Terug naar augustus 2008

1 september 2008

De komende dagen zal ik waarschijnlijk vooral schrijven over breken, verven, stucken, tegelen enz. Vanavond hebben Gijs en Henry twee nieuwe stopcontacten in de kamer aangelegd. Het boren van de gaten en het frezen van de sleuven gaf een hoop stof. De wanden van de wc zijn gestuckt. Morgen moet er nog een achterwandje voor het waterreservoir, dan kan er daarna getegeld worden.

 

 

De beste stuurlui ...
 

Vandaag was de eerste officiële schooldag van het nieuwe jaar. Startvergaderingen, schoolfotograaf, roosters ophalen. Enr doen zich dan (betrekkelijk) kleine problemen voor als leerlingen die niet blij zijn met de klas waar ze in zitten en leerlingen die wél een rooster krijgen, maar niet voorkomen in het administratieprogramma. We hebben, toen de zomervakantie al was begonnen, een mogelijkheid gevonden om niet drie grote B2 klassen (over de 30 leerlingen elk), maar vier kleinere B2 klassen (zo rond de 23 leerlingen elk) te maken. Dat is heel prettig voor de leerlingen en voor de docenten. Maar die drie grote klassen waren al ingedeeld. Er was veel werk gemaakt van vrienden bij elkaar, leerlingen die samen fietsen in dezelfde klas enz. Nu moest licht geforceerd die hele indeling opnieuw. Daar zijn wat zaken als gezamenlijk fietsende leerlingen over het hoofd gezien. Maar dat valt nog wel te repareren.

Wat daar lastig aan is, is dat vanavond nog ouders me daar thuis over mailen en bellen. Ik ben helemaal niet te beroerd om ouders, als ze ergens echt mee zitten, ook 's avonds een keer te woord te staan, gerust te stellen en te helpen, maar er moet niet een sfeer ontstaan dat ze mij rustig 's avonds kunnen bellen. Zeker niet als dat het enige bij de ouders bekende telefoonnummer is.

2 september 2008

De eerste lesdag zit er ook al weer op. De leerlingen waren bijna eng tam en gezeglijk. De ervaring leert dat dat nog wel slijt.

De tegels zitten op tweeënhalve muur van de wc. Het is nu al een heel ander gezicht.

Ik schiet nu op met het artikel over C. Buddingh' voor het Buddingh'-genootschap. Ik worstel met een verhaal over het venijnige artikel van W.F. Hermans over de dagboeken van Buddingh', waarin ik wil aantonen (of in ieder geval betogen) dat het geen persoonlijke aanval van Hermans was, maar een 'scheldkritiek' in de stijl van Lodewijk van Deyssel, waarbij het veel meer ging om het mooi omschreven (het formuleren van volzinnen die blonken als bajonetten in de zon, die neersabelden als ijzer op de schedels van de lezers) uitvergroten van dat wat Hermans niet aanstond in die dagboeken.

De eerste bestelling via boekwinkeltjes is binnen: Ivan Klima, 'Zomerliefde' (een boek uit Nijkerk). Verder: 3 knipsels A. Alberts.

3 september 2008

Al heel snel zit je na zo'n vakantie weer in je vaste ritme. Lessen voorbereiden, te laatkomers aanspreken en vandaag ook al weer wezen fitnessen.

Vandaag kwam de krant van Lampegietersweek. De boekenmarkt staat er redelijk in. De erbij geplaatste foto is wat donker. Vanavond ben ik ook begonnen boeken voor die boekenmarkt op 13 september uit te zoeken. Hij komt op zich weer slecht uit. Vorig jaar was het de dag na de bruiloft van Suzanne. Toen heb ik de markt om die reden laten schieten. Nu zit hij precies in de periode van de verbouwing. Alle kamers boven staan vol dozen, met als gevolg dat ik nergens bij kan en ook nergens de boeken kan klaarzetten. Als het een beetje tegenzit mogen we dagen voor de markt niet over de vloer lopen. We proberen er maar een mouw aan te passen.

2 bestellingen: H. Hornstra, 'Culinair vademecum', J.M. Selleger-Elout, 'Marion en Marian'.

4 september 2008

Martijn liet me gisteren op YouTube wat filmpjes zien van Jeff Dunham met zijn buikspreekpop Achmed the Dead Terrorist. Ik moest daar ontzettend om grinniken. Blijkbaar mis ik af en toe dingen die wel heel bekend zijn, want ik had er nog nooit van gehoord. Volgens Martijn kent iedereen het, is het veel te zien op muziekzenders en jongerenzenders en circuleren er ringtones met de kreet van die buikspreekpop: 'Silence. I kill you'. Hij was ervan overtuigd dat alle leerlingen die kreet (her)kennen. En hij heeft gelijk. Ik zei vandaag in twee klassen 'Silence' en driekwart van de klas vulde dat zonder hapering aan met 'I kill you'. Ze kennen de filmpjes. Ik vroeg ze of ze die Engelse teksten van de buikspreker en zijn pop goed kunnen volgen. Daar hebben ze geen enkele moeite mee (zeggen ze). Dan is er niets mis met het Engels van tweede en derde klassers. Ik kon niet direct alles verstaan.
Bij het zien van de filmpjes vroeg ik me wel af of dit voor moslims ook leuk is. Er wordt toch een moslim-terrrorist voor gek gezet. Ik heb op school in de gang enkele Marokkaanse kinderen daarnaar gevraagd. Ze vinden (een beetje tot mijn verrassing) deze Achmed ook grappig en zeker niet beledigend voor moslims.

De wc is klaar, op de plavuizen na, maar die gaan straks helemaal in één keer. Vanavond is Arjan geweest om de radiatoren van de muren te halen. Die liggen nu onder de partytent in de achtertuin. Wij kunnen nu de resten behang die nog achter de radiatoren zaten weghalen en dan ook daar voorstrijken.

Er staan nu 400 boeken op Boekwinkeltjes.

2 bestellingen: Martin van Amerongen, 'Uren met Jeanne. In het spoor van de Maagd van Orléans', 4 stafkaarten.

5 september 2008

Het eerste telefoontje is alweer van een leerling ingenomen (het rinkelde luidruchtig in een tas, tijdens een les). In het kluisje, waar we de telefoontjes opbergen, lagen nog van vorig jaar wat nooit opgehaalde telefoontjes en MP3-spelers. Ik ben ervan overtuigd dat sommige leerlingen een oud en kapot telefoontje in hun tas hebben en dat inleveren als hun échte telefoon ingeleverd moet worden! Eén van de nooit opgehaalde telefoontjes was wel erg nieuw. Op de envelop stond: 'Luuk - grote pauze'. Luuk is de collega die het telefoontje destijds heeft ingenomen, blijkbaar tijdens de pauze. Samen met hem kon ik - hard nadenkend - achterhalen hoe het - maanden geleden - gegaan was. Dit is (potverdorie) het telefoontje dat ik kwijt was! De leerling heeft van school een nieuwe telefoon gekregen. Ik schrijf er altijd de naam van de leerling op, maar in dit geval heb ik er de naam van de docent opgeschreven. Zoekend naar het telefoontje heb ik toen gedacht dat het hier om een leerling-Luuk ging. Dan hebben we nu een extra schooltelefoon. Als we er een prepaid kaartje voor kopen, kan het telefoontje bijvoorbeeld mee op brugklaskamp.

Vandaag (heerlijk) even geen geklus aan het huis. Ik ben met Suzanne naar De Hertog geweest, waar ze het voer voor de hond en de konijnen haalt. Ook daar werd ik door een leerling geholpen. Daarna zijn we boodschappen bij de C1000 wezen doen (2 druivenkistjes gescoord - daar wil ik op de boekenmarkt wat boeken inzetten) en wat lekkers gekocht (kalfskroketjes) om te eten tijdens het kijken naar 'The Da Vinci Code'. Die film was op televisie. Een beetje maf natuurlijk, want we hebben de DVD ook liggen, maar dat komt er dan niet van. We hadden beter de DVD kunnen kijken: achterlijk veel en achterlijk lange reclameblokken tijdens de film. Verschrikkelijk. Maar het blijft een interessante film.

1 bestelling: Herman Heijermans, 'Op hoop van zegen'.

6 september 2008

Vandaag moeten de laatste kasten (in de bijkeuken) leeg en zetten we de laatste muurtjes (achter de nu weggehaalde radiatoren) in de voorstrijk. Verder rommelen we wat. Ik wil in ieder geval wat stapeltjes boeken klaarzetten voor de boekenmarkt (humor, kookboeken, kerst, poëzie) en de persberichten over de boekenmarkt naar de plaatselijke kranten sturen.

Een klant uit België bestelde twee boeken (Boon en Lanoye) en drie knipsels Brusselmans. Ze zijn aangekomen, maar hij snapt niet alle afkortingen (UN = Utrechts Nieuwsblad) die ik voor de knipsels gebruik. Aan de SMS-taal te zien (mss, ff) is het nog een vrij jonge klant: 'Hey Mats, ik heb de boeken en de artikels goed ontvangen - bedankt daarvoor. Vraagje nog, één van die artikels (zie onderaan voor beschrijving) komt uit "UN", maar ik heb absoluut geen idee waar dat voor staat. Is dat één of andere oude krant bij jullie in NL mss? Kan jij me ff helpen? Alvast bedankt! Zeker tot een volgende!'

