Terug naar maart 2012

1 april 2012

De afgelopen dagen maakte ik een Schrijversinfobladzijde over Kees Klok. Gisterenavond mailde ik hem het resultaat. Mijn bericht bereikte hem tijdens het koffers pakken. Hij woont een deel van het jaar in Thessaloniki en gaat daar vandaag weer naartoe. Hij had nog wat aanvullingen op 'zijn' bladzijde en nu kan hij online.

We vierden vandaag de 91e verjaardag van Lidy's vader in Culemborg. Zussen, zwager, kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en nichtjes bij elkaar. Pa geniet daar duidelijk van, al gaat een deel van de gesprekken wel langs hem heen.

Ik blader door 'Vind me maar' van Ed Franck. Gedichten voor kinderen van de Vlaamse dichter, schrijver, vertaler en hertaler die eigenlijk Eddy Vrancken heet. Mijn V3-leerlingen zoeken jaarlijks in het kader van een hoofdstuk uit het lesboek informatie over hem op internet. Hij is in Nederland wat onderschat en onderbelicht. En gedichten voor kinderen .... dat wordt in Nederland ook niet echt serieus genomen. In dit bundeltje vind ik een gedicht dat met terugwerkende kracht bij de boekenweek past:

Te weinig

we kunnen toch vrienden blijven
zeg je met een dunne stem
vol scherfjes jou en mij

vrienden:
een angstaanjagend woord
voorbij ons en wij

vrienden wordt 'hallo' en 'dag'
en al de leegte ertussenin
en onherroepelijk te min

(Ed Franck, Vind me maar, blz. 14)

2 bestellingen: Carl Hollander/Kees Leibbrandt, 'Spaghetti van Menetti', R.A.J. Vuijk en L.A. Reichard, 'Getal & Ruimte. Wiskunde vwo voor de tweede fase, VWO 1'.

2 april 2012

Tot en met aanstaande vrijdag kunnen de leerlingen een gedicht insturen voor de gedichtenwedstrijd van Oranjedag voor de herdenking op 4 mei. Voor de toetsweek had ik daar geen tijd voor, maar in zo'n eerste week van een nieuw cluster kan ik er in mijn lessen wel tijd voor vrij maken.

© foto Kim Go

Ik heb mijn leerlingen laten associëren op het woord 'vrijheid', eerst individueel en later gezamenlijk, met een 'woordspin' op het bord. Vervolgens heb ik ze gezegd een rijmloos gedicht te maken. Dat voorkomt het verzanden in rijmdwang. De eenheid in het gedicht kan dan bestaan uit het bedenken van een pakkende kernzin over vrijheid. Met die zin begin je dan in je gedicht elke strofe (of je eindigt ermee). Als je dan in elke strofe een kenmerk van 'vrijheid' uit de woordspin uitwerkt én je zorgt dat je regels allemaal ongeveer even lang zijn, dan heb je al bijna een winnend gedicht in handen!

Dat er geldprijzen aan verbonden zijn, werkt op zo'n moment nog extra motiverend, al werkt het feit dat de winnaar zijn gedicht op 4 mei gaat voorlezen bij sommige leerlingen weer wat demotiverend: 'Meneer, ik maak een mooi gedicht, maar geen héél mooi gedicht, want ik wil de tweede of de derde prijs.'

Eén van de meisjes uit V3a had een mooie kernzin bedacht. De jongen die naast haar zat wilde haar papiertje met die zin erop afpakken: 'Meneer hij wil mijn zin!' Waarop ik wel plezier had van mijn onmiddellijke reactie: 'Luister Tijs: als een meisje geen zin heeft, dan heeft ze geen zin!'

De laatste week had ik 'De buurman' van Voskuil op mijn nachtkastje liggen. Ik las er elke avond/nacht een bladzijde of vijftien in. Nu heb ik het boek uit. Wat is dat toch met Voskuil? Er gebeurt niets, er valt niets te lachen, er valt veel te ergeren, je komt geen citeerbare zin tegen ..... en toch wil je verder lezen. Herlezen zal er nooit van komen, dus het boek kan in de verkoop.

Overgezet naar de nieuwe layout: Ed Franck.

3 april 2012

De cijfers van de derde toetsweek komen langzamerhand beschikbaar, en daarmee de rapportcijfers van het derde rapport. Daarmee slaat bij sommige leerlingen de paniek toe. Kan het nog, of blijf ik zitten? Dat levert tranen op in mijn kantoor. Ik kan niet beslissen dat toetsen over mogen worden gemaakt. Ik kan geen onvoldoendes in voldoendes veranderen. Ik kan wel met een leerling goed naar de cijfers kijken en ze een hart onder de riem steken. Soms hebben ze teveel onvoldoendes, maar zijn de vijven bijvoorbeeld een 5,3, een 54, en een 5,2. Dan heb je maar 0,6 extra nodig om er drie zessen van te maken. Op die manier geef ik ze een peptalk, bekijk samen met ze de overgangsnormen en samen trekken we de conclusie dat het nog best kan. Als het goed is hangt al bij een stuk of wat leerlingen het blaadje met mijn aantekeningen van zo'n gesprek boven het bureau of boven het bed: hard werken en dan kan het nog!

De leversnelheid van Bol.com valt me de laatste tijd wat tegen. Ik bestelde eind vorige week de dvd-box van Kees Torn. Op dezelfde avond bestelde ik twee boeken bij de ECI. De boeken van de ECI had ik zaterdag al binnen. De dvd-box van Bol.com heb ik vandaag nóg niet! Bovendien hebben ze cd's te koop staan die ze eerst nog uit Amerika moeten laten komen. Eind vorig jaar gebeurde het me twee keer dat ik na een week of acht de mededeling kreeg dat zo'n cd niet mee leverbaar was. Wat mij betreft is Bol.com níet de beste webshop van het afgelopen jaar.

3 bestellingen: Hans Warren, 'Binnenste buiten. Hans Warren over dagboeken', J.J. Voskuil, 'De buurman' (dat is vlug), J.W. Baauw, 'Harderwijzer'.

4 april 2012

Van de dochter van Joop Waasdorp kreeg ik dit mailtje: 'Beste Mats, In de veronderstelling dat u de beheerder/eigenaar bent, inhoudelijk en technisch, van de site Schrijversinfo, wil ik mijn waardering uitspreken voor de uitstekende manier waarop u mijn vader Joop Waasdorp heeft geportretteerd. "Ik" ben Aimée Waasdorp, dochter van Joop W. U heeft mij al weten te vinden, blijkens een link naar De Leunstoel. Het citaat is prima gekozen, een prachtig voorbeeld van de manier van zeggen die mijn vader typeerde. Groet, Aimée Waasdorp.'

Uiteraard bedankte ik haar voor de lovende woorden, maar ik grijp dergelijke mailcontacten ook altijd aan om te vragen naar een scan van een stukje handschrift. Van Joop Waasdorp is vrijwel alles naar het Letterkundig Museum gegaan, maar er is nog een logboek, waaruit dit een bladzijde is, met het handschrift van Joop Waasdorp:

Vanmiddag hadden we de schoorsteenvegers aan (en op het) huis. Tygo keek zijn ogen uit. Naar de mannen in het zwart en zeker naar die ene man, die zomaar het dak opklom en die bovenop de schoorsteen stond:

Vanavond zag ik met Martijn (en nog zo'n vierhondervijftig anderen) de voorstelling van Erik van Muiswinkel in 'De Lampegiet'. Een leuke avond, opgebouwd rond het gegeven dat Van Muiswinkel op dezelfde dag geboren is als Barack Obama. Die Obama werd in het begin van zijn presidentschap wel met Jezus vergeleken. Er zijn ook overeenkomsten. Jezus is in een stal geboren. Obama niet, maar hij heet wel barak.
Van Muiswinkel (en Obama) zijn nu boven de vijftig. Vijftig is het nieuwe zeventig, maar toch komen er kleine probleemjes. Van Muiswinkel legt uit dat hij het (oude) pinnen onder de knie had, maar dat het met dat nieuwe pinnen maar niet wil lukken. En dan zegt zo'n blonde, twintigjarige schone achter de kassa tegen je: 'U moet hem er aan de voorkant insteken'. Je mag dan boven de vijfitg zijn, maar dat weet je heus nog wel.
Al met al was het een leuke avond, maar eerlijk is eerlijk: Samen met Diederik van Vleuten was Van Muiswinkel geweldig. Nu is hij leuk.

1 bestelling: Wendy Berry, 'Het einde van een sprookje'.

5 april 2012

Twee bussen vol tweedefaseleerlingen vertrokken vanochtend voor een cultureel programma (compleet met avondprogramma) naar Amsterdam. Uiteraard gingen er ook begeleidende collega's mee. Dat leverde wel wat roosterproblemen op. De roostermakers losten dat op door hier en daar met uren te schuiven. Mijn tweede uur ging naar het vierde. Daardoor had die klas geen tussenuur, maar het schopte mijn planning voor leerlingen die toetsen bij me in kwamen halen wel in war. Je blijft dan zo'n hele dag achter jezelf aan hollen. Maar nu is het paasweekeind. Vrijdag vrij, maandag vrij en dan woensdag alweer Bapo. Mij hoor je niet klagen.

In mijn derde klassen kwam bij de 'moeilijke woorden' het woord 'rituelen' ter sprake. In het boek staat iets als 'een aantal handelingen in een vaste volgorde'. Ik denk dan vooral aan kerkdiensten, begrafenissen e.d. De vijftienjarige meisjes in mijn klas hebben een heel andere associatie. Zij denken aan hun avondritueel: het verwijderen van de make-up.

