercedes, dan maak je een advertentie voor een Mercedes. Gaat het boek over eerwraak, dan schrijf je een hoofdartikel over eerwraak. Speelt een onweer een belangrijke rol, dan schrijf je een weersverwachting enz. Ik heb aan de opdracht toegevoegd dat titel en auteur niet op de krantenpagina genoemd mogen worden. Zo wordt het een puzzel voor mij: Herken ik het boek door de 'hints' die de leerlingen geven? De helft van hun cijfer krijgen ze voor de inhoud van de 'krant', de andere helft voor de layout: het moet er wel als een krant uitzien (en drie artikeltjes kris-kras op een groot papier plakken is dus niet goed genoeg).
Mijn derde klassen lazen voor het eerst - verplicht - een boek voor volwassenen. Naast een samenvatting e.d. moeten ze verwoorden waaraan ze merkten dat dit een boek voor volwassenen was. De tijdsprongen komen dan naar voren, de seks en de moeilijke woorden. Lang niet alle leerlingen vinden het leuk om dit soort boeken te moeten lezen (en dat nog los van het feit dat ook niet alle VWO-leerlingen uit zichzelf graag lezen).

Aan het begin van de middag lig ik op de bank naar de dvd 'Topvermaak met ... Wim Kan' te kijken. Hij zat nog in het plasticfolie; gekregen van Sinterklaas. Er komen scènes voorbij die in het collectieve geheugen gegrift zijn: het twistgesprek met de zaal, de opmerkingen over de autoloze zondag. Ik ben halverwege gestopt en bewaar de 'bekwame mannen' en de imitatie van Joop den Uyl voor een volgende keer. Verrassend mooi vond ik zijn opmerkingen over televisie: 'Kijken in kleur en denken in zwart-wit.'
Aan de binnenkant van het dvd-hoesje zie ik dat 'Topvermaak met ...' een dvd-serie is. Er bestaan ook dvd's over 'Mini & Maxi', 'Johnny & Rijk' en 'Stiefbeen en zoon'. En over 'Poets'. Bij 'Poets' zou ook C. Buddingh' te zien moeten zijn. Dat heb ik op internet nagekeken: Er zijn twee delen 'Poets' en deel twee begint met een voorwoord van C. Buddingh'. Dat deel heb ik gelijk maar besteld.

Wim Hazeu beschrijft in het nieuwe nummer van 'De Parelduiker' de vriendschap tussen J. Slauerhoff en A. Roland Holst. Twee mannen die qua karakter niet erg bij elkaar leken te passen. Slauerhoff overgevoelig, ruw, zelfs agressief en kwaadaardig. Roland Holst gevoelig, wat geaffecteerd en een gentleman-dichter. Maar van Slauerhoff én Roland Holst was dit voor een deel een zelf opgetrokken masker en ze hadden allebei voldoende intelligentie en mensenkennis om door het masker van de ander heen te kijken.
Op deze plek in zijn artikel schrijft Wim Hazeu een wat merkwaardige zin: 'Maar beiden waren wederzijds in staat door schijn en pose heen te kijken.' 'Beiden' én 'wederzijds' in één zin lijkt me een woord te veel. 'Beiden waren is staat .....' of 'Ze waren wederzijds in staat .... ' volstaat.

Overgezet naar de nieuwe layout: Anthony van Kampen, Aug.P. van Groeningen. Sterk uitgebreid, vooral met vertalingen: Kader Abdolah.

De bladzijde over Anthony van Kampen 'pakte ik aan' n.a.v. dit mailtje: 'Beste heer Mats Beek, In tegenstelling tot wat op uw website wordt vermeld heeft Anthony van Kampen wel degelijk onder pseudoniem geschreven. Voor WO-2 kwam in België het feuilleton De Incabruid uit met als vermelde schrijver Leslie de Luca. Dit was een pseudoniem van Anthony van Kampen. Zie bijgevoegd artikel uit een Noordhollands dagblad van 1989. In Nederland is De Incabruid uitgegeven tussen 1950 en 1960 als periodiek en als compleet boek. Vorig jaar heb ik het boek opnieuw uitgegeven. De auteursrechten op De Incabruid zijn inmiddels verlopen. Met vriendelijke groet, Aad Möntemann.'

5 bestellingen: Hans Warren, 'Geheim dagboek 1978-1980', Coos Huijsen, 'Beatrix de kroon op de republiek', 'Op nieuw niveau, 3Vmbo-B, Basisboek', J.D. Frost, 'Bruggehoofd Arnhem', Monique Eggermont, '184 manieren om te stoppen met roken'.

9 maart 2012

Het ophoesten van slijm blijft, maar de doorlopende hoestprikkel is weg en daardoor slaap ik weer: een hele vooruitgang.

Nagekeken boekverslagen V3:
- Kader Abdolah, Spijkerschrift (2x)
- Yasine Allas, De generaal met zes vingers
- René Appel, Loverboy
- Naima El Bezaz, Minnares van de duivel
- Khalid Boudou, Pizzamaffia (4x)
- Renate Dorrestein, Zonder genade
- Carl Friedman, Tralievader
- Ronald Giphart, Ik omhels je met duizend armen
- Karel Glastra van Loon, De passievrucht (3x)
- Maarten 't Hart, De kroongetuige
- Mensje van Keulen, De gelukkige
- Yvonne Keuls, De moeder van David S.
- Yvonne Keuls, Het verrotte leven van Floortje Bloem
- Kluun, Komt een vrouw bij de dokter
- Herman Koch, Red ons, Maria Montanelli
- Tim Krabbé, De grot
- Tim Krabbé, Het gouden ei
- Harry Mulisch, Twee vrouwen
- Saskia Noort, De eetclub
- Jan Siebelink, Laatste schooldag
- Carry Slee, Moederkruid (2x)
- Simone van der Vlugt, De reünie (2x)
- Leon de Winter, De ruimte van Sokolov
- Leon de Winter, God's gym
- Jan Wolkers, Kort Amerikaans (2x)
- Annejet van der Zijl, Sonny Boy (2x)

'De Rijnpost' viel al vroeg door de brievenbus. Jaap Pilon heeft over 'Gedichten op muren' een fraai stukje geschreven. De foto is gemaakt in de (onder)doorgang van het stationsgebouw in het centrum. Maar weinig mensen weten dat daar ook een gedicht hangt:

Tegen 16.30 uur kleed ik me toch maar aan (om even wat betaalde boeken naar de brievenbus te brengen). Naast me stopt een auto en gaat er een raampje naar beneden. Ik vermoed dat er weer iemand de weg naar de sauna gaat vragen, maar dat blijkt niet zo te zijn. 'Mats Beek?', zegt de chauffeur vragend. 'Niks zeggen ...', zeg ik. En dan: 'Stutvoet?'. We hebben elkaar sinds 5-havo niet meer gezien, maar herkennen elkaar direct! Jan stapte uit en we hebben even 'bij' staan praten. Hij is ambtenaar, heeft ook een jaar of zeven in Veenendaal gewerkt (in de jaren '80) en coördineert de automatisering op gemeentehuizen. Hij woont nog altijd in Renswoude en is daar al een jaar of veertien gemeenteraadslid (voor de lokale partij Visie). Daarnaast is hij o.a. voetbalscheidsrechter en duivenhouder (hij kent Frank Elbers). Zijn naam was bij ons in huis al eens gevallen, want zijn dochter werkte enige tijd bij Lidy op de Oranjeschelp.

Nieuw op Schrijversinfo: Tom Lanoye.

10 maart 2012

Lidy zit vanochtend naar de herhaling van 'GTST' te kijken. Ze ontdekt iets wat in zo'n soap wél hetzelfde is als in 'het normale leven': Baby's zijn daar ook lelijk.

Annette Gerritsen plaatst zich niet voor de afstandskampioenschappen. Er is een beetje gedoe in die ploeg van coach Marianne Timmer. De meiden gedragen zich als kleine kinderen. Wat wil je ook, als je sponsor Liga is.

In de Grote Kerk op de Markt in Wijk bij Duurstede was vandaag een boekenmarkt. Omdat Ed er dit jaar ook aan meedeed, reden we aan het eind van de ochtend over het dijkje naar Wijk. Het was regenachtig en grauw. Voordat we bij dat dijkje waren, zaten we op de Amerongse berg met de auto tussen een grote groep wielrenners. Die lummels keken nergens naar en namen de hele weg in beslag. Dan is mijn lontje korter dan hij zou moeten zijn.

Zo'n kerk is een prima locatie voor zo'n boekenmarkt, zeker in deze tijd van het jaar. Het was er redelijk druk - ook de onvermijdelijke Martin Ros liepen we weer tegen het lijf - maar de meeeste mensen waren kijkers en er liepen maar weinig kopers. Nou waren op veel kramen de prijzen ook aan de hoge kant. In een hoekje vonden we een kraam met hele acceptabele prijzen. Daar kocht ik - voor mezelf, of voor de doorverkoop:

- Marijke Boon, Tranen op het tafelzeiltje (gesigneerd)
- C. Buddingh', Wat je zegt ben je zelf (voor de verkoop)
- Cola Debroy, Navrante zomer
- H. Marsman, Verzamelde gedichten (1949)

Het is met eten net als met seks: eigenlijk heb je zin in wat anders, maar je doet het met wat je in huis hebt.
(Kees B. Tam)

2 bestellingen: Anthony van Kampen, 'Runamara', Warwick Deeping, 'Levensernst'.

11 maart 2012

Koninginnedag

Markt met oude ambachten
in 't nieuwe citycenter,
stoelmatten, volksdansgroep,
alsook een potloodventer.

Komt allen!

(Marijke Boon, Tranen op het tafelzeiltje, blz.7)

Martijn is vandaag met een groep kennissen (van tennis) naar de Arena, waar Ajax tegen RKC speelt. Als hij - als PSV-fan - maar niet op de verkeerde momenten juicht! Morgen is hij alweer in Amsterdam. We gaan dan samen naar Carré, waar Randy Newman optreedt. Ik verheug me daar bijzonder op.

