September 2013

 

Terug naar augustus 2013

1 september 2013

Lidy was vanochtend om 7.00 uur wakker en maakte toen foto's van de opkomende zon boven de landerijen achter ons weekendverblijf:

Zon om 7.00 uur zon om 7.00 uur

Nog een ontbijt in 'De Staakenborgh' en toen huiswaarts. We reden terug maar niet door Duitsland. We gingen 'binnendoor' naar Emmen en daar de snelweg op.

's Middags gingen we nog even bij Suzanne langs. Ze is vrijdag met aanhoudende buikpijn toch weer naar het ziekenhuis geweest. Als er maar geen galsteentje is blijven zitten.

1 bestelling: Inge Pröpper en Hans Kessens, 'Tussen pluche en publiek. Lokale politiek in de praktijk'.

2 september 2013

De eerste schooldag van een nieuw jaar. Eerst twee vergaderingen. Om half elf kwamen de leerlingen, maar die gingen eerst een paar uur met hun mentor 'aan de gang'. Daarna waren er nog lessen, maar mijn lessen vielen onder die 'mentortijd' dus ik zie mijn leerlingen morgen voor het eerst.
De brugklassers hadden een kennismakingsdag en liepen met zijn driehonderdvijftigen een speurtocht door de school te doen. Dat is me een gehol en een geschreeuw, maar we moeten blij zijn dat we ze 'binnen' hebben.

Ik ben begonnen de plaatsnamen in de dierenversjes van Kees Stip in 'Verzamelstip II' op te nemen in mijn literaire reisgids. Dat is veel werk, dus ik ga steeds maar een bladzijde of dertig doen. Over Harderwijk:

Op een haring

Een haring had te Harderwijk
wel heel verschrikkelijk gelijk
toen hij tezamen met een neef
het visserijbedrijf beschreef
als een antiek en sterk passé
ontharingsmiddel van de zee

1 bestelling: Ruud Bottemanne, 'Molens Molenaars en zelf broodbakken'.

3 september 2013

Zo: de kop is ook van het lesgeven af. In mijn tweede les kreeg ik zelf een lesje in perceptie. Ik stelde me voor, vertelde dat ik hiervoor op een basisschool heb gewerkt:
'Welke meneer?'
'De Achtbaan'.
'Daar heb ik ook op gezeten. Hoe lang werkt u al op het Rembrandt College?'
'Nog niet zo lang. Sinds 1999'.
'Dat is wel lang meneer. Toen was ik nog niet eens geboren!'

Jessica van Noord houdt ook een weblog bij. Ze schrijft over het Kees Stip Festival o.a. het volgende:

We hebben het repertoire afgestemd op de doelgroep. Dichters komen voorbij en het lied: ‘Veenendaal’, want dat was de geboorteplaats van Kees Stip.
Met huppelend refrein:

”Het blijst van allemaal, word ik van Veen van Veenendaal
Het blijst van allemaal, word ik van Veenendaal
Dat ik er niet vandaan kom en dat ik er geen mensen ken
Dat ik er niet naar toe zal gaan omdat ik niet belazerd ben..’

“Dat ze er mogen sterven van verveling en chagrijn
dat ze er mogen leven, zolang ik er maar niet bij hoef te zijn.
Ja het blijst van allemaal, word ik van Veen, van Veenendaal
Het blijst van allemaal, word ik van Veenendaal..”  (J.V. op Intimiteiten)

En na ons komt Mats Beek, de stadsdichter van Veenendaal speciaal  uit Veenendaal voor wie wij ook nog eens hebben gezongen in zijn woonkamer. Dat was in het hol van de leeuw. En vanwege de Bible Belt zingen we dan ook het onvolprezen: "Mazelen zijn niet van God."

3 bestellingen: Willem Frederik Hermans, 'De donkere kamer van Damokles', Einar Kárason, 'Het Duivelseiland', James Patterson, 'Een hart van glas'.

4 september 2013

Patty Scholten schreef het 'Levensbericht' over Kees Stip voor het 'Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden 2006-2007'. Dat verschijnt in een dik jaarboek, maar de auteur krijgt een paar exemplaren van de eigen tekst in een kaftje. In noot 10 schrijft ze: 'Diverse anekdotes zijn overgenomen van de website over Kees Stip door Mats Beek: http://www.schrijversinfo.nl/stipkees.html.
Ze vroeg me - daarom - zaterdag of ze me een plezier doet met een exemplaar daarvan. Dat doet ze zeker en vandaag was hij er al met de post, met een aardig briefje op een kaart met één van haar gedichten:

De kinderboerderij

Vanmiddag kwam Mees het gedicht 'De ontdekking' van K. Schippers op de rode bakstenen muur van school schroeven (Als je goed om je heen kijkt / zie je dat alles gekleurd is.) Als er één gedicht bij het Rembrandt College past, is het dit wel. De meeste gedichten in het centrum van Veenendaal zijn voor de wandelaar goed te zien. Dat is bij dit gedicht veel minder. Maar daar staat tegenover dat dit gedicht vanuit de trein heel goed te zien is en die trein staat hier stil op het station of rijdt langzaam weg of komt er langzaamaan aan. Vanaf het perron is het ook wel te lezen.
Als het goed is heeft Mees vanmiddag ook 'De mus' van Jan Hanlo bij Vögele opgehangen (ik had wel plezier om die combinatie) én het winnende gedicht van de laatste gedichtenwedstrijd in de Synagogestraat. Ik zal er deze week foto's van maken.

Bij de post zat een envelop met daarin 'Rijk verleden' van Lévi Weemoedt. Leuk! Maar als hij zijn gedichten zelf voorleest zijn ze leuker. Dat komt ook doordat in deze bundel langere gedichten (sonnetten) en korte versjes door elkaar staan. Bij zijn optreden las hij vooral die korte versjes voor. Ik val in deze bundel voor Weemoedts defenitie van Geluk:

Geluk

Een vrouw
een kind
een huis
een tuin

Een boek
een buik
een kale kruin.

Een nieuwe Veense schrijfster op Schrijversinfo: Daphne Kalff.

2 bestellingen: Simon Carmiggelt / Kronkel, 'Tekenen' (Parool, maandag 05-04-71), Anton van Duinkerken (samensteller), 'Zeven eeuwen katholieke poëzie'.

5 september 2013

Ik schreef gisterenavond een column over bar-dancing Suzie Q aan de Nieuweweg/Oranjestraat. De column is voor 'Veenendaal doet', maar komt waarschijnlijk ook op de gemeentepagina in de Veenendaalse Krant. Dat vind ik wel aardig, want met mijn gedichten sta ik steeds in 'de Rijnpost. Een alinea:

Suzie Q verwierf al snel bekendheid. Het kreeg een goede naam bij de Veenendaalse jongeren, maar de oudere Veenendalers dachten daar – deels uit onbekendheid – vaak anders over. Er traden bands op als Kayak, Brainbox, Long Tall Ernie & The Shakers en The Dizzy Man’s Band. Tegen die bands hadden mijn ouders niet zo’n bezwaar. Ze hadden wel bezwaar tegen ‘wat daar verder allemaal gebeurde’. ‘Daar worden drugs gebruikt’, zei mijn vader met donkere stem. Mijn moeder had gehoord ‘dat er in de geparkeerde auto’s van alles gebeurde’. En dan was er (in 1973) ook nog een knokpartij met een groep Molukkers geweest. ‘Die zijn daarvoor in de cel beland’, voegde mijn vader er graag aan toe.
Kortom: ze hadden net zo lief dat ik daar niet heen ging, maar voor mij waren hun bezwaren eigenlijk alleen maar reclame. Daar was het te doen, zoveel was wel duidelijk!

Tygo sliep vannacht bij ons. Rond 7.00 uur was hij wakker. Hij kwam naar onze slaapkamer en nam me mee naar zijn logeerkamer, waar een kast met kinderboeken staat. 'Ik heb gekeken opa, maar ik zoek eigenlijk een boek over piraten!' Die had ik voor hem, maar uit een andere kast. Dat boek is eigenlijk meer voor tienjarigen dan voor vierjarigen, maar tijdens het ontbijt zat hij heerlijk plaatjes over piraten te 'lezen'.

