1 november 2008

November. De maand waarin ik vijftig word. Ik ben nooit zo met verjaardagen bezig, maar ik merk dat dat nu toch meer is dan anders. Gedeeltelijk omdat nogal wat mensen dat 'vijftig worden' benadrukken. Gedeeltelijk ook omdat we van plan zijn deze keer een (voor ons doen) behoorlijk opgetuigd feest te geven. 30 november, noteer maar vast, uitnodigingen volgen binnenkort.

Gijs heeft vandaag de laatste drie deuren ingekort. Alle deuren hangen weer. Gelukkig, want die losse deuren stonden toch wel in de weg.

Tussen de bedrijven door zoek ik naar schrijvers uit Veenendaal. De plaatselijke kranten helpen me deze week: Hermien Henning met twee christelijke dichtbundels in eigen beheer. 'Het licht overwint' (2004) en 'Vrede in de storm' (2008) en Jan F. van der Poel met tientallen (ook nadrukkelijk christelijke streek-)romans, van 'Balling in Siberië' in 1988 t/m 'De blinkende traan' in 2008 en met een heleboel jeugdboeken, waaronder de Dolfi en Wolfi-serie (15 delen). Over Van der Poel is wel het één en ander op internet te vinden. Op boekverslagensites worden ook wat boeken van hem besproken. Dat moet bijna betekenen dat scholieren op streng christelijke scholen dit werk ook voor hun lijst mogen lezen.

Nu ik twee H4-klassen gaan doen, kan ik ook in de les aandacht aan 'Twee vrouwen' van Mulisch besteden. De vierde klassers hebben dat boekje uitgedeeld gekregen in het kader van 'Nederland leest'. Misschien ook klassikaal de film kijken? Ik overweeg ook om de bibliotheek voor te stellen om de leerlingen bij de bespreking in de bibliotheek te betrekken. Wellicht als opening van de avond vier leerlingen laten vertellen wat ze van het boek vonden. Op zo'n avond komen vooral oudere mensen en het kan dan wel interessant zijn om de mening van vijftien- zestienjarigen eens te horen. Maar misschien is het te kort dag om dit te organiseren. De avond is op 19 november. Dan heb ik deze leerlingen anderhalve week gehad.

De handtekening van Thea Beckman in het van Martijn geleende boek staat op Beckmanbladzijde (en ook gelijk maar hier):

Lidy en Suzanne (Gijs is bij Martijn aan het klussen) kijken naar een 'Million dollar huwelijk' op televisie. Live wordt er een huwelijk gesloten en daarna zingt iemand de gospel 'O, happy day'. Dat lijkt voor de oppervlakkige luisteraar een toepasselijk lied. We vinden zo'n huwelijk een 'happy day'. Maar de mensen zouden eens wat beter dan alleen oppervlakkig moeten luisteren. Dit lied vertelt ons dat de aarde een tranendal is, maar dat alles goed kan komen als je je bekeert en Jezus je zonden weg laat wassen. Dát is de happy day, that Jesus washed our sins away en dat heeft met een huwelijk niets te maken. Of zou het bruidspaar hiervoor in zonde samengeleefd hebben en wast Jezus vandaag via het huwelijk die zonde weg?

De onbenulligheid gaat nog veel verder op de site Songteksten.net. Daar wast Jezus de zonden niet weg, daar kijkt hij ze weg! (Het is een wonder):

3 bestellingen: Claziena en Leo Verdorst, 'Aan tafel bij moeder aarde. Recepten uit de vegetarische keuken', 'Jan, Jans en de kinderen 30', knipsels Clare Lennart.

2 november 2008

'Het bomenboek' van Koos van Zomeren is een heerlijk boek. Ik heb het al vaker beweerd: Van Zomeren is een zwaar onderschat schrijver. Waar blijven die literaire prijzen? Maar zelfs Van Zomeren is wel eens slordig:

Het hoeft al met al niet per se heel groot of erg oud te zijn. Ook vlier kan een plek markeren en zich voorgoed vastzetten in je geheugen. Prachtig verweerde stammetjes trouwens, die je altijd even moet nakijken op judasoor, een eetbare zwam waarvan de naam verwijst naar Judas Iskariot, de verrader van Jezus. Toen die zich, gekweld door zijn geweten (een goed geweten is een slecht geweten) wilde verhangen, wou alleen vlier hem ter wille zijn. (Vijf maal vlier, Het bomenboek, blz. 93)

Behalve foto's en gedichten (sommige in het Drents) bevat dit boek veel wetenswaardigheden - over jeneverbes in de jenever, jeneverbes in de keuken (lamshaasjes met jeneverbesroomsaus voor 4 personen), jeneverbes met palmpasen en andere feestelijkheden van vroeger, jeneverbes in de geneeskunst en jeneverbes in het volksgeloof (Judas Iskariot, de verrader van Jezus, zou zich hebben verhangen aan een jeneverbes.) (Over het boek 'Jeneverbes' van Jan van Ginkel, Het bomenboek, blz. 94)

Hoe kan hij Judas zich aan twee verschillende bomen laten verhangen, op twee opeenvolgende bladzijden van het boek, zonder daar uitleg bij te geven, of op zijn minst een opmerking over te maken? Maar ik kan het van hem hebben, want ook deze zinnen lezen weer als een trein. Vooral zo'n tussenopmerking als (een goed geweten is een slecht geweten). Je leest het, je oog blijft eraan hangen, je leest het nog een keer, je denkt er even over na en zegt dan bij jezelf: Ja, zo is het.

Vanmiddag zijn we in Culemborg koffie wezen drinken. Pa maakte zich kwaad op de Volkskrant. Wél een uitgebreid verslag deze week van de wedstrijden van Ajax en Feijenoord, maar de wedstrijden van PSV en Groningen werden alleen vermeld bij de de uitslagen. Het is mij niet opgevallen, maar hij was er vandaag nóg kwaad over. Hij heeft overwogen de krant te schrijven of te bellen, maar heeft dat uiteindelijk toch maar niet gedaan.

1 bestelling: 4 x 'Pim, Frits en Ida'.

3 november 2008

Een verrassende opmerking van een tweedeklasser: 'Meneer, ik ben 'Eerwraak' aan het lezen. Daar komt een inspecteur Van Buren in voor en als ik over hem lees moet ik elke keer aan u denken.' Het is om te beginnen positief dat ze zo'n boek leest, uit zichzelf, er zijn op dit moment geen leesopdrachten vanuit school. En dat boek moet ik toch maar even lenen uit de (school)bibliotheek, want ik ben wel benieuwd waarom ze aan mij moet denken. Praat hij net als ik, is hij kalend en iets te dik? In de schoolbibliotheek staat 'Eerwraak' van Karin Hilterman. Dat boek liet ik aan deze leerling zien, maar het is het verkeerde boek. Ze leest 'Eerwraak' van Helen Vreeswijk. Dat boek is net uit. Het is ook al besteld door onze schoolbibliotheek, maar het is nog onderweg. Even afwachten dus.

De periode van Driek van Wissen als dichter des vaderlands zit erop. Blijkbaar is de organisatie (Stichting Poetry International, NRC Handelsblad en de NPS) achteraf toch niet zo blij met zijn verkiezingscampagne (vooral bestaande uit het uitdelen van pennen) bij de vorige internetverkiezing. Daarom heeft men nu een groslijst van tien dichters gemaakt. Begin januari wordt die lijst gehalveerd en op de dan overgebleven vijf dichters kunnen we vanaf januari onze internetstem uitbrengen. De genomineerden zijn:

Ingmar Heytze zou mijn voorkeur hebben. Hij heeft ervaring als onofficiële stadsdichter van Utrecht (hij schrijft wekelijks een Utrecht-gedicht in AD-UN), is niet te elitair en heeft in het verleden laten zien dat hij maatschappelijk betrokken is, o.a. door af en toe op te duiken in praatprogramma's op televisie.

Naar aanleiding van het Volkskrant Magazine van zaterdag heb ik de Schrijversinfobladzijde over Kluun afgemaakt.

Jeanette belde vanavond. Ze hebben me vanmiddag op de bibliotheek gemist bij de voorbereiding van de discussieavond 'Nederland leest'. Die uitnodiging heb ik gemist! Niet gezien of niet gekregen. Jammer, heel jammer. Het waren de afgelopen jaren inspirerende en leerzame bijeenkomsten. De anderen hebben veel meer ervaring met het leiden van gespreksgroepen dan ik en los daarvan kijkt ook ieder van de gespreksleiders op zijn/haar eigen manier tegen zo'n boek aan. We zullen André van Dijk trouwens missen. Ook Jeanette was verbaasd over zijn verhuizing naar Maastricht.

2 bestellingen: 'Elseviers vogelgids in kleur', Jean Palaiseul, 'Uit grootmoeders kruidenkast'.

4 november 2008

De shortlisten, top-tienen, nominaties en winnaars buitelen weer over elkaar heen. We krijgen ongetwijfeld binnenkort een prijs voor de mooiste prijs. Doeschka Meijsing won gisteren de AKO-literatuurprijs (ik heb niet gekeken). Gisteren noemde ik al de verkiezing voor de dichter des vaderlands. Ik had het al eens over de Tzum-prijs voor de mooiste zin van het afgelopen jaar en nu komt de Vlaamse Radio 1 met de verkiezing van de mooiste slotzin. Nescio ontbreekt in de shortlist, maar die is ook vooral bekend om zijn openingszinnen. De genomineerde boeken:

Mijn eerste reactie is: 'De avonden', maar bij herlezing is 'Een ontgoocheling' ook wel erg mooi. Ik twijfel nog tussen deze twee

Alle tien de slotzinnen en een mogelijkheid om te stemmen op de site van Radio 1.

Vanavond kwam Wim op visite. Marian had een ouderavond op school. Hij had haar weggebracht en kwam bij ons in de tijd dat zij op school was. Hij had alle boeken en knipsels boven nog nooit gezien. Het is wel een beetje een rommeltje nu. Als Martijn zijn kamer (vrijwel) leeg heeft, wil ik daar alle boeken neer gaan zetten die nog niet op internet staan. Nu staan ze her en der en ik ben het overzicht wel een beetje kwijt. We kopen de laatste tijd ook nauwelijks meer in. We hebben ook al diverse rommel- en boekenmarkten laten schieten.

Jorde mailde me een mp3 plus de liedtekst van 'Proate' van Rowwen Heze. Hij weet dat ik (ook) met zijn klas met spreekbeurten bezig was. Het lied beschrijft in het Limburgs het wanhopige gevoel van een leerling met zenuwen en faalangst voor zo'n spreekbeurt. Het is misschien wel te gebruiken in een les waar we spreekbeurten voorbereiden:

1 bestelling: Jac van Looy, 'Feesten' en 'Naar het U lijkt' (de laatste vertaald door Van Looy).

5 november 2008

Nog steeds ben ik (af ten toe) bezig met 'Bekend en onbekend. Een aantal biografieën van bekende en onbekende auteurs van jeugdboeken' van Marjan Schuddeboom. Ze heeft wel het één en ander aan informatie over (relatief onbekende) schrijvers naar boven gehaald, o.a. door op zoek te gaan naar nog levende familieleden. Daar is niets mis mee, maar ik stoor me aan het babbeltoontje en de kromme zinnen. Ik probeer voor de bladzijden over die auteurs op Schrijversinfo een pakkende zin uit het boek over te nemen. Over A.C. Kuiper bijvoorbeeld:

Anna was geen gemakkelijke tante. Er zijn een aantal brieven van haar aan de uitgever van "Ons thuis", de firma Veen, waarin ze een aantal eisen stelt. En die eisen worden ingewilligd! Anna, dreigt zelfs haar medewerking aan "Ons Thuis" op te zeggen, maar een excuusbrief van de uitgever doet haar terugkomen op dit besluit. (Marjan Schuddeboom, Bekend en onbekend. Een aantal biografieën van bekende en onbekende auteurs van jeugdboeken, blz. 124)

- Er is een aantal brieven (niet er zijn). Het is één aantal.
- Twee keer het woord 'aantal' in één zin is niet fraai.
- Ze dreigt haar medewerking op te zeggen. Dat is een dreigement en nog geen besluit. Ze kan dus niet terugkomen op dit besluit.
- In zin twee staat "Ons thuis" (thuis niet met een hoofdletter). De zin daarna staat er "Ons Thuis" (Thuis wél met een hoofdletter).

Dit soort slordigheden zouden toch uit een boek gehaald moeten worden. Heeft er niemand meegelezen? Gecorrigeerd?