Collega Piet vond vandaag wel een heel wonderlijke kop in zijn krant:

Aan het eind van de middag vergaderden we met 'Gedichten op muren'. Er staat nogal wat op stapel:
- Op 19 april is de prijsuitreiking van onze gedichtenwedstrijd onder derdeklassers. We hebben die middag een aardig programma in 'Escape'.
- Op 26 april presenteren we onze activiteiten (samen met o.a. 'Beeldend Veenendaal' en het 'Cultureel Café') aan de gemeenteraadsleden. Daarvoor moet nog wel een presentatie in elkaar worden gezet.
- Op 30 april is 'Gedichten op muren' een wezenlijk onderdeel op de route die de koninklijke familie door Veenendaal loopt. Daarmee wordt 'Gedichten op muren' ook in de televisieregistratie van Koninginnedag genoemd.
En dan zijn we ook weer bezig met nieuwe plekken in het centrum waar gedichten kunnen komen. Een kort vers van Stef Bos op het huis in de Hoofdstraat waar zijn vader een juwelierszaak had (en waar Stef in zijn jeugd woonde) is één van onze wensen.

6 april 2012

Stef Bos presenteert eind april in de Cultuurfabriek een nieuw boek: 'Door de ogen van mijn vader'. Jeugdfoto's van hem, van het gezin Bos, gemaakt door zijn vader. Stef schreef teksten bij de foto's. Gisteren kreeg ik een mailtje van hem, waarin hij me vraagt of ik bij die presentatie iets wil zeggen, omdat ik de 'materie van zijn taal en zijn herkomst' ken. Dat lijkt me leuk. Hij mailde me ook een pdf'je van het boek en zulke foto's openen onmiddellijk de sluizen van de herinnering in mijn hoofd. Het wordt een leuk boek voor liefhebbers van Stef Bos, maar het wordt veel meer dan dat: het is een tijdsbeeld op zich. De kleding van de jaren '60, de strandfoto's, de foto's van gezinsuitstapjes. Iedereen van onze leeftijd heeft ergens op zolder vergelijkbare foto's (of dia's) liggen. Daarbij overlappen onze jeugdjaren elkaar voor een deel. We zaten samen op de gereformeerde knapenvereniging ('Club' noemden we dat) en die 'club' werd geleid door Gert, de oudere broer van Stef. Later zaten we beiden op 'Felua', waar Stef de havo-top deed en ik de pedagogische academie. In de juwelierszaak van zijn vader kochten we - van het kleine beetje geld dat mijn grootouders uit Zeist na hun overlijden te verdelen hadden - een wandklok als herinnering aan mijn grootouders. Die klok tikt intussen al tweeëndertig jaar onze minuten weg. Ik weet niet zeker of Stef dit goed vindt, maar ik pik ter illustratie van het bovenstaande vast een foto uit het nieuwe boek:

Gijs en Suzanne moesten vanochtend in het ziekenhuis zijn. Tygo en Dylano waren bij ons. Op vrijdagochtend is Tygo's zwemles. Vandaag was het vrij spelen en ik heb heerlijk een uurtje met hem in het instructiebad gelegen. Honderd keer van het glijbaantje af, spelen met emmertjes en watermolentjes, klimmen op vlotten en krokodillen. Zo klein als ze zijn komen ze al 'kennissen' tegen in het water. Een jongetje van het kinderdagverblijf. Het is lang geleden dat ik zo naar chloor rook. Ik had het 'nieuwe' Veense zwembad nog nooit van binnen gezien.

Bij onze wandeling naar de brievenbus zagen we de eerste jonge eendjes zwemmen; allemaar bruinig en één felgele.

Vorige maand in Carré zong Randy Newman o.a. het nummer 'Great Nations of Europe' van zijn cd 'Bad love':

Hide your wives and daughters, hide the groceries too
The great nations of Europe comin' through

Het is een nummer over de ontdekkingsreizen van de Europeanen en de wandaden die daarmee gepaard gingen. Eergisteren in 'De Lampegiet' zong Erik van Muiswinkel er een vertaling van, of eerder een bewerking. Hij spitst die Europese wandaden toe op de Nederlandse wandaden in Nederlands Indië. De strekking van het nummer blijft daarmee overeind. Na een regel of twee stootte ik Martijn naast me aan: 'Hoor je het, dit is een Randy Newman-nummer!' Ik vrees dat maar weinig van de pakweg vierhonderdvijftig aanwezigen het nummer herkend zullen hebben.

Ik kijk graag naar Joost Prinsen in 'Met het mes op tafel'. Momenteel wordt dat niet uitgezonden, het wordt afgewisseld met 'Per seconde wijzer'. Ook een leuk programma trouwens en die Kees Driehuis lijkt me een intelligente man. Leek me een intelligente man ..... vanavond hoorde ik hem zeggen: 'Een aantal vragen die....'

2 bestellingen: Theun de Vries, 'Wind en avondrood. Het geslacht Wiarda', Arnon Grunberg, 'Waarde Van Dorp / Geachte Erasmus'.

7 april 2012

Paaszaterdag: uitgeslapen, wat knipsels ingetikt, gewerkt aan de bladzijde over J.W.F. Werumeus Buning. Vanmiddag zijn we met Suzanne en Gijs naar hun nieuwe huis aan de Boldermanhof wezen kijken. Het zit nu echt op slot; de cilindersloten zitten in de deuren. Erg lang zou het nu toch niet meer hoeven te duren. Daarna deden we nog wat laatste-moment-paasinkopen bij de C1000. Dat is eigenlijk niet handig, we hadden al een beetje honger en dan koop je van alles en het meeste daarvan is niet echt nodig (maar wel lekker).

Gisteren was hij dan (eindelijk) binnen: de dvd-box met alle theaterprogramma's van Kees Torn! De box heet 'Een ommetje met Kees Torn'. en bevat negen dvd's en een cd met liedjes. De beginletters van zijn negen shows, die hij gedurende 15 jaar bracht, vormen het acrostichon LAPMIDDEL. Op zaterdag 5 mei speelt hij zijn allerlaatste voorstelling in het oude Luxor Theater in Rotterdam. Zijn theaterprogramma’s zijn nooit op televisie uitgezonden, zijn liedjes zijn niet eerder verschenen op een eigen CD. Gisteren bekeek ik al 'Loze kreten' en 'Dood en verderf'. Die laatste vond ik in het theater zijn beste programma (van degeen die ik gezien heb, dat waren de laatste vijf) en ik heb me er ook nu weer kostelijk mee vermaakt.

Het eerste boek voor volwassenen van Guus Kuijer verscheen in 1971 en heette 'Rose met vrome wimpers'. Het verscheen in herdruk ook onder de titel 'Wimpers'. Ik heb dat 'Rose' altijd gelezen als een meisjesnaam en noemde het boek steeds 'Rose met de vrome wimpers'. Zo staat het ook al jaren op Schrijversinfo. Ik keek even op Google: mijn fout komt 19 keer voor (ook DBNL, Bol.com. Literairnederland, Boekwinkeltjes en knipselkranten.nl maken de vergissing). De juiste titel geeft 2330 'treffers'. Ik moet dat dit weekend maar even verbeteren op Schrijversinfo. Het verbaast me wel dat ik er nog nooit door iemand op ben gewezen.

Een vergelijkbare fout wordt vaak gemaakt met de dichtbundel voor kinderen: 'Haringen in sneeuw' van Remco Ekkers uit 1984. Remco bedoelt dat als een variatie op Haringen in tomatensaus, maar zelfs zijn eigen uitgever maakte er (toen hij er de Zilveren Griffel voor kreeg) 'Haringen in de sneeuw' van.

2 bestellingen: Peter van Maarn, 'Klarende luchten', Dr. L. van Egeraat, 'Gids voor de Dolomieten', Joop W. Kessens, 'Gids voor Noorwegen', Joop W. Kessens en Joop W. Gauffin, 'Gids voor Zweden'.

8 april 2012

Tussen de post van gisteren zit een bubbeltjesenvelop met een boek. Ik kan me niet herinneren iets besteld te hebben. Dat levert een sinterklaasachtig gevoel op. In de envelop zit 'Bobschrift 2012'. Ivar Schute en Mark van Leeuwen zijn enthousiaste liefhebbers van het werk van Bob den Uyl en doen hun best de herinnering aan deze auteur levend te houden. Ze schreven 'Fraaie vergezichten die onze reis vergallen, een wandeling door Rotterdam aan de hand van Bob den Uyl', vorig jaar was er 'Bobschrift' 2011 en zo te zien slagen ze er dus in hier een jaarlijks terugkerende uitgave van te maken. In dit nieuwe 'Bobschrift' staan bijdragen van o.a. Rien Vroegindeweij, Abdelkader Benali, Nico Keuning, Rascha Peper, L.H. Wiener en Wim Huijser.

Het openingsverhaal in de bundel is van Bob den Uyl zelf. In 'De geest van Jan Salie' ergerde hij zich aan een revitaliseringsplan voor Rotterdam. Het woord zelf deugt al niet (als je wilt revitaliseren, moet er eerder al gevitaliseerd zijn) en bovendien is het plan gebaseerd op loze beweringen. Den Uyl heeft zelf nog wel wat suggesties om Rotterdam (en dan gelijk maar de hele wereld) leefbaarder te maken: een 'Museum voor Nutteloze Voorwerpen', een film waarin iemand een kwartier naar een parkeerplaats zoekt en haakjes in wc's waaraan je je colbert even op kunt hangen. Dat laatste is echt wel een goed idee. Op school hang ik mijn jasje over een stoel op mijn kantoor, voordat ik naar de wc ga, maar in openbare gelegenheden is het handig als je je jasje even op kunt hangen voordat je gaat zitten. Bob den Uyl is voor mij vooral de man van de prachtige boektitels. Ik heb al eens een top-10 gemaakt en van zijn titels staan er daar minstens twee of drie in. Op nummer 1 staat 'Gods wegen zijn duister en zelden aangenaam' uit 1975. Iets voor een stukje in 'Bobschrift 2013'?

