Mei 2011

Terug naar april 2011

1 mei 2011

Aan het eind van de ochtend reden we naar Culemborg. Een wegomlegging net buiten Veenendaal (Cuneraweg), een grote wegomlegging bij Maurik (helemaal naar de snelweg en even verder weer terug) én een wegomlegging in Culemborg. Bij pa vulden we met Jan en Marian een formulier in om thuiszorg voor hem aan te vragen. Hij kan nog net alleen wonen, wil dat graag blijven doen, maar zal er dan toch hulp bij moeten hebben. We namen in verband met al die wegomleggingen een alternatieve route terug: het veer bij Beusichem, over de dijk naar Wijk bij Duurstede, over de dijk naar Amerongen en dan over de Amerongse berg en Overberg terug naar Veenendaal. Daar kregen we geen spijt van! Het was prachtig, vooral op die dijkjes. Dat vonden overigens meer mensen.

Bubb Kuyper heeft de kavels voor de meiveiling weer online staan. Veel Nederlandse literatuur en deze keer opvallend veel brieven, handschriften en typoscripten. Er zitten wat kavels poëzie tussen waar ik wel belangstelling voor heb. Die staan ook genoteerd voor prijzen die binnen mijn budget vallen. Het interessantst voor de buitenwacht zijn ongetwijfeld de typoscripten van 'Archibald Strohalm' en 'De diamant' van Harry Mulisch. Harry gaf de typoscripten ooit weg aan een vriendin. Die vriendin (of haar nabestaanden) zien blijkbaar liever geld dan dit papier en Bubb Kuyper verwacht er geld voor te kunnen maken.... 15.000 tot 20.000 euro voor 'Archibald Strohalm' en 6.000 tot 8.000 euro voor 'De diamant'.

Typoscript Archibald Strohalm

Het bovenstaande typoscript van 'Archibald Strohalm' leverde Mulisch op 31-07-1951 (een kwartier voor middernacht, vertelt hij in 'Voer voor psychologen') in voor de Reina Prinsen Geerligs-prijs. Die prijs kreeg hij er later ook voor.

1 bestelling: Evan Hunter, 'Come Winter'.

2 mei 2011

Even na half acht vanochtend zat ik op het spreekuur van mijn huisarts. Al ruim een week heb ik een raar soort hoofdpijn; boven mijn ogen en dan nog vooral als ik omhoog kijk. Daar komt de laatste dagen hoesten, keelpijn, heesheid en het ophoesten van groen slijm bij. Vanochtend zat tot overmaat van ramp mijn rechteroog dichtgeplakt met viezigheid. Genoeg om naar de dokter te gaan. Het lijkt sterk op ontstoken voorhoofdsholtes. Ik slik al een dag of wat Bisolvon, stoom met Rhinocaps en gebruik een neusspray die Lidy onlangs van de huisarts kreeg. Daar mag ik van Rijken mee doorgaan en ik kreeg er een penicilinekuur bij.
Het wachten in de wachtkamer duurde 67 bladzijden van 'Perenbomen bloeien wit'. Een boek dat door mijn derdeklassers regelmatig gelezen wordt. Voor die leeftijdsgroep is het ook heel geschikt, vooral om kennis te maken met een boek waarin niet de spannende actie centraal staat, maar de omschrijving van sfeer en gevoelens.

Gerard kreeg in het voorjaar altijd een beetje heimwee naar de plek waar hij geboren was. Dan hing er iets in de lucht, een geur, herinneringen, kleuren in de zon, wat hem weemoedig maakte. Niet treurig, maar weemoedig, de positieve kant van treurigheid, zoals hij het zelf altijd noemde. (blz. 21)

De volgende dag was een zondag en zondag is een dag om iets te doen, want als je niets doet op een zondag is het een vreselijke dag. Een lege dag zonder gebeurtenissen die wordt afgesloten met voetbal op televisie. (blz. 22)

Het geeft niet dat je van alles vergeet. Je zou gek worden als je alles zou onthouden. Maar er zijn van die dagen, vooral dagen waarop dingen gebeuren die normaal gesproken niet gebeuren, die je nooit zult vergeten. (blz. 23)

Vanmorgen schepte ik een dode blauwe winde uit de vijver. Die waren al vrij oud, dus het kan ouderdom zijn, maar ik vreees toch dat ook deze vis aan de schimmel ten prooi is gevallen. Als het nog even zo doorgaat krijgt Lidy haar zin en gaan we de vijver niet meer gebruiken zolang er jonge kleinkinderen zijn.

Vanmiddag reden we naar Valkenburg. File bij Valburg en nog véél meer file bij Airport Maastricht. We deden er ruim een uur langer over dan gepland. Het gaf ons wel de gelegenheid de akkers en de natuur te bekijken. Wat zijn die velden met asperges eigenlijk lelijk! Als dat grijze en zwarte plastic. Het ziet er niet erg natuurlijk uit.

We hebben een apartement bovenop de Cauberg. Vijfentwintig jaar geleden hebben we - vermoed ik - op deze zelfde plek op een camping gestaan. Het is allemaal heel luxe. Twee televisies, een sauna en een stoomdouche, zelfs in zo'n tweepersoonsappartement. We nemen het ervan.

De website van de Rabobank is vandaag platgelegd door hackers. Daar moet ik wel om grinniken, want sinds de Opmaat-hypotheek zijn de Rabobank en ik geen vriendjes meer. Maar verder kan dat platleggen me niet zo veel schelen. Ik erger me aan een juffrouw van het radionieuws die me vanmiddag vertelt: 'Het probleem die de Rabobank vandaag heeft.........'. Ik blijf mijn leerlingen verbeteren als het om 'die' en 'dat' gaat (het meisje dat, de jongen die), maar als het zelfs bij het radionieuws al fout gaat! Bovendien mag ik van Lidy niet meer tegen de radio of de televisie schreeuwen als daar een taalfout wordt gemaakt. Ik houd me in, maar dat is slecht voor mijn bloeddruk.

Osama Bin Laden is vanochtend gedood door Amerikaanse elitetroepen. Minister-president Rutte meldt dat hij onder de indruk is van deze actie. Ja, dat mag ook wel; Nederlandse soldaten zijn nog niet in staat om in Libië iemand van het strand op te pikken. Het afscheren van al hun lichaamsbeharing. Daar zijn Nederlandse soldaten dan weer wel goed in.

1 bestelling: Ida Gerhardt, 'Het sterreschip'.

3 mei 2011

We maakten vanochtend een ritje rond Valkenburg. Daarbij bezochten we de Amerikaanse oorlogsbegraafplaats op Margraten. Zoveel witte grafmonumenten in halve cirkels blijft indrukwekkend. Ik bekeek deze keer de muren en gebouwen op de begraafplaats nog eens goed; dat lijken me allemaal brokken mergel. Ze hebben er de platanen ontzettend kort gesnoeid (gekandelaberd). De hele begraafplaats is overduidelijk Amerikaans: vlaggen en verwijzingen naar bijbel en god. Die Amerikanen hebben nog steeds niet door dat god tijdens de oorlog ook aan de verkeerde kant meevocht.

Margraten Margraten
Margraten Margraten

Bij de mergelgroeve bij Rooth stopten we. Er zijn hier parkeerplaatsjes waar je zo deze bovengrondse mergelwinning ziet liggen. Een bordje gaf aan dat je hier op zaterdagen zelf naar fossielen mag zoeken.

Rooth Rooth

Vanmiddag wandelden we door Valkenburg. Erg aantrekkelijk is het niet. Ik heb 'Heel Nederland' van Rik Zaal meegenomen. Die is er duidelijk over: 'Reizigers met smaak hebben in Valkenburg weinig te zoeken.' Hij noemt alleen het station (het oudst bewaard gebleven station in Nederland, uit 1853 en gebouwd met mergelsteen) en de Romeinse catacomben (de christelijke catacomben van Rome, nagebouwd in een mergelgroeve). Die catacomben laat ik graag aan me voorbijgaan. Dat station wil ik morgen nog wel even gaan bekijken.

We bezochten vanmiddag museum 'Land van Valkenburg'. Een oase van rust in de toeristische hoofdstraat (die hier Grotestraat heet). Uiteraard komt hier de mergel en het vuursteen aan de orde (leerzaam, maar niet bijster interessant). Wij kwamen voor twee tentoonstellingen. In de eerste plaats 'Knetter': werken van vijftien kunstenaars met een psychiatrische achtergrond. Hier waren we vrij snel doorheen; aardig, maar ook niet veel meer dan dat. Op een televisie draaide een documentaire die Bram Vermeulen over de creatieve therapie van Vijverdal maakte. Het is heel apart om Vermeulens stem te horen terwijl je de schilderijen bekijkt.
Interessanter was de tentoonstelling 'Charles van Eyck en Frankrijk'. Frankrijk is vooral Parijs en Parijs is heel vaak de plek waar ooit 'de hallen' stonden. Zijn schilderijen ogen prettig, je hebt de aandrang om een tweede en een derde keer te kijken. Bij dat kijken valt wel op dat veel weergaven een aanzet tot een schilderij zijn, maar dat hij niet de tijd of de moeite heeft genomen het werk af te maken. Als voorbeeld het schilderij uit 1972 met als titel 'Het gat van Parijs (waar eens de hallen stonden)'

Charles Eyck Charles Eyck
charleseyck Charles Eyck
Een aanzet tot een hijskraan Een aanzet tot een aantal huizen

Af en toe vragen oud-leerlingen me om advies. En dat vind ik niet vervelend, omdat het toch aangeeft dat het gelukt is een band met die leerlingen te krijgen. Vandaag kreeg ik een mailtje van een H3-leerling: 'Hallo Meneer, Ik weet dat u niet mijn Nederlands leraar bent, maar u vertelde een tijdje terug dat u Gerard Reve een goede schrijver vindt, vandaar dit mailtje. Voor een boekverslag van een tijdje geleden was één van de opdrachten om een ander einde aan het boek te schrijven. Ik had dus het boek “de vierde man” van Gerard Reve… Nou was dat niet een van de makkelijkste opdrachten om te doen, maar ik moet zeggen dat ik het wel leuk vond om te proberen me in te leven in een oude, hele oude (aangezien hij overleden is) man die homo was en in een tijd leefde die ik me niet kan voorstellen. Dat heb ik dus allemaal gedaan. Nadat ik het had ingeleverd vroeg ik me af of mijn stukje verhaal ergens, een heel klein beetje maar, in de buurt komt van Gerard Reve. En omdat u, denk ik, een Gerard Reve kenner bent wil ik u dus heel beleefd vragen, voor zover dat lukt… of u mijn stukje verhaal wilt lezen en uw commentaar daarop zou willen geven? Als u na de eerste regel al denkt dat het vreselijk is hoeft u natuurlijk niet verder te lezen. Dat zal u overigens ook een hoop taal-en spel irritaties schelen…'

Een stukje uit haar tekst:

De reis teruggaand naar de grote stad A was gedenkwaardig. Het leek net of de machinist voor mij speciaal een omweg nam. Tijdens de reis zelve besefte ik mij dat niet zo helder. Na al dat wat er was gebeurd kon mijn normaal zo goed nadenkend hoofd het toch niet meer allemaal op een rijtje krijgen. Ik zoude mijn reis liever omschrijven als fasen. Je zou het kunnen vergelijken met de fasen van de rups tot vlinder, het is simpel uit te leggen als kind maar tot in detail wonderbaarlijk onbegrijpelijk.

Ik antwoordde haar: 'Je tekst heb ik met plezier gelezen. Je hebt nadrukkelijk geprobeerd het wat ouderwetse (archaïsche heet dat) taalgebruik van Gerard Reve over te nemen en daar ben je heel behoorlijk in geslaagd (zoude i.p.v. zou, zelve i.p.v. zelf, gehoorde i.p.v. hoorde en ook woorden als meestentijds). Daarbij sluit je de tekst (en dus het boek) af met een duidelijke verwijzing naar de titel van het boek. Dat lijkt me samen al genoeg voor een stevige voldoende.
Soms ga je wat ver in het zoeken van ouderwetse woorden en een paar taalfouten zitten er ook nog wel in, maar ik vind het als geheel zeer geslaagd
.'

In zo'n vakantieweek kijk ik meer televisie dan normaal. Zo vallen me ook meer taalfouten op. Vanavond bij het RTL-nieuws. Bij de berichtgeving over het huis van Osama Bin Laden in Pakistan wordt verteld dat er schrikkeldraad op de muren was aangebracht. Dat lijkt me een contaminatie: het is schrikdraad of prikkeldraad.
De weerman van RTL produceert ook rare zinnen: 'Warmte die zich probeert stand te houden.'