Ik had mijn fototoestel mee naar school genomen om een foto van het gedicht van K. Schippers op die rode muur te maken. De zon scheen er al vroeg heel mooi op, maar de batterij van mijn fototoestel bleek leeg te zijn.

5 bestellingen: Aldous Huxley, 'After many a summer', Robert van den Graven, 'De Aramees sprekende christenen', Amy Groskamp-ten Have, 'Hoe hoort het eigenlijk?', Dr. P.A.E. Sillevis Smitt, 'Handboek voor de heilige geschiedenis, deel 1 + 2', Rien Baars, 'Joep aan het werk'.

6 september 2013

Een B2 klas komt binnen met een vraag: 'Meneer kan een hond o.k. zijn?' Aan mijn gezicht zien ze dat ik de vraag niet snap, maar ze weten nog niet goed wat ze aan me hebben. Het is nog maar de eerste lesweek. Dus ze herhalen de vraag: 'Meneer, kan een hond ook gay zijn?' Nu weet ik niet goed wat ik aan ze heb. Is dit een grapje of verwachten ze een serieus antwoord. Ik kies voor een serieus antwoord: 'Honden, dieren in het algemeen zijn uit op voortplanting, ze moeten de soort in stand houden. Voor emoties, zoals 'verliefdheid' en 'houden van' zijn andere, grotere hersenen nodig. Mensen hebben die, maar honden hebben die niet. Ik denk daarom dat een hond niet gay kan zijn.' Ze knikken en accepteren dit antwoord. We kunnen aan de les Nederlands beginnen.

Ik begin mijn vier lessen vandaag met het voorlezen van het 'Veenendaals volkslied' van Kees Stip en daarna laat ik Joop Vissers 'Veenendaal' horen. Van die laatste zien ze de humor wel in, maar dat komt zeker ook doordat een groot deel van de leerlingen van buiten Veenendaal komt.

Jonge wiskundedocenten met moderne lesmethodes. Het ziet er in ieder geval grappig uit:

rechthoek gelijkzijdige driehoek

Vandaag maakte ik foto's van de nieuwe muurgedichten:

Op het Rembrandt College. Toepasselijk, want het is een school vol kleur (en dat bedoel ik letterlijk, niet qua schoolbevolking).

Rembrandt College Rembrandt College

Jan Hanlo's 'De mus' op de muur van Vögele. Ik had schik van die combinatie:

Vögele Vögele

En de winnaar van de gedichtenwedstrijd. Daar ben ik niet tevreden over. Bij de vorige winnaars was de speciaal voordit gedicht gemaakte tekening erin verwerkt. Dit komt nu 'kaal' over.

Synagogestraat Synagogestraat

2 bestellingen: Arno Lankhaar, 'Het Word 7 voor Windows 95 handboek', Rudolf Bakker, 'Goud lijkt op drek' - Salvador Dali'.

7 september 2013

We reden om pakweg 10.00 uur richting Lelystad: Landelijke stadsdichtersdag. Voordat we naar Lelystad gingen, reden we naar het ons toegewezen hotel van HaJé aan de A6. We checkten in, zetten onze koffer vast op de kamer en reden door naar Lelystad. Of eigenlijk weer naar Lelystad, want omdat dit hotel aan een parkeerplaats langs een snelweg ligt, kun je er maar vanaf één kant bij. Je rijdt dus een extra rondje van een kilometer of vijftien.

In theater Agora werden we ontvangen met een kopje koffie en een korte toespraak van organiserend oud-stadsdichter van Lelystad Gerard Beense.Er waren ruim veertig Nederlandse stadsdichters en een stuk of tien Vlaamse. De Vlamingen lieten in hun gesprekken hun vooroordelen blijken: 'Welja, de koffie is gratis. En dat in Nederland. Ik had de euro's al in de hand.' en 'Mijn dochter heeft in Utrecht gestudeerd. Ze voorspelt dat de lunch uit een broodje kaas en een glas karnemelk zal bestaan.'

Vanuit Agora ging het naar Restaurant Monica & Winston aan het Stadhuisplein. Op dat plein staat een stenen Lely op een metershoge sokkel. Als de boel ooit onderloopt, houdt hij droge voeten. De lunch bestond uit een 'aangekleed' broodje kaas (stokbroodje kaas met sla en tomaat, een kroket, kaassoufflé of warme worst, jus d'orange, bekertje yoghurt). Om het tempo erin te houden mochten we die lunch (op de warme hap en de drank na) zelf in een papieren zak afhalen. Praktisch, maar 'chique' is het niet; iedereen met zo'n papieren zak voor zich op tafel.

geschreven met stadsdichtersogen Uitgeverij 'Kontrast' was ook aanwezig. Zij geven de door Gerard Beense samengestelde bundel 'Geschreven met stadsdichtersogen. Een bloemlezing van Stadsdichters uit Nederland en Vlaanderen, ter gelegenheid van de 9e Nationale Stadsdichtersdag in Lelystad 2013' uit.
Een mooi initiatief (en leuk voor de dichters). We kregen allemaal twee auteursexemplaren, maar er werd eigenlijk ook wel van ons verwacht dat we er een paar extra aanschaften, om de uitgever uit de kosten te helpen. Dat is op zich overigens een redelijke verwachting. Je kunt er wat weggeven, of bij een presentatie/lezing te koop leggen.
Van mij staan er (net als van de meeste andere dichters) drie gedichten in deze bundel:
- Ollekeballeke
- De Salamander
- In de verte is het wonder

Na de lunch stonden er twee bussen klaar om de dichters in groepjes naar gastadressen te vervoeren. Daar had men kennissen en familieleden uitgenodigd om naar die dichters te komen luisteren. Ik was ingedeeld bij een groep die naar de Lelystadse bibliotheek ging. Daar lazen we onze gedichten in het restaurantgedeelte. Publiek kwam daar niet op af, maar je hebt wel ruim de tijd om naar elkaars werk te luisteren. Met mij lazen daar Sjoerd Feenstra uit Dronten, Martijn Nijdeken uit Lelystad, Bjorn van Houten uit Velsen en Alwin de Graaf uit Renkum.

Stadsdichters in de bibliotheek van Lelystad

Veel publiek hadden we niet (één meneer), maar er was wel een journalist van de Flevopost bij ons. Bovenstaande foto heb ik uit dit artikel van die journalist op internet gepikt. Ook binnen dit kleine gezelschap was er veel verschil in dichtstijlen. Van Houten is een hip-hopper, Nijdeken en De Graaf maken rijmloze verzen (waarbij die van Nijdeken langer zijn dan die van De Graaf) en Feenstra is vormvaster, klassieker in zijn poëzie. Maar zulke verschillen maken het juist wel aardig. Zelf las ik o.a. 'Klaagzang van prinses Annette', mijn Kees Stip-gedichten en wat ollekebollekes.
Na een paar uur hadden we het wel gezien. Lidy en ik liepen de bibliotheek zelf nog even in. Een fraai, modern gebouw en zo te zien een ruime keus. Ook hier staat de boel niet meer alfabetisch in de kasten. Er zijn thematisch ingerichte tafels en wat er in de kasten staat, staat vaak met de omslag naar voren. Datzelfde zie je in Veenendaal ook. Moderner, meer gericht op de zappende mens, maar ik betwijfel of het handiger is als je één bepaald boek zoekt.

Omdat wij niet met een bus heen en weer werden vervoerd, hadden we een paar uur voor onszelf. Het regende en dan is ook het centrum van Lelystad weinig uitdagend. We bekeken wat etalages, aten een ijsje en kochten een cd (Freek de Jonge, 'Zonde'). We liepen vast terug naar Restaurant Monica & Winston, maar daar had men nog niet op ons gerekend en we werden er min of meer weggekeken. We brachten de boeken en cd's daarom maar even naar de auto in de parkeergarage en gingen zelfs even in de auto zitten. Dat was niet echt de verwachte tijdsbesteding op zo'n middag.

Het buffet bij Restaurant Monica & Winston was prima in orde. We zaten aan tafel bij Sjoerd Feenstra uit Dronten (met wie je prima kunt kletsen over - Friese- literatuur) en met de oudste stadsdichter van Nederland: Herman Posthumus Meyjes. Hij is 86 jaar, was 'vroeger' o.a. ambassadeur in Japan en is nu stadsdichter van Deventer.

