1 oktober 2007

Nog een keertje Kees Stip. Hij gaf op 22 april 1982 een exemplaar van 'Dames, dames ...' aan Hugo Brandt Corstius en schreef daar bij wijze van opdracht nog een elfde limerick in. Brandt Corstius schonk zijn exemplaar later aan Henk en die mailde mij er een scan van, samen met het originele exemplaar van het Veens volkslied, dat ik hier gisteren plaatste. Het lezen van de limerick levert nog wat gepuzzel op, maar u gaat daar uitkomen:

Kees Stip had wel reden om Battus een cadeautje te geven. In 'Opperlands Taal- & Letterkunde' (1981) was Battus zéér lovend over Kees Stip. Je mag wel stellen dat Battus Stip daarmee 'terug op de literaire kaart' heeft gezet. Dat deed hij ruim tien jaar later nog eens, door 'Lachen in een leeuw' in NRC Handelsblad zeer positief te bespreken.

Tom, een leerling die ik vorig jaar in H3 had, kwam naar me toe met een boekje dat hij in de vakantie had gekocht: 'Dit vindt u ook leuk, meneer.' Daar had hij helemaal gelijk in en hij leende mij het boekje. Het heet: 'Niet echt goed uitgedrukt. Honderd keer uitdrukkelijk in de fout' en hij kocht het bij een bezoek aan het Grafisch Museum in Joure. Het zijn 'uitspraken waar u bijna ontoepasselijk van wordt'. Ik confronteer leerlingen altijd een paar keer per jaar met dit soort zinnen:
-We hoeven niet opnieuw het ei uit te vinden.
- Dat is geen vraag op mijn antwoord.
- Ik ben niet bijgelovig, want dat brengt ongeluk.
- Dat is er met de paplepel ingeslagen.
- Laten we geen oude vissen uit de sloot halen.
- Het kost een placenta, maar dan heb je ook iets.
- Je moet een gegeven paard niet in de bek zeiken.
- Hij kijkt alsof hij vuur ziet branden.
- Ik voel me een beetje disney worden.
- Ik zal je eens een poepie van eigen deeg laten ruiken.

Ledenvergadering van de PvdA vanavond. Een vereniging moet ook draaiende gehouden worden, maar begrotingen en agenda's van congressen zijn niet echt de zaken die de politiek leuk maken. Er wordt nu wel serieus werk van een 'permanente campagne' gemaakt. We willen niet alleen de weken voor verkiezingen op straat te vinden zijn. De Veenendalers moeten ons een keer of tien per jaar tegen kunnen komen. Dat onder het motto 'Meer rood op straat!'.

2 bestellingen: J. van der Hoeven, 'Onder het juk van Kerstmis' en E. Kobbenheijer, 'Kerstverhalen', 'Op niveau plus 2HV'.

2 oktober 2007

Na de dyslexie begint nu de vaststelling van dyscalculie. Het voorvoegsel 'dys' komt uit het Grieks en betekent 'slecht'. 'Calculie' komt van het Latijnse 'calculare', dat 'rekenen' betekent. Dat woord 'calculare' komt weer van 'calculus', dat 'kiezelsteen' betekent of 'steentje' op het rekenbord. Over dyscalculie is nog beduidend minder bekend dan over dyslexie, maar langzamerhand wordt wel duidelijk dat het niet uitsluitend een rekenstoornis is. Het gaat samen met andere problemen, bijvoorbeeld op het gebied van het ruimtelijk inzicht, het klokkijken, een minder goed geheugen, gebrek aan inzicht, moeite met plannen en zelfs ook spellingsproblemen. Ook hiervoor zullen we als school een 'protocol' moeten ontwikkelen.

De betaling uit Nieuw-Zeeland kwam vandaag met de post. Een biljet van twenty New Zealand dollars, met de Engelse koningin op de voorkant. en een vogel op de achterkant. Het bestelde boekje 'Voorbijgangers' van Top Naeff (1954) kost twee euro. De verzendkosten zijn € 5,94. Het totaalbedrag is dus € 7,94. De klant in Nieuw-Zeeland kan dan iemand zoeken die een Nederlandse bankrekening heeft (dat is het makkelijkst). Als dat niet lukt kan hij of zij naar de bank gaan om euro's te halen. Als hij of zij een biljet van 10 euro opstuurt, doe ik het wisselgeld in het boek. Als dat ook niet lukt, kan de klant ook dollars opsturen. Omgerekend is dat 15,19 Nieuw-Zeelandse dollar. Ik laat dan een biljet van 20,00 opsturen, want er komen voor mij bankkosten voor het omwisselen bij. Dat doe ik dan maar af en toe, als er een paar klanten met die muntsoort betaald hebben.

Het is wat gedoe, zo met dat buitenlandse geld (opsturen van geld mag waarschijnlijk niet eens), maar het is ook wel weer leuk om over de hele wereld te verkopen. De klanten zijn dan vaak geëmigreerde Nederlanders op leeftijd. Die willen weer wat Nederlands lezen en bestellen dan boeken van schrijvers als A. den Doolaard, Jan Mens en Jan de Hartog. Dat zijn de schrijvers die bekend waren in de laatste jaren dat deze emigranten nog in Nederland woonden.

Collega Adri was vanavond op visite. We hebben doorgepraat over boeken en vooral over muziek. Ik heb vorig jaar al eens wat MP3's van hem overgenomen. In de komende tijd moet hij maar eens doorgeven wat hij van mij zou willen hebben.

2 bestellingen: Tirade 214 en een knipsel Geert Boogaard.

3 oktober 2007

Volgende week wordt de winnaar van de nobelprijs voor literatuur bekend gemaakt. In Engeland kun je op alles wedden en dús ook op wie de winnaar wordt. Er wordt als volgt gewed:
- Claudio Magris (Italië) 5 tegen 1
- Les Murray (Australië) (6/1)
- Philip Roth (Amerika) (7/1)
Op Nederlandstalige schrijvers wordt als volgt gewed (waarbij Hugo Claus opvallend veel kans wordt toegedacht):
- Hugo Claus (10/1)
- Cees Nooteboom (20/1)
- Harry Mulisch (40/1)

Een spreekbeurt over 'Pesten en Zinloos geweld' vandaag. Na de spreekbeurt vertelde ik de leerlingen dat mijn vrouw af en toe een cake bakt. Zo'n cake is extra lekker met krenten en rozijnen (en een beetje rum). Die krenten moeten eerst een tijd in het water liggen. Met enige moeite kwam er uit de klas dat dat 'wellen' heet. Vorige week bakte mijn vrouw zo'n cake. De krenten stonden op het aanrecht, maar ze vergat ze in het deeg te doen: Zinloos geweld! Ik keek (waarschijnlijk een beetje triomfantelijk) de klas in, wat een geweld(ig)e grap! Voor me bleef het akelig stil en zakte dertig monden open: "Ja, en toen?" Soms valt het zaad op rotsige bodem.

Vanmiddag zijn we met de straatnaamcommissie alle vrijliggende fietspaden in Veenendaal wezen bekijken. Met name de hulpdiensten (ambulance, brandweer, politie) vragen om namen voor die paden. Als een fietspad direct aan een weg ligt, geeft dat geen problemen, maar we hebben nogal wat (zo'n dertig) helemaal vrijliggende fietspaden. Een probleem in de naamgeving vormen de rood/witte paaltjes die her en der midden in fietspaden staan om ander verkeer te weren. Het ligt het meest voor de hand om zo'n lang fietspad één naam te geven, maar dat kan gaan betekenen dat een ambulance aan het begin van een fietspad voor een paaltje staat, terwijl het slachtoffer een heel eind (drie paaltjes) verder ligt. Voor dat soort gevallen zou een fietspad dan na elk paaltje weer een andere naam moeten hebben. Het mooist is het dan weer als iedereen snapt dat die namen bij elkaar horen. Daar hebben we nog wel wat puzzelwerk aan.

Het was ontzettend regenachtig weer, maar om een uur of drie werd het gelukkig wat droger. We hebben nog wel wat druppels gehad, maar kletsnat geregend zijn we niet. Het is altijd fijn als collega's met je meeleven. Van Piet kreeg ik dit mailtje:
Nog even wat suggesties n.a.v. jullie fietstocht:
- regenweg
- plassenstrook
- spetterpad
- regenpakkenallee

1 bestelling, 5 x A. Marja.

4 oktober 2007

Als het in de les over dialecten gaat, komt al snel het Amsterdams ter sprake, waarin alle vogels sijsies zijn, behalve de eenden, dat zijn drijfsijsies. Thom uit V2A had vandaag een uitbreiding hierop: pinguins zijn ijsdrijfsijsies.

Het singletje met het Veenendaals volkslied blijkt niet de tekst van Kees Stip te zijn. Het is een ronkende lofzang op Veenendaal op de melodie van 'Waar in het bronsgroen eikenhout'. Aandoenlijk, maar niets bijzonders. Degeen die er mee langs kwam had nog wel wat tips m.b.t. promotie van websites. O.a. het betalen voor een hoge plaats op een zoekmachine (niet Google) blijkt relatief voordelig te zijn. Voor Raban zou het het overwegen waard zijn. Als mensen een boek zoeken en het bij je vinden en kopen, kan daar best een paar cent voor de reclamebanner vanaf. Een interessante gedachte.

2 bestellingen: Hermine de Graaf, 'Een kaart, niet het gebied', 15 taalboeken.

5 oktober 2007

Voor de tweede keer dit jaar een spreekbeurt die onvoldoende is, omdat hij te kort is. De opdracht voor de leerlingen is: een spreekbeurt van zes minuten. Die zes minuten op zich is uiteindelijk een willekeurige keuze, maar ze moeten leren om informatie te verzamelen, daar de hoofdzaken uit te halen en dat in te schatten op de juiste tijd. Drie minuten is dan echt onvoldoende, als de opdracht zes minuten is. Het gaat me niet om het geven van onvoldoendes, dus ze mogen het over een paar weken nog een keer proberen.

