1 mei 2012

Frans wijst me per mail op de site van 'Onze Taal'. Daar staat een stukje over het verkeerd gebruik van 'die' in kinderliedjes. Ik schreef daar een week of wat geleden over:

De laatste zin in het bovenstaande stukje is tevens de laatse zin van het artikel op Neder-L waarnaar verwezen wordt.

Martijn gaf me vorige week de cd 'Er is genoeg voor iedereen'. Bots-zanger Hans Sanders had vijf nummers ingezongen voor een nieuwe cd. Toen werd hij ziek en de cd werd niet afgemaakt. Sanders overleed in 2007. Als eerbetoon aan hem zongen anderen Bots-nummers. Die staan samen met de vijf door Hans al ingezongen nummers op deze cd. Guus Meewis is onovertroffen in feestnummers en zingt 'Zeven dagen lang'. Verder o.a. Huub van der Lubbe ('Menens'), Gerard van Maasakkers ('De bevalling') en Maarten van Roozendaal ('Kreupel'). Verrassend is Lenny Kuhr ('Wie zwijgt stemt toe'). Freek de Jonge ('Paradijs') had er voor mij niet op gehoeven. Hans Sanders zelf zingt 'Das weiche Wasser'. De melodie is van hun anti-Libanon-nummer:

We varen uit naar Libanon
Als vredesmacht wie had dat nou gedacht
Met zonneolie en kanon
Gaan wij naar Libanon

Voor Duitsland werd er een compleet nieuwe tekst voor gemaakt. Doether Dehm schreef 'Das weiche Wasser bricht den Stein'. Dit werd een veelgezongen lied bij vredesdemonstraties in Duitsland:

Es reißt die schwersten Mauern ein
und sind wir schwach und sind wir klein
wir wollen wie das Wasser sein
das weiche Wasser bricht den Stein

Van dit nummer vindt u hier een live-uitvoering op YouTube en hier een studio-uitvoering.

Nieuw op Schrijversinfo: A. Norel-Straatsma.

1 bestelling: WillyWilly Corsari, 'De weddenschap van Inspecteur Lund', Sjöwall & Wahlöö, 'De verschrikkelijke man uit Säffle', Sjöwall & Wahlöö, 'De man die even wilde afrekenen', Els Pelgrom, 'De olifantsberg', Phil Bosmans, 'Bloemen van geluk moet je zelf planten! Spreuken van Bond zonder naam', Pearl S. Buck, 'Brief uit Peking', Camilo José Cela, 'De bijenkorf', Godfried Bomans, 'Dagboek van Rottumerplaat. relaas van een angstige ervaring', Jaap ter Haar, 'Boris', H.C. Andersen, ' 't Was maar een speelman'.

2 mei 2012

De afgelopen weken las ik elke avond een aantal bladzijden in 'De mythische oom' van Mariët Meester. De naar Amerika geëmigreerde broer van haar vader leed aan leukemie. Met gedoneerde stamcellen van haar vader bleef die oom in leven.
Mariët Meester reist naar het stadje Lynden en woont daar een periode tussen haar verre familie. Als een moderne Margaret Mead beziet ze het gedrag, de religieuze afsplitsingen, de economische structuur in die kleine gemeenschap van - vooral - Hollandse emigranten.
Omdat het familieleden zijn, kan ze zich niet als een cultureel antropologe blijven opstellen. Ze gaat mee naar kerkdiensten, ontwikkelt sympathie en antipathie en ontdekt de kleinmenselijke (en kleinzielige) drijfveren van kerksplitsingen en kerkuitzettingen. Ze observeert en beschrijft en geeft zo een beeld van dit soort gemeenschappen, want wat voor Lynden geldt, geldt zonder twijfel voor honderden van dit soort nederzettingen.
In het boek beschrijft ze ook de medische carrière van haar oom. Deze terugblikken verstoren het verhaal en hadden (wat mij betreft) gemist kunnen worden.

Vandaag geeft Mariët Meester op Facebook haare drie lezingen van deze maand door:
9 mei 19.30 uur - Biblionova Geleen (i.s.m. boekhandel Krings)
15 mei 20.00 uur - Bibliotheek Harderwijk
31 mei 15.00 uur- boekpresentatie Nationaal Gevangenismuseum Veenhuizen
In dat overzicht mis ik Zeist (volgende week zaterdag). Dat was een lezing met diner, maar de organisator heeft dat niet rond gekregen. Ik las het boek als voorbereiding op die lezing. Maar ach, dan heb ik het nu in ieder geval gelezen - en met plezier.

Als je het keukenopstapje op zijn kop zet, heb je een prachtige sorteerbak voor speeddominostenen.	En moe dat je wordt van al dat spelen.

Overgezet naar de nieuwe layout: Wilma.

3 mei 2012

Het is mei. September nadert met rasse schreden. Bijna elke dag ben ik - in mijn hoofd - wel even bezig met mijn optreden op het Cultuurbal. Ik ga er iets met ollekebollekes doen, maar de oefening daarmee in mijn praatje bij Stef Bos ging de mist in. Martin Brink schrijft in de 'Rijnpost' van gisteren: 'Een dorp is het nog steeds, vertelde Mats Beek, die ook een aandeel verzorgde in de presentatie. Hij vond zichzelf een waardig Stadsdichter van Veenendaal en droeg een zogenaamd 'Ollekebolleke' voor, een puntdicht dat niemand direct begreep.' Toch wil ik er in september iets mee doen, maar er zal uitleg bij moeten zitten. Zo'n ollekebolleke is voor zo'n publiek misschien te ingewikkeld (te elitair?). Er moet dus iets 'platters' tegenover staan. Een makkelijk mee te zingen persoonlijk Veens volkslied bijvoorbeeld. Ik speelde al eens eerder met de gedachten om 'Birmingham' van Randy Newman te bewerken. Birmingham en Veenendaal hebben in ieder geval evenveel lettergrepen:

Veenendaal, Veenendaal
Het mooiste dorrepie van allemaal
Ik zal het zeggen, zolang as ik ademhaal
Er is geen dorp zo mooi as Veenendaal

'k Ben er geboren
Ik ben van Gelders
Mijn wieggie heeft aan het Verlaat gestaan
'k Woon er nog steeds
Met vrouw en kinderen
En ik ga er nooit nie meer vandaan

Veenendaal, Veenendaal
.........

'k Was gereformeerd
ging naar de Brugkerk
Heb mijn diploma op't CLV gehaald
Ik geef nu les
Op de 'openbare'
't Schaap is van de kudde afgedwaald

Veenendaal, Veenendaal
...........

Er is geen wol meer
En geen sigaren
Dat is iets wat je niet tegenhoudt
We zijn met meer
dan zestigduizend
't Dorp is tot de randjies volgebouwd

Veenendaal, Veenendaal
..........

Zo kun je nog wat algemene dingen over de geschiedenis zeggen, maar veel leuker is om ook met een paar coupletten op de actualiteit in te gaan:

We gaan wild breien
Met z'n allen
En dat doen we dan een hele tijd
Ik hou m'n mening
Maar voor m'n eige
Maar ik ben blij dat we zijn uitgebreid

Veenendaal, Veenendaal
..........

De koningin
kwam op visite
't Hele dorp dat heeft zich uitgesloofd
De burgemeerster
Speecht van een brieffie
Beatrix die kan het uit het hoofd

Veenendaal, Veenendaal
..........

2 bestellingen: Drs. P, 'Fabelmensen', 'Kiliaan informatieboek havo/vwo'.

4 mei 2012

Net als vorig jaar ben ik de hele meivakantie hangerig geweest. Keelpijn, hoofdpijn, hoesten, groen slijm. Daar moet ik geen gewoonte van gaan maken. Ik heb deze week rustig aan gedaan en ik heb er de gebruikelijke 'huismiddeltjes' tegenaan gegooid: paracetamol, bisolvon, rinocaps, dropjes van IJslands mos. Vannacht heb ik met een natte doek, een plastic zak (om het vocht aan één kant te houden) en een sjaal om mijn nek geslapen. Een beproefd middel tegen keelpijn in Lidy's familie.
Een week ellende is me te lang, daarom zat ik vanochtend om tien voor acht op het open spreekuur van onze huisartsen. Ik had eigenlijk maar twee hulpvragen: help me van die keelpijn af (ik word er gek van) en zorg dat ik dinsdag goed genoeg ben om drie dagen met zestig leerlingen naar België te gaan. Tegen een kou valt weinig te doen. Hij schreef otrivin of natrivin (of zoiets) voor. Via de neus de verstoppingen bestrijden. Ach, als het op 'vin' eindigt, dan zal het wel goed zijn.

Blijkbaar zaten mijn oren ook dicht: het spul heet Nasonex.

Vanmorgen was Ria ten Kate hier. Ze doet een deeltijdstudie Nederlands in Utrecht (Mijn oud-collega Rianne Jansen is hoofd van die studieafdeling). Ria werkt intussen al als docent in Apeldoorn. Ze had de opdracht een bevlogen literatuurdcocent te interviewen. Zeg dan maar eens nee, als ze je vragen. Het was gezellig. We komen elkaar verder alleen op de verjaardagen bij Warner tegen en dan blijft het gesprek oppervlakkig. Nu konden we iets meer de diepte in.

Een verzoek via de mail: 'geachte mr. mevr. wij zijn opzoek daar het gedicht de markiezin van toerlatooi uit de bundel veertien uilen uit 1952 van annie m g schmidt' Ik wil mensen best helpen, maar als ik overal ja op zeg, sta ik de hele dag te scannen of zit ik de hele dag over te tikken. In dit geval antwoordde ik: 'Dat gedicht staat ook in de dikke verzamelbundel 'Ziezo' (op blz. 72). Daar moet wel aan te komen zijn.'

1 bestelling: Marguerite Yourcenar, 'Hadrianus gedenkschriften'.

5 mei 2012

Mijn keelpijn gaat niet over. Als ik me zo voel, ga ik misschien maandag wel naar school, maar zeker niet mee met een driedaagse schoolreis.

Bevrijdingsdag. Er zijn allerlei activiteiten, waar we er op televisie wat van voorbij zien komen. De Duitse president houdt een toespraak in Breda en weet de juiste toon te treffen. Er zijn bevrijdingsconcerten door het hele land en de artiesten reizen per militaire helikopter van het ene naar het andere concert. We zien wat stukjes van optredens: de meeste muziek is niet aan mij besteed.
Vanavond is er traditioneel het concert op de Amstel (voor Carré). Voorafgaand aan het concert worden er wat mensen geinterviewd. Een meisje met een gehaakte (oranje) omslagdoek zegt dat ze op de Westelijke Jordaanoever is geweest: 'En ik kan je vertellen: die mensen zijn daar niet vrij.' In haar volgende zin zegt ze dat ze daar elke dag nog een beetje aan denkt. Over die uitspraak lig ik op de bank nog wat te peinzen. Hoe doe je dat: 'Ergens een beetje aan denken'? Je begint met de gedachte, maar maakt de gedachte niet af? Je zet de kookwekker en stopt na twee minuten met denken? De gedachte komt in je op en je verwerpt die onmiddellijk weer? Ik houd het er maar op dat ze er elke dag eventjes aan denkt.

Nieuw op Schrijversinfo: Pieter van der Meer de Walcheren.

2 bestellingen: knipsels Judicus Verstegen, James Redfield, 'De Celestijnse belofte'.

6 mei 2012

Nu krijg ik er kiespijn en oorpijn bij. Allemaal aan de linkerkant van mijn kop. Dat wijst op een aan die kant vastzittende kou.

Gisterenavond zagen we vanuit ons bed hoe in 'Opium' Hanna Bervoets de Opzij Literatuurprijs won voor het boek 'Lieve Céline'. Mijn gedachten gingen daarna met mij op de loop (de koorts?): Zou een man die zich heeft laten 'ombouwen' en nu dus vrouw is ook de Opzij Literatuurprijs kunnen winnen? Had Dirkje Kuik de Opzij Literatuurprijs kunnen winnnen? In de sport kom je dergelijke discussies af en toe tegen. Ik herinner me een hardloopster die niet meer mocht doen. Ook in de Nederlandse atletiek is daar ooit een rel over geweest (weet ik uit een documentaire).
Of: kan iemand die zijn of haar boeken bedenkt en dan aan een secretaresse dicteert een literatuurprijs winnen? Deze persoon 'schrijft' immers niet in de letterlijke betekenis van het woord.

