November 2009

Terug naar oktober 2009

1 november 2009

Ik zette een stapeltje poëziebundels te koop. Daar zat ook Laatste verzen' van Jacqueline E. van der Waals tussen. Ik heb het boekje op Raban gezet, maar het ook bij Boekwinkeltjes te koop zetten heeft weinig zin. Daar staan er al zevenendertig, in prijs variërend van € 2,00 tot € 13,50. Destijds werden haar bundels goed verkocht (mijn exemplaar is een negende druk, kom daar nu maar eens om met een poëziebundel!), maar ze wordt nu nauwelijks meer gelezen. Dat is is een beetje de schuld van haar gedicht 'Het Geitenweitje'. Dat is haar bekendste gedicht. Het is kapotgeciteerd, maar staat helemaal niet model voor de rest van haar werk. Mensen die haar niet lezen, omdat ze 'Het Geitenweitje' kennen, hebben dus ongelijk. Een voorbeeld, passend bij de datum van vandaag:

Als November is gekomen...

Als November is gekomen
En de regentijd breekt aan,
Als de boomen in de laan,
- Ach, de bladerlooze boomen! -

Om de glorie, hun ontnomen,
In den mist te schreien staan,
Als November is gekomen,
En de takken traan op traan

Op den vochten grond doen stroomen,
Waar de bladerkens vergaan
Na hun goude' Oktoberdroomen
En hun korten vrijheidswaan -
Als November is gekomen ...

Bauke Jan mailde me ook een oplossing voor de (in sommige browsers?) niet werkende aanklikbare letters op Schrijversinfo en bij Raban. Hij heeft blijkbaar verstand van die HTML-codes en vertelde me welke woord en welke onvolledige tag ik moest verwijderen. Zelf kan ik niet zien of het nu werkt, want bij mij werkte het ook in de oude situatie.

Lidy was vanmorgen op de voorste zolderkamer bezig. Ze zei dat het erg stonk op die kamer. Toen herinnerde ik me plotseling dat ik er in het begin van de week muizenvallen had gezet. In de achterkamer was de val leeg, maar in de voorkamer zat er inderdaad een muis in. Misschien niet in verregaande staat van ontbinding, maar dan toch wel in gevorderde staat van ontbinding. Maden zaten er niet in dacht ik, maar ik heb er geen studie van gemaakt.

Het water in de vijver is meer dan tien centimeter gezakt. De beekloop is uitgeschakeld, dus die kan niet lekken. De vijver zal toch niet zelf lek zijn? Ik denk dat het aan het afsterven van het hoornblad ligt. Er zijn al heel veel planten vergaan. Al die planten samen hadden natuurlijk ook een zeker volume.

Een leuke dag met de vader van Lidy, Suzanne, Gijs en Tygo en Martijn. Ik ga dit soort momenten steeds meer waarderen (en kan het niet laten af en toe mijn fototoestel erbij te pakken:

Opa, Tygo en Martijn Tygo kijkt om het hoekje

 

Kluun - God is gek Martijn bracht het nieuwe essay van Kluun mee 'God is gek'. De tweede titel geeft beter aan waar het boekje over gaat: 'De dictatuur van het atheïsme". Kluun verbaast zich in een redelijk leesbaar betoog over het feit dat bij grote opiniërende media het atheïsme het uitgangspunt lijkt, terwijl uit onderzoek blijkt dat maar 14% van de Nederlanders zich atheïst noemt. 24% gelooft in een God. 36% gelooft in 'iets als een hogere macht' en 26% weet het niet. In de andere boeken van Kluun vond ik weinig citeerbare zinnen, maar bij dit boekje blijf ik bladzijnummers noteren. Bijvoorbeeld bladzijde 11, waar hij vertelt over zijn tijd als misdienaar:

Peter en ik hadden een week per maand dienst, tijdens de avondmis. In die avondmis zaten dan, behalve meneer pastoor en de koster, meestal zo'n zes, zeven bezoekers in de kerk. Soms hadden we een goeie avond en dan zaten er tien. Altijd dezelfde koppen. Van de meesten had het me niets verbaasd als ze hele stukken uit de Bijbel zelf nog live hadden meegemaakt. Sommigen zagen er zo breekbaar uit dat het altijd een opluchting was als ze tegen het einde van de mis weer verrezen, ter communie strompelden om hun hostie door meneer pastoor in de mond geduwd te krijgen en vervolgens gezegend heen te gaan. Vermenigvuldigen zat er niet meer in.

Het zal hier in Veenendaal, volop in de Bible-belt, anders zijn dan bij Kluun in de Grachtengordel, waar hij vaststelt:

Vereiste het vroeger moed om publiekelijk te zeggen dat je niet geloofde, nu leken de rollen omgedraaid: er was danig wat moed voor nodig om als weldenkend mens te verklaren dat je wel geloofde.

Want de gangbare mening is:

Nu, in het Darwin-jaar hangt er een sfeer van ' wie nu nog in God gelooft is niet helemaal goed bij zijn hoofd'. God bestaat niet, religie veroorzaakt alleen maar ellende en dat er nog weldenkende personen zijn die zich christen of religieus noemen, is de moderne atheïst een volstrekt raadsel.

Dat komt heel aardig in de buurt bij mijn mening. Kluun bestrijdt die mening niet, maar is verbaasd dat deze mening bij ´De wereld draait door´ en ´Pauw en Witteman´ zo de boventoon kan voeren, terwijl de meerderheid in Nederland ´Ietsist´ is, gelooft dat er wel ´iets´ is.

Dat er vaak geringschattend wordt gedaan over gelovigen kan hij wel verklaren:

Geloven lijkt steeds meer gezien te worden als een folklore die niet langer serieus te nemen is. Ik kan me er iets bij voorstellen.
Het geloof lijkt gegijzeld te zijn door fundamentalisten en mafketels. Er is een keur aan geschiftheid in de religieuze wereld. Een paus die condooms in Afrika verbiedt. Een bisschop die de Holocaust ontkent. En dan kun je er ook nog eens de klok op gelijk zetten dat er eens in de zoveel tijd een bisschop, kardinaal of andere jurk opduikt die dingen met kinderen blijkt te hebben gedaan die niet alleen God, maar ook de rechter en ieder ander mens op aarde afkeurt.

Zoals gezegd: ik kan wel blijven citeren: kopen dat boekje!

2 november 2009

Toen Martijn en Suzanne gisteren naar huis gingen, stond er een eindje verder een politieauto geparkeerd. We maakten er eerst een grapje over: 'Niet te hard wegrijden.' Even later hoorden we ergens een enorme scheldpartij. Iemand is een verschrikkelijke klootzak, zoveel was wel duidelijk. Ik vrees dat de politie daar aanwezig was om de zaak te sussen. We zijn maar gauw weer naar binnen gegaan. De details van andermans ellende hoef ik niet te weten.

Negen groepen acht kregen vanmiddag vijf lesjes van een half uur bij ons op school. Zo kunnen ze kennis maken met het voortgezet onderwijs. Ze krijgen een roostertje en werkwijzers en zoeken zelf hun weg naar de diverse lokalen. Op het laatste moment kwamen er nog wat klassen bij, daarom deed ik een middag mee met lesjes Nederlands. Erg veel nieuws is dat niet voor ze: wij noemen het Nederlands, op de basisschool heet het taal, maar veel verschil is er niet. Ik heb aandacht besteed aan palindromen. De kinderen kwamen met legovogel, parterretrap en meetsysteem. Ik gooide 'potstalmelkkoortspilstaalplaatslipstrookklemlatstop' (uit 'Opperlands Taal- & letterkunde') nog maar eens in de strijd en besteedde aandacht aan jeugdliteratuur. Die literatuur sloot ik af met een opdracht. Vijftiend recente jeugdboeken. Wie zijn de auteurs? ('Oorlogswinter is natuurlijk geen recent boek, maar er is wel een recente film van).

    Vijftien jeugdboeken van nu      Vijftien schrijvers (van die boeken)
         
 1  Timboektoe Rocks    1  Guus Kuijer
 2  Morgen sla ik terug    2  Simone van der Vlugt
 3  Hoe overleef ik (zonder) dromen    3  Francine Oomen
 4  Ik ben Polleke hoor!    4  Elle van den Bogaart
 5  Oorlogswinter    5  Lydia Rood
 6  De arkvaarders    6  Carry Slee
 7  Kaloeha Dzong    7  Greet Beukenkamp
 8  De rode vlieger    8  Martine Letterie
 9  De slavenring    9  Anne Provoost
 10  Echte mannen eten geen kaas    10  Paul van Loon
 11  De gele scooter    11  Joost Heyink
 12  Brugklassers!    12  Ted van Lieshout
 13  Weerwolfgeheimen    13  Ellen Tijsinger
 14  De kampeerclub    14  Jan Terlouw
 15  Gebr.    15  Maria Mosterd


'Echte mannen eten geen kaas' blijkt door leerlingen van groep acht nog niet gelezen te worden. Het zei ze niks. Toch hadden nogal wat leerlingen het goed gegokt. Ze koppelden 'mosterd' aan 'kaas'!

Een opmerking n.a.v. de Schrijversinfobladzijde over Richard Minne: 'Geachte, Wist u dat Richard Minne ook niet onverdienstelijk schilderde?' Nee, dat wist ik niet. Die opmerking zal ik meenemen als ik die bladzijde overzet naar de nieuwe layout.

1 bestelling: Klaas Toxopeus, 'Omnibus. De memoires van de schipper van de reddingboot 'Insulinde''.

3 november 2009

Ik bracht, toen ik thuiskwam, de bruine kliko naar de achtertuin. Op het moment dat ik om de hoek van de garage kwam, vloog er een grote blauwe reiger bij de vijver vandaan. Ik weet niet wie er meer schrok, hij of ik. Het is een slecht moment voor reigers bij de vijver. De vissen hebben zich de hele zomer tussen de planten kunnen verschuilen, maar die planten zijn bijna geheel afgestorven. Weinig plaats meer voor de vissen om zich te verstoppen dus. Onder de laatste resten groen en achter de plantenzakken. Momenteel is er geen vis te zien. Ik ben benieuwd hoeveel er nog uit hun schuilplaats tevoorschijn komen.
Als ik een half uurtje later aan tafel CT's zit na te kijken, staat het kreng alweer naast de vijver. Als ik foto van hem wil maken, gaat hij snel op de wieken.

Top 10 vaagtaal

De webstie vaagtaal.nl heeft onderzoek gedaan naar het vaagste taalgebruik. Op de site kon je doorcommuniceren wat jij, zeg maar, in principe, dicht bij jezelf blijvend, en een stukje ouf-of-the-box denkend eigenlijk wel vaag taalgebruik vindt. Hieronder ziet u, van de site geplukt, het definitieve eindconcept. Ik zou zeggen: doe er proactief uw ding mee en zonodig mag u er beste eerst nog een plasje over doen.

Handtekening Richard Minne In aanvulling op het mailverkeer over Richard Minne stuurt Willy Goethals me een foto van de handtekening van Richard Minne onder een schilderij (uit zijn privécollectie). Minne maakte het rond 1950, in zijn latere periode.

Hans Warren bezocht op 2 september 1999 de Hoge Veluwe. Hij was er ook al eens in 1982. Toen was hij er in zijn dagboek positief over. Ik stuurde er een kopietje van naar 'De Schouw' het tijdschrift van de 'Vrienden van de Hoge Veluwe' en men besteedde er daar ook aandacht aan. In zijn laatste dagboek is Hans Warren (op blz. 210/211) beduidend minder positief, vooral over de kunst in Kröller-Müller:

Gisteren omstreeks de noen zijn we naar de Hoge Veluwe gegaan. We kochten kaartjes bij de ingang Rijzenburg, toch een investering van ƒ 36,50. Hier en daar stapten we uit om van de bloeiende hei te genieten en van de vergezichten met vliegdennen en loofbomen. Ik moet zeggen dat ik nooit in m'n leven de hei zo uitbundig in allerlei schakeringen paars heb zien bloeien. Zo goed als geen jeneverbesstruiken meer, weinig vogels gezien, geen herten, wel een paar staalblauw glanzende mestkevers.
Het bezoek aan Museum Kröller-Müller was deprimerend. Wat zijn die Van Goghs slecht, op een paar dingen na. Ik zie wel dat de Seurat, de Renoir zogezegd belangrijk zijn, maar ik zou ze niet aan m'n muur willen. De beelden haast allemaal brrr. Wat rare zaaltjes met Chinees porselein, een paar Afrikaanse voorwerpen, kijkjes op de tuin vol monstruositeiten. We bekeken ook een tentoonstelling over Isaäc Israëls, die pas morgen officieel wordt geopend. Een enkel werk frappeert even. De dame in zwart avendtoilet en Mata Hari. Strompelend haalde ik het parkeerterrein en ik ben niet meer overeind gekomen voor we restaurant Spandershoeve in Hilversum bereikten. Fantastisch, de lekkerste Indonesische maaltijd die ik ooit at.