In 'Het verkoolde alfabet' van Paul de Wispelaere lees ik later op de dag dat hij zich in 1991 ook al stoorde aan het journaal:

In het Vlaamse tv-journaal wordt meegedeeld dat de dichteres Elisabeth Eybers de P.C. Hooftprijs heeft gekregen. Daarop volgen twee totaal nietszeggende zinnen uit de mond van een journalist die nog nooit een letter van haar werk gelezen heeft, en niet eens de moeite heeft genomen er wat informatie over te verzamelen.
In diezelfde uitzending uitvoerige interviews, in de kromspraak van deze tijd, met een voetballer en een trainer.
(Paul de Wispelaere, Het verkoolde alfabet, blz. 110)

We aten aan het begin van de avond ook in Valkenburg, bij 'Valkenhof'. Een schotel uitstekend gegrild vlees. Het is alleen wel jammer dat de kruidenboter (bij het voorafgaande stokbrood) in een plastic wegwerpbakje zat. Ik dronk er een Westmalle dubbel. Toen ik om een tweede vroeg, kreeg ik een Grimbergen dubbel. Ik zei daar wat van en toen kreeg ik als antwoord dat mijn vorige biertje ook een Grimbergen was, maar dat ik een Westmalle glas had gekregen. Nou ben ik niet gek. Ik herken echt wel een flesje Westmalle. Zeg dan gewoon dat die op zijn, of dat je je vergist met je bestelling, maar ga niet tegen je klanten lopen liegen.

4 mei 2011

Een jaar geleden overleed mijn moeder. Ik krijg die gedachte niet uit mijn hoofd. Eigenlijk was het 0.15 uur op 5 mei, maar het is voor mij verbonden aan de dag, aan de avond van 4 mei.

Begin deze week viel het bestelde 'Schrijverspad Veluwezoom' van Bert van Dorsten op de mat. De ondertitel is 'een literaire en toeristische voettocht van Rhenen naar Dieren'. Het is een volledig beschreven wandeling van ruim zeventig kilometer die je geacht wordt in vijf dagen af te leggen. Bert van Dorsten is docent Nederlands en heeft zeven jaar aan dit project gewerkt. Het zit dan ook gedegen in elkaar, al overheerst hier en daar het toeristische het literaire aspect.
In Rhenen had hij wel iets meer aandacht aan Simon Gorter mogen besteden. Wel staat hij stil op het viaduct, op de plek waar Nescio Koekebakker in de richting van Veenendaal liet kijken. En daar komt hij tot een gedachte over Nescio die Willeke Ravenhorst onlangs ook had: 'Hij verdient voor zijn universele gedachten ter plekke een standbeeld van de gemeente Rhenen, zou je zeggen.'

Lidy heeft de hoofd- en keelpijn van mij overgenomen. Dat zijn van die dingen die je weg kunt geven zonder ze kwijt te raken. Zo'n stoomdouche is wel heerlijk, als je een kop vol snot hebt. Zo'n ding wil ik thuis ook wel (al zal het wel heel duur zijn).

Als ik in Valkenburg ben, dan wil ik bij het graf van Jan Hanlo gestaan hebben. Er is een grote en schitterende begraafplaats op de flanken van de Cauberg, maar daar ligt hij niet. De begraafplaats waar hij ligt, bevindt zich aan de Bosstraat. Mijn Tomtom vond de Bosstraat, dat is maar een klein straatje, doodlopend op een industrieterrein, maar ik vond er geen begraafplaats. Terug in het appartement zag ik dat er op de kaart van Valkenburg in het Shell-stratenboek wel degelijk een begraafplaats op die plek is ingetekend. Op internet vond ik de postcode van die begraafplaats (6301 HM) en mijn Tomtom bracht me naar exact dezelfde plek als vanochtend. Er blijkt in het doodlopende stuk een kleine parkeerplaats te zijn én een smal paadje omhoog. Daar ligt, op een industrieterrein, tussen twee bedrijven een begraafplaats die hoog scoort in de top-tien van lelijkste begraafplaatsen van Nederland. Het is geen wonder dat Jan Hanlo hier niet begraven wilde worden (hij wilde bij zijn ouders komen te liggen, op begraafplaats Buitenveldert in Amsterdam).
De locatie is lelijk, maar ook de graven liggen er hier onverzorgd bij. Ik zag een graf met een compleet gat aan de voorkant (verzakt, of is er hier een beest aan het graven geweest?) en aan de achterkant van de begraafplaats ontbreekt op tientallen graven de belettering. Er hebben ooit koperen of plastic letters en cijfers op gezeten, maar die zijn grotendeels of geheel verdwenen. Een treurig gezicht.

Begraafplaats in Valkenburg Begraafplaats in Valkenburg

Het graf van Jan Hanlo ligt vlak bij de ingang. Linkerzijde, tweede rij. Dat kan niet missen. Ik wist al dat er in eerste instantie een verkeerde sterfdatum in het graf gebeiteld was. Dat is een jaar na de begrafenis verbeterd, maar zo knullig dat je de oorspronkelijke fout ook nog ziet staan. Dat is erg, zéker op het graf van Hanlo. In zijn brieven aan zijn uitgevers is te lezen dat hij zich ontzettend druk maakte over een verkeerd geplaatst leesteken. En dan dit!

Graf Jan Hanlo Graf Jan Hanlo
Graf Jan Hanlo Graf Jan Hanlo

Van de begraafplaats reed ik naar Broekhem 117, het huis waar Jan Hanlo met zijn moeder gewoond heeft. Later woonde Hanlo daar schuin tegenover in het poorthuisje van de volkshogeschool Geerlingshof. Dat poorthuisje is kort na zijn dood afgebroken. Geerlingshof is geen volkshogeschool meer, het is omgebouwd tot een appartementencomplex en op het terrein als geheel staan grote huizen. Jan Hanlo zou het niet meer herkennen. Dit had natuurlijk Jan Hanlohof moeten heten, maar ze hebben in Valkenburg niet zo veel met Hanlo; hij was een zonderling en ook nog pedofiel. Daar noemen ze in Valkenburg geen straten naar!

Broekhem Geerlingshof
Geerlingshof Geerlingshof

In Geerlingshof is in 1980 - toen het nog een volkshogeschool was - een gedenkteken aangebracht (een jongenskopje in witte steen). Ik ben benieuwd wat daarmee gebeurd is.

Omdat we nu een dag rustig aan doen, bekeek ik de film 'The American' die een poosje geleden gratis bij 'de Volkskrant' zat. Ik ben er niet kapot van. Het sleept zich wat voort en ik merk dat mijn gedachten afdwalen tijdens het kijken.

De laatste week zet ik af een toe een opmerking uit dit weblog op Facebook. En ik maak 'vrienden': collega's, oud-collega's, schrijvers waar ik mee gemaild of gesproken heb. Ik wil Facebook gebruiken om aandacht voor Schrijversinfo te genereren. Vandaag vond ik er oud-collega Jessica. Zij zet een herinnering op mijn 'prikbord': 'Alles goed op het Rembrandt College? Ik herinner me nog goed dat alle dames van de sectie Nederlands om de beurt zwanger bleken na jouw verschijnen! Die waren "gematst" zo zeiden wij!' Ik heb haar teruggeprikbord dat ik nu teamleider ben en dat de er de laatste tijd twee collega-teamleiders zwanger zijn of waren. Maar dat er volgens mij geen oorzakelijk verband is.

5 mei 2011

Taal blijft moeilijk, ook voor een organisatie als Landal. Om de etiketjes in het keukenkastje kan ik nog wel grinniken. Daar staan - van rechts naar links - de borrelglazen, de wijnglazen, de bierglazen en de drinkglazen. Conclusie: borrel, wijn en bier zijn geen drinken.
Echt ergerlijk is de geplastificeerde papieren instructie op de sauna. Een fotografische bloemlezing:

saunatekst Wat er verandert is de waarde op het display. Verandert is een persoonsvorm in de tegenwoordige tijd en moet dus met een 't' geschreven worden. Een komma tussen de twee persoonsvormen was ook op zijn plaats geweest.
saunatekst Dit blijft lastig: het aaneenschrijven van woorden als temperatuurinstelling. Even daarvoor wordt er een streepje tussen gezet (ook fout): sauna-kachel.
saunatekst Het is heel handig als je zelf problemen op kunt lossen. Vooral als je dat dan eigenhandig doet!

Vanmiddag maakten we een rondje Zuid-Limburg. Ik had er 'Heel Nederland' van Rik Zaal op nageslagen. Hij heeft overduidelijk een hekel aan plekken waar veel toeristen komen. Wel beveelt hij hier de grotwoningen (Geulhemmerweg in Berg) aan en de tuinen en de kunstverzameling in het Kasteel van Wijlre (vlak bij de Brand bierbrouwerij, ik meen dat Erich het ook over die tuinen had).
De grotwoningen zijn geen toeristische atrractie, maar doen juist daardoor heel 'echt' aan. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat er tot in het begin van de twintigste eeuw op deze manier gewoond is.
Vlak voorbij deze grotwoningen kwam Lidy zowaar een collega tegen.

grotwoningen grotwoningen

In Wijlre hadden we geen geluk. In principe is de kasteeltuin op donderdag toegankelijk, maar vandaag was dat niet zo. We reden via Gulpen naar Vaals, dronken wat op een terras met een prachtig uitzicht op Aken en vonden dit Vaalserberg genoeg; we lieten het drielandenpunt voor wat het is.

Halve finale Europa League vanavond. Braga - Benfica (in het stadion met de rotswand dat ik me nog herinner van een toernooi in Portugal van het Nederlands elftal). Braga wint met 1-0 en stoot de grotere Portugese broer uit het toernooi. Het kwaliteitsverschil met de halve finale Champions League van gisteravond is opvallend groot. Deze ploegen werken hard, maar weten de bal nauwelijks in de ploeg te houden. Twee, hooguit drie balcontacten en de bal is weer voor de tegenstander. Veel te vaak wordt de bal op goed geluk naar voren geschoten.

Nieuw op Schrijversinfo: Anne H. Mulder.

2 bestellingen: 3 x Neel Doff, Tahir Shah, 'Magiër. Reizen door de onderbuik van India'.

6 mei 2011

Terug in Veenendaal na een midweek Valkenburg. Tijdens deze kleine vakantie heb ik op dit weblog niet gemeld dat ik in Zuid-Limburg was. Ik wilde eventuele inbrekers niet op een idee brengen. Ik heb elke dag wel aantekeningen over het Limburgse gemaakt. Die plak ik er hieronder nu alsnog bij.

Ik heb mezelf vanmiddag toch maar aan het werk gezet. In de tuin ligt al een week of twee de afgekeurde houten vloer uit de hal van Martijn. Goed hout voor in de open haard, want het is niet gelakt of geverfd (wel in de was gezet). Het zijn veel planken, die eerst in open haardklare brokken moeten worden gezaagd en dan nog eens gekloofd. Voor dat zagen kocht ik een elektrische zaag; met de handzaag of de decourpeerzaag is het onbegonnen werk.

haardhout haardhout haardhout

1 bestelling: Willem Frederik Hermans, 'Hundertwasser, honderdvijf en meer verhalen' (Bulkboek)

7 mei 2011

Mariët Meester - foto: Jaap de Ruig

Mariët Meester in Veenhuizen

Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 7

 

 

Sarien Visser

Sinds 2 april, de dag waarop ik Mariët Meester de vorige keer heb geïnterviewd, hebben veel ontwikkelingen plaatsgevonden.

Door Cultura24 is de auteur geïnterviewd voor het programma Vrw.zkt.Knst. Op 18 april werd het 7 minuten durende filmpje uitgezonden, dat u hier kunt bekijken.

In het filmpje komt aan de orde dat na de Tweede Wereldoorlog honderden politieke delinquenten in Veenhuizen werden vastgezet vanwege hun ‘fout zijn’ tijdens de oorlog. Een van hen was de Amsterdamse schilder/tekenaar Adolf Gantzert, die vijf jaar in Veenhuizen verbleef. Na een gesprek met de hoofddirecteur van het gevangenisdorp en met pastoor Smits, de pastoor die tijdens de Tweede Wereldoorlog actief was in het verzet, werd besloten dat hij het gewelf van de apsis mocht beschilderen. De pastoor kan enig opportunisme niet worden ontzegd. Het werd een imposante schildering van de Hemelvaart van Christus omgeven door engelen en nagestaard door de apostelen. Gantzert schilderde elf apostelen. Judas was er niet meer bij, hij was immers al dood. Opvallend in de schildering is de rechtse figuur met een herdersstaf in de hand. Geen visser, zoals de apostelen, maar een herder. Het is Gantzert, die zichzelf als twaalfde figuur naast de apostelen heeft geschilderd. Hij werd vijftien jaar geleden herkend door een kleindochter, die de kerk bezocht. Dit was een emotionele bijeenkomst.

35

Foto: Terry Benjamins uit Appingedam

Mariët Meester heeft een 91 jarige oud-inwoner van Veenhuizen geïnterviewd, die als gestichtwachter (gewa) de heer Gantzert heeft bewaakt tijdens zijn schilderwerkzaamheden. Hij deed dat elke dag 4 uur en had zichtbaar een karabijn bij zich en ook nog een pistool op zak. Je mocht als gewa geen band opbouwen met een gedetineerde die je dagelijks bewaakte.