In Friesland zagen we een optreden van Nick & Simon op televisie. Ik vind hun liedjes goed klinken, maar de teksten zitten wel erg vol met clichés. Live zongen ze ook She's always a woman (Billy Joel) en The sound of silence (Simon & Garfunkel). Die jongens kunnen wél zingen, vooral de langste van de twee. Vanmiddag zette ik de auto van Martijn van de oprit af. Hij had precies die cd van dat live-optreden in de cd-speler zitten, die nam ik even mee naar binnen. Ook als je er nog een keer rustig naar luistert, blijven de stemmen overeind en vallen de eigen Nederlandstalige teksten door de mand.

Gisteren hebben we nog twee houten druivenkratjes bij de C1000 gehaald. Vandaag nog eens twaalf! Nu moet ik er genoeg hebben. Ik wil op de boekenmarkt in dat soort kratjes de boeken per genre of per schrijver aanbieden. Als ik een stukje papier om het handvat doe, dan kan ik daar met een dikke stift opschrijven wat er in het kratje zit. Ik voel me wel een beetje opgelaten als ik met een kar vol lege kratjes de winkel uitloop. Er staat nergens dat het niet mag en ik geloof vast dat de meeste klanten liever een kartonnen doos hebben. Maar toch voel ik me op zo'n moment wat opgelaten. Het resultaat moet dan zijn dat mijn boekenkraam er wat verzorgder bij staat. In juni stonder er twee vrouwen voor mijn kraam en ik hoorde de ene tegen de andere zeggen: 'Dit lijkt wel een rommelmarkt'. Zo'n opmerking zit me dan toch niet lekker.

Als de plavuizen gelegd worden, wilden we de meubels onder de overkapping voor de voordeur zetten, met wat zeilen erover. Ik heb dat nog eens goed bekeken en dat gaat nooit passen (en is bij regen toch wel behoorlijk nat). Ik heb de buurman gevraagd of onze meubels een weekje bij hem in de garage mogen staan en dat vindt hij prima. Een pak van mijn hart.

7 september 2008

Over het laatste stuk verven was ik gisteren te optimistisch. Dat gaat vandaag ook nog wat tijd kosten.

 
Ik heb (schat ik) nu zo'n vijfhonderd ongevouwen stafkaarten te koop staan. Die heb ik opgerold met zo'n tachtig kaarten per rol en dat in volstrekt willekeurige volgorde. Deze week bestelde iemand vier van die kaarten. Dan moet ik ze allemaal afrollen en bekijken om die vier te vinden. Dat is niet echt handig. Vandaag rollen we ze allemaal uit en sorteren ze dan in nummers 1-10, 10-20, 20-30 enz. om ze dan zo gesorteerd weer op te rollen. Dan is het bij een volgende bestelling sneller op te zoeken. Met dat sorteren is een groot deel van de zondagmiddag wel weer om.

Bij boekwinkeltjes heb ik nu 450 boeken te koop staan. De verkoop ervan komt nog niet erg op gang.

Vandaag kreeg ik een interessant mailtje n.a.v. mijn bladzijde over M.H. Székely-Lulofs:

Hallo Mats Beek, Van een Engelsman die afwisselend in Engeland en Thailand leeft kreeg ik het verzoek hem te helpen bij zijn naspeuringen naar een meisje Lulof(s), zuster van een rubberplanter in Maleisië, dat begin twintigste eeuw zelfmoord pleegde. De tragische geschiedenis is gebruikt door de schrijver Somerset Maugham in zijn verhaal "The book bag". Hij wil daar een boek over schrijven, hij heeft eerder een boek geschreven over het netwerk van clubs in de Britse koloniën (www.clubclassguides.com). Hij is op zoek gegaan in Maleisië, en heeft iemand gevonden die zich de geschiedenis herinnerde, en die hem de naam Lulof gaf. Maar het moet vast Lulofs zijn. Bij het CBG vond ik de volgende advertentie:

Op http://www.schrijversinfo.nl/szekelylulofsmh.html lees ik: "Madelon Lulofs was het eerste kind van Claas Lulofs en Sara Dijckmeester. Na haar kwamen twee broers en een zusje. Pas veel later, Madelon was toen al bijna volwassen, volgden er nog twee broertjes die beiden jong overleden zijn." De in de advertentie genoemde A.J. en S. moeten de broers zijn van Madelon Szekely-Lulofs. Het zusje is Mary, getrouwd met Verwey. Die S. (Sicco?) woonde in 1949 dus in Malakka, nu Maleisië, precies in het gebied waar het verhaal zich afspeelt, als rubberplanter. Als hij de genoemde broer was van het overleden zusje, dan moet er dus nog een zuster zijn geweest naast Madelon en Mary. Daarover kan ik nergens iets vinden. Is u hiervan, of van dit verhaal, iets bekend?

Ik kan op deze vraag helaas geen antwoord geven. Er is dit jaar een biografie van M.H. Székely-Lulofs verschenen: 'Tumult het levensverhaal van Madelon Székely-Lulofs' door Frank Okker. Wellicht dat daarin het antwoord te vinden is, of anders weet die Frank Okker het antwoord wellicht.

8 september 2008

De eerste twee leerlingen zijn ook de les weer uitgestuurd. Dan is het jaar echt op gang gekomen. Tijdens een practicum natuurkunde (met gasvlammen) weigerden twee tweedeklassers hun beveiligingsbrillen op te zetten. Bovendien hadden ze ook nog kauwgom in hun mond. Vooral die beveiligingsbrillen niet opzetten lijkt me genoeg voor een gele kaart. Als signaal naar de rest van de klas, maar vooral vanwege de veiligheid. Als er ongelukken gebeuren en de docent heeft er niet op toegezien dat zijn leerlingen veiligheidsbrillen dragen, dan heeft die docent een probleem.

A.F.Th. van der Heijen heeft de mooiste Nederlandse zin van het voorbije jaar geschreven. Hij ontvangt daarvoor de Tzum-prijs van het gelijknamige literaire tijdschrift. Dit is die zin, afkomstig uit Mim, zijn vorig jaar verschenen novelle ter ere van de tachtigjarige Harry Mulisch:

Misschien had het mes gebloosd omdat een hand het dwong in het geniep te doden,
in het donker achter jaspanden, die zelfs de bloedblos nog aan het oog onttrokken.

De onderscheiding omvat 29 euro (het aantal euro's correspondeert met het aantal woorden in de zin) én een beker. Vorig jaar was de prijs voor Jeroen Brouwers. Voor zover ik weet heeft hij de prijs geaccepteerd en niet gemopperd over het bedrag. Zijn zin telde 52 woorden.

Ik besprak de zin in VWO3. Ik ging wat dieper in op de beeldspraak en vroeg aan de klas: 'Kan een mes blozen?' Antoinette dacht daar even over na en zei toen dat ze het een heel logische beeldspraak vond. Als het mes gedood heeft, bloost het misschien niet, maar wordt het wel rood! Zo had ik het nog niet bekeken.

André van Dijk, leraar Nederlands aan het CLV en markant Veenendaler, schijnt naar Maastricht verhuisd te zijn en daar nu ook te werken. Vorige week hoorde ik het van iemand en vandaag vroegen twee mensen me of het waar is. Ik heb het van horen zeggen, maar het schijnt dus waar te zijn.

 
Al vaker heb ik gewezen op de zaken in de natuur die voor mij de voortgang van het kalenderjaar markeren. Bloeiende kastanjebomen, het opkomen van de mais, het hoog staan van de mais en het rapen van kastanjes, om maar eens wat te noemen. Ook het bloeien van de herfsttijloos hoort daar bij. Op dat moment is de zomer voorbij en begint de herfst. We hebben er twee van in de voortuin staan. Tegen het huis aan bloeit hij al een week. Wat verderop in de tuin steekt hij nu de kop(jes) boven de grond. Mensen die voorbijlopen, zeggen 'Kijk, crocusjes' tegen elkaar. Het blijkt niet zo'n bekend plantje te zijn.

 

Een mailtje van Alex Boogers op mijn verzoek aan hem om de Schrijversinfobladzijde te bekijken en eventueel aan te vullen. Met een beetje geluk staat ook die bladzijde binnenkort online.

2 bestellingen: Bulkboek Tim Krabbé en knipsel Frank Martinus Arion.

9 september 2008

Met VWO3 besprak ik vandaag de beeldspraak 'Je hartslag sust me in slaap'. (personificatie - een abstract begrip of iets uit de natuur wordt als persoon voorgesteld.) Ik kon het niet laten daarbij te vertellen dat ik afgelopen zondag de hartslag van mijn kleinkind heb gehoord. Suzanne heeft een apparaatje gekocht dat ze op haar buik kan houden (met een soort gel op haar buik, net als bij een echo). Door een koptelefoon hoor je dan de hartslag. Die gaat ontzettend snel trouwens. Gelukkig waren de leerlingen verbaasd: 'U, opa?'. Ja, ik vind het ontzettend leuk, maar voel me tegelijkertijd nog wel wat jong voor een opa.

