Terug naar februari 2014

1 maart 2014

Daggedachte (61)

Wat motten doen voor je ondergoed,
wat de zure regen voor bomen doet,
wat Satan deed voor het Paradijs,
doet multiple choice voor het onderwijs.
(Willem Wilmink, Ernstig genoeg, blz. 8)

Vanochtend deelden we ProVeenendaal folders, winkelmuntjes en ballonnen uit bij de Jumbo in Petenbos en bij de Jumbo in Dragonder. Het is geen vervelend werk. Natuurlijk zijn er mensen die niets van de politiek in het algemeen of van ons in het bijzonder moeten hebben, maar de overgrote meerderheid reageert positief. Veel mensen hebben van ons gehoord en willen graag een folder om iets meer over ProVeenendaal te lezen en ook nogal wat mensen hebben de stemwijzer ingevuld en kregen Proveenendaal als stemadvies (of hoog in hun advies-lijstje) en willen daarom iets meer van de standpunten weten.
In Petenbos ging ik bij de winkelwagentjes staan en bood daar de mensen zo'n winkelwagenmuntje aan. Nog leuker was het om vast zo'n muntje in het wagentje te duwen en de mensen dan het wagentje aan te bieden met de mededeling: 'Alstublieft. Het muntje mag u straks houden. Mag ik u ook een folder meegeven?'
Los daarvan kom ik bij zulke acties altijd veel bekenden tegen, met wie je dan (kort) wat bij kunt praten.

Vanaf vandaag hangt er ook een enorm spandoek op de gevel van 'de Heren van Ruysdael'. Dat is dé jongeren-uitgaansgelegenheid van Veenendaal. Dat zou toch stemmen op moeten leveren.

Aan het eind van de middag gingen we naar Suzanne om daar voor Martijn te koken. Het was (weer) wat veel, maar wel heel lekker. Suzanne maakte foto's van de volle borden:

2 bestellingen: Gerrit Kouwenaar, 'Een geur van verbrande veren', M. Minnaert, 'De sterrenhemel'.

2 maart 2014

Daggedachte (62)

Hoe meer zorgen ik aan de kant zet, hoe bezorgder men mij aankijkt.
(Bergman, De tijd te lijf, blz. 38)

Vanochtend is er op televisie (Nostalgienet) een documentaire over John Lennon. Na het uiteenvallen van the Beatles werkte hij met veel andere andere artiesten samen. De Engelse commentaarstem zegt: 'He collaborated with lots ....', Dan heeft 'collaboreerde' in het Nederlands toch een totaal andere lading.

Ik ben zo druk met stadsdichter zijn dat ik aan dichten niet meer toekom.

Vanochtend heb ik weer wat boekverslagen na zitten kijken (het schiet niet op). In V2a las een leerling 'Vamp' van Caja Cazemier en maakt een fout, die ik de laatste jaren steeds meer zie (en hoor) bij leerlingen:
'Op MSN vraagt Yoram of Jade haar webcam aan wilt doen. Dat doet ze zonder twijfel. Yoram vraagt of ze haar shirt uit wilt doen. Als ze dat heeft gedaan gaat Yoram steeds verder en vraagt of ze steeds meer uit wilt doen.'
Waar halen ze toch ineens die 't' in 'wilt' vandaan?

Vanmiddag vierden we Tygo's vijfde verjaardag.

4 bestelling: Vonne van der Meer, 'Niemand op heel Vlieland', F.H. Micklinghoff DEJur, 'Aan het strand en in de zee', Joep Dohmen, 'Het leven als kunstwerk', Jan Bosch, 'Dirk van Noort'.

3 maart 2014

Daggedachte (63)

De schrijver Jan Hanlo, had de gewoonte in de bar van Américain een warm glas pils te bestellen.
De ober wilde zich niet laten kennen, dus Hanlo kreeg zijn warme pilsje.
Dan bestelde hij een glas melk en goot de melk bij het bier.
Als hij dat opdronk, zei hij; 'Ach, wat je lekker vindt, is ook maar betrekkelijk.'
(Het literair anekdotenboek, blz. 12)

Voor de tweede keer dit schooljaar verloor een collega de strijd tegen de kanker. Je weet dat het kan; we kunnen morgen aan de beurt zijn, maar het voelt onrechtvaardig. Bovendien had ik bij deze collega het gevoel dat ze zich erdoorheen ging vechten.

Vandaag viel me op dat ik op Boekwinkeltjes nu een hoeveelheid boeken in (toevallig) mooie ronde getallen heb staan:
Raban - 4700 boeken
Uitverkoopbak - 3200 boeken
Dat betekent bij Raban dat ik nog 300 boeken kan toevoegen; daarna moet ik maandelijks een hoger bedrag gaan betalen. Het aantal boeken in de uitverkoopbak heeft geen maximum, van de verkoop krijgt Boekwinkeltjes 17%. Het aantal boeken daar is zo hoog, omdat er een paar duizend AO-boekjes te koop staan.
In kleinere aantallen staan er ook nog:
Boekenweek - 235 (verschillende) boekenweekboeken/CPNB-uitgaven
Kronkels - 487 kronkels/knipsels
Als mensen mij vragen hoeveel boeken ik te koop heb staan, noem ik meestal het getal 20.000. Daar staat maar een heel klein gedeelte van op Boekwinkeltjes, maar daar staan er toch al meer dan 8000. Dat moet betekenen dat ik er in totaal beduidend meer dan 20.000 heb staan.

Ik zit te lezen in 'De mol en andere dierenzkv's' van A.L. Snijders. Daar stuit ik op bladzijde 56 op dit fragment:

In de Nederlandse literatuur komt een dichteres voor die vaak langs het strand liep - jaren '50 -, ze had als pseudoniem Tientje Louw. Militaire vliegtuigen kwamen laag over, de piloten wilden de dichteres van dichtbij zien. Hoewel ze zeer mooi was, was haar minnaar haar ontrouw. Als hij na zijn avonturen thuis kwam, zat de dichteres ineengedoken bij de kachel. Het merkwaardige is dat ze zelf ook ontrouw was. Deze handelingen kunnen dus niet tegen elkaar weggeschrapt worden, de jaloezie is een autonome godin.

Dan word ik nieuwsgierig. Wie is die dichteres Tientje Louw? Ik heb er nooit van gehoord. Ze blijkt ooit (in 1956) één dichtbundeltje: 'Orion' uitgebracht te hebben, onder het pseudoniem Mea Strand (Daar verwijst Snijders ongetwijfeld in die eerste regel naar). Maar buiten dat ene bundeltje was het ook een interessante vrouw: getrouwd geweest met Gerrit Kouwenaar, een relatie gehad met Jan Vrijman, boeken geïllustreerd, in Parijs ontwerpster geweest van platenhoezen, in Amerika gewoond en tijdens de Tweede Wereldoorlog bevriend geweest met Bert Voeten en Marga Minco.
Marga Minco beschrijft haar in 'Het bittere kruid', net voor de epiloog:

Later, toen we in Heemstede langs een smalle vaart liepen, wees Wout naar een laag, oud huis. 'Kijk', zei hij, 'hier is het. Je zult er volkomen veilig zijn.' We gingen een bruggetje over met een ijzeren hek. Een lang blond meisje in een overall kwam ons tegemoet. (Marga Minco, Het bittere kruid, blz. 119 - Het blonde meisje is Tientje Louw)

Marga Minco en Tientje Louw op de Res Novabrug bij Minco's onderduikadres in Heemstede.

Dat was alles bij elkaar wel voldoende voor een bladzijde op Schrijversinfo over deze Tientje Louw.

3 bestellingen: Hans Dorrestijn, 'Het anti-hondenboek', B. Wongar, 'Walg. Verhaal van een aboriginal vrouw', J. Stigter, 'Distributie'.

4 maart 2014

Daggedachte (64)

Gaat u vooral met een goed boek naar bed,
of in ieder geval met iemand die er een gelezen heeft.
(tekst op prentbriefkaart, Cossee)

Vanmiddag was ik blij dat ik een vader níet heb gebeld: Een H3-jongen werd gisteren door een collega uit de klas gestuurd, omdat hij voor de tweede keer zijn strafwerk niet inleverde. Hij zei tegen mij dat hij het thuis had liggen. Toen ik hem een half uur gaf om het thuis op te gaan halen, gaf hij toe dat het ook niet thuis lag. Omdat hij tegen mij had staan liegen, verdubbelde ik het strafwerk en zei hem dat hij niet naar huis kwam voor het af was. In de loop van de middag had hij het af. We leverden het samen in bij de docent voor wie hij het oorspronkelijk moest maken. Daar bleek hij zich in de hoeveelheid schrijfwerk vergist te hebben; die collega hád het al een keer verdubbeld. Ik gaf hem de opdracht het dan thuis nog maar een keer over te doen (en dan netter dan wat ik nu had gezien. Als het niet leesbaar is, accepteer ik het niet).
Vandaag kwam hij het strafwerk inleveren. Netjes! En met het verhaal dat hij met zijn ouders heeft gepraat en beter zijn best gaat doen. Ik was tevreden, totdat ik ook dit werk aan die collega overhandigde. Die had intussen gehoord dat deze jongen zijn zusje het schrijfwerk had laten doen! Verdorie ... en tegen mij de bekeerling uit staan hangen! Ik wilde boos zijn vader bellen, maar besloot eerst bij de kluisjes te gaan kijken of ik hem zelf nog te pakken kon krijgen. Daar was hij nog. Ik ging recht voor hem staan, keek hem strak in zijn ogen en zei: 'En wat als ik nu je vader bel en hem zeg dat je je zusje dat schrijfwerk heb laten maken?' Hij dacht geen seconde na en zei: 'Dan lacht mijn vader zich kapot, want ik heb geen zusje!' Ik keek het na in zijn dossier: inderdaad, geen zusje. Stel je voor dat ik wél naar huis had gebeld!