Deze volgens neogotische stijl uitgevoerde kerk werd in 1892 / 1893 gebouwd en ingewijd, ter vervanging van een naastgelegen, te klein geworden kerkgebouwtje. Dit werd later de ‘School met de Bijbel’, met daaraan verbonden de woning van het hoofd van de school. In deze woning heeft Mariët Meester tijdens haar jeugdjaren gewoond. Hier is een link naar de bibliografie van de auteur op Schrijversinfo, waarop u een foto van de school met woning ziet. Op 23 oktober 2010 schreef Mariët op het prikbord van mijn Facebook: Mijn kamer was boven de erker. En maar naar buiten kijken, en maar verlangen naar de grote stad. En nu, in Amsterdam, natuurlijk heimwee naar het gevangenisdorp. Mijn ouders wonen er overigens nog steeds, maar in een ander huis.

De patroon van de parochiekerk werd de heilige Hieronymus Aemilianus (1481 – 1537). Deze Noord-Italiaanse heilige wijdde zijn leven aan de opvang, huisvesting en verzorging van wezen, verlaten kinderen en andere hulpbehoevenden. Tijdens een epidemie raakte hij dodelijk besmet toen hij zieken verzorgde en zelf de gestorvenen op zijn schouders naar hun laatste rustplaats had gebracht. Toen in 1925 de Maatschappij van Weldadigheid een patroonheilige zocht voor de katholieke kerk van Veenhuizen was deze Hieronymus natuurlijk de aangewezen man. Bij het altaar links stond zijn heiligenbeeld: in een groene mantel, met een gebouw en een geldbuidel als de attributen en symbolen van zijn menslievende ijver. Stond, want op 1 mei jongstleden is de laatste kerkdienst in deze kerk gehouden, omdat het aantal parochieleden te klein is geworden.

Mariët Meester was, als tijdelijk bewoonster van de katholieke pastorie, bij deze afscheidsdienst aanwezig. Ze vertelt: ‘In een volle kerk werden de rituelen uitgevoerd die horen bij de sluiting van een katholiek kerkgebouw, zoals:

■ het tabernakel bleef leeg open staan;
■ het altaar werd ontruimd door misdienaren;
■ kaarsen werden uitgeblazen;
■ de paaskaars bleef branden;
■ de Godslamp werd uitgedaan;
■ twee heiligenbeelden werden in processie weggedragen en worden naar Oosterwolde en Roden gebracht;
■ twee pastoors leidden de dienst;
■ de bisschop had per e-mail een bericht gestuurd, dat werd voorgelezen, omdat hij in Lourdes verbleef.’

kerk Veenhuizen

Doordat het houten torentje waarin de klok hangt te bouwvallig is, kon die niet worden geluid. Een van de pastoors noemde het ‘een gemiste kans’ dat de kerk niet wordt opengehouden. Na de dienst gingen de aanwezigen koffiedrinken in het Verenigingsgebouw, waar mijn oud-collega Jan de Maar op expressieve wijze de geschiedenis van de kerk behandelde.

Wat de toekomstige bestemming van dit oud-kerkgebouw zal worden is nog niet bekend, maar van afbreken kan geen sprake zijn, omdat het een rijksmonument is.

Vorige maand werd in het Belgische Machelen (waar Gerard Reve van 1993 tot 2004 woonde) het gedicht 'Credo' op een muur onthuld. Een gedicht van Reve op een muur in Veenendaal behoort momenteel ook tot de mogelijkheden. PatrimoniumWoonstichting voelt daar wel voor. Nu is het nog de kunst een passend (en voor Veenendaal acceptabel) gedicht te vinden.

Heerlijk meiweer. We deden onze eerste barbecue van dit jaar, lekker met z'n tweetjes. Het hoeft niet veel te zijn om lekker te wezen (meestal koop ik veel te veel, nu ging het precies op).

Nieuw op Schrijversinfo: Martin Bril.

2 bestellingen: Ed. Hoornik, 'Verzamelde gedichten', Marja Pruis, 'de Nijhoffs of de gevolgen van een huwelijk'.

 

8 mei 2011

Ik heb nooit iets met leeftijd gehad Vier keer stond er in 'Vrij Nederland' een 'trio-interview' met Jan Blokker, H.J.A. Hofland en Harry Mulisch (in 1978, 1992, 2002 en 2007). Dat leverde prettig leesvoer op. De vier interviews zijn nu in een boekje uitgegeven. Een aanrader!

Het houthok ligt nu vol met de aanmaakhoutjes van de afgekeurde vloer uit de hal van Martijn.
Het is zoveel dat het wel niet alleen als aanmaakhout gebruikt zal gaan worden. Wie bovenin goed kijkt, ziet dat het dubbele rijen zijn!
Houthok vol aanmaakhout

3 bestellingen: Jean Pierre Rawie, 'Woelig stof', Ingrid Nijkerk-Pieters, '4000 moderne en klassieke voornamen met tabellen om zelf nieuwe namen samen te stellen', Ivan Illich, 'Naar een nieuwe levensstijl' (kwijt?!).

 

9 mei 2011

Op de hoek van het Anker en de Monding is dezelfde boom als vorig jaar weer helemaal 'ingepakt' door de spinselmot. Komen die beesten terug naar de plek waar ze zelf geboren zijn? Of staat deze boom om de één of andere reden precies op een ideale plek voor dit soort beesten?

Bij het kopieerapparaat is een heel smal raam waardoor je naar de garderobe en de kluisjes van de leerlingen kijkt. Twee meisjes uit V3 stonden zichzelf daar met deodorant te bespuiten. Dat gaat niet voorzichtig: wolken deo stuiven in de rondte en ze kleden zich bijkans helemaal uit om alle deo op de gewenste plekken te krijgen (blijkbaar was er een ontmoeting op til waar veel vanaf hing). Nee, ik ben niet bewust naar ze blijven kijken. Ja, ik heb ze even later gewaarschuwd voor dat raam in die ruimte (later bedacht ik dat ik ze nog beter op de bewakingscamera's had kunnen wijzen).

De komende drie dagen ben ik met zestig leerlingen en vier collega's naar Leuven en Brussel. Ik verheug me erop. Alleen weet ik niet of er tijd en mogelijkheid zal zijn om de komende dagen daar ook wat over te schrijven. Misschien wel, want ik neem mijn kleine laptop mee.

10 mei 2011

Vroeg op vandaag: de bus naar Leuven vertrok om 6.00 uur. Alle zestig leerlingen waren op tijd aanwezig. We reden naar Han om daar de grotten te bekijken. Dat betekende dat we zowel de ringweg Antwerpen als de ringweg Brussel moesten 'nemen'. Daar waren ongelukken gebeurd en we deden er dan ook zo'n anderhalf uur langer over dan gepland.
Die grotten zijn een bezoek meer dan waard. We gingen met een soort treintje naar boven en liepen vervolgens met een gids door de grotten. Geweldige druipsteenformaties in allerlei vormen. Leerlingen zijn geen wandelaars en sommige vonden dat lopen door die grotten maar niets. Aan andere leerlingen zijn heel die grotten niet besteed. Ik liep achter een meisje en hoorde haar aan haar vriendin vragen: 'Snap jij nou wat volwassenen zo leuk aan grotten vinden?' Toch geloof ik dat ze zich zo'n werkweekonderdeel jaren later nog zullen herinneren.

Grotten van Han Grotten van Han

Ook vijftienjarigen kun je nog van alles wijs maken. Ik vertelde een paar meiden dat onze gids Han heette, dat hij de baas van de grotten was en dat ze daarom de 'Grotten van Han' genoemd worden. De meiden knikten begrijpend: 'Ja, logisch'.

Van Han reden we naar Leuven, waar we door het Groot Begijnhof wandelden, waarna de leerlingen de speurtocht liepen die ik twee weken geleden nog met Edwin ben wezen controleren. Wij wachtten op de leerlingen op een terras bij het prachtige stadhuis van Leuven. Op dat terras gunden we onszelf één Belgisch biertje. De leerlingen mogen deze reis geen alcohol gebruiken (ze zijn nog geen zestien), geen energiedrankjes (dan slapen ze zeker niet) en al helemaal geen drugs. Op de ouderavond zeggen we tegen ouders en leerlingen dat de docenten 's avonds óók geen alcohol drinken. Daar hebben we over nagedacht, want dat laat ruimte voor één zo'n biertje in de middag! We maakten een groepsfoto op de trappen van het stadhuis en liepen daarna naar jeugdherberg 'De Blauwput'.

groepsfoto Leuven

In de jeugdherberg waren de leerlingen ontzettend aan het klooien met de bij de voordeur opgehaalde lakens en het sloop: 'Meneer, dat blauwe ding kan niet in het dekbedovertrek!' 'Nee jongen, dat klopt. Dat blauwe ding is een deken en dat witte is geen dekbedovertrek, dat is een laken!'.

Nadat de kamers waren ingericht liepen we (ja, alweer lopen, ze moeten moe worden) naar het studentenrestaurant Alma 2. Daar konden de leerlingen kiezen uit vijf warme maaltijden. Ze aten netjes, klooiden niet met eten, maar aten lang niet alles op. Dat kwam ook doordat veel leerlingen 's middags nog snel een bezoek aan de MacDonalds hadden gebracht. Maar ze hebben kúnnen eten en ze hebben iets uit kunnen kiezen wat ze lusten. Ik stond bij het buffet in de rij voor de kipbrioches, maar die waren net op toen ik aan de beurt was. In plaats daarvan kwam er stoofvlees met frites. Ook lekker! Dus ik kon in dezelfde rij blijven staan.

's Avonds konden de leerlingen kiezen uit vijf verschillende films, waaronder de nieuwe 'Scream', de nieuwe 'Fast and furious' en een 3D-versie van 'Thor'. Ik ging niet mee naar de film, maar pakte een paar uur slaap, omdat ik vannacht de 'nachtwacht' ben. Om 1.00 uur hebben we de leerlingen naar hun eigen slaapkamers gedirigeerd. Om 2.00 uur wilde ik ze echt stil hebben en om 3.30 uur had ik ze ook stil. Dat duurde wat langer doordat er op twee van de drie verdiepingen waar wij liggen ook leerlingen van een school uit Sneek liggen. Die zijn wat ouder dan onze leerlingen en worden ook wat vrijer gelaten. Maar alles heeft toch een paar uur geslapen.

In deze nachtelijke uren heb ik tijd om wat aan Schrijversinfo te werken. Ik nam de informatie uit 'Literair Akkoord 25' op de diverse bladzijden op en schreef aan dit weblog. Het is nu 5.02 uur en ik begin het wat zat te worden. Naar bed gaan heeft niet veel zin, want dat bed staat naast Edwin en die ligt met een reuzekettingzaag een heel bos weg te werken. Bovendien zullen zo de eerste leerlingen wel weer wakker worden. Dan kan ik die nog een poosje koest houden, zodat andere leerlingen en mijn collega's nog even door kunnen slapen. Tegen half acht staat het ontbijt klaar. Dan neem ik een vroege kop koffie en duik in bed. De rest gaat vandaag naar Brussel, maar dan slaap ik. Als ik in de loop van de middag wakker word, ga ik Leuven in. Een terrasje, een museum, een bezoek aan De Slegte. Zit u over mij maar niet in.

1 bestelling: knipsels Gerard Reve.

11 mei 2011

Om half acht heb ik de leerlingen en collega's wakker gemaakt en ben toen zelf gaan slapen. Even daarvoor had ik - om 6.59 - Lidy al gebeld: 'wekservice!'

