Terug naar april 2013

1 mei 2013

Een monteur van Vitens aan de deur! Met een nieuwe watermeter. Ze geloven de meterstand niet, die we hebben doorgegeven (we kregen geld terug). Dus heeft iemand achter een bureau de conclusie getrokken dat onze meter kapot moet zijn. Maar de monteur kan niet anders dan constateren dat de meter het gewoon doet ('Wilt u de kraan even laten lopen?') en gaat er - met de nieuwe watermeter - weer vandoor.

Aan het eind van de ochtend was ik met Tygo aan het 'ballen' in de tuin. Ik gooide de bal - met opzet - op het platte dak van de bijkeuken. De ladder stond daar nog tegenaan i.v.m. het verven van het badkamerraam en ik was benieuwd of Tygo daar op zou durven klimmen. Dat was geen probleem. Tot mijn verbazing wilde Dylano daarna ook. Nog geen twee jaar en hij klom zo de ladder én het dak op! Ik klom vlak achter hem aan om hem op te vangen als het mis ging, maar hij had mij niet nodig.

Vanmiddag hadden we een korte vergadering over 'Meet Poetry' van volgend jaar februari. We gaan de gedichtenwedstrijd van 'Gedichten op muren' hieraan koppelen. De grote lijnen staan, maar verdere invulling is nauwelijk mogelijk zolang het landelijke thema niet bekend is.
Vanuit de Cultuurfabriek liep ik even het centrum in. Ik had nog een kaart van een tientje van de Free Recordshop. Daar waren vrijwel alle cd's en heel veel dvd's 'twee halen - één betalen'. Ze gooien blijkbaar nu alle cd´s eruit en gaan zich dan vooral op games richten. Dan houdt het daar voor mij op. Ik kocht van mijn kaart:
- Joe Cocker - Live at Woodstock 1994 (dvd)
- Kylie Minogue - The Abbey Road Sessions (cd)

De gedichten uit 'Blijvend ouderbeeld: een anthologie uit de Nederlandse poëzie van de 20ste eeuw' heb ik op de diverse bladzijden van Schrijversinfo vermeld.

Nieuw op Schrijversinfo: J.L. Heldring (vorige week overleden).

2 mei 2013

Tygo heeft vannacht bij ons geslapen. Om 7.45 uur was hij wakker en ging ik met hem naar beneden. We lazen wat en hij speelde met een stickerboek.Hij plakte vier stickers (met een getal erop) op de juiste plaats achter vier sommetjes. Dat vond ik bijzonder knap van hem, maar hij bleek via een geheel eigen rekenmethode tot deze uitkomsten gekomen te zijn.

Vanochtend keek ik van twee klassen tekstverklaringen na. Dan blijft dat tenminste niet tot het eind van de vakantie naar me liggen kijken.

De hoofstukken uit 'Concurreren met de sterren' van Adriaan Morriën (1959) heb ik vandaag vermeld op de diverse bladzijden van Schrijversinfo. Al in 1959 schreef Morriën (op blz. 66) over Kees Stip:

Kees Stip staat in zijn dichterlijke en taalkundige goochelkunst voor niets en hoewel hij ons, in tegenstelling tot echte goochelaars, niet verbergt hoe alles in zijn werk gaat, is onze bewondering er niet minder om. Het resultaat van deze goochelkunst is klinkklare malligheid, een poëzie waarvan men nu eens bij uitzondering graag wil toegeven dat men haar niet hoeft te 'begrijpen' om haar te kunnen genieten.

Gert belde vanavond. Ze hebben een nieuw wandmeubel aangeschaft en zijn de boel aan het sorteren geweest. Er zijn zes sinaasappeldozen boeken over die ze - graag snel - kwijt willen. Sneller dan vanavond ophalen kon niet en het was nog gezellig ook.

In de nieuwe layout op Schrijversinfo: Hugo Brandt Corstius en Willen van Iependaal.

3 mei 2013

In 'de Gelderlander' van vandaag staat een artikel over Harmannus Harkema en Hans Willers. Zij zijn al een kleine drie jaar de drijvende kracht achter 'Live Stage Marnix' in Ede. Ze organiseren hier optredens van bekende en onbekende singer-songwriters. Hetzelfde gaan ze nu doen in Café Loburg in Wageningen.
Beide mannen hebben een relatie met Veenendaalse 'Groen Linkse' dames. In Veenendaal wordt het Cultureel Café, maar ook het Amateurkunstfestival georganiseerd door mensen met een achtergrond in PvdA en D66.
Daarbij dringen zich dan twee gedachten op:
1. Cultuur is hier inderdaad een 'linkse hobby' (en wat mij betreft is dat iets om trots op te zijn).
2. Het is te gek voor woorden dat Harmannus en Hans die optredens in Ede en Wageningen moeten regelen. Blijkbaar is daar in Veenendaal geen geschikt podium voor.

We vertrokken om 13.00 uur, op weg naar Dishoek (Zeeland). Het was ontzettend druk op de weg. File aan de andere kant van de snelweg. Net geen file aan onze kant van de weg, maar ook dat scheelde weinig.
We hebben een prachtig huis op het bungalowparkje Westduin. Suzanne, Martijn, Gijs, Tygo en Dylano zijn ook mee. Vanmiddag maakten we - met de bolderkar - al een strandwandeling. We eindigden bij een strandtent, waar ik een Duveltje dronk. Datr komt wel goede, deze tweede meivakantieweek!

Ik ben één van de weinige Nederlanders die 'Het diner' nog niet gelezen hebben. Deze vrije meiweek ben ik er toch maar aan begonnen. Op de eerste bladzijden vind ik al citeerbare zinnen (één van mijn eisen aan een goed boek):

Wanneer ik een definitie zou moeten geven van geluk, dan is het deze:
het geluk heeft aan zichzelf genoeg, het heeft geen getuigen nodig.
(blz. 11/12)

Een vaste afspraak in de nabije toekomst is het voorportaal van de hel. (blz. 12)

4 mei 2013

We hebben internet in dit huisje, maar uploaden lukt niet (ook niet met de laptop van Martijn). Dat betekent dat ik deze week wel in dit weblog schrijf, maar dat ik het volgende week zaterdag pas online kan zetten. Het vervelende is dat ik daarmee het signaal afgeef dat ik op vakantie ben. Ik had (net als bij vorige vakanties) algemene dingen, over gelezen boeken e.d., willen melden en dingen over de valkantie dan volgende week in willen voegen.

'Het verlangen naar hazelworm' van Koos van Zomeren bevalt me goed. Je kunt je afvragen wát hier dan zo goed aan bevalt. Er gebeurt weinig en dat weinige wordt voortdurend herhaald. Het is ongetwijfeld de schrijfstijl van Van Zomeren, gecombineerd met enige vertedering over zijn plotselinge facscinatie met betrekking tot die hazelwormen.
Ik herinner me een hazelworm op een scoutingkamp én ééntje op een wandeling met Martijn bij Austerlitz, een jaar of twee geleden. Je denkt slang, het heet worm, het is een pootloze hagedis.

Deelerwoud, erg mooi, zoiets als de Hoge Veluwe
maar zonder al die drukte en dat toezicht.
(Koos van Zomeren, Het verlangen naar hazelworm, blz. 31)

Dat was vroeger ook zo spannend
- voor of achter in een lange trein zitten
en dan kijken hoe een bocht zicht verplaatst door zijn geledingen.
(Koos van Zomeren, Het verlangen naar hazelworm, blz. 32)

5 mei 2013

Een grote boekenmarkt op het plein voor het gemeentehuis van Middelburg! Ik zou natuurlijk kunnen beweren dat dat de reden is dat we nu een huisje op Walcheren hebben gehuurd, maar dat is niet zo. Ik ging er - samen met Martijn - vanmorgen wel even kijken. Veel kramen, enorm veel boeken, veel kijkers, weinig kopers. Een paar kramen met boeken voor twee euro (en dan drie voor vijf euro) en verder heel veel, veel te dure boeken.
Ook de meest gefotografeerde handel in tweedehands boeken was aanwezig. Deze handelaar heeft al zijn boeken in kleine houten kistjes en hij stapelt die kistjes - kunstzinnig - tot een golvende muur van boeken. Fotografen die de opdracht krijgen een foto op een boekenmarkt te maken, kiezen steevast voor deze kistjesmuur.

Goedkoop is hij niet. In de kistjes met 'korte verhalen' lag vrijwel het complete oeuvre van Bob den Uyl. Die boeken zie je niet zo vaak. Ze moesten wel zo'n vijftien euro per stuk kosten. Ik heb ze dan ook laten liggen.
Martijn constateerde, rondlopend en snuffelend: 'Ik zie vooral boeken die ik thuis heb liggen en die ik nog moet lezen.'