In deze week voor de Boekenweek komt schrijf- en uitgeefplatform Editio met een top-35 met belangrijkste Nederlandstalige schrijvers. In het panel dat de lijst heeft vastgesteld zitten o.a. Monique Burger (eigenares Nieuwe Boekhandel in Amsterdam) en Rudi Wester. Voortaan wil men elk jaar vlak voor de Boekenweek met zo'n lijstje komen:

1. Tommy Wieringa - 113 punten
2. Oek de Jong - 96 punten
3. A.F.Th van der Heijden - 78 punten
4. Arnon Grunberg - 67 punten
5. Jan Brokken - 66 punten
6. Gerbrand Bakker - 65 punten
7. Tom Lanoye - 60 punten
8. Herman Koch - 58 punten
9. Martin Bossenbroek - 57 punten
10. Joke van Leeuwen - 56 punten
11. Geert Mak - 53 punten
12. Esther Naomi Perquin - 52 punten
13. Michel van Egmond - 51 punten
14. Kees van Kooten - 48 punten
15. Toine Heijmans- 47 punten
16. Esther Gerritsen - 46 punten
17. Bert Wagendorp - 44 punten
18. Marja Pruis - 43 punten
19. Simone van der Vlugt - 40 punten
20. Michael Berg - 39 punten
21. Saskia Noort - 38 punten
22. Peter Terrin - 37 punten
|23. Dimitri Verhulst - 36 punten
24. Arjen Lubach - 35 punten
25. Cees Nootenboom - 34 punten
26. Esther Verhoef - 33 punten
27. Anne Vegter - 32 punten
28. Shira Keller - 31 punten
29. Nelleke Noordervliet - 30 punten
30. Isa Hoes - 29 punten
31. Ramsey Nasr - 28 punten
32. Christiaan Weijts - 27 punten
33. Arthur Japin - 26 punten
34. Erwin Mortier - 25 punten
35. Carolijn Visser - 24 punten

Tegen zo'n lijstje kun je op allerlei manieren aankijken. Om te beginnen is het heerlijk om erover te mopperen: Waar is Remco Campert? Cees Nooteboom staat veel te laag. Kees van Kooten staat veel te hoog (dat zal door het vorige boekenweekgeschenk en het Nationaal dictee komen). Wat doet Isa Hoes op dat lijstje? En wie is in vredesnaam Michel van Egmond? (Dat heb ik opgezocht, de auteur van het boek over René van der Gijp).
Ik kan ook eens kijken over welke schrijvers ik blijkbaar nodig een bladzijde aan Schrijversinfo moet toevoegen: Jan Brokken, Martin Bossenbroek, Joke van Leeuwen, Toine Heijmans.

3 bestellingen: Theo Hoogstraaten, 'Het Nerthusmysterie', J. de Graaf, 'Te waar om mooi te zijn', Denis Judd, 'Gevallen tronen, Verdwenen vorstenhuizen'.

5 maart 2014

Daggedachte (65)

Alleen de naïevelingen geloven dat de waarheid in het midden ligt;
in het midden liggen de compromissen, de gecastreerde waarheden.
(Gaby van den Berghe, Communicatiekalender 2008, 9&10-08-2008)

Vanmiddag had ik een laatste overleg met Jaap en Ali over de stellingen voor het cultuur(verkiezings)debat van volgende week woensdagavond. Daar zijn we wel goed uitgekomen. Het belooft een interessante avond te worden.
We vergaderden aan één van de tafels in de hal van het gemeentehuis. Na afloop ging ik nog even naar Wil van Wel op de griffie. Daar maakte ik kennis met Franske van Hooijdonk, de nieuwe raadsgriffier. Een aardige vrouw. Zij is deze week in Veenendaal begonnen. Hiervoor was ze griffier in De Bilt. Op haar eerste werkdagen 'zuigt' ze vooral informatie over Veenendaal op.

1 bestelling: Wim Kan, 'Soms denk ik wel eens bij mezelf'.

6 maart 2014

Daggedachte (66)

Al bent u verder wel gezond,
Toch lijdt u aan iets raars:
U heeft geen zitvlees. Dit affront
Is medisch nogal schaars
Het heet in vaktaal dribbelkont
Of ook wel wandelaars
(Hendrik Jan Bosman, Diagnose, De Tweede Ronde, Herfst 1996)

Terwijl de ene aan kanker overleden collega nog begraven moet worden, krijgt de andere het bericht dat er botkanker is vastgesteld (en in een vergevorderd stadium). Ik weet dat er in dit soort zaken geen redelijkheid bestaat, maar het kan voor je gevoel ook te veel worden.

Vandaag moet ik uit drie klasssen leerlingen aanspreken op het feit dat ze zich deze week op een ochtend niet om half acht gemeld hebben. Daar heb ik het vierde uur tijd voor (daarna moet ik weer een paar uur lesgeven). Van die drie klassen zitten er twee een toets te maken. Zo'n toets verstoor ik dan maar niet. De klus schuift door naar morgen. Morgen heb ik niet veel tijd en de tweede helft van de dag vervallen veel lessen i.v.m. de begrafenis van een collega. Dan wordt het volgende week. Moet ik dan nog gaan vragen waarom ze zich een week eerder niet gemeld hebben? Gedoe!

Vanavond zag ik met Martijn Diederik van Vleutens voorstelling over de Eerste Wereldoorlog in De Lampegiet. Samen zagen we de laatste drie voorstelling van Van Vleuten met Muiswinkel. Vorig jaar zagen we ze beiden solo. Ik was onder de indruk van Van Vleuten, die nieuwe wegen inslaat en een geschiedenisleraar van het betere soort is geworden. Muiswsinkel gaat door op dezelfde weg en haalt niet meer het niveau dat hij met Van Vleuten erbij wel haalde.
Het lag dan ook voor de hand dat we dit seizoen géén kaarten kochten voor Muiswinkel en wél voor Van Vleuten. En hij stelde vanavond niet teleur. Een prachtig, persoonlijk verhaal over de Eerste Wereldoorlog. De uitzichtloosheid en de onzin van de Grote Oorlog komt duidelijk naar voren, maar door de opa's en de brieven zit er een prima afwisseling in.

4 bestellingen: Martha Gellhorn, 'Reizen met mijzelf en anderen', E.A. Cohen, 'De negentien treinen naar Sobibor', Harriet Beecher-Stowe, 'De hut van oom Tom' (luisterboek, 6 cd's), Helga Ruebsamen, 'Op Scheveningen'.

7 maart 2014

Daggedachte (67)

Hoe zoudt ge de dood kunnen verstaan,
terwijl ge het leven nog niet vatten kunt?
(Confucius)

Ook de boekverslagen van V2a zijn nagekeken. Zij lazen:

Rosee Bentana, Black Mamba
André Boesberg, Jules een verborgen jongen (2x)
Elle van den Bogaart, De gele scooter
Annemarie Bon, Oppassen
Caja Cazemier, Vamp
Imma Dros, De reizen van de slimme man
Wilma Geldof, Levi, Lola en de liefde
Bobje Goudsmit, De stalker
Gonneke Huizing, Slikken of stikken
Guus Kuyer, Zwarte stenen
Benny Lindelauf, Negen open armen
Mirjam Mous, Vals spel (2x)
Mirjam Oldenhove, Lief, liefde, Geliefd
Carry Slee, PaniekCarry Slee, Joël
Ellen Tijsinger, Morgenster
Ellen Tijsinger, De rode vlieger
Simone van der Vlugt, De slavenring
Helen Vreeswijk, Chatroom
Helen Vreeswijk, Ontvoerd

Vandaag hoorde ik van een leerling weer een voorbeeld van sportverdwazing: een meisje uit de tweede klas (veertien jaar) moet vanavond om 23.00 uur in Brabant een wedstrijd rijden met haar paard. Om 24.00 rijden de laatste deelnemers en de prijsuitreiking is om 02.30 uur.
Dat is geen tijd voor kinderen. Ze rijdt niet op een pony, maar op een paard. Ze rijdt dus bij de volwassenen. Maar laten we wel wezen: dit is toch ook geen tijd voor volwassenen!

De Twingo is vandaag bij Bochane. Dat wordt een dure grap: distributieriem (standaard), remschijven (gewoon pech) en dan breekt er ook nog een bout af (Nee, dat krijgen we vandaag niet meer voor elkaar, dat wordt maandag).

Dylano speelt verstoppertje met ons en is af en toe écht onzichtbaar. Op de foto komen zijn benen nog uit de wasmand, maar de eerste keer was hij helemaal in de op de grond liggende wasmand gekropen en liepen wij daar straal langs:

In de nieuwe lay-out op Schrijversinfo - Ida Vos, Jan Walch.

1 bestelling: G. Vossers, 'Golven', Gerton van Wageningen, 'Vragen aan Venus', J van Diggelen, 'Geologie van de maan', G.B.van Albada, 'Dispuut over het heelal'.

8 maart 2014

Daggedachte 68

'Dank u,' zei Pa Pinkelman, 'en hoe is het met de verkiezingen afgelopen?'
'Prachtig,' antwoordde de menigte, 'alle partijen hebben welvaart beloofd.'
'Mooi,' zei Pa Pinkelman, 'dan zal 't wel in orde komen.'
'Een pak van mijn hart,' zei Tante Pollewop,
'ik heb onderweg zo in angst gezeten dat ze armoede zouden beloven.
Heeft werkelijk geen enkele partij gezegd dat ze voor ellende en werkloosheid was?'
'Geen één,' antwoordde de hoofdredacteur van de Volkskrant,
zich haastig naar voren worstelend, 'we zijn door 't oog van een naald gekropen.'
(Godfried Bomans, werken III, blz. 146/147, De avonturen van Pa Pinkelman)

Vanochtend was ik met een ploegje ProVeenendalers op winkelcentrum 'De Ellekoot' en later op het Bruïneplein. 'De Ellekoot' was het geslaagdst. Veel mensen namen graag een folder aan, bleken de naam te kennen of waren bij de stemwijzer op ons uitgekomen. Bovendien reageerden veel mensen positief op de foto en/of de naam van Martijn. Hij heeft natuurlijk zijn hele leven in deze wijk gewoond én is er al jaren actief bij de tennisclub. Als alle mensen die nu tegen me gezegd hebben dat ze op ProVeenendaal gaan stemmen dat ook werkelijk doen, dan komt het op 19 maart wel goed!
Op het Bruïneplein was het overvol met folderende politici. Daar liepen ook een stuk of zes VVD'ers en een stuk op vier D66'ers. Dat was een beetje een overkill en hier weigerden veel meer mensen de folder aan te nemen.

Ik nam even na twaalf uur van de visboer op het Bruïneplein een gerookte makreel, een pot braadharing en een zak warme kibbeling mee naar huis.