De (klein)kinderen aten vanavond bij ons: onze eerste asperges van dit jaar. Voor het eten vond Tygo twee takjes in de bak met open haardhout. Hij maakte voor zichzelf een drumstel en verloor zich in het zelfgemaakte geluid:

Overgezet naar de nieuwe layout en sterk uitgebreid: J.W.F. Werumeus Buning.

2 bestellingen: C. Buddingh', 'Verzen van een Dordtse Chinees', C. Buddingh', 'Een pakje per dag', 2 boekenleggers 'ijsvogel'.

9 april 2012

Tweede paasdag, maar we gaan toch maar (een beetje) aan het werk. Ik heb twee ingehaalde toetsen nagekeken en Lidy heeft de financiële administratie van het eerste kwartaal gedaan. Woensdag ga ik ermee naar de boekhouder, die dan meteen de belastingaangifte in orde maakt.

Kees Torn: 'Dood en verderf' was zijn beste programma, maar het knapste stukje taalwerk zat in een ander programma. In 'Doe mee en win' zat een gedeelte waarin hij bij elke zin het laatste woord de Engelse vertaling van het voorlaatste (Nederlandse) woord liet zijn. Vervolgens ging het niet om die Engelse vertaling, maar om de Nederlandse klanken daarvan. Die vormden met de rest van de zin een logisch geheel. Dat is zo knap en ongewoon, dat u van mijn uitleg (die op zichzelf juist is) waarschijnlijk niets snapt. Daarom de eerste strofe:

Terwijl ik mijn vriendin met een stuk taart - pie
En naar een blonde haarlok kijk die ik - I
Vraag ik hoe zij het vindt, waarop zij zucht - sigh
Ik denk dat ik de was maar even droog - dry

Hoe kom je erop .... en hoe krijg je het voor elkaar! Nog een strofe:

Voordat ik met mijn spullen naar de zaal - hall
die zit vanavond ook al is het herfst - fall
vindt zij het goed als ik wat met haar pop - doll
en zomaar heel een winkelcentrum - mall

Torn laat tijdens zijn optreden de toeschouwers naar de rijmwoorden raden. En dat blijkt nog niet mee te vallen. Vooruit: de rest ook en dan kopen die dvd-box:

Ze weet wel dat ik met een oude vlam - flame
sinds ik steeds mokken met daarop haar naam - name
waaruit ik nu al maanden al mijn drank- drink
ze is in het leggen van dat soort verband - link

Dat ik nog af en toe iets van die hoer - whore
daar geeft zij mij per dag een klap of vier - four
en als ik haar een keertje in de winkel - store
dan jaagt ze mij onmiddellijk de deur - door

nu ik de smaak van etenswaar uit blik - can
waaraan ik ooit, al is de vraag wanneer - when
denkt mijn vriendin wanneer ik eet: hij eet - eats
vies, maar ik doe aan wat hij behoeft - needs

Hoewel ik heel veel, man je weet niet hoe - how
van rund en liever op een stukje koe - cow
dan smaakt zo'n blikje gistextract met bloem - flower
en voel je je na elke hap een uur - hour

Het schijnt dat er een brandje in het bos - wood
en ik weet niet wat ik met mijn humeur - mood
de buurman die het gras uit alle macht - might
belooft dat hij het laatste woordje goed - right

Vanavond keek ik de film 'Sonny Boy'. Het boek was prachtig, de film aangrijpend. Een mooie rol van Ricky Koole als Rika, de moeder van Sonny Boy. De hoofdlijn van het verhaal is goed in beeld gebracht. Gruwelijkheden tijdens verhoren en in concentratiekampen worden aangestipt, maar niet aangezet. Daardoor blijft de hoofdlijn geloofwaardig.

Nieuw op Schrijversinfo: C.B. Vaandrager.

1 bestelling: S. Dresden, Wereld in woorden. beschouwing over romankunst'.

10 april 2012

Vandaag behandelde ik in mijn twee B2-klassen het nummer 'N-E' (zie gisteren) van Kees Torn. Een deel van de klas ziet de woordspeligheid ervan in en kan een glimlach niet onderdrukken. Een ander deel van de klas ziet die woordspeligheid helemaal niet en kan flauwe opmerkingen niet onderdrukken. Op zo'n moment wordt lesgeven werken, maar dat hoort erbij. Een deel van het zaad valt op rotsige bodem; het is niet anders.

Vanavond zette ik de dvd van Kees Torn met dat nummer op. Op de dvd heeft hij een inleiding met veel voorbeelden, maar het liedje zelf stopt na vier (andere) regels. Blijkbaar heeft het nummer later geschreven. Bij de voorbeeldzinnen zijn er een paar met Engelse woorden die als het om de Nederlandse klanken gaat plotseling twee woorden zijn:

Ze vinden ze zalig - delicious

Z'n vrouw is weggelopen en meneer - mister

Ik geloof niet dat het er vandaag - today

In welke stad- city

Hij geeft zelf ook de taalkundige uitleg van dit taalspel: 'Het laatste woord is steeds semantisch het Engelse equivalent van het voorlaatste woord, maar fonetisch de continuering van de syntax. Dat is de grap. Het klinkt eenvoudig, maar het valt tegen hoor.'

1 bestelling: Anneke Blankers, Dick Berents e.a., 'Memo geschiedenis voor de onderbouw. Handboek 2 VWO'.

11 april 2012

Ik heb Tygo en Dylano om op te te passen en Lidy ligt - overgevend - boven in bed. Ik bof maar weer met mijn Bapo. Tygo speelt rustig met de dominostenen. Dylano heeft geen zin om on de box te zitten, maar op de grond met al die domineesteentjes lijkt me ook geen goed idee.

De afspraak met de boekhouder heb ik naar vanmiddag kunnen verzetten, op de tijd dat Suzanne hier in haar middagpauze is.

Ik bracht een bestelling uit België naar het postagentschap op De Ellekoot en kocht daar bij de Bruna het nieuwe Literaire juweeltje 'Dooi' van Arthur Japin. Voor de liefhebbers van Japin is dat voor € 1,50 een mooie aanwinst. Al moeten ze even opletten, want ze kunnen het verhaal best eerder gelezen hebben. het stond in het tijdschrift 'Maatstaf', het verscheen in een kleine oplage bij uitgeverij Brokaat én het stond samen met het verhaal 'Zeep' in het boekje 'De klank van sneeuw' uit 2004.
Op die manier recyclet een schrijver zijn verhalen, beurt er een paar keer voor en houdt zo de Parijse schoorsteen rokend.

Vandaag was de enige Bapo-dag van dit schooljaar waarop ik overdag vrij was, maar 's avonds toch naar school moest. Om 18.00 aten we met de zes collega's die over een maand de vijfenzestig (!) leerlingen begeleiden op de Leuven/Brussel-reis een pizza bij Da Gigi. Daarna gingen we naar school waar we om 19.30 uur de ouders informeerden over deze reis (en de andere reizen). De opkomst viel me wat tegen, maar de aanwezigen waren enthousiast over het programma dat we de leerlingen bieden. Nieuw dit jaar is een bezoek aan fort Breendonk en gezamenlijk wokken na het bezoek aan De Efteling.

Weer thuis keek ik met Lidy naar 'Midsomer murders'. Die Engelse crimi's duren lang: anderhalf uur; het zijn eigenlijk meer speelfilms. Ze zijn spannend én worden gemaakt met gevoel voor detail. De aflevering van vanavond speelde in de eerste dagen van mei. En jawel: als inspecteur Jones langs een kastanjeboom loopt, zie je dat die boom in bloei staat! Ze hebben echt in mei gefilmd, of ze hebben die bloeiende boom erin gemonteerd. Maar in beide gevallen geeft het blijk van een oog voor detail dat je in Nederlandse series en speelfims maar weinig tegenkomt.

1 bestelling: Aldren A. Watson, 'Boekbinden. Een ambachtelijk instructieboek met 225 illustraties'.

12 april 2012

Wakker worden viel niet mee vanochtend. Ik bleef nog vijf minuten liggen, wachtend op een telefoontje van school met de mededeling: 'Mats, blijf jij deze keer maar lekker in bed', maar dat telefoontje kwam ook vandaag weer niet.

Volgende week dinsdag zijn de rapportvergaderingen. Deze keer voor mij alleen maar van de tweede klassen. Voor de derde klassen hebben we deze week in klein commité vergaderd. Alle collega's hebben voor hun vak adviezen gegeven: kan deze leerling wel of niet mijn vak volgend jaar kansrijk in een profiel kiezen? Nu vergaderden we met unitleider, teamleider (meestal), decaan en mentor over die adviezen, de profielkeuze en de cijfers van elke leerling. Dat is een lastige materie: soms zou een leerling blijven zitten bij de keuze van het profiel van zijn of haar keuze (onvoldoendes in die vakken), maar kan hij of zij wel naar H4 als er een keuze voor een ander profiel wordt gemaakt (geen onvoldoendes in die vakken). Een enkele keer komt het voor (als er héél bewust voor een bepaald profiel gekozen wordt) dat een leerling H3 overdoet, al had hij of zij met een ander profiel wél over gekund.

1 bestelling: David Lewis, 'Kindertaal zonder woorden. Wat uw kind met lichaamstaal wil zeggen'.

13 april 2012

De prunussen op de Jan Steenlaan zijn alweer uitgebloeid. De perenbomen voor het raam van mijn kantoor staan nu in bloei.

