Terug naar augustus 2010

1 september 2010

Een lidwoord maakt soms veel verschil. Vandaag meldde een leerling zich aan het begin van het derde uur bij de conciërge omdat ze gisteren te laat was. De conciërge wist nergens van, kon in de computer geen melding vinden en had ook niets van mij gehoord. Hij stuurde die leerling daarom door naar mij. Ik vertelde haar dat ik die afspraak niet gemaakt kán hebben; we doen dat namelijk nooit. Te laat komen betekent de volgende dag 7.30 uur melden. Nooit op een andere tijd, ook al heb je het eerste uur (of de eerste uren) vrij. De conciërges worden gek van leerlingen die zich op allerlei verschillende tijden komen melden. Wat ik wel eens doe, is tegen een leerling zeggen: 'Weet je wat, meld je dan maar op een andere dag om 7.30 uur in plaats van morgen. En dát was hier dus ook aan de hand. Ik had gisteren tegen haar gezegd: 'Meld je dan maar de derde.' Zij had begrepen: 'Meld je dan maar het derde.'

Vanavond interviewde ik Christa van Kooten. Het werd een aangename avond bij de Van Kootens thuis. Christa is collega-docent en op haar school ook sterk betrokken bij de leerlingenzorg. Dat levert al veel gespreksstof op. Bovendien blijkt Veenendaal weer het dorp te zijn dat het nog altijd is. Christa heeft op de lagere school bij mijn broer Peter in de klas gezeten en haar vader was de ambtenaar van de burgerlijke stand die Lidy en mij in 1980 heeft getrouwd. Christa was openhartig tijdens het interview. Wat me vooral opviel was dat haar rol in de winkel veel groter was én is dan ik dacht. Het is duidelijk hun winkel, ook nu zij er niet meer actief in meewerkt.

Albert én Christa zijn positief over het boek zoals het er nu uit lijkt te gaan zien. Er wordt een vormgever benaderd, er komen wat foto's in (van geïnterviewden en van boekomslagen) en wellicht wordt het zelfs glanspapier in een gebonden uitgave. Ook de datum voor de presentatie van het boek in de boekhandel is al vastgesteld: dinsdagavond 9 november

2 september 2010

Vanochtend had ik een enorme keelpijn. In de loop van de dag raakte mijn kop vol met snot en begon ik ontzettend te niezen. Ik ben om een uur of half vier naar huis en naar bed gegaan.

Ik kocht gisteren een boek met allerlei raadsels en denkspelletjes. Ik begon vandaag mijn lessen met twee van die raadsels, o.a.:

Een man (in het boek stond 'Godfried van Bouillon') heeft vijf kinderen. De helft daarvan zijn meisjes ('zijn' stond in het boek, ik zou 'is' gezegd hebben).

Verklaar dit.

5 bestellingen: stafkaart: 57 E, Valkenswaard, J.J. Voskuil, 6 x 'Het Bureau', Chantal van Dam, 'Familieberichten', knipsel Kees Fens, Con Schröders, 'Muziek voor Jantje. Oorlogsversjes voor klein en groot. 28-30 oktober 1944'.

3 september 2010

Ik heb de hele nacht koortsig liggen woelen. Met zo'n kop vol snot kan ik niet voor de klas staan. Ik ben vandaag dan ook thuis gebleven.

De formatie van een rechts kabinet is - Godlof - mislukt. Geert Wilders is erachter gekomen dat het CDA niet te vertrouwen is. Als hij bij de val van het vorige kabinet iets beter had opgelet dan had hij dat al lang geweten.

2 bestellingen: Hans ten Dam, 'Reïncarnatie. Denkbeelden en ervaringen', Anne Philipe, 'Le temps d'un soupir' (Bulkboek édition Française no. 7).

Antwoord van het raadsel van gisteren: Het zijn allemaal meisjes!

4 september 2010

Lidy legde een appel buiten voor de vogels. Er komen vooral wespen op af.

Om het schrale gevoel in mijn keel wat te verzachten, neem ik een beschuit met heel dik honing. Ik neem een hap en ben bij oma in Lunteren. Aan de ontbijttafel, de kat op het kussen op de stoel naast me en uitkijkend - over het schuin naar beneden aflopende gras - op het toen ook al drukke verkeer op de Dorpsstraat. Een dag bij oma was pas begonnen met de afsluiting van het ontbijt: beschuit met honing. En die honing kwam niet uit de winkel, maar van een bevriende imker. Hoogstwaarschijnlijk van tante Jannie, die na de dood van ome Ded de bijenvolken had gehouden. Oom Ded was een natuurmens en het stropen was voor hem een onderdeel van die natuur. Ook haalde hij eksternesten leeg. In een volière naast de keukendeur zaten twee of drie tamme eksters. Die eksters leerde hij 'praten', wanneer je daar aan kwam lopen, werd je begroet met een herhaald 'rrrrrotzak, rrrrotzak'.

5 september 2010

2 nieuwe schrijvende Veenendalers op de lijst: Wim de Vries en Gert Kema. Veel meer zuller er niet meer bijkomen. Er zijn er vast nog wel meer, maar de deadline nadert.

Het interview met Christa van Kooten heb ik uitgewerkt. Een fragment:

Wat heb je met boeken?

Als je getrouwd bent met een boekhandelaar dan heb je natuurlijk de grote mazzel dat je veel boeken tot je beschikking hebt en we pakken ook echt waar we zin in hebben. Ik lees een beetje in de slipstream van Albert. Die leest ontzettend veel en die haalt eruit waarvan hij denkt dat het geschikt is voor mij. Of voor onze dochter, die heeft ook enorm veel boeken en is altijd aan het lezen. Dat heeft ze echt van ons overgenomen.
Ik lees elke dag en dan praten Albert en ik over wat we gelezen hebben. Ik ben wel méér een prater over boeken dan Albert. Het is heerlijk om boeken gewoon te kunnen pakken en je er dan ook nog extra in te verdiepen, omdat er in de winkel dingen mee gebeuren.
Ik lees lukraak. Misschien is het nog iets voor na mijn pensioen, dat ik nog eens helemaal aan het begin wil beginnen en ook dingen uit oude periodes wil lezen, maar nu ga ik mee met de waan van de dag. En dan vooral de romans, dingen die nieuw verschijnen en die ons dan ‘beet’ hebben. Zo hebben we ieder jaar weer een aantal nieuwe romans waar we vol van zijn. Ik zou me wel eens meer willen verdiepen in een bepaalde periode, maar daar kom ik nu niet toe, met een gezin en een drukke baan.

Waar zijn jullie dit jaar ‘vol’ van?

Dit jaar is dat voor ons de ‘Keukenmeidenroman’ van Kathryn Stocket. Een prachtig verhaal over Mississippi in de jaren vijftig. De periode van de rassensegregatie. Het gaat over de donkere keukenmeiden die in de blanke gezinnen werken. Ze worden behandeld als stront, terwijl ze de kinderen opvoeden en de kinderen heel veel liefde geven, dus het belangrijkste doen in een gezin, maar daar totaal geen respect voor krijgen. En een aantal van die keukenmeiden gaat uit de school klappen over hun dames.
En er is dit jaar ook ‘De glazen kamer’ van Simon Mawer. Dat is een hele mooie roman met als decor de Tweede Wereldoorlog. Het gaat over één van de eerste moderne huizen die in Oost-Europa werd gebouwd met als blikvanger een glazen kamer. We zijn er pas achter gekomen dat het Mies van der Rohe is, de architect die dat gedaan heeft, dat had een klant ontdekt. Albert had ook een boek over die architect, dus toen konden we die glazen ruimte ook werkelijk zien. Dat is prachtig én het is een hele mooie liefdesgeschiedenis, een driehoeksverhouding.

