Mei 2010
Terug naar april 20101 mei 2010Vandaag valt er maar één ding te melden: mijn moeder heeft een ernstig herseninfarct gehad en ligt in Ede in het ziekenhuis. Dit komt niet meer goed. 1 bestelling: Ludwig Wittgenstein, 'Tractatus logico-philosophicus'. 2 mei 2010Vandaag ben ik weer het grootste deel van de dag in het ziekenhuis geweest. De situatie lijkt hopeloos. Mijn moeder is aan de rechterzijde verlamd, kan niet meer praten en kan niet zelfstandig slikken. Ze is niet in staat haar hoofd op te tillen. Ze beweegt alleen haar linkerbeen en brengt af en toe haar linkerhand naar haar hoofd. Verbetering zien we in de afgelopen dag niet. Vanmorgen was ik als eerste bij haar. Ze opende haar ogen, zag me en begon - zonder veel geluid - hartverscheurend te huilen. Realiseert ze zich haar toestand? Ik heb haar in mijn armen genomen en we hebben samen gehuild. Dit beeld van haar raak ik nooit meer kwijt. Ze probeert wat te zeggen, maar stoot alleen maar wat klanken uit. Als je heel optimistisch bent, kun je hierin vooruitgang zien. Gisteren maakte ze alleen een 'euh-geluid', nu lijkt er wat variatie in de klanken te zitten. Maar het is te weinig om er serieuze hoop op te baseren. Er gebeuren wonderen, er herstellen mensen bij wie herstel onmogelijk leek, maar dit lijkt allemaal toch wel tamelijk hopeloos. Vanmiddag is ze van de hartbewakingsapparaten gehaald en op een gewone kamer gelegd. Daar houden ze haar nog een paar dagen ter observatie. Daarna lijkt een verpleeghuis de volgende stap. Ook in het ziekenhuis blijf ik een schoolmeester. Het viel me gisteren al op: 'SpoedEisende Hulp' staat er op de bordjes en ook op de ruit van het loket. Waarom die hoofdletter 'E'? Het is geen vergissing, want hij wordt consequent gebruikt. Is SEH een gebruikelijke afkorting en schrijven ze die 'E' daarom met een hoofdletter? Het is de enige verklaring die ik kan bedenken. Gisterenavond ben ik samen met Lidy naar Den Dolder geweest om tante Dick, de tweelingzus van mijn moeder, het droeve bericht te brengen. Oom Jan, haar broer uit Zeist, hadden we gebeld en die kwam, samen met tante Bets, ook naar Den Dolder. Tante Dick was opstandig. Ze mankeert zelf van alles en zei o.a.: 'Waarom ga ik niet dood, ik heb toch niemand en Ina laat zoveel achter?' En: 'Ik heb al zovaak gezegd: Heer kom mij maar halen, maar Hij haalt mij niet.' (terwijl ik dit noteer, stromen de tranen weer over mijn wangen.) Vanmiddag waren ze ook even in het ziekenhuis. Ik had ze verteld hoe ma erbij ligt, maar ze schrokken er toch nog van. Hetzelfde gold vanochtend voor Martijn en Suzanne. Je moet het zien voordat de ernst ervan tot je doordringt. We dronken vanmorgen in het ziekenhuis een kop koffie met elkaar en vanmiddag gingen mijn oom en tante uit het ziekenhuis mee naar het huis van Peter. Als er al iets positiefs in deze hele situatie zit, dan is het dat het de familie dichter bij elkaar brengt (Jan kwam gisteren terug van zijn huwelijksreis naar Cuba en reed van Schiphol zo door naar Veenendaal en toen door naar het ziekenhuis). Om even heel ergens anders aan te denken heb ik vanavond de gedichten-met-plaatsnaam uit 'Van rococo tot roekoekoe' van Rikkert Zuiderveld aan de inventarisatie voor mijn literaire reisgids toegevoegd. Net als bij de dierenversjes van Kees Stip gaan deze gedichten natuurlijk niet écht over die plaatsen. Vaak leveren ze uitsluitend een bruikbare rijmklank. Maar als je in Annen of in Kootstertille woont, is het toch aardig om te weten dat er een gedicht bestaat waarin die plaatsnaam voorkomt. De allerlaatste plaatsnaam lijkt door Rikkert verzonnen (ik kan de plaats in ieder geval nergens vinden): Borgeres:
3 bestellingen: Dr. C.A.'van Kalveen, 'Het bestuur van bisschop en Staten in het Nedersticht, Oversticht en Drenthe 1483-1520', Frederick Drimmer, 'Very special people.The struggles, Loves and Triumphs of Human Oddities', S. Carmiggelt, Alléén voor u,(z..j. (= 1956), niet in de handel, ingenaaid, met stofomslag, 46 blz., 20,5x12 cm., geïll. door Charles Boost, De oplage van dit boekje is vrijwel geheel vernietigd omdat de titel fout is, deze moest zijn 'Speciaal voor u', het laatste verhaal verschilt ook van de andere uitgave, in deze bundel is dat 'Woef'). 3 mei 2010Ik kon niet slapen en zat vannacht om twee uur beneden. Brokje kaas, Chimay triple en wat oude knipsels uit Cuijk. Kees Fens besprak op 12-12-1969 de debuutbundel 'Strafwerk' van Tom van Deel. Dit knipsel bewaar ik niet bij Van Deel, maar bij Buddingh':
Het verklaart wel waarom ik 'Strafwerk' destijds zo'n aardige bundel vond.
Er klinkt weer een hoop gepiep vanonder de dakpannen, net boven de dakgoot. Voor het zoveelste jaar zit er een nestje merels op dezelfde plek. In mei legt elke vogel een ei, maar deze eitjes moeten al in april gelegd zijn. Nieuw leven, mooi, maar op het moment ook een beetje zuur. 4 mei 2010Mijn moeder heeft gisteren vrijwel de hele dag geslapen, in ieder geval tijdens de bezoekuren. Er is een therapeut met haar bezig geweest, maar ook toen deed ze nauwelijks haar ogen open. Als ze ligt te slapen ziet ze er tamelijk gewoon uit. Tamelijk, omdat ze haar ondergebit niet in heeft. Daardoor heeft ze een ingevallen mondje en een puntig kinnetje. Vanochtend heb ik met Anne Marie haar besmeurde matras naar de gemeentewerf gebracht. We hebben haar koelkast leeggehaald en in huis alle stekkers uit de stopcontacten getrokken. Het abonnement op De Telegraaf zeggen we ook maar op, want als ze al opknapt, zal ze voorlopig toch niet thuis zijn. Dit soort opruimklussen doe je met je verstand op nul. Als je na gaat denken, moet je de situatie gaan accepteren en daar heb ik nog even geen zin in. Het is na een paar dagen regen nu gelukkig wat beter weer. Ik ben in de tuin de beekloop weg aan het halen. Dan kan daarna het hek voor de vijver geplaatst worden. In het weekend lag internet er een paar uur uit. Nu ligt het er al sinds gisterenavond uit. Het modem resetten helpt niet. Ik kan niet kijken of er iets besteld is en of er iets betaald is. Ik kan zelf ook geen rekeningen betalen. Gedoe. Leve Ziggo! 5 mei 2010Vannacht, om 0.15 uur is mijn moeder overleden. Ze gleed in een coma en toen was het toch nog snel gebeurd. Gelukkig vredig en zonder strijd. Ze moest overgeven en blijkbaar was dat voor het verplegend personeel het teken dat het einde naderde, want daarna legden ze haar snel op een aparte kamer en mochten we er allemaal bijblijven. Op een gegeven moment waren alle kinderen en kleinkinderen er, op de jongsten na. Eén voor één ging iedereen naast het bed zitten en hield een poosje de hand van mijn moeder vast. Een persoonlijk afscheidsmoment, waarbij iedereen ook nog wat tegen haar zei. Nikki regelde bij de zuster een stift, waarmee we groeten en afscheidswoorden op het whiteboard schreven. Binnen alle ellende was dit een waardevol samenzijn, waar ik met warme gevoelens op terugkijk. Uit het ziekenhuis zou ik gisterenavond meteen doorgaan naar de dodenherdenking, waar Sarah uit V3 het gedicht van Yoriko zou voorlezen. Vier mei valt midden in de meivakantie en vrijwel alle leerlingen die een gedicht hadden geschreven zijn op reis. Sarah won de tweede prijs, maar was bereid het gedicht van haar vriendin voor te lezen. De organiserende stichting Oranjedag heeft dat mooi opgelost: op vijf mei hebben ze bij een bevrijdingsplechtigheid Sarah haar eigen gedicht laten voorlezen. 6 mei 2010Er moet deze dagen veel geregeld worden. Gisteren waren we vrijwel de hele dag bij Peter thuis, vanmiddag en vanavond was iedereen hier. Ik ben heel tevreden over de man (nou... jongen) die we via Monuta bij ons hebben gekregen. Geen clichézinnen, maar écht meedenken (geen foto van ma bij de kist, mensen gaan dan vergelijken) en vlot in de afhandeling. Hij voelt de sfeer goed aan en gaat daarin mee (Wij Beken kunnen nogal botte grappen over elkaar maken. Deze jongen pakt dat op en krijgt Jan stil met een bijna net zo botte reactie van zijn kant, waar wij dan weer schik over hebben). Binnen de familie loopt e.e.a. prettig, we geven elkaar de ruimte, maar hakken ook knopen door (ma zou trots op ons zijn geweest). We zijn in geen tijden zo intensief met elkaar opgetrokken. Op de volgende foto's is Nikki (dochter van Jan) druk met Tygo in de weer.