Ik kocht:
- Piet Vroon, Tranen van een krokodil. Over de snelle evolutie van onze hersenen
- Leo Vroman, ... ik zoen soms een blaadje ...
- Colin Wilson & John Grant, Handboek van het ongerijmde (vertaling: Simon Vinkenoog)
- Jan van Coillie, Leesbeesten en boekenfeesten. Hoe werken (met) kinder- en jeugdboeken?
en twee cd's:
- A.J. Croce, Transit
- A.J. Croce, That's me in the bar

Scoutinggroep 'De Zwervers' bestaat dit jaar vijfenzeventig jaar. Dat wordt gevierd met een reünie en een jubilemboek. Ik mag voor dat boek een hoofdstuk schrijven over 'Het maatschappelijk belang van Scouting'. Daar is best wat over te zeggen. Ik denk bijvoorbeeld dat nogal wat mensen die Scoutinglid zijn geweest - en zeker die bij de leiding van Scouting zijn geweest - in beroepen terecht komen waaruit maatschappelijke betrokkenheid spreekt. Uit 'mijn lichting' welpenleiders zijn er nogal wat in het onderwijs terechtgekomen, of in ieder geval een opleiding daarvoor gaan doen: Paul, Dries, Hanno, ikzelf.
Vanmiddag las ik bij Koos van Zomeren een opmerking over padvinders die ik mooi kan gebruiken voor mijn 'stukje'. Bij wijze van uitzondering heb ik nu het slot van mijn bijdrage het eerst af:

De jonge scouts van nu zijn niet zo bezig met het maatschappelijk belang van wat ze aan het doen zijn. Die zijn ‘gewoon’ leuke dingen aan het doen. En dat lijkt me maar het beste ook. Het zou anders een heel onecht gebeuren worden.
Dat ‘gewoon’ leuke dingen doen, ziet er waarschijnlijk ook niet zo maatschappelijk betrokken uit. Een voorbeeld: De schrijver Koos van Zomeren speurde een paar jaar (van zomer 2010 tot herfst 2012) tijdens zijn wandelingen door bos en hei naar hazelwormen. Die zoektochten beschrijft hij – in dagboekvorm – in ‘Het verlangen naar hazelworm’ (2013). Op 6 juli 2011 ziet hij op een bospad bij Beekhuizen zo’n hazelworm. Hij meet hem (ruim 30 cm.) en daarna glipt de hazelworm in het bladerdek naast het pad. Van Zomeren noteert in zijn dagboek: ‘Even later kwam me over datzelfde pad een hele groep met chipszakken gewapende padvinders tegemoet lopen. Dus dat mag je wel een redding noemen.’ (blz. 71).
Het nadrukkelijk noemen van die chipszakken lijkt me een vorm van (lichte) kritiek. Van Zomeren vindt dat echte natuurliefhebbers in het bos geen chips horen te eten (om van het in het bos achterlaten van lege chipszakken nog maar te zwijgen). Toch is dat wat tieners tegenwoordig doen. Ik zie op mijn school dertienjarigen al voor 10.00 uur ’s ochtends een familiezak chips leeg eten. Ik moet daar niet aan denken. Koos van Zomeren ongetwijfeld ook niet, maar wat wij daarvan vinden, zal die dertienjarigen – terecht – een rotzorg zijn. En ook op dat bospad zal het ze een rotzorg zijn. Ze zijn lekker in de natuur, zijn intussen ongetwijfeld met een voor nu en later nuttige opdracht bezig en binnen die ‘hele groep met chipszakken gewapende padvinders’ spelen intussen allerlei sociale processen, waar ze veel van leren.

6 mei 2013

'Het verlangen naar hazelworm' van Koos van Zomeren heb ik uit. Ik had het op Schrijversinfo bij 'Proza' gezet, maar ik zal het verplaatsen naar 'Dagboeken'. Zo'n boek roept daadwerkelijk een zeker verlangen naar hazelwormen op. Ik betrap me op de gedachte: waar zou ik in de buurt van mijn huis hazelwormen kunnen vinden? Van Zomeren vindt ze veel op zandpaadjes met aan de ene kant heide en aan de andere kant bos, liefst met wat berken. Zo'n paadje is er wel achteraan de Slaperdijk. Ook bij de Remmerdense Heide moeten zulke paadjes wel te vinden zijn. De hazelworm die ik twee jaar geleden met Martijn bij Austerlitz in het bos zag, zat ook in het bos en in de buurt van heide.
De heide achter de Slaperdijk is in feite een uitloper van de Amerongse Berg (aan de niet-Amerongse kant). Van Zomeren schrijft op blz. 161: 'Ton Stumpel deed in de jaren 1978-1980 onderzoek aan hazelwormen op de Amerongse Berg. Van de 110 gevangen dieren hadden er maar 54 een complete staart (49,1%). Daarmee vergeleken zijn mijn hazelwormen op Delhuyzen nog heel goed af.'

Paustovskij adviseert ergens om de dingen te beschrijven alsof je ze voor het eerst in je leven meemaakt.
Ik ben bang dat ik me vreselijk zou aanstellen als ik deed alsof dit mijn eerste herfst is.
(Koos van Zomeren, Het verlangen naar hazelworm, blz. 184, 23-10-'12)

In 'de Volkskrant' staat af en toe een recensie van een klassiek boek door een leerling uit het voortgezet onderwijs onder de kop 'Pubers versus de klassiekers'. Voor hun laatste boekverslag moesten mijn V3-leerlingen voor het eerst verplicht een boek voor volwassenen lezen. Eén van de te beantwoorden vragen was: Waaraan kun je merken dat dit een boek voor volwassenen is? De daar gegeven antwoorden zouden soms zo in 'de Volkskrant' passen. Een voorbeeld:

Over 'De vierde man' van Gerard Reve:
Het verhaal is voor mij erg onduidelijk geschreven. Ik kwam constant woorden tegen die ik niet begreep. Je kan ook wel zien dat het al lang geleden is geschreven. Op de eerste bladzijde staat namenlijk de volgende zin: "Ronald zweeg, en de fraaie, maskerachtige trekken van zijn donkere gelaat verrieden niets, maar toch meende ik te gevoelen, dat ik zijn nieuwsgierigheid had gewekt." Tegenwoordig zouden wij dit niet meer zo zeggen. Er werd ook veel gebruik gemaakt van komma's. Dit vond ik erg storend, omdat de zinnen hierdoor erg lang werden. Zo staat op pagina zevenenveertig een zin die maar liefst acht regels lang is en wel zeven komma's bevat. De combinatie van de moeilijke woorden en lange zinnen, waren voor mij al een hint dat dit een boek voor volwassenen is. Ik zou het boek aan kinderen van mijn leeftijd zeker niet aanraden! (Eline)

Vanmorgen had ik visite uit België. Gwen werkt bij Boekbe. Boekbe is de Vlaamse belangenorganisatie voor het boekenvak. Daar zitten de uitgevers, distributeurs, boekhandelaren en auteurs samen rond de tafel. Boekbe organiseert diverse acties om de verkoop van boeken te stimuleren. Het bekendste evenement is de Boekenbeurs die elk jaar plaatsvindt in Antwerpen. Ze zijn ook het Vlaams ISBN kantoor. ISBN aanmeldingen gebeuren via Boekenbank.be. Samen met CB hebben ze een nieuwe database opgestart, Meta4books; hierin worden alle data die in verband staan met het boek of de auteur opgeslagen. In de toekomst zullen uitgeverijen en boekhandels hier gebruik van kunnen maken.
Voor die database zouden ze graag beschikken over de gegevens uit Schrijversinfo. Vanmorgen overlegden we daarover én over wat ik daar wijzer van zou kunnen worden. Wellicht krijg ik ook toegang tot die database. Wellicht ook zijn er andere mogelijkheden voor hen om mij van - hanteerbare - informatie te voorzien.