We reden vanmiddag een eindje met Lidy's Opel. We kwamen uit bij Kwintelooijen (al heet dat voor ons nog steeds 'Het Zandgat'). Ik was daar jaren niet geweest. Er is een groot terrein voor dagrecreatie (met toiletgebouw en friettent) op het nieuwste gedeelte. Via wandelpaden kom je bij het oude gedeelte met de waterpoel in het midden. Daar lopen nu wat langharige, bruinzwarte runderen. Het was een heerlijke wandeling op een zonnige zondagmiddag. We hadden ons fototoestel mee moeten nemen!

Voor het raam staat de grote bruine vaas van ma. Lidy heeft er deze week gladiolen in gezet, die nu volop in bloei staan.

2 bestellingen: Marian van Vliet, 'Wat maken we van vouwblaadjes', Jack F. Chandu, 'het sterrenbeeld van Uw kind is kreeft'.

6 september 2010

Soms is er van dat nieuws waar je even over na blijft denken: Van 15 tot en met 18 september is het Wereldkampioenschap in Zuid-Afrika. Dat was toch al voor de vakantie? Klopt. Dit is het wereldkampioenschap touwtrekken (in Pretoria). En tot mijn verbazing lees ik dat 'wij' in Veenendaal daar goed in zijn: 'Er wordt meegedaan in alle drie de mannenklassen, zowel in de clubkampioenschappen als in de landenkampioenschappen. Veenseboys wist in juli tijdens de selectiewedstrijden op imponerende wijze alle drie de mannenklassen te winnen. Hierdoor is Veenseboys in de 580 kg, 640 kg en 700 kg klasse de nationale afvaardiging namens Nederland.' En in de 640 kg hebben we serieus kans op een medaille. Dat u het maar weet.

De boeken van Willem Wilmink die ik in mei bij Bubb Kuyper kocht, staan voorlopig in mijn eigen boekenkast. Vanavond voerde ik een deel ervan in op LibraryThing. Er blijkt een genummerd exemplaar tussen te zitten van 'Mijn broer. Aantekeningen bij gedichten van Hendrik de Vries'. Het is nummer 883 van de 1000 uitgegeven exemplaren. Nog leuker is dat Wilmink 'Ik had als kind een huis en haard' voorzag van een opdracht en een handtekening. Hij bedankt Anne en schrijft dat ze snel een glas op de aangename verrassing moeten drinken. Dat zal bij Wilmink dan waarschijnlijk een glas Duvel geweest zijn. Op de aangename verrassing van deze vondst drink ik vanavond een mooi glas Duvel:

H. Drion (van de pil) heeft veel nagedacht over leven en dood. Dat blijkt o.a. uit een serie aforismen in 'Hollands maandblad' van januari 1977:

In de mogelijkheid om een eind te maken aan zijn leven
heeft de mens de waardigheid van zijn bestaan.

De dood als finishing touch van de schepping:
je moet toch maar op het idee komen, als onsterfelijk schepper.

Koortsachtig zoeken naar de diepere zin van literatuur
bij gebrek aan gevoel voor de ondiepe.

De God der Christenen mag dan dood zijn,
maar ze hebben hem nooit begraven,
en dat is onze hygiëne niet ten goede gekomen.

1 bestelling: Jaap Zijlstra, 'Voor de gelukkige vinder'.

7 september 2010

Als een docent ziek is, wordt die les (zo mogelijk) opgevangen door een collega. Die hebben daar 'standby-uren' voor op hun rooster staan. Het zijn niet de favoriete uren van leerlingen en ook niet van docenten. De leerlingen proberen er soms onderuit te komen. Vandaag wachtte een tweede klas minder dan een minuut op de docent en holde er toen vandoor. Uiteindelijk zaten er zes leerlingen wél in die les. De docent kwam me dat na de les direct melden. Ik wist dat Saar (de mentor) een tussenuur had en samen vielen we het uur daarna de les binnen. Dat maakte indruk: direct het uur daarna en met mentor én teamleider. Het is spijbelen en ze moeten dus morgen twee uur terugkomen. Dat is wat zwaar aangezet voor een overtreding die wellicht meer uit speelsheid (of onnozelheid) voortkomt dan uit bewust verzet tegen de schoolregels, maar je kunt beter zwaar inzetten dan de boel op zijn beloop laten en straks bij moeten draaien. Toen we bij de klas vandaan liepen, zei Saar tegen me: 'Als je streng gaat praten, zet je je Sinterklaasstem op.'

Ik heb weer de hele avond met de correcties van Gert in de hand de hoofdstukken van 'Schrijvers geturfd' zitten verbeteren. Ik schrik een beetje van het aantal fouten dat erin geslopen is. Veel onjuiste spaties, bijvoorbeeld voor dubbele punten. Nog één avond, dan heb ik het af.

8 september 2010

Wim Huyser wordt morgen vijftig. Vandaag ploft er een cadeautje ván hem op de mat: zijn nieuwe boek '50 maal lezer: een leesgeschiedenis'. Wim is langs zijn boekenkast(en) gelopen en heeft er vijftig boeken uit getrokken die hij bepalend vindt voor zijn leven en lezen. Hij beschrijft vervolgens in vijftig één-bladzijde-grote beschouwingen wat dit boek voor hem betekende. Hij weet soms nog waar hij het kocht of kreeg, soms ook waar en wanneer hij het las en vaak ook wat het boek met hem deed. Daarbij pakt hij af en toe een citaat of een korte beschrijving van de inhoud mee en maakt daar dan - op die éne bladzijde - een leesbaar stukje van. Ik begon er vanmiddag aan en ik kon het boek bijna niet opzij leggen.
Je komt boeken tegen die je wel verwacht: 'Eline Vere', 'De ontdekking van de hemel', 'Geheim Dagboek', 'Bij nader inzien', 'De tijd te lijf'. Maar daar staan boeken tegenover waar ik nog nooit van gehoord heb: 'Utopia Parkway', 'De tuin van de familie Finzi-Contini'. Wim vermeldt gelukkig soms dat hij ook nooit van een boek had gehoord op het moment dat hij het bij een antiquariaat tegenkwam. En wat ook prettig is: hij meldt ook dat hij bij een bepaald boek niet verder kwam dan bladzijde twintig, ook niet bij herlezing: 'Het voelt goed om ongelezen beloftes in de kast te hebben staan.'

Vanmiddag maakten we een opa-en-oma-wandelingetje met Tygo naar de boerderijwinkel 'De Eekhoeve' aan de Dijkstraat. We kochten eieren en keken met Tygo in de stal. Sinds kort staan daar drie ezels, twee varkens en wat hokken met konijnen. Tygo vond het prachtig en durfde de ezels over de neus te aaien. Naast deze dieren is een schuur met duizenden kippen. Daar keek hij even naar, maar moest er verder niets van hebben. Te véél, te onoverzichtelijk.

Een eerste ouderavond voor de tweedeklassers vanavond. Margret vertelde in de aula iets over de nieuwe, strengere overgangsnormen en over de steunlessen. Daarna gingen de ouders met de mentor van hun kind naar een lokaal voor kennismaking en verdere informatie. Ik heette de ouders welkom in de hal en was na afloop stand-by voor 'moeilijke' vragen. Dat viel allemaal reuze mee. Ik maakte wel links en rechts een praatje en kreeg ook weer te horen dat veel leerlingen met verhalen uit en over mijn lessen thuiskomen. Het raadsel met de vijf dochters als uitkomst was thuis veel doorverteld.

1 bestelling: knipsel Carmiggelt.

9 september 2010

De commissie straatnaamgeving is definitief van de afdeling Burgerzaken naar de afdeling Stadsinrichting gegaan. Dat betekent vooral dat er twee andere ambtenaren aanschuiven aan tafel. Eén daarvan als ambtelijk secretaris. Jammer, want in de oude samenstelling functioneerde het goed en was het prettig vergaderen. Maar ach, na even wennen zal het in de nieuwe samenstelling ook wel weer gaan. Vanmiddag bereidde ik met die nieuwe secretaris de vergadering van volgende week voor. Het was tegelijk een manier om wat nader kennis te maken. En die kennismaking was heel plezierig.

