• Home
• Bibliografieën
• Citaten
• Weblog
• Raban

• Profiel
• Werk
• Prijzen
• Opmerkingen
• Anderen over
• Citaat
• Bronnen

Tatiana de Rosnay

Profiel

Achternaam: de Rosnay
Roepnaam: Tatiana
Geboren: 28-09-1961
Te: Neuilly-sur-Seine

Pseudoniem(en): Voorzover mij bekend heeft Tatiana de Rosnay niet onder pseudoniem gepubliceerd.

Werk

Proza

• L'appartement témoin (1992)
• Maries, peres de famille: Romans d'adulteres (1995)
• Le diner des ex (1996)
• Le coeur d'une autre (1998)
• Le voisin (2000)
• La Mémoire des Murs (2003)
• Spirales (2004)
• Moka (2006)
• Sarah's key (2006) / Elle s'appelait Sarah (2007)
• La móire des murs (2008)
• Boomerang (2009)
• The house man (2011) / Rose (2011)
• Russian ink (2013) / A l'encre russe (2013)
• Son carnet rouge (2014)
• Manderley for ever (2015)
• Sentinelle de la pluie (2018)
• Les fleurs de l'ombre (2020)
• Célestine du Bac (2021)
• Nous irons mieux demain(2022)

Vertaald in het Nederlands

• Haar naam was Sarah ('Sarah's key', vertaald door Monique Eggermont en Kitty Pouwels) (2007)
• Die laatste zomer ('Boomerang', vertaald door Iris van der Blom) (2009)
• Kwetsbaar ('Moka', vertaald door Nini Wielink) (2010)
• Het huis waar jij van hield ('Rose', vertaald door Alice Teekman) (2011)
• Het appartement ('Le voisin', vertaald door Noor Koch) (2012)
• Onvoltooid verhaal ('Russian ink', vertaald door Inge de Heer) (2013)
• Overspel ('Spirales', vertaald door Martine Woud) (2014)
• Een Parijse affaire ('Son carnet rouge', vertaald door Noor Koch (2015)
• Manderley voor altijd ('Manderley for ever' vertaald door Noor Koch) (2016)
• De familiereünie ('Sentinelle de la pluie' vertaald door Caecilde de Hoog en Noor Koch) (2018)
• Obsessie ('La mémoire des murs' vertaald door Martine Woudt) (2018)
• Bloemen van de duisternis ('Les fleurs de l'ombre' vertaald door Noor Koch) (2020)
• Dit leven is van jou ('Célestine du Bac', vertaald door Noor Koch) (2021
• Morgen zal het beter gaan ('Nous irons mieux demain', vertaald door Barend de Voogd)(2022)
• Sterrenstof (vertaald door Ernst de Boer en Ankie Klootwijk) (2024)

In andere talen (o.a.)

• Sarahs Schlussel (Duitse vertaling van 'Sarah's key') (2007)
• La llave de Sarah (Spaanse vertaling van 'Sarah's key' door Jose Miguel Pallares) (2008)
• Das Geheimnis der Wände (Duitse vertaling van 'La Mémoire des Murs') (2009)
• Boomerang (Spaanse vertaling van 'Boomerang') (2010)
• Bumerang (Duitse vertaling van 'Boomerang') (2011)
• La casa que amé (Spaanse vertaling van 'The house man') (2012)
• Das Haus der Madame Rose (Duitse vertaling van 'Rose') (2012)

Tatiana de Rosnay schreef een voorwoord voor

• Karen Taieb, Ik schrijf u vanuit het Vel d'Hiv: de teruggevonden briefjes van geïnterneerde joden in het Vélodrome d'Hiver van Parijs (door Aniek Njiokiktjien vertaald uit het Frans - Je vous écris du Vél'd'Hiv: les lettres retrouvées) (2011)

Tijdschriften

• Tatiana de Rosnay was redacteur van 'Vanity Fair'.
• Tatiana de Rosnay schreef voor 'ELLE' en 'Journal du Dimanche'.

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

• 'Haar naam was Sarah' verscheen in 2010 als Grote letterboek.
• 'Die laatste zomer' verscheen in 2010 als Grote letterboek.
• 'Haar naam was Sarah', voorgelezen door Dieuwertje Blok (8 cd's) (2010)
• 'Haar naam was Sarah' werd in 1910 verfilmd met Kristin Scott Thomas in de hoofdrol.
  
