1 oktober 2013

Veenendaal valt me toch weer wat tegen. Of eigenlijk: de Veenendalers vallen me tegen. Dat Cultuurdiner was toch gewoon een leuk idee, maar er zijn nul belangstellenden:

Cultuurdiner

Eerste Veenendaalse Cultuur Diner in De Cultuurfabriek

Gezamenlijk initiatief Bibliotheek Veenendaal en Theater De Lampegiet! Vrijdag 11 oktober vindt in de centrale hal van De Cultuurfabriek het eerste Veenendaalse Cultuur Diner plaats.

Stadsdichter Mats Beek zal bezoekers - onder het genot van een diner - een speelse inleiding geven op de literaire theatervoorstelling ‘De Donker Kamer van Damokles’ die te zien is op vrijdagavond 18 oktober in Theater De Lampegiet. Bibliotheek Veenendaal en Theater De Lampegiet slaan de handen ineen om het publiek te verrassen. Goed voorbereid naar een voorstelling gaan, biedt bezoekers vaak meer kijk- en luisterplezier. Het diner is exclusief voor publiek dat ook naar het theater gaat en start om 17.30 uur. Kosten Cultuur Diner: € 21,50 p.p.

Stadsdichter Mats Beek
De eerste Veenendaalse stadsdichter Mats Beek tekent voor het eerste Cultuur Diner. Mats Beek is een veellezer, literatuurliefhebber pur sang en kan zijn liefde voor taal, literatuur en theater goed overdragen aan het publiek. Tussen het driegangendiner door – dat verzorgd wordt door Grand Café De Cultuurfabriek – komt het publiek meer te weten over de voorstelling ‘De Donkere Kamer van Damokles’.

De Donker Kamer van Damokles
Wie heeft het boek van Willem Frederik Hermans níet gelezen? Het hoogtepunt in het oeuvre van de schrijver en de beroemdste Nederlandse roman over de Tweede Wereldoorlog. In ‘De donkere kamer van Damokles’ zijn de grenzen tussen schuld en onschuld en waarheid en bedrog nauwelijks zichtbaar. Osewoudt of Dorbeck, verzetsheld of verrader? Wie is wie en wie is wat? Het verhaal heeft een ‘open einde’. Hoofdpersoon Henri Osewoudt weet niet of Dorbeck een hersenspinsel van hem is en wij ook niet.
Theatervoorstelling De toneelbewerking van het boek, die op 18 oktober in Theater De Lampegiet staat, is in regie van Ger Thijs, die eerder literaire klassiekers als ‘Karakter’, ‘Heren van de Thee’ en ‘De Kleine Zielen’ met veel succes op het toneel bracht. In het stuk schittert een topcast, met namen als Victor Löw, Hein van der Heijden, Annick Boer en Reinier Bulder.

Aanmelden en kaartjes
Voor het Cultuur Diner kunt u zich aanmelden bij Theater De Lampegiet. Kaartjes voor de theatervoorstelling zijn eveneens te koop via Theater De Lampegiet, www.lampegiet.nl, kosten voorstelling vanaf € 28,-.
Meer informatie: Cornelie de Kuijper, bereikbaar in De Cultuurfabriek van dinsdag t/m vrijdag van 9 tot 17.00 uur via cdkuijper@bibliotheekveenendaal.nl
Voor contact: Bart Drost, Theater De Lampegiet, bereikbaar via bart@lampegiet.nl en 0318 540 000.
Theater De Lampegiet.
Kaarten via www.lampegiet.nl of Bespreekbureau, bereikbaar via 0318 – 540 141, geopend van di. t/m vr. van 10.00 tot 14.00 en op vr. ook van 18.00 tot 21.00 uur

Maar: geen belangstellenden. We proberen het eind november gewoon nog een keer. Dan met 'Haar naam was Sarah'.

Nieuw op Schrijversinfo: P.J. Andriessen.

1 bestelling: Gerrit Komrij, 'Tutti-frutti'.

2 oktober

Ik begrijp dat de regering ouderen zo lang mogelijk zelfstandig wil laten wonen. Je houdt mensen betrokken bij de maatschappij en er zijn ongetwijfeld ook financiële argumenten. Toch slaan we ook hier weer door in regelgeving en ambtenarij. De negentigjarige moeder van een collega is opnieuw geïndiceerd. Het bejaardenhuis (in Wageningen) waar ze woont wordt verbouwd. Haar indicatie is niet 'zwaar' genoeg en ze moet in een aanleunwoning gaan wonen. Dat betekent dat deze collega voor zijn negentigjarige moeder opnieuw een wasmachine (en dergelijke) moet gaan kopen. Als troost mag zijn moeder bij de verbouwing de eerste steen leggen.

Twee keer verbazing bij het lezen van 'de Rijnpost' vandaag. Eerst positief: ze hebben mijn gedicht over Hanneke Zwart opnieuw geplaatst (en nu heel netjes!):

En een wat negatievere: Eergisteren kreeg ik van Lampegiet en Bibliotheek te horen dat het Cultuurdiner 'De donkere kamer van Damokles' niet doorgaat. Vandaag staat er een stuk over in de krant, met de oproep om er kaartjes voor te kopen ??!!

Gisteren haalde ik de stenen uit de cementkuip in de voortuin waar het waterornament op staat. Tussen de stenen zat een klein kikkertje. Dat deed ik in een glazen pot, om vandaag aan Tygo en Dylano te laten zien en daarna in de vijver 'los' te laten. Het kikkertje zwom direct verder de vijver in. Tygo zit sinds een paar weken op zwemles en was wel onder de indruk van de beenslag (het 'vissenstaartje') van die kikker.

Bovenstaande foto is met de telelens gemaakt. Het kikkertje is net twee centimeter groot. Nu ik de telelens er toch op had zitten, maakte ik ook wat foto's van de jongens:

Vanavond ging ik met Tygo samen in de stoomdouche. Hij was afwachtend, ging eerst in bad de kat uit de boom zitten kijken. Toen ik in die 'rook' geen brandwonden opliep, kwam hij het na een minuut of tien toch proberen. Uiteindelijk zat hij bij mij op schoot in de stoom. We zongen samen 'De ruitenwissers van de bus gaan heen en weer ... en Tygo is de chauffeur', terwijl hij met de rubberen wisser stoom/condens van de ruit veegde. Een geluksmomentje voor opa.

1 bestelling: Netwerk, antwoordenboek H3.

3 oktober

Spreekbeurten over epilepsie en over Michelangelo vandaag. Op zich twee goed voorbereide spreekbeurten. De meiden van de eerste spreekbeurt hadden de complete tekst voor zich liggen. Na de spreekbeurt nam ik de papieren in en vroeg ze de spreekbeurt nogmaals te houden. Dat leverde twee conclusies op:
1. Ze kunnen het best zonder dat papier.
2. Ze hadden de hele spreekbeurt uit hun hoofd geleerd.
Dat laatste is ijverig, maar het is niet de bedoeling. De leerlingen zijn dat niet met me eens. Zo moet het toch! Hoe moet je het anders doen? Nou.... je leest de informatie op internet (maar in een boek kan ook). Je maakt een indeling en zet je steekwoorden op papier. Wat je precies gaat zeggen, bedenk je op het moment dat je je spreekbeurt houdt. Wat jullie nu doen is geen spreekbeurt, maar een ik-heb-een-werkstuk-uit-mijn-hoofd-geleerd-en-zeg-dat-op-beurt!
Eén van de jongens die hun spreekbeurt over Michelangelo hielden, is een Powerpointkunstenaar. De letters vlogen één voor één het beeld in en de dia's wisselden met de meest vreemde capriolen. Knap allemaal, maar het leidt ontzettend af van het gesproken woord en dáár gaat het eigenlijk om. Maar ondanks deze kritiek waren het wel dikke voldoendes.