  De post bracht vandaag de 'Oost-Indische Spiegel' van Rob Nieuwenhuys. De ondertitel van het boek is 'Wat Nederlandse schrijvers en dichters over Indonesië hebben geschreven, vanaf de eerste jaren der compagnie tot heden.' Een standaardwerk dat die ondertitel ook waar maakt. Ik wilde het al veel langer kopen. Ik heb vorig jaar geboden op een kavel bij Bubb Kuyper waar het boek bijzat, maar ik greep ernaast. Het is een wat gehavend exemplaar, de stofomslag ligt bijna in tweeën, maar ik heb hem gekocht om ermee te werken en niet om hem in de boekenkast te zetten. Ik ben vooral benieuwd naar zijn tekst over Willem Walraven en M.H. Székely-Lulofs. Overigens had ik puur voor de tekst ook het complete boek op DBNL kunnen raadplegen, maar in dit soort boeken wil ik kunnen bladeren.

Een prettige verrassing bij de mail vandaag: 'Beste Mats Op http://www.schrijversinfo.nl/hildebrand.html schrijf je 'ook dat is weer iets om een keer foto's van te gaan maken'. Hierbij de mijne. Geen grootse kwaliteit; maar, beter dan niks?' Het gaat op die Hildebrandbladzijde over tegeltableaus met aforismen van Nicolaas Beets in Heemstede, die zijn aangebracht in de voorgevels van een aantal huizen uit 1921-1922 in de Nicolaas Beetslaan, Bosboom Toussaintlaan, het Nicolaas Beetsplein en het Wilhelminaplein, nabij de Hervormde Kerk, waar deze predikant, zich noemende 'herder' , van 1840 tot 1854 werkzaam was. Ik citeer daar vier spreuken en schrijf erbij 'ook dat is weer iets om een keer foto's van te gaan maken'. Nu mailt iemand mij vijf foto's van die aforismen (en hij is daarbij veel te bescheiden over de kwaliteit van zijn foto's). Ik heb de tableaus uit de foto geknipt. Hiernaast één complete foto om de plaats op zo'n woning te laten zien.  


 
 
 
 
 

Alex Boogers stuurt vandaag twee keer een mailtje. De eerste met een reactie op de Schrijversinfobladzijde zoals ik die nu in opzet klaar had. Hij heeft wat aanvullingen en vraagt zich af waarom ik het woord 'doopnaam' gebruik. Daar had ik al eens eerder commentaar op gehad en ik ben toevallig bezig overal 'voornaam' te vervangen door 'roepnaam' en 'doopnamen' door 'voornaam' of 'voornamen'. Zijn reactie is een duwtje om daar nog wat sneller mee door te gaan. In een tweede mailtje stuurt hij wat foto's en scans van boekomslagen. Daarmee kan ik 'zijn' bladzijde vanavond zeker afmaken.

De wasmachine, de droger, de boekenkasten, de buffetkast, de kast uit de bijkeuken staan bij de buurman in de garage. Het verplaatsen viel me nog mee.

Riet mailt dat André van Dijk inderdaad naar Maastricht is verhuisd en daar nu ook werkt.

1 bestelling: Bertus Aafjes, 'In het atrium der vestalinnen'.

10 september 2008

Een mailtje uit Italië dat de bestelde single is aangekomen. Als je het 'standaard' verstuurd, dan doet zo'n verzending (die wél door de brievenbus past) er dus twaalf dagen over!

De fotograaf van de tegelplateaus in Heemstede biedt aan om ook de andere (pakweg) zeven tableaus binnenkort een keer te fotograferen. Klasse!

 
De vloer in de erker en (vooral) in de bijkeuken moest worden geëgaliseerd. Dat is nu gebeurd. Zaterdag kan dan (eindelijk) de vloer worden gelegd. In de bijkeuken was, waarschijnlijk door het dreunen van de wasmachine, de vloer wat verzakt. Uiteindelijk viel het nog wel mee, in die zin dat degeen die kwam egaliseren het wel erger had meegemaakt.

11 september 2008

De kratjes voor de boekenmarkt zijn ingepakt. Het is niet te voorspellen wat er zal 'lopen' en wat niet. Van een hele stapel Suske's en Wiske's verkoop je het ene jaar niets, terwijl ze het andere jaar wegvliegen. Dezelfde ervaring heb ik met boekenweekgeschenken. We wachten maar weer af.

2 bestellingen (allebei via Boekwinkeltjes): Herman Fiolet, 'Een vlinder kan niet terug in zijn cocon, Bijbelse verkenningen in opstandig geloven' en Marguerite Duras, 'De paardjes van Tarquinia'. Die laatste had ik er tien minuten eerder geplaatst.

12 september 2008

Vanmorgen om even na 7.00 uur stond er al een enorme vrachtwagen voor de deur. Ze kwamen de plavuizen brengen. Achterop de vrachtwagen staat een soort hijskraan, waarmee ze de pallets met plavuizen en lijm van de vrachtwagen op de oprit zetten. Een ingenieus systeem met een uitschuifarm, door de chauffeur bestuurd met een aantal stuurknuppels. Het werkt op een aparte dieselmotor, dus de buren waren ook meteen wakker (op hun eerste vakantiedag).

's Middags stond er een leerling voor mijn bureau te drentelen. Ze wilde een vraag stellen, zei erbij dat het een domme vraag was en durfde hem vervolgens niet meer te stellen. Na enig trekken van mijn kant (als je je vraag hebt aangekondigd en mij daarmee nieuwsgierig hebt gemaakt, dan kun je niet meer weglopen. Bovendien: domme vragen bestaan niet) kwam het hoge woord eruit: Ze is een boek aan het schrijven. Of ik daar eens kritisch naar wilde kijken. Natuurlijk wil ik dat. Ik heb haar uitgelegd dat zoiets de droom van iedere leraar Nederlands is: dat enkele van je leerlingen uit zichzelf verhalen gaan schijven!

Vanavond hebben we (met Martijn en de buurman) alles uit de kamer gesjouwd. Het is meer dan ik dacht. De garage van de buren staat er behoorlijk vol mee. Daarna hebben we de auto volgezet met de kratjes voor de boekenmarkt van morgen. Ook de computer in de kamer is losgekoppeld en in onderdelen boven neergezet. Het zal wel zondag of maandag worden voordat ik weer aan dit weblog werk.

     

2 bestellingen: 5 bulkboeken en Jacques Vriens, Nog één nachtje slapen (via Boekwinkeltjes)

13 september 2008

Boekenmarkt! Tegen kwart voor acht was ik op de Kerkewijk. Enkele collega's/vroege vogels waren hun kraam al aan het inrichten. Het systeem met de kratjes werkte goed. Met de drieëntwintig kratjes heb ik precies de kraam vol. De plek van het vierentwintigste kratje laat ruimte voor het geldkistje, afgeschermd door een groot boek op een boekenstandaard.
Her was vanmorgen verschrikkelijk naar weer. Regenachtig en koud. Gelukkig had ik een groot (oranje) zeil bij me om achter de kraam te hangen. Volgende keer moet ik er twee meenemen, plus wat touw en haringen om het zeil aan de onderkant vast te zetten. Er kwam door de nattigheid vrijwel niemand op de boekenmarkt af en wij stonden te kleumen en wat met elkaar te kletsen. Voor twaalf uur verkocht ik vrijwel niets. We hielden ons er maar aan vast dat er voor de middag beter weer was voorspeld. Dat kwam gelukkig ook uit en 's middags was het lekker druk. Er was veel te doen in het dorp. De brandweer hield open dag, Veenendaal Artistiek (de opening van het culturele seizoen) was georganiseerd rond het theater, het was Open Monumentendag en ook in het Stadspark was er iets te doen (een muziekfestival).
Ik verkocht voornamelijk kinderboeken en strips. Verder een handjevol vertaalde literatuur (uit Nijkerk), twee boeken van Godfried Bomans, wat geschiedenis, wat boekenweek en zowaar ook twee Engelstalige pockets. De verkoop was wel minder dan de vorige keer. Dat kwam door de regenachtige ochtend, door het feit dat ik nu één kraam had en de vorige keer twee én doordat ik heel veel boekjes van € 2,00 bij me had. Al met al was ik toch wel tevreden.

       

Vandaag zijn de plavuizen gelegd. Ze hebben het met z'n tweeën in één dag afgekregen! Maandag komt hij voegen.

     

We hebben bij Gijs en Suzanne pizza gegeten. Daarna zijn we thuis direct naar bed gegaan. Op de nieuwe plazuizen mochten we niet lopen. We konden net binnen komen. Eém voet op het kruipluik voor de deur en dan met een grote stap op de trap. Het kon net. Ik viel met mijn kleren nog aan als een blok in slaap. Het is allemaal wat veel deze weken. Om half elf maakte Lidy me wakker. In pyjama hebben we naar het voetbal gekeken (Feijenoord won met 5-0 van Volendam) en daarna nog even naar de Last night of the Proms. Dat blijft een typisch Engelse gebeurtenis, maar het is leuk om naar te kijken. Als afsluiting wordt er 'God save the queen', 'Land of Hope and Glory' en 'Old lang syne' gezongen. Als je de tekst van 'Land of Hope and Glory' tot je door laat dringen, dan blijkt dat eigenlijk een heel eng, nationalistisch lied te zijn. Het is in feite de Engelse versie van 'Deutschland, Deutschland uber alles'. Het zou (ook) verboden moeten worden.

Land of Hope and Glory,
Mother of the Free,
How shall we extol thee,
Who are born of thee?
Wider still and wider
Shall thy bounds be set;
God, who made thee mighty,
Make thee mightier yet
God, who made thee mighty,
Make thee mightier yet.

