1 mei 2006

Een mail gisteren van Marien van Schijndel. Hij had kinderen op mijn basisschool en was ook actief in de PvdA. Hij is verhuisd naar Deventer en was daar de afgelopen verkiezingsperiode campagneleider. Hij mailt: Dat is heel lang geleden. Alles goed in Veenendaal? In Deventer gaat alles naar wens. Ik was voor onze 1 mei viering in Deventer (die we op de enige echte Koninginnedag beginnen) op zoek naar een citaat van Pieter Jelles Troelstra. Bij het zoeken kwam ik op een site met een e-mail link naar jou toe. Ik heb Aukje Holtrop gestrikt voor onze ‘1 mei viering’ om een verhaal over Nynke - de vrouw van - te vertellen. Vorige week heb ik nog aan je gedacht. Dat mooie verhaal dat je toen vertelde naar ik meen op een 1 mei viering in Veenendaal over de briefwisseling tussen Simon Carmiggelt en Gerard van het Reve. Dat was een memorabel en geestige bijdrage van jou. Ik ga verder zoeken. Mats, succes in het Veenendaalse en wie weet tot ziens. Een leuk idee voor een 1 mei-viering! Nog even nadenkend over Marien bedenk ik me dat hij ook een keer als ouder mee is geweest op het schoolkamp van groep acht naar Heemskerk. Als ik het me goed herinner had hij zo'n (grote) tent, waarvan je de buizen niet opzet, maar met een pomp opblaast, waarna de tent vanzelf overeind komt. Ik vond dat toen heel indrukwekkend. Wij sliepen met alle begeleiders in die tent.
Die lezing van mij over Reve in Veenendaal (vooral aan de hand van 'Brieven aan Carmiggelt') is al minstens veertien jaar geleden. Het was niet op een 1 mei-viering, maar op een avond vlak voor de verkiezingen in de foyer van de Lampegiet. Ik moet toch eens zoeken of ik die tekst nog ergens heb bewaard. Het is natuurlijk wel heel leuk dat iemand zich dat nu nog herinnert!

Mijn schoonvader is vandaag, op weg van Roden naar huis, van de weg geraakt en in de sloot terechtgekomen. We dachten aan Menière, maar het blijkt een hartstilstand na een hartritmestoornis geweest te zijn. Hij ligt nu op de hartbewaking in het UMC in Utrecht. Hij is bewusteloos geweest en de politie of de mensen van de ambulance hebben hem net op tijd uit de auto gehaald. Ze houden hem nu minimaal 24 uur op de hartbewaking. Jan en Marian hebben hun vakantie geannuleerd (de afgelopen zomer zijn ze ook al eerder teruggekomen). Vanavond zijn we naar het ziekenhuis geweest. Hij lijkt monter, maar is wel erg geschrokken. Vanavond waren op Regio-TV Utrecht zelfs beelden te zien van de auto in de sloot en van pa die in de ziekenauto werd geladen. Hij had inderdaad net zo goed kunnen verdrinken, niet alleen de neus (wat ik eerst dacht) maar de complete auto stond in het water.

Vandaag ben ik begonnen het kozijn van de garage te schilderen. Dat werd wel tijd, want die stond na twee jaar nog steeds in de grondverf.

Ik ga dit weblog voortaan omdraaien. De nieuwe data komen bovenaan in plaats van onderaan. Het is onlogisch voor iemand die (toevallig) op de bladzijde komt, maar het is prettiger voor de vaste lezers. Die hoeven niet iedere keer helemaal naar beneden te scrollen.

1 bestelling: Arnon Grunberg, De heilige Antonio.

2 mei 2006

Er rust geen zegen op mijn afspraken met Abdennour. Ik heb hem op school al eens bijna een uur laten wachten en vanochtend heb ik op hem zitten wachten.

Bij de Aldi hebben we nog wat plantjes gekocht. Eigenlijk gaat de aanbieding morgen pas in, maar ze verkopen ze nu al. Er stond een rij achter de kassa tot achter in de winkel! Er bleek maar één kassa open te zijn. Er werd flink gemopperd (vooral door wat bekakt klinkende dames) en na enige tijd ging er een tweede kassa open.

Van Walsum sluit zijn zaak in huishoudelijke artikelen. Hij houdt uitverkoop en bijna alles is al weg. Hij gaat overigens wel door met zijn sigaren- en tijdschriftenzaak annex postagentschap. In de opruiming kocht ik vijf kerstengeltjes met een standaard voor (kerst)kaarten. De engeltjes lezen en die raak ik op een boekenmarkt wel weer kwijt.

Ze houden pa nog een paar dagen in het ziekenhuis. Ze hebben nog wat afwijkingen gevonden en willen bijvoorbeeld nog een inspanningstest doen.

Nog een mailtje met een verzoek om over en weer te linken: Met enorme belangstelling en plezier uw website bekeken. Misschien eens een kijkje nemen op mijn site, die ook voornamelijk over boeken gaat: www.linksrichten.nl. Indien u het de moeite waard acht, kunnen we misschien elkaars site linken? Met vriendelijke groeten, Willem Nieland
Jazeker Willem, dat is de moeite waard. De link staat op mijn Links-bladzijde en nu ook op dit weblog.

3 mei 2006

Vanmiddag heb ik mijn laptop afgegeven op het gemeentehuis. Ik ben ook nog even een praatje bij Wil van Wel wezen maken. Wil heeft altijd boeiende verhalen over de Betuwe en zijn hobby's en bemoeienissen in Wamel. Bij hem heb ik ook een deel van het Freule-dossier afgegeven. Dat moeten ze op het gemeentehuis maar door de versnipperaar halen. Ik moet er niet aan denken dat het uit het oud papier tevoorschijn komt en dat ze kunnen traceren dat het bij mij vandaan komt.
Uit het gemeentehuis ben ik nog even naar V&D gelopen. Een aardbeientaartje gekocht en het boek 'Ga eens naar bed met een cabaretier' en de DVD 'De meest memorabele momenten uit 5 seizoenen Barend & van Dorp'. Op deze DVD staat een interview met Boudewijn Büch, waar ik benieuwd naar ben.

Deze week las ik al over hem in de krant en nu staat er ook een artikel over hem in de nieuwe 'Boekenpost'. Gerd Renshof. Deze schilder uit Dieren heeft zich vanaf 1982 gespecialiseerd in boekenschilderijen. Hij koopt boeken van pakweg een eeuw oud en maakt daar een stilleven van. Zijn schilderijen zien er bedrieglijk echt uit (Trompe l'oeil). Hij gebruikt een boek maar één keer voor zo'n schilderij. Momenteel is er een tentoonstelling van zijn werk in Bredevoort met als titel: 'Folianten in verf. Boekstillevens van Gerd Renshof'. Zie ook zijn site: http://www.gerdrenshof.com/.

De afglopen dagen ben ik begonnen aan 'Het bureau' van J.J. Voskuil. De eerste pakweg honderd bladzijden heb ik uit. Waar gaat het over? Eigenlijk nergens. Mensen werken op een kantoor, maar interesseren zich niet wezenlijk voor hun werk. Ook niet voor elkaar trouwens. Ze doen wat ze geacht worden te doen en vullen zo hun dagen. En daar wachten me nog zo'n 4800 bladzijden van! Is het spannend? Nee! Gebeurt er veel? Nee! Is het uitzonderlijk goed geschreven? Nee! Kom ik veel memorabele zinnen tegen? Nee! Wil ik toch doorlezen? Ja! De eerste memorabele zin staat op blz. 82:

2 bestellingen: 2 knipsels Tom Egbers en C. Buddingh', De avonturen van Bazip Zeehok (2x).

4 mei 2006

Vanavond dodenherdenking op de Kerkewijk. Thea was er (en had niet bezuinigd op de bloemen) en ik had in V2a gevraagd welke leerlingen er mee wilden. Vier leerlingen meldden zich aan en waren er vanavond ook. Het is toch altijd weer een indrukwekkende bijeenkomst en op zich vind ik het voor kinderen heel goed om dit eens meegemaakt te hebben. Het was wel weer erg Veens georganiseerd. Een erg hoog gehalte christelijke liederen. Ik heb de Heere geloof ik wel een keer of acht langs horen komen. Vreemd was het dat de muziek, het koor en de leerlingen om half acht naar het monument liepen en dat de burgemeester met de andere hotemetoten een kwartier later kwamen aangewandeld. Voor zover ik weet was dat ander keren niet zo. Er was een prijswinnend gedicht door een leerling van een school, maar er werd niets aangekondigd. Ook is er niemand die kort het woord voert. Een beetje kaal dus allemaal. Dat moet beter kunnen. Ik heb al eens eerder betoogd dat 4 en 5 mei losgekoppeld moet worden van Oranjedag. Deze vereniging organiseert koninginnedag en vervolgens - als een soort aanhangsel - pakken ze gelijk de organisatie van 4 en 5 mei mee, maar maken daar niet echt werk van. Er zou, ook in Veenendaal, een aparte stichting voor 4 en 5 mei moeten komen! Thea is na afloop nog even met me mee gegaan om koffie te drinken en de keuken te bekijken.

Marian belde net. Morgen worden we om 15.00 uur in het ziekenhuis verwacht voor een gesprek met de cardioloog. Ze hebben toch wel wat afwijkingen gevonden, een pacemaker ligt daarom, denk ik, wel in de lijn der verwachting. We zullen het morgen wel horen.

Vlak bij het ziekenhuis in Utrecht (het zal trouwens wel in De Bilt zijn vermoed ik) zit een groot tuincentrum (Europatuin). Daar hebben we wat vijverplanten gekocht en nog vier visjes. Twee hele kleine goudvisjes, veertig cent per stuk (hoe kunnen ze ze er voor maken) en twee iets grotere blauwe windes, die laatste voor het kleurcontrast. Toen ik vanavond naar die vissen stond te kijken, waggelde er opeens een dikke pad over het grint. Ik heb hem even in de vijver 'geholpen', maar hij is er, na wat heen en weer gezwommen te hebben, toch maar weer uitgeklauterd.