Sommigen weten zo verwaand te kijken dat het lijkt of ze compôte met een dakje schijten.
Ik hou niet van die aanstellers.
Ze hebben zichzelf op een sokkel geplaatst
en zijn die sokkel als een deel van hun natuurlijke zelf gaan beschouwen.
(Gerrit Komrij, Vreemd pakhuis, blz. 30)

Wij rommelen een beetje in huis: knipsels wegwerken, de B2-boekverslagen nakijken, de belastingpapieren bij elkaar zoeken, een beetje televisiekijken. We bekeken het gisterenavond opgenomen 'Verborgen verleden', waarin Joost Prinsen op zoek ging naar zijn betovegrootvader Adam Keizer (die als kapitein in het Franse leger naar Moskou ging) en zijn Poolse betovergrootmoeder Rosalia Ekkert. Joost loopt - om zijn voorouder te gedenken - in zijn onderbroek de Berezina in, op de plek waar het Franse leger via een door Hollandse pontonniers aangelegde brug de halfbevroren rivier overstak, achternagezeten door de Russen en struikelend over de lijken van uitgeteerde collega-soldaten. Zo'n iets voorovergebogen lopende, wat oudere man in zijn onderbroek ontroert me, omdat hij niet op een effect uit is en doet wat zijn gevoel hem ingeeft. Als het uit effectbejag geweest was, was het kitsch geweest en niet om aan te zien.
In de uitzending was Joost Prinsen in het Legermuseum, waar hij o.a. dit schilderij 'Overtocht van het leger van Napoleon Bonaparte over de Berezina in 1812' van Hoynck van Papendrecht bekeek. Kijk ook naar de brug en bedenk wat een werk het bouwen ervan, staande in het ijskoude water - met ijsschotsen rondom - geweest moet zijn. Het merendeel overleefde dat ook niet.

1 bestelling: Harry Mulisch, 'De diamant'.

12 maart 2012

Lekker weer aan het werk en de hoeveelheid achterstallige mailtjes e.d. valt gelukkig mee!

Even voor 17.00 uur zit ik op station Veenendaal-West op de trein te wachten. Voor mijn neus, op de rand van het perron, staan drie ontzettend luidruchtige Marokkaanse meiden van een jaar of twintig. Ze praten niet, ze schreeuwen en geven elkaar daarbij doorlopend high-fives. De woorden 'fuck' en 'kut' vliegen me om de oren. Het is onmogelijk om hun 'gesprek' niet te volgen en ik probeer te snappen waar hun opwinding vandaan komt: Het zijn drie meiden uit Zwijndrecht en ze zijn in Veenendaal op bezoek geweest bij een mogelijke huwelijkskandidaat voor één van de drie. Die jongen is afgewezen: hij is lelijk, hij kijkt geil, hij gaat een computerspel zitten doen terwijl zij er zijn en Veenendaal is trouwens ook geen plaats waar je zou willen wonen. Eén van de drie krijgt de schuld van deze achteraf nutteloze middag, want zij heeft de ontmoeting gearrangeerd. Het gevoel bekruipt mij dat die Veenendaalse Marokkaanse jongen blij mag zijn dat deze bruiloft aan zijn neus voorbij gaat.

De trein brengt me naar Zeist. Daar stapt Martijn ook in en samen 'treinen' we naar Amsterdam. Van station Amstel wandelen we naar Carré (2,3 kilometer: het is te doen en we hebben de tijd). Even voorbij Carré eten we een pizza (de calzones van Da Gigi blijven nog altijd het lekkerst) en daarna melden we ons bij Carré: Randy Newman!!
Newman vult, alleen met zijn vleugel, moeiteloos de avond van 8.00 tot 22.30 uur. Tientallen nummers (zo lang zijn ze meestal niet) trekken voorbij. Af en toe heeft hij er een verhelderende introductie bij: zo begrijp ik nu beter wie Lester Maddox (in 'Rednecks') was en ook begrijp ik nu dat er een moord is gepleegd 'In Germany before the war':

In Germany before the war
There was a man who owned a store
In nineteen hundred thirty-four
In Dusseldorf
And every day at fine-o-nine
He'd cross the park down to the Rhine
And he'd sit there by the shore

I'm looking at the river
But I'm thinking of the sea
Thinking of the sea
Thinking of the sea
I'm looking at the river
But I'm thinking of the sea

A little girl has lost her way
With hair of gold and eyes of gray
Reflected in his glasses
As he watches her
A little girl has lost her way
With hair of gold and eyes of gray

I'm looking at the river
But I'm thinking of the sea
Thinking of the sea
Thinking of the sea

We lie beneath the autumn sky
My little golden girl and I
And she lies very still

Het was een heerlijke avond, al ergerde ik me wel aan het veelvuldig gebruik van mobieltjes als foto-apparatuur. Het maken van de foto's is irritant, maar ook het doorlopend oplichten van beeldschermen vlak voor je stoort ontzettend.
We waren naar Carré gewandeld via de Wibautstraat. Terug volgden we de Amstel (Carré ligt aan de Amstel, het station ook). Dat is een veel aardiger wandeling. We liepen zo om 22.45 uur, op een doordeweekse avond, op ons gemak in Amsterdam langs de waterkant. Nagenietend van het optreden, kijkend naar de woonboten, kijkend naar/in de oplichtende appartementen.

13 maart 2012

Je denkt dat je zo langzamerhand alles wel hebt meegemaakt, maar dat blijkt dan toch weer niet het geval te zijn. In een tweede klas steekt een jongen zijn vinger op en vraagt: 'Meneer, bent u eigenlijk wel eens vreemd gegaan?' De vraag komt niet helemaal uit de lucht vallen: morgenavond is de verfilming van 'Komt een vrouw bij de dokter' op televisie en we hadden het met elkaar over dat boek. Maar dan nog... het is een uiterst impertinente vraag.
Dat heb ik hem ook uitgelegd: zo'n vraag hoor je niet te stellen. Misschien over vijftien jaar, als je met je beste vriend ergens aan de bar hangt en je hebt allebei veel bier op, dat je dan aan elkaar zo'n vraag stelt. Maar verder absoluut niet.
Achteraf bedenk je andere en snediger - mogelijke - antwoorden: 'Nee, ik doe het alleen met mensen die ik ken, niet met vreemden' of iets dergelijks. Maar ik ben niet ontevreden met het antwoord dat ik - even met een mond vol tanden - gegeven heb.
Er valt trouwens nog wel meer over na te denken: wat brengt een leerling ertoe om zo'n vraag te stellen? In dit geval is het - vrees ik - een stoere jongen die zijn status bevestigt door aan de klas te laten zien wat hij durft. Dat zit me ook niet helemaal lekker, daarom heb ik hem een paar uur later nog een keer uit een les gehaald. Ik heb hem verteld dat ik me absoluut niet kan voorstellen dat hij serieus geïnteresseerd is in mijn seksleven. Als het dat niet is, dan is er maar één mogelijkheid over: stoerdoenerij. Uiteraard ontkent hij dat, maar daarbij is hij wel zo slim om te zeggen dat hij nu wel begrijpt dat je zulke dingen niet kunt vragen.

Een jongen uit V3 staat, aan het begin van de les, uitgebreid zijn broek op te hijsen. Dat is een beetje vreemd, want hij draagt bretels. Die bretels zitten wel aan zijn broek vast, maar ze zitten niet om zijn schouders; ze hangen langs zijn broekspijpen naar beneden, bijna tot op de grond. Het zijn dan ook geen hulpmiddelen, het zijn mode-accessoires!

4 bestellingen: Erwin Mortier, 'Marcel', Romain Gary, 'De laatste kudden van Afrika', Henk de Jong, 'Preekstoel op, preekstoel af', 'Traject 3 H/V'.

14 maart 2012

Vanochtend heb ik van 8.00 tot 13.00 uur op een monteur van Ziggo zitte wachten: niemand gezien. Mijn vertrouwen in Ziggo was toch al niet zo groot, maar is nu helemaal tot het nulpunt gedaald. Wat mij betreft hoeft hij ook niet meer te komen.

Uit het 'AD' van gisteren (Piet bracht het voor me mee naar school):

Voor je het weet ben je een bekende Veenendaalse schrijver. Ik heb getwijfeld of ik me op zou geven, maar in de uitnodiging stond nadrukkelijk dat ook schrijvers van weblogs van harte welkom waren én mijn boek 'Schrijvers geturfd' ligt wellicht mede aan de wortel van zo'n Veense schrijversmarkt. Ik neem wat boekjes van 'Gedichten op muren' mee en de exemplaren van 'Schrijvers geturfd' die ik de afgelopen maanden op boeken- en rommelmarkten 'terug' heb gekocht. En uiteraard mijn laptop. Daarop kan ik dit weblog laten zien. Ook kan ik met de aanwezige Veense schrijvers 'hun' bladzijde op Schrijversinfo doornemen en wellicht wat aanvullen.

Nog een keer 'In Germany before the war' van Randy Newman: Er blijkt (met name op Engelstalige sites) al heel wat gedicussieerd te zijn over het pedofiel- dan wel moordgehalte van dit nummer. Afgelopen maandag kondigde Randy Newman het nummer overigens zelf zo aan: 'And now a song about a murderer' en vergelijkbare aankondigingen van hem zijn ook op diverse YouTubefilmpjes te zien en te horen.
Randy Newman vertelt op zijn eigen manier het verhaal van een kindermoordenaar in Düsseldorf, eind jaren '20. Deze Peter Kürten werd gevangen genomen, bekende negen moorden, werd berecht en in juli 1939 onthoofd met een guillotine. Er werd over hem gesproken als 'de Düsseldorf Ripper', 'de vampier van Düsseldorf' en 'het monster van 'Düsseldorf'. Al in 1931 verscheen er een film van Fritz Lang: 'M', die minstens gedeeltelijk gebaseerd is op de gebeurtenissen in Düsseldorf (de regisseur zelf ontkende dat).
Randy Newman plaatst zijn lied in 1934. Dat is historisch onjuist, maar '1931' rijmt nou eenmaal niet op 'war', 'store', 'shore' en 'Düsseldorf'.

Op Youtube is In Germany before the war' ook te zien en te horen in uitvoeringen van Marianne Faithfull, Esther Ofarim, Roseanna Vitro, Peter Mulvay, Motherpluckr, Elli Paspala, Ross Voorhees, Gabriel Kahane & Chris Thile en Katie Melua.

Een rondje boodschappen vanmiddag: wat drank, verkochte boeken naar het postagentschap en omdat het boekenweek is naar Van Kooten. Ik had nog bonnen en kocht daarvoor:
- J.J. Voskuil, De buurman
- Mariët Meester, De mythische oom
- Nico Dijkshoorn, Verder alles goed (boekenweekessay - nou ja, essay?)
En kreeg:
- Tom Lanoye, Heldere hemel (boekenweekgeschenk)

Nieuw op Schrijversinfo: Nico Dijkshoorn.

Je kunt honderden theorieën op vriendschap loslaten,
je kunt de chemie van wederzijds vertrouwen
proberen te vangen in woorden
of je kunt er een essay over schrijven,
maar uiteindelijk is het eenvoudig.
Bij een vriend laat je scheten.
Zet dat maar op een tegeltje.
(Nico Dijkshoorn, Verder alles goed, blz. 8)

Sommige dingen leren je kleinkinderen niet van hun ouders. Daarom moet ik ze het maar leren. Vandaag leerde ik Tygo hoe hij een langspeelplaat moet draaien.

1 bestelling: Ir. G. Knop w.i.,'Beginselen der werktuigkunde, deel 1'.