Via facebook kwam ik op Spotify terecht. Daar had ik over gelezen, maar ik had het nog niet uitgeprobeerd. Nu luister ik naar een een mij tot dusver onbekende cd van The Band: Live at Watkins Glen. Opgenomen in 1973, uitgebracht in 1995. Die cd wil ik hebben, denk ik dan. Maar misschien moet ik zulke gedachten afleren. Ik luister er nu naar, zonder hem te hebben.

Kees Klok is terug uit Griekenland en herinnert zich nog dat hij mij een scan van een handschrift zou sturen. Vandaag kreeg ik dit gedicht per mail:

1 bestelling: Jan de Zanger, 'Dit been is korter'.

7 mei 2012

Niet naar school. Ik lig op de bank en wacht tot mijn kop- en keelpijn minder worden. Zo kan ik ook echt niet mee op werkweek, dus ook daar heb ik me voor afgemeld. Daar maak ik geen vrienden mee (er heeft nog niemand gebeld), maar wat niet gaat, dat gaat niet.
Op de bank kijk ik naar beelden van de Giro (valpartij met Cavendish, vlak voor de finish) en naar snooker (een weergaloze O'Sullivan). Dat is niet onaangenaam, maar ik was liever op school geweest.

Marten Toonder werd honderd jaar en vijf dagen geleden geboren. Dat gaat in de krant, op televisie en in musea niet ongemerkt voorbij. Ik zag vorige week al wat documentaires op 'Cultura 24', museum Meermanno heeft een tentoonstelling over zijn vrouw (ook een tekenares) Phiny Dick en vond spittend in de archieven honderden verloren gewaande tekeningen van haar én van Maarten Toonder terug en 123luisterboek.nl biedt de eerste drie luisterboeken van de Bommel-hoorspelen aan voor 50% van de originele prijs (nu € 15,00). Het vierde luisterboek is ook net uit, maar die kost nog 'gewoon' € 29,90.

Die hoorspelen van de NPS heb ik destijds gedownload (dat kon gratis), maar ik heb die harde schijf uit mijn handen laten vallen, dus die hoorspelen ben ik kwijt, net als een deel van mijn foto's. Een deel van de hoorspelen is hier overigens nog altijd gratis te downloaden.

1 bestelling: C. Buddingh', 'Bij wijze van spreken. Verzamelde miniaturen van C. Buddingh''

8 mei 2012

Mariët Meester in Veenhuizen Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 21     Sarien Visser

Op zondagavond 6 mei ontving ik van een boze Mariët Meester een mail, waarin ze mij attendeerde op de link die ze op haar Facebook prikbord had geplaatst. Ze vroeg mij de boodschap met andere mensen te delen en schreef dat zij niet van plan is het er bij te laten zitten. De link voerde mij naar het Roder Journaal. Op 3 mei had deze krant een ingezonden brief geplaatst van Lambert Sijens, die sinds 2007 werkzaam is  op een boerderij aan de Hospitaallaan in Veenhuizen, waar hij in de Tuinen van Weldadigheid exotische gewassen teelt, maar ook vergeten groenten zaait om mensen weer van deze inheemse gewassen te laten genieten. De heer Sijens verzorgt lezingen en rondleidingen om zijn kennis aan anderen over te dragen. Via deze site kunt u kennismaken met de Tuinen van Weldadigheid, die u vanaf juni weer kunt bezoeken.    Dankzij de passie die de heer Sijens heeft voor de natuur, maakt hij zich bijzonder druk over het plan van de Provincie Drenthe om de honderd en negenenveertig eiken die langs de Hoofdweg staan te gaan kappen. Deze eiken staan hier al ongeveer honderd jaar, verspreid over een afstand van vier kilometer, vanaf de gevangenis Norgerhaven tot de Generaal van den Boschweg. Lambert Sijens heeft zelfs anderhalf jaar geleden een boomdeskundige uit Zwolle laten komen om zijn oordeel over de betreffende eiken te geven. Deze deskundige oordeelde dat kappen niet nodig is, wel moet een aantal bomen worden gesnoeid en de lege plekken worden opgevuld. In feite is dit het uitvoeren van achterstallig onderhoud, want de laatste jaren heeft de Provincie Drenthe niets meer aan de bomen gedaan, omdat het kapplan al minstens vijf jaar bestaat. In zijn ingezonden brief beticht de heer Sijens de Provincie van het gebruikmaken van misleidende informatie, omdat provinciale ambtenaren beweren dat de bomen een slechte gezondheid hebben en ze daarom allemaal moeten worden gekapt. Op basis van adviezen van deskundigen die de Provincie zegt te hebben ingewonnen, stelt het provinciaal bestuur vast dat de huidige bomen sterk in kwaliteit zijn achteruitgegaan en dat de situatie nog verder zal verslechteren. De heer Sijens vindt het vreemd dat bomen die tussen de tachtig en honderd jaar langs de weg staan ineens allemaal in korte tijd een voor een dood zullen gaan. Deze bewering van het provinciaal bestuur is feitelijk dan ook onjuist. Na lang aandringen heeft de Provincie twee weken geleden verklaard, dat een bureau nota bene in de winter, de tijd dat de bomen in ruste zijn, drie bomen heeft beoordeeld: de eerste boom is in slechte staat, de tweede boom is er matig aan toe en de derde boom is in goede staat. Het bureau constateerde dat de bodem te dicht is en de zoutconcentratie te hoog is. Op basis van dit rapport trekt de Provincie de conclusie dat de vitaliteit van bijna honderd en vijftig bomen dusdanig slecht is dat ze moeten worden gekapt. Maatregelen om de bodem te verbeteren komen niet aan de orde. Door het geven van een valse reden probeert de Provincie protesten te voorkomen, stelt de heer Sijens.   De werkelijke reden die de Provincie heeft om de eiken te willen kappen is landschappelijk van aard. Alle bomen zijn niet even oud en de bomen staan niet in een rechte lijn. Dit maakt volgens de provinciale ambtenaren een rommelige indruk. De heer Sijens stelt dat het voorbereidingsproces zich vooral achter de schermen heeft afgespeeld. Alleen in 2009 is er een inloopbijeenkomst geweest. Er werd daarna een volledig uitgewerkt plan gepresenteerd dat door de Provincie en de Gemeente Noordenveld al was beklonken en enkele weken geleden tijdens een informatieavond als feit werd gepresenteerd. Blijkbaar is het doel dat enkele tekentafeldeskundigen willen bereiken belangrijker dan de waarheid rond honderdjarige eiken aan de burgers te vertellen.  De provincie heeft voorgesteld dat na het kappen ‘forse’ bomen worden teruggeplant. Deze ‘forse’ bomen hebben over tachtig jaar dezelfde grootte als de meeste van de huidige bomen. Het duurt dus enkele generaties, voordat er weer zulke mooie, grote bomen zullen staan. Om u een indruk te geven van de huidige situatie heb ik op maandagmiddag 7 mei enkele foto’s gemaakt ter hoogte van de Kerklaan, de laan waar de pastorie staat, waarin Mariët Meester woont. Ik ben op ‘het bruggetje van Van Kooten’ gaan staan. Voor de eerste foto keek ik naar links.      Hier ziet u de bedrijvigheid die op die maandagmorgen was begonnen, want de ambtenaren van de Provincie hadden bedacht dat het kappen van de bomen mooi samen kan gaan met het vervangen van het geasfalteerde fietspad door een betonnen fietspad.    Op de tweede foto staat op de voorgrond het bordje VERBODEN TOEGANG art.461 Wetboek van Strafrecht. Tot 1984 stonden tientallen van dergelijke bordjes langs de toegangswegen in Veenhuizen. Op de achtergrond ziet u de te kappen eiken, waarvan de bladeren zojuist zijn uitgebot.       De derde foto heb ik vanaf de bushalte bij de hoek Hoofdweg / Kerklaan gemaakt. Er zijn ongeveer zeventien van de te kappen bomen zichtbaar. Tijdens mijn rondgang door Veenhuizen op die maandagmiddag heb ik enkele mensen aangesproken over de bomenproblematiek. Ik kreeg de volgende reacties: Ik ga geen actie ondernemen, want de Provincie zal wel goed hebben nagedacht, voordat deze beslissing werd genomen; Die voorlichtingsavonden stellen niets voor. De Gemeente en de Provincie doen toch wat ze zelf willen. Met de wensen van de burger wordt totaal geen rekening gehouden. Het is verspilde energie die je erin steekt; Er zitten veel jongeren in de dorpscommissie, die hebben andere belangen dan   het behoud van bomen.   De heer Sijens sluit zijn brief af met de volgende woorden: De huidige bomen hebben niet allemaal een mooie, volle kruin. Ze staan niet in een kaarsrechte lijn. Er mist een aantal en ze zijn niet even oud. Ik vind het prachtige symbolen voor Veenhuizen. Deze bomen zijn geplant in de tijd van de kolonie en hebben geschiedenis. Ze zijn geplant door ‘verpleegden’ die netjes in het gelid geacht werden te lopen. De praktijk was echter anders. Zo ook bij deze bomen.

Vanmiddag had ik een controleur van de hondenbelasting aan de deur. Ik meldde netjes dat we op woensdag een 'oppashond' hebben, maar dat telt dan weer niet mee.

Overgezet naar de nieuwe layout op Schrijversinfo: Max Dendermonde en Henry Habibe.

1 bestelling: 'Nieuw Nederlands'.

9 mei 2012

Scheren is er deze week niet van gekomen. Tygo bekijkt mijn stoppelbaardje en zegt: 'Jij hebt daar haren. Ook in de neus. Ik niet. Ik heb snottebellen.'

Een week of wat geleden kwam een monteur van Ziggo niet opdagen. Hij zou 3-in-1 hier installeren. We hebben al televisie en internet via ziggo, dan is het voordelig om telefonie ook via Ziggo te nemen. Toen die monteur niet op kwam dagen, dacht ik: laat dan maar zitten.
Maar gisteren belde er weer zo'n verkoper van Ziggo. Die heb ik het wegblijven van de monteur onder zijn neus gewreven. Hij wrong zich in tien bochten en in elf excuses en ging één en ander alsnog voor elkaar maken. Er kwam ook een bevestigingsmailtje van hem. We houden hetzelfde telefoonnummer.
Maar toch gaat het weer mis: binnen 24 uur komt er een tweede mailtje van Ziggo en nu krijgen we twee telefoonnummers, maar wel andere! Weer twaalf excuses en natuurlijk gaat hij ervoor zorgen dat we ons oude telefoonnummer houden. Wordt vervolgd (vrees ik).

Tygo heeft een nieuwe verstopplek. Hij komt er alleen niet zelf in.	Dylano vindt de cd's interessant. Net als zijn broer twee jaar geleden.

3 bestellingen: 'Bzzlletin jaargang 1982 nr. 11' (themanummer over Jeroen Brouwers), E.H.P. Cordfunke, 'Zita keizerin van Oostenrijk koningin van Hongarije', Herman Gorter, '1864 - De dichter Herman Gorter - 1964, Een pro memorie voor de bezoeker aan de herdenkingstentoonstelling door de Universiteit van Amsterdam ingericht in het Maagdenhuis, Spui 21 van 25 november t/m 18 december'.

10 mei 2012

Gelukkig knap ik weer wat op. De ergste watten zijn mijn kop uit en die kerel die met zijn messen de hele tijd in mijn keel stak is verdwenen (of zijn messen worden bot). Ik heb nog wel een branderig gevoel in mijn keel en mijn gehemelte, maar dat doet geen pijn. Ook oor- en kiespijn zijn zo goed als verdwenen. Ik ben nog wel slap, maar ik ga morgen wel weer naar school en op verzoek van Margret vang ik vanavond rond 21.00 uur op school de Leuvenreizigers op (en als het regent, geef ik de ouders de gelegenheid binnen te wachten op hun kind).

