• Home
• Bibliografieën
• Citaten
• Weblog
• Links
• Raban

• Profiel
• Werk
• Prijzen
• Opmerkingen
• Anderen over
• Citaat
• Links
• Bronnen

Anil Ramdas

Profiel

Achternaam: Ramdas
Roepnaam: Anil
Voornamen: Anil Jaiprakash Sasaphal
Geboren: 16-02-1958
Te: Paramaribo (Suriname)
Overleden: 16-02-2012
Te: Loenen aan de Vecht
Pseudoniem(en): Voor zover mij bekend heeft Anil Ramdas niet onder pseudoniem gepubliceerd.

Werk

Proza

• De strijd van de dansers: biografische vertellingen uit Curaçao (1988)
• Het besluit van Mai (1994)
• Een Surinaamse ballade: 'wel de snack maar niet de saus' (met Fred van Dijk) (1995)
• De beroepsherinneraar en andere verhalen (1996)
• Paramaribo. De vrolijke stad in de jungle (2009)
• Badal (2011)

Overige non-fictie

• Goden en marionetten (scriptie) (1985)
• De dans en de dansers: biografiese vertellingen uit Curaçao over voorstellingen van man-vrouw verhoudingen (1987)
• De papegaai, de stier en de klimmende bougainvillea (1992)
• In mijn vaders huis I (1993)
• In mijn vaders huis II (1994)
• Ethiek als vitaal belang (Den Uyl-lezing) (1994)
• Op het snijvlak van twee culturen (met Frank Oosterhof) (1994)
• De kracht van cultuur: onze creatieve verscheidenheid: rapport van de Wereldcommissie voor Cultuur en Ontwikkeling (met anderen) (1996)
• Een schijn van waardigheid (Abel Herzberglezing) (1998)
• Het geheugen van de stad: levensverhalen van migrantenfamilies (2000)
• 1 lezing in 'We laten niemand los: Den Uyl-lezingen 1993-1999' (2000)
• Zonder liefde valt best te leven: correspondentie uit India (2004)
• Culturele diversiteit en de media (2005)
• Ik had me de wereld anders voorgesteld (samengesteld door Kawita Ramdas en Pieter Hilhorst) (2017)

Bloemlezingen

Tonen

Televisie

• Anil Ramdas maakte documentaires voor de VPRO.
• Een Surinamse ballade (VPRO)
• In Mijn Vaders Huis
• Wel de snack maar niet de saus (VPRO) (1995)
• Vraag het aan de maan (VPRO) (1996)
• Het Blauwe Licht. (met Stephan Sanders) (1997-2000)
• De grote avond van de beschaving (met Peter van Ingen) (2005)
• Z.O.Z. (2010)

Radio

• Zilte Stranden (VPRO) (1995-1997)
• Weldenkende mensen (1998-2000)

Tijdschriften

• Anil Ramdas werd in 1989 redacteur van 'De Groene Amsterdammer' (waarvoor hij vanaf 1987 schreef) en vanaf 1992 medewerker van 'NRC Handelsblad'.
• Anil Ramdas publiceerde o.a. in 'Suriname Bulletin', 'Adek', 'Brasia', 'Krisis', 'NJCM-bulletin', 'De Volkskrant', 'Vrij Nederland', 'Contrast', 'VPRO-gids' en 'De Gids'.
• Anil Ramdas was vanaf 2000 orrespondent in India voor 'NRC Handelsblad'.

Over Anil Ramdas

• 1 hoofdstuk: 'Hoeveel gekheid kan een mens zich permitteren? (over Anil Ramdas)' in 'De geest van Waraku. Kritieken over Surinaamse literatuur' van Michiel van Kempen (1993)
• André van Dijk: 1 hoofdstuk over Anil Ramdas in 'Uitgelezen 14' (1995)
• Een bijdrage over Anil Ramdas in 'Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945' door Michiel van Kempen (mei 1997)
• Egmond Codfried, 'Badal, or, The suicide of a reformed housenigger' (2012)
• Stephan Sanders, 'Iets meer dan een seizoen: memoir' (2013)
• Een hoofdstuk: 'Anil Ramdas (1958-2012). 'Sloeber - jongleur - sloeber'' in 'De laatste deur' van Jeroen Brouwers (2017)
• Karin Amtmoekrim werkt aan een biografie over Anil Ramdas (verwacht in 2020).
• 'Iemand die voelt dat hij bestaat maar niet kan bestaan. Manon Uphoff over 'Badal' van Anil Ramdas (2011)' in 'De nieuwe koloniale leeslijst', samengesteld door Rasit Elibol (2021)
• Karin Amatmoekrim, 'In wat voor land leef ik eigenlijk? Anil Ramdas, onmogelijk kosmopoliet' (proefschrift) (2023)

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

• Voor de VPRO maakte Anil Ramdas rado- en tv-programma's, o.a. 'Het blauwe licht'. De teksten van de programma's 'In mijn vaders huis' verschenen ook in boekvorm.
• Anil Ramdas maakte samen met Stephan Sanders het discussieprogramma over televisie 'Het Blauwe Licht'.
• Anil Ramdas noemt in 'Het beslissende boek' (2002) van Margot Dijkgraaf en Martijn Meijer 'A house for Mr. Biswas' van V.S. Naipaul als het voor hem beslissende boek.
• Op 01-05-2019 werd op NPO2 de door Paul Cohen gemaakte documentaire 'Nooit mee Thuis' over Anil Ramdas uitgezonden.

Literaire prijzen

• E. du Perron-prijs 1997 voor zijn gehele oeuvre.