Aan het eind van de middag en het begin van de avond heb ik de toetsen van mijn twee V3-klassen nagekeken. De cijfers lopen van 2,8 tot 8,5. Het is dus in ieder geval een toets die duidelijk maakt of een leerling het hoofdstuk geleerd heeft. Aan het ontleden zal ik nog flink aandacht moeten besteden, maar dat is geen verrassing. De werkwoordsspelling valt me mee. Als bonusvraag vroeg ik naar de titel van het boek van Harry Mulisch dat de bibliotheken deze weken gratis weggeven. Maar een enkele leerlingen weet dat. In de gang kwam vanmiddag een boze leerling naar me toe. De broer van haar vriendin zit in H4. Hij heeft dat boekje op school gekregen en deze vriendin heeft het boekje dus gezien (en wist het antwoord). Zij heeft zelf geen broer in H4 en zij wist het antwoord dus niet. Het is oneerlijk! Ik betoogde dat de titel van het boek uitgebreid in de krant gestaan heeft en op televisie geweest is. Dat is ook zo, maar het meisje heeft eerlijk gezegd ook wel een beetje gelijk.

De postbode bracht gisteren 'Hier zet men thee en over de Eufraat. Zeugma, stijlfiguur met een krulstaartje' van Han van Gorkom en Jacques J. Noorman, uitgegeven door Liverse. Een geweldig boek. Het brengt je al lezend een paar keer in verwarring: Aparte layout. Is het grappig bedoeld? Is het serieus bedoeld? Bestaat het begrip zeugma echt? Bij verwarring op dit vlak grijp ik uiteraard naar het 'Lexicon der poëzie' van C. Buddingh'. Blz. 204 geeft: 'Zeugma zie Syllepsis'. Blz. 181 helpt verder: Syllepsis of zeugma stijlfiguur waarbij hetzelfde woord grammaticaal verbonden is met twee andere woorden in verschillende betekenissen, bijv. Dickens': 'Juffrouw Bolo keerde naar huis terug in een vloed van tranen en een draagstoel'. Men vindt het ook in de poëzie toegepast, meestal om een humoristisch effect te bereiken:

Een Zeugma bestaat dus serieus, maar is wel vaak op een humoristisch effect uit. Op het breukvlak van serieus en humoristisch ontrolt zich dit hele boek. Je blijft lezen, wordt erin gezogen en je blijft je tegelijkertijd steeds afvragen of je het serieus moet nemen. Een opperste, maar aangename verwarring. Voor wie er meer van wil weten is er een website: www.zeugma.nl.

Vanavond was er weer een Cultureel café in 'De Kroeg'. Toen ik klaar was met nakijken ben ik daar nog even heen geweest. Ik was te laat voor de discussie over de bibliotheek, maar op tijd om wat te drinken (een La Chouffe bokbier van het vat). Het is maar net waar je prioriteit ligt. Het was er gezellig. Bijgepraat met Corry van de bibliotheek (o.a. bezig met 'Nederland leest'), met Piet (over een schrijfwedstrijd voor het Humanistisch Verbond) en met Ali en Adri over politieke actualiteiten in dit mooie dorp.

1 bestelling: M. van Amerongen, 'Persmuskieten'.

6 november 2008

Laura bracht vandaag 'Neerlands Bloed' van Freek de Jonge mee naar school. We hadden het deze week met elkaar over gesigneerde boeken . Dit boek is door Freek gesigneerd op 25-03-1994. Dat is nog niet zo bijzonder, maar het is gesigneerd in Tokio! Freek hield daar een lezing voor in Japan wonende Nederlanders en ook dan is er blijkbaar een boekhandelaar aanwezig die de recente boeken aanbiedt, zodat de schrijver ze kan signeren. Daarover nadenkend, vraag ik me af hoe vaak zoiets voorkomt. Er gaan wel vaker schrijvers naar Nederlandse clubs in het buitenland. Wie regelt dan die boeken? Neemt de schrijver ze zelf in een koffer mee? En vindt zoiets andersom ook plaats? Komen er Spaanse schrijvers in Nederland een lezing houden en boeken signeren voor Spaanse verenigingen in Nederland? Er zijn werelden waar je geen weet van hebt!

Een paar dagen geleden meldde een leerling me dat ze bij rechercheur Van Buren in het boek 'Eerwraak' aan mij moest denken. Ik ben nu een bladzijde of honderd gevorderd in het boek en de conclusie moet zijn dat Van Buren een iets te dikke man van rond de vijftig is, die aan jonge mensen lastige vragen stelt. That's me! Van Buren heeft ook nog last van zijn maag, dat blijft mij dan nog bespaard. Een stukje van bladzijde 41: Rechercheur Van Buren liep de kantine van het politiebureau binnen, waar hij een tosti met ham en kaas bestelde. Al weken had Van Buren last van maagkrampen en tijdens zijn bezoek aan de arts had hij te horen gekregen dat hij zijn levensstijl moest veranderen. Zijn ongezonde eetgedrag en de minimale hoeveelheid beweging zouden de boosdoeners van zijn krampen kunnen zijn. Hij had een trainingspak en sportschoenen gekocht en was lid van een sportschool geworden. Elke maandag- en vrijdagochtend stond hij op de loopband en deed hij oefeningen op het roeiapparaat. Het resultaat was dat hij na drie weken ploeteren met enorme spierpijnen rondliep en een mager kilootje was afgevallen. Hij snakte naar een hamburger en een flink glas bier. Hij had zich redelijk netjes aan de regels gehouden, maar de maagkrampen waren er niet minder op geworden. Een teleurstellend resultaat, vond hij zelf.

Ik verheugde me op het - vanaf volgende week - met mijn H4-klassen lezen van 'Twee vrouwen'. Dat gaat de mist in, want de boeken zijn op. Ze zijn abusievelijk (ook) uitgedeeld in VWO5 en VWO6. Uit onwetendheid van de collega's en niet uit kwade wil. Ik baalde daar vandaag ontzettend van en ik vrees dat dat aan me te zien en te horen was. Ook boosheid en teleurstelling slijt wel weer.

Wim Huijser kwam vanavond een stapel boeken over de Hoge Veluwe lenen. Ik had ook nog een stapel 'De Schouw' (het ledenblad van de Vrienden van de Hoge Veluwe) voor hem klaargelegd. Hij gaat ze doorbladeren op zoek naar aanknopingspunten voor zijn Hoge Veluwe-boek. Bij de stapel boeken zat ook het Suske en Wiske-album over de Hoge Veluwe: 'Verraad op de Veluwe', waarin de twee helden het aan de stok krijgen met de kobolt 'Vale Ouwe'. Wim vertelde dat hij destijds een gesprek heeft gehad met Willy Vandersteen ter voorbereiding op het laatste album waar Vandersteen destijds zelf de hand in heeft gehad: 'De wervelende waterzak'. (nr. 216, 1988). Het nummer gaat over Scouting/Padvinderij en Wim werkte destijds bij Scouting Nederland. Ze hebben samen nagedacht over de scoutingdingen die in het album zouden kunnen/moeten terugkomen (pionieren, Baden-Powell, waterscouts, kampvuren enz.).
Morgenavond wordt in Dordrecht het brievenboek 'De inkt van Arcadia' gepresenteerd dat Wim samen met Perry Pierik schreef. Perry schildert ook en in galerie 'De Compagnie' (van Victor Deconinck) vindt tegelijkertijd de opening van een expositie van zijn schilderijen plaats.

7 november 2008

De laatste dag van de toetsweek, maar nog niet de laatste dag van het corrigeren van die toetsen. Ik schiet met de B2-toetsen niet erg op.

Collega Edwin uit Wageningen reageert op de vergelijking met rechercheur van Buren: 'Erg vermakelijk, dat een leerling je vergelijkt met Rechercheur Van Buren. Zelf word ik op school nog wel eens vergeleken met Japi, De Uitvreter. Is ook wel een beetje het boek van mijn leven. In ieder geval leuk dat een boek zo kan 'leven' voor leerlingen, één van de redenen waarom ik nog in het onderwijs werk.'
Ik mailde hem terug: 'Dag Edwin, Onderwijs blijft 'gewoon' leuk, maar we mopperen veel te veel. Leerlingen laten zich echt nog wel uitdagen en geven dan ook veel terug! Als ik mocht kiezen, was ik liever Japi dan Van Buren !'

Op en neer naar Dordrecht vanavond voor de presentatie van 'De inkt van Arcadia'. Het is een hele zeiling, maar het is heel aardig om af en toe zo'n boekpresentatie mee te maken. De locatie is prachtig (zei ik gisteren al) en ook de avond was goed verzorgd. Live muziek (Franse chansons met gitaarbegeleiding), interviews door Victor Deconinck met beide schrijvers, Perry en Wim die een brief van elkaar voorlazen, een lofrede door Bert van Nieuwenhuizen (oud hoofdredacteur Opinie van het Utrechts Nieuwsblad en meelezer van dit boek) een glas en een hapje en aandacht voor de schilderijen van Perry. Hij heeft zich laten inspireren door de kazerne-achtige woonbunkers in Magdeburg, waar hij al kwam toen het nog DDR was. Hij heeft de stad langzaam zien veranderen, maar die bebouwing met zijn rechthoekige en grauwe woonblokken komt in al zijn schilderijen terug. Op de derde foto stelt Deconinck een vraag aan Perry over het schilderij, maar je blik gaat onvermijdelijk naar het werk zelf.

2 bestellingen: 'In deze weidsche vlucht de koning Cheops. Teksten omtrent Cheops van J.H.Leopold', Bijeengebracht door Dirk Kroon, knipsel J.W. Oerlemans.

8 november 2008

De uitnodigingen voor mijn verjaardagsfeest zijn de deur uit. Als het goed is, want ik heb de uitnodiging niet gezien. Martijn zoekt nog een paar adressen. Vandaag is hij op internet op zoek gegaan en mailde me drie keer een Jan Twilt. Bij de eerste mogelijkheid/website stond een foto en het is hem onmiskenbaar. Niet veranderd in zijn gezicht, zeer veranderd van haarkleur. Er blijven uit een wat verder verleden en uit een vorige baan een paar collega's over, die je nooit meer ziet, maar waar je warme herinneringen aan bewaart. Jan hoort daar absoluut bij. Ik was net directeur van 'De Grift' en Jan was adjunct. Dat klikte op het gebied van onderwijs én persoonlijk. Het basisonderwijs was te klein voor Jan en hij ging weer studeren. Toen hij voor de laatste keer de schooldeur achter zich dichttrok, had ik werkelijk tranen in mijn ogen. De laatste keer dat ik hem sprak was in één van de laatste weken dat ik op mijn basisschool werkte. Hij kwam zomaar even langs en ik heb toen ongetwijfeld een klaagzang tegen hem gehouden, want ik had het er op dat moment helemaal niet meer naar mijn zin. Ik hoop dat hij de dertigste kan en komt.

'De inkt van Arcadia' is een lijvig boek geworden: 528 blz. en het leest als een trein. Wim en Perry werken in de uitgeverswereld, zijn boekengek, kennen veel auteurs, geven hun mening en vragen die van de ander, niet alleen over boekenzaken, maar ook over de actualiteit en algemene levensvragen. Voor wie van boeken houdt en eens een inkijkje wil in de wereld van de uitgeverij is dit een aanrader. Perry schrijft fris van de lever (ramt zijn brieven er in één keer uit). Wim kauwt op zijn brieven, componeert en maakt er een kleine column van, met kop en staart. Omdat ik in 2007 contact met beiden heb gehad (met Wim regelmatig, met Perry één keer) word ik in de brieven af en toe genoemd. Dat staat wel wijs, je naam in het personenregister, met twaalf bladzijdenummers erachter. Wim noemt in zijn brief van 29 september het oprapen van kastanjes op de oprit van de uitgeverij. Hij had dit in zijn boekje 'Zoek de zonzijde' ook al beschreven en het blijkt een herkenbare, algemeen menselijke snaar te raken. Bert van Nieuwenhuizen noemde het gisteren als één van de mooiste passages uit het boek. Dat komt mede omdat de lezer van het boek weet dat de vader van Wim vlak voor die dag is overleden. Ik citeer Wim, die aan Perry schrijft:

"Toen ik de afgelopen donderdag met Mats Beek over jouw - met kastanjes bezaaide - oprit terugliep naar de auto, bukte Mats zich en greep een handvol kastanjes van de grond. 'Dat doe ik automatisch,' zei hij. 'Mijn opa deed dat altijd, en hij stopte ze in al zijn broekzakken, tegen de reuma.' Ik keek verrast, want dat was toch wel heel bijzonder. Ik kon Mats namelijk vertellen dat ik datzelfde een uur eerder al had gedaan, toen ik aan kwam lopen. Ook ik heb die gewoonte van mijn vader overgenomen. Ik kom in het voorjaar de verschrompelde exemplaren ook tegen in zakken van mijn jacks en in vakjes in de auto, en ik zal de eerste glanzende kastanjes van een nieuwe herfst altijd oppoetsen en hier en daar achterlaten. Het zijn ook die kleine dingen die ineens zoveel meer betekenis hebben gekregen."

De post bracht vandaag twee bestellingen:
- Bulkboek 6. C. Buddingh', De avonturen van Bazip Zeehok. Die had ik al wel, maar in vrij slechte staat. Ik vond een betere versie bij Boekwinkeltjes voor maar één euro.
- Anne de Vries, Wat heten goede kinderboeken. De publieksversie van zijn proefschrift. Er wordt regelmatig naar dit boek verwezen, daarom wilde ik hem toch zelf hebben. Bij Antiqbook en Boekwinkeltjes kost hij mimimaal € 15,00. Op Marktplaats vond ik hem voor € 5,00 Opengeklapt verstuurd bleef hij zo, inclusief verzending, onder een tientje.