Na het buffet liep de hele groep naar theater Agora. De organisatie mag volgend jaar iets beter nadenken over 'regeldingen'. De verdeling over de bussen, de toegang tot het theater en het verdelen van de hotelkamers maakten vandaag een nogal chaotische indruk. De avond begon daardoor ook aan de late kant en was pas tegen half twaalf afgelopen. Een deel van het publiek (en ook van de dichters zelf) had het toen al lang voor gezien gehouden. Omdat álle dichters één vers voor mochten lezen, was het ook een hele zit. Dat voorlezen ging op alfabetische volgorde qua plaatsnaam. De 'V' van Veenendaal is dan vrij laat aan de beurt. Ik las dan ook voor een halflege zaal mijn gedicht: 'Klaagzang van prinses Annette'. Bewust gekozen, omdat ik het brave imago van Veenendaal niet wilde bevestigen.

Er werd ook een foto gemaakt van de hele groep (dorps- en) stadsdichters. Door een officiële fotograaf, maar Lidy knipte op haar toestel een foto mee:

stadsdixchtersfoto 2013

Er was nog een borrel na afloop, maar het was al bijna 24.00 uur en bovendien moest ik nog naar het hotel rijden. Dat is ook niet handig. Er werd ons door de gemeente Lelystad een overnachting aangeboden. Dat is heel vriendelijk en gastvrij en ik maakte daar ook graag gebruik van. Dan kon ik rustig wat drinken en hoefden we ons niet te haasten. Maar nu moest ik tóch een kwartier (naar dat hotel) rijden. Dan had ik net zo goed nog een uurtje door kunnen rijden, dan was ik thuis geweest.

8 september 2013

Vannacht regende het ontzettend. Vanochtend trouwens nog steeds. Het kletterde op het vrijwel platte dak van onze hotelark, op de overkapping ervoor en op het meertje voor onze kamer. We stonden rond negen uur op en ontbeten in het HaJé-restaurant 'De Aalscholver'. De andere dichters die hier overnacht hadden schoven ook aan, zodat het gesprek vrij snel weer over de dag van gisteren ging. Gezamenlijke conclusie: goed idee, leuk om andere stadsdichters te ontmoeten en te horen voorlezen, rammelende organisatie.

hotelark hotelark

Weer thuis een beetje gerommeld, opgeruimd en de cd 'Kytecrash' van Eric Vloemans, Colin Benders e.a. beluisterd. Martijn bracht die mee, omdat hij wist dat ik een paar weken geleden naar Eric Vloemans geluisterd had op Spotify (n..a.v. het boek van Martin Bril). Zondagavondmuziek (op een paar herrienummers na), boekje erbij, glaasje whisky.

Vanavond hebben we bij Martijn gegeten. Een mooi stuk vlees, gebakken met brie erin en erop. Heerlijk. Hij speelt de muziek van zijn laptop nu draadloos op de televisie af. Ook de zoekfunctie op tv ziet er schitterend uit. Iets van Apple.

Petra schreef een persbericht over de drie nieuwe 'gedichten op muren'. Vanavond staat het al in de digitale versie van de 'Veenendaalse Krant', met mijn zes foto's erbij (zie eergisteren).

3 bestellingen: R. van Genderen Stort, 'Kleine Inez', Abdelkader Benali, (gastheer), 'TXT. Alles is mogelijk in zestien verhalen', Wim van Helden, 'Inspecteur Arglistig en het gestolen fabrieksgeheim'.

9 september 2013

De brugklassers gingen vanochtend op kamp. Ouders fietsten mee of kwamen ze uitzwaaien. De brugklassers worden elk jaar kleiner. De brugklasmoeders worden elk jaar jonger. Nog even dan zijn de brugklasmoeders de brugklassers.

Vanmiddag liepen we met de werkgroep 'Gedichten op muren' een rondje door het centrum, op zoek naar 'bruikbare' muren. We vonden er tussen de vijf en tien, waar - soms met enige creativiteit - best wat mogelijk is. Ik maakte er foto's van. Daar plakken we een voorbeeldgedicht in en dan neemt Peter contact op met de eigenaren en gebruikers van de panden. Daarom zet ik er hier die foto's niet bij. Het is een beetje slordig als de eigenaren/gebruikers op die manier al weten dat Peter eraan komt.

Met mijn telelens maakte ik wat foto's van enkele koppen van Kees Stip aan het Kees Stipplein. Dat ik die telelens nodig heb, betekent dat ze aan de hoge kant hangen. Misschien kunnen ze met licht wat meer 'in de schijnwerper' komen te staan!

Kop Stip Kop Stip
Kop Stip Kop Stip

1 bestelling: Oek de Jong, 'Opwaaiende zomerjurken'

10 september

Gisterenavond heb ik de verfilming van 'Alleen maar nette mensen' bekeken. Het boek is weinig bijzonder (ik heb het niet uitgelezen) en de film past zich daarbij aan (ik heb hem wel uitgekeken). Een veel te dun verhaallijntje en nergens verrassend. (Hooguit het einde is verrassend, maar dan weer zó verrassend, dat je het niet gelooft). Het enige aardige in het boek waren de puntig geformuleerde observaties van de verschillen tussen bijvoorbeeld joden en Marokkanen of tussen Surinamers en Antillianen. Dat vond de filmmaker blijkbaar ook, want die observaties worden door een voice-over in de film letterlijk uitgesproken.

Al twee avonden/nachten stortregent het en in Leusden liggen 350 brugklassers en een stuk of twintig collega's in tentjes in het bos. Ik heb met ze te doen.

2 bestellingen: Heleen van Royen, 'De gelukkige huisvrouw', Esther Blom, 'Met Vingers Van Albast'.

11 september

De eerste bapo-dag van dit schooljaar. Lidy en Suzanne zijn boodschappen doen. Tygo is vanochtend op school en ik pas op Dylano. Hij vraagt vandaag veel aandacht. Pakt me doorlopend bij de hand en wil dan ergens heen. Het liefst naar de zolder. Hij probeert nu met één handje aan de leuning zelf de trap op en af te lopen. Naar boven lukt dat, maar naar beneden zijn zijn armen en benen nét te kort. Bij elke stap moet hij zich een beetje laten vallen. Dat ziet er levensgevaarlijk uit.

Het Boek der Boeken en Kok-Kampen
behoeden 't huis voor al te grote rampen.
Een Hugenotenmoord, een Bartholomeusnacht
en wat nog meer door Callenbach in Nijkerk wordt bedacht.

(Lévi Weemoedt, Griffemeerd (fragm.), Vanaf de dag dat ik mensen zag, blz. 14)

Het gaat slecht met de bijen, krijgen we de laatste tijd steeds te horen. In onze achtertuin staan twee 'bossen' guldenroede, waarop het barst van de bijen. Zo helpen we een beetje ze in stand te houden.

Op Schrijversinfo in de nieuwe layout: P.C. Boutens.

12 september

Al een paar jaar krijg ik zo af en toe via de mail een enquête van 'De Gelderlander', waarin mijn mening over die krant wordt gevraagd. Al die tijd geef ik ze een zeer lage beoordeling m.b.t. het regionieuws. Sinds er geen kantoor meer in Veenendaal zit, maken journalisten hun stukken op afstand. Ze weten weinig tot niets meer van de plaatselijke situatie en hebben geen kennis meer van de plaatselijke (recente) geschiedenis.
Vandaag wordt wat mij betreft het dieptepunt bereikt. Er staat een stukje in over de lokale PvdA, de afsplitsing van ProVeenendaal en het feit dat Martijn de vrijgevallen PvdA-zetel (i.v.m. het vertrek van Abdennour el-Ktibi) accepteert en zich daarmee bij ProVeenendaal aansluit.
Dit is een raar moment voor zo'n artikel. Het werd een week of drie geleden bekend en over een week of drie wordt hij geïnstalleerd. Veel gekker is het echter dat deze journalist schrijft: 'Nu wordt duidelijk dat Martijn Beek de kant van Adri Jansen kiest'. Als dit je nú duidelijke wordt, dan heb je als journalist de afgelopen jaren wel heel slecht opgelet. Martijn is al twee jaar commissielid voor ProVeenendaal. En dan zwijg ik nog over het fout schrijven van de namen van de betrokkenen.