Ik sliep tot ongeveer 14.00 uur. Zo'n zes uur is nog een redelijke 'nacht'-rust en ik voelde me uitgeslapen genoeg. Rond 15.00 uur wandelde ik Leuven in, voor een kop koffie en voor een bezoek aan museum 'M' van Leuven. Een groot museum waar alles bovendien heel ruim is uitgestald. Een vaste collectie over de historie van de stad met kerkschatten als heiligenbeelden en schilderijen met bijbelse voorstellingen:

Museum M Museum M

Maar ook een zaal(tje) met heel oude boeken, bijvoorbeeld van P.C. Hooft, Jacob Cats en Maria Sybillia Merian:

P.C. Hooft Maria Sybillia Merian

Verder wisseltentoonstellingen met vooral veel moderne kunst (Freek Wambacq en Pedro Cabrita Reis). Ik merk dat die moderne kunst aan mij steeds minder besteed is. Een kunstenaar is voor mij toch eerst en vooral een ambachtsman. Die man of vrouw moet zijn vak beheersen en dat wil ik aan de kunstwerken af kunnnen zien. Dat lukt bij beelden en schilderijen, maar een stel werkhandschoenen en halve kokosnoten op een tafel leggen is vast en zeker knap bedacht, maar ik zie het ambacht er niet aan af:

Museum M Museum M

Het kaartje voor dit museum gaf ook toegang tot de 'schatkamer' van de centrale grote kerk in Leuven. Die kerk heb ik al een paar keer van binnen gezien, maar die 'schatkamer' nog niet. Je moet erg van kerkelijke kunst houden om deze tentoonstelling te kunnen waarderen. Ik was er snel doorheen. Wél aardig vond ik een vitrine met reliekbeelden. Op deze manier kon men een onooglijk relikwie (een teennagel van een heilige, een splinter van het kruis) toch nog op een indrukwekkende manier presenteren:

reliekbeeld reliekbeeld

Bij De Slegte kocht ik 'Oost-Indische inkt. 400 jaar Indië in de Nederlandse letteren', een door Alfred Birney samengestelde bloemlezing. Daarin heb ik op terrassen in Leuven zitten lezen. Ik dronk wat Duvel en at asperges met gerookte zalm. Een rustige en heel aangename middag en begin van de avond. In de jeugdherberg sliep ik nog een paar uur en kon toen net voor 23.00 uur de uit Brussel terugkerende leerlingen en collega's verwelkomen.

Nu is het 3.50 uur. Het is nu een half uurtje stil. Ik twijfel of ik in de gang zal blijven zitten, of dat ik toch nog maar een paar uur slaap ga 'pakken'.

2 bestellingen: Gerrit Kouwenaar, '100 gedichten', Leo Vroman, 'Liefde, sterk vergroot'.

12 mei 2011

Rond 4.00 uur ging ik toch maar naar bed. Het snurken van Edwin viel mee. Sterker nog: hij werd wakker van mijn gesnurk!

's Morgens vroeg lieten we de leerlingen hun kamers opruimen en tassen inpakken. We reden via het Atomium (waar we deze keer niet naar binnen konden, maar zó veel is daar ook niet te zien - we maakten wel een groepsfoto met het Atomium op de achtergrond) naar de Efteling. Daar bleven we tot sluitingstijd (18.00 uur).
Ik was van plan de hele middag op een bankje te gaan zitten lezen, maar de collega's wisten me om te praten: ik ging mee in de Pagode. Dat is een rond gebouwtje dat via een soort hijskraanarm hoog de lucht in gaat en daar ronddraait. Zo heb je een mooi uitzicht over de hele Efteling. Het kreng bleef echter boven steken. Het ronddraaien werkte niet en naar beneden halen lukte ook niet direct. Uiteindelijk werd er van elektrische bediening overgeschakeld op diesel. Stukje bij beetje kwam het gevaarte toen omlaag. We moesten zelfs een paar keer op andere plaatsen gaan zitten. Die 'verdeling van gewicht' was nodig om het ding netjes omlaag te krijgen. Excuses konden er niet af. Sterker nog: het domme blondje dat de boel moest bedienen liet zich ontvallen dat dit de laatste tijd wel vaker gebeurde!! Een slechte beurt voor de Efteling.

Daarna ging ik met de collega's mee in het 'Carnaval Festival'. Vol verbazing heb ik dit toppunt van stompzinnigheid bekeken. Je zit in een bakje en draait dan in een aantal minuten langs simpele en foeilelijke poppen (af en toe duikt Loekie de leeuw op) die mechanisch staan te bewegen (één beweging per pop). Dat alles op een irritant melodietje (het schijnt van Toon Hermans te zijn). De Hoogvliet heeft in de winkel een paar poppen staan, die muziek maken en een reclameversje zingen; dat is van een véél hoger niveau dan dit 'Carnaval Festival'.

De rest van de middag heb ik, heerlijk in de zon, zitten lezen in 'Godverdomse dagen op een godverdomse bol' van Dimitri Verhulst. Hij vertelt - op geheel eigen wijze - de geschiedenis van de mensheid na. Herkenbaar, ironisch én humoristisch. Je leest een bekend verhaal, maar bent al lezend ontzettend benieuwd hóe hij het zal verwoorden en dat is steeds weer verrassend. Een paar citaten:

Kinderen, ze zijn schattig als ze van anderen zijn, goedkoper vooral. (blz. 35)

Bomen komen elkaar niet tegen en leven doorgaans langer. (blz. 51)

Een bestaan kan pas als succesvol worden bestempeld wanneer het overeenkomt met het lot.
Maar het lot, het lot is een wijf. Voor de goede verstaander:
men moet er af ten toe eens hard en weinig teerhartig op bonken om haar naar de juiste hand te zetten. (blz. 129)

Wat de ploeg was voor de landbouw, wat het wiel was voor de mechanica,
dat is de wc voor het idee!
Kakkend in afzondering komt 't op de ene gedachte na de andere. (blz. 146)

Als je de Efteling binnenkomt is er direct een winkeltje met allerlei Efteling-snuisterijen. Dat hebben ze toepasselijk en woordspelig de naam 'Efteldingen' gegeven. Daar kan ik wel om grinniken. Ik was daardoor attent op andere bordjes, maar helaas bleef het bij deze ene woordspeligheid. Doordat ik op de bordjes lette, vond ik wel wat onlogisch taalgebruik. De toiletten zijn natuurlijk niet gratis. Ik wilde er één mee naar huis nemen, maar mooi dat dat niet mocht.

Efteling Efteling Efteling

13 mei 2011

Op deze vrijdag na de driedaagse schoolreis hebben de leerlingen én de begeleiders een dag vrij. Voor de docenten is dat ter compensatie van de gemaakte uren. Ik vind dat een prettige regeling. Je kunt uitslapen en bijkomen. Bovendien is het een mooi gebaar van de schoolleiding, zonder in het tellen van uren te vervallen. Je gaat immers ook met zo'n reis mee omdat je dat leuk vindt om te doen.

Ik sliep dan ook uit tot een uur of elf. Daarna haalden we Tygo en Luna op bij Suzanne. Zij heeft een buikgriep te pakken, ligt over te geven en dat valt haar zwaar met haar zwangere buik (ze is begin juli uitgeteld). Zo werd deze dag ook nog een prettige opa-dag. Ik nam Tygo op de fiets mee naar het postagentschap aan het Bruïneplein. Op de terugweg koch ik voor hem en voor mezelf (ik heb nog steeds wat last van mijn keel) een softijsje bij de snackbar op de hoek van de Colijnstraat. We gingen in de rieten stoelen voor de snackbar zitten. Dat was geen goed idee. Er gebeurde daar zoveel (ze zijn daar huizen aan het bouwen; er werd beton gestort, geboord en met hijskranen gewerkt) dat Tygo ogen tekort kwam om alles bij te houden. Aan het eten van zijn ijsje kwam hij niet toe. Ik at de kop van dat ijsje af en zette hem met de rest ervan voor op mijn fiets. Toen sloeg hij wel aan het eten.
Aan het eind van de middag zaten we met hem in de tuin. Hij deed de tuinhaard open, stopte er zijn voetbal en tennisballen in en kroop er tenslotte ook zelf bij.

Tygo met een softijsje Tygo in de buitenhaard

14 mei 2011

Mariët Meester - foto: Jaap de Ruig

Mariët Meester in Veenhuizen

Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 8

 

 

Sarien Visser

In oktober van dit jaar komt er een nieuw boek van Mariët Meester uit. De titel wordt: De mythische oom. Dit was ook de werktitel tijdens het schrijfproces.

Het verhaal is gebaseerd op het leven van de drie jaar jongere broer van de vader van de auteur, die in 1953 zonder diploma’s naar de Verenigde Staten emigreerde. In de Verenigde Staten heeft hij het gebracht tot toxicoloog, dat is iemand die de werking van giftige stoffen op biologische systemen bestudeert. Toxicologie is een deelgebied van de geneeskunde.

Voor Mariët was hij een mythische oom, omdat ze hem zelden zag en af en toe iets intrigerends over hem hoorde.

De auteur is tweemaal naar de Verenigde Staten gereisd. De eerste keer om drie maanden informatie voor haar boek te verzamelen, de tweede keer om het manuscript aan haar oom te laten lezen. Doordat de auteur de naam van de hoofdpersoon heeft veranderd is het nu een universeel verhaal geworden.

De Arbeiderspers gaat dit boek uitgeven. De laatste jaren gaf Balans de boeken van Mariët Meester uit, maar omdat deze uitgever is gespecialiseerd in non-fictie en Mariët ook fictie schrijft, past De Arbeiderspers beter bij haar. Beide uitgevers behoren tot hetzelfde uitgevershuis, daarom kon deze wisseling na goed overleg plaatsvinden.

De auteur heeft bij de uitgever een foto ingeleverd die op de omslag zou kunnen worden afgedrukt.

Mariët gaat de komende week op de eerste verdieping van de pastorie een klein kamertje inrichten, waar ze in alle rust kan werken. In de woonkamer van de pastorie is het te onrustig, doordat mensen vaak zonder afspraak langskomen om hun verhaal te vertellen.

De auteur heeft de kleinste ruimte gekozen, omdat dit haar een gevoel van inkeer geeft. Ze heeft behoefte aan een tijdloos niemandsland, zonder mobiele telefoon en zonder internet, waar ze zich wil gaan houden aan haar vaste schrijfritme, zoals ik dat enkele afleveringen geleden heb beschreven.

Het verblijf van Mariët Meester in Veenhuizen is tot en met 31 juli verlengd, daarom wil ze zich binnenkort concentreren op een Oral History project. Dit geeft ze voorrang op de roman die ze over Veenhuizen gaat schrijven, omdat veel informatie dreigt verloren te gaan doordat oudere mensen overlijden. Zo had ze van iemand gehoord dat de moeder van een jongetje dat in 1952 in Veenhuizen door een gestichtsbewoner werd vermoord, inmiddels 95 was en in een verzorgingstehuis in een naburig dorp woonde. Haar contactpersoon beloofde een afspraak tot stand te brengen. Het bleek toen dat de mevrouw net een paar dagen ervoor was overleden.

De algemeen directeur van de drie gevangenissen in Veenhuizen, Tom Yntema, is de initiatiefnemer van het Oral History project, waarin de geschiedenis van de bewoners van Veenhuizen in relatie tot Justitie wordt vastgelegd. Hij heeft contact opgenomen met Peter Sluiter, de directeur van het landelijke Gevangenismuseum, dat in Veenhuizen is gevestigd.

Over dit museum, dat vooral op educatief gebied hoog scoort kunt u hier informatie vinden. De slogan ‘Een dagje gevangenismuseum is bepaald geen straf’ zult u na een bezoek ongetwijfeld bevestigen. Door Peter Sluiter werd de Stichting Het Drentse Boek ingeschakeld, waarvan de voorzitter Anne Doornbos ook gemeentesecretaris van de gemeente Noordenveld is, waar Veenhuizen toe behoort. Mensen van deze instanties zijn bezig met het rond krijgen van de financiering van dit project. Mariët Meester bemoeit zich niet met de financiering, voor haar staan het vergaren van de nodige informatie en de schriftelijke weerslag van deze gegevens centraal.

Mariët heeft al ongeveer tien mensen geïnterviewd en het beeld wordt steeds rijker en completer. Recent heeft ze iemand geïnterviewd die was betrokken bij het opzetten van de Lubberskampementen in 1993. Hier vindt u een filmpje van het programma Andere Tijden dat de sfeer van die tijd voelbaar maakt. Het uittypen van de interviews, die op video worden vastgelegd door Jaap de Ruig, filmer en partner van de auteur, kost haar veel tijd. Op het programma staat ook nog een rondwandeling door Veenhuizen met een of meerdere personen, om ter plekke herinneringen boven te laten komen.

Bij toeval kwam Mariët Meester een boekje op het spoor van de heer H. Stouten, dat in 1986 werd uitgegeven. De heer Stouten was na de Tweede Wereldoorlog directeur van de open gevangenis Bergveen, waar politieke delinquenten verbleven. Later werd hij directeur van de gevangenis Norgerhaven, waar in die tijd de strenger gestrafte politieke delinquenten verbleven. In die periode heeft hij vijfhonderd van die politieke delinquenten geïnterviewd, om te achterhalen waarom ze tijdens de oorlog ‘fout’ waren geweest. Hij kon allerlei categorieën onderscheiden, waarop mensen hun keuze hadden gebaseerd, zoals:
■ zakelijk gewin;
■ meelopen met anderen;
■ opportunisme;
■ persoonlijke interesse;
■ idealisme.
Waarschijnlijk had de heer Stouten zijn materiaal willen gebruiken voor wetenschappelijk onderzoek, maar is het daar niet van gekomen.

Mariët Meester heeft vorige maand een literaire rondleiding door Veenhuizen verzorgd voor bestuurders die werkzaam zijn in de Geestelijke Gezondheidszorg. Zij herkenden veel parallellen tussen het Justitiewezen en de sector waarin zijzelf werkzaam zijn.