Na afloop van deze bespreking liep ik in de gang griffiemedewerker Wil van Wel tegen het lijf. Ik liep met hem mee om op de griffie een kop koffie te drinken. Toen ik nog in de gemeenteraad zat, had ik met name met Wil een goede band. Hij organiseert in november in Wamel weer een boekenmarkt, daar ga ik zeker even kijken. Deze zomer was hij in Middelburg en liep daar door de stegen achter de Kuiperspoort. Hij vertelde er enthousiast over. Ik kon hem melden dat ik daar deze zomer ook gewandeld heb én ik kon hem de foto's op dit weblog laten zien.

Het boek 'Boekbinden Papierverwerking Cartonnage' (Algrafische serie deel 7) van J.C. Blankenstein heb ik te koop staan voor € 12,00. Vandaag mailt er iemand: 'Geachte Raban, Ik bied € 10,00 voor dit boek. Graag uw reactie,' Die reactie kreeg hij per ommegaande: 'Voor € 14,00 mag u het hebben. Groet, Mats Beek.'

1 bestelling: E..L. Steinmeier (bewerkt door), 'Register van overleden keurmedigen van de kelnarij van Putten 1389 - 1681, in Putten, Nijkerk, Barneveld, Ede en aangrenzende gebieden.

10 september 2010

Gerrit Jan Zwier is een onderschat en ondergewaardeerd schrijver én recensent. Dat laatste komt ongetwijfeld doordat zijn recensies verschijnen (verschenen?) in de 'Leeuwarder Courant'. Momenteel werk ik een stapel knipsels door waarin er nogal wat van Zwier zitten en hij kan het prachtig zeggen. Bijvoorbeeld over 'Het vliegend haft' van Helene Nolthenius:

Nolthenius schrijft op een beeldende en elegante manier over tamelijk incourante onderwerpen, en dat deed zij ook al voordat de middeleeuwen populair werden. Met een tondeldoos dwaalt zij door de nacht van het verleden. Even laat zij een fragment van een verzonken wereld óplichten, dat daarna weer dooft en voor altijd in de duisternis verdwijnt.
(Gerrit Jan Zwier, Leeuwarder Courant, 26-11-1993)

De meneer die gisteren over de prijs van een boek op Boekwinkeltjes wilde onderhandelen heeft het niet begrepen: 'Geachte heer Beek, Kan dit antwoord van u niet helemaal volgen. U vraagt bij Boekwinkeltjes Euro 12,00. En ik bied Euro 10,00.
Hoe komt u dan aan Euro 14,00? Vriendelijke groet,' Hij kreeg van mij het volgende antwoord: 'Beste xx, Dat was natuurlijk geen serieus antwoord, net zoals jouw vraag geen serieuze vraag was. Onderhandelen doe je op Marktplaats of op een rommelmarkt, maar niet op Boekwinkeltjes of bij de Bruna. Daar is de prijs een vaste prijs. Groet, Mats Beek.' Na een uurtje reageert hij alweer: 'Geachte heer Beek, Dank voor uw snelle antwoord. Ik plaats daarbij wel de kanttekening dat alleen de Bruna de zogenaamde vaste boekenprijs kent. Daarbuiten is het toegestaan van prijzen af te wijken. Kennelijk heeft mijn voorstel u geïrriteerd. Excuses. Vriendelijke groet,' Dat 'geïrriteerd' lijkt me een juiste conclusie'.

11 september 2010

Vanochtend maakte ik een laatste fietstocht door Veenendaal-West om de fietspadenkaart van de gemeente te controleren. We zijn in de straatnamencommissie nog altijd bezig met de namen voor fietspaden. Als we dat voorstel gaan doen, moeten we wel eerst een kloppende fietspadenkaart hebben. In West blijkt het nog wel mogelijk om aan die kaart het één en ander te verbeteren:
12a – Dijkstraat-West naar de Sauna is geen fietspad, of wordt in ieder geval niet zo gebruikt. Er staan huizen aan en er wordt veel met auto’s op gereden van en naar de sauna. Er staat ook geen blauw bord.
12 langs dokter Rijken is fietspad, maar hij woont eraan. Er hebben paaltjes gestaan.
13 is een ingewikkelde:
- Van Aagje Dekenweg naar Betje Wolfflaan is geen fietspad maar woonstraat.
- Aagje Dekenweg tot Staringlaan is fietspad. Het zijn ook rode tegels.
- Staringlaan tot Lucretia van Merckenlaan is geen fietspad. Grijze tegels én van die paaltjes om fietsers tegen te gaan.
- Van Lucretia van Merckenlaan tot Nijhofflaan heet ook Lucretia van Merckenlaan (er staat een bord). Het is zeker geen fietspad. Er zijn volop auto-parkeerplaatsen.
- Vanaf de Nijhofflaan de andere kant op is het wél fietspad.
17 - Van 17 opzij naar fietsbruggetje, tussen de terrasflats door, staat niet op de kaart.
17 aftakking naar Schoener (ter hoogte Karveel) staat niet op de kaart.
Laatste stukje Bontekoestraat naar het water met kunstwerk Hanneke Zwart is fietspad. Heet nu Bontekoestraat, dat is wel te verdedigen.
Fietspad langs basisschool Achtbaan (locatie Appelvink) inclusief bruggetje staat niet op de kaart. Het is wel min of meer een vrijliggend fietspad.
Het fietspad tussen Händellaan en Roodmus (dit fietspas kruist het Ruisseveen) staat niet op de kaart.
Tussen Haspel en Leeuwerik ligt een stukje fietspad (met een blauw bord). Boven het blauwe bord hangt het bordje ‘Haspel’.
Doorsteek Dijkstraat naar reling staat niet op de kaart. Het is een schelpenpaadje, maar er staat een blauw bord.

Ik hoor van de collega's uit de commissie dat die in andere wijken ook het één en ander hebben gevonden. Misschien moeten we het college adviseren de kaart officieel te laten controleren en aan te laten passen met onze bevindingen als handreiking? We vergaderen er woensdag aanstaande over.

Ik had mijn fototoestel mee moeten nemen. Voor de lastige punten op de fietspadenkaart, maar ook vanwege de paddestoelen en de vlierbessen. Het is herfst. Bij het Ruisseveen raapte ik een stuk of dertig kastanjes. Ik hoefde niet te zoeken, het was gewoon rapen. doen kinderen dat niet meer?

12 september 2010

Ik heb van 'Ruggespraak' van het zomernummer van 'Onze Taal' de items stuk voor stuk gescand. De afgelopen jaren zette ik die bladzijde in één keer op een overheadsheet. Dat voldeed, maar de nieuwe digitale schoolborden geven de mogelijkheid ze één voor één, groter en in kleur te laten zien. Het scannen is iets meer werk, maar ik kan nu de dingen die ik liever niet wil laten zien (qua onderwerp, of qua seksuele toespeling) gewoon weglaten. Als je op een grote sheet één onderdeeltje overslaat, hebben de leerlingen dat in de gaten en dan worden ze er juist nieuwsgierig naar. De tekst hiernaast is het aardigst. De leerlingen zullen 'bereiden' wel zien. Ik vraag me af of ze ook zullen zien dat 'die' vervangen moet worden door 'dat'.

2 bestellingen: 3 Bulkboeken, Joachim Zech, 'Vogelhuisjes, nestkastjes, drinkbakjes'.

13 september 2010

V2a stelde vast dat het vreemd is dat er in de snoepautomaat op school kauwgom zit. Kauwgom is immers in de hele school verboden. Dat is scherp opgemerkt van ze. Ik deed navraag en het blijkt nog een ingewikkeld verhaal te zijn. Die automaten zijn niet van de school. Iemand zet ze er neer en komt ze ook bijvullen. Een gedeelte van de opbrengst is voor school. Het blijkt vervolgens nog maar de vraag te zijn of de school zeggenschap heeft over de inhoud van de automaten. Voer voor juristen en dús niet zo snel beantwoord.