Vanmiddag voor de vierde dag op rij naar het ziekenhuis in Utrecht gereden. Pa ligt intussen op zaal (en niet meer op de hartbewaking). Ze twijfelen nog over de noodzaak van een pacemaker. Morgen moet hij een echo laten maken, als er tenminste plek is, anders wordt dat eind juni! Op zich ben je - als er geen files zijn - zo in Utrecht en natuurlijk wil je even bij hem op bezoek, maar van de meivakantie blijft zo niet veel over.

Het interview met Boudewijn Büch op de DVD die ik gisteren kocht is de moeite waard. Een vermoeid en zelfs depressief ogende Büch geeft aan eigenlijk het liefst naar huis te willen, de aandacht zat te zijn en een bloedhekel te hebben aan gezelligheid en het domme geklets van mensen. In de loop van het interview ontdooit hij wat en misschien is in dit interview wel de basis gelegd voor zijn latere regelmatige medewerking aan het programma van Barend & van Dorp.

2 bestellingen: De cursus Middel-Nederlands van Maaike Hogenhout-Mulder en 10 knipsels over C.O. Jellema.

5 mei 2006

Vanmiddag om drie uur hadden we een afspraak met de cardioloog in Utrecht. Ze adviseren toch om een pacemaker te plaatsen. De samenwerking tussen boezem en kamer is niet optimaal. Het was een bijzonder vriendelijke Duitse cardioloog. Hij nam ruim de tijd om e.e.a. uit te leggen en onze vragen te beantwoorden. De pacemaker zal dinsdag aanstaande worden geplaatst en de dag daarna mag pa alweer naar huis. Ze schijnen dit soort operaties tegenwoordig zelfs poliklinisch te doen.

Ik heb nagezocht wat die 'blauwe winde' die ik gisteren kocht voor een soort vis is. Het blijkt een vis te zijn die over het algemeen hoog in de vijver zwemt (en dus goed zichtbaar is) en die bij zijn jacht op insekten centimeters uit het water kan springen. Dat is interessant. Ik hoop ze dat binnenkort ook werkelijk te zien doen. Het zijn overigens vissen die het liefst in scholen zwemmen. De sites over vijvervissen raden daarom aan er minimaal vijf tegelijk in de vijver te doen. Als ik die vissen een plezier wil doen, dan moet ik er dus nog een paar kopen.

De blauwe winde Die van mij zijn veel donkerder	Dit is waar ik bij 'Blauwe winde' het eerst aan denk. De gekweekte variant van het 'pispotje'.

Vanochtend ben ik even op de fiets naar het dorp geweest. Ik wilde op het gemeentehuis een bezwaarschrift afgeven tegen de bouwactiviteiten die onze buren - plotseling en zonder overleg - deze week zijn begonnen. Voor op straat staat een grote container waar zand uit de voortuin in wordt gekruid en achter het huis wordt een groot gat gegraven, duidelijk met de bedoeling om een fundering aan te leggen. Als ze achter uit gaan bouwen raken wij ontzettend veel lichtinval kwijt en wordt ons terras wel heel erg ingebouwd. Bovendien had een vorm van overleg ze ook wel gesierd. Op het gemeentehuis kon ik die brief niet kwijt, die zijn op 5 mei gesloten blijkbaar. Daarom heb ik hem maar op het postkantoor afgegeven. Daar kocht ik meteen een voorraadje postzegels. De zegels van € 0,39 worden niet meer verkocht in rolletjes van honderd stuks, maar alleen nog in rolletjes van tweehonders stuks. Met een rolletje van € 0,78 en een voorraadje van € 1,00 en € 0,25 was ik ruim tweehonderd euro kwijt!

Daarna ben ik nog even doorgefietst naar De Slegte. Het daar inkopen van boeken en betalen met het pasje van 'Raban' is absoluut één van de genoegens die de internetboekhandel me oplevert. De grap is dat ik nog kan verdienen aan De Slegte. Bovendien hebben zij in de ramsj altijd veel boeken van auteurs over literatuur. Dat soort boeken lijkt voor de ramsj geschreven te worden. Vandaag kocht ik:
- Atte Jongstra, De tak van Salzburg. Autobiografie van een lezer
- Jan Paul Bresser, Jaren van verbeelding
- Elsbeth Etty, Tijdgenoot
- Benno Barnard, Een hiernamaals. Opstellen, in memoriams
- Max Dendermonde, Op reportage. Journalistieke hoogtepunten uit de jaren vijftig

Zo'n titel van Atte Jongstra: 'De tak van Salzburg' plaatst je in eerste instantie voor een raadsel. Ik dacht aan zijn stamboom en daarvan de Salzburgse tak. Maar ik zat ernaast. In zijn inleiding geeft hij dit citaat van Stendhal:

Jongstra vergelijkt zichzelf met zo'n tak. Hij heeft zich in de mijn van de boekhandel en de bibliotheken laten zakken en heeft daar een jaar of zeventien in rondgedoold. In dit boek vertoont hij zich, zoals hij nu geworden is. Nog steeds de tak die hij was, maar bezet met zeer veel kristallen en de moeite van het bekijken waard.

Bij de citaten op mijn site staat bij 'Schouders' de eerste strofe van 'Schouders' van Daan Zonderland

Vanochtend kreeg ik een mailtje van David Orthel: heden las ik het gedicht 'Schouders' van Daan Zonderland op uw website. Tot mijn spijt moest ik zien dat het niet compleet is. Tenzij dat een bepaalde reden heeft, wilde ik suggereren de tekst aldus aan te vullen:

Ik doe dat hier, maar niet op de citatensite. David heeft goed ingeschat dat het 'een bepaalde reden heeft'. Als het citaten zijn, dan staat er dus zelden een compleet gedicht en al helemaal geen complete roman, maar slechts een citaat daaruit. Bij dit gedicht van Zonderland staat er zelfs letterlijk (fragm.) achter. Het mooie is dat het werk van Zonderland dus nog altijd bij mensen bekend is en dat ze zelfs bereid zijn om ervoor in de pen (of het toetsenbord) te klimmen.

1 bestelling: Roothaert, Die verkeerde weereldt.

6 mei 2006

Vanochtend was er een discussie over de Victoriabaars op de radio. Het beest is vanuit de Nijl uitgezet in het Victoriameer. Daar heeft het de kleinere vissoorten (vooral cichliden) vrijwel geheel verdrongen ( = opgevreten). Ecologisch gezien is dat niet zo mooi. Economisch gezien is het wel een goede zet geweest. Cichliden worden nauwelijks gegeten en verhandeld. Op de Victoriabaars kan de economie rond het meer behoorlijk draaien. Mede door het radioprogramma van vanochtend hebben bij de viswinkel in de Ellekoot een stuk Nijlbaars gekocht en vanavond buiten opgegeten. Een heerlijke vis.

Ik lees altijd een paar boeken tegelijk (niet echt tegelijk, maar dan een stuk in de één en daarna weer een stuk in de ander). Soms gebeurt het dat het ene boek dat ik aan het lezen ben letterlijk commentaar geeft op de ander. Vandaag Atte Jongstra over J.J. Voskuil: Zoals we bij J.J. Voskuils naargeestige Het Bureau de belangrijke studies van de de door hem beschreven volkskundige P.J. Meertens niet mogen vergeten, is het ook van belang te onthouden dat de antropologische verenigingen in ons land van groot nut zijn geweest. (De tak van Salzburg, blz. 36) Naargeestige is wel een mooi gevonden omschrijving voor de sfeer van 'Het Bureau'.

Gisteren en vandaag hebben we het terras achter het huis met de hogedrukspuit schoon gespoten. Groene en zwarte aanslag van de stenen af en het mos uit de voegen. Bij de Praxis hebben we wat zakken vulzand gekocht om de voegen weer netjes te vullen. Het schoonspuiten -steentje voor steentje - is een rotklus, die je gaat voelen in je rug en in je armen. Maar als het klaar is, heb je wel eer van je werk. Op de foto hieronder is het verschil tussen 'oud en nieuw' goed te zien.

Bij de Praxis kochten we ook een beluchtingspompje voor in de vijver. Iets meer zuurstof, dan maar kunstmatig ingebracht, zou de vijver helder kunnen houden. Dat is het proberen waard en zo'n pompje blijkt maar een tientje te kosten.

2 bestellingen: boekenweekgeschenk 1941 en het Bulkboek over Gerard Reve.

7 mei 2006

In de afgelopen week heb ik mijn knipselarchief m.b.t. C. Budingh' uitgezocht en geïnventariseerd. De nieuwe knipsels die ik enige tijd geleden kocht komen vooral uit De Groene Amsterdammer. Buddingh' had daarin een vaste rubriek over Engelse literatuur met als titel: 'Nieuws van de Engelse boekenmarkt'. Omdat zo'n overzicht interessant kan zijn voor 'Buddingh'-vorsers' heb ik het overzicht online gezet. Zie: http://www.schrijversinfo.nl/buddinghknipsels.html. Ik heb ook nog een map met kopietjes van artikelen van en over Buddingh'. Welicht zal ik (in een volgende vakantie) die nog aan de lijst toevoegen.

Elke dag naar Utrecht rijden is niet echt een lolletje. Maar als je dan toch moet rijden is het aardig om op de langsrazende natuur te letten. Vruchtbomen staan in bloei. Fluitekruid schiet de grond uit en ik dacht ook al pinksterbloemen te zien staan. Het mooiste gebeurde vandaag op het strookje snelweg tussen A12 en A27, waar je de bocht maakt richting Hilverum/Uithof. Recht voor ons schoot een hagedis van links naar rechts over de weg. Het was lang en dun, dus het zou ook een slangetje geweest kunnen zijn, maar de gang was vrij rechtuit, daarom houd ik het toch op een hagedis.