 

In de dagen dat ik in Leuven was veilde Burgersdijk & Niermans weer honderden kavels boeken. Ik had via internet op drie kavels meegeboden. Een kavel Friese poëzie en een een kavel biografieën gingen ruim boven mijn maximumbod weg. Het onderstaande kavel werd wel aan mij toegeslagen. Er komen nog veilingkosten én verzendkosten bij. Dan kocht ik vijfenveertig boeken voor net iets meer dan honderd euro.

CRONE, C.S. Het feestelijke leven. 1939. Ocl. Bind. design & drawings by J. Cantré. -- Id. Muziek over het water. 2e dr. (1940). Ohcl. -- M. EMANTS. Monaco. 1967. Obrds. w. dust-j. -- Id. Afgestorven. Huwelijksgeluk, een kind. 1967. Obrds. w. dust-j. -- H. MARSMAN. Tempel & kruis. 2e dr. 1940. Ocl. -- And 40 o. (incl. 16 by H. Warren). (45).

Nieuw op Schrijversinfo: een bladzijde over de deze week overleden Clark Accord.

2 bestellingen: Jeroen Brouwers, 'Het tuurtouw. Ter herinnering aan Geert van Oorschot', Jeroen Brouwers, 'Het aardigste volk ter wereld. W.F. Hermans in Brussel. Bijdrage aan zijn biografie'.

15 mei 2011

Het Eurovisie Songfestival zit er ook weer op. We wisten al dat Nederland niet door de voorronde gekomen was. Nu wordt bekend dat de '3JS' in die voorronde zelfs laatste zijn geworden. Mooi: dan is Volendam weer even stil. Dit is dus het niveau van de palingsound!

Vanmiddag zagen we op televisie Ajax kampioen worden door Twente te verslaan. Jammer, jammer. Ik heb dan ook nog eens € 5,95 betaald om dat te kunnen zien. Dat was wel een slimme actie van Ziggo. Deze ontknoping wilden veel mensen wel zien. Ze zullen dan ook heel veel keer die € 5,95 binnen hebben gehaald.

1 bestelling: 'Bijdragen en Mededelingen van het Rijksmuseum voor Volkskunde 'Het Nederlands Openluchtmuseum, 48e jaargang, 1985, nr. 1'.

16 mei 2011

Het valt na drie rommelige weken (week met studiedag en examenstunt, meivakantie, week met reizen tweede en derde klassen) niet mee om de leerlingen weer hard aan het werk te krijgen. Toch zal het moeten; er staat voor diverse leerlingen nog wat op het spel en er zijn nog maar vier lesweken, waar ook nog eens Pinksteren en Hemelvaart in vallen.

Nieuw op Schrijversinfo: Stefan Hertmans.

Kaneelvingers Naar Merelbeke Je portret Sneeuwdoosjes waarover men niet spreken kan

1 bestelling: William Shakespeare, 'Romeo en Julia'.

17 mei 2011

Het heeft niets met de Belgiëreis van vorige week te maken, maar ik zit ineens volop in de Vlaamse schrijvers. Gisterenavond maakte ik de Schrijversinfobladzijde over Stefan Hertmans af. Ik las de laatste bladzijden van 'Godverdomse dagen op een godverdomse bol' van Dimitri Verhulst. Op bladzijde 71 komt die titel ín het boek voor, maar dan in een gematigde vorm: 'Ach kind, zwijgt stil; het is een triestig leven op een triestige wereld'. Dat klinkt misschien wel mooier, maar verkoopt waarschijnlijk minder. Er zou in ieder geval minder ophef over ontstaan zijn. Daarna las ik verder in 'Het verkoolde alfabet' van Paul de Wispelaere, dat al een poosje op mijn nachtkastje ligt:

De democratie is een luxe van het noorden. Het zuiden mag ernaar kijken, dat wordt tenslotte niemand geweigerd. En niemand heeft er eigenlijk last van dat de politiek democratisch is, zolang de economie dat maar niet is. (blz. 133)

'Waarom schrijft u?' Nooit en nergens ter wereld: waarom voetbalt u? Waarom bent u wielrenner? Waarom bent u bedrijfsleider? Waarom maakt u slavinken? Maar wel steevast: waarom schrijft u? Schrijven is een curiosum, een zo goed als onvoorstelbare bezigheid, een duistere praktijk. En omdat de schrijver hoffelijk wil blijven, zegt hij niet: 'Loop naar de pomp', of: 'Je kunt m'n reet likken', nee, met gekrulde tenen pijnigt hij altijd weer zijn hersens om een acceptabel antwoord te verzinnen. (blz. 127)

BAPO-dag is opruimdag. Een oude parasol, een parasolvoet, een vergane workmate zijn verhuisd naar de gemeentewerf en een doosje lege flessen naar de flessencontainer.

Overdag had ik vrij, maar vanavond was er een ouderavond, dus van half zeven tot half elf moest ik toch werken.

Nieuw op Schrijversinfo: Mensje van Keulen (die dieze maand veertig jaar schrijfster is).

3 bestellingen: Driek van Wissen, 'Het mooiste meisje van de klas', 3 stafkaarten 39 H, Bergharen (van verschillende jaren), knipsels Havank.

18 mei 2011

Ik probeer mijn leerlingen kritisch te laten letten op het taalgebruik dat ze om zich heen zien. Dat lukt ook dit jaar weer redelijk. Rachelle bracht vandaag het gratis advertentiekrantje 'Zich Op Veenendaal e.o.' mee. Op de voorpagina staat pontificaal in de kop een spelfout: 'Joep Onderlinden in De Lampegieet'.
Soms zijn mijn leerlingen te kritisch en menen ze een fout te zien waar dat helemaal niet het geval is. Een andere leerling (uit dezelfde klas) meent in Amerongen een museum te hebben gezien waar je kunt leren hoe je tabak moet stelen: het tabaksteeltmuseum.

Een rustige schooldag vandaag. Toetsen in al mijn lessen. Dat geeft wel weer correctiewerk natuurlijk, maar het meeste kan ik tijdens de les al nakijken. Eén meisje haalt een 9,5. Dat is een mooi cijfer, ze had alleen één dicteewoord fout. Toch komt ze hevig ontdaan aan mijn bureau staan: Ze was ziek toen we die woordjes behandelden. Een vriendin had haar de antwoorden doorgegeven en die heeft ze heel goed uit haar hoofd geleerd. Maar die fout zat al in het doorgegeven werk, dus ze heeft het wel héél goed geleerd en vindt nu dat ze een 10 moet krijgen. Ik vind het sneu voor haar, maar ik kan onmogelijk een fout gespeld woord goed gaan rekenen. En een 9,5 is toch een prachtig cijfer! Daarover worden we het niet eens en ze verlaat duidelijk teleurgesteld mijn lokaal.

Straatnaamcommissie vanmiddag. We hebben de knoop doorgehakt: we gaan niet verder met het idee van de woorden uit de Bommelboeken van Marten Toonder. Het lijkt ons (in meerderheid) nog steeds een leuk idee, maar het zal door veel mensen niet begrepen worden (of ronduit 'raar' worden gevonden) en ook de haalbaarheid in het college schatten we laag in. Ook de pr-adviseur van de gemeente is niet enthousiast en dat zal waarschijnlijk bij het college de doorslag geven. Een voorstel waarvan je inschat dat het afgekeurd zal worden, kun je maar beter niet indienen (al is het met pijn in het hart).
De doorsteek van de Hoofdstraat naar het Kees Stipplein is door een tikfout van een ambtenaar verkeerd in de pers gekomen. Bernhard van Kreelpoort (met een extra 'h') in plaats van Bernard van Kreelpoort. Deze architect uit de vorige eeuw was bij de bevolking bekend als Nard van Kreel. Zo wilden we de doorsteek eerst noemen, maar de familie vond dat niet chique genoeg: hij heette Bernard. Dus veranderden we het voorstel in Bernard van Kreelpoort. Nu ligt er weer een brief: ook Bernard is niet chique genoeg. Het zou volgens de familie nu Bernardus van Kreelpoort moeten worden. Daar moeten we het in de volgende vergadering nog maar eens over hebben.

De doos van Burgersdijk & Niermans was er vandaag al. Ik ben niet naar de kijkdagen geweest, dus het is voor een groot deel een verrassing wat ik gekocht heb. Dat blijft me een sinterklaasgevoel geven. Het was o.a.:
- 2 x C.C.S. Crone (die gaan voorlopig mijn eigen kast in)
- 16 x Hans Warren (vooral Geheim dagboek, ongeveer de helft in de luxe versie mer flappen)
- 5 x Marcellus Emants
- Peter van Zonneveld, 'Een literaire wandeling door Leiden' (in twee versies, voorlopig ook voor mijn verzameling literaire wandelingen)
- Erwin Mortier, 'Marcel'
- J. van Oudshoorn, 'Tobias en de dood'
- F. Bordewijk, 'Karakter'
- H. Marsman, 'Verzamelde gedichten'
- H. Marsman, 'Tempel en kruis
'- N.P. van Wyk Louw, 'Gedichten'

3 bestellingen: Jorge Luis Borges, 'Wereldschandkroniek', Clark Accord, 'De koningin van Paramaribo', Vereniging Gelre, 'Bijdragen en mededelingen, Deel LXXIII, 1982'.

19 mei 2011

Gisteren bij het so'tje in B2 schreef een dyslectisch meisje 'schijtsrechter' in plaats van 'scheidsrechter'. Bij dyslecten trek ik er geen punten af, maar ik probeer ze wel altijd op hun fouten te wijzen. Vandaag zei datzelfde meisje: 'Ik heb het thuis gezegd en mijn vader heeft me een half uur lang uitgelachen.' Gelukkig zag ze er zelf ook wel de humor van in.

Vanmiddag hadden we de sollicitatieronde teamleider ter vervanging van Marloes. Omdat de vervang(st)er mijn collega teamleider wordt, zat ik in de sollicitatiecommissie. Daar ben ik op zich niet zo blij mee, want het betekent dat je één collega blij gaat maken, maar enkele anderen gaat teleurstellen. Gelukkig waren we het in de commissie wel redelijk met elkaar eens (ik zeg hier nog even niet hoe of wat, want ik weet niet of de collega's zelf al op de hoogte zijn).

Vanavond ging ik met Erich en Ria naar het theater: Hans Dorrestijn. Het is zijn afscheidstournee. Hij heeft er geen nieuwe nummers voor geschreven, maar speelt een soort 'Het beste van....'. Een feest van herkenning (Ging Ome Jan maar dood, Zelfs Jezus aan het kruis, Het kerkhof bij nacht, Nooit neem ik een hond, Onze kleine rode Renault, enz.), maar ook wel nummers die ik nog nooit had gehoord. Sommige nummers zong hij niet, maar liet hij als geluidsfragment horen. De ene keer omdat de muzikale begeleiding beter was ('Liegbeest' uit de 'Stratemakeropzeeshow'), de andere keer omdat het gezongen werd door Adèle Bloemendaal ('De vleselijke woning' van haar lp 'Adèles keus').

2 bestellingen: diverse bulkboeken en een knipsel W.F. Hermans.

20 mei 2011

We naderen het einde van het schooljaar. Mijn leerlingen kennen me nu goed en worden steeds vrijer. Vandaagt vraagt een meisje uit een B2-klas aan het eind van de les: 'Meneer, mag ik in uw buik prikken?' Dat is 'vrij voorbij' en dat leek me dan ook geen goed idee. Om positief te blijven: blijkbaar heb ik een band met ze opgebouwd.

Overgezet naar de nieuwe layout - Bies van Ede.

2 bestelling: Dr. J.J. Buskes, 'Hoera voor het leven', Gerrit Kouwenaar, 'Gedichten 1948-1978'.

21 mei 2011

Een mooie, zonnige zaterdag. Maar ik lig met koorts, diarree en overal spierpijn op bed.

22 mei 2011

Mariët Meester - foto: Jaap de Ruig

Mariët Meester in Veenhuizen

Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 9

 

 

Sarien Visser

Op 21 mei was het Bajesdag in Veenhuizen. Deze dag wordt jaarlijks georganiseerd door het Gevangenismuseum in samenwerking met de gevangenis Esserheem, om het publiek kennis te laten maken met het gevangeniswezen. Alles kan gratis worden bezocht tussen 10.00 en 17.00 uur.

Om u een indruk te geven van de samenleving die Mariët Meester op dit moment onderzoekt heb ik een aantal van deze activiteiten bezocht. In de afleveringen 9 en 10 doe ik u hiervan verslag.