In de voortuin bloeit weer op twee plekken de herfsttijloos. Het is één van mijn ijkpunten in de voortgang van de seizoenen. Ik zag er vandaag een foto van in De Gelderlander (colchicum heet hij daar) en vervolgens ging ik even buiten kijken, om vast te stellen dat de krant gelijk had: hij is er weer.

Een vaststelling: de boekenbijlage van de NRC is tegenwoordig beter dan die van de Volkskrant.

Erich was aan het wandelen en kwam vanavond niet alleen langs, maar ook binnen. Ik kon hem laten zien dat ik hem in de inleiding van het hoofdstuk Non-fictie noem:

Veel mensen schrijven over hun vakgebied. Wim Aalbers en Arie Koster zijn daar voorbeelden van. Het is niet altijd eenvoudig je boek uitgegeven te krijgen. De Veense bioloog Erich Grothe inventariseerde de flora ten zuiden van de Dijkstraat en heeft daar een boek over geschreven: ‘Flora van Hondzenellenboog: Wat groeit daar?’ en zoekt daar nog een uitgever voor. Hij overweegt het boek te herschrijven, zodat het een gids voor heel Nederland kan zijn: ‘Wat zie ik?: Eenvoudige stadsflora door de seizoenen’.

Erich wist te vertellen dat Arie Koster tegenwoordig docent is. Hij vraagt even voor me na waar en sinds wanneer. Ik kan dat dan nog net meenemen in mijn boek. Je bent nooit klaar, maar zult het op een gegeven moment toch los moeten laten.

5 bestellingen: Rob Nieuwenhuys, 'De dominee en zijn worgengel', A. Roland Holst, 'Een winter aan zee', 4 x 'de nieuwe taalgids', 'Het grote Nederlandse verhalenboek', 'De beste korte verhalen van De Bezige Bij', '28 nieuwe verhalen', 'dood in drukkerij', Simon Vinkenoog, 'Zolang te water', Georges Simenon, 'De weduwnaar', 5 x 'Getal & Ruimte'.

14 september 2010

Veenendaal is weer eens in het landelijk nieuws: de twee C1000-winkels weigeren mee te doen aan een landelijke actie. Bij de boodschappen worden er geen 'dungans' weggegeven, omdat de directie van de supermarkt de schijfjes met 'bovennatuurlijke' afbeeldingen niet geschikt vindt als speelgoed. We zijn weer terug in de vorige eeuw, toen men op het Ichthus College langspeelplaten achteruit ging draaien en zo duivelse boodschappen ontdekte. De gemeente kan tienduizenden euro's uitgeven om het imago van Veenendaal op te poetsen, maar dit soort gristelijk geneuzel doet dat onmiddellijk weer teniet. Tijd om J.H. Leopold maar weer eens te citeren:

Christenen, Joden, Parsen, Moslemin,
zij dolen allen; voor wie toe wil zien,
vervalt de gansche menschheid slechts in tweeën,
twee soorten enkel worden er ontdekt:
intelligente menschen zonder vroomheid
en vrome menschen zonder intellect.

Kastanjenieuws van Wim: 'Goed nieuws: gisteren zag ik in Zetten een paar kinderen onder een kastanjeboom bezig met het rapen van kastanjes. Er werd zelfs met takken in de boom gegooid om nog meer kastanjes te bemachtigen. Het wordt ergens dus toch nog gedaan, maar of ze er nog de poppetjes en dieren mee maken zoals in onze tijd? Tja, dat soort vragen ga je onvermijdelijk stellen als je over de 50 bent... Herinner me dat het maken van die dieren wel leuk was. Maar als de lucifers er ingestoken waren, zag het er binnen een week niet meer uit.
Hier hangen ze overigens nog in de boom. Trager soort dus, maar wij zitten ook meer naar het oosten.... '

3 bestellingen: LP: Armand, 'Tintels voor de mensen', Joachim Zech, 'Vogelhuisjes, nestkastjes, drinkbakjes', Herman Verbeek, 'Van horen en zien, tekens in de woestijn'.

15 september 2010

Voor de vakantie heb ik de vissen uit de vissenkom op mijn kantoor in mijn vijver leeggekiept. Na de zomervakantie heb ik weer een stuk of zes heel jonge goudvissen uit de vijver geschept en die bevolken nu mijn vissenkom op school. Behalve de visjes nam ik ook wat hoornblad mee. Dat was - achteraf - niet zo'n goed idee, want met het hoornblad is ook de draadalg meegekomen. Dat spul blijkt het ook in een kom goed te doen.

Lidy kwam op haar school tot de conclusie dat kinderen bijna geen veterschoenen meer dragen. Dat leek mij sterk en vandaag deed ik bij mijn klassen een steekproef:

V3b: - 27 leerlingen - 23 paar veterschoenen - 3 paar laarzen - 1 paar met klittenband

B2e - 22 leerlingen - 16 paar veterschoenen - 5 paar laarzen - 1 paar met klittenband

B2b - 27 leerlingen - 22 paar veterschoenen - 5 paar laarzen

B2d - 23 leerlingen - 15 paar veterschoenen - 5 paar laarzen (1 met veters) - 3 paar instappers

 

De veterschoen is helemaal terug. Preciezer: de sportschoen is helemaal terug en dan nog het liefst met contrasterende veters.
Lidy's leerlingen kunnen lang niet allemaal zelf hun veters strikken. Dan kiezen ouders natuurlijk snel voor schoenen met klittenband in plaats van veters. Dus wellicht is het zo dat zij op háár school gelijk heeft en ik op de mijne.

Tijdens de vergadering van de straatnaamcommissie bleek dat de collega's bij hun controle van de fietspaden ook nogal wat ontbrekende fietspaden en onduidelijkheden op de fietspadenkaart ontdekt hadden. Vreemd genoeg hing er in de vergaderkamer een grote wandkaart van Veenendaal waar een gedeelte van die fietspaden dan weer wél op stond. We zullen dan ook adviseren om eerst maar eens een kloppende fietspadenkaart te laten maken, voordat we aan het voorstellen van namen voor die fietspaden beginnen.

's Avonds was er het jaarlijkse groot cultureel café in theater De Lampegiet. Ruim honderd gemeenteraadsleden en cultureel betrokken Veenendalers (vooral bestuurders én werknemers van diverse culturele instellingen) zaten op het toneel van het theater. Dat was wel een aardige opstelling. De raadsleden zaten met hun rug naar de zaal en keken naar de andere aanwezigen die op een kleine verhoging aan de achterkant van de toneelvloer zaten. Die keken dus over de raadsleden de lege zaal in. Heel apart. De avond werd geleid door Rein Bijkerk, die dat prima deed. Daarmee ben ik wel door de positieve opmerkingen heen. Carolien van den Akker (adviseur kunst en cultuur bij LAGroup Leisure & Arts Consulting in Amsterdam) hield een inleiding over het belang van kunst en cultuur voor een gemeente. Zij deed een onderzoek in diverse Nederlandse gemeenten en heeft dus de kennis, maar ze wist dat niet te vertalen naar een verhaal met een kop en een staart. Dat is tegenwoordig toch een beetje het probleem van dergelijke sprekers. Ze houden geen verhaal meer, maar laten een powerpointpresentatie zien en lezen dan veelal ook nog eens alleen maar voor wat hun publiek toch al ziet. Een gemiste kans.
Ook wethouder Bouwmeester hield een vergelijkbare voorleesbeurt. Hij sloeg door tijdsdruk stukken over, waardoor de samenhang helemaal uit zijn verhaal verdween. Maar dat verhaal was ook niet zo belangrijk. Hij werkte naar zijn proefballon toe: De gemeente geeft per inwoner € 55,00 uit aan kunst en cultuur, maar een te kleine groep Veenendalers maakt daar gebruik van. Daarom wil hij € 20,00 euro als voucher uitdelen aan alle inwoners, die daarmee zelf kunnen gaan shoppen bij culturele instellingen. Die raken 20/55 deel van hun subsidie kwijt en kunnen dat geld terugverdienen door de burgers te verleiden die vouchers bij hen te verzilveren.
Op zich is het best een aardig idee, maar dan met extra geld en niet via een enorme bezuiniging op de instellingen. Een bezuiniging die ook volstrekt onhaalbaar is, want het grootste deel van het budget zit in huisvesting en personeel. Ik vrees dat de wethouder door het college naar deze avond gestuurd was met de opdracht niet teveel enthousiasme uit te stralen en vooral de geesten rijp te maken voor komende bezuinigingen.