Komrij's 'De Nederlandse kinderpoëzie in 1000 en enige gedichten' was bij Van Kooten binnen de kortste keren uitverkocht. Ik heb een exemplaar laten reserveren en ze belden vandaag dat ik hem op kan komen halen. In de winkel zei Albert dat ze nog gediscussieerd hadden of ze me zouden bellen. Er was slechts één exemplaar binnen gekomen en er waren ook drie personeelsleden die hem graag wilden hebben. Wie gaat dan voor: de klant of het personeel? Ik zei daarop: 'Dat moet je maar een beetje afwisselen, maar deze keer heb je de juiste keuze gemaakt!'

Een rommelmarkt bij de Bethelkerk. Minder boeken dan de vorige keren, maar ik heb er toch een stuk of dertig gekocht. En ook nog eens dertien lp's. Ik mopperde op de verkoper over de prijs. Achteraf bleek dat ik niet goed geluisterd had. Ik dacht dat hij een prijs noemde voor de tweede stapel boeken, maar hij bedoelde een prijs voor de twee stapels samen. Dan mopperde ik dus onterecht. Het resultaat was wel dat hij de LP's voor bijna niks meegaf. Afdingen zonder dat dat de bedoeling is!
Boeken o.a.:
- Roald Dahl, De schat van Mildenhall
- Cor Bruijn, Een gave van God
- Peter van Straaten, Agnes redt het wel
- Mensje van Keulen, Olifanten op een web
- Joost Zwagerman, Tomaatsj
- Stijn Streuvels, De werkman
- Henk van Kerkwijk, Schakelfout
- Ietje Liebeek-Hoving, De nacht tot dag verklaard
- Frans Coenen, Charles Dickens en de romantiek
- J.D. Salinger, The Catcher in the Rye
- Jac. P. Thijsse, Naar de Natuur
- A.N.W. van der Plank, Het namenboek
- Georges Simenon en Frederick Franck, Het Parijs van Simenon
LP's o.a.:
- Uriah Heep, Wonderworld
- Don Williams, I believe in you
- Joan Baez, Songs of the USA
- Charles Aznavour, A tapestry of dreams
- Cornelis Vreeswijk, Cornelis Vreeswijk
- Nel Benschop, Verzen van geloof, hoop en liefde
- Harry Sacksioni, Vensters
- Harry Sacksioni, Live in Amsterdam

3 bestellingen: Havank, 'Polka mazurka', knipsels Menno Wigman, diverse taalboeken.

6 oktober 2007

Weer een jankende Amerikaan op het Journaal. Deze keer is het Marion Jones: een winnares van Olympische medailles. Ze heeft fors in de medicijnkast gegrepen destijds en betuigt nu op z'n Amerikaans spijt. Walgelijk. Als het geen dominees zijn die vreemd zijn gegaan of zich vergrepen hebben aan kleine jongetjes, dan zijn het wel sporters die doping hebben gebruikt. Huilen op televisie, spijt betuigen, zeggen dat iedereen 'has the right to be angry with me' en vergeving vragen aan onze lieve heer. Amerikanen vinden het prachtig en gaan daarna over tot de orde van de dag.

Een prachtige herfstzaterdag. We hebben bij Suzanne een houten bank opgehaald. Zij wil hem kwijt. Wij zetten hem op de oprit voor het raam. Ik had de achterste stoelen uit de auto gehaald. Zo paste de bank er in zijn geheel in! We schilderen hem in dezelfde kleur als de kozijnen en schrijver en dan Raban(k) op. Suzanne was met Gijs in de tuin aan het opruimen en snoeien geweest. Het weer was nog lekker genoeg om in de tuin een kopje koffie te drinken - met de zon op je gezicht.

Omdat het zulk redelijk weer blijft, zit er nog volop kleur in de de tuin. Ook de bruidssluier bloeit nog volop. Een nadeel is dat er ook nog volop muggen zijn. Vannacht ben ik een keer of vier in mijn hand geprikt.

Vanavond een borrel bij Erich en Ria, of eigenlijk bij Iris. Ze studeert binnenkort af in Nijmegen en gaat dan naar Bremen om verder te gaan met hersenonderzoek. Een soort afscheidsavond dus, maar niet in mineur. Het was gezellig. Aan de wand hangt een Andy Warhol-achtig schilderij met de portretten van de vier kinderen van Erich en Ria. Ze hebben het gekregen van de kinderen toen ze vijfentwintig jaar getrouwd waren. Je kunt foto's opsturen naar een bedrijf. Daar maken ze er met de computer deze Warhol-schilderijen van. Heel herkenbaar (De Warholstijl bedoel ik. De portretten zijn herkenbaar, maar kosten wel wat puzzelwerk).

1 bestelling: De mooiste kerstgedichten.

7 oktober 2007

Vrijdag ging ik met Lidy naar de kraker in Bennekom. Ik neem dan een boek mee om in de wachtkamer te lezen. De eerste keer ben ik mee naar binnen gegaan, maar ik heb niet zo'n behoefte om een vreemde kerel in allerlei standjes (waar ik nog niet van durf te dromen) op mijn vrouw te zien liggen. Ik pakte het boek 'Zonsondergang over Slotervaart' van Solange Leibovici van een stapel van Perry gekregen boeken. Een interessant boek. Een niet zo gelukkige jeugd van een Roemeens/Frans meisje. Mooi beschreven. Mooie zinnen vooral. Ik ben benieuwd of er meer van deze schrijfster voorhanden is. Ze doceert literatuurwetenschap in Amsterdam, vind ik op internet. Er staan van haar wel wetenschappelijke publicaties, maar romans vind ik verder niet.

De twee vrijdag gekochte lp's van Harry Sacksioni beluisterd, gedigitaliseerd en er mp3's van gemaakt. Heerlijke muziek. 'Harry Sacksioni live in Amsterdam' is van 1980. Toen had ik het geld niet om dergelijke lp's nieuw te kopen. Nu vind ik ze voor een prikkie op een rommelmarkt. Op deze manier blijf ik wel een beetje hangen in de muziek van mijn jeugd. De vraag is natuurlijk of dat erg is.

1975	1976	1978	1980

Vandaag kregen we nog een mooie zomertoegift. Lidy liep zelfs rond in een truitje zonder mouwen. Dat was mij toch wat te fris. We hebben vanmiddag een forse wandeling door de wijk gemaakt. Hier en daar al paddestoelen, maar verder een bijna zomerse temperatuur. In een tuin een peperboompje, met zijn fraaie paarse bessen. Die wil bij ons in de tuin niet, maar het blijft een prachtige struik.

2 bestellingen: knipsel Midas Dekkers, Paul Snoek, 'Hercules'.

8 oktober 2007

In de openbare bibliotheek hadden we vanmiddag een voorbereidingsmiddag voor de actie 'Nederland leest'. Dit jaar wordt 'De gelukkige klas' van Theo Thijssen door de bibliotheken in Nederland gratis uitgedeeld. Een prima keus. Van onderwijs heeft iedereen verstand, dus hier valt best over door te praten. Er liggen vast ook mooie paralellen met de huidige ontwikkelingen in het onderwijs. Dit jaar wordt het boek ook uitgedeeld aan de vierde klassen van het voortgezet onderwijs. De Veense bibliotheek deelt er zo'n tweeduizend uit. Op 14-11-2007 is er in de bibliotheek dan een avond, waarop - net als vorig jaar - het boek in groepen besproken wordt. Vorig jaar was dat erg leuk. De opkomst mag wat groter zijn, maar zulke dingen moeten ook groeien.

Een ouderavond voor de derde klassen vanavond. Dat is altijd een drukbezochte avond, want in dit jaar moeten ze een profielkeuze maken. De decaan geeft daar voorlichting over en daarna is er nog een kennismaking met de mentoren. Twee ouders schoten me - los van elkaar - aan om te melden dat ze gehoord hadden dat ik vorige week in de Lampegiet zo leuk gesproken had!

Vandaag heb ik voor het eerst een boek opengevouwen ingepakt. Dit op verzoek van de klant. Zo past het door de brievenbus en dat scheelt een euro of vier verzendkosten. Ik snap het wel, maar het ziet er vreemd uit en het is tijdens het vervoer tussen de poststukken ook niet helemaal zonder risico (voor het boek) lijkt me.

Vorige maand verscheen in een driedelige cassette het Verzameld werk van Arie Visser. Een aan heroine verslaafde Amsterdamse dichter. Hij trouwde in 1984 met de Marokkaanse Chadia Moussadeq en bekeerde zich tot de islam. Hij noemde zich vanaf dat moment Arie Omar Visser. Als een van de eersten analyseerde hij de problemen van Marokkanen in Nederland. Arie Visser overleed in 1997 aan kanker en was intussen zo goed als vergeten. In de kranten wordt opvallend veel aandacht aan dit Verzameld werk besteed. Door wat ik over hem lees, word ik er ook wel nieuwsgierig naar, maar € 59,95 is genoeg om die nieuwsgierigheid weer te reduceren tot het nalezen van de recensies. Twee citaten uit die recensies en daarna vier regels van Visser zelf:

• De zwervende junk schreef 150 gedichten, artikelen over jazz en over zijn tweede thuisland Marokko, en de junkieroman Het vangen van de draak (1983), die hem uit het gebruikersmilieu dit commentaar opleverde: 'Prachtig Arie, dat heb je met de naald geschreven.' (Arjan Peters, Volkskrant, 07-09-2007)
• Arie Visser? Nooit van gehoord. En wie wel van hem gehoord heeft, krijgt vermoedelijk nog vijfentwintig gulden van 'm. De naam van Arie Visser (1944-1997) ontbreekt in vrijwel alle naslagwerken en literaire overzichten - tot voor kort bestond hij niet. Pas na zijn dood nam Gerrit Komrij drie gedichten van hem op in z'n dikke bloemlezing, en dan is er zojuist, Vissers Verzameld werk, vergezeld van een grote hoeveelheid documentatie, verschenen. (Rob Schouten, VN, 22-09-2007)

Zonlicht speelde door zijn haren op speurtocht naar de juiste toon het oude liedje vond de snaren wat is het leven bitterschoon. (Arie Visser)