Vanmiddag is in de bibliotheek een tentoonstelling over 'Gerard Reve in Veenendaal' geopend. Het materiaal ervoor komt uit het archief van Teigetje en Woelrat. Het idee ervoor ontstond in april vorig jaar, toen ik een gedicht van Reve op een muur van een flat van Patrimonium mocht onthullen. Bij de borrel erna kwam ik met de directeur van de bibliotheek en Teigetje en Woelrat te spreken over hun archief: veel brieven van Gerard Reve, maar ook brieven van Simon Carmiggelt, andere handschriften van Reve, gesigneerde boeken enz. Veel van dat materiaal is nu een half jaar in de Veense bibliotheek te bezichtigen.

Op de bovenste foto's een toespraak van Teigetje en Woelrat, die burgemeester Kolff een cadeau overhandigt.
Op de middelste foto's een doek met daarop een Friese vertaling van Reves gedicht 'Graf te Blauwhuus' en een overzicht van de vitrines.
Op de onderste foto's door Reve gedateerde enveloppen met zijn afgeknipte haar en een foto van Gerard Reve en Johan Polak.

Moeilijk te fotograferen, maar heel interessant was bijvoorbeeld een handschrift van Reve van een tekst (met veel doorhalingen) die hij bij Mies Bouwman uitsprak over zijn mening over Nederland. Samenvatting: een rotland, maar ik zou nergens anders willen wonen. Ook interessant: de tekst van minister Klompé bij de uitreiking van de P.C. Hooft-prijs.

Na afloop van de opening sprak ik met Woelrat door over hun modeshow in dezelfde bibliotheek op vijf april. Leerlingen van onze school gaan tijdens die modeshow teksten van Gerard Reve voorlezen. Het lijkt Woelrat een goed idee als de leerlingen (ook) teksten uit brieven van Gerard Reve aan hen (toen zij op vakantie naar Rome waren en Reve thuisbleef) gaan lezen. Ik ga komende week daar met hem over mailen en als we besluiten dat te doen, zal ik hen wellicht in Amsterdam gaan bezoeken om samen die teksten te selecteren.

1 bestelling: Wim Zaal, 'De vuist van de paus. De Nederlandse zouaven'.

9 maart 2014

Daggedachte 69

Vrouwen kunnen niet schrijven, vindt Wilma de Rek.
Behalve dan in het zeldzame geval dat ze talent hebben, en tijd.
Voor mannen geldt trouwens hetzelfde.
(Antonia Hrastar, volkskrant, 08-03-2014)

Tussen de middag waren we bij pa in Culemborg. Het meeste wat hij had en kon is weg, alleen zijn eigenwijsheid; die is groter geworden. Van de trotse man is weinig over; een overhemd vol bloedvlekken en een wc-bril vol poep. Ik hoop dat zulke laatste jaren mij bespaard blijven.
Maar: onderweg was het weer genieten. We zagen onze eerste ooievaar van dit jaar een nest op een paal verkennen en in het vroege lentelicht stonden de lichtgroene treurwilgen er prachtig bij.

Het beste raadslid van Nederland!

De gemeenteraadsverkiezingen naderen en alle aandacht daarvoor is mooi meegenomen. Er zijn twaalf genomineerde raadsleden en één daarvan is Nermina Kundic uit Veenendaal. Ook alle positieve aandacht voor Veenendaal is mooi meegenomen.
Toch heb ik mijn twijfels bij deze verkiezingen. Iedereen mocht iedereen nomineren en iedereen mag op elke computer stemmen. We praten dus over verkiezingen in de categorie 'Everybody Dance Now' en 'Sterren Springen'. Naar dat soort programma's moet u vooral kijken, als u daar plezier aan beleeft, maar een serieuze verkiezing is toch echt wat anders.
In 'de Volkskrant' van gisteren mogen de twaalf genomineerde raadsleden zich presenteren. De kernzin uit het betoogje van Nermina: 'Wij proberen de discussie aan te zwengelen over onderwerpen waarop in Veenendaal bijna een soort taboe ligt.' Waar maakt dit bijna-beste raadslid van Nederland zich dus een soort van druk om? Niet om een écht taboe, maar om een sóórt taboe en het is trouwens nog helemaal geen (soort) taboe (zegt ze zelf): het is bijna een (soort) taboe!
In de eerste alinea van het verkiezingsprogramma van Nermina's D66 lees ik: 'Wie struikelt wordt op de been geholpen en aangemoedigd om zelfstandig te blijven staan'. Kom op Nermina, ik help je opstaan, nu je over je eigen woorden gestruikeld bent en ik moedig je van harte aan om bijna een soort van door te gaan!

Het bovenstaande heb ik vanmiddag ook op facebook gezet. Dat levert uiteraard kritiek op, vooral van D66, variërend van 'flauw' tot 'jaloezie en afgunst'. Inhoudelijk gaat men er echter niet op in. Ik houd de twee door mij genoemde zaken staande:
- Het is een i.v.m. de organisatie ervan onduidelijke en onbetrouwbare verkiezing.
- De geciteerde zin is uiterst onduidelijk en wollig.
Met betrekking tot die verkiezing blijkt het allemaal nog veel erger te zijn. Annieke Kranenberg schrijft daar een column over in 'de Volkskrant' van gisteren (blz. 32). Zij richt haar pijlen vooral op het feit dat er alleen via Facebook gestemd kan worden. Dat sluit hele groepen Nederlanders uit! Bovendien blijkt er op die manier gefraudeerd te worden. Ik citeer Kranenberg: 'Dat bleek afgelopen week ook toen de lijsttrekker van Trots op Amsterdam binnen zeer korte tijd verdacht veel stemmen kreeg. De app-ontwikkelaar ging aan de 'achterkant' kijken en kon de organisatoren precies vertellen dat er vanaf drie ip-adressen met honderden gehackte accounts was gestemd'.
Je kunt je bovendien zorgen maken over de vraag wat Facebook, waar ze niet zo positief bekend staan als het over privacy gaat, met de verkregen gegevens (zij weten wie er op wie gestemd heeft) gaat doen.

De Amerikanen gingen bij het schaatsen op de Olympische spelen helemaal de mist in. Kansloos op alle afstanden. Nu, twee weken later, winnen ze ineens weer allerlei afstanden. Dat kan nooit aan een pak liggen. Dergelijke onverklaarbare zaken bij topsport hebben met een verkeerd gebruik van (bloed)doping te maken. Ik maak geen vrienden met dit soort opmerkingen, maar als het over een jaar of acht uitkomt, zal ik u hier nog een keer fijntjes aan herinneren.

2 bestellingen: W.H. van Eemlandt, 'Code duizendpoot', J. Presser, 'De nacht der Girondijnen'.

 

10 maart 2014

Daggedachte 70

Hij wist niet wat hij zonder sigaretten
Of wat hij zonder schaken moest beginnen
Hij schaakte om de zinnen te verzetten
En rookte om de zetten te verzinnen
(Kees Torn, Pat, Inkijkexemplaar, blz. 78)

Soms is mijn uitleg van moeilijke woorden niet goed genoeg, of als hij dat wel was, is hij bij de leerling niet blijven hangen. Dan leren ze thuis van een woord dat ze niet snappen de betekenis die ze ook niet snappen.
Vandaag: melkkoe
betekenis volgens het boek: iemand van wie je voortdurend voordeel trekt.
betekenis volgens leerling 1: iemand waaraan je regelmatig trekt.
Of ze hebben de klok wel horen luiden, maar kennen de exacte plaats van de klepel niet:
betekenis volgens leerling 2: de pispaal.
betekenis volgens leerling 3: iemand die veel geld heeft.
Wat ik wel goed heb gerekend:
betekenis volgens leerling 4: een uitgemolken persoon.

Wie kaatst moet de bal verwachten! In dezelfde toets wordt gevraagd welk moeilijke woord (dat ze geleerd hebben) de betekenis 'rouwcentrum' heeft. Het verlangde woord is 'mortuarium'. Daan weet dat even niet, herinnert zich mijn flauwe grapjes over Ajax en ziet hier de kans iets terug te doen: rouwcentrum = De Kuip.

Sinds een paar dagen staat er een nieuwe blog van mij op 'Veenendaal doet':

Veenendaal vogelt Af en toe kom je in landelijke tijdschriften ineens en onverwacht Veenendalers tegen. Bijvoorbeeld afgelopen februari in ‘Vrij Nederland’. Daarin staat een foto van fotograaf Aad Nuis, die op een tegelpaadje en tussen tuinen, drie vogelliefhebbers fotografeerde. Aan de Ter Weijdelaan in Culemborg was de zeldzame Siberische braamsluiper gezien (maar het zou ook de vale braamsluiper kunnen zijn). Plaatsgenoten Pieter Geert Gelderblom, Aart Vink en Henny Vink springen als ze zoiets horen in hun auto en willen zo’n vogel dan zelf zien en liefst ook fotograferen. Zelf mag ik graag naar de vogels in mijn tuin kijken. We hebben ook wel eens meegedaan aan zo’n vogeltelling, maar deze Veenendalers hebben er een ware sport van gemaakt. En in die sport is Aart een soort Nederlands kampioen! (We hebben in Veenendaal veel meer kampioenen dan we weten.) Al sinds 1982 reist Aart heel Nederland af en hij heeft de meeste vogels in Nederland met eigen ogen gezien: 465 soorten! Er staan er nog twee op zijn verlanglijstje: het steppenhoen en de kraagtrap. Als u die ooit ziet (en ze als zodanig herkent – daar gaat het bij mij waarschijnlijk mis) geef dat dan door aan deze Veense vogelaars. (Foto: Aad Nuis. Uit: Vrij Nederland nr. 8 (2014))

Vanmiddag haalden we de Twingo op bij Bochane. Daarvoor mogen we weer € 800 aftikken. Welgemeende tip: meer rijden met deze auto en dan vooral wat langere afstanden.

Lidy reed met de Twingo terug en ging boodschappen doen. Ik ging met de Scénic via Van Kooten terug. Het is boekenweek en ik wil morgen het boekenweekgeschenk en het boekenweekessay aan mijn leerlingen kunnen laten zien. Ik kocht er 'Oorlog en terpentijn' van Stefan Hertmans (volgens plan) en (in een impuls) 'De Nederlandse coming of age literatuur in 100 verhalen', verzameld door Ronald Giphart.