In dit fragment valt het mee, maar ik begin me te storen aan al het geklaag in 'Geheim Dagboek'. Een voorbeeld (blz. 203, 04-08-1999):

De enige broek die me nog een beetje past, moet naar de stomerij, ik heb hem denk ik wel een jaar gedragen. Vest dito, dat slijt aan randen en mouwen, en stinkt naar een jaar koken. Ik voel me onthand zonder die vertrouwde kleren, maar durf geen nieuwe te kopen. Ik kan dat niet tegen M. zeggen, híj wijst naar iets in de etalage en kan dat zo aan. Dit rare, verzwegen leed moet veel voorkomen bij oudere mensen. Een kast vol kleren, niets past meer, en je geneert je naar de winkel te gaan wegens je wanstaltigheid. Wat zou ik gelukkig zijn met een paare goed zittende broeken en een behoorlijk vest.

Ik geloof wel dat dit voor oudere mensen een probleem kan zijn. Warren had toen al een sterk opgezette buik. Maar ik snap hem niet. De bladzijden ervoor en erna geeft hij duizenden guldens uit aan (vooral Afrikaanse) kunstvoorwerpen. Dan laat je toch desnoods een kleermaker bij je thuis komen. Duur, maar voor het geld hoefde hij het niet te laten. Al dat geweeklaag lezende, denk ik: zou Mario, die uit de geschreven dagboeken dit boek samenstelde, Hans Warren bewust als een klagende oude man hebben willen neerzetten? We lezen veel over uitstapjes naar musea en kastelen. Dat was steeds op verzoek van Mario. Hij moet keuzes gemaakt hebben bij het samenstellen, hij kon dingen weglaten en andere dingen juist steeds opnemen. Ik zou de originele dagboeken wel eens met dit 'Geheim dagboek' willen vergelijken!

Mannen die vrouwen haten Deze zomer las ik 'Mannen die vrouwen haten' van Stieg Larsson. Een prachtig boek (dat wel een beetje langzaam op gang komt). Ik wilde de film ook zien. Hij draaide o.a. in Ede en Arnhem, maar we hadden gezien dat hij vanavond in Veenendaal draaide bij het Filmhuis. In je eigen plaats naar de film is net zo leuk. We hadden nog een bioscoopbon en ik kreeg zelfs korting met mijn CJP-kaart (sinds 1 november van dit jaar krijgen leraren die ook).
Het is een prachtige verfilming die heel dicht bij het boek blijft. Ik had wel een veel kortere brug naar het eiland in mijn hoofd. Een aantal lijnen komt in de film niet aan bod: het blad milleunnium, de relatie met Berger, de relatie op het eiland, de uitzoekerij rond Wennerström, maar echt missen doe je die zaken niet. Misschien is het verhaal er zelfs wel beter op geworden.
Een aardige bijkomstigheid is het Zweeds dat in de film gesproken wordt. Hele zinnen kun je gewoon volgen. Het lijkt op, ja, waarop ... Gronings?
En nu ga ik denk ik toch ook het tweede boek maar aanschaffen en lezen.

4 november 2009

Het is weer CT-week. Ik heb afgeleerd te denken dat dat een rustiger week is. Leerlingen komen met vragen, er zijn altijd details die niet kloppen, collega's die moeten surveilleren zijn ziek, er moeten voor het volgende cluster boekjes met werkwijzers gemaakt worden. Daarnaast komen er uiteraard CT's om na te kijken en er liggen ook nog een kleine honderd boekverslagen. Kortom: er is genoeg te doen.

Straatnaamcommissie vanmiddag. Een effectieve vergadering. Wijk- en buurtnamen en de fietspaden. Met beide zijn we flink opgeschoten. Op het gemeentehuis speelt een reorganisatie. Het is nog niet duidelijk waar de straatnaamgeving bij gaat horen. Dat kan maar zo betekenen dat de commissie per januari van samenstelling gaat veranderen. Een andere afdeling betekent automatisch andere ambtenaren. Jammer, want we hebben een goed op elkaar ingespeelde club.
Er speelt nog iets ambtelijks. Er is een nieuwe wet BAG (basisregistratie Adressen en Gebouwen). In die wet is plotseling en zonder vooraankondiging opgenomen dat de gemeenteraad de straatnamen en de huisnummers vaststelt. In Veenendaal doet (sinds de vorige verkiezingen) het college dat. Wij adviseren ook aan het college. Zo'n nieuwe wet gooit dat nu op z'n kop. Dat betekent dat het college wettelijk voorlopig geen namen vast kan stellen. Eerst moet er een voorstel aan de raad gedaan worden om het opnieuw aan het college te delegeren. Maar dat traject (voorstel schrijven, op de agenda van een raadscommissie, naar de raad) duurt al gauw twee maanden. Gedoe. En dat omdat een minister het dualisme niet helemaal goed heeft begrepen.

Tygo eet een appeltje
Na het eten zat Tygo een poosje bij Martijn op schoot. Martijn at een appel en daar had Tygo ook wel trek ik. Hij duwde z'n mondje in de appel (op de plek waar Martijn al een hap genomen had) en likte of zoog min of meer het sap uit de appel. Hij is enorm sterk in zijn handjes: het lukte hem zelfs om de appel met één hand vast te houden.
Tygo eet een appeltje

Vanavond kijk ik boekverslagen na, met een half oog op het van Arsenal verliezende AZ. Stephanie heeft 'Echte mannen eten geen kaas' gelezen en heeft een mooi antwoord op de vraag waarom ze dit boek gekozen heeft: 'Ik heb dit boek gekozen n.a.v. een les Nederlands van dhr. M. Beek. Hij vertelde over dit boek in zijn les. Toen hij hierover vertelde, sprak het verhaal mij enorm aan. Later die dag spraken wij als klasgenoten onderling nog over dit boek. Toen bleek dat sommige klasgenoten dit boek ook al gelezen hadden en het hen erg aangegrepen had. Dit was voor mij de aanleiding om het ook te gaan lezen (alhoewel ik het in het begin een belachelijke titel vond, eerlijk gezegd). En ondanks dat ik niet echt een leesster ben van boeken had ik het in no-time uit. En ik moet zeggen, dat ik er geen seconde spijt van heb gehad, dat ik het boek ben gaan lezen. (Meneer Beek, dank u wel voor de tip)' Ze legt het er een beetje dik bovenop, maar het geeft toch aan dat het navertellen van een boek kinderen kan aansporen om het te gaan lezen. We doen wel eens te weinig aan dat soort boekpromotie, vrees ik. Leesster is een prachtig woord, maar Stephanie zal wel lezer(es) bedoeld hebben.

2 bestellingen: 2 x Aar van de Werfhorst, 2 x Ernst van Altena.

5 november 2009

Dagelijks krijg ik het laatste Veenendaalse nieuws via de nieuwsbrief van de Veenendaalse krant (de Gelderlander kan ik daardoor eigenlijk wel opzeggen). Op de berichten in de digitale versie van de krant kun je reageren. Er wordt vooral gereageerd op de politieberichten en dan weer vooral als er in die berichten sprake is van mensen met een licht getinte huidskleur. Het zijn op zijn minst misselijkmakende reacties en de agressie en de vreemdelingenhaat druipt ervan af. Dit is de maatschappelijke onvrede en boosheid waar Geert Wilders wel bij vaart. Natuurlijk mogen nog die onvrede, nog de criminaliteit ontkend worden, maar het platte galspugen biedt ook geen oplossing. Af en toe kort de redactie de boel wel in en vanaf vandaag moet je je emailadres opgeven als je reageert en krijg je eerst een emailtje waarin je je reactie bevestigt, voordat het op de site komt. De racistische lafbekken reageerden dus blijkbaar ook nog eens onder een valse naam en een vals emailadres. Op het bericht dat voortaan deze emailcontrole plaatsvindt heb ik op de site gereageerd: 'Heel verstandig !! Misschien dat de aller-ongenuanceerdste reacties dan de site niet halen. De meeste reacties zijn zo eenzijdig en plat dat ik meestal niet meer de moeite neem ze te lezen.De krant schiet op die manier haar doel al een beetje voorbij.' En ik heb daar ook gewoon mijn naam onder gezet. Benieuwd of ik daar weer reacties op krijg (ik reken op scheldpartijen tegen de 'linkse kerk').

Vanmiddag hebben Piet en ik voor het eerst sinds tijden weer kunnen fitnessen op school. De fitnessruimte was tijdens de verbouwing in gebruik als lokaal(tje). De verbouwing is klaar en de spullen staan er weer. Het was toch weer lekker om te doen.

Ik vrees met grote vreze dat die reiger deze week toch echt de vijver heeft leeggevreten. Al een paar dagen zie ik geen enkele vis. Toen die reiger er gezeten had, dreef er een olie-achtig laagje op het water. Zou dat vettigheid van zijn vleugels zijn geweest?

Vanavond ging ik met twee tassen kerstboeken naar Bert. Hij komt af en toe hier, maar nu ging ik naar hun nieuwe huis. Ze wonen er prima, daar aan de Vliegenzwam. De kamer is naar achteren gigantisch uitgebouwd, waardoor een prachtige ruimte is ontstaan. Hij kocht een stuk of tien kerstboeken van me, o.a. met werk van Bomans en Harry Prenen erin. Bert is een groot verteller; aanstekelijk en met veel variatie in zijn stem (tot aan typetjes toe). Het moet voor kinderen een plezier zijn zo'n meester voor de klas te hebben.

Vanavond zijn er twee reacties op het bericht in de Veenendaalse Krant. De eerste (uit De Rijp nota bene) is het bewijs van het niveau: 'Helemaal mee eens! Het moet maar eens afgleopen zijn met dat gekut!' De tweede is positief: 'Goede zaak, dat scheelt een boel ellendige berichten denk ik zo en de discussies worden er alleen maar beter op vermoed ik...'

2 bestellingen; 12 boekenweekgeschenken en 2 x Gerard Reve.

6 november 2009

Lidy heeft vandaag weer twee keer die reiger bij de vijver weggejaagd. We zullen er een net over moeten spannen (die houdt dan meteen het herfstblad tegen, je moet het maar van de positieve kant bekijken).

Rommelmarkt van de gezamenlijke verenigingen in de Veenendaalhal. We zijn we voor het eten nog even naartoe gegaan. Ik houd me in. We kochten zeventien boeken, waaronder:
- Kees Fens, Goedemorgen, welterusten
- T. van Deel, Lees nog eens een gedicht
- Neeltje Maria Min, Voor wie ik liefheb wil ik heten
- Toon Tellegen, Er ging geen dag voorbij
- H.J.A. Hofland, De opkomst van de instant mens
- Fouad Laroui, Requiem voor de eerste generatie
- Cees Nooteboom, Waar je gevallen bent, blijf je

Overgezet Willem Wittkampf.

7 november 2009

Bij de boeken die ik gisteren kocht zat 'Lees nog eens een gedicht. Nederlandse poëzie uit de jaren zestig en zeventig', gekozen en ingeleid door T. van Deel. Een bundel die destijds goed verkocht, want dit is de derde druk uit 1981. De eerste was van 1977. Het woordje 'nog' in de titel staat daar niet voor niets: in 1971 stelde Van Deel al de bundel 'Lees eens een gedicht' samen.
Vanochtend zit ik vooral te corrigeren. Ik wil vandaag de CT's van de tweede klassen nagekeken hebben. Tussen het corrigeren door stofzuig ik de kamer en vermeld ik de gedichten uit 'Lees nog eens een gedicht' op Schrijversinfo. Ook Van Deel kan het overigens weer niet laten: hij neemt in de bundel meerdere gedichten van zichzelf op.

Lidy is met Suzanne en Tygo naar de sporthal in West. Daar is een feestje i.v.m. het zoveeljarig bestaan van het kinderdagverblijf waar Suzanne werkt.

koolmees op vetbol pimpelmees op vetbol

De kool- en pimpelmezen zijn heel actief. Ze gaan de uitgebloeide planten af, op zoek naar zaden. Lidy heeft ook alweer wat vetbollen opgehangen, waar de mezen dankbaar gebruik van maken.

De vrouw die met vuur speelde De postbode bracht vanmorgen 'De vrouw die met vuur speelde' van Stieg Larsson. Nu ik de film heb gezien van deel 1 van deze trilogie wil ik de rest toch ook lezen. Ik had al wat rondgekeken: het boek kost overal € 19,95. Gisteren kwam er een mailtje van de ECI. Daar kost het boek nu (voor trouwe leden o.i.d.) maar € 12,00. Gisteren aan het eind van de middag besteld, vandaag om 11.30 uur al binnen. Goedkoop en snel. Je zou nog blij worden van zo'n boekenclub (al zal het wel weer niet meetellen als kwartaalafname).