Vanmiddag lig ik op de bank. Op de achtergrond speelt Spotify Zweedse nummers van Cornelis Vreeswijk. Af en toe herken je een melodie: dan heeft hij dat nummer ook in het Nederlands vertaald/gemaakt. Op een gegeven moment denk ik: dat nummer ken ik ook, maar niet van Cornelis Vreeswijk. Het is 'De deserteur' van Peter Blanker. Maar die had het ook niet van zichzelf; origineel is het 'Le déserteur' van Boris Vian en Peter Blanker zong daar een Nederlandse versie van. Het nummer werd in het Nederlands vertaald door Ernst van Altena en door Jaap van de Merwe. Cornelis Vreeswijk maakte er in Zweden met 'Desertören' een eigen versie van (Hier hoort u het lied van Vreeswijk, maar u ziet een doventolk. ). In Amerika namen o.a. Peter, Paul and Mary het nummer op.
Even doorspitten leert dat Vic van de Reijt 'De deserteur' van Peter Blanker opnam in zijn 'Nederlandstalige cover top-100'.

Hieronder staan de drie teksten. Mijn Zweeds is niet zo best, maar als je de eerste twee begrepen hebt, lukt de derde ook wel. Opvallend is dat de vertalers het omarmend rijm (abba) gehandhaafd hebben.

Overgezet naar de nieuwe layout: Willem Walraven.

1 bestelling: Wim Ramaker, 'Ik ben er geweest. Gesprekken in Zuid-Afrika'.

11 mei 2012

Weer naar school. Omdat ik eigenlijk mee zou naar België waren er geen lessen ingeroosterd. Dat gaf me de gelegenheid om een week e-mail weg te werken, plus wat achterstallige leerlingenadministratie. Er was om twaalf uur één gesprek met een ouder ingepland en verder komt er vanzelf werk op je pad, als je er toch bent.

Ik kocht twee boeken deze week:

Martin Bril, Heimwee naar Nederland.
Ik had het boek bij de V&D in de hand gehad, maar ik ging het toch maar bij Van Kooten kopen. Die gun ik die € 14,95 meer dan de V&D. Geen geld overigens voor zo'n dik (415 blz.) en gebonden boek (met stofomslag). Het zijn verzamelde columns van Bril over allerlei uithoeken van Nederland: Echtenerbrug, Visbuurt, Ruinen, Mastenbroek, Domineesweg, Hulshorst, Terwijde, Opperdoes, Kortgene, Haps, Steijl, om er zo in het wilde weg maar een stel te noemen. Een boek voor in de vakantie, maar ook een boek om diverse hoofdstukken te vermelden in mijn 'Literaire reisgids van Nederland' (waaraan het werk niet erg vordert).

Cees Buddingh', Reptilien wieder erhältlich.
Ik zat achter de computer op het moment dat de nieuwsbrief van Fokas Holthuis binnenkwam. Daar stond deze Duitse vertaling van een keuze uit de gedichten van C. Buddingh' op. Het laatste jaar heb ik een keer of twee per mail op de nieuwsbrief gereageerd, maar die boeken waren steeds al verkocht. Nu belde ik een paar minuten nadat de nieuwsbrief binnenkwam en was ik de eerste die belangstelling toonde. 'Zo werkt het', legde Fokas (of Holthuis) me uit, 'het eerste uur worden we platgebeld, dan druppelt het nog een paar uur na en dan is het weer afgelopen. Dan is het mailtje bij iedereen te ver naar beneden in de mailbox gezakt.'
Deze vertaling is uit 1973. Het boek is 'op Chinese wijze gebonden', wat betekent dat de bladzijden aan de rechterzijde niet losgesneden zijn en alleen aan de boven- en onderzijde bedrukt. Dat bladert heel apart.
Wél vertaalde gorgelrijmen in dit boek, maar niet de blauwbilgorgel. Dat is apart. Vond de vertaler het 'onvertaalbaar'? Wel andere bekende en geliefde gedichten, die je in het Duits dan toch weer met andere ogen leest. Zoals het mooiste liefdesgedicht ooit:

eight days a week

wenn meine Frau in die Stadt fährt
hoffe ich immer, dass sie beim Krankenhaus einsteigt
dann kann ich ihr grad so lang nachsehen
wie wenn sie am Vogelplatz wegfährt
und dann seh ich sie überigens noch einmal
vorbeikommen im Bus

of:

Nütze den Tag

zerstreut, wie ich bin,
habe ich heutmorgen nach dem Frühstück
entdeckt, dass der Deckel vom Marmite-Glass
mittlere Grösse (Format 40 gr. netto)
genau passt auf ein Glass mit Heinz Sandwich Spread

natürlich habe ich gleich ausprobiert,
ob der Deckel vom Glass mit Sandwich Spread
auch aufs Marmite-Glass passt

und wirklich: er passt auch

Jessica heeft het huis van haar moeder leeggehaald en bracht me elf sinaasappeldozen vol boeken. De familie heeft er al in gegrasduind, maar er is nog genoeg interessants over. Ik zal best wat weggooien, maar haar moeder was een echte lezer: veel literatuur (4 x Koos van Zomeren), zelfs wat poëzie, en veel in goede staat. Een greep(je):
- Nelleke Noordervliet, Tine & Het oog van de engel
- J.M.A. Biesheuvel, Het wonder
- A. Albert, de vergaderzaal (1e druk)
- Toon Tellegen, Twee oude vrouwtjes
- Martin Bril, De Afsluitdijk en verder (die ga ik eerst zelf eens doorbladeren)
- Hella S. Haasse, De wegen der verbeelding
- Karel Glastra van Loon, Lisa's adem
- Kristien Hemmerechts, Een jaar als (g)een ander
- Koos van Zomeren, Een deur in oktober
- Annejet van der Zijl, Sonny Boy
- Nilgün Yerli, De garnalenpelster
- Ivo de Wijs, Vroege vogel
- Willem Wilmink, Goedenavond speelman
- Gerrit Komrij, Morgen heten we allemaal Ali

1 bestelling: 2 x 'Getal en ruimte', 2 x 'Moderne wiskunde'.

12 mei 2012

Vier boeken van Koos van Zomeren in de dozen van Jessica's moeder, meldde ik gisteren. Bij nadere beschouwing blijk ik er één van de vier ('Sneeuw van hem') zelf nog niet te bezitten. Dat kon ik snel nakijken in LibraryThing. Mijn Van Zomerenverzameling telde 61 boeken, zie ik daar. Nu zijn het er dus 62!

Vanochtend maakte ik nasi. Die namen we mee naar Culemborg. We kochten met pa wat bloempotten voor buiten en aten met hem die nasi op. Op de heenweg zagen we in de Betuwe wat ooievaars en op de terugweg zag ik een lepelaar!

13 mei 2012

Mariët Meester in Veenhuizen Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 22     Sarien Visser

Donderdag 10 mei was er in Veenhuizen een bijeenkomst gepland met de Drentse gedeputeerde, de heer Brink. Hier kunt u lezen wat deze gedeputeerde allemaal in zijn portefeuille heeft. De brief van de heer Lambert Sijens, die op de site van het Roder Journaal werd geplaatst en die ik in aflevering 21 van deze rubriek heb behandeld, heeft dus veel losgemaakt. Om 15.00 uur verzamelde zich een groep mensen bij de afslag naar de gevangenis Norgerhaven. Namens de verontruste burgers werd Lambert Sijens geïnterviewd door radio en televisie Drenthe. Namens de overheid voerde gedeputeerde Brink het woord. Van links naar rechts ziet u op de voorgrond: de radiojournalist van RTV-Drenthe, Lambert Sijens en gedeputeerde Brink. Hier wordt de procedure rond het radio-interview besproken. De punten die de heer Brink aanvoerde, waren: De gemeente Noordenveld en de provincie Drenthe hebben samen een inloopbijeenkomst georganiseerd. Er meldden zich minder dan vijf mensen die bezwaar maakten tegen het kappen van de eiken. We gaan 149 bomen kappen, maar we planten daarna 174 nieuwe bomen aan. De provincie Drenthe heeft een eigen plan ontwikkeld, dat heet ‘Kwaliteit in beeld’. De vervanging van de bomen past binnen dit plan. Als je bij de Unesco in aanmerking wilt komen voor de Werelderfgoedlijst, dan moeten de bomen in mooie rechte rijen staan. Op de plaats waar we samenkwamen toonde de gedeputeerde ons twee jonge bomen, als voorbeelden van de nieuw aan te planten bomen. Deze bomen zijn zes à zeven meter hoog. Het rechter boompje heeft bijna geen bladeren, waarschijnlijk gaat het dood. Jonge bomen, die zes à zeven meter hoog zijn, zijn volgens mij geen erfgoed. De heer Brink doet voorkomen dat het vervangen van bomen een opstap is voor plaatsing op de Werelderfgoedlijst. Volgens mij is dit de wereld op zijn kop. U zult begrijpen dat het wel tachtig jaren duurt, voordat de nieuwe boompjes het formaat hebben van de huidige bomen. Op vrijdag 11 mei stond op teletekst van RTV-Drenthe het volgende bericht: Verzet  tegen  kap  oude  eiken VEENHUIZEN  -  In Veenhuizen groeit verzet tegen het plan van de provincie Drenthe om langs de Hoofdweg bij het dorp 149 eiken van een eeuw oud te kappen. Hiervoor komen 174 exemplaren van zes à zeven meter terug. De operatie is volgens de gemeente Noordenveld nodig omdat de bestaande bomen niet precies op één lijn staan. En dat is nodig om kans te maken Veenhuizen op de Werelderfgoedlijst van Unesco te krijgen. Bovendien zouden de oude bomen in slechte staat verkeren. Diezelfde morgen hoorde ik voor radio Drenthe de verantwoordelijke gedeputeerde van de provincie Drenthe, de heer Brink. Ook televisie Drenthe besteedde die avond aandacht aan de bomenproblematiek. U vindt hier een link naar de betreffende nieuwsuitzendingen. De provincie Drenthe gaat binnenkort een kapvergunning bij de gemeente Noordenveld aanvragen. Belanghebbenden kunnen hier bezwaar tegen maken. Vrijdagavond, tijdens een culturele avond, die van start ging in het Nationaal Gevangenismuseum, keerden mensen die ik sprak zich tegen de bomenkap, nadat ze de televisie-uitzending van RTV-Drenthe hadden gezien.  Mariët Meester had intussen bij het Dagblad van het Noorden geïnformeerd of ze een opiniërend artikel over het kappen van de bomen mocht schrijven voor de krant van zaterdag 12 mei. Op zaterdag 12 mei plaatste het Dagblad van het Noorden deze tekst van Mariët Meester. Confectieboompjes als entree dorp Provincie wil 149 oude eiken in gevangenisdorp Veenhuizen vellen Door Mariët Meester In 1959 zette ik mijn eerste stapjes in Veenhuizen. Mijn ouders zijn er blijven wonen, en ook nu ze de 80 zijn gepasseerd willen ze niet uit het gevangenisdorp weg. Daardoor volg ik alles wat er speelt al heel lang. Sinds een maand of vijftien zit ik er zelfs letterlijk bovenop, want ik ben tijdelijk terug. Vanuit een leegstaande pastorie heb ik de afgelopen periode tientallen verhalen van oud-inwoners vastgelegd, met als doel de twintigste-eeuwse  geschiedenis van deze bijzondere gemeenschap niet verloren te laten gaan.                                                                Ik heb de gekste dingen gehoord! Zo vertelde een vroegere Directeur Algemeen Beheer dat er in 1975, toen hij benoemd werd, een ‘grachtenplan’ lag dat miljoenen kostte. Rond de Veenhuizer gevangenissen zou een gigantisch stelsel van brede grachten komen, waarvoor de helft van de driehonderd justitiewoningen moest worden afgebroken. Dat is veiliger, was het argument. Onzin, vond de nieuwe directeur, de grachten die er al lagen waren juist ideaal. Te ondiep om doorheen te zwemmen en te diep om doorheen te waden. ‘Modder is veel beter dan water.’ Het lukte hem om het plan te verijdelen. Wel werd er omwille van de veiligheid een aantal woningen rond de gevangenissen gesloopt. Ongeveer tegelijkertijd verdwenen er ook andere panden uit Veenhuizen, monumentale woningen, waarvan er twee aan de Hoofdweg stonden, de enige publiek toegankelijke straat. Heidezicht was een directeurswoning, in Zegenrijk woonde de gestichtsdominee. Tijdens mijn gesprekken met oud-Veenhuizers is me vaak gevraagd waarom deze mooie huizen niet mochten blijven. Tja, niemand weet het. Het was de mode van die tijd; zo dachten we. Tegenwoordig wordt er zorgvuldiger met Veenhuizen omgegaan. Toch moet ik op het moment regelmatig aan de jaren 70 denken. Terwijl ik mijn best zat te doen de twintigste-eeuwse geschiedenis van Veenhuizen te conserveren, waren anderen plannen aan het ontwikkelen om 149 vertegenwoordigers van diezelfde geschiedenis neer te halen. De provincie Drenthe wil over een lengte van 4 kilometer alle oude eiken omzagen die langs de Hoofdweg staan, en die zo’n honderd jaar geleden door bewoners van de gestichten zijn geplant. In Veenhuizen staan veel van zulke bomen, die samen beeldbepalend zijn. De bezoeker die in de gevangeniskolonie arriveert, en dat is altijd over de Hoofdweg, het visitekaartje van het dorp, merkt onmiddellijk dat de sfeer bijzonder is, bijna als op een oud landgoed. Straks wordt dat anders. Vanaf het najaar van 2012 kom je Veenhuizen binnen langs confectieboompjes van 5 jaar oud die keurig in het gelid staan. Nu het dorp probeert om op de Werelderfgoedlijst te komen, lijkt dat me een ontwikkeling om nog eens goed over na te denken. De mensen van Unesco zullen schrikken als ze zien hoezeer het karakter van Veenhuizen  is aangetast. Niet alle oude eiken zijn er even goed aan toe, dat is duidelijk. Maar ja, als een mens jarenlang niet naar de tandarts gaat is hij ook niet op zijn mooist. Deze bomen zijn de afgelopen jaren verwaarloosd, ze zijn niet gesnoeid of anderszins onderhouden. Hun matige conditie kan ook te maken hebben met de verhoogde grondwaterstand in het Fochteloërveen, hoorde ik. Mocht dat kloppen, dan redden jonge boompjes het zeker niet.   Als ik langs de Hoofdweg in mijn dorp fiets, torent nog steeds een lange rij eiken boven me uit. Ze beginnen al mooi in het blad te komen. Uit onderzoek is gebleken dat de grond waarin ze staan te dicht en te zout is geworden. Misschien ligt daar de oplossing, misschien kan de grond onder de bomen worden ververst. Als er dan ook nog enkele bomen worden vervangen, zoals externe deskundigen hebben geadviseerd, kan de rest worden opgeknapt. Iemand met slechte tanden krijgt tegenwoordig ook niet meteen een kunstgebit. In Veenhuizen staan bijna 150 zwijgende representanten van het verleden. Er zijn al genoeg onherstelbare fouten gemaakt in dit historische dorp. Laten we nu eerst eens alles op alles zetten om de oude eiken te behouden. Neem de beste maatregelen, geef de bomen de aandacht die ze verdienen. Dat bespaart een hoop geld ook. Kappen kan altijd nog. Maar een weg terug is er dan niet meer. Mariët Meester is schrijfster. ▼De eiken langs de Hoofdweg in Veenhuizen. Foto: Jaap de Ruig