We gingen vanochtend kijken naar een lamp voor boven de eettafel. Er hangt nog altijd een plafonnière met drie spotjes. We vonden een mooie hangende lamp. Zes lampjes aan een metalen constructie met een ingebouwde dimmer (hij gaat zachter en harder branden als je het staal beetpakt, heel apart. Henk heeft in de keuken ook zoiets). We hebben hem nog niet gekocht, maar ik verwacht wel dat we dat binnenkort gaan doen.
We reden door naar Suzanne en Gijs. Suzanne wandelde met ons mee het dorp in. Het binnenhofje én De kruidenhof houden opheffingsuitverkoop. Bij de eerste kochten we niets, bij de tweede wel: een pittenzak in een vorm die je om je nek kunt leggen, handschoenen en een schaaltje om etherische oliën in te verdampen. Lidy en Suzanne waren wel erg lang bezig bij De kruidenhof, daarom liep ik even bij de DVD- en computerspelletjeswinkel ernaast binnen. Ook hier stond weer een leerling achter de toonbank (gezichten onthoud ik, namen niet). Hij stond met mensen te praten die zijn ouders bleken te zijn. Hij zei tegen zijn vader: 'Deze meneer was mijn leraar Nederlands op het Rembrandt College.' Zijn vader zei dat dat goede lessen geweest moeten zijn, want zijn zoon verbetert hem bijna dagelijks! Kijk, dat hoor ik graag. We aten bij Meneer de Uil een uitsmijter van het huis. Die hebben we lekkerder gehad, deze waren wat zwart aan de onderkant. Bij de V&D verzilverde ik het kadopasje uit mijn kerstpakket van vorig jaar (het werd tijd): 'Suezkade' van Jan Siebelink en een stuk marsepein.

Poëtische punten of Truttige taart?

Tenslotte kochten we nog wat kleine zaken bij Albert Heijn. We kochten o.a. een half (afgeprijsd) taartje. Vermoedelijk hebben ze bij AH een gesjeesde dichter in dienst genomen. Op de taarten zitten wel heel poëtische omschrijvingen van de inhoud. Is dit leuk bedoeld? Is het een verregaande vorm van meligheid (geen reclame voor een taart). Denkt men er meer mee te verkopen? Lidy had haar fototoestel in haar tas zitten, dus ik maakte wat foto's van de etiketten. Die foto's kan ik in ieder geval op school gebruiken bij de uitleg/herhaling van alliteratie: Zoetige zaligheid, Fris fruit, Krokante crème, een hagel van hazelnoot. Ik betwijfel trouwens of mijn leerlingen weten wat een scharlaken jas is.

Toch even kijken wat Van Dale bij 'scharlaken' geeft:

scharla'ken, I. zn. o., (veroud.) fijne wollen stof van een hoogrode kleur, enigszins naar geel zwemend: een mantal van scharlaken; -(bijb.) al waren uw zonden als scharlaken (Jes. 1:18), al waren ze nog zo groot;-2. de kleur van de onder 1. genoemde stof, helder rood;-
II.bn., zeer helder rood, enigszins naar geel zwemend; een scharlaken tabbaard;-scharlaken aardbei, veel gekweekte aardbeisoort (Fragaria virginiana); scharlaken fuchsia (F. coccinea); scharlaken lobelia (L. cardinalis); scharlaken wasplaat, een zwam (Hygrophorus coccineus);-(oneig.) zij werd scharlaken, zij bloosde diep.

Fragaria virginiana	Fuchsia coccinea	Lobelia cardinalis	Hygrophorus coccineus

De bladzijde op internet over de fuchsia geeft ook de Engelse benaming: scarlet fuchsia. Scarlet = scharlaken! Die associatie had ik nog niet gehad. Prachtig. Ik begin onmiddellijk 'Scarlet ribbons' te neuriën.

1 bestelling: 2 x Ward Ruyslinck.

9 november 2008

Weinig te melden. De hele dag CT's na zitten kijken. Lidy heeft geholpen. Ze heeft van vijf tweede klassen de vragen over werkwoordsspelling nagekeken. In de krant stond gisteren een artikel over de achteruitgang van het handschrift van jongeren. Het is me uit het hart gegrepen. Volgens het artikel wordt er op de basisschool nauwelijk meer schrijfonderwijs gegeven. Ik weet niet of het waar is, maar als ik naar de handschriften van mijn tweedeklassers kijk, dan zou het best eens zo kunnen zijn. Ik heb bij een paar leerlingen antwoorden fout gerekend omdat ik het domweg niet kon lezen.

Suzanne is deze week naar een ziekenhuis geweest, waar ze 4D-opnamen kunnen maken. Ze bracht er een DVD en een setje foto's van mee. Het is in eerste instantie een 'gewone' echo (maar dat ziet er ook al heel echt uit). Dan drukken ze op een knop en wordt het beeld ruimtelijk. Je ziet duidelijk de oogjes, het neusje, de vingertjes en de navelstreng. Een knapperd is het nog niet, maar het kind is ook nog 'under construction'. (Dit is een foto van een foto, het origineel is wel iets scherper) Het zwarte op het hoofdje is geen haar overigens.

Als ik een klant antwoord op een bestelling, hang ik bij een plaats waar ik voor de reisgids nog weinig van weet een PS aan de mail, waarin ik de klant om tips over zijn/haar woonplaats vraag. Daar komen af en toe leuke reacties op. Vandaag deze: 'Geachte Mats Beek, Ik heb het bedrag net overgemaakt via Girotel. Boeiend voornemen, dat boek van u, daar wil ik t.z.t. meer van weten. Helaas zijn er in Purmerend m.i. niet al te veel ontdekkingen te doen. Er is helemaal geen 2e hands boekhandel of antiquariaat, daar ben ik overal waar ik kom wel naar op zoek. Er is 1 serieuze boekhandel, Het Boekeneiland. De meest dichtbijzijnde 2e hands winkel is Serendipity in Midden Beemster: http://www.serendipity-books.nl/. Dezelfde plaats is natuurlijk ook bekend vanwege de woning van Aagje Deken en Betje Wollf, erg leuk om te bezoeken! Wellicht ook boeiend genoeg voor uw boek. Verder in de omgeving is er, zover ik weet, niets bijzonder te beleven, behoudens de boekenmarkten in Edam, De Rijp en (sinds dit jaar) Purmerend. Overigens moet dat boek wel een lijvig formaat krijgen, alle boekwinkels in Nederland? Gaat het dan alleen om 2e hands zaken of niet? Komt daarna Vlaanderen aan de beurt, ook erg veel te ontdekken.Met vriendelijke groet.' Ik heb hem gewezen op het overzicht van Boek&Boek van alle tweedehands boekwinkels in Nederland.

10 november 2008

Wekenlang reageren er weinig klanten op mijn PS om tips voor de reisgids, dan komen er weer een paar hele uitgebreide reacties na elkaar. Vandaag over Terwispel: 'Geachte heer Beek, Het dorp Terwispel telt slechts 1100 inwoners en heeft in de literatuur niet veel sporen nagelaten. In de verveningen in de buurt van het dorp (Tijnje, Nijbeets) speelt een deel van de roman Stiefmoeder aarde van Theun de Vries. In de buurt van datzelfde Nijbeets heeft Frederik van Eeden een poging gedaan een tweede Walden te stichten. In het veenderijmuseum in Nijbeets, het Damshus, kunnen ze daarover meer vertellen (en laten zien). Ik heb altijd gedacht dat de onopgehelderde reis van Nescio's Japi naar Friesland deze kolonie als bestemming had, maar bewijzen daarvoor ontbreken (uiteraard). Aan de Zandweg tussen Lippenhuizen (geboorteplaats van Foppe de Haan) en Beetsterzwaag staat bij het bruggetje over het riviertje De Boorn (Alddjip in het Fries) het huis waar de bekendste roman van de Friese schrijver Rink van der Velde zich afspeelt: Feroaring fan lucht, in het Nederlands vertaald als Verandering van lucht. De titel van de roman is nu de naam van het huis. Atte Jongstra is in Terwispel geboren. Hij vertelt daar iets over in het net uitgekomen Klinkende ikken. In dat boek is ook een foto van zijn geboortehuis opgenomen. Een paar boeken van de in Lippenhuizen geboren Evert Zandstra spelen zich in deze omgeving af. Enkele schrijvende (vooral journalistiek) medestanders van Pieter Jelles Troelstra kwamen uit Gorredijk. Daar is ook de enige boekhandel van deze streek te vinden, Planteyn, met een bewonderenswaardig aanbod. Voor grotere boekhandels moeten we naar Heerenveen of Drachten (of Leeuwarden en Groningen natuurlijk), maar het aanbod daar is nauwelijks breder, de stapels zijn uiteraard wel wat hoger. Carry van Bruggen heeft een paar jaar in Gorredijk gewoond, zonder sporen achter te laten. Meer schiet me zo niet te binnen. Veel gegevens over Beetsterzwaag enz. vindt u al in de gids van Willem van Toorn. Mocht me nog iets te binnen schieten dan laat ik dat weten. Wilt u meer willen weten, schroom dan niet. Veel succes en vriendelijke groet.'

Met de post kwam vandaag '"Kijk ons eens". Steenwijk in de Nederlandse literatuur, samengesteld door Wim Heij en Hilly Klasens (2002). Het boek bevat een verzameling fragmenten en uitspraken van Nederlandse schrijvers, waarin Steenwijk voorkomt of een bekende Steenwijker nadrukkelijk wordt genoemd. Bij de fragmenten staan foto's van de schrijvers en van de beschreven locaties in Steenwijk. Men heeft het gelukkig aangedurfd om niet alleen lofzangen op Steenwijk te plaatsen. Armando zegt in een interview in de Volkskrant van 13-10-198 'Weet je wat de saaiste stad van Nederland is? Steenwijk. Het zou een buitengewone straf zijn als ik naar Steenwijk verbannen werd.' Auteurs als Marjan Berk, Herman Pieter de Boer, Bart Chabot, Igor Cornelissen, Renate Dorrestein, Kees Fens, Rijk de Gooyer en Maarten 't Hart laten zich genuanceerder uit.

Ik blader door 'Zoete epigrammen - Gedichten over gelukkige liefde', verzameld door Jan Pieter Guépin (2002). Veel door hem vertaalde gedichten, plus enkele oudere Nederlandse. Er sluipen toch altijd weer fouten in dit soort bloemlezingen. Hij laat D. Heinsius op blz. 97 sterven in 1635 en op blz. 182 in 1655 (voor zover ik weet was het 1655).

4 bestellingen: 2 dichtbundels Leo Vroman, Frans Berkelmans, 'Ida Gerhardt & Guido Gezelle. Een vergelijking', Hans Traxler, 'Er was eens een mannetje', 'Jan, Jans en de kinderen 30'.

11 november 2008

Nog één keer 'Eerwraak': De leerling die me met 'Van Buren' vergeleek, vroeg of ik het boek al aan het lezen was. Ik vertelde haar mijn conclusie (iets te dikke vijftiger die lastige vragen stelt). Daar moest ze erg om lachen: 'Dat ook wel, meneer, maar toch vooral uw karakter'. Verder streelde ze mijn ego door te benadrukken dat ze het heel vervelend vinden dat ze geen les meer van mij krijgen. 'Nederlands was net weer zo'n leuk vak geworden.' Dank je meiden.

De eerste lessen in 4-Havo vandaag. Het was niet helemaal duidelijk wat de klas die dit jaar al les heeft gehad (van twee verschillende collega's) nu wel en niet gedaan heeft in die weken. Dat was even zoeken, maar we komen wel op gang. Aan de meeste van die zestig leerlingen heb ik in de tweede klas les gegeven. Anderen zijn meegeweest op de werkweek naar België en weer anderen ken ik omdat ze vorig jaar nogal eens uit de les werden gestuurd en zich dan bij mij moesten melden. Ik betrap mezelf toch op een (heel) lichte zenuwachtigheid bij de eerste lessen in zo'n voor mij nieuwe klas. Ik zou het graag een gezonde spanning noemen, maar het uit zich in de loop van de middag in een stevige hoofdpijn. Dat is dan wel spanning, maar niet gezond. Ik heb op school een paracetamol genomen.