Ma had iets met stenen. Ze heeft prachtige exemplaren in haar vitrinekast staan. Die verzameling begon met een mooi gepolijste blauwe steen. We hebben een foto van die steen gemaakt en die foto siert de rouwkaart. Mensen die bij haar op visite zijn geweest zullen die steen zeker herkennen. We hebben een paar van die stenen op de kist gelegd. We zullen ook het nummer 'De steen' van Bram Vermeulen draaien op de plechtigheid én we hebben één strofe uit dat lied op de kaart gezet. Op die manier proberen we wat eenheid aan het het hele gebeuren te geven.
Om twee uur zijn we met oom Jan, tante Bets en tante Dick in het rouwcentrum geweest om samen met hen afscheid van ma te nemen. We kochten vast een klein boeketje bloemen om op de kist te zetten, want het zag er gisteren wel heel kaal uit. Samen met de bovengenoemde stenen geeft het net genoeg aankleding om het hele kille eraf te halen. Anne Marie zou de steen op het graf van pa (waar we ma bij gaan leggen) schoon gaan maken. Ik liep naar het graf om te kijken of Anne Marie daar al was. Ze was er niet, maar het graf was er ook niet meer. Althans, de hele steen was al verwijderd. Die slaan ze waarschijnlijk even op in een loods ofzo. Over het graf lag een houten plaat. Het geheel ligt zo al klaar voor de begrafenis van maandag. Op zich allemaal prima, maar je schrikt even als je er nietsvermoedend naartoe loopt. We zijn er met oom en tantes maar niet meer naartoe gelopen. Na afloop reden we gezamenlijk naar de Dijkstraat. Daar hebben we samen nagedacht over de afscheidsplechtigheid van maandag. Het was wel mooi dat Oom Jan en Tante Dick daar nu ook bij aanwezig waren. Het is immers ook hun afscheid van hun zusje. Oom Jan wil maandag ook even het woord voeren en tante Dick zoekt een nummer uit van een koor-CD waar ze vaak samen naar luisterden als ma bij haar logeerde. 7 mei 2010Nu heb ik al een dag of vier geen internet. Het resetten van het modem helpt niet. Gisteren en vandaag zijn we bij Martijn onze email wezen 'checken' en beantwoorden. Ook de bestellingen van boeken heb ik daar afgehandeld én het regelen van enkele betalingen. Vanochtend heb ik Ziggo gebeld. Het duurt even - en dan net zovaak 10 cent als er minuten verlopen - voor je iemand aan de lijn krijgt. Die kan vervolgens niets voor me doen en biedt aan een monteur langs te sturen. Dat is mooi, maar de eerste mogelijkheid is pas volgende week woensdag. Aandringen en mopperen helpt niet. Zo ben je mooi in de Ziggo gelogeerd. Ik krijg hartverwarmend veel reacties van lezers van dit weblog; van bekenden (vrienden, leerlingen, collega's), maar ook van mensen die dit weblog volgen, maar die mij niet op straat zouden herkennen als ze me tegenkwamen (dit is een citaat uit zo'n mailtje). Hartelijk dank allemaal. Het bezoek aan dit weblog is gisteren en vooral eergisteren dubbel zo groot als normaal. Blijkbaar horen mensen dat er iets met mijn moeder is en dan gaan ze het internet op om te kijken of ik daar iets over meld. Hoe meer ik erover nadenk, hoe blijer ik ben dat ma een gang naar een verzorgingstehuis bespaard is gebleven. Omdat er de eerste dagen totaal geen verbetering was, zou dat ervan gekomen zijn als ze was blijven leven. Dan had ze daar gelegen, zo goed als verlamd, zonder te kunnen spreken. En ik heb geen kritiek op het werk in verzorgingstehuizen. Ik ben een paar keer in De Meent geweest, heb er met de gemeenteraad een rondleiding gehad en ik heb diep respect voor de mensen die daar werken, maar het zou niets voor ma zijn geweest. Zij wilde niet afhankelijk van anderen zijn. Ze zou het vreselijk gevonden hebben.
Uitgeverij Aspekt bestaat vijftien jaar. Vanmiddag werd dat gevierd in de Brasserie van Slot Zeist. Ik had al gemeld dat ik niet wist of ik zou komen, maar ik had er vanmiddag juist wél behoefte aan om even met mijn hoofd bij iets anders dan de begrafenis te zijn. In de brasserie hangen schilderijen van schilderende schrijvers en schrijvende schilders. Op de foto's hieronder zijn schilderijen van Perry Pierik zelf achter de lessenaar te zien. Nu heb ik niet heel veel met de vijftien jaar van Aspekt, maar wél met het tweede brievenboek van Wim Huijser en Perry Pierik: 'Het geheime leven. Brieven 2008'. Wim had mij al nieuwsgierig gemaakt door me te mailen dat de achterkant van het boek me wel zou bevallen. Dat doet hij ook! Op die achterkant worden reacties uit de pers geciteerd en daar staat onder opmerkingen van prof. dr. Lisa Kuitert uit 'Vrij Nederland' en van prof. dr. Hans Renders in NBD/Biblion een opmerking van Mats Beek van Schrijversinfo.nl. Achterin het boek staat een personenregister (van 14 bladzijden!), want de heren laten nogal wat mensen - en dan vooral schrijvers - de revue passeren. Ik sta er zelf met twintig bladzijvermeldingen tussen. Dat is niet zo vreemd, want ik heb in 2008 veel contact met Wim gehad. Hij kocht een kastje van Buddingh' van me. Hij gaf een lezing in mijn twee V3-klassen. Hij begon aan zijn Hoge Veluweboek, waar we veel over mailden. Verder volgt hij dit weblog en meldt daar af en toe iets over aan Perry, o.a. het surrealistische gesprek dat ik met Martin Ros had op de stoep van de boekenmarkt in Woudenberg. Ik ben ijdel genoeg om het leuk te vinden mezelf op deze manier in zo'n boek terug te vinden en verdomme.... ik zou dat aan mijn moeder willen laten zien. Bestellingen van de afgelopen dagen: Gerrit Achterberg, 'Doornroosje', 4 lp's, 3 x Nescio, knipsel Merijn Trip, knipsels Jacoba v.d. Velde, 2 x Olaf J. de Landell. 8 mei 2010Vannacht heb ik slecht geslapen. Ik lag te malen over de dingen die ik bij de afscheidsplechtigheid wil zeggen. Net toen ik om een uur of half vier dacht: 'Ik ga maar uit bed', ben ik toch in slaap gevallen. De opzet voor de plechtigheid is af. Oom Jan zal iets zeggen, broer Jan haalt jeugdherinneringen op, Anne Marie leest een gedicht ('Sonnet' van Frans Bastiaanse), Nikki zal iets zeggen over en tegen oma. Ik verwelkom de mensen, vertel wat er de afgelopen week is gebeurd, leg uit wat we met die stenen willen zeggen en doe een korte overdenking n.a.v. het voorkomen van stenen (en waar ze symbool van zijn) in de bijbel. Die laatste twee dingen moet ik vanmiddag nog schrijven (of desnoods morgen). Het welkom en overzicht van de afgelopen dagen is af: Goedemiddag, familieleden, vrienden, kennissen In ons hart strijden verdriet, woede, onbegrip en berusting met elkaar om voorrang, maar welk van die vier op dit moment ook de boventoon voert, vandaag hebben we maar één opdracht en die is om samen met u op een waardige en passende manier afscheid van ma te nemen en haar daarna naar pa te brengen die een paar honderd meter verderop alweer achttien jaar op haar ligt te wachten. Hij had (sorry pa) van ons nog jaren mogen wachten, maar het lot heeft anders beslist. Een maand of drie geleden kreeg ma een kleine tia. We schrokken enorm, maar het leek erg mee te vallen. Peter en Joukje namen haar in huis (wat voor de anderen een geruststellend idee was). Ma liep een paar weken moeilijk, maar onbeschadigde bloedvaten namen het in haar hersenen heel snel van de beschadigde over en ze kreeg de controle over haar benen én haar zelfvertrouwen terug. Ze durfde weer het dorp in te lopen, wandelde op 4 maart naar haar jarige achterkleinkind (ook Boompjesgoed, maar iets verderop) en ging recent ook alweer te voet naar Peter, wat niet heel ver is, maar toch een aardige wandeling. Achteraf moeten we vaststellen dat deze tia een eerste waarschuwing, een vooraankondiging is geweest. Het lot heeft het ma nog gegund op 22 april de bruiloft van Jan en Monica mee te maken. Ze genoot die dag ontzettend; van de dag zelf, maar zeker ook van alle kinderen en kleinkinderen om zich heen. Op koninginnedag moet ze niet lekker zijn geworden. Tante Dick heeft haar een paar keer gebeld, maar ze nam de telefoon niet op. Nu was ze wat doof aan het worden, ze hoorde de telefoon wel vaker niet en ik heb ook wel eens tevergeefs aan de deur staan bellen. Lisette zou op die zaterdag bij oma gaan logeren. Ze belden haar en toen er niet werd opgenomen is Joukje met Lisette