A. Moonen
Profiel
Achternaam: Moonen
Initiaal: A.
Roepnaam: Arie
Voornamen: Arie Wilhelmus Pieter
Geboren: 28-08-1937
Te: Rotterdam
Overleden: 24-01-2007
Te: Rotterdam
Pseudoniem(en): Voor zover mij bekend heeft A. Moonen niet onder pseudoniem gepubliceerd.
Geen toespraken, geen bloemen dus, maar wel veel tranen a.u.b.
Met alle tranen van de wereld is tijdens droogte elke akker te besproeien.
Onder de dames bevinden zich trouwens huilebalken genoeg.
Zoute tranen kunnen keukenzout vervangen
indien er uien opengesneden op het aanrecht liggen onder hun maaltijdbereiding.
(A. Moonen, Armlastig, Passionate)
| Voor tweedehands boeken | Ook van A. Moonen |
| Raban Internet Antiquariaat | Klik hier ! |
Werk
Poëzie
- Gezagvoerdersverzen (1988)
Proza
- Stadsgerechten (verhalen) (1978)
- Openbaar leven (verhalen) (1979)
- Zalf voor de dood (1980)
- Open afdeling (1982)
- De anale variant (360 ex.) (1983)
- Omgelegde dagen. uitgaande post. hijdraken. koningsgambiet. de anale variant (1984)
- De wurger van Delft (verhalen) (1986)
- Zalf voor de dood. Openbaar leven. Open afdeling (1987)
- Naar Portugal (verhalen) (1994)
- Koud Buffet (verhalen) (1996)
- Verbanning (verhalen) (2000)
Toneel
- Gastheer Moonen (1981)
- De huwelijksfuik (met Christine van Stralen) (1997)
Brieven
- 1 brief van A. Moonen in 'Dichter bij de mens' van L. Pennings en B. Langeveld (1986)
Bloemlezingen
Tijdschriften
- A. Moonen publiceerde in 'Propria Cures', 'Hollands Maandblad' en 'Passionate'.
Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)
- Een interview met A. Moonen: 'Liefde op het tweede gezicht' in 'Op de klapstoel' (2002)
- Wim Sanders, 'Bel ik u wakker, beste man? Het monisch-manische schrijversbestaan van A. Moonen' (2016)
- Wim Sanders, 'De A. Moonologen (19791997) (toneel, bibliofiel, 50 ex.) (2016)
- Een hoofdstuk 'De roezige waanwereld van A. Moonen' in 'In Luiletterland: tussen schrijvers, uitgevers en andere curieuze letterheren m/v/x' van Wim Huijser (2018)
Literaire prijzen
- Keefman-bokaal in 1979 voor 'Uitwijkpoging'
- Keefman-bokaal in 1999 voor 'Levensvreugde'
A. Moonen was lid van de jury voor volgende prijzen:
- Keefman-bokaal 1979, 1999
Biografische opmerkingen
- Hij werd geboren in de Hollandsestraat in Rotterdam-Zuid.
- In het (autobiografische) werk van A. Moonen (spreek uit: A punt Moonen) spelen homoseksualiteit en pedofilie een grote rol.
- A. Moonen was een bewonderaar van Samuel Beckett, Céline, Gerard Reve en Jan Arends.
- A. Moonen had vanaf zijn negende een stiefvader. Deze was klokkenmaker.
- A. Moonen had allerlei baantjes, maar hield het in geen ervan lang vol. Daarna leefde hij van een uitkering in Den Haag en daarna in Amsterdam.
- In de jaren '80 leefde Moonen samen met zijn 'Turkse man' Hikmet.
- Voor de VPRO-radio werkte hij mee aan 'Music Hall' en 'De Avonden'. Op televisie was hij 'sidekick' van Jan Lenferiink in 'RUR'.
- Hij verbleef geregeld in inrichtingen.
- In zijn wat archaïsche stijl lijkt de invloed van Gerard Reve aan te wijzen.
- In zijn werk komen pedofilie en uitwerpselen regelmatig terug.
- A. Moonen woonde de laatste jaren in het Delfshavense verpleeghuis 'Hannie Dekhuijzen'.
- De verhalen in zijn laatste bundel 'Verbanning' waren oorspronkelijk voor de radio geschreven.