De lesbrieven en handleidingen van de nieuwe gedichtenwedstrijd voor de derde klassen van het voortgezet onderwijs in Veenendaal zijn gekopieerd, afgeteld en vanmiddag op de scholen afgeleverd. Er waren acht spijbelaars, die een uur terug moesten komen. Die heb ik de lesbrieven in bundeltjes van vijfentwintig stuks laten leggen en de deelnameformulieren in stapeltjes van vijftig. Dat scheelde Petra en mij vanmiddag een hoop werk.

1 bestelling: Jan de Hartog, 'De kunstenaar' (2x)

13 september

Vanochtend reed ik op De Monding achter een moeder die haar kinderen naar school bracht. Rechts van haar fietste haar oudste kind; een jaar of zeven oud. Ze hield ruimschoots ruimte tussen dat kind en zichzelf, op een soort bakfiets met in de overdekte bak nog een kleiner kind. Bakfiets, tussenruimte en kind namen zoveel meters weg in beslag dat ik er onmogelijk nog langs kon. En ik mijn goede humeur maar bewaren.

Op vrijdag heb ik mijn vier tweede klassen achter elkaar. Ik ben mooi op schema, maar dat betekent dat ik dezelfde les over werkwoordsspelling vier keer achter elkaar gaf. Je hoort jezelf dezelfde dingen zeggen. Sterker nog: dezelfde grapjes maken.

Het culturele seizoen werd vanavond in theater 'De Lampegiet' geopend met het jaarlijkse Cultuurbal. De nieuwe directeur was verantwoordelijk voor de programmering. In de plaatselijke krant mochten we lezen dat het programma zó geheim was dat zelfs de andere leden van de organisatie niet mochten weten wie er kwamen optreden (tegen het uitlekken van het programma). Dat is in feite een motie van wantrouwen en zou voor mij reden zijn om uit zo'n organisatie te stappen!
Het was een leuke avond met een zeer afwisselend programma: een cabaretier met een zwaar Duits accent die in een soort lezing de overeenkomsten en verschillen tussen Nederland en Duitsland besprak en die daarbij de harde grappen (over o.a. koningshuis en kerk) niet schuwde, een breakdancegroep (afkomstig uit zo'n talententelevisieprogramma), een oud-turnster met een slangenmensact (dit is een te onaardige omschrijving: haar act was adembenemend, zeker het gedeelte waarbij ze aan twee doeken hing) en een a cappellakoortje van vier jonge meiden.
Tussendoor werden de genomineerden voor de Veenendaalse Cultuurprijs geïnterviewd: Het filmhuis, Tineke Hake en Hanneke Zwart. Hanneke Zwart won de prijs, wat me gerechtigheid en een terechte erkenning lijkt.
De uitsmijter van de avond waren drie donkere zangeressen, die een veel te lang optreden verzorgden. Deze act doet het waarschijnlijk goed in een bejaardendisco, maar is in een theater volkomen misplaatst. Niet prettig om naar te kijken, niet prettig om naar te luisteren (geschreeuw), vrijwel onverstaanbaar, seksueel getinte liedjes en de daarbij passende gebaren en dan ook nog gebracht met een enorme zelfoverschatting. De dames vonden zichzelf grappig ('Ik heb mijn lolbroek aan') en wisten ook te melden dat ze gewend zijn dat hun publiek niet blijft zitten (waarschijnlijk treden ze meestal op in zaaltjes waar je niet kúnt zitten). Ze dwongen het publiek min of meer om op te staan en de meerderheid gaf daar gehoor aan. Al gingen de meesten vrij snel tegen hun stoel staan leunen (waarschijnlijk durfden ze niet te gaan zitten). De 'artiesten' presteerden het zelfs om een poging te doen de mensen die bleven zitten voor schut te zetten. Dat laatste was ook tegen mij gericht (maar dat had u waarschijnlijk al begrepen). Als een artiest in het theater me vertelt dat ik moet gaan staan, dan doe ik dat zéker niet. Het ontbrak er nog maar aan dat ons opgedragen werd de 'handjes' in de lucht te steken (als dat wel was gebeurd, had ik de zaal verlaten).

1 bestelling: D. Santosh, 'Op de keien'.

14 september

Heerlijk uitgeslapen. Ik zou een avond of wat vroeger naar bed moeten gaan. Tenminste, dat denk ik 's ochtends als ik mijn bed niet uit kan komen. De laatste paar weken slaap ik 's avonds na het eten een uurtje. Tegen een uur of half elf ben ik dan weer klaarwakker en voel ik me lekker (ik ben een avondmens), waardoor ik toch pas weer tegen twaalf uur mijn bed opzoek.

Vanmiddag werd de Tricotage geopend. Het was gezellig druk op het Kees Stipplein. Toen ik er rond 14.00 uur aankwam, was de eigenlijke opening al geweest, maar er stond nog veel volk; politici en cultuurhotemetoten (waarvan het merendeel gisterenavond ook in De Lampegiet was). Het is - nu de bebouwing klaar is - wel een écht plein geworden. In de nog niet bezette winkelruimte was een kleine tentoonstelling ingericht over de recente geschiedenis van dit stuk van het centrum. Op in een cirkel opgehangen vaandels waren foto's afgedrukt. Tot mijn verrassing stond ik zelf op één van die foto's. Het is een foto uit 2005 waarop wethouder Sanders aan een groepje gemeenteraadsleden uitlegt wat er met de muur van de Hollandiawolfabriek moet gaan gebeuren.

Tricotage Tricotage

In de Hoogstraat was een kleine boekenmarkt. Ik heb een keer of zes een mailtje en/of een brief gehad of ik ook mee wilde doen. Deze maand ben ik zo druk in de weekenden dat ik daarvan af heb gezien. Ik twijfel trouwens helemaal aan het meedoen aan boekenmarkten. Het is erg veel werk voor een over het algemeen geringe opbrengst. Het even rondlopen op deze boekenmarkt bevestigt mijn twijfel. Weinig kijkers, nog minder kopers. En dan zit het weer ook nog eens niet mee. Vanochtend hebben ze al veel regen gehad. Dan gaat iedereen zeilen voor en/of achter de kraam spannen. De organisatie heeft ze met de voorkant van de kraam naar de winkels gezet. Door de zeilen aan de achterkrant van de kraam wordt het dan ook voor de handelaren heel ongezellig: je ziet elkaar niet meer.

boekenmarkt boekenmarkt

Op Schrijversinfo in de nieuwe layout: Anton Constandse.

1 bestelling: George Hogenkamp/ J.M. van de Wetering, 'Zo was/wordt de fiets'.

15 september

Vrijdagavond sprak ik, na het Cultuurbal, een oud leerling: Veerle Keijzer. Zij studeerde in 2012 af als zilversmid én als goudsmid aan de Vakschool te Schoonhoven en opende onlangs aan de Zandstraat 37c haar eigen atelier: Edelsmederij Caesar Jewels. Ik ga daar binnenkort zeker een keer kijken. Ze doet trouwens ook mee aan de kunstroute van 18 en 19 oktober aanstaande. Het is altijd leuk om te zien dat oud-leerlingen hun plek in de maatschappij weten te vinden en daar enthousiast over zijn. U had natuurlijk al gezien dat de naam van haar zaak haar eigen - gelatiniseerde - achternaam is.

Lidy heeft boerenkarnemelk gekocht. Maar dat valt reuze mee. Van cola moet ik veel erger boeren.

Voor 'de Rijnpost' schreef ik een gedicht: 'Cultuurprijs voor Hanneke Zwart'. Een strofe bij wijze van voorproefje:

Ze combineert keihard graniet
met ritsen of een veer
Wie ooit die zachte hardheid ziet
vergeet het nimmermeer.

Je weet nooit hoe het uitpakt, maar het zou zo kúnnen zijn dat er woensdag een gedicht van mij in 'de Rijnpost' staat en op dezelfde dag een column (over bar-dancing Suzie Q) op de gemeentepagina in de 'Veenendaalse Krant'.