naar haar toe gegaan. Joukje had een tas met boodschappen bij zich en dan holt een kind al snel voor je uit naar binnen. Zo heeft Lisette ma op bed gevonden. In een wat vreemde houding; waarschijnlijk heeft ze nog geprobeerd het alarm dat op haar nachtkastje lag in werking te stellen. Het was direct duidelijk dat dit niet OK was. De ziekenauto was er snel en bracht haar naar Ede. Om haar bed staande konden we allemaal zien dat de situatie zorgwekkend was. Ze was aan de rechterzijde geheel verlamd, kon niet meer praten en kon niet meer slikken. Wel zochten haar ogen naar ons als we aan de linkerkant van haar bed stonden en kneep ze in onze hand als we haar linkerhand vasthielden. Die eerste anderhalve dag stonden haar ogen angstig. Ze moet zich van haar situatie bewust zijn geweest en ik kan u vertellen dat het hartverscheurend is je moeder in je armen te houden terwijl ze euh-euh klanken uitstotend huilt. Op 2 mei zijn tante Dick, oom Jan en tante Bets bij haar geweest. Ze sliep, maar werd wakker en heeft als laatste haar tweelingzus gezien. Daarna deed ze haar ogen dicht en ze heeft die niet meer opengedaan. Ze sliep en ergens in die slaap is ze in een coma gegleden. Tijdens het avondbezoekuur op 4 mei begon ze sondevoeding over te geven. Blijkbaar is dit voor het medisch personeel een teken dat het niet goed gaat, want er werd snel gereageerd. Ze kreeg een slangetje in haar maag om niet meer over te hoeven geven en ze werd op een kamertje alleen gelegd, waar we doorlopend bij mochten zijn. Na dit afscheid maakten we afspraken om bij ma te gaan waken, want we wilden haar niet alleen laten. Martijn, Suzanne en Gijs deden een korte eerste wake, zodat de rest naar huis kon. Anne Marie en Joukje namen het rond twaalf uur van ze over en al om vijf over één stelden zij vast dat ze geen ademhaling meer hoorden. Er was nog wel een polsslag, maar even later zuchtte ma nog twee keer en was het gebeurd. Ze heeft die laatste dagen geen pijn gehad en ook van een laatste strijd was geen sprake. En hoe moeilijk het ook is, we berusten, want we zijn ons ervan bewust dat een herstel niet mogelijk was geweest. Als ma was blijven leven was ze verlamd geweest, zonder spraakvermogen op bed in een verzorgingshuis en dat was niets voor haar. Ze wilde en kon niet afhankelijk zijn van anderen. Daarom zeggen we, met tranen in onze ogen en met pijn, heel veel pijn in ons hart: Ma we zijn je dankbaar, we houden van je, je zit voor altijd in ons hart… het was goed zo. Vanavond was er condoleren in De Munnikenhof. Je hebt geen idee wie er zo op een zaterdagavond zal komen, wie er alleen maandag bij de begrafenis komt, of wie beide keren zal komen. We verzamelden bij Peter en aten daar vantevoren met elkaar chinees. Het was bij het condoleren redelijk druk vanavond en ma lag er gelukkig nog steeds goed bij. Na afloop besloten we in overleg met de jongen van Monuta om maandag wel een programma/liturgie op de stoelen te leggen. Ik twijfelde wat; een liturgie klinkt zo kerkelijk en wat voegt het toe? Maar hij zag kans het in dezelfde stijl als de rouwkaart te doen en dát vind ik dan wel weer mooi. Dat betekent ook dat die jongen er op zondag voor door moet werken. Bestellingen: Peter van Straaten, 'Niet doen Agnes', Toon Tellegen, 'Toen niemand iets te doen had', lp 't Kliekske, 'Spelenderwijs', John Gay, 'The Beggar's Opera', knipsel Jac. Gazenbeek, Dikke Van Dale 1920. 9 mei 2010Vanochtend moest ik nog de overdenking n.a.v. een bijbeltekst schrijven. Dat kostte me moeite. Het moet voor ma wel echt n.a.v. die bijbeltekst zijn en tegelijkertijd wil ik wel waarachtig zijn en zeggen wat ik echt vind. Ik denk dat ik daar aardig in geslaagd ben: Stef Bos zingt op de CD ‘Vuur’ het nummer ‘Pepermunt’: Toen de dominee op dreef was De familie Bos kerkte net als wij in de Brugkerk en Stef is van dezelfde jaargang als Jan en ik. Het zit er dan ook dik in dat we op zo’n zelfde zondagochtend naast ma dezelfde kleine ruitjes van die Brugkerk hebben zitten tellen en dat ma ons, op hetzelfde moment als de moeder van Stef, een paar pepermuntjes toestopte. Vanuit haar eigen gereformeerde opvoeding aan de Panweg in Zeist heeft ma haar best gedaan ons diezelfde normen en waarden bij te brengen. En omdat we ma in deze afscheidsbijeenkomst recht willen doen is het goed dat we daar vanmiddag even bij stilstaan. We hebben vanmiddag gekozen voor het thema stenen en ik zocht daarom naar ‘stenen’ in de bijbel. Stenen komen in de bijbel veel voor. Maar ik wil het niet hebben over stenen tafelen of over stenigingen. Een veel mooier beeld zijn de bijbelse stenen die een grens markeren. Dat zijn merkstenen. Ook de steen voor het graf is zo’n merksteen. Keihard en onverbiddelijk. Diezelfde stenen in de bijbel zijn altijd een overgang naar het leven, naar een nieuw leven. Het mooiste en meest symbolische beeld van een steen vond ik in Genesis 28, vers 10 t/m 13. De tekst staat op uw papier, maar eigenwijs als ik ben heb ik een iets oudere vertaling gekozen, omdat ik dat oude Nederlands, de tale Kanaäns, zo gedragen vind klinken: Jakobs droom te Bethel En natuurlijk weet ik dat dit maar een fragment is uit een groter verhaal. Dat Jakob kort daarvoor zijn vader en zijn broer belazerd heeft, dat Jakob op de vlucht is, dat hij terechtkomt bij zijn oom Laban, dat hij zeven jaar voor zijn oom werkt en dan zelf belazerd wordt en Lea als vrouw krijgt, terwijl hem Rachel beloofd was. Dat weet ik allemaal, maar ook dat wil ik vanmiddag symbolisch zien. Het staat allemaal symbool voor het gedoe dat ons allen in ons leven treft. Het gedoe in het leven waar ook ma zich doorheen heeft moeten slaan. Het gedoe van het harde werken met pa in een eigen zaak, het gedoe – als bij Jakob - dat in elke familie voorkomt, het verlies van pa, het gedoe met ziekte: als u zaterdag of vandaag nog even naar haar bent wezen kijken heeft u haar gevouwen reumahanden kunnen zien. De reuma heeft haar uiteindelijk niet te pakken gekregen, maar een sluipmoordenaar in haar bloedbaan werd haar fataal. En ook ma geraakte op een plaats waar de zon was ondergegaan. Ze deden nog hun best voor haar, daar in Ede, maar ze legde het moede hoofd op haar peluw en deed na twee dagen haar ogen te dier plaatse niet meer open. Ze laat ons achter en wij richten straks – als Jakob - een gedenksteen, een gewijde steen - een massebah – voor haar op. Ik denk niet dat we er olie over zullen uitgieten, maar we zullen af en toe terugkomen bij die steen. We zullen haar naam en die van pa zien staan. En als het verdriet, het onbegrip en de boosheid over zullen zijn gegaan, zal er de berusting overblijven, en meer dan de berusting de dankbaarheid. Dank je ma, dank je voor alles. Je bent voor altijd bij ons. Het is goed zo. Suzanne, Gijs, Tygo en Martijn aten vanavond bij ons: asperges (en een bloemkool). Martijn bracht een mij onbekend biertje mee: 'Old Speckled Hen', English fine ale. Smakelijk; het lijkt wel op de 'Irish Red' die ik af en toe drink. Tygo was wat hangerig en begon even later ontzettend over te geven. Het kwam er in golven uit (hij had veel gedronken omdat hij zo warm was). Het was de eerste keer in zijn leven van veertien maanden dat hij zo overgaf. Hij wist absoluut niet wat hem overkwam en keek met grote ogen angstig om zich heen. Het schaap. Prettig trouwens dat we plavuizen hebben en geen vloerbedekking. 3 bestellingen: Michaël Ietswaart en Vinije Haabo, 'Sranantongo. Surinaams voor reizigers en thuisblijvers', M. Mok, 'Niemandsland', Henk Visser en Reinier van de Loo, 'Krant over uw krant'. 10 mei 2010Op bladzijde drie van 'De Gelderlander' staat - rechtsbovenaan - de column van Thomas Verbogt. Met hem begin ik mijn dag en meestal levert hij me wel een glimlach. Hij moet een dingetje voor zijn computer kopen. Er staat een jongen achter de toonbank in de winkel:
Suzanne en Gijs zijn vannacht nog met Tygo naar het ziekenhuis geweest. Zijn koorts steeg boven de 41 graden. Maar ze ontdekten niets bijzonders. Koelen en de temperatuur bijhouden. Vanochtend was de koorts gelukkig gedaald tot 38-nog wat. Ze willen hem vanmiddag bij de begafenisplechtigheid ook een roos op de kist laten leggen, maar beslissen pas na één uur of ze hem mee zullen nemen. Ik trek me deze dagen af en toe terug in het brievenboek 'Het geheime leven' van Wim Huijser en Perry Pierik. Ik ben al op bladzijde 406 en het lezen verzet mijn zinnen; even weg uit de wereld van verdriet, handen schudden, toespraken bedenken. Wim en Perry zetten de lijn van 'De inkt van Arcadia' door. Vooral van Wim hadden de brieven/mails ook stukken van een weblog als dit kunnen zijn. Persoonlijke verhalen, dingen uit zijn werk, boeken die hij leest, of in zijn geval schrijft - of zou willen schrijven. Het valt me op dat ze elkaar veel vragen stellen, maar dat die vragen vrijwel nooit beantwoord worden. Zien ze elkaar tussen het schrijven door en handelen ze dan openstaande vragen af? De begrafenisplechtigheid verliep goed. Ik kon het bij het leiden van de plechtigheid zakelijk houden (verstand én gevoel op nul). Veel mensen zeiden na afloop tegen ons dat ze het mooi en persoonlijk gevonden hadden. Daar ben ik tevreden over; het is het laatste dat we met elkaar voor ma konden doen. Tijdens zo'n plechtigheid kun je - zeker met kleintjes erbij - niet alles regisseren. Maar dat hoeft ook niet. We hadden bedacht dat de kleinkinderen een roos op de kist zouden leggen en er dan samen even omheen zouden blijven staan. Ze gingen direct terug naar hun stoel, maar met elkaar de rest van de muziek (Three Irish Tenors, 'Red is the rose') beluisteren en naar de kist met rozen kijken is ook mooi. Bij het wegrijden van de kist (waar ik ook oom Jan voor vroeg, gelukkig, want hij wilde dat graag) doken de kleintjes er juist weer tussen. Het liep een beetje moeilijk, met zoveel mensen rond de baar, maar het was ook wel weer een ontroerend moment. Het mooist (en emotioneel zwaarst) vond ik zelf het moment dat we met zijn vieren (Peter, Huub, Jan en ik) de kist van de baar in het graf zetten. Je doet dan wel iets heel definitiefs, maar toch doe ik het graag zelf. Na het koffie drinken en handen schudden liepen we nog even terug naar het graf. Daar was in de tussentijd hard gewerkt; de marmeren rand was er alweer omheen gemetseld en het graf was alweer dicht. Alleen de deksteen lag er nog niet op. Het graf was wel dicht en op die afdekplaat stonden de bloemstukken. De rozen van de kleinkinderen (en van Tygo) kon ik niet vinden, blijkbaar zijn die óp de kist blijven liggen. Dan liggen ze daar nog jaren, dat vind ik wel een mooi idee. We gingen met elkaar terug naar het huis van Peter, dronken daar nog wat en zijn daarna met elkaar in restaurant 'De Plantage' op de Markt wezen eten. Een mooie gezamenlijke afsluiting van deze dag, nee, ruimer... van deze afgelopen dagen. 3 bestellingen: 2 x Robert Hugh Benson (boeken uit 1910 en 1912), W.H. van Eemlandt, 'Weer verdwijnt een atoomgeleerde', H.J. Friedericy, 'Verzameld werk'. 11 mei 2010Ik viel maar moeilijk in slaap vannacht. Door de emoties, maar ook wel door de hoeveelheid 'Brugse zot' (van het vat) tijdens de maaltijd gisterenavond. Toch heb ik redelijk - en lang - geslapen. Tegen elf uur werden we wakker. Ik ben even naar school geweest om de spullen voor de schoolreis van woensdag terug te brengen. Ik ga toch maar niet mee naar Münster. Ik bekeek mijn email, waar nog wat kleine klusjes uit voortvloeiden, maar verder houd ik school deze week voor gezien (dat kan morgen makkelijk, al mijn leerlingen zijn dan op schoolreis en donderdag en vrijdag zijn weer vrije dagen). Edwin en Marjolein zijn gisteren samen naar Leuven geweest om de derdeklasreis van volgend jaar voor te bereiden. Ik sprak ze kort vandaag en ze hebben hun dag goed besteed. Er liggen leuke plannen voor een speurtocht in drie lussen door het centrum van Leuven. Ze brachten voor mij vier flesjes Grimbergen uit Leuven mee (Goud/Dorée, Blond/Blonde, Tripel/Triple en Optimo Bruno), heel lief van ze. Ik kreeg een mailtje n.a.v. de Schrijversinfobladzijde over Leonard Roggeveen. Bij de tweede Radio-serie ontbreekt op die bladzijde het eerste deeltje: 'Klein Duimpje' (1959). Ik noemde alleen de deeltjes 2 t/m 10. Volgens de mailschrijfster wordt dit misverstand in de hand gewerkt door de onduidelijke en onvolledige aanduiding op de achterkant van de boekjes. Ze schrijft er nog bij: Voor het overige is uw site overzichtelijk en wellicht volledig. Ik zal deze week die bladzijde over Roggeveen overzetten naar de nieuwe lay-out. Morgen komt de monteur van Ziggo en hopelijk heb ik daarna weer internet (ik doe het nu al een week zonder. Dat is altijd lastig, maar in zo'n week met een overlijden en een begrafenis wil je zeker van alles op internet opzoeken en mensen een mailtje sturen). Vanmiddag zijn we even bij ma thuis op de bank gaan zitten. Waarom? Tja, waarom doet een mens zulke dingen? Bij wijze van afscheidsgroet? Terwijl ik daar zo zat dacht ik: Ma, wat deed je nou zo de hele dag? Lezen deed je niet zo veel, de 'Telegraaf', een streekroman. Geen tijdschriften. De televisie mocht je van jezelf alleen 's avonds aanzetten. Radio luisterde je bij mijn weten nooit. Poetsen deed je wel, maar in dat appartement ben je toch een keer uitgepoetst. En hoe kan het dat ik niet weet wat je zoal deed? Waarom vragen mensen dat nooit aan elkaar? Hoe dicht iemand ook bij je staat; wat weet je écht van elkaar? Ik overwoog mezelf op een glaasje whisky van ma te trakteren, maar deed dat toch niet, het was nog wat te vroeg op de dag. Dat doe ik ergens in de komende week nog wel, misschien samen met Peter. We hadden kaartjes voor het programma 'Einde verhaal' van Kees Torn. Gisteren begrafenis en vandaag theater........ Martijn en ik besloten toch te gaan, al voelde het een beetje dubbel. Kees Torn blijft van een ongeëvenaarde woordspeligheid én hij blijft sigaren roken (in een speciale cabine op het toneel) en whisky drinken. De woordgrappen komen in sneltreinvaart op je af, met als resultaat dat je er nauwelijk iets van kunt navertellen. Ik herinner me zijn kritiek op het woord ritalyn: dat woord is fout, want het is Rita Reys en Vera Lynn. Verder strooide hij met parodieën op bekende gedichten (en liedjes). De eerste twee regels van het bestaande gedicht, afgerond met twee nieuwe regels van Torn. Ik heb er geen enkele kunnen onthouden, maar ik vind het wel een uitdaging om zoiets zelf eens te proberen. Een eerste poging, en dan meteen maar met het bekendste nummer van Kees Torn zelf:
12 mei 2010Een dag om tot rust te komen: het is oppasdag, dus ik ging lekker met Tygo in bad, Ria kwam langs voor een kop koffie, ik wandelde een rondje met de hond. Het fluitekruid staat alweer een meter hoog langs het fietspad. Bij dat fietspad is een opslagplaats voor bouwmaterialen. Daar staat ook zo'n Dixie-toilet. Er kwam een vrachtwagen aanrijden met zo'n blauw toilet op de bak. Ik dacht: Die gaat dat toilet omruilen. Maar zo werkt dat dus niet. Een man ging met een meterslange, vrij dik uitgevallen stofzuigerslang het toilet in. Die rijdt blijkbaar langs alle Dixies om de potten leeg te zuigen. Die baan kennen we uit de middeleeuwen, maar hij bestaat dus nog, de poepophaler (was daar geen woord voor?). Laat mij dan maar met die drollen van pubers werken. Vanmiddag was de monteur van Ziggo er. Hij heeft wat bevestigingen steviger vastgedraaid en één kabeltje vervangen. Het modem werkt nu weer, maar nu knalt de internetverbinding er elke vijf minuten uit en die doet het pas weer als ik de router reset. Dat ligt dan waarschijnlijk niet aan Ziggo. Als ik pech heb, moet er nu weer een andere monteur bij komen. Ik word hier helemaal gestoord van, want ik moet om de paar minuten naar de gang lopen en kan bovendien elke keer overnieuw beginnen. We vroegen de monteur van Ziggo of hij ook verstand van digitale televisie heeft. Die houdt er bij ons ook af en toe mee op. Volgens hem moeten we er een versterker tussen zetten. Hij goochelde wat met de afstandsbediening en de televisie, waarop op het scherm kwam te staan dat we 27% van het signaal bij de televisie binnen krijgen. Dat moet met zo'n versterker te verbeteren zijn.