Toen ik het binnenterrein van het Gevangenismuseum op liep werd direct mijn aandacht getrokken door een grote witte bus met blauwe alarmlichten op het dak. Het is een van de twee nieuwe cellenbussen die Justitie sinds een jaar gebruikt. In de bus bevinden zich achttien afsluitbare cellen. In elke cel bevinden zich twee stoeltjes. De bus kan dus maximaal zesendertig gedetineerden vervoeren. In deze nieuwe bus bevindt zich ook een toilet. In de oude bussen ontbreekt een toilet en moesten de bewakers met een gedetineerde naar buiten als hij hoge nood had. Soms gebruikt een gedetineerde zo’n ‘uitstapje’ om een ontsnappingspoging te wagen. Er bevindt zich een smalle glasstrook op ooghoogte, zodat de gedetineerde onderweg naar buiten kan kijken en zo wat afleiding heeft. Vier justitieambtenaren begeleiden de bus. Ze hebben allemaal een groot rijbewijs en een medische opleiding gevolgd, bovendien beoefenen ze vechtsporten. Gedetineerden die claustrofobisch zijn worden niet met deze bus vervoerd. Justitie beschikt ook over kleinere bussen, waarin ongeveer zes gedetineerden kunnen worden vervoerd, bijvoorbeeld voor een bezoek aan de rechtbank.

cellenbus cellenbus
cellenbus cellenbus

Als tweede onderdeel heb ik een demonstratie van de gevangenis-ME bezocht, het IBT (Interne BijstandsTeam). Als er een dreigende situatie in een van de gevangenissen ontstaat, die zo ernstig is dat de piw-ers (penitentiair inrichtingswerkers) de situatie niet meer kunnen hanteren, dan wordt de hulp van het IBT ingeroepen. Bij dit team werken zowel mannen als vrouwen.
Er werd ons gedemonstreerd hoe een lastige gedetineerde in zijn cel wordt overmeesterd, daarna mochten kinderen houtblokken naar het IBT gooien en werd een IBTer die met de kinderen meedeed overmeesterd. De beschermende kleding werd ons getoond die een IBTer onder zijn uniform draagt. Dit is te vergelijken met de kleding die de keeper bij een ijshockeywedstrijd draagt. De teamleden transpireerden dan ook behoorlijk.

IBT IBT
IBT IBT

Het volgende onderdeel dat ik bezocht was een zitting van de Politierechtbank. Dit werd verzorgd door de Rechtbank en het Openbaar Ministerie van Assen. Aanwezig waren een rechter, een griffier, een Officier van Justitie en een bode.

De bode bracht Klaas de Beuker binnen. Hij werd verdacht van zware mishandeling. De Beuker is een recidivist, want hij was al vaker voor mishandeling veroordeeld. Hij kwam zonder advocaat. Als eerste verzocht de rechter hem zijn zonnebril af te zetten, omdat de rechter het belangrijk vindt oogcontact met een verdachte te kunnen maken. Met tegenzin gaf De Beuker gehoor aan dit verzoek. De toon was gezet. Met de in 1959 geboren Klaas de Beuker werden zijn persoonlijke gegevens doorgenomen. De rechter zei dat hij op dit moment in voorarrest zat in Esserheem, maar dat was een ‘gerechtelijke vrijheid’ die hij zich veroorloofde, omdat Esserheem op een paar honderd meter van de zittingsplaats ligt. Esserheem is een gevangenis waar veroordeelden hun straf uitzitten en geen Huis van Bewaring, waar verdachten verblijven die nog voor de rechtbank moeten verschijnen.

De rechter wees de verdachte er op dat hij geen antwoord op vragen hoefde te geven, daarna kreeg de Officier van Justitie het woord. Hij las de dagvaarding voor, waarin het strafbare feit wordt beschreven:

Op 9 november 2010 had Klaas de Beuker in discotheek Twist in Assen Jan Peters geschopt en geslagen en op die manier zwaar lichamelijk letsel toegebracht aan het slachtoffer. De reclassering had een rapport uitgebracht over de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. De verdachte kon zich de gebeurtenis niet meer zo goed herinneren, doordat hij, volgens zijn vriendin Mandy, tussen de vijftien en twintig glazen bier had gedronken was hij aangeschoten. Het incident had zich rond middernacht afgespeeld. De vriendin van De Beuker werd volgens hem op de dansvloer versierd door het latere slachtoffer Jan Peters. Er ontstond geduw en getrek tussen de twee rivalen, zodat de beveiliging van discotheek Twist in actie kwam. Volgens Mandy was er niets aan de hand geweest, maar was haar vriend door overmatig drankgebruik jaloers geworden en plaatste hij de situatie in een verkeerd daglicht. Ook Jan Peters had verklaard dat er niets aan de hand was. Hij dronk een glas Cola toen De Beuker scheldend op hem af kwam: ‘Dikke boer, lelijke mongool, etterbak,’ De Beuker zei dat hij zich hiervan niets kon herinneren. ’s Nachts om 3 uur verliet Jan Peters nuchter de discotheek om naar huis te gaan. Opeens kwam de verdachte, die buiten drie kwartier op het slachtoffer had staan wachten, volgens de verklaring van zijn vriendin, weer naar hem toe en begon zonder aanleiding te schoppen en gaf Peters een vuistslag, die hierdoor knock-out raakte. De verdachte gaf aan dat hij boos was en daardoor niet kon stoppen. De portiers van Twist moesten de vechtersbazen scheiden. Het slachtoffer werd naar het Wilhelminaziekenhuis gebracht. Uit de medische verklaring van de behandelende arts blijkt dat het slachtoffer een gebroken neus had, een arm had gebroken, die nu nog moet worden geopereerd en vele bloeduitstortingen had. Tijdens de zitting noemde de verdachte dit: ‘sneu voor Jan’. Hij zei dat het hem niet was gelukt telefonisch contact op te nemen met het slachtoffer. De rechter nam het de verdachte kwalijk dat hij niet meer moeite had gedaan contact met het slachtoffer te zoeken om zijn excuus aan te bieden, door bijvoorbeeld een brief te schrijven. De Beuker gaf aan dat hij van het voorval heeft geleerd. Uit het rapport van de reclassering komen de volgende aspecten naar voren:

- Verdachte heeft thans een vaste baan, als timmerman;
- Als verdachte langdurig uit de roulatie wordt genomen, dan kan de werkgever niet verder met hem;
- Een brief van de werkgever die hierin aangeeft vol lof over zijn werknemer te zijn;
- Verdachte heeft een huis gekocht, waarvan hij de hypotheek moet betalen;
- Verdachte woont samen met zijn vriendin;
- Verdachte heeft inmiddels therapie gevolgd voor zijn gewelddadige gedrag en zijn drankprobleem.

De reclassering adviseert de verdachte een forse werkstraf met een voorwaardelijke gevangenisstraf te geven, zodat hij zijn werk behoudt en aan zijn financiële verplichtingen kan voldoen.

Toen de verdachte om een tweede kans vroeg, wreef de rechter hem onder de neus dat verdachte reeds een strafblad heeft in verband met een bedreiging met mishandeling in 1997, dat hij een werkstraf van 30 uur had gekregen in 1998 en 1999 voor openlijke geweldpleging. In 2009 kreeg verdachte een werkstraf met daaraan verbonden een voorwaardelijke gevangenisstraf. Van een tweede kans kon dus geen sprake zijn.

Daarna volgde de eis van de Officier van Justitie. Hij achtte zware mishandeling bewezen (operatie van de armbreuk), er was geen sprake van noodweer of zelfverdediging. De klassieke drie punten waar de reclassering altijd mee aankomt: vriendin, woning en werk, om een werkstraf in plaats van een gevangenisstraf uit te spreken, vond de Officier van Justitie in dit geval een gepasseerd station, in verband met het belaste verleden van de verdachte en zijn gebrek aan zelfbeheersing. Hij eiste een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van 8 maanden met aftrek van voorarrest, omdat de Officier van Justitie het belang van de samenleving zwaarder liet wegen dan persoonlijke belangen van de verdachte.

De verdachte kreeg daarna het laatste woord. Hij voerde zijn huis, vriendin en werk aan en gaf aan dat zijn therapie voor niets zou zijn geweest als de rechter daar geen rekening mee hield.

De uitspraak volgde direct.

De rechter achtte de feiten bewezen, omdat de vriendin van de verdachte en het slachtoffer identieke verklaringen hadden afgelegd. Een en ander wordt ondersteund door verklaringen van de portiers van de discotheek en de medische gegevens, zwaar lichamelijk letsel. Verdachte heeft strafbare daden verricht. Verdachte heeft reeds een strafblad en is recent veroordeeld in 2009 tot een voorwaardelijke gevangenisstraf. De ernst van de feiten liet de rechter zwaarder wegen dan persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals het eventueel kwijtraken van zijn baan. De rechter veroordeelde de verdachte tot acht maanden gevangenisstraf, met aftrek van voorarrest, waarvan vier maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar, als stok achter de deur. Ook werd de verdachte onder toezicht van de reclassering geplaatst. Als hij zich hieraan onttrekt, dan moet hij ook het voorwaardelijke deel van zijn straf uitzitten. De Officier van Justitie zal regelen dat de veroordeelde zijn straf aansluitend aan het voorarrest kan uitzitten. De verdachte heeft veertien dagen de tijd om hoger beroep aan te tekenen bij het Gerechtshof in Leeuwarden, hij kon ook direct afstand doen van dit recht.

De verdachte gaf aan dat hij zeker in hoger beroep zal gaan. De Officier van Justitie gaf aan dat hij hierover wil nadenken.

rechtbank rechtbank

In aflevering 10 zal ik u verslag doen van mijn bezoeken aan het arbeidsbedrijf van gevangenis Esserheem en het agrarische bedrijf van de Penitentiaire Inrichting Veenhuizen. Verder krijgt u het verhaal van een ex-gedetineerde.

23 mei 2011

Ik knap op; geen koorts meer, maar nog slap en spierpijn. Ik loop als mijn schoonvader. Naar school ben ik vandaag dan ook nog niet. Ik lees op bed de kranten van zaterdag (slapen lukt niet, want onze buurjongen speelt weer snoeihard elektrische gitaar: zou daar nu werkelijk niets aan te doen zijn). Ik lees 'de Gelderlander' en constateer tot mijn schrik dat ik het eens ben met de PVV. Een citaat:

De Gelderse PVV-fractie begrijpt niet waarom de provincie Gelderland 75.340 euro subsidie verstrekt aan een breiproject in Arnhem. Hogeschool ArtEZ en het Openluchtmuseum werken daarin samen en willen kennis van oude breitechnieken van amateurs overdragen op professionals in de creatieve industrie.

Voor het overdragen van technieken hebben we boeken (denk ik dan) en bovendien: de kennis wordt overgedragen aan professionals. Die gaan er straks aan verdienen en kunnen er nu dus ook gewoon voor betalen.

Een voordeel van ziek thuis zijn is dat je Thiemo de Bakker kunt zien verliezen (op Roland Garross heeft hij tegen Djokovic vrijwel niets in te brengen).

In de vijver hebben zes vissen de schimmelziekte overleefd: drie oranje goudvissen, één oranje-witte goudvis, een blauwe winde en de grote 'gouden' koi. Misschien zat er wel teveel vis in de vijver en was dit een manier van de natuur om het overschot te elimineren.

Goddank trouwens, dat wij het verrukkelijke apparaat van het vergeten hebben meegekregen,
deze harmonische spijsvertering der hersenen,
die ik zelfs niet voor een ijzeren geheugen zou willen ruilen!
(Menno ter Braak, Reinaert op reis, blz. 22/23)
1 bestelling: 3 x Adriaan van Dis.

24 mei 2011

Een voordeel van opknappenderhand in bed liggen is dat je zaken én formuleringen daarvan eens rustig kunt overwegen:

Het onderwijs is niet gebaat bij strenge regels en keiharde straffen. In het onderwijs gaat het erom leerlingen te laten ervaren dat het nuttig is afspraken te maken en je daaraan te houden. Zo werkt het in de maatschappij en de school is een maatschappij in het klein. Natuurlijk gaat dat met vallen en opstaan, maar dat geldt in de maatschappij voor strenge regels en harde straffen ook. Anders zouden de gevangenissen niet vol zitten met recidivisten.

Een huiskamervraag voor mijn collega's: Welke ouder bracht mij tot deze overweging?

Het is aardig om te merken dat mensen Schrijversinfo ook gebruiken als bron als ze bijvoorbeeld een begraafplaats bezoeken. Af en toe krijg ik ook foto's van zo'n bezoek. Deze week van Pim de Bie die het graf van Cor Bruijn in Hilversum fotografeerde:

Graf Cor Bruijn - foto: Pim de Bie-Dodenakkers Graf Cor Bruijn - foto: Pim de Bie-Dodenakkers

foto's Pim de Bie-Stichting Dodenakkers

Pim vraagt zich af waarom Cor Bruijn in 1997 (negentien jaar na zijn dood) hier herbegraven is. Hij lag op Zuiderhof, nu ligt hij aan de Bosdrift. Ik heb er 'Waar ligt Poot?' (het beste naslagwerk over schrijversgraven) op nageslagen. Zij melden wél die herbegrafenis, maar niet de reden.