Martijn mailt me de nieuwsbrief voor gemeenteraadsleden door. Ongetwijfeld vanwege dit bericht:

We zagen vanavond in De Lampegiet Montezuma. Vijf a capella zingende mannen die er een aangename show van maken. Voor de pauze vooral (voor mij) onbekende nummers, met net voor de pauze een prachtige versie van 'The man with the child in his eyes' van Kate Bush. Door de compleet andere versie hoor je dingen in de tekst die je in het origineel niet hoorde. Na de pauze een aaneenschakeling van veel bekendere nummers, met als uitschieters een Sting-medley en een verstilde versie van 'The sound of silence'. Die wat verstilde nummers zijn meer aan mij besteed (o.a. omdat de tekst beter doorkomt) dan de nummers die een orkaan van geluid opleveren. Knap hoor, al die begeleiding alleen met de stemmen, maar voor mij hoeft dat niet zo gedemonstreerd te worden.
De voorstelling heet 'Run'. Dat maken ze waar door als laatste nummer voor de pauze een nummer met veel 'run' erin te zingen (dat ik niet ken) en als laatste nummer van de voorstelling 'Born to run' van Bruce Springsteen.

PSV speelt in een Oosteuropees land een Europese wedstrijd. In de tweede helft wisselt PSV. Bakkali gaat eruit en Jozefzoon komt erin. Jozefzoon...... dat is toch gewoon Jezus.

4 oktober

Gisteren in de Lampegiet kreeg ik weer last van mijn gekneusde rib. Dat zal aan die stoelen liggen: je hangt er meer in dan dat je er in zit; je zakt vanzelf onderuit en in elkaar. Vanochtend was de pijn bij elke beweging nog niet over. Ik ben niet gaan werken.

2 bestellingen: Hubert Lampo, 'Toen Herakles spitte en Kirke spon', knipsel Piet Vroon.

5 oktober

Ik ben een liefhebber van Joost Prinsen en van 'Met het mes op tafel', maar gisteren ergerde ik me aan een vraag in dat programma: 'Hoeveel dagen na Pasen vieren wij Pinksteren?' WIJ vieren dat niet meneer Prinsen. Dat zou ik als antwoord gegeven hebben, maar het zou waarschijnlijk fout geweest zijn. Zouden ze in zo'n quiz ook vragen: 'Wanneer vieren WIJ het Suikerfeest?' Nee. Dan zou de vraag zijn: 'Wanneer vieren moslims het Suikerfeest'. De vraag had dan gisterenavond ook dienen te zijn: 'Hoeveel dagen na Pasen vieren christenen Pinksteren?'

Ik heb uren zitten klooien met mijn e-reader. Ik wilde er wat nieuwe boeken op zetten, maar mijn computer herkende de e-reader niet. Gedoe! Na veel zoeken in allerlei groepsdiscussies op internet vond ik de oorzaak: ik heb de vorige keer de e-reader niet 'veilig verwijderd', daarom herkent de computer hem nu niet meer (of hij de computer niet). En inderdaad. De oude computer (die nu op zolder staat) herkende hem wel. De boeken heb ik toen maar op een usb-stick gezet en vervolgens via die stick boven op de e-reader. En jawel, daarna heb ik het apparaat 'veilig verwijderd'.

Voor de flat van pa raapte ik wat kastanjes op. Ze lagen er zonder bolster. Vanuit het trappenhuis had ik al gezien dat het overgrote deel van de kastanjes aan de boom los in de bolster zit. Ik kan me niet herinneren dat ik dat eerder heb gezien. Toen ik vorig jaar met Tygo kastanjes zocht, lagen ze allemaal vast in de bolster op de grond. Hij moest er op trappen om ze uit de bolster te krijgen.

Ik ben begonnen aan de voorbereiding van het Cultuurdiner 'Haar naam was Sarah' op 29 november. Het boek herlezen (op de e-reader, de papieren versie ben ik kwijt) en de film nog eens bekijken. In de kranten staan nu recensies van en artikelen over het toneelstuk. Ik heb de dvd van de Franse film 'La Rafle' (= de razzia) gekocht. Die gaat over de arrestatie van 13.000 Franse joden en het vasthouden daarvan in het Vélodrome. Dat laatste móet één van de te bespreken zaken bij dat Cultuurdiner worden. En op tafel lag deze week ineens een ander boek van Tatiana de Rosnay: 'het appartement'. Ik vermoed dat Martijn dat boek op tafel heeft gelegd.

Op Schrijversinfo in de nieuwe layout: André Demedts.

6 oktober

In de zomervakantie las ik nauwelijks in mijn e-reader. Er stonden eigenlijk ook geen interessante boeken in. Nu dat wel het geval is, grijp ik er ook makkelijker naar. Gisteren bij pa las ik o.a. in 'Gijp' van Michel van Egmond en in 'De som van misverstanden' van Maarten 't Hart. Dat maakt alvast geen verschil: net als bij papieren boeken lees ik er een aantal tegelijk en door elkaar.
'Gijp' is bij uitstek een boek om op een e-reader te lezen. Als je even doortrekt, heb je het in een middag uit, ik denk niet dat ik het ooit zal herlezen of er nog eens iets in op zal zoeken. Maar het leest makkelijk en je herkent er - zeker als je dat kletsporgramma op RTL7 wel eens bekijkt - veel in.
'De som van misverstanden' gaat over de boeken die Maarten 't Hart in de loop van zijn leven gelezen heeft. Aan de hand van die boeken schrijft hij in feite (een stuk van) zijn autobiografie. Dat is nou typisch een boek om op papier te hebben. Te herlezen en nog eens door te bladeren. Als u het (toch/ook) digitaal wilt hebben: het staat hier op DBNL.

Ik houd het er maar op dat het verlangen naar lezen het resultaat is van een mutatie die onder normale, natuurlijke omstandigheden hoogst schadelijk en zelfs in onze cultuur niet zonder bezwaar is want de echte lezer is een a-sociaal mens. Een lezer is weliswaar niemand tot last maar hij of zij wil ook door niemand gestoord worden, laat staan dat hij of zij zijn best zou doen om de maatschappij te hervormen. (Maarten 't Hart, De som van misverstenden, blz. 2)

Maar het vreemde, en ook treurige, van het in vervulling gaan van verlangens is dat er dadelijk nieuwe verlangens opdoemen, alsof de vervulling van het eerste verlangen ze vrij maakt. (Maarten 't Hart, De som van misverstenden, blz. 4)

Omdat dat boek van Schuil mij bewust maakte van onbegrijpelijke verlangens, zorgde het tegelijkertijd voor iets anders: in al zijn werken gingen de jongens die de hoofdpersonen waren op de hbs en daarom wilde ik ook naar de hbs, hoe weinig passend dat ook was in het milieu waarin ik opgegroeid ben. Het was al mooi genoeg als je naar de mulo ging maar ik was er, dankzij Schuil, zo heilig van overtuigd dat ik nergens anders naar toe kon dan naar de hbs dat ik alles in het werk stelde om mijn ouders over te halen daar toestemming voor te geven. (Maarten 't Hart, De som van misverstanden, blz. 8)

Pas toen ik al een aantal jaren studeerde verscheen het werk dat de teleurstelling verwoordde, een perspectief bood, zij het in negatieve zin, en tegelijkertijd het gehele academische bedrijf relativeerde, ja zelfs afdeed als een gruwelijke vergissing. Nooit meer slapen was een eigenaardige weldaad in mijn studenten-tijd, (zoals Onder professoren, hoeveel minder goed ook dan Nooit meer slapen een weldaad is nu ik wetenschappelijk medewerker ben), één roman die tenminste aansloot bij mijn eigen bestaan. (Maarten 't Hart, De som van misverstanden, blz. 18)

7 oktober

Hard werken als investering loont (in ieder geval in mijn werk). De eerste weken heb ik laatkomers en (mogelijke) spijbelaars streng gecontroleerd. Het resultaat is dat er momenteel weinig te controleren valt. Ze nemen het risico niet!

Vandaag kreeg ik een briefje van een leerling die zich vrijdag om half acht had moeten melden. Haar vader vindt dat erg streng, omdat ze dan om half zeven 's ochtends in haar eentje door het bos moet fietsen (daar zou ik bij mijn vijftienjarige dochter ook een hekel aan hebben). Hij laat zijn verzoek er als een gedicht uitzien. Daar zou Beek wel eens gevoelig voor kunnen zijn. De leerling zelf schaamt zich er een beetje voor: 'Mijn vader met zijn domme grapjes.' Tja, als je vijftien bent, kun je onmogelijk de grapjes van je vader leuk vinden.