13 mei 2010Bij de stapel boeken die ik op 22 april van Anne Marie kreeg, zat ook 'De dood van een marktkoopman' van Janwillem van de Wetering. Op televisie kijk ik graag naar 'Grijpstra en de Gier', maar aan de boeken over dat duo ben ik eigenlijk nooit begonnen. Ik ben nu halverwege in dit boek en ik vraag me af wat ik ervan vind. Het is beter dan een 'Baantjer', maar dat zegt niet zoveel. Het leest wel lekker weg en ik kwam zelfs wat zinnen tegen waar mijn ogen aan bleven hangen. Ik heb dat stukje over 'vriendschap' aan de citaten op Schrijversinfo toegevoegd:
Maar of het daardoor nou een goed boek is? Dit boek zal ik wel uitlezen vermoedelijk, maar ik verwacht niet dat ik daarna aan een volgende begin.
Vanmiddag reden we naar Culemborg om bij Lidy's vader koffie te drinken. In de auto draaide ik een CD van mijn moeder: 'horen zien geloven. 16 covers van wereldhits met een gospelachtergrond'. Het klinkt wel lekker en het zijn inderdaad veel bekende nummers, maar wat er nou de gospelachtergrond van is? Het is in feite wat Kees Torn in zijn voorstelling van eergisteren als grap deed: hij nam een liefdesliedje en verving overal 'jij' door 'U' (met een hoofdletter). En toen was het plotseling een modern religieus lied geworden. Bij Kees Torn ging het alleen mis in de laatste twee regels: 'Wil je met me mee naar de bioscoop, dan gaan we daarna samen wat eten?' Op deze CD vervangen ze geen woorden, maar wil men ons laten denken/voelen dat de aangesprokene steeds Onze lieve Heer is: 'You've got a friend', 'Put a little love', 'Something inside so strong', 'Have a little faith', Thank you for the music', Lean on me' en zelfs 'Turn Turn Turn' (daar komt het woord 'heaven' in voor). Hoe serieus neemt men zichzelf? Twee mailtjes met aanvullingen voor 'Veense schrijvers': Rose Marie Slootweg en Ph.J. Hoedemaker.
14 mei 2010
15 mei 2010Een mailtje van de kleinzoon van Madelon Szekely Lulofs. Hij heeft de bladzijde op Schrijversinfo gezien en vraagt mij om advies: hij bezit ongepubliceerde verhalen van zijn oma en wil die wel uitgeven. Mijn eerste advies zou zijn om het te proberen bij Olympus (waar anderhalf jaar geleden de biografie 'Tumult het levensverhaal van Madelon Székely-Lulofs' van Frank Okker uitkwam) of bij Conserve (die gaven nog in 2008 een herdruk van 'Rubber' uit). Deze kleinzoon is actief met mijn advies aan de gang gegaan en geeft mij vandaag al een enthousiaste reactie van uitgeverij Conserve door. De redacteur van Conserve meldt dat hij privé ook meer dan tien boeken van Madelon Szekely Lulofs en/of van Laszlo Székely in de kast heeft staan. In 2005 kwam daar ook van Kester Freriks de roman 'Madelon. Het verborgen leven van Madelon Székely-Lulofs' uit. Het lijkt me dus voor zo'n nieuw boek zeker de juiste uitgeverij. Ik ben benieuwd of het wat wordt. Als het wat wordt is het aardig om in zo'n uitgave een klein rolletje gespeeld te hebben. Vandaag 'deed' ik een dagje Haarlem met Gert. Ons voornaamste doel was de kijkdag van Bubb Kuyper. We bieden beiden af en toe op veilingen. Ik heb dat alleen nog via internet gedaan, maar nu wilde ik het geheel eens echt meemaken. Het pand van Bubb Kuyper op Jansweg 34 is van onder tot boven volgestouwd met boeken, prenten en schilderijen. Gert en ik zijn voornamelijk geïnteresseerd in 'Dutch literature', kavels 2711 t/m 3017. Er zijn kavels bij van één of enkele boeken, maar er zijn ook kavels van tweehonderd tot driehonderd boeken. Een groot deel hiervan is afkomstig uit de bibliotheken van Reinold Kuipers, Max Nord en Kees Fens. Het viel ons op dat de boeken er deze keer eigenlijk allemaal geweldig goed uitzien. Nu moet gezegd dat de boeken bij Bubb Kuyper meestal wel goed zijn, maar in een kavel zit wel eens een wat minder exemplaar. Deze keer lijkt dat nauwelijks het geval. Ik noteerde op mijn papier bij een aantal kavels 'nieuwstaat'. Woensdagavond wordt er geveild en we willen dan allebei een aantal kavels 'scoren'. We waren ruim een uur in het veilinghuis. Daarna wandelden we Haarlem in. We aten een pizza en dronken een glaasje, heerlijk in de zon op een terras. We bezochten Teylers Museum, waar we minstens zo onder de indruk waren van het pand als van de tentoongestelde botten, fossielen, instrumenten, schilderijen en penningen (van o.a. P.C. Boutens, Lodewijk van Deyssel en Willem Drees). Vlak naast de Sint-Bavokerk fotografeerden we een steen met de 'Loop van de voormalige 'beek':
via een klein winkeltje met tweedehands boeken (waar we niets kochten) en De Slegte (waar ik 'Een vriend voor de schemering' van Hans Warren kocht) wandelden we terug naar het station. Om kwart voor zeven waren we weer in Veenendaal, na een uiterst aangename dag. Gert wist te vertellen dat de resultaten van de veiling van Burgersdijk & Niermans van de veiling van 11 mei op internet staan. Hij had via internet geboden, maar het was allemaal vrij duur weggegaan, in ieder geval boven de door hem geboden bedragen. Ik had zelf op twee kavels geboden. Voor een kavel Rutger Kopland bood ik maximaal € 80,00. Het is verkocht voor € 150,00. Voor een ander kavel bood ik maximaal € 70,00 en het is verkocht voor € 70,00. Dat kan betekenen dat het aan mij is toegeslagen, maar dat hoeft niet, want als meerdere mensen via internet hetzelfde maximale bod uitbrengen, wordt er geloot. Even afwachten dus, of volgende week even bellen. Het betreft dit kavel: BRAAK, M. ter. / E. du PERRON. Briefwisseling 1930-40. (Tekstverz. & annot. H. v. Galen Last). 1962-67. 4 vols. -- G. v. OORSCHOT. Brieven v.e. uitgever. (1995). -- C. v. BRUGGEN. Prometheus. (1980). -- A. BURNER. Essays 1968-1985. 1985. -- 7 vols. Ocl. w. dust-j. -- And 7 o. (14).