3 bestellingen: Remco Campert, 'Scenes in Hotel Morandi', 'Voltaire, 'Candide of het optimisme', A. Kelfkens, P.C. Schnetz, e.a., 'Getal en ruimte, Wiskunde voor het eerste leerjaar mavo/havo/vwo. 1MHV2'.

14 mei 2012

Ik zag om 7.40 uur mijn kop in de achteruitkijkspiegel van de auto en dacht: ik had wel even mijn haar mogen doen. Dat werd tijdens de les door een leerling nog eens bevestigd: 'Meneer, heeft u een bad hair day?'

Hoofdstuk zes van het V3-boek begint met een fragment uit 'De kroongetuige' van Maarten 't Hart. De vraag 'Zou je naar de politie gaan als je je geliefde van moord verdenkt?' komt dan vanzelf aan de orde. Ik maakte een overstapje naar 'Het diner' van Herman Koch, waar immers een vergelijkbare vraag aan de orde is. Koch baseerde zijn boek op een in Spanje werkelijk gebeurd verhaal: Twee Spaanse tieners staken in een hokje waar geld gepind kan worden een zwerver in brand. Dat komt op televisie bij de Spaanse versie van 'Opsporing verzocht'. Dat vertelde ik in de les en onmiddellijk zei Kika: 'Dat was zelfs op het journaal in Spanje, iedereen had het erover.' Kijk, zo komt de literatuur in je les: Kika woonde tot vorig jaar in Spanje en kent dit gebeuren uit de eerste hand. De leerlingen raakten nu geïnteresseerd in dat boek van Herman Koch, tot een andere leerling zei: 'Ik heb dat boek gelezen .... saai .... er gebeurt niets.' En weg is het momentum.

Als voorzitter van de Straatnaam- commissie voel ik me verantwoordelijk voor de straatnamen in Veenendaal. Officieel ben ik dat natuurlijk niet. Formeel doen wij alleen voorstellen m.b.t. de naamgeving aan het college. Maar als ik dan in de wijk waar de straten naar winnaars van de Nobelprijs voor de vrede zijn genoemd dit bord zie staan, maak ik daar toch maar een foto van en dan stuur ik die foto door naar het gemeentehuis. Waar ik ook zoek, overal lees ik Gandhi, dus dit moet echt een spelfout zijn. Mahatma Gandhi heeft trouwens die Nobelprijs ook nooit gewonnen, dus dat 'vrede' moet blijkbaar wat breder gezien worden in deze wijk.

1 bestelling: knipsel Drs. P.

15 mei 2012

Vanochtend, toen ik de straat uit reed, was een stuk van onze straat erg smal. Aan mijn kant stond er auto half op het trottoir, aan de andere kant stond een rijtje kliko's op het randje van het trottoit. Er kwam een tegenligger aan en we dachten allebei dat het net breed genoeg was. Voor mij was het dat ook, maar die tegenligger reed met zijn rechterbuitenspiegel tegen de kliko's aan. Ik zag in mijn achteruitkijkspiegel dat zijn spiegel over straat stuiterde. Daarna schaamde ik me voor mezelf: ik kon een grinnik niet onderdrukken.

Een brutaal mens heeft de halve wereld. Vandaag kreeg ik een 'brutale' vraag via Bol.com n.a.v. een boek dat ik daar te koop heb staan: 'Hallo, ben met een nederlands opdracht voor school bezig en zou u voor mij willen kijken op welke blz het gedicht verliefd staat van andre sollie hoop dat u mij zsm kunt helpen groetjes Sander'. Het stellen van zo'n vraag is niet verboden. Daarom heb ik toch maar geantwoord: blz. 23. Maar dit moet geen gewoonte worden, want zo'n leerling overweegt natuurlijk niet serieus het boek ook te kopen.

Gisteren en vandaag noteerde ik de citaten uit 'Leef-tijd, duizend één spreuken over ouder worden', verzameld door Karel Reestman (1995) op Schrijversinfo. Van C. Buddingh' staan er drie citaten in. Eén keer met zijn eigen naam eronder, twee keer met de naam Jean de Boisson eronder. Waarschijnlijk wist de samensteller niet dat het hier om één en dezelfde persoon gaat:

Sommige mensen leven enkel om niet dood te gaan.

Men is nooit te oud om iets af te leren.

De goede oude tijd is de tijd toen het onze voorouders zo slecht ging.

Ik ontdekte weer eens dat er niet kritisch naar liedteksten geluisterd wordt, ook door mij niet altijd. Vanavond bracht ik Lidy met de auto naar een afspraak (ze is met een collega op bezoek bij het kamp van haar school). Op weg naar huis hoorde ik op de radio het bekende en vaak hardop meegezongen 'Jimmy' van Boudewijn de Groot en plotseling drong een deel van de tekst écht tot me door:

En ik zit hier tevreden
met die kleine op mijn schoot.
De zon schijnt, er is geen reden
met rotweer en met harde wind
te gaan fietsen met dat kind.

Wat is dat voor flauwekul? In regel drie zit hij thuis in de zonneschijn en direct daarna wil hij niet gaan fietsen omdat het rotweer is, met harde wind ook nog eens.

3 bestellingen: Toon Tellegen, 'Dora', Mensje van Keulen, 'Meneer Ratti', H, Beukers e.a., 'Groot Perzisch ajourboek'.

16 mei 2012

Vanmorgen was ik Tygo kwijt. Hij zat bij mijn inpaktafel. Blijkbaar heeft hij goed gekeken hoe ik verkochte boeken inpak. Hij had een boek uit de kast gepakt, een stuk bubbeltjesplastic van de rol geknipt en was nu met de plakbandroller bezig om het plastic om het boek vast te maken. Uiteindelijk hebben we het boek samen helemaal ingepakt en Tygo's naam en adres op de envelop geschreven. Morgen (of overmorgen i.v.m. Hemelvaart) krijgt hij een door hem zelf ingepakt boek thuisbezorgd.

De gedichten uit 'Ouder. De mooiste gedichten over ouder zijn' heb ik vandaag vermeld op de diverse bladzijden op schrijversinfo. Zelfs Jeroen van Merwijk en (de nu definitief gestopte) Kees Torn kwamen er in voor.

het venster van de dood staat open
ik zie mijn ouders aan hun tafel zitten
hij eet de koude soep van de dag
zij draagt de parels van de nacht

ik aarzel en straf me door hun naam niet te zeggen
ben ik zoon of toeschouwer, bloed of kijker

nu wuif ik maar ze zien me niet
misschien is het daar zondag

Roel Richelieu Van Londersele

Vanmiddag schoof ik Dylano in een oude doos door de kamer. Hij vond het prachtig. Uiteindelijk kwamen we al schuivend in de voorkamer uit. Daar heeft hij nog meer dan een half uur, achterovergeleund in de doos - hij had er blijkbaar een prima ruggesteun aan - naar televisie zitten kijken.

17 mei 2012

Voor mijn laatste verjaardag kreeg ik van Anne-Marie een culturele fietstocht door Amsterdam aangeboden. We hebben het wat mooiere weer afgewacht, maar gisteren was het zover! We verzamelden bij Anne-Marie en Huub in Oostzaan, zetten de auto aan de noordkant van het IJ en namen de pont naar het Centraal Station. Daar huurden we fietsen (iedereen herkent je op die rode fietsen wel onmiddellijk als toerist). Anne-Marie had een tocht uitgezet rond de Haarlemmerdijk. We bekeken:
- De gevleugelde wielen op het CS
- De godin Victoria, hoek Haarlemmerstraat 2/Singel
- 'Niet met de deuren slaan', Haarlemmerhouttuinen
- Walk on the water, Hollandse Tuin
- Jonker's nacht, Hendrik Jonkerplein
- Jugendstil winkel-woonhuis, Haarlemmerdijk 39
- Gevelplastiek, Vinkenstraat
- Duizend zonnen, Vinkenstraat
- Apentafel, Zoutkeetsplein
- Poolkleed, Barentszstraat/Pleintje zonder naam
- Muurschildering Barentsz, Van Diemenstraat
- Het Schip, Zaanstraat/Spaarndammerplantsoen/Oostzaan/Hembrugstraat
- Haasje over, Spaarndammerbuurt
- De Ring, ?
- Beeldengroep van Peter Rolf, Spaarndammerdijk
- Begraafplaats Sint Barbara, Spaarndammerdijk
- Plastiek van Van Meeuwen, Spaarndammerdijk
- Domela Nieuwenhuis, Nassauplein
- Roze lijn, waterbak en arm, Nassauplein
- Verkeer/Overvloed (Hildo Krop), Spaarndammerstraat

We zagen dus veel, maar het was vooral ook leuk om samen op deze manier door Amsterdam te fietsen en (een stuk van) de stad te zien, zoals je dat anders nooit doet. Niet alle kunstwerken zijn aan mij besteed. Soms denk ja: Ja ja, hier heeft de kunstenaar zogenaamd lang over nagedacht en er daarna veel te veel voor betaald gekregen. Dat geldt (wat mij betreft) bijvoorbeeld voor de gevelplastieken in de Vinkenstraat. Ik was wél onder de indruk van 'Het Schip' als typisch voorbeeld van de Amsterdamse school in zijn extreemste vorm. Het is meer een kunstwerk dan een woonblok. Architect Michel de Klerk heeft zich er helemaal op uitgeleefd. Qua architectuur was ook het Jugendstilpand op Haarlemmerdijk 39 de moeite waard.