9 oktober 2007

Vanavond heb ik met Suzanne ruim duizend stafkaarten opgehaald bij de academie voor bouwkunst aan het Waterlooplein in Amsterdam. In Amsterdam zijn we eerst even bij Claudia langs gegaan. Daar hebben we wat gedronken en gekletst. Ze had een grappig filmpje van Suzanne en Gijs op hun bruiloft in de C1000. Ze woont aan de J.P. Heijestraat, maar heeft (als zovelen) geen idee wie degene waarnaar hun straat genoemd is nou eigenlijk was. De dichter Heije leefde van 1809 tot 1876. Hij was (tot 1857) arts en vaderlandslievend dichter. J.P. Heije streed tegen sociale misstanden en tegen de cholera. Hij regelde in 1853 de geneeskundige armenzorg in Amsterdam. Hij streed in 1830 mee in de tiendaagse veldtocht tegen de Belgen. J.P. Heije werd vooral bekend door zijn gedichten voor kinderen. Deze zijn vaak op muziek gezet en zo algemeen bekend geworden, dat we vaak niet meer weten wie de dichter ervan was. Vaak herkennen we ze aan de eerste regel, maar niet aan de titel. Drie voorbeelden:
- Titel: Sint-Nicolaas, eerste regel: Zie de maan schijnt door de bomen.
- Titel: Twee voerlui, eerste regel: Een karretje op de zandweg reed.
- Titel: Een triomfantelijk lied van de Zilvervloot, eerste regel: Heb je van de Zilveren Vloot wel gehoord.

We moeten toch echt een Tomtom kopen. Vanavond hebben we ruim 30 kilometer teveel gereden. Op de ringweg namen we een verkeerde afslag en we zaten zowat in Volendam. Ook de weg van Claudia naar het Waterlooplein verliep niet vlekkeloos.

Van de vrouw van Hans Vervoort kreeg ik wat aanvullingen op de bladzijde over hem voor Schrijversinfo. Die kan ik binnenkort online zetten. Op mijn verzoek deed ze er ook twee foto's en twee handschriften bij:

10 oktober 2007

In de Gelderlander stond vandaag een artikel over het Kees Stipplein. Op dezelfde bladzijde ook een stukje over Kees Stip zelf, met verwijzing naar mijn Schrijversinfobladzijde over hem. Ik heet in het artikeltje 'oud-raadslid en literatuurfanaat'. Ook mijn Kees stippellijn wordt genoemd (helaas met hoofdletter S, maar je kunt niet alles hebben). Hieronder het artikel, geknipt en geplakt van de site van de Gelderlander:

Vandaag en morgen zit het hele managementteam 'op de hei'. Vandaag mocht ik - zonodig - de dagelijkse leiding op mij nemen. Noodgevallen deden zich gelukkig niet voor. Wel was er een vechtpartijtje. Er wordt op onze school gelukkig weinig gevochten en als het dan een keer wel gebeurt, pakken we dat ook serieus aan. Gesprekken met leerlingen en met ouders. Daar ging de hele middag mee heen. Maar omdat het ook kinderen uit mijn unit betrof, was ik daar anders toch ook bij betrokken geweest.

Aan het eind van de middag ben ik Hette Wassenaar zijn manuscript terug wezen brengen. Zijn opzet is prima en met wat schaafwerk kan het een leuk boek worden. Het was gezellig en het werd daardoor aan de late kant. Pas om kwart voor zeven was ik thuis. Van Hette kreeg ik vier servetten met daarop een gedicht van Kees Stip. Hij kocht ze een paar jaar geleden op de boekenmarkt in Deventer. Het zal wel een roofdruk zijn, maar toch ontzettend leuk om te hebben. Kees Stip 'zingt' met één nummer mee op de CD 'MMCD' van Joop Visser. Op de voorkant van de CD staat dan ook 'Nu met Stip!!' mét een fotootje van Kees Stip. Ik heb de CD van Hette geleend. Het nummer 'Zij is in een balpen gevallen' kende ik, maar de rest is een -prettige - hernieuwde kennismaking met deze unieke zanger.

2 bestellingen: Josepha Mendels, 'Rolien en Ralien', 1 knipsel Frans Kellendonk.

11 oktober 2007

Samen met Helma ben ik vandaag naar de conferentie voor vertrouwenspersonen 'Bimbo's, bro's en coole collega's' in 'De Eenhoorn' in Amersfoort geweest. Het PPSI (Project Preventie Sexuele Intimidatie) organiseert jaarlijks zo'n conferentie rond een bepaald - actueel - thema. Dit thema hebben ze al maanden geleden bedacht, maar het is extra actueel door de uitlatingen van minister Plasterk. Liesbeth Hop van 'Stichting Reclamerakkers' hield een verhaal over Bimbo's en bro's. Het is duidelijk dat vooral in muziek en reclame de leerlingen overspoeld worden door lichamelijkheid en seksualiteit. Ze zette haar verhaal wat dik aan, maar de kern van haar verhaal is duidelijk en onweerlegbaar. Anke Visser van het PPSI hield een verhaal over Coole collega's. De vlag dekte de lading niet helemaal. Het ging meer over schoolcultuur dan over coole collega's, maar het was wel een prima verhaal. De maaltijd was een beetje een sof. Er waren zoveel deelnemers dat ze vijftig man naar de brasserie aan de overkant van de straat stuurden. Wij zaten daarbij, maar het waren veel meer dan vijftig mensen. Het resultaat was dat o.a. de soep en de kroketten al op waren voordat wij aan de beurt waren. Je gaat er niet voor het eten heen, maar zoiets is toch wel een beetje jammer. Na het eten waren er workshops. Remco Pijpers van het project 'Schaammuis, gluiper, internetsoa's' (zie: www.internetsoa.nl) had een goed verhaal. Hij vindt dat we niet de gevaren van internet moeten benadrukken, maar de mogelijkheden en dat we vervolgens onze kinderen wel moeten leren ermee om te gaan en zich te wapenen. Mijn tweede workshop werd gegeven door Jan Wibbens onder de titel 'Een stok om een hond te slaan'. De kern van zijn verhaal was dat vertrouwenspersonen zich niet door schoolleiding of anderen moeten laten misbruiken voor het verzamelen van informatie. Goede afspraken met de directie, een officiële aanstelling en kennis van protocollen en reglementen kan een hoop ellende voorkomen. De kinderboeken schrijfster Caja Cazemier gaf ook een workshop n.a.v. haar laatste boek: 'Vamp. (Pas op voor de webcam...!)' Hier was ik niet bij ingedeeld. Helma heeft deze workshop wel gevolgd en kocht een gesigneerd boek. Ik zal Helma een scan van de handtekening vragen voor de bladzijde over Caja Cazemier. Morgenavond is er een schoolfeest. Ik zal n.a.v. vandaag eens speciaal opletten of er door onze leerlingen ook 'geschuurd' wordt.

Vanavond een verjaardag in Culemborg. Claudia had voor Suzanne haar foto's van de bruiloft én een filmpje van het winkelen in de C1000 gebrand:

Een nichtje van Reina Prinsen Geerligs reageert per mail op de Schrijversinfo over Reina Prinsen Geerligs en de naar haar genoemde literaire prijs. Zo heette de broer van Reina geen Arnold, maar Alfred. Bij het nalezen haalde ik er ook nog twee typefouten uit.

1 bestelling: geomorfologische kaart 59 Genk - 60 Sittard - 61 Maastricht - 62 Heerlen.

12 oktober 2007

In V3b heb ik vandaag verteld dat ik gisteren naar die conferentie ben geweest. Vervolgens heb ik de klas gevraagd: "Wordt er bij ons op schoolfeesten ook geschuurd?" Uit de klas kwam een volmondig "Ja." Vervolgens geven de meisjes aan dat helemaal geen probleem te vinden: "Als je het niet wilt, dan duw je ze toch gewoon van je af!" De vraag is dan natuurlijk wel of het echt geen probleem voor ze is. Misschien is het probleem wel dat deze meiden dit gedrag dus blijkbaar al als normaal geaccepteerd hebben. Misschien weet u niet wat 'schuren' is (tot gisteren wist ik dat ook niet). Het is een vorm van dansen waarbij een jongen met zijn lichaam tegen een meisje aan schuurt. Als een schuurpapiertje langs haar lichaam gaat. En dan meestal ongevraagd en op een drukke dansvloer. In het heftigste geval één jongen van voor en één van achteren. Of om het maar helder te zeggen: het is een vorm van droogneuken. Het lijkt mij op een schoolfeest niet acceptabel. Meisjes durven soms geen nee te zeggen en het lijkt me het gevoel van veiligheid op een schoolfeest niet te verhogen.

Veel van en over Hans van Deventer kom je niet tegen. Vandaag vond ik toch weer wat: Gerard Cox zingt het nummer 'Bombazijn' op zijn lp 'Wie wijst Gerard Cox de weg...?' uit 1971.

3 bestellingen: J.J. Oversteegen, 'Gemunt op wederkeer. Het leven van Cola Debrot vanaf 1948', Hanna Lam en Wim ter Burg, 'Alles wordt nieuw', 4 x 'Pim, Frits & Ida'.

13 oktober 2007

Boekenmarkt bij 'Ons Genoegen' in Amerongen. Minder druk dan andere keren. We konden de auto gewoon voor het gebouw parkeren. Boeken voor € 2,00, € 1,00 en € 0,50. We kochten er een kleine tachtig, waaronder:
Gesigneerd:
- Pierre H. Dubois, Schrijvers in hun landschap (2 delen)
- François Mond de Froideville, Spelen in zand
- Koos Schuur, Windverhaal
Poëzie:
- J. van Wageningen, Orpheus en Ahasverus
- A. Marja, Waar ik ook ga
- M. Vasalis, Parken en woestijnen
- Clara Eggink, Het schiereiland
Literatuur:
- Karel Glastra van Loon, Lisa's adem
- Tomas Lieske, Gran Café Boulevard
- Geerten Meijsing, Tussen mes en keel
- H.C. ten Berge, Het meisje met de korte vlechten
- Maarten Maartens, De dwaas Gods
- Frans Coenen, Onpersoonlijke herinneringen
- Gerard Reve, Ik had hem lief
- Johan Brouwer, Philips Willem
Kinderboeken
- Greet Beukenkamp, Ontvoerd
- Henk van Kerkwijk, De jacht op het suikeren bruidspaar
- Jan Terlouw, Oom Willibrord
- Paul Biegel, Beer in het verkeer
- Koos Meinderts, De Harmonie van zevensloten
- Frank Herzen, Ontsnapt aan de piraten!
En twee delen 'De schoonheid van ons land'
- Het landschap
- De steden

Nog een keertje Hans Vervoort. De bladzijde over hem staat vanaf vandaag op Schrijversinfo.

