Rico Bulthuis

Profiel

Achternaam: Bulthuis
Roepnaam: Rico
Voornamen: Rico Johannes
Geboren: 27-08-1911
Te: Den Haag
Overleden: 04-10-2009
Te: Zutphen
Pseudoniem(en): R.J. Bulthuis gebruikte (tijdens de Tweede Wereldoorlog) het pseudoniem Hans Guignoly.

Voor tweedehands boeken	Ook van Rico Bulthuis
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Naar Boven

Werk

Proza

Diederiks droeve dood: sprookje voor marionetten (1933)
Lied zonder naam: harlequinade voor marionetten (1935)
De stam der protestantse Polakken (bibliofiel, 200 ex.)
Grotesken (1938)
Het glazen masker (1940)
Dit is het verhaal van mijn vriend de tovenaar: katten en vuurwerk, of de getemde troll : een waarachtige en leerrijke geschiedenis geschreven en gedrukt voor het poppentheater Lampion (bibliofiel, 40 ex.) (1942)
Het geschaakte koren (1945)
Fred Fernandes keert terug (met Jack Boas) (1946)
Het andere verleden (1947)
De schim van Joyce Herfst (1948)
Nocturne der zeven spinnen, of Een kus van Florette (1949)
Madame Clazina Rooselinde Clairvoyante (1949)
De misdaad van Richard Ross (1949)
Edmond de Wilde en de werkelijkheid (1950)
De schildwacht en de roos (1952)
De klokkenmaker van Budapest (1952)
Feest voor Pauline (1952)
De kat kwam weer (1953)
De vergeten medeminnaar (heruitgave van 'Het andere verleden') (1959)
Het maagdenspel (1964)
De schim van Joyce Herfst: een fantastische vertelling (opnieuw geschreven) (1966)
Open kaart (1967)
De dagen na donderdag: aantekeningen uit de crisisjaren (1975)
Het kind dat mee moest spelen (1978)
Zeven stille getuigen (heruitgave van 'De klokkenluider van Budapest') (1982)
De Koorddansers en andere herinneringen (1985)
Vorden: Delden, Kranenburg, Linde, Mossel, Wildenborch (bibliofiel, 120 ex.) (1989)

Brieven

1 brief aan Hans Visser in 'Brieven rond de Vestdijkbiografie' van Hans Visser (1989)

Scenario's

Illusie (1933)

Overige non-fictie

De kleine comedie: een poppenlandse geschiedenis (bibliofiel, 300 ex.) (1945)
Poppentheater (1947)
De beknopte geschiedenis van het poppentheater (1948)
Poppen, schimmen, marionetten: handleiding lees- en leerboek (1954)
't Poppenspel herleeft (AO, 30-11-1956)
Johfra (1956)
Zelf een poppenspel schrijven (1958)
Johan Fabricius: een schrijver en zijn werk (1959)
Het moderne poppenspel: techniek en theorie (1961)
Astrologica (1962)
Geschiedenis van het poppenspel in Nederland (1966)
Geschiedenis van het schimmenspel in Nederland (1970)
Een bijdrage in 'Herinneringen aan Clare Lennart' (1975)
Astrologie: volledige handleiding voor de beoordeling van de horoscoop (2e druk, 1978)
Marionetten: een monografie over poppenspel (1980)
Zestig jaar Leopold: het gezicht van een uitgeverij (met anderen) (1983)
Herinneringen aan Alexandre A. M. Stols (bibliofiel, 45 ex.) (1994)

Geschiedenis van het poppenspel in Nederland

Vertalingen/bewerkingen

André Barbault, Dat bent u, Ram (1959)
André Barbault, Dat bent u, Kreeft (1959)
André Barbault, Dat bent u, Leeuw (1959)
André Barbault, Dat bent u, Maagd (1959)
André Barbault, Dat bent u, Boogschutter (1959)
André Barbault, Dat bent u, Steenbok (1959)
André Barbault, Dat bent u, Vissen (1959)

Vertaald

La alia pasinteco (Esperanto-vertaling van 'Het andere verleden' door Julia Isbrucker) (1952)

Rico Bulthuis schreef een voorwoord/inleiding voor

Siegfried E. van Praag, Een schrijver en zijn werk (1969)
Louis Couperus, Nippon (1971)
Louis Couperus, Oostwaarts (1971)
Piet van der Ham, Op het spoor van de cinema (1978)

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

Rico Bulthuis publiceerde in 'Het Woord'.
Rico Bulthuis was tot 1976 kunstredacteur van de 'Haagsche Courant', later 'Haagsche Post'. Hij verzorgde ook, tot zijn tachtigste, de horoscooprubriek.

Over Rico Bulthuis

Hans Bollebakker, 'Rico Bulthuis: poppenspeler en letterkundige, een plaatsbepaling' (bibliofiel, bij zijn 82e verjaardag, 300 ex.) (1993)
1 hoofdstuk: 'Maarten 't Hart en Rico Bulthuis' in 'De IJssel stroomt feller dan de Maas. Herinneringen van een boekverkoper, uitgever en schrijver' van Ad ten Bosch (2019)
2 hoofdstukken: 'Rico Bulthuis' en 'In los verband' in 'Feestelijk maar vreselijk: herinneringen aan schrijvers' van Dolf Verroen (2021)

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Rico Bulthuis werkte mee aan 'Astrologisch jaarboek 1962' (1961)
'Het andere verleden' werd in 1963 verfilm door John Korporaal, met als titel: 'De vergeten medeminnaar'. Henk van Ulsen speelde de hoofdrol.
Johan Fabricius droeg 'Uit een Familie-album' (1980) op aan Rico Bulthuis.
Een portret (olieverf op doek) van Rico Bulthuis door Jan Goeting, gemaakt in 1950, in 'Schrijversportretten', samengesteld door Sjoerd van Faassen, Pauline Bloemsma en Hester Quist (2010)