1 bestelling: Noni Lichtveld, 'Anansi'.

 

11 maart 2014

Daggedachte 71

Deftig is een boek kopen en zeggen dat je het geschenk al hebt.
(Terzijde, VN, 13-03-1999)

Een volle dag: vier lessen, twee besprekingen met ouders, presentatie taalmethode, etentje met de collega's Nederlands.

Ik had het boekenweekgeschenk en het boekenweekessay mee naar school genomen. Van Tommy Wieringa hebben tweedeklassers nooit gehoord. Ook 'Joe Speedboot' doet geen belletje bij ze rinkelen. Bij de naam Jelle Brandt Corstius komt uit drie van de vier klassen 'De bergen achter Sotsji'; dat is de macht en de bekendheid van televisie!

Vanmiddag kregen we een geoliede presentatie van de methode 'Nieuw Nederlands'. Die mevrouw verstaat haar vak. De presentatie is veel beter dan die van de methode 'Traject'. Maar het gaat niet om de presentatie, het gaat om de vraag met welke methode we het best denken te kunnen werken. Daar gaan we het volgende week nog over hebben, maar mijn eerste voorkeur gaat uit naar 'Nieuw Nederlands': degelijk (misschien een tikje saai), overzichtelijk en zeer bruikbare digitale aanvullingen. 'Traject' zit ook goed in elkaar, maar is me te rommelig en te onoverzichtelijk. Het formaat van het boek lijkt me ook onpraktisch.

3 bestellingen: Ute Ehrhardt, 'Brave meisjes komen in de hemel. Brutale overal, Henk van Kerkwijk, 'Paniek op Ganymedes', S. Vestdijk, 'Verzamelde verhalen', Simon Vestdijk, 'De glanzende kiemcel. Beschouwingen over poëzie', S. Vestdijk, 'Essays in duodecimo', H. Marsman / S. Vestdijk, S., 'Heden ik, morgen gij'.

12 maart 2014

Daggedachte 72

Brave meisjes komen in de hemel. Brutale overal.
(Ute Ehrhardt, boektitel, 1995)

Een stadsdichtersdag. Aan het begin van de middag had ik een journalist van 'Veenendaal Totaal' op bezoek voor een interview. Hij had zich goed voorbereid, kende Schrijversinfo.nl én stadsdichterveenendaal.nl. Hij gaat me zijn tekst mailen voordat het blad uitkomt.
Vanmiddag las ik een uurtje gedichten voor bij 'Dennenhorst', een verzorgingstehuis voor dementerende bejaarden. Dat was weer een ervaring op zich. Ik herkende veel van mijn schoonvader (die zou er zo tussen passen). Een dove man bij de toehoorders, twee af en toe wegdommelende mensen, een meneer met overal commentaar op, een mevrouw die steeds haar zoon wilde bellen, omdat ze in het zonnetje op het terras wilde zitten bij 'Tante Loes'. En juist omdat het zo héél anders was, was het leuk om te doen.

Aan het eind van de middag heb ik een uurtje tekstverklaringen na zitten kijken. Op mijn vrije dag, maar vrij betekent in het onderwijs vooral: de vrijheid om je tijd en je werk zelf in te delen (en dat is geen klacht, maar een prettige constatering).

Vanavond een politiek debat van het Cultureel Café. Hiervoor heb ik de afgelopen weken met Ali en Jaap de stellingen geformuleerd. De SGP en de CU ontbraken omdat het vandaag biddag voor het gewas was (en ook voor arbeid, geloof ik). Het was wel goed (volgens sommigen het beste debat tot nu toe), maar ik vond het toch aan de tamme kant. Men was te weinig kritisch naar elkaar toe en ook uit de zaal had het wel wat pittiger gemogen. De directeur van de volksuniversiteit vertelde dat die club slechts 2,3 FTE heeft en dat zoiets betekent dat hij zelf vaak 's morgens de spullen voor die dag loopt klaar te zetten. Op zo'n moment zou er iemand moeten vragen: 'Bent u daar niet een beetje te duur voor'.
De muziekschool is een zwaar gesubsidieerde instelling. Zij zijn verhuisd naar het Kees Stipplein. In het oude gebouw zit nu 'Elevate', een muziekschool die helemaal zonder subsidie draait. Dat kan dus blijkbaar. Is het dan nodig dat we de 'echte' muziekschool zoveel subsidie blijven geven? Een terechte vraag. De directeur van 'Elevate' was aanwezig, die van de muziekschool schitterde door afwezigheid. Ik ben erg kritisch over kwaliteit en functioneren van die muziekschool, maar wat ik nu van 'Elevate' hoorde, roept toch ook vragen bij mij op. Zij opereren vanuit een duidelijk christelijke achtergrond en zijn gestart omdat er naar hun zin op de muziekschool te weinig aandacht was voor kerkmuziek. Hennie vroeg of hij bij 'Elevate' kon leren 'Sympathy for the devil' op gitaar te spelen. 'Daar zou onze docent met u over in discussie gaan', zei de directeur, wat een wollige manier is om 'nee' te zeggen. Mijn conclusie is: voorlopig de muziekschool maar blijven subsidiëren, als mogen daar de duimschroeven wel wat worden aangedraaid.

2 bestellingen: Ellen de Wachter, 'V.I.E.S. Kous', Gerrit Kouwenaar, 'Totaal witte kamer'.

13 maart 2014

Daggedachte 73

Eens trof ik Cees Nooteboom met twee tassen vol nieuwe boeken.
Hij had juist de boekhandel verlaten. Hij was mijn vraag voor.
'Wanneer ik dat allemaal lees? Ik lees niet alles.
Maar als boeken lang genoeg in de kast staan, weet je zeker dat je ze hebt gelezen'
(Kees Fens, in het voorbijgaan, blz. 59)

In de les ging het over achternamen die verwijzen naar beroepen van vroeger: Bussemaker (= geweermaker), Daggelder, Tinnegieter. Naar aanleiding van die laatste vertelde ik over de brand bij juwelier Van Maanen. Mijn vader was destijds - na de brand - als vrijwillige brandweerman in de winkel. Hij kon prachtig vertellen over de gesmolten tinnen vazen en schalen, die in een plakkaat over de voorkant kast uitgevloeid waren. Met het vervolg van mijn verhaal kreeg ik mijn leerlingen kwaad: Van Maanen had veel kinderen (14?), die al jong meehielpen in de winkel. Als ik dan had gespaard voor bijvoorbeeld een sieraad voor Lidy, of een horloge en ik kwam dat spaargeld uitgeven, had ik er een hekel aan door zo'n snotneus van dertien geholpen te worden. Ik wil dan geholpen worden door een echt mens! Dat laatste schoot (uiteraard) mijn leerlingen in het verkeerde keelgat. Zij zijn ook dertien (of veertien) en wensen niet als 'onaf' beschouwd te worden.

Vanmiddag was ik even op bezoek bij de griffie op het gemeentehuis. Zij gaven me deze foto (in een veel groter formaat dan hier afgedrukt). De foto heeft volgens mij enkele jaren in de fractiekamer van de PvdA gestaan. Op de foto de in 1998 net nieuwe fractie. We zitten in een café aan de Markt en gaan zo dadelijk de pers te woord staan (veel kwamen er niet, meen ik me te herinneren).
Ik heb het foto-cadeautje van de griffie aangepakt, maar een prominente plaats gaat hij hier in huis niet krijgen. Van de breed in de camera smilende Susanne van Els gaan - ook zoveel jaar later - mijn haren nog altijd overeind staan. Ze was de helft van haar gemeenteraadsperiode thuis i.v.m. zwangerschappen. In die tijd mocht een gemeenteraadslid in zo'n geval niet vervangen worden. Dan kun je een poosje thuisblijven vlak voor en na een bevalling, maar geen maanden. Cees was wethouder, dus het politieke werk kwam helemaal op Gert en mij neer.
Ik had het helemaal met haar gehad toen ze in de ledenvergadering, waarin de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2002 moest worden vastgesteld, het voorstel in stemming bracht om niet mij maar Cees op nummer 1 te zetten. We hadden kort daarvoor een heel open gesprek met de fractie gehad, waarin we eerlijk voor onze plus- en minpunten uitkwamen. Susanne maakte de door mij ingebrachte minpunten van mezelf daar uitgebreid openbaar, als argumenten om mij niet te kiezen. Ik had er geen bezwaar tegen dat er een tegenkandidaat naar voren werd gebracht, maar wel tegen het gebruik van zaken die in een besloten en vertrouwelijk gesprek waren gezegd. Ik heb na die vergadering een harde open brief aan alle leden gestuurd, waarin ik haar vertelde wat ik hiervan vond en haar dringend adviseerde de eer aan zichzelf te houden en op te stappen. Dat heeft zij toen gelukkig ook gedaan.

Vanavond was de tweede avond van onze school-talentenjacht RC-Awards. Zang en muziek (van rock tot singer-songwriter), dans (Van ingetogen tot uitdagend. Er was voor het eerst in tien jaar een jongen die meedanste) en cabaret (Ook voor het eerst in tien jaar). Daarnaast waren er ook inzendingen in de categorie beeldend en de categorie literatuur. In die laatste categorie won een brugklasleerling met een prachtig gedicht over schilpadden, dat helemaal niet over schildpadden ging, maar over mensen die hard zijn van buiten en zacht van binnen.

Foto: het slot van het openingsnummer

14 maart 2014

Daggedachte 74

Gerard kreeg in het voorjaar altijd een beetje heimwee naar de plek waar hij geboren was.
Dan hing er iets in de lucht, een geur, herinneringen, kleuren in de zon, wat hem weemoedig maakte.
Niet treurig, maar weemoedig, de positieve kant van treurigheid, zoals hij het zelf altijd noemde.
(Gerbrand Bakker, Perenbomen bloeien wit, blz. 21)

Marco van 'Veenendaal Totaal' stuurde per mail zijn tekst voor het artikel over het stadsdichterschap. Het is een prima samenvatting van ons gesprek van woensdag. Via Theo kreeg ik wat foto's, o.a. van het Cultureel Cafe'. Ik zal vragen of ze Theo's naam bij die fotos's zetten.