We deden met elkaar een rondje Middelburg vanmiddag. Lidy wilde naar de AH-XL (achteraf valt die XL-grootte wel een beetje tegen). Er was nu een brocante-markt op her plein voor het gemeentehuis. Ze hebben de kramen van gisteren gewoon laten staan. Ik trof er een boekenkraam waarop alle boeken nul euro kostten! Ik vroeg de jongen die er achter stond ter ere van welke heilige dat was. Zijn antwoord: 'Of dat een heilige wordt, weet ik niet, maar het is vanwege ons op komst zijnde derde kind. We hebben de kamer nodig, dus de boeken moeten weg.' Eerder op de dag had hij wel een paar euro voor zijn boeken gevraagd. Ik vroeg hem of de mensen aan de kraam nu hebberig of juist voorzichtig werden. Hij had wel wat hebberige mensen voor zijn kraam gehad. Ik name van hem mee (letterlijk dus):
- Sanneke van Hassel, Nest
- Saul van Messel, Syndroom. Joodse poëzie
- A. Roland Holst, De wilde Kim
- De Pijp. Quartier Latin van Amsterdam
- W. Lievense, De familie Mozart op bezoek in Nederland
- Albert Verwey, Oorspronkelijk dichtwerk (twee dikke delen, uit 1938)
- Joke Verweerd, Wapenbroeders

Aan het Marktplein ligt ook boekhandel 'de Drukkery'. Het is veel meer dan een boekhandel (toeristeninformatie, lunchroom, cd-winkel) en de inrichting is indrukwekkend. Het is een plezier om hier even rond te kijken. Ik voelde me deze keer alleen wat ongemakkelijk, met mijn stapeltje zoëven gratis gekregen boeken onder de arm.
Zo indrukwekkend als de winkel zelf is, zo afstotend is de voorgevel. Vorig jaar zijn we eraan voorbij gelopen. Het ziet er absoluut niet uitnodigend uit.

Na het avondeten gingen we nog een poosje naar het strand. Dylano vindt het heerlijk om door het zand en het water te sjouwen. Met Tygo maakten we waterwerken op het droogvallende strand. We stuurden het uit een zwin naar de Westerschelde stromende water met dammetjes en geulen in de richting die wij wilden. Papa, opa en oom beleefden er minstens zo veel plezier aan als Tygo.
Tot onze verbazing groeven we met het zand zo'n achte kleine visjes op. Een centimeter of vijf lang en zo dun als een glasaaltje. We gokten dat het jonge geepjes waren, maar hebben er nooit van gehoord dat die op deze manier in het zand zitten. Ze werden er in een emmertje met water niet levendiger op.

Ze hebben hier liever geen honden op het strand. Op het duin staat een bord dat de mensen oproept hun hond op te ruimen!

Bestellingen: Geen. Maar dat kan ook nauwelijks. Ik heb op Boekwinkeltjes en op Bol.com de boel in de vakantiestand gezet. Dan is je aanbod niet zichtbaar. Alleen op mijn eigen site is de boel dus nog zichtbaar, maar het aantal bestellingen dat rechtstreeks via mijn site komt, wordt steeds kleiner.

7 mei 2013

Puber versus de klassiekers 2: Over 'De kleine blonde dood' van Boudewijn Büch:

Dit boek komt erg volwassen op mij over. Dit komt mede doordat het vooral gaat over de emoties van een volwassen man. Ook wordt er gebruik gemaakt van moeilijke termen en woorden, zoals: "pathetisch" op blz. 29, of "anarchist" op blz. 192. Ook worden er grove dingen gezegd, zoals: "trut" op blz. 29, of "Ga je zeker lekker lang aan z'n pikkie sabbelen, je pik in z'n reetje wringen, vuile homo", op blz. 172.
Om het boek te kunnen begrijpen moet je toch een bepaalde levenservaring en intelligentie hebben. Dat laatste wordt, terecht of onterecht, vooral aan volwassenen toegekend. Ten slotte komt de Tweede Wereldoorlog veel aan bod, op een manier die niet voor kinderen is beschreven, zoals op blz. 100. (Merel)

Ik las gisteren direct het uit Middelburg meegenomen 'Wapenbroeders' van Joke Verweerd. Een dun boekje (90 blz.) over een interessant gegeven. Twee vrienden waren samen tijdens de Politionele acties actief in Indonesië. Het beheerst hun verdere leven. Eén van de twee heeft een kind in Indonesië en zijn Nederlandse vrouw blijft hem dat kwalijk nemen. De ander is al vijftig jaar een tussenpersoon tussen zijn vriend en diens dochter en kleinzoon in Indonesië. Verder is er een dochter van de eerste vriend, die mede opgevoed wordt door de kinderloze andere vriend. Kortom: er zit genoeg in dit verhaal. Jammer genoeg weet Joke Verweerd dat er niet overtuigend uit te halen. Als het geen vakantie was, had ik het niet uitgelezen. En dat dan nog los van de christelijke inslag (bijbellezen, bijbelteksten en geleuter over god). Dat laatste had ik kunnen weten: het boek is mede uitgegeven door het Christelijk Lektuur Kontakt.

Kleuters bedenken soms verrassend simpele oplossingen. Tygo zat vanochtend aan tafel te kleuren. De randen van zijn kleurplaat krulden op. Dus pakte hij een plakstift en plakte die randen gewoon aan de tafel vast! Gelukkig is het een glasplaat.

Tommy Wieringa won met 'Dit zijn de namen' gisteren de Libris Literatuurpeijs 2013 (en sprong daarna in zijn ondergoed in de Amstel). Het toeval wil dat ik dit boek bij me heb. Daar ga ik nu dan maar gelijk aan beginnen.

Hij wilde niet nadenken over dingen die onveranderbaar waren.
Hij wilde ze ook niet voelen.
Gevoelens waren voor gelukkige mensen.
(Tommy Wieringa, Dit zijn de namen, blz. 34)

Eén bladzijde verder leer ik van Wieringa dat ik in Confucius een medestander heb/had waar het op 'zeggen wat je bedoelt' en 'bedoelen wat je zegt' aankomt:

Confucius zou, als hij het voor het zeggen zou hebben in een land, als eerste het taalgebruik verbeteren. Want als het taalgebruik niet juist is, dan is wat wordt gezegd niet dat wat bedoeld wordt. En als wat gezegd wordt niet is wat men bedoelt, komen er geen werken tot stand. Komen de werken niet tot stand, dan gedijen de kunst en de moraal niet. Gedijden deze niet, dan is er geen juiste rechtspraak. Als er geen juiste rechtspraak is, dan weet de natie niet wat te doen. Daarom moet men geen willekeur dulden in het woordgebruik. Dat is waarop alles aankomt.

8 mei 2013

Puber versus de klassiekers 3: Over 'Het leven is vurrukkulluk' van Remco Campert:

Ik merkte al aan het begin van het boek dat dit boek voor volwassenen is. De taal die Remco Campert gebruikt is echt heel moeilijk. Zoals deze zin: 'In de retirade was het gezellig toeven' (blz. 17). In een boek voor jongeren zou zo'n zin echt nooit staan! Hij gebruikt ook korte zinnen, zoals de volgende uitspraak van Panda: "Ik heb trek nijslollie." (blz. 10). Je moet het meerdere keren lezen voordat je hem eindelijk snapt. Voor volwassenen lijkt me dit makkelijker, omdat die de moeilijke taal wel gewend zijn en ik nog niet. Wat ik ook een grappige en moeilijke zin vond: 'Hij koketteert met zijn verlegenheid.' Ik las de eerste keer kroketeert! (blz. 8). Vooral aan het begin van het boek staan deze moeilijke zinnen, verder in het boek snap je het beter. Je kan dus aan het taalgebruik goed merken, dat dit boek voor volwassenen is! Ik vond het wel leerzaam om zo'n moeilijk geschreven boek te lezen. (Charlotte)

Vanochtend wandelden we door Zoutelande en daarna over het strand terug naar de auto. We dronken een kop koffie op het strand (bij 'De Branding'). Als ik op Walcheren ben, wil ik Zoutelande even gezien hebben. Het was maar goed dat we vroeg gingen, want we wandelden nog in de zon, maar de lucht betrok en rond twaalf uur regende het.
Dat betekende voor iedereen wat rommelen in ons huis. Dan loop je tegen onverwachte problemen op. We hebben twee laptops, drie tablets en wat mobiele telefoons met internet bij ons. Dan lukt het niet iedereen in te loggen op de gratis wifi. Voor de laatsten verschijnt de tekst: No more sessions are allowed for user wd19.

Een prachtige column van Frits Abrahams in de 'NRC' van gisteren. Onder de kop 'Twijfelen tussen hoog en laag' verbaast hij zich erover dat de serieuze media wél aandacht besteden aan de onserieuze cultuur (in dit geval de nieuwe boeken van Heleen van Royen en Patricia Paay), terwijl de onserieuze media nooit aandacht besteden aan de serieuze cultuur (zoals bijvoorbeeld de nieuwe boeken van Oek de Jong en Tommy Wieringa). Abrahams heeft daar een punt en dat punt maakt hij ook nog eens in fraaie en scherpe bewoordingen. Zo'n columnist is een reden om een abonnement op die krant te nemen. Ik vrees dat 'de Volkskrant' daar met Aaf Brandt Corstius en consorten niet aan kan tippen. Een paar citaten uit de column:

Het is ondenkbaar dat 'RTL Boulevard' een diepte-interview brengt met Oek de Jong over zijn roman 'Pier en oceaan'. De Jong mag wel in dat programma verschijnen, maar alleen als hij uitgebreid wil uitleggen waarom hij zijn vrouw heeft verlaten voor Patricia Paay of Heleen van Royen. Zolang dat niet het geval is, zullen ze nog geen seconde aan hem besteden, zelfs niet als hij de Nobelprijs voor literatuur zou winnen.