Kut! Kut! Kut! Ik heb de afgelopen paar weken de Schrijversinfobladzijde over Simon Carmiggelt compleet gemaakt door de bijna 700 items van de Koninklijke Bibliotheek één voor één te bekijken en te controleren of ik die al op die Schrijversinfobladzijde had vermeld. Vanochtend maakte ik de opzet van een bladzijde over hem in de nieuwe layout en drukte op 'save' i.p.v. 'save as'. Ik overschreef de oude, complete bladzijde met de nieuwe, lege bladzijde. De laatste veiligheidskopie is van juli. Hiermee heb ik een uur of dertien werk in de prullenbak gekieperd. Zoiets is me nog nooit eerder gebeurd. Driewerf Kut!

Aan Carmiggelt moet ik dus nog een paar uur werken. Wat zijn er van die man veel kleine bibliofiele uitgaafjes verschenen! Van andere schrijvers is het aanvullen en overzetten naar de nieuwe layout veel minder werk. Vandaag deed ik de bladzijde over Salvador Hertog.

2 bestellingen: Fré Dommisse, 'Krankzinnigen', Simon Carmiggelt / Kronkel, 'Candy', Parool, 12-07-71 (Over een brief van het pornoblad 'Candy'. Ze vragen om een gastcolumn, Carmiggelt gaat eerst eens zo'n blad kopen).

16 september

Lampegietersavond. Historisch gezien is dat de avond waarop de arme Veenendaalse bevolking voor het eerst weer olie in de lampen goot om 's avonds door te kunnen werken (spinnen, weven). Nu is het een avond van kinderoptochten; verkleed en met een lampion. Bij Suzanne in de wijk is (nog) geen officiële optocht, daarom liepen buurtkinderen en ouders zelf een rondje door de wijk:

Lampegiet Lampegiet

4 bestellingen: Antonio Skármeta, 'De postbode', Pablo Neruda, 'Uit een straat werd ik geroepen. Gedichten van Pablo Neruda en teksten over Chili', Agatha Christie, 'Murder on the Orient Express', Petra Boelhouwer en Mats Beek, 'Kees Stip. Leerjaar 2009-2010 (lesbrief voor de 3e klassen VO)', Koos van Doorne, 'Verboden stad'.

17 september

Omdat ik de zoveelste herhaling van de troonrede zat was (hij leest wat stoterig, onze nieuwe koning), kwam ik zappend op 'Vroege vogels' terecht. Beelden van kraanvogels in het Fochteloërveen in de vroege ochtend. Prachtig! Optrekkende sliertige nevels boven een bijna prehistorisch landschap. Die kraanvogels zijn ook mooi, maar alleen het landschap was voor mij al genoeg.

Fochteloërveen

'Oh, what a beautiful morning'. Ach, waarom ben ik toch niet meer een ochtendmens; zulke beelden in de vakantie live gaan zien! Ik vrees dat ik het niet opbreng.

Over voorlezen gesproken. Ik kreeg vandaag de uitnodiging van een basisschool om in januari 2014 bij het landelijk voorleesontbijt in de laagste klassen te komen voorlezen. Vorige keer de wethouder, nu de stadsdichter. Dat lijkt me leuk om te doen, maar ik moet morgen eerst de medewerking van mijn eigen school vragen, want het kan zijn dat er één of enkele van mijn eigen lessen voor verplaatst moeten worden.

Adri stuurt me een foto die hij deze zomer in Middelburg maakte. Een gedicht van de Middelburgse stadsdichter (in 2003-2005) Chawwa Wijnberg op een plaatselijke muur:

Stadsdichter Middelburg

2 bestellingen: knipsel Vonne van der Meer, Jeremy Galton, 'Olieverftechnieken'.

18 september

Ik haalde vandaag wat H3-leerlingen uit hun les om te vragen waar ze tijdens de I-uren waren. De meesten hebben zich netjes, met een briefje van hun ouders, afgemeld (orthodentist e.d.). Eén meisje wordt een beetje nijdig op me: 'Ik heb écht een briefje aan de conciërge gegeven. Hij zei zelf dat hij het niet in Magister kon zetten.' Ik leg haar uit dat dat klopt: 'Ik sta hier eigenlijk alleen maar om jullie te laten zien dat het gecontroleerd wordt.' Waarop ze op een medelijdend toontje aan me vraagt: 'Moet u dat élke dag doen?'

Na tweeënhalve lesweek heb ik de boel verrassend goed op orde. Ik ben 'bij' met mijn klassen, de administratie qua lessen, Magister (leerlingadministratie) en It's learning (elektronische leeromgeving) klopt en vandaag was ik zelfs al bezig met de toetsen die in de planning pas over drie weken staan. Lekker!
Ik ben trouwens niet alleen 'bij' met mijn klassen, maar ook 'blij'. Aardige kinderen, goede sfeer, weinig te mopperen. Als dat maar goed gaat.

Een soepel verlopen ouderavond voor de tweede klassen Havo en Vwo. Margret hield een bondige toespraak over de wijzigingen en aandachtspunten in het lesprogramma van dit jaar en daarna gingen de ouders met de mentor van hun kind naar een lokaal voor een kennismaking en informatie op mentorniveau. Geen onvertogen woord, dus we mogen tevreden zijn.

1 bestelling: Henriëtte Roland Holst-Van der Schalk, 'Tusschen tijd en eeuwigheid'.

19 september

Het boek van de tweede klassen bracht vandaag een lesje over woordenboeken. Om dat een beetje aan te kleden had ik een tas vol woordenboeken meegebracht en uit de sectiekamer had ik de 'Van Dale'gepakt. Bij dertienjarigen blijkt onverwachte parate kennis te zitten. Eén jongen meldde uit zichzelf dat Van Dale geboren is in Cadzand-bad. De klas reageerde vol ongeloof: Hoe kan je dat nou weten? Deze jonger was er deze zomer met vakantie en had het standbeeld zien staan. Nou staat dat standbeeld in Sluis, maar dat is vlakbij Cadzand-bad en dat heb ik maar zo gelaten.
Ze namen met belangstelling kennis van het bestaan van een etymologisch woordenboek, een bijbels woordenboek, een geoniemenwoordenboek, een woordenboek van voornamen enz. Bij het retrogade woordenboek haakten ze echter af.

Vóór het achtste uur vroeg een meisje me of ze er dat uur bij mocht komen zitten. Ze was al uit en wilde na dat uur met haar vriendin (uit die klas) naar huis fietsen. Dit meisje had eerder op de dag dezelfde les al van mij gehad en nu viel haar mond van verbazing steeds verder open. Van zo'n rijtje woordenboeken maak ik niet elke keer een ander verhaal. Ook de voorbeelden zijn voor het grootste deel gelijk. 'Doet u datzelfde zo een paar keer per dag?' vroeg ze vol ongeloof. 'Ja', zei ik, 'maar de leerlingen zijn anders. Ze reageren anders, stellen andere vragen. Dus jullie maken zo'n les voor mij leuk.' Dat vond ze duidelijk wel een geruststellende (en prettige) gedachte.

Mijn column over bar-dancing Suzie Q staat vandaag (iets ingekort) op 'Veenendaal doet' en komt volgende week in de 'Veenendaalse Krant':

Oh Suzie Q, baby I love you, Suzie Q…

Zeg tegen iemand die in de jaren ’50 of begin jaren ’60 in Veenendaal geboren is ‘Suzie Q’ en je hebt een goede kans dat zijn of haar ogen beginnen te glimmen. En dat komt dan niet doordat deze man of vrouw aan het gelijknamige nummer van Dale Hawkins denkt (hoewel dat een heel bekend  nummer is, gecoverd door o.a. The Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival, The Everly Brothers, Suzi Quatro en José Feliciano). Nee, de gedachten van deze persoon gaan naar bar-dancing  Suzie Q aan de Nieuweweg, tussen de Juliana van Stolbergschool en de Oranjestraat. Met het verstrijken van de jaren heeft de naam Suzie Q in Veenendaal  een welhaast mythische klank gekregen.