Pim heeft nog een interessante vraag over Cor Bruijn: Je merkt op dat voor zover jij weet Cor Bruijn nooit met een pseudoniem heeft gewerkt. Zou het kunnen zijn dat hij J. de Graaff heeft gebruikt? Zie de bijgevoegde link naar Antiqbook. Ook op Omero.nl ben ik dat tegengekomen. Daar heb ik 'Pseudoniemen' van Wim Hazeu op nageslagen. Hij meldt geen enkel pseudoniem van Cor Bruijn, maar ik houd dit toch wel voor mogelijk. Tenslotte stuurt Pim me een scan van het Ex Libris van Cor Bruijn. Leuk zulke mailtjes!

Ex Libris Cor Bruijn

Bauke Jan mailt n.a.v. het bovenstaande: Ik denk dat J. de Graaff de kunstenaar en vervaardiger is van het ex-libris dat Cor Bruijn gebruikte. Daar heeft hij denk ik een punt.

Een ander aardig mailtje in de afgelopen dagen kwam van Frans van Tuil. Een collegedocent die zich herkent in wat ik over leerlingen schrijf. Frans is bovendien een geboren Veenendaler (al woont hij hier al lang niet meer). Zijn herinneringen aan Veenendaal zijn hier te lezen.

Morgen weer aan het werk. Daarom mocht ik vanavond van mezelf ook wel naar Nico Dijkshoorn bij Boekhandel van Kooten, al heb ik nog nooit wat van hem gelezen. Het was niet druk; een man (mens, maar voor een schrijversavond opvallend veel mannen) of vijfentwintig schat ik, maar ik heb ze niet geteld. Dijkshoorn las, met zijn karakteristiek stemgeluid, voor uit eigen werk. Surrealistisch en hilarisch. Ik had werkelijk de tranen in de ogen van het lachen, vooral bij de Alkmaarse baltimoretroepiaal (staat in 'kleine dingen'), bij 'Sierwortel snijden' (te downloaden op zijn site) en bij een verhaal over een 'ugly' poppetje dat hij voorlas vanaf zijn iPad. Ik kocht 'Kleine dingen'. Van het signeren maakte hij werk, compleet met een korte opmerking en meestal een tekeningetje (dat zal ik morgen scannen). Daardoor was dit de langste pauze die ik me bij een lezing bij Van Kooten herinner.

Dijkshoorn signeert Dijkshoorn leest
Dijkshoorn signeert Dijkshoorn leest

Net voordat ik de televisie uitzet en naar bed ga (bijna 24.00 uur) hoor ik een televisiereclame voorbijkomen die ik ook al eens gezien heb. Een nertsenfarmhouder moppert op de politiek en ineens bedenk ik dat hij taalkundige onzin uitkraamt: 'recht is recht en niet andersom'. Jawel hoor: andersom is recht ook recht!

4 bestellingen: Annie M.G. Schmidt, 'Heksen en zo' (gaat naar de heksenwaag in Oudewater!), Knipsels Bob den Uyl, Harold Bessell, 'Het kringgesprek', Martin Bril, 'Route Napoleon'.

25 mei 2011

Opdracht Dijkshoorn
2 bestellingen: Herman van den Bergh, 'De boog', Aldous Huxley, 'After many a summer'.

26 mei 2011

De VARA gaat waarschijnlijk samen met BNN. Dat is dan voor mij een reden om mijn VARA-lidmaatschap op te zeggen (na meer dan dertig jaar). Ik wens niet via een omweg lid van BNN te worden.

In de vorige zomervakantie moesten we i.v.m. de hypotheek ons huis opnieuw laten taxeren. Ik vond het bedrag dat daaruit kwam aan de lage kant, maar we hebben gelukkig geen tophypotheek, dus daar was verder niets mee aan de hand. Begin dit jaar heb ik die taxatie wél gebruikt om bezwaar te maken tegen de aanslag onroerend zaakbelasting. En met succes, blijkt deze week!

Bubb Kuyper heeft de resultaten van de veiling tegenwoordig de volgende dag al online staan. Ik had op twee kavels (via internet) geboden. Op een kavel van L.Th. Lehmann werd ik ruim overboden. Het volgende kavel kreeg ik ruim onder mijn maximumbod:

Buddingh', C. "Zomermiddag in Zwart en Wit". AUTOGRAPH POEM SIGNED, undated, pen and ink, 1 leaf, 27,5x21 cm., recto only. - ADDED: Schrikkel, L. Small archive, consisting of a letter to "Beste Ali en Simon", in pen and blue ink with num. sm. drawings in pen and coloured pencil, 22x20,5 cm.; a drawing in pen and colour pencil, 21x18 cm.; an invitation to an exhibition; 3 small exhibition catalogues and a newspaper clipping with SIGNED DEDICATION by the artist.

Daarmee heb ik er een handgeschreven en gesigneerd gedicht van Buddingh' bij. Ik ben niet naar de kijkdagen geweest en heb dus geen idee wat ik gekocht heb van L. Schrikkel. Een brief, een tekening en wat catalogi, zoveel is duidelijk. Op internet is wel iets, maar niet veel over deze kunstenaar te vinden. Ik wacht maar even af, tot ik - volgende week? - de spullen in huis heb.

We zijn samen wezen eten bij 'De gulle pot' aan de Valleistraat. We bestelden vooraf een warme broodbol. We dachten al dat ze ons vergeten waren, maar hij kwam toch nog, net voor het hoofdgerecht. Dat was wat aan de late kant. Op donderdag is het, in verband met een jubileum van de zaak, onbeperkt kogelbiefstuk eten (voor € 14,50). Lidy eet graag biefstuk en bestelde dit dan ook. Op haar bord drie grote stukken (dat is al bijna onbeperkt eten) en ze kwamen ook werkelijk twee keer vragen of ze nog meer wilde. Ik nam de Toscaanse schnitzel: een grote lap vlees met daarop champignons, ui, paprika, knoflook, kruiden en kaas. De schnitzel fungeert zo een beetje als pizzabodem. Het is meer veel dan lekker. Oók in verband met het jubileum lieten ze ons twee dobbelstenen gooien: 3 + 4. Dat leverde 7% korting op.

2 bestellingen: Martinus Nijhoff, 'Het uur U gevolgd door Een idylle', knipsels Geerten Meijsing.

27 mei 2011

Gisteren dacht ik dat er voor de voordeur een grote vlinder om mijn hoofd fladderde. Het bleek een net uitgevlogen pimpelmeesje (of toch kool-?) te zijn. Het landde in een plantenmandje bij de voordeur. Piep-kuiken-klein inderdaad.

minimeesje minimeesje

1 bestelling: Maria de Groot, 'Het huis van de danser'.

28 mei 2011

Fokke en Sukke

 

Aan het begin van de middag kocht ik een cadeau voor Lidy's verjaardag (woensdag). Bij de Free Record Shop kocht ik de cd 'No 9' van Wende voor de cadeaukaart die ik weer kreeg voor het invullen van de NIPO-enquetes. Met de post kwam 'Dijkshoorn leest! Verhalen en gedichten'. Ik bestelde het dinsdagavond, nadat ik bij een lezing van Dijkshoorn was geweest. Het gaat me vooral om het verhaal 'Wortelsnijden' dat ik aan mijn leerlingen wil laten horen. Bij de bestelling zat ook de dvd van de fiml 'Robin Hood' uit 2010. Die keken we in de bus, op de terug weg uit België. Ik vond hem mooi, maar we waren te vlug in Veenendaal, dus ik miste het laatste gedeelte. Ik kon hem voor een paar euro aan de bestelling toevoegen, dus nu kan ik de film toch 'afkijken'.

 

Zeehonden horen niet bij mensen thuis.
Ze horen dood op een strand te liggen,
zodat de reïncarnatie van Jan Wolkers,
als hij in zijn blote kont voorbij komt lopen,
ze open kan snijden.

(Nico Dijkshoorn, Kleine dingen, blz. 95)

Finale Champions League in Londen: Barcelona - Manchester United (3-1, afgemeten). Op de bank bij Manchester United zit - sir - Alex Ferguson. Zelden heb ik iemand zo smerig, zeg maar rustig asociaal, kauwgom zien kauwen. Weinig adellijk en het lijkt me voldoende reden om hem zijn titel weer af te nemen.

Nieuw op Schrijversinfo: de in 1884 in Utrecht geboren en in 1944 in concentratiekamp Neuengamme overleden schrijver Hendrik Cramer.

1 bestelling: 'Getal en ruimte'.

29 mei 2011

Mariët Meester - foto: Jaap de Ruig

Mariët Meester in Veenhuizen

Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 10

 

 

Sarien Visser

Het vervolg van de Bajesdag, die op zaterdag 21 mei in Veenhuizen werd gehouden.

De drie boevenbussen van het Gevangenismuseum reden de hele dag het rondje Gevangenismuseum – Arbeidsbedrijf van Esserheem – Agrarisch bedrijf Penitentiaire Inrichting Veenhuizen. Er waren speciaal voor deze gelegenheid bushaltebordjes geplaatst, waar je de pendelbussen kon laten stoppen.

Bajesdag Veenhuizen Bajesdag Veenhuizen

We werden eerst via de rondweg en de Eikenlaan, waar ik van mijn geboorte tot mijn 8ste jaar heb gewoond, naar het arbeidsbedrijf van Esserheem gebracht, dat zich op ‘het Tweede’ bevindt, omdat gevangenis Esserheem het tweede gesticht is. Er stond in de fabriek een groot bord met de aanwijzing dat je in het gebouw geen foto’s mocht maken met je mobiele telefoon of camera. Ik nam aan dat dit niet mocht als er gedetineerden aanwezig waren, om hun privacy te beschermen, daarom heb ik stiekem toch deze foto gemaakt.

Bajesdag Veenhuizen

In deze fabriek, die nu tien jaar in gebruik is, wordt met moderne apparatuur aan hout- en metaalbewerking gedaan. Er worden bijvoorbeeld hindernissen voor de paardensport gemaakt en houten speelgoed. Een werkmeester gaf een demonstratie lassen. Elke gedetineerde werkt vier uren per dag onder leiding van een werkmeester, die tussen de acht en twaalf gedetineerden onder zijn hoede heeft. De werkmeester heeft een pieper op zak waarmee hij hulp van de bewaking kan inroepen als de situatie onrustig wordt. Meestal gaat het dan om gedetineerden die onderling ruzie krijgen. Er wordt geen onderwijs gegeven, maar toch hebben de werkmeesters de intentie buitenlandse gedetineerden vaardigheden bij te brengen waar ze iets aan hebben als ze na het uitzitten van hun straf worden uitgewezen naar hun vaderland. Buiten ligt veel materiaal opgeslagen, zowel grondstoffen als gemaakte goederen.

Bajesdag Veenhuizen Bajesdag Veenhuizen

Na de bezichtiging en een bekertje koffie werden we met een boevenbus naar ‘het Eerste’ gebracht. Dat is het terrein in de omgeving van de gevangenis Norgerhaven, het eerste gesticht. In deze gevangenis heb ik van 1978 tot 1992 studiebegeleiding gegeven aan langgestrafte gedetineerden. Tussen Norgerhaven en het zwembad ligt een uitgestrekt terrein waarop het agrarische bedrijf van de Penitentiaire Inrichting Veenhuizen is gevestigd. Dagelijks worden acht jongeren, die verblijven in de gevangenis ‘De Grittenborgh’ in Hoogeveen, om daar een heropvoedingcursus te krijgen, met een busje naar deze locatie gebracht, omdat deelname aan het arbeidsproces een belangrijk onderdeel is van deze cursus. Ook gedetineerden van de gevangenis Bankenbosch komen hier werken. De gedetineerden, die hier vaak kort verblijven, omdat ze bijvoorbeeld boetes niet hebben betaald of dronken een voertuig hebben bestuurd zijn lastig in te zetten, omdat ze alweer vertrekken, voordat ze goed in de gaten hebben hoe ze de werkzaamheden moeten uitvoeren. Dit bedrijf begeleidt ook de gedetineerden die bepaalde terreinen van Veenhuizen onderhouden, zoals de terreinen rond de gevangenissen en het Gevangenismuseum. Ook de terreinen rond de kerken en het Verenigingsgebouw worden door ploegen van dit bedrijf gedaan. Dit zijn de mensen met hun werkkeet waar Mariët Meester op haar Facebookpagina over heeft geschreven:

Buiten zie ik geblindeerde busjes en blauwe gevangenisbussen voorbijkomen. Donkere mannen in fluorescerende hesjes ruimen de afgewaaide takken in mijn tuin op. Dat geeft dit verblijf in Veenhuizen het grimmige tintje dat ik nodig heb om het hier interessant te vinden.
Drie gedetineerden hadden bladeren geharkt aan de overkant van de Kerklaan, precies zoals gedetineerden dat tijdens mijn jeugd deden. De bladeren vormden kegelvormige roodbruine hoopjes, je kon zien dat er heel veel tijd en aandacht aan was besteed. Ik dacht aan mijn broertje - op zijn jongensfiets racete hij dwars door de bladerhopen.