Over een week of twee komt er een niet eerder gepubliceerd sprookje van C. Buddingh' uit in de serie Matchboox: 'Het jongetje met het hart van ijs'. Buddingh' las het op 3 december 1958 voor tijdens het eenjarig bestaan van de Dordtse galerie Punt 31. Het boekje is te bestellen via de site van MatchBoox en kost € 6,95.

De één of andere extremistische dominee noemt de gewelddadige dood van Els Borst een straf van God voor haar goddeloze wetten. Het gebrek aan hersens van zo'n Montfoortse predikheer is ongetwijfeld ook een straf van God.

Of als ollekebolleke:

Montfoortse dominee:
‘Els Borst is omgebracht
door Onze Lieve Heer’.
Die man is zot!

Eén ding is duidelijk:
schedelinhoudsloosheid
is ongetwijfeld ook
een straf van God.

6 bestellingen: Jacqueline E. van der Waals, 'De mooiste gedichten van Jacqueline van der Waals', J. van Callant, 'De legende van het hunengraf. Het raadsel opgelost door den detective Thomas Robbers', single: Hans Liberg, 'Karnebroodtepappeval / Karnebroodtepappeval (andere versie)', single: r.k. Veulpoepers b.v., 'Jantje zag eens pruimen hangen / goud baille (huile mite eugaine)', Martin Waddell & Barbara Firth, 'Waar ben je, Kleine Beer?', Thea Beckman, 'Kruistocht in spijkerbroek', Theun de Vries, 'Het motet voor de Kardinaal'.

15 maart 2014

Daggedachte 75

Boeken zijn als mensen:
wanneer ze ouder worden, krijgen ze vaak een scheve rug.
(C. Buddingh', Dagboeknotities 1977-1985, blz. 57, 24-10-1977)

Die idiote dominee met zijn gewauwel over Els Borst heeft me nog een tijd beziggehouden. Ik heb bedacht dat je, als je daar een onderzoek naar zou houden, tot de conclusie zou komen dat christenen moreel lager staan dan niet-gelovigen. Dat betekent niet dat ik denk dat niet-christenen betere mensen zijn dan christenen. Ik ben ervan overtuigd dat alle mensen even slecht zijn (of als u dat aangenamer vindt om te zien: even goed), maar omdat het overgrote deel van de christenen zichzelf beter acht dan anderen, zakken zij meer punten op de morele ladder.

Een Veense schrijversmarkt in de bibliotheek. Het aantal deelnemers groeit. Dertig dit jaar. Die hadden allemaal een tafeltje, waarop ze hun werk uit konden stallen. Iedereen kreeg de gelegenheid vijf minuten voor te lezen en tussendoor speelde de Veenendaalse singer-songwriter Diftong. Er komen niet echt veel Veenendalers op zo'n schrijversmarkt af, maar in de bibliotheek is er altijd aanloop. Bovendien is het (voor mij) vooral leuk om kennis te maken met die andere schrijvers, elkaars werk te zien en te horen en een praatje te maken.
Ik las o.a. mijn ollekebolleke van gisteren (over die dominee) voor. Actueler kan niet. Het leverde vooral bijval op.

Roberto Cancian

Diftong

Shannah Dirks

 

Van de bibliotheek kregen we 'Ondertussen ergens anders', het boekenweekcadeautje van de bibliotheken mee naar huis. Het begint veelbelovend met 'Hoe Boudewijn Büch naar Paaseiland fietste' van Eva Rovers, maar daarna wordt het niveau bedroevend met bijdragen van o.a. André Rieu, Floortje Dessing en Erica Terpstra. Dat kan door de bijdrage van Adriaan van Dis niet meer goedgemaakt worden. Goedbedoeld, maar misgeschoten. Het is een voorbeeld van de popularisering (debilisering?) die men denkt nodig te hebben om de mensen naar de bibliotheek te lokken.

2 bestellingen: A.C.J. de Vrankrijker, 'Erfgooiers', Marianne Philips, 'Tussen hemel en aarde + De zaak Beukenoot'.

16 maart 2014

Daggedachte 76

Alle leuke mensen hebben het kinderlijke dicht bij zich gehouden.
(Renate Rubinstein, Nee heb je, blz. 56)

Vanmiddag lekker met ProVeenendalers op het overdekte terras van de 3 zussen gezeten. De middag was op die manier zo om (Daardoor heb ik niet alle toetsen nagekeken. Sorry leerlingen).

Twee nieuwe Veense schrijvers: Roberto Cancian, Shannah Dirks.

1 bestelling: poster Anke de Vries, 'Medeplichtig'.

17 maart 2014

Daggedachte 77

Een goed politicus moet kunnen voorspellen wat er morgen, volgende week, volgende maand en volgend jaar gebeurt.
En dan naderhand op handige wijze kunnen verklaren waarom het niet gebeurd is.
(Winston Churchill, Memoires)

Hard aan het werk. Een lang gedicht (40 x 4 regels) waar ik verder nog niets over zeg.

3 bestellingen: Jac P. Thysse, 'Onze groote rivieren', Hugo Claus, 'De Metsiers', Jan Heerze, 'Harry Mulisch - De aanslag'.

18 maart 2014

Daggedachte 78

Geluk is een toegift op iets, wat niet als geluk wordt gekocht.
Probeer het apart te kopen en het leven stopt u iets raars in de handen.
(Godfried Bomans, Korte berichten)

Met een paar leerlingen bekeek ik de Gerard Reve-tentoonstelling in de bibliotheek. Zij gaan straks op 5 april een modeshow lopen en werk van Reve voorlezen.

De beste schrijver van de Boslaan

Aan de Boslaan heeft geen mens
ooit zo prachtig mooi geschreve
als begin zevetiger jaren
de volksschrijver Gerard Reve.

Hij schreef de taal der lieve jongens
en al gauw wiste we dat
die lieve jongens bij hem woonde:
Teigetje en Woelerat.

U denkt nu steeds tijdens het leze:
Waar zijn die ‘n’-en toch gebleve?
Die heb ik weggelate, anders
rijmt het niet op Gerard Reve.

De afgelopen periode heeft ProVeenendaal via de 'Be likes', op een ludieke wijze, een aantal van haar standpunten onder de aandacht gebracht. Vandaag de laatste 'Be like' met een jeugdige knipoog!

Vanavond hebben we met een grote groep de laatste folders in diverse wijken in de brievenbussen gestopt. Ik 'liep' met Adri de vlinderbuurt. Bij Chiel belde ik aan om de folder persoonlijk te overhandigen. We warmden ons bij hem binnen even op aan de temperatuur en een glaasje whisky.

3 bestellingen: Anthony Bosman, 'Jheronimus Bosch', Isabel Allende, 'Het huis met de geesten', J.M. Fuchs, 'Shell Journaal van oude havensteden van Zierikzee tot Moddergat', J.M. Fuchs / W.J. Simons, 'Shell Journaal van Nederlandse Scheepvaart', Renate Rubinstein, 'Niet de woorden maar de stem', Stanley Ellin, 'Kalme gruwel', Willy Corsari, 'Een gast in uw huis', Dr. L. de Jong, 'De overval', Willy Corsari, 'Illusies', Bert Bolle, 'Weerhuisjes', J. Rentes de Carvalho, 'Waar die andere God woont'.

19 maart 2014

Daggedachte 79

Verjaardagen zijn verschrikkelijk,
bezoek van familie is ook iets heel ergs,
een combinatie van die twee dingen
is nauwelijks te overleven.
(Remco Campert, Luister goed naar wat ik verzwijg, blz. 49)

Mijn V2-leerlingen hebben voor hun SO een aantal moeilijke woorden/betekenissen uit het hoofd geleerd. Bij de opdracht 'Maak een zin met de volgende woorden. Zorg dat de betekenis uit de zin blijkt' gaat het mis. Zela noteert:
- Het electoraat is levensgevaarlijk vanwege de elektriciteit.
En anderen schrijven:
- Wat voor weer het vandaag is kan je niet te weten komen door naar het electoraat te staren.
- Je moet het electoraat vervangen bij dat apparaat.

V6-leerlingen kwamen me vandaag vertellen dat ze 's middags op me gingen stemmen!

Rond half tien verzamelen we in het café, rond half elf gaan we naar het gemeentehuis, waar dan de uitslagen per stembureau binnenkomen. Rond twaalf uur gaan we dan weer naar het café, waar we onze blijdschap dan wel ons verdriet zullen begieten.

2 bestellingen: knipsels A..L.Snijders, 9 x serie 'Leren uit de Bijbel', 'De Bijbel Willibrordvertaling Schooleditie'.

20 maart 2014

Daggedachte 80

Zijn moeder wilde bijna nooit naar de dierentuin.
Al die opgesloten beesten, dat vond ze zielig.
'Je gaat toch ook niet een dagje naar de gevangenis?'
zei ze dan.
(Midas Dekkers, Houden beren echt van honing?, blz. 30)

We eindigden de avond die ProVeenendaal drie zetels bracht (rond de tien procent van de stemmen!!) in Robert's Pub. Tegen 03.00 uur gingen we naar huis. Gelukkig mocht ik uitslapen. Mijn lessen begonnen om 10.30 uur.

Een prachtige 'juichfoto' van de verkiezingsuitslagenavond op het gemeentehuis in het AD. Martijn klapt in zijn handen en juicht, Nelleke balt haar vuisten en juicht, Mersiha steekt haar vuisten in de lucht, Adri staat intussen al combinaties van partijen te tellen, Alma staat met open mond te kijken, Gert kan het niet geloven.
De kop in het AD: 'ProVeenendaal wint'. Dat kon de Veenendaalse Krant (digitaal) niet opbrengen. Zij noemden D66 de grote winnaar.

Wilders keerde zicht tegen de islam, toen tegen criminele Marokkanen en nu tegen Marokkanen in het algemeen. De hoogblonde haatprediker krijgt nog steeds - dure - staatsbescherming. Iemand die zichzelf bewust in gevaar brengt, hoeft niet op onze kosten te worden beschermd.

Zo: gedicht voor maandag af.

21 maart 2014

Daggedachte 81

'Ik ga toch van de drank af, wist je dat?'
deelde ik hem mede.
'Dus het maakt niks uit wat of ik drink.
Laat ik dus eerst maar dit spul opmaken.'
(G.K. van het Reve, Nader tot u, blz. 78, Brief in de nacht geschreven)

De prunussen aan de Jan Steenlaan staan sinds deze week volledig in bloei. Vroeg, maar alles is vroeg. Ik zag in een voortuin ook al een magnolia volop in bloei staan.