In één van de vierde klassen ging ik met de prullenbak rond. Ik liet de leerlingen er hun kauwgom in uitspugen. 'Wie hierna nog kauwgom in zijn mond heeft, komt er niet ongestraft mee weg,' zei ik daarbij. Zit er tien minuten later toch weer één te kauwen. Als ik geloofwaardig wil blijven, moet ik dan wel straf geven. De dame heeft zich na haar laatste les bij mij gemeld en we hebben afgesproken dat ze morgenmiddag voor straf mijn vissenkom schoonmaakt: vissenkomcorvée. Harry (onze TOA) helpt haar daarbij en hij maakt er een bijna wetenschappelijke gebeurtenis van. De temperatuur in de kom wordt gemeten, dan wordt er een bak water met dezelfde temperatuur klaargezet om de vissen zolang in te doen. Na het schoonmaken van de kom wordt er weer gezorgd voor water van diezelfde temperatuur. De kauwgomkauwster moet ook nog naar het dorp fietsen om nieuwe waterpest te kopen, dus ze is er nog wel even mee bezig. Toen ze bij me wegliep, hoorde ik haar vriendinnen zeggen dat dat toch geen erge straf is. Zij vindt van wel, want ze vindt vissen 'eng'.

2 bestellingen: 3 sets bodemkaarten, Victoria Fromkin, Robert Rodman, Anneke Neijt, 'Universele taalkunde. Een inleiding in de algemene taalwetenschap'.

12 november 2008

Vandaag nam ik de laptop mee naar school. Via de beamer liet ik de leerlingen van mijn derde en vierde klassen de foto's, die ik zaterdag van de taartendozen van Albert Heijn maakte, zien. Ze hadden geen idee (meer) wat alliteratie was. Ik ben benieuwd of ze het nu onthouden. Van scharlaken hadden ze inderdaad ook nog nooit gehoord. Het woord tabbaard/tabberd (van Sinterklaas) was ook diep weggezakt. Ze keken me overigens met grote ogen aan: 'Heeft u werkelijk in de Albert Heijn foto's van taartdozen staan maken, meneer?' 'Ja jongens, dat heb ik. Jullie hoeven dat niet te doen, maar als je zaterdag in die winkel bent, dan zeg je bij de taarten wel even tegen je moeder: Kijk mama, alliteratie!'

Vanmiddag een vergadering van de Straatnaamcommissie. De namen voor het eerste gedeelte van Veenendaal-Oost zijn erdoor. Bert had drie voorbeelden van een nieuw soort straatnaambord laten maken. Goed reflecterende, fraaie borden. De belettering gebeurt door de gemeente zelf en dat geeft de mogelijkheid om onderschriften te plaatsen. We kunnen dan aangeven of het een oorlogsslachtoffer uit de Tweede Wereldoorlog of uit Nederlands-Indië is. We vermelden alleen de achternamen op de borden, bijvoorbeeld 'Van Essenstraat'. Als er meer mensen met dezelfde achternaam zijn omgekomen, kunnen we er dan 'oorlogsslachtoffers 1940-1945' onder laten zetten en als de naam maar één keer op het monument voorkomt, laten we die 's' van slachtoffers weg.

Na de vergadering sprak Gert mij aan over mijn ideeën voor een boekje over 'Schrijvers in Veenendaal'. Hij had op dit weblog gelezen dat ik van plan was hém daarover aan te spreken, maar zo was hij me mooi voor. Omdat ik toevallig vandaag mijn laptop mee naar school had genomen (en dus in mijn tas had zitten), konden we mijn lijstje meteen even doornemen. Gert had bij de namen al wat aanvullingen en ik ga binnenkort een keer bij hem langs op het archief.

We gingen vroeg naar bed: voetbal kijken (F.C. Lienden gooit Vitesse uit het bekertoernooi), maar ik heb vooral in 'De inkt van Arcadia' liggen lezen. Meestal lees ik met een briefje erbij om aantekeningen te maken. Dat doe ik nu eens niet. Ik lees het boek nu puur voor mijn plezier en ik heb me voorgenomen het daarna nog een keer te lezen mét een briefje erbij, op zoek naar aardige ciaten over schrijvers e.d. In het boek word ik nog vaker genoemd dan het personenregister aangeeft. Waarschijnlijk hebben ze de computer laten zoeken op volledige (voor- en achter-)namen. Maar al minimaal twee keer ben ik alleen 'Mats' tegengekomen. Die bladzijden werden in het register niet genoemd. Perry én Wim spreken tegen elkaar hun geloof uit in mijn Schrijversinfo en de mogelijkheden van de literaire reisgids. Vervolgens hebben ze daarover al een jaar niets meer van mij gehoord. Dat wil niet zeggen dat ik er niets meer aan gedaan heb. Wekelijks werk ik er (minstens) enkele uren aan, maar de klus is groter dan ik in eerste instantie had ingeschat.

13 november 2008

Marloes was (op haar vrije dag) even op school met haar net eenjarig zoontje Ivo. Sinds ik weet dat Suzanne zwanger is, kijk ik - vreemd genoeg - toch anders naar baby's dan daarvoor. Vertederder (dat is een mooi woord). Ik dreig een sentimentele ouwe man te worden.

Vandaag heb ik bureau, tafel en kasten in mijn kantoor opgeruimd. Zeg maar rustig uitgemest. Ik zou georganiseerder kunnen werken (dit is een eufemisme), maar ik neem daar de tijd niet voor. Er komt dan een moment dat je ook zelf de boel niet meer terug kunt vinden. Dan volgt een opruimactie als die van vandaag, gevolgd door enkele goede voornemens, enkele maanden later weer gevolgd door (toch weer) een opruimactie.

Met Gér wisselde ik wat mopjes uit over bekakt Engels sprekende mensen, zoals de lord die zegt: 'I never drink water, because fish fuck in it.' Of de stijve Engelse lady aan boord van de Titanic, die de gigantische ijsberg het restaurant binnen ziet schuiven en dan zegt: 'Well, I ordered ice, but this is ridiculous.' De mooiste van Gér ging over een lord die in het bad zittend een enorme wind laat. De butler, die naast het bad met de handdoek klaar staat, holt weg, komt terug met een fles en zet die tussen de benen van de lord op de bodem van de badkuip. Als de lord hem vraagt wat hij nu toch doet, zegt hij: 'I thought I heard you say: 'Putabottleonthebottomofthebath'.

Vanavond met Martijn naar De Lampegiet geweest. 'Het wilde westen' een voorstelling van Maarten van Roozendaal met instrumentale begeleiding van Egon Kracht en Marcel de Groot. Van Roozendaal schreeuwt wat minder dan vroeger en zingt wat meer. Daardoor - en door de begeleidende muzikanten - komen zijn schitterende teksten beter tot hun recht. Scherp, bijtend, kritisch, met als hoogtepunt vanavond 'De begrafenis van René'. Alleen al voor dat nummer zou je de cd kopen. Hij zegt er mooie dingen in over begraafplaats Zorgvlied. Dat tekstfragment zou ik wel in de literaire reisgids op willen nemen. Ze speelden aan één stuk door, zonder pauze. Met negentig minuten was het gebeurd. Te kort heren, te kort! De voorstelling was lang niet uitverkocht. Niet middle-of-the-road genoeg voor Veenendaal. We zaten - toeval bestaat niet - naast Ali en Piet Groebe. In De Lampegiet zijn de twee middenpaden verdwenen. Je moet nu wel voor erg veel mensen langs naar je stoel. Diverse mensen gaan, op de plek waar vroeger een pad was, tussen de stoelen door. Daar heeft een meisje de ondankbare taak om de bezoekers te melden dat dat niet de bedoeling is. En hoeveel stoelen zijn er zo extra? Tweeëndertig heb ik me laten vertellen. En dat levert alleen maar extra geld op bij uitverkochte voorstellingen. Dat meisje kost al meer. Ik vind het helemaal niks.

14 november 2008

In navolging van de achterkant van 'Onze Taal' die ik af en toe in de klas bespreek, brengt een leerling uit V2a vandaag een knipsel uit 'Het Parool' mee. Het is gefotografeerd bij de Praxis in Amsterdam (Fokkerweg). Onder de foto staat in die krant: 'Wat ligt er op de bodem?!' Maar het is nog veel erger dan alleen die p/b-fout: Slip is een onderbroek, of uitglijden. Slib als modder is met een 'b'. 'Nooit geen' is een dubbele ontkenning. Er ligt dus na deze aankoop juist altijd slib op de bodem. De twee vierkantjes onder de kop geven normaal gesproken een opsomming aan. Hier wordt niets opgesomd. 'van uw vijver' is de rest van de kop en 'Vacu cleaner' zal de naam van het product zijn. De 'U' in 'Uw vijver' moet geen hoofdletter zijn. Dat is héél veel jaren geleden al afgeschaft. Of het moet hier om de vijver van Onze Lieve Heer gaan.

Dat slib doet mij denken aan een vakantie op Ameland, alweer een jaar of vijfentwintig geleden. Een oom van Lidy had in de Waddenzee een lijn uitgezet, met aan die lijn weer een stuk of twintig kleine lijntjes met een haak en daaraan een worm. Daar liet hij de vloed overheen komen en als het dan weer eb was, ging hij kijken of er vissen (scholletjes) aan de lijnen zaten. We liepen samen met die oom en wat neefjes en nichtjes uit Groningen op onze blote voeten naar de drooggevallen lijn toe. Dat eerste stuk Waddenzee achter de dijk is erg modderig. De modder kwam dan ook tussen onze tenen omhoog, of zoals een Gronings neefje het uitdrukte: 'Het sliek siepelt mie tuss'n de toon'n deur'.

Vanmiddag krioelde het op school weer van de groep-achters. We bieden ze een kennismakingsprogramma, waarbij ze vijf lessen van een half uur krijgen. Ze krijgen ook een boekje met werkwijzers en een rooster. Het volgende lokaal moeten ze zelf opzoeken en er is ook een pauze (met een glaasje limonade). Dat is allemaal heel spannend voor ze en die spanning is er ook aan af te zien. Ze rennen, joelen en krioelen door het gebouw. Je wordt er al moe van als je ernaar kijkt. Maar ze vinden het prachtig en het geeft ze een heel redelijk beeld van hoe een dag er in het voortgezet onderwijs uitziet.

15 november 2008

De boormachine stond al even klaar, maar vandaag hebben we dan toch in het toilet de wc-rolhouder e.d. opgehangen en in de kamer een lamp, wat foto's en mijn kastje van C. Buddingh'. Morgen hangen we de laatste paar foto's op.

Aan het eind van de middag belde Dries. We hebben elkaar anderhalf jaar geleden voor het laatst gesproken en toen liep dat wat stroef. Toch heb ik hem wel op het namenlijstje voor mijn verjaardag gezet. Dat het een keer wat stroef gaat, betekent niet dat je elkaar definitief niet meer ziet. Dries denkt daar gelukkig hetzelfde over, maar belde voor de zekerheid eerst maar weer een keer, voordat hij volgende week ineens op de stoep staat. Dat is niet onverstandig. Hij werkte op het ROC in Zwolle. Nu is hij algemeen directeur van een grote school voor voortgezet onderwijs in Hoogeveen. Dat is een stuk dichter bij Groningen. Hij vertelde dat hij deze week een simultaanschaakpartij tegen dertig leerlingen en docenten heeft gespeeld. Het is de opmaat voor schaaklessen op school, die hij zelf gaat geven. Dat is wel een handige zet. Het zal zeker gewaardeerd worden dat de algemeen directeur zelf ook leerlingen wil zien en lessen wil verzorgen. Even zoeken op Google leverde hierover al snel wat krantenberichten op:

Martijn mailde me dit plaatje. Ik vrees dat de kwalificatie 'Ongeschikt' terecht is, waar het het ministerschap betreft. Als vakbondsbestuurder heeft ze het goed gedaan. Ze schijnt ook als intermediair partijen die onverzoenlijk leken weer bij elkaar te hebben gebracht. Een kapabele vrouw dus, maar dat maakt je nog niet automatisch tot een goed minister, want ze was bepaald onhandig in het omgaan met de pers. Ik begrijp de kritiek die nu loskomt op het handelen van de PvdA-top niet goed. Wordt er een keer doortastend opgetreden, is er een opvolger gezocht, is het weer niet goed. Journalisten en tv-makers roeren graag in het moeras en als je dat doet komt er allicht wat gas omhoog. Zelf liet ze zich de avond na haar opstappen alweer op televisie interviewen en kon het daarbij niet nalaten licht na te trappen. Jammer! Dat natrappen bevestigt de kwalificatie 'ongeschikt'.