Matt Dings schrijft op Blogspot een blog over Simon Carmiggelt en verwijst in de laatste alinea daarvan naar mijn Schrijversinfobladzijde over Carmiggelt, waar ik citeer uit mijn weblog over een bezoek aan Rheden/De Steeg op 9 mei 2007.
Die Carmiggeltbladzijde moet dringend 'opgeleukt' worden met wat boekomslagen, zie ik nu.

Op schrijversinfo in de nieuwe layout: Miep Diekmann (wél met wat boekomslagen).

 

8 oktober

Leen Jongewaard zing 'Huisproblemen' (= De Commencaal) - 01-03-1963 (Dit was dus de oeruitvoering op tv, bijna een jaar voor Drs. P het 24-01-1964 bij Willem Duys ten gehore bracht.)

Op Schrijversinfo in de nieuwe layout: Guus Kuijer.

1 bestelling: Herman van Veen, 'Het groot kinder lied-jes-boek van Herman van Veen'.

 

9 oktober

Vandaag maakte ik een praatje met de leerlingen die dit jaar van een andere school zijn ingestroomd in B2, V2, H3 of V3. Of ze hun plek een beetje gevonden hebben, of ze het naar hun zin hebben, of de aansluiting met de vorige school een beetje klopt. Het was een vrolijk gespreksrondje. Leuke klassen, fijne school, weinig problemen. Hier en daar een klein aansluitingsprobleempje bij wiskunde of natuurkunde, maar voorlopig niets om bezorgd over te zijn. Wanneer de vorige school niet in Nederland, maar in het buitenland was, blijken de aansluitingsproblemen wel iets groter te zijn, maar ook daar gaat het lukken.

Vanmiddag had ik een gesprek met een ambtenaar over de voortgang m.b.t. het stadsdichterschap. Verhelderend. En we hebben het tijdpad naar het vaststellen van een reglement en de verkiezing van een opvolger afgesproken. Na afloop liep ik naar de parkeerplaats tegenover het gemeentehuis en gooide de gevraagde € 1,80 in de parkeerautomaat. Toen ik naar mijn auto wilde lopen, bedacht ik plotseling dat die daar helemaal niet stond. Ik had hem in de nieuwe parkeergarage onder het gemeentehuis gezet, maar was uit gewoonte naar deze parkerplaats gelopen! Ik drukte op de i-knop en de behulpzame meneer aan de andere kant zei me dat ik een kwartier de tijd had om uit die andere garage te komen. Dat lukte.

Toen ik thuis kwam, was Suzanne net met de jongens naar het bos. Ik ben er achterna gegaan en we hebben lekker een klein uurtje achter de Slaperdijk gewandeld.

Deze week ben ik alleen donderdagavond thuis. Een paar jaar geleden (toen ik nog in de gemeenteraad zat) was dat gewoon, maar nu ben ik er echt niet meer aan gewend. Vanavond is Jan Hoedeman in het Cultureel Café en ik heb beloofd een tekst voor een persbericht te maken. Het wordt vast wel een leuke avond, maar veel zin om te gaan heb ik niet.

In de 'Veenendaalse Krant', op de gemeentepagina staat vandaag de foto van Martijn en mij na zijn installatie als gemeenteraadslid. Grappig dat ze dat erin hebben gezet. Op 3 oktober zette ik hier al een scan neer van hetzelfde stukje in een nieuwsbrief voor gemeenteraadsleden (zoek de verschillen!)

Er zijn twee verschillen. De tikfout in reces is eruit gehaald en bij de vorige versie stond er nog bij dat ik raadslid voor de PvdA was. Ik heb lang naar de foto zitten kijken om uit te vinden wat er voor een zwart friemeltje uit mijn zak hangt. Het is het koordje van Lidy's camera.

1 bestelling: Annemarie van Haeringen, 'De ruige kater Roderik'.

10 oktober

In V2 hielden twee jongens vanochtend een spreekbeurt over 'Energie'. Een prima spreekbeurt, met als afsluiting een aantal tips om zuinig met energie om te gaan. Eén daarvan: Als je je mobieltje oplaadt, moet je de stekker eruittrekken als hij vol is. En daar voegden ze aan toe: Je laat de kraan toch ook niet doorlopen als je bad vol is!
Na het bespreken en becijferen van hun verhaal kwam ik op dat laatste terug: Ik laat de kraan wél doorlopen als het bad vol is. Waarschijnlijk heb ik mijn boek dan nog niet uit. Ik draai dan de knop van de waterafvoer iets open, zodat er een beetje water uit het bad verdwijnt en ik laat de kraan doorlopen. Zo houd ik lekker warm water.
Een groepje meiden keek me vol afgrijzen aan: 'Menéééér, wilt u zulke dingen niet zeggen! Nu zitten wij de hele dag met het beeld van u in bad in ons hoofd!
Tja, ik begrijp wel dat je daar als veertienjarige ook niet op zit te wachten. Maar het kwaad was al geschied.

Een goede cabarettekst kan je ontzettend op het verkeerde been zetten. De melodie helpt daar dan vaak nog extra bij. Een romantisch begin over een boswandeling, met dito melodie, blijkt uit te lopen op een moordpartij in 'Nijkerk' van Maarten van Roozendaal.
Van Roozendaal heeft goed geluisterd naar Tom Lehrer. Bijvoorbeeld naar 'Poisoning pigeons in the park' (wat ook nog eens een mooie alliteratie is):

I'd like to take you now on wings of song, as it were, and try and help you forget perhaps for a while your drab, wretched lives. Here's a song all about spring-time in general, and in particular, about one of the many delightful pastimes the coming of spring affords us all

Spring is here, a-suh-puh-ring is here.
Life is skittles and life is beer.
I think the loveliest time of the year is the spring.
I do, don't you? 'Course you do.
But there's one thing that makes spring complete for me,
And makes ev'ry Sunday a treat for me.

All the world seems in tune
On a spring afternoon,
When we're poisoning pigeons in the park.
Ev'ry Sunday you'll see
My sweetheart and me,
As we poison the pigeons in the park.

When they see us coming, the birdies all try an' hide,
But they still go for peanuts when coated with cyanide.
The sun's shining bright,
Ev'rything seems all right,
When we're poisoning pigeons in the park.

Lalaalaalalaladoodiedieedoodoodoo

We've gained notoriety,
And caused much anxiety
In the Audubon Society
With our games.
They call it impiety,
And lack of propriety,
And quite a variety
Of unpleasant names.
But it's not against any religion
To want to dispose of a pigeon.

So if Sunday you're free,
Why don't you come with me,
And we'll poison the pigeons in the park.
And maybe we'll do
In a squirrel or two,
While we're poisoning pigeons in the park.

We'll murder them all amid laughter and merriment.
Except for the few we take home to experiment.
My pulse will be quickenin'
With each drop of strychnine
We feed to a pigeon.
It just takes a smidgen!
To poison a pigeon in the park.

3 bestellingen: Stefan Verwey, 'overleven? Doe het zelf!', 11 x 'De Vrije Katheder', Susanne Stöcklin-Meier, 'Een handvol natuur. Knutselen en spelen met natuurlijk materiaal'.

11 oktober

Op school kopen we met een groepje van (op dit moment) elf mensen al jaren elke maand 'een straatje' in de staatsloterij. Ik doe nu - schat ik - een jaar of zes met dat groepje mee. We wonnen wel eens wat. Af en toe hoefden we een maand geen geld in te leggen, andere maanden was dat een tientje en één keer kregen we een paar tientjes uitbetaald.
Gisterenavond wonnen we € 10.500,00. Te verdelen met zijn elven, blijft dat toch een heel aardige prijs!

Toen ik van school kwam, stond Dylano bij ons voor het raam naar buiten te kijken. Ik hoorde hem op de oprit al enthousiast 'Opa! Opa!' roepen. Dat is lekker thuiskomen.

Op 1 februari is er weer een culturele zaterdag 'Meet Poetry'. Er komen drie landelijk bekende dichters. Ik ga die zaterdagmiddag de presentatie doen.