In mijn V3-klassen kwam vandaag het boomdiagram aan de orde (opdracht 16 van hoofdstuk 5). Om het een beetje dichterbij te brengen liet ik ze een boomdiagram van de schoolorganisatie tekenen. Tot mijn stomme verbazing hadden ze geen flauw idee van die organisatie. De rector en de conrector konden ze er wel in tekenen, maar dat de school drie units heeft met elk een unitleider en teamleider(s), ze hebben geen idee. Dat de unitleider oganisatorisch boven de teamleider staat: geen idee. Hoe het niet-onderwijzend personeel in de boomstructuur past: geen idee. Ze komen er zelf wel uit dat de leerlingen helemaal onder in zo'n structuur 'bungelen': 'Wij moeten naar iedereen luisteren!'
Na de zomervakantie stappen ze over van de basisvorming naar de tweede fase. Dan 'vallen' ze ook onder een andere unit- en teamleider. Mijn verbazing was compleet: ze hebben óók geen idee wie dat dan zijn. Conclusie: deze leerlingen leven helemaal in het 'hier en nu'.

14 april 2012

Op 26 april presenteren de diverse werkgroepen/commissies van het 'Kunstplatform Veenendaal' zich aan de gemeenteraad. Vanochtend maakte ik daarvoor de powerpointpresentatie van 'Gedichten op muren'. Wat mij betreft veel plaatjes en weinig tot geen tekst. Er is niets zo irritant als een spekert die voor staat te lezen wat het publiek achter zijn of haar rug ook zelf kan lezen.
Uiteindelijk heb ik 23 beelden om te laten zien:
- 1. openingsfoto
- 2. namen commissieleden
- 3 t/m 8. huidige gedichten
- 9 t/m 11. scholierenwedstrijd
- 12 t/m 17. plannen
- 18 en 19. reizende tentoonstelling
- 20 t/m 23. aanhakende 'anderen'

Vanmiddag was ik even op de open dag van Helicon (opleidingscentrum voor Groen Onderwijs ) in Velp. Dat was helemaal niet de bedoeling. Erich werkt op die school en moest i.v.m die open dag uiteraard aanwezig zijn. Hij werd niet lekker en kon niet naar huis rijden. Daarom ging ik hem samen met Ria ophalen. Het leek achteraf allemaal mee te vallen, maar terecht namen ze het zekere voor het onzekere. We dronken even wat in de aula van de school. De open dag was net afgelopen, het personeel dronk nog wat, er werd met warme hapjes rond gegaan en er was een toespraakje van een leidinggevende. Het had onze open dag kunnen zijn. Dat zal op de meeste scholen wel op een vergelijkbare manier verlopen.

Vorig jaar zomer was de paal van de pergola doorgerot. De pergola stond scheef en we hebben hem afgebroken. De bruidssluier die erover groeide hebben we weggehaald. De klimroos die van de andere kant kwam hebben we heel kort afgesnoeid. Zo'n roos blijkt sterk te zijn: er zitten alweer behoorlijke uitlopers aan. Ik wil geen pergola meer op die plek, maar ik wil wel 'iets' met die klimroos. We hebben bedacht dat we met drie latten een soort 'klimpiramide' rond die roos willen maken, versterkt met wat horizontale latjes. Aan het eind van de middag, die bouwmarkten blijven ook op zaterdag lang open, kochten we dat hout en na het eten ben ik begonnen de latten te verven. Dat doen we in dezelfde bordeauxrode kleur als de latten waar de klimop tegenop groeit. Dat houdt wat eenheid in de tuin.

 

Op 27 april om 16.00 uur presenteert Stef Bos in de 'Cultuurfabriek' het fotoboek van zijn jeugd 'Door de ogen van mijn vader'. Ik mag daar een kleine rol bij spelen. Ook de plaatselijke pers gaat hiermee aan de gang. Martin Brink schrijft erover in 'De Rijnpost' van aanstaande woensdag én mailt me nu al enkele foto's die hij maakte van Stef en zijn vader. Hier met de iPad van pa met daarop een foto van peuter Stef aan het strand. Martin denkt dat vader Bos de enige bewoner van dit bejaardenhuis met een iPad is. Martin: bedankt voor de foto's!

Nieuw op Schrijversinfo: Kees Ouwens.

15 april 2012

Vanochtend echt uitgeslapen. Ik werd om 11.30 uur wakker.

De liedteksten uit 'Straatmadelieven. Een bundel met oude & nieuwe voor het merendeel nog niet in boekvorm gepubliceerde volks- en straatliederen', bijeengebracht en toegelicht door Dr. Tj.W.R. de Haan, een Prisma-pocket uit 1957, heb ik waar mogelijk toegevoegd aan Schrijversinfo én aan de literaire reisgids.

Bart FM Droog is begonnen aan een megaklus op internet: De 'Nederlandse Poëzie Encyclopedie'. De opzet van zijn auteursbladzijden lijkt in de verte wel wat op Schrijversinfo en hij meldt me - netjes - dat hij bijvoorbeeld voor de bladzijde over Daan Zonderland gebruik heeft gemaakt van mijn bladzijden. Op zijn bronnenoverzicht staat Schrijversinfo ook netjes gemeld, tussen o.a. Brinkman, Koninklijke Bibliotheek, DBNL, Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur en het Lectuur-Repertorium.

Op de bladzijde van Olaf J. de Landell had ik bij pseudoniemen staan: Rond 1950 is hij zich Olaf de Landell gaan noemen. Omdat hij dertien letters als gevaarlijk beschouwde. Die laatste zin is een beetje vreemd en waarschijnlijk niet af. Ik vermoed dat er iets fout is gegaan bij het overzetten naar de nieuwe layout. Thijs Richter mailt me dat hij denkt dat er bij moet staan: (hij was vanuit zijn Indische jeugdjaren erg bijgelovig) voegde hij er een veertiende letter aan toe: J. en ik vermoed dat hij daar gelijk aan heeft. Hij mailt me ook twee jeugdfoto's van Olaf J. de Landell. Ik ga er maar vanuit dat die rechtenvrij zijn:

2 bestellingen: J.J. Voskuil, 'De dood van Maarten Koning. Het Bureau 7', Carolyn Keene, 'Nancy en de oude postkoets'.

16 april 2012

Leerlingen wezen me erop dat ik eergisteren iPad verkeerd schreef (bij de foto van Stef Bos en zijn vader). Het is iPad en niet Ipad. Een oud leerling (nog wel een leerling van school, maar niet meer van mij) stuurde me deze foto. Wat moet je je voorstellen bij 'Gratis te huur'? Hoe wanhopig is deze verhuurder van kantoorruimte?

Vanavond presenteerde Ella Marjon bij Boekhandel Van Kooten haar derde boek: 'De toonbank'. De geschiedenis van een ondernemersgezin in vooral patisserie en chocolaterie, maar ook in Hollands ijs. Haar eigen vader en moeder Tamminga staan model voor de hoofdfiguren in het boek. Ze hebben - letterlijk - een doos met anekdotes uit hun ondernemersleven omgekeerd en Ella heeft daar, feit met fictie mengend, een roman van gesmeed.
Wie in de afgelopen jaren op Hoog Catharijne winkelde moet daar de naam Tamminga tegengekomen zijn. Albert van Kooten refereerde vanavond aan het hazelnootschuimgebak dat zijn zus regelmatig uit Utrecht meebracht. Mijn leerlingen kennen Tamminga van het ijs, op loopafstand van school aan de Kerkewijk.

Vanavond vertelden vader en dochter over dat ondernemersleven en lieten daarbij wat foto's uit het familiealbum zien. Vanuit Friesland naar Enschede, vandaar naar een dorpje bij Nijmegen en uiteindelijk via Utrecht, kiosken in ziekenhuizen en winkels op Hoog Catharijne naar Veenendaal. Succesverhalen, maar ook tegenslagen monden uit in een boek met een uiterst toepasselijke titel. De toonbank staat model voor de lange werkdagen van de kleine zelfstandige, maar tegelijk stalt ze voor ons ook haar eigen familie (met andere namen en vermengd met fictie) op die toonbank uit.

vertellen	en signeren

 

Na afloop maakte ik nog een praatje met haar broer. Ik was benieuwd of onze leerlingen overlast veroorzaken als ze bij hen een ijsje gaan kopen. Dat blijkt mee te vallen (gelukkig en eigenlijk verwachtte ik het ook wel). Ook voor het CLV liggen ze trouwens op een beloopbare afstand.

5 bestellingen: Eva Gerlach, 'Verder geen leed', Adriaan van Dis, 'Nathan Sid', knipsels Adriaan van Dis, knipsel Kees Fens, H. Hoving, 'Júf, die slak z'n pet staat scheef', Jean Vanier, 'Over je depressie heen'.

17 april 2012

Een ochtend vol rapportvergaderingen. We hebben vorig jaar de overgangsnormen van B2 naar H3 aangescherpt. Nederlands en Engels moeten samen 11 punten zijn, wiskunde en natuur-/scheikunde ook. Bovendien moeten minimaal drie van deze vier vakken een Havo-advies geven. Die nieuwe normen hakten er vanmorgen flink in. Die 11 punten gaan na het vierde rapport pas tellen, maar nu al zie je problemen aankomen. Die adviezen van de 'basisvakken' worden bij de eerste drie rapporten gegeven, maar bij het vierde rapport niet meer. Dat betekent dat een aantal leerlingen nu al definitief niet over gaat. Voor die leerlingen ging het vanochtend in de vergadering over het te geven advies: adviseren we doubleren in B2, of adviseren we een gerichte bevordering naar T3? Het was vaak dat laatste: wel over, maar naar T3 en niet naar H3.