2 bestellingen: 3 x L.P. Boon en 10 wiskundeboeken.

14 september 2008

Vandaag mochten we voorzichtig weer in de kamer lopen. We hebben eerst uitgeslapen, wat op lopen ruimen, de boeken van de boekenmarkt weer naar boven gebracht en vast wat af lopen plakken voor het spachtelputzen (schrijf je dat zo?).

Suzanne is vandaag alweer een jaar getrouwd.

1 bestelling: Vasalis, 'Vergezichten en gezichten' en 'Parken en woestijnen'.

15 september 2008

  De post bracht (eind vorige week al) 'Bekend en onbekend. Een aantal biografieën van bekende en onbekende auteurs van jeugdboeken' (2007) van Marjan Schuddeboom. De schrijfster heeft literatuuronderzoek gedaan, maar ook familieleden geïnterviewd. Een positieve opmerking: het is een informatief boekje. Een negatieve opmerking: Het is allemaal wel ontzettend op een babbeltoontje geschreven. Het positieve overheerst, ik heb deel twee (dat binnenkort verschijnt) ook besteld.

Het was zo koud en nat, zaterdagochtend op de boekenmarkt, dat ik vrees dat ik er een lichte longontsteking aan heb overgehouden. Dat dan in combinatie met al het gruis en stof in huis de afgelopen weken én het gegeven dat we deze dagen geen verwarming in huis hebben. Ik piep, heb een raar gevoel in m'n borst en gisteren zaten er wat bloedslierten in de slijm die ik ophoestte. Als dat nog een keer gebeurt, ga ik toch bij de dokter langs.

Onze Jan Modaal blijkt in Amerika Joe Sixpack te heten (een sixpack is een verpakking met zes blikjes bier). Er zijn in Amerika wat varianten: hij wordt er ook John Doe en Joh. Q. Public genoemd. In Frankrijk heet Jan Modaal Monsier Tout-le-monde, in Duitsland Otto Normalverbraucher.

In de Gelderlander een artikel over alle activiteiten in Veenendaal van afgelopen zaterdag. De boekenmarkt komt er goed van af (Alleen loopt de zin niet leker): Is dicht bij het centrum een heel behoorlijke boekenmarkt opgesteld waar liefhebbers kunnen rondneuzen en waar alles van ieders gading wel aanwezig is. De Veenendaalse Krant doet op de internetpagina verslag van de activiteiten en noemt daarbij kort de boekenmarkt. Erik van Dijk heeft negen foto's gemaakt, die op de site van de krant te zien zijn. Eén van de negen laat precies mijn boekenkraam zien, met Martijn die in de richting van de fotograaf kijkt. Lidy staat op dat moment toevallig net voor de kraam. Mijn jas is te zien, maar mijn hoofd gaat schuil achter één van de boeken aan het lijntje in de kraam.

 

Ik kan erg genieten van de manier waarop Vlamingen dingen zeggen. Een klant bestelt twee boeken van Louis Paul Boon. Ze wegen samen net meer dan 500 gram, dus de verzendkosten zijn € 7,60. Dat tikt bij twee boeken verhoudingsgewijs stevig aan. Hij mailt me: 'Amai, da's wel niet mals qua verzendingskosten! Alleszins is het geld overgemaakt.'

16 september 2008

Het letterkundig museum was de afgelopen tijd op zoek naar de grootste literaire held van Nederland. Afgelopen zondag is er een top 10 gemaakt. Vooral de nummers 4 en 8 zijn voor mij wel verrassend.
1. Japi (uit De uitvreter van Nescio)
2. Max Havelaar (uit Max Havelaar van Multatuli)
3. Olivier B. Bommel (uit de verhalen van Marten Toonder)
4. Philip Corvage (uit Ivoren wachters van S. Vestdijk)
5. Kees Bakels (uit Kees de jongen van Theo Thijssen)
6. Frits van Egters (uit De avonden van Gerard Reve)
7. De Bree (uit Bint van F. Bordewijk)
8. Ina de Kruijff (uit Een coquette vrouw van Carry van Bruggen)
9. Olga Stapels (uit Turks fruit van Jan Wolkers)
10. Karel Boorman (uit o.a. Lijmen en Het Been van Willem Elsschot)

De plavuizen liggen en zijn gevoegd. Daarna ben je uren aan het dweilen om de de cementsluier van de plavuizen af te krijgen. Dat vertellen ze er niet bij als je die plavuizen koopt! Wat een rotklus, maar het is wel mooi geworden. Nu het af is mag nog drie weken de vloerverwarming niet aan. De radiotoren uit de kamer staan nog in de tuin. Zaterdag worden de wanden gedaan. Het is wel koud zo. We zijn vanmiddag wat hout voor de open haard wezen kopen. Bij de Praxis hebben we ook gekeken naar nieuwe plinten. We willen van die plinten waarin je de diverse snoeren weg kunt werken. Dat is ook een dure grap. Het komt, met alle bijbehorende materialen op meer dan € 6,00 per meter.

Van de Praxis gingen we nog even door naar het kringloopcentrum. Ik had al wat boeken uitgezocht, toen bleek dat het juist vandaag, in verband met het tienjarig bestaan, boeken voor de helft van de prijs was. Ik heb er maar niet nog meer uitgezocht. Ik kocht o.a.:
- Bertus Aafjes, Floroskoop - Mei
- Jan Blaaser, Een muis in zee
- Anton Quintana, Padjelanta
- Rindert Kromhout, Mijn opa, mijn opa
- Paul Biegel, De Lorrelee
- Marion Bloem, Lange reizen korte liefdes
- Bibeb, Bibeb met ...

De man die me vorige week foto's van de tegelplateaus in Heemstede stuurde, is dit weekend al foto's wezen maken van alle spreuken van Hildebrand en mailt me die foto's vandaag. Leuk !!

Collega Milèna is dit weekend naar hotel 'De hoofdige boer' in Almen geweest. Ik had haar gevraagd een paar foto's voor me te maken. In de theetuin van het hotel staat een kunstwerk van Toos Gipman met dichtregels van A.C.W. Staring en Steven van Campen, onthuld in juni 2005. Het hotel zelf is genoemd naar een gedicht van Staring en heeft een Staringzaal en een Staringkamer. Milèna is ook naar de Staringkoepel geweest. Het theekoepeltje is zo'n 150 jaar geleden gebouwd langs de Berkel. Opdrachtgeefster was mevr. C. Staring, de jongste dochter van A.C.W. Staring. Tot aan haar dood in 1893 kwam ze vaak in de koepel om er te genieten van de rust en de natuur. Bij de restauratie is een gedicht van haar vader aangebracht op een van de muren. Een houtsnijder heeft er een kunstwerk bij gemaakt dat is aangebracht op het plafond van de bovenste verdieping. Er is een permanente (kleine) expositie over Staring. Ze gaf me vandaag niet een paar foto's, maar een complete fotoreportage van alles wat in Almen verband houdt met Staring! Een paar voorbeelden:

       

 Hotel 'De hoofdige boer'

 Staringkunstwerk in de tuin

 Een plek uit het gedicht

 De Staringkoepel

1 bestelling: Jet Bussemaker, Marjet van Zuijlen e.a., 'De rode draden van de sociaal-democratie, Rapport van de PvdA-commissie Beginselen, 1998'.

17 september 2008

Marjan Schuddeboom maakt het in 'Bekend en onbekend' wel heel bont als ze op bladzijde 32 over de vader van Hans Christiaan Andersen vertelt:

In 1816 overleed zijn vader, die een korte carrière als soldaat op deze manier afsloot.

Wil ze nou grappig wezen, of is dit een serieuze opmerking? Het lijkt me vooral een ongepaste opmerking.

Meander mailt naar abonnees een Meanderkrant die zeer de moeite waard is. Er staan gedichten, korte verhalen en recensies in. Eens in de maand mailen ze ook een analyse van een klassiek gedicht (aan 2285 abonnees). Alle 111 tot nu toe verschenen analyses zijn hier terug te vinden. Bijvoorbeeld ook de bespreking van 'De nachtegalen' van J.C. Bloem.

De nachtegalen

Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht,
't Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het? - In de koude voorjaarsnacht
Zingen de onsterfelijke nachtegalen.

1 bestelling: een boekenweekgeschenk en wat religieue boeken.

18 september 2008

Bij de boeken en boekjes die ik eergisteren bij het kringloopcentrum kocht, zaten ook de bloemlezinkjes 'Het kleine boek van het varken' en 'Het kleine boek van de koe'. Twee boekjes, ingenaaid en met een hard kartonnen kaft. Oorspronkelijk zijn het boekjes met Engelstalige gedichten met steeds daarnaast een reproductie van een schilderij met een dier (varken of koe) erop. A.C.A. Lemmers heeft de Engelse gedichten vervangen door toepasselijke Nederlandstalige gedichten. Leuke boekjes!

Als een tang op een varken (streekroman)

Toen zij na vijftig jaar, door Toeval's grillige leiding,
zijn stulp weer intrad, aanschoof in het licht
en vroeg of hij nog nieuws had sinds hun scheiding,
dacht hij lang na, en sprak: 'De zeug het weer 'ebigd.