3 bestellingen: Harold McGee, 'Over Eten en Koken. Wetenschap en overlevering in de keuken', Cil M. Wigmans, 'De oude wortels van het nieuwe leren. Bouwstenen voor geïnspireerd onderwijs', R.G. Hatton, 'Het tekenen van de mens'.

8 november 2009

Het is koud geweest vannacht. Op het platte dak van de garage van de buren lag vanmorgen een ijsvlies.

Als vertrouwenspersoon van een school werk je, in geval van een crisis, ook op zaterdag. Dat betekent voor mij dat het nakijken van de CT's van de tweede klassen dan vandaag maar moet gebeuren. De laatste vraag/opdracht van die CT is: Een leerling uit groep acht vraagt aan jou wat heel belangrijk voor hem is, de eerste week dat hij volgend jaar naar het Rembrandt College komt. Schrijf op de achterkant van dit blad voor hem een korte instructietekst, waarbij je minstens vier adviezen geeft. Ze krijgen een halve punt per (goed) advies en twee punten als ze elk advies met een werkwoord laten beginnen (dat hebben ze dit cluster geleerd). Een paar voorbeelden uit de toetsen:

- Ten eerste: koop een niet te grote tas. Mensen gaan je uitlachen om je grote boekenkast.
- Ten tweede: zorg dat je niet druk gaat duwen, rennen of wat dan ook.
- Ten derde: zorg dat je ook boeken in je kluisje stopt, want daar heb je hem voor.
- En ten vierde: val niet te veel op bij je docenten de eerste 2 à 3 weken. Ze zullen denken dat je hard aangepakt moet worden.

- Zorg ervoor dat je niet naast iemand zit waardoor je afgeleid raakt.
- Luister de eerste weken aandachtig naar de leraar, zodat hij/zij weet dat je goed oplet. En doe het hele jaar lang zo door.
- Ga voorin zitten, dan hoor je alles goed.
- Als je iets niet begrijpt gewoon vragen. Misschien denk je dat het dom is, maar het is juist dom als je geen vragen stelt.

Heey, welkom op het Rembrandt-College. Je hebt wel een paar tips nodig om het hier vol te houden als brugger.
- tip 1. Wees vriendelijk en altijd vrolijk dan maak je een goede indruk voor nieuwe vrienden.
- tip 2. Hoe hard het ook is, kom niet als een nerd over. Dat vinden ze irritant.
- tip 3. Wees niet stoer tegenover je leraar, dan krijg je alleen maar meer straf.
- tip 4. Als je ergens mee zit zijn er genoeg leraren die je kunnen helpen.

- Hou altijd je rooster bij je, dan weet je altijd waar je zit.
- Pak 's avonds je tas in, dan heb je 's morgens geen haast.
- Gebruik een kluis en wissel je boeken in de pauze, dan heb je niet zo'n zware tas.
- Wees jezelf, de vrienden komen vanzelf.

Ik verdenk mijn leerlingen wel een beetje van het geven van sociaal wensenlijke antwoorden/adviezen! Aan de andere kant zijn de adviezen zo leuk en kinderlijk geformuleerd, dat ik eens na zal vragen of we er bij de werving van nieuwe leerlingen niet iets mee kunnen.

Overgezet: Richard Minne, Johan van 't Lindenhout.

9 november 2009

Al een week zijn de brievenbussen weer voorzien van anti-vuurwerkkleppen. Dat betekent dat ik de maanden november én december met elk ingepakte boek naar het postkantoor moet. Wat een gedoe.

B2c was bij het bespreken van de CT totaal niet geïnteresseerd in de juiste antwoorden. Ze waren alleen maar bezig de punten voor de goede antwoorden na te tellen. Bij de halve klas kon ik het - samen met de leerling - opnieuw komen tellen. Gelukkig had ik het bij vrijwel iedereen goed opgeteld (bij twee leerlingen niet). Ik had liever gehad dat ze van hun fouten wilden leren, maar ze waren alleen uit op het ophogen van hun cijfer via een foutje van mij. Ik heb dat wel vaker meegemaakt, maar nog nooit zo extreem.

Ledenvergadering van de PvdA vanavond. Op de agenda de definitieve vaststelling van het verkiezingsprogramma. We zijn het in grote lijnen best eens, maar berijden nog wat stokpaardjes en stoeien nog wat over details. Het kost een avond, maar er ligt nu wel een goed afgewogen programma, waarmee we de verkiezingen en de komende vier jaar in kunnen. Ik haalde Jeanette en Martijn op. Als je zo dicht bijelkaar woont, kun je net zo goed samen rijden. Bovendien had Jeanette al een week of wat een doosje boeken voor me klaar staan, met o.a.:
- Bob den Uyl, Een zachte fluittoon
- Bob den Uyl, De ontwikkeling van een woede
- Willem Brakman, Glubkes oordeel & Over het monster van Frankenstein
- Maarten Biesheuvel, De bruid
- Lion Feuchtwanger, Süss de Jood
- Kristien Hemmerechts, Veel vrouwen, af en toe een man

Overgezet: J.P. Guépin.

1 bestelling: Elizabeth Noble, 'De leesclub'.

10 november 2009

Herman van Veen beweerde in een toespraak dat de PVV van Geert Wilders overeenkomsten vertoont met de NSB van Anton Mussert. Die overeenkomsten zitten volgens Van Veen in het gebrek aan democratie, omdat de macht binnen de beweging (die daarom ook geen politieke partij is) alleen bij de leider ligt. Dat lijkt mij een verdedigbaar standpunt. Vervolgens bracht de Telegraaf dit nieuws gisteren op de voor haar gebruikelijke ongenuanceerde manier:

"PVV is net als NSB"

door Rob Savelberg
UTRECHT -  Herman van Veen heeft de partij van Geert Wilders gisteren vergeleken met de NSB.

De 64-jarige zanger waarschuwde in een emotionele toespraak voor de PVV-leider, omdat hij geen leden in zijn partij toestaat en alleen donaties accepteert. De PVV zou een bedreiging voor de democratie in Nederland zijn, zei Van Veen tegen honderden toehoorders in Utrecht tijdens een herdenking van de val van de Berlijnse Muur.

En toen waren de rapen gaar: Herman van Veen kreeg duizenden opgewonden en bedreigende reacties in het gastenboek van zijn website van Telegraaflezende PVV-aanhangers. Hiermee zijn weer enkele zaken aangetoond:
- De Telegraaf brengt op een hetzerige manier nieuws, waarbij men de nuances weglaat.
- De Telegraaf mikt op hetzelfde publiek als Geert Wilders.
- PVV-aanhangers vragen niet naar achtergronden en nuances, maar schreeuwen met de Telegraaf mee.
- Geert Wilders mag alles zeggen, maar óver Geert Wilders mag men niet alles zeggen.
Dit doet het ergste vrezen voor de nieuwe omroep die voortkomt uit de Telegraaf.

De post bracht vanmiddag 'Ebben en ivoor' van Hein de Bruin. Een dichtbundel uit 1945. Iemand zag de bladzijde over Hein de Bruin op Schrijversinfo, vond in zijn boekenkast 'Ebben en ivoor' en mailde me of ik het boekje wilde hebben, gratis. ik heb hem wel de portokosten vergoed. Het mooiste gedicht uit de bundel:

Friesland I

De dag in Friesland dat ik werd geboren,
vermoed ik, had als kleur: blauw, wit met rood,
en als geluid: de hese Sneker boot
afwisslend met de gulle schippershoren.

Het drinken van de weide aan de sloot,
smachtende lente, snakte in mijn oren
tussen het kloppen, takelen en boren
dat op de werven deinde langs de vloot.

Dit zijn althans de kleuren en geluiden
die ik bewaarde uit dat prille licht,
tesamen met het schemerend gezicht
dat voor de vensters rees om te beduiden:

hoe het verlangen steeds op reis moet, want
hetgeen ons aanlokt is de Overkant.

Wat zappend op de bank, aan het eind van de middag, zag ik Robert Long de liedjes van 'Homo sapiens' uit 1980 zingen. Een paar van zulke programma's per maand zijn mij dat tientje extra wel waard. De liedjes van - de toen nog o zo jonge - Robert Long doorstaan voorlopig de tand des tijds. Ze zijn zelfs nog verrassend actueel. Er zaten toen alleen nog dissidenten in Siberië, het homo-huwelijk bestond nog niet en bisschop Gijsen bestond nog wel, maar verder zouden de liedjes ook in 2009 geschreven en gezongen kunnen zijn.

Vanavond heb ik de boekverslagen van V3 nagekeken. Ik heb het ze (en mezelf) wel lastig gemaakt. Ze moeten vier opdrachten n.a.v. het gelezen boek maken. Daarna moeten ze informatie over de auteur zoeken (en printen of kopiëren). Daarna moeten ze Wikipedia over die auteur lezen en mij dan, op basis van hun andere informatie, voorstellen voor aanvulling van Wikipedia doen. Ik wil ze leren hoe je zelf Wikipedia kunt aanvullen én ik wil ze een kritische kijk bijbrengen op Wikipedia (en andere sites). Als zij zelf dingen kunnen toevoegen, hoe betrouwbaar is dan de informatie van anderen?

De gelezen boeken:
- Kader Abdollah, Spijkerschrift
- Boudewijn Büch, De kleine blonde dood
- Bobje Goudsmid, Afscheidsbrief
- Bobje Goudsmid, De ijzeren maagd (3x)
- Evert Hartman, De voorspelling
- Evert Hartman, Gegijzeld
- Theo Hoogstraaten, Blind date (2x)
- Theo Hoogstraaten, IJzige poppen (3x)
- Theo Hoogstraaten, Loverboys
- Kluun, Komt een vrouw bij de dokter
- Tim Krabbé, Het gouden ei (2x)
- Tessa de Loo, Isabelle
- Marga Minco, Het bittere kruid
- Maria Mosterd, Echte mannen eten geen kaas
- Saskia Noort, De eetclub
- Simone van der Vlugt, Schijndood (2x)
- Helen Vreeswijk, Chatroom (2x)
- Helen Vreeswijk, De stalker (2x)
- Helen Vreeswijk, Eerwraak
- Helen Vreeswijk, Loverboys (2x)

Een opvallende voorkeur voor met name Helen Vreeswijk en Theo Hoogstraaten. Ik vermoed dat ze onderling overlegd hebben over wat ze zouden gaan lezen.

2 bestellingen: E.A.O. Reteig, 'Van rollen tot hollen. Speelse groei en bewegingen van het jonge kind', 'Inpakken & wegwezen 1995'.

11 november 2009

Gisterenavond leerde ik de tekst van 'Sietze Riemersma z'n fiets' van Kabaret Ivo de Wijs uit mijn hoofd (Hardop, toen ik naar bed kwam vroeg Lidy wie ik op visite had. 'Niemand schat', 'Maar ik hoorde je tegen iemand praten.'). Ik droeg het voor bij de start van elke les vandaag. Het nummer doet het nog altijd goed. Het onderwerp gejatte fietsen is minstens even actueel als in 1979. In de tekst veranderde ik alleen platenspeler in CD-speler.