14 oktober 2007

Op de bruiloft van Suzanne en Gijs heeft de fotograaf geen portretfoto's van de/alle aanwezigen/daggasten gemaakt. Lidy vindt dat jammer en daarom hebben we vanochtend nogmaals onze mantelpakjes aangetrokken en achter in de tuin (in de zon) foto's gemaakt. Lidy en ik, Lidy en Martijn, Martijn en ik en - met de zelfontspanner - van ons drieën. Het is net niet zo erg dat zo'n actie m'n dag verpest, maar leuk is anders. Maar als ze hier nou aan hecht, dan moet het maar.

Bij de boeken die ik gisteren in Amerongen kocht zat o.a. 'De dwaas Gods' van Maarten Maartens. Deze Maartens (pseudoniem van Jozua Marius Willem van der Poorten Schwartz) is een in Nederland nauwelijks bekend geworden en intussen al lang weer vergeten schrijver. Maarten Maartens schreef zijn meeste werk in het Engels. Na het huwelijk in 1883 met zijn (rijke) nicht Anna van Vollenhoven richtte hij zich volledig op het schrijven. Maarten Maartens wordt gezien als de schrijver van de eerste Nederlandse detective, al is 'The Black Box Murder' in het Engels geschreven en in 1890 in Engeland (anoniem) uitgegeven. Overigens situeerde hij veel van zijn werk in Nederland. In Engeland, de VS (hij werd ontvangen door president Roosevelt) en in Duitsland werd zijn werk zeer gewaardeerd. In Nederland was dat veel minder het geval. Alleen Lodewijk van Deyssel liet zich waarderend over hem uit. De bundel 'Gedichten' (1914) is zijn enige oorspronkelijk in het Nederlands verschenen werk, onder het pseudoniem Joan van den Heuvel. Deze keer waren de (Nederlandse) kritieken lovend. In 1928 werd pas bekend dat Joan van den Heuvel een pseudoniem was. In Doorn liet Maarten Maarten een landgoed (Huize de Zonheuvel) bouwen. Nu is daar het Maarten Maartenshuis gevestigd op het terrein van het SBI-Conferentiecentrum zonheuvel. Hier is een permanente tentoonstelling over hem te zien. Veel kamers zijn nog in vrijwel oorspronkelijke staat. In 1914 werd hij ernstig depressief. Op 03-08-1915 werd hij thuis dood gevonden. Hij werd op 07-08-1915 begraven op het kerkhof in Neerlangbroek (graf I-A-149). Ik moet binnenkort zijn graf én dat Maarten Maartenshuis eens bezoeken. De Schrijversinfo-bladzijde over hem heb ik vandaag wel vast online gezet.

In het door W. van Maanen geschreven nawoord staat dat Lodewijk van Deyssel zich in 'De Gids' van augustus 1924 waarderend over Maarten Maartens uitliet. Vorig jaar kocht ik een CD-ROM met de complete inhoud van 'De Gids' van 1837 tot 1937. Ik kon dat stuk van Van Deyssel dus direct opzoeken. Het gaat over het toneelstuk 'Nivalis' en in feite doet hij niet veel meer dan het stuk navertellen. Het postieve commentaar is dan op zijn Van Deyssels (met veel omhaal van woorden):

Ja, er ligt veel poëzie in zulk een werk. Als men het boekje open slaat, na het reeds eenigen tijd bestudeerd te hebben, is het wel of men een muziekboek open slaat. Iets onzichtbaars schijnt op de tafel om de blanke bladzijden met hun zwarte letters heen te wolken, dat muziek is. En in die korte kolommen zwarte letter-regels bevindt zich dan deze menschengeschiedenis, zijn deze tafereelen, is de geschiedenis van deze gevoelswezens, met al die wendingen van het gevoels- en gedachtenleven, en met al die voor de verbeelding zichtbare voorstellingen, waarin die mesnchwezens hunne bedoelingen uitspreken. (Lodewijk van Deyssel over 'Nivalis', De Gids, augustus 1924, blz. 213)

2 bestellingen: 2 bulkboeken, Toon Kortooms, 'Mijn kinderen eten turf'.

15 oktober 2007

Een lange schooldag. Van 15.00 tot 18.00 hadden we de tweede bijeenkomst van de cursus effectief vergaderen. De rollenspelen/oefensituaties waren leuk om te doen. Het blijft wel een vervelend tijdstip voor zo'n cursus. Met dank aan Balkenende.

Verdriet kan een bloedige wond zijn in spiegels; de huid die de wereld ziet, is een beetje vervuild daarom: het is allemaal om te lachen, zullen we zeggen als we zijn uitgehuild. (Ellen Warmond, Leven, soms (fragment), Het struisvogelreservaat, blz. 16)

Deze week bespreek ik met mijn VWO3-klassen een gedicht van Ellen Warmond. Daarop vooruitlopend heb ik de Schrijversinfo-bladzijde over haar afgemaakt. De laatste dagen maak ik ineens weer een flink aantal van die bladzijden af.

1 bestelling: knipsel Eddy Evenhuis.

16 oktober 2007

Een drukke dag op school. Druk ook omdat de leerlingen druk zijn. Aan (herfst)vakantie toe waarschijnlijk. Discussies met leerlingen, met collega's én met ouders over strafmaatregelen. Dan kom ik daarna met koppijn thuis.

De openbare bibliotheek heeft Ria gemaild (dat kan dus niet: een werknemer van de openbare bibliotheek heeft Ria gemaild). Of ze/we de spullen van Theo Thijssen aan kunnen leveren. Maanden geleden, toen duidelijk werd dat Theo Thijssen centraal zou staan in 'Nederland leest' hadden we al aangeboden materiaal voor een vitrine over Thijssen aan te leveren. 'We' is dan vooral Ria. Ze heeft een uitgebreide collectie, met daarin ook boeken van haar overleden zus. Ik kan het misschien wat aanvullen met knipsels, dvd (Kees de Jongen) en een enkel boek.

Vanavond met Martijn naar het nieuwe programma van Kees Torn in de Lampegiet. Veel bekenden in het publiek. Ook twee leerlingen in het kader van de CKV-regeling. Ik sprak voor de voorstelling even met ze. Ze hadden op google wat opgezocht en vinden dat hij zo lekker met woorden kloot. Wij zouden zeggen: met taal speelt, maar het komt op hetzelfde neer en geeft wel de kern aan. Torn is ouderwets spitsvondig. Lullige manieren om dood te gaan, mogelijke laatste woorden en een groot aantal hilarische grafschriften: - Steve Irwin: Hij behoorde tot de besten / in het krokodillen pesten / en toen kwam die pijlstaartrog / mooie dieren zijn dat toch. - Rita Verdonk: Ik was al niet zo'n soepel wijf, maar nu ben ik wel heel erg stijf. - Balkenende: Na normen en waarden is het nu tijd voor wormen en aarde. Hij heeft zijn begrafenispak aangetrokken en haalt er een plak cake, een schoteltje en een kopje uit tevoorschijn. Verder visuele grapjes met een sigarenkoker, kritiek op stoere Marokkanen met baseballpetjes en vooral veel taalspel. Als hij grafschriften gaat voorlezen verschijnen er acht grafzerken van licht op het toneel. Hij zegt: 'Ik had niet zo veel zin om met echte stenen te gaan lopen sjouwen, dus ik dacht 'Ik denk dat ik het maar in de vorm van lampen giet'' !!

3 bestellingen, knipsel Brigitte Kaandorp, H. Bouw en M. Sepers, 'Vaarwel oud weeshuis...de toekomst ligt hier', 'Toekomst zonder gezicht, Verslagboek van de katholieke studentendagen 1966', Godfried Bomans, 'De avonturen van Pa Pinkelman' en 'De avonturen van Tante Pollewop'.

17 oktober 2007

Hans Vervoort mailt me nog een interessante aanvulling voor Schrijversinfo. Zijn boek 'Zonnige perioden' is gratis als E-book te downloaden. Het boek is al meer dan zesduizend keer gedownload. Deze site www.ebook.nl is helemaal het bekijken wel waard. Ik weet niet of het ooit echt wat wordt met die E-boeken, maar soms is het bijna de enige mogelijkheid om een boek te pakken te krijgen. Vervoort is complimenteus over mijn site: 'Er zijn inmiddels heel veel literaire websites, maar meestal is de informatie over de schrijvers en hun boeken behoorlijk incompleet. Aan dat euvel lijdt uw indrukwekkende site duidelijk niet.'

18 oktober 2007

De AVRO zond vorige week in de serie 'Hoge bomen' een documentaire uit over Reina Prinsen Geerligs. Die heb ik helaas gemist. De documentaire is op internet te bekijken op de site van de AVRO. Voor meer informatie verwijst de AVRO naar mijn bladzijde op Schrijversinfo. Een indrukwekkende documentaire en je vraagt je af door welk toeval Hannie Schaft zo beroemd werd en deze Reina Prinsen Geerligs zo onderbelicht bleef. Het is dat er een literaire prijs naar haar genoemd werd: De Reina Prinsen Geerligs-prijs werd door haar ouders in 1946 ingesteld om de herinnering aan hun dochter levend te houden. De prijs kon worden toegekend aan een jonge letterkundige van 20-25 jaar oud. Aan het slot van de eerste prijsuitreiking aan Gerard Reve riep de vader van Reina Prinsen Geerligs de jonge schrijvers op zich in te zetten voor een betere wereld, waarvoor zijn dochter, Truus van Lier, Nel Hissink-van den Brink en hun vele jeugdige medestrijders vochten en hun leven gaven. De prijs is in 1979 voor de laatste maal toegekend.