15 maart 2012

Af en toe zeg ik dingen te streng, lijkt het:
Tygo had gisteren in zijn (onder)broek gepoept. We hadden hem geen luier aangedaan, want hij zou zeggen als hij op het potje moest. Maar dat ging mis. Lidy was net boven met Dylano, dus ik mocht Tygo uitkleden en schoonpoetsen. Dat deed ik (een beetje?) mopperend. Dat mopperen maakte indruk op Tygo. Toen Gijs 's avonds thuis kwam, vertelde Tygo wat er die dag allemaal gebeurd was. Als één van de eerste dingen kwam er: 'En opa was héul boos'.
Vandaag had ik op school vergelijkbare ervaringen. Een moeder belde dat ik haar zoon te hard had aangepakt. Gelukkig kon ik haar ervan overtuigen dat het wel meeviel.
Van een brugklasmeisje werd vandaag de telefoon ingenomen. Ze kwam me er rond 15.30 uur om vragen. Ze wilde weten wanneer ze hem terug kreeg (volgende week woensdag) en of ze dan haar simkaart niet nu kon krijgen (nee, natuurlijk niet). Op dat laatste antwoord van mij knalde ze er een hartgrondig 'godverdomme' uit, draaide zich om en beende weg. Ik had geen zin om erachteraan te gaan rennen, maar morgen zoek ik haar nog even op: zo doen we dat niet.

Per jaar verschijnen er zo'n 70 à 80 literaire debuten. De boekenwereld is tegenwoordig vooral gericht op de succes-auteurs en debuten krijgen nog maar weinig aandacht. Daarom zijn begin vorig jaar Hans Vervoort en Erik de Vries een website begonnen waar ál die debuten worden gerecenseerd. De recensenten zijn merendeels leden van de VvL (Vereniging van Leterkundigen) die bereid bleken hun nieuwe collega's te lezen en bespreken. De besprekingen verschillen in zoverre van die in kranten en bladen, dat onze recensenten vaak wat dieper ingaan op de technische aspecten van het besproken boek. U vindt deze recensies hier.

Er is nog meer nieuws over Hans Vervoort: Hij publiceerde al diverse boeken, maar nog nooit een kinderboek. Dat eerste kinderboek verscheen onlangs wel: 'Weg uit Indië'. Vervoort vertelt het verhaal van de inval van de Japanners in Nederlands-Indië. zijn twee tienjarige hoofdpersonen, Hans en Sonja, brengen de oorlog door in een Japans interneringskamp, beleven de bloedige Bersiap-tijd en gaan uiteindelijk per boot naar Nederland.

Vanavond gingen we op de koffie bij Wim en Marianne in Valburg. Wim is nu heel hard aan het werk met de Buddingh'-biografie en kan daar boeiend over vertellen. Er dook onlangs een doos brieven op die Buddingh' in het sanatorium ontving (zo rond 1942). Brieven van familieleden, van de toen negentienjarige Stientje, maar ook van collega-schrijvers als Simon Vinkenoog en Jac. van Hattum. Het is boeiend om dat soort - intussen ruim zeventig jaar oude - brieven te zien. Veelal in handschrift, maar ook wel getypt (bijv. door Vinkenoog).
Bij het vertrek kreeg ik nog een doosje boeken van Wim mee. Een boekje van Drs. P dat ik zelf nog niet had, maar ook een klein stapeltje 'Buddingh' Jaarboek 2009'. Dat komt goed uit, want daarvoor schreef ik een bijdrage over de aanval van W.F. Hermans op de dagboekschrijverij van Buddingh'. Dat stapeltje kan ik er zaterdag mooi op mijn tafeltje op de schrijversmarkt in de Cultuurfabriek bij leggen

2 bestellingen: Vincent Mahieu, 'Tjies', F. Langereis, 'Werkplaatsmeettechniek'.

16 maart 2012

Lidy heeft er nog een griep overheen gekregen. Spugen tot er gal komt. Ik ben zelfs in een tussenuur even naar huis gegaan om de emmer leeg te gooien.

Gisteren en vandaag las ik in het kader van de boekenweek mijn klassen voor uit 'Verder alles goed' van Nico Dijkshoorn. De laatste brief uit het boekje (aan zijn dochter), het citaat over scheten laten én de brief aan Henk Westbroek. In die brief fileert Dijkshoorn het nummer 'Vriendschap' van 'Het Goede Doel', geschreven door Westbroek. Het is een vaker gebruikte cabarettruc. Als je een lied regel voor regel kritisch gaat ontleden, blijft er weinig van over. Toon Hermans deed het al met Sinterklaasliedjes en Bert Visscher deed het met 'Brandend zand'.

Als kind had ik een vriend waarmee ik alles dee
Als hij begon te vechten, dan vocht ik met hem mee

Dan denk ik meteen al: kan het wat minder? Wat een armoe om vriendschap zo te definiëren. Pas denken dat je een vriend hebt als je samen vol schaafplekken over een schoolplein rolt. Ik zie u zo liggen in uw korte broek met dertig schreeuwende kinderen om u heen. Ik ben altijd bang geweest voor jongens als u. Alleen al de verkeerde kleur broodtrommel kon genoeg reden zijn om te worden afgetuigd. Toen begreep ik nooit waarom, maar nu, door dat liedje van u, snap ik in elk geval dat u het uit vriendschap deed.

In eerste instantie vond ik 'Verder alles goed' een beetje uit de toon vallen als boekenweekessay. Maar na het helemaal gelezen (en gedeeltelijk voorgelezen) te hebben, herzie ik mijn mening. Dijkshoorn onderzoekt - in briefvorm - allerlei aspecten van vriendschap. Draait om die aspecten heen, bekijkt ze van verschillende kanten, prikt er eens in en laat de lezer op die manier behoorlijk nadenken. In de vorm is het geen essay, maar in de effecten op de lezer wél!

Ik liep vandaag tegen nóg een nieuw boekje van Nico Dijkshoorn aan: 'Heel veel zin' (De mooiste zinnen van Nico Dijkshoorn'. Een citatenbundeltje. Aardig en het kost maar € 5,00. Het 'schetencitaat' staat er tot mijn verrassing ook al in. En deze twee:

 

Mijn spreekbeurt gaat over klootzakken met kinderen die gaan scheiden
en dat je dan blij voor ze moet zijn omdat ze een nieuw leven beginnen of zo.

 

Trap niet in dat emotionele gelul over pasta.
Waar hebben we het over?
Keihard graan in een lullig vormpje.
Meer is het niet.

1 bestelling: Stoker (= Hugo Brandt Corstius), 'Verbrande turf'.

17 maart 2012

Vandaag was er een Veense schrijversmarkt in de plaatselijke bibliotheek (met de fraaie naam 'Cultuurfabriek'). Dertien schrijvers uit Veenendaal waren met hun (recente) boeken aanwezig. Overdreven veel publiek kwam er niet op af, maar het is al aardig om met elkaar kennis te maken. Ik schoof bij de meesten even aan om de bladzijde over hem/haar op de Veense afdeling van Schrijversinfo te controleren en zo mogelijk uit te breiden. Daarmee was het op zich al een nuttige dag (al is van 10.00 tot 16.00 uur wel een hele zit). Ik sprak met:

- Renske Derkx
- Sjoerd de Jong
- Jan F. v.d. Poel
- Rudy Dek
- Louis Franken/Ronald Israël
- Tetty Pols-Visser
- Rob Groenhof
- Jos van der Helm
- Evert Davelaar
- Marieke Mater

Marieke Mater is een in Veenendaal geboren en getogen schrijfster. Ik had een leuk gesprek met haar..... op welke scholen zat je? Op de Rehobothschool en op het CLV. Oh, grappig ... ik zat ook op het CLV. Oeps... ik haalde er mijn diploma in het jaar dat zij werd geboren!

Aritha Vermeulen liep de bibliotheek even binnen. Ze was verbaasd dat ze in 'Schrijvers geturfd' stond. De informatie op Schrijversinfo heb ik samen met haar nog wat aangevuld.

De familie Meeuse leverde verschillende Veense auteurs. Men vulde dat vandaag voor mij nog aan met W.C. Meeuse.

Het was op de begane grond van de Cultuurfabriek een drukte van belang. Er was een grote groep dames fanatiek aan het breien, onder het motto 'Steek in voor de koningin'. Iedereen kan op de zaterdagen tot koninginnedag mee komen breien. Ook thuis kan er gebreid worden en het is de bedoeling dat Veenendaal opgevrolijkt wordt met breiwerken op allerlei plaatsen in de openbare ruimte: het zogenaamde wildbreien.

Er liepen ook nogal wat bekenden binnen: Erich en Ria, Gert, Martijn, Suzanne met Tygo en Dylano. Met Tygo ging ik een paar keer de roltrappen op en neer. Hij kreeg er geen genoeg van.

 

Bij de ingang van het Viseum én op de eerste verdieping was een tentoonstelling van - door leerlingen van het voortgezet onderwijs gemaakte - 'beelden voor de koningin'. Het Rembrandt College was goed vertegenwoordigd. Er kwamen ook nog een stuk of zes leerlingen, al dan niet met hun ouders, naar hun eigen kunstwerken kijken. Ik ging er met Suzanne en Tygo ook even naar kijken. Tygo nadrukkelijk met de handjes op de rug.

Aan het eind van de middag en het begin van de avond heb ik lekker met AnneMarie bij kunnen praten. De aanleiding was minder prettig: Wennie Hardeveld is deze week overleden. Jan Hardeveld werkte jarenlang bij mijn vader in de autobeklederij en later begon hij zelf een autobeklederij op de Valleistraat. Wennie kwam lange tijd mijn moeder helpen in de huishouding. Daarom was het goed dat AnneMarie en ik ons vanavond bij het condoleren lieten zien. Jan en Peter gaan maandag naar de begrafenis.
AnneMarie wilde niet bij de kist kijken. Ik deed dat wel even. Wennie had een wasachtige kleur, maar lag er mooi bij. Een vrouw die voor mij stond te kijken, draaide zich om en zei: 'Hé, Mats.' Ik had geen idee wie ze was, daarom zei ze het zelf: 'Cora van Ledden'. Dat is lang geleden. We zaten op de Nieuwewegse school bij elkaar in de klas. In klas vijf hadden we verkering. Dat ging toen niet verder dan het uitwisselen van foto's (ik moet die foto nog ergens hebben) en ik geloof dat ik één keer bij haar thuis ben geweest toen ze ziek was. Mensen herkennen mij vaak sneller dan ik hen herken. Dat komt gedeeltelijk door mijn slechte geheugen voor namen, maar ook - en Cora zei dat er vanavond bij - doordat ze mij de laatste jaren nog wel eens in de krant hebben zien staan.

1 bestelling: Theo Thijssen, 'De gelukkige klas', Anna Blaman, 'Vrouw en vriend', Mr. A. Roothaert, 'Vlimmen contra Vlimmen', Gerard Walschap, 'Oproer in Kongo', J. Slauerhoff, 'Het verboden rijk', Johan de Meester, 'Geertje', R. Blijstra, 'Een schot in de bergen', Gerard Walschap, 'Houtekiet'.