16 mei 2010De opnieuw gemaakte CT's van de tweede klassen heb ik voor driekwart nagekeken. Vandaag zal het laatste kwart moeten, zin of geen zin. De Rondweg-West is tussen Dijkstraat en Kerkewijk afgesloten. Ze zijn extra vluchtheuvels aan het maken (o.i.d.). Restaurant La Montagne heeft vermoedelijk bezwaar aangetekend tegen deze wegopbreking. Daarom staan er borden langs de rondweg die erop wijzen dat het restaurant te vinden is via de route Het Goeie Spoor / Kerkewijk. Iemand van gemeentewerken heeft die borden speciaal voor de gelegenheid gemaakt. Sympathiek, maar een erg beste speller is die ambtenaar niet:
Toevallig mailt Rijk me een site met allemaal vreemde borden en opschriften van over de hele wereld. Een paar voorbeelden daarvan:
Ik was benieuwd of ze de steen alweer op het graf van mijn vader en moeder geplaatst hebben deze week. Dat blijkt nog niet het geval te zijn. De rand hebben ze meteen na de begrafenis geplaatst en er is een afdekplaat in gemetseld. Binnen die rand staan de meeste bloemen. Die bloemen staan er nog opvallend fris bij. Bij nadere beschouwing is dat niet zo vreemd, want er is zo een bak ontstaan waar al het regenwater in is blijven staan. De bloemen staan dus in een laag van een paar centimeter water. Het positieve daarvan is dat die afdekplaat er blijkbaar waterdicht in is gemetseld.
Nieuw bij de 'Veense schrijvers': Jan Peter van der Toren, Lukas de Groote, Michiel van Well. 2 bestellingen: Herman Souer, 'Mee in Mokum. Stadswandelingen door Amsterdam', 4 knipsels Drs. P, 1 knipsel Kamagurka. 17 mei 2010Burgersdijk & Niermans heb ik gemaild. Het kavel dat ik eergisteren noemde is inderdaad aan mij toegeslagen. Ze sturen het op. Daar zit o.a. de briefwisseling Ter Braak-Du Perron in. Die zit ook in twee kavels die ik in de lijst van Bubb Kuyper had aangestreept. Daar ga ik dan niet meer op bieden. De vier delen brieven stonden ook bij De Slegte in Haarlem. Ze vroegen er € 35,00 voor. Dat is overigens niet eens duur; op internet vind ik ze van € 25,00 (beschadigd) tot € 65,00. Er zat een groep leerlingen (tijdens een tussenuur) lekker buiten in de zon. Ik ging even bij ze staan en ze begonnen spontaan over Maria Mosterd. Ze hebben de uitzending van Peter R. de Vries gezien, waarin hij grote vraagtekens zet bij het waarheidsgehalte van haar boek 'Echte mannen eten geen kaas'. Ook de journalist Hendrik Jan Korterink doet een duit in dat zakje. Hij schreef het boek 'Echte mannen eten wel kaas', waarin hij tot vergelijkbare negatieve conclusies komt m.b.t. het boek van Maria Mosterd. Ook Manou, de loverboy, werd vorige week op televisie aan het woord gelaten. Met name de meisjes uit deze klas zijn geschokt door deze stroom aan informatie. Ze hielden het boek voor non-fictie (en zo werd het destijds op televisie ook gepresenteerd), maar het blijkt - minstens voor een deel - fictie te zijn. Eigenklijk ben ik daar wel blij om; ik kon me niet voorstellen dat een meisje vanaf het begin van de brugklas zeer regelmatig spijbelt en dat er dan pas in de vierde klas een gesprek met een schoolpedagoog is. De vraag die blijft staan is: hoe moet je nu oordelen over dit boek? Het was al een zeer matig geschreven boek en dat blijft het. Maar het was daarnaast een uitstekende waarschuwing over loverboypraktijen, waardoor veel jonge meisjes aan het denken zijn gezet en dát blijft het ook. Dit jaar kon je kaartjes voor het volgende seizoen in De Lampegiet voor het eerst via internet bestellen. Vanmiddag maakte ik vast een account aan. Vlak voor zeven uur logde ik in op de site van het theater. Ik werd in de wachtrij gezet: twaalf wachtenden voor me. Het telde af tot zes wachtenden voor me en schoot toen in enkele stappen omhoog naar ruim zestig wachtenden voor me. Wat is dat voor irritante flauwekul? Wie zijn die voordringers en waarom mogen zij voor? Hoe betrouwbaar is het bestellen via zo'n site dan? Na een kwartiertje waren we toch aan de beurt en bestelden we de kaarten voor de voorstellingen die we dit weekend hadden uitgezocht. We gaan in wisselende samenstelling. Martijn en Suzanne gaan naar Guido Weijers, Martijn en ik gaan naar Diederik van Vleuten. Verder ga ik in mijn eentje naar De Avonden (toneel), en met Lidy naar Karakter (toneel; ik wil Joost Prinsen wel eens op toneel zien), Herman van Veen en naar de Celtic Knights. En dan bestelt Ria nog een kaartje voor Hans Dorrestijn voor me (daar krijg ik Lidy met geen mogelijkheid mee naartoe). Van Kooten sloot vanavond de literaire avonden van dit seizoen af met een lezing van Atte Jongstra. Daar wilde ik graag naartoe omdat zijn manier van schrijven mij bijzonder goed bevalt. Geen afgerond verhaal langs één lijn, maar een dunne verhaallijn, een gedachte, die via allerlei zijpaden, gedachtesprongen en een uitgebreid notenapparaat tot een slot leidt en daarom ook niet na te vertellen is. Hij is een liefhebber van Multatuli en die schreef op een vergelijkbare manier. Mijn enthousiasme voor Atte Jongstra blijkt in Veenendaal niet gedeeld te worden. Er zaten vijf betalende bezoekers en drie winkelmedewerkers. Het werd een aardige avond waarbij hij uitgebreid inging op zijn laatste twee romans 'De Heldeninspecteur' (2010) en 'De avonturen van Henry II Fix' (2007). In deze boeken volgt hij wel een duidelijke verhaallijn overigens, maar hij voorziet ook zijn romans van een flinke hoeveel noten en fotomateriaal. Op mijn bladzijde over Jongstra op Schrijversinfo schreef ik dat ik vermoed dat H.M. van Terwispel een pseudoniem van hem is (hij is in Terwispel geboren). Dat vroeg ik hem vanavond en hij gaf toe dat pseudoniem twee keer gebruikt te hebben. Ik kocht vanavond geen boek van hem, maar vroeg hem mijn exemplaar van 'De tak van Salzburg' te signeren. Hij schreef er per abuis 'april 2010' boven.