Hoor de droevige ballade
Echt gebeurd hoor, daar niet van
Over gruwelijke daden
En een brave jongeman
Sietse Riemersma geheten
Voor z’n beste vrienden Siets
En vooral niet te vergeten
Sietse Riemersma zijn fiets
Deze fiets was een Batavus
Tweedehands, maar nooit kapot
In het tuintje stond ie ’s avonds
Aan een stevig kettingslot
Op een dag werd Sietse Wakker
En hij snelde naar de heg
Maar wat zag de arme stakker
Zijn geliefde fiets was weg
Zien een nieuwe fiets te kopen
Dacht hij, spoedig vond hij iets
Alles beter dan gaan lopen
Sietse zat weer op de fiets
Maar hij vond tot zijn ontzetting
Eén dag later ,wat een pech
Slechts wat schakels van de ketting
En zijn rijwiel was weer weg
Hij verkocht zijn CD-speler
die was toch kapoerewiets
En bij een handelaar (of heler)
Kocht hij weer een nieuwe fiets
Eén dag later al keek Sietse
Achter elke heg of steg
want zijn fiets was weer eens fietsen
Ja zijn fiets was weer eens weg
Riemersma verkocht wat boeken
Kocht zich weer een nieuwe fiets
En hij ging een uitweg zoeken
Uit dat eeuwige gebiets
Daar zag hij een advertentie
Lig niet zelf meer op de loer
Neem ontfutselingspreventie
Bel de firma Save and Sure
Sietse las het en hij las het
Hij dacht geen geouwehoer
Een bewakingsdienst dat was het
En hij belde Save and sure
’s Avonds kwam er een bewaker
Met een bloedhond en en buks
En die zei: Dat doen we vaker
’t Is gekomen door de drugs
Wat er in die nacht gebeurd is
Sietse vindt het een probleem
Waar hij niet meer over zeurt is
Dat ineengefrommeld frame
Maar die stukgeschoten ruiten
En die bloedvlek in het gras
En die twee injectiespuiten
En die beige damestas
Hij dacht heb ik overdreven
Met die firma Save and Sure
Liet er iemand soms het leven
Bij dat nachtelijk rumoer
Is er wel genoeg politie
Om te letten op mijn fietsie
Hebben wij een wijkagent
Die de wijk een beetje kent
Zijn de heren op justitie
Al die knakkers met ambitie
Wel alert en competent?
Nee die deugen voor geen cent
Kan ik mogelijk iets claimen
En zo ja, hoeveel en wat
Nou dat waren de problemen
Waarmee onze Sietse zat
Tijden zag hij er geen gat in
Maar toen brak er iets in Siets
En toen ging hij dus de stad in
En daar jatte hij een fiets
Deze fiets was die van Arie
Arie zei nou zit ik dus
Tot mijn nek in de penarie
Want ik wil niet met de bus
Zien een nieuwe fiets te kopen
Iets geolieds en solieds
Alles beter dan gaan lopen
Arie zat weer op de fiets
Maar hij zei toen die gejat was
Wat een afschrikwekkend iets
Omdat hij het meer dan zat was
Jatte hij gewoon een fiets
Deze fiets was die van Friedjof
En die kreeg iets hypocriets
En lang duurde het dus niet of
Friedjof stal een nieuwe fiets
Wilt u over die praktijken
Weten hoe het verder gaat
Ga dan buiten even kijken
Of uw fiets er nog wel staat

Daarna daagde ik de leerlingen uit om ook een gedicht voor te dragen, nu, of aan het begin van één van de komende lessen. Er kwamen zowaar voorzichtig wat gedichten: 'De spin Sebastiaan' van Annie M.G. Schmidt, 'Spleen' (Ik zit mij voor het vensterglas ...) toegeschreven aan Godfried Bomans en zowaar 'De ballade van de dood' van Harrie Jekkers. Van de laatste maar een paar zinnen, maar ik vond het al heel mooi dat een veertienjarige dat spontaan een mooie tekst noemt.

Dagelijks probeer ik de leerlingen zorgvuldig met taal om te laten gaan. Het lukt ook dit jaar weer aardig om ze kritisch te laten kijken. Sam Buddingh zag op straat een spellingsfout en is daar zelfs voor gestopt om er met zijn telefoontje een foto van te maken, zodat hij het aan mij kon laten zien. Ik vroeg hem of hij de foto van het telefoontje kon halen om hem daarna aan mij te mailen. Vanavond kwam die foto binnen. Dank je Sam!

Spellingsfout (dank je Sam)

Diverse collega's brengen, als ze hun boekenkast opruimen, de in ongenade gevallen boeken naar mij toe. Een gewoonte die ze maar vol moeten houden en die ook bijzonder gewaardeerd wordt. Vandaag kreeg ik van Lennart:
- Onze Aarde. Maandschrift (Een ingebonden jaargang 1928)
- Peter Hernon, 8.4 op de schaal van richter (Een ongecorrigeerde drukproef. Een recensie-exemplaar dus. Embargo tot 29 oktober 1998)
- J.H. van den Berg, Het menselijk lichaam. Een metabletisch onderzoek (2 delen)
- Annie en Michel Politzer, Het schetsboek van Robinson Crusoë
Ik verzamelde ooit op kleine schaal boeken over Robinson Crusoë. Dit boek heb ik dan ook boven staan, maar dit exemplaar is véél leuker, omdat het door beide auteurs gesigneerd is en voorzien van een kleine tekening:

Het schetsboek van Robinson Crusoë

Voor de tweede achtereenvolgende dag denk ik rond half vier: Verrek, ik heb nog niet gegeten. Te druk met van alles en nog wat. School is leuk, maar het moet geen werken worden.

Ik besprak in V3 de gisteren nagekeken boekverslagen. De leerling die Kluun had gelezen wees me op een tikfout in de Schrijversinfobladzijde over Kluun. Er stond bij 'opmerkingen' een keer 'wed' waar het 'werd' moest zijn. Slordig, maar beter een tikfout dan een taalfout. Ik heb dat vanavond verbeterd en ook gelijk die bladzijde over Kluun maar overgezet.

12 november 2009

Je leest tegenwoordig nogal eens artikelen over de feminisering van het basisonderwijs. Jongens hebben behoefte aan rolmodellen, aan een meester die ook eens met ze stoeit. Die discussie indachtig ben ik vanmiddag maar eens op een jongen uit B2 gaan zitten. Hij daagde me uit, stak zijn vuisten in de lucht. Toen ik daarop reageerde met het opstropen van mijn mouwen, kroop hij weg achter zijn buurman. Ik liep naar hem toe, maar liet het bij praten en een grapje. Toen ik me weer omdraaide zei hij: 'Nu heb ik gewonnen.' Tja, dan vraagt hij er toch om. Ik heb hem op de grond gelegd en mijn gewicht in de strijd gegooid. Hilariteit uiteraard. Ik maak er geen gewoonte van en nee, op een meisje ga ik maar niet zitten.

Tegen zes uur kijken we naar 'Tijd voor Max'. Een enorme zweefteef zei over een mislukt project (een blad met en over Catherine Keyl) 'Falen is ook een manier van de kosmos om je erop te wijzen dat je een ander pad op moet' Getver!

Overgezet: Arthur Japin (uitgebreid).

2 bestelling: Wam de Moor, 'Koolhaas onder de mensen. Profiel van een bovenmaats auteur', S. Carmiggelt en A. Koolhaas (tekst), 'Alleman. Een film van Bert Haanstra', Willem G. van Maanen, 'De onrustzaaier', 'De verspeelde munt', 'Droom is 't leven', 'Een huis van lief en leed', 'Hebt u mijn pop ook gezien?', 'Helse steen', Jan Mens, 'Mensen zonder geld'., A. Kelfkens. e.a., 'Getal en ruimte, Wiskunde B voor de vijfde en zesde klas vwo, 5/6V-B1 + 5/6V-B2. De Belgische klant die de grote bestelling van o.a. Willem G. van Maanen plaatst besluit zijn mail met 'Gefeliciteerd met uw indrukwekkend boekenaanbod !'.

13 november 2009

Vanmiddag heb ik de eerste Mexicaanse griepprik gehaald. Het was druk, maar lopende-band-werk. Ik ben niet helemaal gerust wat betreft eventuele bijwerkingen, maar we nemen de gok maar. Het aantal zieken valt bij ons op school nog mee. Er gaan (onbevestigde) geruchten over een klas op het CLV waarvan nog vijf leerlingen op school zijn en een school in Kesteren waar een klas is met nog maar drie leerlingen.

Op de bank, na de griepprik, zag ik in het programma 'Spoorloos' de zoektocht naar de Braziliaanse moeder van de geadopteerde zoon van collega Gér. Ik had het programma in eerste instantie gemist. Het werd vanmiddag herhaald. Het kijkt toch anders als je de mensen waar het over gaat (een beetje) kent. Ik houd niet zo van die programma's die uit zijn op de tranen van deelnemers en kijkers, maar dit was goed opgebouwd en ontroerend. Ook als je eigenlijk van plan was je niet te laten ontroeren.

De schaatsploeg die gesponsord werd door DSB heeft een nieuwe hoofdsponsor: Control en een nieuwe cosponsor: Mats. Nooit van gehoord. Enig zoeken op internet levert de volgende reclame op:

Welkom bij Mats.

Mats is een nieuw idee. Een nieuwe manier van sparen én kopen. Want met Mats koop je met korting én steun je je eigen sportvereniging. Bij veel winkels en producten krijg je Mats-korting. Die euro’s komen op je eigen Mats-account in de vorm van waardepunten. En met deze waardepunten kun je bij alle aangesloten partners van alles kopen. En: Mats maakt 10% over naar de sportvereniging van jouw keuze.
Er doen al heel veel grote winkels en bedrijven mee. En er komen elke dag nieuwe bij, ook bij jou in de buurt. Leuk voor je club. En leuk voor jou. We gaan elkaar weer matsen! Word lid en vraag de gratis Mats-pas vandaag nog aan! Je maakt dan automatisch kans op een 2-persoons viparrangement naar de Olympische Spelen in Vancouver of één van de andere fantastische prijzen! Mats. Maakt Nederland leuker.


Overgezet: Connie Palmen (uitgebreid).

3 bestellingen: 'Netwerk 4 havo B, Proefwerkbundel', knipsels Theun de Vries en Anton Koolhaas, Susanne Stöcklin-Meier, 'Een handvol papier. Zelf gevouwen speelgoed met versjes, liedjes, spelletjes, en verhaaltjes'.

14 november 2009

Van R.A. Basart verschenen twee dichtbundels: 'Oranjebal' (1975) en 'De gezonde apotheek' (1977). Twintig jaar na de laatste bundel verscheen er nog een roman: 'De laatste lach' (1997). Een bescheiden oeuvre. In 1972 probeerde Basart zijn poëzie onder de aandacht te brengen. Begin 1972 stuurde hij het typoscript van 'Oranjebal' naar C. Buddingh'. Een fragment uit de begeleidende brief die opdook uit Buddingh's literaire nalatenschap:

Basart aan Buddingh'

Poëzie van Basart was toen al verschenen in de tijdschriften 'Avenue' en 'Spektator'. Hij sluit zijn brief af met:

brief Basart aan Buddingh'

Dat Basart zijn gedichten naar Buddingh' stuurt is niet onlogisch. Later zou zijn werk worden omschreven als ironisch en komisch. Of Buddingh' ervan onder de indruk was, weet ik niet. Ik vrees echter van niet. Ik heb er Buddingh's dagboeken op nageslagen: hij noemt Basart nergens.
Basarts roman 'De laatste lach' moet ik toch nog eens op de kop zien te tikken. De hoofdpersoon is namelijk leraar Nederlands en heet Beek! (Adam Beek om precies te zijn).

Onze roodborstjes voor en achter laten ze zich ook weer zien (we weten het niet helemaal zeker, maar we denken dat het twee verschillende vogeltjes zijn).

Vanmiddag ben ik met Suzanne boodschappen wezen doen bij C1000 en Aldi. Ze viert morgenmiddag haar verjaardag. Toen ik het voor mezelf gekochte sixpack Duvel in de garage wilde zetten, gleed het uit mijn handen en belandde met een knal op de grond. Twee van de zes flesjes waren aan scherven. Duvel schuimt niet alleen stevig in het glas. Ook bij zo'n val levert het een schuimexplosie op. Ik vrees dat het in de garage nog een poosje naar bier ruikt.

Italië - Nederland 0-0. Ik vind de rustige manier waarop Van Marwijk de rol van bondscoach invult een verademing. Het enige nadeel is dat hij het opgewonden standje/schoonzoon Van Bommel weer inzet. Ik mag die van Bommel niet. Een harde, onbesuisde en onsympathieke speler (vandaag weer een domme gele kaart). Sommigen noemen hem een terriër en bedoelen dat positief. Sinds Alwin, de fox-terriër van mijn schoonouders heb ik ook een hekel aan dat soort honden.

Nieuw op Schrijversinfo: R.A. Basart (n.a.v. het bovenstaande) en Jan F. van der Poel (Veenendaalse schrijver van christelijke romans en jeugdboeken. Bekend van de jeugdboekenserie 'Dolfie en Wolfi').

Overgezet: Carry Slee (uitgebreid).

1 bestelling: CD 'Nederland Bezet en Bevrijd'.

15 november 2009

Een rustige zondagmorgen. Een beetje opruimen en een beetje rommelen. Martijn belt dat hij ziek is. Hij heeft diverse keren overgegeven. Griep, Mexicaanse griep of iets verkeerds gegeten? Ik houd het op het laatste.

Vanmiddag de verjaardag van Suzanne. Zesentwintig alweer. Pa was eerst bij ons en we gingen samen naar het Boompjesgoed. Gerrit en Chantal waren er ook met hun kinderen. Drie kinderen onder de vier jaar eisen een hoop aandacht op, maar maken het wel gezellig.

Alles wat becijferd moest worden voor het eerste rapport is klaar. Nu liggen er nog pakweg vijftig boekverslagen van tweede klassen. Daar geef ik geen cijfer voor. Wel wordt het beoordeeld met voldoende of onvoldoende. Als het onvoldoende is, moeten ze er nog een keer mee aan de gang. Ik heb er vanavond een stuk of twintig nagekeken.

Nu Theo Maassen zijn programma 'Zonder pardon' bijna tweehonderd keer heeft gespeeld, stopt hij ermee. Wel is de show nog in de bioscoop te zien. Bewust daar en niet op televisie, omdat er thuis veel verloren gaat. De sfeer in de bioscoop lijkt meer op die van het theater dan de sfeer in de huiskamer. Een opvallende keuze van Maassen (maar die maakt hij wel meer). Het argument van de sfeer lijkt me verdedigbaar, maar thuis komt het programma gratis op televisie. Voor de bioscoop moet je betalen. Als ik dan toch moet betalen, dan zie ik hem liever live in het theater.

