Herman Stevens

Profiel

Achternaam: Stevens
Roepnaam: Herman
Geboren: 28-07-1955
Te: Rotterdam

Pseudoniem(en): Voor zover mij bekend heeft Herman Stevens niet onder pseudoniem gepubliceerd.

Voor tweedehands boeken	Ook van Herman Stevens
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Naar Boven

Werk

Proza

Mindere goden (1990)
Een schone slaap (1991)
Het vrouwelijk halfrond (1997)
Gouden bergen (2001)
Moederziel (2007)
Vaderland (2010)
Gloriejaren (2012)
De onzichtbare vrouw (2016)
Het sterke geslacht: over vrouwen in onze literatuur (2018)
Chateau Désir (2020)

Overige non-fictie:

Het sterke geslacht: over vrouwen in onze literatuur (2018)

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

In zijn studententijd was Herman Stevens redacteur van 'Wildgroei'.
Herman Stevens publiceerde in 'De Revisor', 'Maatstaf', 'HP/De Tijd', Het Parool' (over Engelstalige literatuur), 'Vestdijkkroniek', 'De Gids' en 'NRC Handelsblad'.

Over Herman Stevens

Een bijdrage over Herman Stevens in 'Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945' door Ton Brouwers (augustus 1998)

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Herman Stevens noemt in 'Groeten van Rottumerplaat. Het beslissende album volgens 100 en enige schrijvers' (2008) 'Rubber Soul' van The Beatles als het album dat hij mee zou nemen naar een onbewoond eiland.
Een bijdrage in 'Tussen Heuvelrug en Regge: een vriendenboek aangeboden aan Johan Alferink' (2014)

Naar Boven

Literaire prijzen

Anton Wachter-prijs 1990 voor 'Mindere goden'.

Naar Boven

Opmerkingen

Herman Stevens groeide op in Rotterdam (Overschie en Kralingen). Zijn vader werkte in de reclame, zijn moeder had er een balletschool. 'Moederziel' is een fictionalisering van de tijd dat de schrijver als tiener op de balletschool van zijn moeder woonde. In journalistieke vorm schrijft HS geregeld over klassiek ballet.
Zijn vader vertaalde een Japans boek: Hakuho Hirayama, Sumi-e: Japans penseelschilderen: de traditionele basistechniek (1985)
Zijn ouders scheidden toen Herman elf jaar was.
Herman Stevens ging naar een gymnasium in Rotterdam en studeerde daarna klassieke talen in Leiden.
Herman Stevens gaf in 1991/1992 gastcolleges aan de universiteit van Ann Arbor in Amerika. Hierna woonde hij nog vijf jaar in Amerika. In die tijd ging hij voor 'Het Parool' en later ook 'HP/De Tijd' over Amerikaanse en andere Engelstalige literatuur schrijven.
Herman Stevens woonde vanaf 1997 in Leiden en sinds 2004 in Voorschoten. Hij is vader van één dochter.

Naar Boven

Anderen over Herman Stevens

De jonge Herman Stevens schrijft oorspronkelijk proza. Nooit heb je in Het vrouwelijk halfrond het gevoel dat er een andere 'grote' auteur om de bladzijden loert. Stevens is gevoelig, heeft humor, verklaart op een originele manier Amerika en geeft in deze roman ook nog eens het geheim van goed schrijven weg. (Frans Willem de Zoete, HN, 03-05-1997)
De romans van Herman Stevens belichten bij uitstek de binnenwereld van het hoofdpersonage en zwijgen nagenoeg over wat zich daarbuiten afspeelt. Zijn onderscheiden zich door hun hechte psychologische verteltrant en een bondige, gecomprimeerde stijl. De verhalen zijn niet zozeer gericht op de behandeling van een maatschappelijk conflict, de beschrijving van een historische episode, de evocatie van de Zeitgeist of een andere intersubjectieve dimensie van de werkelijheid, maar gaan steeds primair over een individuele belevingswereld - over de emoties, keuzes, inzichten, relaties en innerlijke ontwikkeling van de belangrijkste verhaalfiguur. (Ton Brouwers, Kritisch literatuur lexicon, augustus 1998)
Herman Stevens ken ik van zijn roman Het vrouwelijk halfrond, maar vooral ook van zijn literaire artikelen en essays, die laatste jaren in verschillende dag- en weekbladen hebben gestaan. In die opiniërende stukken slaat Stevens vaak een verfrissende toon aan, zoals onlangs toen hij, tegen de maalstroom in, Tilly Hermans kritiseerde voor haar overgang van Meulenhoff naar L.J. Veen. Verkocht als gewetensconflict nam Hermans twaalf auteurs mee, omdat zij volgens de berchten - zelf zweeg zij in alle talen - de harde commerciële aanpak van Perscombinatie\Meulenhoff niet langer konden verdragen. Terecht wijst Stevens erop dat Hermans vrijwel alleen bestsellerauteurs heeft meegenomen, zoals Adriaan van Dis en Marcel Möhring. In dat geval het wel erg gemakkelijk om aan de kapitalistische normen te voldoen, die overigens straks bij Veen precies dezelfde zullen zijn als bij Meulenhoff. (Max Pam, HP/De Tijd, 17-09-2001)
Eén ding is zeker als we kijken naar het oeuvre van Herman Stevens door de jaren heen: zijn romans nemen gestaag in omvang toe. Mindere goden (1990) was het dunst en Moederziel, zijn vrijfde roman inmiddels is het dikst. Wel bleef hij trouw aan zijn eerste thema: hij schrijft nog steeds over de liefde. Geen eeuwige liefde, maar liefde die opkomt, bloeit, taant en weer doodbloedt, soms letterlijk. (Janet Luis, NRC, 26-01-2007)
Vaderland zet in als een milde satire waarin de Nederlandse literaire wereld op de hak wordt genomen, maar verandert gaandeweg in een horrorachtig inkijkje in het ongeluk van een jong gezinnetje. Nu ja, jong: Hugo is vijftig als hij vader wordt en Loes is dan al veertig. Ook dat nog.
Het is verschrikkelijk, wat in dit boek wordt opgeroepen, maar het is op een waarachtige wijze tevens het leven zelf. Dat stemt op een paradoxale wijze toch gelukkig. (Arie Storm, Parool, 09-06-2010)

Naar Boven