Hans Clavin

Profiel

Achternaam: Clavin
Roepnaam: Hans
Geboren: 06-08-1946
Te: IJmuiden
Overleden: 28-02-2016
Te: IJmuiden

Pseudoniem(en): Hans Clavin was het pseudoniem van Hans Hendrikus Herman Antonius van der Heijden. Vanaf 1988 publiceerde hij onder zijn eigen naam.

Voor tweedehands boeken	Ook van Hans Clavin
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Naar Boven

Werk

Poëzie

Guts (in eigen beheer) (1967)
Open het woord (in eigen beheer) (1968)
L'histoire de l'histoire (in eigen beheer, 25 ex.) (1968)
Holland var. 969: konkrete poëzie van Hans Clavin (1970)
Porno/graphic poetry (1971
O (in eigen beheer) (1974)
L'angerie: visuele poëzie (1973)
Woord Beeld Werkelijkheid (met anderen) (1974)
Totaal (met anderen) (1976)
Wall Street Wacht Af (1982)
Enige en andere gedichten (500 ex.) (1982)
Dit is mijn leven (3 delen) (1986/1987)
Het overvaren van een zeppelin (1988)
Tussen de bedrijven (in eigen beheer) (1990)
Velsen (met Jan Marten) (1991)
Clavin wegwerpnr-68 (in eigen beheer) (1998)
Visual poems (2007)
Il poeta volante (2008)

Tijdschriften

Hans Clavin debuteerde in 1966 in 'Vers Univers.
Hij werkte mee aan tijdschriften als 'Soma', 'Raster', 'De Tafelronde', 'Diagonal cero', 'Il peso del concreto', 'Bloknoot'.
Van 1970 tot 1976 gaf hij het tijdschrift 'Subvers' uit.

Over Hans Clavin

Een bijdrage over Hans Clavin in 'Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945' door K. Beekman (februari 1994).
Joris van Casteren besteedde een hoofdstuk aan Hans Clavin in 'In de schaduw van de Parnassus. Gesprekken met vergeten dichters' (2002)
Een hoofdstuk over Hans Clavin in 'Vorm & Visie. 2014. Geschiedenis van de concrete en visuele poëzie in Vlaanderen en Nederland' van Renaat Ramon (2014)

Diversen

G.J. de Rook, 'Visuele poëzie: Alain Arias Misson, Hans Clavin, Herman Damen ... Herman de Vries (tentoonstellingscatalogus Gorinchem, Kunstcentrum 'Badhuis', van 26 april tot 30 mei 1975) (1975)
Van 1967 tot 1969 was hij deelnemer aan exposities van concrete poëzie in veel landen in Europa en Zuid-Amerika.

Naar Boven

Opmerkingen

Hans Clavin groeide op in IJmuiden als jongste in een gezin met acht kinderen.
Zijn vader was kantinebeheerder.
Hans Clavin ging van 1958 tot 1962 naar de RK Mulo in Driehuis.
Hij werkte enkele jaren op een kantoor.
Hans Clain trouwde in 1966. Ze kregen drie kinderen.
Van 1974 tot 1978 studeerde hij aan een sociale academie.
Van 1978 tot 1988 werkte hij als maatschappelijk werker.
Daarna werkte hij in een bibliotheek in Velsen.
Hij woont in IJmuiden.
Hans Clavin hield zich nadrukkelijk bezig met conrete en visuele poëzie, waarbij het vaak meer gaat om de vorm van het woord en de plaats van het woord op de bladzijde dan om de inhoud en de betekenis van het woord.

Anderen over Hans Clavin

Tussen poetsdoek en schuurpapier bevindt zich Clavins concrete poëzie: stimulerende teksten die de lezer prikkelen door de plaatsing van de letters, door toepassing van kleur, door weglatingen of herhalingen en het gebruik van sjablones. De vormen van het gedicht en het typografische spel met zetmateriaal in verschillende grootte en stand gaan vooraf aan collages van woord en beeld, met fotografie, waarin Clavin een meer plastische wijze van uitdrukken nastreeft. (Erik Slagter, Streven, 1970/1971)
Clavin gebruikte nadrukkelijk het visuele aspect van de taaltekens, zodat zijn 'gedichten' naar beeldende kunst neigen. Behalve taal kan ook allerhande materiaal (zoals wc-papier, foto's, citaten, zilverpapier) er deel van uitmaken. (Oosthoek Lexicon Nederlandse & Vlaamse literatuur, blz. 76)
Het gezicht van Clavins gedichten wordt bepaald door een traditioneel poëtisch thema: liefde en erotiek, dat trouwens nogal eens met behulp van traditionele symbolen, zoals een hart of de kleur rood, gestalte krijgt. (Kritisch literatuur lexicon, februari 1994)
Tot Clavins verbijstering bleken traditionele literaire tijdschriften bereid verzen van hem af te drukken. «Ten Berge vond het leuk wat ik maakte en heeft het in Raster gezet. In Soma mocht ik ook publiceren.» In 1970 lanceerde Clavin zijn eigen blaadje: Subvers. Uit de Lundiakast op de logeerkamer haalt hij grote enveloppen met curieus bedrukte inhoud te voorschijn. «De portokosten verdiende ik terug door elk nieuw nummer in Amsterdam te verkopen.» Sommige verzamelaars namen alles. «Ulises Carrión, die Mexicaan van Other Books and So nam altijd wat af. Ik had ook echte abonnees, inclusief Adriaan van Dis.» (Joris van Casteren, Groene Amsterdammer, 28-10-2000)

Naar Boven