Die plek daar aan de Nieuweweg neemt een belangrijke plaats in mijn jeugd in. Ik ging als kind naar die Juliana van Stolbergschool. Die naam gebruikten we overigens nooit. Voor ons was het de Nieuwewegse school. Naast de school lag aan een veldje met zwarte grond (waar we ’s middags voetbalden) en een stel grote bomen. Zo’n boomstam vormde de ene doelpaal en een stapeltje jassen de andere. Aan de andere zijde van dit veldje was de Oranjestraat en aan de achterkant van het veldje stond een laag gebouw. Lang geleden een atelier van de Koninklijke VSW en vanaf ongeveer 1970 zat daar bar-dancing Suzie Q.

Suzie Q verwierf al snel bekendheid. Het kreeg een goede naam bij de Veenendaalse jongeren, maar de oudere Veenendalers dachten daar – deels uit onbekendheid – vaak anders over. Er traden bands op als Kayak, Brainbox, Long Tall Ernie & The Shakers en The Dizzy Man’s Band. Tegen die bands hadden mijn ouders niet zo’n bezwaar. Ze hadden wel bezwaar tegen ‘wat daar verder allemaal gebeurde’. ‘Daar worden drugs gebruikt’, zei mijn vader met donkere stem. Mijn moeder had gehoord ‘dat er in de geparkeerde auto’s van alles gebeurde’. En dan was er (in 1973) ook nog een knokpartij met een groep Molukkers geweest. ‘Die zijn daarvoor in de cel beland’, voegde mijn vader er graag aan toe.
Kortom: ze hadden net zo lief dat ik daar niet heen ging, maar voor mij waren hun bezwaren eigenlijk alleen maar reclame. Daar was het te doen, zoveel was wel duidelijk!

Als je eenmaal binnen was, bleek het allemaal nogal mee te vallen (of tegen). Ik ben nooit een danstype geweest en vaak stond het aardig vol met jongelui die – net als ik – met hun houding niet goed raad wisten. Kletsen, drinken, naar elkaar kijken, ach.. het is van alle tijden.

Echt goede herinneringen heb ik aan de eerder genoemde optredens. Dat van The Dizzy Man’s Band kan ik me zelfs nog voor de geest halen. Die ‘Band’ bestond uit een behoorlijk groot aantal leden en was op en top een feestband met meezingers en een hoop flauwekul. Ze brachten ook een medley van nummers uit Jesus Christ Superstar en ze hebben er ongetwijfeld plezier aan beleefd dat juist in Veenendaal te doen. Die film was in 1973 uitgekomen en de dubbel-lp met de  filmmuziek was een verkoopsucces (ik ken nog hele stukken uit mijn hoofd). Het dikste bandlid speelde/zong Jesus Christ en op een gegeven moment hield een ander bandlid de standaard van de microfoon ondersteboven boven zijn hoofd. Dat leverde de vorm van een kruis op. Ik weet nog dat ik – als gereformeerde Veenendaalse jongen – daar geschokt op reageerde. Was dat geen spotten met het geloof? Nee, het was ongecompliceerde lol (zeg ik nu).

Zo heeft Suzie Q mij (mede) gevormd, heb ik er goede herinneringen aan en beginnen mijn ogen te glimmen als ik het er met u over heb. En dat doe ik graag. Begin er de volgende keer maar over …..

 

1 bestelling: Irmgard Smits, 'Irmgards grote kleine wereld'.

20 september

De hele week ruik ik op school tegen half tien al een (best lekkere) pannenkoekenlucht. Bij navraag blijken de T2-klassen bij verzorging die pannenkoeken te bakken. Blijkbaar lopen de luchtstromen zo door school dat de lucht langs mijn kantoor trekt (of zou de afzuiginstallatie via mijn plafond en airco lopen?).

Al een paar jaar leer ik mijn tweede klassen: 'Binnen een alinea schrijf je de regels vol.' Dat die boodschap niet goed overkomt, blijkt ook al een paar jaar uit de ingeleverde boekverslagen en opstellen. Daarom besloot ik vandaag het maar eens anders te verwoorden: 'Binnen een alinea blijf je met je poten van de entertoets af!' Aan de koppies te zien, kwam ik nu over.

Vandaag ben ik erg geschrokken van het gedicht in 'de Rijnpost'. Er kan een keer iets fout gaan met een zin of een afbreking, maar nu is er werkelijk niets van het gedicht over. Het is totaal verminkt. Al in de kop: stdasdichter - de a en de d van stad omgedraaid Ik ben nu de Sint Dasdichter. In de 1e, 3, 4e, 5e en 6e strofe gaan de afbrekingen mis. Ze gaan ook nog eens inconsequent mis. De ene keer komt de rest van de regel er als een nieuwe regel onder (uit haar hart), de andere keer komt het laatste deel van de regel vóór de volgende regel te staan (niet met ritsen of een veer). De 2e strofe is het ergst: die is zonder witregel achter strofe 1 geplakt. Sterker nog: echt erachter, niet eens eronder. En in die 2e strofe zijn alle vier de zinnen, zonder afbreking, achter elkaar komen te staan.

Hanneke Zwart

De vraag is wat er nu mis gaat?. Ligt het aan de manier waarop ik het inlever? Aan mijn Wordversie? Gaat er bij 'de Rijnpost' iets mis? Die vragen moeten wel beantwoord worden, want zo kan het echt niet. Eigenlijk vind ik ook dat dit gedicht volgende week opnieuw geplaats zou moeten worden (en dan goed uiteraard).
Ach: ik weet heus wel dat dit niet mijn allerbeste gedicht is. Met name de regel 'De muur van de brandweer' is heel matig. Wat is er met die muur? En erger: het metrum klopt hier niet. Als je de zin ritmisch leest, leg je de klemtoon op 'weer' in plaats van op 'brand'. Maar dat is nog geen reden voor een dergelijke verkrachting.

Dan maar een keer in mijn eigen opmaak:

Cultuurprijs voor Hanneke Zwart

Wij maken Hanneke niet Zwart,
wij geven haar een prijs.
De kunst komt rechtstreeks uit haar hart
en dit is het bewijs

dat Veenendaal haar werk waardeert
als Veense kunstenaar
en (spek)steen snijden van haar leert:
al meer dan dertig jaar.

Ze combineert keihard graniet
met ritsen of een veer
Wie ooit die zachte hardheid ziet
vergeet het nimmermeer.

Driehoeken aan de Vondellaan.
Kees Stip zeventien keer.
De politie heeft haar kunstwerk staan.
De muur van de brandweer.

Ze zijn begonnen aan 't Panhuis.
Daarna kwam het Verlaat.
Aan de Mulderslaan zijn ze nu thuis,
waar 't atelier ook staat.

Voor Amsterdamse Zwarte Han
Een hard driewerf hoezee.
We gunnen jou en Ed (je man)
van harte die trofee.

Via-via hoor ik dat de postzegels per 1 januari wéér vier cent duurder worden. Een paar maanden geleden gebeurde dat ook al. Ik ben de tel kwijt, maar de laatste paar jaar zijn ze dan wel 25 cent duurder geworden (op mijn afrolapparaat staat nog met zwarte stift '39 ct' geschreven.) Deze laatste prijsverhoging gaat betekenen dat op een boek van € 2,50 bijna altijd € 2,56 porto gaat!

Ter voorbereiding op het cultuurdiner van 11 oktober zag ik vanavond 'De donkere kamer van Damokles' in Theater Aan de Slinger in Houten. Indrukwekkend gespeeld, beginnend met Osewoudt die in verpleegstersuniform en geblinddoekt de kazerne in Breda binnengesmeten wordt. Daar wordt hij verhoord en worden - in flash back - diverse scènes gespeeld die eerder hebben plaatsgevonden. Dat is een prima vondst, want zo kun je het speelbare spelen en het niet speelbare in het verhoor vertellen.

Dat Theater Aan de Slinger is van binnen zeer de moeite waard. De omgeving buiten is uitermate troosteloos: beton, station, fietsenstalling en fietspaden. En zowaar een gracht. Misplaatst, zoals in Veenendaal straks ook die Brouwersgracht misplaatst zal zijn.

2 bestellingen: Frans Pointl, 'Het Albanese wonderkind', Annelies Verbeke, 'Slaap !'.