Lévi Weemoedt

Ik probeer mijn leerlingen te leren zorgvuldig te zijn in wat ze zeggen en kritisch te zijn op hun eigen taalgebruik en dat van anderen. Uiteraard zijn ze dan ook (heel) kritisch op mijn taalgebruik. In VWO2 gebruikte ik deze week de tekstverklaring die ik een paar jaar geleden maakte van/bij een column van Heleen van Royen. In één van de vragen wil ik van de leerlingen weten wat de reclamekreet is die de stad Almere gebruikt (Het kan in Almere), vraag ik of ze nog van een andere stad zo'n reclamekreet kennen en vraag ze er vervolgens zelf één te verzinnen voor hun woonplaats. Na afloop komt een leerling naar me toe en zegt: 'Meneer, u vraagt 'Ken je nog een andere reclamekreet van een stad in Nederland?'. Daarop heb ik 'Nee, ik ken geen andere reclamekreet' geantwoord. Dat lijkt me taalkundig een juist antwoord en volgens mij mag u dat niet fout rekenen.' Daar heeft hij een punt.

1 bestelling: Jaap Fischer, EP, 'Monniken / De koning / Peer / Kater / Hutje / De laatste keer'.

19 september 2008

Regelmatig begin ik mijn lessen met een krantenknipsel waarin een fout staat, of een artikel met een vreemde kop of een kop die op twee manieren is uit te leggen. Leerlingen gaan daar op den duur zelf ook op letten. Vandaag kwam een leerling in de gang naar me toe: 'Mijn moeder heeft iets voor u uitgeknipt.' Blijkbaar hebben ze het er thuis dus ook over gehad! En het is inderdaad een beetje een vreemde kop boven een vreemde mededeling:

'Verbod afzakbroek ongrondwettelijk'

Wat is nou weer een 'afzakbroek' en wat is er dan ongrondwettelijk? Er staat het volgende korte artikeltje onder:
Onderbroek. Een rechter in Riviera Beach in Florida heeft gisteren bepaald dat het plaatselijk verbod op afgezakte broeken ongrondwettelijk is. De uitspraak werd gedaan naar aanleiding van de arrestatie van een tiener die een nacht in de cel moest doorbrengen omdat hij te veel van zijn onderbroek te zien zou hebben gegeven. (Novum/AP)
Dat kan weer alleen in Amerika. Björn Borg zal er blij mee zijn, want boven die afgezakte broeken komt meestal zijn naam tevoorschijn.

Volgende week beginnen de tweede klassers met hun spreekbeurten. De onderwerpen zijn gekozen:

 V2a B2b B2c
WNF
Papoea's
Braille/blinden
Gamen
Paralympics
Chocola
Rugby
Straatracen
India
Waterzuivering
China
Light
Speciale dieren
Schiphol
Aboriginals
Chocola
Sterrenbeelden
Kauwgom
Anorexia
Kernenergie
Sterrenbeelden
Goud
XTC
Twintowers
Woonvoorziening 't Kompas
Drugs
Epileptische aanvallen
G-star
Hip hop
Kernramp Tsjernobyl
Aids
Planeten

Dinsdag in de Praxis liep ik vier jongens uit 4 Havo tegen het lijf die liepen te sjouwen met van de gele elektriciteitsbuizen. Op de dag na Lampegietersavond wijst dat op rottigheid (ze zullen echt niet aan het klussen zijn). Vandaag schoot ik ze in de kantine aan. Ze zijn eerlijk: het was rottigheid. Vroeger deden kinderen van die sterretjes in zo'n stukje buis. Dat stinkt en rookt ontzettend als je ze aansteekt. Deze jongens gaan nog een stap verder. Ze doen er eerst drie bengaalse sterretjes in. Dan daarbovenop een 'gewoon' sterretje. Die laatste is in feite het aansteeklont. Ze zetten de buis rechtop en als het vuur de bengaalse sterretjes bereikt, knalt de hele buis (kleurrijk) uit elkaar. Ze lieten me het effect op hun telefoontje zien, want uiteraard hadden ze een paar van hun knallen gefilmd. Ik moet dan wel streng kijken en zeggen dat zoiets gevaarlijk is en dat het niet hoort. Maar aan de ene kant vind ik het ook wel grappig en aan de andere kant is het mooi dat ze me zulke dingen gewoon eerlijk vertellen.

Met Suzanne en Gijs én met Klaas en Lida zijn we naar de Baby-Max geweest. Een bedje (met toebehoren), een box, een kinderwagen enz. Het is een enorm grote winkel met alleen maar dit soort babyspullen en het is er behoorlijk druk. Daar wordt goed geld verdiend, want je schrikt van de prijzen. Er is ontzettend veel veranderd (en verbeterd) in de pakweg vijfentwintig jaar dat het geleden is dat wij zulke spullen voor onze kinderen kochten (het meeste tweedehands trouwens).

20 september 2008

Lidy heeft al een dag of drie kiespijn. Vannacht hield ze het niet meer. Even na negenen belden we het nood-tandarts-nummer. Om half twaalf konden we in Rhenen terecht, bij een tandarts aan de Vijverberg. Een mooi wijkje, maar wel heel erg onoverzichtelijk opgezet. De huizen zijn er doorlopend genummerd, maar groepjes huisnummers verspringen op een onnavolgbare manier. We waren ruim op tijd en vonden het adres. Het werd een wortelkanaalbehandeling.

 
In de wachtkamer van de tandarts las ik de eerste veertig bladzijden van 'De bekoring' van Hans Münstermann. Hij won er de AKO Literatuurprijs 2006 mee. Na veertig bladzijden snap ik nog niet waarom. Het spreekt me niet aan. Ik vind de taal wollig, met veel te veel bijvoeglijk naamwoorden en onduidelijke beeldspraak. Het thema is wel knap bedacht: een man denkt na het overlijden van zijn moeder terug aan de pijnlijke dag dat zij het gezin verliet om bij haar minnaar te gaan wonen. Knap bedacht en dat is meteen het probleem: ook de zinnen komen veel te bedacht over, zijn té mooi. Voorlopig ligt het boek op de stapel 'te lezen boeken', maar het kan maar zo zijn dat hij daar heel lang blijft liggen.

Vandaag zijn de wanden van de kamer gedaan. Het is heel mooi geworden. Spachtelputz (buitenkwaliteit) met een hele lichte roze vleug erdoor. Je ziet nauwelijks dat dat kleurtje erin zit, maar het is net geen wit meer. Het kleurverschil zag je wel in de kuip waarin hij het aanmaakte. Die kuip was echt wit. Vanmiddag hebben we de tafels en stoelen weer naar binnen gesjouwd. Het is weer een kamer, maar niet meer onze kamer, of in ieder geval een andere onze kamer. De bordeauxrode meubels staan erg mooi bij de nieuwe vloer en wand.

21 september 2008

Nog een klusjesdag. De lamellen moeten weer opgehangen, de stopcontacten moeten weer op de wand geschroefd, de plavuizen moeten nog een keer geschrobd (er zitten toch heel wat witte spatjes van de spachtelputz op). Ik heb ook de computer weer naar beneden gehaald. Bij het opstarten ging er iets mis: de computer begon allerlei bestanden te wissen. Uiteindelijk heb ik de standaardinstellingen weer terug kunnen krijgen, maar ik mis nog wel wat programma's en er werkt ook het een en ander niet (FTP, Mediaplayer). Dat betekent dat ik dit weblog niet kan uploaden. Dus ik schrijf dit nu wel, maar u leest het wellicht pas dagen later.

Ik krijg steeds meer plezier in het doorwerken van de enveloppen met oude literaire knipsels. Het kost wel tijd: ik lees ze vluchtig door, neem informatie en/of mooie beschrijvingen van zo'n schrijver over op de betreffende Schrijversinfobladzijde en zet daarna het knipsel te koop op Raban. Omdat het af en toe knipsels van vele jaren zijn, volg je zo in een (half) uurtje een hele ontwikkeling in zo'n schrijversleven. Vandaag was dat bijvoorbeeld Maurits Mok, over wie ik het volgende citaat op Schrijversinfo opnam:

Er is in Moks werk - het proza van roman en novelle laat ik buiten beschouwing - een bovenstroom van schijnbaar 'conventionele' poëzie en een onderstroom van zeer eigen dictie, zeer eigen plastiek, zeer eigen gevoelstoon. Op het 'eerste gehoor' neemt men hoofdzakelijk de eerste waar, pas bij luisteren met alle zintuigen wordt de tweede verneembaar, en déze is de dichter Mok. (C.J.E. Dinaux, Amersfoortse Courant, 02-12-1967)

22 september 2008

Vanochtend hadden we de eerste vergadering met de werkgroep die het project voor de tweedeklassers gaat voorbereiden. Ik proefde veel enthousiasme rond de tafel. Dat gaat goed komen!

 
Vanmiddag zijn we plinten wezen kopen bij de Praxis. We namen plinten waar je ook wat kabels achter weg kunt werken. Je kunt ze op meerdere manieren bevestigen: met een houten latje, met ijzeren clips en met een plastic achterplint waar je de voorzetplint op vastklikt. Ik koos voor de laatste (en duurste) optie, omdat me dat het simpelst en dus het meest zeker lijkt. Na het eten begon ik eraan, precies via de gebruiksaanwijzing in de folder. Ik kreeg de plint er met geen mogelijkheid op vastgeklikt. Twee, drie, vier keer proberen. Ik word dan steeds nijdiger. Ik moet er ook niet meer intrappen. Ik ben niet in de wieg gelegd voor dit soort klussen! Ad kwam 's avonds nog even langs en keek ook nog even naar de plinten. Samen met hem kreeg ik de plint er wél op. Je moet er eigenlijk voor met z'n tweeën zijn. Het betekent dat ik gelukkig wél de tekeningen goed gelezen heb. Dat krikt m'n ego weer een paar centimeter terug omhoog.