16 september 2010

Martijn bracht gisteren uit Zeist de nieuwe CD van Ernst Jansz met Dylanvertalingen mee: 'Dromen van Johanna'. Vanavond heb ik die eens rustig beluisterd en ik ben er enthousiast over! De vertalingen zijn goed, maar blijven dicht genoeg bij de originelen om er een feest van herkenning van te maken. De stem van Jansz past er goed bij: eigen, maar niet te nadrukkelijk. Je luistert naar Bob Dylan via Ernst Jansz. Daarmee is het een eerbetoon geworden dat er wezen mag. Ik ga hier nog vaak naar luisteren. Er zit overigens ook een DVD in het hoesje met 'The making of' en drie videoclips. Die heb ik nog niet bekeken.

3 bestellingen: Margaret Mead, Bramenwinter. Een autobiografie, Fred Verbakel, 'Van Agt aan de macht. Of: Hoe dat tweede kabinet Den Uyl er tòch niet kwam', Eduardo Mendoza, 'De stad der wonderen'.

Daarnaast kwam er een interessante e-mail uit Zuid-Afrika: 'Goeiedag vanaf Suid Afrika, Ja, vanaf hier waar my voorsate die Nederlandse Taal verafrikaans het. Ek stel baie belang in 'n kopie van die Gedig van Hans Andreas wat bekroon is as die "Gedig van die Eeu". Kan u vir my asseblief van hulp  wees deur vir my te voorsien van die adres van die handelaar wat dit moonlik beskikbaar het?  Ek vertrou dat u my Afrikaans sal kan verstaan. If you do not understand the Afrikaans kindly inform me then I will arrange for an Englishversion of my request. I thank you in anticipation for your kind assistance.' Op internet vond ik één site waarop dit 'Gedig van die eeu' vermeld wordt. Het gedicht van Andreus heet daar 'Een dag van morgen'. Die titel kan ik vervolgens in zijn 'Verzamelde gedichten' niet terug vinden. Via de beginregel lukt dat wel en dan blijkt het gedicht 'Voor een dag van morgen' te heten. Het komt uit de bundel 'Al ben ik een reiziger'. Ik kan deze meneer uit Zuid-Afrika die bundel ' Verzamelde gedichten' aanbieden. De andere bundel heb ik niet, maar kan ik eventueel wel voor hem kopen en aan hem doorsturen.

Voor een dag van morgen  

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

17 september 2010

Een leerling uit een eindexamenklas komt vandaag mijn kantoor binnen. 'Meneer, u hebt ons destijds gedichten van Kees Stip voorgelezen. Zou ik die dit jaar ook mogen lezen voor mijn literatuurexamen Nederlands?' Daar word ik blij van! Ik heb haar geadviseerd dan niet uitsluitend dierenversjes te kiezen, maar ook een paar sonnetten uit 'Au, de rozen bloeien'. Als ze dan weet dat het sonnetten zijn, heeft ze haar eerste puntje al gescoord.

Ria mailt me en vertelt dat Stef Bos vorige week in De Lampegiet vertelde over zijn 'kennismaking' met Hans Andreus. Daarna las hij het gedicht voor waarnaar die man uit Zuid-Afrika gisteren vroeg. Stef Bos heeft dat gedicht ook voorgelezen bij de begrafenis van zijn moeder. Er is nog veel meer toeval in het spel: Stef is getrouwd met een kleindochter van Botha. De vraag uit Zuid-Afrika kwam ook van iemand die Botha heet (of zou dat de Afrikaanse versie van 'De Vries' zijn?).

Vanavond was het Cultuurbal, Martijn was één van de vier organisatoren en hij is er ontzettend druk mee geweest. Achter zijn naam stond op de uitnodigingsbrief: 'namens cultuurminnend Veenendaal'. Er stond dus niet 'namens de PvdA'. Ik weet eigenlijk niet of hij er op persoonlijke titel bij betrokken was. Het kan ook zijn dat in het huidig tijdsgewricht de afkorting PvdA afstotend werkt.
De spil van de avond was de uitreiking van de Cultuurprijs 2010. Die was dit jaar voor de Vereniging Oud Veenendaal, die zich al vijfentwintig jaar inzet voor het Veens cultureel erfgoed. Daaromheen waren er optredens van Veenendalers (Antilliaanse trommelaars, rappers en trompettisten), een Bennekommer (Hans Dorrestijn) en Groningers (Rapalje). Het trommelen en rappen is aan mij niet zo besteed, maar het is ook cultuur en als het geen hele avond duurt is het best uit te houden. Trompettist André Heuvelman verzorgde met een gitarist, veel andere trompettisten en een jeugdig plaatselijk koor een uitgebalanceerd optreden. Bij een nieuwjaarsconcert (enkele jaren geleden) was ik niet zo te spreken over zijn optreden, maar dit was het hoogtepunt van de avond. Hans Dorrestijn deed een optreden zonder begeleidend instrument. Hij had wat lokale stukjes uit zijn oeuvre gehaald en las dat - op zijn gebruikelijke, licht stuntelige manier - voor. Zo blijkt 'Toos' een verkoopster in een Veense Blokker geweest te zijn. Bij het opgezegde 'Goedenavond Toos' en ook bij 'God wat is het leven prachtig, nog elf jaar dan ben ik tachtig' klonken de lachsalvo's door de zaal. Dan denk ik: Als dit de top van cultureel Veenendaal is, dan hadden ze deze teksten eigenlijk wel moeten kennen.
Rapalje brengt Schotse folkmuziek, al zal er ook wel wat Iers tussen zitten. In mei verzorgen ze een avondvullend optreden in De Lampegiet. Ik overweeg erheen te gaan. Maar het kan zijn dat het gegeven dat de zanger nauwelijks te verstaan is mij doet besluiten toch maar niet te gaan.

1 bestelling: cd: Demis Roussos, 'The Greek'.

18 september 2010

Fancy-fair bij de katholieke kerk vandaag. Daar gaan we meestal wel even kijken. Veel bekenden achter de kramen (Karlijn, Jos, fam. Dudink) en over het algemeen ook een goed gevulde boekenkraam. Ik kocht er o.a.:
- Evert van Dijk, Kaligraferen voor de feestdagen
- W.G. van de Hulst jr., ik zie, ik zie wat jij niet ziet 1
- Toon Tellegen, Zoveel was zeker
- Piet Vroon, Prutswerk
- Geluk is geluk met een k. Cabarestafette te boek

Er is een weerman op televisie. Voor én na zijn praatje zegt er iemand - veel te hard - 'Het weer wordt/werd mede mogelijk gemaakt door NIBC'. Ik heb nooit van dat bedrijf gehoord, maar ik geloof helemaal niet dat het weer mogelijk wordt gemaakt door dat bedrijf. Als het morgen failliet gaat, gaat het weer gewoon door. Het weer wordt mede mogelijk gemaakt door de gezamenlijke autofabrikanten.... kijk, dat zou ik geloven. Als die morgen allemaal failiet gaan, stoten we een stuk minder CO2 uit en daardoor zou het weer wel degelijk veranderen.