De onserieuze media zijn in feite standsbewuster dan de serieuze media: ze beseffen terdege wie wel of niet tot hun klasse hoort en ze handelen daar consequent naar. Oek de Jong? Arnon Grunberg? Thomas Rosenboom? Komaan, dat is allemaal zo moeilijk en negatief, daar kunnen we onze lezers en kijkers niet mee lastigvallen. De serieuze media zijn hier veel onzekerder over, ze twijfelen voortdurend tussen hoge en lage cultuur en maken dan vaak halfslachtige keuzes.

Ik denk niet dat Paul Witteman thuis voor de boekenkast graag wil worden aangetroffen met de laatste autobiografisch getinte werken van Van Royen en Paay (voor Jeroen Pauw durf ik mijn hand niet in het vuur te steken), maar als zijn redactie wil dat hij Van Royen als een serieuze schrijfster behandelt, dan doet hij dat. Kijkcijfers, nietwaar? Het resultaat is onvermijdelijk even slap als die boeken.

9 mei 2013

Puber versus de klassiekers 4: Over 'Moederkruid' van Carry Slee:

Ik heb bijna alle jeugdboeken van Carry Slee gelezen, maar bij dit boek kun je duidelijk merken dat het een volwassen boek is. Ik vond het in het begin best moeilijk te lezen, omdat de problemen van de volwassenen, de ouders van de zusjes, door de ogen van de ik-persoon worden verteld. Bij de jeugdboeken gaat het altijd over iemand van twaalf tot zestien jaar. Die persoon is dan net zo oud als de doelgroep. Dit boek is voor volwassenen en gaat ook over de problemen van volwassenen, naar het wordt vanuit het kind verteld. Je kijkt bij dit boek echt naar de gedachten van het personage. Je weet precies hoe het kind haar leven beleeft. Bij jeugdboeken is dat veel minder gedetailleerd en uitgebreid, waardoor die makkelijker te lezen zijn en minder verwarrend over komen. (Henriette)

De eigenaar van dit vakantiehuis (groot, maar met wat achterstallig onderhoud) is dol op blote vrouwen. Het huis hangt vol met (reproducties) van schilderijen in een bepaalde stijl. Ik ben geen kenner van dat soort schilderijen, maar het is in ieder geval weer eens anders wakker worden.

Een zonnige, maar aan het strand wat frisse Hemelvaartsdag. Ik vermoed dat het vandaag de nationale 'We-laten- onze-hond-op-het-strand-wandelen-dag' was. Ik heb die aankondiging dan gemist, maar voldoende andere mensen hadden het wel meegekregen.
Wij waren zonder hond, maar vermaakten ons met schepjes, garnalennet en klittenbandbalspel:

10 mei 2013

En weer terug naar Veenendaal. Bij Moerdijk belandden we in een drie kilometer lange file (een vrachtauto met pech).

Telefoons en onderwijs blijft een moeizame combinatie. Voorlopig zijn ze bij ons op school alleen nog in de kantine en in de hal beneden toegestaan. Docenten nemen telefoontjes die tijdens de les gebruikt worden in en dan zijn de leerlingen hem een week kwijt. Dat hakt erin. Af en toe krijg ik het verzoek om het telefoontje toch terug te geven.
Ik vraag leerlingen dan om een brief waarin vier dingen staan:
1. Ouders zijn het eens met de schoolregels
2. Ouders vinden hun kind een sukkel omdat hij of zij die regels heeft overtreden
3. Ouders vinden dat hun zoon of dochter het telefoontje echt nodig heeft
4. Ouders gaan akkoord met een alternatieve straf die minstens even zwaar is
In tachtig procent van de gevallen krijg ik zo'n brief niet. In de andere twintig procent zit er meestal redelijkheid in het verzoek. Bijvoorbeeld als een vijftienjarige dochter een half uur in haar eentje in het donker over een Betuws dijkje moet fietsen.
De laatste brief (van twee weken geleden) was er één waar de vader écht zijn best op had gedaan. De vader van Merel schrijft o.a. : 'Geachte heer Beek, Ik begrijp van Merel dat zij als sanctie maandag haar mobieltje weer bij u miet inleveren. Omdat ik degene ben die haar onnadenkend tijdens de les belde, doe ik na een donderpreek van mijn lieftallige dochter nu boete door u vriendelijk te verzoeken de sanctie in te trekken of een andere uit te vaardigen.'
Ik ging akkoord met die andere sanctie en ik was zelfs redelijk mild: één middag vegen. Maar daar had deze leerling helemaal geen zin in: 'Mijn vader heeft die brief op mijn verzoek geschreven, maar dit wil ik helemaal niet. Dan krijgt u morgen wel een andere brief!'
Op die tweede brief had haar vader nog meer zijn best gedaan. Ik heb toestemmming om hem in zijn geheel te citeren:

Geachte heer Beek,
Vanmiddag mochten we een spannende nieuwe episode in Merel's strafexpeditie beleven.
Het behaagt de juffer niet om een middag in ledigheid op school te verbrengen.
Ze prefereert het om naar huis te snellen en zich volledig op haar huiswerk te storten.
De consequentie, dat zij deze week zonder mobieltje moet zien te overleven, neemt ze, verbazingwekkend genoeg, op de koop toe.
Zo zie je maar, er is, ondanks al dat mobiele en schijnbaar verslavende socio-gedoe, weinig veranderd. Vrije tijd heeft prioriteit.
Dit maakt u en mij partners in crime. Om voor deze deal met u in aanmerking te komen heeft zij mij moeten beloven om deze week voor het donker binnen te zijn en in geval van calamiteiten gebruik te maken van de telefoon van een ander.
Creativiteit alom en het ging erin als koek.

Dit leidt dan tot mijn verzuchting: Er zijn nog ouders die het begrijpen!

11 mei 2013

De laatste paar dagen had ik pijn in mijn enkel. 'Verzwikt op het strand' dacht ik. Maar vannacht werd de pijn wel héél vervelend. Ik durfde niet naar boven te gaan. Uiteindelijk kroop ik naar de trap, ging ik op mijn kont de trap op en kroop ik weer naar mijn bed (dat moet er allemaal heel sneu hebben uitgezien). Nog een geluk bij een ongeluk dat we weer thuis zijn.
Vandaag heb ik toch maar naar de huisartsenpost gebeld. Ik vermoed dat het jicht is (dik, rood, warm, pijnlijk). Dat komt slecht uit, want overmorgen wordt Lidy geopereerd (galblaas en galstenen eruit). Als het goed is mag ze dinsdag weer naar huis. Maar dan moet ik ziekenbroeder spelen en de trap op met een beschuitje en een kop thee zit er zo echt niet in.
Ik mocht me om twee uur melden in Ede. Dat werd half drie, want spoedgevallen gaan voor. De arts onderschreef mijn gedachte: jicht. Ik kreeg pijnstillende en ontstekingremmende medicijnen mee. 'Eén tot drie weken hersteltijd', zei die arts. En hij voegde daar aan toe: 'Met een kopje thee de trap op lopen zit er de komende dagen niet in.'

12 mei 2013

Moederdag verloopt hier leterlijk op krukken. Ik wilde Lidy drie kookboeken (uit eigen voorraad) geven, maar ik heb ze niet uit de garagebox kunnen halen.

Grapppige plaatjes doen het goed op internet. Laat ik er ook eens twee doorgeven:

Op Schrijversinfo in de nieuwe layout: Leonard de Vries.

1 bestelling: 6 x 'Techniek en hobby'.