16 november 2008

Er zit een kou aan de rechterkant van mijn hoofd: koorts, hoofdpijn, oorpijn, een tranend oog, lichte kiespijn. Aspirines, pittenzak, bisolvon en eucalyptus hebben het tot bijna aanvaardbare proporties teruggebracht, maar lekker is het niet. Woensdag is de discussie-avond van 'Nederland Leest' in de bibliotheek. Daarvoor heb ik me vorig jaar wegens griep afgemeld. Dat wil ik absoluut geen twee jaar achter elkaar doen! Al was het maar omdat ik heel wat uren in de voorbereiding heb gestoken. De andere gespreksleiders hebben ervaring met het leiden van leesclubs. Dat heb ik niet, dus kost het mij wat meer tijd, maar het is wel heel leuk om te doen.
'Twee vrouwen' is een geschikt boek om te bespreken. Een lekker vlot lezend en verrassend verhaal, met een tweede laag die typerend voor Mulisch is. Je móet het boek wel onmiddellijk een tweede keer lezen, speurend naar aanwijzingen die je de eerste keer hebt gemist. De beginzin knalt je al meteen de harde werkelijkheid in: 'Er zijn me een paar dingen overkomen, - niet alleen de dood van mijn moeder.' Die dood is duidelijk, maar de andere dingen die Laura Tinhuizen zijn overkomen worden maar heel langzaam duidelijk. En zelfs de slotzinnen moet je een paar keer lezen: 'In Nice ligt mijn moeder gebalsemd in een kelder op mij te wachten. In Amsterdam zit Alfred in een cel; hij zal tijd in overvloed hebben voor zijn boek over het theater. In de kamer achter de mijne scharrelt de oude dame, tegenover mij staat het pausenpaleis; loodrecht onder mijn raam gaapt het gat als een wachtend graf. Ik kan eerder beneden zijn dan de echo van mijn schreeuw terug is van het paleis.' Lees ik nu dat het boek eindigt met de zelfmoord van de hoofdpersoon, of leg ik dat er zelf in?
De lezer blijft met vragen zitten. Ik heb besloten op die vragen in te steken bij de bespreking van het boek. Eerst een algemeen rondje: wat vond iedereen van het boek, wat is vooral opgevallen en welke vraag of vragen heeft het boek opgeroepen? Als ik dan die vragen noteer, kunnen we die vervolgens met elkaar nalopen, kan ik wat verdiepingsvragen stellen en kan daar een aardig gesprek uit volgen. Wat van mijn eigen vragen houd ik dan achter de hand voor als we tijd overhouden:
- Wat is er typisch Mulisch aan dit boek?
- Hoe was de relatie van Laura met haar moeder?
- En met haar vader?
- Wat is het eigenlijke verhaal, de reis naar Frankrijk of de liefdesrelatie?
- Laura vertelt het liefdesverhaal in flashback, in de verleden tijd, maar later nergens blijken dat ze de afloop al kent. Waarom?
- Is de reis naar Frankrijk ook een reis door de tijd?
- Mag je er een oedipuscomplex in zien?
- Wat is de rol van het moeder/dochter zijn?
- Wat is de functie van het Orfeus - Eurydike verhaal?
- Wie zit er in de onderwereld, Laura of Sylvia?
- Wat is de functie van de steeds terugkerende 'kleuren' zwart en wit?
- Is Mulisch, als mannelijke schrijver, erin geslaagd een geloofwaardige vrouw neer te zetten?
- Hoe zit het met het schuldgevoel van Laura?
- Is het een 'typisch jaren zeventig'-boek?
- Feministen waren destijds negatief over het boek, is dat achteraf gezien terecht?
- Wat zijn de verschillen tussen de film en het boek?
- Moet 'Nederland Leest' niet eens een andere omslag voor de boeken verzinnen? (ik vind deze 'letteromslag' spuuglelijk)
- Wat zou na 'Dubbelspel', 'De gelukkige klas' en 'Twee vrouwen' het volgende boek in de actie moeten zijn?

De afgelopen dagen heb ik hard gewerkt aan een inventarisatie van schrijvende Veenendalers. Ik heb ze geturfd! Dat past mooi bij Veenendaal: Schrijvers geturfd. Het zijn er nu 55:

W. van Amerongen Gert Baas J. van Barneveld Bert Beckerman Nel Benschop M.F. v. Beusekom R. Bisschop Wouter Blauwkous Stef Bos Martin Brink Wim Broekman

Jaap Budding Arend van Dam H. Diepeveen André van Dijk R.A. van Genderen Sibylle van Griethuysen Rob Groenhof Gert Groenleer A.C. van Grootheest Bertil A. den Hartogh Hermien Henning

Jan Hoedeman Jac. Hoefnagel Wim Huijser Wout Jansen Sjoerd de Jong Daan v.d. Kaaden Adriaan P. de Kleuver Arie Koster Yuri Landman Dinij v.d. Lustgraaf D. van Maanen

Margreet v.d. Meeberg D.J. Minderhoud Jan Offringa M. Pach Job/Robert Pilon Jan F. van der Poel Dhr. Posthumus G.J. Pouw Jan van Reenen Gerard Reve Hermine van Schuppen

G.J.M. van Schuppen-Diepeveen Geertjan Spanheim G.C. Speelpenning Kees Stip Dr. Thoomes Riet Tigchelaar Rik Valkenburg Ton Valkenburg H. van 't Veld Hette Wassenaar Peter Will

En intussen alweer en zesenvijftigste: Peter van Beek (schreef o.a. zeven kinderboeken).

Al zappend kwam ik vanavond op Canvas op 'Iets met boeken' terecht. Een dubbelinterview met Kader Abdollah en Herman Brusselmans. Grotere tegenpolen zijn al nauwelijks mogelijk. Mede daardoor wordt het een goed gesprek. De interviewers, Jan Leyers en Leon Verdonschot prikken met hun vragen goed in op wat de schrijvers beweren. Brusselmans verdedigt zijn kleine onderwerpen en is daar eerlijk in. Een groot, allesomvattend verhaal moet je van hem niet verwachten. Dat kan hij simpelweg niet schrijven. Hij heeft zijn mogelijkheden, maar ook zijn beperkingen, kent die en is daar gelukkig mee. Het is veel lastiger om samen te vatten wat Kader Abdollah in de uitzending beweerde. Ik betrap mezelf er namelijk op dat ik me niet concentreer op wát hij zegt, maar op hóe hij het zegt. Ik geniet van zijn uitspraak en van zijn stelligheid, maar de kern van zijn betoog glijdt daarbij aan me voorbij. 'Iets met schrijvers' zou trouwens een betere titel voor het programma zijn. Veel boeken heb ik niet gezien.

17 november 2008

Ondanks de kou in m'n kop ben ik wel naar school gegaan. Het ging, al was ik m'n stem aan het eind van de dag zo goed als kwijt. Ook was ik, vrees ik, in de klas wel een beetje minder geduldig dan anders. 's Middags hadden we een leerlingbespreking van de tweede klassen. Nog voordat de rapportcijfers bekend zijn en dat is niet per ongeluk. We wilden het hebben over leerlingen die gedragsmatig opvallen. Het blijkt voor veel collega's toch moelijk om dat los van de cijfers te zien.

Via de site van het gemeente-archief, waar veel boeken omschreven staan, heb ik nog weer tientallen Veense schrijvers toe kunnen voegen. Van een behoorlijk aantal anderen moet ik uitzoeken of het Veense schrijvers zijn, of dat ze misschien alleen óver Veenendaal hebben geschreven.

Van de Arubaanse dichter Henry Habibe verscheen onlangs de dichtbundel 'Vulkanisch samenzijn'. Het is zijn vierde bundel en de eerste die hij (direct) in het Nederlands heeft geschreven. Een mooie aanleiding om de Schrijversinfobladzijde over hem af te maken.

2 bestellingen: Diet Kramer - Roeland Westwout (Nederlandse keur 3), Katholieke Illustratie, band 2 1959, 27 juni 1959 t/m 26 december 1959.

18 november 2008

Ik was vanmorgen net wakker en stond beneden mijn ochtendplas te doen. Recht voor me zag ik een fles Glorix met daarop een zwart kruis op een oranje veld met daaronder het woord 'irriterend'. 'Zou er nou geen wet zijn die het mogelijk maakt om leerlingen op die manier te labelen,' dacht ik. Een sticker, brandmerken hoeft niet, want leerlingen veranderen gelukkig af en toe. Er blijkt al over nagedacht te zijn, want er zijn t-shirts te koop met het teken en het woord erop. Een uniform voor irritante leerlingen. Een gat in de markt. Maar mijn eerste gedachten in de ochtend zijn meestal niet de langst houdbare.

Er staan wat meisjes uit B2 voor de deur van mijn kantoor. Eén van de meisjes heeft net een beugel. Ze laat me dat zien en ik zeg iets als: 'Dat is ook wel nuttig bij jou.' De meisjes om haar heen zijn hoogst verontwaardigd en zelfs boos op me: zoiets zeg je toch niet! Ik bedoelde het absoluut niet vervelend. Sterker nog: ik bedoelde het positief. Ik zie heel veel (dure) beugeltjes, waarbij ik denk: 'Was dit nou medisch noodzakelijk of doen we hier aan een mode mee?' Bij dit meisje zag ik zoveel ruimte tussen diverse tanden, dat een beugel me hier zeer op zijn plaats leek. Ik legde dat uit, maar ik kon de meiden niet overtuigen van mijn goede bedoelingen.

Nog een opmerking van een leerling. In de hal kom ik een huilende brugklasser tegen. Uit zijn gesnik maak ik op dat er jongens hebben lopen duwen. Hij wijst op het kantoortje van Marloes, daar zijn blijkbaar de boosdoeners. In het kantoortje staan twee jongens met een docent te praten. Hij blijft huilen en ik besluit de namen te noteren en die later aan de teamleider van de brugklas door te geven. De grootste van de twee daders noemt zijn naam en ik zeg: 'Hé, een zoon van Maarten?' Dat klopte en dat werd hem wel vaker gevraagd. Ik vertel hem dat zijn vader, toen hij een jaar of acht was, op Scouting zat en dat ik toen bij de leiding van die groep zat. Hij reageert daarop met: 'Hoe oud bent u dan wel niet?' Tja, daar kan ik het mee doen.

De leerlingen zijn opvallend geïnteresseerd in de onderwijsstaking van morgen: 'Mijnheer, gaat u staken?' Maar ik loop lang genoeg mee om te weten dat hier vooral het eigenbelang speelt. Mijn 4-Havo klas heeft enkele tussenuren en dan nog een les Nederlands van mij. Als ik ga staken (wat ik niet doe, maar dat is een ander onderwerp) kunnen ze uren eerder naar huis. Ik vertelde ze dat de kans dat ik afwezig ben omdat ik grieperig ben groter is dan de kans dat ik ga staken. 'Nou, dan hopen we maar dat u morgen ziek bent!' Dank je jongens, kan er ook nog wel bij.

Een taalirritatie: mensen die een betoog houden en dan één argument geven, met daarna 'en alles'. Geestelijke luiheid, een weigering om verder na te denken. Een sporter op televisie: 'Ik had toch hard getraind en alles'. Een leerling: 'Hij zat te klieren en alles'. Wat is alles? Wat wil je hiermee duidelijk maken?

1 bestelling: knipsels Grunberg.

19 november 2008

Ik ben twee dagen wat koortsig en hoestend naar school geweest in de hoop dat het over zou gaan, maar vannacht was ik echt benauwd en ik hoest nu toch groen slijm op. Vandaag ben ik daarom niet naar school geweest. Bisolvon e.d. werkt pas na een dag of drie. Ik hoop dat het nu stabiliseert en dan minder wordt, anders zal ik toch weer naar de dokter moeten.

Nog één keertje de citaten-scheurkalender. Een mooie opmerking van Mark Twain:

Harry Mulisch gebruikt zijn roman 'Twee vrouwen' ook (een beetje) om de literatuurcritici een duw te geven. Alfred, de ex-man van Laura en zaadleverancier van Sylvia, is toneelrecensent en een beetje de schlemiel van het boek. Iedereen heeft hem door en kan zijn recensies voorspellen. Hij zal al jaren zelf een boek schrijven, maar dat komt er nooit van. Hij laat een toneelschrijver (op blz. 77) over de recensent zeggen:

En als Mulisch zo de critici een beurt geeft, neemt hij ook zijn collega-schrijvers maar even mee. Op blz. 31 staat:

3 bestellingen: 3 bodemkaarten, 2 singles en een lp, Maggie O`Farrell, 'Het verdwenen leven van Esme Lennox'.

20 november 2008

Weinig te melden. Rustig aan gedaan. Lidy is nu ook grieperig. Ik heb van een week of wat de oude kranten doorgebladerd en opgeruimd.

Al een paar weken had ik 'Morgen sla ik terug' van Joost Heyink in huis. Vandaag had ik de gelegenheid om hem te lezen. De vader van Rob slaat zijn moeder. Het wordt steeds erger en ze vluchten samen naar een bungalowpark in een andere provincie. Rob gaat daar naar school en wordt verliefd. Zijn vader vindt hen terug, wil ze vermoorden, maar gaat uiteindelijk zelf dood. Dit is wel een erg korte samenvatting. Veel belangrijker is dat het boek heel goed geschreven is. Vlotte dialogen, mishandeling niet te dik aangezet, herkenbare smoesjes van de dader, gevrij beschreven zonder de dingen te benoemen. Een prima boek.