Zelfs in het ziekenhuis vind je literatuur. En dan bedoel ik niet op de nachtkasjes van de patiënten. In het UMC in Utrecht is in de hal een aantal winkeltjes, waaronder een tijdschriften-/boekenwinkel. Midden in de winkel staat een vitrine met daarin, naast een aantal beeldjes, twee originele clichés van bommelstrips. Op de foto (met spiegeling van lampen in het glas van de vitrine) zo'n ingelijst cliché. Onderaan het originele zinken cliché, waarmee de strip destijds in de krant werd gedrukt. Bovenaan een afdruk en daartussen een echtheidswaarmerk en een stukje uitleg. Ik heb niet gevraagd wat het moet kosten. Ook in de winkel een ingelijst exemplaar (ongeveer 1 meter 20 bij 20 centimeter) van tekeningen van Bommel in diverse houdingen. Hiervan zijn er tweeduizend gedrukt en dit exemplaar is nr. 1885. Hij moet € 250,00 kosten. Ik verwacht dit soort zaken niet in een ziekenhuiswinkeltje. Zijn mensen op zoek naar dure cadeau's voor een ziek familielid of hebben we hier te maken met een hobby van de winkelier?

Zo'n vijver in je tuin is in het voorjaar een genoegen! De vissen zijn actief. Ze zijn aan het paaien en zitten elkaar fanatiek achterna. Ze strijken langs de waterplanten en komen daarbij af en toe compleet boven water. De bladeren van de waterlelie schieten omhoog en komen vandaag voor het eerst weer aan de oppervlakte. Ook de waterpest heeft de winter overleefd en schiet momenteel omhoog. Onder water zie je zelfs zijn (onooglijke) witte bloempjes. Het is een waar kijkfeest. Ik merk ook dat ik er heel rustig van word als ik er een minuut of tien bij sta te kijken, mede door het kabbelende geluid van de beekloop en de waterval. Dat is mooi meegenomen, want ik ben nu twee maanden uit de politiek en had gedacht rust en tijd te vinden, maar dat is nog zoeken geblazen. Misschien moet je constateren dat ik onrustig op zoek ben naar rust. Het werk op school, waar ik niet echt plezier in heb (ik tel af tot de zomervakantie, noch negen weken en daar vallen Hemelvaart en Pinksteren nog af) en de afgelopen week met een doorlopend heen en weer rijden naar het ziekenhuis helpen ook niet echt mee om rust te vinden. Ik moet wel uitkijken dat ik mijn geluk niet steeds naar de toekomst verschuif. Als ik uit de raad ben, dan ....., als het maar eenmaal zomervakantie is, dan .... . Je moet je geluk zien te vinden in het hier en nu, anders heb je aan het eind van je leven alleen maar gewacht tot het komen zou, bovendien kan dat einde wel vlak om de hoek liggen.

2 bestellingen: 2 LP's en een AO-boekje. Dat boekje is helaas al verkocht. Ik had het van de blz. met AO-boekjes afgehaald, maar heb het per ongeluk laten staan op de blz. 'Over literatuur' (het ging over een schrijver).

8 mei 2006

Een week of wat geleden meldde collega Hans dat hij op zolder een paar oude Gandalfs had gevonden. Ik zei dat ik die graag voor hem wilde verkopen. Ik had er wel over gelezen, maar ze nog nooit in handen gehad. Ed had ze twee jaar geleden bij zich op de boekenmarkt in Deventer. Daar trokken ze ontzettend veel mensen naar de kraam. Het was in de jaren zestig een geruchtmakend blad onder leiding van Guus Dijkhuizen. Ik heb vorig jaar juni al eens een schrijversbladzijde over Dijkhuizen gemaakt en wilde daar ook graag een paar scans van die Gandalfs opzetten. Hier zijn ze. Zie ook: http://www.schrijversinfo.nl/dijkhuizenguus.html.

Gandalf 23 oktober/november 1967	Gandalf 24, december/januari 1967/1968	Gandalf 25 februari/maart 1968

Vanavond weer naar het ziekenhuis. Pa wordt morgenochtend om 9.00 uur (als eerste) geopereerd. Om elf uur is hij dan, als alles goed gaat, weer terug op zaal.
Ik ben nog even wezen kijken naar het Bommelcliché in het winkeltje. Ze vragen er € 250,00 voor. Dat is toch veel geld. Het exemplaar op de foto is stripnummer 7252, uit het verhaal 'Heer Bommel en de Kongruwer'. Ik heb gezocht tussen de Bommelknipsels die ik onlangs gekocht heb en ja hoor ... hij zit ertussen! Op de foto van gisteren staan alleen de tekeningen, maar hier een kopietje van tekeningen en tekst, al was het alleen maar omdat ik Marten Toonder veel meer waardeer om de tekst van de verhalen dan om de tekeningen. Een gewetensvraag: Zouden de Bommelverhalen voor mij uitgegeven mogen worden zonder de tekeningen. Het antwoord is 'ja'.

Een prachtig stukje uit de Belgische 'Taallink': Woord van de week Dertigersdilemma Bijna-dertigers met een succesvolle carrière en een gelukkig privéleven worstelen steeds vaker met het dertigersdilemma. Ze beseffen dat de maatschappij heel veel mogelijkheden biedt en dat kiezen doet verliezen. Daardoor twijfelen ze over hun gekozen levenswijze. Tijdens de periode van het dertigersdilemma maken ze voor zichzelf uit wat belangrijk en zinvol is om na te streven in het verdere leven. Dertigersdilemma is het gebruikelijke Nederlandse woord voor het Engelse begrip quarterlifecrisis.

9 mei 2006

Aan het eind van de middag was er de afscheidsreceptie van de drie wethouders (Verwey, Roodbeen en Westerlaken). We stonden drie kwartier in de rij om bij één wethouder te komen, daarna waren er nog andere rijen voor de andere wethouders, maar we moesten naar het ziekenhuis.

D66 brengt Veenendaal weer lekker in het nieuws. Ze hebben een plan bedacht dat er op neerkomt dat er een DNA-bank van alle honden moet komen, zodat de gemeente van hondenpoep op de stoep kan bepalen van welke hond het komt en daar een boete heen kan sturen. Het bericht stond vandaag zelfs op pagina 2 van de Volkskrant. Op televisie werd er heel lacherig over gedaan. Het kost handen vol geld en DNA in de hondenpoep schijnt al heel snel niet meer herkenbaar te zijn. Kortom: Veenendaal is weer de grap van de dag. Daar kan de gemeente niet tegenop met welk budget dan ook voor een positieve beeldvorming.

Pa heeft vanochtend z'n pacemaker gekregen. Het lijkt allemaal goed te zijn gegaan. Zo goed dat toen we vanavond op bezoek kwamen hij niet eens meer in bed lag, maar alweer aan een tafeltje zijn krant zat te lezen. Hij was ook uiterst monter en optimistisch. Dan zullen ze hem waarschijnlijk ook morgen wel weer naar huis laten gaan.

Van Jeannette kreeg ik gisteren een cd-rom: 'Poëzie rom 1994-2003. 10 jaar VSB poëzieprijs'. Een overzicht van prijswinnaars en genomineerden, maar ook van iedere winnaar twee gedichten in beeld en die worden dan door de dichter zelf tegelijkertijd voorgelezen. Daarbij in beeld een foto van de dichter en een overzicht van recente boeken/bundels. Een erg leuk hebbedingetje.

In de gang zaten vandaag derdeklassers op grote stukken hout een tekening van een engel met bazuin uit te vergroten. De meesten deden dat heel netjes, maar bij één groepje meisjes was het een engel met een ontzettend grote joint geworden. Dat is het soort creatieve humor waar ik vervolgens een uurtje om kan lopen grinniken.

10 mei 2006

Vanavond heb ik de bladzijde over Eduard Veterman afgemaakt. Een intrigerende, maar relatief onbekende figuur. In de literaire handboeken kom je hem nauwelijks tegen. Dat zijn dan overigens wel de leukste schrijvers om een bladzijde over te maken. Veterman was toneelman, maar ook (detective)schrijver. Daarnaast was hij een joodse dandy (de Nederlandse Oscar Wilde). Onderduiker en verzetsman in de Tweede Oorlog, meesterlijk vervalser van identiteitspapieren. Een korte levensbeschrijving:

Eduard Veterman werd op 9 november 1901 in Den Haag, in het Spuikwartier, geboren als zoon van eenvoudige joodse ouders. Zijn vader was verhuizer. Hij studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij richtte een eigen toneelgezelschap op, schreef zelf toneelstukken, ontwierp decors en kostuums en schreef kritieken. Ook vertaalde hij toneelstukken. Op zijn vierentwintigste werd hij directeur van het Haagse Odeon Theater aan de Herengracht. Na zes maanden was het theater failliet. Later begon hij het literair Cabaret De Tooverbal. Ook dit werd geen succes. In 1935 vestigde hij zich in Menton, aan de Franse Rivièra. Hier ontmoette hij Kathy van Witsen. Ze trouwden en kregen op 23-04-1937 een dochter. In 1939 kwam het gezin terug naar Nederland. Ze gingen in Blaricum wonen aan de Eemnesserweg. Tijdens de oorlog veranderde hij zijn naam in dr. Eduard Jacques Necker (afstammeling van de Franse baron Necker, minister van financiën onder Lodewijk de zestiende). Hij maakte zelf valse persoonsbewijzen en geboorte-actes. In feite bracht hij in praktijk wat hij jaren eerder al in zijn roman 'De man die geen miljoen bezat' had beschreven. Met vrouw en dochter dook hij onder op Keizersgracht 763. Hij vervalste paspoorten. Hij werd op 11-10-1943 opgepakt door de Duitsers. Vetermann belandde in een gevangenis in Lüttringhausen. De Duitsers kwamen er niet achter dat hij joods was. Hij overleefde de oorlog, ondanks enkele doodvonnissen. In de Duitse gevangenis schreef hij een bizar kookboek: 'Het Evangelie van Luccullus'. Na de oorlog gaf Prins Bernhard hem de opdracht een boek te schrijven over de Binnenlandse Strijdkrachten. Toen Veterman aankondigde daarin ook het amateuristisch gedrag van de regering in Londen aan de kaak te stellen (agenten werden vanuit Engeland gedropt met in hun zak briefjes van duizend gulden en zeer slecht vervalste persoonsbewijzen), werd de opdracht ingetrokken. Veterman besloot dan het boek op eigen kracht te schrijven. Het boek ging 'Balans der misère' heten. Eduard Veterman nam na de oorlog geen blad voor de mond. Ook zei hij de waarheid over acteurs die voor de Duitsers waren blijven spelen. Mede hierdoor liet de officiële toneelwereld hem na de oorlog links liggen. Op 28-06-1946, 's avonds om negen uur, kwam hij, samen met zijn zwangere vrouw, om bij een auto-ongeluk in Hilversum (Vredelaan, kruising met de voorrangsweg Amsterdam - Amersfoort). Hij werd overreden door een militair voertuig (Een grijsgroene tweetonner van de derde compagnie aan- en afvoertroepen). Er werd gespeculeerd over een liquidatie (Er werd herinnerd aan de dood van pater Bleys die een jaar eerder eveneens bij een auto-ongeval om het leven kwam onder verdachte omstandigheden. Veterman en Bleys hadden twee dingen gemeen: één: ze waren allebei belangrijke verzetsmensen, en twee: ze hadden hetzelfde garagebedrijf. Bij die garage in Utrecht werkte voormalige NSB-ers). Er kon niets worden bewezen. De eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat Veterman bekend stond als een slecht chauffeur. Hij had op dit kruispunt waarschijnlijk ook voorrang moeten verlenen. Het manuscript van 'Balans der misère' bleek onvindbaar. Zijn echtgenote was op slag dood. Hijzelf kreeg nog eerste hulp en werd naar het St.-Jans-Ziekenhuis in Laren gebracht. Hier overleed hij even na middenacht. Als datum van overlijden wordt meestal 28-06-1946 opgegeven. Als hij na middernacht overleed, moet dit dus 29-06-1946 zijn. Op 4 juli 1946 werden ze begraven op begraafplaats Den en Rust aan de Frans Halslaan in Bilthoven (dubbelgraf 2-P-33). Zie ook mijn site: www.schrijversinfo.nl/vetermaned.html.