Tussen de knipsels die ik te koop zet zitten af en toe oude. Jaren '50 en '60. Vanavond diep ik er één op van 28-03-1937. W.A.P.S. (?) schreef het artikel 'Huygens en zijn Sterre'. Het was in 1937 tweehonderdvijftig jaar geleden dat Huygens overleed en driehonderd jaar geleden dat zijn echtgenote (die hij dichterlijk 'Sterre' noemde) overleed en hem met vijf jonge kinderen achterliet. 'Ochtendblad E' staat er boven het knipsel, maar op de achterkant ervan staat met veel grotere letters 'Nieuwe' en dan het begin van een verder afgeknipte letter. Nieuwe Rotterdamsche Courant? Op de achterkant staat een foto van een grote koperen schroef (echt groot, hij woog 22 ton) die in Rotterdam werd afgeleverd voor de bouw van het mailschip Nieuw Amsterdam. Dus het kan goed een Rotterdamsche krant zijn. Het waren echt andere tijden: die enorme schroef werd afgeleverd door het stoomschip Pallas.

Nieuw op Schrijversinfo: Ilja Leonard Pfeijffer.

Overgezet: J.C. Noordstar (uitgebreid).

1 bestelling: Voltaire, 'Le bourgeois gentilhomme', bewerkt door P. Bakker.

16 november 2009

Paul én Wim mailen dat de W.A.P.S. van gisteren waarschijnlijk W.A.P. Smit was. Dat lijkt me inderdaad heel aannemelijk. W.A.P. Smit leefde van 1903 tot 1986 en schreef diverse studies over zestiende- en zeventiende-eeuwse dichters. Als ik nu ergens kan vinden voor welke kranten hij schreef, dan is dat knipsel van gisteren ook nog precies te dateren.

Nieuw op Schrijversinfo: Wim Sanders.

1 bestelling: E. Elias, 'De wereld door een roze bril'.

17 november 2009

Vandaag staat er een groot artikel over de (ingecalculeerde) ramsj in 'De Gelderlander'. Er worden - om de kosten per boek te drukken - teveel exemplaren gedrukt en na héél korte tijd (een boek heeft een maand of twee om zich te bewijzen) gaan de onverkochte boeken naar De Slegte (of een andere ramsjhandelaar). Daar krijgt een boek vaak nog een jaar of twee de kans, daarna gaat het de versnipperaar in. Voor die verramsjte boeken beurt de schrijver niets! Daar komt nog bij dat grote boekhandels het recht hebben om niet verkochte boeken retour te zenden. Die gaan voor het grootste deel ook de ramsj in.

Na de verbouwing hebben alle ruimtes op school een (al dan niet nieuw) nummer gekregen. Op de begane grond is - naast de kamer van de schoolpedagogen - een invalidentoilet. Op het naambordje heet het eufemistisch 'Mindervalide toilet'. Maar die schrijfwijze lijkt me fout. Het moet als één woord geschreven worden én met een 'n' ertussen. Nu is 'mindervalide' een bijvoeglijk naamwoord dat iets zegt over het toilet. Voorzichtig gaan zitten dus, want de pot is niet helemaal valide!
mindervalide toilet

Vandaag deed ik weer mijn stinkende best om de tweede klassers het naamwoordelijk gezegde te laten begrijpen. Dat blijft een strijd. Driekwart liet in de laatste CT blijken er niets van begrepen te hebben. Ze noemden in dezelfde zin het ene werkwoord werkwoordelijk gezegde en het andere werkwoord naamwoordelijk gezegde. Ik durf niet te beweren dat ze het nu allemaal doorhebben, maar we hebben in ieder geval een flinke stap gezet.

De laatste lach

Vandaag kwam 'De laatste lach' van R.A.Basart met de post. Een roman over Beek, leraar Nederlands. Het is heel apart om al op bladzijde 13 en 14 over jezelf te lezen:
- Beek plaatste zijn ellebogen op de vensterbank.
- Beek zuchtte.
- ooit hielden brulzieke koeien Beek uit zijn slaap.

En een mooi citaat op bladzijde 37 over schrijvers en plagiaat:

Alle schrijvers graaien in dezelfde letterbak. De kansberekening leert dat er om de zoveel tijd twee vergelijkbare, ja zelfs identieke combinaties uit kunnen rollen.
En wat dan nog? Niemand zingt zijn eigen lied.

2 bestellingen: H.E. van Gelder e.a. (red.), 'Een kwart eeuw Oudheidkundig Bodemonderzoek in Nederland', Gerard Reve, 'Verzameld werk, deel 4 (De vierde man/Wolf/De stille vriend/Zelf schrijver worden)'.

18 november 2009

Gisteravond heb ik de laatste boekverslagen van deze serie nagekeken (over een week of vier liggen er alweer honderddertig nieuwe). Tijdens het nakijken had ik een muziek-DVD (James Taylor) opstaan. Toen ik klaar was heb ik een stukje 'Debiteuren crediteuren' gekeken. Het blijft kostelijke televisie. Alle terugkerende momenten, van goeiesmorgens, via de tram, de mop, de broodtrommel en toedeledokie naar juffrouw Jannie en Storm met zijn commando´s en edjekadetje. Je kunt ernaar blijven kijken. Ook het 'Heerlijk avondje' staat op deze DVD. Daar houd ik wat dubbele gevoelens bij: is dat nou heel leuk, of net over het randje. Toen die aflevering voor het eerst werd uitgezonden, hadden we net mijn schoonvader op visite. Die zag er in ieder geval de humor niet van in.

In twee tussenuren ben ik vanochtend naar het informatiecentrum in Veenendaal-Oost geweest. Ik wilde bekijken of dat een mogelijkheid is voor een excursie tijdens de milieuprojectweek voor de tweede klassen. De dames daar reageerden heel enthousiast. Er is veel informatie te vinden over duurzaam energiegebruik. Ik moet alleen de opdracht iets herschrijven. We nemen dan de zonnepanelen op de school als uitgangspunt, laten de leerlingen uitzoeken hoe die werken en of daar verbeterpunten zijn. Daarna trekken we het breder. Wat zijn er voor andere mogelijkheden om duurzaam met energie om te gaan. Wat wordt er in die nieuwe wijk gebruikt en wat is daarvan bruikbaar in een al bestaan schoolgebouw? Tenslotte wil ik ze laten uitzoeken welke kleinschalige mogelijkheden er zijn voor de toepassing van zonne-energie. Er bestaan al rugzakken met kleine zonnecollectoren waarmee je je mobieltje of je Ipod mee op kunt laden.

Een meisje uit V3 vraagt me voor de les of ik al weet wanneer het volgende whiskydiner is. Op dat moment passeert er een collega die vragend opkijkt. Jazeker, ik heb het met leerlingen over goede whisky. Haar vader was in februari ook aanwezig bij dat diner in Residence Rhenen en wil blijkbaar de volgende keer weer van de partij zijn. Hij weet sinds die avond dat mijn broer Jan de whisky's op zo'n avond verzorgt en van informatie voorziet. Deze vader was ook de grapjas die, toen ik met een dienblad whisky aan zijn tafel verscheen, zei: 'Ik weet dat het slecht is in het onderwijs Beek, maar dat je zelfs bij moet beunen is toch wel erg.'

In die les in V3 kwam in een rijtje moeilijke woorden het woord 'onorthodox' ter sprake. Ik vraag om een voorbeeld van iets onorthodox. Een leerling komt met 'Uw lessen'. Ik vermoed dat mijn manier van lesgeven wel afwijkt van de 'grote gemene deler' en in die zin zou je ze onorthodox kunnen noemen. Ik beschouw het maar als een compliment.

Met de post kwamen vandaag de twee uitklap-fotoalbumpjes die ik had samengesteld met tweeëntwintig woensdagse oppas-foto's van Tygo. Het is een klein formaatje (10,5 x 8 cm.), handig voor in de tas van Lidy en Suzanne. Daarom heb ik ook twee dezelfde exemplaren laten komen.

1 bestelling: Gerrit Achterberg, 'Afvaart'.

19 november 2009

Zo één keer per maand laat ik mijn USB-stick op school liggen (en heb dan geen zin meer om terug te gaan). Dat betekent dat op dit weblog dan een dag geen nieuwe 'posts' verschijnen.

Ineens zie ik dat het glas van mijn horloge kapot is. Een barst van boven naar beneden. Ergens tegenaan gestoten waarschijnlijk. Maar wanneer? Waar? Geen idee.

We aten erwtensoep vanavond. Uit de vriezer. Het was eigenlijk te weinig. Daarom zaten we vanavond om kwart over negen alsnog aan de friet. Fout natuurlijk, maar wel lekker.

Voor Schrijversinfo ben ik bezig aan de bladzijde over Cees Nooteboom. Er is onvoorstelbaar veel van hem vertaald. In allerlei talen. Verhalen en boeken komen in verschillende landen in verschillende samenstellingen uit. Ook verschijnt er in het buitenland werk dat nooit in Nederland is verschenen. Kortom: zo'n bladzijde compleet krijgen is vrijwel onmogelijk, maar ik kijk hoever ik kom.

Op 11 december willen we het eerste gedicht van Kees Stip onthullen. Op een mooie grijze muur aan de Markt. De uitnodiging ervoor is klaar. Hij is afgedukt op een foto van die muur waar het gedicht moet komen. Goed gelukt:

Uitnodiging onthulling gedicht Kees Stip

3 bestellingen: 2 x Guillaume van der Graft en 2 x Anton van Duinkerken, Herman Crompvoets, 'Veenderijterminologie in Nederland en Nederlandstalig België', 2 x Rudy Kousbroek.

20 november 2009

Twee meiden uit B2 hebben voor mij een poster van McDonalds gefotografeerd. 'Wereldberoemd in Nederland McKroket'. 'Want dat kan toch niet, meneer?' Nee, taalkundig is dat natuurlijk fout. Goed gezien, meiden. Als ik ze uitleg dat er wel een gedachte achter die reclame zit, omdat je alleen in Nederland kroketten kunt eten en de rest van de wereld geen kroketten kent (hoogstens aardappelkroketjes bij het diner), is de hele klas hoogstverbaasd. Daar hebben ze nog nooit van gehoord. Ook niet in België? Zelfs niet vlak over de grens? Nou vooruit, misschien wel in een frietkot vlak over de grens.

Mette was vanmiddag even op school, met de kleine Julius. Ik nam hem even op de arm, zodat zij de foto's van Tygo kon bekijken, die ik toevallig vandaag bij me had. Dat had ik een jaar geleden niet zo makkelijk gedaan, een baby even op de arm nemen. Het went weer snel.

Een pakje van Bol.com. Een paar weken geleden bestelde ik er voor het eerst een CD. Er kwam een mailtje, een introductiefilmpje op de site en een aanbieding (o.a. een boekje van Kluun en géén verzendkosten). Ik keek wat rond op de site en bestelde:
- Waar gaan die mannen heen? Huub van der Lubbe, Bart de Ruiter, Jan Robijns (DVD)
- Bram Vermeulen, Het groot Hollandsch verzenboek
- Glad en wijd ligt het ijs, Max Dohle en Ben van der Burg
Later sturen ze nog een CD van Pete Seeger. Daar moet dan zeker het boekje van Kluun bijzitten, want dat mis ik nu.
De DVD heb ik vanmiddag meteen gekeken. Prachtige, sfeervolle muziek. Ik zie Huub van der Lubbe zo liever dan met De Dijk. Het viel me nu ineens op dat Van der Lubbe tijdens het zingen op Joe Cocker lijkt, zeker in het trekken met zijn gezicht.

Ik begon me een beetje zorgen te maken over de Kees Stip-lesbrieven, maar ze zijn nu gelukkig bijna klaar. Henk komt ze volgende week zaterdag brengen.

Een vraag n.a.v. de bladzijde over Jan de Hartog: 'Ik kwam via google op je site. Sober, maar zeer overzichtelijk voor hen die iets willen weten over Jan de Hartog. Weet jij of er wel eens een poging gedaan is om Herinneringen van een bramzijgertje te verfilmen?' Over zo'n verfilming heb ik nooit gehoord of gelezen. Die Schrijversinfobladzijde over Jan De Hartog wordt redelijk bekeken. Nooit grote aantallen per dag, maar wel doorlopend een klein aantal kijkers. Het is ook één van de bladzijden waarnaar door Wikipedia verwezen wordt. Dat levert ook nogal wat 'hits' op.