Gisterenavond zag ik dat Van Kooten een aanbiedingstafel had staan met regioboeken (€ 7,50 per stuk, drie voor € 15,00). Een mooie gelegenheid om mijn 'Veenendaalverzameling' wat uit te breiden. Al had ik thuis eerst beter moeten kijken, want het veldnamenboek had ik al. Ik kocht:
-Veldprediker in mobilisatietijd, dagboek van dominee J.G. Knottnerus Grebbelinie 1939-1940
- Veldnamen in Veenendaal
- Aart Aalbers, 't Gebeurde in het Veen
- Sjoerd de Jong, Binnen en buiten
- Dick Minderhoud, Voettochten langs monumenten op de Utrechtse Heuvelrug
- Dick Minderhoud, Wandelen langs monumenten in Veenendaal

Met wat ik in deze boeken las, breidde ik de Veense bladzijden over J.H. van Hardeveld en vooral van M. Jongebreur wat uit.

Gisteren kwam ik vanwege de boekpresentatie niet aan de bestellingen toe. Die handel ik dus vanavond af. 'Nathan Sid' van Adriaan van Dis staat twee keer op de plank. Uit het tweede exemplaar dwarrelen een briefje van twintig, van tien en van vijf euro. Er zitten ook wat Raban-blaadjes van verkochte boeken in. Die heb ik blijkbaar na een bestelling en betaling niet verwerkt. Ik krijg even de neiging om nog wat boeken open te slaan, maar ik weet me te bedwingen.

Er gaat wat heen en weer op Facebook. Veel flauwekul, maar af en toe iets om over te grinniken:

Over arrogant gesproken: vanavond spelen in de halve finale van de Champions League Bayern München en Real Madrid tegen elkaar. Twee onsympathieke, arrogante ploegen. Normaal hoop ik dat ze verliezen, maar ze kunnen nu niet allebei verliezen. Ik besluit dat momenteel Real (vanwege hun trainer) erger is dan Bayern en hoop dat Bayern wint. Dat gebeurt met 2-1, maar volgende week is er nog een tweede wedstrijd in Madrid.
Veel zie ik niet van de wedstrijd, want ik heb een enorme bak met knipsels van Kees Fens die ik nog niet op jaar gesorteerd heb. Dat deed ik vanavond tijdens de voetbalwedstrijd. De televisie fungeerde als radio, met het voordeel dat je, wanneer de stemverheffing van de verslaggever daar aanleiding toe geeft, je hoofd kunt opheffen en dan minstens de herhaling kunt zien.

1 bestelling: Hans Böhm en Cor van Wijgerden, 'Schaaktips'.

18 april 2012

Lidy heeft een lustrumfeest op haar werk, daarom heb ik vandaag een bapo-dag en lever ik een andere in. Vanochtend liet ik samen met Tygo de hond uit. Op de Dijkstraat-west zagen we hoe de bruine kliko's geleegd werden in een grote vrachtauto. Dat is heel interessant als je drie jaar bent. Toen alle kliko's leeg waren rende Tygo twintig meter verder. Hij had al lang gezien dat daar nog een stuk of tien kliko's stonden.

Op de televisie hebben we YouTube aanstaan: kinderliedjes voor Tygo. Je ziet een glimlach op zijn gezicht verschijnen als hij een liedje (her)kent. Ik hoor 'Daar was laatst een meisje loos' langskomen en het valt me op dat 'die' wou gaan varen. Wat nou 'die'? Het is 'het meisje dat'! Mijn buitenlandse leerlingen doen dat fout. Steeds meer 'autochtone' leerlingen doen het fout en blijkbaar is het ook al in dit soort kinderliedjes doorgedrongen. Als ik de eerste regel in Google intik, vind ik ook vooral 'die'.

Als ik wat oudere teksten vind, blijkt het wel degelijk vroeger 'dat' geweest te zijn:

Conclusie: deze verminking van het Nederlands woekert al veel langer en dieper dan ik dacht.

Suzanne nam na haar middagpauze Dylano mee naar haar werk op het kinderdagverblijf. Dat gaf mij de gelegenheid iets leuks met Tygo te gaan doen. Hij wilde wel met me naar het bos. Ik koos ervoor om naar het Berghuis in Amerongen te gaan. Dat was Tygo te ver. Toen we over de Amerongse Berg reden zei hij: 'Hier is ook al bos opa.'
Bij het Berghuis zag hij onmiddellijk de speeltoestellen en we zijn uiteindelijk het bos zelf niet meer in geweest. Voor het Berghuis was - ook toen onze kinderen klein waren- al een speeltuintje. Nu is er naast het Berghuis ook een uitgebreid speelbos, met klim- en klauterbanen en ook twee kabelbanen. Tygo kreeg er geen genoeg van. Hij holde naar een speeltoestel, ging daar een poosje intensief op tekeer en holde dan naar het volgende toestel.
Het hele speelgebeuren is gratis toegankelijk, maar je wordt wel geacht een consumptie te gebruiken. Dat is geen straf, want ze hebben er Gerardus van de tap. Tygo dronk een glas appelsap en speelde ook binnen intensief met allerlei speelgoed. Het Berghuis is zeer geschikt voor een verjaardagspartijtje: klimmen en spelen en dan binnen een pannenkoek (of frites) met ranja.

1 bestelling: Herman Koch, 'Eten met Emma'.

19 april 2012

Vanochtend had ik een korte bespreking bij Patrimonium Woonstichting. Er zijn verregaande plannen voor een gedicht van Gerard Reve op de zijmuur van een flatgebouw. De bewonerscommissie is nog niet onverdeeld enthousiast. Volgende week gaan we met ze in gesprek.
De wijk daarnaast heet Schrijverspark. Alle flatgebouwen in die wijk hebben namelijk de naam van een schrijver: Couperusflat, De Genestetflat enz. Het lijkt voor de hand te liggen om op elke flat een gedicht van juist die schrijver te hangen. We hebben afgesproken dat ik zoek naar bruikbare gedichten. Er is ook een Heijermansflat, maar Herman Heijermans heeft nooit gedichten gepubliceerd. Dan maar een pakkend citaat?

Vanmiddag was de bekendmaking van het winnende gedicht van de gedichtenwedstrijd van 'Gedichten op muren'. Ik wist al een week of wat dat Anne van Kroonenburg (uit mijn V3-klas) de winnares was, maar moest mijn mond daarover dicht houden. Haar gedicht:

Vriendschap is leven als de zon schijnt,
Als leven zonder storm.
Vriendschap is muziek met de mooiste klanken,
Als muziek uit het mooiste instrument.
Vriendschap is kleur die spreekt,
Als kleur in de regenboog.
Vriendschap is een gevoel,
Als leven met een doel.

De bijeenkomst in 'Escape' was goed bezocht (er stonden niet genoeg stoelen klaar). Petra hield een goed algemeen verhaal over de werkgroep 'Gedichten op muren' en de ingezonden gedichten. De Veense dichter Maularia Fist droeg enkele van zijn gedichten voor, de genomineerden lazen hun gedicht voor en de wethouder onthulde het winnende gedicht. Dat gebeurde op het podium, omdat de vergunning net niet op tijd binnen was. Het gedicht wordt komende week op muur van 'Escape' geschroefd.

1 bestelling: Ab Visser (samensteller), 'Beroemde misdaadverhalen'.

20 april 2012

Ook dit jaar is er weer een boekje gemaakt rond de gedichtenwedstrijd en de winnende gedichten. Gisteren was het boekje beschikbaar voor de gasten bij de prijsuitreiking. Vandaag bracht ik een doosje met die boekjes naar het CLV en het CSV én deelde ik de boekjes aan mijn eigen leerlingen uit.
Het was achteraf niet zo'n goed idee om vandaag naar het CSV te gaan. In de hal van het gebouw was namelijk de 55-plusbeurs bezig. Die beurs werd goed bezocht, met als gevolg dat ik nergens mijn auto kwijt kon en een heel eind met die doos boekjes moest sjouwen. Die beurs was de afgelopen jaren in 'De Lampegiet', maar dit jaar 'bracht men oud en jong bij elkaar' door het in de hal van die school te organiseren. Dat klinkt mooi, maar ik vermoed toch dat het vooral een veel goedkopere plek is en dat men die mooie zin er later bij bedacht heeft.

Vanavond had ik geen zin om 'aan het werk' te gaan. Ik hing op de bank en keek de film 'The Hurricane', waarin Denzel Washingon de rol speel van Rubin Carter, de onterecht veroordeelde bokser, waarover Bob Dylan ook ooit het nummer 'The Hurricane' schreef. Een prachtige film over een indrukwekkend verhaal. Denzel Washington kreeg voor deze rol o.a. een Oscarnominatie en en Golden Globe. Ik vergiste me wel in de lengte van de film. Ik rekende op zo'n anderhalf uur, maar het bleken er bijna tweeënhalf te zijn. Het werd dus na twaalven voordat ik naar bed ging.

2 bestellingen: Imme Dros, 'De o van opa', Mirjam Mous, poster, 'Moordmeiden'.

21 april 2012

Wim is 'het meisje loos die/dat' gaan nazoeken. Hij heeft het nagekeken in 'Alles in de wind, de beste kinderversjes van vroeger', samensgesteld door C.J. Aarts en M.C. van Etten, en jawel hoor, ook daar staat: die ging uit varen. En ook bij het Volksliederarchief: die ging uit varen. Vervolgens komt hij met een interessante veronderstelling: 'De Verenigde Oost-Indische Compagnie nam geen vrouwen in dienst. Toch lukte het meisjes verkleed als matroos mee te varen. De negentiende-eeuwse shanty Daar was laatst een meisje loos gaat daarover. Deze arbeidsliedjes zongen zeelui bij zwaar werk.' Het meisje was een jongen, althans in de beleving van de onbekende maker van het lied. En die had waarschijnlijk geen leraar Nederlands in zijn omgeving om hem op de vingers te tikken...' .
Taeke reageert ook. Hij meldt: 'Helemaal logisch vanuit de mondstand. In onze taal proberen we altijd met zo min mogelijk verzetten van je mondstand twee klanken achter elkaar te zetten. `Die wou` lukt beter dan ´dat wou`. Probeer zelf maar. Toppunt van dit verschijnsel is in mijn ogen nog altijd plat Haags!'