• 'Kwetsbaar' verscheen in 2011 als Grote letterboek.
• 'Het huis waar jij van hield', voorgelezen door Dieuwertje Blok (5 cd's) (2011)
• 'Haar naam was Sarah' verscheen in 2012 als Dwarsligger.
• Marian Hoefnagel bewerkte 'Haar naam was Sarah' voor de serie 'Leeslicht: Eenvoudig Communiceren' (2012)
• 'Het appartement', voorgelezen door Loes Haverkort (5 cd's) (2012)
• 'Die laatste zomer' verscheen in 2013 als Dwarsligger.
• 'Het appartement' verscheen in 2013 als Grote letterboek.
• 'Onvoltooid verhaal', voorgelezen door Julika Marijn (8 cd's) (2013)
  
• Van 'Haar naam was Sarah' verscheen in 2013 de 80e druk!
• In de herfst van 2013 ging in Nederland de toneelbewerking van 'Haar naam was Sarah' in première. Het was de eerste toneelbewerking van dit boek ter wereld.
• 'Onvoltooid verhaal' verscheen in 2014 als Grote letterboek.
• 'Overspel' verscheen in 2015 als Grote letterboek.
• 'Die laatste zomer' werd verfilmd door François Favrat (2015)
• 'Een Parijse affaire' verscheen in 2016 als Grote letterboek.
• 'Obsessie' verscheen in 2018 als Grote letterboek.
• 'Bloemen van de duisternis' verscheen in 2020 als Grote letterboek.
• 'Morgen zal het beter gaan' verscheen in 2023 als Grote letterboek.

Literaire prijzen

• 'Haar naam was Sarah' was in Nederland het best verkochte boek van 2010 (496.287 exemplaren, het jaar daarvoor stond het boek op plaats twee en is in Nederland in die twee jaar bijna een miljoen keer verkocht).
• Het Britse magazine The Bookseller maakte bekend dat Tatiana de Rosnay op de derde plek staat in de lijst van bestverkopende auteurs van Europa in 2010.

Biografische opmerkingen

• Tatiana de Rosnay is van Engelse, Franse en Russische afkomst.
• Haar vader is de Franse wetenschapper Joël de Rosnay en haar grootvader de schilder Gaëtan de Rosnay. Tatiana’s overgrootoma is de Russische actrice Natalia Rachewskïa, directeur van het Leningrad Pushkin Theater van 1925 – 1949. Tatiana’s moeder is Engelse: haar naam is Stella Jebb en ze is dochter van de diplomaat Gladwyn Jebb.
• Tatiana de Rosnay groeide op in Parijs en Boston (waar haar vader les gaf aan de universiteit).
• In het begin van de jaren tachtig verhuist zij naar Engeland, waar zij haar bachelor in Engelse literatuur behaalt.
• In 1984 keert Tatiana terug naar Parijs waar zij voor veilinghuis Christie’s gaat werken. Daarna wordt ze vanuit Parijs redacteur voor het tijdschrift Vanity Fair tot 1993.
• 'Haar naam was Sarah' is de eerste roman die Tatiana in haar moedertaal Engels schreef.
• 'Haar naam was Sarah' is in meer dan veertig landen verschenen en er zijn wereldwijd ruim negen miljoen exemplaren verkocht (waarvan 1,5 miljoen in Nederland).
• Tatiana de Rosnay is getrouwd, heeft twee kinderen (een zoon en een dochter) en woont in Parijs.
• Tatiana de Rosnay is de meestgelezen Franse auteur in Europa.