18 maart 2012

Lidy ligt al drie dagen met een stevige griep op bed. Het gaat nu wel iets beter, maar ze is nog niet uit bed geweest. Ik maak aardappelpuree en kippenbouillon en rommel intussen wat met boeken. Ik had geen zin om voor mezelf te koken en pakte twee Calzones met ham en kaas, een Toscaanse Broodspecialiteit van de firma Boboli uit, de koelkast. Dat valt dan weer tegen. Het is niet vies, maar het is geen calzone. Het is een tosti met een aparte vorm. Dat weten die jongens en meisjes van Boboli waarschijnlijk zelf ook wel, daarom hebben ze er al 'broodspecialiteit' boven gezet.

Er is in de afgelopen pakweg vijfentwintig jaar weinig veranderd. De NOS-voetbalcommentatoren zijn objectief, behalve als ze een wedstrijd van Ajax verslaan, dan zijn ze plotseling Ajax-fan. Ook vanavond weer. Als ADO bijna scoort tegen Ajax zegt de commentator: 'Het zal toch niet....'. Hoezo objectief?

Nog maar een keer de NOS. Nu verslaggevers van het NOS-Journaal. Die stellen vraagtekens bij de ontwikkelingen in het Amsterdamse executieproces. Volgens mij stel je vragen of zet je vraagtekens.

3 bestellingen: J. Zurcher, 'Boeddha', Willy van der Heide, 'Een raderboot als zilvervloot', Willy van der Heide, 'Wilde sport om een nummerbord', Willy van der Heide, 'Hoog spel in Hong-Kong', Willy van der Heide, 'Stampij om een schuiftrompet', Marianne Stettler, Filigreinwerk met papier'.

19 maart 2012

Mariët Meester in Veenhuizen Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 20     Sarien Visser

Om u een indruk te geven van een lezing van Mariët Meester in een openbare gelegenheid, was ik van plan op woensdagavond 14 maart, de eerste dag van de Boekenweek, naar haar lezing bij boekhandel Iwema in Assen te gaan. Ik moest deze week toch naar de boekhandel om een boek van minimaal € 12,50 aan te schaffen, om in het bezit te komen van het Boekenweekgeschenk Heldere hemel  van de Vlaamse auteur en theaterpersoonlijkheid Tom Lanoye. Van dit boek zijn 894.000 exemplaren gedrukt.   In de loop van vorige week ontving ik een e-mail van Mariët Meester, waarin ze aangaf dat het misschien interessanter zou zijn om op donderdag 15 maart mee te gaan naar een Eat & Read in Beilen, omdat zij een dergelijk concept nog niet eerder had meegemaakt. Deze activiteit werd georganiseerd door boekhandel Het Logboek.  Na mijn schriftelijke aanmelding en de vraag of ik een stukje over de bijeenkomst mocht schrijven, kreeg ik een enthousiaste reactie van Otto Krediet, de echtgenoot van de eigenaresse van de boekhandel, die maandelijks een culturele bijeenkomst organiseert in het naast de boekhandel gelegen dinercafé ‘De Cerck’. Voor € 25,-- kregen we een diner, koffie, drankjes en een lezing van Mariët. Omdat ik op deze zonnige voorjaarsdag tot 17.00 uur bij het Nationaal Gevangenismuseum in Veenhuizen werkte, reed ik op de terugweg langs de voormalige rooms-katholieke pastorie om Mariët op te halen. Samen zouden we naar Beilen rijden, waar om 18.30 uur de bijeenkomst begon in het dinercafé aan de Brinkstraat, in het centrum van dit Drentse dorp. Voordat we vertrokken praatten Mariët en ik nog wat bij over allerlei recente ontwikkelingen. Zo hadden Mariët en haar partner Jaap die morgen overleg gehad met iemand van de Rijksgebouwendienst. Via deze dienst huren ze vanaf februari 2011 de voormalige rooms-katholieke pastorie voor een zeer schappelijk bedrag. Gezamenlijk werd besloten  dat het huurcontract op 1 mei aanstaande afloopt. Jaap gaf aan dat hij dan met veel plezier vijftien maanden in Veenhuizen heeft gewoond, maar dat wonen in Amsterdam gunstiger is voor zijn werk als filmer en videokunstenaar. Ook de reistijd naar Amsterdam begint z’n tol te eisen. ‘Als ik terugrijd na een afspraak in Amsterdam denk ik wel eens: ‘Dit hadden we ook telefonisch kunnen afhandelen.’’ Mariët heeft ook overleg gehad met haar opdrachtgever, stichting ‘Het Drentse Boek’, over het manuscript van het Oral History boek. Daaruit bleek dat er wat te veel namen in worden genoemd. Dat zal de lezers in verwarring brengen. Mariët is nu aan het bekijken of ze bepaalde namen kan weglaten.                                                                                               Sommige beschreven gebeurtenissen vindt stichting ‘Het Drentse Boek’ ongeloofwaardig. Het is heel moeilijk voor mensen die niet in Veenhuizen hebben gewoond om gebeurtenissen te doorgronden. Als wij als (oud-)Veenhuizers het over bepaalde zaken hebben, is een half woord genoeg om te begrijpen welke wereld er achter het verhaal schuil gaat. Als je deze gebeurtenissen voor een buitenstaander gaat beschrijven, zullen mensen met een ander referentiekader de verhalen misschien als niet realistisch ervaren. Mariët is niet over één nacht ijs gegaan en heeft informatie over bepaalde verhalen vanuit meerdere bronnen vernomen. Ze gaat nog meer haar best doen om duidelijk te maken dat deze voor buitenstaanders vreemde leefgemeenschap toch echt zo in elkaar stak. Het boek moet ook aantrekkelijk worden voor mensen die Veenhuizen niet uit eigen ervaring kennen.           De foto’s die Mariët tot nu toe heeft verzameld voor de omslag van het boek zijn niet geschikt. Dus ze moet de komende tijd weer op zoek naar nieuwe foto’s van de Veenhuizer dorpsgemeenschap.   Wanneer het Oral History boek uitkomt is nog een punt van overleg. Het was de bedoeling dat het boek in mei wordt gepresenteerd, maar vanwege het succes van De mythische oom, het pas verschenen boek van Mariët, vraagt ze zich af of het beter is om het boek over Veenhuizen eventueel wat later te laten uitkomen. Zij gaat daarover in overleg met stichting ‘Het Drentse Boek’ en het Nationaal Gevangenismuseum.  Na deze bespiegelingen zijn de auteur en ik naar Beilen vertrokken. Mariët had deze week al een druk programma achter de rug. Dinsdagavond had ze in Amsterdam alle activiteiten van het Boekenbal bijgewoond. Het valt niet mee om aan een kaartje te komen, maar uitgeverij De Arbeiderspers had geregeld dat ze mee kon als introducé van Arthur Japin. Beide auteurs publiceren bij De Arbeiderspers. Het werd laat, maar woensdagavond werd Mariët bij boekhandel Iwema in Assen verwacht voor haar lezing. Ongeveer dertig mensen waren aanwezig geweest, die een plezierige avond hadden gehad, hoorde ik van een vrijwilliger in het Gevangenismuseum. Mariët had me gemaild dat ze onderweg naar de Eat & Read in Beilen niet veel wilde praten, omdat ze voor iedere lezing geestelijk uitgerust wil zijn. We arriveerden op tijd bij ‘De Cerck’, waar ongeveer achttien belangstellenden zich hadden verzameld. We werden ontvangen door de heer en mevrouw Krediet. Mariët stelde mij voor als: ‘My personal blogger’. De heer Krediet plaatste ons aan verschillende tafels. Ik kwam aan het hoofd te zitten van een tafel, waar ter linker- en rechterzijde van mij twee mensen zaten, die een echtpaar vormen. Meneer en mevrouw hebben tot nu toe alle Eat & Read bijeenkomsten bezocht. Omdat ze ‘De Cerck’ een gezellig dinercafé vinden, waar je goed kunt eten, komen ze er regelmatig. Iedereen praatte ongedwongen met elkaar. We kregen een glas wijn of frisdrank. Het diner bestond uit veel smakelijk vlees met pompoen en gebakken aardappelschijfjes. Mijn buurman en buurvrouw waren beiden vegetariër. Zij kregen een grote punt groentetaart, waarbij ze ook aardappelschijfjes konden opscheppen. We sloten het diner af met ijs, slagroom en hierin stond een, volgens mij, zelfgebakken, knapperig koekje. Tegen 20.00 uur begon Mariët met haar lezing. We bekeken eerst de DVD van het YouTube filmpje van Jaap de Ruig. Daarna sprak de auteur ons toe vanaf een hoge barstoel, die op een strategisch punt bij de bar stond. De presentatie verliep voor een groot deel op dezelfde wijze als die in de pastorie, waarover u in aflevering 18 kunt lezen.  Om het boek De mythische oom te kunnen schrijven, reisde de auteur tweemaal naar de Verenigde Staten. Hiervoor ontving ze van het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten een beurs. Zoals gebruikelijk is bij dit fonds werd in het contract de clausule opgenomen dat de auteur 75% van het bedrag moet terugbetalen via haar royalties. Dit houdt concreet in dat Mariët de opbrengst van de eerste zesduizend boeken moet afstaan aan het fonds, als aflossing. De auteur deed hier niet moeilijk over. ‘Dit wist ik van tevoren.’ Ook kwam uitgebreid aan de orde dat ze geen rijbewijs heeft. Mariët: ‘In Amsterdam is een auto onhandig, ik doe er alles op de fiets.’ Daarom moest haar partner Jaap de Ruig mee tijdens haar reizen naar de Verenigde Staten. Een bevriende auteur had Mariët getipt dat ze zich niet met haar echtgenoot in het boek moest presenteren, want de lezer wil met de auteur op reis en daar mag dan geen partner tussen staan. Daarom heeft Mariët het in De mythische oom zo weinig mogelijk over Jaap. Ze noemt hem in het boek consequent – en met een knipoog - ‘mijn chauffeur’.   Het beeld van haar oom Peter heeft ze gecreëerd met behulp van de gegevens die ze verkreeg door haar oom te interviewen. Ook interviewde ze haar vader en haar andere oom. Sommige oorlogsherinneringen van haar oom heeft ze iets afgevlakt, anders zouden ze ongeloofwaardig zijn. Jan Siebelink ging in zijn boek Knielen op een bed violen als het ware in het hoofd van de hoofdpersoon zitten, zijn vader. Mariët liet zich hierdoor inspireren en deed hetzelfde bij haar oom Peter.   Ondanks het feit dat Mariët vanaf haar veertiende jaar niet meer naar de kerk gaat, vindt de auteur dat ze zich wel in het geloof van haar familie mag verdiepen, omdat ze zich interesseert voor andere culturen, zoals de cultuur van de Roma. Ze beschouwt het min of meer als een antropologisch onderzoek. Toen Mariët haar atheneumdiploma had behaald, overwoog ze psychologie of antropologie te gaan studeren, maar het werd de kunstacademie. Toch heeft antropologie haar nooit losgelaten en is deze interesse haar al meerdere malen van pas gekomen bij het schrijven van een boek. De inwoners van het Amerikaanse plaatsje dat ze in De mythische oom beschrijft hebben meubilair in huis dat wij kennen van direct na de Tweede Wereldoorlog. Dit was de tijd dat de meeste Nederlands emigreerden naar de Verenigde Staten. Net zoals bijvoorbeeld de Turken zich deels blijven vasthouden aan hun eigen cultuur, doen Nederlanders dat ook in den vreemde. Mariët: ‘Jammer dat ze de gewoonte om te fietsen niet hebben meegenomen naar de Verenigde Staten, want veel mensen zijn er veel te dik. Maar men zal het wel te gevaarlijk vinden om daar te fietsen.’       Toehoorders kwamen met allerlei vergelijkbare voorbeelden aandragen, zoals:                            ─  Nederlanders die tegenwoordig een woning vlak over de grens in Duitsland kopen en daar bij elkaar gaan wonen. ─  Ouderen komen terug naar Nederland, omdat ze willen sterven in een omgeving waar hun moedertaal wordt gesproken. ─  Zij doen aan klompendans, wij eten eerst een patatje als we uit het buitenland terugkomen. Zo zoekt iedereen het vertrouwde. Op het eind januari aan de familie toegestuurde exemplaar van het boek werd tot nu toe niet gereageerd.   De toehoorders gingen zich intens verdiepen in de reden waarom deze situatie is ontstaan. Vragen en opmerkingen die zoal over tafel gingen:    ─  Vreemd dat oom Peter, als intelligente man, het scheppingsverhaal letterlijk neemt.       ─  Degenen die het boek al hebben gelezen, vinden oom Peter een originele, sympathieke man.  ─  Je bent er onbevangen naartoe gegaan. Was dit naïef?                                                         ─  Je wist weinig van dat geloof. Was het wel nodig dat je er zo in opging?                                  ─  Door gelovigen wordt hun kerkgemeenschap als iets heel fijns ervaren, het is je tweede familie ─  Je hebt het benauwende van hun geloof naar boven gebracht.                                                                        ─  Je oom heeft vrij over zijn leven verteld en jij hebt van zijn gastvrijheid genoten. Nu is hij misschien teleurgesteld over de vorm waarin je uitwerking hebt gegeven aan dit project.                     ─  Samen zijn jullie gegroeid in het boek. Misschien dacht je oom op een bepaald moment: ‘Waar ben ik aan begonnen.’ Ging hij het als pijnlijk ervaren.                                                                          ─  Misschien waren de stappen die jij hebt gezet te groot voor hem.                                                         ─  Je oom vindt dat je moet opkijken tegen hoger geplaatsten. Hij is niet gewend aan tegenspraak. ─  Je beschrijft de waarheid, maar de waarheid hoeft niet altijd gezegd te worden.                                       ─  Je oom is een radicale man.                                                                                                                      ─  Ze horen in die gemeenschap nooit een ander geluid.                                                                                ─  Van beide kanten hadden jullie goede intenties.                                                                                            ─  De houding van je oom is naïef.                                                                                                     ─  Je wilt neutraal blijven, maar dat is blijkbaar niet mogelijk in een geloofsconflict.                              ─  Je had het liefst een positieve reactie van je oom gehad, je zult moeten accepteren dat dit er misschien niet inzit. Mariët besluit met: ‘Ik hoop eigenlijk dat mijn oom intussen allang in Amerika zit op te scheppen over het boek en er zelfs blij mee is.'