Jan vierde vanavond zijn zestigste verjaardag in 'De bruine kip' in Beusichem. Die kroeg zat gezellig vol en Maarten (de man van Claudia) verzorgde met zijn duo 'Pek en veren' twee muzikale sessies. Het is leuk om zo eens een 'andere kant' van iemand te zien en te horen. Van mij hoeven ze niet besmeurd en beplakt het dorp uitgezet te worden. Ze spelen goed en afwisselend; Nederlandstalig en Engels (en ze hebben zelfs Zweedse nummers van Cornelis Vreeswijk in hun repertoire - vanavond brachten ze die niet, op de site is er wel eentje te beluisteren). Goed klinkende (Seals & Crofts-achtige) samenzang, maar ook een - gedurfde & geslaagde - tweestemmige uitvoering van 'Somebody to love'.

12 oktober

Uitgeslapen tot over elven.

Ik had mijn mp3's op 'shuffle' staan en plotseling kwam 'Words' van Neil Young voorbij. Onmiddellijk was ik weer negentien jaar en zat ik in de aula van de pedagogische academie in Ede. We moesten als klas een presentatie op het toneel geven voor de andere klassen. Veel lef zat er bij de meesten van ons nog niet bij. Maar bij Tjerk (zang) en Taeke (gitaar en zang) wel. Ze brachten samen dit nummer en voor het eerst zag ik klasgenoten veranderen in artiesten.

Ik heb lang beweerd dat Kees Stip dierenversjes maakte en géén limericks. Onlangs kwam ik erachter dat hij wél limericks heeft gemaakt. Niet veel, maar toch.... Vanochtend gooide de postbode (ik woon in een dorp, op zaterdag is dat Carolien, het zusje van Sandra) 'Dames , dames...!' van Kees Stip bij me in de bus. De ondertitel is 'Tien limericks'. Af en toe tik ik op Marktplaats wat namen van auteurs in. Zo stuitte ik deze week op dit boekje. Gemaakt in een oplage van 150 stuks. Er was nog niet op geboden. Ik bood € 2,50 (wat veel te laag is) en kocht het uiteindelijk voor € 4,00 (inclusief verzendkosten). Op boekwinkeltjes wordt het boekje één keer aangeboden (voor € 25,00). dus ik heb er een koopje aan.

2 Er woonde een dame in Delft die was zo geweldig gewelfd: er waren geen cellen waarin ze kon bellen of hoogstens misschien voor de helft. Kees Stip

6 Een dame afkomstig uit Well die droop van verdriet uit haar vel, want sinds ze te Eelde komkommersla teelde was alles komkommer en kwel. Kee Stip

Gisteren keken we bij Groenrijk aan de Reede, maar die verkopen geen vijverpompjes. We hadden naar Groenrijk in Achterberg kunnen rijden, maar Lidy ging liever in Barneveld bij Intratuin kijken. Dat is net de Makro: je geeft er altijd meer geld uit dan je van plan was. We hebben een nieuw pompje (en nu, aan het eind van de middag, borrelt de borrelsteen in de voortuin weer) en we hebben wat plantjes en bollen. Ik kijk daar ook graag even in het Italiaans georiënteerde kookgedeelte. Ik kocht een zak cannellloni, een potje koolzaadhoning, een focaccia Capriccioça (die we vanavond gelijk opeten) en een fles peach chutney van H.S. Balls. Ook weet ik nu wat ik over zes weken voor mijn verjaardag wil hebben: een G3 Ferrari pizzaoven! Intussen heb ik wat zitten googlen en ik lees er eigenlijk alleen maar enthousiaste verhalen over.

13 oktober

Gisteren kwam er nog een mooie bibliofiele uitgave met de post. Speciaal gedrukt voor het Buddingh' Genootschap: Buddingh's gedicht 'Kleine ode aan de liefste', met daarnaast de recente Duitse vertaling 'Kleine Ode an die Liebste' door Heinrich G.F. Schneeweiß.

Ook het schrijven van een persbericht of een column voor lokaal gebruik kan gedoe opleveren. Ik schreef op verzoek van de organisatie van het Cultureel Café een persbericht over het verhaal dat Volkskrantjournalist Jan Hoedeman daar afgelopen woensdag hield. Ik kreeg van de redactie van 'de Rijnpost' te horen dat het een te droge opsomming van zijn leven en zijn werk was: 'Dat hebben we al lang in de krant gehad'. Men wilde meer anekdotes en vragen uit de zaal. Het probleem is dat ik meer mee had zitten schrijven met de feitelijkheden dan met de anekdotes en vragen. Als het voor mezelf geweest was, had ik gedacht: 'bekijk het dan lekker', maar omdat ik het aan een ander had toegezegd, deed ik vandaag toch een nieuwe poging en stuurde dit op:

Voor de website 'Veenendaal Doet' leverde ik een column in over de vermelding van het nieuwe park van Landal (net over de Slaperdijk in Overberg) in de najaarsbrochure van Landal. Daarin raadt Landal zijn bezoekers aan te gaan winkelen in Amersfoort of Utrecht. Veenendaal wordt tot mijn stomme verbazing in die najaarsbrochure helemaal niet genoemd. Met deze column is vervolgens het halve gemeentehuis zich gaan bemoeien. Ik ben op de lange tenen van 'Veenendaalpromotie' gaan staan. Men is wel degelijk naar Landal geweest, heeft daar Veenendaal onder de aandacht gebracht en op de website noemt Landal Veenendaal wel. Dat kan wezen, maar dat doet er niets aan af dat Veenendaal in die brochure niet genoemd wordt.
Na veel heen-en-weer gemail heb ik de column iets aangepast. De kern blijft overeind: mijn verbazing over het niet noemen van Veenendaal in de brochure. De dames en heren op het gemeentehuis moeten geen gewoonte maken van het zich bemoeien met de inhoud van mijn column, want dan kap ik ermee. Juist een columnist heeft in mijn ogen een grote vrijheid in het schrijven-van-wat-hij-wil. Ik wil wel columnist zijn, maar geen gecensureerd verlengstuk van Promotie Veenendaal! De column:

Veenendaal winkelstad Stelling 1: Veenendaal ligt in een prachtige omgeving Stelling 2: Veenendaal is bekend als winkelstad Sinds kort is er  - net over de Slaperdijk  - een bungalowparkje van Landal GreenParks. Dat bevestigt maar weer eens dat ik op een mooi plekje woon (achteraan de Dijkstraat), want dit soort parken ligt op mooie plekjes in de Nederlandse  natuur. We zijn er deze zomer eens naartoe gewandeld. Het zijn fraaie bungalows in een parkachtig aangelegde omgeving en voor mensen die zelf niet in een bosrijke omgeving wonen (en het betalen kunnen) is het hier prima toeven. Achter het parkje en achter de Slaperdijk begint Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug en op deze plek is er bos, maar ook heide en kleine stukjes zandverstuiving. Wie hier niet prettig wandelt doet dat nergens! M.b.t. stelling 1: Jazeker: Veenendaal ligt in een prachtige omgeving. We zijn zelf ook wel eens naar zo’n Landal park geweest, daarom krijg ik af en toe zo’n kleurrijk magazine van ze in de bus. In het exemplaar van ‘Najaar 2103’ wordt op bladzijde 32 de lof gezongen van het bovengenoemde nieuwe bungalowpark ‘Landal Amerongse Berg’. In het artikel staan twee tussenkopjes: ‘ Natuurschoon en workshops’ en ‘Shoppen en cultuur snuiven’. Over dat natuurschoon hebben we het al gehad, maar van dat ‘shoppen’ schrik ik een beetje. Ik citeer: ‘Niet ver van het park liggen het gezellige Utrecht en Amersfoort (beide circa een half uur rijden). Een dagje winkelen of musea bezoeken behoort dus tot de mogelijkheden. ‘ Het verbaast mij ontzettend dat in het hele artikel het woord ‘Veenendaal’ niet voorkomt! Als de gasten van Landal een beetje kracht in hun arm hebben, kunnen ze letterlijk met een steenworp Veenendaals grondgebied raken. Winkelen in Veenendaal ligt dan ook méér dan voor de hand. Uit ‘de Rijnpost’ van 24 juli 2013 weet ik dat onze binnenstadmanager en ‘Winkelstad Veenendaal’ op visite zin geweest bij de ingebruikneming van het park en dat ze daar Veenendaal onder de aandacht van het management hebben gebracht. Dat heeft gewerkt, want op de site van Landal staat: ‘In de nabije omgeving liggen fraaie historische plaatsen zoals Amerongen, Doorn, Utrecht en Amersfoort en wie gezellig wil shoppen is binnen een kwartier met de auto in Veenendaal’. Dat is al veel beter dan in de najaarsbrochure en het kan natuurlijk zijn dat er in zo’n brochure minder ruimte is dan op een site. M.b.t. stelling 2: Tja:  We zijn zelf heel tevreden over Veenendaal als winkelstad, maar er blijft voor degenen die Veenendaal als zodanig promoten werk aan de winkel! Mats Beek

Nieuw op Schrijversinfo: Johanna Kruit.
Op schrijversinfo in de nieuwe layout: R.A. Cornets de Groot.