Al een paar keer heb ik het over 'Bekend en onbekend. Een aantal biografieën van bekende en onbekende auteurs van jeugdboeken' van Marjan Schuddeboom gehad. Marjan is op mijn weblog terechtgekomen en mailt me dat deel twee nu uit is. Die heb ik al in huis, want ik bestelde ze tegelijkertijd bij de uitgever. Deel twee is me waarschijnlijk toegestuurd zodra het uit was. Ze heeft ook gelezen dat ik wat kritiek had, vooral over wat ik de 'babbeltoon' noemde. Ze legt dat uit: 'Oorspronkelijk stonden die biografieën in "Berichten van Moeder de Gans, het orgaan van Stichting Kinderboek Cultuurbezit te Winsum. Dat tijdschrift is bedoeld voor de donateurs en daarom zijn die stukken soms wat oubollig en populair. Niet iedereen timmert even hoog!' Daar heeft ze een punt. Voor wie wat meer wil weten over de auteurs waar hij als kind de boeken van 'verslonden' heeft, zijn haar artikelen zeker informatief. Een aardig Sinterklaas- of kerstcadeau trouwens: hier te bestellen.

N.a.v. de film 'Oorlogswinter' heb ik de Schrijversinfobladzijde over Jan Terlouw maar eens afgemaakt.

21 november 2008

Vandaag ben ik weer gaan werken. Omdat er geen zorgteam was had ik de tijd om de laatkomers, spijbelaars en andere 'boeven' na te lopen en eventuele straffen uit te delen. Dan begin ik maandag tenminste weer met een schone lei.

Met Suzanne en Martijn ben ik boodschappen wezen doen voor volgende week zondag. Limonade, sappen, nootjes e.d. Verse spullen kopen we eind volgende week. Daarna gingen we naar slijterij 'Het Plein' om whisky te kopen voor de whiskyproeverij. We lieten ons adviseren en kochten (in de volgorde waarin het proeven plaats gaat vinden):
- Yn Kerrin (Scotch Whisky, de huiswhisky van 'Het Plein, een blend, 43%)
- Glenfiddich (single malt Scotch whisky, 12 years old, 40%)
- Frysk Hynder (single malt whisky, één van de twee verkrijgbare Nederlandse whisky's, 40%, distilling date 15-12-04, bottling date 18-01-08, bottle number 282)
- Glenrothes (single speyside malt, scotch whisky, 43%)
- The ultimate (single malt scotch whisky selection, Glen Rothes 1995, bottled 10-09-08, bottle no. 87, 46 %)
- Ardbeg Uigeadail (single islay malt Scotch whisky, 54%)
De vijfde komt uit dezelfde stokerij als de vierde. Whiskyhandelaren (in dit geval het Nederlandse familiebedrijf Van Wees - als ik het goed heb begrepen, werkt Jan daar) kopen een vat op en bewaren het tot het moment dat zij denken dat hij op z'n lekkerst is. Dan doen ze het in flessen en nummeren de flessen. De originele naam komt ook terug in het etiket.
Bij een proeverij kun je met één fles dertig mensen laten proeven, was de schatting van onze adviseur. Dat moet dus wel lukken.

Omdat Gijs bij het vuurwerk aan het werk is, aten Martijn en Suzanne na het boodschappen doen bij ons. Dat is leuk: allebei het huis uit, maar toch weer met z'n vieren aan tafel. Je gaat van dat soort momenten genieten, merk ik.

Bij Van Kooten ging ik - voor de boekenbon van de bibliotheek - 'Klinkende ikken. Bekentenissen van een zelfontwijker' van Atte Jongstra halen. Het was niet op voorraad, maar het is besteld. Ik kan het dinsdag ophalen, maar dat zal wel moeilijk worden. Maandag- en dinsdagmiddag zijn er rapportvergaderingen. Ik gaf Albert de 17 A4-tjes met de informatie die ik over Veense schrijvers heb verzameld. Hij bekijkt het en begin december (na Sinterklaas, dan heeft hij weer tijd) praten we er een half uurtje over door.

2 bestellingen: 3 x Rutger Kopland, setje Veilig Leren Lezen, 2 x koningshuis.

22 november 2008'

Er was ons vijf centimeter sneeuw beloofd. Dat is er niet van gekomen. Wel kregen we gisterenavond een hagelbuitje in ons gezicht toen we de hond uitlieten en vanochtend was er een bescheiden witte gloed over de tuinen. Die is intussen alweer weggesmolten. Het is een mooi gezicht, maar van die plakkerige halfwegesmolten sneeuwpap houd ik niet.

Tweede ronde foto's en schilderijen ophangen in de kamer. Plus een kruidenrek in de keuken en een wc-borstel in het toilet. De litho van Looyschelder met het gedicht van Remco Campert hebben we voorlopig boven de bank gehangen.

Vandaag ontving ik een mailtje van een trouwe bezoeker van mijn schrijversverjaardagkalender:

Mats, Ruim een jaar nu heb ik de onvolprezen schrijversverjaardagkalender geraadpleegd en met genoegen. Een aantal jaren geleden heeft men mij van medische zijde aangeraden wat vaker 'een borrel' te nemen (het daaraan tegengestelde komt vaker voor). Ik ben echter zo'n asceet die vindt dat er dan wel wat te vieren moet zijn. met een stuk of wat heiligen kwam ik al een aardig eind in de goede richting maar bleef een en ander toch tot incidentele gevallen beperkt. Totdat ik genoemde kalender ontdekte. Gemiddeld drie keer in de week vind ik er wel een schrijver op met wie ik wat heb. en op wie ik dan een slok neem. Hoewel ik het netjes houd met een enkele borreel per keer heb je me het voorbije jaar toch zeker twee flessen gekost. ik zal die niet declareren want ik heb ervan genoten en blijf dat doen.
Ik antwoordde hem:
Dat is goed om te horen. Met mate drinken schijnt goed voor de mens te zijn. Aanstaande woensdag mag je het glas op mijn eigen vijftigste verjaardag heffen! (Wij doen hier ter ere van mijn verjaardag o.a. een kleine whiskyproeverij)
Je daagt me wel uit om weer wat aandacht aan die kalender te besteden. De afgelopen tijd heb ik weinig schrijvers meer toegevoegd en ook de overledenen heb ik niet vermeld. Ik ben vooral druk met www.schrijversinfo.nl en www.raban.tk. Die kalender is verhuisd naar Ziggo. Dat gebeurt gewoon, je hebt er niets bij in te brengen. Sindsdien kan ik de boel niet meer 'uploaden'. Ik heb Ziggo om hulp gemaild, maar die mail beantwoorden ze niet erg snel.
Heb je al eens naar de citaten op www.schrijversinfo.nl gekeken? Daar moet van je favoriete schrijvers ook wel wat te vinden zijn. Om het even bij drank te houden, o.a.:

De mailer drinkt vandaag op Jan Baptist Stalpart van der Wiele (geboren 22-11-1579). Zelf zou ik dat vandaag doen op D.A. Tamminga (geboren 22-11-1909). Of moeten we vandaag toch maar drinken op de datum van overlijden van John F. Kennedy? (alweer 45 jaar geleden dus)

Vanmiddag zijn we (toch maar) naar de boekenmarkt van Fidelio in Woudenberg gegaan. Bij de ingang sprak ik Martin Ros. Je gooit er een kwartje in en hij begint te oreren. 'Veel boeken over de Tweede Wereldoorlog binnen, meneer. Maar de mensen weten nergens meer iets van en dat is de schuld van het onderwijs! Kinderen weten niet meer wie Erasmus was, of Mussolini, wist u dat.' Ik zei hem dat ik leraar Nederlands ben. 'Dan is het ook uw schuld. Kinderen lezen niet meer. Ga maar binnen kijken, er loopt niemand jonger dan vijfentwintig jaar!' Ik vertelde hem over mijn Marokkaanse leerling die uit zichzelf leest en mij vergelijkt met inspecteur Van Buren. 'Maar dat is wat anders meneer, Marokkaanse meiden, die zijn ijverig, die werken, die willen wel. En ik vind ze mooi, meneer, ik smelt bij het randje van zo'n hoofddoek.' Het valt niet mee om een gesprek met Martin Ros een andere richting te geven (hij luistert ook niet echt naar je). Ik vroeg hem of hij het brievenboek van Wim Huijser en Perry Pierik al gelezen had. Dat had hij niet, hij had de presentatie gemist, maar die Wim Huijser, dat is een geweldenaar en die Perry die schijnt ook te schilderen hè. Ik vertelde hem iets over die schilderijen. Martin sloeg om als een blad. Hoe heftig zijn meningen ook zijn, hij herziet ze als daar aanleiding toe is: 'Wat leuk dat u zich in Dordtse kringen begeeft meneer. Ik neem alles terug wat ik net gezegd heb! Dat geldt voor het hele onderwijs, maar niet voor u.' Dank je Martin en vooral dat boek van Wim en Perry lezen (zo krijgt hij ook eens een leesadvies). Tenslotte informeerde ik of er veel mensen luisteren naar zijn boekenprogramma op internet. 'We winnen terrein meneer, de mensen vertellen het aan elkaar door.' Daar doe ik dan nog maar een keer aan mee: u vindt Martin hier. Vandaag spreekt hij over Jonathan Littel (De welwillenden), Cees Fasseur (Juliana en Bernhard) en Ton van Reen (Verzameld prozawerk, 2 delen).

Ik kocht in Woudenberg o.a.:
- Paul van Ostaijen, Music-Hall
- Joost Zwagerman, Gimmick
- Ab Visser, Het kind van de rekening
- Guus Kuijer, Het geminachte kind
- Belcampo, De ideale dahlia
- Remco Campert, Alle dagen feest
- Jacob Geel, Gesprek op den Drachenfels
- A.F.Th. van der Heijden, Asbestemming
- Gerard Reve, Op weg naar het einde
- J. Rentes de Carvalho,Waar die andere God woont
- M. Vasaslis, Parken en woestijnen
- Neeltje Maria Min, Voor wie ik liefheb wil ik heten
- James Joyce, Dubliners
- Ewoud van de Vendel, Gloeiende voeten

Het blijft op rotondes opletten geblazen. De ene keer hebben de fietsers geen voorrang en de andere keer weer wel. In Woudenberg gaan de fietsers voor en om je daarop te attenderen is er voor de rotonde een bord opgehangen. Dat is goed, maar waarom, o, waarom wordt op dit bord elk woord met een hoofdletter geschreven? En wat doe je als er meer dan één fietser op de rotonde is?

Vanuit Woudenberg gingen we naar Intratuin in Barneveld. Fout! Niet doen op zaterdagmiddag. Een enorm parkeerterrein en het is zo vol dat je moet zoeken naar een plekje. Ook binnen kun je over de hoofden lopen. En duur! Sinterklaas en Kerstmis komen eraan en daar houden ze met hun prijzen rekening mee. De groene boeven.

Vanavond zijn we bij Martijn wezen eten. Hij is, op een paar kleine dingen na, klaar met zijn inrichting en had wat cadeautjes gekocht om te bedanken voor de hulp. Lidy kreeg een bos bloemen, we kregen samen een bioscoopbon en ik kreeg een cd met het hoorspel van BNN van 'Komt een vrouw bij de dokter' van Kluun (met Antonie Kamerling, Sophie Hilbrand en Georgina Verbaan) en de cd 'Adrian James Croce' van A.J. Croce. Hij is de zoon van Jim Croce en maakt al langer wat jazzachtige muziek. Van hem heb ik al een cd en een cd-single. Het begon vanavond weer licht te sneeuwen. Martijn heeft een prachtig uitzicht, dat viel zo nog veel meer op.

23 november 2008

Er is een paar centimeter sneeuw gevallen én blijven liggen, omdat het vannacht blijkbaar behoorlijk heeft gevroren. Vanochtend op bed hoorden we auto's en voetgangers krakend voorbijkomen. Een winters geluid.

Er dient zich - uit zichzelf - weer iemand aan die wil adverteren op Schrijversinfo. Daar moet meer aan te verdienen zijn dan ik op dit moment doe. Het zijn niet zozeer uitgevers e.d., maar meer bedrijven die hun klanten een hogere positie op Google beloven. Daarvoor hebben ze links nodig op bladzijden die hoog in Google staan en dat laatste geldt voor Schrijversinfo.

Vandaag over een week staan Joop Visser en Jessica van Noord in mijn kamer te zingen. Ik verheug me er al weken op. Op de site van Joop had ik gelezen dat het bij dit soort optredens mogelijk is het repertoire in overleg samen te stellen. Ik heb een paar aardige uren gehad met het vaststellen van mijn favoriete Joop Visser-nummers. Ik kwam tot de volgende top-15 (in alfabetische volgorde):

- Alle treurnis van het huis
- De zondaar (Kees Stip 'zingt' daarop mee)
- Groningen
- De Dikke Man
- Denkend aan Holland (Marsman/Komrij!)
- Elke morgen gaat de zon op
- Je ziet het toch maar al te vaak
- Met me man is het begonnen
- Monniken (ik heb begrepen dat hij dit weer zingt)
- Neushoorn
- Op zijn brommer
- Tussen de rekken van de Spar
- Veenendaal (uiteraard)
- Vrolijk lied
- Ze stonden ineens tegenover elkaar

Het probleem is wel dat ik na pakweg 2000 geen cd's van hem meer heb gekocht. Het is dus vooral oud repertoire. Toch heb ik de vrijheid genomen hem dit lijstje te mailen. Joop antwoordt dat hij 'Denkend aan Holland' en 'Monniken' kan garanderen (ik had ook gezien dat die op de laatste cd staan). 'Veenendaal' zal hij misschien zingen. Dat 'Monniken' is wel curieus, het is een nummer uit zijn beginjaren en die nummers heeft hij een jaar of dertig niet meer willen zingen. Hij heeft zelf een 'omgekeerd zoeklijstje': 'U kent mijn werk en u kent het gezelschap waarvoor we optreden in Veenendaal. Mocht er een liedje zijn waarvan u denkt: doe dat liever niet (bijvoorbeeld: Marianne niet zingen omdat een van de aanwezigen net met een Marianne een heel onaangename ervaring heeft gehad) dan hoor ik dat graag.' Dat is een sympathieke geste van hem. Ik heb erover nagedacht, maar ik zou geen nummer weten dat qua tekst bij iemand verkeerd zal vallen. Voor Schrijversinfo heb ik een bladzijde over Joop Visser vrijwel af. Ik heb hem gevraagd of hij bezwaar tegen zo'n bladzijde heeft. Daar wil hij over nadenken.