Populairste voornamen in België in 2007 (ik ben dol op dit soort lijstjes):

   Meisjes        Jongens  
 Rang  Voornaam  Aantal    Rang  Voornaam  Aantal
 1  Emma  674    1  Nathan  689
 2  Louise  489    2  Lucas  646
 3  Sarah  456    3  Noah  643
 4  Marie  453    4  Louis  525
 5  Julie  451    5  Thomas  519
 6  Clara  426    6  Arthur  501
 7  Manon  419    7  Mohamed  478
 8  Charlotte  404    8  Milan  407
 9  Elise  403    9  Mathis  374
 10  Laura  398    10  Hugo  371

Uiteraard zijn er klimmers en dalers op de lijst: Bij meisjes is Emma voor het vijfde jaar op rij de meest toegekende voornaam. Marie (van 2 naar 4) en Laura (van 3 naar 10) vallen uit de top-3. Louise en Sarah nemen hun plaats in. Bij jongens is er een nieuwe nummer één, Nathan. In 2006 stond die naam nog op de derde plaats. De nummer één van 2006, Noah, maakt precies de omgekeerde beweging en valt terug naar 3. Lucas stijgt van 4 naar 2. België zou België niet zijn als het niet óók weer is uitgesplitst: In Vlaanderen werden de namen Lotte en Milan het vaakst gegeven, in Wallonië Léa en Nathan en in het Brussels Gewest Lina en Sarah (ex-aequo op 1) en Mohamed.

Een stapeltje Knipsels Michel van der Plas verwerkt vanavond. Het mooiste citaat over hem is van Mertens: Van der Plas, in de beide Nederlanden bekend als dichter en voorlezer, bovendien als vertaler van Anglo-Amerikaanse poëzie en van romans van de Duitse verteller Böll, is het prototype van een ontvoogd Hollander: tamelijk klein, fors, blond, rose, luid sprekend en snel lachend, precies van taalgebruik en hardnekkig in het belijden zijner preferenties en voor-oordelen. Hij beoefent sedert jaren de journalistiek omwille van het dagelijks brood, en de litteratuur als belegsel op dat brood, hoewel het (als bij zovele litteraire journalisten) ook wel eens andersom zal uitvallen. (Mr. A.Th. Mertens, De Nieuwe Linie, 23-11-1963)

Nog steeds lukt het me niet om informatie naar Schrijversinfo te uploaden. Ik heb de provider gemaild en vrij snel kwam er een mail met extra vragen terug. Bij hen werkte het FTP-programma wel. Ik hoop dat ze me morgen verder kunnen helpen. Het gekke is dat ik met hetzelfde programma wél de gegevens van Raban kan uploaden (naar Wanadoo). Het ligt dus niet aan dat FTP-programma.

3 bestellingen: John Steinbeck, 'The acts of King Arthur and his noble Knights, from the Winchester Manuscripts of Thomas Malory and other sources', Marcel van Maele, 'Ik ruik mensenvlees, zei de reus', stafkaart 27 D, Epe.

23 september 2008

Er zit weer een Jan in één van mijn klassen. Dat is jaren geleden. Het was ooit de meest voorkomende jongensnaam, maar de namen werden steeds aparter (en soms gekker). Het is nu zover dat Jan een aparte naam is geworden. Het valt op als er eentje in je klas zit.

 

Gevoelsmatig ligt de vakantie alweer heel ver achter ons. Dit weekend hadden we een kleine nawee. In een supermarkt in Lemmer kochten we een kleine groene kaas. Bûter, brea, en griene tsiis; wa't dat net sizze kin, is gjin oprjochte Fries. We sneden het kaasje nu aan. Er zit komijn en kruidnagel in. Het geeft de kaas een frisse smaak, maar echt lekker vind ik het niet.

Armand maakte van de Friese spreuk, tijdens zijn optreden in Leeuwarden: Bûter, brea, en griene chippe; wa't dat net sizze kin, het un hazelippe.

Er kwam antwoord van de helpdesk. Mijn wachtwoord klopt niet. Ik heb het wachtwoord (voor FTP-toegang) gewijzigd op de site van PC Extreme (daar kom je op met weer een ander wachtwoord). En uit het feit dat u dit leest, blijkt dat het werkte. Alle lof voor de helpdesk, die ook via email vlot en deskundig antwoord gaf. Het is wel raar dat zo'n wachtwoord jarenlang werkt en dan ineens fout is, zonder dat ik iets aan de instellingen heb veranderd (die tik ik niet elke keer in, die staan er standaard). Maar niet zeuren, het werkt weer.

De afgelopen dagen las ik 'Weg' van Marjan van Abeelen. Een nieuw boek (2007) over een meisje dat door haar moeder wordt mishandeld: De ouders van Brenda zijn gescheiden. Haar vader verhuist naar Schotland en ze moet bij haar moeder gaan wonen. Deze accepteert dat niet en reageert haar frustraties af op Brenda. Brenda is lang loyaal, maar als haar moeder in een driftbui een schaar pakt, loopt ze weg. Los van dit thema geeft het boek een aardige beschrijving van het schoolleven in de onderbouw. Ook verliefdheden zijn er aardig doorheen geweven. Qua thema en uitwerking daarvan een meer dan aardig boek. Alleen de stijl bevalt me niet helemaal. Erg veel dialoog en betrekkelijk korte zinnetjes. Maar, dat ik dat niet lekker vind lezen, zegt niets over wat leerlingen ervan zullen vinden. Die vinden dat misschien juist wel prettig lezen.

 

Arjan heeft vanavond samen met Gijs de radiatoren weer opgehangen. Voor wilden ze niet warm worden. Uiteindelijk bleek er een luchtbel ergens in een leiding te zitten. Maar voordat dat duidelijk (en verholpen) was, waren we weer een dik uur verder. Terwijl Arjan daarmee bezig was, heeft Gijs de (lekkende) wasmachine opengeschroefd. De lekkage bleek niet onderin te zitten, maar bovenaan, waar de slang het water in de machine brengt. Er liep een heel klein spoortje water over de achterwand naar beneden. Met een beetje geluk is dat nu, met een stukje tape om de schroefdraad, ook verholpen. We hebben ook nog even naar de deuren gekeken. De deur naar de garage hangt weer, daar moet maar een milimetertje af. De wc-deur hebben we ook gepast, maar daar moet zeker een centimeter af. Nu de wasmachine weer op zijn plaats staat, konden we ook nog de voorraadkast weer in de bijkeuken zetten. Het gaat niet hard, maar we vorderen.

2 bestellingen: Karel Eykman en Karel Deurloo, 'De Lichtboot en andere verhalen bij bijbelwoorden' en 3 knipsels Christiaan Weijts.

24 september 2008

Vanochtend had ik het in een tweede klas over de vreemde gewoonte van Nederlanders om te schelden met ziektes (kanker, tering, typhus, klere). Leerlingen blijken niet te weten dat klere via kolere van cholera afkomstig is. Daarna bespraken we het schelden van Duitsers en Engelsen met poep (scheisse en shit) en de plek waar die poep het menselijk lichaam verlaat (arschloch en asshole). Ik zei dat ik nog nooit een Nederlander in een boze bui had horen schelden: 'Jij lelijk poepgat!'. Daarop stak een leerling de vinger op en zei: 'Dat zegt zij wel altijd.' Ik keek haar buurvrouw aan en die knikte, inderdaad als ze boos is gebruikt ze dat scheldwoord.

Martijn is vanmiddag officieel eigenaar geworden van zijn appartement. Eerst zijn we er nog voor een laatste controle wezen kijken. Bert heeft het zeer netjes achtergelaten. Hij laat wat plafondlampen en rolgordijnen achter en heeft overduidelijk alles gepoetst. Zelden zag ik een huis bij verkoop zo netjes opgeleverd. Daarna gingen we naar de notaris voor de overdracht. We hebben, met mijn moeder, taart gegeten en het appartement 's middags samen nog eens bekeken. 's Avonds zijn we - om het te vieren - met Suzanne en Gijs bij 'Il Vulcano' wezen eten. Op de patrimoniumlaan zit pizzeria Da Gigi. Die Gigi heeft dat restaurant verkocht en is later opnieuw begonnen aan de Sandbrinkstraat. De pizza calzone wordt - vrees ik - nooit meer zo lekker als hij in mijn herinnering bij Da Gigi was, maar we hebben wel heerlijk gegeten. Daarna hebben we bij Martijn, op de vloer zittend, koffie gedronken.

3 bestellingen: knipsel Buddingh, Bertus Aafjes, 'In den beginne', Toon Kortooms, 'Mijn kinderen eten turf', Karl Löwith, 'Wereldgeschiedenis, wijsgerig en bijbels gezien'.