21 september

De jaarlijkse Bekenbarbecue van vlak na de zomervakantie en deze keer was dat bij ons. 's Ochtends waren we druk met de voorbereidingen. 's Middags gingen we eerst bij Martijn kijken die twee finales speelde bij TVVW. De eerste (gemengd dubbel) won hij, maar daar waren we niet bij. De tweede (heren dubbel) verloor hij en daar waren we juist wel bij. En nu maar hopen dat dat niet kwam door de onverwachte aanwezigheid van een stuk of zestien supporterende familieden (hij zegt van niet).

Martijn Martijn publiek

De barbecue was gezellig en smakelijk. Traditioneel had iedereen veel te veel gemaakt en meegebracht. Ik vrees dat ieder van ons de komende dagen nog nasi e.d. eet met daarin verwerkt de overblijfselen van de barbecue. We hadden er vandaag opvallend goed weer bij. De afgelopen week was nogal regenachtig, maar vandaag was het droog en zelfs af en toe zonnig. We hadden de 'buitenbank' voor de helft binnen neergezet, maar we zaten vooral en tot 's avonds laat buiten.

Bekenbarbecue Bekenbarbecue

En een officieel portret van vier Beken:

Vier Beken

1 bestelling: 2 x W.F. Hermans, 'De donkere kamer van Damokles' (toeval bestaat niet?)

22 september

Uitslapen en opruimen. Het meeste is weer schoon en staat weer op zijn plaats.

Vanochtend maakte ik met de fractie van ProVeenendaal een kort rondje door het centrum om nieuwe groepsfoto's en wat individuele foto's te maken voor gebruik in persberichten en op de site. Die zijn nodig omdat Martijn donderdag gemeenteraadslid wordt. Frits Beckerman wordt schaduwraadslid in zijn plaats. Ik ben geen 'echte' fotograaf, maar als je in korte tijd zestig foto's maakt, zitten daar altijd wel wat bruikbare en meestal ook wel een paar goede tussen. Vorige maand stond zo één van mijn foto's (Martijn bij het beeldje voor theater de Lampegiet, meegestuurd met een persbericht) een halve pagina groot in de Veenendaalse Krant.

ProVeenendaal ProVeenendaal

Vanmiddag gingen we, met Suzanne en Tygo, bij Lidy's vader in Culemborg op bezoek. De Cuneraweg is vanaf de rotonde bij de Rondweg-Oost afgesloten. Je wordt via Elst geleid, maar dan laten ze je vijf kilometer terug naar Rhenen rijden, de brug over en dan weer vijf kilometer terug. In plaats daarvan namen we heen het pontje bij Ingen en terug het pontje bij Amerongen. Tygo vond dat spannend, durfde op de heenweg eigenlijk de auto niet uit, maar vermande zichzelf op de terugweg. We hadden voor pa een nieuwe afvalbak gekocht en wat viooltjes voor in de potten op zijn balkon. Suzanne had haar fototoestel bij zich:

Tygo en zijn overgrootvader Samen op de pont

23 september

Frans, collega handelaar in tweedehands boeken, mailde me dat hij me te negatief vindt over de boekenmarkt in de Hoogstraat van vorig weekend. Er was, zeker gezien het matige weer, veel publiek en er werd heel behoorlijk verkocht. Hij stuurde me foto's die ook een positiever beeld geven dan de mijne:

boekenmarkt Veenendaal boekenmarkt Veenendaal

Vanmiddag ben ik een spijbelende leerling thuis op gaan zoeken. Dat zit niet in mijn werkomschrijving, maar soms moet je je gevoel volgen. Zijn broer liet me binnen en riep hem dat hij naar beneden moest komen. Zijn gezicht, toen hij mij onderaan die trap zag staan, maakte het de moeite waard. En nu maar hopen dat het zoveel indruk heeft gemaakt dat hij zijn leven betert.

De drukte in een aantal weekenden achter elkaar eist zijn tol. Ik slaap na het eten ruim een uur (en dat al een paar dagen achter elkaar). Maar de ergste drukte hebben we nu voorlopig gehad. Het zal de leeftijd zijn.

24 september

Slecht geslapen: keelpijn, hoofdpijn, proesten, snurken als ik wel slaap. Vannacht en vannochtend aspirine en wel naar school. Ik heb me door de lessen, uit de les gestuurde leerlingen en sectievergadering heengewerkt. Morgen Bapo en vanavond een stoomdouche en vroeg naar bed.

Vandaag en gisteren begon ik mijn lessen maar weer eens met Jeroen van Merwijk om aan te tonen dat een goede liedtekst (en dan bedoel ik nadrukkelijk niet het werk van Jan Smit of Nick en Simon) heel dicht bij poëzie ligt. Van Merwijk heeft - zoals blijkt uit wat ik voorlees - aan alles en iedereen een hekel:
- aan dieren - Het antikattenlied
- aan kinderen - Dat tuig uit Nieuwegein
- aan vrouwen - Wat zijn de vrouwen groot
- aan mannen - Alle mannen moeten dood
- aan het leven in het algemeen - 't Leven is kut
Het is iets over hun hoofden heen, maar ze horen in ieder geval eens wat anders qua liedteksten en weten dan tenminste dat dit ook bestaat. Ze moeten er om grinniken (bij wat ze wél begrijpen en dat is meer dan ik begreep toen ik veertien was) en ze vallen stil bij 'Het leven is kut'. Een paar jaar geleden wisten leerlingen dat Hans Teeuwen dit nummer ook gebruikt heeft, maar Teeuwen is blijkbaar voor deze leeftijdsgroep ook alweer passé.

2 bestellingen: Ben Borgart, 'De vuilnisroos', J.N. Muiser, 'Fabricagetechnieken en gereedschapsleer'.

25 september

De tweede helft van de nacht heb ik redelijk geslapen. De kou in mijn kop slaat - zoals gewoonlijk - wel op mijn longen. Ik ben begonnen bisolvon te slikken. En nu maar hopen dat het daarmee hanteerbaar te houden is.

Mijn column over bar-dancing Suzie Q (zie 19 september) staat vandaag inderdaad in 'De Veenendaalse Krant'.

Voor het cultuurdiner n.a.v. 'De donkere kamer van Damokles' zijn nog geen kaarten verkocht. Blijkbaar is voor iets dergelijks in Veenendaal geen 'markt', of is de inleider niet aansprekend genoeg. Ik stop nu in ieder geval met de voorbereiding ervan. Als het tóch nog doorgaat, bereid ik me in de laatste drie dagen wel verder voor.

Den Helder is veel zonniger dan Maastricht,
terwijl Maastricht merkwaardigerwijze
in metaforische zin veel zonniger is dan Den Helder,
dat ongetwijfeld een van de meest ellendige plaatsjes van Nederland is.

(Maarten van Rossem, Nederland volgens Maarten van Rossum, blz. 9)

Vanavond heb ik met Adri, Gert en Mersiha meegedaan aan de pubquiz in Robert's Pub. We vonden dat we best veel wisten: steeds een vraag of zeven van elke tien vragen. Toch werden we zesde (van de zeven teams). De anderen wisten blijkbaar nog veel meer. Maar het gaat om de leuke avond, meer dan om het winnen. Zo drink je nog eens een guiness (of twee), die je gebracht wordt door - ook hier - een oud-leerling.

In de nieuwe layout op Schrijversinfo: Henk van Zuiden.

1 bestelling: Hella S. Haasse, 'Oeroeg'.

26 september

Twee hardwerkende tweedeklas-meisjes hielden vandaag een spreekbeurt over 'Het Midden-Oosten'. Veel informatie opgezocht, hard gewerkt, taken verdeeld en de boel uit het hoofd geleerd (dat laatste moet dan eigenlijk weer niet). Ze willen veel te veel informatie in zes minuten stoppen en dat lukt dus niet. Het worden ruim twaalf minuten, waarmee ze niet aan de opdracht voldaan hebben en onmogelijk een voldoende kunnen scoren. De kunst is dan om die meiden (en de rest van de klas) niet te demotiveren, maar ze wél duidelijk te maken dat (ongeveer) zes minuten spreken een 'harde' eis is.
Ze hadden hun spreekbeurt in drieën geknipt: geografie, geschiedenis en cultuur. Dan heb je voor elk onderdeel twee minuten. Bij zo'n onderdeel hadden ze vervolgens weer zeven onderwerpjes. Dan heb je zeventien seconden per onderwerpje. Dat kan dus nooit. Je weet dan vooraf eigenlijk al dat het mis zal gaan!
Ik heb ze vandaag geen cijfer gegeven. Ze kiezen één van die drie onderdelen als hoofdonderwerp, gaan nog een middag bij elkaar zitten en houden over een week of vier een nieuwe spreekbeurt. Dat wordt vast een hoog cijfer!