13 mei 2013

De wekker ging vroeg vanmorgen: 06.00 uur. Lidy moet nuchter in het ziekenhuis verschijnen en om deze tijd mocht ze nog één kopje thee drinken.
Ik wilde voor 07.00 uur proberen of ik met mijn jichtvoet kon autorijden. Dat ging (met enige moeite), dus ik kon om 07.00 uur Martijn bellen dat hij ons niet hoefde weg te brengen.
08.00 uur in het ziekenhuis bleek aan de vroege kant te zijn. De verpleegster had het over een galstraatje (meerdere galoperaties achter elkaar) en Lidy stond als vierde op de rol. Dat zou rond 10.00 uur zijn, dus ze kon zich rustig omkleden (operatiehemdje) en daarna in bed afwachten.
Even na half tien werd ze in bed weggereden. Omdat het autorijden me toch tegenviel (gas geven deed zeer en remmen was schokkerig) bleef ik in het ziekenhuis wachten. Ik trakteerde mezelf op zo'n roze, in marsepein ingepakt gebakje bij de koffie. Als er een verjaardag was bij opa en oma in Zeist zat er meestal ook wel zo'n gebakje in de doos en die probeerde ik dan altijd te bemachtigen.

In zo'n ziekenhuis zijn mensen vriendelijk tegen elkaar. Meerdere mensen, die zagen dat ik met een kruk liep, boden me aan mijn dienblad met koffie voor me naar mijn tafeltje te brengen. Een meneer, die zijn vrouw mee naar huis mocht nemen, bood me zijn parkeer-weekkaart aan. Dan kunnen we een paar dagen gratis parkeren. Ik moest hem alleen de borg van twintig euro betalen, maar die krijg ik straks ook weer terug.

Vanuit het ziekenhuis kan ik zelfs dit weblog uploaden. Ik twijfelde of het aan mijn mini-laptop lag of aan de vakantie-internetverbinding. Het lag dus aan de laatste!

Na een uur of drie werd ik toch zenuwachtig. Ik hield het in het restaurantgedeelte van het ziekenhuis niet meer uit en ging terug naar kamer 116. Daar was het bed met Lidy erin ook nog niet gearriveerd. Na een half uurtje kwam ze gelukkig wel terug. Operatie gelukt. Galblaas eruit, plus een galsteen van wel twee centimeter in doorsnee. Ze at wat beschuiten en dronk thee, maar verder sliep ze vrijwel de hele middag.

Terwijl ik op haar stond te wachten kwam oud-leerling Vincent de kamer in lopen. Hij had me vanaf de gang herkend. We maakten kort een praatje. Aan zijn groen-witte jasje te zien werkt hij hier als fysiotherapeut. 's Middags, toen ik beneden een kop koffie ging halen, sprak ik oud-collega Bert en zijn vrouw. Het is een streekziekenhuis en dús kom je ook bekenden tegen.

Tijdens het wachten ... en wachten ... las ik 'Dit zijn de namen' van Tommy Wieringa uit. Een terechte prijswinnaar. Een mooi verhaal, prachtige zinnen, fraaie beelden, o.a. over het jodendom, de tocht door de woestijn én de tocht van een groep vluchtelingen over de steppe. Bizarre beelden ook, zoals het meesjouwen van een hoofd. Verrassende wendingen ook: Toch niet over de grens geweest? De jongen die uit de machinerie gered wordt! Het boek geeft je ook voldoende denkvoer: Hoe ver ga je in je overlevingsdrang? Wat is een leven waard als het om het overleven van een groep gaat? En wie is bevoegd daar uiteindelijk een oordeel over uit te spreken?

Hij was op een leeftijd gekomen dat alleen seks en grote hoeveelheden voedsel hem nog gelukssensaties bezorgden. Al het andere was gedoofd; het hart was een motor die met de jaren vermogen verloor. (blz. 142)

Hij houdt van het woord 'burgerij', het suggereert een wereld waarin alles zijn vaste plaats heeft, als de sterren aan het firmament. (blz. 156)

Lang leven is geen deugd. Spaar me. Hebt u ooit een gelukkig oud mens gezien? Een tevreden bejaarde? Ouderdom is een precaire zaak. Het lijkt of alle rampen erop wachten je tegelijk aan te vallen. (blz. 272)

14 mei 2013

Lidy is vanochtend nog niet naar huis gekomen. Ze blijft misselijk. De doktoren wllen haar in de loop van de dag wel naar huis sturen. Ik wacht een telefoontje af.

Met de post kwam het boek 'De ring van Möbius' van Hubert Lampo. Dit is geen roman, maar een boek met 'opstellen' over andere auteurs (o.a. Cyriel Buysse, Willem Elsschot, Jan Walravens, Marnix Gijsen, Simenon, Jules Verne). De dalende boekenprijs op internet heeft ook zo zijn voordelen. Dit boek kostte me € 1,50 (+ verzendkosten).
Met het betalen ging het mis. Ik kreeg het boek, maar er zat geen rekening bij. Ik mailde de verkoper, die mij terugmailde dat hij zijn mailtjes aan mij 'onbestelbaar' teruggekregen had. Dat is vreemd.. Die mailtjes gingen via de server van Boekwinkeltjes.nl. Misschien zat daar het probleem. En misschien wel omdat ik mijn eigen boekwinkeltjes in de vakantiestand had gezet?

Op het koelkastje in Lidy's ziekenhuiskamer zag ik gisteren staan: 'svp naam en datum vermelden op alles in de koelkast'. Ik moet dan de neiging onderdrukken om een zwarte stift te pakken en in het koelkastje op alle lossen delen: zijwand, achterwand, deur, plastic bodemplaatje, lamp enz. naam en datum te vermelden.

1 bestelling: Bob den Uyl, 'Een zachte fluittoon', Bob den Uyl, 'De ontwikkeling van een woede', Nicolaas Matsier, 'Gesloten huis'.

15 mei 2013

We keken gisteren samen - op bed - naar het Songfestival. Het viel me niet eens tegen. Het was wel een beetje jammer dat Jan Smit de presentatie deed. Over het Litouwse nummer zei hij: Ligt lekker in het gehoor, een beetje simpel, eigenlijk heb je het na een minuut wel gehoord. Je zou toch zweren dat hij het over zijn eigen nummers had!

Deze week met het jichtbeen omhoog. Volgende week aan het werk, maar zittend werk.

Ik probeerde vanmiddag weer staand de trap af te gaan (in plaats van op mijn kont). Daarbij hield ik me zo krampachtig aan de trapleuning vast, dat ik die van de muur trok!

1 bestelling: W.H. van Eemlandt, 'Afrikaanse venus'.

16 mei 2013

Ik ben thuis met mijn zere poot, kruip (letterlijk) af en toe de trap op om Lidy iets te eten of te drinken te brengen en hang verder wat op bed of op de bank. Verder doe ik niets. Dat is wat pijn met je doet. Normaal heb ik altijd wel een klusje voor mezelf: een paar boeken te koop zetten op internet. Even werken aan een Schrijversinfobladzijde. Ik kan mezelf er niet toe zetten. Ik lig of zit en hoop dat de pijn minder wordt.
De pijnstillers maken het wel draaglijk, al merk ik goed als ze zijn uitgewerkt. Ik mag er drie per dag en ik wil er in ieder geval één voordat ik naar bed ga. Dan slaap ik tenminste.
Met computerspelletjes heb ik weinig. Ik heb een paar weken Ruzzle gespeeld, maar verder heb ik er niet veel mee. De lege uren van deze dagen vul ik af en toe met Bubble....reef op Lidy's iPad.

17 mei 2013

Op een aantal bladzijden van Raban heb ik dit geplakt:

Kijk ook eens in mijn uitverkoopbak. Een paar duizend boeken voor € 1,00 per stuk!

Vanmiddag bekeken we de theatergids van De Lampegiet voor het volgende seizoen eens goed. Ik word er niet heel enthousiast van. Maar ja: Kees Torn is gestopt, Maarten van Roozendaal is ziek, Stef Bos heb ik al een aantal jaren achter elkaar gezien. NUHR wil ik wel zien, Lidy wil graag naar Yentl, we willen beiden Joost Prinsen en Bram van der Vlugt wel zien in 'Oude meesters'. Écht benieuwd ben ik naar Diederik van Vleuten. Zijn vorige voorstelling vond ik prachtig. Van Muiswinkel viel me dit jaar tegen. Die hoef ik het komende jaar niet te zien.
Er zitten dit jaar opvallend veel (toneel)voorstellingen in die een bewerking zijn van een beroemd boek:
- 29-09: Woezel en Pip
- 18-10: De donkere Kamer van Damokles
- 20-10: Alles went behalve een vent
- 24-10: Yentl
- 22-11: Het paard van Sinterklaas
- 01-12: Sprookjesboom
- 07-12: Haar naam was Sarah
- 22-12: Mr. Finney
- 26-01: Dribbel
- 31-01: waarom mannen seks willen en vrouwen liefde
- 14-02: De passievrucht
- 28-02: De kleine blonde dood
- 25-04: Oorlogsgeheimen
- 29-04: Afblijven!
- 10-05: Assepoester

Toen ik die gids bekeken had, dacht ik: We gingen eind mei toch ook nog ergens naartoe? Dat klopt: we gaan op 30 mei naar 'We vieren het Maar' van Schudden. Die kaartjes zaten in de theatergids van dit jaar. Daar zaten ook twee kaartjes in Voor Wouter Hamel, half april. Vergeten!