Naakte maskers. Tooneel-roman	Keizersgracht 763, een Blauwboek (1945)	Foto van het wrak van zijn auto (een Morris)	Flyer van een toneelstuk over Ed. Veterman

Na enig zoeken op internet vond ik de uitgever van de bommelcliché's die in het ziekenhuis te koop waren. Het gaat om Uitgeverij Ton Paauw uit Soest. Ton zegt van zichzelf op zijn site:
Uitgeverij Ton Paauw is officieel licentiehouder van Olivier B. Bommel. Alle producten worden ontwikkeld in nauwe samenwerking met de Toonder Studio’s en in samenspraak met Marten Toonder.
Dat laatste is wel heel knap, want Marten Toonder is vorig jaar juli overleden. Ik snap werkelijk niet dat ze na bijna een jaar zo'n tekst nog niet hebben aangepast.
Als licentiehouder verkoopt deze uitgever allerlei Bommel-hebbedingetjes en doet dat voor veel geld. Het gaat o.a. om de eerder genoemde cliché's, prenten, zeefdrukken, boeken (Bommelcitaten en een Bommellexicon), stropdassen, cadeaudoosjes en ansichtkaarten. De eerder genoemde prent met 'emoties van een heer' kost bij de uitgever € 215,00 (Dan is die ziekenhuiswinkel met € 250,00 dus aan de dure kant).

De cliché's kosten bij de uitgever € 235,00. Het hele aanbod is te vinden op: http://www.bommelprent.nl/content.html?content_id=16. Hieronder een betere foto van zo'n cliché dan degeen die ik in het ziekenhuis maakte. Het is niet meer te lezen, maar het gaat bij dit voorbeeld om: 'Heer Bommel en het ontsollen' (stripnummer 1053)

1 bestelling: Bulkboek A. Alberts, Multatuli 'Max Havelaar' en Anthony van Kampen 'Demonen'.

11 mei 2006

Geen bestellingen. Wel een besteller die morgen zijn bestelling af komt halen. Scheelt toch weer de portokosten. We moeten dan alleen wel regelen dat er iemand (meestal Lidy) thuis is.

12 mei 2006

Vandaag was het de laatste lesdag van de eindexamenkandidaten. Traditioneel is dat een rommelige dag met een 'examenstunt'. We hebben gelukkig ook een traditie van leuk verlopende stunts en geen traditie van leerlingen die op zo'n dag 'wraak nemen'. De VWO-leerlingen hebben gisteren de ramen van de aula (heel groot en beeldvullend) beschilderd met Fokke en Sukke die uitroepen: 'Als wij ons examen halen, halen jullie bier'. Vandaag hebben ze een foto gemaakt van een groep leraren in de opstelling van het schilderij 'de Nachtwacht' van Rembrandt, het is immers het Rembrandt-jaar en dat op het Rembrandt College. Een toepasselijk idee. Ze hadden complete pakken en veel kragen en hoeden gehuurd om de leraren aan te kleden. Ik kreeg een grote witte kraag om, waarbij bleek dat ik blijkbaar een 'dikke nek' heb, want het ding paste maar net. Zelfs aan de hond voor op de foto was gedacht. De foto wordt later op groot formaat afgedrukt om in de school te hangen. Erg leuk!

Dé Nachtwacht	De Nachtwacht als beeldengroep	De Nachtwacht in Delfts blauw	De Nachtwacht van het Rembrandt College

Havo 5 en VMBO T4-leerlingen hadden er samen iets leuks van gemaakt. Er waren oud-Hollandse spelletjes buiten voor hun leraren. Veel met water en veel collega's waren behoorlijk nat, maar ze hadden daar wel op gerekend en extra kleren meegenomen. Bovendien liet het weer dit ook wel toe. Als afsluiting was er op het speelterrein een prima verzorgde broodmaaltijd. Al met al was het heel leuk.
Andere Havo 5-leerlingen hingen rond de school met waterballonnen om alles en iedereen te bekogelen. Toch wat leerlingen dus die proberen om er op zo'n laatste schooldag een puinhoop van te maken. Een beetje flauw, maar tegelijkertijd denk ik dan: 'Als dit alles is, dan doen we het er maar mee'.

's Avonds hebben we gebarbecued. Vast voor moederdag, want zondag is het waarschijnlijk slecht weer. Ik had ook twee forellen gekocht. We hadden een elektrische bakplaat op tafel gezet en daar champignons, uien, courgette en aubergine op gebakken. Er is bij ons nog nooit zoveel groente gegeten bij een barbecue.

Aan tafel	Zalm erop en forel erin	Vermoeiend zo'n barbecue

13 mei 2006

Vanochtend dreef één van de twee kleine, pas gekochte goudvisjes dood in de vijver. Eerder deze week had ik hem al eens goed bekeken, er zat een rare plek onder aan zijn bek(je).

Op sommige dagen regent het ineens interessante of intrigerende mailtjes. Vandaag is het zo'n dag:

Enkele maanden geleden kocht ik een LP van de Nederlandstalige groep Tuig. Zij zongen teksten van Rob Chrispijn. Chrispijn zelf zong er ook op mee. Ik heb toen geprobeerd wat informatie over Tuig te achterhalen, maar dat viel nog niet mee. Vandaag kreeg ik dit mailtje: Hallo daar, toevallig kwam ik je weblog tegen op zoek naar info over Tuig. Ik ben er pas achtergekomen dat degene die alle muziek heeft geschreven en een van de initiators is van het project in Utrecht zijn muziekbedrijf heeft en nog steeds actief is daarmee. Het adres is misschien leuk voor je om te weten en eventueel om wat aanvullende info te krijgen. Het bedrijf heet Turbo Music, 030 -234 33 00, turbo.tmi@inter.nl.net en de man waar het over gaat is Chris Pilgram niet geheel en al onbekend in de muziekbranche als componist en arrangeur, schreef ook veel voor Van Veen, List en Shaffy. Groetjes en ik hoop dat je er wat aan hebt. Ton.

J. Peereboom mailt: Geachte heer Beek, Zou u mij kunnen meedelen waar de single "drie kleine visjes" van Broeder Bonifatius naar toe is gegaan of weet u waar ik een geluidsopname van deze single kan vinden? Ik geef geen namen en adressen van klanten aan derden. Ik kan wel zelf degeen het singeltje gekocht heeft vragen of hij of zij contact op wil nemen. Of misschien leest iemand dit die het singeltje bezit?

Tenslotte: MH., Büch heeft geen trema op zijn naam bedacht, want een trema is een 'triller'-teken zoals bij reëel of ideeën. Het gaat hier om een Umlautteken, nl. de klankverandering van oe naar uu. Waarom blijft u maar steeds "doopnamen" noemen, voornamen is toch genoeg? Hoe weet u van iedereen of hij/zij gedoopt is? Heeft het iets met Veenendaal e.o. en een beperkt uitzicht te maken? Sorry hoor, het was maar een gedachte. Ik zou zeggen: "roepnaam" en "officiële voornamen", maar ik ben dan ook een ongelovige hond. M.vr.gr., W.B. van der Grijn Santen. Over die Umlaut heb ik verschillende dingen gelezen, waaruit ik afleid dat de geleerden het daar niet over eens zijn. Wat betreft die 'doopnamen' heeft W.B. wel een punt. Natuurlijk weet ik niet of deze auteurs gedoopt zijn of niet. En het heeft vast met mijn opvoeding te maken dat ik nooit nagedacht heb over die term 'doopnamen'. Bij joodse auteurs had ik dat trouwens al wel weggehaald. Het vooroordeel over Veenendaal e.o. wordt in deze mail ook maar weer eens aangehaald en bevestigd.

Suzanne heeft vanochtend de hogedrukspuit opgehaald en gaat vandaag haar terras een grote beurt geven.

Op en boven de vijver heb ik vandaag weer de eerste parende/eierleggende libelles gezien. Een fascinerend gezicht. Libellelarven in de vijver kunnen jonge goudvisjes opvreten, dus een beetje dubbel is het wel, maar in dit geval laat ik de natuur haar gang maar gaan. Libelles leggen trouwens anders toch wel eieren op momenten dat ik het niet zie.

Aan het eind van de middag zijn we naar Culemborg gegeaan. Daar hebben we bij de Lidl een tas gekocht en gelijk wat van de pakken - onovertroffen - perensap. Na de Lidl gingen we naar Pa, die opvallend goed herstelt van zijn operatie. Van de pacemaker heeft hij geen last en ook van de wond niet. Hij wordt ook alweer wat actiever. Dat lijkt dus allemaal goed uitgepakt te zijn.