- A. Moonen werd begraven op de openbare begraafplaats Crooswijk in Rotterdam.
handtekening A. Moonen
Anderen over A. Moonen
- Niet zozeer de onderwerpen, als wel de gedragen en archaïserende stijl maakt deze erotische en scatologische lectuur interessant en in dat opzicht is Moonen duidelijk schatplichtig aan Gerard Reve. (G.J. van Bork en P.J. Verkruijsse, De Nederlandse en Vlaamse auteurs, blz. 396)
- De meest kleurrijke figuur op de schrijversmarkten was niet
een bekende auteur, maar een aankomend schrijver die zich voorstelde
als A punt Moonen. Zijn voornaam wilde hij niet prijsgeven, want
'het is mij te familiaar om voornamen te gebruiken'. Hij liet
herhaaldelijk zijn nog kleine oeuvre in de steek om onbekommerd
langs de kramen te lopen waarachter de schrijvers zich hadden
verschanst. Hij deed oneerbare voorstellen aan schrijfsters.
Tegen Christine Kraft zei hij: 'Kunnen wij ons niet eens heel
innig verstrengelen.' Tegen mij was hij overigens altijd heel
aardig, hij informeerde steeds precies naar mijn gezondheidstoestand.
'Ja, u ziet er nu weer veel beter uit dan vorige week, u heeft
wat meer kleur op uw wangen en de ogen staan er ook mooi blauw
bij.'
Af en toe verdween hij tussen de dameslingerie, om daar na verloop van tijd dan weer uit op te duiken met diverse aldaar gestolen slipjes, hemdjes en jarretelgordels. (Maarten 't Hart, Een havik onder Delft, blz. 139) - A. Moonen was meen ik tweemaal te gast in het AMC.
Geniaal was hij met woorden, we konden vreselijk lachen.
Depressief schold hij iedereen verrot.
Van een oudere collega kreeg hij met zijn verjaardag
een paars kanten broekje (Hema).
Daar was hij heel blij mee.
(Mustafa Stitou, Ansichten (fragm.), 24e Nacht van de Poëzie) - A Punt is dood. Waar staat die punt eigenlijk voor, werd de schrijver die tekende met 'A. Moonen' vaak gevraagd. Zijn antwoord: 'Voor de M, m'n beste.' (Arjan Peters, Volkskrant, 31-01-2007)
- Leuke man, dacht je als A. Moonen ergens optrad - de eerste minuten. Wel veel van hetzelfde, viel je al snel op. Tot je lach verstomde, en je je gegeneerd afvroeg: kan die man niet wég? Kijk meneer, en zo gaat het nou altijd, zou Moonen dan bijna triomfantelijk hebben kunnen opmerken. (Arjan Peters, Volkskrant, 31-01-2007)
- Feitelijkheid en fantasie lopen in werk en leven van Moonen door elkaar, hij kon op een plechtstatige wijze over hele vieze dingen schrijven, over dingen onder de gordel zal ik maar zeggen. Zo vond hij het vrouwelijk geslachtsdeel in onze Westerse cultuur schromelijk overschat, terwijl hij de loftrompet stak over het achterwerk van zijn Turkse minnaar Hikmet, tevens huisvader in Bospolder. Hij deed het met mannen en jongens, maar een vrouw, mits van meer dan gemiddelde omvang, was ook welkom. (Rien Vroegindewey, website, 10 april 2007)
- Juist in de wereld van de letteren kom je de onguurste types tegen, regelrechte naarlingen zoals de schrijver Loesberg, of griezels zoals de schrijver A. Moonen. (Maarten 't Hart, Dienstreizen van een thuisblijver, blz. 26)
Mijn favoriete citaat
De verloederde wijk bevindt zich tussen twee metrostations in,
grenst aan Delfshaven,
is geleidelijk aan met behulp van welzijnswerkers tot een getto geraakt.
De onderste bevolkingslaag is er gehuisvest;
paupers van diverse nationaliteiten,
waaronder gezinshereniging der volgzame moslims
in opgroeiend kindertal resulteert
en de fokpremies ertoe bijdragen een zekere welvaart te bereiken,
luxe die in het land van herkomst onthouden schijnt te worden;
kleurentelevée (liefst met afstandsbediening),
video en als hoogste ideaal een eigen automobiel.
(A. Moonen, Levensvreugde, Passionate, 1998)
Bronnen o.a.
- Spectrum Nederlandstalige auteurs (1985)
- Oosthoek lexicon Nederlandse & Vlaamse literatuur (1996)
- Website van de Koninklijke Bibliotheek (september 2024)