2 bestellingen: Etty Hillesum, 'Het verstoorde leven', Bodemkaarten set Blad 17 West Emmen Blad 17 Oost Emmen, bodemkaart 31 Oost Utrecht, geomorfologische kaart 17 Beilen - 18 Roswinkel, Leonhard Huizinga, Adriaan, Olivier en Tarzan.

21 november 2009

Berk
Prachtig herfstweer. De berk is nu helemaal geel en verliest langzaam dat gele blad. Ze voorspellen zeventien graden. Dat halen we niet. Het is een graad of dertien in de tuin, maar dat is ook lekker. Lidy is blad aan het vegen. Ik heb het blad uit het gangetje naast de garage geveegd en daar ook het mos tussen de stenen weggekrabd. daar hebben we ooit een speciaal soort staalborsteltje op een steel voor gekocht, maar met de zijkant van de schoffel gaat het veel makkelijker. Ik had nu graag geschreven dat je buiten kunt genieten van het geluid van de vogels, maar het enige geluid buiten is het lawaai van meerdere bladblazers in de buurt. Vreselijke apparaten.
blad en mos

Mijn portemonnee is in mijn broek blijven zitten in de wasmachine. Wat bonnetjes onleesbaar, maar daar is overheen te komen. Gelukkig is mijn rijbewijs al een pasje. De vorige keer was mijn rijbewijs een roze vodje geworden. Ik ben er alleen niet helemaal zeker van dat de giropasjes ertegen kunnen. Als die maar niet onbruikbaar zijn geworden.

Nieuw op schrijversinfo: Rico Bulthuis (vorige maand overleden).

De schim van Joyce Herfst Het kind dat mee moest spelen 't Poppenspel herleeft Geschiedenis van het poppenspel in Nederland


Martijn legde hier deze week het boek 'Ik ben niet bang' van Niccolo Ammaniti neer. Een internationale bestseller. Het origineel heet in Italië 'Io non ho paura'. Het boek werd verfilmd en die film werd weer genomineerd voor een Oscar. Kortom: niet het eerste het beste boek. Ik ben nu halverwege. Het leest vlot, je wordt wel in het verhaal getrokken, maar daar blijft het ook bij. Wat maakt nou juist dit boek tot een bestseller? De verfilming? Het is niet bijzonder mooi geschreven; het gebeurt me nauwelijks dat ik een zin voor de tweede keer wil lezen. Om precies te zijn één keer (op bladzijde 48):

Ik wilde niet doodgaan. Al zou ik wel graag bij mijn begrafenis zijn.

Ook in Nederland is het een bestseller. De eerste druk verscheen in 2002 (in Italië in 2001). Dit is de tiende druk uit 2009. Die tien drukken hadden niet allemaal hetzelfde omslag. Een beetje zoeken op internet levert al snel deze omslagen op:

Ik ben niet bang Ik ben niet bang Ik ben niet bang Ik ben niet bang

2 bestellingen: 4 x Olaf J. de Landell, stafkaart Deurne.

22 november 2009

De televisie staat aan. De herhaling van 'Tuinruimers' vormt een een soort achtergrondmuziek, terwijl wij aan het opruimen zijn. Rob is druk met een speeltuintje in de openbare ruimte in Delft. Hij kan tuinieren, maar zijn Nederlands is niet best. Hij zegt o.a.: 'Het is een bosje bloemen die weken meekan.' En even daarvoor had hij het al over 'een kindje die.' Nee Rob, de-woorden krijgen 'die', maar het-woorden krijgen 'dat'. De koe die in de wei staat. Het paard dat in de wei staat. Nu moet ik wel toegeven dat Rob niet de enige is die dit fout doet. Ook in de boekverslagen, die ik de afgelopen weken nakeek, heb ik deze fout veel aangestreept. Vooral 'het meisje die' heb ik vaak gezien. Ik ben zelfs bang dat dit zo in het spraakgebruik binnensluipt, dat bij een officiële spellingsverandering over een jaar of tien vastgesteld zal worden dat dit vanaf dat moment correct Nederlands is. Het zal duidelijk zijn dat ik het met zulke ontwikkelingen niet eens ben. Een taal leeft en verandert dus ook, maar dat betekent nog niet dat we ons moeten verlagen tot het niveau van Gordon en Gerard Joling.

Over niveau gesproken. Tijdens de reclame op televisie klinkt er ineens een enorm harde boer. Daarna worden we opgeroepen het geluid van deze boer via SMS te downloaden. Je kunt hem dan gebruiken als ringtone. Dan rinkelt je telefoon niet, maar geeft deze boer aan dat er telefoon voor je is. Leuk?

De gedichten uit 'Glad en wijd ligt het ijs' zijn op de diverse bladzijden van Schrijversinfo aan 'Gebloemleesd' toegevoegd.

Henk mailt me dat hij Raban op Twitter weer een paar keer heeft genoemd. Twitter, Facebook, Hyves - ik weet van het bestaan, maar ik heb het aan me voorbij laten gaan. De laatste twee ook omdat dat in het onderwijs af en toe problemen met leerlingen geeft. Zou dat het begin van 'oud worden' zijn, dat je geen behoefte meer hebt aan nieuwlichterij mee te doen. Ik heb trouwens ook nog altijd geen mobieltje. Mensen kijken me hoogst verbaasd aan, als ze mijn mobiele nummer vragen en ik zeg dat ik 'zo'n ding' niet heb.

Andere Henk vraagt of ik 'Broeders ontwaakt' van Drs. P al heb. Zo niet, dan brengt hij die zaterdag aanstaande voor me mee, als hij de lesbrieven komt brengen. Dat boek staat inderdaad nog niet in mijn rijtje van zevenentwintig (ik heb ze gauw even geteld) Drs. P-boeken.

Ik heb een kleine verzameling beeldjes van lezende figuren. Ik verzamel ze niet fanatiek, maar neem ze op rommelmarkten wel altijd mee, als ik ze zie staan. Suzanne bracht deze week een lezend (zingend?) engeltje voor me mee.

Lezend engeltje

1 bestelling: schoolkrant van het Kottenpark Kollege in Enschede, december 1979 'Yellow Submarine' met interview Jan Wolkers.

23 november 2009

Halfuurslessen en rapportvergaderingen. Altijd een rommelige en drukke dag. En elk jaar vallen van veel leerlingen in de tweede en derde klassen de eerste rapporten tegen. Die hebben even een schrikeffect nodig om écht aan het werk te gaan. De eerste computerverboden zijn alweer door ouders uitgesproken en de eerste aanmeldingen bij huiswerkinstituten zijn ook weer gedaan.

Ik wilde vandaag mijn leerlingen duidelijk maken dat schrijvers, dichters, cabaretiers je soms bewust op het verkeerd been zetten. Maarten van Roozendaal deed dat in zijn programma 'Het wilde westen' met het nummer 'Nijkerk'. Ik liet op het digitale schoolbord (jazeker, mijn 'eerste keer') de tekst van dat nummer zien (nergens op internet te vinden, dus ik heb die gisteravond uit zitten tikken), maar ik had wel een groot aantal regels door puntjes vervangen:

Nijkerk

Het was een meisje uit Nijkerk
Een vroom en schattig ding
Ik vroeg haar heel verlegen
Voor een fijne wandeling

…………………………………..
Bij ’t zandpad aan ’t begin
…………………………………..
…………………………………..

…………………………………..
Voorover op het mos
De heldere blauwe hemel
Hing schitterend boven ‘t bos

Door het zingen van de lijster
…………………………………..
…………………………………..
…………………………………..

…………………………………..
…………………………………..
Terwijl een kleine eekhoorn
Nieuwsgierig nader kwam

De boomschors in haar wangen
…………………………………..
…………………………………..
…………………………………..

Bij ’t vallen van de schemering
’t Verdwijnen van de zon
…………………………………..
…………………………………..

…………………………………..
…………………………………..
…………………………………..
Over m’n jasje heen

…………………………………..
In’t zilveren avondlicht
…………………………………..
…………………………………..

Toen ik thuiskwam riep m’n moeder
Acherm je goeie goed
…………………………………..
…………………………………..

‘k Zei:Mam ik ben gevallen
Met m’n racefiets op het pad
…………………………………..
…………………………………..

…………………………………..
…………………………………..
Kom nu maar bij je moeder
Dan zet ik een kopje thee


Daarna vroeg ik de leerlingen waar ze dachten dat dit lied over ging. In al mijn klassen kwam dat uit op een verliefd stel, een wandeling in het bos, een vrijpartij en een smoesje omdat moeder niets van die vrijerij hoefde te weten. De werkelijkheid blijkt heel wat minder idyllisch:

Nijkerk

Het was een meisje uit Nijkerk
Een vroom en schattig ding
Ik vroeg haar heel verlegen
Voor een fijne wandeling

Ik sloeg haar in het bos al
Bij ’t zandpad aan ’t begin
Vanachter door haar schedel
Meteen de hersens in

Ze zakte door haar knieën
Voorover op het mos
De heldere blauwe hemel
Hing schitterend boven ‘t bos

Door het zingen van de lijster
Klonk zacht haar ademnood
Maar ’t arme kind uit Nijkerk
Was 1-2-3 niet dood

Ik beukte aan haar krullen
Het smoeltje op een stam
Terwijl een kleine eekhoorn
Nieuwsgierig nader kwam

De boomschors in haar wangen
Maar ’t maakte geen verschil
Pas toen ik het keeltje dichtkneep
Werd het meisje stil

Bij ’t vallen van de schemering
’t Verdwijnen van de zon
Zou ik terug naar huis gaan
Toen het reutelen weer begon

Eerst ben ik haar gaan wurgen
Toen pakte ik een steen
Het bloed spoot naar de hemel
Over m’n jasje heen

Ik heb haar naar het meer gesleurd
In’t zilveren avondlicht
Is ’t meisje toen verdronken
Het arme Nijkerkwicht

Toen ik thuiskwam riep m’n moeder
Acherm je goeie goed
Je allernieuwste jasje
zit gans onder ’t bloed

‘k Zei: Mam ik ben gevallen
Met m’n racefiets op het pad
En dat heeft alleen maar
Me ferm met bloed bespat (??)

Ze zei: Ach jong je laat me schrikken
Maar ’t valt gelukkig mee
Kom nu maar bij je moeder
Dan zet ik een kopje thee


Het werd heel stil in de klas, omdat ze twijfelden tussen lachen en geschokt zijn. Daar praatte ik overheen door duidelijk te maken dat je halve informatie niet zelf in moet vullen, omdat je dan al gauw de plank misslaat én dat het knap is van een auteur om je zo bewust op het verkeerde been te zetten. De actualiteit bracht ons van Nijkerk op Urk (is het toeval dat we hier praten over twee zeer christelijke gemeenten). Maarten van Roozendaal kan een gruwelijke tekst verzinnen, maar de werkelijkheid blijkt altijd weer minstens net zo gruwelijk. Verreweg de meeste kinderen blijken op de hoogte van de moord en de arrestaties in Urk. Het gaat natuurlijk ook om leeftijdgenoten. Er ontstond een goed gesprek over hoe vreselijk zoiets is. Voor de familie van het slachtoffer, maar ook voor de familie van de (mogelijke) daders.

Overigens kon ik de regel 'Me ferm met bloed bespat' niet goed verstaan. misschien zingt Roozendaal er wel heel iets anders.

Onder het Veenendaals Kunstplatform hangt sinds vandaag ook een website over 'Gedichten op muren': http://www.kunstplatformveenendaal.nl/GOM/.
Ik vind vooral de foto van Kees Stip tussen scholieren (van het CLV in dit geval) heel leuk gevonden. Op termijn kunnen daar andere foto's komen te staan, maar nu dekt het heel aardig de activiteiten rond de lesbrief over Kees Stip.

Gedichten op muren - Kees Stip

Op één van die herhalingenzenders24 vanavond: een uizending van 'Maandag Prinsjesdag' uit 2003. Televisie zoals het bedoeld is. Wat is die Joost Prinsen toch een geweldenaar.

Overgezet: Geert Mak.

24 november 2009

Een tweede dag van verkorte lessen en rapportvergaderingen. Vanmiddag had ik acht van die vergaderingen achter elkaar, die ik ook allemaal op de laptop notuleerde. Halverwege de middag kreeg ik een barstende koppijn. Ik heb vanavond twee uur op de bank liggen slapen en het gaat wel weer.

De meegewassen bankpasjes werken gelukkig nog.

'Ik ben niet bang' van Niccolo Ammaniti heb ik uit. Geen slecht boek; je blijft wel doorlezen en wilt weten hoe het afloopt. Maar ook geen goed boek; de karakters worden nauwelijks uitgediept of aannemelijk gemaakt. Martijn noemde het een 'jongensboek voor volwassenen' en dat is eigenlijk wel een heel fraaie omschrijving. Je blijft na lezing met tal van vragen zitten. Eén van die vragen is wat dit boek nu tot zo'n bestseller maakt? Ik heb de laatste tijd wel betere boeken gelezen. Is het de naam van de schrijver? De marketing?