Deze week keek Lidy op internet naar een meubelveiling. Vandaag was er een kijkdag op het industrieterrein in Kesteren, vlak bij het bedrijf waar Gijs werkt. We gingen daar kort na twaalf uur samen met Gijs even kijken. Het aanbod was erg wisselend van kwaliteit. Zeer beschadigde en zelfs uit elkaar gevallen kasten en tafels, maar ook goed uitziende kasten, waarvan de inzetprijs werkelijk heel laag is. Het bieden kan alleen via internet en de biedingen zullen de komende week wel oplopen, maar je kunt het geluk hebben dat je als enige in een meubel geïnteresseerd bent.

Vanuit Kesteren gingen we naar de boekenmarkt in Wageningen. Eerst lunchten we in eetcafé 'De Kater'. Als we in Wageningen zijn, komen we meestal daar terecht. Ik nam een Duvel en een visserslunch: een lekkere huisgemaakte tomatensoep en drie boterhammen met zalm (veel), drie garnalenkroketjes (zo lekker heb ik ze in jaren niet gegeten) en een gebakken ei (zo slecht heb ik ze in jaren niet gegeten). Lidy had een BBQ-burger (veel en vers gehakt) met handgesneden frites.
De boekenmarkt was redelijk uitgebreid; meer dan 130 kramen zeggen ze zelf, maar volgens mij waren het er minder. Ik kreeg ook niet de indruk dat er veel werd verkocht. Het gaat niet goed met de handel in tweedehands boeken. Ook hier kramen met dozen vol boeken voor € 1,00 per stuk en kramen vol (goede) boeken voor € 2,00 per stuk. Zie dan eerst je kraamhuur maar eens terug te verdienen! Deze prijzen voor tweedehands boeken zijn leuk voor de consument, maar de handel gaat eraan kapot. Als handelaar heb je twee keuzes: specialiseren of meegaan in de bulk met lage prijzen.

Bij zo'n kraam met alle boeken € 2,00 kocht ik:
- Albert Helman, Afdaling in de vulkaan
- G.H. 's-Gravesande, E. du Perron. Herinneringen en beschouwingen
- A.J. van Laren, Cactussen (Een Verkade-album)
- René van Stipriaan (samenstelling), Een land om bij te huilen. Buitenlandse schrijvers over Nederland

Gerrit Komrij schreef het voorwoord voor dat laatste boek. Uit dat voorwoord:

Als reizen de geest verruimde, dan leefden we in de meest verlichte en verdraagzame tijd aller tijden.

 

De enige vooroordelen die we niet kunnen uitstaan zijn die van anderen.

 

Met de gegevens van de Koninklijke Bibliotheek vul ik vanavond de Schrijversinfobladzijde over Max Dendermonde aan. Ook bij deze schrijver moest de schoorsteen roken. Daarvoor schreef hij nogal wat gelegenheidsuitgaven, jubileumboeken voor bedrijven e.d. Ik kom er ook eentje tegen over Veenendaal: 'De zaak is rond. een halve eeuw SKF in Nederland' uit 1964. Die zou ik wel willen hebben voor mijn rijtje 'Veenendaalboeken'. Bij Boekwinkeltjes wordt hij twee keer aangeboden, voor rspectievelijk € 20,00 en € 35,00. Dat is me dan weer te duur. Misschien kom ik hem hier in Veenendaal nog wel eens op een rommel- of boekenmarkt tegen.

2 bestellingen: Nevil Shute, 'De verrader' (omslagtekening Rien Poortvliet), Mogens Jansen, 'De egel in de tuin'.

22 april 2012

Vanmiddag gingen we met de kinderen naar Leusden. Sinds enkele weken wonen Jan en Monica daar. Jan vierde vandaag zijn verjaardag én het nieuwe huis. Binnendoor ben je er binnen een half uur. Het huis ligt in een jaren zeventig-wijk. De Tomtom liet ons door die wijk slalommen. Achteraf was dat niet nodig geweest. Er loopt een randweg omheen en daarvandaan steek je ineens naar de straat van Jan. Dat weten we dan voor de volgende keer. Van dat huis krijgt hij geen spijt! Er zit net een nieuwe keuken in en het hele blok heeft een paar meter naar achteren uitgebouwd. Dat levert een hele ruime woonkamer op.

Toen we gisteren naar Kesteren reden, zagen we dat Betuwe al heel aardig in bloei staat. Dat blijft een prachtig gezicht. Ook in onze eigen tuin bloeit het fruit:

De peer bloeit	en de kers ook

1 bestelling: Thomas Graftdijk, 'Treurarbeid'.

23 april 2012

Het maken van huiswerk is voor veel leerlingen niet meer iets vanzelfsprekends. Je kunt er als docent niet meer vanuit gaan dat iedere leerling dat (braaf) heeft gedaan. Dus moet je kiezen: ga je het gevecht aan, geef je minder huiswerk op, bespreek je het huiswerk zonder te controleren of ze het allemaal hebben gemaakt? Ik kies ervoor om het niet altijd te controleren. Maar soms zeg ik erbij dat ik het zal controleren (bijvoorbeeld bij tekstverklaringen uit het lesboek. Dat moet geoefend worden!) en dan zeg ik ook meteen: 'Wie het niet gemaakt heeft, schrijft de tekst twee keer over!' (dat is al gauw twee uur werk).
Vanochtend was er zo'n moment in een V3-klas. Ik had gezegd dat ik het zou controleren en dus deed ik dat ook. De vierde leerling die het niet gemaakt had, kwam echter met de volgende verklaring: 'We zouden uw les op het achtste uur hebben. Die les is nu verplaatst naar het vierde uur, omdat wiskunde uitvalt. We wisten vrijdag al dat deze les uit zou vallen en ik had dit huiswerk in dit tussenuur willen maken.' Ik geloof dat eigenlijk niet, maar het zou kunnen. Daarom accepteerde ik deze uitleg. We bespreken de tekstverklaring nu donderdag, dan heeft iedereen de kans om het werk alsnog te maken. En zo schipperen we door.

Vandaag was een dag vol met dat soort dilemma's. Bijvoorbeeld deze: een collega hoort van een leerling dat hij van plan is op een andere school een jongen 'in elkaar te slaan' omdat die jongen zijn broertje pest. Deze collega zegt dat hij dat niet zo'n goed idee vindt en schrikt van de agressie die deze leerling vervolgens van het gezicht straalt. Dat komt de collega in de pauze bij mij melden. En nu? Ga ik me bemoeien met iets waar ik in feite helemaal niets mee te maken heb? Na de pauze heb ik dat toch gedaan. Als het uitmondt in een spiraal van geweld, dan moeten toch twee collega's die er weet van hebben er iets van gezegd hebben. Tegenhouden kunnen we hem niet, waarschuwen wel.

Aan het eind van de middag zag ik voor het eerst sinds tijden weer een boomklever op de berk in de voortuin.

Nieuw op Schrijversinfo: J.H. Leopold.

24 april 2012

Het was weer zo'n dag. Ik holde van incident naar incident. Meidenruzies in B2-klassen, leerlingen die bij natuurkunde twee trekveren te ver uittrekken en kapot maken (dat kan alleen uit lompheid en niet per ongeluk), een agent die met een foto naar school komt en vraagt of ik een leerling daarop herken. En zo ging het maar door. Ik had wat klussen gepland, maar daar ben ik niet aan toegekomen.

Vanavond waren we bij Suzanne en Gijs. Lidy wilde graag een dressoir van de meubelveiling in Kesteren en die veiling liep vanavond af. Samen met Gijs volgde ze het verloop van enkele kavels, maar we werden op alles overboden. Voor Raban had ik het laagst mogelijke bod uitgebracht op een standaard vol kinderboeken (veelal van 'Cars'). Zo'n standaard wil ik wel hebben voor de boekenmarkten en er zaten een kleine honderd boeken in. Als ik die voor een euro per stuk verkoop, heb ik het rek gratis. Er moet meer dan een euro voor te beuren zijn. Het zijn vrij nieuwe boeken. die raak ik wellicht via Bol.com nog wel kwijt.

Het kabinet Rutte is gevallen. Geert Wilders heeft zijn gedoogsteun ingetrokken. De PVV heeft zich definitief onbetrouwbaar getoond. Zo maakt het CDA ook eens mee hoe het is om een onbetrouwbare kabinetspartner te hebben. In de peilingen komen de drie christelijke partijen nu uit op pakweg 20 zetels. Dat is zo'n 13 procent van de kamerzetels. Dat zou wat mij betreft betekenen dat er ook zo'n 13 procent van de scholen christelijk zou moeten zijn.

2 bestellingen: Josepha Mendels, 'Rolien en Ralien', poster Thea Beckman.

25 april 2012

Een Bapo-dag zonder kleinkinderen. Omdat ik vanmiddag een vergadering heb van de straatnaamcommissie en Lidy naar de kerkelijke inzegening van de bruiloft van onze buurjongen wil, zijn Tygo en Dylano vandaag naar het kinderdagverblijf en past Lidy morgen op ze.

De vrije morgen gebruikte ik om het één ander voor te bereiden: de vergadering van de straatnaamcommissie van vanmiddag, mijn toespraak voor de gemeenteraad over 'Gedichten op muren' van morgenavond en mijn toespraak voor/gesprek met Stef Bos van vrijdagmiddag.