3 bestellingen: M.H. Gans, 'De oude Amsterdamse Jodenhoek nu / The old Jewish Quarter of Amsterdam as it is today', Marjolein Houweling, 'Niemandsland', 5 singles (van Bonnie St. Claire, 'Sla je arm om me heen' tot Belinda Carlisle, 'Leave a light on'. 18 mei 2010Het gebeurt gelukkig maar zelden dat ik leerlingen een dag schors. Vandaag moet dat echter toch weer gebeuren. Tijdens de scheikundeles in 3H wordt er gewerkt met spuitjes met natronloog. De docent heeft een duidelijke waarschuwing gegeven over het gevaar van dit spul. Toch spuit een leerling het spuitje met een boogje leeg in de lucht en het komt op het hoofd van een onderwijsassistent terecht. Deze reageert snel en stopt zijn hoofd onder de in het lokaal aanwezige ogendouche. Gelukkig is het daarmee opgelost. Maar je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren, bijvoorbeeld als het in iemands ogen terecht was gekomen. Ik ben later op de dag die klas ingegaan en verbaasde me over de verbazing van de leerlingen: 'Geschorst? Ze deed het toch niet expres?' Nee, dat moest er nog bijkomen, dan had ik haar helemaal van school gestuurd. De hele dag school en vanavond ouderavond. Dan heb ik weinig te melden. 5 bestellingen: Alberto Moravia, 'De culturele revolutie in China', 3 boekjes 'Veilig leren lezen', H. van der Ent, 'Geloven in Gedichten', 7 x Clare Lennart, Frans Kellendonk, 'Mystiek lichaam'. 19 mei 2010Een meisje uit een tweede klas vertelde me vanochtend dat ze gezien had dat iemand W.C. Pot heet. Ze verbaasde zich daarover; je noemt je zoon toch geen Willem Christiaan als je achternaam Pot is. Nee, dat lijkt mij ook en zoiets kan toch niet per ongeluk gebeuren. En als ouders het al niet zien, dan zou de ambtenaar ze er toch op moeten wijzen. Ik gaf een goed ingepakte LP af op het postagentschap. Hij moest naar België en dat kostte me (priority!) € 6,16. Een zelfde pakketje naar Ede sturen kost me € 6,75. Het is toch gek dat zoiets naar het buitenland versturen goedkoper is dan het versturen naar een plaats tien kilometer van huis?! De doos van Burgersdijk & Niermans was er vandaag al. Het plus zoveel 'others' is altijd een verrassing, maar pakt goed uit. Daar zitten o.a. twee delen privé-domein bij en dat is altijd goed. Bovendien zit er een gesigneerde Jan Wolkers in. De boeken: Vanavond ging ik met Gert naar Haarlem om bij de veiling van Bubb Kuyper 'live' mee te bieden. Dat is een bijzondere ervaring. Je hoeft bij zo'n veiling niet bang te zijn dat je door met je ogen te knipperen een hoop geld kwijt bent; het gaat bij handopsteken. Je moet wel op blijven letten, want ze jagen er in één uur driehonderd kavels doorheen (we stonden al om half tien weer buiten). Er zaten wat 'bekende namen' mee te bieden: Hinderickx & Winderickx en Fokas Holthuis bijvoorbeeld en ook iemand die bood namens het Letterkundig Museum. We gingen tevreden weer naar huis: allebei zo'n tien kavels rijker, die we volgende week nog wel op moeten gaan halen. 52/2844 Haan, J.I. de. Verzamelde gedichten. Ed. K. Lekkerkerker. Amst., G.A. van Oorschot, 1952, 1st ed., 2 vols., 413,(2); 495,(1)p., india-paper, orig. unif. giltlettered cl. Mouw, J.A. dèr. Volledig dichtwerk. Ibid., idem, 1986, 895p., orig. cl. w. dustwr. - AND 30 others, i.a. by P.N. VAN EYCK, J.H. LEOPOLD, J. BREEMER and J.W.F. WERUMEUS BUNING. Er was een bieder via internet voor de mimimuminzet van € 60. Ik stak mijn vinger op en kocht het kavel voor € 65,00. Dan betaal ik iets meer dan twee euro per boek. Dat is al niet duur voor een gewonde dichtbundel en het is helemaal niet duur voor een verzameld werk. *Hier stond oorspronkelijk 'zusje'. Iris maakt daar bezwaar tegen: zij is de oudste, dus zij is de 'zus' en niet het 'zusje'. 20 mei 2010K. Michel heeft een nieuwe dichtbundel uitgebracht met een prachtige titel (die zou ik in de winkel kopen alleen op de titel): 'Bij eb is je eiland groter'. Ik heb voor de aardigheid geteld hoeveel boeken ik gisteren kocht: 303. Marijke van Dorst is een liefhebster van het werk van C.C.S. Crone. Vanuit haar literair theater in Utrecht organiseerde ze o.a. enkele Crone-wandelingen. Ze stelde me n.a.v. mijn Crone-bladzijde op Schrijversinfo enkele vragen over Crone, die ik helaas niet kon beantwoorden. Ik schrijf daar: 'Werk van Crone werd in het Duits vertaald.' Zij wilde graag weten welk werk. Wie helpt haar?
1 bestelling: knipsel Rien Poortvliet. 21 mei 2010Driek van Wissen is overleden. Hij was op vakantie in Turkije, werd niet goed op de luchthaven van Istanbul en werd naar het ziekenhuis gebracht, waar hij overleed aan de gevolgen van een hersenbloeding. Zesenzestig jaar..... nog tien jaar jonger dan mijn moeder. Heimen Looijen uit Veenendaal zat vanavond in de finale van 'Met het mes op tafel'. Het zat hem in het begin niet mee, maar hij haalde de laatste ronde en had die kunnen winnen als hij had geweten dat het eerste couplet van 'Hop Marjanneke' eindigt met 'en nu die kale Fransen'. De kennis van dat liedje kan een mens dus € 11000,00 opleveren!
3 bestellingen: Stephen Gaskin, 'Wij Wie anders?', Jaap Huibers, 'Regel uw bloeddruk met kruiden en voeding', knipsel F.L. Bastet, Tirade 330. 'Hommage aan Hans Faverey'. 22 mei 2010Vandaag maakten we een begin met het opruimen van het appartement van ma en dus ook met het verdelen van haar spullen. Ik zag daar - onbewust - tegen op. Ik heb vrijwel de hele nacht niet geslapen, heb om een uur of drie nog een half uur beneden gezeten en viel pas om een uur of half vijf in slaap. Toen ik vannacht beneden zat begon ik aan de 'Briefwisseling 1930-1940' van Ter Braak en Du Peron. Tachtig jaar oud, maar zeer leesbaar. Het waren interessante figuren: jong, tegendraads, taalvaardig. Het herlezen van zinnen begint al op de tweede bladzijde:
En op bladzijde 14/15 over het huwelijk:
23 mei 2010Telefoon om 0.11 uur. Dat belooft niet veel goeds. Martijn belt uit Amsterdam. Hij was er een dag uit met oud-studiegenoten en gaat de laatste trein in Utrecht missen. Of we hem eventueel in Utrecht op kunnen komen halen. Uiteindelijk komt het toch nog goed, dankzij 'De Toppers'. Na hun optreden in De Arena vanavond moeten tienduizenden mensen met de trein naar huis. Er rijden extra treinen en ze rijden extra laat. Martijn kan in Utrecht een trein naar Arnhem pakken. Dan komt hij niet aan in Veenendaal-West, maar in Veenendaal-De Klomp. We halen hem daar rond 01.30 uur op. Er komt een stroom van in-het-wit-geklede mensen uit de trein, veelal met oranje-lichtgevende oortjes op hun hoofd. De Toppers hebben uitgepakt en dat schijnt leuk te zijn. Anne Marie had gisteren weer een doosje boeken in de auto staan, nog steeds van dezelfde vriendin én nog steeds kwaliteit. Bijvoorbeeld:
24 mei 2010R.J. Peskens beschrijft in het titelverhaal van 'De man met de urn' een 'goed' socialistisch echtpaar in de eerste helft van de vorige eeuw:
Even verder beschrijft Peskens het boekenplankje in de huiskamer:
De hier beschreven tijden van 'de rode familie' liggen ver achter ons. Welk van die boeken heb ik nog in huis? De Gedenkschriften van Troestra staan op mijn studeerkamer (wel doorgebladerd, niet echt gelezen). Ik kreeg ze van partijgenoot Bram, dus die staan nog een beetje in de hierboven beschreven traditie. Verder heb ik de Falklandjes ergens staan. Die heb ik wel gelezen, net als meer werk van Heijermans. Dat ingewikkelde schrijven vind ik voor hem niet echt gelden, wel voor Israël Querido. De Socialisten van Quack heb ik ook, maar dat geldt eigenlijk niet, want die staan te koop bij Raban. Ze zijn niet eens van mezelf, maar van Jeannette. Nee, weinig PvdA-leden zullen zich nog moreel verplicht voelen deze boeken op hun dressoir te hebben staan. Vanmiddag heb ik de vijver wat opgeknapt. We kochten daarvoor het één en ander bij Groenrijk. Ik heb veel hoornblad uit de vijver gehaald. De manden van de drie waterlelies stonden zonder aarde, die heb ik bijgevuld en ik heb wat stenen op de aarde gelegd. Wellicht bloeien ze straks wat uitbundiger. Ook heb ik vier nieuwe plantjes in het drijvende 'planteneilandje' gedaan. De oude planten zaten daar een jaar of drie in en hadden zich zo in het bakje verdeeld en vermeerderd dat het topzwaar was en iedere keer ondersteboven dreef. De palen voor het hekje staan in de grond, maar ik kreeg mijn boor niet door het hardhout heen. Tijdens het boren begon de boel te roken en te stinken; dat kan de bedoeling niet zijn. Ik moet maar even aan Gijs vragen hoe ik dat aan moet pakken.