14 mei 2006

Vandaag hebben we nog eens goed naar de muren in de keuken gekeken. We zullen toch een knoop moeten doorhakken. Ik denk dat we die wanden toch maar bordeauxrood gaan verven. Als het heel erg tegenvalt, kunnen we altijd alsnog tegelen.

Gisteren - op weg naar Culemborg - was het een feest van witte en gele voorjaarsbloemen. In de bermen vooral het wit van bloeiend fluitekruid en sommige weilanden helemaal geel van de boterbloemen. Halverwege zijn we even gestopt om onderstaande twee foto's te maken.

15 mei

Een bijzonder genoeglijke avond gehad bij Gert Baas. Gert is (behalve collega in Zeist) een groot boekenliefhebber en, hoewel hij Duits geeft, een liefhebber en ook kenner van de Nederlandse literatuur, met speciale belangstelling voor Louis Paul Boon en Jeroen Brouwers. Hij heeft een eigen biblioheek/boekenkamer ingericht. Zijn totale boekenbezit mag de inhoud van die kamer niet te boven gaan. Dat betekent dat hij af en toe opruiming houdt en die opgeruimde boeken probeer ik vervolgens voor hem te verkopen. Het is dan voornamelijk Nederlandse literatuur en bovendien zien zijn boeken er bijzonder netjes uit. Er zijn niet zoveel mensen (beter is: ik ken niet zoveel mensen) met wie je een avond over literatuur kunt kletsen en daarbij al associërend van het ene onderwerp op het andere kunt komen, waarbij je elkaar doorlopend aanvult. Bij een ander zou het lijken op koketteren met kennis, maar op zo'n avond voelt dat absoluut niet zo. Een lekker Belgisch biertje erbij, en het is twaalf uur voordat je het weet.

Echt memorabele zinnen kom ik bij Voskuil nauwelijks tegen. Wel af een toe een fragment waarin een andere auteur aan de orde komt. Herman Heijermans had ik al eens genoemd, Carmiggelt kwam ik tegen en ook Gerard van het Reve:

16 mei

Vanmiddag had ik voor de tweede keer in korte tijd een briefje van de politie onder de ruitenwisser. Om erge schrik te voorkomen staat er op: This is no ticket / Kein Protokoll / Ce nést pas une verbalisation. En aangestreept is: PRIMA! Uw auto was afgesloten en er lag geen buit in het zicht. Het is prachtig dat de politie me binnen een week twee keer controleert, maar hebben ze nou echt niets beters te doen?

Op 10 mei schreef ik een stukje over de onbekende (toneel)schrijver Ed. Veterman. Vandaag kwam daar al een reactie op: Beste Mats Beek, Ik las in je weblog dat je pagina over Eduard Veterman af is, dus die heb ik direct gelezen. Ik zag daar dat je ook al naar de brief van Veterman aan A. den Doolaard op mijn site linkt. Na mijn bezoek aan het NIOD, waar ik deze brief vond, kwam ik de persoon Eduard Veterman nog een aantal keer tegen in 'mijn papieren camera', een autobiografie van Gerard Rutten. Deze Gerard Rutten, vader van Edwin 'ome Willem' Rutten was vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw bevriend met Eduard Veterman. Wanneer je het interessant vindt kan ik de stukken die betrekking hebben op Veterman wel voor je kopieren of scannen. Het vult de schaarse gegevens die tot nu toe te vinden waren over Veterman leuk aan. Iets anders: ik ben van plan eind deze maand naar Ohrid (macedonië) te reizen om daar de onthulling van het standbeeld voor A. den Doolaard bij te wonen. Wanneer je er een foto van wilt hebben voor op je site, kan ik die je wel sturen.met hartelijke groet, Albert Koevoet. Zo'n foto van de onthulling van een standbeeld voor A. den Doolaard in Macedonië voor op de Doolaard-bladzijde is natuurlijk ook heel leuk. Ik had al gelezen (en op de Doolaard-site vermeld) dat de Macedoniche stad Ohrid een park naar A. den Doolaard gaat noemen. Door het boek 'De bruiloft der zeven zigeuners' kwamen er elk jaar duizenden Nederlandse toeristen naar Ohrid. Dit A. den Doolaardpark moet Doolaard eren, maar is ook een poging om die toeristenstroom weer op gang te krijgen. Blijkbaar komt er dus ook nog een standbeeld en blijkbaar nemen er mensen de moeite om speciaal daarvoor naar Macedonië af te reizen!

Ook een reactie n.a.v. eerder contact over de schrijver Hendrik Arnold Meijer: Binnenkort verschijnt mijn biografie 'Harptoon op 't want. Hendrik Arnold Meijer, een marineofficier als dichter'. Uitgever: Leesmijnboek.nl ISBN 90-5595-010-6, ca. 130 blz. paperb. ills., EUR 14.95. Wij hadden over Meijer al eens contact. George Slieker

1 bestelling: E.M. Bounds, De macht van het gebed

17 mei

Anneke Polderman mailt: Hopelijk kunt u mij verder helpen. Binnenkort wordt mijn boek uitgegeven en daarin gebruik ik een gedicht van Fedde Schurer: Paradys. Het probleem is de bronvermelding. Ik ben er inmiddels achter dat het uit de bundel Efter it neis is, maar de informatie over uitgever en plaats ontbreekt nog. Weet u misschien het antwoord? Bij voorbaat dank. Ik heb zijn 'Samle fersen' doorgebladerd, maar daar staat geen gedicht in dat 'Paradys' heet. Wel één met als titel ' Walhalla' en zelfs een cyclus ' Hof fan Eden', maar geen 'Paradys'.

En een mailtje van Evert Jan, een Drs. P-fan: Ik ben zeer onder de indruk van jouw bi(bli)ografie over meneer Polzer. Deze man maakt mijn leven momenteel completer en met het lezen van meer over hem, stijgt mijn respect voor deze bescheiden(?) multi-culti Europeaan die-happens-to-be-a-Nederlander. Weet jij toevallig hoe het met 'm is? Dat vraag ik niet voor niets, want graag zou ik hem een keer willen spreken, deze man, die waardevoller voor ons is dan hij zelf wil doen geloven. Desnoods in het Pulitzer aan de Dam. Alvast bedankt voor je antwoord.

Barcelona wint vanavond de Europa cup 1. Frank Rijkaard is daarmee, na Johan Cruijff, de tweede Nederlander die als speler en als trainer de Europa cup heeft gewonnen. Geen geweldige voetbalavond, met name door de negatieve invloed van de Noorse scheidsrechter op de wedstrijd. Na afloop zegt Jack van Gelder: "We sluiten af met deze feestende beelden." Nee Jack, feestelijke beelden waren het. De beelden zelf waren niet aan het feesten.

4 bestellingen: Cor Bruijn, Ons Hilversum, stafkaart 25c, knipsel Jan Fontijn, 2 sets bodemkaarten.

18 mei

Er druppelen steeds meer berichten binnen over de stad Ohrid en A. den Doolaard. Op 29 mei zal er een standbeeld worden onthuld ter ere van A. den Doolaard. Ook zal er een plein naar hem worden vernoemd. Van een park lees ik nu niets meer. In met name zijn roman "De Bruiloft der Zeven Zigeuners" staat Ohrid centraal. Veel Nederlandse kozen op basis van deze roman Ohrid als vakantiebestemming. Op het hoogtepunt kwamen er zo'n 50.000 Nederlanders per jaar. Het is dus wel logisch dat men deze toeristenstroom graag wil herstellen. De officiële plechtigheden in Ohrid zullen worden bijgewoond door de dochters, klein- en achterkleinkinderen van A. Den Doolaard. De Nederlandse overheid stelt zelfs subsidie beschikbaar om touroperators in Nederland te stimuleren om weer reizen naar Macedonië te gaan aanbieden. Ook de Nederlandse Kamer van Koophandel in Macedonië bemoeit zich met het geheel. Het standbeeld van Den Doolaard zal door het Macedonische bedrijf Mikrosam worden vervaardigd uit Macedonisch marmer. Het bedrijf zal op een hightech manier gebruik maken van water dat onder hoge druk en geconcentreerd op een punt het marmer in de juiste vorm "snijdt".

Gert Baas heeft me enthousiast gemaakt om eens bij officiële veilinghuizen te bieden op boeken, handschriften e.d.. Hij doet dat al wat langer en heeft er hele redelijke ervaringen mee. Vaak worden er enkele boeken precies beschreven (vaak eerste drukken) en staat er dan bij 'plus nog 12 boeken, waarvan 3 van dezelfde schrijver.' Daardoor blijft het, wanneer je de hoogste bieder bent, toch nog een verrassing wat je uiteindelijk precies gekocht hebt. En het openmaken van een doos (onbekende) boeken geeft ook bij mij altijd nog een soort sinterklaasgevoel.

19 mei

Albert Koevoet mailde scans van diverse bladzijden uit 'Mijn papieren camera. Draaiboek van een leven' (1976) van Gerard Rutten. Veterman komt hier inderdaad in voor (uiteraard, want daarom mailde hij ze ook). Informatie over Veterman is te vinden op de blz. 13, 14, 15, 16, 42, 128 en 257.

En dan was er een jongen die ik eerst niet mocht. Ik was zelfs een beetje bang voor hem. Hij leek hooghartig en ijdel. Hij had altijd een spottend lachje om zijn mond. Hij geneerde zich zich er niet voor dat zijn ouders arme joden waren die in een sloophuis woonden. Zijn naam was Eduard Veterman. Hij fascineerde me en werd tenslotte mijn grote vriend. Hij sleurde me een nieuwe wereld binnen. Zijn wereld!
Veterman had een fijn gezicht. Donkere ogen. Hij maakte een wat verwijfde indruk. Zijn bewegingen ... zijn kleding. Ik wist soms niet of hij een of andere rol speelde. Hij was een geboren acteur. Maar geen toneelspeler. (blz. 13/14)

Tijdens zijn opleiding schreef Veterman een groot bijbels drama in verzen 'Zonde'. Het werd, omdat er geen toneelgezelschap belangstelling voor had, met vrienden ingestudeerd. Ook decors en kostuums werden zelf gemaakt en ze huurden op een zaterdagmiddag de Koninklijke Schouwburg (heel ongebruikelijk in die tijd) om het stuk op te voeren. Het werd een succes en de critici waren mild. Ze zagen in Veterman een schrijver en regisseur met toekomst.

