Klik hier om te printen

Tatiana de Rosnay

Profiel

Achternaam: de Rosnay
Roepnaam: Tatiana
Geboren: 28-09-1961
Te: Neuilly-sur-Seine

Pseudoniem(en): Voorzover mij bekend heeft Tatiana de Rosnay niet onder pseudoniem gepubliceerd.

Voor tweedehands boeken Ook van Tatiana de Rosnay
Raban Internet Antiquariaat Klik hier !

Werk

Proza

Elle s'appelait Sarah
A l'encre russe

Vertaald in het Nederlands

Haar naam was Sarah
Het huis waar jij van hield

In andere talen (o.a.)

Das Geheimnis der Wande
La casa que ame

Tatiana de Rosnay schreef een voorwoord voor

Tijdschriften

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Literaire prijzen

Opmerkingen

Anderen over Tatiana de Rosnay

Mijn favoriete citaat

"Ik krijg mails van Nederlandse mannen die Gert heten.
Gggggert, hoe spreek je dat uit?
Hoe kun je in godsnaam de liefde bedrijven met iemand met zo'n naam?'

(Tatiana de Rosnay, Volkskrant, 05-07-2011)

Uit mijn weblog

25 juli 2010

Martijn bracht nog wat extra kranten. Eens in de zoveel tijd brengt hij een stapeltje AD's. Daar knip ik de columns van Ingmar Heytze, Marjan Berk en Vincent Bijlo uit, plus wat er verder aan literatuur voorbij komt (maar veel is dat niet). Daarnaast is de afgelopen twee weken onze Gelderlander bij hem bezorgd. daar knip ik in ieder geval de columns van Thomas Verbogt uit. Behalve de kranten bracht Martijn 'Haar naam was Sarah' van Tatiana de Rosnay. Hij heeft het uit, raadt mij aan het te lezen en dat is me op school ook al door enkele collega's aangeraden. Dat ga ik ook doen, maar eerst moeten de boeken uit waar ik nu mee bezig ben. Dat is de laatste dagen vooral 'De grote spoorwegcarrousel' van Paul Theroux.

8 augustus 2010

Ik heb 'Haar naam was Sarah' van Tatiana de Rosnay meegenomen om hier te lezen. Het boek is me al van diverse kanten aangeraden, maar het kost me al zoveel moeite om de Nederlandse literatuur een beetje bij te houden dat vertaalde boeken al snel op de stapel 'nog te lezen' blijven liggen.
Dit boek vertelt het vertaal van de deportatie van een grote groep Parijse joden in 1942. Duizenden joden zaten na een razzia enkele dagen opgesloten - zonder eten en drinken - in het Vélodrome d'Hiver, een wielerstadion. Hiervandaan werden ze gedeporteerd naar Auschwitz. De Duitsers staken er geen hand naar uit, de Franse politie nam de hele zaak voor haar rekening. Mede daardoor is Vel d'Hiv iets geworden waar de Fransen het - uit schaamte - niet meer over hebben.

Op bladzijde 45 zitten de joden opgesloten in het stadion:

De dag sleepte zich voort, eindeloos, ondraaglijk. Het meisje zat tegen haar moeder aan gekropen en keek toe hoe de gezinnen rond haar langzaam hun verstand verloren. Er was niets te drinken, niets te eten. De hitte was verstikkend. De lucht was vol droog, vederlicht stof dat prikte in haar ofgen en haar keel.
De grote poorten van het stadion waren gesloten. Langs elke muur bedreigden nors uitziende politieagenten hen stilzwijgend met hun geweren. Er was geen uitweg. Niets te doen. Behalve hier zitten en wachten. Wachten waarop? Wat zou er gebeuren met hen, met haar familie, met al deze mensen?

Ik moest de vijfde zin een paar keer lezen: 'De lucht was vol droog ........ Stof dat prike in haar ogen en haar keel' las ik. De lucht was vol droog. Wat een vreemde vertaling. Pas na een paar keer lezen zag ik dat het twee bijvoeglijke naamwoorden waren, gescheiden door een komma: De lucht was vol droog, vederlicht stof ........ .

Het tienjarige meisje heeft haar vierjarige broertje opgesloten in de geheime kast op hun slaapkamer. Zij zitten in het stadion, hij zit nog altijd in die kast, met een flesje water en zijn zaklamp. Ik kan u nog niet vertellen hoe dat afloopt, want ik ben nog maar op bladzijde 45.

9 augustus 2010

Iedereen zegt dat 'Haar naam was Sarah' een prachtig boek is. Iedereen heeft gelijk. Maar het is ook een beklemmend boek. Het werpt je terug op een beeld van de mensheid dat niet zo fraai is. Het kale beeld van egoïstische overlevers, met een enkele dappere daartussen. Je weet wel dat - als puntje bij paaltje komt - dit de harde realiteit is. Maar je wilt daar niet (teveel) over nadenken. Je verdringt het, net zoals de Fransen collectief het gebeuren in en na dat wielerstadion hebben verdrongen. En daarmee ben ik terug bij het boek, vanochtend op bladzijde 141.

Vanmiddag op bladzijde 255:

Ik zei niets. Daar zat wat in. Ze stond op en zette een oude plaat van Carly Simon op.
You're so vain, met een kwelende Mick Jagger op de achtergrond.

Mick Jagger die zingt op 'You're so vain'? Nooit geweten. Nooit gehoord ook. Daar zal ik binnenkort eens goed naar luisteren.

14 augustus 2011

Met Martijn keek ik vanavond de dvd 'Haar naam was Sarah'. We lazen beiden eerder het boek en waren benieuwd naar de verfilming ervan. Die is hier en daar wat te Amerikaans 'zoet'. Het gebeuren in het Vélodrome én in het doorgangskamp is in het boek veel heftiger en aangrijpender. Maar al met al is het zeker een geslaagde verfilming.

27 oktober 2013

Gisterenavond zag ik in 'de Flint' in Amersfoort de toneelbewerking van 'Haar naam was Sarah'. Er staat over een paar weken een Cultuurdiner met daarbij de bespreking van dit boek/deze voorstelling gepland (ik zal eens informeren of er al kaarten zijn verkocht). De recensies waren niet lovend, maar ik vond de voorstelling het bekijken meer dan waard. Het toneel is met doorzichtige doeken in twee (later drie) stukken verdeeld. Op het voorste deel van het toneel speelt het verhaal in deze tijd. Op het deel daarachter speelt het verhaal van Sarah, in en na de Tweede Wereldoorlog. De twee stukken worden af en toe gelijktijdig gespeeld en komen samen op het moment dat Sarah met de boer naar Parijs komt om haar broertje te zoeken en de gruwelijke waarheid tot haar doordringt.

Die 'Flint' is een mooi theater. Boven de zaal zijn nog twee ringen zitplaatsen. Dat geeft een theater al snel iets intiems. Het was vrijwel uitverkocht. Ik zat tussen wat onrustige CKV-leerlingen met chipszakken en cola (ze hadden het boek niet gelezen en snapten niets van het stuk). Schuin achter mij zat een man uitgebreid zijn neus op te halen. Recht voor mij zat de techniek. Dat betekent lampjes en beeldschermen recht voor je neus, wat best storend is.

Bronnen o.a.