 

De hele dag koppijn. Als ik maar niet de griep van Lidy overneem. Zij ligt nu al voor de vierde achereenvolgende dag op bed. We konden vandaag nog eten van de gisteren door mij gemaakte soep/bouillon/kipblokjes.
Aan het begin van de avond keek ik op mijn gemak dvd 1 van de documentaire 'No direction home - Bob Dylan'. Een prachtig portret van de eerste jaren van Bob Dylan. De documentaire is ook op televisie geweest, maar ik heb de indruk dat deze 2dvd-versie uitgebreider is. Woody Guthrie, Pete Seeger, Joan Baez, Dave van Ronk en nog veel meer artiesten komen zingend én vertellend aan bod. Ik verheug me nu al op de tweede dvd én op het nogmaals bekijken van deze eerste!

Overgezet naar de nieuwe layout en sterk uitgebreid: Louis Paul Boon. Er moeten alleen nog wat omslagen bij.

Het Leidse Plein heeft ook een vlag.
Telkens iemand van het plein sterft, wordt de vlag halfstok gehangen.
Dat was toevallig ook nu weer het geval. Ik vond zoiets heel mooi vanwege de buurt.
Alleen schokte het me, dat net onder die vlag een der gewone Hollandse bordjes stond geplaatst:
'Opgeruimd staat netjes'.
(Louis Paul Boon, 16 van Louis Paul Boon, blz. 55, Leidse Plein)

20 maart 2012

In het lokaal waar ik het eerste uur met mijn klas zat, stond een ergonomisch toetsenbord op het bureau. Er zit een golf in en tegelijkertijd een bobbel. Het zal vast ergens goed voor zijn, maar ik vind het ontzettend irritant. Als je het niet gewend bent, kun je er bijna niet op werken; je moet bij elke aanslag nadenken.

Lente! Het is in ieder geval in de tuin al goed te zien. De knoppen spatten eruit. Langs de openbare weg bij Suzanne zag ik duizenden narcissen bloeien; 'Gele bloemen', zei Tygo. Die had ik, samen met Dylano, aan het eind van de middag van het dagverblijf gehaald, want ook Suzanne is nu aan het spugen.

Bestaande Schrijversinfobladzijden in de oude layout vul ik aan met gegevens van de website van de Koninklijke Bibliotheek. Dat is werk om af en toe een half uurtje te doen. De bladzijde over Louis Paul Boon rondde ik gisteren af (en ik zette er vandaag nog wat boekomslagen op). Daarna ging ik aan de gang met de bladzijde over Simon Carmiggelt. De site van de Koninklijke Bibliotheek telt over Carmiggelt 539 items. Je bent even zoet met het één voor één aanklikken van die items en het controleren of die al op de bladzijde staan.
Wat me vanavond vooral opviel is dat er de laatste jaren van Simon Carmiggelt nog ontzettend veel werk - vooral bibliofiel - verschijnt. Allerlei boekhandels, instellingen en verenigingen geven ter gelegenheid van een jubileum of van de jaarwisseling een oude 'Kronkel' in een kleine oplage uit. Een greep:

Zwijgplicht (bibliofiel) (2008)
16 augustus (bibliofiel, 100 ex) (2008)
Huwelijksperikelen (bibliofiel, 40 ex.) (2008)
Nadorst (bibliofiel, 100 ex.) (2008)
Feestdagen (bibliofiel, 100 ex.) (2008)
En tòch ... (bibliofiel, 60 ex.) (2009)
Grap (bibliofiel, 75 ex.) (2009)
Irish stew (bibliofiel, 25 ex.) (2009)
De kerstman (bibliofiel, 100 ex.) (2009)
Al goed (jaarwisselingsgeschenk) (2009)
Gelderse avonturen (bibliofiel) (2010)
Geen lintje, wel een pintje (biblioifiel, 50 ex.) (2010)
Bromfiets of niet: de Solex (bibliofiel, 50 ex.) (2010)
Kleinigheden: het begin (bibliofiel, 110 ex.) (2010)
De mannetjes & Juffrouw Vis (bibliofiel, 115 ex.) (2010)
Een goed verhaal (en geen muziek) (2010)
Oud en Nieuw (nieuwjaarswens) (2010)
Schilderij 1 & 2 (eindejaarsgeschenk, 25 ex.) (2010)
De kerstman had 't warm (jaarwisselingsgeschenk) (2010)
Ode (bibliofiel, 100 ex.) (2011)
Een leven lang werken in regio Zoetermeer (bibliofiel) (2011)
Ziek zijn of niet (bibliofiel) (2011)
De medaille (bibliofiel, 40 ex.) (2011)
Vijftien stukjes van Simon Carmiggelt (nieuwjaargeschenk, 250 ex.) (2011)
Pakje (bibliofiel, 100 ex.) (2011)
Godfried (bibliofiel, 100 ex.) (2011)
Een complicatie (jaarwisselingsgeschenk) (2011)

21 maart 2012

Het lijkt erop dat we weer een warm voorjaar en een natte zomer krijgen. Vandaag was het in ieder geval heerlijk weer. De eerste jongen in (half)korte broek is alweer op school gesignaleerd.
Ik had om 16.00 uur nog een gesprek met ouders, daarom liep ik om 15.00 uur even de school uit en de zon in. Halverwege het schoolplein kwam een meisje me met twee dozen ijsjes tegemoet: of ik een raket of een split wilde. Nou, lekker! Doe maar zo'n split. In het kunstwerk/theatertje zat een collega in het zonnetje les aan een V5-klas te geven. Het ging er ontspannen aan toe en deze collega bleek zijn klas ook nog eens op ijs getrakteerd te hebben.
Ik ging er met mijn ijsje even bij zitten. Hij stelde vragen om de lesstof voor de toets te herhalen en de leerlingen antwoordden met formules. Ik snapte er hélemaal niets van. Het leek een surrealistisch toneelstuk. De docent stelt een vraag. De leerling antwoordt met een combinatie van letters en cijfers. De docent zegt dat het goed is. Het publiek heeft geen idee waar het over gaat.

Bij het poetsen van mijn brillenglazen hield ik plotseling zo'n 'neusvleugeltje' in mijn hand. Ik kreeg hem er zelf niet meer op. Bij Hans Anders zetten ze er gratis weer een nieuwe op en vervingen in één moeite ook de andere.

1 bestelling: Margriet Heymans, 'Jaap Raar is niet gek'.

22 maart 2012

Heel brave meisjes maken soms toch verkeerde keuzes. Twee van die brave meisjes kwamen gisteren veel te laat in de les. De docent stuurde ze naar de conciërge om een briefje te halen (dat betekent: de volgende dag om 7.30 uur melden). Deze twee meisjes kwamen vervolgens helemaal niet meer terug. Later op de dag liep de docent ze in school tegen het lijf en hij vroeg ze waar ze nou gebleven waren. Ze antwoordden dat het zulk mooi weer was en dat ze liever twee uur terugkwamen i.v.m. spijbelen dan dat ze zich de volgende dag om 7.30 uur moesten komen melden. Ze doen met die keuze niets onreglementairs, maar wel iets onwenselijks.
Vanochtend haalde ik één van die meisjes uit de gymles (de andere was vandaag ziek) en zei: 'Je hebt gisteren gespijbeld. Nu moet je voor straf drie keer om 7.30 uur komen!' Ik heb nog nooit zo'n verbouwereerd gezichtje gezien (ik had er schik van, maar geef ook toe dat het een beetje sadistisch van mij was). Als het andere dametje weer beter is, moeten ze op mijn kantoor komen. Dan hebben we een goed gesprek en misschien draai ik het dan wel terug naar twee keer 7.30 uur.