Heeft Eduard Veterman eigenlijk ooit 'postuum' een onderscheiding ontvangen voor zijn verzetswerk...? Is er ergens een straat naar hem genoemd? (blz. 257)

Vanmiddag heeft Ruud, eindexamenleerling VWO, me geholpen met m'n website. Ik had een aanbod voor reclame op de site, maar de voorwaarden voor het op de site plaatsen van die reclame waren me veel te ingewikkeld. Ruud herinnerde me eraan dat hij vier jaar geleden de eerste lessen website-maken van mij heeft gehad. Ik ben zelf in die jaren niet verder gekomen in die ontwikkeling. Hij is mij daarin ver voorbijgestreefd. Ik moet - ook volgens hem - toch eens nadenken over de opzet van de site en bijvoorbeeld ook over de achtergrond e.d.
Toen ik Ruud terugbracht naar Lienden (het is maar goed dat we afgesproken hadden dat ik hem op zou halen, want het was de hele dag verschrikkelijk weer) kregen we het o.a. over de Kameleon-boeken. Ik vertelde hem dat ik ook een site over H. de Roos gemaakt heb. 's Avonds mailde hij dat hij die blz. bekeken had en dat er toch wel wat fouten op staan. Ik heb de boeken die H. de Roos niet zelf geschreven heeft, gewoon in het rijtje boeken staan. Lager op de blz. meld ik wel dat die niet door hem geschreven zijn, maar dat is wat verwarrend. Dat ga ik veranderen Ruud!

1 bestelling: 3 x Kees van Kooten

20 mei

Vanavond hadden we Wim en Marian (v.d. Bovenkamp) op visite. De ouders van Wim waren vroeger bevriend met mijn ouders. Ze waren o.a. lid van dezelfde kegelclub. Eén keer per jaar mochten de kinderen op een zaterdagavond meekegelen en het moet op zo'n avond geweest zijn dat ik Wim heb leren kennen. In de loop der jaren zijn we elkaar uit het oog verloren, maar de laatste jaren hebben we het contact vernieuwd. Intussen hebben we zelf kinderen die ouder zijn dan wij destijds waren.

Twee rommelmarkten vanochtend. Eerst zijn we naar de Petrakerk geweest. Tientallen bananendozen met boeken en van een heel behoorlijk niveau. In totaal kocht ik vijftig boeken en drie lp's voor € 19,00. Een koopje, want er zaten prachtige boeken tussen, bijv.:
- Frederik van Eeden, De geestelijke verovering der wereld
- Jan Engelman, Adam zelf
- William Shakespeare, De koopman van Venetië (vertaling Bert Voeten)
- Naime El Bezaz, Minnares van de duivel
- Betsy Udink, Achter Mekka
- Maarten Biesheuvel, De bruid
- A. Koolhaas, De geluiden van de eerste dag
- Wim de Bie, Morgen zal ik mijn mannetje staan
- Gerard Walschap, Een mens van goede wil
- Dirk Ayelt Kooiman, Carrière
- Piet Bakker, Logboek van de Gratias
- Anton Quintana, Rufus. De rattenjacht
- Wim Zaal, de vuist van de paus. De Nederlandse zouaven
- Louis Paul Boon, Eros en de eenzame man
- Louis Ferron, Hoor mijn lied, Violetta
- Lévi Weemoedt, Halte tranendal
- Anthony van Kampen, Runamara
- Dr. J. Prinsen, Handboek tot de Nederlandsche letterkundige geschiedenis
- Paul Biegel, Het sleutelkruid

In de Veenendaalhal kochten we 16 boeken, 3 lp's, een boekensteun en een wandtegeltje met een gedicht van Nic. Beets (Een mens lijdt dikwijls het meest ...) voor in totaal € 4,65. Daar hanteerden ze prijzen van € 0,30 voor een boek en € 0,10 voor een lp!
- Evert Zandstra, Zwervend door Nederland
- O. John Rogge, Van pijnbank tot hersenspoeling
- Eli Asser, Willem Parel
- Johan van der Woude, Arnhem
- Sir Arthur Conan Doyle, De hond van de Baskervilles
- Felix Timmermans, De pastoor uit den Bloeyenden Wijngaert

1 bestelling: 6 pedagogische boeken

21 mei

Deze week heb ik - tussen de bedrijven door - de muur onder de aanrechtkastjes geverfd. We waren bang dat het te donker zou worden, maar dat valt ontzettend mee. Alleen kwam met het wegtrekken van het afplakband ook een gedeelte van de verf van de muur af. Dat is bijzonder vervelend. Vandaag ben ik met een heel klein penseeltje die randjes aan het bijwerken geweest.

Een bordeauxrode muur	De andere muur is nog wit	Een afgebladerd randje, de rechterkant is al één keer bijgetipt.

2 bestellingen: 3 knipsels Siebelink en Piet Korthuis, In de ban van de tropen.

22 mei

Taart en limonade vandaag voor klas B1g. Alle eerste en tweede klassen hebben dit schooljaar meegedaan aan de actie tegengif. Tenminste 80% van een klas tekent een contract dat ze van 1 november tot 1 mei niet zullen roken. Er is lesmateriaal aan verbonden én een wedstrijd met een slagzin. B1g heeft die wedstrijd gewonnen in de provincie Utrecht . Op zaterdag 10 juni mag de hele klas naar pretpark Walibi World. Daar wordt bekend wie de wedstrijd voor heel Nederland gewonnen heeft. Maar voor de kinderen is het nu al een hele belevenis. Klas B1g viel in de prijzen met de slogan: 'Kuch, kuch, kuch... What-ever. Roken is slecht 4-ever!' Het doel van Actie Tegengif is voorkomen dat jongeren beginnen met roken en het terugdringen van het aantal jongeren dat experimenteert met roken. De meeste rokers beginnen met roken tussen hun 12e en 14e levensjaar. Hoe jonger ze beginnen, hoe groter de kans dat ze blijven roken. De sociale groep waarin jongeren zich bevinden speelt voor hen een belangrijke rol bij de keuze om al dan niet te beginnen met roken. De Actie is aanvullend op de lessen die op school worden gegeven over kennis van roken, de gevolgen van roken en oefenen in het nee-zeggen tegen een sigaret.

Vanavond was de eerste groep van honderd brugklassers en hun ouders op school voor een kennismaking. Een praatje in de aula door Thea en Saar en daarvoor per klas een voorlichting door de mentoren. Daaraan voorafgaand hadden we 's middags een eerste docententeamvergadering met de collega's die volgend jaar les aan deze klassen gaan geven (of in ieder geval het grootste deel van die lessen). Een goed begin, met een prima sfeer, meedenken met elkaars projecten en daarna samen pizza. Ik had wel iets teveel pizza's besteld. Als je ze aan stukken snijdt en mensen vervolgens laat kiezen, eet lang niet iedereen een hele pizza. Zeker niet als er ook nog rauwkostsalades op tafel staan.

23 mei

Toen ik vanmiddag het lokaal van V2a binnenkwam ging de hele klas staan en zei in koor: 'Goedemiddag mijnheer.' Vorige week had ik tegen ze gezegd dat ik dat in films over Amerikaanse scholen altijd zo'n geweldig gezicht vind en dat ik dat best eens mee zou willen maken. Ze hebben dat onthouden en vervolgens afgesproken om me op die manier te onthalen vandaag. Geweldig. Bedankt V2a, zulke dingen maken mijn hele dag goed!

Vanavond de nieuwe brugklassers en hun ouders van de T/H-brugklassen op school ontvangen en daaraan voorafgaand de eerste vergadering van dat docententeam. Ook dit was een hele prettige vergadering. Volgens sommige collega's zelfs de beste vergadering van dit jaar. 's Middags heb ik Da Gigi gebeld en gezegd dat 10 pizza's wel genoeg was (ik had er 16 besteld). Gisteren hielden we er zes over (die ik vanmiddag in de grote pauze koud op tafel heb gezet, ze gingen helemaal op). Vandaag waren die 10 pizza's plus de heerlijke salades van onze keukenprinsessen precies genoeg voor iedereen.

Thuis lag er een pakje van antiquariaat Fokas Holthuis. Het was het boek 'Kristal. Letterkundige productie 1935'. Een letterkundig jaarboek met bijdragen van de toen bekende auteurs (Nescio, Jef Last, Jan Engelman, G. Kamphuis, Mien Proost, Clara Eggink, Jan H. Eekhout, A. Roland Holst, F. Bordewijk enz.). Van 15 auteurs is er bovendien een portrettekening of karikatuur opgenomen. Die maken het boek extra interessant.

2 bestellingen: 2 boeken Olaf J. de Landell , 2 knipsels Bob den Uyl.

24 mei

De spellingsverandering houdt de gemoederen bezig. Nieuw is dat journalisten zich nu verzetten tegen de veranderingen en hun eigen regels gaan maken. In het onderwijs kunnen we daar weinig mee, we worden verplicht om de officiële spelling te volgen. Het gekke is dat er deze keer helemaal niet zo veel verandert en dat die veranderingen ook nog eens best uit te leggen zijn. Ik vermoed dan ook dat het huidige verzet meer een optelsom van de kritiek op alle veranderingen is en dat 'de emmer nu overloopt' dan dat het specifieke kritiek is op de huidige wijzingen, want wat verandert er nu helemaal?