Vanmiddag en vanavond heb ik wat boeken ingetikt op Raban en een deel daarvan ook op Boekwinkeltjes. Daar ben ik vandaag over de tweeduizend titels gegaan. Dan kom ik in een duurdere abonnementsgroep, maar van 2000 tot 5000 boeken aanbieden kost per maand maar zes euro meer dan 1000 tot 2000 boeken. Dat doen ze slim, want voor zo'n klein verschil ga je al snel door. Dat geldt straks ook voor de volgende stap: van 5000 tot 10.000 boeken kost ook maar weer zes euro meer per maand. Toch zit de toekomst eerder in dit soort verzamelsites dan in uitsluitend een eigen site. De helft van mijn verkoop gaat via Boekwinkeltjes, terwijl ik op mijn eigen site véél en véél meer boeken heb staan. Op de achtergrond speelt André Rieu. Lidy zit naar een show van hem op televisie te kijken. Zijn Australische zangeres zingt 'Time to say goodbye'. Dat zingt ze mooi, maar ze moet dat niet doen. Dat draaiden we als laatste nummer bij de uitvaartplechtigheid van mijn moeder en ik kan dat nummer voorlopig niet (aan)horen. Ik mail Dries om hem te feliciteren met zijn vijfentwinigjarig huwelijksjubileum. Hij bedankt me per ommegaande mail. Om eerlijk te zijn denk ik niet aan dat soort data. Lidy wijst me erop. Meestal schrijf ik dat erbij, maar deze keer had ik dat niet gedaan. Hij is druk: gedoe op school (wie/wanneer niet?) en een aanstaande verhuizing. Toevallig las ik vanochtend in 'De tak van Salzburg' van Atte Jongstra de volgende zin:
Nieuw bij 'Veense schrijvers': Christa van Kooten, Jeanette Sonneveldt, Hans van de Vorst. 1 bestelling: knipsels Astrid Lindgren. 25 mei 2010Klas B2c komt erg laat terug van de sportvelden. De collega komt me melden dat ze er nog niet zijn. Daarom ga ik demonstratief in de gang staan en kijk net zo demonstratief op mijn pols (waar niet eens een horloge zit). De meeste leerlingen beginnen zich te verontschuldigen. Eén jongen ziet me staan, loopt langs me op, knipoogt en bromt: 'Beek waakt over u.' Bij de post zit een kartonnen envelop. Een boek? Ik heb toch niets besteld? Dan word ik extra nieuwsgierig. Het is een prettige verrassing. Rouke Broersma stuurt me het door hem vertaalde en in de Freinetbibliotheek uitgegeven 'Geraakt! & Frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog' van C. Freinet. Daar ben ik blij mee, niet eens zo zeer vanwege Freinet, maar ik raak steeds meer geïnteresseerd in die Eerste Wereldoorlog en dan vooral in de verschrikkingen in die loopgraven. Een paar jaar terug waren we op vakantie in Normandië omdat we die landingsstranden wilden zien. Binnenkort wil ik toch ook eens naar Verdun en Ieper. Misschien kunnen we er deze zomer een dagje van maken als we in Zoutelande zitten. Via de Westerscheldetunnel is dat te doen (ik heb het via de routeplanner nagekeken, het is wel 162 kilometer). Vanmiddag ben ik met Peter naar de notaris geweest. Het testament van ma blijkt vrij standaard te zijn. Voor de afwikkeling hebben we de (dure) notaris verder wellicht helemaal niet nodig.
2 bestellingen: Anton Koolhaas, 'Corsetten voor een libel' (bulkboek 123), Elisabeth Mollema, 'Duistere bestemming' (literair juweeltje), Maarten 't Hart, 'Maassluis' (literair juweeltje). 26 mei 2010Straatnaamcommissie vanmiddag. Door de organisatie-aanpassing op het gemeentehuis komen we onder een andere afdeling te vallen. Dat betekent ook een wisseling van de wacht. Jammer, want we hadden een goed ingewerkte en prettig functionerende groep. Ik had die groep graag bijeengehouden, maar de directeuren hebben besloten dat het lid zijn van de straatnaamcommissie voor ambtenaren afhankelijk is van de functie en niet van de persoon. Dat is op zich een respectabel standpunt, maar jammer is het wel. Omdat dit de laatste vergadering in de oude samenstelling was, ben ik nog gauw taart wezen halen. Bijzondere momenten in het leven moet je markeren, desnoods met taart en dan desnoods maar op kosten van de voorzitter. Gijs bracht zijn boor mee en samen hebben we het hek voor de vijver geplaatst. Het staat er netjes bij en Tygo kan in de tuin spelen zonder dat hij de kans loopt in de vijver terecht te komen (er moet alleen nog een soort deurtje tussen het hek en de schuur, zodat wij nog wel bij de vijver kunnen).
Nieuw bij de 'Veense schrijvers': Rijk van Rotterdam. 1 bestelling: knipsel Joseph Conrad. 27 mei 2010Lidy staat in de keuken en zingt, met een uithaal op de ‘oe’: ‘Zomersproetjes’ en ik brul erachteraan: ‘door de zomerzon bijeengespaard’. Dan zingt Lidy nog een keer: ‘Zomersproetjes’ en dan ik weer: ‘ieder sproetje is een kuuusje waard.’ Ik speel vanavond weer een paar keer ‘De Grote BoekenQuiz op www.boekenquiz.nl. Dan valt de hoeveelheid nutteloze feitjes in mijn hoofd me toch weer tegen. Ik krijg mezelf met moeite in de lijst op plaats 20. Ik erger me aan één van de vragen: Wat is juist gespeld: 1. C. Budding Ik heb de vraag goed, omdat ik snap dat ze Kees bedoelen (98 procent van Nederland schrijft Cees), maar toch staat het juiste antwoord er niet bij! Achter Buddingh moet nog een apostrof: Kees Buddingh'. 1 bestelling: 'De stripkunst van Marten Toonder'. 28 mei 2010
Overgezet: Lieneke Dijkzeul. 1 bestelling: knipsels Kees Fens, Daan Zonderland en Simon Carmiggelt. 29 mei 2010Vandaag was er op school een actiedag/rommelmarkt voor Alpe d'Huzes. Het was de eerste keer dat er zoiets werd georganiseerd en er waren dan ook nog wel wat leerpuntjes (o.a. wat betreft de communicatie vooraf), maar toch was het een geslaagde dag met een heel behoorlijke opbrengst (het geld is nog niet geteld, maar bij alle activiteiten was sprake van 'honderden euro's'). Ik moet gaan schrijven aan mijn boek over 'Veense schrijvers'. De inventarisatie kan ik nu wel als - voor zover mogelijk - compleet beschouwen. Aan dat schrijven kom ik niet toe, mijn dagen zitten te vol: vandaag die rommelmarkt, er liggen weer 120 boekverslagen, dinsdag is Lidy jarig, woensdagmiddag naar Haarlem (boeken ophalen bij Bubb Kuyper), woensdagavond geef ik een lezinkje tijdens het Cultureel Café (dat kost morgen ook nog wat voorbereiding), donderdagavond gesprek met een hypotheekadviseur, enz.... Ik vrees dat ik er één of twee weken in de zomervakantie voor zal moeten reserveren. Voor dat lezinkje in het Cultureel Café stelde ik het volgende persberichtje voor: Mats Beek werkt aan een jubileumboek voor boekhandel Van Kooten over 'Schrijvende Veenendalers'. In het Cultureel Café draait hij dat om: Niet wie schrijft er ín Veenendaal, maar wat is er óver Veenendaal geschreven. Veenendaal blijkt voor te komen in het werk van o.a. Gerard Reve, Simon Carmiggelt, Hans Dorrestijn, Theo Hoogstraten en Josef Cohen. Carmiggelt noemde Veenendaal een 'deerlijk plaatsje, omzoomd door schone bossen'. Wat de andere schrijvers over Veenendaal te melden hadden hoort u op het Cultureel Café van 2 juni. 30 mei 2010
Hector Malot is vooral bekend van 'Alleen op de wereld'. 'Het scheepsmaatje' verscheen in Frankrijk pas in 1997 voor het eerst. Malot maakte de afspraak met zijn uitgever dat het pas na zijn dood zou verschijnen. Hij leefde, nadat het boek af was, nog zes jaar, voordat hij in 1907 overleed. Het manuscript werd vergeten en bleef in een kluis liggen. Waarom kan een mens niet neutraal naar sport kijken? Binnen de kortste keren hoop je dat de één van de ander wint. Zeker bij tennis heb ik dat. En op basis waarvan? Ik kijk vanmiddag damestennis op Roland Garros. Er doen geen Nederlandse dames mee, dan zou je daar waarschijnlijk voor zijn. Soms ben ik tegen een irritante speelster, of tegen hun irritante ouders (de zusjes Williams), soms voor de knapste speelster (dan kun je daar nog een wedstrijd naar kijken). Gisterenavond al speelden Sharapova en Henin tegen elkaar. Het was 1-1 in sets en vandaag maken ze hun wedstrijd af. Ik vind Henin een aanstelster, maar ik hoop toch dat ze wint, want ik heb nog veel meer de pest aan dat afschuwelijke gekreun van Sharapova. Uiteindelijk wint Henin. Ze levert twee servicebeurten in, maar Sharapova levert er drie in. 31 mei 2010
3 bestellingen: knipsel Simon Vestdijk, Koos van Zomeren, 'Een vederlichte wanhoop', Belcampo, 'De dingen de baas' (Bulkboek 54). Door naar juni 2010
|