De liedteksten uit 'Nederlands Volkszangboek met liturgische gezangen en liederen voor de R.K. jeugd' (1931) zijn opgenomen bij 'Gebloemleesd' op de diverse bladzijden van Schrijversinfo. Vooral veel René de Clercq en Guido Gezelle.

2 bestellingen: Oriana Fallaci, 'Als de zon sterft', Nancy Eekhof-Stork, 'Spectrum Kaasatlas'.

25 november 2009

Deze dagen bespreek ik met de leerlingen van B2 hun boekverslagen. Ik zet de klas aan het werk met enkele opdrachten uit het boek en roep dan één voor één de leerlingen bij me en bespreek hun fouten met ze. Vandaag had ik een meisje met wel erg veel taalfouten. Dat kon ze uitleggen: 'Aan het begin van het jaar vroeg ik u of ik misschien dyslectisch was. U zei toen dat mijn werk geen aanleiding geeft om dat te denken. Daarom heb ik er nu maar expres extra veel taalfouten in gemaakt.' Het moet toch niet gekker worden.

Een leerling uit een hogere klas (die dus dit jaar geen les van me krijgt) en wonend in de Betuwe sprak me in de gang aan: 'U bent toch altijd op zoek naar rare taalfouten? Ik las dit in de krant en ik moest direct aan u denken. Ik heb het voor u uitgeknipt.' Ze overhandigde me dit papiertje, een beetje verfrommeld omdat het een schooldag lang in een schooltas heeft gezeten:

Veel taalfouten in krantenbericht

En het is inderdaad meer dan erg. Rare spelfouten, stijlfouten, zinnen die niet lopen. Een paar voorbeelden:
- De spectucalaire act
- Ademloos werd na boven gekeken
- dankzij de hulp van kinderen werd er voor het donker toch nog een baken bevestigd weet waar Sinterklaas zaterdag 21 november moet landen.
- Het is nog steeds raar verhaal
- Dus voor de kinderen wordt er aangeraden om volgende week bij de Waalkade ook regelmatig in de lucht te kijken.

Ik begin al die telefoontjes van een 'verborgen nummer' ontzettend zat te worden. Vaak is het een call-centrum, maar ook andere mensen hebben hun nummer 'verstopt'. Ik ga het eerstvolgende verborgen nummer opnemen met: 'Dit is de automatische telefoonbeantwoorder van de familie Beek. U belt met een verborgen nummer. De familie Beek reageert niet op verborgen nummers. Over enkele seconden wordt de verbinding verbroken.'

Wie leest er nog boeken van Jean-Paul Franssens? Ik vrees dat hij zesenhalf jaar na zijn overlijden al tot de vergeten schrijvers behoort. Hoe dat met zijn schilderijen en tekeningen zit, kan ik niet beoordelen. Ik lees 'Ik heb je nog veel te melden. De briefwisseling tussen Jean-Paul Franssens en A.F.Th. van der Heijden'. Met name tussende brieven van Franssens zitten pareltjes. Vooral zijn lange brief van 21 mei 1996 is prachtig en verdient het apart bibliofiel uitgegeven te worden. Drie fragmenten uit deze brief, die achter elkaar op bladzijde 144/145 staan:

Op deze reis, in Tarragona, zag ik de volgende scène. Een oplopende straat. Ergens beneden is de markt. Twee oude vrouwtjes komen naar boven. De een draagt een tas met wortelen. Grote, frisse penen steken naar buiten. Een boeket bospeen. Een oude baas komt hen tegemoet. Als hij hen passeert maakt hij een dubbelzinnige opmerking over de wortels die zo obsceen uit die tas naar buiten steken. De vrouwtjes lachen. Lachen zoals ze dat zestig jaar daarvoor zouden hebben gedaan. Ze proberen onder het proesten de peen in de tas terug te stoppen. Het wordt alleen maar erger. Iedereen loopt door, alleen die drie met hun lol. En ik die het zie.


Bert Schierbeek is dood. Gister belde Willem Ellenbroek me op. Ik ken geen details. Hij zal weggesoesd zijn. Vorige week had ik hem nog aan de telefoon. Zijn vrouw zei dat ik hem even kon spreken. Ik moest wel praten. Iets tegen hem zeggen. Hijzelf praatte niet zoveel. Ik zei, Hallo Bert, hoe gaat het? Het krankzinnigste telefoongesprek dat ik ooit met iemand heb gevoerd. Ik hoorde hem antwoorden. Ik had niet het gevoel dat hij niet begreep met wie hij sprak. Hij noemde duidelijk mijn naam. Ik zei dat ik in Spanje was geweest. Ik klaagde over het slechte weer. Ja, ja, zei Bert, dat kan soms tegenvallen. Ik wist natuurlijk niet wat ik moest antwoorden of vragen. Je kunt toch moeilijk zeggen: Zo Bert, ik hoorde dat je op sterven ligt, hoe gaat het nu, of hoe voelt het om dood te gaan? Hoe voelt het om 'voorgoed afscheid te moeten nemen?' Hij zei steeds kleine woordjes. Geen woordjes van een halfdode, koortsige gek, maar gedecideerd. Ik liet hem van ons allemaal groeten. Al je vrienden groeten je, Bert. Ja, ja, zei Bert, doe ze de groeten maar terug. Dat is hiermede geschied. Een verre stem waarvan het bovenste of onderste deel al in het hiernamaals was. 'De dood is over mij gekomen, en heeft mij meegenomen. Waarom zou de dood mij sparen? Hij moet toch alle mensen vergaren.' Ik ben er dus niet naar toe gegaan, naar zijn sterfbed en heb hem nog levendig in mijn herinnering, met een glas jenever op het terras van De Zwart en dat is voor zo'n lafaard als ik wel het beste. Vrijdag gaan we hem in de brand steken. Zijn gedichten gaan we herlezen en herlezen.

In Spanje reis je goedkoop. Tien gulden per honderd kilometer. Zonder spoorboekje is het een heel gedoe. In de bergen zijn boemeltreintjes die goor en smerig en uitgeleefd zijn. Ze hijgen echter op een genoegelijke manier tegen de bergen op en de conducteurs zien er als conducteurs uit. De stationchefjes op de kleine stations hebben mooie uniformen aan zoals het hoort en een echt spiegelei dat ze omhoogsteken bij het fluiten. We stapten uit op de plekken die we leuk vonden. Eén keer kwam ik bijna onder een tegemoetkomende trein toen ik hem bij het overstappen wilde tegenhouden omdat ik terug wilde. Hij stopte inderdaad. Alles wat klein is en simpel, is echt.

2 bestellingen: Dingeman Korf, 'Tegels', AO 308 'Zigeuners'.

26 november 2009

Gisteren kwam in een tweede klas ter sprake dat ik vandaag jarig ben. 'Houdt u van bier?' vroeg Eva. Ik keek naar mijn buik en vroeg: 'Wat denk je?'. Vandaag geeft ze me een flesje door haar vader zelf gebrouwen bier. Hij brouwt in de studeerkamer. Vroeger in de woonkamer, maar haar moeder heeft een hekel aan dat 'gepruttel'. Dit soort spontane dingen maken het onderwijs extra leuk!

Leuk is ook het mailtje dat ik vandaag van een webloglezer kreeg: 'Beste Mats, Geen bestelling dit keer...maar wel de hartelijke felicitaties voor je verjaardag. Verder wens ik je een mooi literair en gezond levensjaar toe. Hartelijke groet, xxx (een fervent webloglezer en raadpleger van de website)'.

Tygo kreeg gisteren de eerste griepprik. Hij hield zich goed. Als 'beloning' kreeg hij een speelgoedtrein, waar hij in 'sneltreinvaart' mee door de kamer kruipt. Hij duwt de trein met zijn ene hand en kruipt razendsnel met de andere hand op de grond. Andere kinderen van acht maanden beginnen zich net actief om te draaien (neem me maar niet kwalijk, ik ben gewoon een trotse opa).

Tygo met zijn trein Tygo met zijn trein

Bubb Kuyper heeft een nieuwe site. Overzichtelijker. En er is nog een noviteit. De dag na de veiling staan de gegevens al op de site. Ik had via internet geboden op veertien kavels. Ik heb er twee van. Veel is weer verkocht voor vijf of tien euro boven mijn maximumbod. Dat betekent dat je er toch bij moet zijn als je iets echt wilt hebben. Dat gaan we nog een keer doen, maar voorlopig ben ik met deze twee kavels ook wel tevreden (en dan vooral met de rijmprent 'Het Kokootje' van C. Buddingh'!):

51/3095 [Poetry]. Lot of ±60 vols., mainly 1st editions (incl. limited and/ or signed editions), all orig. wr., i.a. by C.S. ADAMA VAN SCHELTEMA (signed), H. VAN DEN BERGH (2x), M. BEVERSLUIS (2x), D.A.M. BINNENDIJK (signed), H.J. BOEKEN (idem), L. DE BOURBON (2x, both signed), P.C. BOUTENS (7x), ED. HOORNIK (3x, 1x signed), E.B. KOSTER (2x, both w. autograph signed dedication), J.A. RISPENS (signed autograph dedication to BERT BAKKER), A. SALOMONS (3x, 1x w. manuscript letter by the author tipped-in), A. VERWEY (2x), E. VAN VRIESLAND (6x) and J.W.F WERUMEUS BUNING (5x, 1x signed).

51/3019 Greshoff, J. 't Lieve leven..." "En de Zoete dood." Broadside poem, Haarlem, J. Enschedé en Zonen, n.d., 52,8x25,4 cm., w. woodcut ills. (1x handcol.) by J. BOON, under passepartout (tear in left blank margin). Minne, R. "Van op de hooge brug onder den kroonlantaren (...)." Broadside poem, ibid., idem., 39,2x27,8 cm., handcol. woodcut ill. A. VAN DER VOSSEN, under passepartout. - AND 11 other "Rijmprenten", i.a. D. DE VILDER, "De winter had zijn kruisen opgericht (...)" (w. woodcut ill. by J. SLEPER, in orig. portfolio, folio) and C. BUDDINGH', "Het Kokootje" (w. SIGNED lithogr. ill. by HANS VAN DOKKUM).

Het is overigens maar goed dat ik niet alles heb gekregen waar ik op geboden heb. Zoveel geld staat er niet op de rekening van Raban. Vanuit Bredevoort krijg ik de rijmprent 'De Blauwbilgorgel aangeboden. Niet eens duur, maar voor hetzelfde geld kocht ik de dertien rijmprenten vandaag bij Kuyper.

Vanavond een gezellige verjaardag gehad. Wat bier gekregen, whisky, van Lidy een nieuwe slowcooker, een wokset, de DVD 'Mannen die vrouwen haten', een kunstwerk van Tygo, perensap, een mooi stuk marsepein, gekocht bij de Ikea. Ik kreeg de kassabon erbij; daarop stond marsepijn!!

4 bestellingen: 2 bulkboeken (J.A. Deelder en Johnny van Doorn), 1 knipsel Bibeb, Ivo de Wijs, 'Atletische verzen'. L. Postma, 'Vormen met papier'.

27 november 2009

Voor de nieuwbouw aan de Binnenronde hadden we als straatnaamcommissie al 'Dreeshof' voorgesteld. Die naam past in die buurt, waar allemaal staatslieden vernoemd zijn. In de jaren '50, toen die wijk is gebouwd, heeft men bij de straatnaamgeving de socialistische politici over het hoofd gezien (niet verrassend voor het behoudende Veenendaal van die tijd). Dat kunnen we bij dit stukje inbreiding een beetje recht trekken. Nu blijken er toch twee namen nodig te zijn. Dat gebeurt vaker, daarom hadden we al twee reservenamen: Den Uyl en Luns (in die volgorde). Dat betekent dat we nu ook een 'Den Uylhof' voor gaan stellen. Ik ben eigenlijk altijd wel tevreden over de namen die uit de commissievergaderingen boven komen drijven, maar met deze ben ik meer dan tevreden.

Vanmiddag ging mijn les in V3 de mist in. Onderdeel van het boekverslag was 'een voorstel doen voor aanvulling van Wikipedia over de schrijver'. De leerlingen kwamen met zinvolle aanvullingen. Ik had de procedure voor die aanvulling op papier gezet, inclusief een kleine rondleiding door de uitleg die Wikipedia zelf geeft over het aanvullen van gegevens. Tot zover geen probleem. Maar toen het op écht aanvullen aankwam, bleek het IP-adres van school door Wikipedia geblokkeerd te zijn wegens 'herhaald vandalisme'. Dat had ik niet vantevoren gecontroleerd, omdat ik er totaal geen rekening mee hield. Je kunt de eerste maanden op school dus wél Wikipedia bekijken, maar je kunt niets op de bladzijden veranderen of aanvullen. Er is een overlegpagina waar je kunt zien wat leerlingen in de afgelopen maanden voor flauwekul uitgehaald hebben. Een Harry Potterbladzijde is vanuit school gewist, er zijn scheldwoorden geschreven op de bladzijden over varkens en over papoea's. Dit soort ongein is typerend voor pubers en zal overal wel voorkomen, maar ik had er nu flink last van. De enige oplossing is de kinderen dan maar bij hen thuis de aanvullingen te laten doen.