Opmerkingen

• Anil Ramdas groeide op in de Hindoestaanse gemeenschap in het district Nickerie (Suriname). Zijn vader was onderwijzer, zijn moeder presenteerde radioprogramma's. Later - in Nederland - schreef zijn moeder toneelstukken en een dichtbundel in het Hindi.
• Als kind las hij veel - Nederlandse - jongensboeken.
• Zijn ouders scheidden toen hij twaalf was. Zijn vader en zijn oudere broer en zus vertrokken naar Nederland. Hij bleef met zijn moeder en jongere zus in Suriname.
• Anil wilde in India gaan studeren. Hij werd - op de dag dat Suriname onafhankelijk werd - verliefd op zijn buurmeisje Chandra Nandelall.
• Hij kwam in 1977 naar Nederland/Amsterdam om er sociale geografie te gaan studeren.
• In Nederland trouwde hij met Chandra. Ze kregen een dochter en een zoon.
• Anil Ramdas studeerde sociale geografie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam.
• Hij werkte aan een proefschrift over vluchtverhalen van asielzoekers. Hierover kreeg hij ruzie met het ministerie van Justitie. Hij wilde zijn proefschrift niet volledig anonimiseren.
• Anil Ramdas werd vervolgens geen doctor, maar journalist.
• Hij werkte veel samen met Stephan Sanders, met wie hij bevriend was.
• In 1992 was hij 'Zomergast' bij de VPRO. Vooral hierdoor werd hij een 'bekende Nederlander'.
• Anil Ramdas was van 1996 tot 1998 bestuurslid van het Prins Claus Fonds.
• Van 1997 tot 199 was hij lid van de Raad van Cultuur.
• Vanaf 1994 maakte hij diverse programma's voor de VPRO.
• In 2000 werd hij correspondent in India voor het 'NRC Handelsblad'. Hier vereenzaamde hij en verergerde zijn alcoholprobleem.
• Toen hij terugkwam in Nederland was de politieke werkelijkheid veranderd. Pim Fortuyn was vermoord, Geert Wilders opgekomen. Anil Ramdas was plotseling onderdeel van 'de linkse hobby' en niet meer van een 'linkse voorhoede'.
• Van 2003 tot 2005 was Anil Ramdas directeur van 'De Balie' in Amsterdam. Mede door zijn alcoholprobleem was dit geen succes.
• In 2007 woonde hij een jaar lang in Suriname.
• Anil Ramdas woonde in Loenen aan de Vecht.
• Hij maakte - op zijn vierenvijftigste verjaardag - zelf een eind aan zijn leven.

Anderen over Anil Ramdas

• In de regel gaat Ramdas voor zijn stukken uit van een anekdotisch gegeven, dat hij tot een metafoor maakt van wat hij met zijn betoog wil zeggen. Dat anekdotische gegeven keert dan in gewijzigde gedaante of onder een andere belichting aan het eind van zijn prozastukken terug. Het altijd op zoek zijn naar de juiste metafoor en de juiste manier van benoemen is natuurlijk voor geen enkele schrijver onbelangrijk. Maar voor de migrant zijn het herdefiniëren van een nieuwe werkelijkheid en het inpassen daarvan in een nieuw talig systeem essentieel. (Michiel van Kempen, Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945, mei 1997)
• Ramdas was een scherp observeerder met oog voor de politieke en maatschappelijke ontwikkelingen in Nederland. (www.boeken.vpro.nl)
• Anil Ramdas vertegenwoordigde de multiculturele samenleving nog voordat het begrip bestond. (Max Pam, Volkskrant, 18-02-2013)
• Echt groot nieuws was zijn dood niet. Op de dag van de bekendmaking van zijn dood krijgt Prins Friso een skiongeluk. Anil Ramdas wás al geen grote naam meer, maar nu raakt zelfs zijn dood nog ondergesneeuwd door de lawine van een ander. (Coen Verbraak, VN, 16-02-2013)
• Anil Ramdas zette zijn eigen geschiedenis in om een venster op de wereld te openen. In zijn essays vervlocht hij veel van wat hij zelf had meegemaakt. Over hoe hij als Surinaams, hindoestaans kind boeken verslond, over zijn migratie naar Nederland. In feite vormen zijn teksten tezamen een autobiografie. (Elias van der Plicht, Trouw, 04-03-2017)

Mijn favoriete citaat

De Surinaamse literatuur is mislukt. En de meest voor de hand liggende verklaring daarvoor is dat Suriname is mislukt. Suriname als gemeenschap, het bestaat niet en het heeft nooit bestaan. Suriname is geen land, geen streek, geen stad, geen dorp en geen buurt. Suriname is een universum. Suriname bestaat uit relatief autonome subcultuurtjes, uit loshangende, zijdelings samenwerkende kliekjes, die bijeen worden gehouden door hetzelfde noodlot. Dat noodlot dat zo schitterend tot uitdrukking wordt gebracht door het Surinaams paspoort. Mensen die hun noodlot willen tarten, mensen die hun leven in eigen hand willen nemen, mensen die ambitie koesteren en vooruit willen, die mensen bidden tot God en de Nederlandse ambassadeur om een ander paspoort.(Anil Ramdas, De Groene Amsterdammer, 29-05-1991)

Links

• Raban Internet Antiquariaat - voor tweedehands boeken van Anil Ramdas
• DBNL - Anil Ramdas
• Trouw - Anil Ramdas, een vreemdeling, waar hij ook ging
• De Bezige Bij - Anil Ramdas

Bronnen o.a.

• Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945 (mei 1997)
• Vrij Nederland (16-02-2013)
• Website van de Koninklijke Bibliotheek (oktober 2023)