Op de Haarlemmerdijk fietsten we langs een cd-winkel. Er stond een bak buiten met 'alles € 1,00'. Martijn had er wel even willen stoppen om in die bak te neuzen. Ik had wel even willen stoppen om de taalfout boven die bak te fotograferen: 'Sla u slag'.

Als kunstwerk vond ik het 'Poolkleed' erg geslaagd. Een lange tafel waarop een wit kleed ligt. Het is alleen geen kleed, de hele tafel is van gegoten aluminium en er lijkt een kleed op te liggen. In dat 'kleed' zijn allerlei figuren verwerkt die met de overwintering in 'Het behouden huys' op Nova Zembla te maken hebben.

Ik maakte niet overal foto's, maar wel - het bloed kruipt waar het niet gaan kan - op literatuurgerelateerde plekken:

Vlak tegenover het Centraal Station ligt het Victoria Hotel. In de (witte) voorgevel zitten twee veel oudere (donkere) huizen. De eigenaars wilde niet verkopen en men heeft het hotel eromheen gebouwd. Het hotel werd in 1890 geopend. Thomas Rosenboom verwerkte deze bouwgeschiedenis in zijn roman 'Publieke werken' uit 1999.

'Niet met de deuren slaan' staat er groot op deze gevel. Het is een zin uit het titellied van 'Ja zuster nee zuster' van Annie M.G. Schmidt. De kunstenaar schreef de zin met een stift op een tekening van het gebouw. Het laatste woord kwam buiten de gevel terecht. Vervolgens is het exact zo uitgevoerd als de tekening aangaf, dus met het 'uitstekende' 'slaan'.

Op een kademuur aan de Hollandse Tuin ligt een dichtregel van Carla Bogaards uit het gedicht 'Walk on water'. Een steenhouwer graveerde de woorden in granieten plaatjes en schilderde de letters vervolgens fluoriserend oranje.

Aan het Zoutkeetsplein zitten drie - heel verschillende - apen aan een tafel. Ze kijken vriendelijk naar elkaar en hebben het blijkbaar ergens over. De vierde kant van de tafel is leeg. Een overduidelijke uitnodiging om aan de tafel plaats te nemen en mee te praten. Die uitnodiging konden we niet afslaan.

Op Begraafplaats Sint Barbara zochten we even naar de graven van Simon Vinkenoog en Joseph Alberdingk Thijm. De begraafplaats is twaalf hectare groot en we wisten geen grafnummers. Die graven vonden we dan ook niet. Op een begraafplaats zoek ik altijd naar 'grafpoëzie'. Die zie je veel in het 'noorden des lands', maar elders minder. Deze grafbedekking viel me op: een bekende regel uit een lied van Boudewijn de Groot. Het nummer heet 'Jimmy' (Boudewijns zoon).

Vlak bij de auto's (dus weer ten noorden van het IJ) staat deze gedenknaald. Hij staat er een beetje verloren bij, zo in de berm. Je krijgt ook niet de indruk dat veel mensen de moeite nemen om er eens goed naar te kijken. Daniël Goedkoop Dzn., (Amsterdam 1874 - 1947) was een zoon van de oprichter van de Nederlandsche Scheepsbouw Maatschappij, hij volgde zijn vader als directeur op in 1919. De naald was een cadeau van het personeel van de NSM voor het vijftigjarig bestaan van de werf.

1 bestelling: 'Ik heb alleen woorden', samengesteld door Hans Warren en Mario Molegraaf.

18 mei 2012

Op vrije dagen is het baby- en peuterzwemmen een 'vrije inloop'. Suzanne wilde vanochtend Dylano ook meenemen, daarom ging ik ook mee. Als je het instructiebad binnenkomt, slaat de warmte je in het gezicht. Maar als je er een poosje binnen bent is het wel lekker en met die kleintjes is het in ieder geval heel leuk. Tygo gaat z'n gang, al moet je hem natuurlijk wel in de gaten houden. Er lag een lange mat op het water. Daar bleef hij over heen en weer hollen en als het zo uitkwam ging hij er zelfs met z'n kop onder water onderdoor. Suzanne had voor Dylano een 'drijfstoeltje' meegenomen. In het begin dachten we dat hij het niet echt leuk vond, tot we hem uit dat stoeltje haalden; hij wilde met zijn handjes spetteren en kon in dat stoeltje niet goed bij het water!

Vanmiddag zette ik wat poëziebundels te koop. Bij dat stapeltje zaten ook twee bundeltjes van de 'Nacht van de poëzie' (1995 en 2000). Het is altijd nuttig zulke bundeltjes even goed door te bladeren. Sommige bezoekers verzamelen er handtekeningen in van de aanwezige dichters. Dat bleek ook zo te zijn bij het boekje van de 'Twintigste nacht van de poëzie' (2000). Een opdracht van Anna Enquist en een handtekening van Ilja Leonard Pfeijffer:

2 bestellingen: Jeroen Brouwers, 'Van Rondeel tot Chanson, AO-boekje 948, 08-02-1963', knipsel Levi Weemoedt.

19 mei 2012

Er zit een vogelnestje in een aardewerken bloempot tegen de buitenmuur. Geen slechte plek: stevig, katten kunnen er niet bij en de klimop zorgt ervoor dat de broedende vogel redelijk droog zit.

Een rommelzaterdag: wat verven aan de palen voor de rozen (bijna klaar), wat knipsels opruimen, wat AO'tjes te koop zetten.

In de 'Vrij Nederland' van deze week schrijft Rudie Kagie een stukje over de (niet) te kappen bomen in Veenhuizen. Die gedupeteerde gaat het nog lastig krijgen, als ook de landelijke pers erop duikt.

Vandaag kwamen de volgende nieuwe boeken met de post:
- Marcel Möring, Louteringsberg
- Gerbrand Bakker, Populierensap
- Annejet van der Zijl, Anna. Het leven van Annie M.G. Schmidt

Vanmiddag gingen we naar een tenniswedstrijd van Martijn en zijn team kijken. De herendubbel begon niet best; 5-2 achter. Ze wonnen die set toch in de tiebreak en de tweede set wonnen ze ook.

Als ze vandaag vier punten haalden, waren ze kampioen. Dat lukte! We bleven ook kijken naar de heren- en damesdubbel (op twee banen naast elkaar) en beide dubbels wisten te winnen. Ze hadden hun voorbereidingen getroffen: oranje kampioenenshirtjes en champagne!

1 bestelling: Daryl Hall & John Oates, 'Ultimate'.

20 mei 2012

De ondertitel van 'Populierensap' is 'Een bomendagboek' en die vlag dekt de lading. Gerbrand Bakker is begonnen met het maken van dagboeknotities tijdens zijn hoveniersopleiding. De teksten verschenen eerder op zijn weblog of als column in 'De Groene Amsterdammer'. Het gaat écht voornamelijk over (werken met) bomen en struiken in Koedijk of in Heerhugowaard, maar de literatuur sluipt wel langzaam binnen, bijvoorbeeld als hij een bezoek brengt aan het graf van Paul Biegel , aan Huize 'Het Gras' in Greonterp, of als hij zijn mening geeft over de kastanjeboom in de tuin van het Anne Frankhuis.

Vandaag heb ik alle (achtentwintig) ingeleverde boekverslagen nagekeken. Dat kost me een kleine tien minuten per boekverslag, dus daarmee was deze zondag aardig gevuld. Het is ook nog even rekenen, want hun cijfer is het gemiddelde van de vier boekverslagen van dit jaar. En dat moeten de originele - door mij nagekeken - boekverslagen zijn. Een deel van de opdracht is namelijk dat ze leren hun spullen het hele jaar netjes te bewaren en aan het eind weer in te leveren.
Deze week komen er nog zo'n zeventig, maar dit stapeltje kan ik in ieder geval binnen een week aan de leerlingen teruggeven:

B2e
Pieter Aspe, Bloedband
Lonneke van Asseldonk, Junkie Mama
Tom Bezemer, Ik heb jou toch
Elle van den Bogaart, De gele scooter
Elle van den Bogaart, Vermist
Khalid Boudou, Pizzamaffia
Caja Cazemier, Geen bericht, goed bericht
Imme Dros, De reizen van de slimme man
Bobje Goudsmit, De stalker
Jaap ter Haar, Boris
Joost Heyink, Zwarte engel
Herman Koch, Het diner
Marco Kunst, Gewist
Rom Molemaker, De eerste steen
Joyce Pool, Groeten uit Londen (2x)
Carry Slee, Joël
Jan Terlouw, Oorlogswinter
Ellen Tijsinger, De rode vlieger
Helen Vreeswijk, Chatroom
Jacques Vriens, Oorlogsgeheimen
Anke de Vries, Blauwe plekken

B2f
Corien Botman, Schaduwspits
Evert Hartman, Oorlog zonder vrienden

V3a
Kluun, Komt een vrouw bij de dokter
Carry Slee, Moederkruid

V3b
Renate Dorrestein, Het duister dat ons scheidt
Simone van der Vlugt, De reünie

1 bestelling: Frans Kuipers, 'Het illuseum van Hersenheim'.

21 mei 2012

Van Loes kreeg ik de volgende foto: Vla in je broek ... bah!

Het Ziggovervolgverhaal: Een computerstem meldt telefonsich dat er op de drieëntwintigste mei een monteur komt. Dat is overmorgen én dat is niet afgesproken. Ik heb de dertigste afgesproken, omdat ik dan thuis ben.
De computerstemjuffrouw geeft er een telefoonnummer bij. Dat nummer draai ik en dan ben ik in de aap gelogeerd: keuzemenu op keuzemenu en dan minutenlang muziek. Uiteindelijk krijg ik een mevrouw met een Antilliaans accent aan de lijn. Ik doe mijn verhaal en zij gaat het uitzoeken - minutenlang muziek - Inderdaad ik had de dertigste afgsproken. Nee dat gaat niet. Er zijn problemen met de monteurs. Voorlopig kan het helemaal niet. Dan zeg ik dat ik er dan misschien maar helemaal van af moet zien. Daar gaat ze serieus op in! Zal ik het dan maar helemaal voor u cancellen meneer? Nou dat zou wel jammer zijn. Ik ben ook 13 juni thuis. En 27 juni ook. Dat gaat ze nakijken - minutenlang muziek - Ja hoor, er is op 13 juni een monteur beschikbaar. Nou dat is dan afgesproken, na 17 minuten à 10 cent per minuut.
Het zou me intussen niets verbazen als er aanstaande woensdag toch een monteur voor de deur staat.