 

Ook vandaag is het prachtig weer. De leerlingen gaan in een tussenuur massaal naar buiten. Ik zag een jongen uit H4 lopen met de modieuze bretels langs zijn benen. Ik bedacht dat ik mijn fototoestel in de auto had liggen en liep zelf ook naar buiten om dat toestel te halen. Eerder deze maand beschreef ik al hoe leerlingen bretels niet als hulpmiddel om 'de broek op te houden' gebruiken, maar als langs de benen hangend mode-accessoire. Ik vroeg aan deze jongen of ik een foto van zijn achterkant mocht maken. Dat is wel een beetje een vreemde vraag, om als docent aan een leerling te stellen, maar hij heeft bij mij in de klas gezeten en weet dat ik een weblog heb, dus dat kreeg ik wel uitgelegd. Dit zijn overigens nog vrij korte bretels; er lopen leerlingen met de bretels tot bijna op de grond. Ik begreep van een collega dat er broeken te koop zijn met zulke bretels eraan genaaid.

 

Aliens herken je niet altijd onmiddellijk. Ze zien er soms verrassend menselijk uit. Ook onder onze leerlingen blijken 'Invaders from Mars' te zijn. Maar je kunt ze herkennen aan hun schaduw !!

 

Aan het eind van de middag liep ik het centrum in om foto's te maken van de locaties waar 'Gedichten op muren' moeten komen. Die foto's zijn nodig voor de vergunningsaanvraag. Het is geen straf om zo aan het einde van je werkdag even in het zonnetje te lopen. Ik trakteerde mezelf op een Italiaans ijsje (twee bolletjes: meloen en citroen) en kocht bij de V&D drie zakken koffiebonen (in de aanbieding). Het winnende gedicht van de scholierenwedstrijd van vorig jaar hangt er op Escape mooi bij. De zon zorgt voor een fraaie schaduwwerking van de letters, waardoor het gedicht én de namen van de dichteressen twee keer te lezen zijn.

Je leest in de krant over phishing: emailtjes waarmee criminele types hengelen naar je bank- of internetgegevens. Omdat mijn emailadres - vanwege Schrijversinfo en Raban - op allerlei plaatsen te vinden is, krijg ik nogal wat van die mailtjes. Ik snap niet dat - goedgelovige - mensen daar intrappen. Hoe onnozel moet je zijn om niet in te zien dat een mailtje met dit taalgebruik niet serieus van Ziggo zelf afkomstig kan zijn:

Ziggo nl E-mail centrum advies alle e-mail account gebruikers kunt u reageren op deze mail. We zijn momenteel verbetering van onze databank en e-mail account center. Wij zijn het verwijderen van accounts die niet zijn momenteel in gebruik om meer te creëren ruimte voor nieuwe accounts. Om je account niet te worden afgekapt te voorkomen, adviseren wij de gegevens van uw rekening dient te worden hieronder weergegeven naar bevestigen dat het account is momenteel actief is. E-mail Gebruikersnaam: ............ E-mail Wachtwoord: ............... Geboortedatum: ................ Land of gebied: ......... Onze oprechte excuses voor dit ongemak.

Nog meer opvallende mail vandaag: Frans uit Enschede mailt me: Dag Mats, Zojuist heb ik een blogje getypt over het beroerde taalonderwijs in Nederland. Dit naar aanleiding van een ingezonden stuk in de Volkskrant van vandaag. Het ingezonden stuk ging ook over het feit dat leerlingen bijna geen boeken meer lezen/ hoeven te lezen. Maar toen dacht ik aan jou, wat jij vertelt in je blog, over je schoolactiviteiten, over je leesverslagen etc. Daarom heb ik je naam genoemd en verwezen naar je website. Ik neem aan dat je dat goed vindt. Met vriendelijke groet, Frans

Op zijn weblog staat:

Vandaag een ingezonden brief in de VK, me uit het hart gegrepen. Teneur: Leerlingen kunnen geen boek of lange tekst meer lezen. Kennen geen spellingsregels en hebben geen idee van grammaticale regels. SMS'en, ja dat kunnen ze wel. Dat is ook taal, maar geen ABN. De ingezondenstukkenschrijver schreef dat ze op school nog maar 1 uurtje taal/Nederlands krijgen op de basisschool, in het voortgezet onderwijs en in het mbo. Toen ik nog mbo-docent was, kregen de leerlingen minimaal 3 uur Nederlands per week. Daarna werd het vak maar afgeschaft. "Ze leren het wel bij de andere vakken." Ik als vakdocent Nederlands was ook niet meer nodig; ik moest me maar met leerlingbegeleiding en ict bezighouden. Ook leuk, maar ik dacht: mijn leerlingen hebben goede taallessen zo broodnodig. "De school moet vooral leuk en gezellig zijn." Nou, dat hebben we geweten. Allerlei basisvaardigheden zoals goede taallessen waren niet meer nodig en nu zitten we met de gebakken peren. Mijn remedie (ouderwets maar eigenlijk heel modern): veel kleinere klassen, alleen vakdocenten, meer taaluren verplicht, normen opwaarderen, betere scholing taaldocenten, landelijk examen Nederlands, stimuleren literaire en semi-literaire boeken lezen ( zoals Mats Beek uit Veenendaal met zijn klassen doet). Met honderden taalwebsites als extra materiaal kunnen de lessen Nederlands best interessant, leuk en nuttig zijn. Taalvaardige leerlingen, die zich ook nog hebben verrijkt met goede boeken, zijn overal welkom. Redenen te over om dat als samenleving, als politiek, na te streven.

Waarop ik hem weer antwoordde: Beste Frans, Uiteraard vind ik dat goed (daar ben ik ijdel genoeg voor). In het 'gewone' voortgezet onderwijs is het vak Nederlands gelukkig nooit afgeschaft. Het is wel afgevlakt én het is normaal geworden dat docenten van andere vakken niet meer naar de spelling van het Nederlands in het ingeleverde werk kijken. (zouden ze het kunnen?) Maar ik vermoed dat we op het laagste punt van de golf zitten. Er komt meer aandacht voor spelling, er komt een landelijke eindtoets spelling en rekenen, je mag er weer wat van zeggen. Moedig voorwaarts! Groet, Mats

1 bestelling: knipsel Roger van der Velde.

23 maart 2012

Vanochtend kwam er voor de les een meisje naar me toe. Ze zei: 'Meneer, het is uw schuld dat ik gisteren ruzie met mijn ouders had!' Nou, daar ben ik mooi klaar mee dan. Wat was er aan de hand? Gisteren kregen we het in die klas over slachtafval en worsten. Dat vond ze zo'n vies idee dat ze gisteren bij de warme maaltijd weigerde haar worst op te eten. Daar waren haar ouders boos over. En dan had ik tijdens die discussie deze oude volkswijsheid nog onbesproken gelaten:

Wie worsten koopt of weduwen trouwt,
weet nooit wat daar is ingedouwd.

De mediatheek van onze school heeft boekenkastruimte te weinig. Er komen daarom extra kasten. Nu staan er al jarenlang twee verschillende soorten kasten en dat zou betekenen dat er een derde soort bijkomt. Dat is niet echt fraai en daarom worden er allemaal nieuwe kasten aangeschaft. De acht oude (maar nog zeer nette) kasten mag ik tegen een vriendenprijs overnemen. Dat is heel prettig, zeker als de verhuizing doorgaat. Dan moet ik extra kasten hebben en ze zelf (met Gijs) maken kost me al meer aan hout en planken.

Op gemeentehuizen is de klantvriendelijkheid soms ver te zoeken. Een voorbeeld uit Assen: Sarien had voor een nieuwe functie een V.O.G. (Verklaring Omtrent het Gedrag) nodig. Die krijg je maar niet zo mee naar huis. Je ontvangt na twee à drie weken bericht. Sarien vroeg voor de zekerheid aan de 'dame' achter de balie: 'De verklaring wordt naar mijn huis gestuurd?' De reactie was: 'Ja, als u er een krijgt.' Dat is een reactie die je misschien in de huiselijke sfeer verwacht, maar niet vanachter de balie in het gemeentehuis!

1 bestelling: Drs. P, 'Grabbelton'.

24 maart 2012

Suzanne en Gijs zijn vanmiddag op pad voor hun keuken en voor de tegels. Het begint met hun nieuwe huis nu op te schieten en dat is prettig, zeker nu hun oude huis definitief verkocht is. Dylano en Tygo zijn bij ons. Dylano is al net zo snel als zijn broer was. Acht maanden en hij gaat al staan in de box en tegen de stoelen aan. Hij loopt nog niet, maar verzet al wel zijn been als hij zijn evenwicht zoekt. Dan duurt lopen ook niet lang meer. We zijn in de tuin aan het opruimen. Daar is het weer voor en bovendien hebben we volgende week zaterdag 'open huis'. Tygo wil bij alles wat ik doe helpen. Dat is leuk, maar daardoor schiet je niet echt op.

De post bracht - vrij laat, want ik betaalde het de negentiende al aan Antiquariaat Franke & Seij - het dagboek 'En vooral: de gordijnen dicht' van de Dordtse dichter Kees Klok, uitgegeven door Liverse. Over deze collega-docent wil ik binnenkort de Schrijversinfobladzijde afmaken en het is prettig om in de dagen dat ik aan zo'n bladzijde werk in een dagboek van díe schrijver te lezen.
Ik haal van de eerste bladzijde al de informatie dat hij redacteur was van 'Kruispunt' en publiceerde in 'Spiegel Historiael'. Op bladzijde acht vind ik een herkenbare verzuchting van een wat oudere docent in het middelbaar onderwijs:

Het Louis XV-decolleté is op het ogenblik mateloos populair. Veel meisjes bieden ruim inzicht, zeg maar.
Als je ernaar kijkt ben je een oude viezerik, als je het negeert een homo.

En hij wint mij voor zich met diverse andere opmerkingen:

Aan de Merwedekade ligt een Rijncruiseschip. Dat zou ik nog wel eens willen doen. Zo'n tocht wordt met bejaardenvermaak geassocieerd, maar misschien zou het heel goed zijn voor de poëzie. Luxe hut, waar je in alle rust kunt schrijven, borrel op zijn tijd en nu en dan rondlopen in een schilderachtig stadje langs de oever. Het bezwaar is dat je natuurlijk vastzit aan een gezelschap dat grotendeels uit domoren bestaat.