Anderen over Tatiana de Rosnay

• Ze lijkt een auteur die schrijft volgens een bepaald recept: literatuurderige boeken, die zich afspelen in de Parijse upperclass, met archetypische karakters, psychologie van de koude grond, uitgebreide families, en een zoektocht die leidt tot een katharsis. Gezien De Rosnay's achtergrond kent ze die milieus als haar rokzak.
  Stiekem zouden we daar bij willen horen: er wordt lang en vrolijk gedineerd met vrienden die ofwel uitstekend kunnen koken of ontzettend creatief zijn, en die vriendinnen hebben die smaakvolle jurkjes dragen. Door dit alles heen waait een onweerstaanbaar Parijs' briesje. Tatiana de Rosnay lost verwachtingen in en door middel van de beproefde stijlfiguur van de tegenstelling maakt ze haar verhaal niet te ingewikkeld. (Wineke Boer, Volkskrant, 17-07-2009)
• 'Haar naam was Sarah' leest door de korte hoofdstukjes vlot weg, maar daarmee is al het positieve wel gezegd. Wat een clichés weet De Rosnay achter elkaar op te schrijven. De slechteriken zijn heel slecht en de goeden zijn natuurlijk heel goed. De politieman heeft natuurlijk een ‘kille, dode blik in zijn ogen’, het meisje ‘trilde van angst’, haar broertje was ‘sprakeloos van angst’ en de moeder was ‘verlamd van afgrijzen’, men is ‘ontsteld’ en ‘verbijsterd’. Als lezer hoef je in ieder geval niet na te denken over wat je moet voelen. Werkelijk alles wordt ingevuld.
  Als De Rosnay op het einde de zestigste herdenking van de Tweede Wereldoorlog aanhaalt dan weet ze ook alle heftige bijvoeglijke naamwoorden in één keer te gebruiken.
  ‘En elke keer dat ik het hoorde, waren mijn gedachten ineens weer vol pijn bij hem, bij haar. En terwijl ik naar de herdenkingsplechtigheid op tv keek, vroeg ik me af of William [de zoon van Sarah, cp] ooit aan mij dacht als hij dat woord ook hoorde, als hij ook die afgrijselijke zwart-witbeelden van het verleden over het scherm voorbij zag komen, de levenloze skeletten hoog opgestapeld, de crematoriums, de as, al die gruwelen.
  Zijn familie was omgekomen op de afschuwelijke plek. (…)
  En het allerlaatste, onvergetelijke beeld van het vallen van de avond, en de spoorbanen die opgloeiden in het donker, een intense, schrijnende combinatie van verdriet en herinnering.’
  Dit is toch je reinste kitsch? Sterker nog, hier wordt de Tweede Wereldoorlog misbruikt om een mediocre verhaal over een vrouw met huwelijksproblemen op te pimpen. Ik vind Haar naam was Sarah ongekend smakeloos. (Coen Peppelenbos, Tzum, 26-07-2011)

Mijn favoriete citaat

"Ik krijg mails van Nederlandse mannen die Gert heten.
Gggggert, hoe spreek je dat uit?
Hoe kun je in godsnaam de liefde bedrijven met iemand met zo'n naam?'
(Tatiana de Rosnay, Volkskrant, 05-07-2011)

Uit mijn weblog

25 juli 2010

Martijn bracht nog wat extra kranten. Eens in de zoveel tijd brengt hij een stapeltje AD's. Daar knip ik de columns van Ingmar Heytze, Marjan Berk en Vincent Bijlo uit, plus wat er verder aan literatuur voorbij komt (maar veel is dat niet). Daarnaast is de afgelopen twee weken onze Gelderlander bij hem bezorgd. daar knip ik in ieder geval de columns van Thomas Verbogt uit. Behalve de kranten bracht Martijn 'Haar naam was Sarah' van Tatiana de Rosnay. Hij heeft het uit, raadt mij aan het te lezen en dat is me op school ook al door enkele collega's aangeraden. Dat ga ik ook doen, maar eerst moeten de boeken uit waar ik nu mee bezig ben. Dat is de laatste dagen vooral 'De grote spoorwegcarrousel' van Paul Theroux.

8 augustus 2010

Ik heb 'Haar naam was Sarah' van Tatiana de Rosnay meegenomen om hier te lezen. Het boek is me al van diverse kanten aangeraden, maar het kost me al zoveel moeite om de Nederlandse literatuur een beetje bij te houden dat vertaalde boeken al snel op de stapel 'nog te lezen' blijven liggen.
Dit boek vertelt het vertaal van de deportatie van een grote groep Parijse joden in 1942. Duizenden joden zaten na een razzia enkele dagen opgesloten - zonder eten en drinken - in het Vélodrome d'Hiver, een wielerstadion. Hiervandaan werden ze gedeporteerd naar Auschwitz. De Duitsers staken er geen hand naar uit, de Franse politie nam de hele zaak voor haar rekening. Mede daardoor is Vel d'Hiv iets geworden waar de Fransen het - uit schaamte - niet meer over hebben.