1 bestelling: Maria Montessori, 'l'Enfant'.

14 oktober

In mijn B2-klas vraagt Anouschka: 'Meneer, wat betekent epibreren?' Ik weet uit mijn hoofd dat dit woord door Simon Carmiggelt de wereld in is geholpen. Maar wat het nu precies betekent? We halen wikipedia erbij. Dat lemma begint met de zin: 'Epibreren is een Nederlands werkwoord dat in 1954 gepubliceerd werd door Simon Carmiggelt.' Daarmee scoor ik al een punt: dertienjarigen vinden het onbegrijpelijk dat je dat soort dingen uit je hoofd weet. Wikipedia geeft vervolgens: 'De betekenis is het verrichten van niet nader gespecificeerd werk dat heel voornaam lijkt, maar desondanks helemaal niets voorstelt. Degene die het woord gebruikt zegt bijvoorbeeld op een vergadering dat hij e.e.a. gaat epibreren en vertrouwt erop dat mensen dat voor zoete koek slikken.' Zo mooi had ik het niet kunnen zeggen. Deze klas gaat de komende dagen dat woord te pas en te onpas gebruiken (en dat vind ik eigenlijk wel heel leuk).

Op Schrijversinfo in de nieuwe layout: Johan van Delden.

1 bestelling: Cri Stellweg, 'Grootmoederen'.

15 oktober

Scholen worden mede beoordeeld op het ononderbroken doorstromen van leerlingen richting hun examen. Niet blijven zitten, niet afstromen van bijvoorbeeld Havo naar Vmbo. Directies willen daarom in beeld hebben wie er zijn blijven zitten of afgestroomd, of de determinatie goed is geweest, wat de Cito-scores waren, hoe de rapportcijfers waren in vorige klassen enz.
Het is prima om dat goed in beeld te hebben, maar ik ben bang dat het gaat betekenen dat we leerlingen niet meer de kans gaan geven om zich te bewijzen. Als dat 'bewijzen' namelijk niet lukt, stromen ze af. Daar hoeft in mijn ogen dan niets mis mee te zijn, maar de school wordt er straks op afgerekend.

Nieuw op Schrijversinfo: Jan Klein.

3 bestellingen: Theo Pollemans, 'Herman de Man', Jan Eggers, 'Het Rapala boek', Verlyn Klinkenborg, 'Timothy's Book'.

16 oktober

Zo onderhand heb ik het met de redactie van 'de Rijnpost' wel gehad. Ik stuurde ze een persberichtje over de lezing van Volkskrantjournalist Jan Hoedeman in het Cultureel Café van vorige week woensdag. Daar kreeg ik commentaar op (te veel leven-en-werk-feitjes, te weinig anekdotes). Zondag ging ik daar nog eens een uur of twee voor zitten om een ander stuk te schrijven. Ik mail ze dat, krijg een antwoord dat dit een stuk beter is en wat plaatsen ze vandaag? Het eerste stuk. Dan heb ik zondag dus een uur of twee voor Jan-met de korte-achternaam zitten werken!!

Het kinderdagverblijf van Dylano hield vanochtend een herfstwandeling in en rond het zandgat. Op woensdag is Dylano bij ons (en dus niet op Oki-doki). Hij mocht wel mee, als er dan een begeleider meekwam. Drie keer raden wie die begeleider was....

 

Ik begin vandaag een actiegroep: 'Alle clowns de wereld uit, te beginnen uit Nederland'. Clowns hebben rare kleren aan, praten raar, zijn dom, of als ze ballonnen bij zich hebben zelfs eng. Met hun witgeverfde gezichten zijn ze een belediging voor de blanke mens. Kleine kinderen zien ze en denken: 'Oh nee, ik heb ook een wit gezicht .. ben ik ook een clown ... ben ik ook dom? Ben ik ook eng?'

De borrelsteen in de voortuin borrelt - met een nieuw pompje - alweer een paar dagen. Vanmiddag sjouwde ik samen met Tygo alle kiezelstenen weer naar de voortuin en in de vijverrand. Zulk werk wordt samen met een kleuter al gauw een spelletje. We legden kiezelstenen op de borrelsteen en probeerden die er vervolgens met ander kiezelstenen weer af te mikken.

Nieuw op Schrijversinfo: D.A.M. Binnendijk.
Op Schrijversinfo in de nieuwe layout (en sterk uitgebreid): J.K. van Eerbeek.

1 bestelling: Harold Robbins, 'De duivel als leidsman'.

17 oktober

Erich en Ria dachten dat ik dit wel leuk zou vinden. En dat was goed gedacht:

18 oktober

De dag ná een schoolfeest en vóór een vakantie is altijd wat rommelig. Het eerste uur verviel, omdat veel docenten en leerlingen gisteren nog laat op school waren. Daarna gaf ik vier lessen achter elkaar: de onvoltooide en voltooide tijd, de bedrijvende vorm en de lijdende vorm en ook nog het naamwoordelijk gezegde. Taaie stof voor dertien- en veertienjarigen.

Ik ben aan het eind van de dag kapot-moe en ik heb echt het gevoel dat ik aan de herfstvakantie toe ben. Dat had ik vroeger veel minder. Het zal de leeftijd zijn. Ik ben thuis op de bank gaan liggen en ben ook niet naar de opening van het kunstroute gegaan. Morgen (of zondag) wil ik wel enkele ateliers bezoeken.

Het nieuwe nummer van 'De Parelduiker' zat bij de post. Een Couperus-nummer. Ik heb niet zoveel met Couperus. Ik las wel direct het artikel van Frank Okker: 'Het hotel van de witte hadji. Walraven over Couperus', omdat ik al jaren zeer geïnteresseerd ben in die Willem Walraven.

Het abonnement op 'De Gelderlander' hebben we opgezegd. Twee kranten is eigenlijk onzin. We hebben al sinds 1980 'de Volkskrant'. 'de Gelderlander' hebben we erbij genomen toen ik gemeenteraadslid werd. Als we de laatste jaren wel eens zeiden 'Zullen we er eentje opzeggen?', zei ik: 'Ja, 'de Gelderlander' en zei Lidy 'Ja, 'de Volkskrant' en dan hielden we ze allebei maar weer. Het lokale nieuws is de laatste tijd echter van een zó droevig gehalte dat we nu de knoop toch maar hebben doorgehakt. Na 31 december hebben we alleen nog 'de Volkskrant'.

1 bestelling: A. Pleysier, 'Joego Slavië ... volkerenpoort (De volkerenpoort tussen Donau en Balkan. Zenuwenoorlog tegen Joego slavië)'.

19 oktober

Eerste vakantiedag = rommeldag. Een beetje opruimen, knipsels uitzoeken, een paar boeken te kop zetten, restant 'Boom-roos-vis-boekjes' in de uitverkoopbak.

Vanmiddag en begin van de avond waren we bij pa in Culemborg. Op de terugweg reden we in een wolkbreuk. Dat vind ik vervelend rijden.

Ik snap niets van die hele Zwarte Pieten-discussie. Al is het maar omdat ik zo'n katholieke bisschop die de kindertjes graag op schoot heeft en ze paait met snoepgoed en cadeautjes véél enger vind!