Vanmiddag en vanavond was er een reünie van leiding en bestuursleden van scoutinggroep 'De Zwervers'. Koffie, veel foto's en een barbecue. Er was een man of vijfenzestig op afgekomen. Daarvan kende ik er een stuk of vijftien. Het was wel aardig, maar ik weet toch weer waarom ik bijna nooit naar een reünie ga. Een mens moet vooruit kijken en niet blijven hangen in het verleden.

1 bestelling: Francis Hijszeler, 'Maarten 't Hart. Een vlucht regenwulpen en De jacobsladder', C. Buddingh, 'Engelse zondagen', Willem Wilmink, 'Waar het hart vol van is. Willem Wilmink's schriftelijke cursus dichten'.

19 september 2010

We hadden een bonnetje voor de 'Trouw' van gisteren. Die namen we bij de C1000 mee bij de boodschappen. Dat gaf nog een heel gedoe. De kassajuffrouw moest bij twee anderen navragen of het bonnetje wel geldig was in deze winkel. Op zaterdag heeft 'Trouw' een boekenbijlage. Die stelt minder voor dan die van de 'NRC' en van 'de Volkskrant'. Het is ook een beetje raar dat er op de dag van de boekenbijlage elders in de krant artikelen staan die in die boekenbijlage zouden passen. Een interview met Adriaan van Dis bijvoorbeeld en de vermelding van de TZUM-prijs voor de mooiste prozazin van 2009 (die is overigens van Tom Lanoye).

We hadden vanochtend weer eens geen internet. Ik begin ongelooflijk de pest aan dat Ziggo te krijgen. Tussen kwart over één vannacht en elf uur vanochtend was er ook geen bezoek op Schrijversinfo. Dat heeft dan weer niets met Ziggo te maken. Wellicht is er een veel grotere internetstoring geweest. Sarien mailt me dat ze sinds gisteravond niet bij het weblog kan. Afijn, nu werkt het weer.

Bij de ECI is er geen verplichte kwartaalafname meer. Je moet wel op jaarbasis vier boeken kopen. Ik bestelde deze week:
- Robert Vuijsje, Alleen maar nette mensen
- Bernlef, Een vriend van vroeger
- Noord-Holland in honderd29 gedichten
- John Irving, De laatste nacht in Twisted River
Twee daarvan blijken dan weer niet mee te tellen als kwartaalafname. Die heb ik besteld bij de boekwinkel ECI en niet bij de club ECI. Waarom zouden we het ook simpel houden als het ingewikkeld kan.

Die opmerkingen over Hans Andreus en Zuid-Afrika van de zestiende roepen reacties op. Ik kreeg verschillende mailtjes (o.a. van Judith die in Zuid-Afrika is geweest en zegt dat de naam Botha daar inderdaad heel veel voorkomt) en aan de bezoekersteller kan ik zien dat er sindsdien vijf mensen uit Zuid-Afrika via Google op dit weblog terechtgekomen zijn. Er kwam ook een antwoord uit Zuid-Afrika, inclusief een reactie op mijn opmerking dat ik Stef Bos graag in het Afrikaans hoor zingen: 'Geagte Mats Beek, Baie dankie vir u spoedige en hoflike reaksie op my navraag —  dit word ten seerste waardeer. My skoonseun reis dikwels na Europa en het onderneem om ten tye van sy volgende besoek by u aan te doen met die oog daarop om die publikasie soos deur u voorgestel namens my van u te koop. Dit is verblydend om van u te verneem dat u ook die musiek van Stef Bos geniet. Hy is werklik gewild by ons en sy musiek en moeite met die Afrikaanse Taal word hier ter plaatse werklik baie waardeer. Nogmaals van harte baie dankie vir u vriendelike hulp. Hartlike groete,'.

De C1000 in Veenendaal staat niet alleen in de weigering om de 'dungans' uit te delen. In de winkels in Opheusden en Molenaarsgraaf worden ze ook niet uitgedeeld. Dan weten we weer waar we bij horen!

Overgezet (en aangevuld): Adriaan van Dis.

2 bestellingen: Michael Zeeman, 'Beeldenstorm', Dimitri Verhulst, 'Essay over het toegewijde bestaan als supporter van voetbalclub Standard de Liege' (gisteren op de fancy-fair gekocht en nu al weer verkocht).

20 september 2010

Voor de eerste weken van een schooljaar worden er vrij veel leerlingen de les uit gestuurd. Ze zijn blijkbaar wat drukker dan andere jaren. De derde klassen zitten vrij vol, dat zou er ook mee te maken kunnen hebben. Als een collega een leerling uit de tweede of de derde klas uit de les verwijdert, krijg ik een 'gele kaart' waarop die collega omschrijft wat de reden was. Ook kan hij of zij er de gegeven straf op vermelden (als er niets op staat, verzin ik een straf). Van onze muziekdocent kreeg ik een hele fraaie omschrijving van een reden om een leerling eruit te sturen: 'Niet te stuiten verbale dadendrang, ondanks aanwijzingen'. En dat is bij deze leerling heel herkenbaar.

Ronald Giphart beschrijft in zijn column in 'de Volkskrant' van vandaag zijn herinneringen aan C. Buddingh'. Buddingh' woonde (net als Giphart) in de Bankastraat in Dordrecht. Buddingh' kwam op een feestje bij de Gipharts thuis en een paar jaar later interviewde Giphart Buddingh' voor een artikel in de schoolkrant, een half jaar voor Buddingh's overlijden.

Tijdens het cultuurbal van afgelopen vrijdagavond zijn er veel foto's gemaakt. Ruim honderd daarvan staan op de site van het Kunstplatform. Hieronder een foto van de zaal, met links in het midden Martijn en Suzanne.

21 september 2010

Het ergst van allemaal, het is een grof schandaal,
Is André van Duin, hij spot met elke kwaal.
Ain Mann mit ain Accent, een psychiatrisch patiënt,
een scheel oog, een wijd uitstaand oor,
ons hele koningshuis haalt hij erdoor.
(Herman Finkers, Finkers op een hoop)

Vorige maand was ik op begraafplaats Den en Rust in Bilthoven, op zoek naar o.a. de graven van Clare Lennart en Ina Boudier-Bakker. Op die zaterdagmiddag heb ik de graven niet gevonden. Het is een fraaie, maar wat onoverzichtelijke begraafplaats. Enige tijd geleden mailde ik met Lilian van Dijk, die toen aangaf het graf van Clare Lennart te gaan bezoeken. Dat heeft ze nu gedaan. Ook zij heeft er lopen zoeken: 'Het was niet makkelijk te vinden. Uiteindelijk werd ik door drie grafdelvers naar de juiste locatie gebracht. Om te bewijzen hierbij de foto's':

Bij uitgeverij Liverse verschijnt binnenkort 'Nagelaten werk' van de vorig jaar overleden dichter/schrijver Bergman. Het wordt een vervolg op zijn in de reeks Privé-domein verschenen boek 'De tijd te lijf'. Van dat boek heb ik destijds genoten. Bergmans nuchtere en licht afstandelijke kijk op de wereld sprak me enorm aan. Bovendien wist hij het ook nog eens heel mooi (en bijna aforistisch) te brengen. Met andere woorden: ik verheug me ontzettend op dit nieuwe boek.

 

Hoe meer zorgen ik aan de kant zet, hoe bezorgder men mij aankijkt.
(Bergman, De tijd te lijf, blz. 38)

 

Stropdassen heb ik lief.
Zij zijn van een hartverwarmende nutteloosheid
en geven mij een volmaakt irreëel gevoel van veiligheid.
(Bergman, De tijd te lijf, blz. 118)

Nieuw bij Veense schrijvers (en als het kan ook nog in het boek): P. den Butter.

22 september 2010

Vanmiddag ging ik bijtijds naar huis. Ik wilde met Tygo een rondje op de hei gaan wandelen. Wandelen kwam er niet echt van. Tygo vond de kleine verhoging in het pad prachtig en bleef op en neer klimmen en van het randje afspringen. Ach, als hij het zo een half uurtje naar zijn zin heeft, is dat ook prachtig.