Ik pakte het vorige week een anders aan. Ik probeerde de Martin Bril-methode uit. Die bestaat eruit in de auto te stappen en een rondje te gaan rijden, bij voorkeur in Groningen of een andere provincie met exotische plaatsnamen. En dan bij thuiskomst simpelweg beschrijven wat je gezien of meegemaakt hebt.
(Gerbrand Bakker, Populierensap, blz. 45)

22 mei 2012

Mariët Meester in Veenhuizen Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 23     Sarien Visser

Als eerste moet ik het rechter kleine boompje, waarover ik op 13 mei, in aflevering 22, de verwachting uitsprak dat het misschien dood zou gaan, rehabiliteren. Elf dagen na onze bijeenkomst met gedeputeerde Brink, staat dit boompje toch volop in het blad. Het blijkt een boompje met bruiner blad dan het andere boompje te zijn, dat dus wat later uitbotte. Het boompje op de voorgrond had op 10 mei bijna nog geen bladeren. Op maandag 14 mei werd Mariët Meester uitgenodigd door Peter Sluiter, de directeur van het Nationaal Gevangenismuseum. Dit gebeurde naar aanleiding van haar opiniërend artikel in het Dagblad van het Noorden, dat ik in aflevering 22 van deze rubriek integraal heb overgenomen.     Lambert Sijens was ook een van de aanwezigen. In aflevering 21 wordt zijn standpunt met betrekking tot het kappen van de bomen behandeld. Ook Peter Sluiter maakt zich zorgen over de dreigende kap van 149 monumentale eiken langs de Hoofdweg in Veenhuizen. Mariët Meester is blij dat een invloedrijk persoon als directeur Sluiter zich wil inzetten voor dit onderwerp. Op woensdag 16 mei stond het volgende artikel in het Dagblad van het Noorden:   Vragen  PvdA  over  kap  bomen  in  Veenhuizen Assen  Het Drentse Statenlid Herman Beerda van de PvdA stelt in de commissievergadering van vanmiddag de kap van 149 monumentale bomen in Veenhuizen aan de orde. De provincie wil de bomen verwijderen om de oude lanenstructuur van de arbeiderskolonie te herstellen. Dit zou van belang zijn voor het verkrijgen van de status Werelderfgoed van de Unesco. Een aantal inwoners van Veenhuizen verzet zich tegen de kap van de soms meer dan 100 jaar oude eiken. Beerda wil van gedeputeerde staten weten of de aanpak meer in overeenstemming met de wil van de bewoners van het dorp kan geschieden. Op vrijdag 18 mei las ik onderstaand artikel in het Dagblad van het Noorden: Brink:  Wel  praten,  niets  veranderen Door Jaap Kiers Assen  Gedeputeerde Henk Brink van Verkeer zegde woensdag in de Drentse statenzaal ruimhartig toe dat hij best nog eens met de inwoners van Veenhuizen wil gaan praten. Hij voegde er even eerlijk aan toe dat het gesprek wat hem betreft aan zijn voornemen niets verandert: zo'n 150 monumentale eiken in de voormalige arbeiderskolonie moeten als het aan Brink ligt, worden gekapt. Deels vanwege de slechte staat van de bomen, maar ook om de oude lanenstructuur van de kolonie te verstevigen. Dat moet helpen de kolonie op de werelderfgoedlijst te krijgen. Brink antwoordde dat op vragen van statenlid Herman Beerda (PvdA), die vindt dat Veenhuizen voor tachtig jaar wordt vernield, door Brinks plan. Die zegt evenwel dat Veenhuizen er juist op vooruit gaat: "Het is onderdeel van een 7 miljoen euro kostend project waarbij we de weg hebben opgeknapt, poorten gemaakt, bankjes geplaatst en fietsbruggen gebouwd. En er worden grote bomen voor teruggeplaatst, in betere grond." Tijdens een onlangs gehouden voorlichtingsavond had de gedeputeerde hooguit drie wat kritische vragen gehoord, en maar één tegenstander gesproken. Op Hemelvaartsdag, 17 mei, ging ik voor drie rondleidingen met bezoekers van het Nationaal Gevangenismuseum lopend naar het leegstaande cellencomplex ‘De Rode Pannen’, gebouwd in 1939/1940, waar tot 2002 disciplinair gestrafte gedetineerden naartoe werden gestuurd door de directie van een gevangenis, als ze zich niet aan de geldende regels hielden of zich ernstig misdroegen. Sinds 31 maart 2008 staat dit gebouw leeg.       De eigenlijke ‘Rode Pannen’, gebouwd in 1860       De nieuwere ‘Rode Pannen’, gebouwd in 1939 Lopend onder de imposante bomen tegenover het museum stelde ik het kapvoornemen van het provinciale bestuur aan de orde. Alle mensen die ik sprak waren tegen het kappen van de monumentale eiken. ‘Deze oude eiken horen bij dit bijzondere dorp.’ ‘Laat de Provincie de € 100.000,-- die ze aan kappen en nieuwe aanplant willen besteden, gebruiken om de oude bomen te verzorgen en verse grond te geven.’ ‘Het historische erfgoed moet worden geconserveerd en niet worden vervangen door iets nieuws, dat kan niet het doel zijn dat Unesco wil bereiken.’ Dit waren enkele reacties die ik kreeg. Veel mensen toonden hun betrokkenheid. Op Hemelvaartsdag fietste Mariët Meester op het fietspad langs de Hoofdweg. Hier staat naast het door verpleegden gegraven zwembad de dubbele woning waar vroeger de sportinstructeur  woonde. De woning heeft als opschrift FLINK EN VLUG. Vele woningen in Veenhuizen dragen moraliserende opschriften, die vaak te maken hebben met het beroep van de bewoner. Aan deze woning voorbij fietsend dacht Mariët: ‘Wat staat hier nou in de tuin van ‘FLINK’?’ Geremd, fiets gekeerd en teruggereden. Jawel, het eerste protestbord tegen de bomenkap. ‘FLINK’ doet zijn naam eer aan. Mariët maakte direct deze foto. Zoals Mats zaterdag 19 mei op zijn weblog meldde, begint ook de landelijke pers aandacht te krijgen voor de kapproblematiek. In Vrij Nederland nummer 20 schreef Rudie Kagie op pagina 17 de volgende kolom:   Ondertussen  in  Veenhuizen Wie het idyllische gevangenisdorp Veenhuizen binnenrijdt, wordt aan beide kanten van de Hoofdweg verwelkomd door een erehaag van 149 monumentale eiken van honderd jaar oud. Mede om die reden staat de voormalige strafkolonie voor paupers, daklozen, landlopers en criminelen op de nominatie om aan de werelderfgoedlijst van de Unesco te worden toegevoegd. De provincie Drenthe wil het panorama verder verfraaien door de woudreuzen  te vervangen door jonge aanplant. Kosten: honderdduizend euro. Drie motieven liggen aan de ingreep ten grondslag: de bestaande bomen zijn van verschillende leeftijd (rommelig), sommige exemplaren verkeren in deplorabele staat (chaotisch) en de bomen staan niet geheel recht achter elkaar (slordig).   Verontwaardigden in Veenhuizen laten zich horen onder aanvoering van oud-ambtenaar Lambert Sijens. Met moeite wist Sijens  de hand te leggen op het rapport van de ‘tekentafeldeskundigen’ die adviseerden om tot kaalslag over te gaan. Er bleken slechts drie bomen te zijn beoordeeld. Daarvan verkeert er één in slechte staat, één in matige staat en één in goede staat. De bodem wordt ‘te dicht en te zout’ genoemd, maar de experts suggereren geen maatregelen om de bodem te verbeteren. ‘Dit is werkelijk niet te geloven’, vindt Sijens. Burgemeester Hans van der Laan kan zich niet voorstellen ‘dat een rijtje bomen van belang is voor de erfgoedstatus’. Bomen van wel zeven meter hoog zullen de plaats van de te sneuvelen eiken innemen. Helaas zal het zo’n tachtig jaar duren voordat de kruinen het huidige niveau hebben bereikt.     RUDIE KAGIE       Als je vanaf Assen naar Veenhuizen rijdt, staan de eiken aan de rechterkant van de Hoofdweg. Aan de linkerkant bevindt zich de Kolonievaart, die rond 1822 werd gegraven door verpleegden uit de vrijwillige kolonie Frederiksoord. Paupers uit de grote steden gingen vanaf 1820 op vrijwillige basis naar de koloniën Willemsoord, Wilhelminaoord en Frederiksoord, die waren gesticht door de Maatschappij van Weldadigheid, die in 1818 werd opgericht door generaal Johannes van den Bosch. Niet alle paupers wilden op vrijwillige basis naar een kolonie om te resocialiseren. Daarom werden in 1823 twee strafkoloniën gesticht: Ommerschans en Veenhuizen. Er werden drie grote carré-vormige gestichten gebouwd. Om het bouwmateriaal op de locaties te krijgen, moest een hoofdkanaal, de Kolonievaart, van zeven kilometer worden gegraven, waarop zes wijken, zijkanalen op 750 meter afstand van elkaar, uitkwamen.   Deze foto heb ik gemaakt vanaf  de nieuwe brug over de Kolonievaart. Deze brug leidt naar de gevangenis Bankenbosch. Rechts staan langs de Hoofdweg eiken die het provinciale bestuur wil kappen.   Er is ook nog iets positiefs te melden. Het Oral History boek, waaraan Mariët Meester ruim een jaar heeft gewerkt, is klaar. Op donderdag 31 mei wordt het boek gepresenteerd in het Nationaal Gevangenismuseum in Veenhuizen. In de volgende aflevering zal ik hier aandacht aan schenken.

23 mei 2012

Het was warm in en buiten school. De leerlingen waren nauwelijks vooruit te branden, maar dat gold ook wel een beetje voor mezelf.

Gisteren en vandaag waren er verkiezingen voor de personeelsgeleding van de MR. Ze hadden mij (mede) gevraagd de stemmen te tellen. Dat hebben we heel officieel gedaan, We hebben zelfs een schriftelijk verslag van de telling gemaakt voor de voorzitter van de MR.
Het blijkt nog heel lastig te zijn om zo'n interne verkiezing waterdicht te organiseren. En wat je ook organiseert, kritiek krijg je altijd wel.
In dit geval waren er vijf kandidaten voor drie 'zetels'. Je mocht op het stembiljet één rondje voor een naam 'kleuren'. Daar kwam kritiek op: mensen hadden drie rondjes willen 'kleuren'. Dat had gekund, maar de manier waarop het nu ging lijkt me ook prima (bij de verkiezingen voor de tweede kamer 'kleur' je ook maar één rondje en komen er toch meerdere mensen in een fractie).

Martijn kocht een plastic zwembadje voor zijn neefjes en ging er vanmiddag ook samen met ze in (net voordat het begon te onweren).

Nog een keer Ziggo: plotseling bleek mijn webmailbox voor 164 % gevuld te zijn. Dat kan nooit door de vandaag binnengekomen mail zijn. Ziggo heeft blijkbaar de toegestane hoeveelheid mail plotseling gehalveerd. Het betekent wel dat ik de hele dag geen mail binnen heb kunnen krijgen. Gelukkig zijn er mensen die me dat doorgeven (telefonisch en via mijn schoolmail). Het is wel vervelend, want ik kan ook bestellingen gemist hebben.

24 mei 2012

Vandaag werkte ik tot en met de grote pauze. Dat 'tot en met' is geen vergissing, want in de pauzes werk ik het hardst. Dan ben ik bereikbaar voor leerlingen en vaak staat er zelfs een rijtje wachtenden voor mijn deur. Normaal gesproken pauzeer ik echt wel; in mijn rooster is ervoor gezorgd dat ik het uur voor of na pauze geen les heb.

Vandaag ging ik na de pauze direct naar huis. We haalden Lidy's vader op in Culemborg en reden met hem naar het Museum voor Communicatie aan de Zeestraat in Den Haag (ik kon er mijn auto recht voor de deur kwijt!). De Novib organiseerde hier de uitreiking van de eerste Simon Jelsma Award. Simon Jelsma was de broer van mijn schoonvader. Simon overleed eind vorig jaar. Hij was oprichter van de Novib en men eert hem door het in het leven roepen van deze prijs. Herman Tjeenk Willink las het juryrapport voor. De voorzitster van Oxfam India vertelde over de ontwikkelingen daar en ook de (meer dan) trotse winnaar Erik Bos hield een bevlogen verhaal over zijn Libre foundation. Morgen zijn er om 10.00 uur beelden van te zien in Koffietijd. Pernille La Lau (ik kende het gezicht maar niet de naam) van dat programma zat naast me tijdens de uitreiking, dus ze weet morgen waar ze het over heeft.

Bubb Kuyper veilde gisteren weer Nederlandse literatuur. Ik had via internet op vijf kavels geboden. Twee gingen er voor vijf euro meer dan mijn maximumbod weg. Die zijn waarschijnlijk gekocht door iemand die in de zaal zat. Het Kavel A. Moonen en het kavel Schrijversprentenboeken gaan zo aan mijn neus voorbij. Maar wel heb ik:

De Engelbewaarder. Kwartaalschrift van de Stichting Vrienden van het Amsterdamsch Litterair Café "De Engelbewaarder". Amst., T. Wierema, 1975-1981, 25 issues, in parts as issued, plates, ills., orig. wr. = All published. WITH: Meijer, J. Onze taal als een bare schat. Jacob Israël de Haan en het Hebreeuws. Amst., De Engelbewaarder, 1981, 173,(1)p., ills., orig. wr. = "Extra-uitgave van het kwartaalschrift De Engelbewaarder ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van Jacob Israël de Haan op 31 december 1981".