En:

André Hazes is dood. Van de drank, neem ik aan. We waren even oud. Mijn liederen zijn beter, maar iets minder bekend.

Ik had me voorgenomen nu eens een boek uit te lezen voordat ik aan een ander begon. Toch laat ik 'De buurman' van Voskuil met plezier liggen voor 'En vooral: de gordijnen dicht'. Ik herken veel van mezelf (en van het onderwijs) bij Kees Klok. Als ik 'De buurman' lees dan erger ik me alleen maar aan het afschuwelijk hysterische gedrag van de vrouw van Voskuil. Hoe houdt iemand het met zo'n mens zo lang uit?

Lidy knapt op, maar ging vanavond toch weer vroeg naar bed. Een gunstige bijkomstigheid daarvan is dat ik niet naar Linda de Mol en haar 'Ik hou van Holland' hoef te kijken. Zappend kwam ik op 'Classic Albums' terecht, dat deze keer over 'The Band' ging. Schitterende muziek van een band met alleen maar begenadigde muzikanten. Ik heb ademloos naar het programma zitten kijken. De muzikanten bespreken het ontstaan en de opbouw van de nummers. Met studioapparatuur laten ze je de instrumenten en de zang los van elkaar horen, wat je een goed inzicht in de nummers geeft. De komende weken ga ik weer veel naar 'The Band' luisteren!

25 maart 2012

Mobiele telefoontjes op school: een bron van doorlopende discussie. Op de meeste scholen is het gebruik in de klas verboden. Daar zijn argumenten voor. Internetten en sms-en leidt de leerlingen ontzettend af, er kan mee gespiekt worden (foto's van te leren bladzijden), toetsen worden gefotografeerd en doorgestuurd naar leerlingen die de toets twee uur later hebben, er worden filmpjes mee gemaakt die de school liever niet op YouTube ziet enz. Maar de scholen voeren een achterhoedegevecht: leerlingen kijken erop hoe laat het is, hun agenda zit in hun telefoon, onder tafel wordt heel wat afge-sms't en bovendien zijn veel functies van die telefoontjes in de les ook handig in te zetten.
Dat achterhoedegevecht zal nog wel even duren en zolang dat duurt zal het ook gedoe opleveren. Een toppunt van dat 'gedoe' lees ik in het 'Onderwijsblad' van deze week: Een leraar van de Noordgouw in Heerde is het waarschuwen zat, pakt een smartphone van een leerling af en gooit het ding uit het raam. De leerling gaat door het lint en 'neemt de laptop van de leraar onder handen'. Dat laatste is een beetje cryptisch, maar ik verbeeld me graag dat de laptop ook door het raam naar buiten is gegaan.

Een zittenblijver in H2 levert al het hele jaar dezelfde boekverslagen in als vorig jaar. Ik heb ervoor gekozen daar niets van te zeggen, maar ik becijfer ze wel allemaal twee punten lager dan vorig jaar (en dus allemaal onvoldoende). Ik had eerder commentaar verwacht. Hij kwam er de afgelopen week - op bijna driekwart van het schooljaar - pas mee: 'Meneer, heeft u eigenlijk door dat ik hetzelfde inlever als vorig jaar?' En na mijn antwoord: 'Ik vond het al zo raar dat het lagere cijfers zijn. Is dat eigenlijk wel eerlijk van u?' Dan heb je lef; Zelf frauderen en je dan afvragen of de beoordeling wel eerlijk is!

Het is even geleden dat ik een boek in één dag uitlas, maar met 'En vooral: de gordijnen dicht' van Kees Klok is dat een feit. Goed geschreven, herkenbaar (onderwijs, trappistenbier, poëzie) en vol met interessante, aforistische gedachten. Wat het onderwijs betreft:

Gisteravond lag ik, na een lesdag van half negen tot vier, al om kwart over tien volkomen uitgeput op bed.
Ik bedoel maar en ik ben pas 53. (blz. 45)

 

Wat is er verder nog? O ja, een stapel van meer dan honderd praktische opdrachten
(de officiële term voor van het internet geplukte, in een snelbindertje in elkaar geflanste troep)
die op beoordeling wachten. (blz. 94)

En over televisie:

Zou er een filter in de handel zijn die voortaan het smoel van Geert Wilders van mijn beeldbuis houdt? (blz. 63)

 

Gisteren maar drie flessen Westmalle dubbel en een halve fles vinho verde op
en toch weer voor de buis in slaap gevallen. Dat lag voornamelijk aan de buis.
Een aardige reisreportage uit Indonesië, maar voor de rest niets dan rommel.
Ook het nieuwe programma van Paul Witteman is helemaal niets.
Overal maken we een spelletje van,
want het is allemaal in diepste wezen uitsluitend bedoeld voor het meisje van de Hema
en haar stratenmakende vriend. (blz. 95)

En dan nog over andere dichters:

Jan Eijkelboom was vanmorgen op school om in Havo-4 te vertellen over zijn ervaringen als soldaat in Indië. Jan heeft een magische manier om met kinderen om te gaan. Hij wist ze een uur lang te fascineren, terwijl hij toch alleen maar voor de klas stond en praatte. Meer niet. Geen dia's, geen power point, gen bord en krijtje, geen pedagogische trucs, alleen maar een wat kromgebogen man op leeftijd met een goed verhaal. (blz. 46)

 

Driek van Wissen is de nieuwe Dichter des Vaderlands. Een goede keus. Zo'n functie lijkt in de verte op die van hofnar en daar past een light-verse dichter beter bij dan iemand die moeilijke en treurige verzen schrijft, of bloemrijke onzin. (blz. 64)

Kunt u het bovenstaande waarderen? Kopen dan die dagboeken van Kees Klok. Er zijn er drie in de handel.

- En vooral: de gordijnen dicht! kroniek (30 augustus 2004-29 augustus 2005) (2008)
- Idioten ontloop je nergens (2010)
- Reisgriep. Literair dagboek 2007-2008 (2012)

Ik heb maar één puntje van kritiek op wat ik las. Klok noemt Wim Huijser consequent Wim Huijzer. Trouwens: ook één puntje van kritiek op de uitgever: de bladzijdenummers staan bovenaan de bladzijde, maar op bladzijde 141 (bovenaan) staat ineens ook 142 (onderaan). Deze bladzijde telt blijkbaar voor twee, want de volgende bladzijde is 143 (onderaan). Tot en met bladzijde 155 wordt onderaan genummerd, de bladzijde daarna heeft geen nummer, de bladzijde daarna is 156 (het totaal klopt dan weer) en vanaf die bladzijde staan de nummers ineens weer bovenaan. Een beetje slordig allemaal.

1 bestelling: Toon Kortooms, 'Laat de dokter maar opkrassen'.

26 maart 2012

Een prachtige en enorm grote oranje zon scheen vanmorgen net over de huizen op het moment dat ik naar school reed. Een schitterend gezicht. Op de Jan Steenlaan schieten op dit moment - door het warme weer - de prunussen weer in bloei. Je zou vrede krijgen met het leven.

De derde toetsweek is vandaag begonnen. Dat betekent: aanwezigen controleren, afwezigen nabellen, laatkomers hun toets laten maken, toetsen voor morgen controleren, collega's aanschieten die hun toets nog niet klaar hebben liggen, afspraken maken met zieke leerlingen en leerlingen waarvan net een familielid is overleden. Mijn eigen klassen maakten vandaag de toets Nederlands, dus ik kan ook gelijk met nakijken beginnen.
Er waren nogal wat zieke collega's, waardoor het surveillancerooster op zijn kop ging. Dat betekende weer dat er te weinig collega's Nederlands waren om bij de mondelingen van H5 te zitten. Daar viel ik ook nog een uurtje bij in.

Ik had ook nog wat aandacht aan de boekjes over internet en e-mail voor het Europees digitaal rijbewijs willen besteden, maar dat kwam er nauwelijks van. Gelukkig had ik er de afgelopen dagen ook al wat uren in gestoken. Collega's zeiden dat deze examens niet al te moeilijk waren, maar ik wil toch niet afgaan/zakken. Het viel mee: zesendertig vragen, waar je drie kwartier de tijd voor had. Vooral meerkeuzevragen en vragen met een plaatje van een beeldscherm waar je een pijltje in moet zetten (waar moet je klikken als je dit-of-dat wilt doen?) Na ruim een kwartier was ik al klaar. 88% goed, waar 75% nodig was om te slagen, dus dat heb ik ook weer gehaald.
Na dat examen ging ik lekker naar huis. Even langs het Bruïneplein voor een gebakje bij de koffie (schuimgebak voor Lidy en chipolata in marsepein voor mij). Ook kleine feestjes moet je vieren. Om mezelf te 'belonen' trakteerde ik mezelf op een fles whisky van de maand van 'Het Plein': Knockando 12 years. Op internet lees ik erover: 'Kleur: goud. Neus: geurig, vol, fruit, mout en kruidig. Smaak: hazelnoot, fruit, licht hout en mooie droge afdronk met fruit aroma`s en iets turf.' Ik ben benieuwd.

Joukje kwam aan het eind van de middag even langs. Ze waren dit weekend in Friesland en brachten voor ons twee suikerbroden en een oranjekoek van de plaatselijke warme bakker mee.

4 bestellingen: Lucebert, 'Gedichten 1948-1963', Henriëtte Roland Holst, 'Twintig nagelaten gedichten', 'Geschiedeniswerkplaats, werkboek Vmbo-t-havo 1', Elizabeth Bishop, 'Brazilië'.

27 maart 2012

Vanochtend was ik op het gemeentehuis om (letterlijk) aan het omgevingsloket de aanvraag voor drie nieuwe 'gedichten op muren' in te dienen. In het verleden verliep die vergunningsverlening wat stroef, maar nu is er alle begrip en hulp van ambtelijke zijde. Uiteraard moet de aanvraag wel compleet zijn (toestemming eigenaren van de panden, foto's of tekeningen van de locatie, manier van bevestiging plexiglasplaten e.d.), maar op deze manier is het aanvragen te overzien en loop ik daar geen stress voor op te bouwen.

De V3-toetsen zijn bijna nagekeken. Ze hebben deze keer heel behoorlijk geleerd. Ook het redekundig ontleden begint erin te zitten. Alleen de bepaling van gesteldheid hebben de meesten niet herkend/benoemd. Maar ach, je kunt niet alles hebben.
Als ik volgende week de toets met ze ga bespreken, krijg ik waarschijnlijk wel een paar boze leerlingen 'over me heen'. De opdracht bij vraag 1 luidt: 'Omcirkel 'juist' of 'niet juist'. Zo'n tien procent van de leerlingen heeft niet het goede antwoord omcirkeld, maar het foute antwoord doorgestreept. Dat was niet de opdracht en ik heb er in dat geval één punt (van de vier te halen punten) afgetrokken. Dat is reuze aardig van mij, want ik had ze ook alle vier fout kunnen rekenen. Toch vrees ik dat de betrokken leerlingen dat niet als 'aardig van mij' zullen beleven.
Ik ga me niet geliefd maken bij V3. Verderop in de toets staat 'Schrijf het eerste en het laatste woord van de bijzin op en benoem hem.' Een aantal leerlingen heeft de eerste twee en de laatste twee woorden van de bijzinnen opgeschreven. Een enkeling heeft de hele bijzin overgeschreven. Dat was niet de opdracht en ook hier heb ik één punt afgetrokken. Het spijt me, maar dit vak heet 'Nederlands'.