Martijn constateerde vanmorgen voor het eerst dat zijn bijdrage aan de discussie in de commissie middelen (over camerabeveiliging in het centrum) door 'De Gelderlander' wordt genoemd. Weliswaar met de vermelding dat de PvdA dat vindt (en zonder zijn naam), maar het is mooi dat je bijdrage gemeld wordt.

Vanavond was er in een zaaltje boven horlogerie Van Maanen (een aardige plek, want van hieruit kijk je uit op de plek waar het plein gaat komen) een brainstormsessie over de invulling van het Kees Stipplein. Vertegenwoordigers van de culturele instellingen die er gehuisvest gaan worden (muziekschool, bibliotheek, historische vereniging), aangevuld met wat andere Veenendalers die op de één of andere manier 'iets' met cultuur hebben. Ik was uitgenodigd n.a.v. mijn verhaal over Kees Stip op het cultuurdebat. Een levendige discussie in twee groepen, waarin allerlei mogelijke evenementen, optredens en openbare lessen de revue passeerden. Op 22 november praten we verder.

19 oktober 2007

Leerlingen uit V2a kwamen verontwaardigd naar me toe. Ze hebben het zesde uur een standby-uur en zijn daarna uit (een standby-uur betekent dat er een collega ziek is en dat een andere collega die les overneemt. Leerlingen werken volgens de werkwijzer of maken huiswerk). Vroeger gaven we ze zo'n laatste uur vrij, maar sinds Den Haag zeurt over dat soort lesuitval vullen we de uren tot de pauze van 13.00 uur in ieder geval in. Leerlingen balen van een laatste uur stand-by. Ik had wel een oplossing voor ze: Ik geef jullie het zevende uur een extra uur Nederlands. Dan heb je niet als laatste uur een stand-by uur (probleem opgelost). Maar vreemd genoeg vinden ze dat niet echt een oplossing voor hun probleem. Een standaardantwoord van mij in dit soort gevallen: 'Boze brieven naar Balkenende.'

Jan Wolkers is vannacht om 1.30 uur in zijn slaap overleden. Echt verrassend is het niet. Het was een oude man geworden. Het lichaam was op, zeggen ze op het journaal. Maar toch schrik je ervan. Eén van de laatste literaire iconen van de vorige generatie. Een nieuw boek was een gebeurtenis en de film 'Turks fruit' werd hier in Veenendaal ooit nog verboden. Hij zou gedraaid worden in 'De Pomp', maar de gemeente dreigde de subsidie voor dit jongerencentrum in te trekken!

3 bestellingen: 2 knipsels Tom Lanoye, Leonard Huizinga, ' Olivier en Adriaan' en 'Adriaan en Olivier', Licht Letterland, Jacoba M. Vreugdenhill, 'Het kerstmaal', Olaf J. de Landell, 'In het hol van de tamme leeuw'.

20 oktober 2007

Herfstvakantie. In eerste instantie maar eens uitrusten, want ik ben hondsmoe. Dan deze week wat opruimen, wat leuke dingen doen en nog een klein beetje werk (SO's nakijken, CT's maken en notulen zorgteam uitwerken).

Wim Sanders stelde samen met Guus Luijters en Oek de Jong het 'Verzameld werk' van Arie Visser samen. Ik schreef daar iets over op 8 oktober. Ik schreef o.a.: 'Door wat ik over hem lees, word ik er ook wel nieuwsgierig naar, maar € 59,95 is genoeg om die nieuwsgierigheid weer te reduceren tot het nalezen van de recensies.' Wim Sanders heeft dat gelezen en mailt me: 'Beste Mats, Het is inderdaad veel, 59,90 euro (en dit ondanks een subsidie en geheel gratis medewerking van alle schrijvers/samenstellers), maar als je nog eens een dichterschap op het scherp van de snee in werking wilt zien, moet je toch echt het Verzameld Werk van Arie Visser kopen... En het komt de eerste vijf jaar niet in de uitverkoop! hartelijke groet, Wim Sanders'. Het feit dat ik er een stukje over schreef, betekent dat ik er echt nieuwsgierig naar ben. Dit 'Verzameld werk' staat dan ook op mijn verlanglijstje. Maar helaas staat daar meer op. Gisteren zag ik bijvoorbeeld dat Bubb Kuyper de kavels voor de novemberveiling online heeft staan. Voor € 60,00 kan ik meebieden op kavels met pakweg dertig poëziebundels en ook ik kan mijn geld maar één keer uitgeven. Wat ik wel zou kunnen doen is een Schrijversinfo-bladzijde over Arie Visser toevoegen. Ik heb Wim dat geschreven en hij wil die bladzijde wel bekijken om eventueel nog wat toe te voegen of te verbeteren. Wordt vervolgd.

2 bestellingen: F. Bordewijk, 'Noorderlicht', Sir John Hackett, 'I was a stranger'.

21 oktober 2007

Even over de infantilisering van Nederland: Lidy zit op internet de aanbiedingen van de C1000 te bekijken en maakt een boodschappenlijstje. Eftelingvla hoor ik haar zeggen. Stop!! Dit is dus over de grens. Ik ben bereid hopjesvla te eten, dubbelvla, wintervla. Vla met harde stukjes chocola wil ik niet vanwege het mondgevoel. Ik wil niet kauwen op mijn vla. Maar Eftelingvla is helemaal een stap te ver. Wat zit daar in? Gemalen kabouter? De kleurkrijtjes van Anton Pieck (of zijn asresten)? Ik ben bijna vijftig en van mijn idealen en principes is niet zo heel veel meer over, maar hier stuit ik er onverwacht nog op ééntje: ik ben nog niet seniel genoeg om Eftelingvla te gaan zitten eten. Ik heb even op internet gezocht en die vla is nog veel erger dan gedacht. Houdt u vast:

Met de email kwam vanochtend het E-zine van Boekwinkeltjes.nl. Over de vorige was ik enthousiast en ik ben dat nu weer. Ik heb hem dan ook onmiddellijk doorgelezen. Op blz. 22 (van de 32) staan ingezonden berichten. Ik lees een positieve tekst over het vorige nummer en denk: 'Die tekst die ken ik!'. 'Gelezen' staat erboven en: 'Voor u gelezen op www.schrijversinfo.nl'. Het is mijn tekst van 12 augustus 2007 in dit weblog (geschreven op Ameland). Netjes met bronvermelding en link.

Boeken van Jan Wolkers heb ik nog niet verkocht. Het bezoek op mijn Schrijversinfobladzijde over hem is wel enorm toegenomen. Eergisteren 208 bezoekers en gisteren 272 bezoekers. Vandaag blijken het er - aan het eind van de avond - 142 te zijn, dus het neemt alweer af.

Vorige week zondag maakten we wat foto's in de tuin van onszelf in onze mantelpakjes. Achteraf stellen we vast dat we daarop onze ogen erg dichtknepen tegen de zon. Daarom hebben we onszelf vandaag nog een keer in de nette kleren gehesen. Sterker nog: Suzanne heeft voor de foto's haar trouwjurk nog eens aangetrokken en Gijs zijn nette pak (in de binnenzak vond hij nog een envelop met een leuk bedrag!). We hebben ruim honderd foto's gemaakt. Als de spanning van de bruiloft er niet is, worden de foto's wat ongedwongener:

Marathon in Amsterdam vandaag. Kamiel Maase loopt 11 seconden van zijn Nederlands record af, 2.08.31 staat er nu. De winnaar (uit Kenia) kotst de laatste honderden meters zijn maag leeg en net over de finish gooit hij er nog eens een liter geel vocht uit. Gadverdamme. Gezond dat sporten! De verslaggever maakt er ook weer een potje van. Koen Raymaekers, de tweede Nederlander, reageert teleurstellend (zegt de verslaggever). Fout! Hij reageert teleurgesteld, maar dat is echt wat anders. En even later over de eerste Nederlandse vrouw: 'Moeizame laatste slotmeters'. Dat is een beetje dubbel meneer, de laatste meters zijn automatisch de slotmeters.

De bladzijde over Arie Visser heb ik vandaag afgemaakt. Het is niet de beste bladzijde geworden, maar ik wilde hem erbij hebben. Nu het 'Verzameld werk' verschenen is, is er her en der wat informatie over hem te vinden. Die informatie staat veelal op bladzijden die snel vernieuwd worden (uitgevers, omroepen). Als dat weggeëbd is, is Schrijversinfo vrijwel de enige plek waar wat te vinden blijft. Misschien helpt het ook een beetje in de verkoop van dat Verzameld werk!

3 bestellingen: A. Marja, 'Waar ik ook ga', Kader Abdolah, 'De adelaars', 1 knipsel Nijhoff.

22 oktober 2007

'Nederland leest' trekt ook op televisie weer de nodige aandacht. Lorette Schrijver interviewde aan het eind van de middag Philip Freriks. Die is er de komende dagen helemaal druk mee. Hij geeft lezingen en reist met de trein door het land, verkleed als een onderwijzer uit het boek. Hij is dan ook ambassadeur van de actie. Er zijn nu bijna een miljoen exemplaren gedrukt, dus toestanden als vorig jaar - met mensen die een boek wilde hebben, maar dat niet meer konden krijgen - zijn tot nu toe uitgebleven.

Vanmiddag kochten we een Tomtom. De ONE XL T Europe. Daar zit dan al een tasje bij én een clip om hem niet op het raam, maar op het ventilatiesysteem op het dashboard te bevestigen. Dat valt tegen, want die clip zit er nog niet in. Wel een voucher om hem via internet te bestellen (en bovendien maar geldig tot 31 oktober!). Dat voucher lijkt wel logisch, want voor verschillende auto's en type auto's zijn er verschillende clips nodig. Het bestellen van die clip via internet was een regelrechte ramp. Doorlopend mededelingen in felrode letters dat ik iets fout doe. Maar wat? Totaal onbegrijpelijke mededelingen die bij mij de frustratie tot recordhoogte opvoeren. Mijn avond verpest én die van anderen thuis, want ik ben chagrijnig (en onredelijk). Morgen zal ik het dan maar eens telefonisch proberen.