1 bestelling: Koos Prinsloo, ''Slachtplaats'.

28 november 2009

Henk kwam vanmorgen de lesbrieven brengen. Tien dozen met in totaal tegen de tweeduizend lesbrieven. Hij dronk, met vrouw en kleinzoon, een kop koffie en we kletsten wat over 'gedichten op muren' en over Dordrecht. Zij komen uit Dubbeldam en ik herinnerde me een boekje van C. Buddingh': 'Dubbeldam zoals het was en is' uit 1966. Veel van de foto's uit het boekje zijn van voor hen bekende plekjes. Zo kom je uit Dordrecht naar Veenendaal gereden om daar foto's van Dordrecht/Dubbeldam te gaan bekijken. Ik kreeg van Henk enkele van zijn nieuwste Liverse-uitgaven:
- H.H. Polzer, Broeders, ontwaakt! (herdruk van een in 1977 voor Iglo geschreven boekje)
- Job Degenaar, Handkussen van de tijd (Degenaar is in 1952 in Dubbeldam geboren)
- Jaap van den Brom, De VOC Saga (een geschiedenis van de VOC in ollekebollekes)

Lidy wilde van die verschrikkelijke kitscherige verlichte ijspegels voor het raam. Wij naar de Praxis. Gelukkig vond ze het uiteindelijk ook niks, vooral omdat de pegels niet lang genoeg waren voor de hele erker. Dit zijn de prettigste uitkomsten. Ik kies ervoor om hier maar geen ruzie over te maken (zo belangrijk is het nou ook weer niet), maar aan het eind gaat het gelukkig gewoon niet door.

Voor de C1000 spraken we Jan Vermeer. Postbode en gemeenteraadslid voor de SGP. Onze ideeën botsen, maar als mens mag ik hem graag. Het verschil tussen ons werd kernachtig samengevat in het afscheid. Ik wenste hem 'een prettig weekend'. Hij wenste ons 'een goede zondag'.

Stoofpeertjes in de slowcooker
We hebben de nieuwe crockpot/slowcooker dit weekend gelijk maar in gebruik genomen. De afgelopen en de komende uren staan de stoofpeertjes te garen (ik heb de steeltjes eraan gelaten; dat staat leuk op je bord) en daarna gaat er een stoofpot in voor morgen.

Stoofschotel en stoofperen zijn voor morgen. Vanavond aten we bij het nieuwe Italiaanse restaurant 'Royal' aan de Zandstraat. Ze zitten er nu drie weken en ze hebben hun tapvergunning nog niet rond. Dat is wel een beetje een domper; ik zat noodgedwongen aan de cola. Een ander minpuntje was het mandje met stokbrood. Dat was brood uit de supermarkt en waarschijnlijk zelfs ook in de supermarkt in plakjes gesneden. Verder niets dan lof. We aten er heerlijk. Het was de beste calzone die ik in tijden heb gegeten. Groot, nergens verbrand en goed gevuld. Ik kreeg er een schaaltje pastasaus bij om hem eventueel wat verder op smaak te brengen. Apart, maar wel smakelijk. Ze bezorgen ook thuis. De pizzakoerier zat vorig jaar bij mij in H4. Het was er niet duur: een voorgerecht, twee hoofdgerechten, twee cola, twee icetea en twee koffie voor dertig euro!

2 bestellingen: knipsels A. den Doolaard, C.O. Jellema, 'Stemtest'.

29 november 2009

Het laatste Geheim Dagboek van Warren heb ik uit. Vandaag plaats ik nog wat van zijn opmerkingen over diverse auteurs op Schrijversinfo. Bijvoorbeeld bij Paul Rodenko:

Koen Hilberdinks biografie over Paul Rodenko is gekomen. Ook al een 'oorlogsverleden', heb ik niet geweten. Hij heeft dat altijd met verve weg weten te spelen. Tot twee keer toe heeft hij de beruchte loyaliteitsverklaring ondertekend en tot het bittere einde is hij doorgegaan met zijn studie aan een instelling die langzamerhand een nationaalsocialistisch karakter had gekregen. Zijn vader was een opportunist en een fantast, en Paul Rodenko leek achteraf gezien op hem. Hij pronkte graag met zijn internationale achtergrond: hij zou een toevallig in Den Haag geboren Rus zijn die vóór 1947 nooit een Nederlands gedicht onder ogen had gehad. Wel, hij kende de Nederlandse poëzie wel degelijk: simpelweg van zijn school in Den Haag, en als jongen zocht hij zelfs Willem de Mérode op. Ik heb Rodenko gekend en wist hoe hij van een literaire wegbreider was afgetakeld tot een randfiguur. Maar het verhaal dat hier wordt verteld, is wel heel triest. Eigenlijk vanaf het moment dat zijn vriend Willem Frederik Hermans zich tegen hem keerde, verkilde het hele artistieke klimaat voor hem. Het werd meer óverleven dan leven, met allerlei gelegenheidswerk trachtte hij zich staande te houden. Wat een verspild talent! (Hans Warren, Geheim Dagboek 1998-2000, nlz. 352/353, 25-11-2000)

Vanavond knutsel ik van een hele dikke uitgave van 'De fabels van La Fontaine' en een stuk rode stof van het extra kleed voor de boekenmarkten een 'boek van Sinterklaas'. Al ruim tien jaar heeft de goedheiligman geen bezoek meer aan het Rembrandt College gebracht, maar morgen bezoekt hij de brugklassen op het moment dat ze met hun mentor surprises aan het uitpakken zijn, of een pakjesspel spelen. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik in zo'n katholieke vermomming kruip en ik merk dat ik er licht zenuwachtig voor ben.

De VOC Saga

Henk deed mij een groot plezier met het boekje 'De VOC Saga' van Jaap van den Born. In zestig ollekebollekes vertelt Van den Born het verhaal van de VOC. Aan de tekening op de omslag is te zien dat onze premier hem daartoe inspireerde. We gaan mee op een VOC-schip en leren veel over het leven op zo'n schuit. Het werk, het eten, het ongemak. De hele VOC-mentaliteit wordt ons duidelijk: LVII: Dat was de VOC / Hollandse koopmanslust / Maar door corruptie / Snel zwaar aangetast // Heel die gigantische / Grootgruttersgroothandel / Liep na twee eeuwen / Door wanbeheer vast.

XI.

Laat ik u meenemen
(Wel, in gedachten dan)
Heeft u een oorring
Een vierkante kin?

En een tattoo op uw
Linkerbenedenarm
Welaan: aan boord dan
Dan schepen we in!

XXVI

En het gemak aan boord!
Hoogst ongemakkelijk:
Voor op het schip
Hangt een plank overboord

Daarin een gat; nogal
Onoverzichtelijk
En je wordt ook nog
Door golfslag gestoord

XXVII

Uiterst onaangenaam
En geen toiletpapier
Wel hangt een touw in zee:
't 'Allemansend'

Dat trek je ferm langs je
Onderstewangpartij
(Fijn voor de volgende)
Tja, alles went

De kracht van een ollekebolleke zit voor een groot deel in de logica van het zeslettergrepige woord in de zesde regel. Die zijn er in drie soorten:

- De volkomen logische, ook in het dagelijks taalgebruik vaak opduikende woorden - Onoverzichtelijk in XXVI
- De acceptabele, iets gezochte woorden, passend in het gedicht - Linkerbenedenarm in XI
- De gezochte woorden, niet voorkomend in het dagelijks taalgebruik en alleen acceptabel door de humoristische vondst - Onderstewangpartij in XXVII

Uiteraard is er nog een vierde soort, gelijk aan de derde, maar niet humoristisch. Jaap van den Born weet deze klip knap te omzeilen. Een overzicht van de door hem gevonden dubbele dactyli, ingedeeld in de drie genoemde categorieën. Mijn indeling is volkomen aanvechtbaar, vooral omdat ik ze precies in drie groepen van twintig heb verdeeld:

Onoverzichtelijk

Parafernalia
Buiten-mongolië
Avonturiersbestaan
Levensbeschouwelijk
Onderontwikkelden
Spiritualiën
Tentententoonstelling
Terzakekundigen
Kameraadschappelijk
Proefondervindelijk
Adrenalinestoot
Medelijwekkenden
Smakelijkogende
Ziekteverwekkende
Intimiderende
Tararaboemdiejee!
Goevernementsgebouw
Kapitalistische
Etymologische

Linkerbenedenarm

Drogisterijwinkel
Sabbathrustschendenden
Baritonsolozang
Epicuristenmaal
Carbiloneumkwast
Zeeroverijbedrijf
Kokhalsverwekkende
Communicatiekloof
Ebbenhoutkleurige
Zwaararomatische
Warmoezeniersbedrijf
Ziekmeldingsplichtigen
Tuberculosehoest
Provianderingstocht
Jeugdwerkgarantieplan
Anatomiedelen
Godenverzoekende
Hiephiephoerageroep
Onevenhoevige

Onderstewangpartij

Enkelbevoegdelijk
Notemuskatenboom
Heulsapontwenningskuur
Opiumstaatswinkels
Soempangbinangabaai
Grootkalifatendom
Fokkeschootgaffeltuig
Rolgrootzeilreefknuttel
Helmstokkenkolderstok
Scheepschirurgijnenkooi
Landdierenjachtterrein
Raccomodatiebeurt
Hahahahahaha!
Atanadiningrad
Scheepsjournaalreisverslag
Kruidnagelrovende
Grootgruttersgroothandel
Fortificatiebouw
Pieremachochelvloot!

Overgezet: J.J. Voskuil (uitgebreid), A. den Doolaard (uitgebreid).

2 bestellingen: Mr. E. Elias (redactie), 'Rondom het boek 1937, Geschenk ter gelegenheid van de Nederlandse boekenweek 1 tot 8 Mei 1937', Saul Bellow, 'Herzog' (Engelse pocket).

30 november 2009

Start van het milieuproject. Weer met een ijsbeer, maar deze keer ging Margret 'in het pak'. Ik deed dat vorig jaar, maar ik was vanmiddag Sinterklaas en één verkleedpartij per dag is wel voldoende. Dat Sinterklaas spelen was erg leuk. We hadden van de mentoren wat gegevens over leerlingen gevraagd, maar ook andersom: van de leerlingen gegevens over de mentor. Jessica was Piet en samen met Marloes (teamleider brugklas) gingen we de brugklassen langs. Ook in veel andere klassen lieten we ons even zien. Vermoeiend, warm, maar leuk om te doen. De rode mantel kwam zo uit de verpakking. Die hadden we beter eerst een paar dagen op kunnen hangen; hij was nu wel erg gekreukt.

Sint 30-11-2009 Sint 30-11-2009


Vanavond was de ledenvergadering waarin de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen van maart werd vastgesteld. Dat is elke vier jaar weer de meest hectische vergadering van die periode. Uiteraard speelt het gezamenlijk (partij)belang, maar op zo'n avond spelen nadrukkelijk ook persoonlijke belangen en aspiraties. Het is dan niet te voorkomen dat er - zeker bij het stellen van tegenkandidaten voor een bepaalde positie op de lijst - mensen worden teleurgesteld. Voor mij persoonlijk is zo'n vergadering niet spannend meer (twaalf jaar gemeenteraad was echt genoeg), maar toch is het weer spannend, want Martijn wil, na vier jaar schaduwraadslid te zijn geweest, graag door in de politiek en hij was door de kiescommissie op plaats vier op de lijst gezet. Het was leuk voor hem dat dat voorstel door de vergadering met applaus werd aangenomen! Zelf ben ik op plaats negen terechtgekomen. Net buiten de verkiesbare plaatsen (samen met Martijn bij de eerste tien, het staat wel leuk). Of de vierde plek van Martijn verkiesbaar is, valt te bezien. Vier jaar geleden stegen we met de landelijke positieve stroming van drie naar zes zetels. Het is overduidelijk dat die stroming t.o.v. de PvdA op dit moment een stuk negatiever is. Raken we die drie zetels weer kwijt, dan zit Martijn ernaast. Blijft er nog iets van hangen, dan zit hij erin. Het is voor de plaatselijke politiek wel zuur dat je niet (vooral) wordt beloond of afgerekend op je eigen prestaties, maar op die van de landelijke politiek. Maar dat is gewoon een gegeven waar we het mee moeten doen.

1 bestelling: Han Lans (samenstelling), 'Ik woon in Zuid-Afrika'.


Door naar december 2009

 

 

 

eXTReMe Tracker