Heesen, H., Jansen, H. and Schilders, E. Waar ligt Poot? Over de dood en de laatste rustplaats van Nederlandse en Vlaamse schrijvers. Baarn, De Prom, (1977), 331p., ills., orig. wr. Iidem. Behoudens deze steen. Een gids lang schrijversgraven in Nederland en België. Soesterberg, Aspekt, 2004, 198p., ills., orig. wr. Heesen, H. and Jansen, H. Pen in ruste. Schrijversgraven in Midden-Nederland. Baarn, De Prom, (2001), 222p., orig. wr., sq. 8vo. - AND 15 other miscell. works on Dutch and foreign cemeteries etc. - ADDED: ±30 miscell. literary travelguides, i.a. 8 vols. of the series Literaire wandelingen publ. by Bas Lubberhuizen, Amst., 1995-2002, incl. Amsterdam (Multatuli, G. Reve, A.F.Th. van der Heijden, Nescio), Antwerpen (W. Elsschot) and The Hague (L. Couperus and F. Bordewijk).

Wilmink, W.A. Brief van een Verkademeisje en andere liedjes. Amst., De Arbeiderspers, 1966, 1st ed., 29,(2)p., orig. wr. Min, M.N. Voor wie ik liefheb wil ik heten. The Hague, B. Bakker etc., 1966, 1st ed., 63p., orig. wr. = Both debuts. Claus, H. Een geverfde ruiter. Amst./ Antw., De Bezige Bij etc., 1961, 1st ed., 98p., orig. wr. (LRP no. 16). - AND ±25 others, mainly 20th cent. poetry, all first editions, i.a. J.B. CHARLES, Het geheim (Amst., 1951, orig. wr. De Windroos 20); W. DE MÉRODE, De verloren zoon (Amst., 1928, ills. and orig. pict cl. D. BOODE, large 8vo) and A. VEGTER, Het veerde (Amst., 1991, ills. A. ALEWIJNSE, orig. wr., large 8vo). - ADDED: Carmiggelt, S. Speciaal voor u. Amst., Parool Pers, 1955-1980, 15 vols. of the series, ills. by C. BOOST, printed in a lim. ed., orig. unif. wr.

En dat voor prijzen die allemaal ruim onder mijn maximumbod liggen. Ik ben er blij mee en wacht nu al vol ongeduld op de postbode met de doos, maar dat zal nog wel pakweg anderhalve week duren.

25 mei 2012

Nog even over Erik Bos, gisteren winnaar van de Simon Jelsma Award. Hij lijkt me de terechte winnaar van de prijs. Hij heeft met zijn Libre Foundation iets opgezet dat zéér in de geest van oom Simon is: Libre Foundation heeft een groot aantal vrijwilligers die goed zijn in het geven van allerlei trainingen. Een school, bedrijf of instelling wil een training voor het personeel. Die training wordt gegeven door zo'n - gekwalificeerde - vrijwilliger. Die vrijwilliger beurt niets voor dat werk, maar de organisatie waar de training gegeven werd krijgt wel een marktconforme rekening. Op deze manier haalt Libre Foundation geld binnen om hun werk in ontwikkelingslanden te doen. En dat werk is ook dáár het geven van - gratis - leiderschapstrainingen.

In mijn schoolmail stond een noodkreet van een leerling: 'Beste Meneer Beek. Ik heb morgen mijn inhaaltoets Scheikunde, alleen ik moet om 1 uur werken. Ik ben 10 voor 1 uit dus normaal zal ik dat redden, alleen nu moet ik mijn toets het 8e inhalen. Ik heb er alles gedaan om het geprobeerd om te zetten met mijn werk, maar ik moet echt werken, kan ik de toets misschien op een ander moment inhalen?'
Dit is een terugkerend probleem, waar in feite geen positief antwoord op mogelijk is. Ik mailde haar dan ook: 'Dat is lastig. Formeel is het zo dat je geen werk af mag/kunt spreken voor half vier. Er kan immers elke dag een roosterwijziging zijn. Het inhaalmoment is binnen de reguliere schooltijden, dus je moet daar gewoon zijn. Dit antwoord klinkt heel officieel, maar zo zijn wel de regels. Met ander woorden: je bent afhankelijk van de goedwillendheid van de docent. Die kan (en hoort) je een 1,0 geven als je niet op komt dagen. Met vriendelijk groet, M. Beek'
Het bovenstaande is het formele antwoord, maar de dagelijkse werkelijkheid blijkt altijd weerbarstiger. Het is geen vaste baan (bij een snackbar of grootgrutter). Dit meisje past bij een familie op een jong kind met ADHD, Asperger en nog veel meer. Er staat spanning op dat gezin, de ouders moeten vanmiddag weg en het 'oppaskind' kan echt niet tegen zomaar een nieuwe oppas. Geen van de andere 'vaste' oppassers kan vanmiddag. Tja, moet je nu als school op je strepen gaan staan, of beweeg je hier -eenmalig - een klein beetje mee? Complicerende factor: de docent waar het over gaat werkt niet op vrijdag en is niet bereikbaar voor overleg.

De afgelopen week keek ik - tussen de bedrijven door - weer heel wat boekverslagen na.

B2e
Lonneke van Asseldonk, Junkie mama
Bobje Gousmit, Waanzinnig verliefd
B2f
Thea Beckman, Gekaapt!
Elle v.d. Bogaart, Vermist
Tonke Dragt, De torens van februari
Tonke Dragt, Torenhoog en mijlen breed
Ronald Giphart, Gala
Theo Hoogstraten, Blind date
Theo Hoogstraten, Loverboy
Susanne Koster, De trap naar de hemel
Jan Terlouw, Koning van Katoren
Jan Terlouw, Oorlogswinter
Simone van der Vlugt, De bastaard van Brussel
Jan de Zanger, Hadden we er maar wat van gezegd!
V3a
Naima El Bezaz, De verstotene
Adriaan van Dis, Indische duinen
Tim Krabbé, De grot
Tim Krabbé, Een goede dag voor de ezel
Tom Lanoye, Heldere hemel
Vonne van der Meer, Eilandgasten (2x)
Saskia Noort, De eetclub (4x)
Rascha Peper, Dooi
Carry Slee, Dochter van Eva
Carry Slee, Moederkruid
Simone van der Vlugt, De reünie (3x)
V3b
Tim Krabbé, Het gouden ei (3x)
Joost Zwagerman, De buitenvrouw

Ik moet er nu nog een stuk of dertig, maar die blijven even liggen omdat ik er gisteren en vandaag ook nog zestig samenvattingen bij kreeg.

1 bestelling: S.M.ten Houte de lange, (projectleiding), 'Rapport van het Veluwe-onderzoek, Een onderzoek van natuuur, landschap en cultuurhistorie ten behoeve van de ruimtelijke ordening en het recreatiegebied'.

26 mei 2012

Vorig jaar gingen er nogal wat vissen dood in mijn vijver. Er bleven vijf goudvissen en één koi over. Vanochtend sta ik bij de vijver te kijken en zie ik in het zonlicht boven het grind op de bodem een stuk of wat jonge grondels (van een centimeter of vier groot) zwemmen! Ik heb ruim een jaar geen grondel meer gezien, maar dan moeten er toch mimimaal twee het overleefd hebben.

Vanmiddag kochten we in Lienden een stuk kunstgras voor in de achtertuin. Het wordt aanstaande woensdag geleverd, dus moet voor die tijd het resterende 'gras' eruit.

Terug uit Lienden gingen we 'het dorp' in. Ik wilde twee whiskyglaasjes voor het proeverijtje van maandagavond. Die blijken lastig te vinden. Niet bij de Blokker, Gall & Gall of de Hema. Ik kocht twee glaasjes bij de Xenos, maar die zijn ook niet écht wat ik bedoelde. Op de terugweg naar de auto wilden we wat gaan drinken bij Robert's Pub. Daar zat Peter ook aan de bar (een zaterdagmiddaggewoonte van hem). Dat was gezellig én we hebben afgesproken dat ik morgen twee glaasjes van hem leen.

In het centrum fotografeerde ik ook de onlangs opgehangen gedichten. Het heeft wat langer geduurd door het faillissement van Rijken Reclame. Die hebben blijkbaar een doorstart gemaakt. Op een zwarte zijmuur van Markanti (tegenover de Lampegiet) hangt een gedicht van Toon Hermans. Het spiegelt nogal, maar het is tegen zo'n zwarte muur prima leesbaar.

Op jongerencentrum Escape hangen nu de winnaars van de gedichtenwedstrijden van de laatste drie jaar naast elkaar. Er zit een coating achter, waardoor de gedichten beter uitkomen:

En tenslotte het verplaatste 'Fietsje' van Kees Stip. Dat hangt nu tegenover de hoofdingang van het gemeentehuis. Op die plek stond op Koninginnedag het podium van de afsluiting van het koninklijk bezoek. Rijken had beloofd het voor 30 april op te hangen. Achteraf weet ik dat hij dat zelfs nog toegezegd heeft op het moment dat het faillissement al was uitgesproken. Ik neem hem dat zeer kwalijk.

2 bestellingen: T. van Deel, 'De komma bij Krol en andere essays', Mieke van den Berg / Dirk Idzinga, 'Trots en in zichzelf besloten. Ida Gerhardt. Afkomst en eerste deel van haar leven'.

27 mei 2012

Mariët Meester in Veenhuizen Een kijkje in de keuken van een schrijfster - Aflevering 24     Sarien Visser