Vanavond werd Martijn geïnstalleerd als gemeenteraadslid voor ProVeenendaal. Zoiets is een officieel moment, met het onderzoek van geloofsbrieven en een door de burgemeester uitgesproken belofte (Ik verklaar dat ik, om tot lid van de raad benoemd te worden, rechtstreeks noch middellijk, onder welke naam of welk voorwendsel ook, enige gift of gunst heb gegeven of beloofd. Ik verklaar en beloof dat ik, om iets in dit ambt te doen of te laten, rechtstreeks noch middellijk enig geschenk of enige belofte heb aangenomen of zal aannemen.Ik beloof dat ik getrouw zal zijn aan de Grondwet, dat ik de wetten zal nakomen en dat ik mijn plichten als lid van de raad naar eer en geweten zal vervullen) waarop Martijn zei: 'Dat verklaar en beloof ik'.

Martijn Martijn

Ik kocht - als cadeautje - het nieuwste boek van Wim Daniëls voor hem: 'Gnoeg is gnoeg'. (Lopend bij Van Kooten kan ik het niet laten zelf ook wat aan te schaffen:
- Drs. P, 'Jongste ontdekkingen'.
- Nico Dijkshoorn, 'Dijkshoorn kijkt kunst'. )

Al snel in de vergadering kwam ook zijn maidenspeech, die hij - heel stoer - zonder papier deed:

Martijn Martijn
Gemeenteraadslid M.R. Beek vraagt het woord. Gemeenteraadslid M.R. Beek voert het woord.

 

De vergadering werd hektischer dan verwacht, met een door ProVeenendaal ingediende (niet voorbereid, maar inspelende op de toon van de vergadering) motie van treurnis tegen wethouder Bouwmeester. De motie werd ook gesteund door collegepartij VVD en daardoor was er een meerderheid.
Na de vergadering gingen een kleine groep raadsleden van diverse partijen én de burgemeester nog naar het terras van Zeldzaam, waar het glas op Martijn werd geheven en waar het al snel 01.00 uur was. Een serveerster kwam ons toen vertellen dat we óf naar huis óf naar binnen moesten, omdat de burgemeester het niet goed vindt dat terrassen na 01.00 nog bezet zijn. Het meiske had geen idee dat ze diezelfde burgemeester daarmee naar huis stuurde.

2 bestellingen: Sheila Burnford, 'De ongelooflijke reis', C.A. ter Linden e.a., 'Overdenkingen bij uitvaartdiensten'.

27 september

Twee V2-jongens hielden een spreekbeurt over de atoombom op Hiroshima. Ze koppelden Hiroshima rechtreeks aan Pearl Harbour. De Amerikanen gooiden een atoombom op Hiroshima ómdat de Japanners Pearl Harbour hadden gebombardeerd. Bij de nabespreking gaf ik aan hieraan enige twijfel te hebben. De klas accepteerde dat maar nauwelijks (U bent toch geen geschiedenisleraar?). In mijn andere V2-klas hadden twee jongens een tactisch gekozen onderwerp: Gedichten.
In beide V2-klassen was vandaag ook het eerste leer-so'tje (moeilijke woorden, spreekwoorden). Het zijn ijverige leerlingen. Het gemiddelde cijfer zal rond de negen liggen en dan heb ik nog tienden van punten afgetrokken voor vergeten hoofdletters, vergeten punten en niet aanéén geschreven woorden (waar ze maandag ongetwijfeld commentaar op zullen hebben).

Edwin (die in Barneveld woont) haalde voor ons de bestelde nieuwe hangmatstandaard op bij de Intratuin. Morgen is het weer goed genoeg om hem gelijk uit te proberen. Ik baarde wel opzien toen ik tegen half vier in de hal van school liep en iedereen prettig weekend wenste, met die doos (met een foto van een hangmat erop) op mijn schouder.

Nieuw op Schrijversinfo: J.W. Holsbergen.

1 bestelling: Toon Tellegen, 'De ontdekking van de honing'.

28 september

Zonnig herfstweer, maar met een koude oostenwind. We hebben het schuurtje (linkerkant) uitgemest en opgeruimd. Het één en ander weggegooid en de kussens van de buitenkant op hun winterplek gelegd.

Alweer een telefoontje van iemand die dozen boeken wil komen brengen. Ik heb 'nee' gezegd; ik kan ze niet meer kwijt!

herfsttijloos

In de afgelopen week kreeg ik alweer een keer of vijftien te horen: 'Wat bloeien jullie krokussen op een raar tijdstip!' Nee: onze krokussen bloeien 'gewoon' in de lente, maar deze herfsttijloos bloeit 'gewoon' in de herfst.

We brachten de voor de Bekenbarbecue geleende barbecue van Gijs en Suzanne naar ze terug. In de auto moest ik hoesten (dat doe ik de hele week al frequent) en ik voelde in mijn rechterzij iets 'knoepen'. Een rib? Een spier? In ieder geval verrek ik van de pijn.

Nieuw op Schrijversinfo: J.K. Rensburg.

2 bestellingen: Gerard Reve, 'De Avonden', Toon Hermans, 'Alles is heimwee', 'Fluiten naar de overkant', ' Ik heb het leven lief'en 'Tussen mei en september. Dagboek'.

29 september

Op Facebook plaatst Anne Marie een foto waarop Mart trots een zelfgebakken appeltaart laat zien. Er ontstaat een gesprek met Christine over de appeltaarten van mijn moeder (en over haar beroemde borrelhapje: gekookt ei in rookvlees in ham in schnitzel). Het appeltaartrecept van mijn moeder blijkt kwijt te zijn, maar wij hebben dat nog op een origineel kladblokblaadje:

Mart met appeltaart Ma's appeltaart

 

Kees Klok zet het iets te zwaar aan, maar het gevoel is méér dan herkenbaar:

VWO-4 heeft het vrij eenvoudige tentamen gruwelijk slecht gedaan. Stof die ze in de derde klas hebben gehad en die in de vierde nog eens is herhaald. Of ze leren niet, of zo'n repetitieweek is te veel ineens, of we bevorderen leerlingen uit de onderbouw die onvoldoende capaciteiten hebben. Ik word er weleens tureluurs van. Je probeert iedere werkvorm uit, inclusief die zo gepropageerde onzin van samenwerkend leren, maar niets baat. Er is een soort van onveranderbare tweedeling onder leerlingen. Tussen degenen die, geeft niet wat je ook doet, er wel komen, en de dode paarden waaraan je kunt blijven sjorren, maar die je nooit in beweging krijgt.
(Kees Klok, Idioten ontloop je nergens, blz. 159/160, 23-06-2006)

Nieuw op Schrijversinfo: Hugo Raes.

2 bestellingen: J.C. van Schagen, 'Zeeuwse reflexen', Brendan Behan, 'Gistend bloed. De levensgang van Brendan Behan'.

30 september

Als ik vroeg op moet staan, krijg ik geen brood door mijn keel (In de vakantie mag ik wel graag rustig - en ook wel uitgebreid, met de krant erbij - ontbijten). Wanneer ik naar school moet, volstaat een snel bakje perzikyoghurt, liefst die van de C1000 (als het erop aankomt, ben ik een gewoontedier). Zo'n bakje yoghurt lepel ik leeg, terwijl ik de koppen van het regionieuws bekijk. Vandaag had ik voor het eerst in al die jaren een hap bedorven yoghurt in mijn mond. Het was het laatste beetje uit een pak (dat goed moet zijn tot en met vier oktober). Getverdemme! Ik wist niet hoe snel ik mijn mond moest gaan spoelen onder de de kraan. Je bent op zo'n manier in ieder geval gelijk goed wakker.

Vier nieuwe Veense auteurs op Schrijversinfo: Susanne Honders, Johan Frinsel, Marten Geurts en Henri Keurhorst.

1 bestelling: knipsels Dèr Mouw.

 

Door naar oktober 2013