Op bladzijde 45 zitten de joden opgesloten in het stadion:

De dag sleepte zich voort, eindeloos, ondraaglijk. Het meisje zat tegen haar moeder aan gekropen en keek toe hoe de gezinnen rond haar langzaam hun verstand verloren. Er was niets te drinken, niets te eten. De hitte was verstikkend. De lucht was vol droog, vederlicht stof dat prikte in haar ofgen en haar keel.
De grote poorten van het stadion waren gesloten. Langs elke muur bedreigden nors uitziende politieagenten hen stilzwijgend met hun geweren. Er was geen uitweg. Niets te doen. Behalve hier zitten en wachten. Wachten waarop? Wat zou er gebeuren met hen, met haar familie, met al deze mensen?

Ik moest de vijfde zin een paar keer lezen: 'De lucht was vol droog ........ Stof dat prike in haar ogen en haar keel' las ik. De lucht was vol droog. Wat een vreemde vertaling. Pas na een paar keer lezen zag ik dat het twee bijvoeglijke naamwoorden waren, gescheiden door een komma: De lucht was vol droog, vederlicht stof ........ .

Het tienjarige meisje heeft haar vierjarige broertje opgesloten in de geheime kast op hun slaapkamer. Zij zitten in het stadion, hij zit nog altijd in die kast, met een flesje water en zijn zaklamp. Ik kan u nog niet vertellen hoe dat afloopt, want ik ben nog maar op bladzijde 45.

9 augustus 2010

Iedereen zegt dat 'Haar naam was Sarah' een prachtig boek is. Iedereen heeft gelijk. Maar het is ook een beklemmend boek. Het werpt je terug op een beeld van de mensheid dat niet zo fraai is. Het kale beeld van egoïstische overlevers, met een enkele dappere daartussen. Je weet wel dat - als puntje bij paaltje komt - dit de harde realiteit is. Maar je wilt daar niet (teveel) over nadenken. Je verdringt het, net zoals de Fransen collectief het gebeuren in en na dat wielerstadion hebben verdrongen. En daarmee ben ik terug bij het boek, vanochtend op bladzijde 141.

Vanmiddag op bladzijde 255:

Ik zei niets. Daar zat wat in. Ze stond op en zette een oude plaat van Carly Simon op.
You're so vain, met een kwelende Mick Jagger op de achtergrond.

Mick Jagger die zingt op 'You're so vain'? Nooit geweten. Nooit gehoord ook. Daar zal ik binnenkort eens goed naar luisteren.

14 augustus 2011

Met Martijn keek ik vanavond de dvd 'Haar naam was Sarah'. We lazen beiden eerder het boek en waren benieuwd naar de verfilming ervan. Die is hier en daar wat te Amerikaans 'zoet'. Het gebeuren in het Vélodrome én in het doorgangskamp is in het boek veel heftiger en aangrijpender. Maar al met al is het zeker een geslaagde verfilming.

27 oktober 2013

Gisterenavond zag ik in 'de Flint' in Amersfoort de toneelbewerking van 'Haar naam was Sarah'. Er staat over een paar weken een Cultuurdiner met daarbij de bespreking van dit boek/deze voorstelling gepland (ik zal eens informeren of er al kaarten zijn verkocht). De recensies waren niet lovend, maar ik vond de voorstelling het bekijken meer dan waard. Het toneel is met doorzichtige doeken in twee (later drie) stukken verdeeld. Op het voorste deel van het toneel speelt het verhaal in deze tijd. Op het deel daarachter speelt het verhaal van Sarah, in en na de Tweede Wereldoorlog. De twee stukken worden af en toe gelijktijdig gespeeld en komen samen op het moment dat Sarah met de boer naar Parijs komt om haar broertje te zoeken en de gruwelijke waarheid tot haar doordringt.

Die 'Flint' is een mooi theater. Boven de zaal zijn nog twee ringen zitplaatsen. Dat geeft een theater al snel iets intiems. Het was vrijwel uitverkocht. Ik zat tussen wat onrustige CKV-leerlingen met chipszakken en cola (ze hadden het boek niet gelezen en snapten niets van het stuk). Schuin achter mij zat een man uitgebreid zijn neus op te halen. Recht voor mij zat de techniek. Dat betekent lampjes en beeldschermen recht voor je neus, wat best storend is.

Bronnen o.a.

• Website van de Koninklijke Bibliotheek (december 2023)