Ik nam vandaag een H3-klas een so biologie af. De collega, die er vandaag niet kon zijn, had die so al met de klas gepland. Ik zei gisteren: 'Als er niemand anders is, val ik dat uurtje wel in.' Dat moet je nooit zeggen, want dan sta je er ook gegarandeerd voor.
Vraag 1 was: Zijn de volgende beweringen waar of niet? (en dan bijv. Rode bloedcellen hebben een celkern)
Tweederde van de klas zet netjes de nummers 1 t/m 12 voor de kantlijn en schrijft daaracht 'waar' of 'niet waar'.
Twee luiaards maken zicht ervan af met 'W' of 'NW'.
Zeven leerlingen noteren steeds 'juist' of 'onjuist'.
Twee leerlingen noteren 'goed' of 'fout'.
Aan het eind van de les maakte ik daar toch een opmerking over. Collega Buddingh' zal het vast goed rekenen, maar ze moeten leren te doen wat er stáát.

22 maart 2014

Daggedachte 82

zeer vrij naar het chinees

de zon komt op, de zon gaat onder.
langzaam telt de oude boer zijn kloten.
(C. Buddingh', Buddingh' gebundeld, blz. 405)

Een vergadering van ProVeenendaal van 10.00 tot 13.00 uur. Er moesten beslissingen genomen worden (fractievoorzitter, start onderhandelingen), maar vergaderen op zaterdag hoeft van mij geen gewoonte te worden. Martijn is fractievoorzitter geworden. Dat lag wel in de lijn der verwachting, maar je weet het in de politiek maar nooit. Suzanne maakte een taart voor deze vergadering:

Wezen tanken, krantje gekocht bij Van Walsem en wat speciaalbieren bij de Jumbo. Achter de kassa zat een oud-leerling: 'Feestje vanavond, mijnheer?' Antwoord: 'Nee hoor, maar mijn vrouw doet de verkeerde boodschappen.'

Vanavond zagen we in Studio Teigetje&Woelrat in Amsterdam hun modeshow (show van de Schone en Meedogenloze Meisjes en de show van de Schone en Meedogenloze jongens). Ik dacht dat ze vooral accessoires (shawls e.d. ) maakten, maar ze maken complete garderobes. Het is heel interessant om zoiets eens mee te maken. Het publiek leek me een mix van modeverkopers, vakjournalisten en vrienden en kennissen. We kwamen tegelijk binnen met 'jakhals' Erik en zijn vriendin. Hij maakte vorige week een filmpje voor 'De wereld draait door' in het huis aan de Boslaan waar Gerard Reve, Teigetje en Woelrat begin jaren zeventig een paar jaar woonden.

2 bestellingen: M.L.J. Vaessen, 'Verfsels van Geesteszieken', Johan Daisne, 'De trein der traagheid'.

23 maart 2014

Daggedachte 83

Vanavond, als ze allang weer zijn vertrokken,
ruikt het op moeders kamer nog heerlijk naar
benzine van de inderhaast door de kinderen
aan het tankstation gekochte bloemen.
(Koot & Bie, Bescheurkalender)

Er zit een vettige, witte vlek in het midden van een raam van de erker. Daar is dan weer een vogel tegen het raam gevlogen. Dat gebeurt opvallend vaak de laatste tijd.

De discussie over zondagsopenstelling van winkels heeft in Veenendaal de SGP aan een extra zetel geholpen. Het zal op den duur niet tegen te houden zijn. Ik sta wat dubbel in die discussie. Voor mij hoeft het niet. Een rustdag in de week lijkt me - los van de religieuze argumenten - voor de mensen beter dan nog een winkeldag erbij. En ik heb persoonlijk op alle dagen een hekel aan dat gewinkel. Maar .... vanmiddag waren we bij Lidy's vader in Culemborg. Hij had geen brood meer in huis, dus ging ik snel even - op zondag - naar de supermarkt. Dan is het toch wel weer makkelijk dat dit kan.

Ook in Rhenen heeft de SGP gewonnen. Zowel leerlingen als collega's zeiden (donderdag en vrijdag) tegen me: 'Daar gaat de Rijnweek.' Ik maakte geen vrienden met het antwoord: 'Ach, een Bijbelweek is ook leuk!'

3 bestellingen: Max Dendermonde, 'De wereld gaat aan vlijt ten onder', Koos van Zomeren, 'Een jaar in scherven', Remco Campert, 'Het leven is vurrukkulluk', Boudewijn Büch, 'De kleine blonde dood', Tessa de Loo, 'De tweeling'.

24 maart 2014

Daggedachte 84

Onregelmatige werkwoorden heten binnenkort flexwoorden
(Terzijde, VN, 21-09-96)

Vandaag namen de gemeenteraadsleden die niet herkozen zijn (of zelf wilden stoppen) afscheid in een speciale raadsvergadering. Aan het begin van die vergadering las ik een (lang) gedicht met een terugblik op de afgelopen vier jaar, de fracties en het college. Zonder stekeligheden of scherpe randjes, omdat het immers een feestelijke vergadering was. Toch blijk je onbedoeld stekelig te kunnen zijn, want over sommige woorden werden toch nog wenkbrauwen gefronst.

Uren, dagen, maanden, jaren
vliegen als een schaduw heen.
Vóór je’t in de gaten hebt,
zit er een nieuwe raad in ’t Veen.

Een mooi moment om terug te kijken:
Ging er wat fout? Er ging veel goed.
Met grote stappen door vier jaren,
iets wat je nooit volledig  doet.

Toch wil ik wel wat dingen noemen
die in vier jaren zijn gebeurd.
Zij hebben het Veen, maar ook uw leven,
in die vier jaren ingekleurd.

Gerommel  bij de liberalen,
met Lochtenberg aan het stuur.
Was niet meer van de lijst te halen,
waar rook is, daar vermoedt men vuur.

De VVD zet hem dus buiten,
maar Kees gaat in zijn eentje door;
is landelijk steeds lid gebleven,
volgt zó het  liberale spoor.

Beatrix kwam haar feest hier vieren.
Elzinga die glom van trots.
Het bleek haar laatste keer te wezen.
’t Veen kreeg zijn reclamespots.

Het was een wel wat prijzig feestje.
Als feest was het ook niet verkeerd.
Al werd de raad, in zuin’ge  tijden,
misschien wat laat geïnformeerd.

Er werd heel breed heroverwogen,
Niet één, maar zelfs een tweede keer.
Niet als doel, maar wel als uitkomst,
zet dat de oppositie neer.

De raad ging  toen papierloos werken:
Ze ging zelfs totaal digitaal.
Met iPads op vergadertafels:
een papierloze vergaderzaal.

Oneenheid bij de socialisten
over de te volgen lijn.
Tot ze geen idee meer hadden,
wie er voorzitter moest zijn.

Het kwam niet tot een overeenkomst.
De oplossing was radicaal:
Janssen is toen ‘uitgetreden’.
ging verder als ProVeenendaal.

Er kwam een nieuwe burgemeester.
Daar kwam een procedure aan te pas,
waarbij ineens in eensgezindheid
geen frictie tussen fracties was.

Veenendaal als jonge leefstad
kreeg een jonge liberaal,
die is in zijn complete lengte
het gezicht van Veenendaal.

De zondag blijft u bezighouden.
De raad moet er toch echt wat mee.
Gaan we de zaak nu onderzoeken,
of is dat water naar de zee?

Mogen de mensen het zelf weten?
Is het nu wél of niet gewild?
U heeft het nu, in al uw wijsheid
over de stembus heen getild.

Als ’t beste raadslid wordt gekozen,
dan doet Kundic het steeds goed:
is kritisch, kan goed debatteren
en krijgt pluimen op haar hoed.

Dit waren zo wat losse zaken
uit de afgelopen tijd.
‘k Wil nu de fracties aandacht geven
en noem dan steeds een wapenfeit:

Christen Unie, met zijn achten
en Jolanda aan het hoofd,
die als mater familias
steeds in consensus heeft geloofd.

Een sterk oog voor sociale zaken,
voor dienstbaarheid en redzaamheid,
voor hoogspanning en zwerfvuil,
met aandacht ook voor duurzaamheid.

De VVD voor ondernemers.
Het oude winkelen is voorbij.
De auto mag niet meer ontmoedigd
en de Hoofdstraat die moet fietsenvrij.

Even een moment voor Dylan,
omdat hij ooit mijn leerling was.
Hij is met moties en amendementen
nu hier de beste van de klas.

Het CDA als oppositie;
dat was dus een nieuw verhaal.
Het bracht ze tot een bijenmotie.
Die zoemt nog na in Veenendaal.

In tijden van bezuinigingen
werd schoolzwemmen sterk ondermijnd.
Het  CDA hield toen dat zwemmen
voor d’Oranjeschelp toch overeind.

De SGP, nu in ’t college,
werd een andere partij.
Gedaan is het met oppositie
en ook de moties zijn voorbij.

De bijdragen zijn kort en krachtig.
Ze zijn aanwezig in de wijk.
Met de nestor in hun midden,
als kenner van het plantenrijk.

De PvdA had zware jaren.
Marjon zat de rit knap uit.
Ze werkte hard en bracht met passie
altijd een stevig rood geluid.

Zij heeft daarbij de hulp gekregen
van een steunfractie die zij roemt,
waarvan dan Bob en zeker Albert
hier nu met name zijn genoemd.

Lokaal Veenendaal heeft geworsteld
met de culturele erfenis.
Bij zo’n worsteling is’t maar goed
Dat er een Sportzaal Angels is.

Thierry komt bij tijd en wijle
op zijn motor naar de raad.
En dankzij hen is er een speeltuin
in de Pelikanenstraat.

D66 werd in deze jaren
Op de kaart gezet met pit.
En als er een verkiezing is
heeft men het allerbeste lid.

Nermina voor de grote lijnen,
weet haar mannetje te staan.
Waar Coby meer voor de details gaat
Zo vullen ze elkaar goed aan

Groen links heeft Kees als bruggenbouwer:
is kritisch, maar steeds positief
en als hij het er niet mee eens is,
is hij toch altijd constructief.