20 oktober

Vandaag en gisteren is het 'Kunstroute'. Vanochtend bezochten we zilver- en goudsmid (en oud-leerling) Veerle Keijzer. Zij heeft sinds maart een eigen atelier en winkeltje aan de Zandstraat. Daarna bezochten we Linette Dijk in haar nieuwe atelier naast restaurant 'De Vendel'. Het is in feite een woonhuis. De vorige eigenaar van 'De Vendel' woonde er. Er komt door schuine erker-dakramen én door glas-in-lood-ramen prachtig licht naar binnen. Linette is de laatste jaren diverse keren verhuisd naar een ander atelier, maar ik vermoed dat ze hier voorlopig wel blijft zitten.

Ik leer mijn tweedeklassers dat ze soms bij een toets het door de docent gewenste antwoord moeten geven (en niet het eerlijke antwoord). Het is handiger om op de vraag (bij een tekstverklaring): 'Zou je de rest van het boek ook willen lezen?' te antwoorden dat je dat wilt, dat je het onderwerp interessant vindt, dat je jezelf in de hoofdpersoon herkent, dat je reuze benieuwd bent naar de rest van het verhaal, dan het eerlijke antwoord te geven: 'Nee, ik heb een pesthekel aan lezen en ik ga heus niet vrijwillig een boek zitten lezen!'
Ik daagde mijn leerlingen uit door ze te adviseren onder een volgende toets (van mij, of van een collega) te schrijven: 'Meneer, ik heb weer ontzettend genoten van uw intelligente vraagstelling. Hoe krijgt u het toch elke toets weer voor elkaar zulke verrassende en knap geformuleerde vragen te bedenken?'
Een stuk of vijf leerlingen hebben die uitdaging onthouden en krabbelde donderdag iets onder hun toets (die ik vandaag en gisteren na heb zitten kijken):

Bo Heikamp

Vanavond aten we - ter gelegenheid van tante Dicks tachtigste verjaardag - met een groot gezelschap (23 personen) bij 'Het wapen van Rijssenburg'. Gezellig en heel smakelijk.

4 bestellingen:, Virginia Andrews, 'Bloemen in de wind', 'Gemeentegids Utrecht 1987', W. Kleijne, 'Newton's 'Principia', 'AO-redactie, 'Een beeld krijgt vorm (Beeldhouwers aan het werk)'.

21 oktober

Vanochtend had ik een afspraak met de boekhouder. Dat moet na elke drie maanden, om de financiële administratie door te nemen met het oog op de omzetbelasting. In feite is het flauwekul voor dat kleine beetje boeken dat ik verkoop, maar flauwekul is soms onontkoombaar. Als het even kan doen we dat in een schoolvakantie. Vervelend is het niet, want ik ken Cees nog van vroeger en we praten ook altijd even 'bij'.

Vanmiddag ging ik met Martijn, Suzanne en Tygo naar Intratuin in Barneveld. Tygo was onder de indruk van de kerstspullen en dan met name de Dickens-achtige huisjes, molens, treinen enz. Dat ziet er ook prachtig uit, maar het is wel speelgoed voor mensen met te veel geld. Eén zo'n huisje kost al gauw dertig euro. Er schijnen mensen te zijn die zichzelf jaarlijks zo'n huisje cadeau doen.
We kochten wat planten, kookspullen en kerstspullen. En ja ... ik kocht voor mezelf de al aangekondigde rode Ferrari (pizzaoven). Vanavond aten we er al de eerste pizza uit (al is hij eigenlijk voor mijn verjaardag).

22 oktober

Het is prachtig herfstweer vandaag; boven de 20 graden! Prima weer om wat in de tuin te werken. De voortuin is nu weer 'op orde'. De sleuven zijn dicht, de kabel van het ornamentenpompje ligt een centimeter of veertig onder de grond, er is wat gesnoeid, de grote keien liggen weer rond de cirkel in het midden en zelfs de twee (kitscherige) hardplasticken kindertjes zitten weer te lezen.

Lidy wilde naar het kringloopcentrum om te kijken of ze passende bloempotjes/vaasjes hebben. Dan kijk ik wel even bij de boeken. Ik kocht er tien voor acht euro. En dan ben ik echt voorzichtig. Tot voor een paar jaar kon ik daar een boek voor een euro kopen dat ik dan wel weer voor vijf of zes euro kon doorverkopen. Dat is er nauwelijks meer bij. De prijzen bij het kringloopcentrum zijn gelijk gebleven (van 25 cent tot een paar euro), maar veel van die boeken gaan nu op Boekwinkeltjes e.d. ook voor één of twee euro van de hand.
Ik maak mezelf graag wijs dat de prijs van de boeken bij zo'n kringloopcentrum iets zegt over de (literaire) kwaliteit ervan:

Straks moeten we nog PVV gaan stemmen om zo uit de EU te komen (en dan is Geert Wilders de redder van de allochtone Piet!)

Nieuw op Schrijversinfo: Frans Pointl.

4 bestellingen: Thea Beckman, 'Wij zijn wegwerpkinderen', Saïda Menebhi, 'Gedichten en brieven uit de gevangenis en een opstel over de prostituées in Marokko', Jeremy Galton en Elke Doelman, 'Olieverftechnieken', 'Boekenpost nr. 58, jaargang 10, maart/april 2002'.

23 oktober

Vanochtend ('s middags was er regen voorspeld) ging ik met Martijn, Tygo en Dylano naar 'Het Berghuis' in Amerongen. Het was niet zo zomers als gisteren, maar het was prima weer voor speeltuin en klimbos. Er waren meer mensen op dat idee gekomen (een man/vrouw/kind of veertig schat ik), maar het is er groot genoeg. De jongens hebben heerlijk lopen hollen, al overschat Dylano zichzelf in dat klimbos. Hij wordt kwaad als je hem wilt helpen.

Herfstlicht, maar ook herfstvruchten: tamme kastanjes bij de ingang van het speeltuingedeelte. Voor het oprapen! Herkennen mensen ze niet meer? Is er geen belangstelling meer voor? Je kunt ze poffen, of er een puree van maken.
Toen ik in het klimbos naast een touwbrug stond (heet dat ijzerbrug als de kabels van ijzer zijn?) waaide het ineens heel hard. Ik dacht dat het begon te regenen, maar het was een regen van beukennootjes (geen gezicht met twee 'n'en). De kinderen op die plek wisten niet wat ze meemaakten!

Vanmiddag heb ik een ovenschotel met cannelloni (gevuld met gehakt en vijf soorten paddestoelen) gemaakt. Dat heb ik altijd al eens willen maken. Het vullen was een heel geklooi. In de helft van de recepten die ik bekeek, koken ze de cannelloni eerst een minuut of twee. In de andere helft worden ze niet 'voorgekookt'. Ik deed dat wel, maar dat maakt het vullen lastiger. Een volgende keer maak ik ze zonder het voorkoken. Dan maak ik een recept met spinazie of met tonijn.

Omdat het herfstvakantie is, slaapt Tygo vanavond hier. Dylano niet, want het kinderdagverblijf draait in schoolvakanties gewoon door.

Op Schrijversinfo: Ton van Oudwijk (sterk uitgebreid n.a.v. e-mailcontact met haar dochter). Dit zijn de aardigste bladzijden: auteurs waarover verder op internet nauwelijks iets te vinden is.

Bij de visboer op het Bruïneplein kocht ik vorige week een pot braadharing van haring- en visgroothandel (is haring geen vis?) Lijster uit Hoogeveen. Twee keer duurder dan bij een willekeurige supermarkt, maar je moet af en toe wat durven. Vanavond at ik er eentje op en ze zijn hun geld meer dan waard. Ze zien er ambachtelijker uit en ze smaken véél beter dan die van Ouwehand. Je hebt iets meer afval, iets minder vis, maar véél meer smaak.

1 bestelling: Lieve Joris, 'Dans van de luipaard'.

24 oktober

Vanochtend ben ik ruim een uur met Tygo wezen wandelen: kastanjes zoeken aan de Nijhofflaan, spelen bij de klimtoestellen naast het kampje, langs Erich en Ria (niet thuis, Tygo vond het maar gek dat de poort wel open was), de Slaperdijk op (een beetje link met een kleuter; er wordt hard gereden. 'Je voelt de wind van de auto's in je ogen en in je oren', zei Tygo) en zo met een boog weer naar huis.

Lidy is wat grieperig. We hebben Wim en Marjan afgebeld. Ze is vanmiddag op bed gaan liggen. Ik zoek de knipsels uit de dozen die voor de deur van de garage stonden. Je kunt er nu weer zonder zevenmijlslaarzen in.