De bladzijde over de onlangs overleden Sera Anstadt aan Schrijversinfo toegevoegd.

1 bestelling: Ab Visser, 'De vlag halfstok'.

24 november 2008

Halfuurslessen vandaag en daarna de hele middag rapportvergaderingen. In principe had ik om twee uur klaar kunnen zijn, maar in de rest van de middag zaten de Havo-4 vergaderingen en daar word ik nu ook verwacht. Het is ook wel goed om iets te horen over sommige voor mij nieuwe leerlingen. De meeste leerlingen ken ik wel: als ze uit Havo-3 komen had ik vorig jaar de (leerlingen)zorg over ze. Alleen de leerlingen die na hun VMBO-diploma de Havo zijn gaan doen, zijn echt nieuw voor me.

Een reactie van het bedrijf dat wil adverteren op Schrijversinfo. De vaktermen vliegen je om de oren: 'affiliate programma op een CPA basis'. Ik ben aan het Googelen geslagen. Het komt er op neer dat ze een banner willen plaatsen en dat ik daar alleen wat voor krijg als er via die banner daadwerkelijk wat verkocht wordt. Is dat te controleren dan (door mij) en is het niet raar dat ze wel al die tijd (gratis) een advertentie op je site hebben staan? Ik weet het niet hoor.

2 bestellingen: 2 x Jan de Hartog, Stig Dagerman, 'Het geminachte kind'.

25 november 2008

Tweede dag halfuurslessen en rapportvergaderingen. Ik heb de hele middag op mijn laptop verslagen van de vergaderingen zitten maken. Zere vingers en een houten kop.

Alweer een jaar of vijf tot acht geleden gaf ik op school een I-uur websites maken. Een aantal leerlingen werd daar heel enthousiast van en ging er later ook mee door. Eén van die leerlingen uit mijn eerste jaren op het Rembrandt College (Ruud) stuurt me nu een interessante mail: 'Het is alweer een tijd geleden dat u mij in de tweede klas tijdens de I-uren heeft geleerd hoe ik een website moest maken, sindsdien is er echter veel veranderd op dat gebied. Nu wordt van mij verwacht dat ik dit kwartaal, voor het vak "gebruiksvriendelijke websites maken", een bestaande website moet verbeteren. Voordat ik de volgende opmerking maak zal ik eerst mijn verontschuldigingen aanbieden; en ik dacht meteen aan schrijversinfo. Het vak is vooral gericht op het grafische deel van websites maken en niet zozeer het technische aspect (php, mysql etc.), ook is het belangrijk dat de website makkelijk te gebruiken is (navigatie en oriëntatie) en goed past bij de beoogde doelgroep. Voordat ik zelf allerlei dingen ga verzinnen vroeg ik mij of of u zelf nog enige suggesties heeft, ik zal deze dan meenemen in mijn herontwerp. Als u het leuk vindt kan ik u het resultaat en eventuele tussenversies laten zien.' Ruud zit alweer in het derde jaar in Enschede. Hij is netjes met zijn verontschuldigingen, maar hij heeft wel gelijk. Ik maakte, met de weinige kennis die ik van HTML had, tien jaar geleden deze site en ik heb aan de opmaak sindsdien niets meer veranderd. Tien jaar is in computerland een eeuwigheid. Het geheel ziet er wat oubollig uit. Ik mailde hem uiteraard een antwoord en met betrekking tot de veranderingen mailde ik:
Ik heb er een poosje over na zitten denken:
- niet meer die gele achtergrond
- niet meer die rode letters
- niet meer die bolletjesbalkjes ertussen
- wel een 'boekachtige' achtergrond (oud aandoend perkament, een mooie leren rug van een boek aan de zijkant o.i.d.
- Ik ben wat huiverig voor frames, maar ik zit nu bij Ziggo en moet mijn emailadres aanpassen. Dat moet ik nu op elke bladzijde apart doen, dat is onbegonnen werk. Er moet iets mogelijk zijn met zulke gegevens in de achtergrond (en dan in een keer overal te veranderen) of desnoods toch maar frames
- Het schijnt dat Google goed verwijst omdat ik geen frames gebruik, weet jij of dat klopt?
- De verwijzingen naar bloemlezingen zijn aardig voor de echte fan/liefhebber, maar niet iedereen zal daarin geinteresseerd zijn. Daar een aparte klikactie voor vragen, met een rolmenuutje eronder o.i.d.
- Verder ben ik huiverig voor al te veel 'toeters en bellen'. Bezoekers komen om de informatie, om het leeswerk, dus het moet niet al te veel 'flitsen'. Wat misschien wel aardig is: op de site van het Rembrandt College liep op een gegeven moment een fotoband over het scherm. Dat zou op de bladzijde van een schrijver kunnen, met daarin scans van de voorkanten van zijn of haar boeken.
Ruud houdt ook niet van Frames en vraagt nog naar de doelgroep en het bezoekersprofiel. Hij gaat ermee aan de gang, maar is wel heerlijk pragmatisch: Hij moet er een cijfer voor krijgen en vindt dus wat zijn docent ervan vindt belangrijker dan wat ik ervan vind. En gelijk heeft hij.

Een klant meldt het één en ander over Ulft en Gendringen in de Achterhoek: 'Ik woon in Ulft, in de Achterhoek. Boekhandels die ik voor deze streek, de Achterhoek dus, zou willen aanraden zijn:
Boekhandel Raadgeep & Berrevoets, Hamburgerstraat 29, 7001 AH Doetinchem ( voor mij ongeveer 12 km); Boekhandel Van Someren & Ten Bosch, Turfstraat 19, KE Zutphen (voor mij 36 km). Deze laatste is erg goed. Mijn woonplaats Ulft ligt in de gemeente Oude IJsselstreek. Vlakbij Ulft ligt het dorp Gendringen. In Gendringen lag het geboortehuis van de dichter Anthony Christiaan Winand Staring (1767- 1840). Zijn geboortehuis is (helaas) afgebroken, overigens nog niet eens zo heel lang geleden. Op diezelfde locatie, Bringenborg 5, staat nu de bibliotheek van Gendringen. Voor de bibliotheek is een zitbank geplaatst, genaamd de Staringbank, met daarop een plaquette ter nagedachtenis van de dichter Staring. En, wat te denken van Winterswijk, de geboorteplaats, van Gerrit Komrij. Volgens mij zijn er nog meer interessante zaken, vanuit literair oogpunt, te noemen van de Achterhoek. Als me nog wat te binnen schiet, dan meld ik me wel.'

Bij de kleine uitgeverij Reservaat kwam een boek uit met brieven van Willem Brakman. Gerrit Jan Kleinrensink verzamelde ze. De brieven zijn o.a. gericht aan Nol Gregoor, Tom van Deel, Wim Noordhoek en Bart Vervaeck. De brieven zijn niet eerder in druk verschenen. Vorig jaar bracht de uitgeverij al 'Het graf van Bach' van Bob den Uyl, dus ze komen wel met begerenswaardige boekjes. Nico Keuning zegt erover: 'De schrijver Willem Brakman (1922-2008) putte immer uit grote overvloed. Niet alleen in zijn romans, maar ook in zijn schilderijen, gesprekken en brieven. In feite is er geen onderscheid; zijn beelden en verhalen roepen altijd een uniek universum op dat zijn oorsprong vindt in wat hij noemde ?een bovennormaal ervaringsleven?. Brakman is taalvirtuoos en beschouwer, verteller en kijker, afwezige aanwezige die ons zijn rijke wereld toont van taal en verbeelding.'

1 bestelling: P.J. van der Horst, 'Redactiewijzer. Praktische handleiding voor het taalkundig en typografisch verzorgen van teksten'.

26 november 2008

Om half acht waren Martijn, Suzanne en Gijs bij ons voor een verjaardagsontbijt. Een gezellige verrassing. Al helemaal omdat Martijn en Suzanne vandaag een vrije dag hebben en dus speciaal voor mij vroeg hun bed uitkwamen. Toen ik op school kwam, bleek dat ze vóór het ontbijt al een andere afspraak hadden. Mijn kantoortje was helemaal versierd met ballonnen, slingers en confetti. Ze hadden met de congiërge afgesproken dat ze om kwart voor zeven 's ochtends naar binnen konden. Ook hadden ze een paar postertjes met 'Hoera, meneer Beek is 50 jaar' opgehangen. De hele dag riepen leerlingen 'gefeliciteerd meneer' en ik heb, denk ik, vijfhonderd handen geschud. Op zo'n dag moet ik niet achter spijbelaars e.d. aan gaan lopen. Als ik een klas binnenkwam, begonnen ze spontaan 'Lang zal hij leven' te zingen. Geef dan direct daarna maar eens iemand straf.

Aan het eind van de middag belde er iemand die tegen een compleet handschrift van een dichtbundel van Gerard den Brabander was aangelopen. Wat hij hier nu het beste mee kon doen? (Aan mij geven natuurlijk) Ik heb hem twee mogelijkheden aan de hand gedaan: Schenken aan het Letterkundig Museum of laten veilen bij Bubb Kuyper. Ik ben wel zo brutaal geweest hem te vragen of hij voor mij een bladzijde wilde scannen. Een stukje handschrift staat leuk op de Schrijversinfobladzijde over Den Brabander. Ik ben benieuwd of hij dat nog op gaat sturen.

Vanavond waren de kinderen, mijn moeder en mijn schoonvader op visite. Een rustig kopje koffie met gebak. Het echte vieren doen we zondag. Er komt, verdeeld over de dag, een man of negentig. We beginnen om 14.00 uur met koffie en dan schuiven we van de ene activiteit naar de andere, met steeds wisselende gasten: een chocoladefontein, pizza's, een optreden van Joop Visser en Jessica van Noord en tenslotte een whiskeyproeverij. De zenuwen nemen nu wel wat toe, maar het belooft een hele aardige dag te worden.

27 november 2008

Op de veiling van Burgersdijk & Niermans van vorige week heb ik naast de kavels gegrepen waar ik belangstelling voor had. Allemaal weg net boven mijn bod. Conclusie: je zult erbij moeten zijn om echt kans te hebben, want waarschijnlijk koopt iemand (die lichamelijk aanwezig is) zo'n kavel voor een prijs net boven het hoogste schriftelijke bod. Een voorbeeld: voor dit kavel had ik € 170,00 geboden, het gaat weg voor € 180,00. Dat is helemaal niet duur voor 89 dichtbundels (waarschijnlijk uit de nalatenschap van Pierre Janssen). Al komt er natuurlijk wel weer zo'n 25% opgeld bij én verzendkosten.

266 COLLECTION of Dutch poetry. 1945-2000. 89 vols. For the greater part owrps. Incl. many first editions. (Occasional striping and annot. in places).
estimate EUR 150. result EUR 180
I.a.: KOPLAND, R. Onder het vee. 1966. -- Id. Dit uitzicht. 1982. -- B. BÜCH. Dood kind. 1982. -- H. ANDREUS. Verzamelde gedichten. 1983. -- C. BUDDINGH' & E. v. VLIET. Poëzie is een daad v. bevestiging. Noord- en Zuidnederlandse poëzie v. 1945 tot heden. 1978.

Het lukt in HAVO-4 om de leerlingen na te laten denken over boeken, al valt dat nadenken slecht te sturen. Vandaag kwam Tom met een interessante vraag: 'Meneer, in de boeken van Baantjer heet de ene Cock en de ander Dick, dat kan toch geen toeval zijn hè?' Nee Tom, dat denk ik ook niet.