Ik ben een duidelijk voorbeeld van een 'zinnenlezer'. Het verhaal is voor mij van ondergeschikt belang, als het maar mooi geschreven is en dan het liefst nog met hier en daar een citaarbare zin. Duizenden van die zinnen zijn op deze site te vinden. Arnoud Veilbrief zegt het heel mooi in het NRC van 13-07-2007:
Je hebt zinnenlezers en boekenlezers. Ze verhouden zich tot elkaar als de wandelaar tot de vliegtuigpassagier. Een wandelaar kan minutenlang stilstaan voor een boom. De talloze schakeringen in het groen, het ruisende gebladerte; het is allemaal te mooi om met een vluchtige blik aan voorbij te gaan. Hij drinkt de beelden in, let steeds op een ander detail, totdat hij, verzadigd, weer verder kan.
Zoals de wandelaar een landschap tot zich neemt, zo leest de zinnenlezer een roman. Ingehouden ironie, een zin die meandert over een volle bladzijde, een harde grap: hij stopt even en leest de zin opnieuw, proeft de woorden op zijn tong. Soms leest hij wel eens een passage voor. Vond jij dat ook zo goed, vraagt hij aan de boekenlezer. Tja, was hem niet zo opgevallen. Hij leest immers 'nogal snel'. Maar het boek was 'wel mooi'. U begrijpt het inmiddels, ik ben een zinnenlezer.

1 bestelling: 3 x Drs. P.

23 oktober 2007

De eerste ochtend dat er ruiten schoon gekrabd moeten worden. Dan is het toch wel koud voor in een herfstvakantie.

Rotklusjes vanochtend: die Tomtomjongens bellen, uitzoeken hoe dat ding werkt, een lamp ophangen, uitzoeken of we de boot in zijn gegaan met onze Opmaat-hypotheek bij de Rabobank (gisteren een uitzending van Radar. Mensen zijn voor duizenden euro's het schip in gegaan), toetsen maken. En als we dan dingen willen gaan regelen via internet, blijken we geen verbinding te hebben. De wet van Murphey in volle omvang!

Nadat bij het ophangen van de lamp ook nog eens de stoppen waren doorgeslagen, ging daarna gelukkig alles redelijk vlot. Vanmiddag hebben we ons door de Tomtom naar de Paasberg in Ede laten brengen. Dit is het hoogst gelegen plekje in Ede. Hier ligt Anna Maria Moens begraven. Deze dichteres begon in 1818 een opvoedingsinstituut in Huize Kernheim in Ede. Na haar dood brachten kwekelingen geld bijeen voor dit gietijzeren grafmonument. In het opschrift van het monument werden nogal wat taalfouten gemaakt. Deze zijn later hersteld. Wel staat er nog de foute geboortedatum 31-08-1777 (dat moet zijn: 31-08-1775). Het monument staat wat verscholen achter struikgewas en is daardoor lastig te vinden. Aan de ene kant loopt de Paasbergerweg, aan de andere kant de Vossenakker. Aan die Vossenakker ligt het oorlogsmonument van Ede. Daar ligt dit monument voor Moens recht tegenover.

In 1830 deed een droevige tijding een huivering door letterkundig Nederland en Vlaanderen varen; Jufvr. Moens was overleden. Maar al snel maakte de huivering plaats voor opluchting. Want wat bleek? Niet de alom gerespecteerde blinde dichteres Petronella Moens was overleden, maar, zoals Petronella later zelf tegen haar vrienden vertelde, haar nicht, de dichteres en kostschoolhoudster Anna Maria Moens! De reeds gepubliceerde rouwzangen werden keurig gerectificeerd, waarna de zaak als een amusant misverstand terzijde werd geschoven. Aan Anna Maria werden verder geen woorden meer vuil gemaakt. Onbekend maakt onbemind. (Hans Heesen & Harry Jansen, Pen in ruste. Schrijversgraven in Midden-Nederland, blz. 149)

Met bovenstaande foto's en gegevens toch maar gelijk de bladzijde voor Schrijversinfo over Anna Maria Moens afgemaakt.

Zoals gezegd: aan de Vossenakker ligt het Edese oorlogsmonument. Een grasveld met daarachter een lange muur met marmeren platen met de namen van de oorlogsslachtoffers. Links op een muur een plaquette waarop de bevolking van Ede haar dankbaarheid uitspreekt. Rechts op de muur een liggende koperen mensfiguur. Eén van de platen aan de muur geeft de naam van Hendrik Dorrestijn. Dat moet de vader zijn van cabaretier Hans Dorrestijn. Die zat tijdens de Tweede Wereldoorlog in het verzet, heeft joden geholpen en is door de Duitsers gefusilleerd. De moeder van Dorrestijn hertrouwde en deze tweede echtgenoot was het prototype van de boze stiefvader.

Deze foto's heb ik ook op de Schrijversinfobladijde over Hans Dorrestijn gezet en ik heb toen ook meteen maar wat boekomslagen toegevoegd.

Arthur van Schendel woonde van 1908 tot 1911 in Ede aan de Boschlaan met zjn tweede vrouw Annie de Boer. In 1909 werd zijn dochter Corinna geboren, in 1910 zijn zoon Arthur. Na korte tijd in Amsterdam en Domburg gewoond te hebben kwam Van Schendel weer terug naar Ede. Hij woonde toen op Bergstraat 8. In Ede werd later een laan naar hem genoemd. Een laan is voor mij alleen een laan als er bomen langs staan. Dat is hier zeker het geval:

Op de terugweg gingen we nog even naar de Mediamarkt en de Boni. Bij de Mediamarkt kochten we vier goedkope DVD's:
- Johnny Cash, A concert behind prison walls (featuring Linda Ronstadt. Roy Clark and Foster Brooks)
- The old grey whistle test (over 40 rarely seen classic performances)
- Cliff Richard, The 40th anniversary concert (voor Lidy)
- Pastorale 1943 (naar de roman van Simon Vestdijk)

3 bestellingen: knipsels Wiener en Springer, singles Valentino's en BZN, Bulkboeken

24 oktober 2007

Jeroen Brouwers weigert de Prijs der Nederlandse Letteren! Vorige week stond al in de krant dat hij het bedrag een aanfluiting vindt. Het is de hoogste onderscheiding binnen het Nederlands taalgebied. Het geldbedrag dat erbij hoort is € 16.000,-. Andere prijzen leveren € 50.000,- (AKO- / Librisprijs) en € 60.000,- (P.C. Hooft-prijs) op. Nu kun je discussiëren of het om het bedrag of om de eer gaat, maar het is wel vreemd dat dat belangrijkste prijs bij lange na niet het hoogste bedrag oplevert. Deze prijs is trouwens nog nooit eerder geweigerd! In het krantenartikel stond een andere, wat mij betreft veel schokkender mededeling: De jaarinkomsten van Brouwers uit zijn gehele oeuvre bedroegen over 2006 € 6.000,- ! Zo'n belangrijk schrijver met zo'n uitgebreid oeuvre en dan aan al die boeken dat bedragje verdienen.

Gisteren was de internetverbinding al slecht, maar vandaag deugt er helemaal niets van. Zo af en toe kom je er heel even doorheen. Ook het televisiebeeld is slecht. Op de één of andere manier is Casema/Orange aan het rommelen. Het duurt nu alleen wel erg lang! De buurman van twee huizen verder kwam aan de deur. Hij heeft Casema gebeld, maar hij was de enige die geklaagd heeft. Ze komen vrijdag. Als er meer mensen klagen is het een blokmelding, dan komen ze eerder.

Vanmiddag zijn we even in de bibliotheek naar het 'Theo Thijssenplein' (i.v.m. de actie 'Nederland leest') wezen kijken. De boeken van Ria en mij staan er netjes bij in een vitrine. Zelfs met een kaartje 'met dank aan mevrouw R. Lubout en de heer M. Beek'. Bovenin de boeken die met 'De gelukkige klas' te maken hebben. Onderin een afdelinkje 'Kees de jongen', met o.a. de Oer-Kees, het toneelscript em de DVD van de filmversie. In het midden een afdeling allerlei, met o.a. het beeldje van Thijssen zittend op een ouderwetse schoolbank.

De uitvaartplechtigheid van Jan Wolkers in de Nieuwe Ooster was vanmiddag live op televisie. Dat is ook een manier om je grote schrijvers te eren. Wolkers was de laatste jaren zo'n beetje een nationale knuffelbeer geworden. Ik heb bij zo'n uitzending wel een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant is het mooi, aan de andere kant vind ik wel dat we doorslaan bij dit soort uitvaarten (André Hazes, Pim Fortuin e.d.). Blijkbaar heeft men in Nederland hier tegenwoordig behoefte aan. Waar is dit dan een uiting van? Van een zoeken naar nationaal besef? Naar een vorm van religie?

De postbode bracht 'Het is tenminste mooi weer. Schrijversroute Rheden Rozendaal' van John Jansen van Galen. Het zijn net de plaatsen waar ik dit jaar al wat rondgekeken heb, maar misschien kan ik e.e.a. hiermee nog wat aanvullen. Die John Jansen van Galen is een raswandelaar en daarom waarschijnlijker ook een nauwkeurig observator. Schrijven kan hij in ieder geval: het boekje leest lekker weg.

25 oktober 2007

Vanochtend zijn we naar tante Dick in Den Dolder geweest. Mijn moeder was daar ook. Ze waren beiden afgelopen zaterdag jarig (al 74 jaar een tweeling). We hebben er koffie gedronken en tussen de middag een boterham gegeten.