2 bestellingen: Jacob Cats, ''s Werelts begin, midden, eynde (beslooten in den Trou-ringh met den proefsteen van denselven)', J.W.F. Werumeus Buning, 'Et in terra'.

25 oktober

Een rondje dorp vanmiddag. Eerst naar Van Kooten. Daar lag 'De 100 beste gedichten voor de VSB Poëzieprijs 2013' (gekozen door Saskia J. Stuiveling) voor mij klaar. Tot voor een paar jaar waren dat de beste gedichten van een bepaald jaar. Nu is het een keuze uit de inzendingen voor de poëzieprijs die dit jaar werd uitgereikt. Daarmee is de verschijningsdatum van dit boekje fors naar voren geschoven. Dat was altijd rond mei, maar nu is het januari. Ik had die verschijning gemist, maar heb het boekje deze week alsnog besteld. Het is een leuke verzameling jaarboekjes, die ik voor dat tientje maar compleet houd. Bovendien kan ik de gedichten vermelden op de diverse bladzijden van Schrijversinfo en houd dat zo wat up-to-date.
Daarna naar de V&D. Dekbedhoezen (die waren er niet), een colbertjasje voor mij (geen gevonden). Lidy begon uiteraard bij het passen van die jasjes te mopperen dat ik weer dikker geworden ben. Dat klopt volgens mij niet. Die jasjes hebben rare maten. Ze geloofde mij niet, maar een verkoopster bevestigde dat! Die jasjes vallen erg klein. De sfeer van de middag was toen al naar de knoppen.
Kookgaren bij een kookwinkel (veel hebbedingetjes, maar we hebben ons ingehouden) en een lampenkapje bij de Action. Daar liggen nog steeds hele stapels luisterboeken voor € 1,99 per stuk. Ook als zo'n luisterboek uit 12 cd's bestaat! Zo kocht ik 35 cd's voor € 9,95! Verdeeld over:
- Otto de Kat, Julia (voorgelezen door Otto de Kat)
- Nelleke Noordervliet, De naam van de vader (voorgelezen door Nelleke Noordervliet)
- Etty Hillesum, Het verstoorde leven (voorgelezen door Julika Marijn)
- Isabel Allende, Het goud van Tomás Vargas (voorgelezen door Dieuwertje Blok)
- De zomers van Watou. Het beste uit de Poëziezomers
En tenslotte brachten we nog een vlug bezoek aan Albert Heijn.

4 bestellingen: : Rutger van Zeijst, 'Varianten', Franz Kafka, 'Het proces', A. Stolk , 'Primitief gedrag / Wat is protopsychologie?', Judith Koelemeijer, 'Het zwijgen van Maria Zachea. Een ware familiegeschiedenis'.

26 oktober

De gedichten uit 'De 100 beste gedichten voor de VSB Poëzieprijs 2013' zijn op Schrijversinfo vermeld. Opvallend veel debuterende dichters deze keer. Dat valt me op, omdat ik dan gelijk een bladzijde voor Schrijversinfo over ze opzet (die staan op mijn computer, maar nog niet online). Daar staat dan nog niet veel op natuurlijk: voornaam, achternaam, die eerste bundel, de vermelding in deze bloemlezing.
Ik heb de 100 gedichten nog niet allemaal gelezen. Bij het doorbladeren bleef mijn oog vooral aan dit gedicht haken:

Bij de uitvaart van het boek De schrijver met zijn ongeschoren woede, de dichter van drie doodgeboren boeken: daar staan ze met hun doos vol slome woorden. Sterk spul of niet: de uitvaart van het boek, we naderen de uitvaart van het boek. Vannacht, ik was nog op, stond de literatuur dronken aan mijn deur. Rot op, riep ik, rot op, je hebt je kans gehad. Toen droop ze af en keek ik weer wat grand old Google bracht. We lezen om te leren hoe te leven. En ik, mijn boeken moe, ging stil naar bed. Wat ging er mis? Wat moet ik weten? Schrijf, schrijf het, schrijf het op, smeer je wijsheid uit, kom brallen op mijn stoep. Ik ga naar bed. Menno Wigman

De toetsen van de week voor de herfstvakantie zijn nagekeken. Niet allemaal in het begin van de vakantie, zoals ik mezelf beloofd had, maar het is af. De B2-klassen keek ik vorig weekend al na (redelijk gemaakt, maar er kan fanatieker geleerd worden). De V2-klassen gisteren. (mooie cijfers). Ik vertoon het gebruikelijke uitstelgedrag. Tot mijn positieve verbazing geldt dat niet voor al mijn leerlingen. Ze hebben nog een week de tijd om hun boekverslag in te leveren, maar twintig van de honderd leerlingen hebben dat al (via It's learning) gedaan. Die heb ik ook gelijk maar nagekeken. Dan heb ik mooi 20% van die klus al af. Ik moet erg wennen aan dat digitale corrigeren. Het liefst zou ik alles printen, maar dat is een beetje gekkenwerk. Dus lees ik e.e.a. op mijn scherm een plaats er een paar opmerkingen bij. Dat is anders nakijken dan met een rode pen in de hand. Het voordeel voor mij is dat het nadrukkelijk sneller nakijkt, maar ik vind eigenlijk dat ze al hun spelfouten e.d. zouden moeten kunnen zien (los van de vraag of ze daar vervolgens veel mee doen).

In 'de Rijnpost' van gisteren bespreekt Marin Brink 'Geschreven met stadsdichtersogen'. De stadsdichtersbloemlezing waar ook drie gedichten van mij in staan:

27 oktober

Gisterenavond zag ik in 'de Flint' in Amersfoort de toneelbewerking van 'Haar naam was Sarah'. Er staat over een paar weken een Cultuurdiner met daarbij de bespreking van dit boek/deze voorstelling gepland (ik zal eens informeren of er al kaarten zijn verkocht). De recensies waren niet lovend, maar ik vond de voorstelling het bekijken meer dan waard. Het toneel is met doorzichtige doeken in twee (later drie) stukken verdeeld. Op het voorste deel van het toneel speelt het verhaal in deze tijd. Op het deel daarachter speelt het verhaal van Sarah, in en na de Tweede Wereldoorlog. De twee stukken worden af en toe gelijktijdig gespeeld en komen samen op het moment dat Sarah met de boer naar Parijs komt om haar broertje te zoeken en de gruwelijke waarheid tot haar doordringt.

Die 'Flint' is een mooi theater. Boven de zaal zijn nog twee ringen zitplaatsen. Dat geeft een theater al snel iets intiems. Het was vrijwel uitverkocht. Ik zat tussen wat onrustige CKV-leerlingen met chipszakken en cola (ze hadden het boek niet gelezen en snapten niets van het stuk). Schuin achter mij zat een man uitgebreid zijn neus op te halen. Recht voor mij zat de techniek. Dat betekent lampjes en beeldschermen recht voor je neus, wat best storend is.

Als ik het over Kees Stip heb, vertel ik er altijd bij dat veel van zijn versjes nog altijd (bij de wat oudere Nederlanders) deel uitmaken van het collectieve geheugen. Af en toe zie ik daar weer het bewijs van. Bijvoord in de 'Computer-idee' van deze week. Lezers kunnen hun vragen en computerproblemen voorleggen aan de FAQman. De eerste vraag is van Henk van Raaijen: De toetsenbord-letteraanslag M is defect. Ik dien daarom deze letter steeds elders te knippen en te plakken. Hoe stel ik de letter M in als snelkeuzetoets? De FAQman weet raad en plaatst deze week onderstaande inleiding boven zijn artikel:

1 bestelling: Annejet van der zijl, 'De Dageraad'.

28 oktober

Aan het begin van de les vraagt een leerling uit V2b: 'Meneer, hebben we de toets een beetje redelijk gemaakt?' Ik antwoord: 'Nee, dat kan ik niet zeggen!' Schrik alom. Ik laat een stilte vallen en zeg dan. 'Ik kan wel zeggen: jullie hebben de toets uitstekend gemaakt, maar redelijk, nee, dat kan ik niet zeggen.'