Vanavond vierden we de 50e verjaardag van Klaas (de vader van Gijs) in Temptation. Hij was in de veronderstelling dat zijn verjaardag zaterdag gevierd zou worden. Ze zijn met een paar man wezen eten en daarna werd hij naar Temptation gebracht, met de smoes dat ze zouden gaan bowlen (de bowlingbaan ligt boven Temptation). Een surpriseparty dus en 'surprised' was hij! Temptation is de dicotheek in de Tuinstraat in Veenendaal waar onze leerlingen vaak uitgaan. Zo heb ik die 'kelder' (vroeger heette de discotheek 'The Basement', dat was een meer toepasselijke naam) ook eens van binnen gezien. Er draaide een digitale fotocollage van Klaas, waaruit duidelijk bleek dat we leeftijdgenoten zijn. We zijn één dag na elkaar geboren en we zijn negen dagen na elkaar getrouwd. Toen we een jaar of zeventien waren hadden we precies hetzelfde halflange haar.

2 bestellingen: Jack F. Chandu, 'Het sterrenbeeld van uw kind is schorpioen (geboren tussen 24 okt. en 22 nov.)', 2 knipsels Adriaan van Dis.

28 november 2008

Vanmorgen was ik toch niet helemaal fris. Dat laatste pilsje gisterenavond had ik misschien niet meer moeten nemen en die daarvoor misschien toch ook niet. Ik vertelde de leerlingen dat ik een feestje had gehad, in Temptation. Het werd doodstil in de klas, daarna vroeg een leerling met veel verbazing in zijn stem: 'In Temptation, ...... u?', waarna er een Homerisch gelach klonk. Dat vinden ze toch echt geen plek voor mij.

Het boek 'Eerwraak' van Helen Vreeswijk is een aanrader. Ik heb het gelezen omdat een leerling me vergeleek met de in het boek optredende inspecteur Van Buren. De rol van die inspecteur is in het boek overigens maar beperkt. Helen Vreeswijk werkt bij de politie in Tiel en weet waar ze het over heeft. Daarbij kan ze schrijven: geloofwaardige personages (en dat geldt voor de Nederlanders én de Afghanen), vlotte dialogen en een prima opbouw van de spanning. Omdat het boek 'Eerwraak' heet, voel je uiteraard al ver van te voren aankomen dat het mis zal gaan, maar de manier waarop dat gebeurt is toch weer heel verrassend. Ik ga dit boek aan leerlingen aanraden én ik ga wat meer van haar lezen.

Er kwam weer een leerling met een tekst met duidelijke fouten. Het is de gebruiksaanwijzing van Derlon mondwater (tegen tandplek en cariës). Eerst staat er:
Buiten bereik van kinderen bewaren. Niet gebruiken wanneer de verzegeling verbroken is.
Dat laatste lijkt me lastig. Als de verzegeling nog intact is, kun je het niet gebruiken, als de verzegeling verbroken is, mag je het niet gebruiken. Daaronder staat:
Na het tandenpoetsen 1 tot 2 keer per spoelen met de dop van het mondwater. Niet doorslikken.
Het lijkt me dat je moet spoelen met het mondwater en niet met de dop van het mondwater. En die dop zou ik inderdaad maar niet doorslikken.

Vanmiddag haalde ik bij Van Kooten 'Klinkende ikken' van Atte Jongstra, nr. 266 in de serie Privé-domein. Gekocht van de bon van de bibliotheek. Ik bestelde er gelijk drie boeken van Marten Mulder over grafpoëzie in de drie noordelijke provincies:
- Grafpoëzie van het Friese land
- Grafpoëzie van het Drentse land
- Grafpoëzie van het Groningerland

29 november 2008

De hele dag zijn we bezig geweest met de voorbereidingen voor morgen. De kamer is vrijwel leeg. Alle boeken en cd's zijn weer naar boven (snel gezegd, veel werk). Alle stoelen, de salontafel, de tv en de kleine meubelen staan weer bij de buren in de garage. Bij een verhuurbedrijf zijn we statafels, klapstoelen, kop en schotels en diverse glazen wezen regelen (ze hadden hele geschikte glaasjes voor de whiskyproeverij). Ze brachten e.e.a. om 12.30 uur in drie rolcontainers. We hebben al wat van die statafels neergezet; je hebt er een compleet ander huis door. We leenden twee barkrukken, die moeten morgen volgens het contract voor Visser en Van Noord klaarstaan. Tenslotte zijn we de laatste boodschappen wezen doen: stokbrood, gebak, bronwater (om de mond te spoelen tussen twee soorten whisky), ijs, en zo nog het één en ander.

Gert mailde: de resultaten van de veiling van Bubb Kuyper van deze week staan online. Hij heeft op zeven kavels geboden en er zijn er vier van voor hem. Het is sterk, maar ook ik heb op zeven kavels geboden en er zijn er vier van voor mij! Alle vier zijn stapels poëzie, waaronder de eerste druk van de Gorgelrijmen van Buddingh'. Een omschrijving van de kavels die voor mij zijn:

49/1191 Achterberg, G. Radar. Amst./ The Hague, Em. Querido/ B. Bakker, 1970, 6th ed., (16)p., printed in 500 numb. copies, orig. wr., folio. = Facsimile reprint of the manuscript, published to commemorate the 65th anniversary of the author. AND 22 others in 24 vols. by/ on the same, mainly first eds., i.a. Blauwzuur (The Hague, 1969, orig. cl. w. dustwr.); Vergeetboek (Amst., 1961, orig. cl. w. dustwr.); Spel van de wilde jacht (Ibid., 1962, orig. boards); R.L.K. FOKKEMA and J. VAN DER VLEUTEN (ed.), Gerrit Achterberg. Briefwisseling met zijn uitgevers (...) (Ibid., 1989, 2 vols., orig. unif. wr.); R.L.K. FOKKEMA (ed.), Varianten bij Achterberg (Ibid., 1973, 2 vols., orig. unif. wr.).

49/1230 Buddingh', C. Gorgelrijmen. Utr., A.W. Bruna, 1953, 1st ed., 37,(2)p., ills. and orig. (rubbed) dec. boards VAN ROËDE. Hermans, W.F. (ed.). Focquenbroch, bloemlezing uit zijn lyriek. Amst., G.A. van Oorschot, 1946, 69,(2)p., orig. wr - Spine-ends and edges rubbed/ sl. worn; wr. sl. foxed and dustsoiled. = Jansen/ Van Stek 467. Elburg, J.G. a.o. De Zes Vlyghen. Synde eene Versaemelingh van Lofsanghen, Heekelvaersen ende Rymen (...). Santpoort, Uylen-Spieghel-Pers (Aldert Witte), n.d. (1943), 31p., title-p., vignette in colophon and orig. wr. P. HUIJZER, printed in 200 numb. copies, large 8vo. - Occas. sl. foxed. Wr. sl. dam. = De Jong 975. AND 22 others, i.a. F. VAN DER GOES, Litteraire herinneringen uit den Nieuwe-Gids-tijd (Santpoort, 1931, orig. wr.) and B. AAFJES, Gerrit Achterberg, de dichter van de sarcophaag. Aantekeningen bij zijn poëzie (N.pl. (The Hague), (1943), 1st ed., bookdec., portrait and orig. gilt cl. C.A.B. BANTZINGER, (printed in 600 copies), 4to. De Jong 8).

49/1407 Lot of ±50 vols., all Dutch poetry by/ on J. BERNLEF, L. VROMAN, G. KOMRIJ and G. KOUWENAAR, mainly first editions, all orig. bindings, i.a. G. KOMRIJ and J. VEERKAMP, De os op de klokketoren (Amst., 1982); G. KOMRIJ, Het schip De Wanhoop. Gedichten 1964-1979 (Ibid., 1979); W. KUSTERS, De Killer. Over poëzie en poëtica van Gerrit Kouwenaar (Ibid., 1986); G. KOUWENAAR, Er is geen elders waar het anders is (Ibid., 1993, photogr. ills. P. PENNINGS); IDEM, De stem op de 3e etage (Ibid., 1960); L. VROMAN, Twee gedichten (Ibid., 1961); IDEM, Huis en tuin. Fabels en strips (Ibid., 1979) and J. BERNLEF, Kokkels (Ibid., 1960).

49/1408 Lot of ±60 vols., all Dutch poetry, mainly first editions, all orig. binding, i.a. GEDICHT VAN DE DAG (Amst., 1978, printed in 150 copies, signed by i.a. B. SCHIERBEEK, D. VAN WISSEN, W. VAN TOORN, DRS. P, H. BEURSKENS, E. DE WAARD); G.A. BREDERODE, Sonnetten (N.pl., 1944, printed in a limited ed.); A. VERWEY, Van het leven (Amst., 1889); D. ZONDERLAND, Redeloze Rijmen (Utr., 1952); W. VAN TOORN, Het landleven (N.pl., n.d., photogr. ills. T. BAART, printed in 150 numb. and signed copies); BERICHTEN UIT DE AFDELING (Enkhuizen, 1978, printed in 400 numb. copies) and incl. 7 vols. by E. GERLACH and 6 vols. by K. SCHIPPERS.

Waar ik (helaas) naastgreep, was een verzameling handschriften, een hele stapel 'Boekenwereld' en een paar honderd romans uit de bibliotheek van Louis Ferron.

1 bestelling: 2 boeken over het Oranjehuis.

30 november 2008

De afgelopen dagen was ik eigenlijk niet zenuwachtig voor de feestelijkheden (i.v.m. mijn 50ste verjaardag) van vandaag, maar aan het begin van de middag, zo vlak voor het feest, werd ik het toch wel. Achteraf waren zenuwen gelukkig niet nodig: het liep als een trein, was lekker druk en heel gezellig. In vogelvlucht:

• De chocoladefontein. Het smelten van chocolade blijkt nog een kunst op zich. Afgelopen woensdag deden we dat (om te oefenen) in de magnetron. Dat is link, want het gaat al snel te hard. Het ging dus ook te hard en de chocolade was iets aangebrand en heel korrelig. Vandaag ging de eerste pan (au bain marie) ook mis. Er stond 'verdunnen met melk' op het doosje, maar als je koude melk bij de gesmolten chocola giet, krijg je onmiddellijk een soort mousse. Au bain marie gaat het smelten van de chocolade prima en verdunnen doe je met een beetje zonnebloemolie. We hadden allerlei soorten fruit en koek om te 'dopen' en er stond ook een bak ijs bij. Het ging prima en veel mensen gingen hierdoor ook heen en weer lopen.
• Pizza's. Tegen zes uur kwamen vier jongens op brommers twintig pizza's brengen. We hadden en ook broodjes en wat salade bij, daardoor was het net genoeg.
• Joop Visser. Het hoogtepunt voor mezelf was het optreden van Joop Visser en Jessica van Noord. Het is toch heel bijzonder als artiesten waar je een liefhebber van bent een optreden verzorgen in je eigen woonkamer (en hun gitaar stemmen en inzingen in je slaapkamer). Het was een bijzonder sfeervol optreden. Een kleine veertig man luisterde geïnteresseerd, had er duidelijk plezier in en begon af en toe zelfs mee te zingen. Een deel kende het werk van Joop Visser, maar minstens de helft had nooit van hem (of in ieder geval van zijn recente werk) gehoord. Joop en Jessica hadden er door de prettige sfeer die er hing zelf ook duidelijk plezier in, straalden dat uit en zongen wat langer door dan contractueel afgesproken was. Na afloop van het optreden dronken ze nog wat mee en maakten een praatje aan een statafel. Joop Visser blijkt (ook) een liefhebber van Kees Stip te zijn (Stip heeft op de 'Millenium-cd' van Joop Visser ook een nummer mee'gezongen'). Verder heeft hij (terechte) kritiek op de gang van zaken rond de huidige verkiezing van de Dichter des Vaderlands (elitair en weinig democratisch).
• De whiskyproeverij verliep soepel. Ik was bang dat ik aan een fles (per whiskysoort) niet genoeg zou hebben om iedereen te laten proeven, maar voor de ruim twintig mensen die meeproefden, had ik aan een kwart fles steeds genoeg. De kleine (gehuurde) glaasjes waren er zeer geschikt voor. Sommige mensen dronken vaker whisky, anderen proefden nu voor het eerst van hun leven, maar daardoor ontstonden aardige gesprekken en andere gesprekken gingen onder het proeven gewoon door. Met name de Friese whisky was voor enkelen een openbaring. Ik denk dat 'Het Plein' er de komende dagen een paar flessen extra van verkoopt.
• Buiten stonden twee boekenkasten, waaruit de gasten bij vertrek een boek mochten uitzoeken. Martijn zette ze vervolgens met het uitgekozen boek op de foto.

Ook los van dit programma was het een leuke dag. Ik had niet genoeg tijd om met iedereen te spreken, maar de aanwezigen spraken geanimeerd met elkaar, zagen elkaar soms ook voor het eerst sinds jaren weer. Anne Marie was er met man en kinderen, oud-collega Jan Twilt sprak ik weer na een jaar of twaalf (en het klikt nog steeds), Dries kwam helemaal uit Groningen op en neer, enz.

Chocoladefontein	De pizza's komen binnen	Een voorkamer vol	Ook Joop en Jessica met een boek op de foto	Whiskyproeverij

En nog wat mensen die een boek uitzochten om mee naar huis te nemen:

2 bestellingen: Veilig leren lezen 1, (Duimelijntje), 9x Rik Ringers.