De ontwikkelingen rond de eiken in Veenhuizen volgen elkaar snel op. Op dinsdagmiddag 22 mei stelden Mariët Meester en Jaap de Ruig de pastorie beschikbaar als overlegbasis voor mensen die begaan zijn met het lot van deze bomen. Ik was benieuwd hoeveel mensen er zouden komen en ook naar hun achtergrond en beweegreden om deel te nemen aan dit overleg. Mariët vroeg mij deze vergadering te notuleren. Er verschenen 23 mensen. Lambert Sijens stelde voor eerst een rondje te maken, waarin iedereen aangeeft waarom hij/zij deelneemt aan deze bijeenkomst. Het beeld dat ik kreeg na deze ronde:   Mensen: maken zich zorgen, omdat ze de indruk hebben dat de provincie Drenthe onzorgvuldig en met oneigenlijke argumenten bezig is om de kap van de eiken te realiseren. Jonge boompjes leveren nauwelijks onderhoudskosten op, oudere bomen moeten regelmatig worden onderhouden. Deze bomen, die nog wel honderd jaar meekunnen, hebben zelfs achterstallig onderhoud; wonen aan de Hoofdweg of rijden regelmatig over de Hoofdweg en zijn daardoor gehecht geraakt aan deze bomen; zijn opgegroeid in Veenhuizen en hebben de afgelopen jaren meerdere waardevolle monumenten zien verdwijnen. Nu is er weer iemand van buiten die monumentaal erfgoed wil vernietigen. Wij als (oud-)inwoners gaan er nu dwars voor liggen. Het moet afgelopen zijn! waren niet of nauwelijks geïnformeerd over het feit dat er iets met de bomen gaande was. Iemand dacht dat het een 1 aprilgrap was; vinden dat kinderen met deze monumentale bomen moeten opgroeien. Iemand zei: ‘Ik kom hier ook namens mijn zoon, die op de basisschool zit, hij is ook tegen het kappen van deze bomen.’ noemen andere voorbeelden in de noordelijke provincies waar oude imposante bomen werden gekapt en waar nu polsdikke boompjes staan, wat als ‘geen gezicht’ wordt ervaren; hebben beroepsmatig belang bij het in stand houden van deze eiken. Ik denk hierbij aan het Nationaal Gevangenismuseum. Bezoekers komen niet alleen voor dit museum, maar willen ook graag het bijzondere dorp Veenhuizen bekijken in al zijn glorie; doen mee, omdat ze beroepsmatig met bomen en de natuur te maken hebben (gehad). Als belangrijk worden ervaren: de gezondheidstoestand en levenskansen van de bomen moeten zorgvuldig en volgens de regels door deskundigen worden beoordeeld; onze plannen moeten breed door de bevolking van Veenhuizen worden gedragen, we moeten dus draagvlak creëren. Daarom gaan we in overleg treden met het bestuur van ‘Bewonersbelangen Veenhuizen’;  gemeentelijke en provinciale bestuurders moeten worden benaderd en ook de regionale pers moet regelmatig van informatie worden voorzien; door het rapport van de provincie te lezen en na te gaan wat de wettelijke voorschriften zijn waaraan de provincie en de gemeente Noordenveld zich moeten houden, bevorderen we onze kennis en deskundigheid.   Er werd besloten het comité ‘Red de monumentale eiken’ op te richten, hieruit werden drie werkgroepen geformeerd, die als taak hebben: de bomen inspecteren; zorgen voor draagvlakverbreding; vaststellen van wettelijke kaders. De pers moest worden geïnformeerd. Hiervoor stelden Lambert Sijens en Mariët Meester op woensdag 23 mei het volgende persbericht op: Persbericht. Actiecomité opgericht ter behoud van de monumentale eiken in Veenhuizen Op dinsdag 22 mei is in Veenhuizen een comité opgericht met als doel het behoud van de monumentale eiken aan de Hoofdweg. De Provincie Drenthe heeft het voornemen om dit najaar 149 bomen te kappen omdat de bomen in slechte gezondheid zouden zijn. Een andere reden is dat men de laanstructuur wil "herstellen". Het comité wil de bomen behouden omdat ze beeldbepalend en van grote historische waarde zijn. Ook trekt het comité de conclusie van de Provincie over de gezondheid van de bomen in twijfel. Tijdens de oprichtingsbijeenkomst waren meer dan 20 mensen aanwezig waaronder een aantal bewoners van de Hoofdweg, Peter Sluiter, directeur van het Nationaal Gevangenismuseum, Mariët Meester, schrijfster en Lambert Sijens, eigenaar van De Tuinen van Weldadigheid. Er is meteen een drietal werkgroepen ingesteld. Eén werkgroep gaat zich oriënteren op de procedures en het voorbereiden van bezwaarschriften. De tweede werkgroep bereidt een onafhankelijk onderzoek door boomdeskundigen voor die de vitaliteit van de bomen opnieuw zullen onderzoeken. De derde werkgroep zal zich richten op het voorbereiden van diverse acties en verdere verbreding van steun onder de bevolking. Wie zich wil aansluiten bij het comité of wie graag informatie wil ontvangen kan mailen naar: 149eiken@gmail.com ▼ Jaap de Ruig maakte voor dit persbericht deze foto. Hier rijdt op de Hoofdweg één van de drie boevenbussen, die Justitie heeft geschonken aan het Nationaal Gevangenismuseum. Het museum maakt er nu rondritten mee met bezoekers van het museum. De rondrit door Veenhuizen met gids, die een half uur duurt, kost € 2,-- per persoon. Groepen kunnen de bus ook een uur huren, zodat je een uitgebreidere rit kunt maken. Naar aanleiding van dit persbericht stond op vrijdag 25 mei het volgende artikel in het Dagblad van het Noorden: In  actie  tegen  bomenkap Inwoners Veenhuizen richten comité op tegen kap van 149 eiken   Dorpelingen binnenkort op pad met boomchirurg Door René Otterloo Veenhuizen  Een groep van ruim twintig inwoners van Veenhuizen heeft een actiecomité opgericht dat zich inzet voor het behoud van 149 monumentale eiken in het dorp.  Begin deze maand ontstond grote opschudding  in het gevangenisdorp  over het voornemen van de provincie Drenthe deze bomen te kappen. De provincie  wil de bomen verwijderen om de oude lanenstructuur in ere te herstellen. Dat zou van belang zijn om in de toekomst de status van Werelderfgoed te verkrijgen. Bovendien zou een groot aantal bomen sterk in kwaliteit achteruit gaan.  Vooral dit laatste wordt sterk betwijfeld door de dorpelingen. “Waarschijnlijk al volgende week maakt een deel van ons comité een rondgang  door het dorp om de bomen aan een nadere inspectie te onderwerpen”, zegt Lambert Sijens, een van de oprichters van het actiecomité. “Daarvoor hebben we een boomchirurg en een ervaren boomverzorger gevraagd. Zie het maar als een contra-expertise. Naar aanleiding van deze bevindingen bekijken we hoe verder te handelen. Wij zeggen ook niet dat de provincie ongelijk heeft, we willen onszelf ook op de hoogte stellen van de welstand van deze eiken. Wij twijfelen aan de mening van de provincie.”  Het actiecomité, mede opgericht door directeur Peter Sluiter van het Gevangenismuseum en schrijfster Mariët Meester, heeft deze week drie werkgroepen ingesteld. De eerste groep buigt zich over de juridische kant van de zaak, de tweede over het onderzoek van de boomdeskundigen en de derde houdt zich bezig met het voorbereiden van diverse acties.                                                                                                 Sijens: “Het is zo dat de provincie niet voor alle 149 bomen een kapvergunning hoeft aan te vragen. Volgens de huidige Boswet geldt voor bepaalde bomen een meldingsplicht. We moeten dus goed uitzoeken hoe het precies zit. Verder willen we flyers ontwerpen en posters maken die mensen voor hun raam kunnen hangen.” Het Dagblad van het Noorden plaatste niet de bijgeleverde foto van Jaap de Ruig, maar gebruikte een eigen foto. De voorzitter van IVN Roden, een van de leden van ons actiecomité, gaat over de kapproblematiek een artikel schrijven in ‘Puur Natuur’ van IVN Roden. Ook Roots, de opvolger van Grasduinen, schenkt aandacht aan de bomen. Op woensdag  30 mei is onze tweede bijeenkomst gepland.    Mariët Meester zal aanstaande donderdag, 31 mei, tijdens de presentatie van haar nieuwe boek, kort aandacht schenken aan de problematiek van de bomenkap.  De titel van het boek is ‘Koloniekak’, met als ondertitel: Leven in een gevangenisdorp. Het omslag is ontworpen door haar partner Jaap de Ruig.      Het eerste exemplaar wordt aangeboden aan Margreeth de Boer, die o.a. minister van VROM en Commissaris van de Koningin in Drenthe is geweest. Ook is ze lid van de Raad van Aanbeveling voor Veenhuizen. Mariët Meester houdt een korte lezing en er is een verrassingsoptreden.                                                                                               Als u graag een uitnodiging voor deze middag ontvangt, mag u uw naam en adresgegevens mailen aan: sarienvisser@gmail.com. Wij leggen dan een persoonlijke uitnodiging voor u klaar. De gasten worden vanaf 14.30 uur ontvangen. De boekpresentatie is van 15.00 – 16.30 uur en vindt plaats in het Nationaal Gevangenismuseum, Oude Gracht 1 te Veenhuizen.

3 bestellingen: Maarten Maartens, 'De dwaas Gods', Toon Tellegen, 'Twee oude vrouwtjes', Maatstaf, 32e jaargang, nummer 11-12, Gerrit Komrij Special.

28 mei 2012

Gijs kwam vannmorgen nog een uurtje graszoden steken. Het gras is eruit, de tuin is een - gladgestreken - zandvlakte. De plaggen moeten nog wel afgevoerd worden.

In de nieuwe layout op Schrijversinfo: Terzijde, Rinus Ferdinandusse, Hafid Bouazza.

3 bestellingen: Herman Koch, 'Over de lengte van een gang', Kipling, 'Kim', Willy Corsari, 'Omnibus (De man zonder uniform/De zonden van Laurian Ostar/Het mysterie van de Mondscheinsonate)'.

29 mei 2012

Het eerste en het achtste uur had ik een meisje uit H3 op mijn kantoor om een toets (van een collega) in te halen. Het eerste uur had ik zin in koffie en het achtste in thee. Ik vind het dan niet zo sociaal om in mijn eentje te gaan zitten drinken, dus vroeg ik aan de leerlingen of ze ook thee (of koffie) wilden. Dat doe ik wel vaker en het is grappig om dan de verbazing op de gezichten van leerlingen te zien: daar rekenen ze niet op. Ik ben overigens helemaal geen theedrinker, maar de koffie op school is zó smerig dat je dat niet de hele dag kunt drinken. Wat mij betreft is koffie toch een soort secundaire arbeidsvoorwaarde en ik snap dan ook niet dat er niet voor betere koffie gezorgd wordt. Een paar jaar geleden kwam dit - voor ons nieuwe - apparaat. De directie legde er een schriftje op. Daat kon je je bevindingen in noteren. Ik schreef: 'Net iets minder afschuwelijk dan de vorige'.

In Veenhuizen gaat het verzet tegen het kappen van al die eiken gestaag door. Kike Spahr van der Hoek ontwierp deze poster:

In de nieuwe layout op Schrijversinfo: Godfried Bomans.

1 bestelling: Arnout Brouwers e.a., 'Wat is Links?'.

30 mei 2012

Het afvoeren van de plaggen viel mee: twee keer een auto vol dozen en kratten én de hulp van Martijn waren voldoende. We hadden de hele handel 's ochtends al naar de gemeentewerf.
Vanmiddag heb ik de steentjes langs het grasveld met de hogedrukspuit bewerkt. Als ik het later doe, spuit ik de rotzooi op de nieuwe grasmat, nu komt het op het zand. Het knapt er ontzettend van op, maar leuk werk vind ik het niet. Gijs spoot daarom 's avonds het stuk terras voor de bijkeuken voor me schoon.

1 nieuwe Veense schrijfster: Sarah Hof.

Overgezet naar de nieuwe layout: Tom Bouws.

2 bestellingen: Nel Veerman, 'Niet te geloven', Van Lennep, 'Een smekeling op de cocktailparty', A.Alberts, 'Laten we vrede sluiten', Leo Vroman, 'Warm, rood, nat en lief'.

31 mei 2012

De directie steekt ons aan het eind van elke les een hart onder de riem. Tijdens de les moeten we op de computer op het bureau in Magister de absenten aanklikken. Je kunt er ook in aangeven wie zijn/haar huiswerk niet had gemaakt, de boeken niet bij zich had of uit de les is gestuurd. Aan het eind van de les moet je dat lesuur in het programma beëindigen. Dan krijg je de tekst 'Deze les is succesvol afgesloten' in beeld. Daar word ik elke keer weer vrolijk van: alweer een succesvol afgesloten les.

Aan het begin van de avond haalden we vier zakjes zand om de voegen tussen de steentjes in de achtertuin mee op te vullen. Dat is honderd kilo, maar ik vermoed dat het wel tussen de steentjes verdwijnt. Als het teveel is kan dat onder de grasmat, want daar moet de grond nog wel iets omhoog.

Suzanne en Gijs kregen vandaag de sleutel van hun nieuwe huis. Vanavond gingen we er even kijken. Het huis ziet er netjes uit. Hier en daar had de afwerking iets strakker gekund, maar er is wat dat betreft altijd wel iets te klagen. Gijs gaat er nog veel zelf in doen; in de badkamer is zelfs de vloer nog niet gestort. Daar gaat nog wel een week of acht in zitten. Over drie weken moeten ze hun oude huis uit. De resterende pakweg vijf weken komen ze bij ons in huis. Dat is voor het grootste deel in de vakantie. Ik verheug me op die weken met de kleinzoons in huis, maar ik vermoed dat ik aan eind van die periode ook wel weer blij ben als ze vertrekken.
Onderstaande foto is gemaakt door hun slaapkamerraam en laat de huizen aan de overkant zien. Het regende nogal en ik had geen zin om nat te worden. Het zijn exact dezelfde huizen.

3 bestellingen: Bill Bryson, 'Overal en nergens. Reizen door Europa', Ed. Hoornik, 'Verzamelde gedichten', K. Schippers, 'Verplaatste tafels (Reportages, research, vaudeville)'.