Af en toe denk ik bij een mooi Engelstalig nummer: dat zou vertaald moeten worden. Dat heb ik vooral in de auto, waar ik intensiever naar teksten luister dan op andere momenten. In gedachten begin ik dan vaak met het vertalen van zo'n nummer, maar het blijft altijd bij die gedachten. Nummers van Leonard Cohen zijn zeer uitdagend op dat vlak. Vanavond had ik het in de auto (even heen en weer naar het PWA-park) met The Waterboys: 'And a bang on the ear'. In zes coupletten wordt verteld over liefdes die op niets zijn uitgelopen. De zanger ..... nee, de tekstdichter denkt met weemoed aan haar terug, maar ook met boosheid dat zij hem verlaten heeft. Twee coupletten:

Deborah broke my heart and I the willing fool I fell for her one summer on the road to Liverpool I thought it was forever but it was over within the year But I send her my love and a bang on the ear

Krista was a rover from Canada she hailed We crossed swords in San Francisco We both lived to tell the tale I don't know now where she is Oh, but if I had her here I'd give her my love and a bang on the ear

De laatste twee regels zouden wat mij betreft dan worden: Ik wens je het beste / en een klap voor je kop.
Of eigenlijk zou de alliteratie van de laatste regel dan ook in de eerste moeten zitten: Je krijgt nog een kus / en een klap voor je kop.
Vanavond maak ik tijd om zo'n vertaling/bewerking eens echt te proberen. Ik heb het nummer een keer of zes gedraaid, maar kom nog niet verder als het eerste én het laatste couplet:

Saskia was de eerste ze zat bij me in de klas. We gingen naar het zwembad en ik hield haar handje vast. Ik wilde haar wel zoenen, maar dat kwam niet bij d'r op. Nu krijgt ze een kus en een klap voor d'r kop.

Ik woon weer in mijn eentje, God weet dat ik ze mis. Ik moet soms aan ze denken, als ik in de wasbak pis. Hun gezeik klinkt als een echo, dus ik stop met dit getob. Ze krijgen een kus en een klap voor hun kop.

3 bestellingen: Astrid Lindgren, 'Ronja de roversdochter', Harmke van Sloten (Ned. bewerking), 'Bronnen van islamitische wijsheid', knipsels Bernlef.

29 oktober

Een lange werkdag: van voor achten tot na vijven. Het werd ook laat omdat ik morgen Bapo heb en ik een aantal zaken voor donderdag klaar wilde hebben liggen.

En ineens ben je achtenveertig jaar jonger. Tussen wat oude spullen kwam een blauwe plastic indiaan tevoorschijn. Zeven centimeter hoog. Daar heb ik als kind van een jaar of zes uren mee op de grond gelegen. Ik had een bruin plastic fort. Daar stonden mijn cowboys in. Het fort werd belegerd door de indianen. De helft van mijn cowboys en indianen (en hun paarden) was geverfd. De andere helft was van dit soort blauw of geel plastic. Gekocht in één grote zak waarschijnlijk. Ze waren me even lief als hun veelkleurige broeders. Ze hadden wel één nadeel: ze bleven slecht staan. Het plaatje onder hun voeten was klein en in één keer meegegoten. De duurdere, gekleurde versies hadden een losse voetplaat, waar je ze op vast kon klikken. Die stonden steviger (maar die plaatjes kon je dan weer kwijt raken).

Vanavond heb ik de laatste knipsels uit twee enveloppen Jan Blokker te koop gezet. Dat is nu een indrukwekkende lijst (maar verkoop ik er ooit wat van?). Hij staat hier.

4 bestellingen: J.R. Callenbach, 'Neerland's onafhankelijkheid hersteld', Tim Dekkers, 'Zuid-Afrika. Sport en apartheid', Gertie Jaquet, 'Papa bij mijn schoen?', 'Netwerk 3 Havo'.

30 oktober

Vanochtend ben ik met Dylano wat boeken naar de brievenbus wezen brengen. Wandelend door de wijk is het duidelijk dat de herfst nu echt begonnen is: bladblazers alom. De grote blad-verzamel-korven van de gemeente staan er ook weer.
Dylano heeft nu veel plezier met het over dingen heen springen: putdeksels, stoeprandjes, losse takjes enz. Hij ontdekte een liggend putdeksel en ging daar eikels in zitten gooien. Hij wachtte op de plons en zei daarna: 'Plons'. Dat hield hij een minuut of tien vol. Toen ik daarna verder wilde lopen, ging hij zowaar zonder gemopper mee.

Bol.com is deze week bijzonder vriendelijk (of ze hebben de administratie niet op orde). Ik kreeg een mailtje dat ik als vaste klant bij de volgende bestelling (voor een bepaalde datum, dat dan weer wel) € 2,50 korting kreeg. Ik bestelde een dvd met de documentaire 'I'm your man' met en over Leonard Cohen. Die kostte me nu maar € 3,99. Vandaag krijg ik alweer een mailtje waarin ze me vertellen dat ze zo blij met me zijn als vaste klant. Bij de volgende bestelling krijg ik weer € 2,50 korting.
Er blijken verschillende acties tegelijk te lopen. Martijn krijgt bij een volgende bestelling € 5,00 korting, maar moet dan wel voor minstens € 50,00 bestellen.

Ik maakte vanmiddag een grote pan bami. Het vlees in zoetzure saus maakte ik eerst. Tegelijkertijd kookte ik de nestjes mie en goot ze af. Dat was achteraf niet zo'n goed idee. Toen ik een tijdje later die mie wilde gebruiken was het één grote klont geworden. Je kon er met een mes vierkante blokjes van snijden, zo zat het aan elkaar geplakt. Als met lijm. Lijm! (dacht ik.) Misschien is het wel oplosbare lijm. En verdomd! Als je zo'n klont mie in een pannetje water legt en wat roert, worden het weer sliertjes. De lijm lost op!

Oek de Jong meldt vandaag op facebook dat hij de F. Bordewijkprijs gaat krijgen voor 'Pier en oceaan'. Zo is dat facebook toch weer nuttig. Als ik dan zo'n nieuwtje gelijk op de Schrijversinfobladzijde over Oek de Jong zet, ben ik de pers een keer voor.

Op schrijversinfo in de nieuwe lay-out: J.F. Kunst, Anna Maria Moens en C. Golterman-van Dijk.

1 bestelling: knipsels Gerard Reve/Simon Carmiggelt.

31 oktober

Gisteren, samen met Lidy, de griepprik gehaald. Ik zag die naald in Lidy's arm gaan en dacht: 'Zo ver?' Ik stond te wachten op de prik bij mezelf, maar dat was al gebeurd. Niets gevoeld.

Ik kwam op internet een boek van Koos van Zomeren tegen dat ik nog niet heb: 'Stukjes Gelderland' (1995). Ik zocht even naar een redelijk geprijsd aanbod en bestelde het uiteindelijk via Boekwinkeltjes. Er kwam na een paar dagen een reactie via de mail: 'Beste M. Beek, Dit boekwinkeltje was van mijn vader. Hij is op 1 okt. jl. overleden. En hij was de enige die het juiste boek zo wist te vinden tussen de tienduizenden anderen. Ik kan u dus helaas niet aan dit boek helpen.'
Dat kan gebeuren. Ik heb deze meneer gecondoleerd en zoek wel verder. Hij heeft in eerste instantie wel meer aan zijn hoofd dan het opdoeken van zo'n vermelding op Boekwinkeltjes.
Zo'n mailtje zet me vervolgens wel aan het denken: als ik er plotseling tussenuit knijp, zullen er hier ook dergelijke mailtjes verstuurd moeten worden. Mijn kinderen zullen veel boeken ook niet kunnen vinden (als ze de moeite al gaan nemen) en hoe ze de boeken bij Boekwinkeltjes weg moeten halen, of van Bol.com, of zelfs van mijn eigen site weten ze ook niet. Moet ik daar nu een handleiding voor klaar gaan leggen?
Ze hebben me wel ooit gevraagd wat ze in zo'n geval met al die boeken moeten. Gedeeltelijk naar een boekenveiling (Bubb Kuyper?), een paar bevriende handelaren wat uit laten zoeken, als ze er zin in hebben een zaterdag de boel openstellen en alles voor een euro per stuk weg doen. En de rest bij het oud papier. Het is niet anders.