Er zijn van die kleine mijlpaaltjes in elk leven. Eén daarvan is ongetwijfel de eerste knipbeurt. Dat mijlpaatlje beleefde Dylano vandaag en hij deed dat dapper:

5 bestellingen: T. van Deel, 'Klein diorama', T. van Deel, 'Recht onder de merels', 'Literair akkoord 25. Een keuze uit bijdragen verschenen in de Zuid- en Noordnederlandse letterkundige tijdschriften van het jaar 1981', Anton Koolhaas, '5 van Anton Koolhaas', Kurt Tucholsky, 'Kasteel Gripsholm', Doris Lessing, 'Het zingende gras', '150 Gezangen. Proeve van een nieuwe berijming'.

28 maart 2012

Met het oog op de open dag van zaterdag blijven we opruimen (als we het huis niet verkopen, hebben we het in ieder geval flink opgeruimd). Vanochtend bracht ik, samen met Tygo, weer een auto vol rommel naar de gemeentewerf: planken, oude gipsplaten, een oude platenspeler, een ijzeren plantenrekje. Tygo keek zijn ogen uit naar al die containers met troep. Toen hij e.e.a. tot zich door had laten dringen, wilde hij graag helpen. Hij gooide de kleine resten gipsplaat in de container.

We aten tussen de middag heerlijk in de tuin en daarna sliep ik een poosje in de hangmat in de zon. In maart! Hoe slecht het weer verder dit jaar ook wordt, dit pakken ze me niet meer af.

Deze week laten amateurkunstenaars hun werk weer zien op de tentoonstelling 'Beeldend Veenendaal'. Daar hangt ook onze reizende tentoonstelling 'Gedichten op muren'. Het zijn de genomineerden van de laatste twee jaren, plus de laatste drie winnaars van de gedichtenwedstrijd die Oranjedag organiseert voor de dodenherdenking op 4 mei. Ze hangen er in de oude Ritmeesterfabriek fraai bij, heel toepasselijk 'op een muur':

Voor het derde jaar wordt mijn aandacht vooral getrokken door schilderijen waar veel rood in zit. Ze knallen er nogal uit. Ik heb de overzichten van vorig jaar niet meer, maar het zou best kunnen dat het non-figuratieve rood van dit jaar ook van de dezelfde kunstenaar is als het werk dat ik vorig jaar zo mooi vond:

Het huis op het hoekje van het fietspad naar Prattenburg zijn ze flink aan het verbouwen. Er stond een lelijke houten puist naast. Die is weg en aan die kant wordt het huis bijna twee keer zo groot. Vanmiddag stond er een enorme hijskraan waarmee de isolatiedakplaten naar boven werden gehesen. Daar heb ik met Tygo even naar staan kijken. Aan het eind van de middag gingen we terug naar die hijskraan om een foto van Tygo te maken, zittend boven zijn eigen naam:

2 bestellingen: Guus Kuijer, 'Het geminachte kind', Anthony van Kampen, 'Jungle'.

29 maart 2012

Een doorsnee-toetsdag. Wel met wat extra werk. Als ik in de toetsweek op woensdag Bapo heb (zoals gisteren), doet Marloes mijn klassen erbij. Op donderdag is Marloes altijd vrij, dus dan doe ik haar brugklassen erbij. Omdat ik die kinderen (nog) niet ken, moet ik bij afwezigen dan extra opletten: Zitten ze soms hun toets in de mediatheek achter de computer te maken? Waren ze misschien gisteren ook al ziek? Dat soort dingen moet ik even nakijken voordat ik naar huis bel om te vragen of die brugklasser wel van huis vertrokken is. Anders veroorzaak ik - zoals ik de vorige toetsweek deed - paniek bij een moeder of vader.

Aan het eind van de middag en het begin van de avond zijn we weer aan het opruimen en schoonmaken geslagen: overmorgen hebben we open huis in het kader van landelijke NVM Open Huizen Dag.

1 bestelling: 2 knipsels Pieter Nouwen.

30 maart 2012

H3 en V3 hadden van maandag tot en met donderdag de centrale toetsen op het derde en het vierde uur. Vandaag stonden die toetsen ingeroosterd op het tweede en derde uur. Ze moeten zo'n rooster kunnen lezen, maar toch is het vragen om moeilijkheden. En die kregen we dan ook.
Zo'n vijftien leerlingen kwamen te laat voor de eerste toets. De leerlingen die maar iets te laat waren kregen de toetsen nog op tijd af. De andere tien nam ik na het derde uur mee naar een ander lokaal, waar ze nog een uurtje hun geschiedenistoets konden maken. Ze hadden hem immers wél geleerd.
Ik had één jongen voor me en voor de rest meisjes. Dan dringt zich deze conclusie op: Vrouwen kunnen niet alleen niet kaartlezen, ze kunnen ook geen roosters lezen!
In de onderbouw kunnen we er voor deze leerlingen nog zo maar een uurtje aanplakken. Volgend jaar zitten ze in de Tweede fase en dan kost zo'n vergissing ze één van hun officiële (en schaarse) herkansingen.

Het vorige weekend snoeide ik de druif. Dat was met dat mooie weer van de afgelopen week eigenlijk te laat. De 'stuwing' in de druif komt al zodanig op gang, dat er druppels vallen uit de plekken waar ik gesnoeid heb. Tygo zat afgelopen woensdag op een stoel onder die druif zijn middagboterham te eten. Hij kreeg zo'n druppel op zijn hoofd en zei: 'Er plast iemand op mijn hoofd.'

De makelaar vindt dat het huis ruim en 'leeg' moet zijn tijdens zo'n open huizendag. Daarom staan de box van Dylano, de kinderwagen, het wipstoeltje de bak met lego en nog het één ander een dagje in de garage van de buren. We zitten in een woonkamer die niet de onze is.

31 maart 2012

Het einde van de maand: een mooi moment om even naar de statistieken van de site te kijken. Deze keer is het heel duidelijk: met de schrijvers waarvan de bladzijde het meest bekeken werd, was deze maand ook iets aan de hand (op televisie):
- Wim de Bie
- Joost Prinsen
- Adriaan van Dis
- A.L. Snijders
Verder blijkt het voor het bezoekersaantal flink te helpen als er op Wikipedia een link naar één van mijn bladzijden staat. Dat geldt deze maand voor de bladzijden over Guus Kuijer en A.L. Snijders. (Ja, dit is een verkapte oproep om op Wikipedia links naar Schrijversinfo aan te brengen. Iedereen mag daar immers bladzijden bewerken, maar het valt op - en wordt niet gewaardeerd - als ik dat zelf doe).

Open huis, maar er komt niemand. Ik gebruik deze tijd maar om de toetsen van B2 na te kijken. Alweer zijn ze niet best gemaakt. Of beter gezegd: er is niet best geleerd. Veel cijfers rond de vijf, omdat ze de hersens wel hebben, de stof in principe wel beheersen, maar niet écht geleerd hebben. Bij het taalkundig ontleden leerden ze in de afgelopen periode de telwoorden te benoemen. Dat is niet zo moeilijk en ze snappen dat ook wel. Ook hoofd- en rangtelwoorden kunnen ze uit elkaar houden. Alleen bepaald en onbepaald is dan voor sommigen net te veel gevraagd. Ik krijg als antwoord o.a.:
- onbekend hoofdtelwoord
- onnauwkeurig rangtelwoord
- onvoltooid hoofdtelwoord
- vaag rangtelwoord
Ze hebben duidelijk zitten denken: 'Het was iets met 'on', iets vaags, maar hoe heette dat ook alweer?'
Gelukkig zijn er ook achten en negens. Een buitenlandse jongen die veel moeite met het Nederlands heeft, is er echt voor gaan zitten en heeft geleerd. Hij heeft een 8,5 (conclusie: de toets was niet te moeilijk!)

Sommige journalisten 'vullen' de krant. Anderen 'schrijven' voor de krant en dat zijn de stukken die je met plezier leest. Vandaag gold dat voor mij voor Jan Vriend in 'de Gelderlander' Vriend schreef een artikel over het witte stadje Thorn in Limburg en mijn oog blijft een keer of wat hangen aan mooie vondsten en grappige associaties:

Toeval of niet. Als wij door de straatjes van het Limburgse dorpje Thorn lopen, komen wij alleen witte hondjes tegen.

Trek geen hakjes aan, bij een bezoek aan Thorn. De oude maaskeien waarmee de straatjes zijn geplaveid, kennen geen genade. Wie genade zoekt, moet in de oude abdijkerk zijn.

Bij het pannenkoekenrestaurant hoort poedersuiker tot de standaarduitrusting, geen stroop. In Thorn denken ze nu eenmaal in wit.

Rond 13.30 uur hadden we twee bezoekers op onze open dag. Een echtpaar dat al in deze wijk woont, maar op zoek is naar meer ruimte.

De postbode bracht vanmiddag 'Bittere bloemen' van Jeroen Brouwers en 'De 100 beste gedichten voor de VSB Poëzieprijs 2012', gekozen door Kathleen Ferrier. Ik voel een lichte weerzin bij dat laatste gegeven. Waarom laten ze zo'n bundel in vredesnaam (in godsnaam lijkt me bij deze dame niet gepast) samenstellen door een - dissidente - cda-politica. Het antwoord is 'omdat ze voorzitter van de jury was', maar maak dan een dichter voorzitter van die jury! Uit deze bloemlezing een gedicht van Wim Brands:

Het schoolmeisje

Ze gaat naar school, nee, het huiswerk
heeft ze niet gedaan, maar ze weet
het wel: kippen geven eieren en
vlees, koeien melk en vlees,
het konijn vlees en liefde
en van de botten worden
dinosauriërs gemaakt.

Terwijl ik aan Schrijversinfo zit te werken, speelt op de achtergrond de Windows media player wat mp3's. Ik hoor Caro Emerald zingen:

That man is like a flame
And ooh that man plays me like a game
My only sin is I can't win
Ooh I wanna love that man
Ooh that man is on my list
And ooh that man I wanna kiss
My only sin is I can't win
Ooh I wanna love that man

Kijk eens goed naar regel 5: 'Ooh that man is on my list' ! Caro houdt er een bangalijstje op na. Het zijn dus niet alleen jongens die dat doen.

Nieuw op Schrijversinfo: Piet Gerbrandy.

Door naar april 2012