- de tussen-n (de pannenkoekregel)
- aan elkaar (los of met een streepje)
- hoofdletters of kleine letters

De tussen-n:
Een jaar of tien geleden heeft er m.b.t. de tussen-n een grote aanpassing plaatsgevonden. Voor die tijd was er de regel van het noodzakelijk meervoud (een kippenhok, want daar zitten meerdere kippen in. Een hondehok, want daar zit er meestal maar één in. Of nog gekker: bessesap, want in één bes zit sap. Bessenjam, want van één bes kun je geen jam maken. Die regel was werkelijk niet uit te leggen. De nieuwe regel was: bij een samenstelling van twee zelfstandige naamwoorden (hond en hok) kijk je naar het eerste zelfstandig naamwoord. Als dat woord (alleen) een meervoud heeft op 'en' dan komt die 'en' ook in de samenstelling te staan, dus: hondenhok. Op deze - op zichzelf duidelijk - regel werden uitzonderingen gemaakt, waarvan dit wel de zotste was: Als het eerste deel van de samenstelling een dier is en het tweede deel is een plant of een deel van een plant, dan komt er geen -n in de samenstelling. Een achterlijke uitzondering en het zijn er meer dan je zou denken. In eerste instantie kwam ik niet veel verder dan paardebloem, maar het is ook: apenootje, eendekroos, muizetarwe, rattekruid en paardekastanje. In al deze samenstellingen komt nu dus wél een -n, en terecht! Verder gaan er nog wat andere woorden nu wel volgens de hoofdregel, waarvan eerder gezegd is dat ze niet (meer) als samenstelling herkend werden. Het is vanaf nu: bullenpees, dronkenman, hartenlust, paddenstoel en pierenbad. Eerlijk is eerlijk: deze verandering is wat lastiger uit te leggen dan de 'paardenbloem'.

Los of met streepje:
We schrijven geen streepje meer als dat niet strikt noodzakelijk is.
Letterwoorden die je als woord uitspreekt schrijven we zonder streepje en dus vast aan het volgende woord: latrelatie en vipruimte
Latijnse en Griekse voorvoegsels schrijven we aan het volgende woord vast: locoburgemeester en coauteur. Maar als er verwarring m.b.t. de uitspraak zou kunnen ontstaan, dan schrijven we wel een streepje: co-existentie en re-integratie.
Woorden met een tweedelige naam erin schrijven we zonder streepje: Tweede Kamerlid en Middellandse Zeegebied
En tenslotte wordt 1-aprilgrap 1 aprilgrap en volgens dezelfde regel ook 1 meiviering.

Hoofdletters en kleine letters:
Tijdperken schrijven we met een kleine letter: middeleeuwen
Feestdagen schrijven we met een hoofdletter: Moederdag
Namen van volkeren schrijven we met een hoofdletter: Arabier
Maar niet als het woord een andere betekenis heeft: arabier (het paard)
Verzamelnamen van volkeren schrijven we met een kleine letter: indianen
Persoonsnamen schrijven we met een hoofdletter (Kafka), maar daarvan afgeleide woorden niet: kafkaiaans
We schrijven een kleine letter bij samenstellingen van woorden met de naam van een ontdekker, uitvinder e.d.: daltononderwijs, alzheimerpatiënt
Ingeburgerde afkortingen schrijven we met een kleine letter: cao en btw

In de mediatheek staan diverse DVD's van (vooral kunstzinnige) televisieprogramma's. Jan mailde me een overzicht en daar zitten zeker films tussen die ik eens wil bekijken. Als het niet voor gebruik in de lessen is, dan toch in ieder geval voor mezelf.

2 bestellingen: Carry van Bruggen/Kees van Bruggen en een Suske en Wiske.

25 mei

Een rustige Hemelvaartsdag. Pa en Marian waren vandaag bij ons op visite. We hebben wat gewandeld, een DVD met oude hits van The Cats gekeken en heerlijk asperges gegeten.

Gisteren schreef ik over de uitlegbaarheid van de nieuwe spellingsregels. Dat is nog wat anders dan de terechtheid ervan. Welbeschouwd is taal in eerste instantie dat wat gesproken wordt en de schrijftaal volgt de spreektaal. Met name bij de tussen-n begint het er nu op te lijken dat de de schrijftaal bepaalt wat er gesproken moet worden. Vermoedelijk was het oorspronkelijk pankoek, hondhok en paardstaart en kwam er bij het uitspreken van deze woorden min of meer vanzelf een 'e' tussen: pannekoek, hondehok en paardestaart. Dit heeft met meervoud helemaal niets te maken! Bij de uitspraak van andere woorden glipte die 'e' er niet tussen, omdat dat niet nodig was om de uitspraak lekker te laten lopen: bloemkool, vissoep, deurmat. Niemand piekert erover om deurenmat of vissensoep te zeggen.

2 bestellingen: knipsels Gerard Reve en Jennifer Wayne, 'Pluim en de inbreker'.

26 mei

En weer regent het de hele dag. We hebben in mei een paar mooie dagen gehad, maar de laatste week is het hopeloos.

Aan het begin van de middag gingen we naar een rommelmarkt in een kerk in Rhenen. In de aankondiging in de krant stond dat er veel boeken waren, maar dat viel tegen. We hebben dan ook niets gekocht. Het was duidelijk een streng kerkgenootschap. Christelijk Gereformeerd of iets dergelijks. Knotten en rokken en een publiek dat elkaar voor het grootste deel wel kende. Kortom: een 'Knielen op een bed violen-sfeer'.
Uit Rhenen reden we naar het tuincentrum in Achterberg. Daar hebben we gekeken wat klimopplanten kosten die al enig volume hebben. Als de buren werkelijk een muur in de achtertuin gaan zetten, dan betalen zij de nieuwe begroeiing en die moet wel gelijk wat voorstellen. Die klimop komt op 10 à 15 euro per stuk. Dat dan om de zestig centimeter gaat dan zo'n 150 euro kosten. Het is te hopen dat het een beetje een fatsoenlijk muurtje wordt (liever helemaal geen muur trouwens, want we komen wel erg ingebouwd en donker te zitten), want de aannemer lijkt - voorzover ik dat kan beoordelen - slordig werk af te leveren. Een wel erg grote draagbalk, rommelig metselwerk en de boel, ook bij deze vreselijke regen, niet afgedekt:

Een wel heel forse ijzeren balk	Een rommelig ogend muurtje	Een spouw met decimeters water

Bij de Praxis hebben we een tube vulmiddel gehaald om het gaatje bij de mechanische ventilatie in de keuken te dichten. Dan kan daarna ook die muur worden geverfd. Daarna zijn we nog even bij het kringloopcentrum binnengelopen. Daar neem ik toch altijd wel weer wat interessants van mee:
- Frans Kellendonk-informatie
- Kadé Bruin, Gestoofde peertjes (dit boek heb ik nooit eerder gezien)
- Kadé Bruin, Leve de Dikke van Dale
- Marion Bloem, Lange reizen korte liefdes
- Goed gebundeld 2000
- Inez van Dullemen, De honger heeft vele gezichten
- Frans Coenen, Een zwakke
- Jac. van Looy, De dood van mijn poes
- Ooitgebeurd
- LP: Fons Jansen, Kwartetten
Ik word gek van die stickers van het kringloopcentrum. Om de haverklap krijg je die niet van de boeken af, zonder de boeken blijvend te beschadigen.

Afgelopen donderdag is er op de Hoge Veluwe, of meer precies: in het Kröller-Müller museum, een zeventienjarige scholier van het kunstwerk Kijk uit van Krijn Giezen naar beneden gevallen. Daar kon je natuurlijk op wachten. Er vanaf vallen in de diepte is vrijwel uitgesloten (of je moet klimmen en springen), maar struikelen en van de trap rollen, dat moest een keer gebeuren. Op elke trap struikelt en valt er wel eens iemand, alleen zijn dit 270 - en voor de helft betonnen - treden, dus dan rol je wel even door en is de kans ook groot dat je wat kneust en breekt. Het is een beetje paniekvoetbal van de directie om nu meteen het kunstwerk voor onderzoek te sluiten. Het is wel heel naïef als ze niet vantevoren bedacht hebben dat dit een keer zou gebeuren. Zo naïef zijn ze niet, dus is de conclusie dat er al afgesproken was: 'Als er iemand vanaf valt, dan sluiten we het kunstwerk en zeggen we dat we het gaan onderzoeken, dan wordt het na een tijdje vanzelf wel weer rustig!'

In 'Kristal', dat deze week van Fokas Holthuis kwam, staan ook schrijversportretten en karikaturen. Die heb ik vandaag gescand. Bijv.:

Jan Engelman	Jef Last	A. Roland Holst	Albert Helman	Maurits Dekker	Hendrik de Vries

In een HP/De Tijd van 21 april vind ik een interessant artikel over 'Boekenbedrog'. Het gaat over gemanipuleerde toptienen en verzonnen verkoopcijfers. Conclusie: hecht geen enkel geloof aan welke boekentoptien dan ook. Het sprekendste voorbeeld: 'De toptien van Het Parool was lange tijd gebaseerd op de verkoopcijfers van Scheltema in Amsterdam. Het personeel had geen tijd om elke dag de stand bij te houden en deed dat dus alleen op donderdag. Ronald Giphart onthulde dat een schrijver die op die dag vier exemplaren van zijn boek bij Scheltema aanschafte, op vrijdag vrolijk in de lijst met best verkochte titels van Het Parool opdook.'

2 bestellingen: knipsels Ernst Jansz en A. den Doolaard, Het land achter Gods rug.

27 mei

Vanmiddag via Van Kooten naar het dorp. Bij Van Kooten heb ik 'Nog in morgens gemeten' van Koos van Zomeren gekocht. Martin Ros was er vanochtend op de radio zo enthousiast over (maar dat is hij eigenlijk over elk boek waar hij over spreekt) dat ik dacht: 'Niet langer wachten, maar nu gewoon gaan kopen.' Van Kooten had de paperbackversie liggen, met op de voorkant twee knotwilgen, zwiepend in de wind. Maar er lag ook een druk van hetzelfde boek in de Privé-domein reeks. Daarin verscheen ook zijn eerste Herwijns dagboek: 'Een jaar in scherven'. Het is een iets duurdere uitgave, maar als je jezelf dan toch een cadeautje geeft, dan moet het gelijk maar goed. Lidy kocht van de aanbiedingentafel 'Lekker gezond Vis. 50 gezonde recepten met vis, schaal- en schelpdieren'.