In de straatnaamcommissie kwamen drie straatnamen aan de orde:
- Een naam voor een straat ten oosten van de Dragonderweg. De werknaam was Balkon-Zuid. Het wordt een 'dure' straat in een heel groene omgeving. De ontwikkelaar had Oosteinde voorgesteld. Dat is een acceptabele naam, maar we willen nog even nadenken over een naam die het groene van de straat beter weergeeft.
- Een naam voor een nieuwe straat tussen Petenbos en de Cuneraweg. De namen daar hebben te maken met het Prattenburgse bos. De heilige Cunera is daar op Prattenburg vermoord. In de Cuneralegende speelt ook Ursula een rol (In de St-Andrieskerk in Amerongen is een middeleeuwse fresco te zien met prinses Ursula en Cunera tussen haar wurgers). We stellen daarom Ursulalaan voor. Hoe vaker ik dat lees of zeg, hoe mooier ik die naam ga vinden met die twee 'u'- en die twee 'a'-klanken.
- Tussen Panhuis en de Grift komt een nieuwe straat. In die wijk in Veenendaal-West zijn de straten genoemd naar de pioniers van Veenendaal. De straten hebben namen van families die hier in de begintijd van Veenendaal woonden. Daar willen we bij aansluiten en we hebben gekozen voor het vernoemen van Justus van Broeckhuijsen. Hij tekende de oudst bekende kaart van Veenendaal.

We waren redelijk snel klaar met de vergadering. Daarom liep ik nog even met mijn fotocamera de wijk Schrijverspark in. Ik fotografeerde de namen van de flats. Aan de 'huurkant' zijn dat:

- Coornhertflat - Roemer Visscherflat - Jacob Catsflat - Tesselschadeflat - Reviusflat - Jan Luykenflat - Jacob van Lennepflat - Tollensflat

En aan de 'koopkant':

- Couperusflat - Jacques Perkflat - Potgieterflat - Erasmus - Heyermansflat - Multatuliflat

Voor de huurflats heb ik een afspraak met Woonstichting Patrimonium, dus daar ga ik eerst maar eens gedichten voor zoeken. Aan de koopkant zullen we in gesprek moeten met de diverse verenigingen van eigenaren. Ik raakte daar rondlopend en fotograferend al in gesprek met een bestuurslid van de vereniging van eigenaren van de Couperusflat. Die vond een gedicht van Couperus op de flat al meteen een goed idee. Ik moet in dat deel van de wijk nog één keer om een dubbele flat heen lopen, want ik ben er niet helemaal zeker van of die dubbele flat één naam heeft.

Nieuw bij 'Veense schrijvers' (weer een dominee en ik ken van hem maar één boek, dus veel is het niet): J. van Belzen.

1 bestelling: 'De geestigste gedichten van De Schoolmeester'.

26 april 2012

Op boekwinkeltjes.nl bied ik sinds een paar maanden, in een apart boekwinkeltje met de naam 'Uitverkoopbak', een paar honderd boeken aan voor € 1,00 per stuk. Vandaag krijg ik een mailtje van iemand die zich daaraan stoort (ik neem aan dat hij dat mailtje naar meerdere boekverkopers heeft gestuurd):

Beste Uitverkoopbak,
De volgende vraag is via Boekwinkeltjes.nl aan u gesteld.
Het is uw goed recht om boeken aan te bieden voor "slechts" 1 euro. Maar het is niet erg fair wat betreft uw collega-verkopers. U hanteert op deze manier rommelmarktprijzen waartegen niet te concurreren valt. Bovendien is het een "miskenning" van de waarde van het geschreven woord. Met dat laatse bedoel ik dat u het boek de waarde van oud-papier toekent. Alles wat je er nog voor krijgt is dan mooi meegenomen. Nogmaals niet erg fair naar collega-verkopers toe die moeten "sappelen" om hun boeken aan de man/vrouw te brengen.
Met vriendelijke groet,
A. Zomer

Het toontje van dat mailtje staat me niet erg aan. Daarom componeerde ik het volgende antwoord:

Beste A. Zomer,
Zegt u dat ook tegen antiquariaten die voor hun deur een bak hebben staan met aanbiedingen?
Er is geen verschil tussen dergelijke bakken en mijn 'uitverkoopbak'.
Op mijn site (en ook bij boekwinkeltjes en bij Bol.com) bied ik duizenden boeken aan tegen normale/gangbare prijzen.
Virtueel staat voor mijn winkel een uitverkoopbak met een véél kleiner aantal afgeschreven bibliotheekboeken en winkeldochters.
Naar mijn mening gebruikt u dan ook - in uw poging mij terecht te wijzen - te grote en onterechte woorden .
Los daarvan vecht u tegen een bierkaai die niet meer te stoppen is. Nu zoveel particulieren zich via internet op deze markt begeven en zij met hun kleine aantal boeken steeds onder de laagste prijs zijn gaan zitten, is de neergang van die prijzen definitief. Ik moet boeken die ik al tien jaar heb staan afprijzen, anders verkoop ik ze zeker nooit meer. Er resten u en mij dan twee opties: specialisatie of meegaan met de gangbare dumpprijzen.
Met collegiale groet,
Mats Beek
PS. Boekwinkeltjes meldt dat ik een vraag van u krijg. Het lijkt me bij nadere beschouwing een mededeling, maar toch antwoord ik er maar op.

1 bestelling: Italo Calvino, 'Onze voorouders'.

27 april 2012

Een rare dag. Vanochtend was er op school een examenstunt. Dat is gebruikelijk op de laatste lesdag van de examenkandidaten. Deze keer stelde het niet zoveel voor: veel herrie (met bromfietsen en toeters) en veel troep (confetti en toiletpapier door de hele school). De lessen vervielen vanaf het derde lesuur. Dat kwam mooi uit, want vanmiddag was de begrafenisplechtigheid in Sola Fide van de vader van Steven van Schuppen. Daar kon ik nu heen zonder dat er om die reden lessen uitvielen. Het was een goede dienst, met een actieve rol voor de familie. Met name Stevens zus Willemien had een pakkend en zeer persoonlijk verhaal. De dienst duurde anderhalf uur, daarom gingen we niet meer mee naar de begraafplaats. We gingen naar huis, waar ik me nog even voorbereidde op mijn verhaal voor Stef Bos in de Culuurfabriek. Een bizarre overgang op zo'n vrijdagmiddag.

Het was druk in de cultuurfabriek. Ik was toch al wat nerveus en dat werd niet minder toen ik de hoeveelheid mensen zag, plus de cameraploeg van de Vlaamse zender VTM. Stef Bos vertelde over zijn boek, zong een lied over Veenendaal, de burgemeester gaf het eerste exemplaar van het boek aan de vader van Stef, Stef las enkele teksten uit het boek voor, ik deed mijn verhaal (waarbij het goed lukte om Stef daarbij te betrekken) en Stef zong nog twee nummers. Het eerste daarvan was 'Papa' en dit was de eerste keer voor hem dat hij dat zong terwijl hij zijn vader, die drie meter bij hem vandaan zat, recht in de ogen keek en na het nummer omhelsden ze elkaar (dat moet wel mooie televisie opleveren).

Ik hield mijn verhaal in drie delen:

Stef en ik als Veense jongens

Veenendaal had in 1959 nog maar 17869 inwoners. Het was een dorp en is dat eigenlijk nog steeds. Ik had goed geluisterd naar de burgemeester die voor mij sprak en ook die had het over een dorp. Dat het nog altijd een dorp is, merk je ook aan het feit dat je binnen de kortste keren gezamenlijke kennissen blijkt te hebben. Een voorbeeld: De vanmiddag begraven Jan van Schuppen was de 'overbuurman' van Stef in de Hoofdstraat.
Veenendaal was een dorp van wol en sigaren. De Hollandia wolfabriek tegenover ons huis (op die plek staat nu de bibliotheek waar de boekpresentatie plaatsvond. Vanaf de plek waar ik stond kon je de dakkapel van mijn kinderslaapkamer zien!). De Scheepjeswolfabriek op een steenworp afstand van Stefs huis. En elke Veenendaler van boven de vijfenveertig jaar kent nog de grote rode, verlichte letters op het dak van de Scheepjeswolfabriek (zichtbaar vanaf de snelweg) en het Scheepjeswolschaap dat voor de harmonie liep.
Wij kenden elkaar destijds ook omdat we beiden aan dezelfde kant van het spoor woonden. Die spoorlijn verdeelde het dorp in tweeën en jongens van ten zuiden van de spoorlijk kenden we nauwelijks.
Ik vroeg me af of Stef op Lampegietersavond meeliep met de optocht, of dat hij vanuit huis de optocht bekeek, die toen immers nog door de Hoofdstraat ging. Stef herinnert zich weinig van die optochten, maar herinnert zich wel de rellen na afloop en het ingrijpen daarbij van de M.E.
Ik refereerde aan het verhaal van de Veense turf in de stadswallen van Antwerpen en het feit dat Stef in Antwerpen in feite nog altijd op zijn geboortegrond woonde. Die voorzet kopte hij moeiteloos in.

Hij stond nu toch naast me. Daarom vervolgde ik met de vaststelling dat het een grote stap is van tiener die voor de politie uitholt naar het ambassadeurschap van Veenendaal. In de Koninginnedagbijlage van de Veenendaalse krant noemt de burgemeester Stef 'ambassadeur van Veenendaal'. Ik stelde vast dat je, als je ambassadeurs hebt, geen dorp of stad bent maar ..... en Stef ging ook hier in mee en gaf het antwoord .... een land. Dan is Elzenga dus geen burgemeester .... maar koning. En dan is de komst van Beatrix naar Veenendaal dus geen visite ..... maar een staatsbezoek. Kijk. zei ik tegen de burgemeester, dan heb ik wel vrede met de hoge kosten. Over dit ambassadeurschap en deze redenering schreef ik vanochtend heel vroeg nog dit Ollekebolleke:

Stef Bos uit Veenendaal
is nu ambassadeur
van zijn geboortedorp.
In spijkerbroek!