Op het uitgestrekte bouwland wordt vooral prei verbouwd. Een machine prikt gaten in de grond, daar rijdt een machine achter met gedetineerden die in elk gat een preiplantje stoppen. Er volgt een machine die water met meststoffen in de gaten spuit. Het plantje zit dan vast in de grond en heeft gedurende het groeiproces voldoende voedingsstoffen. Een rooimachine haalt de volgroeide preien uit de grond, daarna worden ze schoongespoten en in grote houten kratten opgeslagen in ruime koelcellen, waar de temperatuur op ongeveer 2.6 graden is afgesteld. De Penitentiaire Inrichting heeft een contract met de Aldi, die de prei afneemt. Dagelijks wordt een deel van de voorraad uit de koeling gehaald en aan een cirkelvormige band verkoopklaar gemaakt door gedetineerden. De voorraad van 2010 is bijna op constateerde ik, toen we een blik in de koeling mochten werpen, waar een sterke preigeur hangt.

Bajesdag Veenhuizen Bajesdag Veenhuizen

Hierna begaven we ons naar de kassen waar door gedetineerden eenjarige bloemen worden gekweekt voor verkooppunten in de regio. Tot voor kort konden particulieren hier ook producten kopen, maar dat is afgeschaft. Ik denk dat de foto’s voor zichzelf spreken.

Bajesdag Veenhuizen Bajesdag Veenhuizen

De boevenbus bracht ons terug naar het Gevangenismuseum, waar als laatste onderdeel het verhaal van een ex-gedetineerde op het programma stond. In zaal 1 van het Gevangenismuseum had de spreker elke keer voor een volle zaal zijn verhaal al driemaal afgestoken, toen wij als laatste groep binnenkwamen. Hij stelde zich voor als Fred, medewerker van Delinkwentie & Samenleving. Hier vindt u meer over deze organisatie, die een onderdeel is van Humanitas. Fred was veroordeeld voor inbraken en had zeven jaren in gevangenissen doorgebracht. Enkelen herkenden hem van de VPRO themaweek ‘Knap crimineel’, als een van de acht deelnemers aan het programma ‘Daders, verhalen uit het hoofd en het hart’, dat op donderdag 14 april jl. werd uitgezonden. Hier kunt u dit programma bekijken dat 1.25 uur duurt. Fred had in Esserheem gezeten en betonwerk verricht in de fabriek die thans het Gevangenismuseum huisvest. Hij had meegemaakt dat enkele medegedetineerden in de fabriek met een heftruc over de muur werden gezet, maar ze werden snel weer gepakt, doordat ze geen hulp van buiten hadden en dan kom je niet ver in de 40 km² uitgestrekte omgeving van Veenhuizen, waar elke bewoner iedereen kent en alles in de gaten houdt. Deze uitspraak van hem kan ik als oud-bewoner bevestigen. Fred vertelde ons: ‘Ik kom uit een normaal gezin, heb mavo-4 gedaan en drumde 8 uren per dag. Mijn hobby was mijn beroep, waarmee ik 3000 gulden per week verdiende door in bandjes te spelen. Omdat ik goed kon drummen werd ik tussen mijn 18de en 24ste jaar veel gevraagd. Maar ik kwam altijd te laat en ben daarom uit 72 bandjes getrapt. Als ik te laat kwam probeerde ik dit goed te maken door aan het eind van een concert een drumsolo van een half uur te geven. Maar op mijn 24ste had ik het overal verbruid, geen band wilde mij meer hebben. Eind jaren zeventig kwam ik in de bijstand terecht en kreeg 800 gulden per maand. Heroïne kostte toen 400 gulden per gram. Ik gebruikte twee gram per dag en had dus 800 gulden per dag nodig om in mijn behoefte te voorzien. Ik ging inbreken, hiervoor leerde een vriend mij hoe je alarminstallaties uit moet schakelen. In het begin werd ik niet gepakt, dus dat moedigde mij aan om door te gaan. Toen werd ik tweemaal gepakt, maar beide keren niet veroordeeld tot een gevangenisstraf, omdat zedenzaken en geweldsdelicten voor gingen. Ze hadden geen plaats voor mij in de gevangenis. Ik ontkende altijd alles als ik werd gepakt. Van bijdehante junks houdt de politie niet. ‘Je bent ziek, geef opening van zaken, dan krijg je Methadon van ons.’ Voor mijn vierde grote inbraak, waarbij ik veel geld en goud buit maakte, kreeg ik een jaar gevangenisstraf. Ik ging altijd op dezelfde manier te werk. Eerst de plek afleggen, dus goed observeren: wie wonen of werken er, wat is hun dagritme, hebben ze een hond, ligt er sportschoolmateriaal in huis. Daarna sensoren afplakken en buiten de telefoonlijnen doorknippen. In de Goudengids zocht ik bedrijven op die geschikt waren om bij in te breken. Ik koos bedrijven waar per dag tussen de duizend en tienduizend gulden omging, omdat ze daar meestal niet beschikken over een zeer geavanceerde kluis. Geweld toepassen hield ik niet van. In de Herestraat in Groningen heb ik een keer een tasjesrover, een oude gabber van me, gepakt. Hij herkende me. Was ik daar met een andere veelpleger aan het worstelen. Op een gegeven moment kreeg ik wroeging, ik kon het niet meer met mijn geweten in overeenstemming brengen. Daarom nam ik eerst een shot heroïne, voordat ik ging inbreken.’ Een aantal standpunten die Fred huldigt:

■ mensen mogen hun eigen huis en goederen verdedigen tegen inbrekers. In de Verenigde Staten zou hij niet op het inbrekerspad gaan, omdat ze daar in bijna elk huis over een pistool beschikken;
■ niet te behandelen mensen moet je op de longstay afdeling plaatsen en niet verder in investeren. Een cursus ‘Hoe blijf ik van mijn kleine nichtje af’ heeft geen zin;
■ de ene moordenaar is de andere niet. Hij lichtte dit toe met een praktijkvoorbeeld uit z’n gevangeniscarrière;
■ geen juryrechtspraak. Hij vindt de rechters in Nederland over het algemeen wijze mensen. Als mensen ten onrechte worden veroordeeld, zoals in de Puttense moordzaak en de Schiedamse parkmoord, dan komt dat meestal door de rechercheurs, die aan tunnelvisie lijden door hun scoringsdrift;
■ de doodstraf niet invoeren, hoewel sommige mensen zo slecht zijn, dat je ze geen leven gunt;
■ schietverenigingen mogen geen jeugdige leden werven op scholen, zoals twee dagen na het gebeuren in Alphen aan den Rijn is gebeurd;
■ mensen mogen geen wapen(s) thuis hebben. Het is een irreëel gevoel van macht. Fred haat wapens, want hij is een keer gegijzeld door iemand met een Walther P5, het wapen dat de politie gebruikt;
■ medicinale heroïneverstrekking door de overheid is niet goed. Het gebruik ondermijnt je kwaliteit van leven. Je gevoel vlakt af.
■ door de verstrekking van Methadon schuift de overheid het aanwenden van afkickprogramma’s voor zich uit, een verslaafde wordt niet meer gedwongen om af te kicken. Methadon is een geneesmiddel dat je niet ongestraft kunt blijven gebruiken;
■ de organisatie Exodus is zijn redding geweest. Als u hier klikt kunt u lezen wat deze organisatie voor (ex)gedetineerden betekent;
■ het belangrijkst voor Fred zijn nu: vertrouwen, familie en gezondheid.

 

Een nieuwe Veense schrijfster: Joyce Willemse. Er staat een verhaal van haar in 'Het Grote Heleen van Royen Zomerboek' (2011)

Geheim dagboek 1996-1998

1 bestelling: Hans Warren, 'Geheim dagboek 1996-1998'. In de doos van de veiling van Burgersdijk & Niermans die vorige week binnenkwam, zat een behoorlijke stapel 'Geheim dagboeken' van Hans Warren. In eerste instantie was ik daar niet heel enthousiast over: gelezen heb ik ze al en verkopen gaat niet hard. In tweede instantie word ik een stuk enthousiaster: de eerste delen zijn in grote oplagen over Nederland verspreid (en dus bijna onverkoopbaar), maar de latere delen zijn nauwelijks meer verkocht en dus - zeker in de luxe-editie (met flappen) - gezocht en duur. Ik heb ze voor € 50,00 te koop zien staan. Gisteren zette ik dit deel (1996-1998) te koop voor € 25,00 en het is vandaag al besteld! Nog drie andere - zeldzame - delen ga ik te koop zetten voor € 40,00 (en daarmee ben ik dan lang niet de duurste). Die doos van Burgersdijk & Niermans gaat zijn geld wel opbrengen!

30 mei 2011

Vanmiddag vergaderden we per sectie over de urenverdeling van volgend jaar. We komen daar bij Nederlands tegenwoordig meestal redelijk vlot uit. Toch zijn het lastige vergaderingen; juist nu gaat het over ieders directe en persoonlijke belang. In een aantal jaarlagen hebben we volgend jaar erg volle klassen. Ook dat speelt mee. De uren die je voor de klas staat zijn hetzelfde, maar het maakt nogal uit of je vier keer dertig boekverslagen moet corrigeren of vier keer negentien. Ik lijk er goed uit te komen (niets is nog definitief): twee B2-klassen en twee V3-klassen. Dat past precies in de elf uur die ik les moet geven (naast mijn taken als teamleider en vertrouwenspersoon). Veel andere combinaties zijn er binnen die elf uur ook niet mogelijk.

jubileumspeld Vanavond had ik twee interim-bestuursleden van de PvdA op visite. Zij kwamen mij een jubileumspeld brengen voor vijfentwintig jaar lidmaatschap. Ik heb dat zelf niet bijgehouden, maar het zal vast kloppen. Met Henk en Leo maakte ik een blaadje voor de vrijwilligers die taallessen gaven én we gingen met zijn drieën elke vrijdagmiddag biljarten bij 'De Ouwe Grens'. Tijdens dat biljarten ging het ook wel eens over politiek. Leo was bestuurlid van de PvdA en nodigde mij uit eens naar een vergadering te komen. Tijdens die eerste vergadering (in het toenmalige FNV-gebouw) ontrolde wethouder Koppenberg de tekeningen voor de Rondweg-Oost. Het heeft nog een kleine twintig jaar geduurd, voordat die rondweg er ook daadwerkelijk lag.

Nieuw op Schrijversinfo: Gerard Keller (op wiens graf in Arnhem deze maand een nieuwe steen wordt geplaatst).

1 bestelling: J.W.F. Werumeus Buning, 'Buitenlandse gerechten voor fijnproevers'.

31 mei 2011

BAPO-dag. Dat maakt deze week tot een rare werkweek. Vandaag vrij en donderdag en vrijdag ook in verband met Hemelvaart. Lidy was vandaag ook vrij, omdat haar school op werkweek is. We sliepen uit, rommelden wat, deden boodschappen voor haar verjaardag (morgen) en keken bij de Mediamarkt in Ede naar koffiezetapparaten. Onze Nespresso wordt ons wat te duur. We denken nu over zo'n apparaat waarin eerst de bonen gemalen worden, waarvan dan verse koffie wordt gezet.

Van één B2-klas heb ik de boekverslagen al binnen. Op mijn vrije dag ben ik toch maar begonnen met corrigeren. Dat is een keuze, nietwaar? Ik zag, verbeterde en becijferde vanavond:
- Thea Beckman, De bastaard van Brussel
- Thea Beckman, Saartje Tadema
- Merel van Groningen, Misleid
- Haye van der Heyden, Vrijen
- Joost Heyink, De indringer
- Theo Hoogstraaten, Hot spot
- Theo Hoogstraaten, Last minute
- Gonneke Huizing, Babylove
- Rem Molemaker, Een gang met gele deuren
- Maria Mosterd, Echte mannen eten geen kaas
- Mirjam Mous, Moordmeiden
- Marian de Smet, De woorden van zijn vingers
- Gerry Velema, Dodelijk verliefd

Nieuw op Schrijversinfo: Herman Koch. Overgezet naar de nieuwe layout: Bas Heijne. Ook op Facebook meld ik nu dat ik zo'n bladzijde op Schrijversinfo heb gezet. Op de teller kan ik dan zien dat er binnen een paar minuten bezoek is uit Miami, Florida, Amerika. Blijkbaar controleert Facebook alle geplaatste links!

3 bestellingen: 3 delen 'Geheim Dagboek', 'En Alexander is een schim in mij. Stukjes antiek bij Gerrit Achterberg', single Benny Vreden, 'Jantientje/In de supermarkt'.


Door naar juni 2011

 

 

eXTReMe Tracker