En die Kees spreekt mooie woorden:
Hij vindt net als Cato toen
dat grijs overigens grijs mag blijven,
maar groen blijft overigens groen.

Jan Breur is een papierloos spreker,
wat zeldzaam is in deze raad.
En als hij eventjes wil roken,
vraagt hij zijn fractie om beraad.

Zijn SP doet veel aan veldwerk.
Ze werken graag met enquêtes.
En Jan roept als een soort van Spielberg:
‘May the force be with us.’

De Liberale Lochtenberg
bewijst al jaren consequent
dat je best invloed kunt hebben
als je in je eentje bent.

Hij heeft een goed gevoel voor timing
en is een financieel expert.
Hij zet zijn punt op de agenda
en dan is de koopzondag nooit ver.

Op het strafbankje begonnen,
vond ProVeenendaal haar pad.
Janssen is verbaal aanwezig,
steeds onderdeel van het debat.

Hij weet de boel op scherp te zetten,
al weet je nooit waar dat toe leidt.
En hij zag in de laatste maanden
zijn fractie zelfs nog uitgebreid.

Dan een paar woorden voor ’t college,
Dat nog even zitten blijft.
Het staat bekend als een bestuurslaag
die wel heel graag memo’s schrijft.

Die memo’s zijn van ’t harde werken
en leidden soms tot een besluit.
Je kunt het politiek oneens zijn,
maar ‘t doel was: Veenendaal vooruit.

Dit college was voortvarend,
als het schip dat in het wapen staat.
En dat is op zich te prijzen,
al vergat men soms de raad.

Die raad die kwam dan op de proppen
met iets wat een motie heet:
vier van treurnis, twee wantrouwen,
één waarvan ‘k de naam niet weet.

Eén wethouder is daardoor gesneuveld.
Hij haalde bijna nog de streep,
maar zag tenslotte het aftreden
als zijn enige escape.

Hier wil ik het dan maar bij laten
Vier jaren ben je zo doorheen
Ik wens u allen ’t allerbeste
En vooral het beste voor ’t Veen.

3 bestellingen: Astrid Lindgren, Het land dat verdween', 'Tatort / De zachtheid van het monster / luisterboek voorgelezen door Julia Holtes', Hubert Lampo, 'De goden moeten hun getal hebben'.

25 maart 2014

Daggedachte 85

Het verschil tussen huizen en mensen:
een huis begint als een geraamte,
een mens eindigt als een geraamte.
(C. Buddingh', Dagboeknotities 1977-1985, blz. 378, 3-12-1979)

Ik vertelde in een tweede klas over Gerard Reve, naar aanleiding van de tentoonstelling in de Cultuurfabriek. Daarbij zei ik dat de kans groot is dat ze in de Tweede Fase een boek van hem gaan lezen. Bijvoorbeeld 'De vierde man'; niet zo dik én verfilmd. 'Dat klopt', zei één van mijn leerlingen, 'in die film heeft mijn vader meegespeeld.' Zo dichtbij is ook voor tweedeklassers de literatuur!

2 bestellingen: Margriet de Moor, 'De verdronkene', Helene Swarth, 'De mooiste gedichten van Helene Swarth'.

26 maart 2014

Dagedachte 86

Je hebt niets aan ideeën als je ze niet in zekere zin principeloos kunt behandelen,
er de betrekkelijkheid van kunt inzien.
Je moet beseffen dat een stel van je principes met elkaar in strijd zijn
en dat je weliswaar drie mooie principes kunt hebben,
maar nooit alledrie tegelijk.
(Gerrit Komrij, De buitenkant, blz. 138)

Vandaag in 'De Rijnpost':

'De Rijnpost' verschijnt niet meer op vrijdag. De woensdageditie is daardoor wel heel dik geworden: vandaag 64 bladzijden. Het gedicht is verdwaald op bladzijde 57. De opmerking over 'wat langere verzen' is niet helemaal waar. Ik schrijf ook graag (korte) ollekebollekes, maar voor 'De Rijnpost' meestal wat langere gedichten.
Begin deze week kreeg ik voor het eerst een pdf'je toegestuurd van de tekst. Dat vond ik deze keer wel belangrijk, want ik was als de dood dat ze 'n'-en zouden toevoegen.

Afgelopen zondag werd in café Sligting (het type kroeg waar Bob den Uyl gewoond zou kunnen hebben) 'Bobschrift 2014' gepresenteerd. Ivar Schute en Mark van Leeuwen brengen hiermee al het vierde 'Bobschrift' op rij en ze hebben er nu zelfs een eigen uitgeverij voor opgericht: Uitgeverij Vreugdenberg. In de wereld van Den Uyl bestaat er geen toeval: Alex Vreugdenberg was het alter ego van Bob den Uyl. Het is ook deze keer weer een interessant boek geworden met verhalen en foto's van én over Bob den Uyl, waarbij zeker Den Uyls portrettekeningen door Gabriël Kousbroek opvallen. L.H. Wiener gaat filosoferend aan de haal met De Wet van Den Uyl: Men vindt niet wat men zoekt, men vindt alleen dat wat men niet zoekt. Van Bob den Uyl zelf staat er het verhaal 'Straatperikelen' in, dat als volgt begint: Het overkomt me wel eens dat er op straat iemand met precies dezelfde snelheid voor me uitloopt. Welke straten hij of zij ook inslaat, altijd moet ik daar toevallig ook afslaan. Het heeft er dan alle schijn van dat ik die person achtervolg, terwijl dat toch absoluut niet het geval is. Ongetwijfeld verkeert iedereen wel eens in die omstandigheden. Nee Bob, dat overkomt jou, of in ieder geval ben jij je er blijkbaar bewust van. En bij jou loopt het dan natuurlijk ook helemaal verkeerd af.

Vanmiddag maakte ik een rondje met Tygo: boeken naar het postagentschap, beltegoed kopen, pakketje naar DHL (bij het zwembad), een boek ophalen uit de garagebox (waar ik Sjoerd sprak), boodschappen bij de C1000 en even snuffelen bij Van Kooten (waar ik met Alberc c.s. een kopje koffie dronk).
Ik kocht 'Made in Europe. De kunst die ons bindt' van Pieter Steinz. Daar werd gisteren bij 'De wereld draait door' reclame voor gemaakt. Ik begreep bij dat kopje koffie dat Steinz ernstig ziek is en dat dit wel eens zijn laatste boek kan zijn. Tygo zocht er 'Het wielenboek voor stoere jongetjes' van Marianne Busser & Ron Schröder uit. Dat kon allemaal makkelijk van de boekenbon die ik kreeg als dank voor mijn gemeenteraads-afscheid-gedicht.

2 bestellingen: Koos van Zomeren, 'Stanley', C. Buddingh', 'Deze kant boven'.

27 maart 2014

Daggedachte 87

Zeergeleerde Vriend,
wat ik hier schrijf bedoel ik niet om U te bespotten of te vernederen,
want Uw kennis en wijsheid zijn echt en gaan tot in de diepte.
Nut heeft dat niet, dat weet u zelf ook wel,
maar het blijft bewonderenswaardig.
(Gerard Reve, Het boek van violet en dood, blz. 18)

In de grote pauze praatte ik een groep tweede faseleerlingen (die zaterdag aan de Teigetje&Woelrat-modeshow gaat meedoen) bij over Gerard Reve. Ze moeten toch weten in wat voor een context ze zaterdag 'optreden'.

Vanavond werd de nieuwe gemeenteraad geïnstalleerd. Een altijd weer officieel moment met een halve raad die de eed aflegt en een andere helft die 'verklaart en belooft'.
Daarna was er nog één agendapunt: een motie van D66 over openbare collegeonderhandelingen, waarover in de vorige vergadering de stemmen staakten. Het werd nu unaniem aangenomen. Dat kon ook makkelijk, want de boel was zo afgezwakt, dat er niets nieuws is afgesproken. Een eerste ronde in openbaarheid en daarna wordt er besproken wat er verder in openbaarheid kan. Daar kan iedereen wel mee instemmen. D66 heeft zijn pr-puntje gescoord.

Op het scherm met roosterzaken stond vandaag bij de laatste uren een intrigerende opmerking: 'De Oerknal gaat door!'

1 bestelling: Paul Auster, 'De New York trilogie'.

28 maart 2014

Ik heb de hele dag zó hard gewerkt dat ik geen moment aan een 'daggedachte' heb gedacht. Dit schrijf ik ook pas op 29 maart. De achtentwintigste was dus een daggedachteloze dag.

Ook de leerlingen van dit schooljaar heb ik zover dat ze op straat en in winkels op taalfouten letten. Een leerling uit Scherpenzeel kwam met deze foto op zijn mobieltje (dat moet heel slechte rum zijn!):

Vanavond was ik van 19.00 tot 22.00 bij Teigetje en Woelrat in hun studio in Amsterdam. We dronken koffie op de bovenverdieping, die er nu heel anders uitziet dan tijdens de modeshow van vorige week. De ronde tafel die vorige week voor de keukenkastjes stond, stond nu voor het raam. Ik had als cadeautje een exemplaar van 'Schrijvers geturfd' voor ze meegenomen, waar Henk/Woelrat zelf ook in staat. Na de koffie zochten we (op de begane grond) gedichten en brieffragmenten van Gerard Reve uit. Deze teksten worden aanstaande zaterdag, tijdens de modeshow in de bibliotheek, door onze leerlingen voorgelezen.
Dit uitzoekwerk is 'werk', maar is vooral heel leuk om te doen, zeker waar het de - nooit gepubliceerde - brieven betreft. Teigetje las ze voor en we kozen daarna samen de fragmenten.
De mannen gaan aanstaande zaterdag voor die modeshow groot uitpakken. Het wordt een indrukwekkend geheel, grootser dan hun modeshow in 'eigen huis' van vorige week. Ik hoop maar dat er wel wat Veenendalers op afkomen.
Toen we klaar waren, spraken we nog een tijdje door over o.a. Gerard Reve en Veenendaal, Hanny Michaelis, en de biografie van Nop Maas. Het is apart én interessant om te praten over Gerard Reve met mensen die zo dicht bij hem hebben gestaan. We vroegen ons o.a. af of het geen tijd wordt voor een Gerard Revestraat in Veenendaal. We wisten geen van drieën of er eigenlijk al zulke straten bestaan in Nederland. Google bracht uitkomst: Er zijn Gerard Revestraten in Utrecht en Haarlem. Er zijn Gerard Revelanen in Groningen en Kloetinge.