1 bestelling: Ruth Rosenthal, 'De Joodse Keuken'.

18 mei 2013

Vooruitgang met jicht in je voet. Wat ik nu gehad heb:
1. Op je kont zittend de trap op.
2. Op je knieën de trap op.
3. Met twee krukken de trap op (je partner achter je).
4. De trap op met één kruk en één hand aan de trapleuning.
5. De trap op zonder kruk, met twee handen aan de trapleuning, tree voor tree.
6. De trap op met één hand aan de trapleuning, tree voor tree.
7. De trap op met één hand aan de trapleuning, met elke voet steeds een tree overslaand.

2 bestellingen: W.H.C. Klein, 'Australië ... het lege werelddeel', V.V.V. Borger, 'Wandeltochten in Borger'.

19 mei 2013

Vandaag bekeek ik wat kookboeken uit de dozen van Gert. Drie ervan had ik vorige week al aan Lidy gegeven (het goedkoopste moederdagcadeautje sinds jaren). Vooral 'Tajines & couscous' is een interessant boekje. Toen we twee jaar geleden een weekend in Leuven waren, aten we bij een Marokkaans restaurant. Daar kregen we zo'n ronde, geglazuurde stoofpot van aardewerk (met een taps toelopend deksel) voor ons op tafel. Het was lekker en zoiets zou je zelf ook wel eens willen proberen. Maar we hebben al zoveel nauwelijks gebruikt keukengereedschap, dus zo'n tajine hebben we (nog) niet gekocht. In dit boek lees ik:

De naam tajine duidt zowel het gerecht aan als de pan waarin het gemaakt wordt. Tajines kun je ook maken met de vertrouwde pannen die we allemaal in de kast hebben staan. Het geheim van een tajine is dat alle ingrediënten op laag vuur langzaam gaar worden gestoofd in een afgedekte pan.

Dat is goed nieuws. Wat hier eigenlijk staat is dat onze slowcooker heel geschikt is om tajine-recepten in te bereiden!

Op Schrijversinfo in de nieuwe layout - Eduard Veterman, Sam van der Vijgh, Ton van Reen.

1 bestelling: J.H. Leopold, 'Verzen'.

20 mei 2013

Vorige week schreef ik het slot van mijn verhaal over het maatschappelijk belang van Scouting. Vandaag schreef ik het begin:

Vanaf de oprichting van Scouting door Baden Powell in 1907 heeft de maatschappelijke betrokkenheid hoog in het scoutingvaandel gestaan. Even snuffelen in wat oude scoutingboeken levert al snel mooie voorbeelden op. Een voorbeeld uit het Amerikaanse ‘Boy Scout Handbook (1971):

You – Boy Scout: Today you are an American boy. Before long you will be an American man. It is important to America and to yourself that you become a citizen of fine character, physically strong, mentally awake, and morally straight.

En daar hoort een belofte bij:

Scout oath or promise: On my honor I will do my best to do my duty to God and my country and to obey the Scout Law; To help other people at all times; To keep myself physically strong, mentaly awake, and morally straight.

In Nederland was dat allemaal misschien iets minder uitgesproken, maar het kwam er wel in de buurt. Uit het ‘Welpenhandboek’ (1963)

Ik denk niet dat één jongen tot de Bandarlog (= het apenvolk uit het Jungleboek) zou willen behoren, dat wil zeggen tot het stelletje dwaze, ezelachtige jongens, dat rondslentert zonder werkelijk iets te doen en dat maar raak speelt zonder regels.

En ook daar hoorde een belofte bij:

Ik beloof mijn best te zullen doen: Mijn plicht te doen tegenover God en mijn land, De wet van de welpenhorde te gehoorzamen en iedere dag een goede daad te doen.

Die wet bestond uit twee regels, die iedere welp uit zijn hoofd diende te kennen:
1. De welp volgt de Oude Wolf.
2. De welp is moedig en houdt vol.

Die belofte deed ik op een zaterdagmorgen in 1967 - voor het hordehol, naast het toenmalige Julianaziekenhuis – aan Akela Kroesbergen. In zo’n prikkende groene trui, maar vol overtuiging.

Overigens zag die maatschappij, waar ik mijn achtjarige plicht voor wilde doen, er toen wel heel anders uit. Mijn moeder had me verteld dat er een plek voor me was bij de padvinderij. Ik moest er op zaterdagmorgen maar eens gaan kijken. Vanaf het Verlaat moest ik door de Hoogstraat en de Hoofdstraat fietsen. Bij de Brugkerk werd het Kerkewijk: gewoon rechtdoor fietsen. Aan het eind van de Kerkewijk (bij ‘La Montagne’) linksaf en na een paar honderd meter zag ik dan rechts een ziekenhuis. Daar ergens in het bos moest het zijn.
Welke ouder stuurt nu - zo’n vijftig jaar later - zijn achtjarige zoon met zo’n opdracht, in zijn eentje en op de fiets, dwars door Veenendaal? Toen kon dat en ik ben er niet slechter van geworden.

1 bestelling: J.B. Charles, 'De blauwe stoel'.

21 mei 2013

Weer aan het werk! Ik liep op school nog wel met een kruk, maar het ging. Een week achterstallige mailtjes en twee 'gevallen' waar al dan niet een straf op moest volgen lagen braaf op me te wachten.

Of A.L. Snijders het kan waarderen weet ik niet, maar zijn laatste boekje: 'Wapenbroeders' staat sinds een dag of vier bij ons op het toilet. Die zkv's zijn ideaal leesvoer voor die plek; qua lengte, maar ook als denkvoer.

Over Snijders gesproken: Wende treedt weer op en heeft een nieuwe cd gemaakt. In de krant ('de Volkskrant' van zaterdag?) schreef iemand dat zij de mooiste rug van Nederland heeft. En verdomd: ik herinner me een foto van die rug. Ik vermoed in een 'Volkskrant Magazine' van een jaar of twee geleden. En ik herinner me ook dat ik dacht: Mooie rug! Dan ben ik waarschijnlijk niet de enige geweest die dat dacht.

Laat ik eerst zeggen dat ik het natuurlijk vreselijk vind, die twee dode jongetjes en die vader die zelfmoord heeft gepleegd. Maar tóch verbaas ik me over de massale, collectieve en ook demonstratieve rouw die nu tentoongespreid wordt.

2 bestellingen: Herman Heijermans, 'Op hoop van zegen', Newt Scamander, 'Fabeldieren & waar zijn ze te vinden'.

22 mei 2013

Dit jaar is het Louis Couperusjaar. Het is honderdvijftig jaar geleden dat hij geboren is. Over tien jaar zal het wel weer een Louis Couperusjaar zijn; dan is het honderd jaar geleden dat hij is overleden.
Aanstaande donderdag is er zelfs een Couperusdag. In de Haagse Hogeschool wordt het symposium 'De Taal van Couperus' georganiseerd. Fokas Holthuis brengt t.g.v. dat symposium/die dag een nieuwsbrief met boeken van en over Couperus uit.
E.e.a. was voor mij aanleiding om aan de Schrijversinfobladzijde over Couperus te gaan werken. Om de boel compleet te krijgen, neem ik vaak de internetcatalogus van de Koninklijke Bibliotheek door. Dat is meestal een uurtje werk. Bij Couperus is dat veel meer werk: er staan 1194 'treffers' die bekeken moeten worden. Wordt vervolgd.

4 bestellingen: Robert Selbie: 'Het kostuum door de eeuwen heen', AO-redactie, 'Eureka / toeval of inval?', Tonke Dragt, 'De Blauwe Boekanier', Dick Bruna, 'De schrijfster', Francine Oomen, 'Het Zwanenmeer (maar dan anders)', Frans Pointl, 'De heer slaapt met watjes in zijn oren'.

23 mei 2013

Zo, de eerste boekverslagen stromen weer binnen. De laatste (= vierde) ronde van dit schooljaar.