Als dat zo is zijn wij
staatsonafhankelijk.
En Beatrix komt dus
op staatsbezoek.

Stef en ik als gereformeerde jongens

We kerkten beiden in de Brugkerk, waar we tijdens saaie preken alle ruitjes van elk kerkraam telden. We waren lid van dezelfde 'club' (de gereformeerde knapenvereniging). Mijn broer Jan 'zat daar ook op' en Stefs broer Gert was één van de leiders. (Mijn zus AnneMarie zat ook nog eens bij Stefs zus Loes op padvinderij bij de kabouters) Van Stefs broer Gert weet ik nog dat hij 'Kopstukken' van Godfried Bomans voorlas. Ik was daar toen zeer van onder de indruk en dat heeft ongetwijfeld mede mijn interesse voor literatuur aangewakkerd. Al vraag ik me nu wel af of dat niet een véél te katholieke schrijver was voor zo'n gereformeerde 'club'? Ik memoreerde verder dominee Bottenburg en het feit dat Gert, Stef en ik naar school (Pedagische Academie en Havo-top) gingen op Felua in Ede. Vanmiddag begreep ik dat de overeenkomst tussen Gert Bos en mij nog verder gaat: we zijn allebei begonnen als onderwijzer op een basisschool en we zijn nu allebei leraar Nederlands.

Stef en ik als jongens uit een middenstandsgezin

Onze ouders hadden een eigen zaak. Dat bepaalt voor een deel je opvoeding. Een juwelierszaak is heel wat anders dan een autobeklederij, maar overeenkomsten zijn er ook: wij mochten op zondag niet in de autobeklederij tafeltennissen (klanten zouden het kunnen zien). Stef mocht geen keiharde muziek draaien (klanten konden dat in de Hoofdstraat horen). Hij vertelde dat het bij het draaien van lp's van Led Zeppelin is voorgekomen dat zijn vader de stop in de meterkast eruit draaide.

Ik sloot af met nog iets over het boek te zeggen. Het is niet alleen een leuk boek voor fans van Stef, het is veel meer dan dat, het is vooral de herkenning van een tijdsbeeld: de korte broek, de zwempakjes, de step, de jongensbril van Stef ('Heb je nu lenzen?' vroeg ik hem. Dat is niet zo. Op een gegeven moment was de bril niet meer nodig), het tafelkleed, de speelgoedwigwam, het groene gaas om de border af te zetten, de auto’s, het sprookjesbos van de Efteling, het paardrijden aan het strand, de bolderkar. Iedereen die in de jaren '60 en '70 opgroeide, herkent deze zaken en heeft er foto's of dia's van op zolder.
Op de laatste vier bladzijden van het boek staan geen foto's meer. De linkerbladzijde is leeg en daarnaast staan twee vierregelige gedichten:

Toen mijn moeder
Haar ogen sloot
Nam mijn vader
Geen foto’s meer

Alsof zonder haar
Niets nog
De moeite waard was
Om vastgelegd te worden

Heel mooi. Misschien zijn dit wel de aangrijpendste bladzijden uit het boek.

 

1 bestelling: Hans Fallada, 'Wat nu kleine man?'

28 april 2012

Vanmiddag was ik even in het centrum om de drie nieuwe gedichten te bekijken. Ze hangen er niet! Rijken had toegezegd ze voor Koninginnedag op te hangen. Ze hangen nota bene alle drie op de door de koninklijke familie te wandelen route. Dit is wat mij betreft het einde van onze samenwerking met 'Rijken Reclame'.
Het zal me eerlijk gezegd een rotzorg zijn of Beatrix ze wel of niet ziet, maar met die televisie-uitzending van haar wandeling door Veenendaal was het prachtige extra aandacht geweest voor ons 'Gedichten op muren'-project. Gelukkig hangen er op de route ook al drie andere gedichten.

Lidy kijkt naar zo'n tuinprogramma op tv (met Rob en Jorna) en ik erger me achter mijn computer aan wat ik hoor van dat programma. Ze spelen een slecht toneelstukje dat leidt tot een reclame voor Dokter Vogel-produkten. Wat doet dat in zo'n programma? En de kok heeft het over mensen die graag houden van bepaald eten. Ze lusten iets graag, of ze houden ervan, meneer de kok, maar ze houden niet graag van.

vorig jaar zaten we in april veel in de tuin. Dit jaar kwam dat er niet van. Daarom gebruikten we vanavond onze open haard nog maar een keer als barbecue.

29 april 2012

Vanochtend dronk ik bij mijn ontbijt een glaasje grapefruitsap. Ik had ineens een groot stuk glas in mijn mond. Gelukkig voelde ik dat op tijd. Het was een stuk van de bodem van een glas dat in de kast ín dit glas had gestaan. Je moet er niet aan denken wat er gebeurd was als ik het had doorgeslikt. Toch maar geen glazen meer in elkaar stapelen?

Sarien zocht op internet naar Rijken Reclame en vond dat ze vorige week failliet zijn verklaard. Ik wist dat er surseance van betaling was aangevraagd, maar dit had ik nog niet gehoord. Dat verklaart in ieder geval waarom de laatste drie gedichten niet zijn opgehangen. Vervelend en we moeten nu maar zien dat we bijvoorbeeld 'Het fietsje' uit de boedel terugkrijgen.

In de Volkskrant van dit weekend staat een artikeltje over de doos Buddingh'-diversen die DiEP in Dordrecht kocht van de bewoner van Buddingh's huis na het overlijden van Buddingh':

Vorig jaar (op 14 september) bekeek ik de inhoud van die doos in Dordrecht. De eigenaar twijfelde erg: zou hij de doos aan het gemeentearchief/DiEP verkopen, of zou hij er meer geld voor proberen te maken via particuliere verkoop (eventueel in delen). Ik adviseerde hem het in zijn geheel (of eventueel de belangrijkste delen ervan) aan het archief te verkopen. Dat lag wat moeilijk voor hem, omdat hij in het verleden slechte ervaringen met de gemeente Dordrecht heeft gehad. Het had dus in feite met 'gunnen' te maken. Als hij het toch particulier wilde verkopen, hield ik me aanbevolen. Gelukkig is hij over zijn schaduw heengestapt (om maar eens een populaire uitdrukking te gebruiken).
Deze meneer had een groot deel van de inhoud van de doos gefotografeerd en al die foto's op een dvd-schijfje gezet. Zo'n schijfje kreeg ik van hem mee. Die aanvulling voor mijn Buddingh'-verzameling heb ik daar dan toch mooi aan over gehouden.

Vanmiddag naar pa in Culemborg. We kookten voor hem, aten mee, keken het voetbal en reden daarna weer naar huis. Een beetje bedrukt, want het blijft achteruit gaan met hem. Lidy vond weer een pan met bedorven eten (nu mosterdsoep) in zijn kledingkast. Hij heeft ook de thuiszorg weer het huis uit gescholden (lezen we in zijn zorgmap). Hij wil geen hulp met douchen, maar dat is wel nodig: beschimmelde voeten en korsten in de bilnaad. En je staat machteloos: volgens de dokter kan hij nog zelfstandig wonen en als je de discussie met hem aangaat, wordt hij koppig en daarna kwaad.

1 bestelling: J. Paffen-Verstijnen, 'Samengavat, HAVO, deel wiskunde A'.

30 april 2012

Het weer was matig deze maand, maar op de laatste dag probeert april het nog goed te maken. Een zonnige en warme koninginnedag in Rhenen en Veenendaal. We hebben het bezoek van de koninklijke familie op televisie bekeken. Het zag er allemaal niet al te oubollig en wel heel vrolijk uit. Veel jong publiek ook langs de route.

Achter de vijver stond het vol met zevenblad. Dat heb ik - lekker in de zon - met wortel en al uit het grind zitten trekken. Echt weg krijg je dit onkruid nooit, maar we gaan - zonder gif - elk jaar het gevecht weer aan, trekken alles weg en proberen de plant zo uit te putten. Je schijnt het als groente (te vergelijken met spinazie) te kunnen eten, maar daar beginnen we toch maar niet aan.

Rond drie uur liepen we over de kleedjesmarkt in de Colijnstraat en rond het Bruïneplein. Wat een drukte en wat een troep. We kregen niet de aanvechting iets te kopen, voelden ons ongemakkelijk in het gedrang en gingen vrij snel weer naar huis.

Vlak voor vijf uur bracht ik vier betaalde en ingepakte boeken naar de brievenbus. Die blijkt vandaag in verband met Koninginnedag niet geleegd te worden. Dan had ik die boeken beter morgenmiddag weg kunnen brengen. De logica ontgaat me een beetje. De kranten werden vanochtend wel bezorgd. Dit lijkt me dezelfde categorie.

3 bestellingen: Menno ter Braak, 'Hampton Court', Gerard Reve, 'Nader tot U', Hans Andreus, 'Verzamelde gedichten', Kraayeveld 'Op nivo 3', B. Jager e.a., 'Taalgoed', Ed Leeflang, 'Pondje proza twee, Verhalenboek', A. Wildschut, 'Onze stijlfouten', Joke Linders-Nouwens e.a., 'GrootBoek, Bloemlezing en geschiedenis van de jeugdliteratuur', W.L.M.E. van Leeuwen, / F.G.A. Stemvers, 'Meesterwerken der Nederlandse letterkunde'.

Door naar mei 2012