1 bestelling: Edward van Voolen, Judith C.E. Belinfante, ' '40-'45 Jodenvervolging, van isolement tot moord'.

29 maart 2014

Daggedachte 88

Theologie

God droomt ons. Als hij straks wakker wordt
zijn wij voorgoed verdwenen.
Moet Hij gewekt, of mag Hij nog wat slapen?
Daar weet geen priester antwoord op.
(Gerard Reve, Verzamelde gedichten, blz. 72)

Opening van 'Beeldend Veenendaal'. Zesenzestig amateurkunstenaars (beeldhouwers, schilders, fotografen) tonen er hun werk. Ook van vier scholen (waaronder het Rembrandt College) hangt er werk en er is een kleine expositie van een Veenendaalse schoonvader/schoonzoon-combinatie. Dit jaar (alweer het achttiende jaar!) is de tentoonstelling in een leegstand winkelpand aan het Kees Stipplein. Het leverde organisatorisch wel wat gedoe op (geen water, geen toiletten, geen verlichting), maar daar hebben ze zich prima uit gered en op deze locatie zullen er ook toevallige passanten binnenkomen, iets wat in de oude Ritmeesterfabriek niet het geval was.

De NS doen het erom! Er moet op de Rondweg-West een 'pas-op-daar-komt-Mats-verklikker' geinstalleerd zijn. Als ik daar aan kom rijden, gaan áltijd de spoorbomen dicht.

Vanmiddag hebben we (en vast niet als enigen) wat in de tuin gerommeld, beetje schoffelen, beetje zitten, beetje opruimen, beetje koffie drinken. Een heerlijke middag.

Lidy kijkt 'Robs grote tuinverbouwing'. Deze week kwam er voor de les een leerling naar me toe: 'Ik heb eens naar 'Robs grote tuinverbouwing' gekeken, meneer. U hebt gelijk: dat is alleen maar reclame.' De week ervoor moest ik uitleggen wat sluikreclame is. Dan kom je met 'Goede tijden slechte tijden', 'Baantjer' en 'Robs grote tuinverbouwing' een heel eind.

Vanavond zag ik met Martijn een voorstelling van Wim Helsen in Wageningen. Daar was niets spijtigs aan.
En waar ging het over?
Over een mislukt cafébezoek, waarbij hij anderhalf uur op het cafétoilet doorbrengt.
En dat is alles?
Ja, in feite is dat alles.
En dat was leuk?
Ja, dat was ontzettend leuk!

30 maart 2014

Daggedachte 89

Kerkrade -
De Heerlense horlogier A.P. Simmeling heeft gisteren voor twee ton schade aangericht in zijn eigen zaak. Volgens insiders was de heer Simmeling perfectionist en probeerde hij altijd alle klokken in zijn winkel gelijk te laten lopen. Door het invoeren van de zomer- en wintertijd werd deze zelf-opdracht Simmeling te veel.
Met een vooroorlogse Duitse koekoeksklok heeft hij het gehele interieur stukgeslagen. Op miraculeuze wijze heeft het jong van de koekoek de slachting overleefd. Hij begon tenminste een uur erna om hulp te roepen uit de Friese staande klok.
Gelukkig voor de heer Simmeling was er een gekkenhuis in de buurt waarin niet alleen de patiënten achterlopen.
Mevrouw Simmeling spreekt van een grote opluchting.
(Hans Dorrestijn, Dorrestijns Pers Agenstschap, blz. 32)

Vanmiddag heb ik geprobeerd de nieuwe hangmatstandaard (inklapbaar) goed neer te zetten. Gedoe. Hierbij had ik weer duidelijk last van mijn gebrek aan technisch inzicht. Je kunt beter twee bomen planten op de gewenste afstand van elkaar, maar dan duurt het ook weer jaren voor je je hangmat ertussen kunt hangen. Uiteindelijk is het toch gelukt en het blijkt - zoals meestal - heel simpel te zijn (als je het eenmaal snapt).

Volgende probleem: We hebben twee hangmatten. De ene is net te groot en de ander is net te klein. Moet je toch weer voor een tientje of zes een nieuwe hangmat kopen bij de fabriek die de standaard heeft gemaakt.

Een pad in de vijver (die luidkeels om een maatje zit te roepen), een merel in de conifeer (die doorlopend in- en uitvliegt), een pot met cyclamen aan de muur (in de herfst opgehangen; ze hebben de hele winter gebloeid) en wij aan de barbecue. Ik kan me beroerdere 30 maarts herinneren.

In een poging wat reclame te maken voor de Reviaanse catwalkshow van aanstaande zaterdag heb ik deze tekst naar de Veenendaalse Krant en naar Veenendaal Doet gestuurd:

Op visite bij Teigetje & Woelrat Begin jaren ’70 woonde Gerard Reve met de ‘Lieve jongens’ Teigetje (Willem Bruno van Albada) en Woelrat (Henk van Manen) bij Woelrats moeder in ‘een goedkoop huurhuis’ aan de Boslaan. In de Veenendaalse bibliotheek is op dit moment een tentoonstelling te zien over die jaren aan de Boslaan. De materialen zijn afkomstig uit het persoonlijk archief van Teigetje en Woelrat. Na hun breuk met Reve hadden zij een wolwinkel  in Veenendaal: ‘De Eenhoorn’, eerst aan de Zandstraat en later aan de Kerkewijk. Het verkopen van wol mondde uit in het ontwerpen en maken van gebreide kleding. Tegenwoordig hebben zij een modestudio in Amsterdam. Als activiteit bij de tentoonstelling én als hommage aan Gerard Reve wordt er aanstaande zaterdag door Teigetje & Woelrat een grote literaire Reviaanse catwalkshow georganiseerd in de bibliotheek. Hun kleding wordt getoond door hun vaste modellen én door leerlingen van het Rembrandt College. Daarbij worden gedichten van Gerard Reve voorgelezen en ook nooit eerder gepubliceerde (!!) fragmenten uit in het huis aan de Boslaan geschreven brieven van Reve aan Teigetje en Woelrat, toen zij samen op vakantie naar Rome waren. Afgelopen vrijdagavond zocht ik in Amsterdam samen met Teigetje en Woelrat die fragmenten uit. Gerard Reve beschrijft de verbouwing die in het huis aan de gang is,  de herrie en het gedoe van bouwvakkers, maar ook het boodschappen doen bij de Veense vestiging van Albert Heijn (en de geile jongen die daar werkt).  Het is een feest om zulke (onbekende) brieven te lezen en de modeshow (5 april, 15.00 uur) wordt ongetwijfeld net zo’n feest. Mats Beek

1 bestelling: Chaim Potok, 'Mijn naam is Asjer Lev'.

31 maart 2014

Daggedachte 90

Ik heb nooit gevonden dat ik véél las.
Duizenden meesterwerken zijn aan mij voorbijgegaan.
Wie leest voelt al snel spijt over wat hij allemaal gemist heeft.
Als je jong bent denk je die achterstand in te kunnen halen, maar het is onbegonnen werk.
(Jan Brokken, Het laatste oordeel, in Goed gebundeld 1987, blz. 48)

We hadden dit weekend de hond van Suzanne en Gijs te logeren. Vannacht liep ik, even voor middernacht, een rondje en vanochtend even na zeven uur alweer. Het is niks voor mij. Eén voordeel: vanochtend vroeg zag ik de eerste jonge eendjes van dit jaar.

Toetsweek en al mijn klassen maakten hun toets vanmorgen al. Die van B2c heb ik al nagekeken en de cijfers staan al in Magister. Met de toets van B2d ben ik bijna klaar. Alle boekverslagen van cluster drie zijn ook nagekeken (voor zover ik ze binnen had). En nu doorzetten....

Een boek verzenden als pakketje kost bij TNT € 6,75. Dat is zuur voor een boek van € 3,00 dat net niet door de brievenbus past. Tegenwoordig meld ik in mijn antwoordmail: 'De boeken kunnen worden verstuurd voor € 4,00 wanneer u ze zelf op wilt halen bij het dichtstbijzijnde DHL verzendpunt.' Ik heb sterk de indruk dat iedereen dat een aardig aanbod vindt, het meedenken waardeert, maar vervolgens uit luiheid toch 'gewoon' die € 6,75 betaalt.

Vanavond las ik het boekenweekessay 'Arctisch dagboek' van Jelle Brandt Corstius. In bad, waarvan hij op bladzijde 63 zegt: 'Russen noemen een warm bad een tweede moeder, en daarin zouden ze weleens gelijk kunnen hebben'. Het is een goed boek voor wie absoluut niet van plan is ooit een cruise te maken! De verschrikkingen van zo'n bejaardenvakantie worden er breed in uitgemeten. Maar los daarvan leest het prettig en formuleert hij goed. Een voorbeeld:

Daar komt nog bij dat Moermansk boven de poolcirkel ligt: in de zomer gaat de zon dan wel niet onder, in de winter gaat hij een paar maanden niet op. Ik heb ooit een verhaal gemaakt over moslims in Moermansk: eerlijk gezegd alleen maar omdat het zo mooi allitereerde. Ik vroeg wat er gebeurde als de ramadan in de zomer viel, wanneer stop je dan met vasten? De imam vertelde over de jaren twintig van de vorige eeuw, toen er een spoorlijn werd aangelegd van Moermansk richting beschaving. Een aantal islamitische Tadzjieken die aan de spoorlijn werkten overleed tijdens de rasmadan door honger en dorst, compleet in verwarring. Sindsdien loopt de islamitische kalender in Moermansk op Moskou-tijd. (blz. 25)

Verder is er een prachtig verhaal over toeristen die medelijden hebben met zwerfhonden, ze hun brood geven, terwijl ze zich niet bekommeren om de daklozen in dezelfde straat. Het staat op bladzijde 56/57 en ik ga dat nog een keer in een les gebruiken (daarom noteer ik hier de bladzijden).

3 bestellingen: J.-K. Huysmans, 'Op drift', Rosamunde Pilcher, 'September', T. van Deel, 'Als ik tekenen kon'.

 

Door naar april 2014