Op de terugweg zijn we naar Zeist geweest. Ik wilde de Tomtom uitproberen op straat- en huisnummerniveau. Daarom had ik in Zeist wat adressen opgezocht waar schrijvers gewoond hebben. Het werkte uitstekend! Binnen een paar minuten ben je van het ene adres op het andere. Het scheelt veel tijd en nog veel meer stress.

De dichter Hendrik Marsman was de zoon van een orthodox-protestants boekhandelaar. Hij werd in Zeist geboren op 2e dorpsstraat 48. In 1905 verhuisde het gezin naar 2e dorpsstraat 34. Ze woonden hier boven de boekwinkel van zijn vader. Zijn ouders verhuisden later naar Wilhelminalaan 3 in Zeist. In 1922 woonde Marsman - overwerkt - weer enige tijd bij zijn ouders. In 1929 trouwde Marsman en in dat jaar ging hij in Utrecht wonen. Het huis op 2e dorpsstraat 34, waar Marsman van 1905 tot 1921 woonde, heeft een gedenksteen in de voorgevel. De gedenksteen is slecht te vinden. Hij zit rechts naast de voordeur, maar er hangt een brievenbus gedeeltelijk overheen. Het bovenste gedeelte van de gedenksteen is daardoor onleesbaar. Vroeger zal dit een deftige Zeister winkelstraat geweest zijn. Het ziet er nu allemaal een beetje vervallen uit:

2e dorpsstraat 48	2e dorpsstraat 34	gevelsteen en brievenbus	wat er nog van te lezen is

Marsman was goed bevriend met Arthur Lehning. Zijn volledige naam is Arthur Müller Lehning. Zijn ouders waren Duitsers. Zij waren lid van de Hernhutter-gemeenschap in Zeist, waar zij in 1905 waren komen wonen. Ze woonden op Broederplein 35 (Op dit Broederplein is elke tweede pinksterdag een hele aardige boekenmarkt). Arthur Lehning bezocht de lagere school van de Evangelische Broedergemeente (de Herhuttersschool) in Zeist. Op dezelfde school zat Hendrik Marsman. Zij raakten bevriend in de tweede klas van de Rijks-HBS in de Kruisstraat in Utrecht, waar ze beiden dagelijks met de tram heen gingen. Ze tennisten en voetbalden samen en maakten hun huiswerk en lazen samen. Lehning publiceerde in 1954 'De vriend van mijn jeugd. Herinneringen aan H. Marsman'. Arthur Lehning brak met de denkbeelden van zijn ouders en raakte onder invloed van de geschriften van de Russische anarchist Bakoenin en ex-dominee Bart de Ligt. Arthur Lehning was een van de oprichters van het 'Internationale Instituut voor de Sociale Geschiedenis' te Amsterdam. Van 1939 tot 1947 was Arthur Lehning directeur van het Engelse instituut van het 'Internationale Instituut voor de Sociale Geschiedenis' in Oxford. In 1952 richtte Arthur Lehning, op uitnodiging van de Indonesische regering, in Djakarta een bibliotheek in voor politieke en sociale wetenschappen en doceerde er aan de universiteit en aan de Academie van Buitenlandse Zaken. Lehning woonde (en werkte) in Frankrijk, in het plaatsje Lys-St. Georges. Terugkerende thema's in zijn werk zijn: de afkeer van alle totalitaire ideologieën, van relige, van sociaaldemocraten en van het geloof in 'de markt'. In zijn honderdste levensjaar, vlak voor zijn overlijden in 2000, kreeg hij de P.C. Hooft-prijs.

Broederplein 35	Overzicht Broederplein	Jongensschool	Gevelsteen

W.A. Paap woonde het laatste jaar van zijn leven in Driebergen en Zeist. Hij overleed, geestelijk en lichamelijk gebroken in Villa Piekenini op het adres Woudenbergseweg 1. W.A. Paap was één van de oprichters van 'De Nieuwe Gids'. Al snel brak hij met de ideeën van zijn vrienden. Toen in 1898 'Vincent Haman' uitkwam was er definitief een breuk. In dit boek beschrijft Paap de Tachtigers als mooischrijvers zonder inhoud. Lodewijk van Deyssel en de anderen begrepen al snel dat zij model hadden gestaan voor de hoofdfiguren. Vooral Lodewijk van Deyssel, hij wás Vincent Haman. Van Deyssel heeft altijd gezegd dat hij het boek nooit gelezen heeft, maar uit zijn literaire nalatenschap blijkt dat hij het meteen gelezen heeft. W.A. Paap was een bewonderaar van Multatuli. Hij hielp Multatuli met de uitgifte van zijn brieven. Hij droeg zijn boek 'Vincent Haman' op aan de nagedachtenis van Multatuli. Hij studeerde rechten, omdat Multatuli dat beter vond dan letterkunde en na het overlijden van Multatuli nam Paap diens weduwe in huis. Op het adres Woudenbergseweg 1 staat een vrij nieuw gebouw. Dit is wel de sterfplek, maar zeker níet meer het sterfhuis van W.A. Paap.

Woudenbergseweg 1

Isaäc Esser woonde vanaf december 1911 op Vijverlaan 9 in Zeist. Hij publiceerde veel onder het pseudoniem Soera Rana. Hij was leraar en later journalist. Van oktober 1919 tot zijn overlijden in juni 1920 was hij ernstig ziek.

Tenslotte zochten we het huis van Anne de Vries, vooral bekend door 'Bartje'. Hij werd geboren in Assen, maar werd leraar op blindenistituut Bartimeus in Zeist (de dichter Jan Wit was hier één van zijn leerlingen). In Zeist woonde hij op meerdere adressen. Van 1949 tot zijn overlijden woonde hij op Boulevard 16. In 1936 gaf hij zijn baan op om verder van het schrijven te leven. Dit was mogelijk door het succes van 'Bartje'. Op de één of andere manier vind ik het wel logisch dat Anne de Vries in dit huis op Boulevard 16 gewoond heeft. Het ademt dezelfde kneuterigheid als zijn boeken (ik geef onmiddellijk toe dat dit een waarde-oordeel is).

Boulevard 16	recht van voren	Steen naast de oprit links	Steen naast de oprit rechts

Het nieuws bepaalt voor een deel het bezoek op Schrijversinfo. De afgelopen dagen is het erg druk op de bladizjde over Jeroen Brouwers en op die over Armando (en Wolkers uiteraard).

1 bestelling: 2 bulkboeken (Paul van Ostaijen en Jan Siebelink)

26 oktober 2007

Een dagboek schrijven, dat je ook publiceert, is voor mij zoiets als mensen bij je thuis ontvangen. Natuurlijk mag er best over substantiële onderwerpen gesproken worden - graag zelfs - maar zo nu en dan moet er ook eens even over koetjes en kalfjes worden gepraat. Van veel gesprekken zijn het trouwens vaak de koetjes en kalfjes die je het langst bijblijven. (C. Buddingh', Dagboeknotities, Tirade 137, mei 1968, blz. 287)

Vanochtend ben ik samen met Peter Will alle fietspaden in Veenendaal-West afgefietst. Nu hebben we alle fietspaden 'in kaart' en kunnen we beginnen met de straat- of beter fietspadnaamgeving. Opvallend genoeg vonden we nog een stuk of vier fietspaden in West die niet op de fietspadenkaart van de gemeente vermeld worden. Er kan geen misverstand over bestaan, want er staat een verkeersbord 'fietspad' bij.

De stapel lag al een tijdje te wachten, maar nu staan alle bulkboeken op Raban.

Een mailtje uit het noorden van het land (Bunne). Rouke Broersma - van wie ik al weer een tijdje geleden 'De Hoge Veluwe en andere toponiemen' kreeg - werkt met Adriaan Nieuwenhuis en Henk Bartelds aan het project 'Zoveel vogels zoveel zinnen'. Gedichten, schilderijen, etsen en een leesinstallatie. Vanaf vrijdag 8 november (16.30 uur) is het allemaal te zien in het CBK: Centrum voor Beeldende Kunst, Nijverheidsweg 35a, 9403 VN Assen. Maar nu al is er het e.e.a. te zien op de bijbehorende website.

3 bestellingen: Nicholas Seare, 'Boertige en glorieuze vertellingen, 3 knipsels Herman Koch, A .den Doolaard, 'Vakantieland Joegoslavië'.

27 oktober 2007

Een grijze herfstdag. Vanochtend lege flessen en afvalglas weggebracht. Dat is bij ons altijd een vakantieklusje. Het kon dus nog net.

N.a.v. het emailverkeer van gisteren de bladzijde op Schrijversinfo over Rouke Broersma toegevoegd.

1 bestelling: 7 x 'Pim, Frits & Ida'.

28 oktober 2007

Eind vorige week werd bekend dat de Nederlandse troepen in Uruzgan meevochten in een offensief tegen de Taliban. Nu is bekend geworden dat het ministerie van Defensie dit nieuws nog helemaal niet naar buiten had willen brengen. Maar Arnon Grunberg - die als speciale verslaggever voor het NRC Handelsblad in Uruzgan zit - publiceerde het afgelopen donderdag op zijn site!

Martijn bracht gisteren de Trouw mee. De boekenbijlage valt me wat tegen. Daar staat tegenover dat door de hele krant heen wel af en toe de literatuur opduikt. Ik had het idee dat Trouw een intussen wat geseculariseerde krant was en dat de fundamentalistisch denkende christenen meer bij het Reformatorisch Dagblad te vinden waren. Dat blijkt nogal tegen te vallen. De dood van Jan Wolkers roept in trouw een redactioneel artikel op met als titel: 'Heeft Jan Wolkers het christendom ontluisterd of juist een dienst bewezen?'. Nog veel erger is het in de ingezonden brievenrubriek. Zeven ingezonden brieven met als gezamenlijk kop: 'Wolkers was walgelijk'. Twee citaten:
- Deze aanstootgevende, walgelijke, irriterende en omstreden man verdient al deze aandacht domweg niet.
- Hij is er mede verantwoordelijk voor dat er zoveel mis gaat in relaties en er zoveel meisjes en vrouwen misbruikt worden.
Welja, zo kan hij wel weer. Christen-dom! Of om met Wim Kan te spreken: 'God is dood, en nou de gelovigen nog.'