25 september 2008

Van de ECI kwam mijn combinatiebestelling binnen:
- Bruce Springsteen & the E Street Band, Live 1975-1985 (3 CD's)
- Kluun, De weduwnaar
- Joost Zwagerman (samenstelling), Groeten van Rottumerplaat. Het beslissende album volgens 100 en enige schrijvers

 
Dat laatste is nr. 10 van 2008 van het poptijdschrift Wahwah. Zo'n 130 schrijvers (ook tekstschrijvers in dit geval) geven antwoord op de onmogelijke vraag welk album ze mee zouden nemen naar het onbewoonde eiland, wat voor hen het beslissende album was. Een heerlijk blader- en grasduinboek. En leuk om te vermelden op de diverse bladzijden van Schrijversinfo. Het is zo uitgebreid geworden dat het helemaal geen tijdschrift meer is, maar een paperback van 288 bladzijden. Enkele voorbeelden:


 Naam Album Artiest
     
 Martin Bril Nevermind Nirvana
 Herman Brusselmans Look at yourself Uriah Heep
 Maarten Doorman Transformer Lou Reed
 Herman Franke Music from Big Pink The Band
 Youp van 't Hek In-A-Gadda-Da-Vida Iron Butterfly
 Inmar Heytze Court and Spark Joni Mitchell
 Oek de Jong Desolation Cuby & The Blizzards
 Frans Kusters John Wesley Harding Bob Dylan
 Maarten Roozendaal Heart of gold Neil Young
 Thomas Verbogt Cosmo's Factory Creedence Clearwater Revival

Zo'n boek bengt je onvermijdelijk op de vraag welk album je zelf mee zou nemen naar dat onbewoonde eiland (op je MP3-speler ongetwijfeld). Ik heb een lijstje albums voor mezelf gemaakt. Met heel veel weglaten werden het er dertig. En als ik er dan één moet kiezen, dan wordt het 'Blood in the tracks' van Bob Dylan (in het boek trouwens ook gekozen door Els Moors). Ik ga mezelf nog aan het werk zetten: als ik nou van elk van deze dertig albums eens de twee mooiste nummers op een MP3-speler zet. Dan moet ik toch voor mezelf bijna de ideale verzameling muziek hebben gemaakt.

- Stef Bos, Van Mpumalanga tot die Kaap
- Leonard Cohen, Songs of Leonard Cohen
- Crosby, Stills, Nash & Young, Déja vu
- Eric Clapton, 461 Ocean Boulevard
- Jim Croce, You don't mess around with Jim
- Don Quishocking, Dingen die je niet meer ziet
- Drs. P, Over land en zee met Drs. P
- Bob Dylan, Blood on the tracks
- Eagles, Hotel California
- Electric Light Orchestra, Eldorado
- Roger Glover, The Butterfly Ball
- Albert Hammond, Free Electric Band
- Janis Ian, Between the lines
- Elton John, Goodbye Yellow Brick Road
- Klein Orkest, Roltrap naar de maan
- Robert Long, Vroeger of later
- Don McLean, Homeless Brother
- Magna Carta, Seasons
- Randy Newman, 12 songs
- Neerlands Hoop, Offsmboet ippq dpef
- Boz Scaggs, Silk degrees
- Paul Simon, There goes Rhymin' Simon
- Ringo Starr, Beaucoups of blues
- Supertramp, Crime of the century
- Tuig, Tuig
- Herman van Veen, Overblijven
- Bram Vermeulen, Rode wijn
- Cornelis Vreeswijk, Liedjes voor de pijpendraaier en mijn zoetelief
- Kabaret Ivo de Wijs, Formule 2
- Stevie Wonder, Songs in the Key of Life

Met die overzetplinten komt het niet meer goed. Het monteren is zo ingewikkeld, dat ik ook niet geloof dat ik ze later, als er een snoertje achterlangs moet gaan lopen, ooit weer van de muur haal. Ik heb een beslissing genomen: ik neem mijn verlies wat betreft de aangebroken verpakkingen en breng de rest terug naar de bouwmarkt. Vervolgens sla ik met stalen spijkers hele gewone houten plintjes tegen de muur. Dan loopt er desnoods t.z.t. maar een snoertje voorlangs.

26 september 2008

Echt herfstkleuren zijn er buiten nog niet te zien, maar het is wel degelijk herfst. Het was om half acht vanochtend nog zo koud, dat ik voor het eerst mijn handschoenen weer heb aangetrokken en ik fietste op diverse plaatsen door de eikels en kastanjes. Het hoornblad in de vijver is in een paar dagen tijd ook helemaal verdwenen. Ik heb dat op internet nagezocht: Hoornblad wortelt niet of nauwelijks. Het zweeft vrij in iets dieper water (50 tot 150 centimeter). In de herfst sterft het af en ingekapselde knoppen overwinteren op de bodem. Bij een juiste temperatuur in het voorjaar barsten die knoppen open en groeien er razendsnel nieuwe scheuten hoornblad.

Een Marokkaanse jongen uit 3 Havo is door een collega de klas uitgestuurd wegens provocerend gedrag. Ik besprak het geval met deze leerling. Hij moet twee uur de conciërge helpen en, wat belangrijker is, een goed gesprek met deze collega hebben. Om hem op weg te helpen, oefende ik dat gesprek met hem. Ik probeerde hem duidelijk te maken dat ook de manier waarop je een boodschap brengt soms heel belangrijk is. Je kunt gaan staan, met je vuist op tafel slaan en een verklaring van iemand vragen. Je kunt ook rustig blijven zitten en zachtjes zeggen dat je het vervelend vond wat er gebeurd is, dat je het niet begrijpt en dat je graag wilt weten waarom iemand zoiets doet. Het eerste is intimiderend en maakt het probleem groter, het tweede brengt een oplossing dichterbij, als je écht naar elkaar luistert.
Deze leerling was dat absoluut niet met mij eens: het eerste is eerlijk. Je ziet aan iemand dat hij het meent. Als je achterover gaat zitten en zachtjes gaat praten, dan ben je net de godfather en dán ben je pas echt gevaarlijk!

We hebben de laatste kasten en de rol perzisch tapijt bij de buren uit de garage gehaald. We hebben ze een mooie, rooie bos bloemen gegeven. Ik ben echt ontzettend blij dat de spullen daar een tijdje konden staan.

1 bestelling: Danticat, Edwidge, 'Adem, ogen, herinnering'.

27 september 2008

 
Vervolgverhaal plinten: vanochtend hebben we latjes gekocht en zwarte verf. We maken onze eigen plinten. Toen ik het voor ons mislukte plintensysteem aan het weghalen was, zeiden we tegen elkaar dat die zwarte plastic onderplint (die al tegen de muur geschroefd was) eigenlijk best mooi stond. Ik vind het wel gedurfd, zwarte plinten, maar het staat goed bij de grijze plavuizen en de iets roze vleug in de wand én in de plavuizen.
Martijn was mee naar de bouwmarkt (of eigenlijk waren wij met hem mee). Hij kocht muurvurf, kwasten, schuurpapier e.d. en we haalden het stuk vloerbedekking voor zijn slaapkamer op bij Carpetland. Het was er druk, we moesten dus heel even wachten, maar het personeel was ontzettend vriendelijk. Zonder morren accepteerde men dat we nu kwamen i.p.v. maandag en ook zonder morren rolde men het tapijt af en vanaf de zijkant weer op (zo was de rol korter en paste hij in mijn auto).

Wim is terug van vakantie. Hij leest dit weekend het stuk dat ik over de dagboeken van C. Buddingh' heb geschreven. Eén zin uit zijn mailtje maakt me ontzettend nieuwsgierig: 'Afgelopen donderdag verscheen mijn nieuwe boek 'Zoek de zonzijde', waarin jij ook een rol speelt. Natuurlijk heb ik een exemplaar voor je.' Ik kan me niet herinneren dat hij die titel ooit eerder heeft genoemd.

Gijs en Suzanne kwamen vanmiddag langs met de elektrische schaaf. We hebben de deur van de wc en de deur tussen de hal en de kamer ruim een centimeter korter gemaakt. Het was een heel gedoe, maar die twee deuren hangen weer. We kunnen beneden weer (ongezien) naar het toilet en de warmte blijft weer in de kamer hangen. We zijn er nog niet, want er moeten nog drie deuren (meterkast, bergkast en bijkeuken).

Ik ben de albums die ze mee zouden nemen naar een onbewoond eiland aan het vermelden op de diverse bladzijden van Schrijversinfo. Daardoor blijf ik zelf ook over die LP's/CD's nadenken. Moet ik 'Transformer' van Lou Reed niet in mijn lijstje opnemen? En 'Band on the Run' van Paul McCartney & Wings?