Daarna wilden we eigenlijk bij de tenniswedstrijd van Martijn gaan kijken, maar de regen kwam alweer met bakken naar beneden. Daarom gingen we door naar de AH in het dorp. Morgen gaan we wokken en ik wil dan iets met vis uitproberen. Verder wil ik voor maandag of dinsdag stoofvlees maken in de crockpot. Daarvoor hebben we ook de inkopen gedaan. Misschien is dit wel een teken dat ik wat rust begin te vinden: ik krijg zin om uitgebreid te koken.

In de loop van de dag ben ik ook weer (een stukje) verder gegaan met het verven van de muren in de keuken.

Met de post kwamen vandaag vier boekjes van John O'Mill, waar ik op Ebay op had geboden. Drie van de vier voor weinig en eentje: 'Apologische spreekwoorden' voor een paar euro. Dat boekje had ik nooit eerder gezien. Ik moet die blz. over John O'Mill toch eens afmaken!

Bob den Uyl is langzamerhand een cultschrijver geworden. Boeken, maar ook knipsels, van hem verkoop ik binnen de kortste keren. Er wordt gewerkt aan een biografie en De Bezige Bij brengt al drie jaar achter elkaar een nieuwe bundeling van zijn (reis)verhalen uit:

Sinds 2004 is er ook een prijs naar hem genoemd, de Bob den Uyl-prijs voor het beste reisboek.

's Avonds zijn we een kopje koffie en een pilsje bij Ria en Erich wezen drinken. Een gezellige avond en altijd gespreksstof genoeg. Eline doet VWO-examen momenteel en Iris en Arjan studeren. Arjan is vanmiddag voor vier weken studie/onderzoek naar Zuid-Frankrijk. Een interessante studie lijkt me dat. Geologie/geografie. Er komen onmiddellijk W.F. Hermans beelden bij me op. Trouwens ook Maarten 't Hart-achtige beelden, maar dat kan niet kloppen, dat was meer biologie, al beschrijft hij in 'Laatste zomernacht' wel indringend de sfeer tijdens zo'n studie-uitstapje.

1 bestelling: 5 x Martin Mons. Martin Mons is het gezamenlijk pseudoniem van de gezusters Hildegard Saskia Paauwe-Monsma en Margrete Anna Wierdels-Monsma. Zij schreven in de jaren vijftig en zestig samen ruim dertig detectives waarin vrijwel altijd Inspecteur Perquin de hoofdrol speelde. Er is op internet nauwelijks iets over ze te vinden, dus ook dat is een bladzijde die ik binnenkort eens af zou moeten maken (maar het moet geen werk worden!).
Enkele titels van de zussen:
- En toen gilde de fluitketel...
- De Kralenmoord
- De Carnavalsmoord
- Moord in de Apollokliniek
- Inspecteur Perquin gaat met vacantie
- Koffie verkeerd
- Het huis met de poppen
- De zaak Daubanton
- Hier bij ons gebeurt immers nooit iets
- Een meisje verdwijnt
- De vreemde gebeurtenissen op Huguemont

28 mei

Suzanne en Gijs kwamen mee-eten met de rijsttafel die ik had gemaakt. Na het eten wilde Suzanne schaken. Eerst deden we een spel met de stukken uit de 200 spellendoos. Daarna heb ik de schaakstukken/borrelglaasjes tevoorschijn gehaald. We vulden ze met limonade i.p.v. alcohol. Het schaakt een beetje lastig, want je kunt zelf niet zo goed zien wat precies welk stuk is. Eigenlijk hadden er ook afbeeldingen op de achterkant moeten staan. Een andere les is dat je dat wat je zelf wilt drinken moet inschenken bij je tegenstander. Suzanne wilde sinas, maar vulde daarmee haar eigen 'stukken'. Het reslutaat was dat ik sinas zat te drinken en zij cola.

Een klant mailt of ik de boeken van A. den Doolaard heb die spelen in Macedonë. Dan praat je over:
- Het land achter Gods rug
- De bruiloft der zeven zigeuners
- Oriënt-Express
- De Herberg met het Hoefijzer
Die heb ik zowel gebonden als in paperback. Dat is een mooie gelegenheid om alle boeken van Den Doolaard maar gelijk op internet te zetten. Zeker nu hij deze maand toch extra in de belangstelling staat. Vooral van 'De druivenplukkers' heb ik veel verschillende drukken staan:

1950	1957	1961	1962	1970

DOVO heeft gisteren de promotie/degradatiewedstrijd met 2-1 verloren. Ruim in blessuretijd. Er is meer dan een kwartier doorgespeeld. Na de 90 minuten 'echte' speeltijd stond DOVO nog met 1-0 voor. Het is natuurlijk jammer voor het Veense voetbal, maar ik herinner me nog goed de reacties van DOVO-supporters toen GVVV een paar jaar geleden degradeerde. GVVV was snel weer terug in de hoofdklasse. Misschien dat het de (te) hoge eigendunk van DOVO omlaag brengt en dat kan geen kwaad. Het mooiste zou nu zijn als DOVO wel weer terugkomt in de hoofdklasse, maar daar een jaar meer voor nodig heeft dan GVVV nodig heeft gehad.

29 mei

Een taaltip uit een emailkrant: Woorden als 'kerk', 'melk' en 'wolf' lijken in de uitspraak vaak 'stiekem' een extra lettergreep te hebben: er wordt een toonloze e gehoord na de l of de r ('kerruk', 'melluk', 'wolluf'). Die extra klinker wordt door taalkundigen de 'svarabhaktivocaal' genoemd, een term uit het Oudindisch die aangeeft dat twee medeklinkers door een klinker worden gescheiden. In het Nederlands is dat in het verre verleden in meer gevallen gebeurd; zo komen we bijvoorbeeld aan de e in 'vogel' en 'zwager'.

Is het fout of onbeschaafd om 'kerk' als [kerruk] en 'melk' als [melluk] uit te spreken? Nee: er is niets mis mee. De extra klank is juist ontstaan om de uitspraak te vergemakkelijken, dus het zou raar zijn als mensen die gewend zijn die klinker uit te spreken ineens hun best gaan doen om die te vermijden. Alleen in heel formele contexten doen sprekers nog weleens hun best om geen svarabhaktivocalen in te voegen.

Het Nederlands elftal (onder de 21 jaar) wint met 1-0 van Italië. Daarmee staan ze in de halve finale. De eerste wedstrijd verloren, de twee met moeite met 1-1 gelijk en nu een kleine overwinnig en tóch door. Het is nauwelijks verdiend te noemen. Omdat er maar acht ploegen aan dit Europees Kampioenschap meedoen, gaan de nummers 1 en 2 direct door naar die halve finale. Huntelaar breekt geen potten, maar ik gun het Foppe de Haan.

3 bestellingen: 4 x Olaf J. de Landell, Arthur van Schendel, 'Het fregatschip Johanna Maria' en nóg een keer Olaf J. de Landell.

30 mei

Een meer dan barstende koppijn vanmorgen. Met een aspirine ging het niet weg. Gedeeltelijk vermoeidheid waarschijnlijk, want ik heb vrijwel de hele dag geslapen. Tegelijk heb ik een heel zwaar gevoel in mijn benen en het gevoel dat ik er doorheen zal zakken zodra ik ga staan, wat niet gebeurt natuurlijk, maar het voelt niet goed. Maar zo'n beetje moeheid is toch weer betrekkelijk. De overbuurman kwam vandaag thuis uit het ziekenhuis. Hij kon niet in één keer naar de voordeur lopen, maar moest halverwege leunen op het hek. De doktoren hebben hem 'opgegeven' en hij komt thuis om het einde af te wachten. Hoe lang heeft hij nog? Een week? Een paar weken? Hij is net een paar maanden 65. Niks genieten van een verdiende oude dag. Hoe wens je iemand sterkte in zo'n situatie?

2 bestellingen: 2 x Okke de Jager en Inez van Eyk, 'Ik zeg maar zo ik zeg maar niks'.

31 mei

Adriaan Jaeggi besteedt in zijn weblog deze maand twee keer aandacht aan Barbellion. Een uitgebreid artikel over het 'Dagboek van een teleurgesteld man' op 2 mei, waarin hij Barbellion prijst om zijn eerlijkheid en echtheid. Een citaat uit dit artikel:
Barbellion is een dagboekschrijver, en dat veronderstelt al een egoïstische instelling - men schrijft een dagboek niet om het over de triviale belevenissen van anderen te hebben. Barbellion's Dagboek van een teleurgesteld man bevat zijn opvattingen, zijn meningen en zijn teleurstellingen. Deze heeft hij opgeschreven met een openheid en gretigheid die andere schrijvers volkomen doet verbleken, niet alleen dagboekschrijvers maar ook dichters en romanschrijvers. Mijn hemel, wat had deze man een romans kunnen schrijven! De hoofdpersoon uit zijn dagboek, hijzelf, is een figuur die vele bekende romanpersonages doet verschrompelen tot bleke kabouters. De bedenksels van gerenommeerde auteurs waaien uiteen als bladeren in de wind.
Op 28 mei besteedt Jaeggi nogmaals kort aandacht aan Barbellion. Hij heeft nu bij boekhandel Athenaeum het 'Laatste dagboek' gevonden en is ervan onder de indruk.
Het Laatste dagboek is zo mogelijk nog schrijnender dan Dagboek van een teleurgesteld man. Barbellion zit hierin letterlijk op zijn dood te wachten (hij leed aan multiple sclerose en werd niet ouder dan 30). Zijn grootste angst was dat hij zou sterven voordat zijn Dagboek van een teleurgesteld man van de drukker zou komen. Het wachten op een nieuw boek kan tergend zijn, maar dit moet wel de ultieme beproeving zijn geweest.
Voor meer biografische info over Barbellion verwijst Jaeggi naar mijn site. Dat is natuurlijk altijd aardig om te zien.

Op weg van school naar huis bij Roelofsen op de Patrimoniumlaan een mooie bos rode rozen met wat witte bloemen erbij (o.a. zuidewindlelies) voor Lidy gekocht. Ze is morgen jarig.

2 bestellingen: 2 bodemkaarten en een knipsel over Cor de Hoon, 'Bitter Lemon'.