Naar Boven

Literaire prijzen

Het scenario 'Illusie' werd bekroond door de Filmliga
Vijverberg-prijs van de Jan Campert-stichting 1975 voor 'De dagen na donderdag'
Literaire Witte Prijs 1985 voor 'De koorddansers'
Rico Bulthuis was Ridder in de Orde van Oranje Nassau

Naar Boven

Opmerkingen

Rico Bulthuis was de derde zoon van Hendrik Jan Bulthuis, een inspecteur der directe belastingen, die naast zijn werk veel werken in het Esperanto schreef en werken uit de wereldliteratuur vertaalde in het Esperanto.
Rico Bulthuis had geen gelukkige jeugd. Zijn moeder vond hij een 'feeks van een vrouw' en van zijn vader, die negen talen sprak, zei hij later dat die 'in geen van die talen ooit een gesprek met mij heeft gevoerd'.
Rico Bulthuis had moeite met leren. Hij ging naar de ambachtsschool en werd schilder. Hij overwon zelf zijn dyslexie en ging veel lezen.
Rico Bulthuis studeerde vanaf zijn achttiende aan de Academie voor Beeldende Kunsten en haalde de acte Handtekenen.
Rico Bulthuis was eerst poppenspeler. In 1932 stichtte hij een marionettentheater en in 1937 een handpoppentheater. Ook schreef hij veel over het poppenspel.
Verder was Bulthuis reclameman, fotograaf, illustrator en recensent.
Rico Bulthuis woonde langere tijd in Denemarken.
Rico Bulthuis was een jaar of tien ambtenaar (bij de grafische dienst van de PTT). Om zijn baan te kunnen houden, tekende hij tijdens de Tweede Wereldoorlog de Ariërverklaring, waar hij later spijt van had. Later wijdde hij zich geheel aan de literatuur.
Hij trouwde in 1942 met Paula Dietz. Zij was gobelinweefster en dochter van de parapsycholoog Paul Dietz. Ze kregen twee kinderen.
In 1946 stichtte hij met Guido van Deth en S. v. Vleuten het 'Theater der Verenigde Poppenspelers' in Den Haag.
In 1954 was hij mede-oprichter van de Nederlandse Vereniging voor het Poppenspel.
Rico Bulthuis maakte een uitgebreide studie van de parapsychologie en de geschiedenis van het occultisme. Hij had hier in zijn jeugd al kennis mee gemaakt via zijn buurman Willem Malta, die geesten opriep en occulte proeven deed. Deze buurman komt als Willem Grauenhaan voor in 'De Schim van Joyce Herfst' (1948).
Na de scheiding van zijn eerste vrouw, ontmoette hij (op een boekenbal) zijn tweede vrouw Anneke. Zij was dyslexiedeskundige.
Hij is bekend door zijn fantastische, irreële romans, nog het best te duiden als magisch realisme.
'De dagen na donderdag' is een autobiografische roman over de crisisjaren.
Rico Bulthuis woonde vrijwel zijn hele leven in Den Haag (Duinoord, Bloemenbuurt, Centrum). Na zijn pensionering ging hij in Vorden wonen.
Rico Bulthuis werd in besloten kring gecremeerd.
Zijn dochter, de actrice Sacha Bulthuis overleed elf dagen na het overlijden van Rico Bulthuis.

Naar Boven

Anderen over Rico Bulthuis

Rico Bulthuis, een onderschat maar veelzijdig en talentvol auteur. (Ab Visser, UN, 14-08-1980)
Groots en meeslepend kun je het leven van Rico Bulthuis niet noemen. Eerder kijkt Bulthuis, wiens naam en faam als schrijver van sprookjesachtige romans en verhalen mij minder vertrouwd zijn dan die van zijn generatiegenote-en-vriendin Clare Lennart, op zijn leven terug met de gelaten berusting die Bloem zo mooi verwoordde in het gedicht 'De gelatene': 'En dan, 't had zoveel erger kunnen zijn.' (Diny Schouten, VN, 11-01-1986)
De literaire top heeft Rico nooit bereikt. Hij was tevreden in zijn eigen mysterieuze wereld en kon daar met zichzelf als middelpunt meeslepend over vertellen. Hij bleef de eeuwige twijfelaar die uiteindelijk niets geloofde. Zoeken naar de diepere gronden van het bestaan vond hij overbodig. Die zou de mens toch nooit vinden. 'Want', zei hij, 'achter elk geheim zit wéér een geheim.' (Peter Brusse, VN, 24-10-2009)
Hij leek op Hans Christiaan Andersen. Hij stotterde, maar praatte aan een stuk door. Toen wij elkaar in 1948 of 1949 leerden kennen, vertelde hij vooral over zijn jeugd. Zijn vader schreef boeken in het Esperanto, een wat vreemde man, die Rico naar de Lomschool wilde hebben, maar het werd de ambachtsschool.
Hij vertelde er lacherig over. Met een mengeling van gekwetstheid en trots dat hij het toch zo ver gebracht had. Je kwam er eigenlijk nooit achter wat hij echt voelde. Hij maakte overal een anekdote van. Hij had veel gepubliceerd en voelde zoch door de 'literaire kliek' ondergewaardeerd. Daar moest hij 'een beetje' om lachen. (Dolf Verroen, Feestelijk maar vreselijk. Herinneringen aan schrijvers, blz. 51)

Naar Boven