Overgezet (en uitgebreid): Jef Geeraerts.

1 bestelling: Jan Wolkers, 'Rembrandt in Rommeldam'.

23 september 2010

Gisteravond keek ik naar de film 'Spartacus' op televisie. Het was op één van de commerciële zenders, dus zaten er om de haverklap reclameblokken tussen. Dat is op den duur bijzonder irritant én het maakt de zit wel erg lang: de film begon om 20.30 uur en was tegen 00.30 uur afgelopen. Het is wel een indrukwekkende film, al is hij wel wat bloederig. Er vallen duizenden doden en je mensbeeld wordt bepaald niet in positieve zin bijgekleurd.

De afgelopen weken las ik elke avond een stukje uit 'Tijdelijk nieuw' van Kees van Kooten. Niet verrassend, wel taalspelig en van een constante kwaliteit. Een citaat:

Volwassenen beheersen zich. Je beeldt het je in, maar voert het niet uit.
Je bepeinst de overweging,
maar geen haar op je hoofd denkt erover in het openbaar een tegendraadse daad te stellen.
Toch verlang ik steeds vaker naar een dwarsligger die zonder scrupules de code doorbreekt;
vooral bij crematies en begrafenissen.
(Tijdelijk nieuw, blz. 207)

Als bij een proefschrift sluit Van Kooten dit boek af met een aantal stellingen. De aardigste:

Dikwijls in de kerk of in de moskee zitten
maakt net zomin een godsdienstig mens van je
als vaak in de garage slapen en dan
maar hopen dat je een auto wordt.
(Tijdelijk nieuw, blz. 226)

Overgezet (en aangevuld): Clare Lennart.

2 bestellingen: Chaim Potok, 'My name is Asher Lev', Simon Carmiggelt. 'Allemaal onzin', 'Brood voor de vogeltjes', 'Kroeglopen', 'Morgen zien we wel weer', 'Spijbelen' en 'Vliegen vangen'. In de afgelopen periode is mijn voorraad Carmiggelt zo uitgedund dat ik op rommel- en boekenmarkten toch maar weer Carmiggelts aan ga schaffen.

24 september 2010

Wie mooi wil zijn moet pijn lijden. Vandaag had ik een leerling die dat wat overdreef. Ze was de les uitgestuurd en ik wilde haar vanmiddag laten nablijven (papier prikken o.i.d.). Ze smeekte me of ze alstublieft volgende week mocht nablijven. Ze slikte nu al aspirines vanwege de pijn in haar voeten. Ik keek naar haar voeten: hoge hakken. En zo overdreven klein voor haar leeftijd vind ik haar niet eens. Ik heb mijn oudemannenhart maar laten spreken: ze mocht vandaag na haar laatste les naar huis (en andere schoenen aantrekken).

De post bracht vanmiddag een zware doos uit Den Haag (een pakketzegel tot 30 kilo). Het is een doos vol literaire krantenknipsels. Ze zijn van een schrijver/recensent die aan het opruimen is. Hij vond mijn site en bood me die knipsels gratis aan. Ik heb er nu zoveel in voorraad dat ik er overigens ook niet meer voor betaal. Wél vergoed ik zijn verzendkosten en doe daar een toegift voor een flesje wijn bij. De knipsels zijn netjes alfabetisch geordend en binnen die ordening zitten er ook mapjes knipsels over één schrijver tussen. De knipsels Brakman heb ik vanmiddag gelijk toegevoegd. Buddingh' vond ik in eerste instantie niet.

De vormgever is met 'Schrijvers geturfd' aan het werk gegaan. De eerste tweeëntwintig bladzijden heeft hij 'aangepakt' en het ziet er voortreffelijk uit. Symbooltjes bij geboorte- en sterfdata (Het werd een warboel van haakjes, streepjes en vreemde afbrekingen). Hij heeft nu tweeëntwintig pagina's van het Word-document gebruikt, dat zijn achtenveertig pagina's 'boek' geworden. Omgerekend wordt het dan een boek van tweehonderdvierentwintig pagina's (en dan moeten er nog foto's bij). Ik ben er enthousiast over en beantwoordde daarom Alberts mail niet, maar ging persoonlijk even in de winkel langs. Albert is ook enthousiast. Hij heeft bij twee drukkers offerte aangevraagd en ook in de tijdsplannimg moet dat allemaal gaan lukken!

1 bestelling: Ida Gerhardt, 'Dolen en dromen'.

25 september 2010

Rituelen zijn belangrijk voor een mens. Mijn zaterdagochtendritueel: Opstaan rond tien uur, een glaasje grapefruitsap, een kopje koffie (Vivalto Lungo), een plak ontbijtkoek en een beschuitje. Daarbij eerst het regiokatern van 'De Gelderlander', dan het 'Volkskrant Magazine' en dan de boekenbijlage.

Op 9 oktober wordt het Kees Stipplein feestelijk in gebruik genomen. Eén van de activiteiten is een door de gemeente georganiseerde boekenmarkt die zich vanaf het Scheepjeshofplein, via Hoogstraat en Zwaaiplein naar het Kees Stipplein slingert. Ik doe die dag mee met twee kramen. Daar verwacht ik wel wat van, want er wordt via krant en driehoeksborden flink reclame voor gemaakt. Waar ik wel een beetje nijdig van word is dat de ambtenaren er destijds falikant op tegen waren dat de door mij georganiseerde boekenmarkten in Hoofdstraat of Hoogstraat konden plaatsvinden of dat er een (stukje) straat kon worden afgezet. Nu de boekenmarkt door de ambtenaren zelf wordt georganiseerd kan ineens alles.

Vanmiddag viel het blad 'Inkt!' op de deurmat. Het blad bestaat nu één jaar en dat wordt gevierd met een nieuwe opzet. Het bestaat voortaan uit twee katernen. De eigenlijke 'Inkt!', nog altijd een 'glossy voor de liefhebbers van lezen', met daarnaast een katern met meer dan 100 recensies. Ik heb me al eens afgevraagd wat dit blad toevoegt aan de al bestaande bladen, maar dit lijkt me een kansrijke opzet. In een extra katern i.v.m. het verjaardagsfeestje zijn 'Schrijvers in stereo' afgebeeld. Het zijn 100 foto's in 3D (met een apart meegeleverd brilletje) uit de unieke collectie van Pierre Roth. Een aardig idee, al lukt het gegoochel met het brilletje mij niet erg best.
Voor mij was het belangrijkste dat in deze 'Inkt!' het dubbelinterview met Albert van Kooten en mij staat afgedrukt. De tekst had ik al ingezien (en daar was ik al tevreden over). Nu zag ik ook het geheel. Vier bladzijden tekst onder de titel 'De boekhandelaar en de antiquaar' met in het hart van de eerste twee bladzijden een foto van ons beiden met een lachend gezicht (en interviewer Wim aan de andere kant) en op de derde en vierde bladzijde foto's van Albert en mij met een veel ernstiger gezicht. Onder die foto van mij staat in grote rode letters: 'Ik probeer als antiquaar voornamelijk in te kopen wat ik zelf leuk vind' en dat lijkt me inderdaad een kernzin uit wat ik gezegd heb. Volgens Lidy had ik mijn bril op moeten houden, dan vallen de wallen onder mijn ogen minder op.

We brachten drie dozen statiegeldflessen naar de Albert Heijn. Ik had even zin om één van de emballagejongens om een mesje te vragen. Dan kon ik de bodem van de plastic flessen los snijden. Op het flessen-inname-aparaat staat namelijk heel duidelijk: flessenbodem eerst invoeren.

26 september 2010

Verjaardagen in Oostzaan. Gezellig, maar er valt daardoor literair weinig te melden.