Bij Tennisvereniging Veenendaal West is al een tijdje de tennismuur af. Het heeft nog heel wat voeten in de aarde gehad. Ook hier speelde - net als destijds bij de brandtrap van Scouting Veenendaal - de achterlijk hoge gemeentelijke leges een rol. Er is een bouwvergunning nodig en verenigingen worden daarbij gezien als bedrijven en niet als particulieren. Daarmee vallen ze in een hoog tarief. Met veel moeite en vrijwilligerswerk krijgt men zo'n muur (tennisvereniging) of een brandtrap (Scouting) voor elkaar en wordt dan geconfronteerd met een prijsverdubbeling door de leges. De gemeente zou óf de regels hiervoor moeten aanpassen, óf gebruik moeten maken van een coulanceregeling.

Aan het hek rond de tennismuur hangt een bord waarop de sponsors bedankt worden. Hierop ook 'Raban Internet Antiquariaat'. Twee bedragen heb ik gegeven, waarvan ééntje in natura. De inkt van de printer was tijdens een toernooi op en ik had nog zo'n cartridge liggen van de printer (die ik toch niet meer gebruikte). Dat is ook een vorm van sponsoring, die mij op dat moment geen geld kostte en die de vereniging wel een bedragje uitspaarde.

Vanavond kwamen Wim, Marian en Allard een doosje boeken brengen. De afgelopen week waren we 's avonds ook een keer bij hen langs geweest, maar ze waren net niet thuis. Koffie gedronken en wat bijgekletst. De boeken zijn de moeite waard, bijv.:
- Thomas Rosenboom, Gewassen vlees
- Beknopte Franse Wijn-encyclopedie
- Jaap ter Haar, Lotje. Mark en Makkie
- Kel Richards, De zaak van het verdwenen lichaam
- Ivan Wolffers, Medicijnen Strip
- S. Carmiggelt, Je blijft lachen
- Toon Hermans, Ik heb het leven lief
- Meta A. Prins-Schimmel/George E. van Leersum, Langs de oude Utrechtse kerken
- Nederlandse monumenten in beeld (4 delen, diverse auteurs)

Gisteren en vandaag heb ik een forse stapel krantenknipsels weggewerkt. Dat kost even tijd, omdat ik ze ook vluchtig doorlees en fraaie kritieken opneem op Schrijversinfo. Ik heb even zitten piekeren over de recensie door Pjotr van Lenteren van het boek 'Patatje oorlog' van Derk Visser (Volkskrant van 16-08-2007). Een boek over meisjes van 14 jaar en Van Lenteren is er ronduit enthousiast over. Ik citeer een zin uit de recensie:

Patatje oorlog is van een overrompelende waarheidsgetrouwheid die doet denken aan de verhalen van Mensje van Keulen. Twee meiden die al ver over de grens van de kindertijd heen zijn, vervelen zich kapot en praten wijsneuzig over derdewereldleed, de half afgeknabbelde snoepjesonderbroek van hun moeders en de voordelen van smaakjescondooms: 'jongens vinden het leuk en je handen blijven schoon'.

Meisjes van 14?? Die zitten dagelijks tegenover mij in mijn klassen. Voeren die dat soort gesprekken. En dan vraag ik nog niet eens: Doen die dit soort dingen? Ben ik zo naïef dat ik hun wereld zo slecht begrijp? Of zijn meisjes van 14 uit Veenendaal en uit de Betuwe nog zoveel kinderlijker dan meisjes 'uit de grote stad' ? Wie het weet mag het zeggen? Ik deins niet terug voor een serieus en open gesprek met mijn leerlingen, maar hier durf ik ze toch niet naar te vragen. Voor ik het weet ben ik een ouwe man die vieze dingen wil horen.

29 oktober 2007

Inbraak op school het afgelopen weekeinde. Er is een aantal laptops gestolen. De dieven wisten waar ze moesten zijn. Dat is een akelige gedachte.

Ik ben mijn lessen vandaag begonnen met een fabel van Jan Wolkers: 'Het wolfje en de garnaal'. Hij leest hem zelf voor op het luisterboek 'Mijn stem brandt in mij'. Het wolfje ontmoet een zonnebadende garnaal op het strand. Hij haalt een potje mayonaise en maakt de garnaal wijs dat het garnalenzalf is, om haar na het zonnebaden makkelijker terug in haar pelletje te helpen. De goedgelovige garnaal trapt er in en wordt aan het eind uiteraard opgepeuzeld door het wolfje. De moraal die je verwacht is iets als: 'Kijk uit voor slijmende gemeneriken, ze beduvelen je', maar Wolkers zegt het veel mooier: 'De moraal van dit verhaal: Trek nooit ofte nimmer je kleren uit in de buurt van iemand die een potje mayonaise achter zijn rug verborgen houdt. Je zit onder voor je het weet.' En dat alles dan met zijn onnavolgbare, lijzige stem. Omdat hij voorleest en niet vertelt, mis je alleen het 'hè' na elke anderhalve zin.

C. Buddingh' geeft in zijn 'Citatenboek' acht citaten van Stanislaw Jerzy Lec. De mooiste vind ik wel:

Heel fraai is ook:

In een oude Tirade, nummer 54 van juni 1961, vond ik zeven bladzijden met aforismen van deze Stalislaw Jerzy Lec (hier heet hij trouwens Stalislaw). Ze zijn overgenomen uit zijn bundel 'Mysli Nieuczesane' (= 'Ongekamde gedachten') uit 1959 (voor Tirade vertaald door Karel van het Reve). De hierboven geciteerde aforismen staan daar ook weer in. Het kan zijn dat Buddingh' ze ook uit deze Tirade haalde, of uit de later in Nederland uitgegeven vertaling ervan (in 1965, vertaald door Menno Colleran en in 1974, vertaald door Menno Colleran en Martin Mooij). In deze Tirade verschenen ze waarschijnlijk voor het eerst in Nederland. Nog een paar:

2 bestellingen: 26 knipsels Herman Brusselmans en 2 boeken van Jan Wolkers (toch!).

30 oktober 2007

Het is de laatste week voor de toetsweek. We herhalen de leerstof en oefenen voor de toets. Voor mijn tweede klassen is er een apart herhalings-/verdiepingsboek met diagnostosche toetsen en daarop aansluitende oefenstof. Vandaag herhaalden we daaruit het redekundig ontleden. Op de foto B2b. De twee heren rechts zien dat ik een foto wil maken en duiken opzij. Eigenlijk wilde ik een foto van een spreekbeurt maken, maar de batterij van het fototoestel was alweer leeg. Die batterij is aan vervanging toe. De vraag is dan of ik het batterij vervang of het fototoestel. Het is nog de allereerste digitale Ixus van Canon met 2.1 megapixel. De simpelste toestellen kunnen tegenwoordig al meer. Ik ga me eens oriënteren op zo'n digitale spiegelreflexcamera.

De afgelopen dagen ben ik wat bezig met de grote voorraad oude nummers van Tirade. Ik heb er honderden staan, van nummer 1 (15 januari 1957) tot nummer 390 (juli 2001) Sommige nummers heb ik niet, andere een paar keer. Vanaf het eerste nummer heeft Tirade aandacht gehad voor beeldende kunst. Vaak met in het midden van het tijdschrift een 'portfolio' van een bepaalde kunstenaar. Reve publiceerde in Tirade zijn reisbrieven, Buddingh' zijn dagboekfragmenten. Ook de kritieken in Tirade waren soms niet mals. Aad Nuis zet al gelijk de toon in het eerste nummer als hij het over Paul Rodenko heeft: Goed, Rodenko schrijft slecht; dat zou allemaal zo erg nog niet zijn als hij bovendien niet zo slecht dacht. Maar natuurlijk vloeit het een uit het ander voort. Zonder een spoor van twijfel of zelfspot schut hij de faciele theorieën uit zijn mouw, over Mendelen en Mutatie in de literatuurgeschiedenis, over de Andere Poëzie, de Uterus en het Experiment. Tegen dit botte encyclopaedisme is niet meer te vechten, het maakt sprakeloos. Maar het mooiste van het eerste nummer vind ik niet de teksten in het blad, maar de achterzijde: een getekende reclame voor de eerste uitgave van 'Oblomow' van I.A. Contsjarow in Van Oorschots Russiche Bibliotheek. Een prachtboek, nog eens in herinnering gebracht door Muiswinken en Van Vleuten met hun theaterprogramma 'Antiquariaat Oblomov'.

2 bestellingen: Alice Nahon, 'Keurgedichten' en acht stafkaarten.

31 oktober 2007

VWO3 levert deze week een recensie in van het boek dat ze hebben moeten lezen. Ik laat dat deze keer voor het eerst via de mail in leveren. Dat had ik veel eerder moeten doen. De recensie moet 300 tot 400 woorden groot zijn (dat nog los van enkele andere eisen). Als ik twijfelde ging ik de woorden natellen. Gekkenwerk! Nu ze hem mailen kan ik gewoon de computer het aantal woorden laten tellen. Eén jongen stuurt achter zijn boekverslag nog een tweede mailtje aan:

Ik heb per ongeluk jan Wolkers en Jan Terlouw door elkaar gehaald zie ik nu!
Jan Terlouw is niet overleden dit jaar.
Heel dom van me!

Dat is inderdaad wel een beetje dom. Kate uit V3b heeft 'De weduwnaar' gelezen en ze heeft goed gezien dat het 300 woorden moeten zijn. Ze mailt het volgende:

Dit boek was in 300 woorden : goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed goed!

Ik dacht: 'Wat krijgen we nou?', maar zag toen dat er een eindje lager nog iets in het mailtje stond:

Nah zo lullig ben ik nou ook weer niet.
De recentie zit in de bijlage ;)

We klagen te veel in het onderwijs. We hebben gewoon een leuk vak en die kinderen deugen echt wel! Ik heb nog wel even overwogen om haar terug te mailen dat recensie met een 's' geschreven wordt en dat een 't' dus (300 keer) fout is. Maar zo lullig ben ik nou ook weer niet ;)