Wat ook binnekwam: een doosje van Burgersdijk & Niermans. Ik was bij de veiling van begin deze maand de hoogste bieder op een kavel Jan Hanlo. Ik had me voorgenomen het in Leiden op te halen, maar vanwege Lidy's operatie en mijn jicht heb ik ze dit weekend per mail gevraagd het toch maar op te sturen (ik bedenk me dat ik die verzendkosten nog moet overmaken). De grootte van het doosje viel me een beetje tegen, maar toen ik de boeken op tafel had liggen, viel het me weer alles mee! Het merendeel van Hanlo's boeken, plus een flink aantal bibliofiele uitgaven. Volgens de catalogus is het kavel afkomstig uit 'the Boonekamp collection':

HANLO, J. The varnished / Het geverniste. 1951-52. Owrps. -- Id. Tjielp. Gekozen en ingel. d. G. Middag. 2009. Ocl. w. dust-j. -- Id. In een gewoon rijtuig. 1966. Ocl. w. dust-j. -- Id. Brieven, 1931-69. (1989). 2 vols. Owrps. -- Id. Harlem in London. Een onverwachte ontmoeting. Terhorst, Ser Prop, 1983. Owrps. Printed in a lim. & numb. ed., 25/80. -- Id., (e.a.). Zes minnaars: Frans Babylon, Hans Berghuis, Paul Haimon, Jan Hanlo, Leo Herberghs, Loe Maas. (1950). Owrps. (Slightly foxed). W. ex libris of F. Lodewick. -- And 14 o. (smaller) works by (& on) H. (20).

In mijn omschrijving (en in tamelijk willekeurige volgorde):
- The varnished - het geverniste
- Mijn benul
- In een gewoon rijtuig
- Zonder geluk valt niemand van het dak
- Moelmer
- go to the mosk
- Tjielp tjielp
- Brieven 1931-1962
- Brieven 1963-1969
- Niet ongelijk
- Zes minnaars
- Maar en toch
- Het vreemde land
- Haarlem in London
- Hans Renders, Jan Hanlo en de goegemeente
- Jan M.G. Schurgers, Jan Hanlo
- Frits Hooris, Een avondje Hanlo
- Kentering, Themanummer Jan Hanlo
- W.K. Coumans e.a., Jan Hanlo. Achteraartse blik op een uniek solist
- Podium 6 (1969), met o.a. Jaap Harten, Brief voor Jan Hanlo: een hand over het graf
- Smalts (cd + dvd)
- 2 x envelop knipsels

2 Bestellingen: Gerrit Achterberg, 'Osmose', Kronkel 'Dieren', Parool 03-07-1964.

24 mei 2013

Ik krijg wel eens te horen dat men mij zo actief vindt op Facebook. Ik ontken dat in zo'n gesprek niet, want ik plaats er regelmatig een berichtje, maar eigenlijk ben ik er helemaal niet zo actief. Ik schrijf nooit iets speciaal voor Facebook. Wel knip ik af en toe een stukje uit dit weblog en plaats dat dan (op dezelfde dag) op Facebook.
Eergisteren plaatste ik er mijn opmerking over het op het toilet lezen van 'Wapenbroeders' van A.L. Snijders. Dat leverde commentaar op van o.a. Hans Vervoort: 'Als je het uit hebt kan je mijn "Kleine stukjes om te lezen" voor hetzelfde doel ook eens proberen. Ik heb nog wel een exemplaar voor je. En dat wil ik dan niet terug!' Ik schreef daarover dat ik me aanbovelen hield en Hans moet het vervolgens vrijwel direct op de post hebben gedaan. Vandaag lag het pakje al op tafel op me te wachten. Het boek bevat op de eerste bladzijde de volgende opdracht:

25 mei 2013

Dylano zit graag aan knopjes. Hij kan allerlei apparaten al moeiteloos aan- en uitzetten. Gisteren heeft hij zitten spelen met het aan-uitknopje van de stekkerdoos van de computer én met het aan-uitknopje van de computer zelf. Die laatste kan daar niet zo goed tegen en start nu niet meer op (harde schijf overleden?)
Gisterenavond bracht ik de computer naar de computershop op de Prins Bernhardlaan. Daar zullen ze kijken of het nog te repareren is.
We hebben al langer het plan om de PC de kamer uit te doen (naar zolder) en er een laptop voor in de plaats te kopen. Dan kan ook het tafeltje waarop nu toetsenbord en beeldscherm staan weg. Sterker nog: een kast voor tegen dat muurtje, om o.a. de laptop dan in op te bergen staat al een paar weken - in de doos - bij ons in de hal.
Ik heb me gisteren gelijk voor laten lichten over de huidige generatie laptops. Mijn oog viel ook op een All-in-One Multi Touch computer van Asus; de ET2220. Misschien is dat ook wel wat. Iets duurder, maar meer mogelijkheden. Het gaat ons er immers vooral om dat die computerkast en die hele kabelbende de kamer uit gaan.

Vanochtend sloot ik mijn netbookje aan op het grote beeldscherm. Dat werkte prima, dus het ligt inderdaad aan de computer en niet aan het scherm.

Qua weer wil het deze lente niet erg lukken. De koudste meimaand sinds de jaren '60. Rianne zei vanmiddag: 'Ieder voorjaar hep z'n najaar'. Toch zie je de lente goed als je op de bomen en de struiken let. De gouden regen bloeit, de kastanjebomen bloeien, de eerste rododenrons staan in bloei en dit jaar vallen vooral allerlei witbloeiende bomen en struiken me op. Ik ken niet alle namen. Meidoorns?

Deze foto maakte ik bij de oprit van Tennisvereniging Spitsbergen. Martijn kon vandaag (voor het tweede jaar op rij) kampioen worden, als ze van de vijf wedstrijden er drie wonnen. De eerste twee wonnen ze en ik zag Martijn met Gerdien ook het gemengd dubbel winnen. Kampioen dus!

1 bestelling: Edith Pargeter (= Ellid Peters), De hemelboom trilogie.

26 mei 2013

De bijdragen uit 'Maar toen het lag ontdekt, leek het verraad. Opstellen over het proza van J. Slauerhoff', verzameld door Dirk Kroon (1985) heb ik vandaag vermeld op de diverse bladzijden van Schrijversinfo.

1 bestelling: Prinses Zinaïda Schakovskoy, 'Hoe ik Rusland terug zag'.

27 mei 2013

Net voor het eten deed ik met Lidy boodschappen op De Ellekoot: ik bracht een pakketje naar het postagentschap, we kochten een nieuwe zandbak (zo'n blauwe schelp) voor in de tuin en we vulden een karretje bij Albert Hein. Bij de Bruna kocht ik het nieuwe 'Literaire Juweeltje: 'Onnoemelijk geluk' van Jeroen brouwers.

Vanavond heb ik me weer op mijn scoutingherinneringen gestort:

Met het maatschappelijk belang van wat ik als welpje, verkenner en welpenleider deed, heb ik me toen nooit bezig gehouden. En ik neem onmiddellijk aan dat de scouts van nu dat ook niet doen. Die hebben vooral plezier met elkaar en zo leren – bewust en onbewust – nieuwe vaardigheden. En zo hoort het ook.
Dat maatschappelijk belang is vooral iets van bestuurders en dan ook nog eens vooral van landelijke bestuurders. Scouting Nederland liet in 2006 een Imago-onderzoek doen waarvan verslag wordt gedaan in het rapport ‘Scouting midden in de samenleving’ (na te lezen op de website van scouting Nederland). Een opvallende conclusie: ‘De maatschappelijke waarde is voor scouts zelf overduidelijk. Voor andere partijen niet altijd.’
Het rapport zegt ook: ‘Scouts zijn zeer actief in de samenleving. Veel Scoutinggroepen doen minstens één keer in het jaar mee aan een maatschappelijke activiteit. Dit kan in hun eigen wijk, dorp of stad zijn, maar ook kan een Scoutinggroep deelnemen aan landelijke maatschappelijke activiteiten.’ Als activiteiten worden dan o.a. genoemd: buitenschoolse opvang, monumentale samenwerking, acties voor het goede doel en ondersteunen herdenkingsceremonie 4 mei.
Terugkijkend op mijn actieve scoutingtijd (van 1967 tot 1983) komen er wel wat van die activiteiten bij me naar boven. In ieder geval lieten we ons – in ons uniform – bij een aantal activiteiten in Veenendaal zien. Op Sint Jorisdag (23 april) verzamelden we ons in alle vroegte bij het hordehol. We kregen daar een rode tulp én gingen die dag in uniform naar school. Verder herinner ik me bij allerlei gelegenheden gepionierde torens en bruggen in de Hoofdstraat, op de Markt en over de Grift.
Maar maatschappelijk belang gaat verder dan je laten zien. Eén herinnering komt onmiddellijk bij me naar boven:

Het hijsen van de vlag op de markt op Koninginnedag, op het moment dat tijdens de aubade door de schoolkinderen het Wilhelmus werd gezongen.
Ik heb dat enkele jaren samen met Anton de Ruiter gedaan. We hadden duidelijke instructies gekregen: de vlag moest heel langzaam langs de vlaggenmast naar boven kruipen. Te beginnen bij ‘Wilhelmus van Nassauwe’ en bovenaan eindigend bij ‘die mij mijn hert doorwondt’; de laatste regel van het tweede (eigenlijk het zesde) couplet. Het eerste jaar (ca. 1973) ging dat goed. Het tweede jaar hadden we een probleem. Er waren op de hoeken van de markt grote luidsprekerboxen geplaatst en die waren door middel van dikke kabels met elkaar verbonden. Eén van die kabels ging hoog door de lucht en die liep strak langs de vlaggenmast op, ongeveer halverwege de mast. Hoe we ook trokken aan het vlaggentouw, we kregen de vlag met geen mogelijkheid langs die kabel op. De hele aubade lang hing de vlag halfstok en Anton en ik stonden met rode hoofden aan de voet van die vlaggenmast. Na de aubade hebben twee mannen van gemeentewerken door flink aan de mast te sjorren de vlag toch bovenin gekregen.
Ik geloof niet dat die vlag tijdens de aubade nog door scouts gehesen wordt (en misschien is dat wel onze schuld). Wél zag ik de afgelopen jaren ‘Zwervers’ op 4 mei rond het oorlogsmonument staan om het leggen van losse bloemen in goede banen te leiden. Dat lijkt me een vergelijkbare manier om de maatschappelijke betrokkenheid van Scouting te tonen.

4 bestellingen: Dimitri Verhulst, 'Mevrouw Verona daalt de heuvel af', B. Traven, 'Een generaal komt uit de jungle', J.J.Raimond jr.,'Het uitdijende heelal', W. Kleijne, 'Newton's 'Principia'', J. Klein, 'Meten met één maat', C. de Jager, 'Er komt bezoek ... De komeet Pons-Brooks', C. de Jager, 'Stof uit het heelal', C. de Jager, 'Sterren exploderen', Novalis 'De genius van de zang'.

28 mei 2013

Op dinsdag geef ik alleen mijn twee derde klassen les. Normaal het eerste en tweede uur. Vandaag vanwege een roosterwijziging het eerste en vierde uur. De rest van de dag heb ik lopen hollen en brandjes lopen blussen. maar als je nou vraagt wat ik precies gedaan heb.... Geen idee! Gesprekken met leerlingen, gesprekken met collega's, gesprekken met ouders; aan mijn tafel en via de telefoon, tissues aangegeven om tranen te drogen. En voor je het weet is het vijf uur.

2 bestellingen: '33e Detective en Thrillergids' (2012), '32e Detective & Thrillergids' (2011), '29ste Detective & Thrillergids' (2008), knipsels Hugo Claus.

29 mei 2013

Alweer Bapo. Er waren twee weken omgeruild. Dat betekende eerst twee woensdagen achter elkaar werken, maar nu betekent het twee woensdagen achter elkaar vrij.

De verhalen uit 'Het literair drinkboek', samengesteld door John Müller (1986) heb ik opgenomen op de diverse auteursbladzijden op Schrijversinfo.

A.L. Snijders citeert een gedicht van Jan Greshoff in 'Wapenbroeders' (blz. 33/34):

Ze hebben alles tot op 't merg verpest:
God met de clerus en met encyclieken,
de liefde met het gore huwelijksnest
en de natuur met al hun stinkfabrieken.

Wie in't geluk hartstochtelijk heeft geloofd
voelt zich terneergeslagen en een ezel,
hij rilt en schaamt zich de ogen uit zijn hoofd
en haat zichzelf tot in zijn diepste vezel.

Snijders vertelt er nog van alles omheen (over een gesprekje met een negentienjarig meisje), maar het gedicht zelf is ook al zeer genietbaar.

3 bestellingen: div. AO-boekjes, knipsel Fiep Westendorp, Erich Maria Remarque, 'De weg terug'.

30 mei 2013

Wablief?
In B2c zei een leerling een paar keer 'Wablief?', nadat ik wat tegen hem zei. Of eigenlijk zei hij meer 'Waplief?' Na een paar keer was ik dat zat en zei: 'Ja, Wap is lief. Maar dat is een boekje voor groep drie van de bassischool. Daat gaat het nu niet over!

Wap is lief.

Wap is een hond.
Wap is in de tuin.
Wat doet Wap in de tuin?
Wap speelt met een bal.
Wap bijt in de bal.
Niet doen Wap!
Dat is niet goed.
Nu is de bal lek.

Blijkbaar ligt groep drie ze nog vers in de herinnering. Hier konden ze wel wat mee en ze konden het verhaaltje met dergelijke éénlettergrepige woorden zelf wel aanvullen.

In V3a gebeurde er iets vergelijkbaars, maar daar waren de leerlingen melig. Ik besprak er het woord 'dogma'. Ik heb vorig jaar rond deze tijd ook al genoteerd dat ik daar dan meestal een omkeerzin bij haal: 'Dogma: I am God'.
Een minuut of tien later in die les riep een leerling: 'O God, nee hè!' Waarop ik vroeg of ze mij riep (immers: 'I am God'). Hier gingen ze vervolgens mee aan de haal. In plaats van 'O God, nee, niet doen!' zeggen ze vanaf nu: 'O Beek, nee, niet doen!' Dat lijkt me een slecht idee. Met 'Oh mijn Beek' in plaats van 'Oh mijn God' kan ik nog net leven.

Vanavond was ik met Martijn naar de voorstelling 'We vieren het maar' van Schudden. De twee mannen (Noël van Santen en Emiel de Jong) verzorgen een voorstelling die zweeft tussen toneel, klucht en cabaret. Ze zijn al eens genomineerd voor de Poelifinario en wat mij betreft mogen ze die voor deze voorstelling winnen. Een avond op het puntje van je stoel, waarbij je van de ene verbazing in de andere valt en ook met regelmaat in de lach schiet. Volgende keer weer!

Toen we uit de theaterzaal kwamen en de foyer in liepen (ca. 21.45 uur) was het buiten nog 'gewoon' licht!

3 bestellingen: Herman Post, 'Te voet naar Rome. In het spoor van Bertus Aafjes', 'Bzzlletin 196/197, themanummer Lucebert ', Bernlef, 'Een vriend van vroeger'.

31 mei 2013

Twee weken geleden was is ik ziek thuis. Vorige week liep ik slecht én die week was gevuld met het blussen van allerlei brandjes en het voeren van gesprekken daarover. Dat betekent dat het controleren van afwezige leerlingen de afgelopen weken iets minder fanatiek is gebeurd. En dat krijg je als een boemerang retour! Op de één of andere manier hebben leerlingen die verminderde controle snel door. En dan gaan ze de gok nemen. Vandaag pluisde ik de afwezigen van de afgelopen dagen heel nauwkeurig door. En ik kreeg op die manier een stuk of tien spijbelaars te pakken (ze waren geen hele dagen afwezig, maar namen het er één of twee uur van). Actie geslaagd en ze weten weer dat er wel degelijk wordt gecontroleerd.

Lekker weer! Ik legde vanmiddag snel de kussens op de buitenbank en heb tussen 16.00 en 17.00 heerlijk in het zonnetje gelegen. Pakken wat je pakken kan!

Het onderstaande gedicht lag al een week of vier bij 'de Rijnpost' op de plank, maar vandaag plaatsten ze het:

'Mats Beek' had er in de kop niet bij hoeven te staan (het staat immers al in het logo). Nu duikt de stadsdichter in feite op Mats Beek! En één in had een mogen zijn, maar ja: zulke (snelheids)fouten maak ik zelf ook wel eens.

Aan het begin van de avond stond er een jongetje van een jaar of elf aan de deur. Of we zijn avondvierdaagse wilde sponsoren. Het geld ging dan naar de bestrijding van een ziekte. Niks mis met zo'n goed doel, maar hier worden twee dingen door elkaar gehaald die volgens mij gescheiden zouden moeten blijven. Een school kan een sponsorloop origaniseren: prima. Een school kan met de leerlingen mee doen aan de avondvierdaagse: prima. Maar de avondvierdaagse is geen sponsorloop!

3 bestellingen: Gerard Reve, 'Scheppend kunstenaar, Bulkboek 87', Gerard Reve, 'Bezorgde ouders', Gerard Reve, 'Een circusjongen', S. Carmiggelt, 'Een stoet van dwergen', S. Carmiggelt, 'Kroeglopen', J.D. Salinger, 'The catcher in the rye', stafkaart 12C Smilde 1970 en 11H Oosterwolde 1970.

Door naar juni 2013