Ali vierde vanavond haar zestigste verjaardag. Partytenten en heaters in de tuin, eten en drinken in de garage en veel mensen, politieke vrienden (dat bestaat!), mensen van school en uiteraard familie. Wie er tien jaar geleden bij was, herinnert zich nog het feestje bij haar vijftigste verjaardag. Als dat zo is, dan was dat een geweldig feest. Vooral de toespraak van Piet is mij daarvan bijgebleven. Piet sprak weer, maar gooide het over een geheel andere boeg (een opsomming van mogelijke ziektes na je zestigste en verzekeringsbepalingen bij dit feest in een zo ver doorgevoerde droogheid dat het weer grappig werd) Wel sloot hij knap bij die vorige toespraak aan. Jaap sprak, hij sloot aan bij zijn Cubaverhaal op de zestigste verjaardag van Cees. Henny sprak en de huidige fractie speelde een 'Wie van de drie', waarin ze drie versies van Ali lieten optreden. Het vroeg wat improvisatietalent van ze, want ook de toeschouwers gingen spontaan vragen stellen. Verder veel eten en drinken en gesprekken, ook met mensen die ik al jaren niet meer had gezien. Een leuke avond. Henny en Gert vergeleken op een gegeven moment de cultuur onder de ambtenaren op het gemeentehuis van Hilversum met die op het gemeentehuis in Veenendaal. In Hilversum gaan ze veel losser met elkaar om. Vrijwel alle ambtenaren zeggen daar gewoon Ernst tegen de burgemeester. 'Dat zou in Veenendaal niet kunnen', zei ik. Ze knikten. Alleen Puck had door dat ik daarbij 'Ernst zeggen' bedoelde.
Ik had wel schik van mijn cadeautje voor Alie. Tijdens onze voorlaatste vakantie in Frankrijk kocht ik bij een brocantezaak wat oude Franse boeken. O.a. 'l'Enfant' van Maria Montessori, een vertaling uit 1930 uit het Italiaans. De eerste paar én de laatste paar bladzijden waren nog niet opengesneden. Dat boek staat beter in haar boekenkast dan in de mijne. Het viel in goede aarde, ze liep onmiddellijk naar haar collega's van de Montessorischool om het te laten zien. Eén van die collega's, Miriam, heeft vroeger nog bij mij op De Grift gewerkt. Toen kwam ze net van de opleiding af. Nu heeft ook zij alweer een kind dat volgend jaar waarschijnlijk naar het Rembrandt College komt.

2 bestellingen: F. Wijnands C.ss.R., 'Zóó bouwen, (Dit boekje is dus bestemd voor jonge mannen die verkeerking hebben of van plan zijn een verkeering aan te gaan. Het wil hun richtlijnen geven bij de voorbereiding tot den opbouw van hun gezin)', '15 aardse verhalen', BZZLETIN, themanummer Maarten 't Hart.

28 september 2008

We hebben flink uitgeslapen, tot een uur of half twaalf. Vanmiddag ben ik met Martijn in zijn appartement bezig geweest. In de woonkamer en in de gang hebben we alle plinten weggehaald. Morgen komt een bedrijf de vloer schuren, in de was zetten en boenen. In de slaapkamer hebben we alle pluggen uit de muur getrokken (tientallen) en de gaten dichtgestopt. Ook hebben we het behang hier en daar weer vastgelijmd en de krabplekken van de kat van Bert wegewerkt. Hij moet de wanden nu nog een keer met ammonia afnemen en dan kan er geschilderd worden.

       

 kamer

+ keuken

slaapkamer

uitzicht

1 bestelling: Marjan Berk en Jeroen Krabbé, 'Bezuinigingskookboek'.

29 september 2008

De Ramadan is bijna afgelopen en wordt afgesloten met het Suikerfeest. Islamitische leerlingen krijgen daar een dag vrij voor. Ze moeten dat wel aanvragen. Bij die aanvragen zat er één van een tweedeklasser die niet islamitisch is. Kennissen zijn dat wel en daar gaan ze het feest meevieren. Een dag vrij krijg je volgens de wet voor religieuze verplichtingen. Als je het geloof niet aanhangt, lijkt het me geen verplichting.

 
Eén van de nieuwe straten in Centrum-Oost wordt de Synagogestraat, omgeveer op de plek waar van 1852 tot 1967 een synagoge gestaan heeft. Deze synagoge stond aan het Verlaat. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is de synagoge door de Duitsers vernield en leeggeroofd. Drie Torarollen waren op tijd naar Amsterdam overgebracht en zijn later teruggevonden. De Joodse gemeente werd in 1951 opgeheven en bij die van Utrecht gevoegd. De synagoge aan het Verlaat is na de oorlog verkocht en in 1967 afgebroken. Oorspronkelijk was het plan de straat Synagogeweg te noemen, maar daar kwam commentaar op: Een synagogeweg als weg daar, waar de synagoge weg is. Zulke dingen blijken (bij sommige mensen) gevoelig te liggen. De synagoge is in 1967 afgebroken. Dat betekent dat ik er negen jaar tegenover heb gewoond. Ik kan me er niets meer van herinneren! Ook deze foto roept geen herinneringen wakker. Ik zou eens in oude familiefoto's moeten kijken of daar ook op straat gemaakte foto's bij zitten

Vandaag is bij Martijn de vloer geschuurd. Je weet niet wat je ziet. Hij was donkerbruin, maar is nu volledig van blank hout. Martijn is vanmiddag samen met Suzanne bij Ikea een bed en een kast voor op de slaapkamer wezen kopen. Wij hebben zelf nog nooit meubels bij Ikea gekocht en ik wil dat graag zo houden, maar het is me niet gelukt dat in de opvoeding door te geven. Ik erger me er rot aan, dat je zo'n hele winkel via een vaste route door moet. Ik wil rechtstreeks naar dat artikel wat ik kopen wil en dan zo gauw mogelijk de winkel weer uit. Ik winkel niet voor mijn lol en wens het al helemaal niet te zien als een 'uitje'.

1 bestelling: knipsels Rascha Peper.

30 september 2008

De eerste ronde boekverslagen begint volgende week. De leerlingen lezen voor Nederlands niet meer twee boeken, maar vier boeken per jaar: elk cluster één. We maken de opdrachten dan wat kleiner. Zo'n kleinere opdracht moet dan in principe in één les af te ronden zijn. Dat heeft het bijkomend voordeel dat ze het boek ook echt uit moeten hebben, omdat het dan niet meer thuis afgemaakt mag worden (en dat voorkomt weer dat we van internet gehaalde zaken ingeleverd krijgen).

Het boekenlijstje van V3a. Opvallend veel leerlingen kiezen voor een boek van Simone van der Vlugt. Dat is niet helemaal onlogisch. Ze moeten informatie zoeken over de in het lesboek behandelde auteurs. Daar is de eerste auteur Simone van der Vlugt. Ze zijn dus met haar bezig en blijkbaar combineren ze dat dan (als ze toch een boek moeten lezen) met één van haar boeken:

Tonke Dragt, Brief voor de koning
Arthur Japin, De grote wereld
Carry Slee, Timboektoe
Carry Slee, Timboektoe Rules (2x)
Maren Stoffels, Dreadlocks en lippenstift
Charles den Tex, Cel
Jan Terlouw, Oorlogswinter
Edward van de Vendel, De gelukvinder
Simone van der Vlugt, De amulet (4x)
Simone van der Vlugt, De guillotine
Simone van der Vlugt, Schijndood
Simone van der Vlugt, Schuld
Simone van der Vlugt, De slavenring (2x)
Simone van der Vlugt, Zwarte sneeuw
Helen Vreeswijk, Loverboy
Anne de Vries, Reis door de nacht

Het boek van VWO3 heeft als opdracht 40 van hoofdstuk 1 een rijtje moeilijke (dictee)woorden. Het vierde woord is amanuensis. Bij ons op school heet dat TOA (Technisch Onderwijs Assistent). Op mijn vraag wat amanuensis betekent, steekt één leerling haar vinger op: 'Ik weet het niet meneer, maar het klinkt als een ernstige ziekte!'

Ik lees momenteel 'Bloed onder de nagels' van Bernard J. Sijtsma. Sijtsma werd in Friesland opgevoed in een communistisch milieu. In zijn werk rekent hij hier mee af. Hij was homo en zocht contact met en steun bij Gerard Reve, die toen ook in Friesland woonde. Sijtsma leed sinds het eind van de jaren tachtig aan long- en botkanker, waar hij ook aan overleed. In het verhaal 'Vier scholen' op bladzijde 34 beschrijft hij hoe zijn moeder hem bij de Christelijke Lagere School aanmeldt voor de hoogste klas. Ze staan samen voor de directeur van de school:

De man zat achter een indrukwekkend buro. Aan de wand, vlak boven zijn hoofd, een grote in een krèmekleurige lijst gevatte pentekening, de kruisgang naar Golgotha voorstellende. Jezus Kristus, de groep geknielde vrouwen en de man die het kruis torste, deden mij niets. Mijn bewondering ging uit naar de drie stoergebouwde romeinse soldaten die hooghartig terzijde stonden en grimmig naar Jezus keken. De zon liet hun fraaie helmen en hun brede schouders fonkelen.

Het aardige in dit fragment is dat hij zijn homoseksualiteit heel voorzichtig door laat schemeren. Als je het niet weet lees je er wellicht zelfs overheen. Ik zou die pentekening wel eens willen zien. Hij moet bijzonder knap gemaakt zijn. Bij een kleurrijk schilderij kan ik me goed voorstellen dat helm en en schouders fonkelen, maar bij een pentekening lijkt het me lastig te zien.

1 bestelling: knipsels + folders Jan Wolkers.

Door naar oktober 2008

 


Terug naar weblog
Terug naar de eerste pagina /homepage

Raban - voor tweedehands boeken

Citaten zoeken op trefwoord
Overzicht van trefwoorden
Citaten zoeken op auteur
Overzicht van auteurs
Overzicht van bibliografieën
Andere interessante internet-bladzijden


©2008 Mats Beek, Veenendaal

Schrijf Webmaster


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

eXTReMe Tracker