Voor 'Schrijvers geturfd' moet ik nog wat foto's van de geïnterviewden maken. Gert Baas ga ik woensdagavond fotograferen. Rein Bijkerk mailt een foto van de presentatie van zijn laatste boek. Hij stelt als bijschrift voor: 'Rein Bijkerk (rechts) met mede-auteurs en vormgever bij de presentatie van Oorlogen en vredesmissies in de oude zaal van de Tweede Kamer'.

Ik lees op het moment 'Alleen maar nette mensen' van Robert Vuijsje. Het is een intrigerend boek, niet omdat ik me er zo goed in kan verplaatsen, maar wel door zijn manier van schrijven. Prachtige beschrijvingen, gelijk in het begin al, van het gevoel van allochtonen in Nederland. Rowanda, een negerin met enorme borsten, bewaart haar mobieltje tussen haar borsten. Dat leek me bedacht en een beetje vergezocht. Maar vandaag zag ik iemand die datzelfde doet, dus het is toch niet zó vergezocht. Verder staan er af en toe in het boek hele bladzijden MSN-verkeer. Ultrakorte zinnetjes onder elkaar. Het zal modern zijn, maar ik vind het niks.

1 bestelling: Dimitri Verhulst, 'Essay over het toegewijde bestaan als supporter van voetbalclub Standard de Liege' (alweer).

27 september 2010

Vanmiddag van 15.00 tot 17.00 uur had ik een bijspijkercursus 'It's learning' (onze digitale schoolomgeving). Twee jaar geleden had ik de basiscursus, maar ik heb er weinig mee gedaan en het was allemaal flink weggezakt. Ik zie er wel de voordelen van (je kunt er opdrachten voor de leerlingen opzetten, antwoordvellen, proeftoetsen e.d., je kunt kinderen mailen binnen dat programma én je kunt de leerlingen opdrachten digitaal laten inleveren. Er zit zelfs een plagiaatscanner op!) Het kwam in die twee uur weer aardig boven en ik geloof dat ik de basiszaken wel weer beheers.

Vanavond was er een ouderavond voor de derde klassen. Hier stond de profielkeuze centraal met daarna een kennismaking met de mentoren. Het liep goed, maar het is een schooldag van acht uur 's morgens tot tien uur 's avonds. Dan kan het wel weer.

De tijden die ik net noteerde zijn niet helemaal waar. Ik ben van pakweg half zes tot zeven uur thuis geweest om te eten. Suzanne en Tygo waren er ook. Gisteren kregen we van AnneMarie twee zaken duplo mee. Tygo was er nu al ontzettend mee in zijn schik. Het is een genot om hem ermee bezig te zien. Anderhalf jaar en hij gaat al net zo makkelijk met die blokjes om. Stapelt er al een stuk of wat netjes op elkaar. In één van de twee zakken zat een complete lego/duplo-spoorbaan. Prachtig spul!

Overgezet: Frank Martinus Arion.

1 bestelling: 2 bodemkaarten Rhenen.

28 september 2010

In de zomervakantie (in Veere) laadde ik voor het eerst mijn chipknip op. Ik zette er € 25,00 op. Vervolgens dacht ik nooit aan de mogelijkheid om het ding ook daadwerkelijk te gebruiken. Vandaag betaalde ik er het parkeren bij het gemeentehuis mee en het is inderdaad een stuk makkelijker dan het geklooi met losse muntjes.

Overgezet (en uitgebreid): Cola Debrot.

Vorige week was ik bezig met de Schrijversinfobladzijde over Jef Geeraerts. Op de site van de Koninklijke Bibliotheek vond ik dat Geeraerts de 'Literaire Gids van Belgie Nederland en Luxemburg' gedeeltelijk uit het Frans heeft vertaald. Ik had van die gids nooit gehoord. Voor mij was 'Querido's Letterkundige Reisgids' uit 1982 de eerste op dit gebied, maar dat blijkt dus niet waar te zijn. De andere gids was er al in 1972. Hij is uitgegeven in de 'Bibliotheque des Guides Bleus' en past daar ook qua vormgeving en uiteraard qua kleur bij. De gids is geschreven door Roger Bodart, Marc Galle en Garmt Stuiveling en is 768 bladzijden dik (de bladzijden 387 t/m 687 gaan over Nederland). Ik vond het boek op Boekwinkeltjes en vandaag landde het op de mat (opengeslagen ingepakt, ik houd daar nog steeds niet van). Er is wel een verschil met de gids van Querido: die beschrijft heel Nederland en deze Guides Bleus beschrijft een reis dóór Nederland en dus alleen de plaatsen die op die reis worden aangedaan. Het is nog wel interessant om uit te zoeken of de schrijvers aan Querido's reisgids deze Guide Bleu als bron hebben gebruikt.

De laatste tijd heb ik ontzettend veel knipsels ingevoerd/te koop gezet. Veel uit Cuijk, maar de afgelopen dagen ook een gedeelte van de knipsels die vorige week binnenkwamen. Vandaag waren dat bijvoorbeeld knipsels over Bertus Aafjes en knipsels van schrijvers waarvan de achternaam met een 'N' begint. Het één lokt het ander uit, daarom ben ik tussendoor ook bezig geweest met de Schrijversinfobladzijde over Hélène Nolthenius, die is nu zo goed als af. Gelukkig voer ik niet alleen knipsels in.... er worden ook knipsels besteld. Vandaag bijvoorbeeld over Ab Visser, Mien Proost, Jac. van Hattum, Maurits Mok en H. Marsman.

29 september 2010

Het is in mijn tweede klassen weer spreekbeurtentijd. In twee- of drietallen hebben ze zes tot negen minuten om over een zo origineel mogelijk onderwerp hun klas van informatie te voorzien. We gaan daarbij met onze tijd mee: geen uitgeknipte plaatjes op het bord geplakt, maar flitsende powerpointpresentaties op het digibord. Dertien- en veertienjarigen draaien daar hun hand niet voor om. Vandaag een spreekbeurt over living statues door een meisje dat een maand geleden in Arnhem op het festival is geweest. Ze is volgend jaar vast van plan om zelf aan de wedstrijd in Arnhem mee te doen. Ze hadden een aardige presentatie bij hun spreekbeurt: om aan te tonen dat lang in één houding staan zwaar is, zetten ze gedurende hun spreekbeurt twee klasgenoten als living statue in een hoek voor in de klas. Goed gevonden (maar wel een beetje afleidend).

Living statues (een boze leraar en een leerling)	Een spreekbeurt

In een andere klas ging de spreekbeurt over mode. Een typisch meisjesonderwerp, maar zo gebracht dat ook de jongens geïnteresseerd bleven luisteren. Daar moet ik dan wel bij zeggen dat er in deze klas maar vier jongens zitten:

Toeval, maar toch..... van het meisje van de eerste spreekbeurt is de vader een oud-klasgenoot van mij. De vader van één van de twee andere meisjes is een oud-collega. Veenendaal blijft een dorp.

Overgezet: Hans van Deventer.

30 september 2010

Een overzicht van de onderwerpen van de spreekbeurten in mijn tweede klassen:

B2b Films Coco Chanel Wapens Living statues Verslaving Spijkerbroeken Bier Fobieën Mode Make-up Dromen Vulkanen

B2d Drugs Alcohol IJs Mode Malaria Chocolade Sterren en planeten De hik New York Dierenasiel Mythen en sprookjes

B2e Accupunctuur Machu Picchu Eclips Zeven wereldwonderen Spijkerbroek Katoen Racisme Eiffeltoren Griekse cultuur Loverboys Diabetes

Gisterenavond was ik bij Gert. Om het over boeken te hebben, maar ook omdat ik nog geen foto had voor bij zijn interview. We namen wat mogelijkheden door en kozen uiteindelijk voor een foto aan zijn eettafel, met voor hem - uit zijn Louis Paul Boonverzameling - alle drukken én alle vertalingen van 'De Kapellekensbaan'.

 

 

Door naar oktober 2010